1. Εφόσον επαρκώς πιθανολογείται με ευλόγως διαθέσιμα αποδεικτικά στοιχεία προσβολή ή επικείμενη προσβολή του σήματος και κάθε καθυστέρηση δύναται να προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημία στο σηματούχο ή υπάρχει αποδεδειγμένος κίνδυνος καταστροφής των αποδεικτικών στοιχείων, το μονομελές πρωτοδικείο μπορεί να διατάσσει ως ασφαλιστικό μέτρο τη συντηρητική κατάσχεση των παράνομων προϊόντων που κατέχονται από τον καθού και, εφόσον ενδείκνυται, των υλικών και των εργαλείων που αποτελούν μέσο τέλεσης ή προϊόν ή απόδειξη της προσβολής. Αντί για συντηρητική κατάσχεση το δικαστήριο μπορεί να διατάξει την αναλυτική απογραφή των αντικειμένων αυτών, συμπεριλαμβανομένης και της φωτογράφησής τους, τη λήψη δειγμάτων των ανωτέρω προϊόντων, καθώς και σχετικών εγγράφων. Στις παραπάνω περιπτώσεις το δικαστήριο δύναται να συζητήσει την αίτηση χωρίς να κλητεύσει εκείνον κατά του οποίου απευθύνεται προσωρινή διαταγή κατά το άρθρο 691 παρ. 2 Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας.
2. Εφόσον τα μέτρα αυτά είναι πρόσφορα για να θεμελιώσει ο αιτών τις αξιώσεις, λόγω προσβολής του σήματος, το δικαστήριο διατάσσει τα ως άνω μέτρα διασφαλίζοντας την προστασία των εμπιστευτικών πληροφοριών.
3. Η αίτηση του σηματούχου δεν απαιτεί λεπτομερή προσδιορισμό των αποδεικτικών στοιχείων, αλλά αρκεί ο προσδιορισμός τους κατά κατηγορία.
4. Σε περίπτωση που ληφθούν τα ανωτέρω μέτρα χωρίς να ακουστεί ο καθού, τούτος λαμβάνει γνώση με κοινοποίηση το αργότερο μέχρι και την πρώτη εργάσιμη μέρα μετά την εκτέλεση της προσωρινής διαταγής, διαφορετικά οι διαδικαστικές πράξεις που συνιστούν αυτή καθίστανται άκυρες.
5. Το δικαστήριο μπορεί να διατάσσει τα ανωτέρω μέτρα υπό τον όρο να δοθεί εγγύηση από τον αιτούντα που καθορίζεται με την απόφασή του ή με την προσωρινή διαταγή, προκειμένου να διασφαλισθεί η αποκατάσταση της ζημίας που ενδέχεται να υποστεί ο καθού εξ αυτών των μέτρων.
6. Στις περιπτώσεις της παραγράφου 1 το δικαστήριο τάσσει υποχρεωτικώς προθεσμία για την άσκηση της αγωγής για την κύρια υπόθεση, η οποία δεν μπορεί να υπερβαίνει τις τριάντα (30) ημέρες. Αν περάσει άπρακτη η προθεσμία, αίρεται αυτοδικαίως το ασφαλιστικό μέτρο.
7 . Αν τα ανωτέρω ασφαλιστικά μέτρα ανακληθούν ή παύσουν να ισχύουν εξαιτίας οποιασδήποτε πράξης ή παράλειψης του αιτούντος ή αν διαπιστωθεί εκ των υστέρων ότι δεν υπήρξε προσβολή ή απειλή προσβολής των δικαιωμάτων του σηματούχου, το δικαστήριο μπορεί να καταδικάσει τον αιτούντα, ύστερα από αίτηση του καθού, να καταβάλει σε αυτόν πλήρη αποζημίωση για κάθε ζημία.
Προτείνουμε τα εξής:
– Να αντικατασταθεί η λέξη «αποδεδειγμένος» κίνδυνος καταστροφής των αποδεικτικών στοιχείων, με τον όρο «πιθανός» ή «εύλογα πιθανολογούμενος».
– Να απαληφθεί η παρ. 5 του άρθρου 27 περί όρου παροχής εγγυήσεως του αιτούντα τα ασφαλιστικά μέτρα, δεδομένου ότι ο αιτών είναι εκείνος που υφίσταται την προσβολή και εισέρχεται επιπλέον και σε οικονομικές δαπάνες και έξοδα εκκινώντας δικαστικές διαδικασίες για να προστατευτεί κατά του προσβολέα των σημάτων του και επομένως δεν πρέπει να αποτρέπεται στο να προβαίνει άμεσα σε αυτές, υποχρεούμενος να καταβάλει και επιπλέον χρηματική ή άλλη (?) εγγύηση υπερ του προσβολέα.
Δεν πρέπει να περιληφεί η ειδική διάταξη της παραγράφου 5, διότι επιβαρύνει άνευ λόγου τον σηματούχο, ο οποίος και βλάπτεται και βαρύνεται με τα δικαστικά και άλλα έξοδα για να επιδιώξει την προστασία του δικαιώματός του.
Υπάρχει γενική διίταξη στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας σχετικά με την εγγυοδοσία στα ασφαλιστικά μέτρα, και δεν χρειάζεται ειδική διαταξη σχετική στον Ν. περί σημάτων.
Στην παράγραφο 1 εδάφιο 1ο, πρέπει να τροποποιηθεί η έκφραση «αποδεδειγμένος κίνδυνος καταστροφής των αποδεικτικών στοιχείων» ως εξής: «εύλογα πιθανολογούμενος κίνδυνος καταστροφής των αποδεικτικών στοιχείων».
Εάν μείνει η διάταξη ως έχει στο νομοσχέδιο καταργείται βασική αρχή των ασφαλιστικών μέτρων, ότι δηλ. αρκεί η πιθανολόγηση των ισχυρισμών. ΔΕΝ δικαιολογείται τέτοια διακριτική μεταχείριση εις βάρος του σήματος, το οποίο κατά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου είναι περιουσιακό δικαίωμα και χρήζει προστασίας ωε τέτοιο.
Να απαλειφθεί η παρ.5 περί παροχής εγγυήσεως του αιτούντα τα ασφαλιστικά μέτρα,προκειμένου να διασφαλισθεί η αποκατάσταση της ζημίας που ενδέχεται να υποστεί ο καθού εξ αυτών των μέτρων…..
Να σημειωθεί ότι ο καθού είναι ο προσβολέας του σήματος ενώ ο υπόχρεος προς παροχή εγγυήσεως σύμφωνα με την εν λόγω παράγραφο είναι ο νόμιμος δικαιούχος του σήματος,ο οποίος καταβάλει ήδη Royalties και έξοδα δικαστικά προκειμένου να εκμεταλλεύεται νομίμως ένα σήμα και να προστατεύεται κατά των προσβολέων του σήματος.
Στην παρ. 2 «…το δικαστήριο διατάσσει τα ως άνω μέτρα διασφαλίζοντας την προστασία των εμπιστευτικών πληροφοριών», να διευκρινιστεί πως διασφαλίζεται η προστασία των εμπιστευτικών πληροφοριών.