Άρθρο 03 – Σύσταση της Αρχής Εξέτασης Προδικαστικών Προσφυγών

1. Συνιστάται Αρχή Εξέτασης Προδικαστικών Προσφυγών (ΑΕΠΠ), η οποία έχει ως έργο την επίλυση των διαφορών που ανακύπτουν κατά το στάδιο που προηγείται της σύναψης των συμβάσεων δημοσίων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών, έπειτα από την άσκηση προδικαστικής προσφυγής. Η ΑΕΠΠ έχει ως έδρα την Αθήνα.
2. Η ΑΕΠΠ απολαύει λειτουργικής ανεξαρτησίας, διοικητικής και οικονομικής αυτοτέλειας και δεν υπόκειται σε έλεγχο ή εποπτεία από κυβερνητικά όργανα ή άλλες διοικητικές αρχές. Υπόκειται μόνο στον έλεγχο της Βουλής, σύμφωνα με τον Κανονισμό της.

  • Η ΠΕΔΜΕΔΕ προτείνει αντί για τη δημιουργία νέας Αρχής για την εξέταση προδικαστικών προσφυγών να αναλάβει τον ρόλο αυτό η Ενιαία Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Συμβάσεων (ΕΑΑΔΗΣΥ)

  • 8 Απριλίου 2016, 11:53 | Ιωάννης Μάργαρης, Αντιπρόεδρος ΔΕΔΔΗΕ

    Στο Βιβλίο ΙV του παρόντος Σχεδίου Νόμου, προβλέπεται η θεσμοθέτηση, για πρώτη φορά, και πολύ πέραν των όσων προβλέπονται από τις σχετικές Οδηγίες της ΕΕ, αρμοδιοτήτων κρατικού οργάνου στην εκδίκαση των προδικαστικών προσφυγών.
    Με τη ρύθμιση αυτή, κάμπτεται το τεκμήριο αρμοδιότητας των εταιρικών οργάνων των αναθετόντων φορέων που λειτουργούν με τη μορφή των ανωνύμων εταιρειών, και υπεισέρχεται η ΑΕΠΠ και σε επιχειρηματικές αποφάσεις οι οποίες ανάγονται αποκλειστικά στην αρμοδιότητα των οργάνων της εταιρείας.
    Η «εξωτερική» εκδίκαση των προδικαστικών προσφυγών είναι πιθανό να έχει αντίθετα από τα σκοπούμενα αποτελέσματα, με τους αναθέτοντες φορείς να επαφίενται στον εξωτερικό κριτή της διαδικασίας ανάθεσης και να μην αναλαμβάνουν την ευθύνη της ανατροπής προηγούμενων αποφάσεών τους, στο στάδιο της προδικαστικής προσφυγής.
    Αντίθετα, η εκδίκαση των προδικαστικών προσφυγών «εσωτερικά» παρέχει αναμφισβήτητα μείζονα διασφάλιση των διαγωνιστικών διαδικασιών, δοθέντος ότι τα στελέχη τα οποία συμμετέχουν στις Επιτροπές αυτές, πέραν της τεχνικής κατάρτισης και επάρκειάς τους, φέρουν και την ευθύνη της υπογραφής τους, ευθύνη, η οποία συναρτάται απολύτως και με την επαγγελματική τους εξέλιξη και με την εταιρική ευθύνη.
    Η ρύθμιση η οποία αποτυπώνεται στο παρόν άρθρο, πέραν των ανωτέρω, έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την επιλογή του νομοθέτη, στο ίδιο νομοθέτημα, όπου, σύμφωνα με το άρθρο 361, υποχρεώνει τους αναθέτοντες φορείς να συμμετέχουν στις Επιτροπές τους πιστοποιημένο προσωπικό.
    Η ρύθμιση αυτή θα εισάγει και δικονομικές περιπλοκές, καθόσον: α) η μόνη προσβαλλόμενη απόφαση ενώπιον των Δικαστηρίων θα είναι η απόφαση επί της προδικαστικής προσφυγής, η οποία θα εκδίδεται από την ΑΕΠΠ. Συνεπώς, ερευνητέο αν η ΑΕΠΠ καθίσταται διάδικος στην εγειρόμενη, κατόπιν ασκήσεως αιτήσεως ασφαλιστικών μέτρων, δίκη και β) σε αρνητική απάντηση επί του ανωτέρω, οδηγούμεθα σε πλήρη αντίθεση της συνταγματικά κατοχυρωμένης διάκρισης των εξουσιών, διότι η εν λόγω απόφαση δημόσιας αρχής θα έχει την ισχύ απόφασης δικαστικής, η οποία περαιτέρω προσβάλλεται ενώπιον του ΣΤΕ, καταργώντας, μερικώς αρμοδιότητες των διοικητικών δικαστηρίων.
    Πέραν του δικαιοπολιτικά παράδοξου της κρατικοποίησης δικών ανωνύμων εταιρειών, θεωρούμε ότι αυτή η επιλογή αντιστρατεύεται τις θεμελιώδεις επιλογές του κοινοτικού νομοθέτη, που απαιτεί ταχεία εκκαθάριση των διαφορών του νόμου αυτού, αρχή με την οποία δεν συμβιβάζεται η δημιουργία σχέσης παθητικής ομοδικίας.
    Εξάλλου, πως θα φωτισθεί η ΑΕΠΠ που καλείται να εκδώσει απόφαση εντός ελάχιστου χρόνου, αξιολογώντας τεχνικά στοιχεία;
    Η εφαρμογή του Νόμου 3886/2010, που προβλέπει την εκδίκαση των προδικαστικών προσφυγών από τους ίδιους τους αναθέτοντες φορείς, διασφαλίζει την απαιτούμενη ορθότητα και ταχύτητα εκδίκασης των προδικαστικών προσφυγών από όργανα των αναθετόντων φορέων, που διαθέτουν την απαραίτητη, εμπειρία, τεχνική εξειδίκευση και κατάρτιση. Ειδικά στην περίπτωση των διαδικασιών σύναψης συμβάσεων που διενεργεί ο ΔΕΔΔΗΕ, με αντικείμενα υψηλής τεχνικής εξειδίκευσης και ιδιαιτερότητες που συνδέονται με την αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, απαιτείται πολυετής τεχνογνωσία η οποία έχει αποκτηθεί και παγιοποιηθεί στα στελέχη της Εταιρείας μας, με αποτέλεσμα, ελάχιστες προδικαστικές προσφυγές να ασκούνται επί αποφάσεων των οργάνων μας. Η τελική, άλλωστε, κρίση η οποία γίνεται από τα Δικαστήρια, τα οποία διασφαλίζουν την σε κάθε περίπτωση τήρηση της νομιμότητας έχει καταδείξει ότι οι αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων και ακυρώσεως κατά αποφάσεων της εταιρείας μας, τελεσφορούν σε ποσοστό λιγότερο από το 0,001%, ενώπιον των Δικαστηρίων.

    Ι. Μάργαρης
    Αντιπρόεδρος ΔΣ, ΔΕΔΔΗΕ Α.Ε.

  • Η σύσταση ανεξάρτητης αρχής (ΑΕΠΠ), αρμόδιας για την εξέταση των προδικαστικών προσφυγών, η οποία δεν συνδέεται με την αναθέτουσα αρχή που εξέδωσε τις αμφισβητούμενες πράξεις, αναμένεται δε, ως εκ της συνθεσεώς της και της αποκλειστικής ενασχόλησής της με το εν λόγω αντικείμενο ότι θα έχει σαφώς αρτιότερη γνώση επί των νομικών ζητημάτων και θα επιλύει, όπως προβλέπεται, με την έκδοση απόφασης οριστικά ως προς το στάδιο αυτό τη διαφορά (εκλείπει πλέον το φαινόμενο της σιωπηρής απόρριψης που οδηγούσε αναπόφευκτα στην προσφυγή στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων), αποτελεί θετική τομή και βρίσκεται προς τη σωστή κατεύθυνση, παρά τις όποιες επιφυλάξεις όσον τη δυνατότητά της να ανταποκριθεί μέσα στις οριζόμενες προθεσμίες. Το ίδιο και η επαναφορά των υποθέσεων στο ΣτΕ, αφού αφής στιγμής οι προδικαστικές προσφυγές θα εξετάζονται συγκεντρωτικά από ένα διοικητικό όργανο, είναι ορθό να εκδικάζονται και οι δικαστικές υποθέσεις συγκεντρωτικά από ένα δικαστικό όργανο αντίστοιχα με ενιαία νομολογιακή αντιμετώπισή τους (ώστε να εκλείψει το φαινόμενο της πολυδιάσπασης της νομολογίας, λόγω του κατακερματισμού των υποθέσεων στα κατά τόπους διοικητικά Εφετεία). Άλλωστε εν όψει των αλλαγών που επέρχονται με το ν/σχέδιο, όσον αφορά το στάδιο της προδικαστικής προσφυγής (σύσταση ΑΕΠΠ, η οποία για την έκδοση της απόφασής της θα ακολουθεί διαδικασίες που προσιδιάζουν στην έως τώρα υφιστάμενη διαδικασία των ασφλαστικών μέτρων), αναμένεται ότι παραπέρα προσφυγή στη δικαστική προστασία θα είναι εξαιρετικά περιορισμένη.

  • 7 Απριλίου 2016, 20:26 | Ελιάννα Σκριβάνου

    Συμφωνώ ως προς τον κίνδυνο από τη συγκέντρωση των προσφυγών σε μία αρχή. Εννοείται ότι η επιστροφή όλων των υποθέσεων στο ΣτΕ θα οδηγήσει στην πλήρη παράλυσή του.

  • 7 Απριλίου 2016, 13:36 | Σωτήριος Κυβέλος

    Η δημιουργία διοικητικού «υπεροργάνου» με πανελλαδική αρμοδιότητα που θα κρίνει όλες τις «προσφυγές» για τις διοικητικές συμβάσεις οποιουδήποτε οικονομικού αντικειμένου θα είναι δύσκολο να λειτουργήσει στην πράξη. Ομοίως η επιστροφή των υποθέσεων στο ΣτΕ είναι ανεξήγητη μετά από 5 έτη εκδίκασης των υποθέσεων αυτά στα Δ. Εφετεία. Η δημιουργία κλιμακίων για την εξέταση των προδικαστικών προσφυγών στις οικείες εφετειακές περιφέρειες θα ήταν περισσότερο αποτελεσματική για την αντιμετώπιση των προσφυγών για λόγους λειτουργικούς, οικονομικούς, συνεργασίας με τις Αρχές κ.λπ. Επίσης, περισσότερο πρόσφορη θα ήταν η διατήρηση των υποθέσεων στα Διοικητικά Εφετεία με παράλληλη ενίσχυσή τους (πχ δημιουργία αυτοτελών τμημάτων, διατήρηση των Εφετών σε αυτά για ορισμένα έτη, επιμόρφωση, περισσότερο ενεργή συμμετοχή τους στη διαδικασία της σύμβασης με αρμοδιότητες συμβουλευτικές κ.λπ) καθώς και με ενίσχυση του δικαιοδοτικού τους ρόλου, ο οποίος δεν μπορεί να είναι μόνο έλεγχος ακυρωτικός. Η επιστροφή των υποθέσεων στη Διοίκηση για κακή αιτιολογία κ.λπ. τις περισσότερες περιπτώσεις είναι αναποτελεσματική.

    Σωτήρης Κυβέλος
    ΔΝ, Δικηγόρος