Το άρθρο 9 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας αντικαθίσταται ως εξής:
«Για την εκτίμηση του αντικειμένου της διαφοράς λαμβάνεται υπόψη το αίτημα της αγωγής. Δεν συνυπολογίζονται οι παρεπόμενες αιτήσεις για καρπούς, τόκους και έξοδα. Συνυπολογίζονται περισσότερες απαιτήσεις που επιδιώκονται με την ίδια αγωγή. Σε περίπτωση ομοδικίας, αν πρόκειται για διαιρετά δικαιώματα, λαμβάνεται υπόψη το αίτημα κάθε ενάγοντος ή το αιτούμενο από κάθε εναγόμενο, και αν οι απαιτήσεις υπάγονται στην καθ’ ύλην αρμοδιότητα διάφορων δικαστηρίων, αρμόδιο είναι το ανώτερο από αυτά. Σε περίπτωση επικουρικής σώρευσης αγωγών, η αξία του αντικειμένου της διαφοράς προσδιορίζεται από το κατ’ αξίαν ανώτερο αίτημα.»
Ενα μεγάλο θέμα που απαιτεί πολιτική πρωτοβουλία είναι το χωροταξικό των Δικαστηρίων και ειδικά των Πρωτοδικείων. Δεν είναι δυνατόν λ.χ στην Αχαϊα να υπάρχουν 3 Πρωτοδικεία (Πατρα, Αιγιο και Καλαβρυτα), στη Λακωνία 2 (Σπάρτη και Γύθειο) και στην Αττική μόλις 2 (Πειραιώς με περιφέρεια την πρώην Νομαρχία Πειραιώς και Αθήνας με περιφέρεια 5 εκατομ. κατοίκων!!!). Πρέπει να ιδρυθεί ακόμα ένα (τουλαχιστον) Πρωτοδικείο στην Αττική (με εύκολη πρόσβαση με τα Μ.Μ.Μεταφοράς και ενιαίο Δικηγορικό Σύλλογο – δηλ. τον Δ.Σ.Α και για το νέο Πρωτοδ.), όπως είχε προβλεφθεί το 1984(είχαν προβλεφθεί 2 στην Αγ. Παρασκευή και στο Περιστέρι, αλλά δεν έγιναν τελικά) και να διασπαστεί το Πρωτοδ. Αθηνών. Οσα μέτρα εξορθολογισμου και επιτάχυνσης των δικών (πολιτικών και ποινικών) και αν ληφθούν , αν δε λυθεί το χωροταξικό , δραστική λύση στην καθυστέρηση απονομής της δικ/νης δεν πρόκειται να υπάρξει. Είναι χαρακτηριστικό ότι η καθυστέρηση στον προσδιορισμό αγωγών και αιτήσεων που ευλογως υπάρχει στο Πρωτ. Αθηνών δεν υπάρχει στο Πρωτ. Πειραιώς. Τέλος, πρέπει να υπάρξει και άμεση αύξηση του αριθμού των Πρωτοδικών (με τον επόμενο εισαγωγικό διαγωνισμό στην Ε.Σ.ΔΙ), διότι πλέον -και στην πολιτική και στην ποινική δίκη (με το Ν. 3904/10)- επιβαρύνονται σημαντικα, σε σχέση με το παρελθον.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΟΤΙ ΚΑΤΑΝΟΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΤΙΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΒΕΛΤΙΩΣΕΙΣ,ΔΙΟΤΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ ΑΠΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΣΕ ΝΟΜΙΚΟΥΣ Η ΕΧΟΥΝ ΟΡΟΥΣ ΔΥΣΝΟΗΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΠΟΛΙΤΗ. ΘΕΛΩΝΤΑΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΩ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΣΑΣ ΑΥΤΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΝΕΜΕΝΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΕ ΔΗΚΑΣΤΗΡΙΑ ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΤΑ ΕΞΗΣ 1 ΕΩΣ ΔΥΟ (2) ΑΝΑΒΟΛΕΣ 2 ΕΩΣ ΕΝΑ (1) ΜΗΝΑ Η ΚΑΘΕ ΑΝΑΒΟΛΗ (ΕΤΣΙ ΚΑΘΕ ΠΛΑΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ Π.Χ. ΥΓΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΝ ΑΡΚΕΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΑΣΗ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΘΥΣΤΕΡΙΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΙΚΑΣΗΣ) 3 ΣΥΣΣΩΡΕΥΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΞΟΔΩΝ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΧΑΝΕΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΕ ΠΟΛΥ ΑΠΛΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ.(ΕΤΣΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΗ ΜΙΑ ΔΙΚΗ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΧΑΣΕΙ,ΜΕΙΩΝΟΝΤΑΣ ΕΤΣΙ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΝΙΣΧΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ.) ΣΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΧΑΣΑ ΠΟΛΥ ΧΡΟΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΟΥ ΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΑΝΑΒΟΛΕΣ, ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΠΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΘΥΣΤΕΡΙΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΣΧΟΛΕΙΕΣ ΤΟΥΣ,ΚΕΡΔΙΣΑ ΤΕΛΙΚΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ,ΑΛΛΑ Ο ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ ΑΘΩΟΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΕΣΗ ΓΙΑΤΙ ΠΕΡΑΣΑΝ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΑΠΛΩΣ ΔΕΝ ΕΚΔΙΚΑΣΤΗΚΕ Η ΕΦΕΣΗ ΤΟΥ.
Με το παρόν σχέδιο νόμου θίγονται θέματα ταχύτερης ορθότερης, απλούστερης και ουσιαστικότερης απονομής δικαιοσύνης, γι’ αυτό και θα θέλαμε να δοθεί προσοχή στο θέμα της επίσπευσης των διαδικασιών απονομής δικαιοσύνης σε δικαστικές υποθέσεις κατά τις οποίες συζητείται παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχείρισης στην απασχόληση για λόγους αναπηρίας (ν. 3304/2005 ΦΕΚ16/27-1-2005).
Είναι κατανοητό ότι τέτοιου είδους υποθέσεις αφορούν στην παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία. Γι’ αυτό θα θέλαμε να εξετάσετε την ακόλουθη πρόταση: Σε περίπτωση που οι διάδικοι είναι άτομα με αναπηρία και διεκδικούν την ικανοποίηση απαιτήσεων που πηγάζουν από διαφορές με εργοδότη λόγω παραβίασης της αρχής ίσης μεταχείρισης (απόλυση, εύλογες προσαρμογές κ.λπ) ή διεκδίκηση οικονομικών απαιτήσεων, ορίζεται δικάσιμος που δεν απέχει περισσότερο από 20 ημέρες από την κατάθεση του δικογράφου.
Σε περίπτωση ματαίωσης της συνεδρίασης για οποιοδήποτε λόγο, οι ανωτέρω υποθέσεις μεταφέρονται σε επόμενη συνεδρίαση που δεν ξεπερνά το 15ανθήμερο.
… 18/03/2011
ΑΙΤΗΜΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗΣ ΚΠολΔ
Ιστορικό
Μετά από τετραετή δικαστικό αγώνα, ο υπογράφων καθώς και οκτώ άλλοι εργαζόμενοι, πετύχαμε την έκδοση αμετάκλητων δικαστικών αποφάσεων για την καταβολή των μη καταβληθέντων αμοιβών μας, από τεχνική εταιρεία, έναντι της εργασίας μας στα πλαίσια κατασκευής δημόσιου έργου στην κατασκευαστική κοινοπραξία του οποίου συμμετείχε και η εν λόγω τεχνική εταιρεία.
Στη συνέχεια ακολούθησαν, κατασχέσεις τμήματος του εργολαβικού ανταλλάγματος που είχε καταθέσει στο κατάστημα … του ΤΠΔ, η αρμόδια δημόσια υπηρεσία, και τελικά η σύνταξη πίνακα κατάταξης για τη διανομή του κατασχεθέντος ποσού. Αν και οι εννέα εργαζόμενοι στο ως άνω έργο καταταχθήκαμε προνομιακά για την ικανοποίηση των απαιτήσεων μας, εντούτοις αυτό δεν κατέστη δυνατό λόγω της άσκησης τριών ανακοπών κατά του πίνακα κατάταξης (εφαρμόζονται τα άρθρα 933 επ.), από λοιπούς συμμετέχοντες στη διαδικασία διανομής.
Οι ανακοπές ασκήθηκαν τον 12ο/2010 και 1ο/2011, ενώπιον του Πρωτοδικείου … και προσδιορίστηκαν για την ../12/2011, ../01/2012 και ../01/2012. Στη συνέχεια οι εννέα εργαζόμενοι οι οποίοι έχουμε καταταχθεί στον πίνακα κατάταξης, καταθέσαμε αίτηση προτίμησης, για την συνεκδίκαση των ανακοπών και προσδιορισμό συντομότερης δικασίμου, η οποία απερρίφθη, και μάλιστα παράνομα. Από επαφές του πληρεξούσιου δικηγόρου με τους αρμόδιους δικαστές, προέκυψε ότι ο πραγματικός λόγος απόρριψης του αιτήματος ήταν τα υπερφορτωμένα πινάκια. Το αίτημα τροποποιήθηκε και κατατέθηκε ξανά ως αίτημα επίσπευσης της συζήτησης, χωρίς και πάλι κανένα αποτέλεσμα.
Διατάξεις ΚπολΔ οι οποίες χρήζουν συμπλήρωσης
Κατέστη ηλίου φαεινότερο ότι, λόγω των υπερφορτωμένων πινακίων, οι δικαστές τ.. …, δεν εφαρμόζουν ποτέ τις διατάξεις της παρ. 5 του άρθρου 226 και της παρ. 2 του άρθρου 230, ακόμα και όταν κάτι τέτοιο επιβάλλεται για κοινωνικούς λόγους, όπως πχ όταν μεταξύ των διαδίκων περιλαμβάνεται ομάδα εργαζομένων οι οποίοι διεκδικούν την ικανοποίηση απαιτήσεων από μη καταβολή δεδουλευμένων.
Λόγω των ανωτέρω, καθίσταται επιτακτική η θέσπιση συμπληρωματικών – προς τις υφιστάμενες διατάξεις του άρθρου 933 – διατάξεων, οι οποίες, στην περίπτωση που διάδικοι είναι εργαζόμενοι-ομάδα εργαζομένων ή διεκδικούν την ικανοποίηση απαιτήσεων που πηγάζουν από εργατικές διαφορές, είτε, θα προβλέπουν υποχρεωτικό ορισμό δικασίμου που να μην απέχει περισσότερο από 15 ημέρες από την κατάθεση του δικογράφου στο δικαστήριο (σχετικό άρθρο 32 Ν. 1545/1985), είτε θα προβλέπουν την εκδίκαση των υποθέσεων όχι στα πλαίσια τακτικής διαδικασίας αλλά ειδικής. Θα πρέπει επίσης να ληφθεί πρόνοια έτσι ώστε οι ήδη προσδιορισθείσες υποθέσεις, να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο μετά από αίτηση προτίμησης-επίσπευσης συζήτησης με βάση τις διατάξεις της παρ. 5 του άρθρου 226 και της παρ. 2 του άρθρου 230.
Παρακαλώ, για την άμεση εξέταση του αιτήματος, λόγω της ιδιαίτερης κοινωνικής σημασίας του.
Ο αιτών
Καλησπέρα κ. Υπουργέ.
Θα σας πω την προσωπική μου εμπειρία από το δικαστικό σύστημα της Χώρας.
Τραυματίστικα σοβαρά το 1996 ενώ υπηρετούσα την στρατιωτική μου θητεία , με αποτέλεσμα να αποκτήσω μια σοβαρή αναπηρία. Το Στρατοδικείο έγινε αμεσώς το 1998 (από το Στρατιωτικό Νοσοκομείο βγήκα το 1997) και μετά ξεκίνησε το μαρτύριο για να πάρω αποζημίωση. Το Πρωτόδικο Δικαστήριο έγινε στο Βολό το 1999, όπου και έγινε το ατύχημα,ενώ η αγωγή μου κατά του Ελληνικού Δημοσίου έγινε αμέσως μετά την εκδόση της απόφασης του Στρατοδικείου (Φεβ. 1998) τον Μαρ. 1998 και δικαιώθηκα στα περίπου μισά λεφτα από αυτά που ζητούσα. Το Ελληνικό Δημόσιο μου έκανε έφεση, πράγμα που με έκανε να του κάνω και εγώ έφεση στην εφεσή του για την προστασία μου ,οι οποίες εκδικάστηκαν το 2000 στο Διοικητικό Εφετείο Λάρισας, η απόφαση βγήκε το 2001 και καθαρογράφηκε το 2002 και δικαίωνε το Ελληνικό Δημόσιο, διότι δεν ευθύνονταν κατά 100% αλλά 99% και εγώ 1% στο ατύχημα, ενώ η ΕΔΕ, το Στρατοδικείο, και το Πρωτοδικείο με δικαίωσαν 100% κατά του ελληνικού δημοσίου. Πήρα την πενιχρή αποζημίωση που μου εκδίκασαν και έκανα πάλι έφεση το 2002 στο ΣτΕ, η οποία εκδικάστηκε τον ίδιο χρόνο (2002) και με δικαίωσε επιστρέφοντας την υπόθεση στο Διοικητικό Εφετείο Λάρισας, όμως η απόφαση του ΣτΕ βγήκε 1 χρόνο μέτα το 2003 και καθαρογράφηκε 2 χρόνια μετά το 2005 και 1 χρόνο μετά το 2006 επανεκδικάστικε η υποθεσή μου στο Διοικητικό Εφετείο Λάρισας, η απόφαση βγήκε 1 χρόνο μετά το 2007 και καθαρογράφηκε το ίδιο έτος στο οποίο επίσης πήρα και την αποζημίωση που μου εκδίκασαν, η οποία ήταν όμοια με την πρώτη φορά και αρθροιζόμενες μου έδωσαν τελικά το ποσό που εκδίκασε το πρωτοδικειό Βόλου. Κύριε Υπουργέ σας ερωτώ, γιατί τόσοι ταλαιπωρία, 9 ολόκληρα χρόνια για μία υπόθεση οπού ήταν καθαρή από την αρχή, ευθύνοταν το Ελληνικό Δημόσιο και έπρεπε να πλήρωση. Θέλω να προτείνω σε παρόμοιες υποθέσεις να μην γίνονται δικαστήρια για αποζημιώσεις αλλά όπως στην υποθεσή μου το Στρατοδικείο, σε άλλες όμοιες περιπτώσεις τα ανάλογα δικαστήρια, να επιδικάζουν την αποζημίωση βάση μίας λίστας όπως των ασφαλιστικών εταιρίων που βλέπουμε στα ασφαλιστήρια συμβόλαια. Πιστεύω ότι έτσι θα μειωθή η γραφειοκρατία, η δικομανία, και τέλος η ταλαιπωρία του πολίτη. Έτσι θα έχουμε ταχεία απόδοση της Δικαιοσύνης. Καλή επιτυχία στο έργο σας.
Η δικαιοσυνη έχει επιβαρυνθει με υποθεσεις π.χ χρηση ναρκωτικων οι οποίες δεν θα πρεπει να ειναι αρμοδιοτητας της αλλα του υπουργειου υγειας.είναι δυνατον να απασχολειται το δικαστηριο για υποθέσεις χρήσης ινδικης κανναβης???? Επισης για θεματα κοινα και όμοια, τα οποια απασχολουν (συνήθως αστικες υποθεσεις)μεγάλο μέρος του ελληνικου λαου και ενω υπαρχουν αποφασεις της ολομελειας οι δικηγοροι να ασκουν αγωγες και αντιαγωγες και να κανουν εφέσεις?????? π.χ ειναι δυνατον να απασχολειται ο δικαστης με υποθέσεις οπως παρκιν?????? Οι δικηγόροι, εδώ εχουν την μεγαλύτερη ευθύνη, οι οποίοι δεν συμβουλευουν τους πελατες τους να κλεισουν εξωδικαστικα τις υποθεσεις τους αλλα τους σέρνουν σε ατελιωτες περιπετειες στα δικαστιρια. Στο τέλος και χανουν τις υποθέσεις και επιβαρυνουν τους πελατες του με δικαστικα έξοδα.
προσωπικα δεν νομιζω να βελτιωθει η κατασταση της δικαιωσυνης γιατι βολευει πολλους. ομως ακομα και τους ιδιους του δικηγορους που βολευει, θα βελτιωνωταν η θέση τους αν οι διαδικασιες αλλαζαν
Είμαι δικηγόρος 16 χρόνια .
Πιστεύω ότι για τον εξορθολογισμό της απονομής της Δικαιοσύνης
Θα πρέπει
1. Να καταργηθούν οι πολυμελείς συνθέσεις στον πρώτο βαθμό δικαιοδοσίας για όλα τα Πολιτικά και Διοικητικά Δικαστήρια( εκτός από τις ακυρωτικές διαδικασίες ) .
2. Θα πρέπει για κάποιο χρονικό διάστημα να γίνει έναρξη και απογευματινής λειτουργίας των Δικαστηρίων , προκειμένου να αποσυμφορηθούν τα πινάκια .
3. Να περιορισθούν οι δικαστικές διακοπές μόνο στο διάστημα από 1 έως 31 Αυγούστου .
4.Να επεκταθεί η δυνατότητα της παράστασης με δήλωση , να καταλαμβάνει όλες τις περιπτώσεις κατά τις οποίες οι διάδικοι δεν εξετάζουν μάρτυρες στο ακροατήριο .
5. Να αυξηθεί το όριο καθ΄ύλην δικαιοδοσίας του Ειρηνοδικείου στα 25.000 €
6. Να υπάρξει υποχρεωτικός θεσμός διαμεσολάβησης από Δικηγόρο, σε υποθέσεις άνω των 80.000 € . Ο Δικηγόρος Διαμεσολαβητής , πρέπει να έχει πιστοποίηση από το Δικηγορικό Σύλλογο . Και ο οποίοας θα επιλέγεται με κλήρωση , κατ΄ αρχήν από τον κατάλογο των Παρ’ Αρείω Πάτω Δικηγόρων και κατόπιν από τον κατάλογο διαμεσολαβητών , όταν οι Δικηγορικοί Σύλλογοι προσωρήσουν σε πιστοποιήσεις . Θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να προτείνει στα μέρη λύσεις . Θα πρέπει να μπορεί αυτοβούλως να προσφεύγει στην διαδικασία των Ασφαλιστικών Μέτρων για να εξασφαλίζει την μη καταδολίευση κάποιου από τους διαδίκους να έχει δικαίωμα να ζητεί κατάσταση των πραγματικών περιουσιακών στοιχείων, τα οποία και να δύναται να δεσμεύει , , και να καταλήγει σε πόρισμα , εντός μηνός, το οποίο να τίθεται σε διαωβούλευση από τα αντίδικα μέρη και να οριστικοποιείται εντός ενός μηνός , το οποίο θα πρέπει να αποτελεί στοιχείο της δικογραφίας . Θα αμοίβεται από το δικηγορικό Σύλλογο με την κλίμακα των συμβολαίων και η αμοιβή του θα προκαταβάλεται από τον ενάγοντα διάδικο . Και θα καταλογίζεται στα δικαστικά έξοδα.
Κατά της αποφάσεως μεσολαβήσεως οι διάδικοι θα μπορούν να προσφεύγουν , αφού καταβάλλουν το διπλάσιο της νόμιμης αμοιβής του διαμεσολαβητή. Και για συγκεκριμένους λόγους , όπως παράβαση ουσιστικής διατάξεως νόμου , η οποία θα πρέπει να αιτιολογείται. Παράβαση της αρχής της αναλογικότητας , διότι η πρόταση του διαμεσολαβητή είναι ανεφάρμοστη, ή ιδιαιτέρως επαχθής για κάποιον από τους διαδίκους και του στερεί τη δυνατότητα για αξιοπρεπή διαβίωση , ή στοιχειώδη οικονομική δραστηριότητα .
Αν τα μέρη αποδέχονται την πρόταση του διαμεσολαβητή , θα μπορούν να την επικυρώνουν , με έγκριση του Προέδρου Πρωτοδικών κατά τη διαδικασία των Ασφαλιστικών Μέτρων . Ο Πρόεδρος Πρωτοδικών θα μπορεί να κάνει μόνο έλεγχο νομιμότητος και καταστρατήγησης των απαγορεύσεων από διατάξεις δημοσίας τάξεως .
Δεν είμαι νομικός.
Ταλαιπωρούμαι από το 2007 με ένα θέμα παραβίασης του ιδιωτικού χώρου στάθμευσης μου (με συμβόλιο και ΚΑΕΚ στο κτηματολόγιο). Προτού προχωρήσω σε αγωγές έκανα εισαγγελική παραγγελία που αγνοήθηκε και συνεχίστηκαν από το γείτονά μου οι παραβιάσεις σε καθημερινή βάση. Υποχρεώθηκα (όχι επειδή είμαι δικομανής – εξάλλου σε αυτήν την περίπτωση δε θα περίμενα να γίνω 39 ετών για να ξεκινήσω αυτό το «χόμπυ») να κάνω ασφαλιστικά τα οποία κέρδισα 100%, οι παραβιάσεις όμως 14 μήνες τώρα συνεχίζονται. Αναμένοντας την εκδίκαση της τακτικής αγωγής έκανα και μηνύσεις για απείθεια και αγωγή για αποζημίωση με βάση την απόφαση των ασφαλιστικών.
Σκέφτομαι πόσο πιο πρακτικό για εμένα (τον θιγόμενο πολίτη) και τον κρατικό μηχανισμό (δικαστήρια, κτλ) θα ήταν εάν είχε δωθεί κάποια αρμοδιότητα πχ. σε αστυνομικά όργανα (τροχαία;), να διαπίστωναν την παραβίαση αυτή σε ιδιωτικό κοινόχρηστο χώρο τις πρώτες φορές και μετά να προέβαιναν σε έκδοση κλήσης παράνομης στάθμευσης (80€ και 20 ημέρες αφαίρεση πινακίδων). Αμφιβάλω εάν η πλειοψηφία των παρανομούντων θα το επαναλάμβαναν και έτσι δεν θα ταλαιπωρούνταν οι πολίτες αλλά και τα δικαστήρια θα είχαν την άνεση να ασχοληθούν σωστά με την επίλυση σημαντικότερων αστικών/ποινικών διαφορών.
Περιληπτικά μόνο από τη δική μου περίπτωση έχουν γίνει/προγραμματιστεί οι εξής δίκες:
1) ασφαλιστικά μέτρα
2) τακτική αγωγή
3) 2 μηνύσεις απείθειας
4) 2 μηνύσεις για ξυλοδαρμό μου εξαιτίας του ίδιου θέματος
5) αγωγή για αποζημίωση με βάση τα ασφαλιστικά
έχω ξαναπληρώσει τη θέση στάθμευσης, το πρόβλημα μου υφίσταται και όλα αυτά σε ένα ευρωπαικό «ευνομούμενο» κράτος.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Μόνο όταν μπορέσουμε να ασχοληθούμε και να επιλύσουμε σωστά τα μικρά θέματα θα είμαστε σε θέση να αποπειραθούμε να λύσουμε τα μεγαλύτερα και πιο σύνθετα.
Συγνώμη για την έκταση του μηνύματός μου.
Δεν είμαι νομικός αλλά αγανακτισμένος από τη ουσιαστική αρνησιδικία που έχει περιέλθει η δικαιοσύνη με ευθύνη όλων όσων ασχολούνται με αυτή. Θεωρώντας ότι την μεγαλύτερη ευθύνη την φέρουν οι δικαστές. Υποθέσεις που σε άλλες χώρες σε έξι μήνες το πολύ θα είχαν τελειώσει στην χώρα μας αν δεν παρέλθει πενταετία τίποτα δεν ´τελεσιδικεί’. Η πρόταση μου απλή αλλά θα σπάσει πολλά ´αυγά´.
1)Υποχρεωτική εξωδικαστική διαδικασία για όλες τουλάχιστον τις αστικές υποθέσεις με προσυπογραφή του αποτελέσματος από δικαστή ώστε να αποτελεί δικαστική απόφαση, χωρίς ο προσυπογράφων να έχει το δικαίωμα της οποιαδήποτε αλλαγής (όπως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με τους νόμους)
2)Αν δεν τελεσφορήσει η εξωδικαστική διαδικασία τότε η υπόθεση υποβάλλεται στη γραμματεία του αρμόδιου δικαστηρίου, η οποία το αργότερο την επόμενη εργάσιμη έχει χρεώσει την υπόθεση σε δικαστή και την πράξη την δημοσιεύει στο Διαδίκτυο. Ο δικαστής το αργότερο σε τρεις εργάσιμες μέρες έχει παραλάβει την υπόθεση και προχωράει σε
Α) καταλογισμό 1.000 Ευρώ στο διάδικο που κατά την άποψή του οφείλεται η αποτυχία της εξωδικαστικής διαδικασίας, ανεξάρτητα από την έβαση της δίκης και τα έξοδα της δικής που θα καταλογιστούν με την απόφαση.
β)Ορίζει δικάσιμο εντός εξαμήνου το αργότερο από την κατάθεση στην γραμματεία την οποία δημοσιεύει στο Διαδίκτυο, επίσης την κοινοποιεί και με την σημερινή διαδικασία. Η ημερομηνία προκύπτει μετά από διαβούλευση με τους διαδίκους και μάρτυρες , ώστε να μην υπάρχουν απουσίες και να αποφεύγονται αναβολές. Ο δικαστής έχει ένα έτος προθεσμία να δικάσει και να δημοσιεύσει την απόφαση. Σε περίπτωση που έχει παρέλθει το έτος και δεν έχει δημοσιευτεί η απόφαση ο υπάλληλος της γραμματείας με απλή διαπιστωτική πράξη χωρίς την έγκριση οποιουδήποτε και με την ρήτρα απολύσεως σε περίπτωση αμέλειας, επιβάλει πρόστιμο στον δικαστή ένα μισθό. Σε περίπτωση επανάληψης καθυστέρησης από τον ίδιο δικαστή ο δικαστής αυτοδικαίως απολύεται πάλι με απλή διαπιστωτική πράξη χωρίς καμμία άλλη ειδοποίηση. Εννοείται ότι οι δικαστές θα ενισχυθούν από ένα γραμματέα (τα 1.000ευρώ σε κάθε υπόθεση θα βοηθήσουν), θα περάσουν αναγκαστικά από μαθήματα επεξεργαστή κειμένου (έχουν μαύρα μεσάνυχτα), θα έχουν το δικαίωμα να δικάζουν όποτε θέλουν από το πρωί μέχρι το βράδυ, επίσης και να δίνουν όσες αναβολές θέλουν! Αλλά μέσα σε ένα έτος.
-Θα δίδεται μπόνους στους δικαστές και στις γραμματείς τους, που θα εκδικάζουν πάνω από το 20% του μέσου όρου.
-Δεν θα προβλέπεται αλλαγή δικαστή παρά μόνο σε περίπτωση θανάτου, συνταξιοδότησης ή νοσηλείας του δικαστή, τις υποθέσεις θα τις παραλαμβάνουν άλλοι δικαστές με κλήρωση και με χρονικό όριο ένα έτος από την παραλαβή.
-Θα πρέπει να οριστούν επίσης οι κατ’ ελάχιστο υποθέσεις που θα πρέπει να εκδικάζει κάποιος δικαστής ώστε να συνεχίσει να είναι δικαστής, έχουμε παραδείγματα δικαστών που αποδίδουν και παραδείγματα δικαστών που ´ξύνονται´
-Η ίδια διαδικασία θα πρέπει να ακολουθείται και για της δίκες σε δεύτερο βαθμό, για τις ποινικές υποθέσεις χωρίς την εξωδικαστική διαδικασία (όπου δεν είναι δυνατόν με κρίση του δικαστή που την χρεώνεται)πάλι το όριο να είναι ένα έτος.
Αν εφαρμοστούν τα παραπάνω σας εγγυώμαι ότι σε δύο χρόνια το πολύ θα έρχονται από άλλες χώρες για θαυμάσουν την απονομή δικαιοσύνης στην Ελλάδα.
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Κύριο μέλημα του Σχεδίου Νόμου θάπρεπε να ήταν η βελτίωση της αιτιολογίας των αποφάσεων. Είναι πραγματική ευκαιρία να υπάρξει τομή στην ποιότητα στην εξής βάση .
Η αιτιολογία περιλαμβάνει όχι μόνον τα περιστατικά που δέχθηκε ως αληθή ο Δικαστής, αλλά και τον ειδικό λόγο που αυτός πείσθηκε για την αλήθειά τους. Αντί όμως γι΄ αυτόν οι αποφάσεις συνήθως αναφέρουν την τυποποιημένη φράση: «…απ’ όλα τ’ αποδεικτικά μέσα, τους μάρτυρες τα έγγραφα τα δικαστικά τεκμήρια και τις ένορκες βεβαιώσεις που τέθηκαν υπ’ όψιν του Δικαστηρίου, χωρίς να παραλείπεται κανένα, αποδείχθηκε ότι …», μετά την οποία ακολουθεί έκθεση των πραγματικών περιστατικών που δέχθηκε το Δικαστήριο, τα οποία υπαγόμενα σε συγκεκριμένους κανόνες δικαίου «αιτιολογούν» την εφαρμογή τους. Η διατύπωση αυτή είναι προφανές ότι δεν αρκεί για την στοιχειοθέτηση της «ειδικής και εμπεριστατωμένης» αιτιολόγησης που επιτάσσει το αρ. 93 παρ. 3 εδ. 1 του Συντάγματος. Είναι ανάγκη λοιπόν αυτή η δικαστική «πεπατημένη» να αποκλειστεί με τη διευκρινιστική συμπλήρωση της 2ης παραγράφου του αρ. 340 Κ.Πολ.Δ., η οποία θα πρέπει να επαναδιατυπωθεί ως εξής : « Ο Δικαστής είναι υποχρεωμένος να δηλώνει στην απόφασή του από ποια συγκεκριμένα αποδεικτικά μέσα πείσθηκε για την αλήθεια ή την αναλήθεια εκάστου ουσιώδους για την έκβαση της δίκης ισχυρισμού των διαδίκων. Όταν στην απόφασή του περιλαμβάνει κρίσεις για τα ουσιώδη ζητήματα οι οποίες στηρίζονται σε ελεύθερη εκτίμηση των αποδεικτικών μέσων, πρέπει ν’ αναφέρει και αντίστοιχο συλλογισμό για τον ειδικό λόγο που τον οδήγησε στο σχηματισμό της δικανικής του πεποίθησης».
Ο κ. Β. Σωτηρόπουλος έχει ενδιαφέρους προτάσεις και σε μερικά θέματα συμπληρώνω-σημειώνω τα εξής:
1. Επιτόπου έκδοση απόφασης αμέσως μετά τη συζήτηση της υπόθεσης (επί της έδρας)
Γνωρίζω την δυσκολία και το γεγονός ότι είναι λίγο ξένο με το δικό μας σύστημα, αλλά και αν ακόμα δεν είναι δυνατό η επιτόπου έκδοση, μπορεί λ.χ. να υιοθετηθεί κάτι από άλλα συστήματα , όπως :
Με το πέρας της συζήτησης στο ακροατήριο , να ανακοινώνεται από τον πρόεδρο του Δικαστηρίου ότι την ….. ημέρα και …. ώρα θα ανακοινωθεί η απόφαση του Δικαστηρίου (και έτσι να υπάρχει πραγματική δημοσιότητα στην απόφαση. Σε κάποιες δε περιπτώσεις ασφαλιστικών μέτρων θα μπορούσε να προβλέπεται και άμεσα ή την επόμενη ημέρα (όπως λ.χ. ανακοπές του α954ΚΠολΔ).
2. Πιλοτικές δίκες
Αυτό κατά τη γνώμη μου ενέχει κινδύνους, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις δικών, λχ εργατικές διαφορές , μπορεί να προβλεφθεί.
3. Υποβολή σχεδίου απόφασης
Διαφωνώ, γιατί ο δικηγόρος δεν είναι Δικαστής. Μπορεί όμως να προβλεφθεί ένας τύπος ως πλαίσιο στις προτάσεις , που να βοηθά και την έκδοση αποφάσεως .
4. Παράσταση με δήλωση
Μακάρι για όλους να γίνει υποχρεωτική η παράσταση δια δηλώσεως , όπου δεν προβλέπεται εμμάρτυρη απόδειξη και στις περιπτώσεις που προβλέπεται και εκεί ακόμα μπορεί κάλλιστα να δοθεί η δυνατότητα αν κάποιος διάδικος το επιθυμεί να παρίσταται με δήλωση. Τα ακροατήρια δεν είναι θέατρο και ιδίως στην πολιτική δίκη!
ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΑΝΑΒΟΛΗΣ ΔΙΚΩΝ ΛΟΓΩ ΑΠΕΡΓΙΩΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ-ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ-ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ Η ΔΙΚΗ ΝΑ ΑΝΑΒΑΛΛΕΤΑΙ ΓΙΑ ΕΝΑ(1)ΜΗΝΑ ΤΟ ΑΡΓΟΤΕΡΟ.
ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΕΡΗ ΑΔΙΚΙΑ ΕΝΑ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΠΙΔΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ, ΓΕΓΟΝΟΣ ΝΑ ΑΝΑΒΑΛΛΕΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΕ ΧΡΟΝΟΥΣ ΟΠΩΣ ΟΙ ΑΝΑΒΟΛΕΣ ΠΟΥ ΖΗΤΟΥΝ ΟΙ ΔΙΑΔΙΚΟΙ.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ: ΔΙΚΗ ΓΙΑ ΜΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΜΙΣΘΩΜΑΤΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΣΤΕΓΗΣ ΜΕ ΜΙΑ (1) «ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΚΗ» ΑΝΑΒΟΛΗ ΚΑΙ ΔΥΟ (2) ΑΝΑΒΟΛΕΣ ΛΟΓΩ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΧΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΦΤΑΝΟΥΜΕ ΣΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ (4) ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ….. ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ Ο ΑΔΙΚΩΝ -ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΤΑΙ ΚΑΙ Ο ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΝΑ ΔΙΚΑΙΩΘΕΙ ΕΑΝ ΔΕΝ ΤΟΝ ΠΡΟΛΑΒΕΙ Ο ΧΑΡΟΣ…..
ΜΑ ΤΙ ΛΕΤΕ ΤΩΡΑ. ΑΝ ΤΟ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΗΤΑΝ ΣΑΦΕΣ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΖΟΤΑΝ, ΠΩΣ ΘΑ ΕΥΗΜΕΡΟΥΣΕ ΤΟ ΠΑΡΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΥΚΛΩΜΑ!! ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΕΚΑΝΑΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ ΟΙ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ, ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ. ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΑΝΕΣ ΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΝΟΜΟΘΕΤΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΝ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ.
Επι χρόνια πάρα πολλά, όταν οι δικαστές δικάζουν απαιτήσεις ποσών απο αμοιβές μελετών μηχανικών, όταν τα ποσά απαιτούνται απο Δημόσιο, ΟΤΑ, ΝΠΔΔ, η για τυπικούς λόγους κυριολεκτικά αστείους απορρίπτουν τις όποιες απαιτήσεις, η όταν το δίκαιο του ιδιώτη είναι εξώφθαλμο, συνήθως δεν τολμάνε να βγάλουν απόφαση και ορίζουν επιτροπή Πραγματογνωμόνων απο Δημοσίους Υπαλλήλους γραφειοκράτες. Αυτοί πάλι σε πολλές περιπτώσεις πάλι δεν τολμάνε να βγάλουν πόρισμα, κρατάνε την υπόθεση 3-5 χρόνια!!! για μελέτη τάχα και μετά δηλώνουν οτι αδυνατούν να βγάλλουν πόρισμα λόγω φόρτου εργασίας!!! με δήλωση τους στο Δικαστήριο και έτσι ο αδικηθείς μηχανικός πρέπει να κάνει νέα δίκη (να ξαναπληρώσει όλα τα σχετικά έξοδα), πάλι θα ορισθεί νέα επιτροπή, και υπάρχουν περιπτώσεις που επαναλαμβάνεται τα ίδια για άλλες 2-4 φορές!!! και έτσι υπάρχουν περιπτώσεις που δικαιοσύνη μετά απο 20 και πάνω χρόνια απόφαση δεν βγαίνει!!!. Αλλά στα 20 χρόνια φυσικό κάποιοι θα έχουν πεθάνει, άρα θα έχουμε ΒΙΑΙΗ ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ, οπότε διακόπτεται η δίκη για να την ξαναξεκινήσουν εξ αρχής οι κληρονόμοι, αν συμφωνήσουν, γιατι ήδη θα πρέπει να πλήρώσουν και τα σχετικά έξοδα παλιά και νέα, και ο Θεός βοηθός, γιατί υπάρχει και η παραγραφή μετά την 20ετία.
Πρόταση:
1. Δεν θα είναι δίκαιο να τιμωρούνται οι πραγματογνώμονες αν μέσα σε 1 μήνα απο τον ορισμό τους δεν δηλώνουν το κώλημα τους;
2. Δεν θα πρέπει να υπάρχει δέσμευση χρόνου για την σύνταξη και παράδοση του πορίσματος της επίτροπής; πχ 4 μήνες με ποινή για την παράδοση της;
3. Πώς ορίζεται η αμοιβή της Επιτροπής Πραγματογνωμόνων; Δεν πρέπει να είναι ανεξάρτητη απο το ποσό που απαιτεί ο ιδιώτης;
4. Πότε θα πρέπει να καταβάλεται η αμοιβή και απο ποιόν; Αν είναι να πληρώνεται απο τον ιδιώτη πρην απο την κατάθεση του πορίσματος στο Δικαστήριο, αυτή η διαδικασία δεν είναι μάλλον εκβιαστική ίσως και πασαρεύσιμη και εις βάρος της ακεραιότητας και της αντικειμενικότητας του πορίσματος;
5. Οταν ορίζονται δικαστές ως μέλη επιτροπών τέτοιων που είναι άσχετοι στο βάθος των τεχνικών γνώσεων που απαιτείται προφανώς να κατέχει κάθε μέλος τέτοιας επιτροπής, αυτό δεν είναι σε βάρος της ποιότητας του πορίσματος;
6.Τέτοια δικαιοσύνη βλέπουμε εδώ και πολλά χρόνια. Αυτό έχει περάσει στο πετσί των συναλλασομένων με τον Δημόσιο Τομέα. Με βάση την απαράδεκτη αυτή κατάσταση δεν είναι προφανές οτι κάποιοι θα προασπαθήσουν να λαδώσουν με 10-15% της όποιας αμοιβής κυρίως κατά την αρχική συζήτηση με τους υπηρεσιακούς παράγοντες για να μην ταλαιπωρηθούν ως άνω;
7. Οι υπηρεσιακοί παράγοντες που τα ξέρουν όλα αυτά και στις λεπτομέρειες τους, βλέπουμε δυστυχώς όχι και λίγες φορές επίτηδες να κάνουν αφθαίρετες και μη νόμιμες περικοπές τις ελάχιστες νόμιμες αμοιβές των μηχανικών, ΜΗ ΔΕΧΌΜΕΝΟΙ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ ΤΙΣ ΣΑΦΕΙΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΕΦΕΤΕΙΩΝ, ΣτΕ ΚΑΙ Α.Π. ΓΙΑ ΤΑ ΙΔΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΘΕΜΑΤΑ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΙΣ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ;
8. Σείς δεν θα πρέπει να κάνεται μία κωδικοποίηση όλων των σχετικών δικαστικών αποφάσεων να τις επεξεργαστείται και με εγκύκλιο σας να υποχρεώσετε τις Κρατικές Υπηρεσίες να τις δέχονται; Το ΤΕΕ που έχει τις περισσότερες εξ αυτών προφανώς θα μπορούσε να σας βοηθήσει σε αυτή την κωδικοποίηση. Η ζητήστε απο όλους του μηχανικούς να σας στείλουν τις αποφάσεις αυτές για μπορέσετε να έχετε την ύλη που πρέπει για να γίνει η δουλειά της κωδικοποίησης.
Επί της αρχής και της ουσίας θα ήθελα να αναφέρω τα κάτωθι:
Είναι αδιανόητο σε χώρα της δυτικής Ευρώπης εν έτη 2011 η συναλλαγή των πολιτών και ιδίως των δικηγόρων με τις δικαστικές υπηρεσίες να γίνεται με όρους του προηγούμενου αιώνα.
Είναι αδιανόητο πχ για να ενημερωθούμε για το εάν εξεδόθη ή όχι μια απόφαση να πρέπει να επιβαρύνουμε πολλές φορές την κίνηση της πόλης με άσκοπες, ρυπογόνες και κοστοβόρες μετακινήσεις προς το κτίριο του εκάστοτε αρμόδιου δικαστηρίου, με αποτέλεσμα να δρούμε μαζικά εις βάρος της ίδιας της ευημερίας μας, της κοινωνικής ισορροπίας μας και της ανάπτυξης και προόδου μας (όλα μια αλυσίδα είναι…)με άπειρες και μάλιστα χωρίς κανένα νόημα και λογική στην ψηφιακή εποχή μας χαμένες στους δρόμους της πόλης και στους διαδρόμους δικαστικών κτιρίων εργατοώρες, με αποτελέσματα, μεταξύ άλλων, επιβάρυνση του περιβάλλοντος και της δομόσιας, αλλά και οικιακής οικονομίας, κακής ποιότητας εργασία από πολίτες με κουρελιασμένα νεύρα, λόγω της παράλογης ταλαιπωρίας στους δρόμους, κακής ποιότητας υπηρεσίες από δικαστικούς υπαλλήλους που κατακλύζονται από πολίτες και επαγγελματίες με ερωτήματα που θα μπορούσαν να απαντηθούν ψηφιακά/διαδικτυακά με μηδενικό κόστος και σε δευτερόλεπτα και ου το καθεξής.
Όλη η συναλλαγή αυτή επιβάλλεται να γίνεται εξ αποστάσεως είτε μέσω mails είτε μέσω βάσεων δεδομένων (με κωδικούς πρόσβασης κλειστού τύπου, μόνο για τους επαγγελματίες του κλάδου ή ανοιχτού τύπου για κάθε πολίτη έχοντα έννομο συμφέρον, με την χρήση πχ του αριθμού κατάθεσης δικογράφου) στις οποίες θα μπορεί να αναζητά ο ενδιαφερόμενος με διάφορα κριτήρια αναζήτησης τα στοιχεία δικογράφων που αφορούν στον ίδιο ως διάδικος ή σε πελάτη του ως δικηγόρος.
Επίσης είναι ΚΡΑΥΓΑΛΕΟ να χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα ο όρος «καθαρογραφή δικαστικής απόφασης». Δηλαδή, εν έτη 2011, υπάρχουν δικαστές που συντάσσουν τις αποφάσεις τους σε χειρόγραφα με αποτέλεσμα αυτές να χρήζουν καθαρογραφής, δηλαδή μιας διαδικασίας η οποία μπορεί να πάρει και 6 και 8 και παραπάνω μήνες να ολοκληρωθεί, εκτός και αν, με το κατάλληλο «μαύρο» αντίτιμο συνεννοηθεί ο δικηγόρος λαμόγιο με τον δικαστικό υπάλληλο λαμόγιο που έχει επιφορτιστεί με το σημαντικό αυτό καθήκον της «καθαρογραφής» (!!!!!!!) να γίνει αυτή ταχύτερα!!!??? Σε ποιό ευνομούμενο κράτος εκδίδεται μια απόφαση και από τη στιγμή της έκδοσής της παρέρχονται μήνες ολόκληροι μέχρι την τυπική ενσωμάτωσή της σε έγγραφο το οποίο αποτελεί επίσημο δημόσιο έγγραφο, ώστε να μπορεί να χορηγηθεί αντίγραφό του στα εμπλεκόμενα μέρη? Και γιατί ο κάθε σοβαρός, λογικός και έντιμος, πλην δυστυχής πολίτης, μιας τέτοιας χώρας να μην θεωρήσει λογικά ότι το μεσολαβούν χρονικό διάστημα από την έκδοση και ανακοίνωση του διατακτικού μιας απόφασης μέχρι την ενσωμάτωση του σκεπτικού της (πραγματικά περιστατικά, αιτιολογικό και διατακτικό) σε δημόσιο έγγραφο δεν αξιοποιείται κακόβουλα από τους ενδιαφερόμενους προς επηρεασμό, μέσω σκοτεινών μονοπατιών παραδικαστικών κυκλωμάτων, του ύφους και του λεκτικού της απόφασης προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους, δεδομένου ότι όπως γνωρίζουμε οι λεπτομέρειες σε τέτοια θέματα κάνουν τη διαφορά σε επίπεδο δευτεροβάθμιας κρίσης επί του ήδη πρωτοβαθμίως κριθέντος ζητήματος.
Τα ανωτέρω, βέβαια, είναι απλώς ενδεικτικά. Όλη η λειτουργία των δικαστικών υπηρεσιών πρέπει να αναμορφωθεί και απλοποιηθεί, με την αξιοποίηση στο έπακρο των ψηφιακών τεχνολογιών.
SOS: Δικαιοσύνη χωρίς ταχύτητα στην απόδοση και χωρίς ευρύτατη και εύκολη προσβασιμότητα των πολιτών και των λειτουργών της και διαφάνεια στις διαδικασίες (μέσω των αναγκαίων αυτοματισμών ως προς τις διαδικαστικές/γραφειοκτατικές, πάντα, παραμέτρους) δεν υφίσταται. Και χωρίς δικαιοσύνη δεν υφίσταται κράτος δικαίου.
Οι παρακάτω απόψεις δεν αναφέρονται στο συγκεκριμένο άρθρο. Θεωρώ όμως ότι για να υπάρξει επιτέλους δικαιοσύνη σε αυτό το κράτος θα πρέπει να εφαρμοστούν τα εξής(τα αυτονόητα δηλαδή κατά την άποψη μου):
1.Ηλεκτρονική καταχώρηση όλων των δικών, με συγκεκριμένο αριθμό που θα δίδεται στους εμπλεκόμενους στη δίκη και στους δικηγόρους τους μέσω του οποίου και μέσω διαδικτύου να μπορούν να αναζητούν την τύχη της απόφασης και όχι να ταλαιπωρούνται οι πολίτες ώρες ψάχνοντας από γραφείο σε γραφείο και από τόμο σε τόμο.
2. Σε συνέχεια του προηγουμένου να δίδεται ένα εύλογο χρονικό διάστημα μέσα στο οποίο θα πρέπει να βγαίνει μια απόφαση έτσι ώστε να μην χρονίζουν οι υποθέσεις.Σε περίπτωση υπέρβασης του χρονικού αυτού διαστήματος το κράτος θα πρέπει να προβαίνει σε αυστηρότατες κυρώσεις απέναντι στον δικαστικό λειτουργό που κωλλυσιεργεί και να υποχρεούται αποζημιώσεως για την καθυστέρηση απέναντι σε αυτόν που κερδίζει τη δίκη
3.Να θεσπιστεί μέγιστος αριθμός υποθέσεων που θα υποχρεούται να χειριστεί ο δικαστικός λειτουργός και να υπάρξουν προσλήψεις επιπλέον προσωπικού για να καλυφθούν οι ανάγκες.
4.ΝΑ ΜΕΙΩΘΕΙ επιτέλους η δυνατότητα αναβολών! Δεν είναι δυνατόν να αναβάλλεται μία δίκη για λόγους χωρίς ουσία.Τι θα πει επιτέλους το «δικαιούται αναβολή» .Αναβολή να δίδεται για πολύ σοβαρούς λόγους και για να εξελειφθεί το φαινόμενο του κέρδους χρόνου αυτού που γνωρίζει ότι μάλλον θα χάσει τη δίκη, η αναβολή να μην υπερβαίνει σε καμμία περίπτωση τους δύο μήνες.
5.Τέλος, οι ποινές που επιβάλλονται θα πρέπει να εκτελούνται κανονικά! Δεν είναι δυνατόν για παράδειγμα ένας που καταδικάζεται ισόβια για φόνο να είναι έξω σε 15 χρόνια και μάλιστα όλο αυτό το χρονικό διάστημα να λαμβάνει άδειες στις οποίες μπορεί να διαπράττει ξανά αδικήματα.Στην Αμερική ας μην ξεχνάμε ότι ισχύει και η θανατική ποινή. ΔΕν θα θέλαμε αυτή η ποινή να εφαρμοστεί και στην Ελλάδα γιατί η αφαίρεση ζωής από όπου κι αν προέρχεται είναι καταδικαστέα. Όμως αν εφαρμοστεί ο νόμος στην αυστηρή του μορφή να δούμε ποιός θα ξανασκεφτεί να διαπράξει αδίκημα αν αναλογιστεί ότι το ισόβια σημαίνει ΙΣΟΒΙΑ και το 20 χρόνια σημαίνει 20 ΧΡΟΝΙΑ χωρίς άδειες και χάιδεμα.
Ευχαριστώ
Ένα από τα μεγαλλίτερα προβλήματα της δικονομίας είναι οι ίδιοι οι νόμοι. Όλα τα άρθρα αναφέρουν ότι αντικαθιστούν κάποιο άρθρο προηγούμενου νόμου. Πιστεύω ότι θα απλοποιούσε την διαδικασία εάν οι νόμοι γραφόντουσαν στο σύνολο τους και να αντικαθιστούνται με τον νέο νόμο που θέλει ο νομοθέτης να θέσει σε εφαρμογή και να καταργήσει τελείως τον προηγούμενο. Με τον τρόπο που γίνονται οι τροποποιήσεις κάποιος για λάβει γνώση του τι ισχύει πρέπει να ανατρέξει σε όλες τις τροποποιήσεις που μερικές φορές πάνε πίσω και εκατό χρόνια. Επί τέλους να αρχίσει ένας εκσυγχρονισμός του νομοθετικού μας συστήματος με την πλήρη αντικατάσταση των προηγούμενων διατάξεων μέσω ενός νέου και αλοκληρωμένων νομοθετιμάτων.
Το νομοσχέδιο δεν είναι τολμηρό και δεν θα φέρει άμεσα αποτελέσματα. Υπάρχουν πολύ πιο πρωτοποριακές λύσεις για αισθητή επιτάχυνση των διαδικασιών, από την πρώτη κι όλας μέρα εφαρμογής.
1. Επιτόπου έκδοση απόφασης αμέσως μετά τη συζήτηση της υπόθεσης (επί της έδρας).
Τα πολιτικά δικαστήρια εκδίδουν τις αποφάσεις τους μηνες μετά την διεξαγωγή της ακροαματικής διαδικασίας. Στα ποινικά δικαστήρια η απόφαση εκδίδεται άμεσα. Υπάρχουν όμως διαδικασίες και στην πολιτική δικαιοσύνη, στις οποίες οι Δικαστές έχουν ήδη όλο το αποδεικτικό υλικό μπροστά τους κατά την ακροαματική διαδικασία και μάλιστα μέρες πριν την διεξαγωγή της, όπως στην τακτική πολυμελούς που η προκατάθεση των προτάσεων και αποδεικτικών μέσων γίνεται είκοσι μέρες πριν. Οι Δικαστές της τακτικής του πολυμελούς, όταν ακούσουν και τους μάρτυρες, είναι πια σε θέση να αχθούν επιτόπου σε κρίση. Φυσικά πρέπει να έχουν όντως διαβάσει την υπόθεση, όπως και τώρα έχουν την υποχρέωση. Έπειτα, υπάρχουν κι άλλες διαδικασίες, όπως τα ασφαλιστικά μέτρα, τα οποία «σπάνε» σε δύο στάδια: στην προσωρινή διαταγή που εκδίδεται επί τόπου και στην κανονική διαδικασία που η απόφαση εκδίδεται μετά από μήνες. Η φύση των ασφαλιστικών μέτρων προϋποθέτει την αμεσότητα της δικαιοσύνης: θα πρέπει η προσωρινή δικαστική προστασία να απονέμεται με απόφαση επί της έδρας. Το ίδιο και στις υποθέσεις του ειρηνοδικείου (για τις μικροδιαφορές ήδη προβλέπεται αλλά δεν εφαρμόζεται). Φυσικά η δικαστική απόφαση στις ιδιωτικές διαφορές περιλαμβάνει συνήθως και υπολογισμούς, οικονομικές αναλύσεις κλπ. Αυτά μπορούν να αποτελούν αντικείμενο της καθαρογραφής της απόφασης και σίγουρα η επί της έδρας έκδοση απόφασης δεν μπορεί να αφορά όλες τις διαδικασίες των αστικών διαφορών. Αλλά στις παραπάνω περιπτώσεις (τακτική πολυμελούς, ασφαλιστικά, ειρηνοδικείο) μπορεί να εκδίδεται επιτόπου η απόφαση, με υποχρέωση βεβαίως προσωρινής συνοπτικής αιτιολογίας του δικαστή που θα καταγράφεται στα πρακτικά.
2. Πιλοτικές δίκες
Αποτελούσε μέρος του σχεδίου αναδιαμόρφωσης του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει στο δημοσιευθέν νομοσχέδιο. Είναι όμως μια διαδικασία που ήδη έχει περιληφθεί στον Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας. Υποθέσεις στις οποίες ελλείπει η νομολογιακή τεκμηρίωση και υποθέσεις που αφορούν μεγάλο αριθμό εναγόντων, θα πρέπει με πράξη του προέδρου του πρωτοδικείου να εκδικάζονται κατά προτίμηση. Έτσι θα επιλύονται αμφισβητήσεις σύντομα και ενδεχομένως θα ενθαρρυνθεί και η εξωδικαστική επίλυση υποθέσεων που αφορούν πολλούς ενάγοντες.
3. Υποβολή σχεδίου απόφασης
Αντί να καταθέτουμε «προσθήκη-αντίκρουση», μετά την εκδίκαση (ή κατά στην προκατάθεση της τακτικής πολυμελούς) θα μπορούσαμε να καταθέτουμε απευθείας σχέδιο απόφασης. Ο Δικαστής θα επιλέγει ποιο από τα δύο σχέδια των δύο πλευρών προσφέρει την πιο δίκαιη επίλυση της διαφοράς και θα μπορεί απλώς να το υπογράφει ή να το τροποποιεί και να το δημοσιεύει αμέσως μετά το κλείσιμο του φακέλου. Έτσι ένα μεγάλο μέρος της δικαστικής ύλης θα μεταφερθεί ουσιαστικά στην δικηγορική ύλη, αλλά με πολύ πιο λειτουργικό τρόπο σε σχέση με την σημερινή πολυδιάσπαση του φακέλου σε πολλαπλά δικόγραφα.
4. Παράσταση με δήλωση
Σε υποθέσεις που δεν τίθεται θέμα εξέτασης μαρτύρων θα μπορούσε η παράσταση του πληρεξουσίου δικηγόρου να γίνεται με δήλωση, όπως στα διοικητικά δικαστήρια και στα εφετεία. Για ποιο λόγο να πρέπει να εξαντλούνται ώρες αναμονής μόνο και μόνο για να ψελλίσει κάποιος ότι «παρίσταται», ενώ όλη η προβολή ισχυρισμών και η απαιτούμενη αποδεικτική διαδικασία διενεργειται με έγγραφα ή άλλα αποδεικτικά μέσα πλην της live εξέτασης μαρτύρων; Επίσης, αφού το νομοσχέδιο αναγνωρίζει τόσο πολύ την αξία των ενόρκων βεβαιώσεων, καθιστώντας τις «επώνυμο αποδεικτικό μέσο», θα μπορούσε να περιορίσει ακόμα περισσότερο τις ατέρμονες εξετάσεις μαρτύρων, επιβάλλοντας ως κύριο εμμάρτυρο αποδεικτικό μέσο τις ένορκες βεβαιώσεις και μόνον κατ’ εξαίρεση, κατά την λογική των διοικητικών δικαστηρίων, να εξετάζονται μάρτυρες στο ακροατήριο. Έτσι θα αυξανόταν κατά πολύ ο όγκος των υποθέσεων που η παράσταση θα μπορούσε να γίνεται με δήλωση και γενικά θα αποφεύγονταν πολλές περιττές αυτοπρόσωπες διαδικασίες που περιορίζουν τις ώρες ενασχόλησης με την ουσία του θέματος, η οποία γίνεται με την μελέτη των εγγράφων.