1. α) Η παρ. 5 του άρθρου 50 του Κώδικα Κατάστασης Δημόσιων Πολιτικών Διοικητικών Υπαλλήλων και Υπαλλήλων Ν.Π.Δ.Δ. (ν.3528/2007) και η παρ. 5 του άρθρου 57 του Κώδικα Κατάστασης Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων (ν. 3584/2007), όπως ισχύουν, αντικαθίστανται ως εξής: «5. Υπάλληλος, ο οποίος ανταποκρίνεται σε πρόσκληση από υπηρεσία αιμοληψίας για κάλυψη έκτακτης ανάγκης, καθώς και υπάλληλος, ο οποίος μετέχει σε οργανωμένη ομαδική αιμοληψία ή σε διαδικασία λήψης αιμοπεταλίων, δικαιούται ειδικής άδειας απουσίας με πλήρεις αποδοχές δύο (2) ημερών για τρεις (3) φορές το έτος κατ’ ανώτατο όριο».
β) Ως ημερομηνία έναρξης ισχύος της ρύθμισης του προηγούμενου εδαφίου ορίζεται η 1η Ιανουαρίου 2020.
2. Στο άρθρο 50 του Κώδικα Κατάστασης Δημόσιων Πολιτικών Διοικητικών Υπαλλήλων και Υπαλλήλων Ν.Π.Δ.Δ. (ν.3528/2007) και στο άρθρο 57 του Κώδικα Κατάστασης Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων (ν. 3584/2007), όπως έχουν τροποποιηθεί και ισχύουν, προστίθεται παράγραφος 9 ως εξής:
α) «Στις υπαλλήλους χορηγείται κατόπιν βεβαίωσης του θεράποντος ιατρού μία (1) ημέρα άδεια το έτος με αποδοχές προκειμένου να υποβληθούν σε ετήσιο γυναικολογικό έλεγχο».
β) Ως ημερομηνία έναρξης ισχύος της ρύθμισης του προηγούμενου εδαφίου ορίζεται η 1η Ιανουαρίου 2020.
3. Μετά το δεύτερο εδάφιο της παρ. 2 του άρθρου 53 του Κώδικα Κατάστασης Δημόσιων Πολιτικών Διοικητικών Υπαλλήλων και Υπαλλήλων Ν.Π.Δ.Δ. (ν.3528/2007) και το δεύτερο εδάφιο της παρ. 2 του άρθρου 60 του Κώδικα Κατάστασης Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων (ν. 3584/2007), όπως ισχύουν, προστίθενται εδάφια ως εξής: «Για τους υπαλλήλους που υιοθετούν ή αναδέχονται τέκνο ηλικίας έως τεσσάρων (4) ετών, επιτρέπεται κατ΄ εξαίρεση η χορήγηση του συνόλου της άδειας των εννέα (9) μηνών του προηγούμενου εδαφίου, εφόσον αιτηθούν να τους χορηγηθεί η συνεχόμενη άδεια έναντι της διευκόλυνσης του μειωμένου ωραρίου, μετά την άδεια της παρ. 9 του παρόντος και μέχρι το τέκνο να συμπληρώσει την ηλικία των τεσσάρων (4) ετών. Σε περίπτωση που μέχρι τη συμπλήρωση των τεσσάρων (4) ετών απομένει διάστημα μικρότερο των εννέα (9) μηνών χορηγείται άδεια για το διάστημα που υπολείπεται».
4. Το προτελευταίο εδάφιο της παρ. 2 του άρθρου 53 του Κώδικα Κατάστασης Δημόσιων Πολιτικών Διοικητικών Υπαλλήλων και Υπαλλήλων Ν.Π.Δ.Δ. (ν.3528/2007), όπως ισχύει, και το προτελευταίο εδάφιο της παρ. 2 του άρθρου 60 του Κώδικα Κατάστασης Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων (ν. 3584/2007) , όπως ισχύουν, αντικαθίστανται: «Στην περίπτωση γέννησης 4ου τέκνου και για κάθε επόμενο τέκνο, ο χρόνος εργασίας του/της γονέα υπαλλήλου μειώνεται κατά μία (1) ώρα ημερησίως για δύο (2) ακόμα έτη, ανεξαρτήτως της διευκόλυνσης που έχει προηγουμένως επιλέξει ο/η υπάλληλος».
5. Η παρ. 3 της αριθ. ΔΙΔΑΔ/Φ.53/1379/οικ.4727/19-2-2008 απόφασης του Υπουργού Εσωτερικών «Καθορισμός υποχρεώσεων των υπαλλήλων που τελούν σε άδεια υπηρεσιακής Εκπαίδευσης» (Β’ 315), αντικαθίσταται ως εξής: «3.Εάν, με υπαιτιότητα του υπαλλήλου, διακοπεί η φοίτηση ή παρέλθει άπρακτη η εξάμηνη προθεσμία κατάθεσης του τίτλου όπως προβλέπεται στην προηγούμενη παράγραφο, ο υπάλληλος υποχρεούται να επιστρέψει στην υπηρεσία του την προσαύξηση των αποδοχών που έλαβε κατά το χρονικό διάστημα της άδειας, με τους νόμιμους τόκους, και ο χρόνος της άδειας υπηρεσιακής εκπαίδευσης δεν υπολογίζεται ως χρόνος πραγματικής δημόσιας υπηρεσίας. Η επιστροφή αποδοχών ενεργείται με πράξη του αρμόδιου για την εκκαθάριση και πληρωμή των δαπανών οργάνου, το οποίο οφείλει να ενημερώσει ο προϊστάμενος της υπηρεσίας προσωπικού ή της υπηρεσίας που υπηρετεί ο υπάλληλος. Σε περίπτωση άρνησης επιστροφής των ανωτέρω αποδοχών, η είσπραξη γίνεται με τη διαδικασία είσπραξης δημοσίων εσόδων».
6. α) Στο άρθρο 23 του Π.Δ. 410/1988 «Κωδικοποίηση σε ενιαίο κείμενο των διατάξεων της κείμενης νομοθεσίας, που αφορούν το προσωπικό με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου του Δημοσίου, των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των λοιπών Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου» (Α’ 191), προστίθενται εδάφια ως εξής: «Ειδικά για τους απασχολούμενους με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου στο Δημόσιο, Ν.Π.Δ.Δ. και Ο.Τ.Α. β΄ βαθμού για τη διευκόλυνση παρακολούθησης της σχολικής επίδοσης των τέκνων τους και την άδεια λόγω ασθένειας των τέκνων τους ισχύουν αναλογικά τα αντίστοιχα οριζόμενα για τους μόνιμους διοικητικούς πολιτικούς υπαλλήλους. Οι άδειες του προηγούμενου εδαφίου χορηγούνται σε αναλογία με βάση τη διάρκεια της σύμβασης των υπαλλήλων.».
β) Ως ημερομηνία έναρξης ισχύος της ρύθμισης του προηγούμενου εδαφίου ορίζεται η 1η Ιανουαρίου 2020.
7. Η παράγραφος 2 του άρθρου 177 του Κώδικα Κατάστασης Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων (ν.3584/2007) όπως ισχύει, αντικαθίσταται ως εξής: «Ειδικά για το προσωπικό με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου εφαρμόζονται οι παράγραφοι 1, 2, 3 και 5 του άρθρου 57, οι παράγραφοι 6 και 8 του άρθρου 60 και το άρθρο 67. Για την εφαρμογή των παραγράφων 6 και 8 του άρθρου 60, οι άδειες χορηγούνται σε αναλογία με βάση τη διάρκεια της σύμβασης των υπαλλήλων. Ο μισθωτός που κατά τις κείμενες διατάξεις έχει διακοπές εργασίας μπορεί, εφόσον συντρέχουν σοβαροί λόγοι ανάγκης, να λαμβάνει κανονική άδεια με αποδοχές έως δέκα (10) εργάσιμες ημέρες κατ’ έτος. Κατά τα λοιπά, εφαρμόζονται οι διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας.».
Όλα τα παραπάνω να ισχύσουν και για Υπαλλήλους-εργαζόμενους ΙΔΟΧ και ΙΔΑΧ σε ΝΠΙΔ (Κοινωφελείς επιχειρήσεις) των ΔΗΜΩΝ και όχι μόνο αυτών σε ΝΠΔΔ, όταν υπάρχουν ίδιου τύπου δομές, οπως ΚΔΑΠ και παιδικοί σταθμοί συγχρηματοδοτουμενων προγραμμάτων μέσω ΕΣΠΑ. Οι υπάλληλοι εργάζονται; Ι και στα δύο νομικά πρόσωπα με το ίδιο καθεστως, έχουν προσληφθεί με τον ίδιο τρόπο, απασχολούνται 8 ώρες ημερησίως, είναι πτυχιούχοι.
Γενικά, υπάρχουν άδειες που έχουν θεσμοθετηθεί για τους ΙΔΟΧ μέσω του Κώδικα Κατάστασης Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων (ν.3584/2007), αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι ισάξιες και ισόχρονες με αυτές των μονίμων υπαλλήλων των Δήμων. Υπάρχει επίσης και το εξής υπερβολικά παράδοξο: οι άδειες των ΙΔΟΧ-ΙΔΑΧ του άρθρου 177 του Κ.Δ.Κ.Υ. δεν ισχύουν για τους ΙΔΟΧ-ΙΔΑΧ σε ΝΠΙΔ των ΟΤΑ.
Δεν είναι λογικό υπάλληλοι που παρέχουν ίδιες υπηρεσίες να δικαιούνται άδειες όταν υπηρετούν σε ΝΠΔΔ και όχι σε ΝΠΙΔ των ΟΤΑ.Η καλύτερη, η πιο καθαρή και πιο δίκαιη λύση, βέβαια, είναι να εναρμονιστούν πλήρως οι άδειες που δικαιούμαστε με αυτές των τακτικών υπαλλήλων των ΟΤΑ.
Τέλος, θα πρέπει στο άρθρο 177 με τις άδειες των ΙΔΟΧ να προστεθούν και οι παρακάτω άδειες:
– Υπάλληλοι με ποσοστό αναπηρίας πενήντα τοις εκατό (50%) και άνω δικαιούνται από την υπηρεσία, κάθε ημερολογιακό έτος, άδεια με αποδοχές έξι (6) εργασίμων ημερών επιπλέον της κανονικής τους άδειας. (παρ. 4 άρθρου 57 του Κώδικα)
– Στις υπαλλήλους στις οποίες εφαρμόζονται μέθοδοι ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής του ν. 3305/2005 χορηγείται άδεια επτά (7) εργάσιμων ημερών με πλήρεις αποδοχές, ύστερα από βεβαίωση του θεράποντος ιατρού και του διευθυντή μονάδας ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής (Μ.Ι.Υ.Α.). (παρ. 8 άρθρου 57 του Κώδικα)
– Επιτρέπεται η χορήγηση στον υπάλληλο, μετά από αίτηση του, άδειας χωρίς αποδοχές, εφόσον οι ανάγκες της υπηρεσίας το επιτρέπουν. Η άδεια αυτή δεν μπορεί να υπερβεί τον έναν (1) μήνα εντός του ίδιου ημερολογιακού έτους. «Η άδεια χορηγείται υποχρεωτικά στον φυσικό, θετό και ανάδοχο γονέα όταν πρόκειται για νοσηλεία ανήλικου τέκνου λόγω ασθένειας ή ατυχήματος που καθιστά αναγκαία την άμεση παρουσία του.» (παρ. 1 άρθρου 58 του Κώδικα)
– Άδειες μητρότητας του άρθρου 59 του Κώδικα (2 μήνες κύησης και 3 μήνες τοκετού και λοχείας. Συνολικός χρόνος άδειας πριν και μετά τον τοκετό πέντε (5) μηνών.)
– Άδειες για επιμορφωτικούς ή επιστημονικούς λόγους του άρθρου 66 του Κώδικα.
Είμαι εργαζόμενος σε δημοτικό ΚΔΑΠ εδώ & 4 χρόνια. Πρέπει να αποσαφηνιστεί κάποια στιγμή το εργασιακό μας καθεστώς. Άλλοτε για το Κράτος είμαστε εργαζόμενοι του ευρύτερου δημόσιου τομέα και άλλοτε εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα.
Στα πλαίσια μίας δίκαιης μεταχείρισης χορήγησης αδειών είναι κοινή απαίτηση να συμπεριληφθούν άμεσα οι άδειες όλων των εργαζομένων των ΚΔΑΠ/ΚΔΑΠ-ΜΕΑ των Δήμων στο Άρθρο 177 του Κώδικα Δημοτικών Υπαλλήλων.
Είμαι συμβασιούχος με συνεχόμενες συμβάσεις εδώ και 4 χρόνια σε ΝΠΔΔ. Θα ήθελα για λόγους ίσης μεταχείριση των εργαζομένων να προστεθούν στο άρθρο και οι εργαζόμενες ιδοχ σε ΝΠΔΔ.
Α) δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο να μην δικαιούμαστε καμία άδεια μετά τη γέννα έκτος των 63 ημερών, ενώ στις αντίστοιχες περιπτώσεις οι δημόσιοι υπάλληλοι δικαιούνται 9 μήνες και οι ιδιωτικοί το 6μηνο μητρότητας. Αυτό θεωρείται δίκαιη μεταχείριση;
Β) γιατί να είναι στο χέρι του εργοδότη αν θα μας δώσει το μειωμένο ωράριο μαζεμένο για να μεγαλώσουμε το παιδί μας και να μην μπορούμε να το αποφασίσουμε οι εργαζόμενοι αν θέλουμε να παίρνουμε 1 ώρα τη μέρα ή το μειωμένο μαζεμένο.
Γ)γιατι να μην δικαιούμαστε την 1 μέρα για γυναικολόγο έλεγχο. Ενώ οι άδειες μας είναι ελάχιστες μπροστά στους αντίστοιχους δημόσιους υπαλλήλους, καθώς επίσης μας τις δίνουν και με μεγάλη δυσκολία κάθε φορά (αν μας τις δώσουν).
Κάνουμε την ίδια εργασία με τους δημόσιους υπαλλήλους και τα εργασιακά μας δικαιώματα δεν υπάρχουν. Αυτό είναι διάκριση εργαζομένων και άνιση μεταχείριση.
Οι υπάλληλοι ΙΔΟΧ έχουν περιορισμένα δικαιώματα αδειών σε σχέση με τους υπαλλήλους ΙΔΑΧ. Αυτό δημιουργεί υπαλλήλους δύο κατηγοριών και άνιση μεταχείρισή τους. Η μεγαλύτερη ανισότητα κατά τη γνώμη μου είναι η απουσία δικαιώματος άδειας ανατροφής τέκνου σε υπαλλήλους ΙΔΟΧ. Η υπογεννητικότητα είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας αυτήν τη στιγμή για αυτό και πρέπει να δοθούν κίνητρα στις νέες γυναίκες για τεκνοποίηση.
Ως υπάλληλος ΙΔΟΧ σε ΚΔΑΠ Κοινωφελούς Επιχείρησης Δήμου, θα ήθελα να γίνει εναρμόνιση των ειδικών αδειών ΙΔΟΧ/ΙΔΑΧ των ΚΔΑΠ/ΚΔΑΠ-ΜΕΑ των Δήμων,των ΝΠΔΔ και των ΝΠΙΔ αυτών,με αυτές που δικαιούνται οι μόνιμοι δημοτικοί υπάλληλοι.
Προσωπικά, παντρεύτηκα και πήρα αναρρωτική για να πάω 4 μέρες ταξίδι. Υπεβλήθην σε γυναικολογική επέμβαση και πήρα αναρρωτική με άλλη αιτιολογία.
Δύο μέτρα και δύο σταθμά ενώ εξυπηρετούμε τις ίδιες πάγιες ανάγκες δε γίνεται πλέον αποδεκτό…
Υπάλληλοι με ίδιες υποχρεώσεις, αλλά διαφορετικά δικαιώματα εν έτει 2019…
Εργάζομαι σε ΚΔΑΠ του Δήμου Ζηρού από το 2008. Προσφέρω τις υπηρεσίες μου 11 χρόνια με συνεχείς ανανεούμενες συμβάσεις. Παρόλο που μετά από τόσα χρόνια θα έπρεπε να έχει λυθεί το θέμα της εργασιακής μας ανασφάλειας και να τυγχάνουμε ίσης μεταχείρησης και ίσων δικαιωμάτων με τους μόνιμους υπαλλήλους, αντιθέτως όχι μόνο παραμένουμε συμβασιούχοι, αντιμετωπιζόμαστε και άλλοτε ως εργαζόμενοι του ευρύτερου δημόσιου τομέα, άλλοτε ως του ιδιωτικού .
Κατά πόσο είναι δίκαιο να μη λαμβάνουμε πχ την 9μηνη ειδική άδεια ανατροφής του τέκνου μας, μιας και μας εκλαμβάνουν ως ιδιωτικούς υπαλλήλους, αλλά ταυτόχρονα να θεωρούμαστε υπάλληλοι του Δημοσίου και να μην δικαιούμαστε τα δώρα Χριστουγέννων- Πάσχα- αδείας;
Συμφωνώ απόλυτα με την επίσημη θέση του Πανελληνίου συλλόγου εργαζομένων στα ΚΔΑΠ- ΚΔΑΠ ΜΕΑ.
Όταν κάποιος εργάζεται 11 χρόνια στο Δήμο στην ουσία είναι Δημοτικός υπάλληλος.
Δίκαιο και ηθικό η πλήρης εναρμόνιση των αδειών με αυτές των τακτικών υπαλλήλων των ΟΤΑ.
Εμείς με συμβάσεις ΙΔΟΧ σε επιχειρήσεις των διαφόρων Δήμων της Ελλάδας θα μπορέσουμε άραγε ποτέ να αντιμετωπιστούμε ισότιμα και όχι σαν εργαζόμενοι δεύτερης κατηγορίας;;; Γιατί η συνεισφορά μας είναι μεγάλη και πολύτιμη, αλλά ούτε στο πιο απλό θέμα των αδειών δεν υπάρχει και για εμάς κάποια ίση μεταχείριση!!
Ευχαριστώ…
Τον τελευταίο καιρό λόγω κρουσμάτων ελονοσίας έχουν μειωθεί σε σημαντικό βαθμό οι αιμοδότες και αιμοπεταλιοδότες και τα νοσοκομεία αγωνίζονται να βρουν ασκούς αίματος αιμοπεταλίων. Αν αφαιρεθεί και το κίνητρο άδειας θα μειωθούν τραγικά τα αποθέματα με συνέπεια να κινδυνεύουν ζωές, αλλά και η πολιτεία να δαπανά τεράστια ποσά για την προμήθεια αίματος. Ειδικά, αιμοπεταλιοδότες της επαρχίας που ταξιδεύουν με δικά τους έξοδα από την περιφέρεια σε κεντρικά νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης ή της Λάρισας ή της Αθήνας για να δώσουν αιμοπετάλια, θα σταματήσουν να προσέρχονται καθώς δεν θα υπάρχει κανένα όφελος. Ας μην ξεχνάμε ότι στο εξωτερικό οι αιμοδότες αμείβονται για την προσφορά τους. Τουλάχιστον στη χώρα μας ας διατηρηθεί η εθελοντική προσφορά με κίνητρο τη χορήγηση άδειας. Ένας ασκός αίματος ή αιμοπεταλίων κοστίζει περισσότερο στο κράτος από την απουσία του υπαλλήλου για δύο μέρες λόγω χρήσης της αιμοδοτικής άδειας. Με τη μείωση των ημερών αδείας επιδιώκεται μάλλον η αύξηση της παραγωγικότητα, την οποία όμως αύξηση κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί. Αντίθετα, είναι σίγουρο ότι το κράτος θα δαπανά πολλά χρήματα για προμήθεια αίματος και θα ευθύνεται για την απώλεια ανθρώπινων ζωών. Προτείνω ως όρια, αφού η κυβέρνηση επιθυμεί διακαώς τον περιορισμό στην προσφορά ζωής, να τεθούν οι τρεις (3) φορές για αιμοδοσία και οι δέκα (10) για αιμοπεταλιαφαίρεση. Επίσης, θα πρέπει να εξεταστεί το ενδεχόμενο να δοθεί το δικαίωμα άδειας για προσφορά αίματος ή αιμοπεταλίων και σε εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, ώστε να καταστεί η χώρα μας αυτάρκης στις αιμοδοτικές της ανάγκες, αλλά και να εξάγει προϊόντα αίματος. Η ανάπτυξη και το κέρδος για μία χώρα δεν προέρχονται μόνο την περισσότερη εργασία, από την καταπίεση των εργαζομένων και την αφαίρεση δικαιωμάτων τους, αλλά και από έξυπνες πολιτικές.
Είμαι εδώ και 4 χρόνια εργαζόμενος ως ΙΔΟΧ σε ΝΠΙΔ και ότι άδεια παίρνουμε, μας δίνεται χαριστικά. Πρέπει να προστεθεί νέα παράγραφος στο άρθρο 177 η οποία να ορίζει πως το άρθρο αυτό θα έχει εφαρμογή και στους ΙΔΟΧ-ΙΔΑΧ των ΝΠΙΔ των Δήμων καθώς μέχρι ώρας οι άδειες αυτές είναι μόνο για τους ΙΔΟΧ-ΙΔΑΧ που το ΚΔΑΠ/ΚΔΑΠ-ΜΕΑ τους ανήκει σε Δήμο ή ΝΠΔΔ αυτού. Αναλυτικά πρέπει να προστεθούν οι παρακάτω άδειες ΙΔΟΧ σε ΝΠΙΔ:
– Υπάλληλοι με ποσοστό αναπηρίας πενήντα τοις εκατό (50%) και άνω δικαιούνται από την υπηρεσία, κάθε ημερολογιακό έτος, άδεια με αποδοχές έξι (6) εργασίμων ημερών επιπλέον της κανονικής τους άδειας. (παρ. 4 άρθρου 57 του Κώδικα)
– Στις υπαλλήλους στις οποίες εφαρμόζονται μέθοδοι ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής του ν. 3305/2005 χορηγείται άδεια επτά (7) εργάσιμων ημερών με πλήρεις αποδοχές, ύστερα από βεβαίωση του θεράποντος ιατρού και του διευθυντή μονάδας ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής (Μ.Ι.Υ.Α.). (παρ. 8 άρθρου 57 του Κώδικα)
– Επιτρέπεται η χορήγηση στον υπάλληλο, μετά από αίτηση του, άδειας χωρίς αποδοχές, εφόσον οι ανάγκες της υπηρεσίας το επιτρέπουν. Η άδεια αυτή δεν μπορεί να υπερβεί τον έναν (1) μήνα εντός του ίδιου ημερολογιακού έτους. «Η άδεια χορηγείται υποχρεωτικά στον φυσικό, θετό και ανάδοχο γονέα όταν πρόκειται για νοσηλεία ανήλικου τέκνου λόγω ασθένειας ή ατυχήματος που καθιστά αναγκαία την άμεση παρουσία του.» (παρ. 1 άρθρου 58 του Κώδικα)
– Άδειες μητρότητας του άρθρου 59 του Κώδικα (2 μήνες κύησης και 3 μήνες τοκετού και λοχείας. Συνολικός χρόνος άδειας πριν και μετά τον τοκετό πέντε (5) μηνών.)
– Άδειες για επιμορφωτικούς ή επιστημονικούς λόγους του άρθρου 66 του Κώδικα.
– «Στις υπαλλήλους χορηγείται κατόπιν βεβαίωσης του θεράποντος ιατρού μία (1) ημέρα άδεια το έτος με αποδοχές προκειμένου να υποβληθούν σε ετήσιο γυναικολογικό έλεγχο».
Αξιότιμοι κύριοι των νομοπαρασκευαστικών επιτροπών θα σας παρακαλούσα να αναρωτηθείτε, τις ανάγκες του εργαζόμενου τις καθορίζει η εργασιακή του σχέση ή η καθημερινότητά του ως μέλος του κοινωνικού συνόλου..? Άλλες ανάγκες έχει μια μητέρα εργαζόμενη δημόσιου δικαίου και άλλες μια μητέρα εργαζόμενη ιδιωτικού δικαίου..?
Θα ήθελα να αναφέρω το εξής:Εργάζομαι σε ΚΔΑΠ ,το οποίο ανήκει στο ΝΠΔΔ του Δήμου Πατρέων,ως συμβασιούχος ορισμένου χρόνου εδώ και 13 χρόνια με συμβάσεις που ανανεώνονται ετησίως.Θεωρώ ότι οι συνάδελφοι συμβασιούχοι,οι οποίοι εργάζονται σε ΚΔΑΠ/ΚΔΑΠ-ΜΕΑ των Δήμων ή των ΝΠΙΔ αυτών,έχουν αναφαίρετο δικαίωμα ίσης και δίκαιης μεταχείρισης χορήγησης αδειών,όπως και οι υπόλοιποι συμβασιούχοι.Θα πρέπει λοιπόν να συμπεριληφθούν στο Άρθρο 177 του Κώδικα Δημοτικών Υπαλλήλων οι άδειες όλων των συμβασιούχων ανεξαρτήτου νομικής υπόστασης του φορέα που εργάζονται.Επιπρόσθετα θα πρέπει να γίνει εναρμόνιση των ειδικών αδειών ΙΔΟΧ/ΙΔΑΧ των ΚΔΑΠ/ΚΔΑΠ-ΜΕΑ των Δήμων,των ΝΠΔΔ και των ΝΠΙΔ αυτών,με αυτές που δικαιούνται οι μόνιμοι δημοτικοί υπάλληλοι.
Να διευκρινιστει για τους υπαλληλους ιδοχ που ανηκουν σε δημους η κοινοφελης επιχειρησεις των δημων οπως τα κδαπ κδαπ μεα, οτι δικαιουνται αδεια μετα αποδοχων σε περιπτωση νοσηλειας των τεκνων και να μη μειωνονται οι αποδοχες αυτων των εργαζομενων σε περιπτωση ασθενειας τους εως και 3 μερες. Τελος να διευκρινιστει ποσες αδειες δικαιουμαστε σε περιπτωση σπουδων σε αναγνωρισμενα απο το κρατος ιδρυματα.
Είμαι εργαζόμενη σε δημοτικό ΚΔΑΠ από το 2006. Προσφέρω τις υπηρεσίες μου 13 χρόνια με συνεχείς ανανεούμενες συμβάσεις. Παρόλο που μετά από τόσα χρόνια θα έπρεπε να έχει λυθεί το θέμα της εργασιακής μας ανασφάλειας και να τυγχάνουμε ίσης μεταχείρησης και ίσων δικαιωμάτων με τους μόνιμους υπαλλήλους, αντιθέτως όχι μόνο παραμένουμε συμβασιούχοι, αντιμετωπιζόμαστε και άλλοτε ως εργαζόμενοι του ευρύτερου δημόσιου τομέα, άλλοτε ως του ιδιωτικού .
Κατά πόσο είναι δίκαιο να μη λαμβάνουμε πχ την 9μηνη ειδική άδεια ανατροφής του τέκνου μας, μιας και μας εκλαμβάνουν ως ιδιωτικούς υπαλλήλους, αλλά ταυτόχρονα να θεωρούμαστε υπάλληλοι του Δημοσίου και να μην δικαιούμαστε τα δώρα Χριστουγέννων- Πάσχα- αδείας;
Συμφωνώ απόλυτα με την επίσημη θέση του Πανελληνίου συλλόγου εργαζομένων στα ΚΔΑΠ- ΚΔΑΠ ΜΕΑ.
Όταν κάποιος εργάζεται 13 χρόνια στο Δήμο στην ουσία είναι Δημοτικός υπάλληλος.
Δίκαιο και ηθικό η πλήρης εναρμόνιση των αδειών με αυτές των τακτικών υπαλλήλων των ΟΤΑ.
Τον τελευταίο καιρό λόγω κρουσμάτων ελονοσίας έχουν μειωθεί κατά πολύ οι αιμοδότες κ αιμοπεταλιοδοτες κ τα νοσοκομεία αγωνίζονται να βρουν ασκούς αίματος κ αιμοπεταλίων. Αν αφαιρεθεί κ το κίνητρο άδειας θα μειωθούν τραγικά τα αποθέματα με συνέπεια να κινδυνευουν ζωές αλλά κ η πολιτεία να δαπανά τεράστια ποσά για την προμήθεια αίματος. Ειδικά, αιμοπεταλιοδοτες της επαρχίας που ταξιδεύουν με δικά τους έξοδα από την περιφέρεια σε κεντρικά νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης ή Λάρισας η Αθήνας για να δώσουν αιμοπετάλια, θα σταματήσουν να προσέρχονται καθώς δεν θα υπάρχει κανένα όφελος για τους ίδιους. Προτείνω ως όρια, αφού η κυβέρνηση επιθυμεί διακαώς να βάλει όριο στην προσφορά ζωής, να τεθούν οι τρεις φορές για αίμα κ οι δέκα για αιμοπετάλια. Ένας ασκός αίματος ή αιμοπεταλίων κοστίζει περισσότερο στο κράτος από την απουσία του υπαλλήλου για 2 μέρες λόγω της χρήσης της αιμοδοτικης άδειας. Με τη μείωση των ημερών αδείας επιδιώκεται μάλλον η αύξηση της παραγωγικότητας, αλλά κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι θα υπάρξει αυτή η αύξηση κ δυστυχώς πολλοί μπορούν να εγγυηθούν ότι το κράτος θα δαπανά πολλα χρήματα για αίμα κ θα ευθύνεται για την απώλεια ανθρώπινων ζωών.
Ακολουθούν οι προτάσεις του Πανελλήνιου Συλλόγου Εργαζομένων στα Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών (ΚΔΑΠ) και παιδιών/ατόμων με αναπηρία (ΚΔΑΠ-ΜΕΑ) των Δήμων (ΠΑΣΕΚΔΑΠ). Το πρωτοβάθμιο συλλογικό μας όργανο εκπροσωπεί πανελλαδικά πάνω από 2.000 συμβασιούχους εργαζόμενους των δημοτικών ΚΔΑΠ και ΚΔΑΠ-ΜΕΑ, οι οποίοι εργάζονται επί σειρά ετών με διαδοχικές ανανεώσεις συμβάσεων φτάνοντας ακόμα και τα 18 έτη αδιάκοπης υπηρεσίας.
Διατηρώντας το πνεύμα και το γράμμα της αιτιολογικής έκθεσης του παρόντος σχεδίου νόμου, προτείνουμε το Άρθρο 7 να διαμορφωθεί ως εξής:
Άρθρο 07
1. α) Η παρ. 5 του άρθρου 50 του Κώδικα Κατάστασης Δημόσιων Πολιτικών Διοικητικών Υπαλλήλων και Υπαλλήλων Ν.Π.Δ.Δ. (ν.3528/2007) και η παρ. 5 του άρθρου 57 του Κώδικα Κατάστασης Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων (ν. 3584/2007), όπως ισχύουν, αντικαθίστανται ως εξής: «5. Υπάλληλος, ο οποίος ανταποκρίνεται σε πρόσκληση από υπηρεσία αιμοληψίας για κάλυψη έκτακτης ανάγκης, καθώς και υπάλληλος, ο οποίος μετέχει σε οργανωμένη ομαδική αιμοληψία ή σε διαδικασία λήψης αιμοπεταλίων, δικαιούται ειδικής άδειας απουσίας με πλήρεις αποδοχές δύο (2) ημερών για τέσσερις (4) φορές το έτος κατ’ ανώτατο όριο. Οι δύο (2) αυτές ημέρες άδειας είναι πέραν της ημέρας αιμοδοσίας και μπορούν να ληφθούν είτε συνεχόμενα με το χρόνο της αιμοδοσίας ή οποτεδήποτε αιτηθεί ο υπάλληλος εντός έξι (6) μηνών από την ημέρα της αιμοληψίας/λήψης αιμοπεταλίων. Επίσης, την εν λόγω άδεια τη δικαιούται και ο υπάλληλος που προσέρχεται σε οιοδήποτε κέντρο αιμοληψίας από δική του πρωτοβουλία για να προσφέρει αίμα ή αιμοπετάλια.».
β) Ως ημερομηνία έναρξης ισχύος της ρύθμισης του προηγούμενου εδαφίου ορίζεται η 1η Ιανουαρίου 2020.
7. Η παράγραφος 2 του άρθρου 177 του Κώδικα Κατάστασης Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων (ν.3584/2007) όπως ισχύει, αντικαθίσταται ως εξής: «Ειδικά για το προσωπικό με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου εφαρμόζονται το άρθρο 57, οι παράγραφοι 1 και 5 του άρθρου 58, το άρθρο 59, οι παράγραφοι 6 και 8 του άρθρου 60 και τα άρθρα 66 και 67. Για την εφαρμογή των παραγράφων 6 και 8 του άρθρου 60, οι άδειες χορηγούνται σε αναλογία με βάση τη διάρκεια της σύμβασης των υπαλλήλων. Ο μισθωτός που κατά τις κείμενες διατάξεις έχει διακοπές εργασίας μπορεί, εφόσον συντρέχουν σοβαροί λόγοι ανάγκης, να λαμβάνει κανονική άδεια με αποδοχές έως δέκα (10) εργάσιμες ημέρες κατ’ έτος. Κατά τα λοιπά, εφαρμόζονται οι διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας».
Στο παρόν υπό διαβούλευση άρθρο, προτείνουμε την προσθήκη μιας ακόμα παραγράφου, ως εξής:
8. Στο άρθρο 177 του Κώδικα Κατάστασης Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων (ν.3584/2007) όπως ισχύει, προστίθεται παράγραφος 4 ως εξής:
«Το παρόν άρθρο έχει ισχύ και για το προσωπικό με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου και αορίστου χρόνου των ΟΤΑ α΄ βαθμού και των ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ αυτών.»
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ
Οι εργαζόμενοι (είτε ΙΔΑΧ είτε – κυρίως – ΙΔΟΧ) των ΚΔΑΠ και ΚΔΑΠ-ΜΕΑ των Δήμων προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους ΟΤΑ Ά βαθμού ή τα Νομικά Πρόσωπα αυτών επί σειρά ετών με συνεχείς ανανεώσεις. Όταν κάποιος λοιπόν εργάζεται επί 7-8 ή ακόμα και 18 χρόνια σε έναν Δήμο, όποια και αν είναι η εργασιακή του σχέση, είναι στην ουσία δημοτικός υπάλληλος. Θεωρούμε δίκαιο και διεκδικούμε πως θα πρέπει να τυγχάνει της ίδιας αντιμετώπισης, ίσης μεταχείρισης και ίσων δικαιωμάτων με αυτά των μόνιμων συναδέλφων του. Πόσω δε μάλλον, όταν στερείται της στοιχειωδούς ασφάλειας που προσφέρει μία σταθερή σχέση εργασίας, σε αντίθεση με την επισφάλεια που βιώνουμε όλα αυτά τα χρόνια παραμένοντας συμβασιούχοι.
Πιο συγκεκριμένα, οι ΙΔΟΧ (ειδικά) των ΝΠΙΔ αντιμετωπίζονται «εντέχνως» και εις βάρος τους, άλλοτε ως εργαζόμενοι του ευρύτερου δημόσιου τομέα και άλλοτε ως εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα. Παράδειγμα: ως προς τις άδειες που δικαιούμαστε ο νόμος μας κατατάσσει στους υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα, όπου τα σχετικά δικαιώματα είναι συγκριτικά περιορισμένα. Στο θέμα όμως των δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα και επιδόματος αδείας θεωρούμαστε υπάλληλοι του Δημοσίου και δεν τα δικαιούμαστε. Άλλο ένα τρανταχτό παράδειγμα είναι αυτό της άδειας ανατροφής τέκνου. Οι ΙΔΟΧ δεν δικαιούνται την ειδική άδεια ανατροφής τέκνου (το εννιάμηνο) γιατί δεν είναι μόνιμοι υπάλληλοι. Από την άλλη υπάρχουν υπηρεσίες του ΟΑΕΔ που δεν χορηγούν στους ΙΔΟΧ και ΙΔΑΧ των ΝΠΙΔ, ΝΠΔΔ και των Δήμων την αντίστοιχη άδεια του ιδιωτικού τομέα (6μηνο ΟΑΕΔ) καθώς ισχυρίζονται πως είμαστε υπάλληλοι του «ευρύτερου δημόσιου τομέα» με αποτέλεσμα σε πολλές περιπτώσεις οι ΙΔΟΧ και ΙΔΑΧ εργαζόμενες-μητέρες στα ΚΔΑΠ και ΚΔΑΠ-ΜΕΑ να μην δικαιούνται καθόλου την ΥΠΕΡΠΟΛΥΤΙΜΗ αυτή άδεια και να αναγκάζονται να παίρνουν άδειες άνευ αποδοχών για να είναι κοντά στα νεογέννητά τους, με ο,τι αυτό συνεπάγεται στον οικογενειακό τους προϋπολογισμό. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως ο Συνήγορος του πολίτη σε έκθεσή του το 2010 καταλήγει στο συμπέρασμα: «Ελέγχεται αν η δυσμενής αυτή μεταχείριση των συμβασιούχων ορισμένου χρόνου αντίκειται στο Σύνταγμα, στις Οδηγίες 92/85/ΕΟΚ, 97/81/ΕΚ, 96/34/ΕΟΚ, 2002/73/ΕΚ και 2006/54/ΕΚ, καθώς και στην Οδηγία 99/70/ΕΚ που απαγορεύει κάθε διάκριση μεταξύ εργαζομένων ορισμένου χρόνου και εργαζομένων αορίστου χρόνου ή μονίμων υπαλλήλων, όπως οι τελευταίες έχουν ερμηνευτεί από το ΔΕΚ (Αποφάσεις ΔΕΚ στις υποθέσεις C-378/C-380/2009). Επομένως, πρέπει να επανεξεταστεί το ζήτημα της εξαίρεσής τους από συναφή δικαιώματα που παρέχει τόσο ο Υπαλληλικός Κώδικας όσο και ο νόμος 3655/2008.»
Γενικά, υπάρχουν άδειες που έχουν θεσμοθετηθεί για τους ΙΔΟΧ μέσω του Κώδικα Κατάστασης Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων (ν.3584/2007), αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι ισάξιες και ισόχρονες με αυτές των μονίμων υπαλλήλων των Δήμων. Υπάρχει επίσης και το εξής υπερβολικά παράδοξο: οι άδειες των ΙΔΟΧ-ΙΔΑΧ του άρθρου 177 του Κ.Δ.Κ.Υ. δεν ισχύουν για τους ΙΔΟΧ-ΙΔΑΧ σε ΝΠΙΔ των ΟΤΑ. Εδώ λοιπόν τίθεται μεγάλο θέμα δυσμενούς, άνισης και άδικης μεταχείρισης μεταξύ εργαζομένων, καθώς δεν είναι λογικό ΙΔΟΧ-ΙΔΑΧ εργαζόμενος σε ΚΔΑΠ που λειτουργεί σε ΝΠΔΔ του Δήμου να δικαιούται τις άδειες του άρθρου 177 και να μην τις δικαιούνται οι ΙΔΟΧ-ΙΔΑΧ εργαζόμενοι σε ΚΔΑΠ που λειτουργεί σε ΝΠΙΔ του Δήμου. Για αυτό και προτείνουμε το άρθρο 177 του Κ.Δ.Κ.Υ. να έχει ισχύ και στα ΝΠΙΔ των ΟΤΑ α’ βαθμού.
Η καλύτερη, η πιο καθαρή και πιο δίκαιη λύση, βέβαια, είναι να εναρμονιστούν πλήρως οι άδειες που δικαιούμαστε με αυτές των τακτικών υπαλλήλων των ΟΤΑ.
Μέχρι σήμερα ισχύει η με αριθμ. ΔΙΔΑΔ/Φ.53/1222/οικ. 20561 (ΦΕΚ Β΄ 1613/17.8.2007), Χορήγηση διευκόλυνσης στους υπαλλήλους για την παρακολούθηση της σχολικής επίδοσης των τέκνων τους, Παράγραφος 7, άρθρο 1: «Σε περίπτωση διάστασης, διαζυγίου ή γέννησης τέκνου χωρίς γάμο των γονέων του, η άδεια χορηγείται στο γονέα υπάλληλο που έχει την επιμέλεια του τέκνου.» Δεν είναι αδικία ο γονέας που δεν έχει την αποκλειστική επιμέλεια του παιδιού του, να μην μπορεί να παρακολουθεί την εκπαίδευση του τέκνου του και να αποκλείεται από τη γονική του μέριμνα;
ΜΕΙΩΝΕΤΑΙ Η ΑΔΕΙΑ ΚΑΙ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΟΤΕΣ ΑΙΜΟΠΕΤΑΛΙΩΝ. ΙΣΩΣ ΟΙ ΕΙΣΑΓΩΜΕΝΕΣ ΑΚΡΙΒΟΠΛΗΡΩΜΕΝΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ ΑΙΜΟΠΕΤΑΛIΩΝ ΑΠΟ ΕΛΒΕΤΙΑ ΝΑ ΒΟΛΕΥΟΥΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΟΥΣ ΜΕΣΑΖΟΝΤΕΣ. ΜΑΛΛΟΝ ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΑΚΤΙΚΟΥΣ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ.
Ως προς την παρ. 1, εκτιμώ ότι επιτέλους πρέπει με σαφή τρόπο να καλύπτεται η εθελοντική αιμοδοσία (όχι με ερμηνευτικές εγκυκλίους) υπαλλήλων που αυτοβούλως τελούν ένα κοινωνικό καθήκον.
Επίσης θα πρέπει να προσδιοριστεί η υπηρεσιακή διαδικασία για την ημέρα της αιμοδοσίας.
Σημειώνω ότι υπάρχει το ενδεχόμενο τελικά να μη γίνει η αιμοληψία εφόσον αυτό κριθεί από το ιατρικό προσωπικό της μονάδας αιμοδοσίας.
Επί του θέματος των εκπαιδευτικών αδειών καλό θα ήταν να διευκρινίσετε ρητά εάν η διακοπή της φοίτησης λόγω ασθένειας αποτελεί υπαιτιότητα του υπαλλήλου, κάτι το οποίο διευκρίνισε η προηγούμενη εγκύκλιος.
Διότι είναι γνωστό από τη γενικότερη νομοθεσία ότι η ασθένεια αποτελεί ανυπαίτιο κώλυμα.
Αναφορικά με την εκπαιδευτική άδεια καλό θα ήταν να διευκρινιστεί εάν η διακοπή της φοίτησης λόγω ασθένειας αποτελεί υπαιτιότητα του υπαλλήλου, κάτι το οποίο ρητά διευκρίνιζε η προηγούμενη εγκύκλιος.
Διότι σύμφωνα με τη γενικότερη νομοθεσία η ασθένεια αποτελεί ανυπαίτιο κώλυμα και εάν δεν διευκρινιστεί ξεκάθαρα θα υπάρξουν προβλήματα.
η άδεια για αιμοδοσία πρέπει να χορηγείται σε κάθε περίπτωση εθελοντικής αιμοδοσίας και όχι ΜΟΝΟ σε ομαδική οργανωμένη αιμοδοσία. Είναι αδιανόητο να μην καλύπτονται οι εθελοντές αιμοδότες οι οποίοι δίνουν αίμα τακτικότατα αλλά ΟΧΙ σε ομαδικές οργανωμένες αιμοδοσίες καθώς θέλουν να προσέρχονται στα νοσοκομεία όποτε μπορούν (πχ απογεύματα)
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΙ Η ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΣΠΟΥΔΩΝ ΓΙΑ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ ΤΙΤΛΟ.
ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΝ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΟΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΑΛΛΑ ΘΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΟΜΙΛΟ ΔΕΗ ΕΦΟΣΟΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΕ ΟΠΟΙΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΑΥΤΟ ΙΣΧΥΕΙ.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΑΔΕΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ Δ.Ε.Η.
ΜΑΛΙΣΤΑ ΑΠΑΝΤΟΥΣΑΝ, ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ , ΣΤΟ E-MAIL ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΑΙΤΗΜΑ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΜΕ ΥΠΟΥΡΓΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΝΗΜΕΡΩΝΑΝ ΤΟΝ ΟΜΙΛΟ.
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΔΙΔΕΤΑΙ ΚΑΙ Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΤΗΣΗ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟΥ ΤΙΤΛΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΔΕΗ ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΑΣ ΠΟΥ ΘΑ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΘΕΙ ΣΤΟΝ ΟΜΙΛΟ ΚΑΙ ΘΑ ΙΣΧΥΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΥΓΑΤΡΙΚΕΣ.
ΑΝΑΜΕΝΩ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΑ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ!
Για λόγους ισότητας να δίνεται και στους άνδρες η δυνατότητα άδειας εξέτασης του προστάτη από την ηλικία των 40 και πάνω.
Ως προς την παράγραφο 2 αρχικά καλό θα είναι να εξεταστεί η συμφωνία της με τον GDPR.
Σε περίπτωση που δεν προκύπτει πρόβλημα από εκεί, προτείνεται να προστεθεί το αντίστοιχο δικαίωμα και για τους άνδρες υπαλλήλους:
2. Στο άρθρο 50 του Κώδικα Κατάστασης Δημόσιων Πολιτικών Διοικητικών Υπαλλήλων και Υπαλλήλων Ν.Π.Δ.Δ. (ν.3528/2007) και στο άρθρο 57 του Κώδικα Κατάστασης Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων (ν. 3584/2007), όπως έχουν τροποποιηθεί και ισχύουν, προστίθεται παράγραφος 9 ως εξής:
α) «Στους υπαλλήλους χορηγείται κατόπιν βεβαίωσης του θεράποντος ιατρού μία (1) ημέρα άδεια το έτος με αποδοχές προκειμένου να υποβληθούν σε ετήσιο γυναικολογικό/ανδρολογικό έλεγχο».
β) Ως ημερομηνία έναρξης ισχύος της ρύθμισης του προηγούμενου εδαφίου ορίζεται η 1η Ιανουαρίου 2020.
Σε κανένα σημείο του νόμου δεν γίνεται αναφορά για τους/τις εργαζόμενες σε ΝΠΙΔ που έχουν φτάσει να υπηρετούν πάνω από 10 συνεχή έτη με συμβάσεις ορισμένου χρόνου που δυστυχώς δεν εμπίπτουν πουθενά. Συγκεκριμένα, να αποσαφηνιστεί τι γίνεται με τις μητέρες εργαζόμενες σε ΝΠΙΔ με σχεση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου και δεν μπορούν να πάρουν την 6μηνη άδεια μητρότητας!
Παρακαλώ όπως υπάρξει ειδική μνεία για εν διαστάσει ή διαζευγμένους δημόσιους υπαλλήλους ώστε η γονική άδεια να χορηγείται και στους δύο, εφόσον έχουν τη γονική μέριμνα. Μέχρι σήμερα, αποκλείεται ο γονέας ο οποίος δεν έχει την επιμέλεια.
Σχετικά με την παρ. 1 έχω να προτείνω τα εξής:
α) ο λόγος αιμοδοσίας/αιμοληψίας είναι περιοριστικός («ανταποκρίνεται σε πρόσκληση από υπηρεσία αιμοληψίας για κάλυψη έκτακτης ανάγκης, οργανωμένη ομαδική αιμοληψία, σε διαδικασία λήψης αιμοπεταλίων»), μιας και δεν καλύπτεται η περίπτωση αιμοληψίας σε έκτακτη ανάγκη αλλά χωρίς την πρόσκληση από υπηρεσία αιμοληψίας (π.χ. αιμοδοσία για άλλο πρόσωπο που έχει ανάγκη) αλλά και για αιμοληψία από εθελοντές αιμοδότες που δεν πηγαίνουν σε οργανωμένες αιμοληψίες αλλά ατομικά παρουσιάζονται στα νοσοκομεία και προσφέρουν αίμα. Αφού στην πράξη όλες οι περιπτώσεις καλύπτονται, είναι προτιμότερο να γίνει πιο γενικός ο λόγος της αιμοληψίας (π.χ. προσφέρει μία (1) μονάδα αίματος για οποιονδήποτε λόγο αιμοληψίας ή προσφέρει αιμοπετάλια).
β) χρήσιμο θα είναι να ξεκαθαριστεί στο νόμο και όχι μεταγενέστερα με εγκύκλιο πάλι ότι οι άδειες είναι 3 ημέρες, εφόσον η αιμοληψία γίνεται εν ώρα εργασίας. Επειδή ο νόμος αναφέρεται για δύο ημέρες άδεια ενώ η εγκύκλιος αναφερόταν σε δύο ημέρες συν την ημέρα της αιμοληψίας, υπήρχε θέμα γιατί κάθε υπηρεσία το ερμήνευε διαφορετικά. Πχ μερικές υπηρεσίες έδιναν την επιπλέον μέρα ακόμα και αν έδινες μη εργάσιμη μέρα, άλλες την έδιναν μόνο εάν ήταν σε εργάσιμη ημέρα, άλλες έλεγαν να πας το πρωί στο γραφείο και μετά να φύγεις να δώσεις αίμα. Επίσης, υπάρχουν και εργασίες (εργάτες καθαριότητας, οδηγοί κτλ) οι οποίοι δεν πρέπει να εργαστούν μετά την αιμοληψία. Οπότε, θα ήταν χρήσιμο να γίνει σαφές από τον ίδιο το νόμο αν όντως μιλάμε για δύο ημέρες, ή τουλάχιστον να μην βγει εγκύκλιος που να ερμηνεύει ότι οι 2 ημέρες είναι τελικά 3.
γ) επιπλέον θα πρέπει και να ξεκαθαρίσει από το νόμο μέχρι πότε πρέπει να γίνεται η χρήση της αδείας. Με εγκύκλιο πάλι γινόταν αναφορά ότι πρέπει να γίνει η χρήση εντός του έτους που έγινε η αιμοληψία. Αυτό δημιουργούσε πρόβλημα όταν η αιμοληψία γίνεται πχ στο τέλος του Δεκεμβρίου. Μια πιο απλή προσέγγιση θα ήταν η χρήση της αδεία να γίνεται από την ημέρα της αιμοληψίας μέχρι και το ανώτερο έξι (6) μήνες από αυτήν. Μετά το πέρας της προθεσμίας, δεν μπορεί να γίνει χρήση της αδείας. Η διάταξη που προτείνεται εστιάζει στο πότε δίνεται η άδεια (έως 3 φορές το έτος) ενώ μια πιο σωστή προσέγγιση θα ήταν πόσες φορές μπορείς να δώσεις αίμα/αιμοπετάλια εντ΄ςο ενός έτους ώστε να δικαιούσαι ειδική άδεια και μετά να καθορίζεται μέχρι πότε μπορείς να την λάβεις.
δ) Όντως υπάρχουν λίγοι αλλά τακτικοί δότες αιμοπεταλίων που ίσως να τους δυσαρεστήσει ο αριθμητικός περιορισμός. Βεβαίως, οι δότες αιμοπεταλίων δίνουν για πολύ συγκεκριμένο λόγο κυρίως, σε αντίθεση με τους απλούς αιμοδότες, όπως οι εθελοντές. Μια διάκριση πάντως δεν θα έβλαπτε όπως έως 2 φορές για απλή αιμοδοσία και έως 4 για αιμοπετάλια (σαν μέση λύση).
Θεωρώ ότι στην παρ.2 του άρθρου 7 , θα έπρεπε να προστεθεί και ο ανδρολογικός έλεγχος ειδικά για τους άνδρες > 50 ετών(έλεγχος προστάτη). Καλύτερα βέβαια θα ήταν να υπάρχει υποχρεωτικό ετήσιο check up για όλους!!! θα προστατευόταν καλύτερα έτσι η δημόσιο υγεία και θα υπήρχε μείωση των δαπανων για την εκ των υστέρων νοσηλεία και θεραπεία. Η πρόληψη περαν από ότι σώζει ζωές βοηθά και την Εθνική Οικονομία!!!
Κανένας νόμος δεν έχει προβλέψει για άδεια διευκόλυνσης όταν έχουμε πια υπερήλικες γονείς, οι οποίοι μάλιστα διαμένουν στους τόπους καταγωγής μας. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει μια πρόβλεψη έστω (για τις ημέρες που δυστυχώς χρειάζονται) τουλάχιστον για ιατρικές εξετάσεις-νοσοκομεία που δεν μπορούν μόνοι τους;
Δηλαδή όποιος παρουσιάζεται εθελοντικά σε κάποιο δημόσιο νοσοκομείο για να δώσει αίμα δεν δικαιούται καθόλου άδεια? ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ, έτσι θα μειωθούν οι ροές αιμοδοτών δραματικά! Το θέμα είναι να κινητοποιηθούν περισσότεροι κι οχι να μειωθούν αυτοί που ήδη δίνουν αίμα.
Ως γονεας παδιού με αναπηρία προτεινω:
Στην παράγραφο 6 θα πρέπει:
α)να διορθωθούν τα: άρθρο 9 του Ν.1483/1984 και άρθρο 6 του Π.Δ. 193/1988 τα οποία αναφέρουν ως 16 ετών για τη σχολική επίδοση. Να γίνει μνεία στη συγκεκριμένη παράγραφο για την ηλικία με ειδική αναφορά στους μαθητές με αναπηρία, καθώς οι μαθητές αυτοί ως τα 15 χρόνια τους πιθανόν να φοιτούν ακόμη στο δημοτικό, οπότε το 18ο έτος είναι μάλλον εντός της μαθητικής τους πραγματικότητας, πόσο μάλλον το 16ο έτος. Να διορθωθεί: «για όσο διαρκεί η φοίτησή τους σε σχολεία Πρωτοβάθμιας ή Δευτεροβάθμιας.»
β) να διορθωθεί το άρθρο 21 του Π.Δ. 410/88 και να ισχύσει αναλογικά με τη διάρκεια σύμβασης ότι ισχύει για τους μόνιμους όταν αναφερόμαστε σε τέκνα που απαιτούν τακτικές μεταγγίσεις αίματος ή χρήζουν περιοδικής νοσηλείας και τέκνα που πάσχουν από βαριά νοητική στέρηση ή σύνδρομο Down ή τέκνα που πάσχουν από Διάχυτη Αναπτυξιακή Διαταραχή (Δ.Α.Δ.) εφόσον αυτά είναι ανήλικα ή είναι ενήλικα αλλά δεν εργάζονται.»
(παρ. 2 και 3 του άρθρου 50 του Ν. 3528/2007 όπως συμπληρώθηκαν με το άρθρο 149 του Ν.4483/2017):
«2. Υπάλληλοι που πάσχουν ή έχουν σύζυγο ή τέκνο που πάσχει από νόσημα το οποίο απαιτεί τακτικές μεταγγίσεις αίματος ή χρήζει περιοδικής νοσηλείας δικαιούνται ειδική άδεια με αποδοχές έως είκοσι δύο (22) εργάσιμες ημέρες το χρόνο. Με προεδρικό διάταγμα, που εκδίδεται μετά από πρόταση των Υπουργών Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, καθορίζονται τα νοσήματα του προηγούμενου εδαφίου.
3. Η άδεια της προηγούμενης παραγράφου χορηγείται και σε υπαλλήλους που έχουν τέκνα που πάσχουν από βαριά νοητική στέρηση ή σύνδρομο Down, καθώς επίσης και σε υπαλλήλους με τέκνα που πάσχουν από Διάχυτη Αναπτυξιακή Διαταραχή (Δ.Α.Δ.) εφόσον αυτά είναι ανήλικα ή είναι ενήλικα αλλά δεν εργάζονται.»
Θα πρότεινα να προστεθεί μια παράγραφος που διευκολύνει με άδειες τους Δημοσίους Υπαλλήλους που είναι υποψήφιοι διδάκτορες προκειμένου αυτοί να παρουσιάσουν εργασίες ή να συμμετέχουν σε επιστημονικά συνέδρια / καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Υπάρχει αντίστοιχη σαφής αναφορά σε άδειες 14 ημερών σε ΔΥ για συμμετοχή σε εξετάσεις μεταπτυχιακών σπουδών. Γιατί να μην υπάρξει αντίστοιχη πρόβλεψη για τις διδακτορικές σπουδές (τουλάχιστον για συμμετοχή σε συνέδρια); Πως θα διεξάγει ο υποψήφιος διδάκτορας της έρευνά του χωρίς να εισηγείται / παρακολουθεί τα αποτελέσματα της έρευνάς του; Θεωρώ πως είναι η ελάχιστη διευκόλυνση που πρέπει να του παρέχει η υπηρεσία του μετά και την σχεδόν κατάργηση των εκπαιδευτικών αδειών. Η μόνη άδεια που προβλέπεται για συμμετοχή σε συνέδρια (ανεξαρτήτως διδακτορικού) χορηγείται με το σταγονόμετρο και μόνο αν συνάδει με το αντικείμενο της εργασίας του, πράγμα που είναι στη διακριτική ευχέρεια προϊσταμένων, διευθυντών κτλ…
Ο ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ, ΤΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΙΜΟΛΗΨΙΑΣ, ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ ΜΕ ΠΛΗΡΕΙΣ ΑΠΟΔΟΧΕΣ;
Να αποσαφηνιστεί τι γίνεται με τις μητέρες εργαζόμενες σε ΝΠΔΔ με σχεση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου και δεν μπορούν να πάρουν την 6μηνη άδεια μητρότητας!
Αυτος ο υπαλληλος που σκεφτηκε να βαλει οριο στα αιμοπεταλια προφανως ειναι ανιδεος με την εννοια αιμοπεταλια και τι ασθενειες θεραπευονται με αυτα. Εγω προσωπικα δινω 25 χρονια τωρα αιμα και αιμοπεταλια πολυ πριν μπω στο δημοσιο και αδιαφορω για τις αδειες. Ειναι κριμα ομως για τα νεα παιδια που αφιερωνουν καποιες ωρες για να σωσουν ζωες να μην ανταμειβονται κατ ελαχιστο απο το κρατος-τερας γραφειοκρατιας που μας κυβερνα, ασχετα αν δουλευουν στο δημοσιο ή ιδιωτικο τομεα. Δεν ειναι δυνατον οταν ολα τα σωματα, στρατος, σωματεια, Εκκλησια προσπαθουν να οργανωσουν τραπεζες αιματος με στοχο να σωζουν ζωες οι γραφειοκρατες υπουργειων να κανουν απαραδεκτες εισηγησεις. Δηλαδη αν δινοντουσαν τουλαχιστον 3 μερες ανα αιμοδοσια και να λαμβανονταν υποψη μονο η ιατρικη αποψη περι συχνοτητας, θα επεφτε εξω το Ελληνικο κρατος; Δεν καταλαβαινεται το καλο που θα γινοταν αν η χωρα μας εχει επαρκεια σε αιμα και αιμοπεταλια; Πηγαιντε μια βολτα στο Λαικο νοσοκομειο ή στα νοσοκομεια παιδων σε ωρες αιχμης να δειτε τις αναγκες στα χειρουργεια. Ελπιζω και ευχομαι να μη χρειαστειτε αιμα και αιμοπεταλια για κανεναν δικο σας ανθρωπο οσοι συνταξατε αυτη την εισηγηση εκτρωμα.
Κοροιδια και καθαρα ρουσφετολογικη η διαταξη για την αδεια γυναικολογικου ελεγχου. Αν η κυβερνηση ενδιαφεροταν ΠΡΑΓΜΑΤΙ για την υγεια των πολιτων της, 1)θα εδινε την αντιστοιχη αδεια και στον ιδιωτικο τομεα και 2) θα εδινε και αντιστοιχη αδεια στους αρρενες υπαλληλους >50 ετων , ωστε να εξεταζονται για πιθανο καρκινο προστατη.
Στην παράγραφο 6 θα πρέπει:
α)να διορθωθούν τα: άρθρο 9 του Ν.1483/1984 και άρθρο 6 του Π.Δ. 193/1988 τα οποία αναφέρουν ως 16 ετών για τη σχολική επίδοση. Να γίνει μνεία στη συγκεκριμένη παράγραφο για την ηλικία με ειδική αναφορά στους μαθητές με αναπηρία, καθώς οι μαθητές αυτοί ως τα 15 χρόνια τους πιθανόν να φοιτούν ακόμη στο δημοτικό, οπότε το 18ο έτος είναι μάλλον εντός της μαθητικής τους πραγματικότητας, πόσο μάλλον το 16ο έτος. Να διορθωθεί «για όσο διαρκεί η φοίτησή τους.»
β) να διορθωθεί το άρθρο 21 του Π.Δ. 410/88 και να ισχύσει αναλογικά με τη διάρκεια σύμβασης ότι ισχύει για τους μόνιμους όταν αναφερόμαστε σε τέκνα που απαιτούν τακτικές μεταγγίσεις αίματος ή χρήζουν περιοδικής νοσηλείας και τέκνα που πάσχουν από βαριά νοητική στέρηση ή σύνδρομο Down ή τέκνα που πάσχουν από Διάχυτη Αναπτυξιακή Διαταραχή (Δ.Α.Δ.) εφόσον αυτά είναι ανήλικα ή είναι ενήλικα αλλά δεν εργάζονται.»
(παρ. 2 και 3 του άρθρου 50 του Ν. 3528/2007 όπως συμπληρώθηκαν με το άρθρο 149 του Ν.4483/2017):
«2. Υπάλληλοι που πάσχουν ή έχουν σύζυγο ή τέκνο που πάσχει από νόσημα το οποίο απαιτεί τακτικές μεταγγίσεις αίματος ή χρήζει περιοδικής νοσηλείας δικαιούνται ειδική άδεια με αποδοχές έως είκοσι δύο (22) εργάσιμες ημέρες το χρόνο. Με προεδρικό διάταγμα, που εκδίδεται μετά από πρόταση των Υπουργών Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, καθορίζονται τα νοσήματα του προηγούμενου εδαφίου.
3. Η άδεια της προηγούμενης παραγράφου χορηγείται και σε υπαλλήλους που έχουν τέκνα που πάσχουν από βαριά νοητική στέρηση ή σύνδρομο Down, καθώς επίσης και σε υπαλλήλους με τέκνα που πάσχουν από Διάχυτη Αναπτυξιακή Διαταραχή (Δ.Α.Δ.) εφόσον αυτά είναι ανήλικα ή είναι ενήλικα αλλά δεν εργάζονται.»
ΠΡΕΠΕΙ Ο ΝΕΟΣ ΝΟΜΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΔΙΑΛΑΚΤΙΚΟΣ ΚΥΡΙΩς ΜΕ ΤΑ ΑΙΜΟΠΕΤΑΛΙΑ
ΓΙΑ ΑΙΜΑ ΝΑ ΔΙΝΕΤΑΙ Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ 4 ΦΟΡΩΝ ΤΟ ΧΡΌΝΟ
ΓΙΑ ΑΙΜΟΠΕΤΑΛΙΑ ΝΑ ΔΙΝΕΤΑΙ Η ΔΥΑΝΤΟΤΗΤΑ 12 ΦΟΡΩΝ ΤΟ ΧΡΟΝΟ
Ειδικά για τα αιμοπετάλια, θα υπάρξει σοβαρό πρόβλημα.
Η ΔΙΚΉ ΜΟΥ ΠΡΌΤΑΣΗ ΕΊΝΑΙ Η ΠΑΡΑΚΑΤΩ :
ΓΙΑ ΑΙΜΑ – 4 ΦΟΡΕΣ ΤΟ ΧΡΌΝΟ
ΓΙΑ ΑΙΜΟΠΕΤΑΛΙΑ – 12 ΦΟΡΕς ΤΟ ΧΡΟΝΟ
Ειδικά για τα αιμοπετάλια, θα υπάρξει σοβαρό πρόβλημα.
Η ΔΙΚΉ ΜΟΥ ΠΡΌΤΑΣΗ ΕΊΝΑΙ Η ΠΑΡΑΚΑΤΩ :
ΓΙΑ ΑΙΜΑ – 4 ΦΟΡΕΣ ΤΟ ΧΡΌΝΟ
ΓΙΑ ΑΙΜΟΠΕΤΑΛΙΑ – 12 ΦΟΡΕς ΤΟ ΧΡΟΝΟ
Ειδικά για τα αιμοπετάλια, θα υπάρξει σοβαρό πρόβλημα.
Πρέπει να υπάρξει ειδική μνεία για τα αιμοπετάλια. Η δική μου πρόταση είναι η εξής :
για αίμα – 4 φορές το χρόνο, όπως επιτρέπεται και από τους γιατρούς.
για αιμοπετάλια – 12 φορές το χρόνο, όπως επιτρέπεται και από τους γιατρούς
συμφωνω με τον κύριο Ανδρουλάκη
Στην 1η παράγραφο του άρθρου 7 προβλέπεται ανώτατο όριο κάθε έτος για την χορήγηση αιμοδοτικής άδειας τις 3 φορές. Αυτό θα οδηγήσει ουσιαστικά στην κατακόρυφη μείωση των αιμοπεταλιοδοτών και ουσιαστικά στην εξαφάνισή τους ειδικά κατά το δεύτερο εξάμηνο κάθε έτους, διότι οι αιμοπεταλιοδότες ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ αιμοπετάλια κάθε 1-1,5 μήνα.
σχετικά με τους δότες αιμοπεταλίων πρέπει να επισημανθεί η σημαντικότητα της συγκεκριμένης πράξης. Οι ανάγκες για αιμοπετάλια είναι πολύ μεγάλες. Η δυνατότητα κάποιος να μπορεί να προσφέρει αιμοπετάλια κάθε μήνα (όπως μπορεί να επιβεβαιωθεί και από τους εξειδικευμένους γιατρούς) δίνει ανάσα στα νοσοκομεία μας και στην ανάγκη μικρών και μεγάλων για αιμοπετάλια. Οι τρεις φορές που ορίζει ο νέος νόμος είναι πολύ λίγες. Θα υπάρξει σοβαρό πρόβλημα, κυρίως στα αιμοπετάλια.
Ίσως θα πρέπει να υπάρξει ειδική μνεία για τα αιμοπετάλια.
Για το «Άρθρο 07 παρ.1» έχει δίκιο ο κύριος Ανδρ. Ανδρουλάκης. Η δωρεά αιμοπεταλίων (η καθαυτή διαδικασία που για γυναίκες κρατά κατ’ ελάχιστο 50-55 λεπτά της ώρας), είναι ιατρική πράξη εγκεκριμένη να επαναλαμβάνεται με ασφάλεια κάθε ένα (1) μήνα.
Ανταποκρινόμενοι σε έκτακτη έκκληση (ΠΟΛΥ συχνό φαινόμενο λόγω των ελάχιστων εθελοντών δοτών αιμοπεταλίων!) υπολογίζοντας το χρόνο προς και από το νοσοκομείο, προσθέτοντας τουλάχιστον 10-20 λεπτά το χρόνο προετοιμασίας του μηχανήματος / εξέτασης του εθελοντή / μετρήσεων δειγματοληπτικής ποσότητας αίματος (για τη σωστή ρύθμιση του μηχανήματος) μιλάμε για ΟΛΙΚΟ χρόνο περί τα εκατόν είκοσι πέντε (125) λεπτά, κατ’ ελάχιστο!
Ουσιαστικά, τη μέρα δωρεάς αιμοπεταλίων ο δωρητής δεσμεύει δυόμιση με τρεις ώρες, χρόνος που δεν επιτρέπει να ασκήσει επαρκώς και νομίμως και τα εργασιακά καθήκοντά του και ωθώντας τον αναγκαστικά σε ολοήμερη άδεια.
Επομένως, εκ των δύο ημερών που του «χαρίζονται» στην πραγματικότητα μένει μία…
Και, άρα, ουσιαστικά, δεν εξομοιώνεται το χάρισμα μεταξύ μιάς δωρεάς αίματος (διαδικασία 15 λεπτών) με τη δωρεά αιμοπεταλίων.
Προφανώς οι εισηγητές της συγκεκριμένης παραγράφου δεν έχουν δωρίσει ποτέ αιμοπετάλια και αγνοούν πλήρως τις ιδιαιτερότητες (της λήψης) αλλά έχουν και την ευτυχία να μην έχουν χρειαστεί ποτέ να βρουν αιμοπετάλια για τους ίδιους ή οικείους τους, έτσι ώστε αγνοούν τη δυσκολία εύρεσης του συγκεκριμένου «προϊόντος».
Τέλος, να σημειωθεί ότι διαφορετικής «αντιμετώπισης» σε ό,τι αφορά θέμα αδειών για το συγκεκριμένο ζήτημα, τυγχάνουν δωρητές δημόσιοι υπάλληλοι που εργάζονται στην κεντρική κυβέρνηση, από εκείνους που εργάζονται σε δήμους, δημοτική αστυνομία κλπ.
Και, πιο ευνοημένοι όλων, όπως πάντα, οι εργαζόμενοι σε σώματα όπως αστυνομία, στρατός, ναυτικό, αεροπορία.
Στην 1η παράγραφο του άρθρου 7 προβλέπεται ανώτατο όριο κάθε έτος για την χορήγηση αιμοδοτικής άδειας τις 3 φορές. Αυτό θα οδηγήσει ουσιαστικά στην κατακόρυφη μείωση των αιμοπεταλιοδοτών και ουσιαστικά στην εξαφάνισή τους ειδικά κατά το δεύτερο εξάμηνο κάθε έτους, διότι οι αιμοπεταλιοδότες ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ αιμοπετάλια κάθε 1-1,5 μήνα.