1. Η εκτέλεση έργων γενικότερης σημασίας για την οικονομία της χώρας (στο εξής: «Μεγάλα Έργα»), που αφορούν την κατασκευή, επέκταση ή τον εκσυγχρονισμό υποδομών και δικτύων στη βιομηχανία, στην ενέργεια, στον τουρισμό, στις μεταφορές και επικοινωνίες, στην παροχή υπηρεσιών υγείας, στη διαχείριση απορριμμάτων και στην πραγματοποίηση επενδύσεων υψηλής τεχνολογίας και καινοτομίας, συμπεριλαμβανομένων και των επενδύσεων που εντάσσονται στον ν. 3299/2004 (ΦΕΚ Α΄ 261), όπως ισχύει, συνιστά υπόθεση μείζονος εθνικής σημασίας που συμβάλλει στην οικονομική και βιώσιμη ανάπτυξη της χώρας και αποβλέπει ιδίως:
α. Στη δημιουργία σύγχρονων υποδομών και δικτύων που εξυπηρετούν μέρος ή το σύνολο της χώρας,
β. Στη στήριξη της οικονομίας της χώρας και του ρυθμού ανάπτυξής της,
γ. Στην ενίσχυση της ανταγωνιστικής παρουσίας της στο διεθνή και ευρωπαϊκό χώρο και ιδίως στον ευρύτερο μεσογειακό και βαλκανικό της περίγυρο,
δ. Στη βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών στον πολίτη,
ε. Στην προστασία του περιβάλλοντος, υπό το πρίσμα της βιώσιμης ανάπτυξης.
2. Τα Μεγάλα Έργα, που υπάγονται στις διατάξεις του παρόντος νόμου και ακολουθούν τις προβλεπόμενες από αυτόν διαδικασίες (στο εξής «Διαδικασία Μεγάλων Έργων»), σύμφωνα με τα ειδικότερα διαλαμβανόμενα στα ακόλουθα άρθρα, αφορούν έργα προτεινόμενα από τον ιδιωτικό τομέα και από φορείς του Δημοσίου (στο εξής: Κύριοι του Έργου). Τα Μεγάλα Έργα μπορεί να είναι είτε δημόσια είτε ιδιωτικά είτε συμπράξεις είτε μικτής μορφής.
Πρέπει νομίζω να ψηφίσουμε για ένα Μεγάλο Έργο που να επιστρέφει στην κοινωνία και στους φορολογούμενους.
Και να έχουμε το χρόνο να εκθέσουμε δημόσια ο καθένας τα επιχειρήματά μας για την αναγκαιότητά του και με ποιους τρόπους στην πραγματικότητα (και όχι μόνο στους Νόμους και στις «Περιβαλλοντικές Μελέτες») προστατεύεται είτε επιβαρύνεται με τον ελάχιστο δυνατό τρόπο η Φύση.
Πάντως ομολογουμένως, μου φαίνεται αδιανόητο, ιδιαίτερα τώρα, να μιλούμε για παραχώρηση αιγιαλού και δασικών εκτάσεων (αν είναι δυνατόν). Δεν πρέπει να μας ενημερώσετε πρώτα για τι είδους πράγμα μιλάμε που θα πρέπει να θυσιάσουμε μέρος της Φύσης;
Για αυτό είπα και στο πρώτο σχόλιο της διαβούλευσης ότι θα χρειαστεί ένα Μεγάλο Έργο διαφήμιση. Για να μπορέσουμε να το δούμε όλοι, από την αρχή μέχρι το τέλος. ΑΛλιώς, δε θα είναι διαφήμιση. Θα είναι μια από τα ίδια που μας έφεραν μέχρι εδώ.
Με την ελπίδα να πρυτανεύσει η λογική και η συνείδηση.
Ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών και Βιοτεχνιών Έβρου χαιρετίζει την πρωτοβουλία αυτή της κυβέρνησης να απελευθερώσει το επιχειρείν από στρεβλώσεις που προκαλεί η πολυνομοθεσία και η γραφειοκρατία του ελληνικού Δημοσίου και να επιταχύνει την υλοποίηση πολύ μεγάλων επενδυτικών σχεδίων.
Καθότι η υλοποίηση ενός μεγάλου επενδυτικού σχεδίου σημαίνει και την αυτόματη υποβάθμιση ή αναβάθμιση μιας περιοχής προτείνουμε την ενσωμάτωση όρου που να καθιστά υποχρεωτική για τα σχετικά υπουργεία την ανακοίνωση εντός 60 ημερών και ανοικτή για δύο τουλάχιστον έτη από την έγκριση του επενδυτικού σχεδίου, πρόσκλησης υποβολής προτάσεων, από κάθε επιχείρηση που εδρεύει έως 30 χλμ από τα όρια του επενδυτικού σχεδίου.
Ο προϋπολογισμός της πρόσκλησης θα ανέρχεται τουλάχιστον στο 10% του επενδυτικού σχεδίου με ποσοστό χρηματοδότησης τουλάχιστον 50% ώστε να επιτευχθεί και η ισσόροπη συνολική αναβάθμιση της περιοχής.
Επίσης, ειδικά για το άρθρο 4 και με δεδομένη την πιθανή υλοποίηση μεγάλων έργων στην περιοχή μας, για να αρθούν οι όποιες περιβαντολλογικές παρενέργειες σε άλλες επιχειρήσεις (όπως η πρόσφατη εμπειρεία στον κόλπο του Μεξικού έδειξε) προτείνουμε την υποχρεωτική απαίτηση των κάτωθι ή αναλόγων εξασφαλίσεων για την ένταξη ενός επενδυτικού σχεδίου στις διατάξεις του Νόμου αυτού:
Μελέτη περιβαντολλογικών επιπτώσεων και πιθανών περιβαντολλογικών κινδύνων η οποία να τίθεται σε δημόσια διαβούλευση 90 ημερών και με βάση αυτήν και τις όποιες παρατηρήσεις αυτής να ζητείται από τον επενδυτικό Φορέα η προσκόμιση από αναγνωρισμένο ασφαλιστικό φορέα των παρακάτω:
Δεσμευτική Επιστολή ενδιαφέροντος και υπόδειγμα συμβόλαιου ασφάλισης και συνεγγυητικού κεφαλαίου από ανεγνωρισμένο στην Ελλάδα ασφαλιστικό οίκο του εξωτερικού ο οποίος να δέχεται να ασφαλίσει το έργο έναντι κάθε ζημίας προς τρίτο και αποκατάστασης κάθε περιβαντολλογικής επίπτωσης από την λειτουργία ή μη της επένδυσης.
Δεσμευτική επιστολή για την Υποχρέωση κάλυψης των εξόδων που απαιτούνται για την πλήρή εξυγίανση του επηρεαζόμενου χώρου από την λειτουργία του επενδυτικού σχεδίου μέσω της Υποχρεωτικής δημιουργίας συνεγγυητικού κεφαλαίου διαμέσου πληρωμής ασφάλιστρου καθόλη την διάρκεια της λειτουργίας της μονάδος ώστε αυτή, στο τέλος της επένδυσης να είναι μεταβιβάσιμη, ελεύθερη από περιβαντολλογικά βάρη.
και την διατήρηση των δύο ανωτέρω εν ισχύ καθόλη την διάρκεια λειτουργίας του επενδυτικού σχεδίου επί ποινής αυτόματης ανάκλησης της άδειας λειτουργίας.
Το ύψος των ανωτέρων, ή η ακριβής μορφή να καθορίζεται ανάλογα με το είδος της επένδυσης.
Με εκτίμηση
Χρήστος Γιορδαμλής
Αντιπρόεδρος του Συνδέσμου
Βιοτεχνιών και Βιομηχανιών Έβρου
Το νομοσχέδιο αυτό είναι επανάληψη της υπόθεσης του Χρηματιστηρίου όπου εκεί πήραν τα χρήματα του μικροκαταθέτη. Τώρα έφθασε η ώρα τόσο της ιδιωτικής μικροιδιοκτησίας όσο και της δημόσιας περιουσίας. Για την επίτευξη λοιπόν αυτού του σκοπού παρακάμπτονται όλες οι νόμιμες διαδικασίες. Εισηγήσεις του τύπου (παρακάμπτω όλες τις νόμιμες διαδικασίες στο όνομα μιας αμφιλεγόμενης «ανάπτυξης») στο προοίμιο / γενικό μέρος (α) της αιτιολογικής έκθεσης χρήζουν μιας ιδιαίτερης απάντησης.
—-«Οι μεγάλες καθυστερήσεις που σημειώνονται λόγω της γραφειοκρατίας, της αδιαφάνειας, του σύνθετου νομικού πλαισίου, της εμπλοκής πολλών συναρμόδιων αρχών και του χρονοβόρου χαρακτήρα της διεκπεραίωσης των σχετικών δικαστικών υποθέσεων, συντηρούν ένα περιβάλλον που αποθαρρύνει σταθερά τους επενδυτές και συνιστά τροχοπέδη για την ανάπτυξη της χώρας.»
Για όλα τα προαναφερόμενα αλλά κι για αυτά που αναφέρονται παρακάτω όπως, η προχειρότητα, η ευκολία, η ελάχιστη προσπάθεια, η αδηφαγία στην αναζήτηση του κέρδους, υπεύθυνες είναι οι πολιτικές εξουσίες που κυβέρνησαν τον τόπο τις τελευταίες δεκαετίες (αναπόσπαστο τμήμα και συνέχεια των οποίων είναι η σημερινή κυβέρνηση). Για τον απλούστατο λόγο πως η εύρυθμη και αποτελεσματική λειτουργία του κράτους ήταν και είναι ευθύνη τους. Πως ανταποκρίθηκαν σε αυτή την ευθύνη; Μα με συστηματική απορρύθμιση και αποδιοργάνωση όλης της κρατικής μηχανής μέσα απο κάθε μορφής πελατειακές παρεμβάσεις που προωθούσαν σταθερά την οικειοποίηση και χρησιμοποίηση του κράτους απο το κόμμα για το κόμμα, ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ.
Και έρχονται τώρα, ευαγγελιζόμενοι το καλό της χώρας και των πολιτών και στο όνομα της «ανάπτυξης», να διαγράψουν αυτές τις ευθύνες, να υποδείξουν το δημιούργημά τους – το απορρυθμισμένο κράτος – ως περίπου αυτοδημιούργητο φορέα όλων των δεινών. Και στη συνέχεια, μέσα στη μέθη της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας τους, να το παρακάμψουν και να το καταργήσουν μέ ένα πρόχειρο, κακογραμμένο κείμενο επιπέδου πρωτοετούς φοιτητή οικονομικών της Σχολής του Σικάγο, όπως είναι αυτό το νομοσχέδιο.
Με ένα νομοσχέδιο σκούπα, που φάσκει και αντιφάσκει, εντελώς παράνομο σε όλες του τις διατάξεις, παραχωρείται δωρεάν δημόσια γη για την κατασκευή, επέκταση και εκσυγχρονισμό μεγάλων έργων, καθώς και παραχώρηση αιγιαλού και παραλίας έναντι ελαχίστου τιμήματος. Πως διασφαλίζεται ότι οι κάθε είδους παραχωρήσεις θα πραγματοποιούνται με γνώμονα το συμφέρον του τόπου και του έλληνα (που πληρώνει απίστευτους φόρους) και όχι με γνώμονα το συμφέρον του επενδυτή; Η χώρα οδηγείται όχι στην ανάπτυξη για το καλό της κοινωνίας, αλλά στο ξεπούλημα του ελληνικού φυσικού πλούτου σε κάθε λογής μεγαλοκαρχαρίες, εγχώριους και ξένους. Αυθεντικές,όμορφες κατασtάσεις real estate.
—-«…με το παρόν νομοθέτημα εισάγεται για πρώτη φορά ένα ειδικό, ευέλικτο, διαφανές, αντικειμενικό και αποτελεσματικό πλαίσιο κανόνων, διαδικασιών και διοικητικών δομών για την υλοποίηση μεγάλων δημόσιων και ιδιωτικών έργων, σε σύμπνοια με τις περιβαλλοντικές αρχές με σκοπό τη δημιουργία σύγχρονων υποδομών δικτύων και τελικά υπηρεσιών προς τους πολίτες.»
–ειδικό: είναι απαραίτητο ένα ειδικό πλαίσιο κανόνων για να ξεπουλήσεις ιδιωτική και δημόσια περιουσία ταχύτατα, με συνοπτικές διαδικασίες και ανέλεγκτα.
–ευέλικτο: οι δουλειές πρέπει να είναι γρήγορες και καθαρές, χωρίς χρονοβόρες διαδικασίες και άλλα προσκόμματα και να εστιάζει αποκλειστικά στα γρήγορα και μεγάλα κέρδη των ξένων και ελλήνων κροίσων και κερδοσκόπων «επενδυτών».
–διαφανές: Η διαφάνεια σε όλο της το μεγαλείο. Το νομοσχέδιο αυτό όχι μόνο δεν προάγει την διαφάνεια και τον υγιή ανταγωνισμό όπως θέλουν να μας κάνουν να πιστεύουμε οι συντάκτες του αλλά είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα αποτελέσει ένα ακόμη φυτώριο διαπλοκής. Στη διαδικασία εμπλέκονται όπως πάντα πολιτικοί παράγοντες, στη περίπτωση αυτού του νομοσχεδίου η τριμερής των μεγάλων έργων επιτροπή. Διαφάνεια με εμπλοκή πολιτικών παραγόντων που προέρχονται απο κει που όλοι γνωρίζουμε, είναι, στην Ελλάδα του 2010, κακόγουστο ανέκδοτο.
–αντικειμενικό: όσο αντικειμενική (υπάρχει άραγε διακίωμα ένστασης ή μήπως θα καθυστερήσει η διαδικασία;)μπορεί να είναι η άποψη τριών πολιτικών παραγόντων οι οποίοι θα αποφασίζουν για την ένταξη της «επένδυσης» στα μεγάλα έργα. Μάλλον υποκειμενικό εννοεί ο συντάκτης.
–αποτελεσματικό: θα είναι οπωσδήποτε αποτελεσματικό αφού δεν θα υπάρχουν κανόνες, προδιαγραφές και νομοθεσία παρά μόνο αποφάσεις μιας τριμερούς επιτροπής οι οποίες θα λαμβάνονται με γνώμονα τις επιθυμίες του επενδυτή. Δηλ. με συνοπτικές και εξαιρετικά σύντομες διαδικασίες ώστε να μην υπάρξει η παραμικρή καθυστέρηση και κατά συνέπεια να μην εκφράσουν το παραμικρό παράπονο οι κερδοσκόποι επενδυτές στους οποίους, ει μη τι άλλο, είμαστε «υποχρεωμένοι».
–σε σύμπνοια με τις περιβαλλοντικές αρχές: Η Ανάπτυξη και μάλιστα η «πράσινη» ανάπτυξη (και … «πράσινα άλογα»)προάγεται ως η απάντηση σε όλα τα προβλήματα της χώρας. Στην Ελλάδα της καταστροφής μάθανε μια κουβέντα και την έχουν κάνει όλοι καραμέλα χωρίς φυσικά να είναι γνώστες του αντικειμένου. Η όποια επίμονη αναφορά σε «πράσινη ανάπτυξη» και κατ’ επέκταση σε «πράσινες επενδύσεις» και γενικά σε ποικίλες «πράσινες δραστηριότητες» δεν πρσδίδει αφ’ εαυτής οικολογική προσέγγιση ως προς τα έργα ή δραστηριότητες. Πουλάει όμως όμορφα στα ΜΜΕ και στο Κοινοβούλιο. Προφανώς, τα μέλη της επιτροπής αλλά και οι σύμβουλοι της INVEST IN GREECE κατανοούν σε βάθος το πλαίσιο αρχών για την εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων, της κλιματικής αλλαγής, της υπερκατανάλωσης φυσικών πόρων, της μείωσης της βιοποικιλότητας, της ερημοποίησης και αποδάσωσης ώστε να λάβουν χωρίς καμιά καθυστέρηση τη σωστή απο περιβαλλοντικής άποψης απόφαση, υπέρ του επενδυτή φυσικά.
–υπηρεσιών προς τον πολίτη: Η «υπηρεσία» προς τον πολίτη θα περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα υπηρεσιών, απο την κατασκευή των 5* ξενοδοχείων στα οποία θα διαμένει στις διακοπές του ο μέσος έλληνας με τον «μεγάλο» μισθό μέχρι την αναγκαστική απαλλοτρίωση του κτήματος που έτυχε να κληρονομήσει απο τον πατέρα του ή απο τον παππού του στο παραθαλάσσιο χωριό του (το κτήμα φυσικά θα εμπίπτει στις «ευρύτερες ζώνες»). Και αυτό γιατί το κράτος απαιτεί άμεσα να το δώσει βορά, χωρίς ή με ελάχιστο κόστος, στον ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου ή της βιομηχανίας που είναι σε όμορο οικόπεδο και θέλει να κάνει επέκταση των εγκαταστάσεων.
Το πρόβλημα της σωστά εννοούμενης ανάπτυξης και του υγιούς ανταγωνισμού είναι πολύ σοβαρό για να αντιμετωπισθεί όπως πάντα πρόχειρα, με αποσπασματικές κινήσεις και απλουστευτικές προσεγγίσεις τύπου «λύνω όλα τα προβλήματα με συνοπτικές διαδικασίες και ένα νομοσχέδιο σκούπα που είναι «κομμένο και ραμμένο» στις επιταγές των κερδοσκόπων επενδυτών.
Γι’αυτό και είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα επαναληφθούν σκηνές από την υπόθεση Λοιζίδου στα κατεχόμενα. Στο προσκήνιο παραμένει πάντα η αποζημίωση που πλήρωσε το τουρκικό κράτος, μετά απο απόφαση του Ευρωπαικού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με ότι αυτό συνεπάγεται στη συνέχεια… Το ύψος της αποζημίωσης δημιουργεί προηγούμενο για παρόμοιες υποθέσεις στο μέλλον, πολιτών που η ιδιοκτησία τους θα απαλλοτριωθεί έναντι πινακίου φακής για να ικανοποιηθούν οι ορέξεις των «επενδυτών».
Νομοσχέδιο «Επιτάχυνσης Μεγάλων Έργων»
Η προώθηση του συγκεκριμένου Νομοσχεδίου ουσιαστικά είναι ομολογία της Πολιτείας και της Δημόσιας Διοίκησης ότι αδυνατεί να λειτουργήσει η αδειοδοτική διαδικασία για την υλοποίηση έργων. Είναι κρίμα πραγματικά, αλλά εδώ που έχουν φθάσει τα πράγματα, είναι πλέον αναγκαίο να ψηφισθεί ένα Νομοσχέδιο «Επιτάχυνσης» για την προώθηση ειδικά των Μεγάλων Έργων που είναι απαραίτητα για την Εθνική μας Οικονομία. Το ζητούμενο βέβαια είναι οι προβλεπόμενες ρυθμίσεις να είναι σωστές, απλές, δίκαιες και να έχουν την αίσθηση του μέτρου έτσι ώστε να εξυπηρετούν και να δικαιώνουν πραγματικά το λόγο για τον οποίο επιστρατεύονται.
Τέσσερεις είναι, κατά την άποψή μας, οι κύριοι παράγοντες στους οποίους οφείλονται τα προβλήματα κατά την αδειοδότηση των έργων (κατά σειρά σπουδαιότητας):
1) Η έλλειψη κτηματολογίου, δασολογίου και δασικών χαρτών.
2) Η βραδύτητα, σε βαθμό αρνησιδικίας, στην εκδίκαση υποθέσεων ειδικά από τα Διοικητικά Δικαστήρια.
3) Η έλλειψη οριστικών μελετών, σχεδίων τόσο για τα Δημόσια όσο και για τα ιδιωτικά έργα.
4) Η πολυνομία και η δυσλειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης.
Ειδικά για την έλλειψη κτηματολογίου, δασολογίου και δασικών χαρτών χαριτολογώντας θα έλεγε κανείς ότι θα έπρεπε να είναι το πρώτο Έργο, απόλυτης πρώτης προτεραιότητας, που θα ενταχθεί στα Μεγάλα Έργα. Ήδη η Κτηματολόγιο Α.Ε. εκτιμά και προσπαθεί να το ολοκληρώσει το 2020. Τα οφέλη θα ήταν τεράστια αν ολοκληρωνόταν το έργο αυτό νωρίτερα.
Σχολιασμός κατ’ άρθρο
Άρθρο 2 Κριτήρια Υπαγωγής
Προτείνεται να μειωθεί το ελάχιστο κόστος της επένδυσης που εντάσσεται στα μεγάλα έργα στα εκατόν πενήντα εκατομμύρια ευρώ (150.000.000 €).
Ένα επιχείρημα θα μπορούσε να είναι η υλοποίηση συγκροτημάτων αιολικών πάρκων συνολικής ισχύος μεγαλύτερης από εκατόν πενήντα (150) MW, που ήδη θεωρούνται Μεγάλα Έργα σύμφωνα με τις ειδικές προβλέψεις του Νόμου 3468/2006 άρθρο 8 παρ. 10 όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 3 παρ. 2 του Ν. 3851/2010, με κόστος 1.000 €/kW (η ΡΑΕ σύμφωνα με την απόφασή της 1179/2010 θεωρεί κόστος αιολικών 1.200 €/kW).
Επιπλέον, σύμφωνα με το άρθρο 2 παρ. 29 του Νόμου 3468/2006 όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 12 παρ. 4 του Νόμου 3468/2006 για τον ορισμό του συγκροτήματος αιολικών πάρκων: σύνολο αιολικών πάρκων ενός η περισσότερων φορέων, που αναπτύσσονται σε κοντινές αποστάσεις μεταξύ τους και αξιοποιούν κατά το δυνατόν κοινές υποδομές οδοποιίας και ηλεκτρικής διασύνδεσης, αποτελώντας ουσιαστικά ένα ενιαίο έργο», πρέπει στο άρθρο 2 του Νομοσχεδίου να υπάρξει σχετική πρόβλεψη ούτως ώστε να εντάσσονται στα διαδικασία Μεγάλων Έργων έργα ενός ή περισσότερων επενδυτών που αξιοποιούν κατά το δυνατόν κοινές υποδομές οδοποιίας και ηλεκτρικής διασύνδεσης, αποτελώντας ουσιαστικά ένα ενιαίο έργο. Εννοείται βέβαια ότι το σύνολο της επένδυσης των έργων αυτών θα υπερβαίνει την ελάχιστη τιμή που προβλέπει ο Νόμος.
Άρθρο 4 Διαδικασία αιτήσεων ένταξης επενδύσεων και έργων από τον ιδιωτικό τομέα
Παρ. 1 και 2. Στην παρ. 1 αναφέρεται ότι τα επενδυτικά σχέδια είναι δεσμευτικά για τον επενδυτή, ο οποίος δεν δύναται να τα μεταβάλλει μεταγενέστερα. Άρα στις παραγράφους αυτές θα πρέπει να αναφερθεί ρητά ότι υποβάλλονται οριστικές μελέτες του έργου και των συνοδών έργων αυτού δηλαδή αναλυτική, πλήρης περιγραφή του έργου και των συνοδών έργων μαζί με την Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (κατάργηση της προκαταρκτικής περιβαλλοντικής εκτίμησης) και όχι απλά μία σκέτη περιγραφή του έργου.
Επίσης πρέπει να υπάρχει σαφής τεκμηρίωση επάρκειας ιδίων κεφαλαίων και χρηματοδότησης του έργου.
Παρ. 3
Ο επενδυτής αφού ενημερώνεται άμεσα και εγγράφως για το περιεχόμενο της Αιτιολογημένης Γνώμης, πρέπει να έχει τη δυνατότητα, ειδικά αν η γνώμη αυτή είναι αρνητική, να προσθέσει ή ακόμα και να αντικρούσει με επιχειρήματα και γενικότερα να εκφέρει τη δικιά του άποψη επί της αιτιολογημένης γνώμης. Η άποψη, η επιχειρηματολογία αυτή επισυνάπτεται στην Αιτιολογημένη Γνώμη.
Άρθρο 6 Μεγάλα Έργα και Επενδύσεις Φορέων του Δημοσίου
Παρ. 6.2.210 Στην παράγραφο αυτή αναφέρεται ότι ο Φορέας Πραγματοποίησης ή ο κύριος του Έργου δεν θα προβαίνουν σε οριστικές μελέτες για το υπό δημοπράτηση έργο. Κατά την άποψή μας αυτό είναι λανθασμένο γιατί λόγω της έλλειψης οριστικών μελετών υπάρχει κίνδυνος μεγάλων χρονικών καθυστερήσεων, τροποποίησης και αναθεώρησης συμβάσεων, σημαντικής αύξησης τιμήματος κλπ
Άρθρο 7 Ειδικά Σχέδια Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης Περιοχών Εγκατάστασης Μεγάλων Έργων
Για να μην υπάρχουν παρερμηνείες και προβλήματα θα πρέπει να γραφεί και να γίνει σαφές ότι οι ρυθμίσεις των προεδρικών διαταγμάτων των παραγράφων 2 και 3 που κατισχύουν κάθε άλλης αντίθετης ή διαφορετικής ρύθμισης Γενικών Πολεοδομικών Σχεδίων, Ζώνων Οικιστικού Ελέγχου, σχεδίων πόλεων ή πολεοδομικών μελετών και σχεδίων χρήσεων γης θα ισχύουν και για τα συνοδά έργα.
Άρθρο 14 Αναγκαστικές απαλλοτριώσεις για την εκτέλεση Μεγάλων Έργων
Λανθασμένη και τουλάχιστον προβληματική ως προς τη νομιμότητά της η αναγκαστική απαλλοτρίωση χωρίς να έχει διενεργηθεί πράξη χαρακτηρισμού προηγουμένως. Το ίδιο ισχύει και για τη δωρεάν παραχώρηση δημόσιας έκτασης για Μεγάλο Έργο.
Σαν απλος πολιτης της χωρας αυτης βλεπω την αναπτυξη της χωρας να ειναι πολυ πισω σε σχεση με αλλες χωρες,ετσι γινονται πιο ανταγωνιστικες απο εμας.
Το νομοσχεδιο αυτο χρειαζεται και ειναι απαραιτητο και καλο ειναι καποιες οργανωσεις και καποιοι συλλογοι που εχουν σημαια τους το περιβαλλον και την προστασια του,να ειναι διπλα στην αναπτυξη και οχι απεναντι.
Ειμαστε στη χωρα που οτι παει να γινει βρισκει απεναντι μια αλλη ομαδα ανθρωπων.Και οι αλλες χωρες προσεχουν το περιβαλλον αλλα στηριζουν την αναπτυξη και τις θεσεις εργασιας.
Πρεπει να βρεθει η χρυση τομη για καλο ολων και της χωρας.
Και αυτοι που εχουν και τις θεσεις πρεπει να καταλαβουν οτι πρεπει να στριψουν το τιμονι για αλλου ,η ροτα που ειχαμε δεν ηταν καλη.
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ μέλος του ΠΑΝΔΟΙΚΟ
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΟΙΚΟ-ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
Γαζή 216, 382.22-Βόλος
τηλ.&φαξ 24210-38387/ 6977-686838
Βόλος 02/09/2010 αρ. πρωτ περ.37p/10/1399π
ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ
Μπροστά στην οικονομική κρίση, για την οποία δεν ευθύνονται οι πολίτες, αλλά ούτε και το περιβάλλον της χώρας μας, η Κυβέρνηση έδωσε στη δημοσιότητα σχέδιο νόμου με το οποίο επιταχύνονται οι διαδικασίες αδειοδότησης των μεγάλων έργων. Αυτό θα σημάνει την καταστροφή του μοναδικού πλούτου που διαθέτει η χώρα μας και είναι το φυσικό περιβάλλον. Τα καλύτερα «φιλέτα» της Ελληνικής γης θα δοθούν για επενδύσεις που είναι αμφίβολο αν θα συμβάλουν στη βελτίωση των οικονομικών της χώρας μας.
Αυτό όμως που προκαλεί εντύπωση και δημιουργεί εύλογο φόβο είναι το γεγονός πως η επιτάχυνση αυτή δεν βασίζεται στην επίλυση των χρόνιων προβλημάτων τα οποία δημιουργούν τις μεγάλες καθυστερήσεις αλλά στη σκόπιμη παράκαμψη της υφιστάμενης εθνικής και ευρωπαϊκής νομοθεσίας και του κρατικού ελέγχου.
Η καθυστέρηση στην έγκριση των μεγάλων έργων δεν οφείλεται στη γραφειοκρατία ή το νομοθετικό πλαίσιο, αλλά στην ασυμβατότητά τους με το περιβάλλον και τις διαθέσεις των τοπικών κοινωνιών.
Αντίστοιχο παράδειγμα προς αποφυγή είναι η νομοθεσία επιτάχυνσης των Ολυμπιακών Έργων, με τα προβλήματα που αυτή δημιούργησε στο περιβάλλον.
Είναι γνωστό, εδώ και πολλά χρόνια, πως οι καθ’ ύλην αρμόδιες κεντρικές και περιφερειακές υπηρεσίες είναι απελπιστικά υποστελεχωμένες, πρόβλημα το οποίο αρνείται πεισματικά να λύσει η εκάστοτε πολιτική ηγεσία. Αποτέλεσμα της χρόνιας αυτής υποστελέχωσης είναι οι λίγοι επιστήμονες που ασχολούνται με την αξιολόγηση των περιβαλλοντικών μελετών να εργάζονται με εξαντλητικούς ρυθμούς αλλά παρ’ όλα αυτά οι εγκρίσεις των περιβαλλοντικών όρων να γίνονται με τρομερή καθυστέρηση – άνω του ενός χρόνου.
Με δεδομένη την μαζική αποχώρηση έμπειρων στελεχών από το δημόσιο λόγω των πρόσφατων ισοπεδωτικών οικονομικών μέτρων σε συνδυασμό με τις εξαγγελίες περί πρόσληψης ενός νέου υπαλλήλου για κάθε πέντε (ή περισσότερους σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα) που θα συνταξιοδοτούνται, είναι μαθηματικά σίγουρο ότι το περιθώριο των 3 μηνών για την αξιολόγηση της ΜΠΕ είναι αδύνατον να τηρηθεί από το υπάρχον στελεχικό δυναμικό των Υπηρεσιών και για τον πρόσθετο λόγο ότι για αυτού του μεγέθους τα έργα ο απαραίτητος χρόνος για την αξιολόγηση των μελετών είναι πολύ μεγαλύτερος.
Η πρόβλεψη λοιπόν για διαφάνεια διαδικασιών και κατά συνέπεια ο δημόσιος έλεγχος θα πάψει πλέον να υφίσταται αφού οι περιβαλλοντικές μελέτες θα “εγκρίνονται αυτόματα” ούτως ή άλλως από «ειδήμονες» οι οποίοι ουδεμία σχέση έχουν με το επί της ουσίας αντικείμενο.
Η ελληνική νομοθεσία που αφορά στη περιβαλλοντική αδειοδότηση είναι άμεσα συνυφασμένη και άρρηκτα συνδεδεμένη με την Ευρωπαϊκή νομοθεσία. Άρα με αυτό το νομοσχέδιο παρακάμπτεται και επίσημα η Ευρωπαϊκή νομοθεσία η οποία καθορίζει συγκεκριμένους κανόνες με σκοπό τη τήρηση της διαφάνειας την οποία ευαγγελίζεται, λανθασμένα βεβαίως, και ο συντάκτης του νομοσχεδίου. Το ερώτημα είναι ξεκάθαρο και δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Πως θα τηρηθεί η διαφάνεια όταν παρακάμπτεται ο κρατικός έλεγχος; Στη περίπτωση βέβαια που αγνοηθούν όλες οι νόμιμες διαδικασίες υπάρχει και ο δικαστικός έλεγχος, το ΣτΕ, τα Ευρωπαϊκά δικαστήρια ΔΕΚ, ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Προφανώς και θα υπάρξουν προσφυγές, προφανώς και θα δικαιωθούν οι πολίτες.
Το νομοσχέδιο παρακάμπτει σκόπιμα το πρόβλημα της οργάνωσης του κράτους με την ίδρυση μίας εταιρείας η οποία θα “επισπεύδει” τις διαδικασίες. Είναι εξαιρετικά αφελές να πιστεύει κανείς πως το πρόβλημα του κρατικού μηχανισμού αντιμετωπίζεται με διαδικασίες “επίσπευσης” των “αργών” και “αδιάφορων” δημοσίων υπαλλήλων. Και όταν αυτοί που προωθούν αυτές τις αντιλήψεις είναι οι ίδιοι που επί δεκαετίες απορύθμιζαν συστηματικά τη δημόσια διοίκηση με κάθε είδους πελατειακές παρεμβάσεις, το πράγμα γίνεται εξαιρετικά υποκριτικό και επικίνδυνο.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ
Γιάννης Γερόπουλος Κώστας Βολιώτης
Καταρχήν σχόλια του τουριστικού τομέα στο Νομοσχέδιο «Επιτάχυνση Μεγάλων Έργων»
• Το εν λόγω ν/σ κινείται στη σωστή κατεύθυνση. Γενικά θα πρέπει να θεσπίζει τους κανόνες των μεγάλων τουριστικών επενδύσεων καθώς διατρέχει οριζόντια όλους τους τομείς δραστηριοτήτων.
• Στη σελίδα 5, στο ε’ αναφέρεται ένα «αντισταθμιστικό τέλος» χωρίς να το ορίζει ούτε καν να δίνει ένα μέτρο τάξεως μεγέθους του. Θα πρέπει να προσδιοριστεί επακριβώς προκειμένου να γνωρίζει ο επενδυτής την επιβάρυνση εκτός εάν πρόκειται για μικρό τέλος.
• Στη σελ. 5 στο 3 θα πρέπει να ενημερώνεται ο επενδυτής εντός προθεσμίας η οποία θα πρέπει να οριστεί και να είναι λίγων ημερών.
• Θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο να προβλεφτούν κίνητρα δασμολογικού και φορολογικού χαρακτήρα όπως ίσχυε και κατά το νομοθετικό καθεστώς του 2687/1953.
• Στη σελίδα 15, στο 3 στα ειδικά σχέδια ολοκληρωμένης ανάπτυξης λείπει το Υπ. Τουρισμού, το ίδιο παρατηρείται στη σελ. 16 αρ.7 παρ. 8 και στη σελ. 20 αρ 12 παρ.1.
• Στη σελ. 21 αρ.14 παρ.2 θα πρέπει να προστεθεί το Υπ. Τουρισμού, εφόσον πρόκειται για τουριστική επένδυση.
• Τέλος, ο Ν.2687/53 είχε συνταγματική κατοχύρωση. Σε μια χώρα με αλλαγές πολιτικής συνεπεία της εναλλαγής των κομμάτων στην εξουσία αλλά και με ασταθές φορολογικό καθεστώς, απαραίτητο είναι να υπάρξει κάποια αντίστοιχη κατοχύρωση των επενδυτών.
Η προσπάθεια που γίνεται με το Σχέδιο Νόμου για την επιτάχυνση Μεγάλων ΄Εργων και Επενδύσεων είναι αναγκαία, επαινετή, ίσως δε και καθυστερημένη, με καλές ιδέες και καλύτερες προθέσεις.
Φοβάμαι όμως ότι δεν θα αποτρέψει τη σημερινή γραφειοκρατική εμπλοκή δεκάδων έργων και επενδύσεων, για τους εξής κυρίως λόγους
Α)Δημιουργεί μια και μοναδική και προφανώς κεντρική δομή προώθησης έργων και επενδύσεων, η οποία θα λειτουργήσει ως πρόσθετο « σημείο στενώσεως –Bottleneck» των διαδικασιών και θα αποτελέσει η ίδια πηγή καθυστερήσεων.
Β) Διατηρεί ανέπαφο τον δαιδαλώδη συγκεντρωτικό κεντρικό αδειοδοτικό μηχανισμό και το θεσμικό του πλαίσιο, την βασική δηλαδή αιτία των καθυστερήσεων
Γ)Διαπνέεται από την αντίληψη ότι τα «μεγάλα» (έργα ή επενδύσεις) κρίνονται από το «κέντρο που γνωρίζει» και τα « μικρά» από δεύτερης διαλογής περιφερειακές υπηρεσίες «που δεν ξέρουν»
Δ) Αγνοεί βασικά χαρακτηριστικά της ελληνικής πραγματικότητας όπως πχ το γεγονός ότι τα περισσότερα μεγάλα έργα είναι άθροισμα πολλών μικρών (και έτσι χρηματοδοτούνται αδειοδοτούνται και ανατίθενται) ή ότι τα Προεδρικά Διατάγματα είναι το πιο ανελαστικά και στατικά διοικητικά εργαλεία θεσμοθέτησης οποιουδήποτε σχεδιασμού
Ε) Εμμέσως επιλέγει την …επιβράδυνση των μικρότερων έργων και επενδύσεων, που είναι τουλάχιστον εξίσου σημαντικά για την ανάπτυξη του τόπου.
Θεωρώ ότι ουσιαστική επιτάχυνση των έργων και των επενδύσεων προυποθέτει δύο εφικτές τομές στο σημερινό θεσμικό πλαίσιο.
Α) Απλούστευση και ενιοποίηση ή και κατάργηση εγκρίσεων και αδειών
Β) Αποσυγκέντρωση των διαδικασιών αδειοδότησης
Παράδειγμα.
Καθυστερήσεις όχι μηνών αλλά ετών υπάρχουν στην περιβαλλοντική αδειοδότηση για λόγους που δεν έχουν σχέση με την προστασία του Περιβάλλοντος. Είναι όμως ευτύχημα ότι όλες σχετικές αρμοδιότητες έχουν συγκεντρωθεί στο ΥΠΕΚΑ (Π.Π.Ε-Α, ΜΠΕ,- περιβαλλοντική αδειοδότηση, δάση, χωροταξική και πολεοδομική αδειοδότηση, ενέργεια, νερά κλπ). Αυτό σημαίνει ότι πολλές άδειες και εγκρίσεις που δίδονται σήμερα , μπορούν να συγχωνευθούν σε μια ή δύο, και να χορηγούνται από μία και μόνη κεντρική Υπηρεσία του ΥΠΕΚΑ αλλά και τις επτά νέες Αποκεντρωμένες (κρατικές) Διοικήσεις ,χωρίς διακρίσεις .
Η λύση αυτή είναι μονόδρομος .Απαιτεί πολιτικό θάρρος που αυτή η κυβέρνηση δείχνει ότι διαθέτει.
Σ.Κ
Συμφωνούμε με τις εοιστημονικά τεκμηριωμένες απόψεις των 9 Περιβαλλοντικών Οργανώσεων και σας επισυνάπτουμε επί πλέον πολύ περιληπτικά τις απόψεις και τις προτάσεις για την «μεγάλη επένδυση» στη περιοχή μας, στις Νηές του Ν. Μαγνησίας, και σας κάνουμε γνωστό πως το Πόρισμα της Κτηματικής Υπηρεσίας του Ν. Μαγνησίας, για το ιδιοκτησιακό καθεστώς της περιοχής, που πουλήθηκε αππό την Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος και Αλμυρού, στους Επενδυτές, αναφέρει ρητά ότι η έκταση είναι δημόσια…….
Πρέπει να σημειώσετε ότι το ΠΑΣΟΚ όταν ήταν αντιπολίτευση το είχε παρομοιάσει σαν Νέο Βατοπέδικαι κατέθεσε σειρά ερωτήσεων και επερωτήσεων……
Με το νομοσχέδιο που προσπαθείτε να εισαγάγετε θα ξεπουλήσετε μία πανέμορφη περιοχή (που σύμφωνα με το πόρισμα είναι Δημόσια), επιβαρύνεται τα μέγιστα περιβαλλοντικά, αλλά επί πλέον θέλετε να δώσετε στους επενδυτές και την περιουσία των κατοίκων της περιοχής, έλεος……, ετοιμάζεστε για το δικό σας Βατοπέδι…., οι ενεργοί Πολίτες είναι όμως εδώ και αυτά τα πρωτοφανή, παράξενα, αδιαφανή και αδιανόητα που προσπαθείτε να περάσετε… δεν θα περάσουν…
Η «ΕΠΕΝΔΥΣΗ» ΣΤΙΣ ΝΗΕΣ ΤΟΥ Ν. ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
Στη περιοχή μας επιχειρείται να στηθεί ένα μεγάλο έργο, από μια εταιρεία που προσδοκά μόνο το οικονομικό όφελος των επενδυτών της. Ενώ στα ενημερωτικά φυλλάδια της εταιρείας, στις ενημερωτικές συναντήσεις που έχουν πραγματοποιηθεί αλλά και στο internet οι «επενδυτές» παρουσιάζουν με κάθε λεπτομέρεια αυτό που ακριβώς θέλουν να κάνουν δηλ. το σύνολο των έργων, στις αρμόδιες Υπηρεσίες αποκρύπτουν το μέγεθος του έργου ώστε αποφεύγοντας τη διαδικασία που υπαγορεύει η νομοθεσία (την υποβολή ενιαίου φακέλου που θα περιλαμβάνει το σύνολο των έργων) να προχωρήσουν στην ολοκλήρωση του έργου ανενόχλητοι. Η εταιρεία για να καλύψει τους σκοπούς της και να προωθήσει, χωρίς πολλά εμπόδια, την ιδέα του φαραωνικού εγχειρήματος στους ντόπιους υπόσχεται ότι θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας και θα τονώσει το αγροτικό εισόδημα με την απορρόφηση των αγροτικών προϊόντων της περιοχής. Στις εξαγγελίες αυτές έχει «τσιμπίσει» και η πλειονότητα του τοπικού τύπου, ο οποίος τάχθηκε αναφανδόν υπέρ της εταιρείας από την πρώτη στιγμή. Για τόσο μεγάλα έργα, που έχουν επιπτώσεις στο περιβάλλον, στην υγεία και την ποιότητα ζωής των κατοίκων μιας περιοχής η νομοθεσία απαιτεί ενιαίες, ολοκληρωμένες και τεκμηριωμένες μελέτες, ώστε να μελετηθούν και να αξιολογηθούν όλα τα δεδομένα.
Από τα ενημερωτικά φυλλάδια της εταιρείας, από αντίστοιχες ιστοσελίδες «επενδύσεων», τουρισμού, real estate, από την ιστοσελίδα της εταιρείας, από την παρουσίαση του MASTER PLAN (επί τω ελληνικώτερον Σχέδιο Γενικής Διάταξης) σε εκπροσώπους της ΝΑΜ, από παρουσιάσεις (ΤΕΕ Μαγνησίας, διάφοροι φορείς) οι εν λόγω «επενδυτές» θέλουν να κατασκευάσουν ξενοδοχείο και παραθεριστικές κατοικίες προς πώληση. Το ξενοδοχείο θα έχει την μορφή χωριού όπως και η περιοχή παραθεριστικών κατοικιών. Πιο συγκεκριμένα, θέλουν να κατασκευάσουν:
► ξενοδοχείο πολυτελείας με την μορφή επιπλωμένων διαμερισμάτων δυναμικότητας 999 κλινών (οι οποίες θα αυξηθούν σύντομα στις 1400) σε γήπεδο 303 στρεμμάτων. Οι 999 κλίνες του υπερπολυτελούς ξενοδοχείου σύμφωνα με τις μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων αντιστοιχούν σε 333 επιπλωμένα διώροφα διαμερίσματα, 3 κλινών και εμβαδού 158m2 έκαστο. Άρα οι 400 κλίνες αντιστοιχούν σε 133 επιπλέον επιπλωμένα διώροφα διαμερίσματα, στο σύνολο 466 διώροφα διαμερίσματα – κατοικίες
► συγκρότημα δεύτερης κατοικίας – ιδιωτική πολεοδόμηση – ΠΕΡΠΟ – με σκοπό την πώληση 500 περίπου παραθεριστικών κατοικιών σε δύο περιοχές ΠΕΡΠΟ, ΠΕΡΠΟ Ι σε γήπεδο 289 στρεμμάτων και ΠΕΡΠΟ ΙΙ σε γήπεδο 100 στρεμμάτων.
► γήπεδο γκόλφ (πρωταθλητισμού – 18 οπών – απαιτούνται 550 στρέμματα κατ’ ελάχιστο ενιαίο γήπεδο βάσει της κείμενης νομοθεσίας), προπονητικό γήπεδο γκόλφ, λέσχη γκόλφ
► μαρίνα – αγκυροβόλιο για γιωτ
► beach club
► ιππικό όμιλο
► αποστακτήριο
► ελαιοτριβείο
► κέντρο αναζωογόνησης – spa
► φωτοβολταϊκό πάρκο
το μεγαλύτερο κέρδος, όσο το δυνατόν συντομότερα.
Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ)
Είναι απαραίτητες οι ΜΠΕ; Εξυπηρετούν κάποιο συγκεκριμένο σκοπό ή είναι εμπόδια που έχει δημιουργήσει το κράτος για να σταματάει τους επενδυτές; Όλοι, σχετικοί και μη, καταλαβαίνουν ότι θα πρέπει να υπάρχει μια νομοθεσία που θα βάζει ένα όριο στις απαιτήσεις των επενδυτών ενώ την ίδια στιγμή θα αποτελεί εργαλείο στα χέρια των αρμόδιων Υπηρεσιών για την αξιολόγηση των μελετών. Σε περίπτωση μη συμμόρφωσης με τη νομοθεσία τα αποτελέσματα μπορεί να είναι τραγικά όπως στην γνωστή περίπτωση του Ασωπού.
Ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα με τις μελέτες που αφορούν στις Νηές;
Όπως προαναφέρθηκε η εταιρεία θέλει να κατασκευάσει ένα σύνθετο συγκρότημα το οποίο θα αποτελείται από πολλά έργα. Η νομοθεσία υποχρεώνει τον ενδιαφερόμενο όταν θέλει να κατασκευάσει ένα τόσο σύνθετο συγκρότημα να υποβάλει στην Υπηρεσία μια ενιαία περιβαλλοντική μελέτη η οποία θα καλύπτει οτιδήποτε κατασκευαστεί τώρα ή μελλοντικά. Ο λόγος είναι απλός. Τόσο η Πολιτεία μέσω των Υπηρεσιών της όσο και κάθε ενδιαφερόμενος πολίτης θέλουν να ξέρουν ποιές θα είναι οι συνολικές αθροιστικές επιπτώσεις στο περιβάλλον της περιοχής. Αυτό λέει η νομοθεσία και αυτό είναι το σωστό.
Η εταιρεία όμως δεν ακολουθεί τη νομοθεσία. Σαλαμοποιεί τις μελέτες γιατί δεν θέλει να δώσει σε καμιά Υπηρεσία επίσημα (με την υποβολή ενιαίου φακέλου για το σύνολο των έργων) τη δυνατότητα να αποκτήσει μια σφαιρική άποψη για το τι ακριβώς πρόκειται να κατασκευασθεί στη συγκεκριμένη περιοχή. Η εταιρεία αποφάσισε να κατασκευάσει όλα αυτά χωρίς τον ξενοδόχο. Και ο ξενοδόχος στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι η έλλειψη χωροταξικού σχεδιασμού για την περιοχή μας. Η κατασκευή τουριστικών εγκαταστάσεων οποιασδήποτε κατηγορίας σε οποιαδήποτε ακτή της χώρας δεν μπορεί να αποφασίζεται τυχαία και αποσπασματικά, αλλά πρέπει να αποτελεί αντικείμενο ευρύτερου χωροταξικού σχεδιασμού εντός του εθνικού ή του μείζονος περιφερειακού πλαισίου της χώρας.
Ειδικά στη περίπτωση των Νεών δεν έχει προηγηθεί καμία κανονιστική πράξη ευρύτερου χωροταξικού σχεδιασμού τουριστικών εγκαταστάσεων, τουλάχιστον σε περιφερειακό επίπεδο και συνεπώς δεν έχουν εκτιμηθεί κατά τρόπο συνολικό οι ανάγκες της ευρύτερης περιοχής σε τουριστικές εγκαταστάσεις παντός τύπου, σε σχέση προς τις ήδη υπάρχουσες, που τελούν σε αλληλεξάρτηση ή και εξυπηρετούν παρόμοιες ανάγκες. Η Υπουργική Απόφαση την οποία επικαλείται η εταιρεία (ΥΑ υπ. αρ. 25292/25.06.2003 – ΦΕΚ 1484/10.10.2003) η οποία αφορά στην «έγκριση Περιφερειακού Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης Περιφέρειας Θεσσαλίας», δεν εκπληρώνει την ανωτέρω ανάγκη συνολικής εκτίμησης αφού περιορίζεται σε αόριστες αναφορές χωρίς κανονιστικό περιεχόμενο.
Άρα ελλείψει χωροταξικού σχεδιασμού για την περιοχή μας αποφασίζει η εταιρεία για μας χωρίς εμάς. Η εταιρεία εκμεταλλεύεται λοιπόν τα κενά και τις ελλείψεις στη νομοθεσία και έρχεται όχι μόνο να προτείνει αλλά να επιβάλει τα δικά της χωροταξικά σχέδια διαστρεβλώνοντας (ανάλογα με τη περίσταση) την υφιστάμενη περιβαλλοντική νομοθεσία.
Όλα αυτά που θέλει να κατασκευάσει η εταιρεία στις Νηές παραπέμπουν σε μια ολοκληρωμένη πρόταση ενός σύνθετου παραθεριστικού θερέτρου. Περιβαλλοντικά λοιπόν θα πρέπει να αντιμετωπισθεί σαν μια σύνθετη πρόταση. Η Πολιτεία διαθέτει εργαλεία για τέτοιου είδους επενδύσεις, τη νομοθεσία για τις Περιοχές Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης (ΠΟΤΑ). Η ΠΟΤΑ απαιτεί Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικής Εκτίμησης στην οποία υπολογίζεται τόσο η φέρουσα ικανότητα και τα δεδομένα κορεσμού της περιοχής όσο και οι αθροιστικές και οι συνεργιστικές επιπτώσεις στο χερσαίο και θαλάσσιο περιβάλλον από το σύνολο των έργων. Η όλη διαδικασία δεν είναι τόσο απλή όσο ακούγεται γιατί ο καθορισμός της εν λόγω περιοχής ως ΠΟΤΑ δημοσιεύεται σε Προεδρικό Διάταγμα το οποίο θα πρέπει να εγκριθεί από το Συμβούλιο της Επικρατείας – ΣτΕ.
Η έλλειψη συνολικής εκτίμησης του έργου. Κατά την νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, επιβάλλεται η «συνθετική» ή η «συνολική» εκτίμηση των επιπτώσεων του έργου ενώ είναι «αναγκαίο να λαμβάνονται υπ’ όψιν οι συνολικές επιπτώσεις στο …οικοσύστημα από τις επί μέρους επεμβάσεις και δεν αρκεί η εξέταση των συνεπειών που θα έχει κάθε μεμονωμένη επέμβαση, ασυνδέτως προς τις υπόλοιπες υπό πραγματοποίηση ή ήδη πραγματοποιηθείσες» (ΣτΕ 263/2008). Επίσης, έχει κριθεί ότι οι ακτές αποτελούν ευπαθή οικοσυστήματα, και ότι η επέμβαση σε αυτές θα πρέπει να γίνεται βάσει «συνολικού» προγραμματισμού. Και το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων έχει σημειώσει ότι «η απαρίθμηση …των στοιχείων που θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, όπως η επίπτωση του σχεδίου, μεταξύ άλλων, στον άνθρωπο, στην πανίδα και τη χλωρίδα, στο έδαφος, στα ύδατα, στον αέρα ή στην πολιτιστική κληρονομιά, καταδεικνύει αφ’ εαυτής ότι η επίπτωση στο περιβάλλον όχι μόνον εκείνη των σχεδιαζομένων εργασιών, αλλά επίσης, και κυρίως, η επίπτωση του σχεδίου που πρόκειται να υλοποιηθεί.»
Οι Νηές μπορούν να τα καταφέρουν και με ήπια ανάπτυξη
Συνοψίζοντας, τονίζουμε ξανά τους λόγους διαφωνίας μας οι οποίοι είναι αρκετοί και σημαντικοί. Έχουν σχέση με το μέγεθος και το περιβαλλοντικό κόστος αυτών των εγκαταστάσεων, με τη σχέση που έχουν (ή που δεν έχουν) με την τοπική κοινωνία και την αναλογία οφέλους/κόστους που διαμορφώνεται μακροπρόθεσμα στην περιοχή, με τη συμπεριφορά της εταιρείας η οποία άλλα λέει (στα ενημερωτικά φυλλάδια, στις παρουσιάσεις, στο internet, στις συναντήσεις με τοπικούς φορείς) και άλλα κάνει (υποβάλει σαλαμοποιημένες μελέτες στις Υπηρεσίες).
Με βάση τα παραπάνω, οι ενεργοί πολίτες και οι περιβαλλοντικές ομάδες της Μαγνησίας δεν έχουν άλλη επιλογή από το να παραμένουν πάντα σε εγρήγορση. Δεν είναι εναντίον των τουριστικών επενδύσεων στην περιοχή. Είναι εναντίον αυτής της συγκεκριμένης φαραωνικής «επένδυσης» γιατί δεν πρόκειται για τουριστική «επένδυση» αλλά για υπόθεση real estate. Αυτού του είδους η επένδυση θα επιφέρει αλλοίωση του μαγευτικού τοπίου, ενός Τοπίου Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους ανεπιστρεπτί και απώλεια των μακροχρόνιων προοπτικών ήπιας ανάπτυξης και βιωσιμότητας της περιοχής.
Υποστηρίζουν την πραγματική πράσινη ανάπτυξη στην περιοχή η οποία θα είναι ηπίων τόνων, θα συνάδει με το καθεστώς της περιοχής, θα δημιουργήσει μόνιμες δουλειές για τους κατοίκους και δεν θα έχει καταστροφικές επιπτώσεις στο περιβάλλον.
Αυτό είναι σημαντικό, δεδομένου ότι η εναλλακτική αντίληψη για μια φιλική προς το περιβάλλον, οικονομικά βιώσιμη και αποδεκτή κοινωνικά τουριστική «ανάπτυξη» κινείται προς τη κατεύθυνση δημιουργίας μονάδων μικρότερης κλίμακας (από άτομα και συλλογικούς φορείς), που βασίζονται στην προβολή και αξιοποίηση των ιδιαιτεροτήτων του τοπικού φυσικού περιβάλλοντος, της ιστορίας και του πολιτισμού και μπορούν να συνδυαστούν με την παραγωγή/διακίνηση/προώθηση υψηλής ποιότητας τοπικών αγροτικών προϊόντων (ενισχύοντας έτσι – αντί να αντιμάχεται – και τον άλλο σημαντικό κλάδο της οικονομίας της περιοχής, τον γεωργοκτηνοτροφικό). Ευτυχώς, από πολλά μέρη σε όλη την Ελλάδα έχουμε αρκετά πετυχημένα παραδείγματα αγροτουρισμού, φυσιολατρικού, ιστορικού, πολιτιστικού τουρισμού, κ.α. σχετικών εναλλακτικών δραστηριοτήτων, που μπορούν να χρησιμεύσουν ως πρότυπο. Ας μην γελιόμαστε. Η πραγματικότητα του έξω κόσμου, ειδικά κάτω από αυτές τις οικονομικές συνθήκες, απαγορεύει αυστηρά την καλλιέργεια ψευδαισθήσεων. Δεν είναι εύκολη δουλειά, δεν πρόκειται για αρπαχτή. Θα το πετύχει αναδεικνύοντας τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα, που είναι ο μικρός πανέμορφος όρμος της, η παραλία της και ο ορεινός όγκος του Χλωμού καθώς και οι εναλλακτικές μορφές τουρισμού που προαναφέραμε όπως ο αγροτουρισμός, πεζοπορικός τουρισμός κατά τη διάρκεια όλου του χρόνου. Πρόκειται για έναν αργό και δύσκολο δρόμο, που όμως σταδιακά οδηγεί σε τοπική αυτάρκεια, συλλογική ευημερία και κοινωνική συνοχή και δεν εξαρτάται από ουρανοκατέβατους επιχειρηματίες «σωτήρες», ούτε κινδυνεύει ιδιαίτερα από μεγάλες οικονομικές/πολιτικές κρίσεις και «ταξιδιωτικές οδηγίες» made in USA…
Υπενθυμίζουμε ότι οι περιβαλλοντικές ομάδες δεν εγκρίνουν τις περιβαλλοντικές μελέτες, αυτό είναι αρμοδιότητα της Διοίκησης. Μπορούν όμως και είναι υποχρέωσή τους να ερευνήσουν εάν οι διαδικασίες αδειοδότησης είναι διαφανείς και γίνονται σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία.
Τέλος, για άλλη μια φορά επαναλαμβάνουμε ότι δεν λέμε ΟΧΙ σε όλα.
Λέμε ΟΧΙ στα παράλογα, στα παράνομα και στα real estate.
ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΑΛΜΥΡΟΥ «ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ»
Μία τελευταία παρατήρηση. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που δημιουργείται και επεκτείνεται κατόπιν και σε άλλα πεδία είναι η χωροθέτηση των μεγάλων έργων. Αναρωτιέμαι λοιπόν, τί απέγιναν το γενικό και τα ειδικά χωροταξικά πλαίσια; Γιατί δεν θα μπορούσαν να χωριστούν τα μεγάλα Έργα σε κατηγορίες (τουρισμός, ενέργεια, βιομηχανία κλπ) και να ενταχθούν στα παραπάνω πλαίσια με τις όποιες αλλαγές χρειαστούν; (Ίσως χρειαστούν και κάποια νέα χωροταξικά πλαίσια). Έτσι:
– θα ξέρει ο κάθε επενδυτής από πριν τι μπορεί να κάνει και που, αποφεύγοντας μερικώς τον κίνδυνο να καθυστερήσει το Έργο από τυχόν ενστάσεις
– η πρότασή του θα αξιολογείται πιο εύκολα από τις αρμόδιες Υπηρεσίες αφού θα υπάρχουν κάποιες αρχικές προδιαγρφές
– οι εμπλεκόμενοι φορείς θα είναι σε θέση να γνωμοδοτήσουν με συγκεκριμένα κριτήρια.
‘0σον αφορά το χρόνο που απαιτείται, ήδη έχουν ξοδευτεί τόσα χρόνια για την ιστορία των πλαισίων. Γιατί να πάνε χαμένα;
ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ «ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗ ΜΕΓΑΛΩΝ ΕΡΓΩΝ – ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ» ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
Το παραπάνω νομοσχέδιο δεν παζαρεύεται.
Η στρατηγική των επενδύσεων δεν μπορεί να καταστρατηγεί το Σύνταγμα. Το νομοσχέδιο για την «επιτάχυνση των μεγάλων έργων»: α). Ακυρώνει μερικά το άρθρο 24 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο: «η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός», β). Περιορίζει την δικαιοδοσία των Διοικητικών Δικαστηρίων και του Συμβουλίου της Επικρατείας και γ). Θέτει υπό αμφισβήτηση το θέμα της ισότητας όλων απέναντι στους νόμους. Με το παραπάνω νομοσχέδιο καταργείται η έννοια της ιδιοκτησίας όπως την έχουμε συνηθίσει.
Άν έχει τέτοιες προθέσεις η πολιτεία μάλλον θα πρέπει να μελετήσει την περίπτωση αναθεώρησης του Συντάγματος αντί της μερικής απενεργοποίησής του.
Με το παραπάνω νομοσχέδιο μένει μετέωρο το πως τα «μεγάλα έργα» θα συμβάλλουν στην ανάπτυξη της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας.
Ως παράδειγμα «πραγματικής αναπτυξιακής ώθησης στην ελληνική οικονομία»* χρησιμοποιούνται τα ολυμπιακά έργα, τα οποία έχουν αφήσει καταχρεωμένους τους δήμους Αθηναίων και Αμαρουσίου, αύξησαν το δημόσιο χρέος, άφησαν το μεγαλύτερο αυθαίρετο της Ευρώπης και προκάλεσαν πολλές ακόμα επιβαρυντικές για την οικονομία και το περιβάλλον επιπτώσεις. Τα ίδια υπόσχονταν οι κυβερνήσεις και τότε περί «ανάπτυξης» και τα αποτελέσματα αυτής τα βιώνουμε σήμερα με αισθήματα αβεβαιότητας, ντροπής και εθνικής ταπείνωσης. Οι θετικές παράμετροι των Ολυμπιακών έργων περιορίστηκαν κύρια στη διάρκεια των αγώνων. Οι κρατικοί αξιωματούχοι, οι οποίοι αποφάσιζαν την περίοδο 1998 -2006 και σχετίστηκαν με τα ολυμπιακά έργα – ακίνητα έχουν οι περισσότεροι παραιτηθεί από την πολιτική ή ακόμα και διωχθεί. Γιατί;
Έξι χρόνια πέρασαν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 και η ελληνική οικονομία βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Άφθονες είναι οι περιπτώσεις οικονομικών και άλλων ατασθαλιών που συνδυάστηκαν με την Ολυμπιάδα της Αθήνας.
Μετά το τσεκούρεμα μισθών και συντάξεων, την αύξηση του Φ.Π.Α. … για να πληρωθούν οι δόσεις (δισεκατομμυρίων ευρώ) στους κερδοσκόπους δανειστές μας τώρα η δημόσια γη και περιουσία (χωρίς να εξαιρείται η ιδιωτική) προσφέρονται με διαδικασίες εξπρές σε ιδιώτες επενδυτές. Μήπως περιορίζεται το δημόσιο συμφέρον και πλήττονται τα δικαιώματα των πολιτών αυτής της χώρας;
Οι πολίτες ασταμάτητα δοκιμάζονται. Οι πολίτες όπως φάνηκε τα τελευταία χρόνια στους δρόμους και όχι μόνο, δεν είναι σε θέση να υποστούν τους πολιτικούς (και τους κρατικούς αξιωματούχους) που επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη και ακολουθούν κατευθύνσεις αδιαφανείς και αποτυχημένες για το κοινωνικό σύνολο.
Μάλλον για να διασωθεί η τιμή και η υπόληψη της κυβέρνησης που προτείνει το παραπάνω νομοσχέδιο πρέπει να το αποσύρει.
Προϋπόθεση για ανθρώπινη ανάπτυξη είναι η εξυγείανση του μηχανισμού που θα την στηρίξει (διαφάνεια). Η ανάπτυξη δεν συνδυάζεται με την καταστροφή και την αδιαφάνεια (ρεμούλα). Η πολιτιστική κληρονομιά και το φυσικό περιβάλλον της Ελλάδας είναι ανεκτίμητα (δεν ξεπουλιούνται ούτε χαρίζονται)· με προσεκτική μεταχείρηση μπορούν ν’ αποδώσουν τα απαραίτητα για το σύνολο αγαθά και υπηρεσίες.
Πρέπει επιτέλους να αξιοποιήσουμε τους φυσικούς μας πόρους με ήπιους τρόπους χωρίς να παραβιάζεται το Σύνταγμα και να καταστρέφεται ανεπανόρθωτα το περιβάλλον. Μπορούμε. Χρειάζεται να χαράξουμε τις κατευθύνσεις της αυτάρκειας και της διαφάνειας.
————-
* Από την αιτιολογική έκθεση του σχεδίου νόμου «Επιτάχυνση μεγάλων έργων – στρατηγικών επενδύσεων» σελ. 2
Το πιο κάτω κείμενο έχει δημοσιευθεί στο site «Αντίβαρο» ,Πιστεύουμε ότι πρόκειται για πολύ σημαντικό ζήτημα για την οικονομία της χώρας και γι΄ αυτό το συσχετίζουμε ΕΜΜΕΣΑ με το νομοσχέδιο. Θα μπορούσε μάλιστα να αποτελέσει το περιεχόμενο μιας ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ διακήρυξης του κ. Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη:
Το γερμανικό κατοχικό δάνειο
Submitted by s_kriton on Wed, 27/01/2010 – 21:05
Το γερμανικό κατοχικό δάνειο (*)
Του Τάσου Μηνά Ηλιαδάκη**
Α. ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ
Το Βερολίνο προκειμένου να αντιμετωπίσει τους στρατιωτικούς και στρατηγικούς του στόχους στην ευρύτερη ελληνική περιοχή, Λιβύη-Μ. Ανατολή-Βαλκάνια, είχε υποχρεώσει την Ελλάδα να κεφαλαιοδοτεί και να συντηρεί τα στρατεύματα που στάθμευαν σ’αυτήν και είχαν πεδίο δράσης την ευρύτερη περιοχή της. Αυτά ήταν υπερπολλαπλάσια από εκείνα των στρατευμάτων κατοχής. Επιπλέον η Ελλάδα ανεφοδίαζε με τρόφιμα το μέτωπο της Λιβύης.
Στόχος των στρατευμάτων αυτών ήταν τα πετρέλαια της Λιβύης-Μ. Ανατολής και η ενίσχυση της άμυνας των Βαλκανίων. Από τα τελευταία εξασφάλιζε στην πολεμική του βιομηχανία το 20% του αντιμονίου, το 50% των ορυκτελαίων, το 60% του βωξίτη και το 100% του νικελίου. Την ίδια στιγμή για τους συμμάχους η μοναδική πύλη των Βαλκανίων ήταν και παρέμενε η Ελλάδα.
Λόγω αυτών, η γερμανική απαίτηση για υψηλή κεφαλαιοδότηση από την Ελλάδα ήταν ανελαστική και είχε προκαλέσει τις έντονες αντιδράσεις 1 ακόμα και της κατοχικής κυβέρνησης Τσολάκογλου2 που απειλούσε με παραίτηση. Παράλληλα ο Μουσολίνι όπως και ο Γερμανός πληρεξούσιος για την Ελλάδα, Γκύντερ Αλτενμπουργκ3 πίεζαν το Βερολίνο να μειώσει τα έξοδα κατοχής για την Ελλάδα.
Το πρόβλημα των μοναδικά υπέρογκων δαπανών κατοχής συνόδευε η “παντός αγαθού” λεηλασία του τόπου,4 φυσικό επακόλουθο της οποίας ήταν ο λιμός. Ο Αλτενμπουργκ από τις πρώτες ημέρες προειδοποιούσε το Βερολίνο για τον επερχόμενο υποσιτισμό5. Παράλληλα ο εκπρόσωπος του Βατικανού, νούτσιος Α. Ρονκάλι, ο μετέπειτα πάπας Ιωάνης ΚΓ’, μετά από έρευνες του, διαπίστωνε τριπλασιασμό των θανάτων σε Αθήνα-Πειραιά λόγω λιμού τον χειμώνα 1941-426 και ο Γκαίμπελς σημείωνε στο ημερολόγιό του, “…. η πείνα (στην Ελλάδα) έχει καταστεί ενδημική νόσος. Στους δρόμους της Αθήνας οι άνθρωποι πεθαίνουν κατά χιλιάδες από εξάντληση”7 . Το πρόβλημα του λιμού καθιστούσε οξύτερο το Λονδίνο που είχε κηρύξει την Ελλάδα σε επισιτιστική καραντίνα για να εξωθήσει τον ελληνικό πληθυσμό προς την αντίσταση8.
Η πείνα, η ανομία και τα φιλοαγγλικά αισθήματα γίνονταν τόσο απειλητικά που οι Γερμανοί δεν μπορούσαν να τα αγνοήσουν. Ο υποσιτισμός τους απασχολούσε γιατί υποκινούσε λαϊκές αντιδράσεις και την αντίσταση9.
Έτσι οι Δυνάμεις Κατοχής οδηγήθηκαν σε μια αδήριτη πραγματικότητα δύο ανελαστικών και αντικρουομένων απαιτήσεων. Από τη μια η κεφαλαιοδότηση από την Ελλάδα τον στρατιωτικών επιχειρήσεων του άξονα στην ευρύτερη περιοχή της και από την άλλη η πείνα που οδηγούσε στην εξέγερση και στην αντίσταση.
Για την αντιμετώπιση του προβλήματος οι Δυνάμεις Κατοχής, τον Οκτώβριο του 1941, θα στείλουν στην Ελλάδα οικονομικούς τεχνοκράτες, δίχως όμως κάποιο αποτέλεσμα10. Στη συνέχεια το πρόβλημα θα απασχολήσει και θα λάβει οξύτατη μορφή στην ιταλογερμανική Δημοσιονομική Συνδιάσκεψη εμπειρογνωμόνων, από Ιανουάριο μέχρι Μάρτιο του 1942 στη Ρώμη. Η γερμανική επιμονή για υψηλή κεφαλαιοδότηση από την Ελλάδα οδηγούσε σε αδιέξοδο τη Διάσκεψη.
Τότε ο Ιταλός τραπεζίτης και οικονομικός πληρεξούσιος της Ιταλίας στην Ελλάδα, Ντ’Αγκοστίνι, θα προτείνει τη λύση του δανείου. Δηλαδή οι πέρα από τις δαπάνες κατοχής αναλήψεις να χρεώνονται από την Ελλάδα ως δάνειο προς την Γερμανία και την Ιταλία.
Β. ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ
Η σχετική δανειακή συμφωνία θα υπογραφεί στις 14.3.1942 από τους πληρεξούσιους της Γερμανίας και της Ιταλίας στην Ελλάδα, αντίστοιχα Άλτενμπουργκ και Γκίτζι. Η Ελλάδα δεν είχε προσκληθεί και δεν ήταν παρούσα. Στην Ελλάδα την ανακοίνωσε μετά από εννιά μέρες ο Άλτενμπουργκ με την ρηματική διακοίνωση 160/23.3.1942” και ο Γκίτζι με το σημείωμά του Νο4/6406/461/23.3.1942.
Σύμφωνα μ’αυτήν:
• Η ελληνική κυβέρνηση υποχρεούται κατά μήνα να καταβάλλει έξοδα κατοχής 1,5 δισ. δρχ. (άρθρο 2).
• Οι αναλήψεις από την Τράπεζα της Ελλάδος (στο εξής ΤΕ), άνω του ποσού αυτού θα χρεώνονται στις κυβερνήσεις της Γερμανίας και της Ιταλίας ως άτοκο, σε δραχμές δάνειο της Ελλάδας προς αυτές (άρθρο 3).
• Η επιστροφή του δανείου θα γινόταν αργότερα (αρθ. 4).
• Η συμφωνία είχε αναδρομική ισχύ από 1.1.1942 (άρθρ. 5).
Η δανειακή σύμβαση αποτελούσε μια συμφωνία μεταξύ Γερμανίας και Ιταλίας που επιβαλλόταν στην Ελλάδα υποχρεωτικά εκτελεστή (αναγκαστική). Οι δανειακές αναλήψεις θα είχαν την μορφή μηνιαίων προκαταβολών, το ύψος και η διάρκεια των οποίων δεν προσδιοριζόταν. Επίσης δεν προσδιοριζόταν πότε θα άρχιζε η εξόφληση του, ενώ προσδιοριζόταν ότι ήταν άτοκο και σε δραχμές.
Με το εμπιστευτικό έγγραφο 409/2.4.1942 ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών έδινε εντολή στην ΤΕ να συμμορφωθεί με τη ρηματική διακοίνωση του Αλτενμπουργκ και να αρχίσει να καταβάλει τις δανειακές προκαταβολές.
Την αρχική αυτή αναγκαστική σύμβαση ακολούθησαν τρεις τροποποιήσεις με κοινή βούληση των συμβαλλομένων. Αυτές μετατρέπουν την αρχική αναγκαστική σύμβαση σε συμβατική. Δηλαδή το δάνειο παύει να είναι αναγκαστικό και μεταπίπτει σε κοινό συμβατικό δάνειο.
Με την πρώτη τροποποίηση (2.12.1942) ορίζεται ότι τα δανειακά ποσά είναι αναπροσαρμοζόμενα και θα αρχίσουν να επιστρέφονται από τον Απρίλιο του 1943 (άρθρο β, παράγραφοι 2 και 3).
Μάλιστα κατέβαλαν και δύο εξοφλητικές δόσεις του δανείου και στη συνέχεια σταμάτησαν την επιστροφή του, οπότε μεταπίπτει σε έντοκο λόγω υπερημερίας. Δηλαδή το δάνειο είχε μετατραπεί σε σταθερού νομίσματος και έντοκο.
Το ύψος του δανείου κατά την ΤΕ ανέρχεται (δίχως τους τόκους) σε 227.940.201 εκ. δολ. το 194414 και κατά τον Αλτενμπουργκ 400 εκ. μετακατοχικά μάρκα 15 . Με τις αναπροσαρμογές και τους τόκους ανέρχεται σε κάποιες δεκάδες δισ. ευρώ.
Επομένως το κατοχικό δάνειο είναι συμβατικό και όχι αναγκαστικό, σταθερού νομίσματος και από τον Απρίλιο του 1943 έντοκο. Αποτελεί συμβατική υποχρέωση της Γερμανίας έναντι της Ελλάδας και όχι επανορθωτική. Ως τέτοια δεν εντάσσεται στη συμφωνία του Λονδίνου 1953 που αναστέλει την καταβολή των επανορθώσεων και αποζημιώσεων.
Γ. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΔΑΝΕΙΟΥ
Η Ελλάδα στη διάσκεψη των επανορθώσεων του 1945, στη διάσκεψη των Παρισίων το 1946 και στη διάσκεψη των υπεξ των τεσσάρων Μ.Δ. το Νοέμβριο του 1947, διαχώρισε το κατοχικό δάνειο από τις επανορθώσεις και ζητούσε την επιστροφή του16 .
Η Ελλάδα ουδέποτε έπαψε να διεκδικεί το κατοχικό δάνειο .
• Το 1964 με τον Αγγελόπουλο, ως εκπρόσωπο της ελληνικής κυβέρνησης.
•Το 1965 με τον Α. Παπανδρέου.
• Στις ελληνογερμανικές συνομιλίες στην Αθήνα το 1966.
Τότε η Γερμανία πρόβαλε τον ισχυρισμό ότι του δανείου είχε παραιτηθεί εγγράφως ο Κ. Καραμανλής. Στη συνέχεια το μετέτρεψε σε προφορική παραίτηση Καραμανλή, πράγμα που διέψευσε ο Κ. Καραμανλής. Τέλος με τη ρηματική της διακοίνωση στις 31.3.1967, η Γερμανία δεχόταν ότι δεν υπήρξε παραίτηση Καραμανλή.
• Το 1974 το ανακίνησε ο Ζολώτας.
• Στις 18.4.1991 το έθεσε ανεπίσημα και προφορικά ο τότε υπεξ Α. Σαμαράς στο Γερμανό ομόλογό του.
• Στις 14.11.1995 το έθεσε η Ελλάδα με ρηματική διακοίνωση.
Η Γερμανία σταθερά το απορρίπτει, με τα επιχειρήματα.
• Το δάνειο εντάσσεται στη συμφωνία του Λονδίνου.
• Από το δάνειο παραιτήθηκε ο Κ. Καραμανλής. Το επανέλαβε και μετά το 1990 παρά τη ρηματική διακοίνωση του Μαρτίου 1967.
• Υστερα από 50 χρόνια δεν μπορεί να εγείρονται τέτοιες απαιτήσεις. (Η Ελλάδα το διεκδικεί από το 1945).
Το μόνο που δηλώνουν αυτά τα επιχειρήματα είναι έλλειψη επιχειρημάτων. Μετά την ενοποίηση της Γερμανίας το 1990 έχει εκλείψει και το τυπικό επιχείρημα που θα μπορούσε να προβληθεί, εκείνο του χωρισμού της Γερμανίας. Επομένως είναι άμεσα διεκδικήσιμο και πολιτικά και συμβατικά (νομικά). Μπορεί να το διεκδικήσει η ελληνική κυβέρνηση, η Τράπεζα της Ελλάδος ή οποιοσδήποτε μέτοχος της (πάνω ενός ορίου μετοχών), όπως και ο ελληνικός λαός μέσω των συντεταγμένων πολιτειακών θεσμών του. Τέλος την ελληνική διεκδίκηση ενισχύει το προηγούμενο της Γιουγκοσλαβίας και της Πολωνίας στις οποίες η ναζιστική Γερμανία είχε επιβάλλει παρόμοια κατοχικά δάνεια και τα οποία μετακατοχικά η τότε Δ. Γερμανία επέστρεψε18 (αντίστοιχα το 1956 και 1971).
Η σημερινή Γερμανία δεν πρέπει να ξεχνά ότι δανείσθηκε από το ελληνικό κράτος κατά παράβαση του άρθρου 49 της σύμβασης της Χάγης του 1909 και το οποίο ισχύει και σήμερα. Δανείσθηκε από ένα κράτος που η ίδια η ναζιστική Γερμανία είχε χαρακτηρίσει ακατάλυτο και ότι οι ναζί όχι μόνο δεν αμφισβήτησαν ουδέποτε το δάνειο αλλά και άρχισαν την αποπληρωμή του, ενώ και ο καγελλάριος Ερχαρντ, το 1964, είχε δεσμευθεί για την επιστροφή του μετά την επανένωση της Γερμανίας.
Η Γερμανία δεν πρέπει να ξεχνά ότι η γερμανική κατοχή είναι υπόλογος για το οικονομικό ελληνικό ολοκαύτωμα της περιόδου 1940-44. Ενδεικτικά και μόνο είναι υπόλογος για το ότι στην Ελλάδα ο πληθωρισμός αυξήθηκε 15,3 εκατομμύρια φορές και ότι μόνο την Ελλάδα υποχρέωσε η τότε Γερμανία να της καταβάλει πολεμικές αποζημιώσεις. Αυτό το ολοκαύτωμα το αναγνώρισαν οι Ιταλοί ναζί: “Η Ελλάδα είναι στημμένη σαν λεμόνι”, έλεγε ο Γκίτζι19. Αποκορύφωμα ο Μουσολίνι, που έλεγε ότι “… οι Γερμανοί άρπαξαν από τους Έλληνες ακόμα και τα κορδόνια των παπουτσιών τους…”20. Αλλά και ο Γερμανός υπ. Οικονομίμας, Φουνκ, τον Ιούνιο του 1943 έγραφε σε άρθρο του ότι, “η Ελλάς δοκίμασε τα δεινά του πολέμου, όπως ίσως καμία αλλη χώρα της Ευρώπης”21.
Για την επανόρθωση η Ελλάδα θα χρειαζόταν 33 φορές το εθνικό εισόδημα του 1946. Αυτό μετακατοχικά η Ελλάδα θα το αναζητούσε στον εξωτερικό δανεισμό.
Από την άλλη πλευρά αυτή που αμφισβητεί και αρνείται την επιστροφή του κατοχικού δανείου είναι η μετά το 1990 ενωμένη και δημοκρατική Γερμανία.
Αυτή όμως η συμπεριφορά, εκτός των άλλων, πλήττει βάναυσα τα μετακατοχικά φιλογερμανικά αισθήματα, όπως τα χαρακτήρισε ο καγκελλάριος Κολ, του ελληνικού λαού και γι’αυτό ακέραια την ευθύνη φέρει η γερμανική κυβέρνηση.
To άρθρο αυτό βρίθει ασαφειών που προμηνύουν σοβαρά προβλήματα εφαρμογής και αφήνουν πεδίο ανοιχτό για ελαστική ερμηνεία, με προφανείς επιπτώσεις τόσο για το φυσικό περιβάλλον, όσο και για την ίδια την περιβαλλοντική νομοθεσία που καταστρατηγείται με τις διατάξεις του παρόντος νομοσχεδίου. Πιο συγκεκριμένα:
• Υποδομές και δίκτυα. Πρόκειται για ασαφώς χρησιμοποιούμενες κατηγορίες, που έχουν διαφορετική έννοια σε κάθε κλάδο οικονομικής δραστηριότητας και δεν συμβάλλουν στην αποσαφήνιση του περιεχομένου των «μεγάλων έργων» και «στρατηγικών επενδύσεων» που υπόκεινται στις ρυθμίσεις του παρόντος νομοσχεδίου.
• Τομείς. Τα μεγάλα έργα αφορούν την «κατασκευή, επέκταση, ή τον εκσυγχρονισμό υποδομών και δικτύων στην βιομηχανία, στην ενέργεια, στον τουρισμό, στις μεταφορές και επικοινωνίες, στην παροχή υπηρεσιών υγείας, στη διαχείριση απορριμμάτων, και στην πραγματοποίηση επενδύσεων υψηλής τεχνολογίας και καινοτομίας, συμπεριλαμβανομένων και των επενδύσεων που εντάσσονται στο ν. 3299/2004 (Α’ 261 ), όπως ισχύει…». Πρέπει να σημειωθεί ότι δεν υπάρχει ορισμός ή διαδικασία χαρακτηρισμού των επενδύσεων υψηλής τεχνολογίας και καινοτομίας στο νομοσχέδιο (όπως συμβαίνει με άλλους νόμους), ενώ ο κατάλογος των επενδύσεων που εντάσσονται στον Ν. 3299/2004 (αναπτυξιακό νόμο) είναι ευρύτατος.
• Μείζων εθνική σημασία. Κατά το Νομοσχέδιο, η εκτέλεση των μεγάλων έργων συνιστά «υπόθεση μείζονος εθνικής σημασίας». Έτσι, επαναλαμβάνεται αυτολεξεί ο χαρακτηρισμός που είχε δοθεί στην τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων, ο οποίος είχε συμβάλει στην παραπομπή των σχετικών υποθέσεων στην Ολομέλεια λόγω σπουδαιότητας και σε μία ανεκτικότερη στάση της νομολογίας απέναντι σε προσβολές του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος. Ωστόσο, θα πρέπει εδώ να υπογραμμιστεί ότι η έννοια των «ολυμπιακών έργων» ήταν κατά πολύ στενότερη και σαφέστερη από αυτή των μεγάλων έργων.
Υπάρχει ασάφεια ως προς τους ίδιους τους ορισμούς του νομοσχεδίου: «Η εκτέλεση έργων γενικότερης σημασίας για την οικονομία της χώρας (στο εξής «Μεγάλα έργα»)… ». Θεωρούνται μεγάλα έργα αυτά που «αποβλέπουν στη στήριξη της οικονομίας της χώρας και του ρυθμού ανάπτυξής της ή στη δημιουργία σύγχρονων υποδομών και δικτύων που εξυπηρετούν μέρος ή το σύνολο της χώρας». Το ότι αυτά τα τόσο σημαντικά για την χώρα μας έργα μπορούν να γίνουν από ιδιώτες (μόνους τους) δεν διασφαλίζει το δημόσιο συμφέρον. Ωστόσο, η νυν κυβέρνηση μέσω του προέδρου της έχει επανειλημμένα επισημάνει τον πόλεμο που δέχεται από ιδιώτες κερδοσκόπους, οι οποίοι έχουν κοινά χαρακτηριστικά με τους μεγαλοεργολάβους.
Δεν γίνεται αντιληπτή στον ορισμό του νόμου η διασφάλιση του δημόσιου συμφέροντος, της ανθρώπινης ανάπτυξης και της διαφάνειας. Δεν υπάρχει καμία δυνατότητα συμμετοχής των κινημάτων των πολιτών.
Θεωρητικά είναι απαραίτητο ένα νομοσχέδιο για την επιτάχυνση των μεγάλων έργων. Κατά την άποψή μου όμως οι διαδικασίες είναι τόσο συνοπτικές που μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα τη μη ολοκληρωμένη προστασία του περιβάλλοντος, την απώλεια του Δημόσιου πλούτου και της ατομικής περιουσίας. Επειδή γίνονται πολλές αναφορές σε εκτάσεις αιγιαλού μπορώ να πω ότι ένα μεμονωμένο έργο που υσποστηρίζεται απο προεδρικά διατάγματα και καταργεί όλες τους προηγούμενους σχεδιασμούς δεν μπορεί να φέρει την ανάπτυξη που όλοι επιθυμούμε. Συγκεκριμένα χρειάζονται σχέδια ολοκληρωμένης διαχείρισης, αφενός για να προστατευτεί το περιβάλλον και να αναβαθμιστεί η τοπική κοινωνία αφετέρου για να έχει γρήγορα και καλά αναπτυξιακά αποτελέσματα. Το ότι το γραφειοκρατικό μας σύτημα δεν λειτουργεί καλά δεν σημαίνει ότι θα το παρακάμψουμε και θα δωρίζουμε άδειες προκειμένου να έρθουν οι επιθυμητές επενδύσεις. Γιατί τότε ακούμε για την αναμόρφωση του συστήματος και όχι για την γκατάργησή του; Προσωπικά θεωρώ το συγκεκριμένο σχέδιο Νόμου πλήρως απορριπτέο και προτείνω να προωθηθεί για δημόσια διαβούλευση και εκτός του συγκεκριμένου site.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ Ξ.Ε.Ε. ΣΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΕΡΓΩΝ»
Το Ξ.Ε.Ε., είχε πάντοτε ως πάγια θέση, όπως άλλωστε και όλες οι επαγγελματικές οργανώσεις στη χώρα μας, τη διαμόρφωση ενός σταθερού, αντικειμενικού και αποτελεσματικού επενδυτικού πλαισίου, το οποίο να ενισχύει την επιχειρηματικότητα και την αναπτυξιακή προοπτική της χώρας, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα τη διαφάνεια, την ισότητα των ευκαιριών, τη μη νόθευση του ανταγωνισμού και την προστασία του φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος.
Το προοίμιο επομένως της εισηγητικής έκθεσης μας βρίσκει απολύτως σύμφωνους ως προς τη στοχοθεσία. Μελετώντας τις επιμέρους διατάξεις, διαπιστώνουμε ότι με τις προωθούμενες ρυθμίσεις εξυπηρετείται κατά κύριο λόγο ο εύλογος και απόλυτα επιδιωκόμενος στόχος της επιτάχυνσης των διαδικασιών. Θα πρέπει όμως παράλληλα να υπάρξει πρόνοια, ώστε τελικά η εκπλήρωση αυτού του στόχου να μην αποβεί σε βάρος της διαφάνειας και του υγιούς ανταγωνισμού.
Λαμβάνοντας ως σημείο αναφοράς τις τουριστικές επενδύσεις, για τις οποίες εξάλλου υπάρχει έντονο επενδυτικό ενδιαφέρον παρατηρούμε τα εξής:
• Παρέχονται πολύ σημαντικά πολεοδομικά κίνητρα και μάλιστα με υπουργική απόφαση μετά από απλή γνώμη του ΣΧΟΠ, τα οποία στην ουσία συνιστούν έμμεσες ενισχύσεις προς τους μελλοντικούς επενδυτές και θα πρέπει να συνεκτιμηθούν ως «επιχορήγηση» της επένδυσης.
• Παραχωρείται δωρεάν δημόσια γη κατά χρήση για την κατασκευή, επέκταση και εκσυγχρονισμό μεγάλων έργων, καθώς και παραχώρηση αιγιαλού και παραλίας έναντι τιμήματος με ειδικούς όμως όρους. Ως γνωστόν στις τουριστικές επενδύσεις η αξία της γης και ιδιαίτερα η χρήση της παράκτιας ζώνης διαδραματίζουν τον πλέον κρίσιμο ρόλο στην ανάπτυξη του επενδυτικού σχεδίου. Είναι επομένως αναγκαίο να διασφαλιστεί ότι οι εν λόγω παραχωρήσεις θα πραγματοποιηθούν με γνώμονα το συμφέρον του τόπου και του ελληνικού τουρισμού .
• Οι αναγκαστικές απαλλοτριώσεις μπορεί να συντελούνται και πριν την προκήρυξη του έργου ή να επιτρέπεται η πραγματοποίηση εργασιών και πριν από τον προσδιορισμό της αποζημίωσης με ασαφείς κατά τη γνώμη μας όρους, με αποτέλεσμα να ενέχεται ο κίνδυνος να δημιουργηθούν de facto καταστάσεις ή ακόμη και αντιδικίες, οι οποίες στην ουσία θα ακυρώνουν την επένδυση και τη φιλοσοφία του νόμου.
• Τα έργα ναι μεν είναι υψηλού κόστους 200 εκ ευρώ, ή 75 εκ. ευρώ με 200 θέσεις εργασίας ή και 1 εκατ. ευρώ για επενδύσεις υψηλής τεχνολογίας, εισάγεται όμως εξαίρεση για πολύ χαμηλότερα ποσά από τον παραπάνω κανόνα για τις επενδύσεις μείζονος σημασίας, χωρίς να προδιαγράφονται όροι για ένα τέτοιο χαρακτηρισμό.
• Εισάγεται ο νέος θεσμός των ειδικών σχεδίων ολοκληρωμένης ανάπτυξης περιοχών υποδοχής μεγάλων έργων, τη στιγμή που υπάρχει για τις τουριστικές εγκαταστάσεις ο θεσμός των ΠΟΤΑ, αλλά και τα γνωστά πολεοδομικά εργαλεία για τους οργανωμένους υποδοχείς. Από τη μέχρι σήμερα εμπειρία (ΝΑΒΑΡΙΝΟ-Μεσσηνία) το πρόβλημα βασικά ήταν η γραφειοκρατία και η ανάγκη επιτάχυνσης των διαδικασιών, με την υιοθέτηση ανάλογου θεσμικού πλαισίου, στα όρια των υφισταμένων θεσμών, που γνωρίζουμε πως λειτουργούν και ποια είναι τα προβλήματά τους.
• Στη Διυπουργική Συντονιστική Επιτροπή δεν συμμετέχει ο αρμόδιος για τον τουρισμό Υπουργός, όταν ο τουρισμός αποτελεί το συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας και είναι γνωστό ότι θα προσελκύσει τη μεγαλύτερη επενδυτική ζήτηση σε σχέση με άλλους τομείς της εθνικής οικονομίας .
ΝΕΟ ΡΕΥΜΑ – ΝΕΟ ΟΡΑΜΑ, ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΔΟΜΙΚΑ ΕΡΓΑ Α.Ε. – 24/08/2010
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ «ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗ ΜΕΓΑΛΩΝ ΕΡΓΩΝ – ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ».
ΓΕΝΙΚΑ
1. Το σχέδιο νόμου είναι επαινετή πρωτοβουλία.
2. Για πρώτη φορά, προσπαθεί να αντιμετωπίσει την επιτάχυνση μεγάλων έργων και στρατηγικών επενδύσεων, που είναι τόσο απαραίτητες όσο τίποτα άλλο, στη χώρα μας. Όλες οι χώρες, αναπτυγμένες και μη, που δεν περιελάμβαναν στις αναπτυξιακές τους διαδικασίες, τρόπους και μεθόδους επιτάχυνσης και προσέλκυσης επενδύσεων, το έκαναν τελευταία με τον ένα ή άλλο τρόπο.
3. Οι διαδικασίες του νόμου αυτού και η Διυπουργική Επιτροπή, να υπάγονται κατευθείαν στο γραφείο του Πρωθυπουργού.
4. Στην διαδικασία και έννοια των μεγάλων έργων, θα πρέπει να περιλαμβάνονται, όχι μόνο η άμεση τελική αίτηση για υπαγωγή σε αυτή τη διαδικασία, αλλά και όλες οι πρόδρομες εργασίες και διαδικασίες, για την προσέλκυση και υλοποίηση μεγάλων επενδύσεων και έργων, π.χ. μια μεγάλη επένδυση, όπως η δημιουργία ενός εμπορικού κέντρου ή η ανάπλαση μιας αστικής περιοχής, μπορεί να έχει θέματα αδειοδοτήσεων ή θέματα υπαγωγής στον αναπτυξιακό νόμο. Βέβαια, στις περισσότερες των περιπτώσεων, πριν εκδηλωθούν αυτά τα προβλήματα, μπορεί να υπάρχουν και άλλα εμπόδια, που «κατατρέχουν» και έχουν οδηγήσει την χώρα μας σε αποεπένδυση. Πολλές φορές οι εμπλοκές προέρχονται από οποιονδήποτε «επιβουλόμενο» φορολογικό εκπρόσωπο, που μπορεί να βεβαιώσει ανύπαρκτα ποσά σε μια επιχείρηση με μεγάλα επενδυτικά σχέδια. Όπως επίσης π.χ., σε περιπτώσεις που δεν χρειάζονται πολεοδομικές ρυθμίσεις, για την προσέλκυση μεγάλης επένδυσης, μπορούν να κατασκευαστούν ανύπαρκτοι κίνδυνοι, προκειμένου να καθυστερήσει και να δημιουργηθούν εμπόδια στην υλοποίηση μεγάλης επένδυσης (μελέτη Seveso στο Δήμο Ελευθερίου Κορδελιού Θεσσαλονίκης).
5. Η κατανομή των ποσών των επενδυτικών σχεδίων στα 200,000,000 € ή και στα 75,000,000 € με νέες θέσεις εργασίας, είναι σωστή.
6. Οι αρμοδιότητες της «Invest In Greece», θα πρέπει να διευρυνθούν: 1) Εκτός από την διεκπεραίωση αδειοδοτικών διαδικασιών, 2) Στους πρόδρομους ελέγχους και διεκπεραιώσεις / απεμπλοκές (Preliminary Business Plans) για τις διευκολύνσεις προσέλκυσης και υλοποίησης μεγάλων επενδύσεων και έργων, 3) Διαδικασίες προσδιορισμού μεγάλων επενδυτικών ευκαιριών στην χώρα μας, δηλαδή προσδιορισμός του που υπάρχει έτοιμο και ώριμο επενδυτικό ενδιαφέρον, 4) Διαδικασίες προσέλκυσης και matchmaking διεθνώς και στην Ελλάδα επενδυτικών ευκαιριών και επενδυτών, 5) Διαδικασίες για την προσέλκυση freefloating επενδύσεων μεγάλου ή μεσαίου μεγέθους, όπως ελεύθερη εγκατάσταση παραγωγικών μονάδων, αγορά και αξιοποίηση χώρων real estate, αγορά και αξιοποίηση εξοχικής κατοικίας, κ.α. Κατά το παρελθόν είχαν επιτυχία και αποτελέσματα, οι σοβαρές προσπάθειες matchmaking διεθνών επενδύσεων στην Ελλάδα, όπως η οργάνωση από το τότε γραφείο Πρωθυπουργού matchmaking effort με αποτελέσματα και υπογραφή συμβάσεων στις Η.Π.Α. Και σε άλλες χώρες αντίστοιχες υπηρεσίες, έχουν αρμοδιότητα στην προσέλκυση και στη διευκόλυνση επενδύσεων.
7. Οι αρμοδιότητες για τις πρόδρομες εργασίες και διαδικασίες, καθώς και για τις διαδικασίες προσέλκυσης και matchmaking διεθνώς, να περιγραφούν σε ξεχωριστό κεφάλαιο και άρθρα.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α
ΑΡΘΡΟ 1
1. Παράγραφος 1 & 2: Στον ορισμό «μεγάλα έργα», να περιληφθούν οι λογικές και «μεγάλων επενδύσεων», ανάπλασης αστικών κέντρων, τα mall centers, η έννοια της προσέλκυσης ξένων επενδύσεων, η μείωση του κόστους στην παραγωγική αλυσίδα και στις διανομές. Τα μεγάλα έργα και οι επενδύσεις … στο εξής «Διαδικασία μεγάλων έργων και επενδύσεων».
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β
ΑΡΘΡΟ 3
1. Παράγραφος 1: Η Διυπουργική Επιτροπή να έχει αρμοδιότητες στα «Μεγάλα έργα, Επενδύσεις και Υποδομές».
2. Παράγραφος 2: Η Διυπουργική Επιτροπή να διευκρινιστεί από το νομοσχέδιο, ότι θα έχει αρμοδιότητα για την υπαγωγή όλων των επενδυτικών σχεδίων, στις διαδικασίες προσέλκυσης, Preliminary Business Plan, Final Business Plan.
3. Παράγραφος 3: Όλες οι διαδικασίες των διυπουργικών αρμοδιοτήτων, να υπάγονται στο γραφείο του Πρωθυπουργού.
ΑΡΘΡΟ 4
1. Παράγραφος 1: Οι φάκελοι για την υπαγωγή επενδύσεων στην Διαδικασία Μεγάλων Έργων, που υποβάλλονται στην “Invest In Greece”, πρέπει να είναι δεσμευτικού περιεχομένου, να επιτρέπονται όμως μεταβολές μεταγενέστερα, που δεν θα πρέπει να αλλάζουν τον σκοπό και τον στόχο του έργου, όπως και επίσης δεν θα πρέπει να αλλάζουν το ελάχιστο προβλεπόμενο ύψος της επένδυσης.
2. Παράγραφος 2.α – αίτηση για την υπαγωγή επενδυτικού σχεδίου στην διαδικασία μεγάλων επενδύσεων και έργων – επιχειρησιακό σχέδιο (business plan): 1) Το επιχειρησιακό σχέδιο μπορεί να είναι στην φάση ανταλλαγής letter of intent, ή στην φάση σύνταξης συμβολαιογραφικού προσυμφώνου και να μην έχει υπογραφεί το τελικό σχέδιο. Παρά ταύτα, η πραγματοποίηση και υλοποίηση του προγράμματος είναι πραγματική. Συνήθως, εναπόκειτο στην άρση των όποιων διαδικαστικών εμποδίων υπάρχουνε, για να υπάρχει ολοκληρωμένο business plan. Προτείνεται υπαγωγή ενός Επενδυτικού Σχεδίου στη Διαδικασία Μεγάλων Έργων, να προβλέπει πριν την υποβολή ολοκληρωμένου business plan, την υποβολή Preliminary Business Plan, προκειμένου, εφόσον το σχέδιο αφορά πραγματική επένδυση και πραγματικούς επενδυτές, να λαμβάνεται μέριμνα δια την άρση των αρχικών εμποδίων. Είναι γνωστό ότι στη χώρα μας, ακόμη και επενδύσεις που βρίσκονται είτε στην αρχική τους φάση, είτε ακόμη και στη φάση υλοποίησης – λόγω της πολυδαιδαλότητος, είτε του νομικού πλαισίου, είτε κακόβουλων παρεμβάσεων, είτε ανταγωνιστικών παρεμβάσεων, να δημιουργούνται εμπόδια άλλοτε υπαρκτά και άλλοτε ανύπαρκτα, είτε προερχόμενα από κρατικές υπηρεσίες, είτε από οποιοδήποτε άλλο συμφέρον. (Βλέπε στην περίπτωση Βοτανικός, με καταρχάς την σύμβαση υπογεγραμμένη με πελάτη εξωτερικού, πρώτα δημιουργήθηκε νομική εμπλοκή, στη συνέχεια δημιουργήθηκε καθυστέρηση όπου χάθηκε ο «αρχικός πελάτης» εξωτερικού, μετά δημιουργήθηκαν και άλλα διαπραγματευτικά συμφέροντα, παρά ταύτα το έργο είναι υπαρκτό, έχει ξεκινήσει και βρίσκεται σε αναζήτηση νέου πελάτη, παρά την ύπαρξη τεραστίων οικονομικών εμπλοκών). 2) Στην πρόβλεψη διαδικασίας προσέλκυσης και matchmaking επενδύσεων, να περιγράφεται ο ορισμός επένδυσης, προσέλκυσης, matchmaking, καθώς και κάθε εύλογο και νόμιμο αίτημα, εκ μέρους των φορέων της επένδυσης.
3. Παράγραφος 2.ε: 1) Το ΕΤΕΑΠ να είναι ανάλογο με τις παρεχόμενες υπηρεσίες και να ορίζεται σαφώς από την αρχή και να καταβάλλεται με την υπογραφή οριστικής συμφωνίας για την υλοποίηση του επενδυτικού σχεδίου. 2) Στην εξειδίκευση των στοιχείων που πρέπει να περιέχονται στον φάκελο επενδυτικού σχεδίου, θα πρέπει να εξειδικεύονται εξ υπαρχής τα Preliminary Business Plan στοιχεία για το επιχειρησιακό σχέδιο, όπως το «υπαρκτό» του επενδυτικού σχεδίου, το «υπαρκτό» των επενδυτών, οι εμπλοκές και τα εμπόδια που αναστέλλουν την ολοκλήρωση του επενδυτικού σχεδίου, καθώς επίσης και τις διαδικασίες που χρειάζεται μια επενδυτική πρόταση, προκειμένου να προσελκύσει εναλλακτικές επενδυτικές προτάσεις, λόγω της ρευστότητας της διεθνούς οικονομίας.
ΑΡΘΡΟ 8
1. Παράγραφος 1 – έγκριση περιβαλλοντικών όρων: Να οριστεί προθεσμία έγκρισης.
Νίκος Σπ. Φιλίππου,
Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος
ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΔΟΜΙΚΑ ΕΡΓΑ Α.Ε.
Ν. Μοναστηρίου 114, Τ.Κ.56334
Θεσσαλονίκη, Ελλάδα
Τ/Φ: 2310/763925-7
Τ/Ο: 2310/764883
e-mail: fil-sa@hol.gr
Ως Διευθυντής του τμήματος χρηματοδοτικών προγραμμάτων της εταιρείας ΑΤΛΑΝΤΙΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ Α.Ε. παραθέτω τα παρακάτω σχόλια:
Σε σχέση με το άρθρο 2 «Πεδίο εφαρμογής – Υπαγόμενα επενδυτικά σχέδια» υπάρχουν κάποιοι τομείς που εντάσσονται σαφώς στον σκοπό του παρόντος νομοσχεδίου, και θα πρέπει να προσεχθούν ιδιαίτερα καθώς συμβάλουν σημαντικά στην ανταγωνιστικότητα, την ποιότητα, την εξωστρέφεια, την καινοτομία, την παραγωγική αναδιάρθρωση, την πράσινη επιχειρηματικότητα και την αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο για την προώθηση της ισόρροπης ανάπτυξης στη χώρα.
• Για τις εταιρείες χοντρικού εμπορίου (ΚΑΔ 46) θα πρέπει να δοθεί η δυνατότητα υποβολής επενδυτικών σχεδίων που στοχεύουν στη δημιουργία νέων σύγχρονων μονάδων ολοκληρωμένων υπηρεσιών εφοδιαστικής αλυσίδας (logistics), ή στην επέκταση, εκσυγχρονισμό και αναβάθμιση υφιστάμενων μονάδων, με σκοπό την ουσιαστική βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών προς τους συμβαλλόμενους αποδέκτες. Η πρόβλεψη αυτή πρέπει να γίνει καθώς το μεγαλύτερο μέρος των σύγχρονων υπηρεσιών logistics σήμερα γίνεται από εταιρείες χοντρικού εμπορίου (κι όχι από μεταφορικές εταιρείες που είναι επιλέξιμες) λόγω της κλειστής έως σήμερα αγοράς φορτηγών δημόσιας χρήσης αλλά και λόγω της φύσης των προϊόντων που διακινούν (πχ φάρμακα, ψιλικά κα)
• Στον τομέα της εκπαίδευσης (ΚΑΔ 85) θα πρέπει να συμπεριληφθούν τομείς όπως Υπηρεσίες αθλητικής και ψυχαγωγικής εκπαίδευσης (ΚΑΔ 85.51.10), Υπηρεσίες πολιτιστικής εκπαίδευσης (ΚΑΔ 85.52) και Υπηρεσίες σχολών Τεχνολιγιών της Πληροφορικής ΙΤ (ΚΑΔ 85.59.12). Σημειώνεται ότι στις Υπηρεσίες αθλητικής και ψυχαγωγικής εκπαίδευσης συμπεριλαμβάνονται οι υπηρεσίες εκμάθησης θαλάσσιων σπορ, οι Υπηρεσίες εκμάθησης καταδύσεων και άλλες που συμβάλουν στην προώθηση του εναλλακτικού τουρισμού. Επίσης οι υπηρεσίες σχολών Τεχνολογιών και Πληροφορικής είναι άμεσα συνδεδεμένες με την προώθηση των επενδύσεων τεχνολογίας, καινοτομίας και πληροφορικής.
• Στο άρθρο 2 παράγραφος 3 εδάφιο α, σχετικά με τον ναυπηγικό τομέα, θα πρέπει στην σχετική υπουργική απόφαση να συμπεριληφθεί η ναυπήγηση σκαφών αναψυχής, αλιευτικών, καταδυτικών, επιβατικών έως 100 θέσεων και επαγγελματικών για θαλάσσιες εργασίες (πλην μεταφορών) για την ενίσχυση ειδικών τομέων και υπηρεσιών της ιδιαίτερης θαλάσσιας δραστηριότητας της χώρας μας.
• Στο άρθρο 2 παράγραφος 3 εδάφιο δ σχετικά με τον τομέα των μεταφορών θα πρέπει να γίνεται αναφορά στα logistics centers και στα parking ώστε η παράγραφος να πάρει την μορφή: «Στον τομέα των μεταφορών ή και σε άλλους τομείς, που διέπονται από ειδικούς κανόνες που έχουν τεθεί με άλλες νομοθετικές πράξεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.), συμπεριλαμβανομένων των εμπορευματικών – διαμετακομιστικών κέντρων (logistics centres) που δημιουργούνται εντός οργανωμένων Β.Ε.ΠΕ., καθώς και των στεγασμένων χώρων στάθμευσης, μπορούν να υπαχθούν ………..»
Επίσης σε σχέση με το ίδιο άρθρο, πρέπει να ετοιμασθούν το συντομότερο δυνατόν οι κρίσιμες υπουργικές αποφάσεις της παραγράφου 3 δηλαδή του ναυπηγικού τομέα, της αλιείας, της γεωργίας και των μεταφορών και να τεθούν σε δημόσια διαβούλευση.
Σε σχέση με το άρθρο 3 τα κριτήρια αξιολόγησης θα είναι πιο ολοκληρωμένα εάν
• Στο Άρθρο 3, παρ.1, εδ. β), σημείο i) (Κριτήρια Ανταγωνιστικότητας, Ποιότητας και Εξωστρέφειας) στον Δείκτη 3 (Συμβολή της επένδυσης στον παραγωγικό και τεχνολογικό μετασχηματισμό) περιλαμβάνεται «η αναβάθμιση, του τεχνικού – τεχνολογικού εκσυγχρονισμού των εγκαταστάσεων και του εξοπλισμού παραγωγής»
• Στο Άρθρο 3, παρ. 1, εδ. β), σημ. ii), (Κριτήρια Πράσινης Επιχειρηματικότητας και Προστασίας του Περιβάλλοντος) στον Δείκτη 1 (Συμβολή της επένδυσης στην εξοικονόμηση ενέργειας και την προστασία του περιβάλλοντος) περιλαμβάνονται «οι επενδυτικές δαπάνες που συμβάλλουν στη μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, καθώς και στην ενίσχυση χρήσης των ΜΜΜ και τη διευκόλυνση της κυκλοφορίας εντός των μεγάλων αστικών κέντρων»
Σε σχέση με το άρθρο 5 ως προς το περιεχόμενο των επενδυτικών σχεδίων και τις Ενισχυόμενες και μη ενισχυόμενες δαπάνες, θα πρέπει να προσεχθούν τα παρακάτω σημεία:
• Στο Άρθρο 5, παρ. 1, εδ. α), αναφορικά με το περιεχόμενο επενδυτικών σχεδίων, θα πρέπει να περιλαμβάνεται όχι μόνο η επέκταση υφιστάμενης μονάδας, αλλά και η αναβάθμιση και ο τεχνικός και τεχνολογικός εκσυγχρονισμός αυτής. Κατά τον τρόπο αυτό θα συμπεριλαμβάνεται ο εκσυγχρονισμός μορφής ξενοδοχειακών μονάδων, αλλά και επενδύσεις εκσυγχρονισμού και αναβάθμσης υφιστάμενων μονάδων, όπως βιομηχανικών, logistics κα).
• Στο Άρθρο 5, παρ. 3, εδ. δ) σχετικά με την αγορά οικοπέδων, να επιτραπεί η αγορά οικοπέδων εντός οργανωμένων ΒΕΠΕ έως του ποσοστού 20% ώστε το εδάφιο να πάρει την μορφή «Η αγορά οικοπέδων, γηπέδων και αγροτεμαχίων, εξαιρουμένων των ευρισκομένων εντός οργανωμένων Β.Ε.ΠΕ. (ΒΙ.ΠΕ., ΒΙ.ΠΑ. και ΒΙΟ.ΠΑ.). Η ενισχυόμενη δαπάνη επί της αξίας του οικοπέδου, γηπέδου, αγροτεμαχίου δεν δύναται να υπερβαίνει το 20% του συνολικού ύψους της επένδυσης.
Επίσης, σε περιπτώσεις ……………………………..»
• Στο Άρθρο 5, παρ. 3, εδ. ε), σημ. i) θα πρέπει η δυνατότητα της παραχώρησης ή της εκμίσθωσης να υπάρχει σε κάθε περίπτωση ώστε το εδάφιο να πάρει την μορφή «Κατ’ εξαίρεση μπορούν να ενισχυθούν:
Η ανέγερση κτιριακών εγκαταστάσεων επί οικοπέδου που δεν ανήκει στο φορέα της επένδυσης, εφόσον έχει εκμισθωθεί ή παραχωρηθεί σ’ αυτόν η χρήση του οικοπέδου προς τούτο……………….
Επίσης η ανέγερση κτιριακών εγκαταστάσεων επί οικοπέδου που δεν ανήκει στο φορέα της επένδυσης, αλλά έχει εκμισθωθεί ή παραχωρηθεί σ’ αυτόν η χρήση του οικοπέδου προς τούτο από το Δημόσιο, …………………»
• Στο Άρθρο 5, παρ. 3, εδ. ε), σημ. iii) θα πρέπει να πάρει την μορφή «Η πραγματοποίηση επενδύσεων χιονοδρομικών κέντρων, θεματικών – ψυχαγωγικών πάρκων και κέντρων προπονητικού και αθλητικού τουρισμού και γηπέδων γκολφ, επί ακινήτου του οποίου η χρήση έχει παραχωρηθεί ή εκμισθωθεί προς τούτο στο φορέα της επένδυσης για χρονικό διάστημα τουλάχιστον είκοσι (20) ετών» καθώς οι επενδύσεις ψυχαγωγικών πάρκων και κέντρων προπονητικού και αθλητικού τουρισμού απαιτούν μία εικοσαετία για να είναι βιώσιμες.
• Στο Άρθρο 5, παρ. 3, εδ. ε) να προστεθεί ένα νέο σημείο v) ως εξής: «Η πραγματοποίηση επενδύσεων παραγωγής ηλεκτρισμού από ανανεώσιμες ή μη πηγές ενέργειας, επί ακινήτου του οποίου η χρήση έχει παραχωρηθεί ή εκμισθωθεί προς τούτο στο φορέα της επένδυσης για χρονικό διάστημα τουλάχιστον είκοσι (20) ετών.
• Στο Άρθρο 5, παρ. 3, εδ. ι), το εδάφιο θα πρέπει να πάρει την μορφή «Η εισφορά στο εταιρικό κεφάλαιο της αξίας μηχανημάτων και λοιπών παγίων στοιχείων, συμπεριλαμβανομένων των οικοπέδων, γηπέδων, αγροτεμαχίων τα οποία προορίζονται για τη δημιουργία οργανωμένων Β.Ε.ΠΕ. (ΒΙ.ΠΕ., ΒΙ.ΠΑ. και ΒΙΟ.ΠΑ.).»
Σε σχέση με το άρθρο 9 «Αρμοδιότητες και διαδικασίες υποβολής, εξέτασης και εφαρμογής των ενισχύσεων» και πιο συγκεκριμένα παράγραφο 5 εδάφιο θ) για επενδυτικά σχέδια που πληρούν το κριτήριο της ελάχιστης βαθμολογίας αλλά δεν πλην όμως δεν υπήχθησαν στο καθεστώς ενισχύσεων του παρόντος νόμου λόγω εξαντλήσεως του συνολικού προϋπολογισμού της εξαμηνιαίας περιόδου, μπορούν κατόπιν αιτήσεως του φορέα τους να καταταγούν, για μία ακόμη φορά, στον συγκεντρωτικό πίνακα βαθμολογίας του αμέσως επόμενου εξαμήνου, σύμφωνα με τη βαθμολογία που είχαν λάβει, θα πρέπει να προστεθεί το επόμενο χωρίο: «Εναλλακτικά, τα συγκεκριμένα επενδυτικά σχέδια, μπορούν κατόπιν αιτήσεως του φορέα τους να υπαχθούν σο καθεστώς της φορολογικής απαλλαγής». Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα δίνεται η δυνατότητα της υλοποίησης πραγματικά «άξιων» επενδυτικών σχεδίων που ωστόσο λόγω συγκυρίας (μεγάλου αριθμού επενδυτικών σχεδίων υψηλότερης βαθμολογίας ή χαμηλού σχετικά προϋπολογισμού) δεν είναι δυνατόν να ενταχθούν στις ευεργετικές διατάξεις του παρόντος νόμου.
Στο Άρθρο 11, παρ. 2 που αφορά στα «Ειδικά καθεστώτα περιφερειακών και τομεακών ενισχύσεων» προτείνεται η επόμενη διατύπωση ««………….. ειδικά καθεστώτα ενίσχυσης …………. ή περιοχών που έχουν πληγεί από φυσικές καταστροφές ή από συρρίκνωση της οικονομικής – επιχειρηματικής δραστηριότητας και υψηλό ποσοστό ανεργίας ή ορισμένων κατηγοριών επιχειρήσεων ή επενδύσεων ιδιάζουσας σημασίας για την πράσινη επιχειρηματικότητα, την εξοικονόμηση ενέργειας, την προστασία του περιβάλλοντος και την οικονομική ανάπτυξη της χώρας.»
O πρόσφατος Νόμος 3849/2010 «Τροποποίηση του ν. 3213/2003, διατάξεων του Ποινικού Κώδικα που αφορούν εγκλήματα σχετικά με την Υπηρεσία και άλλες διατάξεις» δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ Α΄ 80/26-5-2010, στο άρθρο 15 προβλέπει μέτρα επιείκιας στους υπαλλήλους που αναφέρουν- αποκαλύπτουν συμβάντα διαφθοράς, στα οποία και οι ίδιοι έχουν συμμετάσχει για να τελεστούν.
Αντίθετα, στον Νόμο δεν προβλέπεται καμμιά προστασία για τους υπαλλήλους και άλλους εργοδοτούμενους που ανέφεραν – αποκάλυψαν διαφθορά μόλις την αντελήφθησαν στην εργασία τους και δεν συμμετείχαν στην διάπραξή της!!!
Οι εργαζόμενοι αυτοί θεωρούνται ιερά πρόσωπα στις πλέον αναπτυγμένες χώρες, διότι με τις παρεμβάσεις τους συχνά αποσοβούνται σοβαρά ατυχήματα με ανθρώπινες ζωές, περιβαλλοντικά εγκλήματα, φθορά περιουσίας μεγάλης αξίας κλπ, είναι αυτοί που κτυπούν τη καμπάνα όταν η πυρκαιά μπαίνει στο χωριό που κοιμάται, ο όρος διεθνώς γι’αυτούς είναι whistleblowers (κωδωνοκρούστες).
Έχει παρατηρηθεί ότι οι κωδωνοκρούστες αφού ρισκάρησαν τη σταδιοδρομία τους αναφέροντας παρατυπίες και διαφθορά στην εργασία τους, στη συνέχεια υφίστανται κακομεταχείριση και κάθε είδους αντίποινα από την Εταιρεία τους ή προισταμένους τους και ζήλια από τους συναδέλφους τους, στασιμότητα ή και υποβιβασμό στη σταδιοδρομία τους, περικοπή αποδοχών, τοποθέτηση σε θέσεις ψυγεία, κλπ. Γι’αυτό παρεμβαίνει το Κράτος που διαβιούν για να τους προστατέψει, με μεταθέσεις σε άλλες θέσεις εργασίας, μέχρι και αλλαγή ονόματος και μετεγκατάστασης σε άλλη χώρα αν τούτο κριθεί σκόπιμο.
Επίσης, οι Εργοδότες – Εταιρείες που τυχόν έχουν υποβάλλει σε αντίποινα κωδωνοκρούστη υποχρεούνται σε αποκατάσταση – και αποζημίωση το ύψος της οποίας είναι απεριόριστο…
Η προστασία των κωδωνοκρουστών από αντίποινα από τον Εργοδότη τους προβλέπεται ρητά στις Διεθνείς Συνθήκες της GRECO και του ΟΗΕ εναντίον της Διαφθοράς οι οποίες έχουν ενσωματωθεί στην Ελληνική Νομοθεσία με τους Ν. 2957/2001 , Ν.3560/2007 , Ν.3666/2008, συνεπώς έχουν υπερνομοθετική ισχύ στη Χώρα μας (άρ. 28 παρ. 1 Σ.), το περιεχόμενο όμως των οποίων η Ελληνική Πολιτεία αρνείται πεισματικά να υλοποιήσει παρά τις επανειλημμένες επισημάνσεις και εγκλίσεις της GRECO, του ΟΟΣΑ, του Συμβουλίου της Ευρώπης, κλπ., δες και http://www.coe.int/t/dghl/monitoring/greco/evaluations/round2/GrecoRC2(2007)14_Greece_EN.pdf
Είναι καιρός πλέον η Ελληνική Πολιτεία να πάψει να στρουθοκαμηλίζει συγκαλύπτοντας εσκεμμένα τη διαφθορά και να συμμορφωθεί με τις Διεθνείς της υποχρεώσεις θεσμοθετώντας τους δοκιμασμένους μηχανισμούς που διευκολύνουν την μαρτυρία της παρανομίας και προστατεύοντας τους Μάρτυρες που εμπλέκονται σε Μεγάλα Έργα ως επιβλέποντες και μελετητές.
Να αφήσετε τους αυτοσχεδιασμούς, τα εργαλεία υπάρχουν, εφαρμόζονται εδώ και πολλά χρόνια σε όλες τις πλέον αναπτυγμένες χώρες.
Η Βουλγαρία και η Ρουμανία συμμορφώθηκαν πριν λίγους μήνες υπό την απειλή της Ε.Ε. για περικοπή των κονδυλίων σύγκλισης , καιρός να συμμορφωθεί και η Ελλάδα, την οποία κατήντησαν οι πολιτικοί μας περίγελω του Πλανήτη
Η Ελληνική Δημοκρατία σκοπίμως δεν διαθέτει διαδικασίες για την αποφυγή κρουσμάτων δωροδοκίας, διαφθοράς και ξέπλυμα χρήματος, παρά το ότι έχει υπογράψει τις Διεθνείς Συνθήκες εναντίον της Διαφθοράς του ΟΗΕ και της GRECO ( Group of States against Corruption) και έχει επανειλημμένα εγκληθεί από τους Διεθνείς Οργανισμούς για μη συμμόρφωση.
http://www.coe.int/t/dghl/monitoring/greco/news/News(20100707)Eval3_Greece_en.asp
Κατήντησε λοιπόν να παρακαλούμε το ΔΝΤ και την Ε.Ε. να παρέμβει για να μαζευτούν τα κάθε λογής λαμόγια και τρωκτικά που λυμαίνονται την Ελλάδα.
Μήπως θα έπρεπε να είναι εντάξιμες και οι επενδύσεις στην παιδεία και στον πολιτισμό?
Νομίζω ότι οι επενδύσεις αυτές θα έπρεπε να αποσκοπούν επίσης:
– Στην αισθητική αναβάθμιση
– Στην μορφώτική και πολιτιστική αναβάθμιση
Με μια σύντομη ματιά είδα ότι το σχέδιο νόμου έχει πολλές αμφισβητούμενες ως προς τη συνταγματικότητα ή γενικότερα το αστικό δίκαιο διατάξεις. Επίσης δεν διακρίνονται ξεκάθαρα οι αναπτυξιακές δυνατότητες που δίνονται. Αντίθετα αυτό που διακρίνεται άμεσα είναι η περιβαλλοντική υποβάθμιση που μπορεί να επέλθει και η απώλεια της περιουσίας των πολιτών. Νομίζω ότι κανένας επιστήμονας σε τεχνικά και περιβαλλοντικά θέματα δεν θα μπορούσε να εγκρίνει ένα τέτοιο νομοσχέδιο. Απλά οι περισσότεροι απουσιάζουν. Νομίζω ότι θα πρέπει να υπάρξει παράταση για τη διαβούλευση και περισσότερη ενημέρωση στο ευρύ κοινό, πέρα από το συγκεκριμένο site. Ευχαριστώ.
Καλημέρα σας.
Νομίζω ότι ήρθε η ώρα του να σχεδιαστεί με λεπτομέρειες τουλάχιστον ένα μεγάλο δημόσιο έργο το οποίο θα αποτελέσει διαφήμιση για τη χώρα με σύμπραξη Δημοσίου και Ιδιωτών, Α.Ε.Ι., Α.Τ.Ε.Ι. και Ερευνητικών Ινστιτούτων, τα σχετικά με πραγματικές εφαρμογές. Μεγάλη προσοχή χρειάζεται στην επιλογή των προσώπων όμως.
Το έργο θα πρέπει να έχει άμεσα ανταποδωτικά οφέλη για την κοινωνία με το μέγιστο δυνατό σεβασμό στο Περιβάλλον.
Κοινώς, θα πρέπει να επικρατήσει η καλύτερη ιδέα και η καλύτερη εφαρμογή, ώστε να μπουν οι βάσεις για μια αληθινή, έστω και μικρή στην αρχή ανάπτυξη.
Γίνεται αυτό, δεν είναι θεωρία. Και χρειάζεται και κάποιον αντίπαλο η μιζέρια επιτέλους.
Εννοείται, για λόγους αρχής και διαφάνειας, τα έξοδα αλλά και τα ενδεχόμενα έσοδα (αν είναι καλή ιδέα, θα έχει και έσοδα) θα πρέπει να είναι στο Διαδίκτυο.
Έστω και ένα μεγάλο έργο να γίνει έτσι και να πετύχει, θα είναι αρκετό για να αλλάξουν μια σειρά από πράγματα, προς το καλύτερο φυσικά.
Ευχαριστώ.