Άρθρο 47 Στρατηγική επενδύσεων

1. Τα περιουσιακά στοιχεία του Ταμείου Επικουρικής Κεφαλαιοποιητικής Ασφάλισης (Τ.Ε.Κ.Α.) επενδύονται με γνώμονα το βέλτιστο συμφέρον των ασφαλισμένων και των δικαιούχων, την ασφάλεια, την ποιότητα, τη ρευστότητα και την κερδοφορία του χαρτοφυλακίου στο σύνολό του στη βάση της αρχής της συνετής διαχείρισης και της ανάπτυξης της οικονομίας.
2. Το Ταμείο μεριμνά ιδίως για την επαρκή διαφοροποίηση του χαρτοφυλακίου και την επιλογή ποιοτικών επενδύσεων που προσιδιάζουν στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των μελλοντικών συνταξιοδοτικών παροχών. Στο πλαίσιο αυτό αποφεύγονται η υπέρμετρη εξάρτηση από συγκεκριμένο στοιχείο ή εκδότη ή όμιλο επιχειρήσεων, καθώς και η υπέρμετρη συσσώρευση κινδύνων στο χαρτοφυλάκιο συνολικά.
3. Τα περιουσιακά στοιχεία επενδύονται πρωτίστως σε ρυθμιζόμενες αγορές και το τμήμα που επενδύεται σε στοιχεία μη εισηγμένα προς διαπραγμάτευση σε ρυθμιζόμενες αγορές πρέπει σε κάθε περίπτωση να παραμένει σε συνετά επίπεδα.
4. Επενδύσεις σε παράγωγα χρηματοπιστωτικά μέσα επιτρέπονται, μόνο εφόσον συμβάλλουν στη μείωση των επενδυτικών κινδύνων ή διευκολύνουν την αποτελεσματική επενδυτική διαχείριση.
5. Το αποθεματικό παροχών του Ταμείου επενδύεται σε προϊόντα χαμηλού επενδυτικού κινδύνου, όπως αυτά προσδιορίζονται με απόφαση του Δ.Σ., ύστερα από γνώμη της Επενδυτικής Επιτροπής και της Μονάδας Διαχείρισης Κινδύνων.
6. Τα περιουσιακά στοιχεία του Ταμείου δεν μπορούν να διατεθούν ή εν γένει να χρησιμοποιηθούν για σκοπούς διάφορους από τους σκοπούς του άρθρου 1.

  • 3 Ιουλίου 2021, 16:54 | Παναγιώτης Ζαμπέλης

    Στην παράγραφο 1 υπάρχει ένα απλό ευχολόγιο χωρίς να υπάρχει ιεράρχηση αυτών των στόχων. Αφού το κλειδί όλου του σχεδίου είναι οι επενδύσεις θα έπρεπε να δοθεί μεγαλύτερη βαρύτητα και για την προκαθορισμένη επιλογή αλλά και για ύπαρξη ποικιλίας επιλογών από ιδιωτικούς επενδυτικούς οργανισμούς].
    Στην παράγραφο 3 πρέπει να οριστούν τα «…συνετά επίπεδα».

  • 1 Ιουλίου 2021, 15:18 | Ανδρέας Κομνηνός

    Άρθρο 47 Στρατηγική επενδύσεων

    Στην παρ. 2, η έννοια της «υπέρμετρης εξάρτησης» είναι ασαφώς ορισμένη και θα πρέπει να ορίζεται ρητά ποιός είναι υπεύθυνος για την ανάλυση (φαντάζομαι η μονάδα διαχείρισης κινδύνου;).

    Στην παρ. 3 η έννοια «συνετά» επίπεδα επίσης είναι ασαφώς ορισμένη και απουσιάζει η αναφορά στο ποιός είναι υπεύθυνος για τη σχετική αποτίμηση.

    Στην παρ 4., μα τα παράγωγα είναι σχεδιασμένα ακριβώς για το σκοπό αυτό, δηλαδή τη μείωση επενδυτικών κινδύνων και την αποτελεσματική διαχείριση. Είδαμε όμως όλοι το 2008 πως τα παράγωγα χρησιμοποιήθηκαν ως όχημα για την πλήρη κατάρρευση του συστήματος. Θα πρέπει να ορίζεται σαφές όριο του χαρτοφυλακίου που αφορά τα παράγωγα καθώς και το ποιός έχει την ευθύνη της ρύθμισης του ορίου.

    Η παρ. 6 είναι αστεία – ξεκάθαρα τα περιουσιακά στοιχεία χρησιμοποιούνται για άλλους σκοπούς, οι οποίοι είναι η στήριξη της οικονομίας μέσω της επένδυσης και συμμετοχής σε μετοχικά σχήματα διαφόρων εταιρειών (βλ και αιτιολογική έκθεση). Θα μπορούσε να πει κανείς κακόβουλα, ότι πρωταρχικός σκοπός είναι αυτός και όχι η παροχή σύνταξης, αφού κανένας δεν θα έχει και ευθύνη για ότι μέλλει γενέσθαι (αρ. 19).

    Κοιτάξτε τώρα πως θα γίνει και η «δουλειά»:
    – Η Επενδυτική Επιτροπή και η Μονάδα Κινδύνου λαμβάνουν οδηγίες από πρόσωπο επιρροής (δε θα πω ποιός μπορεί να είναι, αλλά μόνο ότι είναι εύκολο να υπάρξει), να εισηγηθεί τη στήριξη με αγορά μετοχών συγκεκριμένου ομίλου (ή και τη δημιουργία προβλημάτων σε όμιλο, με ταχεία πώληση μετοχών του που έχει το ΤΕΚΑ).
    – Τα μέλη των επιτροπών αυτών δεν έχουν μισθό που εξαρτάται από την αποδοτικότητα των προτάσεων που θα εκφέρουν, και άρα τα συμφέροντά τους δεν ευθυγραμμίζονται απαραίτητα με αυτά του ταμείου. Ούτε βέβαια ελέγχει κανείς την ορθότητα των προτάσεών τους.
    – Τα μέλη του ΔΣ εγκρίνουν, χωρίς να έχουν καμία ευθύνη, αφού η «γνώμη» τους μπορεί να θεωρηθεί αιτιολογημένη αν πουν ότι στηρίζεται στην έκθεση μιας μιλημένης επενδυτικής επιτροπής και μονάδας κινδύνου.
    – Το ΤΕΚΑ καταγράφει μεγάλες ζημιές.
    – Οι ασφαλισμένοι καλούνται να αναπροσαρμόσουν τις εισφορές τους προς τα άνω ή να πάρουν μικρότερη σύνταξη.
    – Κανείς δε διώκεται.

    Και κάπως έτσι το ΤΕΚΑ μπορεί να γίνει άνετα ένα εργαλείο εκβιασμού, διαφθοράς και κατασπατάλησης του υστερήματος των εργαζομένων, αφού κανένας δεν έχει έλεγχο, οι εισηγήσεις της Επενδυτικής Επιτροπής ή της Μονάδας Κινδύνου δεν είναι δημόσιες και δεν υπάγονται σε έλεγχο ή κρίση από καμία ανεξάρτητη αρχή, τα μέλη του ΔΣ, ο Πρόεδρος και ο Διευθύνων Σύμβουλος έχουν το ακαταδίωτο.

    Εν γένει, η στρατηγική επενδύσεων, έτσι όπως περιγράφεται, είναι εντελώς απαράδεκτη και δε διασφαλίζει με κανένα τρόπο τα συμφέροντα των εργαζόμενων – Θα πρέπει να προβλέπεται συνεχής και ανεξάρτητος έλεγχος από πολλαπλούς φορείς (π.χ. ελεγκτικές και επενδυτικές εταιρείες, δημόσιους φορείς, επιτροπές εμπειρογνωμόνων κ.α.) και όχι μόνο να βασίζονται οι αποφάσεις σε εκθέσεις εσωτερικών επιτροπών, και ενός ΔΣ που έχει το ακαταδίωκτο.