Στην παρ. 2 του άρθρου 7 του ν. 4213/2013 (Α’ 261), περί της επιστροφής ή της απευθείας καταβολής στον ασφαλισμένο των εξόδων της διασυνοριακής υγειονομικής περίθαλψης, επέρχονται οι εξής τροποποιήσεις: α) το πρώτο εδάφιο τροποποιείται, ώστε η επιστροφή η απευθείας καταβολή των εξόδων να μην εξαρτάται από τον τρόπο που η υγειονομική περίθαλψη οργανώνεται, παρέχεται και χρηματοδοτείται στη χώρα περίθαλψης, β) το τρίτο εδάφιο τροποποιείται, ώστε τα συναφή προς την υγειονομική περίθαλψη έξοδα, όπως τα έξοδα διαμονής και μετακίνησης, βα) να αφορούν τόσο στον ασθενή όσο και στον συνοδό και ββ) να επιστρέφονται υποχρεωτικά μόνο όταν η διασυνοριακή υγειονομική περίθαλψη αφορά την παροχή περίθαλψης μετά από έγκριση και εφόσον πρόκειται για άτομα με μία (1) ή περισσότερες αναπηρίες, με πιστοποίηση επίσημου φορέα πιστοποίησης αναπηρίας, κατόπιν αξιολόγησης του περιστατικού σύμφωνα με το άρθρο 8 του ίδιου νόμου, και η παρ. 2 του άρθρου 7 διαμορφώνεται ως εξής:
«2. Τα έξοδα της διασυνοριακής υγειονομικής περίθαλψης επιστρέφονται ή καταβάλλονται απευθείας έως το ποσό που θα είχε καλύψει ο φορέας παροχών ασθένειας σε είδος, εάν η υγειονομική αυτή περίθαλψη είχε παρασχεθεί στο ελληνικό έδαφος, ανεξαρτήτως του τρόπου που αυτή οργανώνεται, παρέχεται και χρηματοδοτείται στη χώρα περίθαλψης, χωρίς το ποσό κάλυψής τους να υπερβαίνει τα πραγματικά έξοδα της υγειονομικής περίθαλψης που έλαβε ο ασθενής. Όταν τα πλήρη έξοδα της διασυνοριακής υγειονομικής περίθαλψης υπερβαίνουν το επίπεδο εξόδων που ο οικείος φορέας παροχών ασθενείας σε είδος θα αναλάμβανε εάν η υγειονομική περίθαλψη είχε παρασχεθεί στο ελληνικό έδαφος, τότε επιστρέφονται μόνο τα έξοδα που ορίζονται στον κανονισμό παροχών υγείας του οικείου φορέα παροχών ασθενείας σε είδος. Ο φορέας παροχών ασθένειας σε είδος δεν υποχρεούται να επιστρέφει συναφή έξοδα, όπως έξοδα διαμονής και μετακίνησης για τον ασθενή και πιθανό συνοδό, εκτός των περιπτώσεων κατά τις οποίες η διασυνοριακή υγειονομική περίθαλψη αφορά στην παροχή της περίθαλψης μετά από έγκριση για άτομα με μία (1) ή περισσότερες αναπηρίες, με πιστοποίηση επίσημου φορέα πιστοποίησης αναπηρίας, και κατόπιν αξιολόγησης του περιστατικού σύμφωνα με το άρθρο 8.».
Προτείνουμε την ακόλουθη προσθήκη, προκειμένου να υπάρχει σαφής κάλυψη των δαπανών και των βρεφών, των ανηλίκων ατόμων κάθε ηλικίας, με τους συνοδούς τους, που αποδεδειγμένα χρήζουν διασυνοριακής υγειονομικής περίθαλψης (βλ. έντονη γραμματοσειρά).
Η πρότασή μας κρίνεται απαραίτητη, δεδομένου ότι αφενός τα βρέφη δεν λαμβάνουν πιστοποίηση από επίσημο φορέα πιστοποίησης αναπηρίας (ΚΕΠΑ, ΑΣΥΕ, ΑΝΥΕ κ.ο.κ.), αφετέρου γιατί ο χρόνος αναμονής για πιστοποίηση από επίσημο φορέα πιστοποίησης αναπηρίας είναι υπερ-πολύτιμος στη βρεφική ηλικία για την αντιμετώπιση μίας αναπηρίας ή χρόνιας πάθησης.
Ως εκ τούτου προτείνουμε την προσθήκη νέας παραγράφου ως εξής:
«Στην παρ. 2 του άρθρου 7 του ν. 4213/2013 (Α’ 261), περί της επιστροφής ή της απευθείας καταβολής στον ασφαλισμένο των εξόδων της διασυνοριακής υγειονομικής περίθαλψης, επέρχονται οι εξής τροποποιήσεις:
α) …
β)…
ββ) …..εφόσον πρόκειται για άτομα με μία (1) ή περισσότερες αναπηρίες, με πιστοποίηση επίσημου φορέα πιστοποίησης αναπηρίας, κατόπιν αξιολόγησης του περιστατικού σύμφωνα με το άρθρο 8 του ίδιου νόμου, και η παρ. 2 του άρθρου 7 διαμορφώνεται ως εξής:
«2. Τα έξοδα της διασυνοριακής υγειονομικής περίθαλψης επιστρέφονται ή καταβάλλονται απευθείας έως το ποσό που θα είχε καλύψει ο φορέας παροχών ασθένειας σε είδος, εάν η υγειονομική αυτή περίθαλψη είχε παρασχεθεί στο ελληνικό έδαφος, ανεξαρτήτως του τρόπου που αυτή οργανώνεται, παρέχεται και χρηματοδοτείται στη χώρα περίθαλψης, χωρίς το ποσό κάλυψής τους να υπερβαίνει τα πραγματικά έξοδα της υγειονομικής περίθαλψης που έλαβε ο ασθενής. Όταν τα πλήρη έξοδα της διασυνοριακής υγειονομικής περίθαλψης υπερβαίνουν το επίπεδο εξόδων που ο οικείος φορέας παροχών ασθενείας σε είδος θα αναλάμβανε εάν η υγειονομική περίθαλψη είχε παρασχεθεί στο ελληνικό έδαφος, τότε επιστρέφονται μόνο τα έξοδα που ορίζονται στον κανονισμό παροχών υγείας του οικείου φορέα παροχών ασθενείας σε είδος. Ο φορέας παροχών ασθένειας σε είδος δεν υποχρεούται να επιστρέφει συναφή έξοδα, όπως έξοδα διαμονής και μετακίνησης για τον ασθενή και πιθανό συνοδό, εκτός των περιπτώσεων κατά τις οποίες η διασυνοριακή υγειονομική περίθαλψη αφορά στην παροχή της περίθαλψης μετά από έγκριση για άτομα με μία (1) ή περισσότερες αναπηρίες, με πιστοποίηση επίσημου φορέα πιστοποίησης αναπηρίας, και κατόπιν αξιολόγησης του περιστατικού σύμφωνα με το άρθρο 8. Προκειμένου για κάλυψη διασυνοριακής υγειονομικής περίθαλψης σε βρέφη, κατ’ εξαίρεση του προηγούμενου εδαφίου, δύναται να παρέχεται η έγκριση με πιστοποίηση της αναπηρίας ή/και της χρόνιας πάθησης του βρέφους κατόπιν επαρκώς τεκμηριωμένης σχετικά ιατρικής γνωμάτευσης δημόσιου παιδιατρικού νοσοκομείου».
δημιουργείται δυσχέρεια στην διασυνοριακή υγειονομική περίθαλψη στους έχοντες ανάγκη όπως αυτή μπορεί να παρασχεθεί μέσα από το θεσμό της Ευρωπαϊκής Κάρτας Ύγειας με τη φράση «με πιστοποίηση από επίσημο φορέα αναπηρίας»
Θετική η πρόβλεψη να συμπεριλαμβάνονται στα συναφή προς την υγειονομική περίθαλψη έξοδα, όπως τα έξοδα διαμονής και μετακίνησης, τα έξοδα τόσο του ασθενή όσο και του συνοδού, και ότι τα συναφή έξοδα επιστρέφονται υποχρεωτικά όταν η διασυνοριακή υγειονομική περίθαλψη αφορά την παροχή περίθαλψης μετά από έγκριση και εφόσον πρόκειται για άτομα με μία ή περισσότερες αναπηρίες.
Εντούτοις, η ανελαστική προϋπόθεση της «πιστοποίησης επίσημου φορέα πιστοποίησης αναπηρίας», αποκλείει από το πεδίο εφαρμογής της ρύθμισης ορισμένες περιπτώσεις βρεφών ή/και νηπίων, για τις οποίες υφίσταται ή πιθανολογείται η ύπαρξη αναπηρίας και, όχι σπάνια, χρήζουν διασυνοριακής υγειονομικής περίθαλψης, χωρίς ωστόσο να διαθέτουν σχετικό πιστοποιητικό αναπηρίας.
Για τις ηλικιακές αυτές κατηγορίες προτείνεται να ορίζεται ως εναλλακτική της προϋπόθεσης πιστοποίησης αναπηρίας από επίσημο φορέα και επαρκής για την απόδειξή της η κλινική αξιολόγηση από εμπειρογνώμονες του κατά περίπτωση τομέα.
με τις φράσεις «ανεξαρτήτως του τρόπου που αυτή οργανώνεται, παρέχεται και χρηματοδοτείται στη χώρα περίθαλψης», «για τον ασθενή και πιθανό συνοδό»
«με πιστοποίηση επίσημου φορέα πιστοποίησης αναπηρίας, και κατόπιν αξιολόγησης του περιστατικού σύμφωνα με το άρθρο 8.» δυσκολεύετε χωρίς λόγο την διασυνοριακή υγειονομική περίθαλψη στους έχοντες ανάγκη. Θα έπρεπε να καταργηθούν