Άρθρο 19 Ηλεκτρονική επικοινωνία των φορέων δημόσιου τομέα με φυσικά ή νομικά πρόσωπα

1.         Με την επιφύλαξη ειδικών ρυθμίσεων που καθιστούν υποχρεωτική τη χρήση ΤΠΕ για την επικοινωνία και τη συναλλαγή με φορέα του δημόσιου τομέα, ο φορέας του δημόσιου τομέα μπορεί να χρησιμοποιήσει ηλεκτρονικό τρόπο επικοινωνίας με φυσικά ή ΝΠΙΔ  και παροχής υπηρεσιών (ηλεκτρονικής διακυβέρνησης) σε αυτά, εφόσον τα πρόσωπα αυτά έχουν αιτηθεί τη χρήση του τρόπου αυτού ή έχουν δώσει τη ρητή συγκατάθεσή τους. Η αίτηση και η παροχή της συγκατάθεσης (καθώς και η ανάκλησή της) μπορούν να διαβιβαστούν και με ηλεκτρονικό τρόπο με την επιφύλαξη των ρυθμίσεων για την ταυτοποίηση και αυθεντικοποίηση.

2.         Οι επικοινωνίες, οι  συναλλαγές και εν γένει η παροχή υπηρεσιών (ηλεκτρονικής διακυβέρνησης) με χρήση ΤΠΕ  είναι έγκυρες, εφόσον πληρούνται οι όροι που αναφέρονται στην πολιτική ασφάλειας του εκάστοτε φορέα του δημόσιου τομέα.

  • 26 Ιανουαρίου 2011, 19:46 | Βλάσης Μανθογιάννης

    Το κράτος πρέπει να ορίσει ένα ικανοποιητικό minimum κανόνων ασφάλειας και ο κάθε Δημόσιος φορέας να εξειδικεύει την πολιτική ασφάλειας με την επαύξηση (και μόνο) των μέτρων και των κανόνων που επιβάλλει αυτό το κοινό minimum κανόνων ασφάλειας.

  • 20 Ιανουαρίου 2011, 15:32 | Νίκος Κυρλόγλου

    Στην παράγραφο 1 το «ταυτοποίηση και αυθεντικοποίηση» να αντικατασταθεί με «πιστοποίηση της ταυτότητας».

  • 11 Ιανουαρίου 2011, 08:12 | Μαρκέλλα Τσακού

    Να ένας καλός τρόπος για να μη φτάνουν πια στην πόρτα μας οι φάκελοι από τις δημόσιες υπηρεσίες, με τον σκανδαλώδη για μένα χαρακτηρισμό «ατελώς».Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί εμείς οι πολίτες πληρώνουμε γραμματόσημο για κάθε μας επιστολή ενώ το δημόσιο απαλάσσεται αυτής της υποχρεώσεως.Να σημειωθεί ότι, προεκλογικά την ατέλεια αυτή εκμεταλλεύτηκαν κατά κόρον οι υποψήφιοι!

  • 10 Ιανουαρίου 2011, 22:28 | TSATSOS ATHANASIOS

    Τα συστήματα Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης έχουν να κάνουν και με τη λήψη αποφάσεων. Σκοπός τους είναι, εκτός από το να αυτοματοποιήσουν κάποιες διαδικασίες και να μειώσουν τη γραφειοκρατία, να βοηθήσουν τα θεσμικά όργανα (κεντρικής ή περιφερειακής διοίκησης) να βελτιστοποιήσουν τη διαδικασία λήψης αποφάσεων σε καθημερινή βάση. Ως εκ τούτου σε κάθε σύστημα Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης πρέπει να ενσωματώνονται, σαν συμπληρωματικές, οι βασικές αρχές της θεωρίας αποφάσεων. Η θεωρία αποφάσεων είναι ένας επιστημονικός τομέας έρευνας που συσχετίζεται με μαθηματικά, στατιστική, οικονομικά, φιλοσοφία, διοίκηση και ψυχολογία. Είναι ενδιαφέρον ο τρόπος με τον οποίο οι διαχειριστές λαμβάνουν τις αποφάσεις και πόσο βέλτιστες μπορεί να γίνουν. Το μεγαλύτερο μέρος της θεωρίας αποφάσεων ενδιαφέρεται να αποκτήσει την βέλτιστη απόφαση, υιοθετώντας έναν ιδανικό διαχειριστή που είναι πλήρως ενημερωμένος και ικανός να υπολογίσει με τέλεια ακρίβεια και λογική. Οι πρακτικές εφαρμογές αυτής της προσέγγισης (Πώς πρέπει οι άνθρωποι να παίρνουν αποφάσεις) ονομάζεται decision analysis και στοχεύει στην εύρεση εργαλείων και λογισμικών που θα διευκολύνουν τον άνθρωπο να αποφασίζει καλύτερα. Τα μεθοδικά και πλήρη εργαλεία λογισμικού που αναπτύσσονται για αυτούς τους σκοπούς ονομάζονται «Συστήματα Αποφάσεων» (Decision Support Systems).
    Η θεωρία αποφάσεων σχετίζεται με αποφάσεις που κατά κάποιο τρόπο είναι δύσκολο να παρθούν. Μερικοί τύποι αποφάσεων παρουσιάζουν ιδιαίτερο
    ενδιαφέρον όπως:
    • Επιλογή κάτω από αβεβαιότητα.
    • Ακίνδυνη επιλογή μεταξύ των αμέτρητων προϊόντων.
    • Αποφάσεις για διαφορετικές χρονικές περιόδους.
    • Κοινωνικές αποφάσεις.