Υπουργός Επικρατείας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• 31 Ιουλίου 2017, 14:21 | Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (ΕΣΑμεΑ)

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Πέντε χρόνια μετά την κύρωση της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες (εφεξής Σύμβαση) και του Προαιρετικού της Πρωτοκόλλου από την Ελλάδα (ν.4074/2012), η πρωτοβουλία για την κατάρτιση σχεδίου νόμου που αφορά κατευθυντήριες – οργανωτικές διατάξεις υλοποίησης της Σύμβασης, συνιστά εξαιρετικά θετική εξέλιξη και δικαίωση των μακροχρόνιων αγώνων της Ε.Σ.Α.μεΑ. και ολόκληρου του αναπηρικού κινήματος της χώρας. Το υπό κατάθεση σχέδιο νόμου στη Βουλή των Ελλήνων, συνιστά υλοποίηση της δέσμευσής σας στη συνάντησή μας στις 2 Δεκεμβρίου 2016, ημέρα της πανελλαδικής κινητοποίησης που πραγματοποίησε η Ε.Σ.Α.μεΑ., οι φορείς-μέλη της και οι φορείς-μέλη αυτών.

  Με την υποβολή των προτάσεών μας ανταποκρινόμαστε στον θεσμικό μας ρόλο στη διαδικασία της προνομοθετικής διαβούλευσης και ευελπιστούμε στην αποδοχή τους, γιατί θα ενδυναμώσουν το εγχείρημα για μια ολιστική εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλα τα πεδία δημόσιας πολιτικής και θα διασφαλίσουν ότι τα δικαιώματα μπορούν να ασκούνται σε ίση βάση και παρέχουν επαρκή και αποτελεσματική προστασία στα άτομα με αναπηρίες.

  Ως Ε.Σ.Α.μεΑ. θεωρούμε ότι η επιλογή τόσο του Συντονιστικού Μηχανισμού όσο και του Κεντρικού Σημείου Αναφοράς αντικατοπτρίζει την αλλαγή παραδείγματος που προκρίνει η Σύμβαση και η αντίληψη της αναπηρίας ως ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η ανάθεση της παρακολούθησης όλων των θεμάτων που αφορούν στα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρίες (Συντονιστικός Μηχανισμός μέσα στην Κυβέρνηση) στον Υπουργό Επικρατείας, με αρμοδιότητα τη συνοχή του κυβερνητικού έργου, σηματοδοτεί την αναγνώριση αφενός της αναγκαιότητας ένταξης της διάστασης της αναπηρίας σε όλους τους τομείς της κυβερνητικής πολιτικής, αφετέρου της αντιμετώπισης του διαχρονικού διαρθρωτικού ελλείμματος συντονισμού των κυβερνητικών πολιτικών στα θέματα αναπηρίας. Αυτό συμπληρώνεται από τον ισχυρό συμβολισμό (και όχι μόνο) που έχει ο ορισμός της Γενικής Γραμματείας Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ως Κεντρικού Σημείου Αναφοράς για θέματα σχετιζόμενα με την εφαρμογή της Σύμβασης. Ωστόσο, οι συμπληρώσεις που προτείνουμε στην αρχιτεκτονική της παρακολούθησης της εφαρμογής της Σύμβασης, θα συμβάλουν στην ανάδειξη νομοθετικών πρωτοβουλιών που θα οδηγήσουν στην εναρμόνιση του εθνικού δικαίου, των πολιτικών και των προγραμμάτων με τις απαιτήσεις της Σύμβασης.

  Η λήψη οριζόντιων, θεσμικών μέτρων που προβλέπονται στο σχέδιο-νόμου, και στη βάση αυτών η εφαρμογή της Συμβάσης, θα αναβαθμίσει διεθνώς τη χώρα όσον αφορά τη δικαιωματική προσέγγιση των ζητημάτων αναπηρίας και ενδεχομένως να αποτελέσει διεθνώς ένα από τα καλά παραδείγματα πρακτικής. Αν και το σχέδιο-νόμου ως νόμος-πλαίσιο δεν περιλαμβάνει ρυθμίσεις που αφορούν στην καθημερινότητα ή δεν αντιμετωπίζει τις οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις της κρίσης, ωστόσο η συμβολή του τα επόμενα χρόνια στην αντιμετώπιση των χρόνιων προβλημάτων που ταλανίζουν τον χώρο της αναπηρίας και στη βελτίωση της καθημερινής ζωής των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους θα είναι καταλυτικής σημασίας.

  Ακολουθεί η παράθεση των σχολίων/προτάσεών μας επί του σχεδίου-νόμου.

  1. Ενεργός συμμετοχή/εμπλοκή των αντιπροσωπευτικών οργανώσεων των ατόμων με αναπηρία (Άρθρο 4, παρ.3 της Σύμβασης)
  Η παρ. 3 του άρθρου 4 της Σύμβασης αναφέρει: «3. Κατά την ανάπτυξη και εφαρμογή της νομοθεσίας και των πολιτικών, για να εφαρμοστεί η παρούσα Σύμβαση και σε άλλες διαδικασίες λήψης αποφάσεων που αφορούν ζητήματα σχετικά με τα άτομα με αναπηρίες, τα Συμβαλλόμενα Κράτη θα συμβουλεύονται συνεχώς και θα εμπλέκουν ενεργά τα άτομα με αναπηρίες, συμπεριλαμβανομένων και των παιδιών με αναπηρίες, μέσω των αντιπροσωπευτικών οργανώσεων τους.». Η διάταξη προβλέπει ρητά την ενεργητική εμπλοκή των ατόμων με αναπηρίες μέσω των αντιπροσωπευτικών οργανώσεών τους. Σε εθνικό επίπεδο, η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων µε Αναπηρία, ως εθνική οργάνωση «ομπρέλα», είναι η αντιπροσωπευτικότερη οργάνωση ατόμων µε αναπηρίες βάσει του ν. 2430/96 ( άρθρο 2 παρ. 2), και ως εκ τούτου πρέπει να υπάρχει ρητή αναφορά στη συμμετοχή της στη δημόσια διαβούλευση, χωρίς αυτό να σημαίνει τον αποκλεισμό από τη δημόσια διαβούλευση άλλων αντιπροσωπευτικών ανά κατηγορία αναπηρίας οργανώσεων σε εθνικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο. Άλλωστε αφενός όλες οι οργανώσεις των ατόμων με αναπηρίες και των οικογενειών τους είναι φορείς-μέλη της Ε.Σ.Α.μεΑ. μέσω των Εθνικών και Περιφερειακών Ομοσπονδιών τους, αφετέρου η πραγματοποίηση δημόσιας διαβούλευσης επιτρέπει σε οποιονδήποτε πολίτη/φορέα να εκφράσει τη γνώμη του. Πέρα όμως από την τυπική υποχρέωση, βάσει της συγκεκριμένης διάταξης, για συμμετοχή της Ε.Σ.Α.μεΑ. στη διαβούλευση, δεν πρέπει να αγνοηθεί αφενός ο ιστορικός ρόλος που διαδραμάτισε η Ε.Σ.Α.μεΑ., ως μέλος του Ευρωπαϊκού Φόρουμ Ατόμων με Αναπηρίες, καθ’ όλη τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης (από το 2002 έως το 2007) για την κατάρτιση της Σύμβασης στον ΟΗΕ, αφετέρου οι μέχρι σήμερα αγώνες της για την εφαρμογή της σε εθνικό επίπεδο. Ως εκ τούτου, προτείνουμε οπουδήποτε στο σχέδιο-νόμου γίνεται αναφορά σε διαδικασία διαβούλευσης ή προτείνουμε εμείς να προστεθεί τέτοια διαδικασία να περιλαμβάνεται η παρακάτω αναφορά : «[…] κατόπιν δημοσίας (ή ανοιχτής) διαβούλευσης, ειδικότερα με την Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (Ε.Σ.Α.μεΑ.) και με αναγνωρισμένες αντιπροσωπευτικές οργανώσεις του αναπηρικού κινήματος».

  2. Πολλαπλή διάκριση – Διαθεματικότητα
  Δεδομένης της ποικιλομορφίας της ομάδας των ατόμων με αναπηρία και της έννοιας της πολλαπλής διάκρισης βάσει του ν.4443/2016 (εδάφιο ζ, παρ. 2, άρθρο 2), η γενική υποχρέωση διευκόλυνσης της ισότιμης άσκησης των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρίες (άρθρο 3 σχεδίου-νόμου) πρέπει να λαμβάνει υπόψη της τις δυσχερείς συνθήκες που τα άτομα με αναπηρίες αντιμετωπίζουν, τα οποία υπόκεινται σε πολλαπλές ή επιβαρυμένες μορφές διάκρισης λόγω φυλής, χρώματος, φύλου, γλώσσας, θρησκείας, πολιτικής ή άλλης πεποίθησης, εθνικής, γηγενούς ή κοινωνικής καταγωγής, περιουσίας, γέννησης, ηλικίας, ή άλλης κοινωνικής κατάστασης. Άλλωστε η Σύμβαση έχει ειδικά άρθρα για τις γυναίκες με αναπηρία (άρθρο 6) και τα παιδιά με αναπηρία (άρθρο 7).

  3. Αποσαφήνιση εννοιών: «καθολικός σχεδιασμός», «εύλογες προσαρμογές», «δυσανάλογο ή αδικαιολόγητο βάρος»
  Οι αλλαγές που προτείνονται στα άρθρα 5 και 6 έχουν σκοπό την αποσαφήνιση των εννοιών του «καθολικού σχεδιασμού», «εύλογων προσαρμογών» και «δυσανάλογου ή αδικαιολόγητου βάρους», στο πλαίσιο που θέτει η Σύμβαση, αίροντας τις ασάφειες και τα κενά που παρουσιάζουν τόσο τα σχετικά άρθρα του προς διαβούλευση σχεδίου-νόμου όσο και η αιτιολογική έκθεση. Επισημαίνεται ιδιαίτερα ότι οι «εύλογες προσαρμογές», ως εκ της Σύμβασης απορρέει (βλ. άρθρο 5 – Ισότητα και μη διάκριση της Σύμβασης), σχετίζονται άμεσα με τις αρχές της ισότητας και της μη διάκρισης λόγω αναπηρίας. Ταυτόχρονα, η αόριστη αναφορά στο υπό διαβούλευση νομοσχέδιο περί «δυσανάλογου ή αδικαιολόγητου βάρους» και η μη πρόβλεψη διαδικασίας προσδιορισμού του είναι απόλυτα βέβαιο ότι θα οδηγήσουν σε υποκειμενική εκτίμηση αυτού και σταδιακή απαξίωση των όποιων θεσμικών προβλέψεων.

  Λαμβανομένων υπόψη των παραπάνω, από κοινού με τις επιταγές του Συντάγματος της χώρας (βλ. άρθρο 21, παρ.3 και 6), η Ε.Σ.Α.μεΑ. θεωρεί μονοσήμαντη την εξαγωγή των παρακάτω συμπερασμάτων: α) το Κράτος υποχρεούται εκ του Συντάγματος να πάρει ειδικά μέτρα για την προστασία των ατόμων με αναπηρία, άρα υποχρεούται στην υλοποίηση εύλογων προσαρμογών ανεξαρτήτως κόστους αυτών, οπότε η αναφορά της Σύμβασης περί «δυσανάλογου ή αδικαιολόγητου βάρους» προφανώς έχει εφαρμογή μόνο στις επιχειρήσεις/φορείς του ιδιωτικού τομέα που είναι ανοικτές ή παρέχουν υπηρεσίες στο κοινό (βλ. άρθρο 9 της Σύμβασης), β) η ανάγκη συσχέτισης των εννοιών «εύλογες προσαρμογές», «ισότητα και μη διάκριση λόγω αναπηρίας» οδηγούν στην ένθεση ειδικού άρθρου αναφερόμενου σε αυτές (βλ. προτεινόμενο άρθρο 6), γ) η ανάγκη περιφρούρησης της εφαρμογής των προβλέψεων του παρόντος σχεδίου νόμου, σχετικά με τις «εύλογες προσαρμογές» στον ιδιωτικό τομέα, οδηγούν στην ανάγκη συμπερίληψης στο σχέδιο νόμου ή/και την αιτιολογική έκθεση αναλυτικότερης αναφοράς στην έννοια του «δυσανάλογου ή αδικαιολόγητου βάρους» και της μεθόδου προσδιορισμού του ή απαλλαγής από αυτό.

  4. Παραγωγή επίσημων στατιστικών για τα Άτομα με Αναπηρίες
  Το άρθρο 10 του σχεδίου-νόμου καλύπτει το μεγάλο κενό που υπάρχει στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς, όσον αφορά τα στατιστικά δεδομένα για την αναπηρία. Στοιχεία σχετικά με τη συμμετοχή των ατόμων με αναπηρίες σε διάφορους τομείς (αγορά εργασίας, εκπαίδευση, κ.λπ.) είναι πολύ συχνά μη διαθέσιμα, κυρίως επειδή οι σχετικές έρευνες αφορούν βασικά το γενικό πληθυσμό και τα στοιχεία δεν διαχωρίζονται και δεν αναλύονται επαρκώς. Ακόμη και δημόσιοι οργανισμοί και φορείς δεν τηρούν αναλυτικά στοιχεία σχετικά με τους δικαιούχους παροχών και υπηρεσιών.

  Ως Ε.Σ.Α.μεΑ. προτείνουμε το σχετικό άρθρο να συμπληρωθεί και να συμπεριλάβει τη συνεργασία της ΕΛΣΤΑΤ με το Παρατηρητήριο Θεμάτων Αναπηρίας, η οποία ήδη υπάρχει σε άτυπη μορφή. Η θεσμικά κατοχυρωμένη συνεργασία των φορέων θα συμβάλει στην καλύτερη απόδοση εννοιών και ανάπτυξης δεικτών προκειμένου να υπάρχει συμβατότητα με τη Σύμβαση και θα βελτιώσει τη διαδικασία της συλλογής, επεξεργασίας και διάδοσης των στοιχείων.

  Να αναφέρουμε ότι το Παρατηρητήριο Θεμάτων Αναπηρίας χρηματοδοτείται από το Ε.Π. «Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού, Εκπαίδευση και Διά Βίου Μάθηση», Α.Π. 1: «Συστημικές Παρεμβάσεις των Θεσμών της Αγοράς Εργασίας και της Προνοίας» με δικαιούχο την Ε.Σ.Α.μεΑ. Το Παρατηρητήριο έχει σκοπό την ανάπτυξη μεθοδολογικών εργαλείων (π.χ. δείκτες) που θα υποστηρίξουν την παρακολούθηση και αξιολόγηση των πολιτικών για την αναπηρία και την ανάπτυξη ηλεκτρονικής εφαρμογής και βάσης δεδομένων που υποστηρίζει τη λειτουργία του Παρατηρητηρίου ως προς:
  • Την παρακολούθηση, επεξεργασία και εμπλουτισμό δεικτών και μεταδεδομένων.
  • Τη διαμόρφωση σχετικών εντύπων και αναφορών με στόχο να διασφαλιστεί η τυποποίηση της διαδικασίας παρακολούθησης.
  • Την επικοινωνία με φορείς παροχής δεδομένων.
  • Την άντληση δεδομένων από άλλα πληροφοριακά συστήματα και μεταφόρτωσή τους στο σύστημα.
  • Την επεξεργασία και ανάλυση των δεδομένων (ποσοτικών και ποιοτικών) που εισάγονται στην εφαρμογή.

  5. Επιμέρους σημεία αναφοράς σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο
  Η προσθήκη σχετικού άρθρου (βλ. προτεινόμενο άρθρο 14) κρίνεται αναγκαία γιατί η διάχυση της διάστασης της αναπηρίας σε όλες τις πολιτικές σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, και όχι μόνο σε κεντρικό, απαιτεί τη σύσταση και λειτουργία οργανωτικών δομών στα αντίστοιχα επίπεδα της Διοίκησης. Για την ενίσχυση της αποτελεσματικότητας στον τομέα της παρακολούθησης της εφαρμογής της Σύμβασης για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες, το παρόν άρθρο προβλέπει τον καθορισμό στις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις, στην έδρα κάθε Περιφέρειας και κάθε Δήμου, ενός προσώπου σε υψηλό πολιτικό – διοικητικό επίπεδο επιφορτισμένου με την ως άνω αποστολή. Η επιλογή αυτή αντανακλά την ουσιαστική πολιτική αποφασιστικότητα για την ένταξη της διάστασης της αναπηρίας σε όλες τις πολιτικές σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, για τη διάχυση της ενημέρωσης αλλά και την αύξηση ευαισθητοποίησης του κόσμου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης για τα θέματα αναπηρίας, την ανισότητα και τον αποκλεισμό που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρίες, μέσω της διοικητικής ενασχόλησης με τα ζητήματα αυτά.

  6. Εθνικό Πλαίσιο για τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες
  Ο τίτλος του άρθρου 14 «Πλαίσιο για την προαγωγή εφαρμογής της Σύμβασης» να μετονομαστεί, ακολουθώντας την ορολογία που χρησιμοποιούν και άλλες χώρες, σε «Εθνικό Πλαίσιο για τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες» (εφεξής Πλαίσιο) και ως τέτοιο να αναφέρεται οπουδήποτε στο σχέδιο-νόμου γίνεται αναφορά σε αυτό. Το Πλαίσιο έχει σκοπό όχι μόνο την προαγωγή αλλά και την προστασία και παρακολούθηση της εφαρμογής της Σύμβασης. (Βλ. σχετικά το αντίστοιχο Ευρωπαϊκό Πλαίσιο: http://ec.europa.eu/social/main.jsp?catId=1189&langId=en).

  7. Μέλη του Εθνικού Πλαισίου για τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες
  Το σχέδιο-νόμου ορίζει τον Συνήγορο του Πολίτη ως Πλαίσιο για τη Σύμβαση. Ο Συνήγορος του Πολίτη είναι πράγματι μία ενδεδειγμένη Ανεξάρτητη Αρχή για να αναλάβει τον ρόλο αυτό. Ωστόσο θεωρούμε ότι πρέπει να διερευνηθεί η αναγκαιότητα πρόσθετων τροποποιήσεων και προσαρμογών στην οργάνωση και λειτουργία του (ν.3094/2003 όπως έχει τροποποιηθεί με τον ν.4443/2016 άρθρο 24 και ισχύει) για να μπορέσει να επιτελέσει ουσιαστικά το έργο αυτό.

  Εκτός αυτού, τίθεται το κρίσιμο ερώτημα: Πώς η κοινωνία των πολιτών, περιλαμβανομένων και των ατόμων με αναπηρίες και των αντιπροσωπευτικών τους οργανώσεων συμμετέχει καθ’ όλη τη διαδικασία παρακολούθησης; Η παρ. 3 του άρθρου 33 της Σύμβασης αναφέρει: «3. Η κοινωνία των πολιτών και, ιδιαίτερα, τα άτομα με αναπηρίες και οι αντιπροσωπευτικές οργανώσεις τους, θα εμπλέκονται και θα συμμετέχουν πλήρως στη διαδικασία παρακολούθησης.» Ως εκ τούτου, το σχετικό άρθρο πρέπει να τροποποιηθεί και να συμπεριλάβει τόσο την Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (Ε.Ε.Δ.Α.) ως εθνικό φορέα προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων – που η σύνθεσή της διασφαλίζει την ευρεία συμμετοχή και της Κοινωνίας των Πολιτών- όσο και την Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (Ε.Σ.Α.μεΑ.) ως εθνική οργάνωση «ομπρέλα» των ατόμων με αναπηρία.

  Στη συμμετοχή της Ε.Σ.Α.μεΑ. στο Πλαίσιο συντείνει και η από 9-10-2014 ομόφωνη απόφαση της Ολομέλειας της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (Ε.Ε.Δ.Α.) «Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες: Προβλήματα σχετικά με την εφαρμογή της» στην οποία, μεταξύ άλλων, σημειώνεται «Χρειάζεται ειδική συμπληρωματική νομοθετική εξουσιοδότηση για τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων που να παρέχουν στην κοινωνία των πολιτών και ιδιαίτερα στα άτομα με αναπηρίες και τις αντιπροσωπευτικές οργανώσεις τους, τη δυνατότητα να εμπλέκονται και να μετέχουν πλήρως στη διαδικασία παρακολούθησης της εφαρμογής της Σύμβασης.».

  Άλλωστε στο αντίστοιχο Ευρωπαϊκό Πλαίσιο (EU Framework for the UN CRPD http://ec.europa.eu/social/main.jsp?catId=1189&langId=en) συμμετέχουν: το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (υπάρχει ένσταση όσον αφορά τη συμμετοχή του αφού είναι φορέας υλοποίησης), ο Ευρωπαίος Συνήγορος, ο Οργανισμός Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (European Union Agency for Fundamental Rights – FRA) και το Ευρωπαϊκό Φόρουμ Ατόμων με Αναπηρία (European Disability Forum – EDF), του οποίου η Ε.Σ.Α.μεΑ. είναι ιδρυτικό μέλος.

  8. Αποστολή του Εθνικού Πλαισίου για τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία
  Προτείνουμε τον εμπλουτισμό της παραγράφου 2 του άρθρου 14 του σχεδίου-νόμου με επιπλέον δράσεις για την προαγωγή, την προστασία και την παρακολούθηση της εφαρμογής της Σύμβασης.

  9. Αναθεώρηση Κωδίκων
  Δεδομένου ότι η Σύμβαση επαναδιατυπώνει υπό το πρίσμα της αναπηρίας γενικά δικαιώματα, όπως το δικαίωμα στη ζωή, ισότητα ενώπιον του νόμου, πρόσβαση στη δικαιοσύνη κ.ά., και αυτή η νέα διάσταση στα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρίες θα πρέπει να αποτυπωθεί στους ισχύοντες Κώδικες (Αστικό Κώδικα, Εκλογικό Κώδικα, Ποινικό Κώδικα κ.ά.), προτείνουμε στο Υπουργείο Δικαιοσύνης να συσταθεί Επιτροπή που θα επεξεργαστεί το ποιοι Κώδικες και σε ποια σημεία τους πρέπει να τροποποιηθούν προκειμένου να συνάδουν με τα άρθρα της Σύμβασης. Η Επιτροπή θα καταθέσει το Πόρισμά της εντός έξι (6) μηνών, στην οποία ζητούμε να συμμετάσχει εκπρόσωπος της Ε.Σ.Α.μεΑ.

  Με βάση το παραπάνω σκεπτικό, ακολουθούν οι προτεινόμενες από την Ε.Σ.Α.μεΑ. τροποποιήσεις/συμπληρώσεις επί των άρθρων του σχεδίου-νόμου:

  1. Στο Άρθρο 1 «Σκοπός», να προστεθεί το άρθρο «των» πριν από τη λέξη «διατάξεις», ήτοι ως ακολούθως: «Αντικείμενο του παρόντος αποτελεί η θέσπιση ενός γενικού πλαισίου ρυθμίσεων κατ’ εφαρμογή των διατάξεων της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα των Ατόμων […]».

• 30 Ιουλίου 2017, 23:03 | ΣΒΑΡΝΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Το κυρίαρχο μοντέλο στο χώρο της αναπηρίας μέχρι πρόσφατα ήταν το ατομικό/ιατρικό το οποίο κατανοείται μέσα από τη διάσταση της βιολογίας και επομένως το άτομο με αναπηρία θεωρείται ότι έχει ανάγκη από ιατρική αντιμετώπιση, η οποία μπορεί να παρασχεθεί μόνο από τους ειδικούς.
  Το ιατρικό μοντέλο αντιμετωπίζει τα άτομα με αναπηρίες ως μία ειδική κατηγορία ασθενών, οι οποίοι αντιμετωπίζουν δυσκολίες εξαιτίας των δικών τους ατομικών λειτουργικών περιορισμών.
  Η αναπηρία θεωρείται ατομικό πρόβλημα του ατόμου.
  Το μόνο που μπορεί η κοινωνία να τους προσφέρει είναι οίκτο, ελεημοσύνη και αφού επιτελέσει το φιλανθρωπικό της καθήκον, αφήνεται στους ειδικούς να τους κάνουν να φαίνονται όσο το δυνατόν πιο «κανονικοί», σαν να είναι μη ανάπηροι.
  Το κοινωνικό μοντέλο θεώρησης της αναπηρίας βλέπει την αναπηρία ως αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης μεταξύ των αναπήρων και του περιβάλλοντος με φυσικά, συμπε-ριφορικά, επικοινωνιακά και κοινωνικά εμπόδια.
  Η προσέγγιση του κοινωνικού μοντέλου δεν αρνιέται την πραγματικότητα της αναπηρίας ούτε τις επιπτώσεις της στο άτομο.
  Το κοινωνικό μοντέλο επιδιώκει να αλλάξει την κοινωνία ώστε να αποδεχθεί τους ανθρώπους που ζουν με αναπηρία και δεν επιδιώκει να αλλάξει τα άτομα με αναπηρία ώστε να γίνουν αποδεκτά από την κοινωνία. Τα άτομα με αναπηρία έχουν το δικαίωμα να συμμετέχουν πλήρως ως πολίτες σε ισότιμη βάση με τους άλλους.
  Η δικαιωματική προσέγγιση της αναπηρίας, είναι η πεμπτουσία του κοινωνικού μοντέλου, σε αντιδιαστολή με τη ατομικότητα του ιατροκεντρικού μοντέλου. Παύει ο ανάπηρος να είναι «εξοστρακισμένος» από την κοινωνία, συνδεδεμένος με την φροντίδα του ιατροκεντρικού μοντέλου, άρα εσαεί ασθενής και εξαρτώμενος από την εκάστοτε περιορισμένη «επιδοματική πολιτική ».
  Παύει να είναι αντικείμενο πελατειακών σχέσεων και ψηφοθηρίας, περιθωριοποιημένος από την μόρφωση, την απασχόληση, τον πολιτισμό , τον αθλητισμό και την συμμετοχή στη καθημερινότητα ώστε να αισθάνεται χρήσιμος και ισότιμος πολίτης.
  Εν συντομία, η αναπηρία δε θεωρείται ως ιδιαίτερο ατομικό χαρακτηριστικό, αλλά ως περιορισμός που επιβάλλεται από την κοινωνία, η οποία είναι ουσιαστικά εκείνη που καθιστά ανάπηρους τους ανθρώπους, αποκλείοντάς τους από το δικαίωμα της πλήρους συμμετοχής τους στο κοινωνικό- πολιτισμικό γίγνεσθαι.

  Η αναπηρία στη Χώρα μας ακολουθώντας το ιατρικό μοντέλο αποτέλεσε μια μεγάλη «μπίζνα» κρατική, κομματική, συνδικαλιστική και πεδίο εφαρμογής μεγάλων ιδιωτιών συμφερόντων.
  Ο τεράστιος κατακερματισμός νομοθεσίας η αντινομία η αποσπασματικότητα και πολλές φορές οι αντικρουόμενες και μεροληπτικές διατάξεις πολιτικών για την αναπηρία ,οι αλληλοσυγκρουόμενες αρμοδιότητες Υπουργείων (αρμόδια ή όχι), θεσμικών Φορέων ( ανεξέλεγκτους από κρατικούς μηχανισμούς) λειτούργησαν σταδιακά όλο και περισσότερο υπέρ των ιδιωτιών συμφερόντων και σε βάρος των αναπήρων, των οικογενειών τους αλλά και των εργαζομένων στις δομές των αναπήρων.
  Στο πλαίσιο αυτό αναπτύχθηκαν τα πελατειακά δίκτυα των αναπήρων και των οικογενειών τους, ο συστημικός συνδικαλισμός καριέρας κλπ. Έτσι, δημιουργήθηκε το Ελληνικό Τοπίο της Αναπηρίας, σχεδιασμένα ασαφές και χαώδες.
  Η εφαρμογή της σύμβασης του ΟΗΕ και του προαιρετικού πρωτοκόλλου για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία που κυρώθηκαν με το νόμο 4074/12 είναι μια κεντρική πολιτική απόφαση της κυβέρνησης και σηματοδοτηθεί την επίσημη στροφή στη στάση απέναντι στα άτομα με αναπηρία και στην προσέγγιση όσον αφορά τις διεκδικήσεις της αναπηρίας.
  Αποτελεί ένα τεράστιο εγχείρημα μετάβασης από ένα προβληματικό ελλειμματικό και παρωχημένο μοντέλο θεώρησης της αναπηρίας, το ιατροκεντρικό, σε ένα άλλο συλλογικό, ολιστικό, το κοινωνικό μοντέλο της αναπηρίας.
  Το υπο διαβουλευση νομοσχεδιο αντιμετωπιζει αποφασιστικα και με πληροτητα την αναπηρια στη χωρα μας εισαγωντας καινοτομους θεσμους.

  ΣΒΑΡΝΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

  ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ

  ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΘΕΝΤΩΝ ΕΚ ΝΕΦΡΟΥ

• 30 Ιουλίου 2017, 21:11 | Μπίλιου Βίκη

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η ένταξη της διάστασης της αναπηρίας στη δημόσια πολιτική υπάρχει (θεωρητικά) και τώρα. Θα ήθελα ο σκοπός του παρόντος να είναι σαφής και ξεκάθαρος χωρίς γενικότητες. Η αναπηρία πρέπει να αντιμετωπίζεται με πληρότητα και αβίαστα από την βρεφική ηλικία ως τα βαθειά γεράματα,για όλους, αφού όλοι είμαστε εν δυνάμη ανάπηροι.
  1. Διαχωρισμός μεταξύ δικαιωμάτων και επιδομάτων. Π.χ. Το δικαίωμα στην εργασία είναι αναφαίρετο δικαίωμα για οποιονδήποτε άνθρωπο και τελείως ανεξάρτητο από την επιδοματική πολιτική η οποία,παρεπιπτόντως, υπάρχει λόγω της κρατικής ανικανότητας να παρέχει όλα τα απαραίτητα, στα ΑμεΑ μέλη της(ΟΛΕΣ τις αναγκαίες θεραπείες, όλα τα αναγκαία φάρμακα και αναλώσιμα, συνοδούς, φροντιστές κλπ) και τα οποία δεν εξαλείφονται επειδή θα εργαστεί.
  2. Εξορθολογισμός όλων των ρυθμίσεων. Π.χ. η 12χρονη κόρη μου λαμβάνει επίδομα αναπηρίας για 67% και άνω αναπηρία, το οποίο υπόκειται σε εισφορά κοινωνικής αλληλεγγύης. Σε ποιούς οφείλει αυτό το παιδί να είναι αλληλέγγυο;;;;
  3. Διαφάνεια και ισότητα μέσω των ρυθμίσεων. Π.χ. ο περίφημος νόμος για την εισαγωγή των ΑμεΑ σε Ανώτερα και Ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα με αναλογία 5% δεν θέτει ούτε παραμέτρους αλλά ούτε έστω μια λογική φιλοσοφίας για το ποιές παθήσεις ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. Αντιθέτως παραθέτει ατάκτως ειρημένες παθήσεις που κατάφεραν οι σύλλογοί τους με κόπο, χρήμα και πολύ χρόνο να ενταχθούν μέσω μιας μακροχρόνιας γραφειοκρατίας. Δεν έχουν όμως όλες οι παθήσεις (Σπάνιες Παθήσεις πχ) συλλόγους και μάλιστα εύρωστους και πολυπληθείς για να κινήσουν σχετικές διαδικασίες. Πρέπει να σταματήσει η ταλαιπωρία του ο καθένας ξεχωριστά να διεκδικεί τα αυτονόητα.
  4. Αναβάθμιση και επικαιροποίηση ακαδημαϊκών σπουδών. Π.χ. πού είναι η ειδική αγωγή για εφήβους και νέους; πού είναι η ειδική αγωγή για ενήλικες; ποιοί τα διδάσκουν και ποιοί τα σπουδάζουν; Η λογική που θέλει την αναπηρία να αποφοιτά μόνο από το δημοτικό πρέπει να τελειώσει μαζί με την λογική ότι όλοι οι ανάπηροι ανήκουν σε Ειδικά σχολεία.
  5. Φρένο στην φτωχοποίηση της αναπηρίας. Π.χ. η κατάργηση έκπτωσης των ιατρικών επισκέψεων, πράξεων και φαρμάκων από την φορολογική δήλωση αναγνωρισμένων από τα ΚΕΠΑ ΑμεΑ.
  6. Εναρμόνιση των σχετικών ρυθμίσεων σε όλα τα υπουργεία. Π.χ. Το υπουργείο Παιδείας έχει εκτενείς διαδικασίες (σχολ. σύμβουλο ειδικής αγωγής, ΚΕΔΔΥ, παράλληλη στήριξη κλπ) για συμπερίληψη και συνεκπαίδευση τις οποίες το υπουργείο Υγείας αγνοεί (κατασκηνώσεις) και για 3 μήνες κάθε χρόνο ο διαχωρισμός νευροτυπικών παιδιών και παιδιών ΑμεΑ είναι κάθετος.
  7. Ισχυροποίηση υπαρχόντων θεσμών. Π.χ. Α. οι διαδικασίες που προαναφέρθηκαν στο υπουργείο Παιδείας προκειμένου να διευκολυνθεί η συμπερίληψη υποτίθεται ότι πρέπει να προτείνουν εξατομικευμένο πρόγραμμα για κάθε ΑμεΑ που ακολουθεί την Γενική εκπαίδευση, όμως δεν μπορούν γιατί όλα είναι υποχρεωτικά(πχ 2 ξένες γλώσσες και μάλιστα χωρίς πιστοποίηση). Β. η part-time παράλληλη στήριξη δεν λειτουργεί για κανένα παιδί αφού όποια ζητήματα και αν αντιμετωπίζει είναι για όλες τις ώρες και όχι για 2-3 την ημέρα.
  8. Ισχυροποίηση υπαρχόντων δομών. Να σταματήσει ο χλευασμός των ΜΚΟ κέντρων αποκατάστασης, των Στεγών Υποστηριζόμενης Διαβίωσης και των Κέντρων Ημερήσια Φροντίδας.
  9. Δημιουργία νέων θεσμών και δομών. Π.χ. Υποστηριζόμενη Ανεξάρτητη Διαβίωση, Συνοδευόμενη Εργασία κ.ά.

• 21 Ιουλίου 2017, 13:44 | ΕΝΕΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Το κορυφαίο όργανο έκφρασης της αναπηρίας είναι η ΕΣΑμεΑ. Και για την αντιπροσωπευτικότερη έκφραση των πολιτών με αναπηρία ο τρόπος διεξαγωγής των αρχαιρεσιών της θα μπορούσε να είναι πχ. ο κάθε πολίτης με αναπηρία που έχει πιστοποίηση ΚΕΠΑ να μπορεί την ημέρα των αρχαιρεσιών να ψηφίζει στο εκλογικό κέντρο του Δήμου που ανήκει, ώστε έτσι να υπάρχει ευρύτερη βάση και καλύτερη αντιπροσώπευση στο κυρίαρχο αυτό όργανο. Ενώ το υπάρχον σύστημα είναι ελεγχόμενο και αντιδημοκρατικό υποχρεώνοντας τους αναπήρους να είναι εγγεγραμμένοι σε κάποια συλλογικότητα. Η κάθε αναπηρία μέσω των δευτεροβάθμιων οργάνων θα πρέπει να έχει αντιπροσώπευση με ένα άτομο απευθείας στο συμβούλιο της ΕΣΑμεΑ αλλά το μεγαλύτερο μέρος των συμβούλων θα πρέπει να προέρχονται από αυτήν την μορφή αρχαιρεσιών που αναφέρθηκε παραπάνω. Αυτός ο τρόπος θα διευρύνει την εκλογική βάση και θα δυναμώσει την φωνή έκφρασης των ΑμεΑ.

• 17 Ιουλίου 2017, 18:04 | Διανειρα Χατζησάββα

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Να μπούνε περισσότερα αυτοάνοσα να φύγουμε από το κατεστημένο των 43παθησεων που περνάν από τα ΚΕΠΑ ποιο εύκολα να δουν τη βιοποριστικο επάγγελμα είχαν και αν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα φάρμακα στις εξετάσεις που είναι πολύ δαπανηρές.Να μπούνε στο ψυχολογικό του ασθενή όταν περνάν από της επιτροπές και να γίνεται άμεσα η διαδικασία για τις συντάξεις γιατί δεν ρωτούν για την αναμονή πόσο ψυχοφθόρο είναι αν έχουμε να φάμε να πάρουμε τα φάρμακα μας τις εξετάσεις
  .Δεν επιλέξαμε να αρρωστήσουν ούτε να γίνουμε επετες του κάθε βουλευτή η γιατρού
  Εγώ ζήτω μια δίκαια αντιμετώπιση από όλους τους κρατικούς φορείς γιατί ο χρόνος ζωής μας δεν είναι πολύς
  Είμαι αγρότισσα με σκπ
  Ο Θεός να μας δίνει δύναμη

• 17 Ιουλίου 2017, 12:57 | Βασίλης Τσούγκαρης

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Θα τοποθετηθώ και εγώ στην ΕΛΛΕΙΠΕΣΤΑΤΗ «λίστα» με τις 43 παθήσεις στην οποία ουσιαστικά ΔΕΝ συμπεριλαμβάνεται η Σκλήρυνση Κατά Πλάκας, η οποία ΔΕΝ θεραπεύεται, και οι ασθενείς ταλαιπωρούνται ΣΥΝΕΧΕΙΑ από τα ΚΕΠΑ με επανεξετάσεις.
  Επίσης, η λειτουργία των ΚΕΠΑ, καθώς και «παρεμβάσεις» διευθυντών, έχουν σαν αποτέλεσμα την ΜΟΝΙΜΗ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ, και το ανεβοκατέβασμα ποσοστών (κυρίως κατέβασμα)αναπηρίας.
  Διευκρινιστικά, κατά γενική ομολογία επιστημόνων, η Σκλήρυνση Κατά Πλάκας, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΗ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΑ.
  ΕΙΝΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ.
  Η εικόνα ενός ασθενή στην επιτροπή ξεγελά πολύ εύκολα εκείνους που δεν ασχολούνται ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ με την πάθηση αυτή,με αποτέλεσμα, ως εκ «θαύματος», να αμφισβητούνται τα όποια έγγραφα από τα νοσοκομεία και να γίνονται καλά από την απόφαση της επιτροπής.

• 17 Ιουλίου 2017, 09:30 | ΤΕΤΗ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Οι επεμβάσεις σταθερού χαρακτήρα πχ αρθροπλαστικές γόνατος, ισχίου κλπ, όπου δηλ δεν υπάρχει περίπτωση ίασης ( δεν μεγαλώνει το κομένο το οστό) παρά μονον επιδείνωσης να συπεριλαμβανονται στη λιστα των μόνιμων παθήσεων, εφ όσον και τα αποτελέσματα αυτών των επεμβάσεων είναι μόνιμα. Επισης οι περιπτώσεις ασθενειών πχ πολιομυελιτιδας με νέα σύνδρομα επιδείνωσης λόγω ηλικιας πχ μεταπολιομυελιδιτικό να συμπεριληφθόυν με συγκεκριμένα αυτόνομα ποσοστά ως προς την αρχικη παθηση στους πίνακες ποσοστών αναπηρίας.

  Επίσης μετα από τα 67 έτη το ύψος της μόνιμης σύνταξης με 67% αναπηρία να εξισωθεί με το 100% της συνταξης γήρατος, διότι οι αναγκες των ηλικιωμενων ΑμεΑ είναι ιδιαιτερα αυξημένες.

• 16 Ιουλίου 2017, 19:13 | Αναστασία Αγγελοπούλου

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Είναι απαραίτητο πλέον και αναγκαίο να διευρυνθεί η λίστα των 43 παθήσεων στα ΚΕΠΑ διότι υπάρχουν αρκετά άτομα που συνεχίζουν να ταλαιπωρούνται με χρόνια πάθηση που το μόνο που δε πρόκειται να συμβεί είναι να εξαφανιστεί!!!Είναι απαράδεκτο και ηθικώς αδιανόητο αυτά τα άτομα να περνούν από ΚΕΠΑ και κάθε φορά να κρίνονται για την κατάσταση της υγείας τους για ασθένειες χρόνιες και πολλές φορές αυτοάνοσες(πχ λύκος, σκλήρυνση κατά πλάκας,ρευματοειδής αρθροίτιδα κλπ.) οι οποίες δύσκολα παραμένουν σε σταθερό πλέον επίπεδο και είναι μη ελέγξιμες ως προς την φαρμακευτική αγωγή τους για το λόγο ότι συνήθως επηρεάζονται από περιβαλλοντικούς παράγοντες (πχ οικογένεια, επάγγελμα, εργασία ).Για αυτόν τον λόγο θα ήταν σκόπιμο και προφανές να λάβετε πλέον πρωτοβουλία και μέριμνα ώστε να αποκατασταθεί αυτή η συνεχόμενη και βεβαρημένη αδικία….

• 15 Ιουλίου 2017, 19:40 | Ανδρέας Μπαρδάκης

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  1. ΑΝΩΝΥΜΙΑ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ
  Πρέπει να σταματήσει να υφίσταται η ανωνυμία των μελών στις υγειονομικές επιτροπές των ΚΕ.Π.Α. διότι αυτό τους επιτρέπει να μην λαμβάνουν υπόψη τους κώδικες δεοντολογίας. Τα άτομα με αναπηρίες (ΑμεΑ) χρειάζεται να μπορούν να προτατεύονται από τυχόν προσβλητικές και αγενείς συμπεριφορές ανωνύμων ιατρών, καθώς και από τυχόν αυθαίρετες τοποθετήσεις ιατρών άσχετης ειδικότητας από αυτή που πρέπει να έχει ο πρόεδρος της υγειονομικής επιτροπής που εξετάζει την κύρια πάθηση του ασθενή. Γι΄αυτό ζητάμε να εφαρμοστεί επιτέλους ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ στο σύστημα λειτουργίας των ΚΕ.Π.Α.

  Αντιθέτως, οι ιατροί των υγειονομικών επιτροπών της ΑΣΥΕ (η υγειονομική επιτροπή των Πολιτικών και Στρατιωτικών Υπαλλήλων), καθώς και των υγειονομικών επιτροπών των Σωμάτων Ασφαλείας υπογράφουν κάθε γνωμάτευση που κρίνει και αξιολογεί τον βαθμό αναπηρίας, με ονοματεπώνυμο και ιδιότητα, πράγμα που πιθανόν αποτελεί άνιση μεταχείριση, εκ μέρους του Κέντρου Πιστοποίησης Αναπηρίας, απέναντι στα άτομα με αναπηρίες.

  2. ΟΔΗΓΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ
  Επείγει να επικαιροποιηθεί, αφού έχουν περάσει τουλάχιστον δέκα χρόνια (εκδόθηκε το 2007), ο Οδηγός του Πολίτη με αναπηρία από το Υπουργείο Εσωτερικών. Είναι απαράδεκτο και τουλάχιστον μη πολιτισμένο, εν έτει 2017, να μην υπάρχει δυνατότητα ενημέρωσης για τα δικαιώματα των ΑμεΑ σε Ευρωπαϊκό Κράτος.

  3. ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ
  Είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί μια ανεξάρτητη αρχή ως ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ, προκειμένου να μεριμνά και να αναλαμβάνει τις υποθέσεις των ατόμων με αναπηρίες.

  4. ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ
  Πρέπει να ελεγχθεί η διαδικασία της πρόσληψης στο Δημόσιο έτσι ώστε να μην υπάρξει άνιση μεταχείριση μεταξύ των δικαιούχων, όπως:
  Να ληφθεί σοβαρά υπόψη η παράγραφος 5 του άρθρου 14 του νόμου του ΑΣΕΠ (Ν.2190/1194), στο οποίο αναφέρεται: «5. Οι διατάξεις του παρόντος κεφαλαίου εφαρμόζονται σε συνδυασμό με τις ειδικές διατάξεις για τα προστατευόμενα άτομα (ν. 1648/1986), όπως εκάστοτε ισχύουν.» (Βλέπε ν. 2643/1998 «Μέριμνα για την απασχόληση προσώπων ειδικών κατηγοριών, κ.α.».), έτσι ώστε να εξεταστεί αν πρέπει να υπάρχει ως προϋπόθεση η χρονιότητα στην πάθηση καθώς και η εγγραφή στο μητρώο ανέργων ΑμεΑ του ΟΑΕΔ, προκειμένου να μην δημιουργηθεί καταστρατήγηση στις προσλήψεις ή άδικη απώλεια της προτεραιότητας και της σημασίας που έχει δώσει ο Ν.2643/98 στα προστατευόμενα πρόσωπα, δια τον εξής λόγο:

  Ενώ, μέχρι τώρα, τα προστατευόμενα από τον ν.2643/98, ΑμεΑ, έπρεπε να περιμένουν αρκετά χρόνια για να έχουν μια ευκαιρία να συμμετέχουν σε μια προκήρυξη για πρόσληψη στο Δημόσιο, τώρα πλέον δεν έχουν καμία προτεραιότητα και πρέπει να ανταγωνίζονται τα ΑμεΑ που δεν έχουν χρόνιες παθήσεις.

  Επομένως, η έννοια της μέριμνας, που προσφέρει ο Ν.2643/98 στα ΑμεΑ με χρόνιες παθήσεις και που είναι ικανά για εργασία, αυτομάτως ακυρώνεται!

  Επίσης, επειδή οι καθυστερήσεις στην εφαρμογή των προκηρύξεων οφείλονται κυρίως στις γραφειοκρατικές διαδικασίες μεταξύ ΟΑΕΔ και ΚΕ.Π.Α, εκτιμούμε ότι, αν εφαρμοστεί ηλεκτρονική σύνδεση για την ανταλλαγή των μεταξύ τους πληροφοριών θα λυθεί αυτό το πρόβλημα.

  5. ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΝΟΙΑΚΩΝ ΕΠΙΔΟΜΑΤΩΝ
  Το Υπουργείο Οικονομικών οφείλει να σεβαστεί το ότι τα προνοιακά επιδόματα που δίνονται σε ΑμεΑ δεν φέρουν τα εννοιολογικά χαρακτηριστικά του εισοδήματος, εφόσον αποτελούν κοινωνικά βοηθήματα που δίνονται για να καλύψουν τις ιδιαίτερες ανάγκες που δημιουργεί η αναπηρία, γι’ αυτό και πρέπει να σταματήσει να τα αντιμετωπίζει ως εισοδήματα, βασιζόμενο μόνο σε Δελτία Τύπου της Γ.Γ.Δ.Ε. χωρίς να στηρίζεται σε διατάξεις. Πολλά ΑμεΑ έχουν χάσει παροχές και εκπτώσεις που δικαιούνται επειδή έχουν «εισοδηματικοποιηθεί» αυθαίρετα τα προνοιακά τους επιδόματα προσαυξάνοντας το ύψος του φορολογητέου εισοδήματός τους. Το Ελληνικό Κράτος οφείλει να θεσπίσει συγκεκριμένη διάταξη που θα διευκρινίζει ότι τα παραπάνω κοινωνικά βοηθήματα που καταβάλλονται σε άτομα με αναπηρίες δεν φέρουν τα εννοιολογικά χαρακτηριστικά του εισοδήματος κι επομένως δεν πρέπει να προσαυξάνουν το φορολογητέο εισόδημά τους.

  6. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΘΕΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΜΕΑ
  Τα ΑμεΑ χρειάζονται να μπορούν να συμμετέχουν στις αποφάσεις που τα αφορούν και το παρόν συνδικαλιστικό τους όργανο, η ΕΣΑμεΑ, έχει ξεφύγει από τον σκοπό της αφού έχει γίνει «κλειστό κύκλωμα» που δίνει φωνή μόνο στα άτομα που επιλέγονται κεκλεισμένων των θυρών…
  Δεν μπορεί να θεωρείται δημοκρατικό να την προεδρεύει μονίμως το ίδιο πρόσωπο – το οποίο έχει μία πολύ συγκεκριμένη κατηγορία πάθησης, – αλλά χρειάζεται να εναλλάσσονται στη θέση του προέδρου άτομα που μπορεί να έχουν διαφορετικές αναπηρίες ή και που μπορούν να αντιπροσωπεύουν συλλόγους από διαφορετικές κατηγορίες παθήσεων.

  Επίσης, το ίδιο συμβαίνει και στα τμήματα ΑμεΑ των κομμάτων, ειδικά του κόμματος της κυβέρνησης. Κανείς δεν γνωρίζει με ποιον τρόπο μπορεί να επικοινωνήσει μαζί τους!

  Σε μια Δημοκρατία πρέπει να μπορεί να έχει δυνατότητα επικοινωνίας, ψήφου και φωνής οποιοσδήποτε πολίτης, διαφορετικά έχουμε να κάνουμε με κλειστούς κύκλους, αντιδημοκρατικούς που μόνο συντηρούν τη διαπλοκή, τη διαφθορά και έτσι δίνουν δύναμη σε ολιγαρχικές νοοτροπίες.

  Επείγει λοιπόν να δημιουργηθεί ένας Δημοκρατικός Θεσμός για τους πολίτες με αναπηρία, όπου θα μπορούν να συμμετέχουν σε διάφανες διαδικασίες και ανοικτών των θυρών…

  7. Στο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ (ΚΕΑ), πρέπει να εξαιρεθούν από το εισοδηματικό κριτήριο του ΚΕΑ οι συντάξεις αναπηρίας που δεν ξεπερνούν τα 313 ευρώ (όσο είναι το ύψος του βασικού προνοιακού επιδόματος αναπηρίας).
  Ο λόγος είναι ότι δημιουργείται άνιση μεταχείριση μεταξύ των ατόμων με αναπηρία (ΑμεΑ) που λαμβάνουν προνοιακά επιδόματα αναπηρίας και των χαμηλοσυνταξιούχων που επίσης έχουν αναπηρία.
  Δεν υπάρχει ίση μεταχείριση όταν π.χ. σε μονομελή νοικοκυριά, ένα ΑμεΑ, που λαμβάνει προνοιακό επίδομα για την αναπηρία του, λαμβάνει στο σύνολο 513 ευρώ (313+200 ευρώ από το ΚΕΑ), ενώ ένα ΑμεΑ που λαμβάνει σύνταξη αναπηρίας ή θανάτου – λόγω της αναπηρίας του, να λαμβάνει π.χ. 210 ευρώ και να μην δικαιούται να λάβει το ΚΕΑ επειδή το δεύτερο ξεπερνάει το εισοδηματικό κριτήριο.
  Επίσης, φαίνεται να υπάρχει άνιση μεταχείριση μεταξύ των δικαιούχων του επιδόματος παραπληγίας από την Πρόνοια και των δικαιούχων του επιδόματος παραπληγίας (εξωιδρυματικό) από ασφαλιστικό ταμείο, καθώς στους πρώτους δεν λαμβάνεται υπόψη το επίδομά τους για το εισοδηματικό κριτήριο του ΚΕΑ ενώ για τους δεύτερους λαμβάνεται υπόψη. Πρόκειται όμως για το ίδιο επίδομα, απλά διαφέρει ο πάροχος (Πρόνοια ή Ασφαλιστικοί Οργανισμοί).

  8. ΑΜΕΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΣΤΙΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ
  Στο Ελληνικό Δημόσιο, όπως επίσης και στον Ιδιωτικό Τομέα, το προσωπικό δεν γνωρίζει τα βασικά δικαιώματα, ως προς τις δικαιούμενες παροχές, των ατόμων με αναπηρίες, κυρίως όμως δεν γνωρίζει τις τυπικές συμπεριφορές και τους ευγενικούς τρόπους επικοινωνίας.
  Είναι απαράδεκτο να πρέπει ένα άτομο με αναπηρία να διατυμπανίσει, αδιακρίτως, μέσα σε μια αίθουσα αναμονής πολιτών, το είδος της πάθησής του ή την άσχημη κατάσταση της υγείας του, προκειμένου να λάβει προτεραιότητα στην εξυπηρέτησή του. Επίσης να πρέπει να κάνει το ίδιο για να μπορέσει να ευαισθητοποιήσει το «φιλότιμο» ενός υπαλλήλου που παραβιάζει την απαγόρευση περί καπνίσματος στους δημόσιους χώρους, όπως συνηθίζεται…

  9. ΑΙΤΗΣΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΟΝΙΜΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΑΝΑΠΗΡΙΑΣ
  Στην πράξη, έχει παρατηρηθεί ότι τις περισσότερες φορές οι Υγειονομικές Επιτροπές, στις αποφάσεις αναπηρίας, δεν αποφαίνονται αιτιολογημένα τη μη υπαγωγή των ατόμων με αναπηρία στις σχετικές διατάξεις. Από αυτό προκύπτει επιτακτική η ανάγκη θέσπισης ενός τρόπου, με τον οποίο τα Αμεα θα μπορούν να προστατεύονται από το να εξαναγκάζονται στο να καταβάλλουν το παράβολο των 44,16 ευρώ, για προσφυγή στις Δευτεροβάθμιες Υγειονομικές Επιτροπές, όπως και από την ταλαιπωρία της επανεξέτασης, κάθε φορά που οι Πρωτοβάθμιες Υγειονομικές Επιτροπές κρίνουν τις αναπηρίες τους (αναπηρίες που ενδεχομένως υπάγονται στις λεγόμενες «43 παθήσεις») χωρίς όμως να αιτιολογούν τη μη υπαγωγή των ΑμεΑ στις σχετικές διατάξεις.

  10. ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΜΕΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΚΩΔΙΚΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ.
  Έχει παρατηρηθεί, πολλές φορές, τα άτομα με αναπηρία, έχοντας ιδιαίτερη δυσκολία στην μετακίνησή τους, να απευθύνονται με ηλεκτρονικές επιστολές στη Δημόσια Διοίκηση και να μην έχουν ποτέ ανταπόκριση. Χαρακτηριστικό δε το γεγονός ότι έχουμε προσφύγει με αναφορά στον Συνήγορο του Πολίτη κατά της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων. Ο ΣτΠ έχει στείλει ερώτημα στην ΑΑΔΕ από τον Απρίλιο του 2017, συνέχισε με υπομνηστική επιστολή τον Μάιο του 2017 κι ακόμα περιμένει ανταπόκριση! Το θέμα αφορά άμεσα την ορθή αναγραφή των προνοιακών επιδομάτων ΑμεΑ στη φορολογική δήλωση, ο ΣτΠ ζητάει από την ΑΑΔΕ να εκδώσει άμεσα διευκρινιστικές οδηγίες, η προθεσμία των φορολογικών δηλώσεων λαμβάνει για δεύτερη φορά παράταση (δηλαδή έχει λήξει) κι ακόμα περιμένουμε απάντηση.

  Κατ’ αυτόν τον τρόπο, φαίνεται να απαξιώνεται ατιμωρητί ο θεσμός του Συνήγορου του Πολίτη, καθώς και η προτεραιότητα που πρέπει να δείχνεται απέναντι στην ευάλωτη κοινωνική ομάδα των ατόμων με αναπηρίες.

  Σας ευχαριστώ,

  Ανδρέας Μπαρδάκης
  Δημιουργός της διαδικτυακής ομάδας ακτιβισμού υπέρ των δικαιωμάτων των ΑμεΑ «Ο ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΩΝ ΑΜΕΑ»