Άρθρο 5 Αρχές Επιβολής και κριτήρια εφαρμογής (Άρθρο 4 της Οδηγίας 2019/633)

1. Αρμόδιες αρχές για την επιβολή των απαγορεύσεων που καθορίζονται στα άρθρα 3 και 4 («αρχή επιβολής») ορίζονται το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και η Επιτροπή Ανταγωνισμού. Οι Αρχές Επιβολής έχουν την εξουσία να ενεργούν αυτεπαγγέλτως ή κατόπιν καταγγελίας. Ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων μπορεί, με απόφασή του, να αναθέτει την άσκηση όλων των αρμοδιοτήτων του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κατά τον παρόντα νόμο, σε εποπτευόμενους από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων οργανισμούς.
2. Η Επιτροπή Ανταγωνισμού έχει αποκλειστική αρμοδιότητα να εφαρμόζει τον παρόντα νόμο όταν κατά τη διάρκεια της τελευταίας χρήσης ο συνολικός κύκλος εργασιών του αγοραστή ανέρχεται τουλάχιστον σε πενήντα εκατομμύρια (50.000.000) ευρώ και το συνολικό μερίδιο αγοράς των πέντε (5) μεγαλύτερων αγοραστών ανά κανάλι διανομής ή εφοδιασμού στη σχετική αγορά γεωργικών προϊόντων και τροφίμων είναι τουλάχιστον 50%.
3. Σε περίπτωση που το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων διαπιστώσει, είτε αυτεπαγγέλτως είτε κατόπιν καταγγελίας, ότι ο κύκλος εργασιών του αγοραστή κατά τη διάρκεια της τελευταίας χρήσης ανέρχεται τουλάχιστον σε πενήντα εκατομμύρια (50.000.000) ευρώ, παραπέμπει την υπόθεση στην Επιτροπή Ανταγωνισμού, η οποία είναι αρμόδια να διαπιστώσει αν συντρέχουν οι προϋποθέσεις της παρ. 2 και εντός διαστήματος που δεν υπερβαίνει τις τριάντα (30) ημέρες από την ημερομηνία παραπομπής, έχει την ευχέρεια να επιληφθεί της υποθέσεως. Σε περίπτωση παρόδου άπρακτης της προθεσμίας αυτής, η υπόθεση παραμένει οριστικά στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, το οποίο και την κρίνει.
4. Σε περίπτωση που η Επιτροπή Ανταγωνισμού κινήσει διαδικασία για την εφαρμογή του νόμου και διαπιστώσει ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις της παρ. 2, παραπέμπει την οικεία υπόθεση προς διερεύνηση στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.

  • 1. Δεν αποσαφηνίζεται στο αρθρο 2 ποια προϊόντα ανήκουν στην κατηγορία αυτών που μεταποιούνται από γεωργικά ευαλλοίωτα προϊόντα. Θα πρέπει να δημιουργηθεί επιτροπή με τη συμμετοχή εκπροσώπων του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, του Υπουργείου Ανάπτυξης, των Συνδέσμων Βιομηχανίας (ΣΕΒ, ΣΒΕ) και των εκπροσώπων των Super Market (αφορά άρθρα 2,3,4,5,6)
    2. Στο άρθρο 5 πρέπει να γίνει πρόβλεψη για την δημιουργία Μητρώου Προμηθευτών που εμπίπτουν στον νόμο, ώστε να προστατεύονται αυτοί, τους οποίους, πράγματι, στοχεύει ο νόμος να προστατεύσει.

  • Δεν αποσαφηνίζεται στο αρθρο 2 ποια προϊόντα ανήκουν στην κατηγορία αυτών που μεταποιούνται από γεωργικά ευαλλοίωτα προϊόντα. Θα πρέπει να δημιουργηθεί επιτροπή με τη συμμετοχή εκπροσώπων του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, του Υπουργείου Ανάπτυξης, των Συνδέσμων Βιομηχανίας (ΣΕΒ, ΣΒΕ) και των εκπροσώπων των Super Market (αφορά άρθρα 2,3,4,5,6)

  • Η δημιουργία Μητρώου Προμηθευτών είναι απαραίτητή προκειμένου να προσδιορίζονται συγκεκριμένα οι προμηθευτές που προστατεύονται από τον νόμο.

  • Πρέπει να γίνει πρόβλεψη για τη δημιουργία Μητρώου Προμηθευτών που εμπίπτουν στον νόμο, ώστε να προστατεύονται αυτοί τους οποίους, πράγματι, στόχευε ο νόμος να προστατεύσει.

  • 3 Δεκεμβρίου 2020, 15:46 | ΜΕΤΡΟ ΑΕΒΕ

    Ορίσθηκαν ως αρχές επιβολής το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και η Επιτροπή Ανταγωνισμού. Δυστυχώς αγνοήθηκε πλήρως το άρθρο 7 της Οδηγίας, το οποίο συστήνει και «Εναλλακτική επίλυση διαφορών». Συγκεκριμένα προβλέπει ότι «Με την επιφύλαξη του δικαιώματος των προμηθευτών να υποβάλλουν καταγγελίες δυνάμει του άρθρου 5, καθώς και των εξουσιών των αρχών επιβολής σύμφωνα με το άρθρο 6, τα κράτη μέλη μπορούν να προωθούν την εθελοντική χρήση αποτελεσματικών και ανεξάρτητων μηχανισμών εναλλακτικής επίλυσης διαφορών, όπως της διαμεσολάβησης, με σκοπό την επίλυση των διαφορών μεταξύ προμηθευτών και αγοραστών όσον αφορά τη χρήση αθέμιτων εμπορικών πρακτικών από τον αγοραστή. Είναι απορίας άξιο, για ποιο λόγο αποκλείσθηκε από το Ελληνικό νομοσχέδιο η διαμεσολάβηση, ως εναλλακτικός τρόπος επίλυσης των διαφορών που προκύπτουν από την εφαρμογή του νόμου. Ως γνωστόν, η διαμεσολάβηση αποτελεί διαρθρωμένη διαδικασία εξωδικαστικής επίλυσης διαφορών, στην οποία συμμετέχουν οικειοθελώς δύο ή περισσότερα μέρη, προκειμένου να διερευνήσουν την δυνατότητα επίλυσης της διαφοράς τους με συμφωνία, με την βοήθεια ενός τρίτου, ουδέτερου προσώπου, δηλαδή του Διαμεσολαβητή, ενώ ήδη έχει εισαχθεί και στην Ελληνική δικαιοσύνη με τους Νόμους 3898/2010 και 4512/2018 (άρθρα 178 – 206). Προτείνεται η εισαγωγή της δυνατότητας διαμεσολάβησης και στο νόμο αυτό.