Υπουργός Επικρατείας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• 31 Ιουλίου 2017, 14:56 | Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (ΕΣΑμεΑ)

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  3.Το Άρθρο 4 «Ένταξη της διάστασης της αναπηρίας στις δημόσιες πολιτικές» να τροποποιηθεί/συμπληρωθεί ως ακολούθως :
  « 1. Το Κράτος μεριμνά για διασφάλιση της ένταξης της διάστασης της αναπηρίας σε όλες τις δημόσιες πολιτικές και τα μέτρα εφαρμογής τους με σκοπό την εξάλειψη, αποκατάσταση και αποτροπή ανισοτήτων μεταξύ ατόμων με και χωρίς αναπηρίες. 2. Τα διοικητικά όργανα και οι αρχές ενσωματώνουν τη διάσταση της αναπηρίας σε κάθε νόμο, πολιτική, διαδικασία, δράση, μέτρο και πρόγραμμα της αρμοδιότητάς τους. Για το σκοπό αυτό: α. υποβάλλουν εκθέσεις, μέσω των οικείων Επιμέρους Σημείων Αναφοράς των άρθρων 13 και 14, στο Κεντρικό Σημείο Αναφοράς του άρθρου 12 σχετικά με τις δράσεις, τα μέτρα και τα προγράμματα που υιοθετούν για την επίτευξη του στρατηγικού στόχου της προώθησης της ισότητας Ατόμων με Αναπηρίες, καθώς και τα μέτρα που υιοθετούν, συμπεριλαμβανομένων και των νομοθετικών, για να τροποποιήσουν ή να καταργήσουν ισχύοντες νόμους, κανονισμούς, έθιμα και πρακτικές που συνιστούν διακρίσεις σε βάρος των ατόμων με αναπηρίες. β. υιοθετούν ποσοτικούς και ποιοτικούς δείκτες για τα θέματα αναπηρίας, όπως αυτοί καθορίζονται από αρμόδια διεθνή και ευρωπαϊκά όργανα, ώστε να καθίσταται δυνατή η μέτρηση και η αξιολόγηση της ένταξης της διάστασης της αναπηρίας, γ. συλλέγουν και τηρούν επιμέρους στατιστικά στοιχεία για την αναπηρία για τους τομείς ευθύνης τους. 3. Με κοινή απόφαση των καθ’ ύλην αρμόδιων Υπουργών κατόπιν συνεργασίας με τον Υπουργό Επικρατείας του άρθρου 11 και με το Κεντρικό Σημείο Αναφοράς του άρθρου 12 και κατόπιν δημόσιας διαβούλευσης, ειδικότερα με την Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (Ε.Σ.Α.μεΑ.) και με αναγνωρισμένες αντιπροσωπευτικές οργανώσεις του αναπηρικού κινήματος, εξειδικεύονται οι υπόχρεοι φορείς, οι διαδικασίες υλοποίησης καθώς και κάθε άλλο θέμα τεχνικού ή λεπτομερειακού χαρακτήρα για την εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος άρθρου

• 21 Ιουλίου 2017, 12:42 | Δημήτρης Κ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Οι πολυανάπηροι που έχουν ποσοστό πάνω από το 100% δεν απολαμβάνουν την ισονομία, την ενσωμάτωση και την αποτροπή ανισοτήτων. Θα είναι δικαιότερο για αυτές τις περιπτώσεις αν στο ποσοστό 100% υπάρχει +α (για τις ανάγκες κάποιου που έχει π.χ.150%), +β (για τις ανάγκες κάποιου που έχει π.χ.200%), +γ (για τις ανάγκες κάποιου που έχει π.χ. >200%). Αυτό μπορεί να μεταφράζεται σε οικονομική απολαβή ή σε πλέον του ενός προσωπικούς βοηθούς ή και σε συνδυασμό των δύο.
  Τα άτομα με πολύ βαριά αναπηρία αντικειμενικά δεν συμμετέχουν σε συλλογικότητες ΑμεΑ με αποτέλεσμα τα προβλήματά τους να μην εκφράζονται από το συνδικαλιστικό κίνημα. Το παραπάνω δείχνει την έλλειψη μέριμνας από την Πολιτεία για αυτή την κατηγορία πληθυσμού.

• 19 Ιουλίου 2017, 03:58 | Ευάγγελος Δαβαρίας

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ένας βασικός λόγος στην αξιολόγηση των ατόμων με αναπηρίες κ το τονίζω με Αναπηρίες είναι ότι το πλήθος των αναπηριών που μπορεί να φέρει ένα άτομο κ ιδίως τα άτομα που έχουν εμπλακεί σε τροχαία η κ σε θαλάσσια ατυχήματα όπου έχουμε ακρωτιριασμους ορθοπεδικές βλάβες κ κακώσεις με μικρά ποσοστά σε χέρια κ πόδια κ που το σύνολο των ποσοστών ξεπερνούν το 80% κ 85% (Πολυτραυματιας) δεν έχουν την ίδια βαρύτητα κ αντιμετώπιση με μία αναπηρία που μπορεί να έχει το ίδιο ποσοστό σε μία πάθηση. Αυτό συνιστά διάκριση μεταξύ δύο ατόμων με αναπηρία που στο μεν πρώτο έχουμε πολλές παθήσεις ενώ στο δεύτερο μία πάθηση με κατά τα άλλα το ίδιο ποσοστό αναπηρίας.
  Μάλιστα η μια πάθηση να χαρακτηρίζεται ως βαριά αναπηρία ενώ οι πολλές να μην χαρακτηριζωνται καν λες κ το αποτέλεσμα στην κίνηση στην διαχείριση της αναπηρίας κ γενικότερα στην καθημερινότητα του ατόμου με αναπηρία να έχει διαφορά!!.Η αναπηρία σε όποια μορφή κ εαν είναι από την στιγμή που καθηλώνει το ατομο κ το κάνει εξαρτώμενο από διάφορα βοηθήματα θα πρέπει να έχει ισότιμη αντιμετώπιση. Εάν λοιπόν θέλουμε να μιλάμε για ισότητα κ ίσα δικαιώματα θα πρέπει οι επιτροπές των ΚΕΠΑ να αποδίδουν ίσες αποφάσεις καθώς κ το Κράτος να μεριμνά ισότιμα κ να μην πετούν στον κεαδα ζωτικά δικαιώματα καταδικαζωντας τα άτομα με αναπηρίες στην εξαθλίωση. Η έννοια της αναπηρίας είναι μία!! είτε οφείλεται σε πολλές αιτίες είτε σε μία αιτία στο τέλος έχουμε το ίδιο αποτέλεσμα!!
  Ανικανότητα κ εξάρτηση του ατόμου με αναπηρία από βοήθεια που στην χώρα μας δεν είναι κ τόσο διαδεδομένη από τις κρατικές υπηρεσίες όπου πολλές φορές τα άτομα με αναπηρία θεωρούνται εκ προοιμίου απατεώνες που προσπαθούν να κλέψουν το Κράτος λες κ δεν υπάρχουν τα εργαλεία εκείνα που θα αποκαλυψουν την οποιαδήποτε απάτη. Απλά όλο αυτό μας κάνη να σκεφτόμαστε ότι η ομηρία κ η εξάρτηση για την ψήφο καλά κρατεί.

• 17 Ιουλίου 2017, 12:56 | Γεώργιος Β. Σαρανταυγάς

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Στο συγκεκριμένο άρθρο ανακυκλώνεται ο σκοπός που έχει διατυπωθεί στο άρθρο 1.

  Από το σχέδιο νόμου απουσιάζει οποιαδήποτε αναφορά στο σύστημα αξιολόγησης αναπηρίας (ΚΕ.Π.Α.), το οποίο συνιστά το μοναδικό και αναγκαστικό κανάλι καταγραφής, αξιολόγησης και πιστοποίησης της αναπηρίας. Να υποθέσει κανείς ότι θα προσαρμοστεί η Σύμβαση στο ΚΕ.Π.Α., τού οποίου -σημειωτέον- η λειτουργία και φιλοσοφία δεν συνάδει με το δικαιωματικό μοντέλο της Αναπηρίας που απηχεί η Σύμβαση;

  Η έγκαιρη αναγνώριση και παρέμβαση είναι, πρωταρχικά, υποχρέωση της Πολιτείας (αρθ. 25β Σύμβασης), και όχι προαιρετική δράση τού ατόμου με Αναπηρία, και θα πρέπει να γίνεται ξεχωριστά και αυτοτελώς και όχι υποχρεωτικά σε συνάρτηση με τα εκάστοτε προνοιακά επιδόματα. Αυτό που γίνεται τώρα είναι το αντίθετο. Καλείται το άτομο με αναπηρία (το οποίο βρίσκεται εκ των πραγμάτων σε ευάλωτη θέση) να προσαρμοστεί και να συντονιστεί με την ιατρο/διοικητική βάσανο του ΚΕ.Π.Α. που αποτελεί και το σκληρό πρόσωπο της Δημόσιας Διοίκησης. Η διαδικασία πιστοποίησης μπορεί να διαρκέσει από 2 μήνες έως 15 (φευ) χρόνια, το βάρος της οποίας καλείται να σηκώσει προσωπικά το ίδιο το άτομο και η οικογένειά του, ψυχικά, σωματικά και οικονομικά. Η παρέλκυση του αιτήματος ενός ατόμου με αναπηρία για πιστοποίηση της πάθησής του ως αναπηρίας, [σ.σ. πρακτική χωρίς κόστος ή ανάληψη ευθύνης από την Πολιτεία] από την Α.Υ.Ε. στη Β.Υ.Ε., έως ότου να «πεταχτεί» στα Διοικητικά Δικαστήρια, μπορεί να συνεπάγεται εως τις πιό κατάφωρες παραβιάσεις δικαιωμάτων. Υπ΄αυτές τις συνθήκες, ειδικά για τα άτομα με βαριά αναπηρία, η άμεση και ουσιαστική παρέμβαση της Πολιτείας συνιστά όχι μόνο συμβατική υποχρέωση αλλά και επιτακτική ανάγκη ώστε να προληθφεί η επιδείνωση της υγείας τους ή ο κίνδυνος απώλειας της ζωής τους. Αντ΄αυτού, το άτομο με αναπηρία αντιμετωπίζεται ως «διοικούμενος» με την πιο αυταρχική ερμηνεία τού Διοικητικού Δικαίου.

  Το ΚΕ.Π.Α. έχει καταστεί στη χώρα μας συνώνυμο της Αναπηρίας. Το πιστοποιητικό ΚΕ.Π.Α. είναι δηλαδή το μόνο τεκμήριο Αναπηρίας:
  Έχεις περάσει ΚΕ.Π.Α.; Έχεις αναπηρία με βάση κάποιο «ποσοστό».
  Δεν έχεις περάσει ή έχεις «κοπεί»; Δεν έχεις αναπηρία και δεν σου αναγνωρίζεται από την Πολιτεία καμμία μα καμμία αδυναμία ή ιδιαιτερότητα, όπως και καμμία διευκόλυνση.

  Δεδομένου ότι από το 2012 (έτος κύρωσης της Σύμβασης) η σύμβαση παρέμενε κενό γράμμα, αλλά ούτε και με το παρόν σχέδιο νόμου θίγονται ζητήματα που αφορούν στη λειτουργία τού ΚΕ.Π.Α., το τελευταίο θα συνεχίζει επιδεικτικά να αγνοεί το κεφαλαιώδες ζήτημα πού λέγεται ανθρώπινα δικαιώματα και δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία. Ούτε στον ιδρυτικό νόμο του ΚΕ.Π.Α. (3863/2010) υπάρχει κάποια σχετική πρόβλεψη ούτε στο χαοτικό σύστημα των εγκυκλίων. Αυτό σημαίνει αγραμματοσύνη και αδιαφορία του Διοικητικού και Ιατρικού προσωπικού περί τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, όπως και παντελής έλλειψη μηχανισμών και διαδικασιών ελέγχου της προστασίας αυτών. Χαρακτηριστικό τού Συστήματος είναι ο συγκεντρωτισμός και η σκόπιμη διάχυση-διάλυση ευθυνών μέσα στο νεφελώδες και δαιδαλώδες Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης.

  Επιπλέον, πολιτικές σκοπιμότητες και επινοήσεις ομαδώσεων συμφερόντων όπως η ανωνυμία των ιατρών των επιτροπών, η συγκρότηση ψευδεπίγραφων επιστημονικών επιτροπών στις οποίες προεδρεύουν πρόσωπα πολιτικής επιλογής (σ.σ. ο Γ.Γ. του Υπουργείου Εργασίας), έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το πνεύμα και το γράμμα της Σύμβασης και είναι αδιανόητες σε κράτος δικαίου. Επίσης αδιανόητη είναι η πρακτική κάποιων ιατρών τού Ειδικού Σώματος να εκδίδουν πιστοποιητικά για ΚΕ.Π.Α. (εισηγητικούς φακέλους) ενώ συμμετέχουν σε επιτροπές πιστοποίησης.

  Παραμένει, λοιπόν, αναπάντητο το κεφαλαιώδους σημασίας ερώτημα πως θα διαχειριστεί η Πολιτεία το ΚΕ.Π.Α., ώστε αυτό να ευθυγραμμιστεί με τις προβλέψεις και τις απαιτήσεις της Σύμβασης.

  Προφανώς δεν έχει γίνει κατανοητό τί συνιστά η Σύμβαση και η υπογραφή του Προαιρετικού Πρωτοκόλλου. Ο αρχικός χειρισμός (απόφαση του Πρωθυπουργού, αρ. Υ426/Β’/28/02/2014) αυτό αποδεικνύει. Η ίδια η Σύμβαση συνιστά τον πρωταρχικό εργαλειακό πυλώνα ενός πλαισίου για την προστασία των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία και, κατ’ επέκταση, τη διαχείριση της αναπηρίας. Ο δεύτερος κρίσιμος εργαλειακός πυλώνας του πλαισίου υποδεικνύεται από τη Σύμβαση και αφορά στο λεγόμενο δικαιωματικό μοντέλο αναπηρίας.

  Η Ελλάδα εξακολουθεί να πειραματίζεται με την αναπηρία, επινοώντας αυτοσχέδιους μηχανισμούς και συστήματα (ΚΕ.Π.Α. Κ.Ε.Β.Α, Ε.Π.Π.Π.Α., κ.α.), αγνοώντας τα διεθνή πρότυπα (ICF) και την πρόοδο σε επιστημονικό, πολιτισμικό και κοινωνικό επίπεδο. Επιπλέον, έχει εγκαταστήσει συντεχνιακά συμφέροντα και πελατειακές σχέσεις και έχει καταστήσει την αναπηρία επάγγελμα, ενώ η φερόμενη ως οργανωμένη κοινωνία των πολιτών αυτοπροσδιορίζεται υπερήφανα ως συνδικαλιστικό κίνημα. Επίσης, είναι απαράδεκτο να εκδικάζεται με τη διαδικασία της ενδικοφανούς προσφυγής (επιτροπές επί επιτροπών) και την προσφυγή στα διοικητικά δικαστήρια η κρίση της αναπηρίας. Αυτό συνιστά εξευτελισμό και εξόντωση των ατόμων με αναπηρία και υποβάθμιση της έννοιας της αναπηρίας σε απρόσωπη πράξη της διοίκησης, εξομοιούμενης με οποιαδήποτε άλλη τυπική ατομική διοικητική πράξη επί εμπραγμάτων δικαιωμάτων. Το διοικητικό βάρος της διαδικασίας διαχείρισης και αξιολόγησης της αναπηρίας μεταφέρεται σκοπίμως στο άτομο με αναπηρία, το οποίο καταντά να κινείται με έναν διαρκώς διογκούμενο φάκελο στα χέρια. Λόγω δε της πολύχρονης καθυστέρησης στην απονομή της δικαιοσύνης, ακόμα δεν έχει αποκαλυφθεί η έκταση του δράματος (του «σφαγείου» όπως έχει αποκληθεί το ΚΕ.Π.Α.) εκείνων που οδηγήθηκαν στα διοικητικά δικαστήρια, ενώ δεν έχει κριθεί η νομιμότητα του πλαισίου λειτουργίας του ΚΕ.Π.Α. και των υγειονομικών επιτροπών.

• 10 Ιουλίου 2017, 10:08 | An

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η φράση «εξάλειψη, αποκατάσταση και αποτροπή ανισοτήτων μεταξύ ατόμων με και χωρίς αναπηρίες» πρέπει να καταστεί σαφής, καθώς είναι γενικόλογη και επιδέχεται διαφορετικές ερμηνείες.
  Π.χ. στις προκηρύξεις για πρόσληψη στο Δημόσιο (ΑΣΕΠ, Δήμοι, φορείς κ.λπ.)υπάρχει η κατάφωρη αδικία να μοριοδοτούνται πολύτεκνοι, τρίτεκνοι και τα τέκνα αυτών, ενώ δεν υπάρχει αντίστοιχη πρόβλεψη για όσους έχουν σύζυγο, τέκνο κ.λπ. ΑμεΑ. Η πολυτεκνία είναι επιλογή, ενώ η ασθένεια /αναπηρία είναι λαχείο.