1. Έξοδα διανυκτέρευσης αναγνωρίζονται:
α. Όταν η απόσταση από την έδρα του μετακινούμενου είναι μεγαλύτερη από εκατόν εξήντα (160) χιλιόμετρα, εφόσον κινείται με ιδιόκτητο ή υπηρεσιακό αυτοκίνητο και μεγαλύτερη από εκατόν είκοσι (120) χιλιόμετρα, όταν κινείται με συγκοινωνιακό μέσο. Για μετακινήσεις από την ηπειρωτική στη νησιωτική Χώρα και αντίστροφα ή από νησί σε νησί σε απόσταση μεγαλύτερη από είκοσι (20) ναυτικά μίλια. Σε περίπτωση που η μετακίνηση λαμβάνει χώρα και στην ηπειρωτική και στη νησιωτική χώρα, η συνολική απόσταση από την έδρα του μετακινούμενου μέχρι τον τόπο προορισμού υπολογίζεται σε χιλιόμετρα.
β. Όταν υπάρχει αντικειμενική αδυναμία επιστροφής, ανεξάρτητα από τις προϋποθέσεις της προηγούμενης περίπτωσης, η οποία βεβαιώνεται από την οικεία αστυνομική, λιμενική ή αερολιμενική Αρχή.
2. Το ποσό των εξόδων διανυκτέρευσης αναγνωρίζεται ανάλογα με την κατηγορία, στην οποία εντάσσονται οι δικαιούχοι βάσει των διατάξεων του άρθρου 5 του παρόντος και βάσει του καταβληθέντος ποσού, και ορίζεται ως εξής :
α. Κατηγορία Ι, μέχρι 80 € ανά διανυκτέρευση
β. Κατηγορία ΙΙ, μέχρι 60 € ανά διανυκτέρευση
Τα ανωτέρω ποσά προσαυξάνονται κατά είκοσι τοις εκατό (20%) κατά την υψηλή περίοδο και μπορεί να αναπροσαρμόζονται με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών. Σε περίπτωση διανυκτέρευσης σε κατάλυμα κόστους υψηλότερου του οριζόμενου, ανά κατηγορία στην παρούσα παράγραφο, η δαπάνη αναγνωρίζεται μέχρι του οριζομένου αυτού ποσού.
Ποσά διανυκτέρευσης υψηλότερα από αυτά της παρούσας παραγράφου, από όπου και αν προβλέπονται, παύουν να ισχύουν.
3. Δεν αναγνωρίζονται έξοδα διανυκτέρευσης όταν άλλος φορέας από αυτόν που εκδίδει την εντολή μετακίνησης, καλύπτει αυτά.
4. Οι συνοδοί ασφαλείας διαμένουν στο ίδιο ξενοδοχείο με το πρόσωπο που συνοδεύουν.
Θεωρούμε ότι οι συγκεκριμένες διατάξεις συντάχθηκαν από κάποιους κ.κ. που αγνοούν παντελώς το διαχειριστικό αντικείμενο τής Δασικής Υπηρεσίας.
Ακυρώνουν σε συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής κρίσης και το τελευταίο μηδαμινό κίνητρο για τους υπαλλήλους να θέτουν καθημερινά ημέρα και νύκτα τον εαυτό τους σε ταλαιπωρία και κίνδυνο.
Ακυρώνουν κάθε προσπάθεια να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους που αφορούν την προστασία, διαχείριση και αξιοποίηση των δασών κ.λ.π. εκτάσεων της χώρας και την εξυπηρέτηση των πολιτών.
Τα προβλήματα που θα προκύψουν από αυτές τις ρυθμίσεις θα στοιχίσουν στην ελληνική κοινωνία πολλαπλάσιες δαπάνες για την αντιμετώπιση και αναστροφή των δυσμενών καταστάσεων που θα προκύψουν, από την έλλειψη αστυνόμευσης και διαχείρισης των δασικών οικοσυστημάτων.
Παρακαλούμε έστω και την τελευταία στιγμή να τις αποσύρετε.
Παν. Καλλίρης
Δ/ντής Δασών Ν. Κορινθίας.
Έχοντας υπόψη ότι το προσωπικό του Ινστιτούτου Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (νυν ΕΚΒΑΑ), λόγω της φύσης της εργασίας του απασχολείται σε ερευνητικές εργασίες υπαίθρου με χρήση βαρέως εξοπλισμού, όπως γεωτρύπανα, εκσκαφείς κλπ, δειγματοληψίες, χαρτογραφήσεις μετρήσεις και μελέτες σε δυσπρόσιτες και δύσβατες περιοχές, με πολυήμερη διάρκεια εργασιών είναι αναγκαία η συμπλήρωση/τροποποίηση των προτεινόμενων διατάξεων με τις οποίες να διασφαλίζεται η δυνατότητα διανυκτέρευσης και σε περιπτώσεις μετακίνησης σε απόσταση και μικρότερη των 160km (πχ άνω των 80km με κίνηση με ΙΧ ή υπηρεσιακό αυτοκίνηστο καθώς και 60Km με κίνηση με δημόσια μεταφορικά μέσα), διότι σε αντίθετη περίπτωση περιορίζεται σημαντικά ο διατιθέμενος παραγωγικός χρόνος εργασίας, έως και 70% σε ιδιαίτερα δύσβατες περιοχές.
Θα ήθελα να σχολιάσω θετικά – καθώς και με τη φράση «κάλιο αργά παρά ποτέ» την προσαρμογή στην πραγματικότητα!
Επί πολλά χρόνια η δαπάνη διανυκτέρευσης των €35,22 για τον απλό υπάλληλο δεν κάλυπτε την πραγματική ελάχιστη δαπάνη μιας αξιοπρεπούς διανυκτέρευσης σε ξενοδοχείο, ενώ θα έπρεπε να καλύψει και το πρωινό του από τα €29,35 της ημερήσιας αποζημίωσης.
Είμαι ακτινοφυσικός, προϊστάμενος Διεύθυνσης και πρόεδρος της Διαρκούς Επιτροπής Μέτρησης Ακτινοβολιών στο Γενικό Επιτελείο Στρατού, η οποία επίσης αποτελείται από ακτινοφυσικούς. Στα πλαίσια της τελευταίας γίνονται επιθεωρήσεις – μετρήσεις – έλεγχοι σε όλη την επικράτεια για ιοντίζουσες και μη ακτινοβολίες. Παρά το ότι κάνουμε βάσει ΚΥΑ (ΦΕΚ Β΄ 1105/00) ίδια δουλειά με αντίστοιχους μηχανικούς, από το 2007 που αναβαθμίστηκαν οι δαπάνες εκτός έδρας των τελευταίων, δεν υπήρξε εξομοίωσή μας, ενώ αναγκάζομαι και εγώ να μετακινούμαι, ώστε να μην επιβαρύνονται υπερβολικά οι νεότεροι συνάδελφοι.
Θα πρέπει να προστεθεί διατύπωση με την οποία θα προβλέπεται η διανυκτέρευση στην ύπαιθρο όπως υπήρχε αντίστοιχη πρόβλεψη στο νόμο που ίσχυε μέχρι σήμερα (άρθρο 8 παρ 2 β ν.2685/1999).
Οι Δασικές κυρίως Υπηρεσίες είναι αναγκασμένες λόγω των αρμοδιοτήτων τους να υποχρεώνουν το υλωρικό προσωπικό τους να εργάζεται όλο το 24ωρο εγκρίνοντας τη μετακίνησή του – διανυκτέρευση για υπηρεσιακούς λόγους που σχετίζονται με την προστασία της δημόσιας περιουσίας (πάταξη δασικών ανομημάτων, λαθροθηρία, λαθρουλοτομίες, περιπολίες προστασίας κλπ)
Συνεπώς προτείνεται στο ‘άρθρο 10 να μπει υποπαράγραφος η οποία να αναφέρεται στη δυνατότητα αυτή της διανυκτέρευσης στην ύπαιθρο, ως ακολούθως:
«Όταν οι υπάλληλοι υποχρεωθούν να διανυκτερεύουν στην ύπαιθρο για αντιμετώπιση θεομηνιών, πυρκαγιών, επιδημιών, για περιπολίες ή για άλλη υπηρεσιακή ανάγκη που επιβάλλει λόγω της φύσης της τη διανυκτέρευση στην ύπαιθρο. Η ανωτέρω δυνατότητα παρέχεται ανεξάρτητα από την απόσταση της έδρας»
Στην παρ. 1 να προστεθεί στο τέλος αυτής εδάφιο ως εξής: «Ειδικά για τα πρόσωπα που εμπίπτουν στις διατάξεις του παρόντος, και έχουν αναπηρία με ποσοστό αναπηρίας τουλάχιστον 50%, τα έξοδα διανυκτέρευσης αναγνωρίζονται όταν η απόσταση από την έδρα του μετακινούμενου είναι μεγαλύτερη από εκατόν είκοσι (120) χιλιόμετρα ανεξαρτήτως μεταφορικού μέσου με το οποίο κινείται.».
Στην παρ. 2 να προστεθεί στο τέλος αυτής εδάφιο ως εξής: «Σε περίπτωση διανυκτέρευσης σε κατάλυμα κόστους υψηλότερου του οριζόμενου ανά κατηγορία στην παρούσα παράγραφο, η επιπλέον δαπάνη αναγνωρίζεται ολοκληρωτικά για πρόσωπα που είναι άτομα με βαριά κινητική αναπηρία (παραπληγία, τετραπληγία, ακρωτηριασμό και αναπηρίες που φέρουν κλινικά την εικόνα παραπληγίας – τετραπληγίας) και λόγω της αναπηρίας τους απαιτείται διανυκτέρευση σε πλήρως προσβάσιμο δωμάτιο».
Τα στελέχη των Ειδικών Υπηρεσιών Διαχείρισης των Περιφερειών είναι υποχρεωμένα να μετακινούνται σε όλη την Περιφέρεια για επιτόπιες επαληθεύσεις, τεχνικές συναντήσεις, οργάνωση εκδηλώσεων, συμμετοχή σε εκθέσεις,κ.λ.π. Στην Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης δεν υπάρχουν αποστάσεις μεγαλύτερες των 160 χλμ από την πόλη της Κομοτηνής που είναι η έδρα της Υπηρεσίας και της Περιφέρειας και φυσικά δεν διατίθεται και υπηρεσιακό αυτοκίνητο. Για ποιο λόγο να μετακινηθεί κάποιος με το αυτοκίνητό του πληρώνοντας μάλιστα το κόστος σε περίπτωση ατυχήματος και αμειβόμενος με 20 €? Και τι γίνεται στην περίπτωση που υπάρχει εκδήλωση δύο ή και περισσοτέρων ημερών και είναι σε απόσταση 140 χλμ.? π.χ. Συνεδρίαση Επιτροπής Παρακολούθησης η οποία έχει τεχνική συνάντηση τη μία ημέρα το βράδυ και εργασίες την επόμενη το πρωί στις 9.00. Θα φύγουν τα στελέχη στις 11.00 τη νύχτα, θα κάνουν 140 χλμ και την άλλη ημέρα θα ξεκινήσουν από τα χαράματα για να φθάσουν στον προορισμό τους στην ώρα τους? Και τι γίνεται όταν υπάρχει συμμετοχή σε έκθεση που διαρκεί 5 ημέρες και τελειώνει κάθε βράδυ στις 11.00? Θα κάνουν 280 χλμ την ημέρα (με καιρικές συνθήκες αντίξοες το χειμώνα ο οποίος μάλιστα στην ΑΜΘ είναι και μακρύς), θα βρίσκονται στην έκθεση από τις 10.00 το πρωί μέχρι τις 11.00 το βράδυ για να πάρουν 20 €? Δεν πρόκειται να γίνεται τίποτε. Γι΄ αυτό θα πρέπει να προβλεφθούν και ειδικές περιπτώσεις και να υπάρχουν εξαιρέσεις στο Νόμο.
Οι προϋποθέσεις διανυκτέρευσης δεν αναφέρονται πουθενά.
Στο αρ.8 του Ν.2685/1999 αναφερόταν:
Άρθρο 8 Προϋποθέσεις και δαπάνες διανυκτέρευσης
1. ∆ιανυκτέρευση είναι η διαµονή του υπαλλήλου κατά τη διάρκεια της νύκτας στον τόπο της εκτός έδρας µετακίνησής του.
2. Η διανυκτέρευση επιτρέπεται:
α. Όταν η απόσταση από την έδρα του υπαλλήλου είναι µεγαλύτερη από
εκατόν είκοσι (120) χιλιόµετρα, εφόσον κινείται µε ιδιόκτητο ή υπηρεσιακό αυτοκίνητο και µεγαλύτερη από ογδόντα (80) χιλιόµετρα, όταν κινείται µε συγκοινωνιακό µέσο και για µετακινήσεις στη νησιωτική Ελλάδα σε απόσταση µεγαλύτερη από είκοσι (20) ναυτικά µίλια.
β. Όταν οι υπάλληλοι υποχρεωθούν να διανυκτερεύσουν στην ύπαιθρο για
αντιµετώπιση θεοµηνιών, πυρκαγιών, επιδηµιών, για περιπολίες ή για άλλη υπηρεσιακή ανάγκη, που επιβάλλει, λόγω της φύσεώς της, τη διανυκτέρευση στην ύπαιθρο.
γ. Όταν υπάρχει αντικειµενική αδυναµία επιστροφής, η οποία βεβαιώνεται από την οικεία αστυνοµική, λιµενική ή αερολιµενική αρχή.
Η παρ 2β αφαιρέθηκε!!!! παρά το γεγονός ότι προβλέπεται διανυκτέρευση «στο ύπαιθρο» στο αρ.11 παρ. 2 Αγ
Θα πρέπει να ξαναμπεί η παρ.2β για προφανείς λόγους (Νυχτερινά περίπολα Θήρας, λαθροϋλοτομιών, πυρκαγιών κλπ) προσθέτοντας στο τέλος «ανεξαρτήτως απόστασης από την Έδρα» όπως είχε διευκρινιστεί με Υ.Α.
Νομίζω ότι το δημόσιο δεν θα πρέπει να ορίσει ποσό αποζημίωσης αλλά να θέτει προδιαγραφή καταλύματος. Έτσι για παράδειγμα θα μπορούσε να ορίσει ότι επιτρέπει κατάλυμα 3 ή 4 αστέρων ανάλογα την περίπτωση. Το κλείσιμο του δωματίου και η εξόφληση του κόστους θα πρέπει γίνετε από την υπηρεσία και χωρίς την μεσολάβησή του υπάλληλου μέσω τραπεζικού λογαριασμού. Σήμερα με την τεχνολογία των μηχανών αναζήτησης είναι πολύ εύκολα η κάθε υπηρεσία να κλείνει το φτηνότερο και καλύτερο κατάλυμα κάθε φορά.
Δηλαδή το δημόσιο πρέπει να χρησιμοποιήσει πρακτικές που έχουν εφαρμοστεί με επιτυχία στον ιδιωτικό τομέα.
Πρέπει να αρθεί ο περιορισμός των μιλίων όταν πρόκειται για μετακινήσεις στην νησιωτική Ελλάδα(λ.χ. Κυκλάδες)
– Την επαναφορά της πρόβλεψης του καταργηθέντος άρθρου 8, παρ.2β.ν.2685/99 , της διάταξης δηλαδή που επέτρεπε ρητώς την διανυκτέρευση ; «Όταν οι υπάλληλοι υποχρεωθούν να διανυκτερεύσουν στην ύπαιθρο για την αντιμετώπιση θεομηνιών, πυρκαγιών, επιδημιών, για περιπολίες ή για άλλη υπηρεσιακή ανάγκη που επιβάλλει, λόγω της φύσεώς της, την διανυκτέρευση στην ύπαιθρο». Η διάταξη αυτή πρέπει να προστεθεί εντός και με σαφή τρόπο στο ΑΡΘΡΟ 10 του νέου νόμου που ρυθμίζει την καταβολή εξόδων διανυκτέρευσης, στο οποίο ΔΕΝ προβλέπεται τέτοιου είδους διανυκτέρευση! Η αποσπασματική αναφορά της διανυκτέρευσης στην ύπαιθρο στο άρθρο που καθορίζει την ημερήσια αποζημίωση ασφαλώς και δεν αναπληρώνει την προαναφερθείσα ρύθμιση που καταργείται ούτε κατοχυρώνει κανέναν από μια άλλου είδους ερμηνεία.
– Την τροποποίηση του ΑΡΘΡΟ 10 , στο οποίο η πρόβλεψη της καταβολής διαφορετικού ύψους εξόδων διανυκτέρευσης (60 και 80ευρώ )για κατηγορίες υπαλλήλων είναι αναχρονιστική και ελιτίστικη ενώ το όριο της απόσταση των 160 χλμ μετά την οποία δικαιολογούνται έξοδα διανυκτέρευσης είναι απαράδεκτη.
Ας πούμε ότι δουλεύουμε στο Φεστιβάλ Αθηνών ή στο Εθνικό Θέατρο (που εδρεύουν στην Αθήνα) και πρέπει να δουλέψουμε στο θέατρο Επιδαύρου για την προετοιμασία μιας παράστασης (περίπου 8 μέρες συνεχόμενες). Η πρόβα στο αρχαίο θέατρο, κάθε μέρα τελειώνει στης 12:00 τα μεσάνυχτα. Η απόσταση Αθήνα – Επίδαυρος είναι 131 χιλιόμετρα.
Μετά το τέλος της πρόβας περίπου στις 1:00 πρέπει να ξεκινάμε, να επιστέφουμε κάθε μέρα στην Αθήνα;
Και την επόμενη μέρα πάλι να βρισκόμαστε 16:30 στην Επίδαυρο.
Είναι παράλογο.
Να διευκρινιστεί εάν τα έξοδα διανυκτέρευσης χορηγούνται τόσο για την προηγούμενη μέρα από την έναρξη των εργασιών όσο και για την ημέρα που λήγουν οι εργασίες,εφοσον αυτό αναφέρεται στην εντολή μετακίνησης.
Α) Οι υπάλληλοι Γ,Δ,Ε βαθμού δεν θα πραγματοποιούν διανυκτερεύσεις ή απλα δεν θα τις πληρώνονται;
Β) Η Δασική υπηρεσία πως θα πραγματοποιήσει το πρόγραμμα λαθροϋλοτομιών και Δασοπροστασίας αν δεν δικαιούνται οι υπάλληλοι έξοδα μετακίνησης;Ο Δασαρχης και οι τμηματάρχες θα βγαίνουν για περιπολίες;
Γ) Στο δύσβατο ορεινό δίκτυο η απόσταση των 160χλμ είναι ανεδαφική
Δ)Ο συντάκτης του νομοσχεδίου γνωρίζει για την ύπαρξη των υπηρεσιών πεδίου όπως η Δασική Υπηρεσία ή η μόνη διανυκτέρευση- μετακίνηση που γνωρίζει είναι αυτή που γίνεται σε ημερίδες και συνέδρια του εξωτερικού?
«Το ποσό των εξόδων διανυκτέρευσης αναγνωρίζεται ανάλογα με την κατηγορία, στην οποία εντάσσονται οι δικαιούχοι βάσει των διατάξεων του άρθρου 5 του παρόντος και βάσει του καταβληθέντος ποσού, και ορίζεται ως εξής :
α. Κατηγορία Ι, μέχρι 80 € ανά διανυκτέρευση
β. Κατηγορία ΙΙ, μέχρι 60 € ανά διανυκτέρευση»
Οι υπάλληλοι με Γ, Δ, Ε βαθμό απαγορεύεται να διανυκτερεύουν όπως απαγορεύεται και να μετακινούνται σύμφωνα με την ΙΙ κατηγορία;
είναι απαραίτητο να διευκρινιστεί τι είναι η αντικειμενικη αδυναμία επιστροφής.π.χ. να μην υπάρχει μ.μ.μ. ή να έχει κλείσει ο δρόμος. εφόσον υπάρχει υπηρεσιακή βεβαίωση π.χ. για τους αστυνομικούς από τον προιστάμενό τους ότι λογω της φύσεως της εργασίας (αστυνομική αρχή) έπρεπε να παραμείνουν , θα δικαιολογηθεί η δαπάνη διανυκτέρευσης σε κίνηση κάτω των 160 χιλιομέτρων?
Έξοδα διανυκτέρευσης αναγνωρίζονται μόνο βάσει της χιλιομετρικής απόστασης και όχι βάσει της φύσης της εργασίας.
Για άλλη μια φορά αγνοείται ότι υπηρεσίες τεχνικές και γεωτεχνικές έχουν ιδιαιτερότητες. Για παράδειγμα η μετάβαση εκτός έδρας για προσήμανση σε δάσος ή για μελέτη δασοτεχνικού ή τεχνικού έργου, δεν μπορεί να ολοκληρωθεί σε μία μέρα. Η δε μετάβαση στο δάσος, καθημερινά είναι εξοντωτική. Για να γίνω κατανοητή και σε όσους δεν έχουν βγει από τα αστικά κέντρα, ένας υπάλληλος από το Δασαρχείο Δράμας πρέπει να μεταβεί στο Καρά Ντερέ για να συντάξει/ελέγξει διαχειριστική μελέτη. Η απόσταση είναι κάτω των 160 χλμ. Μιλάμε όμως για ορεινό δασικό οδικό δίκτυο, όχι για την εθνική οδό Αθηνών-Λαμίας.
Σύμφωνα με τα οριζόμενα στο παρόν άρθρο, ο υπάλληλος, θα πρέπει καθημερινά για όσο χρειαστεί να μεταβαίνει κάθε πρωί και να επιστρέφει κάθε βράδυ.
Επίσης αγνοείται η ιδιαιτερότητα των δασικών υπηρεσιών, που για τον έλεγχο λαθροϋλοτομίας και λαθροθηρίας πρέπει να περιπολούν ακόμα και νυχτερινές ώρες και να διανυκτερεύουν στην ύπαιθρο, σε αποστάσεις προφανώς πολύ μικρότερες όχι μόνο των 160 χλμ αλλά και των 50 χλμ.
Είναι απαράδεκτο και τραγικό για τις υπηρεσίες στις οποίες εργάζομαι να μην προβλέπεταιη ρύθμιση που μέχρι σήμερα ίσχυε της παρ.2β, άρθρου 8,ν.2685/99 , η περίπτωση δηλαδή που επέτρεπε την διανυκτέρευση «Όταν οι υπάλληλοι υποχρεωθούν να διανυκτερεύσουν στην ύπαιθρο για την αντιμετώπιση θεομηνιών, πυρκαγιών, επιδημιών, για περιπολίες ή για άλλη υπηρεσιακή ανάγκη που επιβάλλει λόγω της φύσεώς της, την διανυκτέρευση στην ύπαιθρο». Στην πρόβλεψη αυτή στηριζόντουσαν όλες οι μετακινήσεις των δασικών υπαλλήλων για τις περιπολίες στα βουνά και τα δάση της πατρίδας μας. Οι διανυκτερεύσεις την νύχτα στην ύπαιθρο και οι μετακινήσεις των δασικών υπαλλήλων είναι εκ της φύσεως της εργασίας μας ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ και ΑΝΑΓΚΑΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΛΗΨΗ ΛΑΘΡΟΫΛΟΤΟΜΙΩΝ και την καταστολή φαινομένων λαθροθηρίας και άλλων παραβάσεων. Αυτή η κατάργηση της ρητής πρόβλεψης της παρ.2β στην ουσία ΚΛΕΙΝΕΙ ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΟΥΣ ΔΑΣΙΚΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ και σημαίνει την κατάργηση των ΔΑΣΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ…Ε’ δεν γίνεται δασοπροστασία από τα γραφεία κύριοι, δεν γίνεται με τίποτα και αυτό πρέπει να τα καταλάβετε όσο είναι ακόμη καιρός…
Οι υπάλληλοι με Γ, Δ, Ε βαθμό απαγορεύεται να διανυκτερεύουν;
Στο Άρθρο 2 θα πρέπει να υπάρχει πρόβλεψη για το αυξημένο κόστος διαμονής σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη όπως ισχύει σήμερα, το 60€ είναι πολύ χαμηλό.
πολλές φορες ειδικα στο εξωτερικο μπορει να γινει καποιο λαθος και το ξενοδοχειο, που εχει γινει η κρατηση βασει κριτηριων να σου προσφερει καταλυμμα σε ανωτερης κατηγοριας ξενοδοχειο διχως να αλλαζει η τιμη. επειδη ομως ειναι αλλης κατηγοριας το λογιστηριο η/και ο/η Επιτροπος δεν εγκρινουν…
θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι στην επαρχία, που μπορεί να είναι λ.χ. 80 χλμ. η απόσταση από έδρα να μην υπάρχει δρομολόγιο Μ.Μ.Μ. όταν ο υπάλληλος δεν χρησιμοποιεί Ο.Ι.Χ..
Δεν αναφέρονται οι υπηρετούντες στα Σώματα Ασφαλείας / Ένοπλες Δυνάμεις που φέρουν μικρότερο βαθμό από τον Υπολοχαγό και αντιστοίχους.
ΔΕΝ ΑΝΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΤΑ ΕΞΟΔΑ ΔΙΑΝΥΚΤΕΡΕΥΣΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΟΠΩΣ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ 8 ν.2685/1999 (ΦΕΚ 35 Α’).