Άρθρο 15 – Οφειλές καθηγητών σε Ε.Λ.Κ.Ε. Α.Ε.Ι.

Η παρ. 3 του άρθρου 23 του ν. 4009/2011 αντικαθίσταται ως εξής:
«3.α. Οι αμοιβές των καθηγητών και υπηρετούντων λεκτόρων πλήρους απασχόλησης της περίπτωσης α` της προηγούμενης παραγράφου εισπράττονται μέσω του Ειδικού Λογαριασμού Κονδυλίων Έρευνας (Ε.Λ.Κ.Ε.) του Ιδρύματος όπου υπηρετούν και υπόκεινται σε παρακράτηση πέντε τοις εκατό (5%) επί του ακαθάριστου ποσού. Η ανωτέρω παρακράτηση αποτελεί πόρο του Ε.Λ.Κ.Ε. του οικείου Α.Ε.Ι..
β. Οι καθηγητές και υπηρετούντες λέκτορες πλήρους απασχόλησης υποχρεούνται να αποδίδουν στον Ειδικό Λογαριασμό Κονδυλίων Έρευνας του Α.Ε.Ι., όπου υπηρετούν, ποσοστό έξι τοις εκατό (6%) επί του ετήσιου καθαρού εισοδήματος που υπάγεται στην περίπτωση θ` της παραγράφου 2 του παρόντος άρθρου. Το ανωτέρω αποδιδόμενο ποσό αποτελεί πόρο του Ειδικού Λογαριασμού Κονδυλίων Έρευνας. Η παράλειψη εκπλήρωσης της ανωτέρω υποχρέωσης συνιστά πειθαρχικό παράπτωμα σύμφωνα με την περίπτωση στ` της παρ. 1 του άρθρου 23 του π.δ. 160/2008 (Α` 220).
γ. Για τους καθηγητές και υπηρετούντες λέκτορες πλήρους απασχόλησης, οι οποίοι ασκούν ή ασκούσαν επιχειρηματική δραστηριότητα ατομικά και δεν έχουν αποδώσει στον Ε.Λ.Κ.Ε. το οφειλόμενο ποσό, ο Ε.Λ.Κ.Ε. εκδίδει πράξη επιβολής των οφειλόμενων για κάθε οικονομικό έτος, για το οποίο υπήρχε υποχρέωση απόδοσης. Οι πράξεις επιβολής των οφειλόμενων μπορούν, κατόπιν αίτησης του καθηγητή, να προβλέπουν τη ρύθμιση της καταβολής του οφειλόμενου ποσού σε μηνιαίες δόσεις. Ο μέγιστος αριθμός των δόσεων δεν μπορεί να υπερβαίνει το λόγο του συνολικού οφειλόμενου ποσού προς το 1/10 του ακαθάριστου μηνιαίου εισοδήματος του τελευταίου οικονομικού έτους. Σε περίπτωση που ο αριθμός των δόσεων είναι μεγαλύτερος του αριθμού των υπολειπόμενων μηνών μέχρι την αφυπηρέτηση του υπόχρεου, ο μέγιστος αριθμός των δόσεων θα ισούται με τον ως άνω αριθμό υπολειπόμενων μηνών. Για τους αφυπηρετήσαντες καθηγητές, ο μέγιστος αριθμός των δόσεων δεν μπορεί να υπερβαίνει το λόγο του συνολικού οφειλόμενου ποσού προς το 1/12 του ακαθάριστου μηνιαίου εισοδήματος του τελευταίου οικονομικού έτους. Σε περίπτωση παράλειψης ή πλημμελούς εκπλήρωσης της ανωτέρω υποχρέωσης, ο Ε.Λ.Κ.Ε. εκδίδει πράξης επιβολής για τα οφειλόμενα των υπολειπόμενων μηνών.
δ. Τα ποσά που οφείλονται, σύμφωνα με το εδάφιο α΄ της παρ. 1 του άρθρου 15 του ν. 2817/2000, την περίπτωση στ΄ του άρθρου 59 του ν. 4009/2011, του άρθρου 18 του ν. 4283/2014, του άρθρου 24 του ν. 4386/2016, από τους καθηγητές και τους υπηρετούντες λέκτορες πλήρους απασχόλησης που ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα, είτε ατομικώς είτε μέσω εταιρείας, παραγράφονται, κατά παρέκκλιση από κάθε άλλη διάταξη, με την πάροδο πενταετίας από το τέλος του οικονομικού έτους το εντός του οποίου γεννήθηκε η οφειλή. Τα εν λόγω ποσά που οφείλονται στους Ε.Λ.Κ.Ε. εισπράττονται και διεκδικούνται σύμφωνα με τις διατάξεις του Κ.Ε.Δ.Ε.. Για τον προσδιορισμό του οφειλόμενου ως άνω ποσού οι Ε.Λ.Κ.Ε. μπορούν να απευθύνονται στην Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων ή στην αρμόδια Δ.Ο.Υ., η οποία υποχρεούται να παρέχει κάθε αναγκαίο στοιχείο σχετικό με το ύψος των εισοδημάτων των υπόχρεων από την άσκηση επιχειρηματικής δραστηριότητας κατά τα κρίσιμα έτη. Οι Επιτροπές Ερευνών των Ε.Λ.Κ.Ε. των Α.Ε.Ι. οφείλουν να προβούν στην έκδοση και κοινοποίηση πράξεων επιβολής των οφειλόμενων κρατήσεων σε βάρος των υπόχρεων για το τρέχον και τα παρελθόντα οικονομικά έτη, εντός προθεσμίας έξι (6) μηνών από τη δημοσίευση της κοινής υπουργικής απόφασης της επόμενης παραγράφου, διαφορετικά υπέχουν ευθύνη σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις για το χρονικό διάστημα που αφορά τη θητεία τους. Σε περίπτωση κατά την οποία έχουν ζητηθεί στοιχεία από την αρμόδια Δ.Ο.Υ. η προθεσμία αρχίζει από την περιέλευση των στοιχείων στους Ε.Λ.Κ.Ε..
ε. Οι οφειλές Καθηγητών και υπηρετούντων Λεκτόρων μελών εταιρειών, οι οποίες δημιουργήθηκαν μέχρι τη δημοσίευση του παρόντος νόμου δυνάμει των ως άνω διατάξεων, υπόκεινται σε περαίωση. Η περαίωση πραγματοποιείται εφόσον υποβληθεί αίτηση περαίωσης στον οικείο Ε.Λ.Κ.Ε. εντός έξι (6) μηνών από τη βεβαίωση των σχετικών οφειλών. Το ποσό που πρέπει να καταβληθεί για τη συντέλεση της περαίωσης ανέρχεται στο είκοσι τοις εκατό (20%) της συνολικής οφειλής που βεβαιώνεται επί του καθαρού εισοδήματος.
στ. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων καθορίζεται η διαδικασία είσπραξης ή συμψηφισμού του ποσού που περιέρχεται στον Ειδικό Λογαριασμό Κονδυλίων Έρευνας, ο τρόπος και το είδος ρύθμισης της οφειλής, ο αριθμός και το είδος των ρυθμιζόμενων δόσεων, η διαδικασία είσπραξης παλαιότερων οφειλών, η διαδικασία περαίωσης καθώς, και κάθε άλλο τεχνικό ή λεπτομερειακό ζήτημα».

  • 4 Ιανουαρίου 2018, 08:55 | ΦΧΤ

    Συμφωνώ με το πνεύμα των σχολίων του συνόλου των συναδέλφων μου.
    Ιδιαίτερα υπογραμμίζω:
    1.Τις σημαντικές παρατηρήσεις του Γιάννη Καρούση.
    2.Τον εύστοχο παραλληλισμό της εισφοράς με το Οθωμανικό χαράτσι του ΙΓΤΖ καθώς και της Πυθιακής διατύπωσης του χρόνου γέννησης της οφειλής και των χρόνων παραγραφής της.
    3.Το ερώτημα του Δ. Εμμανουήλ για το αν η κυβέρνηση θέλει μόνο ΔΕΠ αποκλειστικής απασχόλησης.
    4.Την επανεξέταση συνολικά του ζητήματος της απαίτησης ποσοστού επί των εισοδημάτων από το ελεύθερο επάγγελμα των μελών ΔΕΠ που πολύ σωστά βάζει ο Κώστας Τόσιος και τέλος
    5.Τα οποιαδήποτε «παζαρέματα» στο ποσοστό καταβολής χρημάτων από πανεπιστημιακούς, οι οποίοι δεν χρησιμοποιούν υποδομές του ιδρύματός τους, όχι μόνο με μειώνουν αλλά είναι εκτός κάθε λογικής (Μαρία Γεωργοπούλου).

  • 4 Ιανουαρίου 2018, 08:53 | Π.Κ.

    Το νομοσχέδιο δίνει λύσεις σε προβλήματα που συσσωρεύτηκαν για είκοσι χρόνια.
    Η περαίωση πρέπει να ισχύσει και για τα φυσικά πρόσωπα και όχι μόνο για τις εταιρίες

  • 4 Ιανουαρίου 2018, 01:34 | A ntoniadou Maria

    Τα σχόλια επί του άρθρου δηλώνουν την αδυναμία των κρατικών θεσμων να ανταποκριθούν για χρονια στις υποχρεώσεις τους έναντι της δημόσιας εκπαιδευσης. Το να μας καθιστά το ίδιο το κράτος που υπηρετούμε κοινωνούς δυο ομάδων, δηλαδή αυτών που πληρωναν(!?) το ανήκουστο για κράτος δικαίου ποσοστό στον ΕΛΚΕ και αυτούς που διεκδικούσαν με νομικούς τρόπους το δίκιο τους, ειναι αν μη τι άλλο κατάντια. Δεν ειναι λογικό να ζητείται πληρωμή σαν φόρος ποσο του μισθού τι στιγμή που βάζουμε και απο την τσέπη μας για να λειτουργήσουν εργαστήρια και αμφιθέατρα. Πολλές σχολές μένουν ανοικτές μόνο και μόνο λόγω του φιλότιμου των μελών ΔΕΠ.
    Α. Θα πρέπει να τεκμηριωθεί το γιατί πρέπει να πληρωθεί αυτό το ποσοστό ενώ σε καμία άλλη χώρα δεν υπάρχει.
    Β. Να διασαφηνιστεί ποιο ειναι το καθαρό εισόδημα. Δηλαδή αν κάποιος έχει και άλλους κωδικούς στην εφορία πλην του επαγγέλματος που κάνει και ως πανεπιστημιακός πρέπει να πληρώνει συνολικά για όλο του το εισόδημα? Φοβάμαι πως αυτό χαρακτηρίζεται ως «κλεψιά».

  • 4 Ιανουαρίου 2018, 01:31 | Ιωάννα Α. Οικονόμου

    Κατά την προσωπική μου άποψη, η καταβολή χρημάτων από πανεπιστημιακούς χωρίς αυτοί να χρησιμοποιούν υποδομές του ιδρύματός τους, μέτρο το οποίο δεν ισχύει πουθενά διεθνώς, αποτελεί μια παράλογη εκμετάλλευση του εξωπανεπιστημιακού μόχθου τους.
    Ο ιδιωτικός εργασιακός χώρος, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, δημιουργήθηκε προ της απόκτησης πανεπιστημιακού τίτλου, υπηρετήθηκε και υπηρετείται και παράγει έργο πέρα από τον όποιο πανεπιστημιακό τίτλο με βάση την ποιότητα της προσωπικής εργασίας, η οποία «φαίνεται» πως πρέπει να «τιμωρηθεί».
    Η απαίτηση αυτή, συνεπώς, με βρίσκει παντελώς αντίθετη.
    Στη δυσάρεστη και δυσβάστακτη, όμως, εκείνη περίπτωση που η καταβολή δε θα μπορέσει να αποφευχθεί, συμφωνώ με τις θέσεις του συναδέλφου Γ.Κ. Καρούση και εκφράζω τους φόβους μου για τις οδυνηρές συνέπειες του μέτρου σε προσωπικό και οικογενειακό επίπεδο για τον καθένα από εμάς.