1. Στο άρθρο 95 του ν. 4387/2016 (Α΄ 85), περί της θέσπισης εικοσαετούς παραγραφής των αξιώσεων για την καταβολή εισφορών προς τους φορείς που εντάσσονται στον Ενιαίο Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ), επέρχονται οι ακόλουθες τροποποιήσεις: α) ο τίτλος του άρθρου αντικαθίσταται, β) το πρώτο εδάφιο της παρ. 1 τροποποιείται, ώστε να προσδιοριστεί η παραγραφή της αξίωσης του Ηλεκτρονικού Εθνικού Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (e-Ε.Φ.Κ.Α.), ως προς την είσπραξη των απαιτήσεων από μη καταβληθείσες ασφαλιστικές εισφορές, σε δέκα (10) έτη, αντί για είκοσι (20), γ) το δεύτερο εδάφιο της παρ. 1 αντικαθίσταται, δ) προστίθενται παρ. 2 και 3, και το άρθρο 95 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 95
Παραγραφή αξιώσεων Ηλεκτρονικού Εθνικού Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης
1. Από την έναρξη ισχύος του παρόντος, η αξίωση του Ηλεκτρονικού Εθνικού Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (e-Ε.Φ.Κ.Α.) για την είσπραξη απαιτήσεων από μη καταβληθείσες ασφαλιστικές εισφορές υπόκειται σε δεκαετή παραγραφή που αρχίζει από την πρώτη μέρα του επόμενου έτους εντός του οποίου παρασχέθηκε η ασφαλιστέα εργασία ή υπηρεσία, ανεξαρτήτως του χρόνου κατά τον οποίο οι απαιτήσεις αυτές βεβαιώθηκαν. Η παραγραφή διακόπτεται στις περιπτώσεις της παρ. 1 του άρθρου 138 του ν. 4270/2014 (Α΄ 143), περί του καθορισμού των περιπτώσεων διακοπής της παραγραφής των χρηματικών απαιτήσεων του Δημοσίου, καθώς και με την κοινοποίηση πράξης βεβαίωσης, εν ευρεία ή εν στενή εννοία, προς τον ασφαλισμένο.
2. Για απαιτήσεις που προέρχονται από ασφαλιστέα εργασία ή υπηρεσία που παρασχέθηκε μετά από την 1η.1.2026 η παραγραφή της παρ. 1 ορίζεται πενταετής.
3. Απαίτηση, η οποία σύμφωνα με το παρόν έχει υποπέσει σε παραγραφή, δεν λαμβάνεται υπόψη κατά την έκδοση αποδεικτικού ασφαλιστικής ενημερότητας ή βεβαίωσης οφειλής που επέχει θέση ασφαλιστικής ενημερότητας.».
2. Η παρ. 1 δεν επηρεάζει αξιώσεις που είχαν παραγραφεί πριν από την έναρξη ισχύος του ν. 4387/2016.
3. Οφειλές για τις οποίες παρήλθε ο χρόνος παραγραφής της παρ. 1 του άρθρου 95 του ν. 4387/2016, όπως διαμορφώνεται με την παρ. 1 του παρόντος, χωρίς να έχει μεσολαβήσει γεγονός που διακόπτει την παραγραφή, θεωρούνται παραγεγραμμένες, ακόμη και αν έχει κοινοποιηθεί ατομική ειδοποίηση ή έχει γίνει καταβολή έναντι της βεβαιωθείσας οφειλής ή ρύθμιση μετά το πέρας του χρόνου παραγραφής. Χρηματικά ποσά που έχουν καταβληθεί για την εξόφληση οφειλών που έχουν παραγραφεί, σύμφωνα με το πρώτο εδάφιο, δεν αναζητούνται.
4. Έλεγχοι εργοδοτών που διενεργούνται κατά την έναρξη ισχύος της παρούσας ή που θα διενεργηθούν προς διερεύνηση καταγγελίας που έχει υποβληθεί μέχρι την 30ή.6.2022 και καλύπτουν περιόδους μισθωτής απασχόλησης από 1η.1.2006 έως και 31η.12.2011 ολοκληρώνονται χωρίς βεβαίωση απαιτήσεων εις βάρος του εργοδότη. Από τα ευρήματα των ελέγχων του προηγούμενου εδαφίου ως προς τα πραγματικά στοιχεία ασφάλισης ενημερώνεται η ασφαλιστική ιστορία των ασφαλισμένων μισθωτών.
Προτείνεται να προστεθεί στο άρθρο 5 του νομοσχεδίου παράγραφος 5 ως εξής:
«5. Μη μισθωτοί ασφαλισμένοι, οι απαιτήσεις κατά των οποίων από μη καταβληθείσες ασφαλιστικές εισφορές έχουν υποπέσει κατά τις προηγούμενες παραγράφους σε παραγραφή, δικαιούνται με αίτησή τους, η οποία υποβάλλεται ταυτόχρονα με την αίτηση συνταξιοδότησης, να ζητήσουν τον συνυπολογισμό, τόσο για τη θεμελίωση του συνταξιοδοτικού τους δικαιώματος όσο και για την προσαύξηση του ποσού της σύνταξής τους, του συνόλου ή μέρους του ασφαλιστικού χρόνου, για τον οποίο οι απαιτήσεις από μη καταβληθείσες ασφαλιστικές εισφορές έχουν παραγραφεί. Στην περίπτωση αυτή, οι αιτούντες οφείλουν να καταβάλουν για τον ασφαλιστικό χρόνο, για τον οποίο αιτούνται να εξαιρεθεί από την παραγραφή, το σύνολο των οφειλομένων ασφαλιστικών εισφορών, απαλλασσόμενοι από τις πάσης φύσεως προσαυξήσεις, πρόσθετα τέλη και τόκους λόγω μη εμπρόθεσμης καταβολής. Για την έναρξη καταβολής της σύνταξης εφαρμόζεται το άρθρο 61 ν. 3863/2010, όπως ισχύει. Η παρούσα παράγραφος εφαρμόζεται και επί διαδοχικής ασφάλισης, ακόμα και αν ο τελευταίος ασφαλιστικός φορέας, ο οποίος απονέμει τη σύνταξη, είναι φορέας ασφάλισης μισθωτών. Με απόφαση του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων καθορίζεται η διαδικασία εσωτερικής κατανομής και καταβολής του ως άνω ποσού μεταξύ των ασφαλιστικών φορέων, καθώς και κάθε άλλο σχετικό θέμα».
ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΡΟΣΘΗΚΗΣ:
1. Η προτεινόμενη ρύθμιση είναι ουσιαστικά η ρύθμιση, η οποία ίσχυσε υπό το καθεστώς του νόμου 4611/2019. Είναι δηλ. ρύθμιση ευνοϊκή τόσον για τους ασφαλισμένους όσον και για τους φορείς που εντάχθηκαν στον e-ΕΦΚΑ, δίκαιη και απολύτως στο πνεύμα του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου.
2. Είναι σκόπιμο, η αίτηση να γίνεται μαζί με την αίτηση συνταξιοδότησης, ώστε να μην υπάρχουν θέματα με δόσεις κλπ πριν τη σύνταξη.
Κύριε Υπουργέ,
Αν η Πολιτεία, δεν δει την πικρή αλήθεια της, ότι, η πηγή του κακού της διόγκωσης των ληξιπρόθεσμων οφειλών, από το 2010 και μετά, είναι τα μνημόνια (τραπεζική – οικονομική κρίση), η πανδημία, ο πόλεμος, η ενεργειακή κρίση, η εκτίναξη του κόστους ζωής, η απώλεια εργασίας και οι περικοπές μισθών, απόρροια της, κατά γενική ομολογία, κακής διαχείρισης της εξουσίας, από την Πολιτεία διαχρονικά και όχι κάποια ευθύνη του Πολίτη, το πρόβλημα των ληξιπρόθεσμων οφειλών δεν θα λυθεί ποτέ.
Απόδειξη αποτελεί ότι, το Κ.Ε.Α.Ο., συστάθηκε το 2013, απόρροια της καταστροφής την οποία έφεραν τα μνημόνια, στους Πολίτες, από το 2010 και μετά. Παραθέτω τα αναφερόμενα σήμερα, στην ιστοσελίδα του e-ΕΦΚΑ, για την σύσταση και την αποστολή του Κ.Ε.Α.Ο..
«Το Κέντρο Είσπραξης Ασφαλιστικών Οφειλών (Κ.Ε.Α.Ο.) συστάθηκε με τις διατάξεις του άρθρου 101 του ν.4172/2013. Το Κ.Ε.Α.Ο. λειτουργεί με οικονομική και λογιστική αυτοτέλεια και εποπτεύεται από τον Διοικητή του Ε.Φ.Κ.Α.
Αποστολή του Κ.Ε.Α.Ο. είναι ο εντοπισμός και η καταπολέμηση διαχρονικών παθογενειών του συστήματος είσπραξης και η λήψη μέτρων κατά της συστηματικής αποφυγής καταβολής εισφορών».
Αλήθεια ποια είναι η «συστηματική αποφυγή καταβολής εισφορών», οι ονομαζόμενοι από την Πολιτεία και «Στρατηγικοί Κακοπληρωτές», στο όνομα των οποίων, η πολιτεία, νομοθετεί καταχρηστικούς και αντισυνταγματικούς νόμους, οι οποίοι όχι μόνο δεν λύνουν το πρόβλημα, που δημιούργησαν τα μνημόνια αλλά το μόνο που καταφέρνουν είναι να αρπάζουν τα σπίτια (πρώτη κατοικία) ανήμπορων και κατεστραμμένων πολιτών. Αυτός φυσικά, ήταν, εξ’ αρχής, ο στόχος των δανειστών αλλά και των μνημονίων.
Οι προτεινόμενες ρυθμίσεις, στο παρόν υπό συζήτηση νομοσχέδιο, όχι μόνο δεν λύνουν το πρόβλημα αλλά απλά αποτελούν ένα ακόμα δώρο στους δανειστές. Κατά τα άλλα τελείωσαν τα μνημόνια και βγήκαμε μάλιστα από την αυστηρή επιτήρηση. Από ότι πληροφορήθηκα, οι δανειστές είναι αυτοί, οι οποίοι δεν επιτρέπουν την επαναφορά του Νόμου 4611/2019, οι ρυθμίσεις του οποίου αντιμετώπιζαν ουσιαστικά το πρόβλημα των οφειλών. Δεν ενδιαφέρει τους δανειστές να λυθεί το πρόβλημα των οφειλών, αλλά χρειάζονται το πρόβλημα των οφειλών, για να αρπάξουν όσα περισσότερα σπίτια (πρώτες κατοικίες) γίνεται, από ανήμπορους και κατεστραμμένους πολίτες, συνδράμοντας σε αυτό και η Πολιτεία, νομοθετώντας προς όφελός τους και όχι προς όφελος των ανήμπορων Πολιτών.
Η Πολιτεία γνωρίζει, επ’ ακριβώς, ποιοι είναι οι κατονομαζόμενοι από την ίδια «Στρατηγικοί Κακοπληρωτές» και όλα τα περιουσιακά τους στοιχεία, γιατί δεν τους καλεί έναν έναν και να λύσει το πρόβλημα μαζί τους, όπως γινόταν στο παρελθόν, πριν τα μνημόνια; Τώρα, αν οι οφειλέτες, ξαφνικά μετά το 2010 (μνημόνια), είναι εκατοντάδες χιλιάδες ή και εκατομμύρια, τότε κάτι άλλο συμβαίνει, το οποίο, το γνωρίζει πολύ καλά η Πολιτεία (μνημόνια – τραπεζική – οικονομική κρίση, η πανδημία, ο πόλεμος, η ενεργειακή κρίση, η εκτίναξη του κόστους ζωής, η απώλεια εργασίας, οι περικοπές μισθών κλπ), προσπαθώντας να απεμπολήσει τις δικές της ευθύνες, μετακυλίοντας την ζημιά, όπως πάντα γίνεται, στον απλό πολίτη και προστατεύοντας αυτούς, που όλοι γνωρίζουμε, ότι την δημιούργησαν.
Δεν μπορεί αυτός, ο οποίος διαχρονικά δημιούργησε το πρόβλημα (Πολιτεία), να καλεί αυτόν (Πολίτη), ο οποίος υφίσταται τα δεινά του προβλήματος, να πληρώσει, με δυσβάστακτους όρους, ευρισκόμενος ήδη σήμερα σε δεινή οικονομική και όχι μόνο, κατάσταση, σε ένα αόρατο και εκ προοιμίου αβέβαιο και δυσμενές μέλλον.
Επιτρέψτε μου την παροιμία, «Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος».
Δεν μπορεί, η Πολιτεία, να περικόπτει μισθούς, συντάξεις, να χάνουν οι πολίτες τις δουλειές τους, εξ’ αιτίας των μνημονίων, πανδημίας κλπ, το κόστος ζωής να εκτοξεύεται στα ύψη, μη δυνάμενοι, εν τοις πράγμασι, οι πολίτες, να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, εν προκειμένω ασφαλιστικές εισφορές και η Πολιτεία, υπόλογη για τα μνημόνια, να μην κατανοεί ότι, μόνο με δραστικά μέτρα και ριζικές αποφάσεις, με γνώμονα πάντα τον Άνθρωπο, θα λυθεί το πρόβλημα, το οποίο σέρνεται επί χρόνια.
Όλα τα άλλα, όπως οι προτεινόμενες ρυθμίσεις, στο παρόν νομοσχέδιο, είναι ημίμετρα, τα οποία όχι μόνο δεν λύνουν το πρόβλημα αλλά το αναγεννούν και το μεταθέτουν στο μέλλον, ακόμα πιο διογκωμένο.
Επιτρέψτε μου και πάλι την παροιμία, «Κάλλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρει».
Πρότασή μου είναι:
– Διαγραφή όλων των προσαυξήσεων (τόκοι, πρόστιμα κλπ.) όλων των οφειλών.
– Διαγραφή οφειλών, από υπηρεσίες στις οποίες δεν γινόταν χρήση, όπως η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
– Ρύθμιση έως 240 ΆΤΟΚΕΣ δόσεις, με ελάχιστο 50 ευρώ, χωρίς αίτηση (γραφειοκρατία) και χωρίς περιορισμούς και προϋποθέσεις (διακρίσεις – αντισυνταγματικές).
– Απονομή σύνταξης, σε όσους έχουν συμπληρώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα και έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές, με διαγραφή προσαυξήσεων, ρύθμιση σε 240 άτοκες δόσεις, με ελάχιστο 50 ευρώ, χωρίς όρια οφειλών. Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω, το όριο των 20.000 ευρώ, για τους ελεύθερους επαγγελματίες και 6.000 ευρώ για τους αγρότες! ‘Όπως δεν καταλαβαίνω, γιατί, ασφαλισμένος, ο οποίος έχει υποβάλει αίτηση συνταξιοδότησης πριν από σχεδόν δυόμισι χρόνια (2020), έχοντας καταβάλει ανελλιπώς μέχρι το 2010, εισφορές επί 27 χρόνια, να μην μπορεί να λάβει την σύνταξή του, ούτε και προσωρινή σύνταξη, όντας σήμερα άνεργος, επειδή, στις οφειλές τεσσάρων ετών, μετά το 2010, το ταμείο έχει υπολογίσει προσαυξήσεις 60%. Όταν τα χρήματα των εισφορών του ασφαλισμένου, των 27 ετών, δανείζονταν, μέσω γνωστής τράπεζας, σε ημετέρους επιχειρηματίες, με σχεδόν μηδενικά επιτόκια, ενίοτε και αγύριστα ή τα κατάπιε η καταβόθρα του χρηματιστηρίου ή κουρεύτηκαν από τα μνημόνια των δανειστών, με αποκλειστική πάντα ευθύνη της Πολιτείας.
– Σε εξαιρετικές δε περιπτώσεις θα μπορούσε να γίνει και κούρεμα του κεφαλαίου των οφειλών.
– Θα μπορούσε επίσης να γίνει επαναφορά του Νόμου 4611/2019, για τον οποίο ορισμένοι οφειλέτες (Έλληνες Μετανάστες στο εξωτερικό, Αγρότες κλπ.), δεν έλαβαν γνώση και εκ των πραγμάτων, δεν υπέβαλλαν τη σχετική αίτηση, για να τύχουν των ευεργετικών διατάξεων του νόμου.
Πρωταρχική υποχρέωση του κάθε Ασφαλιστικού Ταμείου, είναι η ενημέρωση των Ασφαλισμένων του, για τα θέματα, τα οποία τους αφορούν και ειδικά όταν πρόκειται για μείζονος σημασίας, όπως είναι οι ευνοϊκοί όροι ρύθμισης (Νόμος 4611/2019), σε υπάρχουσες και εκκρεμείς οφειλές, δυστυχώς όμως δεν γίνεται, αν και αυτό επιβάλλει η χρηστή Διοίκηση.
Για το Τμήμα Μηχανογράφησης του e-ΕΦΚΑ (Ηλεκτρονικός Εθνικός Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης) αλλά και των λοιπών επιμέρους Ταμείων, ήταν απλά και μόνο, λίγες ώρες δουλειάς, για να δημιουργηθεί μία εφαρμογή (πρόγραμμα) στο μηχανογραφικό σύστημα και να ενημερωθούν όλοι οι Ασφαλισμένοι, αποστέλλοντας, με μόνο το πάτημα ενός κουμπιού, εκατοντάδες χιλιάδες μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου αλλά και συστημένες επιστολές, στους Ασφαλισμένους των Ταμείων, γνωστοποιώντας τους, τους ευνοϊκούς όρους ρύθμισης του Νόμου 4611/2019, σε υπάρχουσες εκκρεμείς οφειλές. Γεγονός το οποίο όμως, δεν έγινε, στα πλαίσια της Χρηστής Διοίκησης και του Κράτους Δικαίου. Η εφαρμογή αυτή, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και για τη συνεχή ενημέρωση των Ασφαλισμένων, για τα θέματα, τα οποία τους απασχολούν, προς όφελος των Ασφαλισμένων όπως και των επιμέρους Ασφαλιστικών Ταμείων αλλά και του ΕΦΚΑ. Αυτό εξ’ άλλου κάνει, πληθώρα άλλων Οργανισμών όπως, η ΑΑΔΕ, Κτηματολόγιο, Τράπεζες κλπ.
Επειδή είθισται, η Διοίκηση, να αναφέρει ότι, «άγνοια νόμου δεν δικαιολογείται», για να δικαιολογήσει την μη τήρηση, από την ίδια, των επιταγών του Συντάγματος της Ελληνικής Δημοκρατίας και των εξ΄ αυτού απορρεουσών υποχρεώσεών της, όπως είναι η υποχρέωση της αλλά και του κάθε Ασφαλιστικού Ταμείου, για την ενημέρωση των Ασφαλισμένων του, θα ήθελα να αναφέρω ότι, δεν έχω βρει κάπου στο Σύνταγμα, να αναφέρεται ότι, η «άγνοια νόμου δεν δικαιολογείται».
Αναλογίζομαι πως, ένας Αγρότης ή ένας Έλληνας Μετανάστης στο εξωτερικό, ο οποίος, εργαζόμενος δεκαπέντε ώρες την ημέρα, για να επιβιώσει, φεύγει από το σπίτι του πριν ξημερώσει και επιστρέφει αφού έχει νυχτώσει, μην μπορώντας, από την κούραση, ούτε το πιάτο του να δει, για να φάει, πως θα γνωρίζει τους δεκάδες νόμους που εκδίδονται καθημερινά αλλά και να έχει γνώση όλων των νόμων από την σύσταση του Ελληνικού Κράτους, που με βάση την πολυνομία, η οποία υπάρχει, χρειάζονται δέκα ζωές, μόνο για να τους διαβάσει και δεν γνωρίζω, αν έχει την νομική γνώση, για να τους κατανοήσει και να τους ερμηνεύσει.
Σημειωτέον ότι, ο Νόμος 4611/2019, από όσο γνωρίζω, ήταν σε ισχύ, για μόνο πέντε μήνες. Δηλαδή, επιτρέψτε μου, «όποιος πρόλαβε, τον Κύριο είδε». Θα μπορούσε ο νόμος να ισχύει και να εφαρμοστεί αυτόματα σε όλους, χωρίς την προϋπόθεση της αίτησης, η οποία εν τοις πράγμασι οδηγεί στην εξαίρεση – διάκριση – αντισυνταγματικότητα, ή την υποβολή αίτησης οποιαδήποτε στιγμή, για οφειλές οι οποίες υπήρχαν τις περιόδους που ορίζει ο Νόμος 4611/2019.
Το Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας ρητά ορίζει:
Άρθρο 5Α
2. Καθένας έχει δικαίωμα συμμετοχής στην Κοινωνία της Πληροφορίας. Η διευκόλυνση της πρόσβασης στις πληροφορίες που διακινούνται ηλεκτρονικά, καθώς και της παραγωγής, ανταλλαγής και διάδοσής τους αποτελεί υποχρέωση του Κράτους, τηρουμένων πάντοτε των εγγυήσεων των άρθρων 9, 9Α και 19.
Άρθρο 4
1. Oι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.
2. Oι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.
5. Oι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους.
Άρθρο 25
**1. Τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους. Όλα τα κρατικά όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκησή τους.
2. H αναγνώριση και η προστασία των θεμελιωδών και απαράγραπτων δικαιωμάτων του ανθρώπου από την Πολιτεία αποβλέπει στην πραγμάτωση της κοινωνικής προόδου μέσα σε ελευθερία και δικαιοσύνη.
3. H καταχρηστική άσκηση δικαιώματος δεν επιτρέπεται.
Συνεπώς είναι αντισυνταγματικό, κάποιος που ενημερώθηκε, για τους ευνοϊκούς όρους ρύθμισης του Νόμου 4611/2019, να επωφελείται και κάποιος, που δεν μπόρεσε να ενημερωθεί, να εξαιρείται.
Σημειωτέον ότι, οι νόμοι εναρμονίζονται με τις επιταγές του Συντάγματος και όχι το Σύνταγμα με τους νόμους.
Οι απειλές των ποινικών δικαστηρίων, των κατασχέσεων των κατοικιών, οι έφοδοι στα σπίτια για κατάσχεση προσωπικών αντικειμένων, ότι απέμεινε από τα ενεχυροδανειστήρια και οποιουδήποτε άλλου αναγκαστικού μέτρου, σε ανθρώπους που έχασαν τις δουλειές τους, καταστράφηκαν οικονομικά, στερούμενοι, για περισσότερα από δώδεκα χρόνια, άνευ υπαιτιότητός τους, τον οικογενειακό και επαγγελματικό τους προγραμματισμό, την οικογενειακή τους γαλήνη και την ποιότητα της ζωής τους, όχι μόνο δεν είναι δίκαιο και τίμιο, αλλά είναι απάνθρωπο, και δεν αρμόζει στην Δημοκρατία και στο Κράτος Δικαίου.
Φυσικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε και του συνανθρώπους μας, οι οποίοι κάτω από την πίεση της οικονομικής τους καταστροφής, των δικαστηρίων και των κατασχέσεων, δεν άντεξαν και έκαναν το απονενοημένο διάβημα, θέτοντας τέλος στην ζωή τους ή βρέθηκαν με εγκεφαλικά, καρδιοπάθειες κλπ.
Πιστεύω ότι η Πολιτεία, δεν θέλει να συνεχίσει να βλέπει ανήμπορους ανθρώπους να πέφτουν στο κενό ή οικογένειες με Παιδιά, να πετάγονται στο δρόμο, για να τους κατασχέσει η Πολιτεία τα σπίτια τους.
Αυτοί που αποφασίζουν τις ρυθμίσεις, οι οποίοι, εν τοις πράγμασι, δεν βιώνουν, προσωπικά, οι ίδιοι το πρόβλημα, και εύχομαι να μην το βιώσουν ποτέ, καλό είναι να αναλογιστούν, πως, ένας άνεργος, οικονομικά κατεστραμμένος, η μία Επιχείρηση που έκλεισε ή προσπαθεί να ορθοποδήσει, μπορεί να αποπληρώσει τα χρέη, με υπέρογκες μάλιστα προσαυξήσεις, σε 24 ή 48 δόσεις.
Τούτες τις δύσκολες μέρες και για εκείνες που έρχονται, ας κοιτάξει ο ένας τον άλλον στα μάτια και ας απλώσει το χέρι του, στην ανάγκη του άλλου.
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την φιλοξενία του σχολίου μου και την κατανόησή σας.
Με εκτίμηση,
Ιωάννης Γκούμας
Προτείνεται οι ασφαλισμένοι, που έχουν συμπληρώσει 40 χρόνια ασφάλισης, να καταβάλλουν το ήμισυ της ασφαλιστικής εισφοράς, εφόσον πληρούν τα κριτήρια συνταξιοδότησης, αλλά εξακολουθούν να εργάζονται και να παραμένουν παραγωγικοί προς όφελος της οικονομίας.
Γιατί στον νόμο μπαίνει ο περιορισμός ότι όσες καταγγελίες ή αυτεπάγγελτοι έλεγχοι ενημερώνουν τον ασφαλιστικό βίο των εργαζομένων που έχουν γίνει μέχρι 30/6/2022? Θα έπρεπε όσοι έλεγχοι είναι σε εξέλιξη είτε μετά από καταγγελία είτε αυτεπάγγελτα να προχωρήσουν ασχέτως ημερομηνίας που τη ορίζει το σχέδιο νόμου στις 30/6/2022 την στιγμή που βρίσκεται τον Οκτώβριο 2022 σε διαβούλευση ακόμα. Επιπλέον η απόφαση του Σ.τ.Ε. περιγράφει δεκαετής παραγραφή οφειλών με την προϋπόθεση ότι δεν θίγονται οι εργαζόμενοι τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα τους, και επιπλέον έτσι απαλλάσσονται διοικήσεις φορέων που έχουν υπεξαίρεση εισφορές από εργαζόμενους τους. Δημιουργεί συνθήκη άνισης μεταχείρισης.
ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΠΡΟΣΘΗΚΗ
Ειδικά στην περίπτωση φορέων του Δημοσίου, Φορείς γενικής κυβέρνησης, ΝΠΙΔ μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα -Ιδρύματα, οι απαιτήσεις του ΕΦΚΑ από μη καταβληθείσες ασφαλιστικές εισφορές δεν υπόκεινται σε παραγραφή εφ’ όσον η παροχή και η διάρκεια της ασφαλιστέας εργασίας ή υπηρεσίας, αποδεικνύονται από επίσημα έγγραφα των ίδιων φορέων.
Κυριε Υπουργε
Διαβαζουμε οτι εχουν δημιουργηθει χρεει στον εφκα πανω απο 41 δις.
Στην οικονομικη κατασταση που εχει δημιουργηθει απο το 2010 και μετα ειναι πολυ δυσκολο για καποιον που οφειλει στο εφκα πανω απο 20,000 ευρω να ανταποκριθει στις 24 δοσεις,στις οποιες προσθεστε και τις τρεχουσες εισφορες.
Αρα ζητατε απο τον πολιτη να διαθετει καθε μηνα γυρω στα 1.000 ευρω,πραγμα αδυνατο.
Φανταστητε εαν οφειλει παραπανω (350.000 ασφαλισμενοι ελευθεροι επαγγελματιες αφειλουν απο 20.000 ευρω εως 100.000 ευρω).
Βλεπετε οτι μπορειτε αυτους τους ανθρωπους να τους πεισετε να πληρωσουν?
Οχι,γιατι απλα δεν μπορουν.
Ισως θα επρεπε να επαναφερετε τους νομους 4611/19 και 4321/15,για να μπορεσουν οι ανθρωποι να εξωφλησουν αλλα και το κρατος να μπορεσει να εισπραξει.
Ολοι αυτοι οι ανθρωποι δεν θα μπορεσουν να παρουν συνταξη ποτε.
Θα μπορουσατε να επιτρεψετε την δυνατοτητα να μπορουν να βγαινουν στην συνταξη αυτοι που οφειλουν,με την προυποθεση του συμψηφισμου των χρεων τους με ολη την συνταξη η με μεγαλο μερος αυτης.Ετσι και αυτοι δεν θα πεθανουν στην ψαθα (μετα την εξωφληση των χρεων τους) και το δημοσιο θα εισπραξει χρηματα που τωρα τα θεωρει χαμενα.Ταυτοχρονα υπαρχει δεδικασμενο,που επιτρεπει αυτην την λυση.
Ευχαριστω Πολυ
Η σχετική απόφαση του ΣΤΕ πρέπει να αποτελέσει την αφετηρία και την αφορμή για μία βαθύτερη και ουσιαστικότερη ορθή και δίκαιη νομοθετική πρωτοβουλία, η οποία θα είναι σαφώς εντός του Ευρωπαϊκού πλαισίου, αλλά και μέσα στο πνεύμα της ασφαλιστικής δικαιοσύνης που οφείλει όχι μόνο να ασπάζεται, αλλά και να επιδιώκει ο ασφαλιστικός νομοθέτης. Δυστυχώς με τις σιβυλλικές, αμφίσημες και διφορούμενες ως προς τα κρίσιμα σημεία διατυπώσεις της προτεινόμενης νομοθεσίας, μέσω αόριστων νομικών εννοιών, ο στόχος αυτός αποτυγχάνει παταγωδώς και φαίνεται να μη βοηθούνται αυτοί που θα έπρεπε βοηθηθούν, ενώ αντιθέτως βοηθούνται κυρίως ή αποκλειστικά αυτοί που δε θα έπρεπε να βοηθηθούν. Δε βοηθούνται αυτοί που προσπάθησαν να είναι συνεπείς ακόμη και με οφειλές που ανάγονται προ της δεκαετίας, τις οποίες ρύθμισαν, πολλές φορές κάτω από τη σπάθη των κατασχέσεων, της στέρησης ενημεροτήτων, ακόμη και της αυτόφωρης σύλληψης, όταν το σχετικό ποινικό αδίκημα διωκόταν ως αυτόφωρο. Δε βοηθούνται αυτοί που προσπάθησαν να είναι συνεπείς ακόμη και με οφειλές που ανάγονται προ της δεκαετίας, τις οποίες ρύθμισαν (για τους ίδιους όπως πιο πάνω λόγους ή επειδή απλώς και διαχρονικά ήθελαν να είναι τίμιοι και συνεπείς) ακόμη και στην περίπτωση που η ασφαλιστική οφειλή αποτελεί συνέπεια ομολογημένης υπεξαίρεσης σε βάρος τους. Δε βοηθούνται τα θύματα υπεξαιρέσεων λογιστών και αναλόγων συνεργατών, ούτε και για οφειλές πέραν της δεκαετίας που αναγκάστηκαν να ρυθμίσουν και να πληρώνουν τα ως άνω θύματα.
Καταστρατηγείται κατάφωρα αντίθετα στο Σύνταγμα η αρχή της Ισότητας. Μάλιστα καταστρατηγείται υπέρ της συνειδητής ασυνέπειας και σε βάρος της συνέπειας. Αλλά το Σύνταγμα επιβάλλει την ισότητα των Πολιτών κι αν ενδεχομένως εισαγόταν εξαιρέσεις υπό το πνεύμα «ίση μεταχείριση των ομοίων και ανόμοια μεταχείριση των ανομοίων», ακόμη και τότε η εξαίρεση και η επωφελής διάκριση θα έπρεπε να επισυμβαίνει υπέρ της συνέπειας και σε βάρος της ασυνέπειας. Εδώ συμβαίνει το αντίθετο. Παρατηρώ , λοιπόν, ότι οι προτεινόμενες ρυθμίσεις αφήνουν ανοιχτές όλες τις πληγές. Δε λαμβάνουν καμία μέριμνα για όσους με αιματηρές θυσίες προσπάθησαν να είναι συνεπείς. Αντιθέτως, επί της ουσίας τους τιμωρούν ανοίγοντας την κερκόπορτα της μη εφαρμογής της δεκαετούς παραγραφής, υπό την πρόφαση της διακοπής της παραγραφής με διάφορα νομικαλιστικά και φορμαλιστικά προσχήματα. Ο νομοθέτης δεν τολμά να δώσει με σαφήνεια βέβαιη ανακούφιση, ούτε καν ως προς το σκέλος των τόκων και των προσαυξήσεων. Δε βάζει τον δάκτυλο επί τον τύπων των ήλων, ούτε καν για τα προφανή. Δεν είναι δυνατόν να «επιβραβεύονται» και να «επιδοκιμάζονται» η συνειδητή ασυνέπεια και η χρόνια αδιαφορία, σε συνδυασμό με τη μακροχρόνια αμέλεια και αδράνεια της διοίκησης προς είσπραξη και από την άλλη πλευρά να «τιμωρούνται» εκείνοι που ήταν συνεπείς. Μάλιστα ο νομοθέτης δεν τιμωρεί καν την ολιγωρία των αρμόδιων για την είσπραξη φορέων, τους οποίους στην ουσία αμνηστεύει, παρά την εκκωφαντική υπερδεκαετή αδράνεια, στην υπερδεκαετή ασυνέπεια των ασυνείδητα ή συνειδητά αμελών οφειλετών.
Η νομοθετική πρωτοβουλία, αν θέλει να είναι δίκαιη, αποτελεσματική και συνταγματικά ανεκτή θα πρέπει να δώσει δραστικές λύσεις και συγκεκριμένα να νομοθετήσει με απόλυτη σαφήνεια:
*Δεκαετή παραγραφή, χωρίς αστερίσκους, υποσημειώσεις, εξαιρέσεις ,εξαιρέσεις των εξαιρέσεων και ψηλά γράμματα
*Πρόβλεψη ειδικών προνομίων και προνοιών σε όσους επέδειξαν διαχρονικά συνέπεια έναντι των ασφαλιστικών τους υποχρεώσεων
*Ειδική πρόβλεψη για τις περιπτώσεις που η ασφαλιστική οφειλή αποτελεί συνέπεια εγκληματικής πράξης, θύμα της οποίας υπήρξε ο φερόμενος οφειλέτης (όπως λχ θύμα υπεξαίρεσης ή εξαπάτησης λογιστή ή ανάλογου εντεταλμένου συνεργάτη), με αναστολή είσπραξης, τοκοφορίας και προσαυξήσεων, για όσο χρονικό διάστημα διαρκεί η εκκρεμοδικία σε βάρος του θύτη (όπως λ.χ άσκηση δίωξης ή παραπομπή σε δίκη του δράστη, ο οποίος προξένησε τη ζημία στο θύμα- οφειλέτη) και με οριστική διαγραφή μετά την τελεσίδικη ευδοκίμηση της σχετικής υποθέσεως του συνόλου ή μέρους του κεφαλαίου και σε κάθε περίπτωση του συνόλου των τόκων και των προσαυξήσεων.
Αλλιώς πράγματι, η προτεινόμενη ρύθμιση θα είναι «δώρον άδωρον», όπως παρατηρήθηκε και από άλλο συνομιλητή της δημόσιας διαβούλευσης. Και θα προσθέσω ότι θα είναι από την μία πλευρά χειροκρότημα, σε όσους υπήρξαν συστηματικά ασυνεπείς, υπό τα όμματα της αδρανούσας διοίκησης και από την άλλη πλευρά ράπισμα απογοήτευσης σε όσους ήταν και παρέμειναν ή προσπάθησαν να παραμείνουν συνεπείς.
Περίπτωση ασφαλισμένου που εργαζόταν σε Ίδρυμα που ανήκε στου φορείς γενικής κυβέρνησης με μορφή εργασίας σύμβαση έργου από 17/10/1997 ως και 21/2/2012 στην πραγματικότητα εξηρτημένη εργασία που ενώ προβλεπόταν ασφάλιση το ίδρυμα δεν κατάβαλλε τις εισφορές και στην πραγματικότητα υπεξαιρέθηκαν από τον εργαζόμενο.
Το ίδρυμα σε επίσημα έγγραφα επιβεβαίωνε τον χρόνο εργασίας- προϋπηρεσίας στις 22/2/2012 μετατρέπεται σε ΙΔΑΧ και ως 5/11/2018 εργάζεται στο Ίδρυμα και μεταφέρεται στις 6/11/2018 σε φορέα του δημοσίου μετά από συνένωση φορέων για την σύσταση ενός Μητροπολιτικού Οργανισμού με προϋπηρεσία που επίσης καταγράφεται κατά την μεταφορά του σε επίσημες βεβαιώσεις. Κατά την διάρκεια ελέγχου από κλιμάκιο του ΓΛΚ διαπιστώνεται η μη καταβολή από το ίδρυμα των ασφαλιστικών εισφορών και ο εργαζόμενος προβαίνει σε καταγγελία στον e-ΕΦΚΑ στις 9/8/2022. Γιατί στον νόμο μπαίνει ο περιορισμός ότι όσες καταγγελίες ή αυτεπάγγελτοι έλεγχοι ενημερώνουν τον ασφαλιστικό βίο των εργαζομένων που έχουν γίνει μέχρι 30/6/2022? Θα έπρεπε όσοι έλεγχοι είναι σε εξέλιξη είτε μετά από καταγγελία είτε αυτεπάγγελτα να προχωρήσουν ασχέτως ημερομηνίας που τη ορίζει το σχέδιο νόμου στις 30/6/2022 την στιγμή που βρίσκεται τον Οκτώβριο 2022 σε διαβούλευση ακόμα. Επιπλέον η απόφαση του Σ.τ.Ε. περιγράφει δεκαετής παραγραφή οφειλών με την προϋπόθεση ότι δεν θίγονται οι εργαζόμενοι τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα τους, και επιπλέον έτσι απαλλάσσονται διοικήσεις φορέων που έχουν υπεξαίρεση εισφορές από εργαζόμενους τους.
ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΠΡΟΣΘΗΚΗ
Ειδικά στην περίπτωση φορέων του Δημοσίου, Φορείς γενικής κυβέρνησης, ΝΠΙΔ μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα -Ιδρύματα, οι απαιτήσεις του ΕΦΚΑ από μη καταβληθείσες ασφαλιστικές εισφορές δεν υπόκεινται σε παραγραφή εφ’ όσον η παροχή και η διάρκεια της ασφαλιστέας εργασίας ή υπηρεσίας, αποδεικνύονται από επίσημα έγγραφα των ίδιων φορέων.
Είναι παράλογο η παραγραφή των οφειλών πέραν της δεκαετίας να μην ισχύει λόγω της αποστολής ειδοποίησης ή άλλης πράξης από την πλευρά του ασφαλιστικού οργανισμού, αλλά να ισχύει σε περίπτωση που δεν υπήρξε τέτοια πράξη.
Οι οφειλέτες δεν πρέπει να διακρίνονται σε αυτούς που υπήρξαν «τυχεροί» γιατί τους ξέχασε ο ασφαλιστικός οργανισμός στον οποίο ήταν υπόχρεοι και σε αυτούς που υπήρξαν «άτυχοι» γιατί τους θυμήθηκε. Η υποχρέωση υπήρχε και προφανώς ήταν γνωστή στις δύο περιπτώσεις. Αν ισχύει η παραγραφή πρέπει να ισχύει για όλους το ίδιο.
Αυτό πιστεύω ότι είναι και το πνεύμα της σχετικής απόφασης του ΣτΕ: Ότι ή θα εισπράττονται οι οφειλές μέσα στο εύλογο χρονικό διάστημα της δεκαετίας, ή θα παραγράφονται, όπως κάποια στιγμή παραγράφονται όλες οι υποχρεώσεις και τα αδικήματα.
Η παρούσα ρύθμιση θα πρέπει να συμβάλει ώστε να καθαρίσουν τα συσσωρευμένα χρέη δεκαετιών που αποτελούν βαρίδι για την οικονομία, την κοινωνία, τα δικαστήρια.
Η πρόβλεψη της διακοπής της παραγραφής το μόνο που θα επιτύχει είναι να διαιωνιστούν αυτά τα προβλήματα και να βαλτώσουν χιλιάδες νέες υποθέσεις στα δικαστήρια, όπου μοιραία θα προσφύγουν (με όπλο τη σχετική απόφαση του ΣτΕ) οι οφειλέτες με οφειλές που δεν παραγράφηκαν.
Δικαιολόγηση
Πριν την διακοπή χορήγησης του εφάπαξ την 1-9-2013 οι μηχανικοί ελεύθεροι επαγγελματικές που είχαν 35 χρόνια υπηρεσία έπαιρναν εφάπαξ 10.803,63€. Ο Ν. 4387/16 μετά την εν λόγω διακοπή μείωσε το εφάπαξ για τους ελεύθερους επαγγελματίες από 10.803,63€ σε 5.818,80€. Πρέπει εδώ να διευκρινιστεί ότι από την 1-1-2013 με τον μνημονιακό Ν. 4093/2012 Άρθρο Πρώτο Παρ. ΙΑ.5 έγινε μείωση του εφάπαξ στους μηχανικούς κατά 17,42% και οι ελεύθεροι επαγγελματίες από 13.082,63€ που έπαιρναν εφάπαξ για 35 χρόνια υπηρεσία το εφάπαξ τους μειώθηκε στα 10.803,63€. Ο μηχανικός ελεύθερος επαγγελματίας με 35 χρόνια υπηρεσία είχε στο εφάπαξ την εξής εξέλιξη 31-12-12 (13.082,63€), 1-1-2013 (10.803,63€), 1-9-2013 (10.803,63€), 12-5-2016 (5.818,80€).
Δεν είναι δυνατόν σε μια δημοκρατική και ευνομούμενη πολιτεία να αλλάζουν δραματικά οι οικονομικοί όροι πάνω στους οποίους ο κάθε πολίτης στηρίζει την διαβίωση του μετά από 35 χρόνια εργασίας στο τέλος του επαγγελματικού του βίου. Αν επικρατούσε αυτή η λογική τότε θα ζούσαμε σε μια χώρα του τρόμου όπου κανείς δεν θα ήξερε τι του ξημερώνει αύριο. Η αρχές του κράτους δικαίου επιβάλουν ο νόμος να μη ανατρέπει προ υπάρχοντα δικαιώματα ή προ υπάρχοντες νομικές καταστάσεις στις οποίες οι πολίτες στήριξαν την στάση τους τις βιοτικές ή οικονομικές επιλογές τους. Η συνταγματική αρχή του κράτους δικαίου θέτει στον νομοθέτη φραγμούς υπό την έννοια ότι ο τελευταίος δεν μπορεί να καθιστά τη θέση των πολίτων επαχθέστερη. Δεν είναι δυνατόν ο ίδιος ο νομοθέτης να αυτοκαταργείται και να εμπεδώνει στον πολίτη την πεποίθηση της πλήρους αναξιοπιστίας του κράτους.
Μετά δε τις μεγάλες μνημονιακές μειώσεις 35-40% των συντάξεων την κατάργηση των δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα και επιδόματος αδείας, η μεγάλη μείωση του εφάπαξ με τον Ν.4387/12-5-2016 που είναι 46,14% από το εφάπαξ που ελάμβαναν την 1-9-2013 και (17,42%+38,10%=55,52% από 31-12-2012) αποτελεί αφαίμαξη που ισοπεδώνει οικονομικά τους συνταξιούχους μηχανικούς ελεύθερους επαγγελματίες. Το μέγεθος δε αυτών των δυο μειώσεων σε διάστημα 9 μόλις μήνες χορήγησης του βοηθήματος του εφάπαξ καταδεικνύει ότι υπάρχει σαφέστατη αστοχία του νόμου στη συγκεκριμένη περίπτωση. Για να αντιμετωπιστεί αυτή η καταφανέστατη αστοχία του νόμου, έπρεπε να υπάρχει μια ασφαλιστική δικλίδα, για όσους ασφαλισμένους θα προέκυπτε από τον υπολογισμό, εφάπαξ μικρότερο από το ποσόν που έπαιρναν την 1-9-2013. Το εφάπαξ που θα ελάμβαναν σε αυτήν την περίπτωση, έπρεπε να μην είναι μικρότερο από το ποσόν του εφάπαξ που έπαιρναν την 1/9/2013. Για τους μηχανικούς ελεύθερους επαγγελματίες το ποσόν αυτό ήταν 10.803,63€. Η συνταγματική αρχή του κράτους δικαίου επιβάλει την άμεση αποκατάσταση της καταφανέστατης αυτής αστοχίας του νόμου η οποία πλήττει τους ελευθέρους επαγγελματίες μηχανικούς με κατάθεση από την κυβέρνηση και τα κόμματα της Βουλής συμπληρωματικής παραγράφου στο νομοσχέδιο για την ασφάλιση, που προωθείται αυτή την περίοδο και για την οποία προτείνεται η παρακάτω διατύπωση:
ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ ΣΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΙΣΗ
Εφόσον από τον υπολογισμό του εφάπαξ, σύμφωνα με το άρθρο 35 του νόμου Ν.4387/16 όπως αυτό αντικαταστάθηκε με το άρθρο 31 του Ν. 4670/20 και ισχύει σήμερα, προκύπτει για τους ασφαλισμένους εφάπαξ μικρότερο των 9.000 ευρώ, τότε το εφάπαξ δεν μπορεί να είναι μικρότερο από το ποσόν που ελάμβαναν την 1/9/2013. Τα ανωτέρω ισχύουν και για όσους ασφαλισμένους της κατηγορίας αυτής έχουν ήδη λάβει το εφάπαξ σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 4387/16.
Να προβλεφθούν βαρύτατες διοικητικές ποινές στους υπεύθυνους υπαλλήλους
του ΕΦΚΑ και του ΚΕΑΟ που παραβιάζουν συνειδητά το σύνταγμα και τους
νόμους, όσον αφορά την υποχρεωτική πρόσκληση σε ακρόαση του υπόχρεου.
2- Να γίνει πιο ευέλικτος και αποτελεσματικός ο τρόπος κλήσης του
υπόχρεου δεδομένου ότι τόσο ο ΕΦΚΑ όσο και το ΚΕΑΟ έχουν πρόσβαση στο
ΤΑΧΙΣ όπου μπορούν να βρούν τη Δ/νση του υπόχρεου σε περίπτωση που
θεωρείται αγνώστου διαμονής. Πρέπει η υπηρεσία να εξαντλεί όλα τα μέσα
αναζήτησης όπως λογαριασμούς ΔΕΗ-ΟΤΕ-ΔΕΥΑΛ – ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ κ α προτού φθάσει
να λάβει αναγκαστικά μέτρα σε βάρος του υπόχρεου. Το τι συμβαίνει με
τον ΕΦΚΑ και το ΚΕΑΟ δεν περιγράφεται . Ο πρώτος στέλνει τις κλήσης
στην διεύθυνση που έχει δηλώσει ο υπόχρεος και δεν τον
βρίσκει.Ακολούθως ο δεύτερος βεβαιώνει τις παραβάσεις τα πρόστιμα και
τις δεσμεύσεις των τραπεζικών λογαριασμών στην πραγματική διεύθυνση
του υπόχρεου .
3- να τροποποιηθεί η διάταξη που αναφέρεται στη δέσμευση των
τραπεζικών λογαριασμών όλων των μελών της οικογένειας που έχουν κοινό
λογαριασμό με τον υπόχρεο και να γίνεται μόνο δέσμευση των λογαριασμών
του υπόχρεου στο ύψος της οφειλής
4- Να προβλεφθεί ότι υπόχρεος των ασφαλιστικών εισφορών είναι ο κύριος
και ιδιοκτήτης του ακινήτου που έγινε η οικοδομή βάσει των συμβολαίων
ιδιοκτησίας και όχι ο ιδιώτης στον οποίο έχει εκδοθεί η άδεια οικοδομής.
5- Η επιτροπή που ελέγχει τις ενστάσεις να απαρτίζεται από ικανούς και
γνώστες του αντικειμένου υπαλλήλους. (ενδεικτικά σας αναφέρω τούτο μόνο
.Σε έλεγχο της οικοδομής μου η επιτροπή πήγε σε άλλη που βρίσκονταν
σε άλλο δρόμο άλλου ιδιοκτήτη και όχι στη δική μου ).
Τι θα γίνει με όσους δεν πλήρωσαν τα 10 χρόνια της πρόσθετης ασφαλείας του ΟΓΑ από το 1988-97 , δεν υπάρχει οφειλή στο εφκα, θα γίνει διαγραφή του ποσού και ταυτόχρονα θα μετρήσουν για τα 40 έτη ασφαλής για σύνταξη στα 62, εναλλακτικά θα βοηθούσε αν δίνατε την δυνατότητα να μπει το ποσό σε ρύθμιση με παρακράτηση από τη σύνταξη αυξάνοντας το όριο οφειλής τον 6000
Κύριε Υπουργέ στο νομοσχέδιο δεν έχει συμπεριληφθεί κάποιο μέτρο που να διευκολύνει τη συνταξιοδότηση των αγροτών ΕΦΚΑ-ΟΓΑ , οι οποίοι έχουν οφειλές στον ασφαλιστικό τους φορέα. Παρακαλείσθε να προβλέψετε για την αύξηση του ορίου οφειλών των αγροτών , τουλάχιστον στο διπλάσιο (από 6.000 σε 12.000), ώστε να τους βοηθήσετε να συνταξιοδοτηθούν και να εισπράξει και το κράτος χρήματα. Μην τους αγνοείτε.
Σήμερα 16/10 στις 6:45 το πρωί στην εκπομπή του Γιώργου Αυτιά στον Σκάϊ, δύο διακεκριμένοι σε νομικά, ασφαλιστικά και φορολογικά θέματα, ο κ. Αλέξης Μητρόπουλος και ο κ. Βαγγέλης Αμπελιώτης, δήλωσαν σαφώς και κατηγορηματικά δύο πράγματα: 1) Ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας ζήτησε την μείωση του χρόνου παραγραφής των οφειλών ασφαλιστικών εισφορών από την 20ετία στην 10ετία, για ΚΑΘΕ περίπτωση και ΟΧΙ μόνο για τις υπό τυχόν προϋποθέσεις ή υπό την αστεία αίρεση της «διακοπής λόγω κοινοποίησης», περιπτώσεις, όπως ορίζει το νέο… «εξορθολογιστικό» ασφαλιστικό νομοσχέδιο του κ. Κωστή Χατζηδάκη. Μίας «κοινοποίησης», που άλλωστε είναι αμφιβόλου νομιμότητας και ιδιαίτερα αδύναμη και ευπαθής στην προσβολή της, και 2) Ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας ορίζει την παραγραφή των οφειλών πέραν της παρελθούσης 10ετίας, χωρίς όμως να διαγράφεται και ο αντίστοιχος ασφαλιστικός χρόνος, που είναι απαραίτητος για την συνταξιοδότηση του ασφαλισμένου!
Το ερώτημα είναι το εξής: Κάνουν λάθος σε αυτά που είπαν οι κ.κ. Μητρόπουλος και Αμπελιώτης ;
Ο νόμος ορίζει ότι «θεωρούνται παραγεγραμμένες, ακόμη και αν έχει κοινοποιηθεί ατομική ειδοποίηση ή έχει γίνει καταβολή έναντι της βεβαιωθείσας οφειλής ή ρύθμιση μετά το πέρας του χρόνου παραγραφής»
Πρέπει να προβλεφθεί στο νόμο η περίπτωση που ένα νομικό πρόσωπο ή τα φυσικά πρόσωπα που είναι συνυπεύθυνα έλαβαν αποδεδειγμένα γνώση της ατομικής ειδοποίησης. Το βάρος της απόδειξης πρέπει να είναι στον ασφαλιστικό φορέα.
Είναι δώρον άδωρον και έξω από το πνεύμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της σχετικής απόφασης του ΣτΕ, η προβλεπόμενη 10ετής παραγραφή να τελεί υπό την αίρεση μίας διακοπής με την αόριστη συνθήκη της «κοινοποίησης πράξης βεβαίωσης, εν ευρεία ή εν στενή εννοία, προς τον ασφαλισμένο».
Τελικά τι ψάχνουμε; Σε ποιούς οφειλέτες ο ΕΦΚΑ παρενέβη το καθήκον του και δεν κατάφερε να αξιώσει την οφειλή εγκαίρως και να είναι αυτοί μόνον οι τυχεροί που θα ευεργετηθούν της 10ετούς παραγραφής;
Γιατί πρέπει η συμπεριφορά και η αποτελεσματικότητα του ΕΦΚΑ, ως προς το κατά πόσον ήταν επαρκής ή όχι, να επηρεάζει διαφορετικά την κατάσταση δύο κατά τα άλλα πανομοιότυπων οφειλετών;
Είναι δυνατόν να «επιδοτείται» και να επιβραβεύεται η αμέλεια του κρατικού οργανισμού, που υποτίθεται ότι έχει συσταθεί για το κοινό όφελος όλων των πολιτών; Δύο μέτρα και δύο σταθμά;
Η έννοια και ο σκοπός της λεγόμενης «φορολογικής μνήμης» (αντιστοίχως και της ασφαλιστικής), δηλαδή η υποχρέωση καταβολής οφειλών, που μειώνεται από τα 20 στα 10 έτη και αργότερα στα 5, είναι προκειμένου να τονωθεί και να ανακάμψει η εγχώρια μικρομεσαία επιχειρηματικότητα και ταυτόχρονα να προσελκύονται ξένες επενδύσεις, οι οποίες ελέγχουν τέτοιους δείκτες πριν επενδύσουν!
Εδώ αυτός ο νόμος είναι εντελώς αντιφατικός σε αυτό το σημαντικό σημείο. Από τη μία διατυμπανίζει την 10ετή παραγραφή και από την άλλη (με ψιλά γράμματα) την θέτει υπό την αίρεση της διακοπής λόγω κοινοποίησης. Συνεπώς ουσιαστικά ο νόμος αυτοαναιρείται!
Προτασεις: Ηδη προπολλου συνταξιουχος (πχ ΤΑΥΣΙΤ) στη συνταξη του οποιου ΔΕΝ ειχαν προσμετρηθει συνταξιμα ετη αλλου ταμειου (πχ ΟΑΕΕ) που ομως οφειλει εισφορες για περιοδο η ληξη της οποιας ειναι περαν της 10ετιας (πχ εστω για περιοδο 1991-1995) να δυναται να:
(1) να αποποιηθει τα συνταξιμα χρονια ΟΑΕΕ με παραλληλη διαγραφη των οφειλων αυτης της περιοδου στο ΚΕΑΟ
(2)εφ’οσον η οφειλη αφορα περιοδο (πχ 1991-1995) της οποιας η βεβαιωση στο ΚΕΑΟ εγινε περαν της 10ετιας (πχ το 2017 ητοι και περαν της 20ετιας) να παραγραφεται αυτοδικαιως, και ημερομηνια βεβαιωσης στο ΚΕΑΟ να ΜΗΝ συνιστα ανανεωση της παραγραφης (που εν δυναμει καθιστα επ’ απειρον ομηρο τον οφειλετη με συνεχεις ανανεωσεις)
Υπαρχουν πολλες περιπτωσεις εμπλοκης δυο ταμειων του τεως ΟΑΕΕ.
Στο 1ο εχουν καταβληθει οι ασφαλιστικες εισφορες αλλα ερχεται ενα 2ο ταμειο και χρεωνει εισφορες λογω συμπτωματικης υποχρεωσης λογω συμμετοχης του ασφαλισμενου σε ΟΕ η ΕΠΕ γισ περιορισμενο χρονικο διαστημα. Σε αυτη την 2η περιπτωση ΝΑ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ οι οφειλες ειτε εχουν βεβαιωθει η οχι
Επειδή για τους αυτοαπασχολούμενους και τους ελεύθερους επαγγελματίες ο χρόνος για τον οποίο δεν έχουν καταβληθεί οφειλές δεν προσμετράται στα έτη ασφάλισης, προκειμένου κάποιος να συμπληρώσει τις απαιτούμενες προϋποθέσεις και να λάβει σύνταξη, θα πρέπει στην υπό διαμόρφωση διάταξη να ορίζεται ρητά ότι η παραγραφή δεν σημαίνει και διαγραφή της αξίωσης και κατά συνέπεια δεν οδηγεί σε διαγραφή του ασφαλιστικού χρόνου.
Έτσι, ανά πάσα στιγμή, ακόμη και κατά τη διαδικασία υποβολής της αίτησης συνταξιοδότησης, ο ασφαλισμένος θα μπορεί να πληρώσει τις εισφορές που οφείλει για το διάστημα αυτό -ακόμη και αν βάσει της 10ετίας έχει παραγραφεί- και ο συγκεκριμένος χρόνος να προσμετρηθεί για τη λήψη της σύνταξής του.
Επειδή για τους αυτοαπασχολούμενους και τους ελεύθερους επαγγελματίες ο χρόνος για τον οποίο δεν έχουν καταβληθεί οφειλές δεν προσμετράται στα έτη ασφάλισης, προκειμένου κάποιος να συμπληρώσει τις απαιτούμενες προϋποθέσεις και να λάβει σύνταξη.
Είναι δίκαιο στην υπό διαμόρφωση διάταξη να ορίζεται ρητά ότι η παραγραφή δεν σημαίνει και διαγραφή της αξίωσης και κατά συνέπεια δεν οδηγεί σε διαγραφή του ασφαλιστικού χρόνου.
Ώστε ανά πάσα στιγμή, ακόμη και κατά τη διαδικασία υποβολής της αίτησης συνταξιοδότησης, ο ασφαλισμένος να μπορεί να πληρώσει τις εισφορές που οφείλει για το διάστημα αυτό -ακόμη και αν βάσει της 10ετίας έχει παραγραφεί- και ο συγκεκριμένος χρόνος να προσμετρηθεί για τη λήψη της σύνταξής του.
Η αύξηση του ορίου οφειλών(από 6000€ σε 12000€) προς τον ΕΦΚΑ – ΟΓΑ για την διευκόλυνση των αγροτών στην έκδοση σύνταξης γιατί δεν συμπεριλαμβάνεται στο νομοσχέδιο;;; Επί δύο τουλάχιστον μήνες υπήρχε η πληροφορία ότι το υπουργείο είχε ετοιμάσει τη διάταξη για να ξεμπλοκάρουν χιλιάδες συντάξεις,να εισπράξει το κράτος τις οφειλές και οι αγρότες μια υποτυπώδη σύνταξη με την περικοπή των χρεώσεων. Μου κάνει εντύπωση ότι αποφάσισε το υπουργείο να αφήσει την υπόθεση αυτή εκτός νομοσχεδίου,την ώρα που οι ελεύθεροι επαγγελματίες μπορούν να έχουν οφειλές 20000€ και να παίρνουν σύνταξη.Αυτή η διάταξη δηλαδή,δεν ανήκει στο πλαίσιο του εξορθολογισμού των συνταξιοδοτικών υποθέσεων;;; Νομίζω απαραίτητη για πολλούς αγρότες….
Θα ηταν πιο δικαιο, για τις ενεργες ρυθμισεις οφειλων,τα ποσα που εχουν καταβληθει για την εξοφληση τους περαν της δεκαετιας και που θεωρουνται
παραγεγραμμενα,ναι μεν να μην αναζητουνται ως αχρεωστητως καταβληθεντα,αλλα
τουλαχιστον να συμψηφιζονται με μελλοντικες ασφαλιστικες εισφορες.
Επί του άρθρου σημειώνονται τα ακόλουθα:
Α. Ο νόμος θα πρέπει να συμπεριλάβει ασφαλισμένους οι οποίοι ουδέποτε ενοχλήθηκαν από τα Ταμεία για την οφειλή εισφορών, παρά μόνο όταν αιτήθηκαν την έκδοση σύνταξης. Για παράδειγμα, ασφαλισμένος που αιτήθηκε την έκδοση σύνταξης το 2020, έχοντας συμπληρώσει το 67ο έτος ηλικίας ενημερώθηκε από το Ταμείο ότι οφείλει ένα Α ποσό(βεβαίωση των οφειλών στο ΚΕΑΟ το 2020). Με την εφαρμογή του άρθρου 5 θα πρέπει να παρέχεται η δυνατότητα στον ασφαλισμένο να αποποιηθεί τα χρόνια ασφάλισης με παράλληλη παραγραφή των οφειλών σε ασφαλιστικές εισφορές, πέραν της 10ετίας. Συνεπώς ο ασφαλισμένος θα οφείλει τις εισφορές για τα έτη 2011-2020 και μόνο, με τις ανάλογες πάντα επιπτώσεις στη σύνταξη του.
Β. Για ασφαλισμένους που είχαν παράλληλη εμπορική και αγροτική δραστηριότητα, παρατηρούνται περιπτώσεις που κατέβαλλαν εισφορές σε λάθος Ταμείο (ήταν υπόχρεοι στο ΤΕΒΕ και πλήρωναν εισφορές στον ΟΓΑ ή το ανάποδο). Αυτή η κατηγορία των ασφαλισμένων, όταν αιτείται την έκδοση σύνταξης αντιμετωπίζει το πρόβλημα της καταβολής εισφορών στο λάθος Ταμείο, οι οποίες θεωρούνται πρόσθετες και την βεβαίωση χρέους στο Ταμείο που θα έπρεπε να πληρώνει, χωρίς προηγουμένως οποιαδήποτε ενημέρωση από κάποιο Ταμείο για τη δυσμενή κατάσταση που είχε διαμορφωθεί.
Σε αυτή την περίπτωση προτείνεται για οποιονδήποτε ασφαλισμένο, μετά από αίτηση του, η αναγνώριση οποιασδήποτε εισφοράς σε ΤΕΒΕ ή ΟΓΑ ως κύριας εισφοράς και η έκδοση σύνταξης με βάση τις εισφορές που έχει καταβάλει.
Για παράδειγμα, ασφαλισμένος που είχε παράλληλα εμπορική και αγροτική δραστηριότητα, πλήρωνε εισφορές στον ΟΓΑ από το 1990 ως το 2018 ενώ ήταν υπόχρεος καταβολής εισφορών στο ΤΕΒΕ για τα έτη 2002-2010(χωρίς να ενημερωθεί ποτέ από το ΤΕΒΕ για την οφειλή). Σε αυτές τις περιπτώσεις θα πρέπει να δοθεί η δυνατότητα στον ασφαλισμένο, να αιτηθεί την έκδοση σύνταξης με βάση τις εισφορές που πλήρωνε στον ΟΓΑ αποποιούμενος οποιαδήποτε σύνταξη από το ΤΕΒΕ και παράλληλα διαγραφή των αξιώσεων του ΤΕΒΕ από τον ασφαλισμένο.
Η εν λόγω ρύθμιση εκτιμάται ότι θα ανακουφίσει πολλές περιπτώσεις, που έχουν πληρώσει εισφορές για πάρα πολλά χρόνια αλλά αυτές δε μπορούν να αναγνωριστούν.
Σχετικά με την παραγραφή μη βεβαιωμένων απαιτήσεων του ΕΦΚΑ, η οποία διακόπτεται από τυχόν ειδοποίηση προς τον οφειλέτη. Κατ’ αρχήν αυτή η διάκριση είναι άδικη και ακυρώνει την ωφέλεια της ρύθμισης , η οποία περιορίζεται αισθητά πλέον. Τουλάχιστον πρέπει να ληφθεί πρόνοια να υπάρξει διάκριση για τις οφειλές οι οποίες εξοφλήθηκαν κατόπιν ειδοποιητηρίου. Αυτό το ειδοποιητήριο που αφορά εισφορές που βεβαιώθηκαν και εξοφλήθηκαν στην συνέχεια, δεν πρέπει να επηρεάζει, ούτε να συνυπολογίζεται σε άλλες οφειλές που πληρούν τις προυποθέσεις του νόμου, δηλαδή δεν βεβαιώθηκαν , ούτε απαιτήθηκαν μέσα στην δεκαετία, έστω και αν αφορούν το ίδιο άτομο και την ίδια υπόθεσή του.
Ασφαλισμένος που εμπίπτει στις διατάξεις της διαδοχικής ασφάλισης ζήτησε κατά την υποβολή της αίτησης συνταξιοδότησης από τον ΕΦΚΑ, να προσμετρηθεί στο συντάξιμο χρόνο του αναγνωρισμένη προϋπηρεσία 2 ετών και 14 ημερών που διένυσε σε υπουργείο ως έκτακτος υπάλληλος σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 1813/1988 (άρθρο 8 παρ. 6) πριν τη μονιμοποίηση του στο ίδιο υπουργείο, από όπου αργότερα παραιτήθηκε προκειμένου να εργαστεί στον ιδιωτικό τομέα.
Απευθύνθηκε στο εν λόγω υπουργείο, το οποίο παρότι του έχει χορηγήσει επίσημες βεβαιώσεις που πιστοποιούν την παραπάνω προϋπηρεσία, δήλωσε ότι δεν μπορεί να βρει στα αρχεία του τα στοιχεία της καταβολής των ασφαλιστικών εισφορών στο ΙΚΑ για το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, τα οποία ζητεί ο ΕΦΚΑ ώστε να το συνυπολογίσει στον συντάξιμο χρόνο του.
Σημειωτέον ότι άλλα Ταμεία (ΜΤΠΥ, ΤΑΥΥΠΚΕΞ, ΤΕΑΔΥ) έχουν αναγνωρίσει την επίμαχη χρονική περίοδο ως συντάξιμη προϋπηρεσία βάσει του Ν. 1813/1988 (άρθρο 8 παρ. 6).
Ο ασφαλισμένος θα μπορούσε να καταθέσει στον ΕΦΚΑ καταγγελία κατά του υπουργείου για μη καταβολή ασφαλιστικών εισφορών, αλλά δεν έχει τη σχετική δυνατότητα διότι ο ισχύων νόμος ορίζει εικοσαετή παραγραφή των απαιτήσεων των ασφαλιστικών ταμείων σε βάρος πολιτών που χρωστούν ασφαλιστικές εισφορές. Αυτό για τον ασφαλισμένο έχει ως συνέπεια να στερηθεί, εντελώς άδικα, την δυνατότητα προσμέτρησης στον συντάξιμο χρόνο του αναγνωρισμένης προϋπηρεσίας 2 ετών και 14 ημερών που του χρειάζεται για τη συμπλήρωση 40ετιας.
Τα ερωτήματα που τίθενται είναι εύλογα:
– Πότε και πως έπρεπε να κινηθεί ο ενδιαφερόμενος για να προλάβει την παραγραφή;
– Στο μέσον του εργασιακού του βίου όταν δεν είχε κανένα λόγο να το κάνει και επιπλέον ήταν ανυποψίαστος αφού είχε στην κατοχή του επίσημα πιστοποιητικά του ίδιου υπουργείου που βεβαίωναν την αναγνώριση ως συντάξιμης της εν λόγω προϋπηρεσίας αλλά και του ΓΛΚ που χαρακτήριζαν ως προσμετρητέο το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα;
– Είναι δυνατόν να νοηθεί ότι, όχι ένας οποιοσδήποτε ιδιώτης εργοδότης, αλλά το ίδιο το δημόσιο καταφεύγει σε ανασφάλιστη απασχόληση την οποία ταυτόχρονα αναγνωρίζει επισήμως ως πραγματική και συντάξιμη προϋπηρεσία;
ΠΡΟΤΑΣΗ:
Στο τέλος της παρ. 1 του άρθρου 95 του ν. 4387/2016, να προστεθεί το εξής εδάφιο:
Ειδικά στην περίπτωση φορέων του Δημοσίου, οι απαιτήσεις του ΕΦΚΑ από μη καταβληθείσες ασφαλιστικές εισφορές δεν υπόκεινται σε παραγραφή εφ’ όσον η παροχή και η διάρκεια της ασφαλιστέας εργασίας ή υπηρεσίας, αποδεικνύονται από επίσημα έγγραφα των ίδιων φορέων.
Ασφαλισμένος που εμπίπτει στις διατάξεις της διαδοχικής ασφάλισης ζήτησε κατά την υποβολή της αίτησης συνταξιοδότησης από τον ΕΦΚΑ, να προσμετρηθεί στο συντάξιμο χρόνο του αναγνωρισμένη προϋπηρεσία 2 ετών και 14 ημερών που διένυσε σε υπουργείο ως έκτακτος υπάλληλος σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 1813/1988 (άρθρο 8 παρ. 6) πριν τη μονιμοποίηση του στο ίδιο υπουργείο, από όπου αργότερα παραιτήθηκε προκειμένου να εργαστεί στον ιδιωτικό τομέα.
Απευθύνθηκε στο εν λόγω υπουργείο, το οποίο παρότι του έχει χορηγήσει επίσημες βεβαιώσεις που πιστοποιούν την παραπάνω προϋπηρεσία, δήλωσε ότι δεν μπορεί να βρει στα αρχεία του τα στοιχεία της καταβολής των ασφαλιστικών εισφορών στο ΙΚΑ για το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, τα οποία ζητεί ο ΕΦΚΑ ώστε να το συνυπολογίσει στον συντάξιμο χρόνο του.
Σημειωτέον ότι άλλα Ταμεία (ΜΤΠΥ, ΤΑΥΥΠΚΕΞ, ΤΕΑΔΥ) έχουν αναγνωρίσει την επίμαχη χρονική περίοδο ως συντάξιμη προϋπηρεσία βάσει του Ν. 1813/1988 (άρθρο 8 παρ. 6).
Ο ασφαλισμένος θα μπορούσε να καταθέσει στον ΕΦΚΑ καταγγελία κατά του υπουργείου για μη καταβολή ασφαλιστικών εισφορών, αλλά δεν έχει τη σχετική δυνατότητα διότι ο ισχύων νόμος ορίζει εικοσαετή παραγραφή των απαιτήσεων των ασφαλιστικών ταμείων σε βάρος πολιτών που χρωστούν ασφαλιστικές εισφορές. Αυτό για τον ασφαλισμένο έχει ως συνέπεια να στερηθεί, εντελώς άδικα, την δυνατότητα προσμέτρησης στον συντάξιμο χρόνο του αναγνωρισμένης προϋπηρεσίας 2 ετών και 14 ημερών που του χρειάζεται για τη συμπλήρωση 40ετιας.
Τα ερωτήματα που τίθενται είναι εύλογα:
– Πότε και πως έπρεπε να κινηθεί ο ενδιαφερόμενος για να προλάβει την παραγραφή;
– Στο μέσον του εργασιακού του βίου όταν δεν είχε κανένα λόγο να το κάνει και επιπλέον ήταν ανυποψίαστος αφού είχε στην κατοχή του επίσημα πιστοποιητικά του ίδιου υπουργείου που βεβαίωναν την αναγνώριση ως συντάξιμης της εν λόγω προϋπηρεσίας αλλά και του ΓΛΚ που χαρακτήριζαν ως προσμετρητέο το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα;
– Είναι δυνατόν να νοηθεί ότι, όχι ένας οποιοσδήποτε ιδιώτης εργοδότης, αλλά το ίδιο το δημόσιο καταφεύγει σε ανασφάλιστη απασχόληση την οποία ταυτόχρονα αναγνωρίζει επισήμως ως πραγματική και συντάξιμη προϋπηρεσία;
ΠΡΟΤΑΣΗ:
Στο τέλος της παρ. 1 του άρθρου 95 του ν. 4387/2016, να προστεθεί το εξής εδάφιο:
Ειδικά στην περίπτωση φορέων του Δημοσίου, οι απαιτήσεις του ΕΦΚΑ από μη καταβληθείσες ασφαλιστικές εισφορές δεν υπόκεινται σε παραγραφή εφ’ όσον η παροχή και η διάρκεια της ασφαλιστέας εργασίας ή υπηρεσίας, αποδεικνύονται από επίσημα έγγραφα των ίδιων φορέων.
Με τον Ν.2721/99 και το Π.Δ.215/06 συστάθηκε στο Υπουργείο Δικαιοσύνης ειδική υπηρεσία με την επωνυμία «Υπηρεσία Εξωτερικής Φρούρησης Καταστημάτων Κράτησης» (ΥΕΦΚΚ). Σκοπός και αποστολή της είναι η εξωτερική φρούρηση των Καταστημάτων Κράτησης, η φρούρηση νοσηλευομένων κρατουμένων και οι πάσης φύσεως μεταγωγές τους.
Η υπηρεσία είναι ένστολη και ένοπλη, ενώ ως προς την εκτέλεση των καθηκόντων της έχει τις ίδιες αρμοδιότητες και καθήκοντα με αυτά της Ελληνικής Αστυνομίας.
Τον Ιούλιο του 2019 έγινε η μεταφορά της αρμοδιότητας των φυλακών, από το υπουργείο Δικαιοσύνης στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Παρόλο ταύτα εμείς ακόμη δεν έχουμε βρει την ταυτότητά μας. Ανήκουμε ή όχι στα σώματα ασφαλείας. Είμαστε ένστολοι ή πολιτικό προσωπικό;
Είναι ζωτικής σημασίας, λοιπόν, να λάβει σοβαρά υπόψη της η Πολιτεία τις συνθήκες εργασίας των υπαλλήλων καταστημάτων κράτησης και να εντάξει και τους εργαζόμενους στην ευνοϊκή διάταξη για την μάχιμη πενταετία, όπως ακριβώς θεσπίζεται για όλους τους εργαζόμενο υς σε όλα τα Σώματα Ασφαλείας. Ως εκ τούτου θεωρούμε επιβεβλημένο να μπορούμε και οι εργαζόμενοι στην φρούρηση να εξαγοράζουμε 5 μάχιμα έτη και έτσι να είναι εφικτή η όσο το δυνατόν ευκολότερη η συμπλήρωση των απαιτούμενων 37 ετών για συνταξιοδότηση. Η φ ύση της εργασίας μας άλλωστε επιτάσσει την «όσο το δυνατόν γρηγορότερη συνταξιοδότηση μας». Δεν είναι δυνατόν άλλωστε βιολογικά κάποιος εργαζόμενος που συμπληρώνει ένα όριο ηλικίας να μπορέσει να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες και τις απαιτήσεις του εν λόγω επαγγέλματος. Περαιτέρω η διάταξη δεν αφορά περισσότερους από 4000 υπαλλήλους , συνεπώς δεν επιβαρύνει το ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό σύστημα. Με τα πιο πάνω δεδομένα, κυρίως όμως με την διαφαινόμενη επιθυμία της Κυβέρνησης και υμών προσωπικά να άρετε νομοθετικές αδικίες προηγουμένων ετών, να αναγνωρίσετε έμπρακτα και να επιστρέψετε στα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, συνε πώς και των υπηρεσιακά εξομοιωμένων με αυτούς στελεχών της Εξωτερικής Φρούρησης και Εσωτερικής Φύλαξης Καταστημάτων Κράτησης, δικαιώματα που αδίκως τους αφαιρέσατε, ενόψει και του δημοσιονομικού χώρου που φέρεται να εξασφαλίζεται, η Ομοσπονδία μας ζητά ευπ ροσώπως την ένταξη και των Εξωτερικών Φρουρών στην δυνατότητα αναγνώρισης έως πέντε συνταξίμων ετών, δια εξαγοράς, με τους ίδιους όρους και προϋποθέσεις που αυτή θα προβλεφθεί για το σύνολο των συναδέλφων που υπηρετούν στις Ένοπλες Δυνάμεις και στα Σώματα Ασφαλείας.
Επιτέλους. Κοιμούνται οι υπηρεσίες και χρειάστηκε να βγει απόφαση του ΣτΕ για να γίνει δεκαετής η παραγραφή. Έστω και αργά μπράβο
Οι αλλοδαποί υπερήλικες που δεν παίρνουν το σύνολο ων 384,00€ θα πάρουν το ποσό των 250,00€.
Αν ναι παρακαλώ για καλύτερη διατύπωση
προσθήκη-τροπολογία. Παραγράφονται και δεν είναι απαιτητά τα χρέη προερχόμενα απο τις μη καταβεβλημένες ασφαλιστικές εισφορές συνταξιούχων, οι οποίοι αποποιήθηκαν με υπεύθυνη δήλωσή τους τον συνυπολογισμό των αντίστοιχων χρόνων της προσωπικής ασφάλισης τους στο ΤΕΒΕ-ΟΑΕΕ-ΕΦΚΑ. Το ΚΕΑΟ διαγράφει όλες τις απαιτήσεις του από αυτή την κατηγορία ακόμη και αν οι υπόχρεοι καταβολής έχουν προχωρήσει σε ρύθμιση των οφειλών τους και έχουν καταβάλει χρηματικά ποσά. Προϋπόθεση ένταξης στη κατηγορία των ωφελούμενων αυτής της απαλλαγής χρεών είναι να έχουν πραγματοποιήσει έγκαιρα την υπεύθυνη δήλωση αποποίησης συνυπολογισμού των ετών αυτών στα συντάξιμα χρόνια και αυτή να έχει ληφθεί υπόψη στην τελική έκδοση του συνταξιοδοτικού τους δικαιώματος.
(Είναι παράλογο κάποιοι να έχουν αποποιηθεί όλα τα συντάξιμα χρόνια των ΤΕΒΕ-ΟΑΕΕ ακόμη και αν έχουν καταβάλει σημαντικά ποσά σε αυτά τα ταμεία, να παίρνουν σήμερα μια συνταξη π.χ απο τον ΟΓΑ και να καλούνται αν πληρώσουν χρέη για μη συντάξιμες αποδοχές, αφού έχουν κάνει δήλωση αποποίησης του συνυπολογισμού!)