Υπουργείο Δικαιοσύνης

1. Τα μέτρα που λαμβάνονται από τις Αρχές ενός Συμβαλλομένου Κράτους αναγνωρίζονται αυτοδικαίως στα άλλα Συμβαλλόμενα Κράτη.
2. Η αναγνώριση δύναται, εντούτοις, να αποκλεισθεί:
α. εάν το μέτρο ελήφθη από Αρχή της οποίας η διεθνής δικαιοδοσία δεν βασίστηκε σε μία από τις βάσεις δικαιοδοσίας που προβλέπονται στο Κεφάλαιο II•
β. εάν το μέτρο ελήφθη, με εξαίρεση την περίπτωση του κατεπείγοντος, στο πλαίσιο δικαστικής ή διοικητικής διαδικασίας, χωρίς να έχει δοθεί στον ενήλικο η δυνατότητα να ακουσθεί, κατά παράβαση των θεμελιωδών δικονομικών αρχών του Κράτους στο οποίο ζητείται η αναγνώριση•
γ. εάν η αναγνώριση είναι προδήλως αντίθετη προς τη δημόσια τάξη του Κράτους στο οποίο ζητείται ή είναι αντίθετη προς ορισμένη διάταξη του δικαίου αυτού του Κράτους, η εφαρμογή της οποίας είναι υποχρεωτική, ανεξαρτήτως του δικαίου που θα ήταν εφαρμοστέο σε διαφορετική περίπτωση•
δ. εάν το μέτρο είναι ασυμβίβαστο με μέτρο που ελήφθη μεταγενέστερα σε μη Συμβαλλόμενο Κράτος της, οι Αρχές του οποίου θα είχαν διεθνή δικαιοδοσία βάσει των άρθρων 5 έως 9, όταν αυτό το τελευταίο μέτρο πληροί τις αναγκαίες προϋποθέσεις για την αναγνώρισή του στο Κράτος στο οποίο ζητείται η αναγνώριση•
ε. εάν δεν τηρήθηκε η διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 33.