Αρχική Διενέργεια Δημοψηφίσματος(Πρώτο Κεφάλαιο Αντικείμενο-Ορισμοί) Άρθρο 1

(Πρώτο Κεφάλαιο Αντικείμενο-Ορισμοί) Άρθρο 1

Αντικείμενο του παρόντος νόμου είναι η οργάνωση της διαδικασίας προσφυγής σε δημοψήφισμα, όπως αυτό κατοχυρώνεται στην παράγραφο 2 του άρθρου 44 του Συντάγματος.

Σχόλια 1 2
  • 31 Ιουλίου 2011, 13:26 | Spyros001

    Το δημοψήφισμα είναι ή πρέπει να είναι η τελευταία διέξοδος μιας κυβέρνησης προς το λαό, στην περίπτωση που πρέπει να πάρει αποφάσεις που θα δεσμεύουν τη χώρα για περισσότερο της μίας τετραετίας και για τις οποίες χρειάζεται σύγκρουση με συμφέροντα που εκ των πραγμάτων έχει αποδειχθεί ότι αλλοιώνουν ακόμα και τη βούληση του λαού με τον επηρεασμό των εκπροσώπων του. Καλό είναι να παραδεχόμαστε για ποιο λόγο χρειάζονται δημοψηφίσματα, διαφορετικά θα γίνονται μασκαράτες.

    Το δημοψήφισμα όταν πραγματοποιηθεί, θα πρέπει να έχει δεσμευτικό χαρακτήρα, με άλλα λόγια δεν έχει κανένα νόημα ο λαός να υποδείξει Α και η κυβέρνηση να υποβάλλει νομοσχέδιο στη βουλή για το Β. Θα είναι εξευτελιστικό για τη βουλή να νομοθετήσει διαφορετικά από τη σαφή και εκπεφρασμένη γνώμη του λαού, αρκεί φυσικά αυτή να έχει εκφραστεί σε ένα ποσοστό συμμετοχής αξιόλογο, ας πούμε άνω του 50%.

  • 31 Ιουλίου 2011, 10:58 | dstefanos

    ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ, ΑΡΧΙΚΑ, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΓΙΑ ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΜΑΣ ΘΕΜΑΤΑ, ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ, ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΗΣ ΦΥΣΙΚΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ, ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑΣ Κ.Λ.Π. ΚΑΙ ΕΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΣΕ ΣΟΒΑΡΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΤΙ ΜΟΝΟ ΕΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΤΥΧΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ! ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΤΕΚΤΙΚΕΣ ΔΙΧΑΣΜΟΥ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ…
    ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΟΤΙ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΘΕΜΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΝΑ ΠΡΟΥΠΑΡΞΕΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΚΑΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ (ΤΟ ΘΕΜΑ ΠΟΥ ΑΥΤΟΜΑΤΑ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΗ ΔΩΣΕΙ!).

  • 31 Ιουλίου 2011, 10:24 | Φίλιππος

    Δημόσια Διαβούλευση του Σχέδιο Νόμου «Διεύρυνση της άμεσης και συμμετοχικής δημοκρατίας με τη διενέργεια δημοψηφίσματος»

    * Τονίζω τις λέξεις άμεση και συμμετοχική

    Τίθεται από σήμερα 28 Ιουλίου 2011 σε δημόσια διαβούλευση η νομοθετική πρωτοβουλία του Υπουργείου Εσωτερικών, για την «Διεύρυνση της άμεσης και συμμετοχικής δημοκρατίας με τη διενέργεια δημοψηφίσματος».

    Σε κάθε αντιπροσωπευτική δημοκρατία ο λαός αναδεικνύει περιοδικά τους εκπροσώπους του στη Βουλή και, δι’ αυτής, την κυβέρνηση. Η βούλησή του της εξασφαλίζει την πολιτική νομιμοποίηση στις αποφάσεις που λαμβάνει, γι’ αυτό και είναι χρήσιμο να εκφράζεται όχι μόνο με τη διενέργεια γενικών εκλογών αλλά και με προσφυγή σε δημοψήφισμα.

    * τονίζω τη λέξη αντιπροσωπευτική

    Τότε το εκλογικό σώμα καλείται να εκφράσει την προτίμησή του σε συγκεκριμένο ζήτημα που απασχολεί την κοινωνία, διαμορφώνοντας έτσι δεσμευτικά ή επηρεάζοντας αποφασιστικά τις επιλογές της κυβέρνησης. Το δημοψήφισμα είναι θεσμός άμεσης και, εν πολλοίς, συμμετοχικής δημοκρατίας και με την ενεργοποίησή του ενισχύεται η πολιτική συμμετοχή, τονώνεται η αντιπροσώπευση, διευρύνεται η δημοκρατία και εμβαθύνεται η λαϊκή κυριαρχία.

    * τονίζω τη φράση λαϊκή κυριαρχία.

    Συνολικά, δεν μπορώ να καταλάβω πως θα γίνει συγχρόνως και άμεση και συμμετοχική αλλά και αντιπροσωπευτική η δημοκρατία.
    Το δημοψήφισμα που ευαγγελίζεστε δεν είναι ούτε καν συμμετοχή στα κοινά.

    Έχουμε κατ’ επίφαση δημοκρατία και ζητάμε Δημοκρατία με κεφαλαίο Δ, χωρίς επίθετα.

    Άρθρο 1 του συντάγματος : Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.

    Αυτό το άρθρο έχει καταπατηθεί σε πλείστες περιπτώσεις. Με κατ’ επίφαση δημοψηφίσματα δεν μπορεί κανείς να το ανατάξει.

  • 31 Ιουλίου 2011, 09:43 | ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΡΙΖΟΓΛΟΥ

    Διαφωνώ με το δημοψήφισμα γιατί δεν έχει τεθεί κάποιο Εθνικό Θέμα που να απαιτεί την συμβουλευτική εκτίμηση του Ελληνικού λαού.Βεβαίως έχει τεθεί παγκόσμιο ζήτημα που αφορά την παγκόσμια οικονομία και γι΄αυτό χρειάζεται παγκόσμιο δημοψήφισμα.Αρα μας χρειάζεται πρώτα πανευρωπαϊκό δημοψήφισμα…Να το προτείνετε στους Ευρωπαίους Κυβερνήτες.Δεν θα αναλάβει ο Ελληνικός λαός μόνος του να βγάλει το φίδι απο την τρύπα όλων των Ευρωπαίων…
    Δεν νομιμοποιήστε να ζητήσετε δημοψήφισμα γιατί στην συγκεκριμένη πολιτική χρονική στιγμή,δεν είστε αντιπροσωπευτική Δημοκρατική Κυβέρνηση,αφού ούτε εκλεγμένη είστε με βάση την απλή αναλογική , ούτε ισχύει η εντολή του Ελληνικού λαού να Κυβερνήσετε…
    Αν έχει συμβουλευτικό χαρακτήρα το δημοψήφισμα, δεν χρειάζεται να γίνει.
    Αλλωστε , η πλειοψηφία δεν είστε εσείς αλλά οι λοιπές πολιτικές δυνάμεις όπως αυτές εκφράζονται εντός ή εκτός του κοινοβουλίου και επομένως ούτε και απο αυτήν την πλευρά νομιμοποιήστε…

  • 31 Ιουλίου 2011, 07:58 | Αναστασιάδης Αντώνιος

    Δημοψηφίσματα (Εκλογική διαδικασία)
    Λέξεις-Κλειδιά: Διαυγής ισοπολιτεία, Φιλόσοφοι-Βουλευτές, ξεκάθαρη ανεξαρτησία νομο-θετικής-εκτελεστικής εξουσίας, ενεργός συμμετοχή των πολιτών για τα πάντα, ενεργοποίηση Λευκής ψήφου, Όχι επανεκλογή βουλευτή σε δύο συνεχόμενες θητείες, διαδικασία κλήρου, Βουλευτής-Πολίτης,
    Η ισοπολιτεία είναι η πρώτη και κύρια πολιτική αξία που πρέπει να υφίσταται χωρίς την πα-ραμικρή παραποίηση και διαφαλκίδευση. Από αυτήν εξαρτάται η δημοκρατία. Ως εκ τούτου, κάνω εδώ μια γενική τοποθέτηση για την διαδικασία ψηφοφοριών, δημοψηφισμάτων, εκλογών και πολιτικού ελέγχου από τους πολίτες για τα πολιτικά πεπραγμένα.
    Πρώτα από όλα να τονίσουμε ότι θα πρέπει να νομοθετούν οι δίκαιοι, οι έχοντες ανώτερη διάνοια, οι άνθρωποι χωρίς πάθη αλλά με πλούσια συναισθήματα, αυτοί που γίνονται ευτυχι-σμένοι με την ευτυχία του Λαού, αυτοί που δε τους νοιάζει η δόξα του σήμερα αλλά η αυριανή ευημερία της κοινωνίας, αυτοί που δεν νοιάζονται για τις επόμενες εκλογές αλλά για τις επόμενες γενιές. Άρα μιλάμε για Θεούς; Ναι! αλλά επειδή θεοί δεν υπάρχουν, τότε μιλάμε για Φιλόσοφους-Βουλευτές, ώστε να ευημερήσει η ανθρώπινη κοινωνία και όχι στυ-γνούς τεχνοκράτες κορπορατιστές, που αδυνατούν να συλλάβουνε οποιαδήποτε ψυχοσυναισθη-ματική δόνηση του λαού και του περιβάλλοντός τους. Άλλωστε, αφού ο κάθε βουλευτής έχει (και πρέπει να έχει) τους επιστημονικούς του συμβούλους, τότε μπορεί, ακόμα και να είναι α-πλώς ένας άνθρωπος υψηλού πνευματικού και φιλοσοφικού επιπέδου. Με κρυστάλλινη διαφά-νεια και διαύγεια και παντελή ανεξαρτησία, χωρίς την παραμικρή εμπλοκή και συμμετοχή τους σε οτιδήποτε άλλο, θα μπορούν να επιτελούν σωστά το λειτούργημά τους. Μοναδικό τους έργο να ελέγχουν και να ψηφίζουν τους νόμους, έχοντας υπόψη την εξειδικευμένη επιστημονική γνώση (δική τους ή των συμβούλων τους), το κοινωνικό και φιλοσοφικό πλαίσιο και την αν-θρωπιστική ατμόσφαιρα. Φυσικά, παντελής ανεξαρτησία ως νομοθετική εξουσία και καμία απο-λύτως σχέση με την εκτελεστική. Απαραίτητο στοιχείο παραμένει η συμμετοχή του λαού στην νομοθετική εξουσία με κάθε τρόπο (όπως και σε όλες τις εξουσίες). Πως λοιπόν θα γίνει δυνατή η συνεχής ενεργός συμμετοχή του λαού;
    Εδώ υπάρχει μια λύση και εξαρτάται από ένα δημοκρατικό κοινοβούλιο που πραγματικά θέλει να επιφέρει τη δημοκρατία, την ελευθερία και την ισότητα. Η λύση είναι, η με κάθε τρόπο συμμετοχή του πολίτη στα κοινά. Πολλοί οι τρόποι και πολλές οι μέθοδοι. Για παράδειγμα, η χρήση διαδικτύου βοηθά σε αυτό. Με τις ανά έτος και κατά τόπους συνελεύσεις του Λαού που επικρίνουν ή επικροτούν την υπάρχουσα κυβέρνηση, επιβεβαιώνουν την στήριξή τους στην κυ-βέρνηση και ανανεώνουν την εμπιστοσύνη τους προς αυτήν. Οι περιοδικές και περιφερειακές προαιρετικές συνελεύσεις το λαού για συγκεκριμένα θέματα της πολιτείας , η κατάθεση άποψης για κάθε νέο νόμο από το λαό μέσω διαδικτύου με τη χρήση του εκλογικού αριθμού πριν την ψήφιση από το κοινοβούλιο, με έντιμο εκλογικό σύστημα κ.α. Η τελική έγκριση από τους τοπι-κούς Βουλευτές-Πολίτες με κλήρωση (εξηγείται παρακάτω). Γενικά, δεν πρέπει να υπάρχει τί-ποτα στο κράτος που να μην μπορεί να ανακληθεί από την απόλυτη πλειοψηφία του λαού. Τι περιμένουμε από αυτές τις περιπτώσεις στήριξης της λαϊκής πλειοψηφίας;
    Σκεφτείτε και σταθμίστε τα οφέλη της επαναφοράς του ρόλου του πολίτη στο προσκήνιο. Είναι απαραίτητο να ενεργοποιηθεί ο πολίτης ως «Πολίτης» στην καθημερινότητα. Δεν πρέπει ο λαός να παραμένει αμέτοχος και άχρηστος για τέσσερα χρόνια και να ‘παίζει’ το ρόλο του νερο-κουβαλητή μόνο στις εκλογές. Μετά από τέσσερα χρόνια οκνηρίας και ομηρίας, οποιοδήποτε έμβιο ον ατονεί και αδρανεί. Η καθημερινή συμμετοχή τον ενεργοποιεί, τον ωριμάζει, τον δρα-στηριοποιεί. Η άλλοτε ισχυρή Εκκλησία του Δήμου, επιβάλλεται να επανέλθει. Διότι, αν όλοι αυ-τοί που με δόλο ή από λάθος, αποστέρησαν αυτό το κυριαρχικό δικαίωμα του λαού και δεν του το επιστρέψουν, τότε πρέπει ο ίδιος ο λαός να το διεκδικήσει πίσω. Με κάθε τρόπο, με κάθε θυ-σία, με κάθε τίμημα. Θυμηθείτε τα λόγια τον J.F. Kennedy (1917-1963) «όποιος εμποδίζει μια ειρηνική επανάσταση, την μετατρέπει σε βίαιη επανάσταση». Μαζί με την επιστροφή του λαού στον δημόσιο βίο, όπως αναφέραμε παραπάνω, με κάποιες πιθανές παρεμβάσεις του στα δημό-σια πράγματα, να υπάρξουν θεσμικές αλλαγές και για τον τρόπο εκλογής των βουλευτών, που βάλλεται και αποδυναμώνεται πανταχόθεν. Ισχυροποιήστε με κάθε τρόπο το λειτούργημά του βουλευτή με δημοκρατικά και νόμιμα θεμέλια. Η συνεχής εναλλαγή των προσώπων στις διάφο-ρες εξουσίες, η ολιγόχρονη παρουσία τους στις διάφορες πολιτικές θέσεις και η ανάμιξη μυστι-κής ψηφοφορίας και κλήρου, υπήρξαν οι δικλείδες ασφαλείας και προστασίας της δημοκρατίας, έως ότου παρείσφρησαν οι πολιτικάντηδες και την μετάλλαξαν στα μέτρα τους, διαφθείροντας ότι καλύτερο είχε να επιδείξει το ανθρώπινο πνεύμα και το ανθρωπιστικό ιδεώδες. Έτσι, η δη-μοκρατία μετατράπηκε σε ολιγαρχία λίγων οικογενειών, κεκαλυμμένη περίτεχνα με τον κοινο-βουλευτικό μανδύα. Διερευνήστε κατά πόσο πραγματικά μπορεί να εμπλακεί οποιοσδήποτε πο-λίτης στην διεκδίκηση μιας βουλευτικής έδρας. Αναρωτηθείτε κατά πόσο συμβάλλουν στον εκ-μαυλισμό της έννοιας της δημοκρατίας η σημερινή διαδικασία εκλογής βουλευτών. Διερωτηθεί-τε κατά πόσο είναι πραγματικά δημοκρατικές οι διαδικασίες.
    Τι απέμεινε απ’ όλα όσα έχει αναδείξει η ιστορική πορεία της αληθινής δημοκρατίας; Ήταν αναμεμιγμένες όλες οι εξουσίες και οι διαδικασίες της δημοκρατίας μέσα στο χρόνο, αλλάζο-ντας και μεταλλάσσοντας συνεχώς μορφές, σαν τα κύματα που τη μια διαχωρίζονται και την άλ-λη αναμιγνύονται, χωρίς να μπορείς να αντιληφθείς αν διαχωρίζονται κάπου και που διαχωρίζο-νται, αν υπάρχουν όρια και αν τελικά είναι ένα ή πολλά. Αντιλαμβάνεστε την λεπτεπίλεπτη ι-σορροπία μεταξύ των εξουσιών αλλά ταυτόχρονα και την άκρως ιδιαίτερα ‘ευαίσθητη’ μεταξύ τους επικοινωνία. Διδαχθείτε από αυτήν, ανατρέξτε πίσω, βρείτε που διεπράχθη η διολίσθηση και που ξέφυγες της πορείας και του σκοπού της. Επαναφέρατε κάθε θετικό που είχε και έχει ε-γκαταλειφθεί από τους καιροσκόπους πολιτικάντηδες. Συμπληρώστε ότι ήταν θετικό αλλά ελλι-πές και εγκαταλείψτε κάθε αρνητικό στοιχείο. Επικέντρωσε την προσοχή σας στον τρόπο της εκλογής των βουλευτών. Επαναφέρετε και την κλήρωση. Χρησιμοποιήστε τους αμισθί Βουλευ-τές-Πολίτες. Χωρίς δίκαιο πολιτικό σύστημα ή πιο γενικά, χωρίς την εμπιστοσύνη του λαού στο πολιτικό σύστημα, δεν μπορεί να ευημερήσει και να προοδέψει μια πολιτεί-α. Είναι απαραίτητο να επανέλθει ο συνδυασμός μυστικής ψηφοφορίας και κλήρωσης ως δι-κλείδα ασφαλείας. Να μην υποκλέπτεται ή αποδυναμώνεται η ψήφος κανενός πολίτη. Ούτε μία ψήφος! Δεν μπορεί η ψήφος των μικρών κομμάτων να αξίζει λιγότερο από την ψήφο των μεγάλων κόμματων. Δεν μπορεί το λευκό να μη λαμβάνεται ως λευκό, αλλοιώνοντας έτσι την ετυμηγορία του λαού. Είναι σαφέστατα αντιδημοκρατικό. Το ποσοστό του λευκού πρέπει να χρησιμοποιηθεί για εκλογή βουλευτών με κλήρο, από πολίτες που δήλωσαν το ενδιαφέρον τους με αίτηση τους και που δεν θα έχουν καμία σχέση με κανένα κόμμα. Τελικά, σήμερα υφίσταται αληθινά η ισοπολιτεία και η ισηγορία;
    Ξεκάθαρη αποστασιοποίηση του κοινοβουλίου από την κυβέρνηση. Δεν πρέπει ο υπουργός να είναι και βουλευτής. Πρέπει να αναδειχθεί περίτρανα η δικλείδα ασφαλείας για την προστα-σία της ανεξαρτησίας των εξουσιών. Χρήση μικτού τρόπου εκλογής με μυστική ψηφοφορία και με κλήρο. Ενεργοποίηση πολιτών και δικαίωμα υπερψήφισης ή καταψήφισης των νόμων και από τους πολίτες. Να γίνει χρήση κάθε δυνατής δικλείδας ασφαλείας και με διαφορετικές μορ-φές μάλιστα. Για παράδειγμα, ένας μικρός αριθμός πολιτών που με κλήρο επιλέγονται ως «Βου-λευτές-Πολίτες», αμισθί, από ένα σύνολο πολιτών που εκδήλωσαν ενδιαφέρον με αίτησή τους. Αν κληρωθούν, υποχρεωτικά θα συμμετέχουν σε κάθε κλήση συμμετοχής τους, με αυτονόητη απόλυτη μυστικότητα . Ακόμα, οι προαιρετικά προσερχόμενοι πολίτες ανά πόλη θα λένε τις α-πόψεις τους και θα λαμβάνονται υπόψη από τους Βουλευτές-Πολίτες. Μνημονεύονται ενδεικτι-κά και πολύ περιεκτικά, για να αντιληφθούμε ότι υπάρχουν λύσεις και διέξοδοι. Το μόνο εμπό-διο είναι το πολιτικό-κομματικό κατεστημένο, βουτηγμένο στη βαλτώδη συντήρηση και τη λα-σπώδη υποκρισία και βασισμένο στην ιδιοτέλεια, αγωνίζεται με νύχια και με δόντια να κρατήσει τα κατ’ αυτούς ‘κεκτημένα’. Έχουν κολλήσει ως ‘ξενιστές’ πάνω στην «εξουσία» και δεν θέ-λουν να την αποχωριστούν. Ποιος είναι ο αληθινός σκοπός του κοινοβουλίου και ποιον πρέπει να εξυπηρετεί;
    Σε κάθε πόλη ή νομό, ανάλογα με πληθυσμό, για παράδειγμα, ένας «Βουλευτής-Πολίτης» με κλήρωση ανά χίλιους ενήλικες ενεργούς πολίτες (ψηφοφόρους), χωρίς μισθό, ώστε να εκδηλώ-νουν ενδιαφέρον μόνο αυτοί που θέλουν να προσφέρουν. Να υπάρχει ικανός αριθμός Βουλευ-τών-Πολιτών ώστε, όταν κάποιοι αδυνατούν λόγω οιασδήποτε αδυναμίας (εργασία, ασθένεια κτλ), πάντα να υπάρχουν κάποιοι που θα μπορούν. Θα πρέπει να είναι παντελώς ανεξάρτητοι από τα πολιτικά κόμματα. Καμιάς μορφή εμπλοκής τους, έμμεση ή άμεση, δεν πρέπει να εμφα-νίζεται με οποιοδήποτε κόμμα. Όποιος εμπλέκεται με πολιτικό κόμμα καθ’ οιονδήποτε επίσημο τρόπο δεν θα έχει δικαίωμα εκλογής σε θέση Βουλευτή-Πολίτη. Κάθε σημαντική απόφαση της χώρας και κάθε σοβαρό νόμο που θα επηρεάσει την κοινωνία και οτιδήποτε άλλο σημαντικό, θα συζητείται και από τους Βουλευτές-Πολίτες όλης της χώρας και θα ψηφίζετε κι από αυτούς. Οι «Βουλευτές-Πολίτες» θα συζητάνε σε ανοικτή συζήτηση με το λαό της τοπικής κοινωνίας, θα συλλέγουν όλες τις προτάσεις, θα τις ταξινομούν και θα τις καταγράφουν και θα τις αποστέλ-λουν στο Κοινοβούλιο της πολιτείας. Την ώρα της τελικής ψηφοφορίας, θα υπερψηφίζουν ή θα καταψηφίζουν κατά γνώση και κατά συνείδηση, λαμβάνοντας υπόψη και τις αποφάσεις που πάρθηκαν στις τοπικές ανοικτές συντελεύσεις τους.
    Θα επιμείνω για τις δικλείδες ασφαλείας ώστε να διασφαλισθεί το δίκαιο και να αποφευχθεί η σύγχυση και η διαβλητότητα διαδικασιών. Δηλαδή: Πρώτον έχουμε εκλογή με μυστική ψηφοφορία από το λαό ενός ικανού αριθμού εκ των αρίστων και δεύτερον έχου-με εκλογή με κλήρωση όσων είναι απαραίτητοι (ο αριθμός των βουλευτικών εδρών που δεν καλύφθηκαν με το κανονικό δημοψήφισμα). Μπορεί εδώ να αναφερθεί ότι, ενίοτε από τους εκλεγμένους με μυστική ψηφοφορία, μπορούν να εκλέγονται με μια επόμενη κλήρωση άλ-λοι, ώστε να εναλλάσσονται ανά κάποιο μικρό χρονικό διάστημα, πχ ανά έτος, ώστε να μη κα-πηλεύονται τη θέση τους με ιδιοτέλεια, καθιστάμενοι ‘τύραννοι’ των συμπολιτών τους, και βέ-βαια, να μην επιτρέπεται η εκλογή ενός βουλευτή για δύο συνεχείς βουλευτικές θητείες.
    Σκέφτομαι ότι είναι καλύτερα να κυβερνούν αυτοί που δε θέλουν να κυβερνήσουν. Καλύτε-ρα να συμμετέχουν όσο το δυνατόν περισσότεροι με διάφορες μορφές και βαθμίδες και με δια-φορετικούς τρόπους. Το να συμμετέχει κανείς στα κοινά είναι υποχρέωση και όχι απλώς ένα δι-καίωμα. Να μην υπάρχει δικαίωμα συνεχόμενης βουλευτικής ή κυβερνητικής θητείας, ώστε να διασφαλιστεί η ακεραιότητά τους και η εντιμότητά τους . Θα σκέφτονται, όχι για τους εαυτούς τους, αλλά θα νομοθετούν ως να νομοθετούσαν για κάποιους… αγνώστους. Ως να νομοθετούν για άλλον λαό με τον οποίο δεν έχουν καμιά σχέση. Έτσι αποφεύγονται οι ιδιοτέλειες και δεν ασχολούνται με την προετοιμασία της θέσης που θα διεκδικήσουν στην επόμενη κυβέρνηση. Έτσι πείθονται οι πολιτικάντηδες να αδιαφορήσουν και οι φιλοσοφημένοι πολιτικοί να ενδια-φερθούν. Κάπως έτσι, θα επιτρέπεται να κυβερνούν οι άξιοι, χωρίς να απαγορεύεται όμως στους ανάξιους. Έτσι, η κυβέρνηση δε θα σκέφτεται τις επόμενες εκλογές αλλά τις επόμενες γενιές. Και αυτό να αναδεικνύεται κάθε μέρα με θυσίες, με λόγια και έργα. Άλλως, οι κυβερνήσεις θα τείνουν –και τείνουν- προς εκφυλισμό και διαφθορά, καταπατώντας την γενική θέληση και κάθε αίσθημα δημοκρατίας, δικαιοσύνης και ηθικής. Σήμερα, κατά τη διάρκεια της θητείας του κοι-νοβουλίου, δεν ασχολούνται για τα ουσιαστικά προβλήματα της πολιτείας, αλλά προετοιμάζο-νται για τις επόμενες εκλογές. Λαϊκίζουν για να κρατήσουν τις αγέλες στο μαντρί που θα τους ψηφίσουν και μόνο για τα μικροσυμφέροντα τους ασχολούνται. Όλα μέσα σε κλίμα ρουσφετο-λογίας και αναξιοκρατίας. Και όταν χάνεται η αιδώς, τότε όλα είναι πιθανά. Ο λαός ουσιαστικά δεν αντιπροσωπεύεται και τελικά αδιαφορεί. Οι πολίτες μετατρέπονται σιγά-σιγά σε ιδιώτες υ-πηκόους-υπηρέτες-σκλάβους. Τα κράτη δυστυχούν και πεθαίνουν, οι λαοί υποφέρουν και σκλα-βώνονται. Συνειδητοποιήστε πόσο σημαντικά είναι όλα αυτά, ποια είναι τα κυριότερα χαρακτη-ριστικά στοιχεία και ποιες οι αρετές και οι αξίες ενός κοινοβουλίου. Καταγράψτε τα και ακο-λουθήστε τα με ιερότητα. Όταν είναι καταγεγραμμένα, μπορούμε να τα συζητήσουμε.
    Τέλος! Αγωνιστείτε για την διασφάλιση της δημοκρατικότητας του κοινοβουλίου. Απαιτή-στε και διεκδικήστε την ισοπολιτεία. Σεβαστείτε και εκτίμησε την αξία της ψήφου του κάθε πο-λίτη. Εκδημοκρατικοποιήστε τον τρόπο επιλογής των μελών του κοινοβουλίου. Αξιώστε, μετά τις εκλογές, να τηρηθούν όλα όσα συμφωνήθηκαν πριν τις εκλογές. Επιμείνατε για την ακεραιό-τητα της ψήφου και της αληθινής ανεξαρτησίας της νομοθετικής εξουσίας. Αποκαταστήστε την αξία του λευκού ψηφοδελτίου. Αγωνιστείτε για όλα αυτά με δύναμη, αγάπη και αυταπάρνηση. Αν όλα αυτά γίνουν, τότε μη φοβηθείτε και θα το δείτε, ολόκληρος λαός θα είναι μαζί σας.
    Για περισσότερες πληροφορίες: Αντώνης Αναστασιάδης, Γεωργιάδου Ιφ. 61, Δράμα, 66100, 6936694482, anastasiadisan@yahoo.gr

  • 31 Ιουλίου 2011, 07:00 | Nick Georgopoulos

    ο θεσμός των δημοψηφισμάτων νομιζω οτι βρισκετε στην σωστη κατευθηνση. Ισως θα επρεπε να γινετε και στην τοπικη αυτοδιοικηση για μια πραγματικη και αμεση συμετοχη των πολιτων. Το μελλον θα δειξη…

  • 30 Ιουλίου 2011, 17:41 | Σπυροσς Σπυρατος

    ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΜΕ ΤΟ ΘΕΣΜΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΨΗΦΊΣΜΑΤΟΣ,
    ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΘΕΣΗΣ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ
    ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ
    ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΩΣΤΗς ΓΝΩΜΗΣ
    ΚΑΙ ΜΕ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ.

  • 30 Ιουλίου 2011, 16:08 | Γιάννης Μπ.

    Το δημοψήφισμα για έναν λαό είναι κάτι το πολύ σοβαρό και μόνο έτσι πρέπει να το βλέπουμε.
    Μπορεί να ανατρέψει τη πορεία ενός κράτους.

    Έτσι λοιπόν είναι αυτονόητο ότι πρέπει να έχει δεσμευτικό και όχι συμβουλευτικό χαρακτήρα.
    Αν θέλουμε συμβουλές τότε κάνουμε γκάλοπ και όχι δημοψήφισμα.

    Επίσης δημοψήφισμα δεν γίνεται για το κάθε απλό θέμα που απασχολεί μια κυβέρνηση.
    Για αυτό υπάρχει η κυβέρνηση, η αντιπολίτευση και όλα τα κόμματα… για να διοικούν.
    Δημοψήφισμα πρέπει να γίνεται ΜΟΝΟ όταν υπάρχουν πολύ σοβαρά εθνικά θέματα, όταν υπάρχουν αποφάσεις οι οποίες είναι αντίθετες του υπάρχοντος Συντάγματος και για να ισχύσουν χρειάζεται η κατοχύρωση της απόφασης μέσω δημοψηφίσματος και τέλος όταν υπάρχουν μεγάλες αποφάσεις που κρίνουν τη πορεία και το μέλλον ενός λαού και πρέπει να δούμε επιτέλους αν ο λαός συμφωνεί (χαρακτηριστικό παράδειγμα το μνημόνιο για το οποίο δεν έγινε δημοψήφισμα).

    Δημοψηφίσματα του στυλ αν συμφωνούμε με τον αντικαπνιστικό νόμο, αν συμφωνούμε στην απελευθέρωση των επαγγελμάτων, αν συμφωνούμε στην άρση της μονιμότητας και αν συμφωνούμε στο ότι ο ουρανός είναι γαλάζιος και αν θα πρέπει να του αλλάξουμε χρώμα νομίζω πως έτσι μόνο η κυβέρνηση εκτίθεται δείχνοντας αδυναμία διοίκησης.

    Δεν είναι δυνατόν για σοβαρά κυριαρχικά θέματα και για θέματα που κρίνουν το μέλλον αυτής της χώρας να μην έχει γίνει ούτε ένα δημοψήφισμα εδώ και 35 χρόνια και να προσπαθούμε να κάνουμε δημοψηφίσματα και δευτερεύοντα και τριτεύοντα θέματα.

  • 30 Ιουλίου 2011, 13:08 | Γεωργιος Παναγοπουλος

    Πιστεύω ακράδαντα ότι ο θεσμός του δημοψηφίσματος εμβαθύνει την συμμετοχική δημοκρατία. Θεωρώ όμως ότι αυτό από μόνο του δεν είναι αρκετό για να καθιερωθεί ευρέως ο θεσμός, αφού προϋποθέτει πολίτες αυτάρκεις με εσωτερική καλλιέργεια τέτοια που θα επιτρέπει να διαχωρίσουν ότι η τοποθέτηση επί ενός δημοψηφισματικού ερωτήματος πρέπει να είναι πάνω και πέρα από «στενά» προσωπικά συμφέροντα και επιδιώξεις και πάνω και πέρα από κομματικές προτιμήσεις. Η πρωτόγνωρη κρίση κρίση που σήμερα βιώνει η χώρα και οι πολίτες δεν νομίζω ότι εξασφαλίζει πειστικά την πιο πάνω προϋπόθεση, πολλώ δε μάλλον όταν το κομματικό σύστημα αδυνατεί να συναινέσει στα αυτονόητα για την σωτηρία της χώρας ή και πολύ χειρότερα υπάρχουν κομματικές δυνάμεις που ποντάρουν ανερυθρίαστα στην πτώχευση και πολιτικοί που ονειρεύονται να «δοξαστούν» στων «Ψαρρών την ολόμαυρη ράχη».
    Παρ’ όλα αυτά θεωρώ χρήσιμο τον θεσμό και εν πολλοίς και αναγκαίο αν χρησιμοποιηθεί σωστά προκειμένου να γνωριστούμε καλύτερα οι Έλληνες μεταξύ μας. Π.χ. θα ήταν χρήσιμο να διεξαχθεί ένα δημοψήφισμα για να δούμε ποιο περιεχόμενο προσδίδουμε στην λέξη «φτώχεια». Το ερώτημα θα μπορούσε να τεθεί και με ποσοστικά κριτήρια: «φτωχός είναι αυτός με οικογενειακό εισόδημα μέχρι 15.00,00, 20.000,00 ή 30.000,00 €;». Η απάντηση ομολογώ ότι θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον και θα προσδιόριζε και τον πραγματικό αριθμό των «αγανακτισμένων», αφού κατά την ταπεινή μου άποψη ο πραγματικά και χωρίς μοίρα φτωχός δεν έχει ούτε την δύναμη αλλά ούτε και την πολυτέλεια να διαμαρτυρηθεί σε κανέναν.

  • 30 Ιουλίου 2011, 13:26 | Μυρτώ Κιούρτη

    Είμαι πολύ θετικά προσκείμενη στο δημοψήφισμα.

  • 30 Ιουλίου 2011, 07:39 | Κώστας Καραΐσκος

    Άλλη μία πασοκιά, με εμφανέστατη στοχοθεσία: αποπροσανατολισμός του λαού, εμφάνιση της τροϊκανής κυβέρνησης ως «δημοκρατικής», σύγχυση μεταξύ σημαντικών και ασήμαντων θεμάτων. Η μη δεσμευτικότητα (και η απουσία δυνατότητας λαϊκής πρωτοβουλίας) αποδεικνύει όλα τα ανωτέρω. Ο εκμαυλισμός της χώρας συνεχίζεται από τους ειδικούς.

  • 30 Ιουλίου 2011, 05:25 | Καραμαρούδης Γεώργιος

    ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΚΑΙ ΕΠΑΥΞΑΝΩ.

  • 30 Ιουλίου 2011, 00:31 | Γιάννης Κεμανίδης

    Αναρρωτιέμαιαλήθεια:
    Αν επίδικο ζήτημα, ως ερώτημα του δημοψηφίσματος, ήταν η κατάργηση των βουλευτικών συντάξεων, οι αυστηρώς περιορισμένες, (π.χ. δύο), θητείες για πρωθυπουργό και υπουργούς, το ασυμβίβαστο κυβερνητικού και κομματικού στελέχους, η γενική εφαρμογή του πόθεν – και πώς – έσχες, με ταυτόχρονη δήμευση περιουσιακών στοιχείων του οποιουδήποτε αδυνατεί να αποδείξει ότι απέκτησε περιουσία με νομίμως αποκτηθέντα και φορολογηθέντα έσοδα και άλλα συναφή, τότε αυτά θα εφαρμόζονταν;
    Αν, για παράδειγμα, ερωτώμεθα για το κατά πόσο είμαστε ικανοποιημένοι από την πρωθυπουργοκεντρική μας «δημοκρατία», όπου το πρώτο κόμμα, (με ποσοστό μικρότερο του 50%), παίρνει απόλυτη πλειοψηφία και ο πρόεδρός του – πρωθυπουργός, γίνεται «απόλυτος μονάρχης» που μπορεί να διορίζει και να παύει υπουργούς χωρίς δυνατότητα ελέγχου ή τη λειτουργία κάποιων θεσμικών «αντίβαρων», τί νομίζετε ότι θα λέγαμε;
    Θα μπορούσατε να θέσετε ερώτημα, αν δικαιούνται οι τράπεζες να «πουλάνε» αέρα κοπανιστό και να υποθηκεύουν όλους τους πόρους ενός έθνους και ενός λαού;
    Θα βάζατε σε δημοψήφισμα τη «δυνατότητα» ιδιωτών να κατασκευάζουν δρόμους, που όφειλε να κατασκευάσει το κράτος και να μας υποχρεώνει να πληρώνουμε διόδια, ενώ πληρώνουμε τέλη κυκλοφορίας και άλλους φόρους;
    Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι ένας ακόμη «δημοκρατικός θεσμός», όπως το δημοψήφισμα, θα χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο «νομιμοποίησης» της αντιδημοκρατικής πρακτικής και της παρανομίας.
    Καληνύχτα σας!

  • 29 Ιουλίου 2011, 21:32 | Α.Χ.ΔΕΜΕΡΤΖΗΣ

    Τα προσχηματικά δημοψηφίσματα, διλημματικού και ασαφούς περιεχομένου και χαρακτήρα,αντί να επιλύουν προβλήματα στις σχέσεις κυβερνώντων και κυβερνωμένων κλονίζουν περισσότερο την εμπιστοσύνη και εμποτίζουν μεκαχυποψία τους ήδη κλονισμένους πολίτες. Ο χαρακτήρας επομένως κάθε τέτοιου εγχειρήματος πρέπει να είναι απολύτως δεσμευτικός για την εκάστοτε εκτελεστική εξουσία a priori και να μην αποτελεί νομιμοποίηση κάποιων pacta servanda που αγνοεί το εκλογικό σώμα. Χαλκευμένα ή κατευθυνόμενα δημοψηφίσματα εμπαίζουν τη συλλογική νοημοσύνη και πυροδοτούν ακραίες τάσεις και στάσεις σε μια καταρρέουσα μεταπολιτευτική εποχή.

  • 29 Ιουλίου 2011, 21:31 | Μ.ΓΕΩΡΓΙΟΣ

    ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΜΦΙΒΟΛΑ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΒΗΜΑ ΠΡΟΟΔΟΥ. ΟΜΩΣ ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΛΒΕΤΩΝ, ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥς, ΤΗΝ ΑΥΤΟΠΕΙΘΑΡΧΕΙΑ ΤΟΥΣ,ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΟΥΤΟΠΟΝΗΡΟΙ, ΟΜΦΑΛΟΣΚΟΠΟΙ, ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΛΟΓΟΙ, ΕΥΚΟΛΟΠΙΣΤΟΙ,ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΟΙ ΔΟΜΕΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ. ΟΤΑΝ Η ΠΛΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΣΤΕΡΝΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ -ΝΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΗ-Η ΠΙΟ ΑΠΛΑ ΤΟ ΣΥΝΤΕΧΝΙΑΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ, ΟΤΑΝ ΚΟΜΑΤΑ ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΠΩΣ ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ,ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥΣ ΠΟΡΟΥΣ ,ΤΟΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ.ΤΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΘΑ ΔΩΣΕΙ ΟΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΟΤΑΝ 1 ΕΚΑΤΤΟΜΥΡΙΟ ΕΧΟΥΝ ΑΥΘΑΙΡΕΤΙΣΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΥΜΙΥΠΑΙΘΡΙΟΥΣ, ΟΤΑΝ 1 ΕΚΑΤΤΟΜΥΡΙΟ ΕΧΟΥΝ ΧΤΙΣΕΙ ΑΥΘΕΡΕΤΑ, ΟΤΑΝ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΜΑΙΜΟΥ ΑΝΑΠΗΡΙΚΕΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ,ΟΤΑΝ ΕΙΣΠΡΑΤΟΥΝ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΠΕΘΑΜΕΝΩΝ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ,ΟΤΑΝ Η ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΣΠΑΤΑΛΗ ΕΧΕΙ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΘΕ ΟΡΙΟ ΚΑΙ ΦΑΝΤΑΣΙΑ,ΟΤΑΝ Η ΠΑΡΑΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ 25 ΤΙς ΕΚΑΤΟ ΤΟΥ Α.Ε.Π,ΟΤΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΚΟΣΙ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΠΕΝΤΕ,ΟΤΑΝ ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΣΥΝΤΕΧΝΙΕΣ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ-ΠΑΝΕΠΙΣΤΙΜΙΑΚΟΙ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ ΛΥΣΑΛΕΩΣ ΚΑΙ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ,ΟΤΑΝ Η ΚΑΘΕ ΣΥΝΤΕΧΝΙΑ-ΚΛΕΙΣΤΗ ΚΑΣΤΑ ,ΤΑΞΙ,ΦΟΡΤΗΓΑ, ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΙ,ΓΙΤΡΟΙ, ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ,ΣΥΜΒΟΛΑΟΟΓΡΑΦΟΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ ΛΙΣΤΑ ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΩΝ ΕΠΑΓΚΕΛΜΑΤΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΠΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΓΡΑΦΟΥΝ ΣΤΑ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ ΤΩΝ ΗΠΟΔΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥΣ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ -ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ,ΟΤΑΝ ΟΙ ΜΙΣΟΙ ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΞΕΦΤΙΛΙΣΤΗΚΑΝ ΝΑ ΞΕΡΟΣΤΑΛΙΑΖΟΥΝ ΣΕ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΑ ΓΡΑΦΕΙΑ, ΓΙΑ ΔΙΟΡΙΣΜΟΥΣ, ΓΙΑ ΜΕΤΑΘΕΣΕΙΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΤΙ ΠΙΟ ΑΠΙΘΑΝΟ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΣ ΟΤΑΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ ΧΑΙΔΕΥΟΥΝ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΜΑΣ ΜΕ ΛΟΓΙΑ ΨΕΥΤΙΚΑ. ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΩ ΜΙΑ ΡΗΣΗ ΤΟΥ ΒΙΣΜΑΡΚ,[ ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΨΕΜΑΤΑ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ]ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΣΟΙ ΑΞΙΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΕΞΟΣΡΑΚΙΣΤΗΚΑΝ ΑΠΟ ΛΑΟΠΛΑΝΟΥΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ.Ο ΘΟΥΚΙΔΙΔΗΣ ΕΙΠΕ ΤΟ ΕΞΗΣ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ-[ ΕΠΕΙΔΗ ΣΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΤΑΙ, ΟΧΙ Η ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ, ΑΛΛΑ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ, ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΜΑΣ ΛΕΓΕΤΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ]- ΑΛΛΑ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟ ΞΕΡΟΥΝ ΟΛΟΙ ,ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΤΑ ΕΛΕΓΧΟΥΝ ΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΙΣΤΙΚΕΣ ΜΕΙΟΨΗΦΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΘΗΓΗΤΙΚΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ.ΚΛΕΙΝΩ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΛΙΠΜΑΝ ΟΥΟΛΤΕΡ [ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΔΟΠΑΤΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΒΡΥΧΗΘΜΟ ΤΟΥ ΖΑΛΙΣΜΕΝΟΥ ΚΟΠΑΔΙΟΥ, ΤΟ ΚΟΠΑΔΙ ΠΟΥ ΤΑ ΕΧΕΙ ΧΑΜΕΝΑ.
    ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΜΕ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΤΩΝ ΕΙΔΗΜΟΝΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ .ΣΩΚΡΑΤΗΣ

  • 29 Ιουλίου 2011, 21:47 | Sam

    Έχω ορισμένες απορίες…
    1. Γιατί δημοψήφισμα με συμβουλευτικό χαρακτήρα και όχι μερικές δημοσκοπήσεις;
    2. Στο 50% συμπεριλαμβάνονται και οι νεκροί που είναι ακόμη γραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους;
    3. Το δημοψήφισμα θα εκτιμηθεί όσο και η δημόσια διαβούλευση, στην οποία γράφουμε τις απόψεις μας και μετά κάνετε ότι έχετε προαποφασίσει;
    4. Χρειάζεστε δημοψήφισμα για να πάρετε πίσω όσα έκλεψαν οι διαφθερμένοι πολιτικοί, να χτυπήσετε τη φοροδιαφυγή και τη διαφθορά, να μειώσετε τις παροχές των βουλευτών, καθώς και άλλα αμέτρητα, αυτονόητα σε πολλές χώρες; (Να πω μια ιδέα, αν δεν ενοχλώ, ίσως, για αρχή, θα μπορούσατε να γκρεμίσετε τα αυθαίρετα μερικών υπουργών)
    5. Όταν λέτε δημοψήφισμα για «άμεση δημοκρατία», εννοείτε ότι επιτέλους θα αποκτήσουμε δημοκρατία;
    6. Πότε λέτε να κυβερνήσετε; Κουράστηκα να περιμένω…

  • 29 Ιουλίου 2011, 20:01 | Γεωργόπουλος Λεω νίδας

    Δεν σχολιάζω προς το παρόν τα επί μέρους άρθρα, αλλά την εισηγητική έκθεση.

    Σχετικά με το (α) (ΑΡΝΗΤΙΚΟ). Δεν νομίζω ότι χρειάζεται οροθέτηση των θεμάτων που μπορούν να τεθούν σε δημοψήφισμα. Χρειάζεται κατ’ αρχάς να σημειώσουμε ότι το σύνταγμα προβλέπει δημοψήφισμα στην περίπτωση εθνικών ζητημάτων αλλά η ερμηνεία δεν εξαιρεί άλλες περιπτώσεις. Οπότε δεν χρειάζεται οροθέτηση. Τα θέματα μπορεί να είναι οποιαδήποτε κοινού ενδιαφέροντος. Το τελευταίο μπορεί να κατοχυρώνεται, αποδεικνύεται με κάποιον αριθμό υπογραφών. Λαμπρό παράδειγμα η διεξαγωγή δημοψηφισμάτων στην Ελβετία. Ωστόσο χρειάζεται οροθέτηση των θεμάτων ώστε να ακολουθούν τις βασικές αρχές πάνω στις οποίες βασίζεται το ελληνικό σύνταγμα.

    Σχετικά με το (γ) (ΕΝ ΜΕΡΕΙ ΑΡΝΗΤΙΚΟ). Η ψηφοφορία μπορεί να διεξάγεται με πολλούς τρόπους και καλύτερο θα ήταν να μεγιστοποιείται η δυνατότητα του ψηφοφόρου να συμμετάσχει. Έχοντας ειδική γνώση στο αντικείμενο της πληροφορικής πιστεύω ότι κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει και με την σύγχρονη τεχνολογία. Εξάλλου αγνοώ γιατί είναι ασφαλές να διαχειρίζεσαι τον λογαρισμό τραπέζης από το internet, να υποβάλλεις δήλωση και δεν είναι δυνατόν να ψηφίζεις.

    Σχετικά με το (ε) (ΑΡΝΗΤΙΚΟ) . Νομίζω ότι τα λευκά πρέπει να προσμετρώνται και σε περίπτωση που υπερβαίνουν κάποιο όριο να ακυρώνεται. Διότι αυτή η περίπτωση θα σημαίνει ότι το ερώτημα προς έγκριση δεν εγκρίνεται καθ αυτό από την λαϊκή βούληση και πρέπει να αναθεωρηθεί.

    Σχετικά με το (ΣΤ) (ΑΡΝΗΤΙΚ) . Είναι αδιανόητο να καταλήγουμε στην λαϊκή ετυμογορία και ύστερα αυτή να ακυρώνεται κατά βούληση. Δεν αναιρεί το σύνταγμα που ορίζει ότι η εξουσία απορρέει από τον λαό; Το δημοψήφισμα πρέπει να είναι δεσμευτικό και οι απορρέοντες νομικές ρυθμίσεις προκαθορισμένης χρονικής διάρκειας. Έτσι ώστε να μην χαλκεύεται η λαϊκή ετυμηγορία με τροπολογίες και αναιρετικές διατάξεις ή προεδρικά διατάγματα.

    Σχετικά με το (ζ) και το (η) και πάλι πρόκειται για εμπαιγμό της λαϊκής θέλησης. Είναι αδιανόητο η αίτηση της λαϊκής ετυμηγορίας που αποτελεί το «θεμέλιο του πολιτεύματος» κατά το άρθρο 1 παρ 2 του συντάγματος να κρίνεται από μη θεμελιακά όργανα όπως το Ανώτατο Δικαστήριο.

    Το νομοσχέδιο κατά την άποψή μου πρέπει να αναθεωρηθεί ώστε να είναι τουλάχιστον σύμφωνο με το Σύνταγμα.

  • 29 Ιουλίου 2011, 20:10 | panagiotis kazoukas

    Είμαι σίγουρος ότι ένα συγκεκριμένο σχέδιο για την εκτέλεση του δημοψηφίσματος είμαστε υποχρεωμένοι να έχουμε…

    Ο χρόνος και το αντικείμενο του δημοψηφίσματος είναι σχετικός διότι πολλά πράγματα δεν προβλέπονται…Μάλλον κατευθύνονται.

    Πάντως καλό είναι να έχει ο πολίτης πρόσβαση και με ηλεκτρονική ψηφοφορία….

    Άπιστοι θωμάδες πάντα θα υπάρχουν αλλά άμα με μέτρο να μην γίνεται πάθηση γιατί μετά είναι ανώφελη η άμυνα στο μέλλον….

    Τώρα από μία χώρα με τεράστιες αντιθέσεις όπως είναι η Βραζιλία το δημοψήφισμα είναι ξένο σώμα….

    Αλλά για τους Έλληνες είναι το ψωμοτύρι… Ακονίζουν το μυαλό και αναπνέουν καλύτερα….

    Φέρτε εδώ τους ενόχους …Αυτή είναι η «ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ» ζωή των Ελλήνων… Ας δούμε την ημέρα ποιο θα είναι το μοτο μας…Η ατάκα μας… Ίδωμεν…Αρχή Χιλιετίας είναι… Όλα τα επεισόδια είναι μπροστά μας….Άλλες φορές θα τα λύσουμε χωρίς διχασμό με την πρωτοβουλία ηγετών και άλλες φορές με δημοψηφίσματα άβουλα και δειλά και στο τέλος διχαστικά…

    ΠΑΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ είναι το ζητούμενο σήμερα…Έχει χαθεί η εμπιστοσύνη…

  • 29 Ιουλίου 2011, 20:24 | ΑΛΕΞΙΑ Τ.

    Η διενέργεια ή και διεξαγωγή δημοψηφισμάτων σε θέματα σοβαρής πολιτικής και όχι μόνο τοποθέτησης της χώρας κρίνεται απαραίτητη ως μέσο απόδειξης της «δημοκρατίας» και ως ένδειξη της συμμετοχής του λαού στις αποφάσεις της «Διοίκησης». Ωστόσο θεωρώ υποκρισία την συμμετοχή σε δημοψήφισμα ενός λαού χωρίς παιδεία και κουλτούρα, όπως η πλειονότητα των ελλήνων. Η πρόσβαση στην εσωτερική ενημέρωση και σε ζητήματα καίριας σημασίας που κρίνουν το μέλλον μας, προσφέρεται για την πλειοψηφία των ελλήνων κυρίως από τα ΜΜΕ και εκφράζεται κατά το δοκούν, χωρίς αντικειμενικότητα. Οι περισσότεροι από εμάς ακούμε, δεν αφομοιώνουμε, δεν εμβαθύνουμε και θεωρούμε ότι «γνωρίζουμε καλά». Χωρίς την ευαισθησία για γνώση, αλλά και την διάθεση για προβληματισμό και ψάξιμο, το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος που εκφράζει όλους αυτούς που ανέφερα προηγουμένως, μάλλον θα μας γυρίσει μπουμεραγκ. Αδυνατώ να αποδεχτώ ότι το μέλλον μου σε καίρια ζητήματα, θα καθορίζεται από ανθρώπους αδαείς που δεν έχουν βγει έξω από την πόρτα του σπιτιού τους στο χωριό, ή ζουν ατάραχοι στον μικροκοσμο και την άγνοιά τους, επειδή ακριβώς ψήφισανστο Δημοψήφισμα. Γιατί δυστυχώς υπάρχουν και αυτοί οι Ελληνες και δεν είναι λίγοι.

  • 29 Ιουλίου 2011, 19:10 | Georg Karamitros

    Λάθος αντιμετώπιση δεν πρέπει να νομίζετε πως ο λαός θα καθησυχαστεί σε κάποιο δημοψήφισμα πάντα στον ενικό όχι αγαπητοί μου η σωστή οδός θα ήταν να ακολουθηθεί το παράδειγμα της Ελβετίας. Και για όσους δεν το γνωρίζουν το παραθέτω παρακάτω.

    • Η ΕΛΒΕΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
    Κατ’ αρχήν λοιπόν, η σημερινή Ελβετία αποτελείται από 20 καντόνια και 6 «ημικαντόνια», διαφορετικής έκτασης πληθυσμού και οικονομικής δομής μεταξύ τους (με 3.000 κοινότητες). Το κάθε ένα από τα 26 καντόνια και ημικαντόνια έχει το δικό του Σύνταγμα, τα δικά του Δικαστήρια, τη δική του Κυβέρνηση, το δικό του Κοινοβούλιο και τη δική του Αστυνομία. Η πολύπλοκη αυτή δομή έχει σαν αποτέλεσμα την ύπαρξη διαφορετικών νόμων, οι οποίοι συνήθως εξισορροπούνται μεταξύ τους, έτσι ώστε να λειτουργεί το σύστημα στο σύνολο του – περισσότερο μετά από συμφωνίες των καντονιών και λιγότερο με τη βοήθεια ομοσπονδιακών νομοθετημάτων.
    Το βασικότερο χαρακτηριστικό της άμεσης δημοκρατίας της χώρας είναι τα συχνά (αρκετές φορές εντός του ίδιου έτους) δημοψηφίσματα, τα οποία αφορούν νόμους και νομοσχέδια – σε επίπεδο κοινοτήτων, επίσης τον προϋπολογισμό (έσοδα και έξοδα). Κατά τη διάρκεια ενός «δημοψηφιστικού» σαββατοκύριακου, αποφασίζεται συχνά για περισσότερα από δέκα διαφορετικά θέματα, τα οποία συμπεριλαμβάνουν «ερωτήματα» της ομοσπονδίας, των καντονιών και των κοινοτήτων.
    Το ομοσπονδιακό Σύνταγμα, όπως επίσης το Σύνταγμα των καντονιών, καθορίζει επακριβώς το είδος των νόμων, καθώς επίσης των υπολοίπων αποφάσεων (νομοσχεδίων κλπ), οι οποίοι (οποίες) υπάγονται υποχρεωτικά σε δημοψηφίσματα. Για όλους τους εναπομένοντες νόμους ή αλλαγές νόμων, για αυτούς δηλαδή που δεν υπάγονται σε δημοψηφίσματα, είναι δυνατόν, εντός τριών μηνών από την ψήφιση τους εκ μέρους του εκάστοτε Κοινοβουλίου, να απαιτηθεί από τους Πολίτες η διενέργεια δημοψηφίσματος – υπό την προϋπόθεση να συγκεντρωθούν 50.000 υπογραφές, μεταξύ αυτών που έχουν το εκλογικό δικαίωμα. Ίσως οφείλουμε να σημειώσομε εδώ ότι, στην Ελβετία επιτρέπεται η ταχυδρομική ψήφος (υποθέτουμε σύντομα και η ηλεκτρονική), έτσι ώστε να διευκολύνονται οι Πολίτες στην εξάσκηση των εκλογικών τους δικαιωμάτων.
    Το ίδιο ισχύει και για τις αποφάσεις των καντονιών ή των κοινοτήτων – όπου όμως ο αριθμός των απαιτουμένων υπογραφών είναι ανάλογα μικρότερος. Στις πολύ μικρές κοινότητες δεν υπάρχει «κοινοβούλιο», οπότε οι εκλογείς συζητούν και αποφασίζουν κατά τη διάρκεια των «κοινοτικών συγκεντρώσεων», οι οποίες λαμβάνουν χώρα πολλές φορές εντός του ιδίου έτους.
    Επειδή, μέσα σε μία άμεση δημοκρατία, οι νόμοι, οι οποίοι ψηφίζονται από το Κοινοβούλιο, μπορούν να καταργηθούν με τη βοήθεια της συλλογής υπογραφών εναντίον τους, οπότε ακολουθεί δημοψήφισμα, γίνεται εκ των πρότερων προσπάθεια, πριν ακόμη δηλαδή ψηφιστούν, να εξασφαλισθεί η συμφωνία της πλειοψηφίας των εκλογέων – με αποτέλεσμα να υπάρχουν αρκετοί συμβιβασμοί, έτσι ώστε να λαμβάνονται υπ’ όψιν τα συμφέροντα όλων.
    Στα πλαίσια αυτά η κυβέρνηση, πριν ακόμη συντάξει τους νόμους, διενεργεί έρευνες μεταξύ όλων των κομμάτων, των κοινωνικών ομάδων, των εμπορικών συνδέσμων, των συνδικαλιστικών οργανώσεων, των θρησκευτικών συλλόγων κλπ, έτσι ώστε να σφυγμομετρήσει την κοινή γνώμη. Επειδή λοιπόν σε μία άμεση δημοκρατία οι νόμοι ελέγχονται από όλους τους Πολίτες, το κοινό συμφέρον ευρίσκεται σε πρώτη θέση – ενώ η «συντεχνιακή» ικανοποίηση των πολιτικών κομμάτων ή άλλων ομάδων μεταξύ τους, έρχεται σε δεύτερη μοίρα.
    Συνεχίζοντας, με τη συγκέντρωση 100.000 υπογραφών από το εκλογικό σώμα, μπορεί να απαιτηθεί η αλλαγή του Συντάγματος σε ομοσπονδιακό επίπεδο – σε επίπεδο καντονιών, οι απαιτούμενες υπογραφές είναι λιγότερες. Σε σχέση δε με κάθε πρωτοβουλία των Πολιτών είναι υποχρεωτικά τα δημοψηφίσματα, ακόμη και αν διαφωνεί η κυβέρνηση ή το κοινοβούλιο. Εν τούτοις, το κοινοβούλιο έχει τη δυνατότητα να αντιπροτείνει κάτι άλλο στους Πολίτες, για το οποίο είναι τότε υποχρεωμένοι να ψηφίσουν.
    Σε αντίθεση τώρα με τα απλά νομοθετήματα, η αλλαγή του Συντάγματος σε ομοσπονδιακό επίπεδο απαιτεί, εκτός από την πλειοψηφία των εκλογέων, επίσης την πλειοψηφία των καντονιών – κάτι που πρακτικά έχει αποδειχθεί μεγαλύτερο εμπόδιο. Το ομοσπονδιακό κοινοβούλιο τώρα αποτελείται από δύο μέρη:
    (α) Από το Εθνικό Συμβούλιο (τη μεγάλη Βουλή), στο οποίο εκπροσωπούνται όλοι οι Πολίτες ισότιμα. Ο αριθμός των εδρών του έχει περιορισθεί στις 200, κάτι που σημαίνει ότι υπάρχει ένας βουλευτής ανά 35.000 εκλογείς. Κάθε καντόνι αποτελεί έναν εκλογικό τομέα και εκλέγει έναν τουλάχιστο εκπρόσωπο – ενώ η εκλογική θητεία ανέρχεται σε τέσσερα έτη.
    (β) Από το Τοπικό Συμβούλιο (τη μικρή Βουλή), στο οποίο εκπροσωπούνται όλα τα καντόνια – όπου το κάθε ένα στέλνει δύο εκπροσώπους, ενώ τα «ημικαντόνια» από έναν. Τα μέλη του τοπικού συμβουλίου εκλέγονται με το Δίκαιο των καντονιών, ενώ η θητεία τους μπορεί (χωρίς όμως να είναι υποχρεωτικό) να είναι η ίδια με αυτήν του Εθνικού Συμβουλίου.
    Το «αξίωμα» του βουλευτή στην Ελβετία δεν θεωρείται ως κύρια απασχόληση – οπότε οι αμοιβές που λαμβάνουν οι βουλευτές είναι ελάχιστες, με αποτέλεσμα να είναι υποχρεωμένοι να εργάζονται στο επάγγελμα τους, για να συντηρηθούν. Παρά το ότι λοιπόν οι απαιτήσεις των κοινοβουλευτικών δραστηριοτήτων είναι πολύ μεγάλες, οπότε οι βουλευτές είναι αναγκασμένοι να δαπανούν πολλές ώρες, οι Ελβετοί δεν θέλουν να υιοθετήσουν ένα «επαγγελματικό κοινοβούλιο» – θεωρώντας πολύ σωστά ότι έτσι, χωρίς να είναι επαγγελματικό δηλαδή, λειτουργεί περισσότερο προς όφελος των Πολιτών.
    Τα μέλη της ομοσπονδιακής κυβέρνησης δεν εκλέγονται από τους Πολίτες, αλλά από το Κοινοβούλιο – τόσο από το Εθνικό, όσο και από το Τοπικό, κατά τη διάρκεια μίας κοινής συνεδρίασης τους. Τα επτά μέλη της κυβέρνησης (δύο από το κόμμα των ελευθέρων δημοκρατών, δύο από το χριστιανοδημοκρατικό, δύο από το σοσιαλιστικό και ένα από το SVP), το κάθε ένα εκ των οποίων διοικεί κάποιο υπουργείο, σχηματίζουν μία «συναδελφική Αρχή» (η διακομματική «συναίνεση» είναι εκ των πραγμάτων δεδομένη), η οποία λαμβάνει όλες τις σημαντικές κυβερνητικές αποφάσεις, κατά τη διάρκεια των εβδομαδιαίων συναντήσεων της.
    Ο Πρόεδρος (πρωθυπουργός) της κυβέρνησης εκλέγεται κάθε χρόνο όπου, με βάση άγραφους κανόνες, όλα τα μέλη της εκάστοτε κυβέρνησης ασκούν την εξουσία του Προέδρου, ο ένας μετά τον άλλον (rotation principle). Ο εκάστοτε Πρόεδρος διευθύνει τις συνεδριάσεις της κυβέρνησης, ίσος μεταξύ ίσων, ενώ αντιπροσωπεύει τη χώρα σε επίσημες δραστηριότητες, είναι υπεύθυνος για την καθιερωμένη ομιλία του νέου έτους κλπ. Όμως, δεν υποδέχεται μόνο αυτός τους ξένους εκπροσώπους άλλων κυβερνήσεων, αλλά όλη η κυβέρνηση μαζί.
    Τα κοινοβούλια των καντονιών αποτελούνται από ένα σώμα (μεγάλη βουλή), ενώ διαθέτουν 100-200 βουλευτές, οι οποίοι εκλέγουν την κυβέρνηση του καντονιού, όπως συμβαίνει με την ομοσπονδιακή. Τέλος, ένα μέρος των 3.000 κοινοτήτων της Ελβετίας ειδικά οι πόλεις, διαθέτουν ένα κοινοτικό κοινοβούλιο – συνήθως με λιγότερους από 50 βουλευτές.

  • 29 Ιουλίου 2011, 18:44 | Νίκος Μ.

    Ας δούμε ένα πρόσφατο παράδειγμα απαίτησης δημοψιφήσματος. Οι πατέρες της εκκλησίας μας ζητούσαν επίμονα τη διεξαγωγή δημοψήφίσματος για τις νέες ταυτότητες (αν πρέπει να αναγράφουν το θρήσκευμα). Παρόλα αυτά δεν τους άκουσε κανείς να ζητούν δημοψίφησμα για το αν πρέπει να φορολογηθεί η περιουσία της εκκλησίας. Με λίγα λόγια οποιοδήποτε δημοψήφισμα οργανώνεται από την κυβέρνηση, που νομοθετεί με 151 βουλευτές, μπορεί να είναι εργαλείο στα χέρια της για να μεθοδεύει και εξαγιάζει τις όχι πάντα αγνές προθέσεις της.
    Ο νομοθέτης που έγραψε το σχετικό άρθρο στο σύνταγμα ήταν σοφός. Για τη διεξαγωγή δημοψιφήσματος για θέμα εσωτερικής πολιτικής πρέπει να απαιτείται έγκριση τουλάχιστον από τα 3/5 της βουλής (για να μην γίνεται αντικείμενο εκμετάλευσης της εκάστοτε κυβέρνησης). Επίσης, για τη διασφάλιση της αμεροληψίας του ερωτηματολογίου, αυτό πρέπει να καταρτίζεται από τα ελληνικά πανεπιστήμια και σε καμία περίπτωση από τους βουλευτές.
    Αν είναι δυνατή η έκδοση εκτελεστικού νόμου που διασφαλίζει την αμερόληπτη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος (με το ισχύον πολιτικό σύστημα πολύ αμφιβάλω), τότε ναι στο δημοψήφισμα. Διαφορετικά όχι, δε χρειάζεται να δούμε τη στρέβλωση ενός ακόμη δημοκρατικού κατά τα άλλα θεσμού.

  • 29 Ιουλίου 2011, 18:17 | Αναστασία Π.

    Δεν συμφωνώ με τα δημοψηφίσματα. Με ποιες γνώσεις και με ποια κριτήρια θα μπορεί ο καθένας να ψηφίζει για σοβαρά εθνικά θέματα; Άλλωστε η χειραγώγηση της κοινής γνώμης από τα ΜΜΕ, τα προσωπικά πάθη και οι αντιζηλίες αλλοιώνουν τους στόχους κάθε δημοψηφίσματος.

  • 29 Ιουλίου 2011, 17:28 | Βάσω Σταύρου

    Η έννοια της άμεσης και συμμετοχικής δημοκρατίας προυποθέτει ενεργούς πολίτες. Ενεργός πολίτης είναι ο ενημερωμένος πολίτης, εκείνος που γνωρίζει τα δικαιώματά του και τις υποχρεώσεις του, εκείνος που συμμετέχει στα κοινά. Όταν η κοινωνική ζωή του τόπου δεν είναι και τόσο υγιής, νομίζω πως δεν χρειάζεται να μιλάμε για δημοψήφισμα. Μπορεί η προσέγγιση των κοινωνικών προβλημάτων να απαιτεί, διαβουλεύσεις και δημοψηφήσματα, αλλά ας σκεφτούμε, ότι επί σειρά ετών προτάσσαμε ( οι πολίτες),το ατομικό στο συλλογικό συμφέρον. Μία κοινωνία ωφελεί περισσότερο τους πολίτες, όταν ορθοποδεί στο σύνολό της, παρά όταν οι πολίτες ευημερούν ο καθένας χωριστά. Για μεγάλα εθνικά ή κοινωνικά θέματα τα οποία θα μπορούσαν να είναι θέματα δημοψηφήσματος (σε ώριμες και προηγμένες κοινωνίες), πιστεύω, ότι πρέπει να αποφασίζουν οι κυβερνήσεις, οι οποίες θα φέρουν και την ευθύνη των αποφάσεών τους.Για ήσσονος σημασίας θέματα, μία καλά οργανωμένη διαβούλευση, μπορεί να κάνει την κυβέρνηση να ‘αφουγκραστεί’ τις ανησυχίες, αγωνίες, επιθυμίες των πολιτών.Για μας τους πολίτες απαιτείται περισσότερη συμμετοχή, ενημέρωση. Τα ΜΜΕ θα μπορούσαν να καλλιεργούν την ευαισθησία σε κοινωνικά και εθνικά θέματα, ανεξάρτητα από τον χρόνο εμφάνισης των προβλημάτων .

  • 29 Ιουλίου 2011, 16:14 | Κώστας Δημητρίου

    Παρατηρώ ότι υπάρχει ένας προβληματισμός για το θέμα αν θα πρέπει να είναι δεσμευτικό ή όχι το δημοψήφισμα.

    ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΑΝ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΕΧΕΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΑΣΚΑΡΑΛΙΚΙ.

    ΠΑΝΤΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΟΒΑΡΟΙ:
    ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΟΒΑΡΟ ΘΕΣΜΙΚΟ ΘΕΜΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΝΟΜΟΘΕΤΗΜΑ, ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ΓΙ’ ΑΥΤΟ
    Ή ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΕΚΛΟΓΕΣ ΟΠΟΤΕ ΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΜΙΑ ΒΟΥΛΗ ΜΕ ΝΩΠΗ ΕΝΤΟΛΗ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΝΟΜΟΘΕΤΗΜΑ
    Ή ΝΑ ΤΕΘΕΙ ΤΟ ΝΟΜΟΘΕΤΗΜΑ ΑΥΤΟ ΣΕ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ.

    ΠΑΝΤΩΣ ΑΝ …ΥΠΟΨΙΑΣΤΩ … ΟΤΙ ΣΥΖΗΤΑΜΕ ΓΙΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ, ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΡΑΜΜΕΝΗ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΣΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΕΡΓΟ ΚΛΠ. , ΚΑΛΥΤΕΡΑ Κ.Κ. ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΕΤΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ …

  • 29 Ιουλίου 2011, 16:58 | Καλαϊτζάκης Βαγγέλης

    • Τα δημοψηφίσματα τα στήνει το σύστημα όπως το βολεύει, είναι η κοροϊδία για τον λαό για να νομίζει ότι συμμετέχει στις αποφάσεις.
    • Κάναμε το λάθος και σας πιστέψαμε κριμένους πίσω από το προσωπείο του Σοσιαλισμού δυστυχώς σας πιστέψαμε και σας ψηφίζαμε από τότε που αποκτήσαμε ψήφο. Είστε άχρηστοι (όχι ότι οι άλλοι ήταν καλύτεροι) . Το μόνο που θα καταφέρεται είναι να ξεπουλήσετε την Ελλάδα στην φθηνότερη τιμή (μειοδοτικά).
    • Δεν έχετε ορθώσει ανάστημα να πείτε ένα όχι στο κεφάλαιο που στην ουσία δημιούργησε την κρίση.
    • Εθελοτυφλείτε στις αυτοκτονίες και στην καταστροφή κάθε τίμιου Έλληνα.
    • Παρατηθείτε το χάος δεν έχει τουλάχιστον υπογραφή για να μας ξεπουλήσει.

    Καλαϊτζάκης Βαγγέλης
    Τέως ψηφοφόρος ΠΑΣΟΚ

  • 29 Ιουλίου 2011, 16:45 | ΠΕΤΡΙΔΗΣ ΝΙΚΟΣ

    Δυνατες πλειοψηφιες,με μεγαλες συμμετοχες,πρεπει να δινουν δεσμευτικο
    αποτελεσμα ,στην εκαστοτε κυβερνηση.
    ΝΑΙ στον θεσμο του δημοψηφισματος, ωστε οι μειοψηφιες να παψουν να
    επιβαλονται της σιωπηλης πλειοψηφιας.

  • 29 Ιουλίου 2011, 15:00 | Λία Χ.

    Για μια ακόμη φορά η κυβέρνηση «ζητά» τη «συμμετοχή» των πολιτών, ενώ έχουν καταστρατηγηθεί μέχρι τώρα στο όνομα της διαβούλευσης πάντα βασικές παράμετροι της αξιοπρέπειας των πολιτών. Η φοροδιαφυγή και η ατιμωρησία εξακολουθούν να θριαμβεύουν (βλ. υπόθεση Τσοχατζόπουλου). Φτάνει πια η στάχτη στα μάτια. Ας αποκαλυφθούν οι ρόλοι του καθενός για να ξέρουμε κι εμείς πώς να πορευτούμε.

  • 29 Ιουλίου 2011, 15:56 | Μιχάλης Τσερτσίδης

    Αν πράγματι υπάρχει μια ειλικρινής επιθυμία από τη πλευρά της Κυβέρνησης να ενδιαφέρεται για την γνώμη του λαού, τότε το δημοψήφισμα δεν είναι το ουσιώδες. Εφαρμόστε (αν βέβαια τολμάτε) την απλή αναλογική και μόνο.
    Τότε θα δούμε τι σημαίνει πραγματική δημοκρατία.
    Τότε μόνο θα μάθουν οι πολιτικές ηγεσίες να κάνουν συμβιβασμούς.
    Έτσι μόνο θα αποφύγουμε τους πολιτικούς να κάνουν κυβέρνηση βασιζόμενοι σε προεκλογικά ψέυδη και στη συνέχεια να ρημάζουν τη χώρα έχοντας την εξουσία επί τέσσερα ολόκληρα χρόνια.
    Θετικό το ότι η λέξη δημοκρατία γεννήθηκε εδώ αλλά πολύ αρνητικό το γεγονός ότι μετά από τόσους αιώνες, εμείς δεν μάθαμε ακόμη να την εφαρμόζουμε…

  • 29 Ιουλίου 2011, 14:34 | Ηλίας Κυριακόπουλος

    Τα δημοψηφίσματα προβλέπονται από το Σύνταγμα της χώρας και αποτελούν θεσμό άμεσης δημοκρατίας. Ηταν καιρός και στην Ελλάδα να ρυθμισθεί ο τρόπος διεξαγωγής τους. Αρκεί να μην μείνουμε στη θεωρία και να δούμε να οργανώνονται δημοψηφίσματα για διάφορα θέματα.
    Σε τελική ανάλυση ας αναλάβουν οι πολίτες τις ευθύνες των αποφάσεων τους όπως γίνεται και σε άλλες χώρες (π.χ. Κύπρο για σχέδιο αναν). Και στην Ελβετιά γίνονται δημοψηφίσματα για πολλά θέματα. Προσωπικά θα ήθελα να είχα ρωτηθεί αν ήμουν υπερ να γινει η Ολυμπιάδα στην Αθήνα.
    Οσο για το 50% το θεωρώ ένα αποδεκτό όριο για να λαμβάνεται υπόψη το δημοψήφισμα. Αν πάνω από τους μισούς δεν ενδιαφέρονται να ψηφίσουν τότε για μένα σημαίνει ότι η όποια Κυβέρνηση μπορεί να χειριστεί ελεύθερα το θέμα, αφού η πλειψηφία αδιαφόρησε να εκφράσει άποψη.

  • 29 Ιουλίου 2011, 14:18 | Θ.ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

    Από τη στιγμή που το δημοψήφισμα δεν εχει δεσμευτικό χαρακτήρα για την κυβέρνηση τότε αυτό είναι για να δείξουμε μια αποκριάτικη στολή της «δημοκρατίας». Με ποιο κριτήριο κάποιος ανίδεος π.χ. στα οικονομικά θα πει ναι ή όχι στο μεσοπρόθεσμο όταν δεν γνωρίζει λεπτομέρειες των δεσμεύσεων ή των μελλοντικά ακολουθούντων βεβαίων μνημονίων για καταλήστευση της τσέπης των αδυνάτων. ‘Επειτα πως θα τεθούν οι ερωτήσεις τι πλύση επικοινωνιακή και εγκεφάλου θα γίνει από την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ θετική ή αρνητική κατά το συμφέρον του διενεργούντος το δημοψήφισμα. Κατηγορούσαμε τον προηγούμενο υπουργό οικονομικών για πλείστα όσα και σίγουρα δίκαια. Δεν του δόσαμε όμως κα ι ένα εύσημο για το μέτρο των αποδείξεων και κυρίως της επιστροφής φόρου που έστω τα ψιχία που επιστρέφονταν ήταν μια ανάσα για την φορομπηκτική πολιτική. Και έρχεται τώρα ο νέος οικονομολόγος υπουργός και λέγει επιστροφή γιόκ. Γιατί λοιπόν να κόβω αποδείξεις και να κάνω το φοροεισπρακτορα.Θα μαζέψω αυτές που θέλει ο κ. υπουργός και μετά θα έχω επιστροφή από το κατάστημα αφού δεν θα κόψω απόδειξη και θα του δόσω 13% ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΔΌΣΕΙ ΤΟ 10% Που μoυ κλέβει το κράτος. Έπειτα μιλάτε για δημοψήφισμα που θα μαγειρεύσετε απο πριν τις απαντήσεις

  • 29 Ιουλίου 2011, 14:09 | χρυσοστομος τσομπανιδης

    Δημοψηφισμα με καθαρη απαντηση σε διλλημα οχι win-win
    Δημοψηφισμα πανω σε βασικο αρθο συνταγματος οπου καπηλευτε απο την εκαστοτε πολιτικη εξουσια.
    πχ.
    εκλογικος νομος
    απλη αναλογικη ναι η οχι
    ασυλο βουλευτων υπουργων ναι η οχι
    αυτονομια αυτοδιοικηση τομεα διακαιοσυνης ελεγχομενη μη ελεγχομενη.
    ολα τα παραπανω θα εχουν και σαν συνεπεια την απονομονη αισθηματος δικαιου στην πολιτεια που ειναιετοιμη για τον εκλογικο νομο για την αρση ασυλιας και ελευθερια στην απονομη δικαιοσυνης
    και αποφασιζει να δωσει εξουσια ξεκαθαρα σε μη ελεγχομενους απο προεδρικες κοματικες αποφασεις ενος ατομου

  • 29 Ιουλίου 2011, 13:19 | Βασίλης Περαντζάκης

    στ) η ετυμηγορία του εκλογικού σώματος είναι συμβουλευτική για την κυβέρνηση, με εξαίρεση την περίπτωση δημοψηφίσματος για ψηφισμένο νομοσχέδιο, οπότε έχει δεσμευτικό περιεχόμενο, αρκεί να πάρει μέρος στην ψηφοφορία τουλάχιστον το πενήντα τοις εκατό (50%) όσων είναι γραμμένοι στους εκλογικούς

    Σίγουρα αστειεύεστε. Αυτό δεν είναι δημοψήφισμα. Είναι κοροϊδία. Αν δεν κάνετε δημοψηφίσματα με δεσμευτικό χαρακτήρα ΣΕ ΟΛΕΣ τις περιπτώσεις, ανεξάρτητα ακόμα και του ποσοστού που ψήφισε απλά κοροϊδεύετε.

    Σοβαρευτείτε και διορθώστε την μεγαλύτερη βλακεία που έχω διαβάσει ποτέ σε «διαβούλευση».

  • 29 Ιουλίου 2011, 13:03 | Γιώργος Χ.

    Τα δημοψηφίσματα θα πρέπει να αποτελέσουν εναν θεσμό με τη ματιά στραμενη στο μέλλον. Εξασφάλιση της ποιότητας του δημοψηφίσματος και άμεση σύνδεση της διαδικασίας με την πολιτεία…και την εξέλιξη της και όχι στενά με την κυβερνητική πολιτική. Να δωθεί η δυνατότητα για τη διενέργεια τοπικών δημοψηφισμάτων για σημαντικά τοπικά θέματα ανα δήμο-περιφέρεια. Θα μπορούσε επίσης να δωθεί η δυνατότητα στον πολίτη να εκφράσει τη διαφωνία του με το ερώτημα στο ψηφοδέλτιο. Αυτά τα λίγα και περιμένω να δώ πως θα καταλήξει το νομοσχέδιο.

  • 29 Ιουλίου 2011, 13:58 | Πολύκαρπος Τουάρντιτς

    Η συμμετοχή στη Δημοκρατία είναι απαραίτητος και αναγκαίος όρος για τη σωστή λειτουργία του πολιτεύματος .
    Ελλοχεύουν όμως πολλοί κίνδυνοι.(αναφέρονται στη συνέχεια ενδεικτικά κάποιοι)
    1) ο λαός δεν γνωρίζει πάντοτε σε βάθος τις πολιτικές προεκτάσεις και συνέπειες όσων «βούλεται»-«επιθυμεί» και συχνά «απαιτεί» .
    2) ο κίνδυνος να κατευθύνεται , ελέγχεται και ετεροπροσδιορίζεται ένα μεγάλο μέρος των πολιτών από τα ΜΜΕ είναι μεγάλος .
    3) η κρίση των πολιτών είναι συχνά σοφή αλλά και πολλές φορές παρασύρεται από ιδιοτελή συμφέροντα , πολιτικό φανατισμό , εμπάθειες βαθιά ριζωμένες .
    4) οι δυσμενείς πολιτικές – οικονομικές – κοινωνικές συνθήκες που επηρεάζουν αρνητικά την προσωπική ζωή του ψηφοφόρου , δεν είναι και το καλύτερο έρεισμα για νηφαλιότητα και σωστή κρίση .
    5) οι συνθήκες μέσα στις οποίες έζησε για δεκαετίες ένας λαός ( υλισμός , αισχροκέρδεια , τεχνοκρατική νοοτροπία , προσωπικό «βόλεμα», φοροδιαφυγή κλπ. ) δεν διευκολύνουν τον στόχο μιας δημοσκόπησης .
    Γιαυτό και καλό θα ήταν η όποια μορφής «δημόσια διαβούλευση» να μην έχει απόλυτα δεσμευτικό χαρακτήρα για την κυβέρνηση , αλλά ούτε και να εκπέσει σε μια απλή , άνευ σημασίας «δημοσκόπηση» που θα καταλήξει στο καλάθι των αχρήστων .Πρέπει να βρεθεί η χρυσή τομή της κρίσης – βούλησης του λαού , με την κρίση – βούληση των βουλευτών όλων και φυσικά της εκάστοτε κυβέρνησης .(ενδεικτικά προτείνεται στην τελική απόφαση να παίζει ρόλο κατά 40% η κρίση του λαού , κατά 30% η κρίση του συνόλου των βουλευτών , και κατά 30% η κρίση του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος ).

  • 29 Ιουλίου 2011, 12:19 | Βασίλης Μούσκουρης

    Κύριοι κυβερνώντες,

    Ο λαός επιλέγει και ψηφίζει πρόσωπα για να τον αντιπροσωπεύσουν, εξ ου και «αντιπροσωπευτική» δημοκρατία. Όταν όμως πρόκειται για κρίσιμα θέματα, που αφορούν την τύχη ολόκληρου λαού και της χώρας του, και μάλιστα όταν μεγάλα πλήθη και επαγγελματικοί κλάδοι επιμένουν να αντιδρούν, όχι συντεταγμένα, στην άσκηση μιας συγκεκριμένης πολιτικής επιλογής, τότε και ο όρος «δημοκρατία» ως τέτοιος (=λαϊκή εξουσία)καταργείται, και η «αντιπροσωπευτική» της μορφή, καθότι δεν αντιπροσωπεύει πλέον την πλειοψηφία, αλλά καταντά ολιγαρχία (=εξουσία των ολίγων). Αυτό που λέω, ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να είναι αυτονόητο και πρώτοι να το είχαν ήδη θέσει ως πολιτειακό πρόβλημα οι ίδιοι οι εκλεγμένοι πολιτικοί εντός του ναού της δημοκρατίας, δηλ. τη Βουλή των Ελλήνων, αν πράγματι ήθελαν να νιώθουν «αντιπρόσωποι» και «υπηρέτες» του λαού. Όσο για το δημοψήφισμα, προτρέπω τους άρχοντες αυτού του τόπου να κοιτάξουν τον εαυτό τους κατάματα ελέγχοντας τη συνείδησή τους, κι αν δουν ότι αυτή η πρωτοβουλία τους δεν ενέχει δόλο, ούτε αποτελεί επίφαση δημοκρατίας, ας το πράξουν. Αλλιώς δεν αντιπροσωπεύουν το λαό.

  • 29 Ιουλίου 2011, 12:39 | Γιαννοπούλου

    Συμφωνώ με το θεσμό των δημοψηφισμάτων και λέω ένα μεγάλο μπράβο στον Πρωθυπουργό για την πρωτοβουλία του αυτή.

  • 29 Ιουλίου 2011, 12:21 | YOSSARIAN

    ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΤΕ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ.
    ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ.
    ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΘΕΜΑ.

  • 29 Ιουλίου 2011, 12:22 | Στάθης Μπέννος

    Όποιος δεν θέλει ή δεν μπορεί να κυβερβήσει, σκαρώνει δημοψηφίσματα!
    Θα ρωτηθώ λοιπόν εγώ, ο άσχετος από οικονομικά, άν π.χ. μας συμφέρει ή όχι να επιστρέψουμε στη δραχμή (παράδειγμα). Ή δεν θα απαντήσω ή θα πάρω τη γνώμη κάποιου άλλου, συνήθως του κόμματος που με εκφράζει, και έτσι δεν θα έχετε τη γνώμη μου αλλά κάποιου άλλου. Τί σόι δημοκρατία είναι αυτή; Είναι απλώς ένα άλοθι για τους τρομαγμένους «κυβερνώντες», ώστε να μπορούν να πουν «ο λαός θέλει κρατηκοποιήσεις» ή «ο λαός θέλει να πουληθέι η ΔΕΗ».
    Κύριοι, εκλεγήκατε για να κυβερνήσετε, ε! κυβερνήστε λοιπόν και αφήστε τα φούμαρα! Μήπως και για το κοτετσόσυρμα στον Έβρο θέλετε δημοψήφισμα;
    Για να καθαρίσετε την Πλατεία Συντάγματος θέλετε δημοψήφισμα;

  • 29 Ιουλίου 2011, 12:57 | Δημήτρης Παππάς – Αρχαιολόγος

    Αν το δημοψήφισμα, δε διαθέτει δεσμευτικό χαρακτήρα, απλά μετατρέπεται σε μία απλή, απλουστευτική και πολυδάπανη δημόσια δημοσκόπιση. Παράλληλα, θα πρέπει να προσδιορίζονται τα χρονικά πλαίσια και οι περίοδοι προκύρηξης των δημοψησμάτων και να υπάρχει πρόβλεψη αυξημένης πλειοψηφείας των βουλευτών ως προς την πρόταση και απόφαση διεξαγωγής του, ώστε:
    1. Να μη λειτουργούν απλά ως μηχανισμοί εκτόνωσης της δυσαρέσκειας των πολιτών, με κίνδυνο παραπλανητικές απαντήσεις σε ουσιώδη ερωτήματα, τα οποία θα πέσουν θύματα της αντίδρασης.
    2. Να μη μετατραπεί το δημοψήφισμα, από λόγο της κοινωνίας των πολιτών σε ουρλιαχτό της αποχής των πολιτών.

  • 29 Ιουλίου 2011, 12:07 | nikos

    Σε ποια κοινωνια ζουμε?
    το μειονεκτημα της Δημοκρατιας μας ειναι οτι το κρητηριο για την αποκτηση δικαιωματος ψηφου ειναι η ηληκια.
    Ετσι οταν γινω 18 ετων αποκτω δικαιωμα ψηφου χωρις να μπορω να διακρινω το ατομικο απο το συλλογικο συμφερον, χωρις να μπορω να ξεχωρισω τα οφελη του σημερα απο τα δεινα του αυριο, χωρις να γνωριζω ουτε καν την ιστορια του τοπου μου (ΚΥΡΙΩΣ μετα το 1940) ποσο μαλλον των ομορων γειτονων μου, χωρις να εχω την παραμικρη γνωση ή εστω αντιληψη της κουλτουρας των μελων της πολυπολιτισμικης πια κοινωνιας μου….
    Θα δωσετε αμεση και συμμετοχικη Δημοκρατια σε μενα, που ακουω την πιο δυνατη φωνη κι ας μην καταλαβαινω τι λεει? Σε μενα που ακολουθω την γραμμη των γυρω μου αρχικα για να μην φανει οτι δεν καταβαινω τι λενε και λιγο αργοτερα γιατι πιστευω και εγω σε αυτα αλλα απλα μου διαφευγουν τωρα ποια ακριβως ειναι? Σε μενα που ψαχνω ενα βολικο θυμα για να κατηγορησω για την μιζερια μου (οπωσδηποτε οχι εμενα) και θα ακολουθησω τυφλα οποιον μου το υποδειξει. Σε μενα που οτι απολαμβανω σημερα τα θεωρω κεκτημενο και απαραβιαστο δικαιωμα, και που ουτε καν μου περνα απο το μυαλο πως ολα ή καποια απο αυτα ειναι κακως ΠΑΡΑΧΩΡΗΜΕΝΑ με αφορμη την εκονικη ευμαρεια μιας αλλης εποχης. Σε μενα που θελω τα παντα , τα θελω τωρα και απλα δεν με νοιαζει πως και ποιος θα τα πληρωσει.
    Ειμαι σιγουρος πως θα υπαρξουν πολλοι Λογιοι, μορφωμενοι, και σκεπτομενοι συμπολιτες μου που κρινοντας εξ ιδιων, θα θεωρησουν την προθεση σας εφαρμοσιμη, Δημοκρατικη και αλλα ομορφα κοσμιτικα επιθετα. Μην Γελιεστε πολυμαθεις, ημιμαθεις, και αμαθεις συνελληνες. Εμεις ειμαστε περισσοτεροι.Εμεις οι προβατανθρωποι υπερτερουμε. Γιατι εχουμε ενα πλεονεκτημα επεναντι σας. Μπορουμε να γινουμε οχλος εν μια νυκτι.
    Και κατι ακομα.
    Σε ενα …»δημοψηφισμα» το κολπο ειναι στο ερωτημα. Αν ηθελα να κρατησω μια εξουσια για μενα θα διαλεγα την επιλογη του ερωτηματος, και θα σας εδινα το δικαιωμα του ΝΑΙ ή ΟΧΙ. Μην νομιζεται οτι αυτο ειναι επαρκες. Τα δικαιωμα για τον ανθρωπο ειναι οτι το γρασιδι για τις ακριδες.Καταναλωνονται μεχρις εξαληψης και αναζητουμε άλλα.
    Και κατι τελευταιο:
    Επαιδη ειμαι σιγουρος πως δεν θα με ακουσετε και θα την κανετε την κουτουραδα, (το οτι θεσατε το θεμα ειναι ηση απαραδεκτο), ελπιζω να εχετε την πραγματικα μεγαλειωδη αρετη και τολμη να το κανετε με την λογικη τησ διαφανειας κια διαυγειας. ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΩΝΥΜΟ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟ.
    ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΤΙ ΨΗΦΙΣΕ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ.

  • 29 Ιουλίου 2011, 11:40 | ΑΝΔΡΕΑΣ

    Αφήστε τις διαβουλεύσεις – δημοσκοπήσεις και Κυβερνήστε !!! Αλλιώς, μην τα μεθοδεύετε όλα για το Σεπτέμβρη…

  • 29 Ιουλίου 2011, 11:47 | Civil

    To δημοψήφισμα αποτελεί εφεύρεση του Μεγάλου Ναπολέοντα ο οποίος «βοηθούσε» έτσι τα πλήθη να νομίζουν ότι ζουν την εξέλιξη της γαλλικής επανάστασης ενώ στην πραγματικότητα βίωναν μια απόλυτη δικτατορία. Έκτοτε συνεχίστηκε σε διάφορες χώρες και πολιτεύματα και πάντα με «ασφαλή» διλήματα που επιδέχονται «εύκολες» απαντήσεις.

    Η συμμετοχική δημοκρατία δεν ξεκινά από γενικότητες, αλλά από απλά καθημερινά θέματα για τα οποία ο ψηφοφόρος μπορεί να έχει γνώση και άποψη (βλέπε μιναρέδες στην Ελβετία). Κανείς άνθρωπος που μιλά και ενδιαφέρεται για συμμετοχική δημοκρατία δεν φαντάζεται ένα δημοψήφισμα κάθε δύο, τρία ή τέσσερα χρόνια.

  • 29 Ιουλίου 2011, 11:16 | Σουλιώτης Δημήτριος

    Συμφωνώ με την καθιέρωση του θεσμού. Κάθε συμμετοχή του πολίτη σε θέματα ευρύτερου ενδιαφέροντος τον βγάζει από τον στενό πυρήνα της προσωπικής του σφαίρας και τον ωθεί να βλέπει το δάσος και όχι μόνο το δένδρο. Επομένως ακόμη και αν το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας δεν είναι απόλυτα δεσμευτικό για την Κυβέρνηση, η συμμετοχή και μόνο και η ενασχόληση με τα κοινά μέσα και από την σχετική πληροφόρηση είναι κάτι πολύ θετικό.

  • 29 Ιουλίου 2011, 11:49 | ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΑΡΡΗΣ

    Συμφωνώ με τον
    Φώτης Ε. Αλεξάκος
    Θεωρώ λογικό και εντελώς απαραίτητο το όποιο αποτέλεσμα κάθε Δημοψηφίσματος να είναι ΕΝΤΕΛΩΣ δεσμευτικό για την Κυβέρνηση. Διαφορετικά, δεν πρόκειται για δημοψήφισμα, αλλά απλώς για … σφυγμομέτρηση!
    Και σαν πρώτο θέμα δημοψηφίσματος να θέσουμε την νομιμοπίηση των αυθαιρέτων που προωθείται με τρόπο τέτοιο ώστε αυτός που έχει παρανομήσει να έχει μικρότερο κόστος κατασκευής από αυτόν που είναι νόμιμος. Για να μην αναφερθώ στην μη πληρωμή ενσήμων στο ΙΚΑ. Για να μην πω ότι ιδιοκτήτης αυθαιρέτου κάτω από 1000 τ.μ. χωρίς πρόσβαση σε δρόμο σε εκτός σχεδίου παραθαλάσιου οικισμού (απόστασης 300 μέτρων από παραλία Χαλκιδικής) θα νομιμποποήσει κτίσμα με ελάχιστο κόστος. Αν σκεφτούμε την μικρή αξία της αντικειμενικής τιμής της περιοχής ότι θα έπρεπε να αγοράσει τεμάχιο τουλάχιστον 3000 τ.μ. παραπάνω. Τέτοιες αδικίες πρέπει να λύνονται μέσω δημοψηφίσματος ιδίως όταν αφορά καταστρατήγηση των νόμων του κράτους.

  • 29 Ιουλίου 2011, 11:15 | Ταβουλτσίδης Βασίλης

    Οποιαδήποτε κίνηση προς την πραγματική δημοκρατία είναι καλοδεχούμενη. Είναι βέβαιο ότι τα δημοψηφίσματα όταν θα ξεκινήσουν δεν θα έχουν την ισχύ που πρέπει όμως για να αλλάξει μια κατάσταση ριζωμένη εδώ και δεκαετίες δεν μπορεί να γίνει από τη μια στιγμή στην άλλη. Ας έρθει πρώτα το δημοψήφισμα έστω και με συμβουλευτικό ρόλο και τρώγοντας έρχεται η όρεξη. Γιατί θα πρέπει όταν έχουμε αναθεωρητική βουλή να επιτραπεί και στους πολίτες με κάποια κριτήρια να θέτουν δημοψηφίσματα και να αλλάζουν την ροή της πολιτικής.
    Πρέπει κάποια στιγμή οι βουλευτές να γίνουν αυτό που λέει η λέξη. Δηλαδή αυτοί που εκφράζουν την γνώμη τους και αφήνουν κατόπιν τον λαό να αποφασίσει. Να είναι αυτοί που θα προπαρασκευάζουν τις διαφορετικές προτάσεις επί των οποίων θα ψηφίζει ο λαός αλλά θα πρέπει προτάσεις να μπορούν να παρασκευάζουν και ομάδες πολιτών.

  • 29 Ιουλίου 2011, 11:41 | ΓΕΩΡΓΙΟΣ Φ. ΣΑΜΑΡΑΣ

    ΒΑΣΙΚΗ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΜΙΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ. ΕΙΝΑΙ ΣΥΣΤΑΤΙΚΟ ΜΙΑΣ ΠΙΟ ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΚΑΘΕ ΔΗΜΟΨΙΦΙΣΜΑΤΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΟ ΜΙΑΣ ΠΟΥ ΙΚΑΝΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΤΟ ΛΑΙΚΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΠΕΡΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

  • 29 Ιουλίου 2011, 11:44 | ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΡΙΚΑΛΙΩΤΗΣ

    ΤΟ ΚΑΛΛΙΤΕΡΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ!!! ΕΤΣΙ ΘΑ ΞΕΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΑΦΘΟΡΑ, ΤΙΣ ΕΝΤΑΣΕΙΣ, ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΙΚΡΟΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΕΣ.-

  • 29 Ιουλίου 2011, 11:47 | Φώτης Ε. Αλεξάκος

    Θεωρώ λογικό και εντελώς απαραίτητο το όποιο αποτέλεσμα κάθε Δημοψηφίσματος να είναι ΕΝΤΕΛΩΣ δεσμευτικό για την Κυβέρνηση. Διαφορετικά, δεν πρόκειται για δημοψήφισμα, αλλά απλώς για … σφυγμομέτρηση!

  • 29 Ιουλίου 2011, 10:20 | GRECO MASCARA

    ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΔΙΕΥΡΥΝΣΗΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ[Η ΟΠΟΙΑ ΚΑΤΕΣΤΗ ΑΣΥΔΟΣΙΑ ΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ],
    ΕΠΕΤΡΑΠΗ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣΔΗΠΟΤΕ ΕΚΛΟΓΕΣ.
    ΕΠΕΙΔΗ, ΕΚΤΟΤΕ ,ΤΑ ΠΡΟΣΔΟΚΩΜΕΝΑ ΩΦΕΛΗ ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΑΝ ΗΣΣΟΝΟΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ,
    ΕΝΩ Η ΖΗΜΙΑ ΠΟΥ ΥΠΕΣΤΗ Η ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΗΤΑΝ ΤΕΡΑΣΤΙΑ,
    ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΕΦΕΞΗΣ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΣΕ ΕΚΛΟΓΕΣ[ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΑΝ ΠΑΡΑΙΤΗΘΟΥΝ].
    ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ
    ΕΛΕΓΧΟΝΤΟΣ
    ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΟΥ.
    ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΡΑΓΙΑΔΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ, ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΟ-ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΑΓΚΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΑΠΕΚΤΗΣΑΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑΣ.
    ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΣ
    ΑΜΑ ΔΕΝ ΨΗΦΙΣΕΙΣ.
    ΔΕΝ ΜΕ ΨΗΦΙΣΕΣ;
    Π Ε Ρ Ι Μ Ε Ν Ε…
    ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ ΤΗΝ ΠΡΟΙΣΤΑΜΕΝΗ ΤΗΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΝΑ ΜΑΣ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΕΙ,
    ΑΛΛΑ ΗΘΕΛΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΜΑΣ,
    ΕΠΙΔΗ ΗΤΑΝ ΥΠΟΨΗΦΙΑ ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΣΤΗ ΝΑΟΥΣΑ.

  • 28 Ιουλίου 2011, 21:02 | MERABELLO LIBRO D’ ORO

    http://librodoro.blogspot.com/2011/07/blog-post_28.html

    Στις περισσότερες χώρες της δυτικής Ευρώπης, ο θεσμός των δημοψηφισμάτων, ως βασικό και συστατικό στοιχείο του πολιτεύματος, έχει «ανακαλυφτεί» εδώ και δεκαετίες. Στην Ελλάδα, τη χώρα της κληρονομικής δημοκρατίας και των οικογενειακών σουλτανάτων, «ανακαλύπτουμε πάντα την Αμερική» μετά τον Κολόμβο, και …πανηγυρίζουμε γι’ αυτό!
    Στην πολυδιαφημισμένη «συμμετοχική» δημοκρατία του εγγονού της δυναστείας, ανακάλυψαν εσχάτως και έκρουσαν τις «ανοικτές θύρες» των …δημοψηφισμάτων, έτσι ώστε ο πολίτης να νομίζει, να έχει δηλαδή την ψευδαίσθηση και την αυταπάτη, ότι συμμετέχει στις αποφάσεις, όπως γίνεται τους τελευταίους μήνες μέσα από το «opening government» της «ανοικτής» διακυβέρνησης….
    Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το ψοφοειδές πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης, μετά τη λεηλασία της χώρας από ένα διεφθαρμένο πολιτικό προσωπικό, που πολλοί εξ αυτών αναδύθηκαν επειδή τρεις νύκτες ήταν σκαρφαλωμένοι στα κάγκελα του Πολυτεχνείου, μετέρχεται υποδυόμενο ρόλους που εκχωρούν εικονικά δικαιώματα στον πολίτη, αφού δεσπόζων στόχος του, δεν είναι άλλος από το να εξακολουθεί να λεηλατεί τη χώρα και τις αδύναμες κοινωνικές ομάδες, ως ένα άλλο σμήνος ακριδών με πιο «εκσυγχρονισμένους» τρόπους. Έτσι λοιπόν σκέφτηκαν «κατά τες συνταγές αρχαίων Ελληνοσύρων μάγων» τη διενέργεια δημοψηφισμάτων για σοβαρά εθνικά και κοινωνικά ζητήματα…
    «Διεύρυνση της άμεσης και συμμετοχικής δημοκρατίας» (sic) είναι ο τίτλος της εισηγητικής έκθεσης του ν/σ που συνυπογράφουν οι 5 συναρμόδιοι υπουργοί, υπενθιμίζοντας στους αρχόμενους, ότι «κάθε σύγχρονη δημοκρατία πρέπει είναι αντιπροσωπευτική, άμεση και συμμετοχική»…
    Έτσι απλά, η Δυναστεία να αγοράσει πολιτικό χρόνο, μοιράζοντας δωρεάν γραμμάτια δημοκρατίας στους πολίτες της, για να ξεχάσουν το γουργούρισμα από τα στομάχια τους που πλησιάζει, σ’ ένα βάρβαρο και Δαντικό αύριο που ξημερώνει για τον ελληνικό λαό…

Σχόλια 1 2