Άρθρο 39

Η παράγραφος 1 του άρθρου 415 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας αντικαθίσταται ως εξής:

«Το δικαστήριο μπορεί να εξετάσει ένα ή περισσότερους διαδίκους για την αλήθεια των πραγματικών γεγονότων.»

  • 21 Μαρτίου 2011, 20:23 | Κώστας Δημητρίου

    ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΩ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΑΦΩΝΟΝΤΑ , ΑΝ ΠΡΟΒΛΕΠΟΤΑΝ ΟΤΙ ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΞ’ ΑΚΟΗΣ, ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ Ο ΑΥΤΟΠΤΗΣ ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΩΣ Ο ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΝΑ ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΕΞΟΔΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ.
    ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟ ΜΑΘΑΙΝΕΙ Ο ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ ΟΤΙ ΟΙ ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ ΠΕΡΝΟΥΝ ΩΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΔΑΞΟΥΝ ΤΟΝ ΜΑΡΤΥΡΑ ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ. ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΤΑ ΠΕΙ Ο ΔΙΑΔΙΚΟΣ. ΑΛΛΩΣΤΕ ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΟΝΟ ΟΙ ΔΙΑΔΙΚΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟ ΘΕΜΑ.

  • 13 Μαρτίου 2011, 13:08 | curious

    Διαφωνώ κάθετα με τον προλαλήσαντα. Σε τίποτα δε θα διευκολύνει τη διαδικασία η απαγγελία του ποιήματος που θα έχει προβάρει με το συνήγορό του ο επιμελής διάδικος. Αντιθέτως εφόσον το δικαστήριο κρίνει θα μπει στη διαδικασία των πολλαπλών ερωτήσεων για την ανεύρεση τησ αλήθειας.

  • 11 Μαρτίου 2011, 17:55 | Κώστας Δημητρίου

    Εδώ πρέπει να προστεθεί και το εξής:
    Αν ο διάδικος είναι παρών κατά τη συζήτηση στο ακροατήριο της αγωγής του και ζητηθεί από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του ή από τον ίδιο (όπου επιτρέπεται αυτοπρόσωπη παράσταση) να καταθέσει , το Δικαστήριο υποχρεούται να επιτρέψει την κατάθεση αυτή