1. Το Σ.Ε.Α. φροντίζει για την κωδικοποίηση και επεξεργασία των ετήσιων αναφορών, που συντάσσονται από τα Συμβούλια Αξιολόγησης, σύμφωνα με τις διατάξεις της περίπτωσης β’, της παραγράφου 17 του παρόντος διατάγματος.
2. Το Σ.Ε.Α. συντάσσει πορισματική έκθεση ιδίως σε σχέση με:
α) την ορθή ή μη εφαρμογή του συστήματος αξιολόγησης εν γένει, Υπουργείων και φορέων,
β) την αξιολόγηση του προσωπικού συγκεκριμένων τομέων πολιτικών, ή κατηγοριών εκπαίδευσης ή επιπέδων διοίκησης,
γ) τη μέτρηση της αποδοτικότητας του προσωπικού, συγκρίνοντας τα στοιχεία που αφορούν στην αξιολόγηση της διοικητικής ικανότητας των Υπουργείων και φορέων με τα στοιχεία επίτευξης των επιχειρησιακών και των ατομικών στόχων του προσωπικού,
δ) τη βελτίωση της διοικητικής ικανότητας Υπουργείων και φορέων σε σύγκριση με προηγούμενα έτη και
ε) την ανάγκη ανάληψης σχετικών νομοθετικών/κανονιστικών πρωτοβουλιών από τη Διοίκηση.
3. Η έκθεση υποβάλλεται: α) στον Πρόεδρο της Βουλής, β) στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, γ) στους Υπουργούς Διοικητικής Μεταρρύθμισης & Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και Οικονομικών, δ) στην Ένωση Περιφερειών (ΕΝ.ΠΕ.) και ε) στην Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας (Κ.Ε.Δ.Ε.). Επίσης, αναρτάται στο δικτυακό τόπο κάθε Υπουργείου ή φορέα και στο δικτυακό τόπο Δι@ύγεια.
Το άρθρο 28 αναφέρεται στο ρόλο του ΣΕΑ το οποίο συντάσσει έκθεση με πορίσματα σχετικά με την ορθή ή μη εφαρμογή του συστήματος αξιολόγησης εν γένει, καθώς και διενεργώντας συγκριτικές μελέτες για την μέτρηση της απόδοσης του ανθρώπινου δυναμικού και του βαθμού επίτευξης των επιχειρησιακών και ατομικών στόχων τους. Κατά τη γνώμη μου τίθεται το ερώτημα σε τι αποσκοπούν όλα αυτά; Γιατί απαιτείται η διενέργεια επαλήθευσης από ένα ακόμη όργανο όταν ο συντάκτης έχει ήδη προβλέψει μια σειρά από εκθέσεις δια μέσου των οποίων φαίνεται αν το σύστημα είναι επιτυχές ή όχι;
Το άρθρο 28 αναφέρεται στο ρόλο του ΣΕΑ το οποίο συντάσσει έκθεση με πορίσματα σχετικά με την ορθή ή μη εφαρμογή του συστήματος αξιολόγησης εν γένει, καθώς και διενεργώντας συγκριτικές μελέτες για την μέτρηση της απόδοσης του ανθρώπινου δυναμικού και του βαθμού επίτευξης των επιχειρησιακών και ατομικών στόχων τους. Κατά τη γνώμη μου τίθεται το ερώτημα σε τι αποσκοπούν όλα αυτά; Γιατί απαιτείται η διενέργεια επαλήθευσης από ένα ακόμη όργανο όταν ο συγγραφέας έχει ήδη προβλέψει μια σειρά από εκθέσεις δια μέσου των οποίων φαίνεται αν το σύστημα είναι επιτυχές ή όχι;