Σχέδιο Δράσης OGP OGP

Άρθρο 23: Έντυπα Αξιολόγησης – Τρόπος σύνταξης και

1. Η αξιολόγηση των υπαλλήλων γίνεται με εκθέσεις αξιολόγησης, οι οποίες συντάσσονται σύμφωνα με τα υποδείγματα, τα οποία προσαρτώνται ως Παραρτήματα ……. στο παρόν διάταγμα. Η έκθεση αξιολόγησης κάθε υπαλλήλου αποτελεί μέρος του προσωπικού του μητρώου.
2. Η διαδικασία αξιολόγησης, όπως περιγράφεται από τις διατάξεις του παρόντος διατάγματος, και η συμπλήρωση των σχετικών εντύπων γίνονται μέσω ηλεκτρονικής εφαρμογής, η οποία διατίθεται κεντρικά για όλα τα Υπουργεία και τους φορείς που υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής του. Η ανωτέρω ηλεκτρονική εφαρμογή τηρεί όλες τις προδιαγραφές για τη διασφάλιση του απορρήτου των ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 2472/1997 (Α’ 50).
3. Μετά το πέρας της αξιολόγησης, οι εκθέσεις αξιολόγησης εκτυπώνονται με τον ηλεκτρονικό αριθμό πρωτοκόλλου που φέρουν. Αντικατάσταση της έκθεσης αξιολόγησης, που έχει υποβληθεί στην υπηρεσία, ή τροποποίησή της απαγορεύεται. Επιτρέπεται μόνον η τροποποίηση της έκθεσης αξιολόγησης από το Συμβούλιο Αξιολογητών, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 25 και 26 του παρόντος διατάγματος.
4. Οι εκθέσεις αξιολόγησης συντάσσονται σε ένα αντίτυπο για τους υπαλλήλους των κεντρικών υπηρεσιών και σε δύο αντίτυπα για τους υπαλλήλους των περιφερειακών υπηρεσιών. Το ένα από τα δύο αντίτυπα φυλάσσεται στην οικεία περιφερειακή υπηρεσία.

  • 12 Απριλίου 2012, 12:12 | Panos Liverakos

    Γίνεται μνεία σε ηλεκτρονική εφαρμογή. Θα ήταν καλό να δούμε τις προδιαγραφές της και τον τρόπο λειτουργίας της. Κατά τη γνώμη μας και με βάση πρότερη εμπειρία μας, υπάρχει φόβος ότι με την έννοια ηλεκτρονική εφαρμογή να υπονοείται η ύπαρξη των εντύπων σε ηλεκτρονική μορφή, που ο κάθε αξιολογούμενος θα μπορεί να «κατεβάσει» στον Η/Υ του για να τα συμπληρώσει και να τα εκτυπώσει. Κατά τη γνώμη μας πρέπει να διευκρινιστούν οι λειτουργίες της ηλεκτρονικής εφαρμογής καθώς και το εύρος των διαδικασιών που θα καλύπτει. Κατά τη γνώμη μας επίσης, η ηλεκτρονική εφαρμογή θα πρέπει να αποτελεί τη βάση οποιουδήποτε συστήματος αξιολόγησης υιοθετηθεί εν τέλει.

  • 12 Απριλίου 2012, 11:19 | baia

    Συμφωνώ απολύτως με τον κο Τσιούνη. Είναι μία πρόταση που αξίζει να τη λάβετε υπόψη καθώς μπορεί να περιορίσει κάποια φαινόμενα παθογένειας και αναξιοκρατίας. Δε γνωρίζω αν υπάρχει καλύτερος τρόπος αλλά σίγουρα αποτελεί ένα σημαντικό βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση.

  • 6 Απριλίου 2012, 01:47 | Τσιούνης Ηρακλής

    Προτάσεις επί του άρθρου 23, που αφορά στα Έντυπα αξιολόγησης.

    Επειδή η βαθμολογία δεν είναι μυστική (μακάρι να ήταν, οι αξιολογητές θα έκαναν καλύτερα την δουλειά τους) κι επειδή ο κάθε αξιολογούμενος θεωρεί εαυτόν άριστο, αναντικατάστατο και τέλειο υπάλληλο, οποιαδήποτε μη άριστη βαθμολογία που του επιβάλλει ο αξιολογητής θα δημιουργεί γκρίνια, μεμψιμοιρία, αντιπαράθεση, απειλές, αντεκδικήσεις. Γιά να αποφύγουν λοιπόν οι αξιολογητές αυτό το δυσμενές κλίμα, στον χώρο εργασίας, θα βαθμολογούν όλους τους υπαλλήλους με άριστα. (Αυτό γινόταν μέχρι τώρα) ΄Ετσι ως Πόντιοι Πιλάτοι θα έχουν την ηρεμία τους, οι υφιστάμενοι θα έχουν να λένε για την «καλωσύνη» του προϊσταμένου τους κι έτσι όλοι θα είναι ευχαριστημένοι, πλην των εργατικών, τιμίων και ευσυνειδήτων οι οποίοι θα διαπιστώνουν στην πράξη ότι, είτε εργαστείς είτε όχι, η αμοιβή σου θα είναι η ίδια. Γιά να μην ανακύψει αυτό το πρόβλημα, δύο λύσεις υπάρχουν: Είτε να προβλέπεται από το Π.Δ. ποσοστό βαθμολογίας ( πχ 20% μόνο άριστοι, 40-60% καλοί έως πολύ καλοί και 20% μέτριοι έως κακοί) ποσοστό όμως αυθαίρετο που μπορεί να κριθεί αντισυνταγματικό, είτε να προβλεφθεί η μεταξύ των αρίστων, ή πολύ καλών υποχρεωτική σειρά κατάταξης. Να προβλεφθεί δηλ. μία παράγραφος που θα γράφει: Ποιά θέση κατέχει στην αξιολόγηση μεταξύ των ομοιοβάθμων του υπαλλήλων. Θα μπορεί δηλαδή ο αξιολογητής να βαθμολογεί όλους τους υπαλλήλους με άριστα, αλλά ταυτόχρονα θα υποχρεούται να επιλέξει και μεταξύ των αρίστων ποιός είναι ο καλύτερος, ο λιγότερο καλός κοκ. Μ’ αυτόν τον τρόπο και ο αξιολογούμενος θα είναι ευχαριστημένος αφού θα έχει βαθμολογηθεί με άριστα, (ανεξαρτήτως του αν αξίζει, ή όχι) η δημόσια διοίκηση θα μπορεί να επιλέγει τον καλύτερο για προαγωγή, αφού θα έχει αντικειμενικά στοιχεία επιλογής αλλά και ο διευθυντής θα κρίνεται στην συνείδηση των υφισταμένων του και θα αποκτά το απαιτούμενο κύρος, εφ’ όσον είναι ακριβοδίκαιος και δεν μεροληπτεί υπέρ κάποιου.