Άρθρο 04 – Κανονισμός

Ο κανονισμός για να είναι έγκυρος πρέπει να μην έρχεται σε αντίθεση με τη δημόσια τάξη και τα χρηστά ήθη και πρέπει να καθορίζει : α) την επωνυμία, η οποία περιέχει οπωσδήποτε τη βασική προσδιοριστική της θρησκείας λέξη στην ελληνική γλώσσα ή την πιστή απόδοση της με ελληνικούς χαρακτήρες και την ένδειξη «Θρησκευτικό Νομικό Πρόσωπο», β) την έδρα, γ) την εσωτερική οργανωτική δομή του, δ) τα όργανα της διοίκησης, τους όρους ανάδειξης ή διορισμού και παύσης τους και τους κανόνες λειτουργίας τους, ε) τους όρους ανάδειξης, εκλογής ή επιλογής των θρησκευτικών λειτουργών, στ) τον τρόπο της δικαστικής και εξωδικαστικής αντιπροσώπευσης, ζ) τους όρους εισόδου, αποχώρησης και αποβολής των μελών του καθώς και τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους, η) τους όρους με τους οποίους συγκαλείται, συνεδριάζει και αποφασίζει το ανώτατο συλλογικό όργανο θ) τους πόρους του και την προέλευση τους, ι) τις τυχόν σχέσεις, αλληλεξαρτήσεις και πνευματικούς δεσμούς με θρησκευτικές κοινότητες ή οργανώσεις της αλλοδαπής, ια) τους όρους τροποποίησης του κανονισμού και ιβ) τους όρους για τη διάλυση του νομικού προσώπου. Στον κανονισμό ορίζεται με σαφήνεια η θρησκεία, το δόγμα και η Ομολογία πίστεως, την οποία υπηρετεί το νομικό πρόσωπο, περιγράφονται οι διδασκαλίες και οι λατρευτικές εκδηλώσεις τους και αναφέρονται όλα τα ιερά κείμενα και οι κανόνες, οι οποίοι συγκροτούν το θρησκευτικό και οργανωτικό περιεχόμενο της και το δεσμεύουν.

  • Αξιότιμοι κύριοι

    Για την είσοδο και την αποβολή των μελών του Θ.Ν.Π. θα έπρεπε να διευκρινίσετε παρακαλούμε, ότι την απόλυτη ευθύνη και δικαιοδοσία την έχει το ίδιο το Θ.Ν.Π. και σε καμία περίπτωση το κράτος δεν μπορεί να ορίσει ποια θα είναι τα μέλη του και ποια θα πρέπει να αποβληθούν. Αυτό το στοιχείο – διευκρίνιση, καθιστά ελεύθερο το Θ.Ν.Π. από οποιαδήποτε κρατική παρέμβαση στην εσωτερική του δομή και αλληλεπίδραση με τα μέλη του. Για παράδειγμα υπάρχουν θρησκευτικές ομάδες που δεν δέχονται ως μέλη τους άτομα που τρώνε κρέας. Δεν θα ήταν ορθό το κράτος να αναγκάσει την θρησκευτική ομάδα αυτή να δεχτεί «με το ζόρι» ως μέλος της έναν που τρώει κρέας. Από την άλλη στο ίδιο παράδειγμα δεν μπορεί το κράτος να αρνηθεί την αποβολή του μέλους που παραβαίνει αυτή την δοξασία, η οποία περιλαμβάνεται στον κανονισμό ή στα ιερά κείμενα του Θ.Ν.Π. Δεν μπορεί δηλαδή σε καμία περίπτωση το κράτος να είναι ο ρυθμιστής των όρων εισόδου και αποχώρησης των μελών του Θ.Ν.Π.
    Αν κριθεί από τον αρμόδιο εισαγγελέα ότι συντρέχουν λόγοι που έρχονται σε αντίθεση με τη δημόσια τάξη και τα χρηστά ήθη τότε και μόνο το κράτος μπορεί να διατάξει τη παύση του Θ.Ν.Π. όπως προβλέπεται και παραπάνω στο νομοσχέδιο.

    Να προστεθεί η παράγραφος:
    Το Θ.Ν.Π. δεν είναι υποχρεωμένο να τελέσει τελετές παρά την θέλησή του με τους θρησκευτικούς του λειτουργούς, όπως γάμους και κηδείες.
    Τα άτομα που θέλουν να τελέσουν μία τελετή, γάμο ή κηδεία, την οποία αρνείται να τελέσει το Θ.Ν.Π. ή ο/οι λειτουργός/οι του μπορούν να απευθυνθούν στα αρμόδια όργανα της πολιτείας για την επικύρωση και την τέλεση αυτών των τελετών.

    Με εκτίμηση για την Ελεύθερη Ευαγγελική Εκκλησία Νικαίας
    Θεοκλής Ραπτόπουλος

  • 7 Απριλίου 2014, 20:17 | Χαρίσης Θεοδόσιος

    Μετρια η προσπαθεια αυτου του αρθρου… Τί να καμουμε αφου βαλθηκατε να χωρεσετε τον χωρο τωμ θρησκειων σε εναν νομο… Δεν το καταβαινετε; Δεν χωραει. Δεν ειναι ο σωστος τροπος στασης της πολιτειας απεναντι στην θρησκεια. Ειναι χοντρικος και γραφειοκρατικος.

  • 4 Απριλίου 2014, 09:54 | Αθηνά Αλεξίου

    Η διατύπωση «να μην έρχεται σε αντίθεση με τη δημόσια τάξη και τα χρηστά ήθη» είναι πολύ αόριστη. Ο νόμος πρέπει να είναι σύμφωνος με το Σύνταγμα του Ελληνικού κράτους, οπότε η διατύπωση πρέπει να γίνει: «να μην αντίκειται στους ορισμούς του Συντάγματος της Ελλάδας και να μην έρχεται σε αντίθεση με τη δημόσια τάξη και τα χρηστά ήθη».