1. Με απόφαση του Πρωθυπουργού, η οποία δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, θεσπίζεται ο Κανονισμός Λειτουργίας της Αρχής.
2. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Εσωτερικών δύναται να προβλέπεται αποζημίωση για τα μέλη της Αρχής των περ. (α) και (β) της παρ. 1 του άρθρου 2, κατά παρέκκλιση των ισχυουσών διατάξεων περί αμοιβής ή αποζημίωσης λόγω συμμετοχής σε συμβούλια και επιτροπές του δημόσιου τομέα.
3. Με προεδρικό διάταγμα, που εκδίδεται με πρόταση των Υπουργών Εσωτερικών και Οικονομικών ρυθμίζονται η κατά κατηγορία, κλάδο και ειδικότητα κατανομή των θέσεων, θέματα οργάνωσης της γραμματείας και τεχνικής υποστήριξης της Αρχής, η διαδικασία πλήρωσης των θέσεων, καθώς και κάθε θέμα που αφορά στην υπηρεσιακή κατάσταση και τις αποδοχές του προσωπικού των παρ. 1 και 2 του άρθρου 6. Ως την έκδοση του προεδρικού διατάγματος του προηγούμενου εδαφίου, η Αρχή επιτρέπεται να απασχολεί στις θέσεις επιστημονικού και διοικητικού προσωπικού, δημοσίους υπαλλήλους ή υπαλλήλους Ν.Π.Δ.Δ. ή εργαζόμενους με σύμβαση εργασίας δημοσίου δικαίου ή ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου που υπηρετούν σε φορείς δημοσίου τομέα, όπως αυτός ορίζεται στην περ. (α) της παρ. 1 του άρθρου 14 του ν. 4270/2014 (Α΄ 143), με απόσπαση, που διενεργείται, κατά παρέκκλιση κάθε γενικής ή ειδικής διάταξης, με κοινή απόφαση του Πρωθυπουργού και του αρμοδίου οργάνου του υπουργείου προέλευσης του αποσπώμενου υπαλλήλου.
4. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών, Παιδείας και Θρησκευμάτων και Εσωτερικών, ρυθμίζονται το ύψος και η διαδικασία καταβολής αποζημίωσης για την πρακτική άσκηση της παρ. 4 του άρθρου 6, καθώς και όλα τα αναγκαία ειδικότερα ζητήματα για την εφαρμογή της ίδιας παραγράφου.
Ακόμα μία «ανεξάρτητη» αρχή που θα έχει απλώς συμβουλευτικό χαρακτήρα για την προσβασιμότητα στο δομημένο περιβάλλον, η οποία δεν αποτελεί και το μόνο πρόβλημα στα θέματα αναπηρίας. Οι υποσχέσεις για προσβασιμότητα είναι κενό γράμμα. Το ακούμε για πολλά χρόνια και δεν έγινε πράξη ούτε καν μέχρι το 2020 που ήταν απαίτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο αποκλεισμός των ανάπηρων καλλιτέχνιδων/καλλιτεχνών δεν αφορά μόνο τις συνθήκες προσβασιμότητας στο δομημένο περιβάλλον. Οι ανάπηροι καλλιτέχνες αποκλείονται από την εκπαίδευση και από την εργασία στις τέχνες του πολιτισμού, με τη χρήση του όρου περί αρτιμέλειας σε προεδρικά διατάγματα.
Το 2017 καταργήθηκε ο όρος της «αρτιμέλειας» από το Π.Δ. 370/1983, που απέκλειε τις/τους ανάπηρες/ους σπουδάστριες/στές από τις Δραματικές Σχολές στην Ελλάδα, το οποίο αφορά όμως μόνο τις ιδιωτικές σχολές.
Ωστόσο, δεν αρκεί η κατάργηση ενός όρου για να συμπεριληφθούν στις σχολές οι ανάπηροι/ες. Χρειάζεται δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών. Χρειάζεται να γίνουν προσβάσιμες οι σχολές και εδώ εννοούμε καθολικά προσβάσιμες, όχι μόνο στο δομημένο περιβάλλον.
Η καθολική προσβασιμότητα περιλαμβάνει όχι μόνο την αλυσίδα πρόσβασης στο δομημένο περιβάλλον (πάρκινγκ, πρόσβαση στο χώρο, WC αναπήρων κ.λπ.) αλλά και την πρόσβαση στο περιεχόμενο της τέχνης (υπότιτλοι για Κ/κωφές/ούς και βαρήκοες/ους και ακουστική περιγραφή για τυφλές/ούς και ανθρώπους με προβλήματα όρασης) στη διάχυση της πληροφορίας (προσβάσιμα τρέιλερ, προγράμματα στις προσβάσιμες μορφές, σε μεγαλογράμματη σειρά, σε γραφή Μπράιγ καθώς και στο διαδίκτυο με τη χρήση του κώδικα Qr) και τη συμπερίληψη και πρόβλεψη για τους σκύλους οδηγούς τυφλών και τις/τους χειρίστριές/στές τους.
Σε μια εποχή που μπαίνουν όροι συμπερίληψης ως προαπαιτούμενο στην παραγωγή καλλιτεχνικών έργων στα μεγαλύτερα διεθνή φεστιβάλ (Oscar, BAFTA κ.λπ), εδώ στην Ελλάδα συνεχίζουμε να αποκλείουμε τους ανάπηρους ανθρώπους ήδη από το πρώτο στάδιο, αυτό της καλλιτεχνικής εκπαίδευσής τους.
Οι ανάπηροι/ες στην Ελλάδα δεν επιθυμούμε να συμμετέχουμε στην τέχνη μόνο ως θεατές/τριες, αλλά και ως δημιουργοί. Επομένως, δεν αρκεί η πρόσβαση στο δομημένο περιβάλλον, χρειάζεται καθολική προσβασιμότητα και συμπερίληψη.
Είναι καιρός επιτέλους να ληφθούν σοβαρά υπόψη τα θέματα των αναπήρων και να υπάρξει ένας κεντρικός σχεδιασμός και όχι αποσπασματικές ενέργειες από διάφορες αρχές αμφιβόλου επάρκειας και περιορισμένης δικαιοδοσίας και αρμοδιοτήτων.
ΚΙΝΗΣΗ ΑΝΑΠΗΡΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ
Ο πραγματικός καλλιτέχνης (ανάπηρος ή μη) δεν είναι αυτός/η που κατακρεουργείται από το “κτήνος”, αλλά αυτός/η που με κόπο καταφέρνει τελικά να το δαμάζει.