1. Το δεύτερο εδάφιο του στοιχείου α της παραγράφου 4 του άρθρου 1 του ν. 2251/1994, όπως ισχύει μετά τις τροποποιήσεις του Ν. 3587/2007 (ΦΕΚ 152 Α’), αντικαθίσταται ως ακολούθως:
«Καταναλωτής είναι και: αα) κάθε αποδέκτης διαφημιστικού μηνύματος, ββ) κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο που εγγυάται υπέρ καταναλωτή ή δεν εξαρτά ατομικό οικονομικό συμφέρον από την παροχή της εγγύησης προς προμηθευτή».
2. Η παράγραφος 9 του άρθρου 2 του ν. 2251/1994, η οποία καταργήθηκε με την παράγραφο 4 του άρθρου 3 του ν. 3587/2007 (ΦΕΚ 152 Α΄), λαμβάνει περιεχόμενο ως εξής:
«Οι διατάξεις των παραγράφων 1, 2, 3, 4 εδ. β, 6 και 8 του παρόντος άρθρου εφαρμόζονται ανάλογα και για τους γενικούς όρους συναλλαγών των συμβάσεων που συνάπτονται μεταξύ ενός προμηθευτή και ενός φυσικού ή νομικού προσώπου που δεν εμπίπτει στον ορισμό του καταναλωτή κατά την παράγραφο 4 του άρθρου 1. Για τις συμβάσεις αυτές εφαρμόζονται ανάλογα και οι διατάξεις της παραγράφου 7 χωρίς δεσμευτικό χαρακτήρα».
Με το άρθρο 14 του Προσχεδίου νόμου διευρύνεται ο ορισμός του καταναλωτή για να περιλάβει το μη επ’ ανταλλάγματι ενεργούντα εγγυητή. Παραμένει, ωστόσο, το βασικό πρόβλημα του ορισμού, δηλ. η επέκταση της έννοιας του καταναλωτή στα νομικά πρόσωπα. Η επέκταση αυτή είναι αντίθετη με τις κοινοτικές οδηγίες σε εναρμόνιση προς τις οποίες τέθηκε ο Ν. 2251/1994, καθώς και με τη σχετική νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πρώην Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων). Υπενθυμίζεται ότι η Γαλλία, στην οποία ο ορισμός του καταναλωτή είχε επεκταθεί νομολογιακά συμπεριλαμβάνοντας νομικά πρόσωπα, καταδικάστηκε από το πρώην ΔΕΚ (απόφ. της 22.1.2001 επί των υπόθ. C- 541 & 542/99). Η εμμονή του νομοθέτη στη διατήρηση του διευρυμένου ορισμού χωρίς την ύπαρξη αντίστοιχου ερείσματος, πέρα από επιστημονικώς ατεκμηρίωτη, είναι παράνομη ως αντίθετη στο ενωσιακό δίκαιο. Κατά συνέπεια, η αναφορά σε νομικό πρόσωπο-καταναλωτή-εγγυηγή θα πρέπει να απαλειφθεί από τη σχολιαζόμενη διάταξη, όπως και από τον ήδη ισχύοντα ορισμό του καταναλωτή στο άρθ. 1 § 4 περ. α΄ Ν. 2251/1994.
Επιπλέον, ήδη στο άρθ. 9Α περ. α΄ Ν. 2251/1994 ο ορισμός του καταναλωτή έχει ήδη περιοριστεί μόνο στα φυσικά πρόσωπα. Αποδοχή διευρυμένου ορισμού για τον αποδέκτη του διαφημιστικού μηνύματος, ώστε να ακολουθεί το γενικό ορισμό του άρθ. 1 § 4 περ. α΄ Ν. 2251/1994, που καταλαμβάνει και νομικά πρόσωπα ως καταναλωτές έρχεται σε αντίθεση με το άρθρο άρθ. 9Α περ. α΄ του ίδιου νόμου και, φυσικά, την αντίστοιχη ρύθμιση του άρθ. 2 περ. α΄ Οδ. 2005/29/ΕΚ, η οποία είναι πλήρους εναρμόνισης (αιτ. σκ.. 15 εδ. δ΄) και δεν επιτρέπει την εισαγωγή αυστηρότερων ή λεπτομερέστερων κανόνων από αυτήν (βλ. άρθ. 3 § 5 Οδ.: εξαιρούνται μόνο εθνικοί κανόνες υφιστάμενοι ήδη την 12.7.2007 και μόνο μέχρι τις 12.7.2013), παρά μόνο μη δεσμευτικών κανόνων δεοντολογίας (αιτ. σκ. 20, άρθ. 10 εδ. α΄ Οδ.) και σε κάθε περίπτωση υπό τον όρο ότι ο θιγόμενος καταναλωτής δεν στερείται το δικαίωμα πρόσβασης σε δικαστήριο (αιτ. σκ. 21, άρθ. 11 Οδ. & 9θ §§ 1 & 2 ν. 2251/1994 – ή κατά την Οδ. και σε διοικητική επιτροπή, που δεν αποτελεί επαγγελματικό σύλλογο εποπτείας του παραβαίνοντος, συνδ. άρθ. 10 & 11 Οδ.).
ΣΙΜΟΣ Ι. ΣΑΜΑΡΑΣ – Δικηγόρος
Υπ. Διδάκτορας Νομικής Πανεπιστημίου Αθηνών
http://www.nomologio.wordpress.com
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΚΠΟΙΖΩ ΓΙΑ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ Ν. 2251/1994, ΟΠΩΣ ΙΣΧΥΕΙ, ΠΕΡΑΝ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΩΝ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΩΝ ΤΟΥ ΥΠΟ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ
Άρθρο 2
Προτείνεται να απαλειφθεί η λέξη «σημαντική».
Αιτιολόγηση
Αν και η κοινοτική οδηγία 93/13/ΕΟΚ αναφέρεται σε «σημαντική» ανισορροπία. Ωστόσο, η κοινοτική οδηγία στο άρθρο 8 ρητά προβλέπει ότι τα κράτη-μέλη μπορούν να θεσπίσουν μεγαλύτερη προστασία για τον καταναλωτή.
Ειδικότερα το άρθρο 8 προβλέπει: «Τα κράτη μέλη μπορούν να θεσπίζουν ή να διατηρούν, στον τομέα που διέπεται από την παρούσα οδηγία, αυστηρότερες διατάξεις σύμφωνες προς τη συνθήκη, για να εξασφαλίζεται μεγαλύτερη προστασία του καταναλωτή».
Στο πλαίσιο αυτό η υφιστάμενη διάταξη παρέχει μικρότερη προστασία. Αξίζει να επισημανθεί ότι και ο πρώτος νόμος για την προστασία του καταναλωτή, ο ν. 1961/91 αρκούνταν κι αυτός για την καταχρηστικότητα του όρου σε απλή και όχι σημαντική ανισορροπία. Επομένως θα πρέπει να βελτιωθεί στο σημείο αυτό, με την απάλειψη της λέξης «σημαντική» (ή έστω να αντικατασταθεί η λέξη «σημαντική» από την ηπιότερη «ουσιώδη»).
Άρθρο 8 παρ. 1
Στο άρθρο 8 παρ. 1 του Ν. 2251/94 όπως έχει τροποποιηθεί, για την ευθύνη του παρέχοντος υπηρεσίες, προτείνεται η απάλειψη της φράσης «παράνομα και».
Αιτιολόγηση
Η προσθήκη αυτή που τέθηκε με την τελευταία τροποποίηση του ν. 2251/94, έχει σαν αποτέλεσμα η διάταξη να εφαρμόζεται πια σε περιπτώσεις αδικοπρακτικής ευθύνης και όχι απλά πταίσματος του παρέχοντος τις υπηρεσίες.
Άρθρο 9
Προτείνεται να περιληφθεί διάταξη για την απαγόρευση διαφημίσεων προϊόντων διατροφής που απευθύνονται ή χρησιμοποιούν παιδιά και ενδέχεται να βλάψουν την υγεία τους.
Αιτιολόγηση
Η αποτελεσματική πρόληψη και αντιμετώπιση της παιδικής παχυσαρκίας απαιτεί εναρμονισμένες πρακτικές και εξάλειψη των αντιφάσεων από το νομοθετικό φάσμα, εθνικό και κοινοτικό.
Άρθρο 10
Προτείνεται να απαλειφθεί στην παρ. 23 του α. 10 του ν.2251/94 η τελευταία φράση: «…και προσωπικά από τα μέλη του ΔΣ, τα οποία ευθύνονται εις ολόκληρον».
Αιτιολόγηση
Θεωρούμε ότι πρέπει να απαλειφθεί η σχετική διάταξη του άρθρου 10 παράγραφος 23, δηλαδή η πρόβλεψη της προσωπικής και εις ολόκληρον ευθύνης των μελών του ΔΣ σε περίπτωση αμετάκλητης απόρριψης αιτήματος χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης ως προφανώς αβάσιμης.
Η διάταξη αυτή θέτει αδικαιολόγητους περιορισμούς και αποτυπώνει μια διάχυτη δυσπιστία απέναντι στις ενώσεις καταναλωτών.
Προσωπική ευθύνη μελών του διοικητικού συμβουλίου κατά τη νομολογία απαντάται σε περίπτωση εταιρικών χρεών προς το ΙΚΑ και το Δημόσιο, δεν θεωρούμε δε ότι μπορεί να γίνει δεκτή η αναλογική εφαρμογή στην περίπτωση της αμετάκλητης απόρριψης αιτήματος αγωγής ως προφανώς αβάσιμης.
Η διάταξη αυτή δεν συνάδει αρχικώς με τη φύση των ενώσεων καταναλωτών ως σωματείων μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα (ένωση προσώπων και όχι εταιρεία), και με την αρχή της αυτοτέλειας του νομικού προσώπου. Περαιτέρω δε με τη διάταξη αυτή φαίνεται να καθιερώνεται ουσιαστικά αντικειμενική ευθύνη των μελών του ΔΣ, ανεξαρτήτως της συνδρομής των προϋποθέσεων της αδικοπρακτικής ευθύνης, ανεξαρτήτως της ύπαρξης υπαιτιότητας.
Ούτως ή άλλως ο νόμος προβλέπει τόσο την αστική ευθύνη της ένωσης σε περίπτωση παροχής ανακριβών πληροφοριών όσο και ως λόγο διάλυσης την κατ’ επανάληψη (από δόλο ή βαριά αμέλεια) άσκηση αγωγών χρηματικής ικανοποίησης για ηθική βλάβη που απορρίφθηκαν αμετάκλητα ως προφανώς αβάσιμες.
Προσθήκη παραγράφου
Ενέργειες και πρακτικές αντίθετες προς τις περί ελευθέρου ανταγωνισμού διατάξεις
Μετά την παρ. 16 του α. 10 του ν.2251/94 προστίθεται νέα παράγραφος 16 α που έχει ως εξής:
1. «Ο προμηθευτής ευθύνεται για κάθε ζημία που οφείλεται σε ενέργεια ή πρακτική αντίθετη προς τις περί ελευθέρου ανταγωνισμού διατάξεις. Ο καταναλωτής μπορεί να επιδιώξει την άρση και παράλειψη της προσβολής και την επιδίκαση αποζημιώσεως λόγω των παραβάσεων του κοινοτικού ή ελληνικού δικαίου ανταγωνισμού, έναντι του προμηθευτή ανεξαρτήτως σε ποιά βαθμίδα της αγοράς βρίσκεται ο τελευταίος.
2. Ο προμηθευτής μπορεί να απαλλαγεί εφόσον αποδείξει ότι δεν τον βαρύνει πταίσμα. Οι αποφάσεις της Επιτροπής Ανταγωνισμού, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και των διοικητικών αρχών κρατών μελών που αποφαίνονται οριστικά για παραβάσεις του ελληνικού ή του κοινοτικού δικαίου ανταγωνισμού έχουν δεσμευτική ισχύ για όσα αναφέρονται σε αυτές, συμπεριλαμβανομένης και της παράνομης συμπεριφοράς στο πλαίσιο των αξιώσεων αυτών.
3. Για τον υπολογισμό της αποζημιώσεως, το δικαστήριο δύναται να λάβει υπόψη το αναλογούν κέρδος που επέτυχε ο παρανομών προμηθευτής. Σε σοβαρές περιπτώσεις παραβίασης της περί ελευθέρου ανταγωνισμού νομοθεσίας το δικαστήριο μπορεί να ορίσει το διπλασιασμό της επιδικαζόμενης αποζημίωσης.
4. Η παραγραφή, συμπεριλαμβανομένης και της αποσβεστικής προθεσμίας, για την επιδίωξη των απαιτήσεων αυτών αναστέλλεται για όσο διάστημα διαρκεί η διαδικασία έρευνας από τις αρμόδιες αρχές, ελληνικές, κοινοτικές ή άλλων κρατών μελών για παραβάσεις του ελληνικού ή του κοινοτικού δικαίου ανταγωνισμού.
5. Σε περίπτωση ήττας του καταναλωτή, αυτός απαλλάσσεται από την υποχρέωση καταβολής των δικαστικών εξόδων του αντιδίκου προμηθευτή, εκτός από την περίπτωση της εκ μέρους του παράβασης του καθήκοντος αληθείας και ασκήσεως προφανώς αβασίμου αγωγής.
6. Οι ενώσεις καταναλωτών έχουν τη δυνατότητα ασκήσεως συλλογικής αγωγής σε περιπτώσεις παράβασης των κανόνων του ανταγωνισμού, υπό τις αυτές ως άνω προϋποθέσεις. Για το σκοπό αυτό οι ενώσεις καταναλωτών θα έχουν πρόσβαση σε έγγραφα που η Επιτροπή Ανταγωνισμού έχει στη διάθεσή της σχετικά με συγκεκριμένες παραβάσεις, όπως λεπτομερώς θα καθορισθεί με Υπουργική Απόφαση. Οι ενώσεις καταναλωτών που δικαιούνται κατά το νόμο να ασκήσουν συλλογική αγωγή δικαιούνται να ασκήσουν παρέμβαση σε υποθέσεις που εκκρεμούν ενώπιον της Επιτροπής για θέματα που άπτονται των συμφερόντων των καταναλωτών.»
Αιτιολόγηση
Στο επίκεντρο του ανταγωνισμού βρίσκεται ο καταναλωτής, τον οποίο οι προμηθευτές δελεάζουν με διάφορους τρόπους για να προμηθευθεί τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους. Και επειδή ο αγώνας για την προσέλκυση του καταναλωτή σε συνθήκες νηνεμίας μπορεί να είναι δύσκολος, οι προμηθευτές ενίοτε προσπαθούν να περιορίσουν τη δυνατότητά του να διαμορφώσει ελεύθερα την οικονομική συμπεριφορά του χρησιμοποιώντας διάφορα μέσα και πρακτικές. Τόσο σε εθνικό όσο και σε κοινοτικό επίπεδο έχει αναπτυχθεί εκτενώς ο έλεγχος της τήρησης των εφαρμοστέων διατάξεων του ελευθέρου ανταγωνισμού από τις δημόσιες ή ανεξάρτητες αρχές. Η πείρα όμως καταδεικνύει ότι μόνο η δημόσια επιβολή των κανόνων αυτών από τις δημόσιες αρχές δεν είναι αρκετή για την αποτελεσματική προστασία των καταναλωτών. Ενα μέσο για την επίτευξη του σκοπού αυτού είναι και οι αγωγές αποζημίωσης των καταναλωτών για τη ζημία που υπέστησαν συνεπεία παραβάσεως των κανόνων του ελεύθερου ανταγωνισμού. Οι αγωγές αυτές μπορούν να έχουν άμεσα αποτελέσματα στη λειτουργία της αγοράς, καθώς ενισχύουν την αποτελεσματική τήρηση της σχετικής νομοθεσίας και συμβάλλουν στη διατήρηση του ανταγωνισμού, με έντονα προληπτικά αποτελέσματα, ενώ παράλληλα διευκολύνουν την αποκατάσταση των ζημιών που υπέστησαν καταναλωτές από την παράβαση της περί ανταγωνισμού νομοθεσίας. Περαιτέρω μπορούν να συμβάλλουν στη δημιουργία μία κουλτούρας ανταγωνισμού, καθώς οι μεμονωμένοι καταναλωτές συμμετέχουν ενεργά στην εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού.
Θεωρούμε αναγκαία τη ρητή νομοθετική θέσπιση δικαιώματος ασκήσεως αγωγής αποζημιώσεως από τους ιδιώτες καταναλωτές που θίγονται από τις αντίθετες προς τις περί ανταγωνισμού διατάξεις παράνομες ενέργειες ορισμένων επιχειρήσεων.
Άρθρο 14
Ορισμός του καταναλωτή
Και στις δύο αυτές περιπτώσεις περιορίζεται ο ορισμός του καταναλωτή. Προτείνεται να ισχύσει και γι’ αυτά τα άρθρα ο ορισμός του καταναλωτή όπως αυτός ορίζεται στο άρθρο 1.
Αιτιολόγηση
Στα εν λόγω άρθρα υιοθετείται στενότερος ορισμός σε σχέση με το άρθρο 1 του Ν/Σ και του ισχύοντος νόμου. Αυτό προφανώς θα αποδίδουν οι συντάκτες του Ν/Σ στο γεγονός ότι οι εν λόγω κοινοτικές οδηγίες καθιερώνουν την αρχή της μέγιστης προστασίας.
Ωστόσο, οι ορισμοί των εν λόγω οδηγιών καθορίζουν το πεδίο εφαρμογής των διατάξεων. Ως προς τους καταναλωτές, όπως ορίζονται στις κοινοτικές αυτές οδηγίες, θα πρέπει να ισχύει η εν λόγω μέγιστη προστασία..
Σε καμία περίπτωση όμως δεν απαγορεύεται στον εθνικό νομοθέτη την μέγιστη αυτή προστασία να επεκτείνει και σε άλλες κατηγορίες προσώπων, διευρύνοντας την έννοια του καταναλωτή. Θα πρέπει, συνεπώς, να ισχύει και γι’ αυτά τα άρθρα ο ορισμός του άρθρου 1.
ΓΕΝΙΚΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΕΚΠΟΙΖΩ ΓΙΑ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ:
Άρθρο 14 Τροποποίηση ουσιαστικών διατάξεων του ν. 2251/94
Οι προτεινόμενες βελτιώσεις στον ν. 2251/94 όπως τροποποιήθηκε από το ν. 3587/2007 είναι στην σωστή κατεύθυνση, και ιδίως αυτές που αφορούν:
– τις διατάξεις αποζημιωτικής αγωγής, την αναγνώριση της αξίωσης αποζημίωσης μέσω συλλογικής αγωγής στον μεμονομένο καταναλωτή, ένα από τα βασικά αιτήματα της ΕΚΠΠΟΙΖΩ, που λαμβάνει σάρκα και οστά με τις εν λόγω προτεινόμενες βελτιώσεις
– εξάλλου σημαντικές είναι οι διατάξεις που αφορούν στα κριτήρια για την πραγματική λειτουργία των ενώσεων καταναλωτών και την ανάλογη αντιπροσώπευση στα συλλογικά όργανα. Η ΕΚΠΟΙΖΩ, επανειλημμένα έχει θέσει την ανάγκη για ύπαρξη κριτηρίων αντικειμενικών που να διασφαλίζουν και να προστατεύουν το κύρος, την ανεξαρτησία και αξιοπιστία του κινήματος των καταναλωτών, αλλά και να συμβάλουν στην ανάπτυξη και ενδυνάμωση του.
– οι διατάξεις που αφορούν στο ΕΣΚΑ και την Εκτελεστική Επιτροπή θεωρούμε ότι πρέπει να τύχουν περισσότερης και ουσιαστικότερης επεξεργασίας. Πρότασή μας είναι να συγκροτηθεί ένα αμιγές Εθνικό Συμβούλιο Καταναλωτών, ευέλικτο, αντιπροσωπευτικό με ουσιαστικό ρόλο και δυνατότητα έκφρασης των συμφερόντων των καταναλωτών και να παύσει να είναι ένα επικοινωνιακό πολυπληθές και αναποτελεσματικό όργανο. Άλλως, το ρόλο αυτό μπορεί να διαδραματίσει η Εκτελεστική Επιτροπή, με την αντιπροσώπευση που προτείνεται, εφόσον όμως ανατεθούν αρμοδιότητες σε αυτήν, με εξουσιοδότηση και έλεγχο από το ΕΣΚΑ.
– Η διάταξη που αφορά στην επιτροπή πιστοποίησης χρήζει βελτίωσης. Η επιτροπή πιστοποίησης πρέπει να αποτελείται από άτομα εγνωσμένου κύρους και όχι εκπροσώπων των καταναλωτών, σε μια διαδικασία όπου δεν είναι νοητό ελεγκτής και ελεγχόμενος να ταυτίζονται.
– οι ρυθμίσεις για τον φιλικό διακανονισμό καταναλωτικών διαφορών, καθώς και οι αρχές συγκρότησης και λειτουργίας οργάνων διαμεσολάβησης και επίλυσης καταναλωτικών διαφορών είναι στη σωστή κατεύθυνση. Δεδομένου ότι το κόστος προσφυγής στη δικαιοσύνη συχνά είναι δυσανάλογο με την αξίωση του καταναλωτή, επιβάλλεται να αναπτυχθούν και στη χώρα μας μηχανισμοί εξώδικου διακανονισμού ευέλικτοι, αποτελεσματικοί και λειτουργικοί ανταποκρινόμενοι στις σύγχρονες κοινωνικές επιταγές. Είναι σημαντική η πρόβλεψη για κίνητρα (συγκριτικό πλεονέκτημα), στις επιχειρήσεις που θα αποδέχονται τον δεσμευτικό χαρακτήρα των αποφάσεων.
– επιτέλους εισάγονται προϋποθέσεις για την ίδρυση και λειτουργία οργάνων που προσφέρουν υπηρεσίες διαμεσολάβησης, σύμφωνα και με τις συστάσεις της Ευρωπαικής Επιτροπής, πάγιο αίτημα της ΕΚΠΟΙΖΩ εδώ και αρκετά έτη.
– στην σωστή κατεύθυνση είναι και η ενίσχυση των αρμοδιοτήτων της ΓΓΚ, με αυτεπάγγελτο έλεγχο των παραβάσεων των διατάξεων του νόμου για την προστασία του καταναλωτή. Θεωρούμε όμως ότι πρέπει να στελεχωθεί περαιτέρω η ΓΓΚ, ώστε ο ρόλος της να είναι ουσιαστικός και αποτελεσματικός.
– Οι προβλέψεις σχετικά με την επιβολή κυρώσεων είναι στη σωστή κατεύθυνση, καθότι μόνο με την ύπαρξη αποτελεσματικών κυρωτικών διαδικασιών είναι δυνατή η αποτελεσματική προστασία του καταναλωτή.
– τέλος, θεωρούμε ότι πρέπει να συμπεριληφθούν ορισμένες συμπληρώσεις – βελτιώσεις και στις διατάξεις ουσιαστικού δικαίου, καθώς και ορισμένες τροποποιήσεις –συμπληρώσεις στις οργανωτικές διατάξεις.
Σήμερα περισότερο από ποτέ,ο ΄Ελληνας Πολίτης ,έχει ανάγκη των Υπηρεσιών των Ενώσεων Καταναλωτών, όπως εμείς τις ξέρουμε.Είναι η «κιβωτός» του καταναλωτή,είναι ή όασή του.Πιστεύουμε ότι ως κοινωνική δομή ‘εχει πετύχει,καθώς εξυπηρετεί και υπηρετεί τους συναθρώπους μας από καρδιά, από συναίσθημα και όχι από καθήκον.Όταν ο πολίτης απογοητευμένος από την αδιαφορία της πολιτείας, όταν νοιώθει ότι ο κόσμος γύρω του γυρίζει, θέλει κάπου να ακουμπίσει, θέλει κάπου να στηριχθεί,που βεβαίως μια ευνομούμενη πολιτεία, έπρεπε να του τα παρέχει, αλλά δυστυχώς σχεδόν πάντα βρίσκει την πόρτα κλειστή, από υπαλλήλους που θεωρούν «εγκαρία «την υπηρεία στον πολίτη, από υπαλλήλους που βολεύονται να πίνουν καφέ, και να ταλαιπωρούν τον πολίτη.
Το κατατεθέν Νομοσχέδιο «Για την ενδυνάμωση της προστασίας Καταναλωτών» θα είχε πραγματικά ενδιαφέρον, αν αυτή η Προσωπική Προσπάθεια που καταβάλλει ο κ.Δημήτρης Σπυράκος Γεν.Γραμματέας,αποτυπωνόταν σε ένα Νόμο, και εννοούμε ότι ο νυν Γραμματέας, έχει δίξει μια κινητικότητα και έχει προσεγγίσει τις Ενώσεις Καταναλωτών, στις λίγες συναντήσεις, αλλά σημαντικές.Εμείς θεωρούμε ενδυνάμωση των Ενώσεων, ίσον στήριξη του πολλαπλού τους έργου, με επιστημονική καθοδήγηση,με σύμπλευση για εύρεση τρόπων προστασίας των καταναλωτών, με μεθόδευση εύρεσης οικονομικών πόρων.
Διαφωνούμε με την σκέψη ,Ενωποίηση των Ενώσεων Καταναλωτών, δεν θέλουμε Ενώσεις Καταναλωτών , τύπου Καλλικράτη, όπου εφενός θα χάνεται το πρόβλημα του καταναλωτή, αφετέρου θα αποδυναμώνεται ο «εθελοντισμός».Ο νυν θεσμός, που οι Ενώσεις Καταναλωτών ,ενεργούν ως Σωματεία με τις διατάξεις του Α.Κ αλλά και του Νόμου «Περί Προστασίας Καταναλωτή » δεν νομίζουμε ότι χρειάζεται αλλαγή, καθώς δίνει την δυνατότητα να αναπτυχθεί ελεύθερα μία ΄Ενωση Καταναλωτών, να εξυπηρετήσει τον καταναλωτή που θα την προσεγγίσει ,που θα την επιλέξει, διότι πιστεύει ότι εκεί θα προστατευτεί,εκεί θα λύσει το πρόβλημά του, δεν τίθεται το θέμα να δημιουργήσουμε μία άλλη δομή, αφού η υπάρχουσα με α ,β,γ βαθμό, δίνει την δυνατότητα συνεργασίας και ένωσης των Πρωτοβαθμίων Ενώσεων, να δημιουργήσουν Δευτεροβάθμιο και Τριτοβάθμιο ‘ Οργανο.Ποτέ δεν συζητήθηκε ότι η υπάρχουσα δομή πάσχει, επομένως να την αλλάξουμε και να στήσουμε άλλη.
Το ζητούμενο είναι, όχι ο Νομοθετιμένος συγκεντρωτισμός, αλλά εμείς που είμαστε μέσα στις Ενώσεις ,με το έργο μας να επιλεχθούμε και να ισχυροποιηθούμε από τους ίδιους τους καταναλωτές, τότε θα πούμε ότι πετύχαμε.Κίνητρα δεν θεωρούμε τις συνεννώσεις ,κίνητρα θεωρούμε να δημιουργηθούν οι κοινωνικές δομές μέσα στις Ενώσεις, να στηριχθούν και από την Γενική Γραμματεία Καταναλωτή, με ένα σκοπό ,να υπηρετήσουμε σαυτές τις δύκολες μέρες,τον ΄Ελληνα Καταναλωτή, αλλά και τον ξένο Ευρωπαιο ή μη ,που επέλεξε να ζήσειμόνιμα ή προσωρινα στον τόπο μας.
Η Ε.Π.Κ.ΧΑΝ,την οποία εκπροσωπώ από την θέση της Προέδρου, σήμερα εξυπηρετεί καταναλωτές από όλη την Κρήτη,αλλά και τηλεφωνικά και μέσω διαδυκτίου από όλη την Ελλάδα, με τον νέο Νόμοχέδιο που τίθεται σε διαβούλευση, και εάν περάσει όπως είναι θα αποκλείσει την επικοινωνία με αυτούς τους καταναλωτές;
Συμπερασματικά από τα παραπάνω διαφωνούμε με την διάκριση σε πανελλαδικές, σε περιφερειακές και σε τοπικές ή θεματικές ενώσεις καταναλωτών.
Για το Εθνικό Συμβούλιο Καταναλωτή και Αγοράς, θετικό είναι η συμμετοχή όλων των Πιστοποιημένων Ενώσεων Καταναλωτών, αλλά εμείς προτείνουμε ότι η αντιπροσώπευσή τους εκτός του ενός μέλους που θα πρέπει να συμμετέχει υποχρεωτικά, για τα υπόλοιπα μέλη θα πρέπει να λαμβάνεται μετρήσιμο τα ενεργά μέλη κάθε ΄Ενωσης.
Ο Θεσμός των Επιτροπών Φιλικού Διακανονισμού στο πλαίσιο των δήμων,είναι από την Αρχή άστοχος, θα έπρεπε βασικά να είχε ανατεθεί στους Δικηγορικούς Συλλόγους, με την συμμετοχή τόσο εκπροσώπων των Ενώσεων Καταναλωτών αλλά και των Επιμελητηρίων
Είμαστε τελείως αντίθετοι στην ίδρυση, συγκρότηση και λειτουργία ιδιωτικών φορέων που να προσφέρουν υπηρεσίες διαμεσολάβησης σε καταναλωτικές διαφορές.
Στηρίζουμε τις αναβαθμιμένες εξουσίες της Γενικής Γραμματείας Καταναλωτή στον έλεγχο των παραβιάσεων των διατάξεων για την προστασία των καταναλωτών.
Σχετικά με την από 21/7/2011 πρόταση μας σας στην Β)Συμβάσεις καταλύματος με επιφύλαξη αντιγράφουμε καταγγελία που μόλις λάβαμε προς υποστήριξη των προτεινόμενων . Δεν έχουμε ακόμη ελέγξει την καταγγελία αυτή αλλά αισθάναοαστε υποχρεωμένοι να την παρουσιάσουμε:
— On Fri, 7/29/11, gagu simina wrote:
From: gagu simina
Subject:
To: info@efpolis.gr, info@pektty.gr, enkachiou@yahoo.gr, grammateia@synigoroskatanaloti.gr, infoecc@efpolis.gr
Cc: raluca_albu@yahoo.com
Date: Friday, July 29, 2011, 1:32 PM
Dear Mrs./Mr. Director,
My name is Raluca Mitrache, I live in Bucharest, Romania and I am writing you because with the problems I faced during my holiday in Greece, in Kos Island.
Briefly, here is the story that made me to write this complaint to you, hoping that, in exercising your legal duties, your authority will bring to the solving of the problem.
Together with my husband, Cristian Mitrache, we payed 880 euros for a double room, sea view, 7 nights of accommodation at the Blue Lagoon Resort in Kos Island, Greece, during 27 July- 3 August 2011. From this amount of 880 euros, it is to be noted that 65 euros represented the extra fee for a room with “sea view”.
Unfortunately, when we came to the hotel for check-in, without any valid explanation, we have been granted not with a sea view room, but with a room with “restaurant” view.
Also we faced the hostile attitude of the representatives of the hotel who, as nothing wrong happened, did not offer us the room we paid for, neither the compensation of 65 euros, or any other option to amiably solve the situation.
In these terms, we consider that we have been prejudiced in our legal rights of consumers and I kindly ask you to take the legal steps, as quick as possible, in order to offer a proper remedy to the described situation.
The same situation happened to Mrs. and Mr. Roxana and Victor Ionescu, our friends with whom we are spending the holiday that we expected to be wonderful.
I am at your disposal for any further details.
Thank you.
Yours sincerely,
Raluca Mitrache
Bucharest, Romania
Tel: 0040722 760 781
E-mail: raluca_albu@yahoo.com
siminagagu@yahoo.com
Ευελπιστούμε να ληφθεί υπ’ όψιν σας
· Στο άρθρο 14, στον ορισμό του καταναλωτή το διαζευκτικό «ή» πρέπει να έχει τεθεί εκ παραδρομής ή να έχει παραληφθεί κείμενο, γιατί αδυνατούμε να αντιληφθούμε τη διαζευκτική περίπτωση.
Νικόλαος Τσεμπερλίδης, Πρόεδρος ΚΕ.Π.ΚΑ., Μέλος Ο.Κ.Ε.
Ευαγγελία Κεκελέκη, Γεν. Γραμματέας ΚΕ.Π.ΚΑ., Αντιπρόεδρος Παρατηρητηρίου Εσωτερικής Αγοράς, Μέλος Ε.Ο.Κ.Ε. και Μέλος Ε.Σ.Ο.Κ.
Οι εθελοντικές, μη κερδοσκοπικές, μη κυβερνητικές οργανώσεις, είναι μία ανάγκη και μία πραγματικότητα. Πολλές φορές καλύπτουν ανάγκες που θα έπρεπε να καλύπτει η πολιτεία.
Αλήθεια είναι ότι αυτές οι οργανώσεις προσφέρουν σημαντικό έργο στην κοινωνία, χωρίς καμία επιβάρυνση του δημοσίου ταμείου.
Όμως είναι επίσης αλήθεια ότι πολλοί είναι αυτοί που χρησιμοποιούν ή επιχειρούν να χρησιμοποιήσουν τέτοιες οργανώσεις για ίδιον όφελος (προβολή και καταξίωση στον κοινωνικό τους περίγυρο, καθώς επίσης και για ανέλιξή τους σε πολιτικούς – κομματικούς μηχανισμούς).
Οι οργανώσεις αυτές, με δεδομένο ότι έχουν καταστατικό εγκεκριμένο από τις αρμόδιες δικαστικές αρχές, άρα τηρούν τους νόμους περί συλλόγων, πολύ καλά πράττουν και αρνούνται οποιαδήποτε άλλη ειδική ρύθμιση που αφορά στον αριθμό των μελών τους, τις δράσεις τους, το ύψος της συνδρομής κ.λπ.
Όταν όμως οι οργανώσεις αυτές λαμβάνουν ή ζητούν να λάβουν χρηματική ενίσχυση από δημόσιο ταμείο, τότε επιβάλλεται να υπάρχουν και κριτήρια, συγκεκριμένα και μετρήσιμα…
Το σχέδιο τροποποίησης του ν. 2251/94 σε ότι αφορά τις ενώσεις καταναλωτών θέτει κάποια τέτοια κριτήρια. Συγκεκριμένα και μετρήσιμα. Δεν μπορώ να γνωρίζω αν είναι τα άριστα. Αυτό που προκαλεί εντύπωση όμως είναι τα σχόλια κάποιων, κατά τα λεγόμενά τους, στελεχών του χώρου. Αρνούνται τις προτεινόμενες ρυθμίσεις, χωρίς να αντιπροτείνουν κάποια άλλα κριτήρια.
Από ότι αντιλαμβάνομαι οι οργανώσεις αυτές λαμβάνουν κάποια χρηματοδότηση από το δημόσιο. Ζητούν μάλιστα να προβλεφθεί με νόμο η χρηματοδότησή τους.
Δεν γνωρίζω το έργο που παράγουν, ούτε μπορώ να εκφράσω άποψη για το αν πρέπει ή όχι να επιδοτούνται και με τι ποσό. Αν προσφέρουν σημαντικό έργο ασφαλώς και είναι σκόπιμο να ενισχύονται. Όμως ανεξάρτητα από το ύψος της ενίσχυσης που θα τύχουν θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχουν κριτήρια. Είτε αυτά που προτείνονται στο νομοσχέδιο, είτε κάποια άλλα που θα προτείνουν. Αρκεί να είναι συγκεκριμένα, αντικειμενικά και μετρήσιμα.
Αν πάλι δεν τους ενδιαφέρει η χρηματική ενίσχυση από την πολιτεία, τότε δεν τους αφορούν οι όποιες τέτοιες ρυθμίσεις και κριτήρια. Μπορούν να συνεχίσουν να προσφέρουν το εθελοντικό κοινωνικό τους έργο με βάση το καταστατικό τους, όπως και μέχρι σήμερα. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να τους επιβάλει τα όποια κριτήρια πέραν των γενικών κανόνων που προβλέπονται για την λειτουργία των συλλόγων. Και αυτό καλύπτεται από την έγκριση του καταστατικού τους από τα δικαστήρια.
Δύο θέματα που απαιτούν την εξείκευση τους μέσω του Νόμου είναι:
Α) Η εφαρμογή από τις τράπεζες των αποφάσεων των ανωτάτων δικαστηρίων. Δεν είναι επιτρεπτό ο Αρειος Πάγος να εκδίδει απόφαση για τις παράνομες χρεώσεις σε τρέχοντες λογαριασμούς και οι τράπεζες ειδικά η Πειραιώς να μη την εφαρμόζουν με προσχήματα δήθεν άλλος ο τρεχούμενος και άλλος ο όψεως. Εκτός του ότι α) μια επιχείρηση και ιδιαίτερα αυτές που έχουν δοσοληψίες με το κοινό καθημερινά εισπράττουν χρήματα που θα πρέπει να τα καταθέσουν στον λογαριασμό τους και β)που καταναλωτής θεωρείται και κάθε νομικό πρόσωπο, με την τροποποίηση του 2251 με τον 3587 οπότε και από τότε τουλάχιστον το νομικό πρόσωπο είναι τελικός χρήστης της υπηρεσίας, είναι αδιανόητο να χρεώνουν διάφορα έξοδα όπως π.χ για κινήσεις καταθέσεων σε τρεχούμενους λογαριασμούς πάνω από ορισμένες π.χ 4 ή 10 μηνιαίως, έξοδα άτοκων τρεχούμενων λογαριασμών (και άτοκοι και έξοδα!, χρέωση για κατάθεση επιταγής προς είσπραξη), κάποτε το νομικό μας σ΄λυστημα θα πρέπει να προβλέψει έκτός από τις κυρώσεις και ποινικές τιμωρίες για τον υπάλληλο πορκειμένου να τον εξαναγκάσει να μην εκτελεί τις παράνομες εντολές της εκάστοτε διοίκησης καλυπτόμενος από τα τιμολίγια ή τις εντολές. Χρεώσεις για έξοδα σφραγίσματος ακάλυπτων επιταγών θα πρέπει να γίνονται στους λογαριασμούς του εκδότη και να μην απαιτούνται από τον κομιστή ο οποίος και το κεφάλαιο του χάνει και τα έξοδα πληρώνει! (Τράπεζα PROBANK)
Εκτός και αν διαβάζουμε διαφορετικά κείμενα το εδάφιο 2: «Η παράγραφος 9 του άρθρου 2 του ν. 2251/1994, η οποία καταργήθηκε με την παράγραφο 4 του άρθρου 3 του ν. 3587/2007 (ΦΕΚ 152 Α΄), λαμβάνει περιεχόμενο ως εξής:
«Οι διατάξεις των παραγράφων 1, 2, 3, 4 εδ. β, 6 και 8 του παρόντος άρθρου εφαρμόζονται ανάλογα και για τους γενικούς όρους συναλλαγών των συμβάσεων που συνάπτονται μεταξύ ενός προμηθευτή και ενός φυσικού ή νομικού προσώπου που δεν εμπίπτει στον ορισμό του καταναλωτή κατά την παράγραφο 4 του άρθρου 1. Για τις συμβάσεις αυτές εφαρμόζονται ανάλογα και οι διατάξεις της παραγράφου 7 χωρίς δεσμευτικό χαρακτήρα».» είναι ακατανόητο διότι δεν φαίνεται καμιά σύνδεση μεταξύ των διατάξεων του καταργηθέντος, του ισχύοντος και του προτεινόμενου.
ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΕΙΑ-ΝΟΘΕΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΕΠΙΛΥΣΗ Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΕΡΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΩΝ ΑΠΛΑ Ο ΝΟΜΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ ΣΚΟΠΟΥΣ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΔΙΕΠΕΙ ΤΙΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΩΝ , ΩΣ ΙΝΚΑ ΕΙΧΑΜΕ ΖΗΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΗΓΟΡΟΥ ΤΟΥ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙ ΑΥΤΟΥ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΠΩΣ Ο ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΘΑ ΠΙΣΤΟΠΟΙΕΙ ΤΙΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΔΗΛ ΤΟΝ ΕΘΕΛΩΝΤΙΣΜΟ,ΚΑΤΑΡΓΕΙ ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ΤΗΝ ΥΠΑΡΧΟΥΣΑ ΔΟΜΗ Α΄ΒΑΘΜΟΥ ΚΑΙ Β΄ΒΑΘΜΟΥ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΙ ΑΝΑΓΚΑΖΕΙ ΤΗΝ ΔΗΜΗΟΥΡΓΙΑ ΠΟΛΛΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ , ΜΕ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΤΗΝ ΕΙΣΠΡΑΞΗ ΕΙΣΦΟΡΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΘΟΥΝ ΟΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ,,ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΠΩΣ Η ΥΠΑΡΧΟΥΣΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΣΩΣΤΗ
Παρατηρήσεις και προτάσεις στη διαβούλευση για τροποποίηση των ουσιαστικών διατάξεων του Ν. 2251/1994
1. Άρθρο 4 § 13, γ « Οι παράγραφοι 2 περίπτωση στ, 7,8,9 περίπτωση δ,10,11 πρώτο εδάφιο του παρόντος άρθρου…..» πρέπει να αναδιατυπωθεί προκειμένου να είναι σε αρμονία με την § 2,β και § 7 διότι :
Α) Στις συμβάσεις μεταφοράς που συνάπτονται από απόσταση ο καταναλωτής είναι δεσμευμένος από τον μεταφορέα, που χρησιμοποιεί τα ψιλά γράμματα και κατά κύριο λόγο σε ξένη γλώσσα, σχετικά με το δικαίωμα υπαναχώρησης (ακύρωσης του εισιτηρίου για εύλογη αιτία), στερείται του χρηματικού ποσού που έχει καταβάλλει στον μεταφορέα ενώ θα πρέπει να υποχρεωθεί ο μεταφορέας να αποδείξει την συνολική βλάβη που υπέστη από την ακύρωση της μεταφοράς από τον καταναλωτή, και ειδικότερα το διαφυγόν κέρδος από την μη χρήση της μεταφοράς από τον καταναλωτή. Υπάρχουν πλήθος περιπτώσεων που ο μεταφορέας έστω και την τελευταία στιγμή μεταπωλεί την ακυρωθείσα θέση που έχει ήδη πληρώσει ο καταναλωτής και έτσι κερδίζει διπλάσια, ακόμη όμως και στην περίπτωση που η υπηρεσία δεν πουληθεί η ζημιά του μεταφορέα είναι αναλογική καθόσον αρκετά από τα συστατικά της υπηρεσίας δεν χρησιμοποιούνται, τρόφιμα, καύσιμα, υπηρεσίες εδάφους και αέρος που αποτελούν κοστολογικά στοιχεία του ναύλου.
Β) Στις συμβάσεις καταλύματος ο καταναλωτής παραμένει στο έλεος του προμηθευτή ξενοδόχου ως προς την παροχή της υποσχεθείσης υπηρεσίας. Το μόνιμο παράπονο των καταναλωτών στην ένωση μας είναι ότι άλλη υπηρεσία αγόρασαν και άλλη τους προσφέρθηκε (ποιοτική διαφορά). Ζητάνε δωμάτιο συγκεκριμένης ποιότητας και παίρνουν τελείως διαφορετικό και για τον λόγο αυτό, ΜΟΝΟ μετά από την παράδοση και την ποιοτική και ποσοτική ΑΠΟΔΟΧΗ της υπηρεσίας από τον καταναλωτή θα πρέπει να εισπράττεται το τίμημα από τον προμηθευτή. Ο καταναλωτής θα πρέπει να καταβάλλει κάποιας μορφής εγγύηση, π.χ, πιστωτική κάρτα, κατάθεση σε τράπεζα, και α) σε περίπτωση no show, να υφίσταται τις προβλεπόμενες κυρώσεις, ενώ β) σε περίπτωση που οι προσφερόμενες υπηρεσίες είναι διαφορετικές από αυτές που είχε αγοράσει να επιστρέφεται η εγγύηση και να υφίσταται ο προμηθευτής τις προβλεπόμενες κυρώσεις.
2. Σχετικά με το άρθρο 15 § 2 έχουμε τις εξής γενικές και ειδικές παρατηρήσεις:
Α. Η κατηγορίες που προτείνονται και διακρίνονται αποκλειστικά από το πλήθος και τους ίδιους πόρους των μελών αποτελούν τουλάχιστον ευσεβείς πόθους ή το χειρότερο αποκύημα φαντασίας και εθελοτυφλίας. Οι συντάκτες της παραγράφου αυτής δεν έχουν καμία σχέση τουλάχιστον με την σημερινή πραγματικότητα. Ακόμη κι αν ο σκοπός είναι η συνένωση των καταναλωτικών ενώσεων σε μεγαλύτερα σχήματα δεν έχουν παρά να προσθέσουν τα ενεργά μέλη κάθε πιστοποιημένης ένωσης και από εκεί θα διαπιστώσουν τις ουτοπικές τους προτάσεις, εκτός κι αν επιθυμούν την ύπαρξη δύο ενώσεων μόνο.
Θα πρέπει να κατανοήσουν ότι οτιδήποτε έχει σχέση με τον ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟ πραγματοποιείται κυρίως από την διάθεση και το Ψώνιο (!) ορισμένων οραματιστών για ένα καλλίτερο αύριο, για μια πιο δίκαιη κοινωνία. Αυτοί είναι που σηκώνουν και το κύριο βάρος της ενεργοποίησης και πραγματοποίησης των στόχων του εθελοντισμού. Μια ματιά στους καταλόγους συμμετοχής κάθε συγκέντρωσης στα καλέσματα του ΓΓΚ θα αποδείξει την παραπάνω αλήθεια. Οι ίδιοι και οι ίδιοι! Ακόμη χειρότερα όταν ο εθελοντισμός ΚΑΠΕΛΩΝΕΤΑΙ από την κρατική εξουσία η οποία επιβάλλει όρους και κανόνες που δεν προσιδιάζουν στον εθελοντισμό όπως ελάχιστο αριθμό, υποχρεωτικές συνδρομές, κ.α, που καλύπτονται οι όροι αυτοί κάτω από τον μανδύα της, αναλογικά, μηδενικής κρατικής οικονομικής ενίσχυσης που μέχρι σήμερα αποτελεί όνειδος για μια ευνομούμενη κοινωνία που θέλει και επιδιώκει να έχει καταναλωτικό κίνημα. Ακόμη χειρότερα που απαιτείται από τις ενώσεις να πραγματοποιούν έργο και δράσεις χωρίς οικονομική ενίσχυση, χωρίς κάποια βοήθεια από την εποπτεύουσα (!) αρχή. Ως παράδειγμα αναφέρω ότι ζητήθηκε από τις ενώσεις να συνδράμουν τους χειμαζόμενους καταναλωτές με τα τραπεζικά δάνεια. Πως θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν ικανοποιητικά τον κάθε καταναλωτή όταν δεν διαθέτουν την κατάλληλη νομική υποδομή όταν οι υπηρεσίες που θα προσφέρονταν στους καταναλωτές θα είχαν νομικό και λειτουργικό κόστος που ήταν αδύνατο να καλυφθεί από τις συνδρομές των μελών;
Κατόπιν αυτών θα πρέπει να αντιληφθούν οι κρατούντες ότι αν πραγματικά επιθυμούν ένα ζωντανό καταναλωτικό κίνημα και όχι απλώς μια διεύθυνση για να γεμίσουν τα γραφεία της Κάνιγγος, θα πρέπει να το υποστηρίξουν όχι μόνο θεσμικά αλλά και οικονομικά προκειμένου να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των καταναλωτών. Και όταν λέμε οικονομικά εννοούμε με την εγγυημένη κρατική επιχορήγηση του υποχρεωτικού ελάχιστου κόστους λειτουργίας που ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ από την νομοθεσία, και θα αποδεικνύεται από τις ταμειακές και λογιστικές εγγραφές της κάθε πιστοποιημένης ένωσης.
Εν συντομία στο άρθρο 10 § 6, δ, θα πρέπει να διατυπωθεί « εγγυημένη κρατική ετήσια επιχορήγηση του υποχρεωτικού ελάχιστου κόστους λειτουργίας που προβλέπεται από τις διατάξεις του νόμου αυτού», παραλειπόμενου του υπόλοιπου περί ο.τ.α καθόσον ουδέποτε διέθεσαν ούτε λεπτό σε καταναλωτικές ενώσεις.
Παράλληλα θα πρέπει να επιτραπεί η ενίσχυση των ενώσεων από ιδιωτικούς φορείς που θα πρέπει να υπόκειται σε πλήρη διαφάνεια. Κάποτε θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι υπάρχουν και ιδιωτικοί φορείς και επιχειρήσεις που ενδιαφέρονται πραγματικά για τους καταναλωτές, που πιστεύουν στον ενημερωμένο καταναλωτή, που επιθυμούν να συμβάλουν στην πρόοδο του καταναλωτικού κινήματος γιατί έχουν αντιληφθεί το ΙΔΙΟΝ όφελος που προκύπτει. Ξοδεύουν τεράστια ποσά σε διαφημίσεις των προϊόντων τους και κάποια από αυτά τα ποσά θα μπορούσαν να κατευθυνθούν σε καταναλωτικές ενώσεις, χωρίς ανταλάγματα. Απαραίτητη προϋπόθεση να μην έχει κατευθείαν δοσοληψίες με τον καταναλωτή, π.χ ένα πολυκατάστημα που εμπορεύεται με τον καταναλωτή από την φύση του θα πρέπει να αποκλείεται ενώ ένας παραγωγός που διαθέτει το προϊόν του ή την υπηρεσία του μέσω τρίτων στο καταναλωτικό κοινό να μπορεί να επιχορηγεί πιστοποιημένες καταναλωτικές ενώσεις. Π.χ πολυκαταστήματα, τράπεζες =όχι, παραγωγοί, όπως αναψυκτικών, τροφίμων=ναι.
Γ. Το τηλεφωνικό κέντρο 1520 έχει αποδειχθεί κατώτερο των προσδοκιών. ΔΕΝ ΔΙΝΕΙ ΛΥΣΕΙΣ αλλά διαιωνίζει καταστάσεις ώσπου να ατονήσει το ενδιαφέρον των καταναλωτών για το πρόβλημα τους και να το ξεχάσουν. Ομοίως και η διεύθυνση του συνηγόρου του καταναλωτή. Προτείνουμε και οι δύο διευθύνσεις να καταργηθούν και οι δράσεις τους να διαμοιραστούν σε πιστοποιημένες καταναλωτικές ενώσεις που θα ενισχυθούν τουλάχιστον με το κόστος των καταργούμενων υπηρεσιών. Έτσι θα ζωντανέψουν οι ενώσεις, θα αποκτήσουν υποχρεωτικά πλέον, σκοπό, υπευθυνότητα και υποχρεωτικό απολογισμό πεπραγμένων.
Ευελπιστούμε σε μελέτη και αποδοχή των προτάσεων μας και ευχαριστούμε την και Κρητικοπούλου από την γραμματεία της ΕΚΠΟΙΖΩ που μας ενημέρωσε για την διαβούλευση σε αντίθεση με την ΓΓΚ που ενώ ήταν υποχρεωμένη θεσμικά, αγρόν ηγόρασε.
Ιωακείμ Γράψας
Πρόεδρος ΠΕΚΤΤΥ