Άρθρο 37 Άδεια και εκμίσθωση του υλικού φορέα με την εγγραφή των εκπομπών τους από τους ραδιοτηλεοπτικούς οργανισμούς – Τροποποίηση άρθρου 48 ν. 2121/1993 (άρθρο 1, άρθρο 6, παρ. 2 και 3 άρθρου 7 και περ. δ) παρ. 1 άρθρου 9 Οδηγίας 2006/115/ΕΚ)

 

1. Στην περ. στ) της παρ. 1 του άρθρου 48 του ν. 2121/1993 (Α’ 25), περί της δυνατότητας των ραδιοτηλεοπτικών οργανισμών να επιτρέπουν ή να απαγορεύουν την εκμίσθωση ή τον δημόσιο δανεισμό του υλικού φορέα με την εγγραφή των εκπομπών τους, επέρχονται οι ακόλουθες τροποποιήσεις: α) στο πρώτο εδάφιο διαγράφονται οι λέξεις «και το δημόσιο δανεισμό», β) στο δεύτερο εδάφιο επέρχονται γλωσσικές μεταβολές προς τον σκοπό της εναρμόνισης με την τροποποίηση του πρώτου εδαφίου, και η παρ. 1 του άρθρου 48 διαμορφώνεται ως εξής:

«1. Οι ραδιοτηλεοπτικοί οργανισμοί έχουν το δικαίωμα να επιτρέπουν ή να απαγορεύουν:
α) την αναμετάδοση των εκπομπών τους με οποιονδήποτε τρόπο, όπως ηλεκτρομαγνητικά κύματα, δορυφόροι, καλώδια,
β) την παρουσίαση στο κοινό των εκπομπών τους σε χώρους όπου η είσοδος επιτρέπεται με εισιτήριο,
γ) την εγγραφή των εκπομπών τους σε υλικούς φορείς ήχου ή εικόνας ή ήχου και εικόνας, είτε οι εκπομπές αυτές μεταδίδονται ενσυρμάτως είτε ασυρμάτως, συμπεριλαμβανομένης της καλωδιακής ή δορυφορικής μετάδοσης,
δ) την άμεση ή έμμεση, προσωρινή ή μόνιμη αναπαραγωγή με οποιοδήποτε μέσο και μορφή, εν όλω ή εν μέρει, όσον αφορά την υλική ενσωμάτωση των εκπομπών τους που μεταδίδονται ενσυρμάτως ή ασυρμάτως, συμπεριλαμβανομένης της καλωδιακής ή δορυφορικής μετάδοσης,
ε) τη διανομή στο κοινό των υλικών φορέων με την εγγραφή των εκπομπών τους, μέσω πώλησης ή με άλλους τρόπους. Το δικαίωμα διανομής δεν αναλώνεται εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσον αφορά τους υλικούς φορείς με την εγγραφή των εκπομπών, εκτός από την περίπτωση της πρώτης πώλησης εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης που πραγματοποιείται από τον δικαιούχο ή με τη συγκατάθεσή του,
στ) την εκμίσθωση του υλικού φορέα με την εγγραφή των εκπομπών τους. Το δικαίωμα αυτό δεν αναλώνεται από οποιαδήποτε πώληση ή άλλη πράξη διανομής του ως άνω υλικού φορέα,
ζ) τη διάθεση στο κοινό, ενσυρμάτως ή ασυρμάτως, κατά τρόπο ώστε οποιοσδήποτε να έχει πρόσβαση στην υλική ενσωμάτωση των εκπομπών τους, όπου και όταν ο ίδιος επιλέγει Το δικαίωμα αυτό δεν αναλώνεται με οποιαδήποτε πράξη διάθεσης στο κοινό με την έννοια της παρούσας ρύθμισης. (άρθρα 2, 3 παρ. 2 και 3, 4 Οδηγίας 2001/29).».

  • 1 Νοεμβρίου 2022, 14:26 | ΟΣΔ «Τηλεοπτικά Δικαιώματα»

    Άρθρο 37, παρ. 1, εδάφιο β΄:
    β) την παρουσίαση στο κοινό των εκπομπών τους σε χώρους όπου η είσοδος επιτρέπεται με εισιτήριο,

    Προτείνεται η απαλοιφή της εν λόγω φράσης, η οποία δεν δικαιολογείται να υφίσταται το 2022, σε μια περίοδο που οργιάζει η διαδικτυακή πειρατεία, ακόμη και των ζωντανών τηλεοπτικών μεταδόσεων. Δικαιολόγηση της πρότασης:
    -Είναι σύμφωνη με νομολογία Δικαστηρίου Ευρωπαϊκής Ένωσης: Σύμφωνα με τη νομολογία ΔΕΕ (C-279/13) είναι σύμφωνη με το ενωσιακό δίκαιο η πρόβλεψη του δικαιώματος παρουσίασης στο κοινό των εκπομπών των ραδιοτηλεοπτικών οργανισμών, ανεξάρτητα από το εάν στα μέρη όπου γίνεται η παρουσίαση επιτρέπεται η είσοδος στο κοινό έναντι καταβολής αντιτίμου.
    -Είναι σύμφωνη με το ενωσιακό δίκαιο: Ισχύει άλλωστε η αρχή της ελάχιστης εναρμόνισης και ως προς τα δικαιώματα των ραδιοτηλεοπτικών οργανισμών, δυνάμει των συναφών Οδηγιών (2001/29/ΕΚ, 2006/115/ΕΚ, 92/100/ΕΟΚ) και Διεθνών Συμβάσεων που ισχύουν εντός ΕΕ και στην χώρα μας (Σύμβαση της Ρώμης, 1961, TRIPS).
    – Είναι σύμφωνη και με την ενωσιακή νομολογιακή προσέγγιση από την πλευρά του ΔΕΕ, αναφορικά με το δικαίωμα «παρουσίασης στο κοινό» και «αναμετάδοσης με οποιονδήποτε τρόπο».
    -Βοηθάει στην αποτελεσματικότερη υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ραδιοτηλεοπτικών Οργανισμών και σε ζητήματα διαδικτυακής πειρατείας, ιδίως όταν πρόκειται για πράξεις που πλήττουν αποκλειστικά το εν λόγω δικαίωμα και όχι το δικαίωμα της «κατ’ αίτηση διάθεσης» (περίπτωση ζ του παρόντος άρθρου). Ορ. σχετικά και δράση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την πειρατεία των «ζωντανού τηλεοπτικού περιεχομένου » (live content piracy).
    -Δεν δικαιολογείται πλέον στη σημερινή εποχή, η διατήρηση του όρου «σε χώρους όπου η είσοδος επιτρέπεται με εισιτήριο», σε μια περίοδο μάλιστα που οι τηλεοπτικοί πάροχοι επενδύουν σε μέγιστο βαθμό τόσο στην παραγωγή, όσο και στη διάχυση οπτικοακουστικού περιεχομένου.