Άρθρο 7 Αρμοδιότητες και υποχρεώσεις των δήμων

1. Οι δήμοι υποχρεούνται να διαθέτουν ολοκληρωμένο επιχειρησιακό πρόγραμμα διαχείρισης των αδέσποτων ζώων, σύμφωνα με τα οριζόμενα στην παρ. 2 του άρθρου 3, το οποίο περιλαμβάνει κατ’ ελάχιστον (α) την περισυλλογή, (β) την παροχή κτηνιατρικής περίθαλψης, (γ) την ηλεκτρονική σήμανση και την καταγραφή στο ΕΜΖΣ, (δ) τη στείρωση και (ε) την υιοθεσία τους. Η αρμοδιότητα αυτή μπορεί να ασκείται και από συνδέσμους δήμων και διαδημοτικές συνεργασίες. Επιπλέον, έχουν την υποχρέωση να εξυπηρετούν τους πολίτες και ιδιοκτήτες δεσποζόμενων ζώων συντροφιάς για διοικητικές πράξεις σχετικές με το Εθνικό Μητρώο Ζώων Συντροφιάς, καθώς και την υποχρέωση υλοποίησης προγραμμάτων πρόληψης δημιουργίας νέων αδέσποτων ζώων.
2. Ο δήμος δύναται, με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, να συνεργάζεται για τους σκοπούς της παρ. 1, συνάπτοντας σχετική έγγραφη συμφωνία, με φιλοζωικά σωματεία και φιλοζωικές οργανώσεις μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που έχουν έδρα στην Ελλάδα ή σε κράτος-μέλος της Ε.Ε. και είναι καταχωρημένες στο Μητρώο Φιλοζωικών Σωματείων και Οργανώσεων του Εθνικού Μητρώου Ζώων Συντροφιάς ή σε αντίστοιχα μητρώα των χωρών όπου εδρεύουν. Μεταξύ των δράσεων που αναλαμβάνουν τα φιλοζωικά σωματεία και οι φιλοζωικές οργανώσεις μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα δυνάμει σχετικών συμβάσεων με τους δήμους μπορεί να συγκαταλέγεται η έκδοση των εγγράφων που απαιτούνται για την υλοποίηση υιοθεσίας σύμφωνα με το άρθρο 9. Οι βασικοί όροι συνεργασίας του δήμου με φιλοζωικά σωματεία και φιλοζωικές οργανώσεις μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα περιλαμβάνονται στο επιχειρησιακό πρόγραμμα κάθε δήμου.
3. Κάθε δήμος ή συνεργαζόμενοι δήμοι ή σύνδεσμοι δήμων ιδρύουν και λειτουργούν δημοτικά ή διαδημοτικά κτηνιατρεία, καταφύγια και αποτεφρωτήρια αδέσποτων ζώων συντροφιάς σε ιδιόκτητους ή μισθωμένους ή παραχωρούμενους από το Δημόσιο, την περιφέρεια ή από ιδιώτες χώρους. Κάθε δήμος υποχρεούται να διαθέτει, είτε ο ίδιος είτε στο πλαίσιο συνεργασίας με άλλους δήμους είτε ως μέλος συνδέσμου δήμων, τουλάχιστον ένα (1) καταφύγιο. Ο δήμος δύναται, ανάλογα με τις ανάγκες του, να συμβάλλεται με νομίμως αδειοδοτημένα καταφύγια. Η υποχρέωση της παρούσας δεν υφίσταται για δήμους με πληθυσμό μικρότερο των τριών χιλιάδων (3.000) κατοίκων.
4. Για την υλοποίηση του προγράμματος διαχείρισης αδέσποτων ζώων, οι δήμοι οφείλουν να διασφαλίζουν, καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, την παροχή των αναγκαίων κτηνιατρικών υπηρεσιών από κατάλληλα φυσικά ή νομικά πρόσωπα είτε με προσφυγή στις διαδικασίες ανάθεσης του ν. 4412/2016 (Α’ 147), είτε με σύναψη συμβάσεων μίσθωσης έργου του άρθρου 6 του ν. 2527/1997 (Α΄206). Με τις ίδιες διαδικασίες, οι δήμοι μπορούν να συμβάλλονται με φυσικά ή νομικά πρόσωπα για την παροχή υπηρεσιών σταυλίτη, καθώς και για την παροχή υπηρεσιών καθαριότητας και φύλαξης για τα καταφύγια που λειτουργούν. Οι συμβάσεις μίσθωσης έργου του παρόντος δεν συμπεριλαμβάνονται στον μέγιστο επιτρεπόμενο αριθμό των συμβάσεων μίσθωσης έργου του άρθρου 89 του ν. 4604/2019 (Α’ 50).
5. Η διαχείριση αδέσποτων ζώων συντροφιάς υλοποιείται ως εξής:
(α) Τα αδέσποτα ζώα συντροφιάς περισυλλέγονται από άτομα κατάλληλα εκπαιδευμένα και έμπειρα στην αιχμαλωσία ζώων συντροφιάς. Για τον σκοπό αυτό, κάθε δήμος οφείλει να διαθέτει τουλάχιστον ένα όχημα περισυλλογής ειδικά διαμορφωμένο για τον σκοπό αυτό. Οι δήμοι και το Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης μπορούν να καταρτίζουν προγράμματα εκπαίδευσης του προσωπικού τους για τον σκοπό αυτό από πιστοποιημένους εκπαιδευτές. Τα συνεργεία περισυλλογής αδέσποτων ζώων συντροφιάς εποπτεύονται, ως προς τις επιτρεπόμενες μεθόδους αιχμαλωσίας των ζώων αυτών, από κτηνίατρο της αρμόδιας κτηνιατρικής υπηρεσίας του δήμου και, όπου αυτή δεν έχει συσταθεί, από κτηνίατρο της οικείας περιφερειακής ενότητας.
(β) Τα ζώα που περισυλλέγονται επειδή περιφέρονται σε δημόσιους χώρους ελέγχονται για ηλεκτρονική σήμανση:
(βα) Αν δεν έχουν σήμανση θεωρούνται αυτόματα αδέσποτα και:
(βαα) Οδηγούνται στα δημοτικά κτηνιατρεία ή σε συνεργαζόμενα με τον δήμο κτηνιατρεία, υποβάλλονται σε κτηνιατρική εξέταση, στειρώνονται, αποπαρασιτώνονται, εμβολιάζονται, σημαίνονται με ηλεκτρονική σήμανση και καταγράφονται στο ΕΜΖΣ ως αδέσποτα με προσωρινό ιδιοκτήτη τον δήμο.
(βαβ) Αν διαπιστωθεί από την κτηνιατρική εξέταση ότι είναι τραυματισμένα ή πάσχουν από ιάσιμο νόσημα, υποβάλλονται στην κατάλληλη θεραπευτική αγωγή.
(βαγ) Αν διαπιστωθεί από την κτηνιατρική εξέταση ότι είναι επικίνδυνα ζώα συντροφιάς ή ότι πάσχουν από ανίατη ασθένεια ή ότι είναι πλήρως ανίκανα να αυτοσυντηρηθούν λόγω γήρατος ή αναπηρίας και η διατήρησή τους στη ζωή είναι πρόδηλα αντίθετη με τους κανόνες ευζωίας τους, υποβάλλονται σε ευθανασία.
(βαδ) Μετά την παροχή της αναγκαίας κτηνιατρικής φροντίδας και περίθαλψης, τα περισυλλεγέντα ζώα συντροφιάς οδηγούνται στα διαθέσιμα καταφύγια, δημοτικά, διαδημοτικά ή μη δημοτικά ή στα συνεργαζόμενα με έγγραφη συμφωνία φιλοζωικά σωματεία και οργανώσεις μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα με σκοπό να υιοθετηθούν κατά τα προβλεπόμενα στο άρθρο 9. Εάν φιλοζωικό σωματείο ή οργάνωση μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα ή φυσικό πρόσωπο που διαθέτει αδειοδοτημένο καταφύγιο το επιθυμεί, είναι δυνατή η μεταβίβαση της προσωρινής ιδιοκτησίας ενός αδέσποτου σε αυτά, με αντίστοιχη ενημέρωση του ΕΜΖΣ.
(βαε) Αν δεν υπάρχουν διαθέσιμες θέσεις σε καταφύγια ή δεν βρεθεί ανάδοχος για ένα ζώο ή αυτό δεν υιοθετηθεί, τότε το ζώο επιστρέφεται στο οικείο περιβάλλον του. Δεν επιτρέπεται επαναφορά των αδέσποτων ζώων σε απόσταση μικρότερη των διακοσίων (200) μέτρων περιμετρικά από νοσοκομεία, σχολεία, αθλητικά κέντρα, αυτοκινητόδρομους ταχείας κυκλοφορίας, στους χώρους αποβίβασης και επιβίβασης ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών, στα λιμάνια, στα αεροδρόμια, στους σιδηροδρομικούς σταθμούς, στους περιφραγμένους αρχαιολογικούς χώρους και στους περιφραγμένους χώρους του Οργανισμού Κεντρικών Αγορών και Αλιείας ΑΕ και της Κεντρικής Αγοράς Θεσσαλονίκης ΑΕ, καθώς και σε χώρους σφαγείων ή όπου συγκεντρώνονται ή υπάρχουν σκουπίδια.
(ββ) Αν έχουν σήμανση, από την οποία προκύπτει ότι είναι ήδη καταχωρημένα στον δήμο ως αδέσποτα, τότε ενημερώνονται τα στοιχεία παρακολούθησης του ζώου. Εφόσον το ζώο δεν παρουσιάζει κλινικά προβλήματα ελευθερώνεται στο ίδιο σημείο, εκτός αν προκύπτουν οι περιορισμοί της υποπερ. (βαε), οπότε μεταφέρεται σε άλλη κατάλληλη περιοχή.
(βγ) Αν έχουν σήμανση από την οποία προκύπτει ότι είναι δεσποζόμενα, τότε ελέγχεται αν το ζώο έχει δηλωθεί ως απολεσθέν. Σε καταφατική περίπτωση, ενημερώνεται ο ιδιοκτήτης για να το παραλάβει. Αν δεν υπάρχει δήλωση απώλειας, διερευνάται εάν συντρέχει περίπτωση εγκατάλειψης και ενημερώνεται η Ελληνική Αστυνομία.
(γ) Σε περίπτωση που το δημοτικό ή διαδημοτικό καταφύγιο δεν έχει διαθέσιμες θέσεις για τη φιλοξενία αδέσποτων ζώων, ο δήμος μπορεί να επιλέγει να επαναφέρει ζώα από το καταφύγιο στο οικείο τους περιβάλλον, ώστε να κενωθούν θέσεις για άλλα ζώα τα οποία είτε χρειάζονται φροντίδα εντός καταφυγίου είτε είναι νεαρής ηλικίας. Σε κάθε περίπτωση, ζώα ηλικίας μικρότερης των πέντε (5) μηνών δεν επανεντάσσονται στο οικείο τους περιβάλλον και υιοθετούνται κατά προτεραιότητα.
(δ) Την ευθύνη για τη φροντίδα των επανεντασσόμενων αδέσποτων ζώων έχουν οι δήμοι, οι οποίοι οφείλουν να δημιουργήσουν σημεία παροχής τροφής και νερού για τα ζώα αυτά, καθώς και τα συνεργαζόμενα με τους δήμους φιλοζωικά σωματεία και φιλοζωικές οργανώσεις μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Η παροχή τροφής, νερού και ιατροφαρμακευτικής φροντίδας σε αδέσποτα ζώα συντροφιάς από φιλόζωους πολίτες επιτρέπεται, υπό την προϋπόθεση ότι τηρούνται οι κανόνες καθαριότητας και υγιεινής για όλους, καθώς και οι κανόνες ευζωίας των ζώων.
(ε) Το συνεργείο περισυλλογής αδέσποτων ζώων συντροφιάς του οικείου δήμου μεριμνά και για την ενεργητική διαχείριση των καταγεγραμμένων αδέσποτων που ζουν εκτός καταφυγίου, όπως ενδεικτικά για τη μεταφορά τους με σκοπό την ετήσια κτηνιατρική εξέταση και τον αντιλυσσικό εμβολιασμό, την παρέμβαση σε περίπτωση δημιουργίας επιθετικής αγέλης αδέσποτων, τη χορήγηση φαρμάκων και την επικαιροποίηση της καταγραφής τους.
6. Επιτρέπεται η περισυλλογή και η φιλοξενία αδέσποτου ζώου και από εγγεγραμμένα στο οικείο μητρώο της παρ. 23 του άρθρου 2 φιλοζωικά σωματεία και φιλοζωικές οργανώσεις μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που διαθέτουν αδειοδοτημένα καταφύγια, καθώς και από ιδιώτες που διαθέτουν αδειοδοτημένα καταφύγια. Στην περίπτωση αυτή τα ζώα καταχωρούνται στο ΕΜΖΣ με προσωρινό ιδιοκτήτη το ως άνω σωματείο ή οργάνωση ή ιδιοκτήτη καταφυγίου, οι οποίοι μεριμνούν για την υιοθεσία τους κατά το άρθρο 9. Τα ζώα αυτά δεν εξαιρούνται από τα προγράμματα διαχείρισης αδέσποτων ζώων του οικείου δήμου για την παροχή κτηνιατρικής περίθαλψης, τη στείρωση και τη συνολική μέριμνα για την ευζωία τους. Επιτρέπεται, επίσης, η μεταφορά αδέσποτων ζώων από φιλόζωους ιδιώτες σε δημοτικό κτηνιατρείο ή κτηνιατρείο με το οποίο είναι συμβεβλημένος ο δήμος, προκειμένου να εφαρμοστεί η διαδικασία της περ. β της παρ. 5 ή σε μη συμβεβλημένο με τον δήμο κτηνιατρείο, εφόσον ο ιδιώτης επιθυμεί να καλύψει το αντίστοιχο κόστος.
7. Οι στειρώσεις αδέσποτων ζώων συντροφιάς, όπως επίσης η σήμανση, η καταγραφή καθώς και λοιπές ιατρικές πράξεις περίθαλψής τους, μπορούν να πραγματοποιούνται δωρεάν και από εθελοντές επαγγελματίες κτηνιάτρους, που έχουν την ελληνική υπηκοότητα ή την υπηκοότητα άλλου κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και συγκεντρώνουν όλες τις προϋποθέσεις, προκειμένου να ασκήσουν νόμιμα το επάγγελμα του κτηνιάτρου στην Ελλάδα, οι οποίοι οφείλουν να υποβάλουν σχετική δήλωση στο Γεωτεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος (ΓΕΩΤΕΕ). Για την πραγματοποίηση των στειρώσεων, της σήμανσης και της καταγραφής των αδέσποτων ζώων συντροφιάς από εθελοντές κτηνίατρους μπορούν να διατίθενται οι εγκαταστάσεις των κτηνιατρείων των αρμόδιων υπηρεσιών κτηνιατρικής της οικείας περιφέρειας, περιφερειακής ενότητας ή του δήμου ή άλλοι χώροι που ανήκουν στην οικεία περιφέρεια ή στον δήμο ή σε συνδέσμους δήμων, υπό την εποπτεία των αρμόδιων υπηρεσιών των δήμων. Για τον ίδιο σκοπό μπορούν να διατίθενται και οι χώροι ιδιωτικών κτηνιατρείων.
8. Σε κάθε δήμο συγκροτείται, με απόφαση του δημάρχου, πενταμελής Επιτροπή Παρακολούθησης του επιχειρησιακού προγράμματος διαχείρισης αδέσποτων ζώων συντροφιάς και πρόληψης δημιουργίας νέων αδέσποτων ζώων. Στην Επιτροπή μετέχουν:
(α) Δύο (2) μέλη που ορίζονται από φιλοζωικά σωματεία και φιλοζωικές οργανώσεις μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που είναι εγγεγραμμένα στο Μητρώο Φιλοζωικών Σωματείων και Οργανώσεων και δραστηριοποιούνται στον δήμο.
(β) Ένας (1) κτηνίατρος που ορίζεται από τον οικείο δήμο και ο οποίος είναι, κατά προτίμηση, ο υπεύθυνος του προγράμματος διαχείρισης των αδέσποτων ζώων συντροφιάς και, ελλείψει αυτού, άλλος ιδιώτης κτηνίατρος.
(γ) Ένας (1) επαγγελματίας εκπαιδευτής, μέλος νομίμως αναγνωρισμένου επαγγελματικού σωματείου εκπαιδευτών σκύλων και, ελλείψει αυτού, εκπαιδευμένος υπάλληλος του οικείου δήμου.
(δ) Ένας (1) εκπρόσωπος που ορίζεται από τον οικείο δήμο, με τον αναπληρωτή του.
9. Η Επιτροπή της παρ. 7 έχει τις ακόλουθες αρμοδιότητες:
(α) Αποφασίζει για την επικινδυνότητα ενός ζώου συντροφιάς και για την αναγκαιότητα πραγματοποίησης ευθανασίας ενός αδέσποτου ζώου συντροφιάς, σύμφωνα με τη γνωμάτευση κτηνιάτρου.
(β) Εισηγείται στις αρμόδιες υπηρεσίες του δήμου τρόπους αντιμετώπισης των προβλημάτων που προκύπτουν κατά τη διαχείριση των αδέσποτων ζώων.
(γ) Συντάσσει ετήσια έκθεση προς το δημοτικό συμβούλιο σχετικά με την πρόοδο της υλοποίησης του επιχειρησιακού προγράμματος διαχείρισης αδέσποτων ζώων του δήμου και διατυπώνει προτάσεις για τη βελτίωσή του.
10. Στην περίπτωση που στο πλαίσιο της Επιτροπής της παρ. 7 διαπιστώνεται διαφωνία για την επικινδυνότητα ενός αδέσποτου ζώου συντροφιάς ή για την αναγκαιότητα της πραγματοποίησης ευθανασίας, την οριστική απόφαση λαμβάνει ειδική επιστημονική επιτροπή που συγκροτείται σε κάθε δήμο με απόφαση του δημάρχου και αποτελείται από:
(α) Έναν (1) κτηνίατρο της κτηνιατρικής υπηρεσίας της οικείας περιφερειακής ενότητας, με τον αναπληρωτή του.
(β) Έναν (1) ιδιώτη κτηνίατρο που ασκεί νόμιμα το επάγγελμα στην Ελλάδα και δραστηριοποιείται στην περιοχή δικαιοδοσίας του δήμου ή όμορου δήμου, με τον αναπληρωτή του.
(γ) Έναν (1) κτηνίατρο που ασκεί νόμιμα το επάγγελμα στην Ελλάδα και συνεργάζεται με φιλοζωικό σωματείο ή φιλοζωική οργάνωση μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που δραστηριοποιείται στην περιοχή δικαιοδοσίας του δήμου ή όμορου δήμου, με τον αναπληρωτή του.
Σε περίπτωση επιθετικού ζώου του οποίου η επιθετικότητα δεν οφείλεται σε παθολογικά αίτια, ο δήμος μπορεί να ζητήσει τη γνώμη επαγγελματία εκπαιδευτή σκύλων, μέλους νομίμως αναγνωρισμένου επαγγελματικού σωματείου εκπαιδευτών σκύλων.
11. Οι αποφάσεις ευθανασίας αναρτώνται πριν την υλοποίησή τους στην Πανελλήνια Πλατφόρμα Υιοθεσίας Αδέσποτων Ζώων και στην ιστοσελίδα του οικείου δήμου για ελάχιστη περίοδο τριάντα (30) ημερών. Η περίοδος των τριάντα (30) ημερών δεν απαιτείται να τηρηθεί αν συντρέχουν κτηνιατρικοί λόγοι για άμεση ευθανασία.
12. Για την υλοποίηση του επιχειρησιακού προγράμματος διαχείρισης αδέσποτων και πρόληψης δημιουργίας νέων αδέσποτων ζώων ο δήμος μπορεί να συνάψει προγραμματική σύμβαση του άρθρου 100 του ν. 3852/2010 (Α’ 87) με αναπτυξιακό οργανισμό του άρθρου 2 του ν. 4674/2020 (Α’ 53) ή με δίκτυα δήμων και περιφερειών σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις.
13. Οι δήμοι δεν μπορούν να επιβάλουν ειδικά δημοτικά τέλη σχετικά με την ιδιοκτησία ζώων συντροφιάς.

Πλοήγηση στη Διαβούλευση

Σχόλια « 1 … 10 11 12 13 14 »

20 Μαΐου 2021, 14:44 | Ισμήνη Ρέλλου

Μόνιμος Σύνδεσμος

Στηρίζω τις θέσεις του Σωματείου Προστασίας Ζώων «Γατοδράση Αθήνας- Cat Rescue Athens»:Παρ. 1: προτείνουμε την τροποποίηση της διάταξης ως εξής: «Οι δήμοι υποχρεούνται να διαθέτουν ολοκληρωμένο επιχειρησιακό πρόγραμμα διαχείρισης των αδέσποτων ζώων, σύμφωνα με τα οριζόμενα στην παρ. 2 του άρθρου 3, το οποίο περιλαμβάνει κατ’ ελάχιστον (α) την περισυλλογή, (β) την παροχή κτηνιατρικής περίθαλψης, (γ) την ηλεκτρονική σήμανση και την καταγραφή στο ΕΜΖΣ, (δ) τη στείρωση (ε) τη φιλοξενία, (στ) την υιοθεσία τους, (ζ) την επανατοποθέτησή τους, όποτε αυτό κρίνεται δυνατό με βάση την κατάσταση του ζώου συντροφιάς και την καταλληλότητα του τόπου επανατοποθέτησης για την ευζωία του, τηρουμένης της διαδικασίας των στοιχείων (βαδ), (βαε) και (γ) της παραγράφου 5 του παρόντος.
Παρ. 2: Σε σύμπνοια με το σύνολο του φιλοζωικού κόσμου της χώρας, ζητάμε οι Δήμοι να υποχρεούνται να συνεργάζονται με φιλοζωικά σωματεία και φιλοζωικές οργανώσεις μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Προτείνουμε να αντικατασταθεί η λέξη «δύναται» από τη λέξη «οφείλει».
Παρ. 3: προτείνουμε για τους δήμους με πληθυσμό μικρότερο των τριών χιλιάδων (3.000) κατοίκων, να προβλέπεται υποχρέωση συνεργασίας τους με έτερο Δήμο διατηρούντα δημοτικό καταφύγιο, ή συνεργασία τους με διαδημοτικό καταφύγιο.
Παρ. 5 (βαγ): να διευκρινιστεί περαιτέρω ο όρος «ανίατη ασθένεια» και να προστεθεί πως σε κάθε περίπτωση απαιτείται να λαμβάνεται υπόψη η συνολική κλινική εικόνα του ζώου. Να απαιτείται σύνταξη κτηνιατρικής γνωμάτευσης όπου τεκμηριώνεται επαρκώς η πλήρης ανικανότητα του ζώου να αυτοσυντηρηθεί λόγω γήρατος ή αναπηρίας και οι λόγοι που η διατήρησή του στη ζωή θα ήταν πρόδηλα αντίθετη με τους κανόνες ευζωίας του.
Προτείνουμε, πριν την τελική απόφαση της Επιτροπής του άρθρου 7 για υποβολή σε ευθανασία, να λαμβάνει χώρα ανοιχτή πρόσκληση του αρμόδιου Δήμου προς φιλοζωικά σωματεία και φιλοζωικές οργανώσεις μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που έχουν έδρα στην Ελλάδα ή σε κράτος-μέλος της Ε.Ε. και είναι καταχωρημένες στο Μητρώο Φιλοζωικών Σωματείων και Οργανώσεων του Εθνικού Μητρώου Ζώων Συντροφιάς ή σε αντίστοιχα μητρώα των χωρών όπου εδρεύουν για την εκδήλωση ενδιαφέροντος για ανάληψη του ζώου και παροχής της απαραίτητης περίθαλψης και φροντίδας σε αυτό.
Παρ. 5 (βαδ): να διευκρινιστεί αν οι Δήμοι υποχρεούνται να αναζητήσουν διαθέσιμες θέσεις σε καταφύγια, δημοτικά, διαδημοτικά ή μη δημοτικά, ευρισκόμενα στην επικράτεια άλλων Δήμων.
Παρ. 5 (βαε): να διευκρινιστεί πως δεν επιτρέπεται η επανατοποθέτηση ζώων που χρήζουν κτηνιατρικής παρακολούθησης ή/και κτηνιατρικής περίθαλψης και φροντίδας.
Παρ. 5 (γ): να διευκρινιστεί πως δεν επιτρέπεται η επαναφορά ζώων που χρήζουν κτηνιατρικής παρακολούθησης ή/και κτηνιατρικής περίθαλψης και φροντίδας.
Παρ. 6: η προϋπόθεση διατήρησης αδειοδοτημένου καταφυγίου για τους προσωρινούς ιδιοκτήτες προκειμένου για την περισυλλογή και τη φιλοξενία αδέσποτου ζώου είναι προβληματική και υπέρμετρα επιβαρυντική για φυσικά και νομικά πρόσωπα, τα οποία, στηριζόμενα σε ίδιους πόρους και δωρεές δε θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν. Ιδίως είναι υπέρμετρη επιβάρυνση για τα ιδιώτες, σωματεία και οργανώσεις που διασώζουν γάτες, ζώα που μπορούν να φιλοξενηθούν κάλλιστα σε μικρότερους χώρους (κατοικίες) όπου γίνεται ταυτόχρονα προσαρμογή τους ώστε να είναι έτοιμα για μελλοντική υιοθεσία. Προτείνουμε να επιτρέπεται η περισυλλογή και η φιλοξενία αδέσποτου ζώου από εγγεγραμμένα στο μητρώο της παρ. 23 του άρθρου 2 φιλοζωικά σωματεία και φιλοζωικές οργανώσεις μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, καθώς και από ιδιώτες, ανεξαρτήτως της διατήρησης αδειοδοτημένων καταφύγιων.
Παρ. 9: να προστεθεί αρμοδιότητα της Επιτροπής της παρ. 7 για τη διενέργεια αυτοψίας στα δημοτικά και διαδημοτικά καταφύγια, καθώς και στα σημεία σίτισης των Δήμων και στα σημεία όπου υφίσταται πληθυσμός αδέσποτων ζώων συντροφιάς.
20 Μαΐου 2021, 14:50 | Πέτρος Τυμπακιανάκης

Μόνιμος Σύνδεσμος

Συμφωνώ με τις θέσεις του Πανελλήνιου Συλλόγου Επαγγελματιών Ζώων Συντροφιάς – ΠΑΝ.ΣΥΛ.Ε.Ζ.Σ.

Η δημιουργία κρατικών δομών οφείλει να είναι μακροπρόθεσμη και δε μπορεί να στηρίζεται στα φιλοζωικά σωματεία και οργανώσεις μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που όταν πάψουν να υπάρχουν αδέσποτα δε θα έχουν πλέον λόγο ύπαρξης. Το να βασιστεί το Κράτος σε αντίστοιχα σωματεία και οργανώσεις αναιρεί τον ίδιο το ρόλο της Κρατικής Μέριμνας.
20 Μαΐου 2021, 13:36 | Χριστίνα Παπαδοπούλου

Μόνιμος Σύνδεσμος

Tάσσομαι υπέρ των θέσεων του φιλοζωικού σωματείου Αδέσποτοι Εθελοντές Λάρισας.
Παρ. 1: Να προστεθεί η “επανένταξη”
Παρ. 2: Στο Νομοσχέδιο αναφέρεται «Ο Δήμος δύναται να συνεργάζεται […] με φιλοζωικά σωματεία». Θα έπρεπε να είναι ο Δήμος «οφείλει» να συνεργάζεται. Επίσης, για ποιο λόγο απαγορεύεται η συνεργασία ενός φιλοζωικού με το Δήμο αν δεν υπάρχει καταφύγιο ζώων συντροφιάς; Για ένα σωματείο που αποτελείται από εθελοντές, τα έξοδα κατασκευής και συντήρησης ενός καταφυγίου, είναι ανυπέρβλητα και μάλιστα λύνουν μόνο ένα μέρος του προβλήματος, αφού γάτες, κουτάβια, μωρά γατάκια, φοβικά κλπ., πάλι θα πρέπει να φιλοξενούνται στα σπίτια εθελοντών. Καταλαβαίνουμε γιατί μπορεί να είναι χρήσιμος ένας τέτοιος χώρος και γιατί πρέπει να υπάρχουν οι συγκεκριμένες προδιαγραφές για το καλό των ζώων, εφόσον αυτόν ο χώρος υπάρχει, όμως αδυνατούμε να κατανοήσουμε γιατί πρέπει να είναι προϋπόθεση για να μπορεί ένα σωματείο να συνεργαστεί με το Δήμο και να έχει νόμιμη δράση.
Παρ. 3: Αναφέρεται στο Νομοσχέδιο ότι ο Δήμος δύναται, ανάλογα με τις ανάγκες του, να συμβάλλεται με νομίμως αδειοδοτημένα καταφύγια και ότι η υποχρέωση της παρούσας δεν υφίσταται για δήμους με πληθυσμό μικρότερο των τριών χιλιάδων (3.000) κατοίκων. Η λέξη «δύναται» όμως, αντιφάσκει με την «υποχρέωση». Τελικά τι από τα δύο είναι; Κι αν οι Δήμοι μπορούν να εξαιρεθούν από την υποχρέωση όταν ο πληθυσμός είναι μικρός, γιατί δεν μπορούν αντιστοίχως και οι φιλοζωικές;
Παρ. 5δ: Την ευθύνη για τη σίτιση των επανεντασσώμενων αδέσποτων ζώων έχουν οι δήμοι. Τα συνεργαζόμενα φιλοζωικά δύναται να βοηθάνε στη φροντίδα και σίτιση αλλά όπως διατυπώνεται θεωρείται υποχρέωση που πρέπει τα φιλοζωικά σωματεία να αναταποκριθούν είτε έχουν δωρεές είτε όχι.
Παρ.6: Η περισυλλογή και η μεταφορά αδέσποτου ζώου επιτρέπεται από φιλοζωικά που διαθέτουν καταφύγια και από μεμονωμένους πολίτες (εφόσον θέλουν να καλύψουν το κόστος του κτηνιάτρου) αλλά δεν επιτρέπεται σε φιλοζωικά που δεν διαθέτουν καταφύγια. Ζητάμε να προστεθεί η δυνατότητα περισυλλογής και μεταφοράς σε κτηνίατρο αδέσποτου ζώου (εφόσον θέλει να καλύψει το κόστος του κτηνιάτρου) και σε φιλοζωικά σωματεία που δεν διαθέτουν καταφύγιο. Αν ένας πολίτης μπορεί να βοηθήσει ένα αδέσποτο ζώο τότε πρέπει να επιτραπεί και σε ένα φιλοζωικό σωματείο χωρίς καταφύγιο.
Παρ. 8: Η Πενταμελής Επιτροπή του Δήμου θα πρέπει να συγκροτείται όπως ορίζει ο Νόμος κι όχι ανάλογα με τις επιθυμίες του κάθε Δημάρχου. Συμφωνούμε με την ΠΡΟΤΑΣΗ των ΠΦΠΟ – Ζωοφιλική Ομοσπονδία Σωματείων Αττικής και Σαρωνικού για τα παρακάτω: 1. τη χρηματοδότηση των Δήμων τουλάχιστον κατά 80% και με βάση τις πραγματικές ανάγκες 2. την απεμπλοκή των πενταμελών επιτροπών από τους Δήμους 3. τη δημιουργία νέας υπηρεσίας στους Δήμους με αντικείμενο την ανάπτυξη της φιλοζωικής κουλτούρας 4. τη δημιουργία Δομών-Δημοτικών Κλινών – έναντι των καταφυγίων που μπορεί να καταλήξουν να είναι «κολαστήρια», όπως έχουμε δει να γίνεται επανειλημμένα σε πολλά σημεία της Ελλάδας
20 Μαΐου 2021, 13:10 | Ζωή Καραμάνη

Μόνιμος Σύνδεσμος

Tάσσομαι υπέρ των θέσεων του φιλοζωικού σωματείου Αδέσποτοι Εθελοντές Λάρισας.
Παρ. 1: Να προστεθεί η “επανένταξη”
Παρ. 2: Στο Νομοσχέδιο αναφέρεται «Ο Δήμος δύναται να συνεργάζεται […] με φιλοζωικά σωματεία». Θα έπρεπε να είναι ο Δήμος «οφείλει» να συνεργάζεται. Επίσης, για ποιο λόγο απαγορεύεται η συνεργασία ενός φιλοζωικού με το Δήμο αν δεν υπάρχει καταφύγιο ζώων συντροφιάς; Για ένα σωματείο που αποτελείται από εθελοντές, τα έξοδα κατασκευής και συντήρησης ενός καταφυγίου, είναι ανυπέρβλητα και μάλιστα λύνουν μόνο ένα μέρος του προβλήματος, αφού γάτες, κουτάβια, μωρά γατάκια, φοβικά κλπ., πάλι θα πρέπει να φιλοξενούνται στα σπίτια εθελοντών. Καταλαβαίνουμε γιατί μπορεί να είναι χρήσιμος ένας τέτοιος χώρος και γιατί πρέπει να υπάρχουν οι συγκεκριμένες προδιαγραφές για το καλό των ζώων, εφόσον αυτόν ο χώρος υπάρχει, όμως αδυνατούμε να κατανοήσουμε γιατί πρέπει να είναι προϋπόθεση για να μπορεί ένα σωματείο να συνεργαστεί με το Δήμο και να έχει νόμιμη δράση.
Παρ. 3: Αναφέρεται στο Νομοσχέδιο ότι ο Δήμος δύναται, ανάλογα με τις ανάγκες του, να συμβάλλεται με νομίμως αδειοδοτημένα καταφύγια και ότι η υποχρέωση της παρούσας δεν υφίσταται για δήμους με πληθυσμό μικρότερο των τριών χιλιάδων (3.000) κατοίκων. Η λέξη «δύναται» όμως, αντιφάσκει με την «υποχρέωση». Τελικά τι από τα δύο είναι; Κι αν οι Δήμοι μπορούν να εξαιρεθούν από την υποχρέωση όταν ο πληθυσμός είναι μικρός, γιατί δεν μπορούν αντιστοίχως και οι φιλοζωικές;
Παρ. 5δ: Την ευθύνη για τη σίτιση των επανεντασσώμενων αδέσποτων ζώων έχουν οι δήμοι. Τα συνεργαζόμενα φιλοζωικά δύναται να βοηθάνε στη φροντίδα και σίτιση αλλά όπως διατυπώνεται θεωρείται υποχρέωση που πρέπει τα φιλοζωικά σωματεία να αναταποκριθούν είτε έχουν δωρεές είτε όχι.
Παρ.6: Η περισυλλογή και η μεταφορά αδέσποτου ζώου επιτρέπεται από φιλοζωικά που διαθέτουν καταφύγια και από μεμονωμένους πολίτες (εφόσον θέλουν να καλύψουν το κόστος του κτηνιάτρου) αλλά δεν επιτρέπεται σε φιλοζωικά που δεν διαθέτουν καταφύγια. Ζητάμε να προστεθεί η δυνατότητα περισυλλογής και μεταφοράς σε κτηνίατρο αδέσποτου ζώου (εφόσον θέλει να καλύψει το κόστος του κτηνιάτρου) και σε φιλοζωικά σωματεία που δεν διαθέτουν καταφύγιο. Αν ένας πολίτης μπορεί να βοηθήσει ένα αδέσποτο ζώο τότε πρέπει να επιτραπεί και σε ένα φιλοζωικό σωματείο χωρίς καταφύγιο.
Παρ. 8: Η Πενταμελής Επιτροπή του Δήμου θα πρέπει να συγκροτείται όπως ορίζει ο Νόμος κι όχι ανάλογα με τις επιθυμίες του κάθε Δημάρχου. Συμφωνούμε με την ΠΡΟΤΑΣΗ των ΠΦΠΟ – Ζωοφιλική Ομοσπονδία Σωματείων Αττικής και Σαρωνικού για τα παρακάτω: 1. τη χρηματοδότηση των Δήμων τουλάχιστον κατά 80% και με βάση τις πραγματικές ανάγκες 2. την απεμπλοκή των πενταμελών επιτροπών από τους Δήμους 3. τη δημιουργία νέας υπηρεσίας στους Δήμους με αντικείμενο την ανάπτυξη της φιλοζωικής κουλτούρας 4. τη δημιουργία Δομών-Δημοτικών Κλινών – έναντι των καταφυγίων που μπορεί να καταλήξουν να είναι «κολαστήρια», όπως έχουμε δει να γίνεται επανειλημμένα σε πολλά σημεία της Ελλάδας
20 Μαΐου 2021, 13:31 | ΨΥΧΟΓΙΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Μόνιμος Σύνδεσμος

Άρθρο 7, Αρμοδιότητες και υποχρεώσεις των δήμων

· Αυτή είναι η έκθεση για την διαχείριση των αδέσποτων σκύλων στην Ευρώπη, των WSPA και RSPCA μεγάλων διεθνών φιλοζωικών οργανώσεων.
https://www.rspca.org.uk/documents/1494939/0/Stray+dog+and+cat+control+practices+in+Europe+%28WSPA-RSPCA2007%29.pdf/ca537209-64e2-881a-b36d-6abd3795679d?t=1556901393627
Στην παράγραφο 3.3.3.iii παραθέτει τις μεθόδους διαχείρισης των αδέσποτων σκύλων στην Ευρώπη.

Περιγράφει ξεκάθαρα πως η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που χρησιμοποιεί το πρωτόκολλο «Σύλληψη-στείρωση – απελευθέρωση» και το οποίο καταγράφεται σαν προβληματικό καθότι έμμεσα παροτρύνει τους κηδεμόνες των σκύλων, να τους εγκαταλείπουν σε δημόσιες περιοχές καθώς γνωρίζουν πως αυτοί θα έχουν ιδιωτική ή δημοτική φροντίδα.

Οι φιλοζωικοί αυτοί κολοσσοί, οι RSPCA και WSPA, τεράστιοι σε μέγεθος και εμπειρία, κατέγραψαν σε δύο σειρές όλη την παθογένεια της Ελληνικής νομοθεσίας όσο αφορά στους αδέσποτους σκύλους που είναι το άρθρο 7 που προβλέπει ότι…» όταν ο σκύλος είναι υγιείς και στειρωμένος και δεν υπάρχει ενδιαφέρον για να υιοθετηθεί, μπορούμε να τον απελευθερώνουμε στο φυσικό του περιβάλλον» , δηλαδή στο αστικό περιβάλλον.

Αυτή είναι η μεγαλύτερη αστοχία του νόμου, αυτή η πρακτική δημιουργεί την τάση για να εγκαταλείπουν οι Έλληνες με ευκολία τους σκύλους τους και να έχουμε σήμερα το πανευρωπαϊκό ρεκόρ στον αριθμό των αδέσποτων που είναι περισσότεροι από 2 εκατομμύρια.

Αυτή η πρακτική δημιουργεί τον τεράστιο αριθμό αδέσποτων, το τεράστιο αριθμό των κακοποιήσεων των ζώων και τον τεράστιο αριθμό των επιθέσεων σκύλων σε συμπολίτες μας. Είναι αναμενόμενο όταν υπάρχουν χιλιάδες αδέσποτοι σκύλοι ελεύθεροι μέσα στις πόλεις να έρθουν σε σύγκρουση με την ευζωία των ανθρώπων και τότε δυστυχώς τα ζώα είναι τα χαμένα πέφτοντας θύματα σε φόλες, σε αυτοκινητιστικά ατυχήματα, σε αρρώστιες, στην πείνα και σε επώδυνο θάνατο (φόλες, μαχαίρια, κλπ).

Στην έκθεση φαίνονται και όλες οι πρακτικές που εφαρμόζουν οι Ευρωπαϊκές χώρες. Οι πλέον πετυχημένες φιλοζωικά χώρες, συλλαμβάνουν όλα τα αδέσποτα και δεν επιτρέπουν την απελευθέρωσή τους για κανένα λόγο.

Αν θέλουμε να έχουμε έναν Ευρωπαϊκό, σύγχρονο νόμο για την διαχείριση των ζώων συντροφιάς θα πρέπει να υιοθετήσουμε αντίστοιχη νομοθετική ρύθμιση.

Εδώ κάτω το απόσπασμα από την έκθεση στο πρωτότυπο.
3.3.1.iii. Methods of stray dog control
Dogs were culled (shot) in five countries (17%) (Albania, Armenia, Azerbaijan Republic,
Moldova and Ukraine) by municipal hired contractors, as a method of choice for stray
control. However, this approach clearly did little to reduce stray numbers, indeed in all
countries where this practice was undertaken the numbers of stray dogs had increased.
One country exclusively practiced catch, neuter, release of dogs (Greece). This approach was
reported to be problematic because it appeared to result in owners “dumping” their dogs in
areas “where they knew they would be looked after”.
A further five countries (17%)
(Bulgaria, Malta, Italy, Serbia and Spain) operated catch, neuter, release in a limited number
of locations, although the reasons for this were unclear, as were the problems encountered
when adopting this approach.

· Ο δήμος ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ να συνεργάζεται ………. Και όχι Ο δήμος δύναται, με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, να συνεργάζεται…..!!!
Κάθε δήμος ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ ………….να λειτουργήσει τουλάχιστον ένα ΜΟΝΤΕΡΝΩΝ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΚΛΟΥΒΙΑ ΚΑΙ «NO – KILL» καταφύγιο με ιατρείο μικρών ζώων εντός του καταφύγιου αυτού.
Για δήμους μικρότερους των 3.000 κατοίκων πρέπει να υπάρχει διάταξη που να τους υποχρεώνει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ να έχουν ετήσια σύμβαση με κτηνίατρο για περίθαλψη κ στείρωση αδέσποτων. Διαφορετικά η κατάσταση στους δρόμους θα είναι πάντα μη διαχειρήσιμη εις βάρος της «πολιτιστικής εικόνας» της χώρας.

Το 2018, ζητήθηκαν από το ΥΠΑΑΤ, να αποστείλουν οι Δήμοι τα παραστατικά που αφορούσαν περισυλλογή, εμβολιασμούς και στειρώσεις που είχαν πραγματοποιήσει. ΟΥΔΕΙΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΗΚΕ. Οι «ημέτεροι»των περισσότερων δημάρχων ανελάμβαναν τα έργα χωρίς στοιχειώδη εκπαίδευση και έλεγχο. Οι 5-μελεις επιτροπές δεν είχαν δικαίωμα έλεγχου πάνω σε αυτά τα παραστατικά, και το «ξεκοκάλισμα» των πιστώσεων γινόταν ανεξέλεγκτα, παρολες τις επώνυμες καταγγελίες στις κατά τόπους ΔΑΟΚ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ!!!

· 1) Άρθρο 7, παρ. 5 βαγ: Θα πρέπει να αναδιατυπωθεί η παράγραφος ώστε να συσχετιστεί με την παράγραφο 8 καθώς η υποβολή σε ευθανασία ενός ζώου θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα μιας κλινικής εξέτασης – όπως λανθασμένα αναφέρεται στην συγκεκριμένη παράγραφο – αλλά συνέπεια της απόφασης της Πενταμελούς Επιτροπής και όσων διαδικαστικά ορίζονται στην παράγραφο 8.

2) Άρθρο 7, παρ.8: Σε ότι αφορά την σύνθεση της Πενταμελούς Επιτροπής θα πρέπει να αφαιρεθεί η δυνατότητα αντικατάστασης του πιστοποιημένου Εκπαιδευτή σκύλων από εκπαιδευμένο υπάλληλο του οικείου Δήμου. Σε καμία περίπτωση η όποια εκπαίδευση ενός δημοτικού υπαλλήλου- που είναι απορίας άξιο από πού θα την λάβει- δεν μπορεί να υποκαταστήσει έναν Εκπαιδευτή σκύλων και να τον καταστήσει ικανό να λάβει απόφαση για την επικινδυνότητα και εντέλει την τύχη ενός ζώου που κινδυνεύει να υποβληθεί σε ευθανασία. Εξάλλου η αναγκαιότητα συμμετοχής του Εκπαιδευτή στην Επιτροπή έγκειται στο ότι είναι ο μοναδικός βάσει των εξειδικευμένων γνώσεων του που μπορεί να αποφανθεί αν η όποια ανησυχητική και τυχόν αντικοινωνική συμπεριφορά ενός ζώου μπορεί να αντιστραφεί και να εξαλειφθεί.
· ΕΠΙΣΗΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ΚΑΙ ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΒΛΕΠΟΝΤΑΙ ποινικές και διοικητικές κυρώσεις στους Δημάρχους και στους Αρμοδίους Αντιδημάρχους (ως φυσικά πρόσωπα).

Σε έγγραφό του ο Συνήγορος του Πολίτη, με ημερομηνία 2/6/2017 , προτείνει νομοθετική πρόβλεψη για την επιβολή κυρώσεων στους Δήμους που δεν λαμβάνουν τα απαιτούμενα μέτρα για την εφαρμογή της νομοθεσίας περί αδέσποτων ζώων συντροφιάς.
Όσο για τις ποινές του άρθρου 39 παράγραφος 9, πρώτον δεν είναι προσωπικές ποινές, στην ουσία τιμωρούμε τους δημότες που περιμένουν τα συγκεκριμένα έργα και δεύτερον θα στοχοποιηθούν για ακόμη μία φορά τα ζώα.

Η παντελής έλλειψη και πάλι κυρώσεων στους Δήμους ,ποινικών και διοικητικών θα οδηγήσουν νομοτελειακά στην συνέχιση της ίδιας κατάστασης!!!!!!!

Οι δήθεν περικοπές χρηματοδότησης των Δήμων που ΔΥΝΑΤΑΙ (!) να αποφασίσει η Επιτροπή παρακολούθησης ,της οποίας η σύνθεση με δυο μάλιστα εκπροσώπους των Δήμων και μειοψηφία του ενός έναντι 6 του φιλοζωικου φορέα μαθηματικά και πάλι θα οδηγήσει στο να μην γίνεται καμία περικοπή χρηματοδότησης χάριν των ζώων και οι Δήμοι θα συνεχίσουν να αυθαιρετούν .
20 Μαΐου 2021, 13:19 | Ράνια Αργυροπούλου

Μόνιμος Σύνδεσμος

Tάσσομαι υπέρ των θέσεων του φιλοζωικού σωματείου Αδέσποτοι Εθελοντές Λάρισας.
Παρ. 1: Να προστεθεί η “επανένταξη”
Παρ. 2: Στο Νομοσχέδιο αναφέρεται «Ο Δήμος δύναται να συνεργάζεται […] με φιλοζωικά σωματεία». Θα έπρεπε να είναι ο Δήμος «οφείλει» να συνεργάζεται. Επίσης, για ποιο λόγο απαγορεύεται η συνεργασία ενός φιλοζωικού με το Δήμο αν δεν υπάρχει καταφύγιο ζώων συντροφιάς; Για ένα σωματείο που αποτελείται από εθελοντές, τα έξοδα κατασκευής και συντήρησης ενός καταφυγίου, είναι ανυπέρβλητα και μάλιστα λύνουν μόνο ένα μέρος του προβλήματος, αφού γάτες, κουτάβια, μωρά γατάκια, φοβικά κλπ., πάλι θα πρέπει να φιλοξενούνται στα σπίτια εθελοντών. Καταλαβαίνουμε γιατί μπορεί να είναι χρήσιμος ένας τέτοιος χώρος και γιατί πρέπει να υπάρχουν οι συγκεκριμένες προδιαγραφές για το καλό των ζώων, εφόσον αυτόν ο χώρος υπάρχει, όμως αδυνατούμε να κατανοήσουμε γιατί πρέπει να είναι προϋπόθεση για να μπορεί ένα σωματείο να συνεργαστεί με το Δήμο και να έχει νόμιμη δράση.
Παρ. 3: Αναφέρεται στο Νομοσχέδιο ότι ο Δήμος δύναται, ανάλογα με τις ανάγκες του, να συμβάλλεται με νομίμως αδειοδοτημένα καταφύγια και ότι η υποχρέωση της παρούσας δεν υφίσταται για δήμους με πληθυσμό μικρότερο των τριών χιλιάδων (3.000) κατοίκων. Η λέξη «δύναται» όμως, αντιφάσκει με την «υποχρέωση». Τελικά τι από τα δύο είναι; Κι αν οι Δήμοι μπορούν να εξαιρεθούν από την υποχρέωση όταν ο πληθυσμός είναι μικρός, γιατί δεν μπορούν αντιστοίχως και οι φιλοζωικές;
Παρ. 5δ: Την ευθύνη για τη σίτιση των επανεντασσώμενων αδέσποτων ζώων έχουν οι δήμοι. Τα συνεργαζόμενα φιλοζωικά δύναται να βοηθάνε στη φροντίδα και σίτιση αλλά όπως διατυπώνεται θεωρείται υποχρέωση που πρέπει τα φιλοζωικά σωματεία να αναταποκριθούν είτε έχουν δωρεές είτε όχι.
Παρ.6: Η περισυλλογή και η μεταφορά αδέσποτου ζώου επιτρέπεται από φιλοζωικά που διαθέτουν καταφύγια και από μεμονωμένους πολίτες (εφόσον θέλουν να καλύψουν το κόστος του κτηνιάτρου) αλλά δεν επιτρέπεται σε φιλοζωικά που δεν διαθέτουν καταφύγια. Ζητάμε να προστεθεί η δυνατότητα περισυλλογής και μεταφοράς σε κτηνίατρο αδέσποτου ζώου (εφόσον θέλει να καλύψει το κόστος του κτηνιάτρου) και σε φιλοζωικά σωματεία που δεν διαθέτουν καταφύγιο. Αν ένας πολίτης μπορεί να βοηθήσει ένα αδέσποτο ζώο τότε πρέπει να επιτραπεί και σε ένα φιλοζωικό σωματείο χωρίς καταφύγιο.
Παρ. 8: Η Πενταμελής Επιτροπή του Δήμου θα πρέπει να συγκροτείται όπως ορίζει ο Νόμος κι όχι ανάλογα με τις επιθυμίες του κάθε Δημάρχου. Συμφωνούμε με την ΠΡΟΤΑΣΗ των ΠΦΠΟ – Ζωοφιλική Ομοσπονδία Σωματείων Αττικής και Σαρωνικού για τα παρακάτω: 1. τη χρηματοδότηση των Δήμων τουλάχιστον κατά 80% και με βάση τις πραγματικές ανάγκες 2. την απεμπλοκή των πενταμελών επιτροπών από τους Δήμους 3. τη δημιουργία νέας υπηρεσίας στους Δήμους με αντικείμενο την ανάπτυξη της φιλοζωικής κουλτούρας 4. τη δημιουργία Δομών-Δημοτικών Κλινών – έναντι των καταφυγίων που μπορεί να καταλήξουν να είναι «κολαστήρια», όπως έχουμε δει να γίνεται επανειλημμένα σε πολλά σημεία της Ελλάδας
20 Μαΐου 2021, 13:47 | Ιφιγένεια Καραμάνη

Μόνιμος Σύνδεσμος

Tάσσομαι υπέρ των θέσεων του φιλοζωικού σωματείου Αδέσποτοι Εθελοντές Λάρισας.
Παρ. 1: Να προστεθεί η “επανένταξη”
Παρ. 2: Στο Νομοσχέδιο αναφέρεται «Ο Δήμος δύναται να συνεργάζεται […] με φιλοζωικά σωματεία». Θα έπρεπε να είναι ο Δήμος «οφείλει» να συνεργάζεται. Επίσης, για ποιο λόγο απαγορεύεται η συνεργασία ενός φιλοζωικού με το Δήμο αν δεν υπάρχει καταφύγιο ζώων συντροφιάς; Για ένα σωματείο που αποτελείται από εθελοντές, τα έξοδα κατασκευής και συντήρησης ενός καταφυγίου, είναι ανυπέρβλητα και μάλιστα λύνουν μόνο ένα μέρος του προβλήματος, αφού γάτες, κουτάβια, μωρά γατάκια, φοβικά κλπ., πάλι θα πρέπει να φιλοξενούνται στα σπίτια εθελοντών. Καταλαβαίνουμε γιατί μπορεί να είναι χρήσιμος ένας τέτοιος χώρος και γιατί πρέπει να υπάρχουν οι συγκεκριμένες προδιαγραφές για το καλό των ζώων, εφόσον αυτόν ο χώρος υπάρχει, όμως αδυνατούμε να κατανοήσουμε γιατί πρέπει να είναι προϋπόθεση για να μπορεί ένα σωματείο να συνεργαστεί με το Δήμο και να έχει νόμιμη δράση.
Παρ. 3: Αναφέρεται στο Νομοσχέδιο ότι ο Δήμος δύναται, ανάλογα με τις ανάγκες του, να συμβάλλεται με νομίμως αδειοδοτημένα καταφύγια και ότι η υποχρέωση της παρούσας δεν υφίσταται για δήμους με πληθυσμό μικρότερο των τριών χιλιάδων (3.000) κατοίκων. Η λέξη «δύναται» όμως, αντιφάσκει με την «υποχρέωση». Τελικά τι από τα δύο είναι; Κι αν οι Δήμοι μπορούν να εξαιρεθούν από την υποχρέωση όταν ο πληθυσμός είναι μικρός, γιατί δεν μπορούν αντιστοίχως και οι φιλοζωικές;
Παρ. 5δ: Την ευθύνη για τη σίτιση των επανεντασσώμενων αδέσποτων ζώων έχουν οι δήμοι. Τα συνεργαζόμενα φιλοζωικά δύναται να βοηθάνε στη φροντίδα και σίτιση αλλά όπως διατυπώνεται θεωρείται υποχρέωση που πρέπει τα φιλοζωικά σωματεία να αναταποκριθούν είτε έχουν δωρεές είτε όχι.
Παρ.6: Η περισυλλογή και η μεταφορά αδέσποτου ζώου επιτρέπεται από φιλοζωικά που διαθέτουν καταφύγια και από μεμονωμένους πολίτες (εφόσον θέλουν να καλύψουν το κόστος του κτηνιάτρου) αλλά δεν επιτρέπεται σε φιλοζωικά που δεν διαθέτουν καταφύγια. Ζητάμε να προστεθεί η δυνατότητα περισυλλογής και μεταφοράς σε κτηνίατρο αδέσποτου ζώου (εφόσον θέλει να καλύψει το κόστος του κτηνιάτρου) και σε φιλοζωικά σωματεία που δεν διαθέτουν καταφύγιο. Αν ένας πολίτης μπορεί να βοηθήσει ένα αδέσποτο ζώο τότε πρέπει να επιτραπεί και σε ένα φιλοζωικό σωματείο χωρίς καταφύγιο.
Παρ. 8: Η Πενταμελής Επιτροπή του Δήμου θα πρέπει να συγκροτείται όπως ορίζει ο Νόμος κι όχι ανάλογα με τις επιθυμίες του κάθε Δημάρχου. Συμφωνούμε με την ΠΡΟΤΑΣΗ των ΠΦΠΟ – Ζωοφιλική Ομοσπονδία Σωματείων Αττικής και Σαρωνικού για τα παρακάτω: 1. τη χρηματοδότηση των Δήμων τουλάχιστον κατά 80% και με βάση τις πραγματικές ανάγκες 2. την απεμπλοκή των πενταμελών επιτροπών από τους Δήμους 3. τη δημιουργία νέας υπηρεσίας στους Δήμους με αντικείμενο την ανάπτυξη της φιλοζωικής κουλτούρας 4. τη δημιουργία Δομών-Δημοτικών Κλινών – έναντι των καταφυγίων που μπορεί να καταλήξουν να είναι «κολαστήρια», όπως έχουμε δει να γίνεται επανειλημμένα σε πολλά σημεία της Ελλάδας
20 Μαΐου 2021, 13:03 | ΑΝΘΗ ΖΑΧΑΡΙΟΥΔΑΚΗ

Μόνιμος Σύνδεσμος

Άρθρο 7, Αρμοδιότητες και υποχρεώσεις των δήμων

· Αυτή είναι η έκθεση για την διαχείριση των αδέσποτων σκύλων στην Ευρώπη, των WSPA και RSPCA μεγάλων διεθνών φιλοζωικών οργανώσεων.
https://www.rspca.org.uk/documents/1494939/0/Stray+dog+and+cat+control+practices+in+Europe+%28WSPA-RSPCA2007%29.pdf/ca537209-64e2-881a-b36d-6abd3795679d?t=1556901393627
Στην παράγραφο 3.3.3.iii παραθέτει τις μεθόδους διαχείρισης των αδέσποτων σκύλων στην Ευρώπη.

Περιγράφει ξεκάθαρα πως η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που χρησιμοποιεί το πρωτόκολλο «Σύλληψη-στείρωση – απελευθέρωση» και το οποίο καταγράφεται σαν προβληματικό καθότι έμμεσα παροτρύνει τους κηδεμόνες των σκύλων, να τους εγκαταλείπουν σε δημόσιες περιοχές καθώς γνωρίζουν πως αυτοί θα έχουν ιδιωτική ή δημοτική φροντίδα.

Οι φιλοζωικοί αυτοί κολοσσοί, οι RSPCA και WSPA, τεράστιοι σε μέγεθος και εμπειρία, κατέγραψαν σε δύο σειρές όλη την παθογένεια της Ελληνικής νομοθεσίας όσο αφορά στους αδέσποτους σκύλους που είναι το άρθρο 7 που προβλέπει ότι…» όταν ο σκύλος είναι υγιείς και στειρωμένος και δεν υπάρχει ενδιαφέρον για να υιοθετηθεί, μπορούμε να τον απελευθερώνουμε στο φυσικό του περιβάλλον» , δηλαδή στο αστικό περιβάλλον.

Αυτή είναι η μεγαλύτερη αστοχία του νόμου, αυτή η πρακτική δημιουργεί την τάση για να εγκαταλείπουν οι Έλληνες με ευκολία τους σκύλους τους και να έχουμε σήμερα το πανευρωπαϊκό ρεκόρ στον αριθμό των αδέσποτων που είναι περισσότεροι από 2 εκατομμύρια.

Αυτή η πρακτική δημιουργεί τον τεράστιο αριθμό αδέσποτων, το τεράστιο αριθμό των κακοποιήσεων των ζώων και τον τεράστιο αριθμό των επιθέσεων σκύλων σε συμπολίτες μας. Είναι αναμενόμενο όταν υπάρχουν χιλιάδες αδέσποτοι σκύλοι ελεύθεροι μέσα στις πόλεις να έρθουν σε σύγκρουση με την ευζωία των ανθρώπων και τότε δυστυχώς τα ζώα είναι τα χαμένα πέφτοντας θύματα σε φόλες, σε αυτοκινητιστικά ατυχήματα, σε αρρώστιες, στην πείνα και σε επώδυνο θάνατο (φόλες, μαχαίρια, κλπ).

Στην έκθεση φαίνονται και όλες οι πρακτικές που εφαρμόζουν οι Ευρωπαϊκές χώρες. Οι πλέον πετυχημένες φιλοζωικά χώρες, συλλαμβάνουν όλα τα αδέσποτα και δεν επιτρέπουν την απελευθέρωσή τους για κανένα λόγο.

Αν θέλουμε να έχουμε έναν Ευρωπαϊκό, σύγχρονο νόμο για την διαχείριση των ζώων συντροφιάς θα πρέπει να υιοθετήσουμε αντίστοιχη νομοθετική ρύθμιση.

Εδώ κάτω το απόσπασμα από την έκθεση στο πρωτότυπο.
3.3.1.iii. Methods of stray dog control
Dogs were culled (shot) in five countries (17%) (Albania, Armenia, Azerbaijan Republic,
Moldova and Ukraine) by municipal hired contractors, as a method of choice for stray
control. However, this approach clearly did little to reduce stray numbers, indeed in all
countries where this practice was undertaken the numbers of stray dogs had increased.
One country exclusively practiced catch, neuter, release of dogs (Greece). This approach was
reported to be problematic because it appeared to result in owners “dumping” their dogs in
areas “where they knew they would be looked after”.
A further five countries (17%)
(Bulgaria, Malta, Italy, Serbia and Spain) operated catch, neuter, release in a limited number
of locations, although the reasons for this were unclear, as were the problems encountered
when adopting this approach.

· Ο δήμος ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ να συνεργάζεται ………. Και όχι Ο δήμος δύναται, με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, να συνεργάζεται…..!!!
Κάθε δήμος ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ ………….να λειτουργήσει τουλάχιστον ένα ΜΟΝΤΕΡΝΩΝ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΚΛΟΥΒΙΑ ΚΑΙ «NO – KILL» καταφύγιο με ιατρείο μικρών ζώων εντός του καταφύγιου αυτού.
Για δήμους μικρότερους των 3.000 κατοίκων πρέπει να υπάρχει διάταξη που να τους υποχρεώνει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ να έχουν ετήσια σύμβαση με κτηνίατρο για περίθαλψη κ στείρωση αδέσποτων. Διαφορετικά η κατάσταση στους δρόμους θα είναι πάντα μη διαχειρήσιμη εις βάρος της «πολιτιστικής εικόνας» της χώρας.

Το 2018, ζητήθηκαν από το ΥΠΑΑΤ, να αποστείλουν οι Δήμοι τα παραστατικά που αφορούσαν περισυλλογή, εμβολιασμούς και στειρώσεις που είχαν πραγματοποιήσει. ΟΥΔΕΙΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΗΚΕ. Οι «ημέτεροι»των περισσότερων δημάρχων ανελάμβαναν τα έργα χωρίς στοιχειώδη εκπαίδευση και έλεγχο. Οι 5-μελεις επιτροπές δεν είχαν δικαίωμα έλεγχου πάνω σε αυτά τα παραστατικά, και το «ξεκοκάλισμα» των πιστώσεων γινόταν ανεξέλεγκτα, παρολες τις επώνυμες καταγγελίες στις κατά τόπους ΔΑΟΚ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ!!!

· 1) Άρθρο 7, παρ. 5 βαγ: Θα πρέπει να αναδιατυπωθεί η παράγραφος ώστε να συσχετιστεί με την παράγραφο 8 καθώς η υποβολή σε ευθανασία ενός ζώου θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα μιας κλινικής εξέτασης – όπως λανθασμένα αναφέρεται στην συγκεκριμένη παράγραφο – αλλά συνέπεια της απόφασης της Πενταμελούς Επιτροπής και όσων διαδικαστικά ορίζονται στην παράγραφο 8.

2) Άρθρο 7, παρ.8: Σε ότι αφορά την σύνθεση της Πενταμελούς Επιτροπής θα πρέπει να αφαιρεθεί η δυνατότητα αντικατάστασης του πιστοποιημένου Εκπαιδευτή σκύλων από εκπαιδευμένο υπάλληλο του οικείου Δήμου. Σε καμία περίπτωση η όποια εκπαίδευση ενός δημοτικού υπαλλήλου- που είναι απορίας άξιο από πού θα την λάβει- δεν μπορεί να υποκαταστήσει έναν Εκπαιδευτή σκύλων και να τον καταστήσει ικανό να λάβει απόφαση για την επικινδυνότητα και εντέλει την τύχη ενός ζώου που κινδυνεύει να υποβληθεί σε ευθανασία. Εξάλλου η αναγκαιότητα συμμετοχής του Εκπαιδευτή στην Επιτροπή έγκειται στο ότι είναι ο μοναδικός βάσει των εξειδικευμένων γνώσεων του που μπορεί να αποφανθεί αν η όποια ανησυχητική και τυχόν αντικοινωνική συμπεριφορά ενός ζώου μπορεί να αντιστραφεί και να εξαλειφθεί.

· ΕΠΙΣΗΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ΚΑΙ ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΒΛΕΠΟΝΤΑΙ ποινικές και διοικητικές κυρώσεις στους Δημάρχους και στους Αρμοδίους Αντιδημάρχους (ως φυσικά πρόσωπα).
Σε έγγραφό του ο Συνήγορος του Πολίτη, με ημερομηνία 2/6/2017 , προτείνει νομοθετική πρόβλεψη για την επιβολή κυρώσεων στους Δήμους που δεν λαμβάνουν τα απαιτούμενα μέτρα για την εφαρμογή της νομοθεσίας περί αδέσποτων ζώων συντροφιάς.

Όσο για τις ποινές του άρθρου 39 παράγραφος 9, πρώτον δεν είναι προσωπικές ποινές, στην ουσία τιμωρούμε τους δημότες που περιμένουν τα συγκεκριμένα έργα και δεύτερον θα στοχοποιηθούν για ακόμη μία φορά τα ζώα.

Η παντελής έλλειψη και πάλι κυρώσεων στους Δήμους ,ποινικών και διοικητικών θα οδηγήσουν νομοτελειακά στην συνέχιση της ίδιας κατάστασης

Οι δήθεν περικοπές χρηματοδότησης των Δήμων που ΔΥΝΑΤΑΙ (!) να αποφασίσει η Επιτροπή παρακολούθησης ,της οποίας η σύνθεση με δυο μάλιστα εκπροσώπους των Δήμων και μειοψηφία του ενός έναντι 6 του φιλοζωικου φορέα μαθηματικά και πάλι θα οδηγήσει στο να μην γίνεται καμία περικοπή χρηματοδότησης χάριν των ζώων και οι Δήμοι θα συνεχίσουν να αυθαιρετούν .
20 Μαΐου 2021, 13:37 | Δημήτρης Παπαδόπουλος

Μόνιμος Σύνδεσμος

Tάσσομαι υπέρ των θέσεων του φιλοζωικού σωματείου Αδέσποτοι Εθελοντές Λάρισας.
Παρ. 1: Να προστεθεί η “επανένταξη”
Παρ. 2: Στο Νομοσχέδιο αναφέρεται «Ο Δήμος δύναται να συνεργάζεται […] με φιλοζωικά σωματεία». Θα έπρεπε να είναι ο Δήμος «οφείλει» να συνεργάζεται. Επίσης, για ποιο λόγο απαγορεύεται η συνεργασία ενός φιλοζωικού με το Δήμο αν δεν υπάρχει καταφύγιο ζώων συντροφιάς; Για ένα σωματείο που αποτελείται από εθελοντές, τα έξοδα κατασκευής και συντήρησης ενός καταφυγίου, είναι ανυπέρβλητα και μάλιστα λύνουν μόνο ένα μέρος του προβλήματος, αφού γάτες, κουτάβια, μωρά γατάκια, φοβικά κλπ., πάλι θα πρέπει να φιλοξενούνται στα σπίτια εθελοντών. Καταλαβαίνουμε γιατί μπορεί να είναι χρήσιμος ένας τέτοιος χώρος και γιατί πρέπει να υπάρχουν οι συγκεκριμένες προδιαγραφές για το καλό των ζώων, εφόσον αυτόν ο χώρος υπάρχει, όμως αδυνατούμε να κατανοήσουμε γιατί πρέπει να είναι προϋπόθεση για να μπορεί ένα σωματείο να συνεργαστεί με το Δήμο και να έχει νόμιμη δράση.
Παρ. 3: Αναφέρεται στο Νομοσχέδιο ότι ο Δήμος δύναται, ανάλογα με τις ανάγκες του, να συμβάλλεται με νομίμως αδειοδοτημένα καταφύγια και ότι η υποχρέωση της παρούσας δεν υφίσταται για δήμους με πληθυσμό μικρότερο των τριών χιλιάδων (3.000) κατοίκων. Η λέξη «δύναται» όμως, αντιφάσκει με την «υποχρέωση». Τελικά τι από τα δύο είναι; Κι αν οι Δήμοι μπορούν να εξαιρεθούν από την υποχρέωση όταν ο πληθυσμός είναι μικρός, γιατί δεν μπορούν αντιστοίχως και οι φιλοζωικές;
Παρ. 5δ: Την ευθύνη για τη σίτιση των επανεντασσώμενων αδέσποτων ζώων έχουν οι δήμοι. Τα συνεργαζόμενα φιλοζωικά δύναται να βοηθάνε στη φροντίδα και σίτιση αλλά όπως διατυπώνεται θεωρείται υποχρέωση που πρέπει τα φιλοζωικά σωματεία να αναταποκριθούν είτε έχουν δωρεές είτε όχι.
Παρ.6: Η περισυλλογή και η μεταφορά αδέσποτου ζώου επιτρέπεται από φιλοζωικά που διαθέτουν καταφύγια και από μεμονωμένους πολίτες (εφόσον θέλουν να καλύψουν το κόστος του κτηνιάτρου) αλλά δεν επιτρέπεται σε φιλοζωικά που δεν διαθέτουν καταφύγια. Ζητάμε να προστεθεί η δυνατότητα περισυλλογής και μεταφοράς σε κτηνίατρο αδέσποτου ζώου (εφόσον θέλει να καλύψει το κόστος του κτηνιάτρου) και σε φιλοζωικά σωματεία που δεν διαθέτουν καταφύγιο. Αν ένας πολίτης μπορεί να βοηθήσει ένα αδέσποτο ζώο τότε πρέπει να επιτραπεί και σε ένα φιλοζωικό σωματείο χωρίς καταφύγιο.
Παρ. 8: Η Πενταμελής Επιτροπή του Δήμου θα πρέπει να συγκροτείται όπως ορίζει ο Νόμος κι όχι ανάλογα με τις επιθυμίες του κάθε Δημάρχου. Συμφωνούμε με την ΠΡΟΤΑΣΗ των ΠΦΠΟ – Ζωοφιλική Ομοσπονδία Σωματείων Αττικής και Σαρωνικού για τα παρακάτω: 1. τη χρηματοδότηση των Δήμων τουλάχιστον κατά 80% και με βάση τις πραγματικές ανάγκες 2. την απεμπλοκή των πενταμελών επιτροπών από τους Δήμους 3. τη δημιουργία νέας υπηρεσίας στους Δήμους με αντικείμενο την ανάπτυξη της φιλοζωικής κουλτούρας 4. τη δημιουργία Δομών-Δημοτικών Κλινών – έναντι των καταφυγίων που μπορεί να καταλήξουν να είναι «κολαστήρια», όπως έχουμε δει να γίνεται επανειλημμένα σε πολλά σημεία της Ελλάδας
20 Μαΐου 2021, 13:44 | Γιαννουλοπούλου Αγγελική

Μόνιμος Σύνδεσμος

Άρθρο 7
Σε όλες τις διατάξεις του νομοσχεδίου είναι πασιφανής μια προσπάθεια ανάδειξης των φιλοζωικών σωματείων ως κύριων συνεργατών του Κράτους.
Και μάλιστα ορισμένες διατάξεις είναι φωτογραφικές.

Για ποιο λόγο θα μετέχουν σε κρατικές επιτροπές, μέλη φιλοζωικών σωματείων, με ποια ιδιότητα έχει γίνει η επιλογή τους;
και μάλιστα θα συμμετέχουν με 2 μέλη και από τον Δήμο θα είναι μόνο 1;;;;
Εννοείται ότι θα είναι σε θέση να αποφασίζουν δηλαδή για τη ροή της χρηματοδότησης.
Ασε τα χρήματα από τις μελέτες που θα πάνε προς τα εκεί…..

θα αποφασίζουν δηλαδή ιδιώτες, για την κρατική διαχείριση!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Το να βασιστεί το Κράτος σε αντίστοιχα σωματεία και οργανώσεις αναιρεί τον ίδιο το ρόλο της Κρατικής Μέριμνας.
20 Μαΐου 2021, 13:59 | ΔΗΜΗΤΡΑ Ν. ΜΑΛΤΕΖΑΚΗ

Μόνιμος Σύνδεσμος

Άρθρο 7, Αρμοδιότητες και υποχρεώσεις των δήμων

· Αυτή είναι η έκθεση για την διαχείριση των αδέσποτων σκύλων στην Ευρώπη, των WSPA και RSPCA μεγάλων διεθνών φιλοζωικών οργανώσεων.
https://www.rspca.org.uk/documents/1494939/0/Stray+dog+and+cat+control+practices+in+Europe+%28WSPA-RSPCA2007%29.pdf/ca537209-64e2-881a-b36d-6abd3795679d?t=1556901393627
Στην παράγραφο 3.3.3.iii παραθέτει τις μεθόδους διαχείρισης των αδέσποτων σκύλων στην Ευρώπη.

Περιγράφει ξεκάθαρα πως η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που χρησιμοποιεί το πρωτόκολλο «Σύλληψη-στείρωση – απελευθέρωση» και το οποίο καταγράφεται σαν προβληματικό καθότι έμμεσα παροτρύνει τους κηδεμόνες των σκύλων, να τους εγκαταλείπουν σε δημόσιες περιοχές καθώς γνωρίζουν πως αυτοί θα έχουν ιδιωτική ή δημοτική φροντίδα.

Οι φιλοζωικοί αυτοί κολοσσοί, οι RSPCA και WSPA, τεράστιοι σε μέγεθος και εμπειρία, κατέγραψαν σε δύο σειρές όλη την παθογένεια της Ελληνικής νομοθεσίας όσο αφορά στους αδέσποτους σκύλους που είναι το άρθρο 7 που προβλέπει ότι…» όταν ο σκύλος είναι υγιείς και στειρωμένος και δεν υπάρχει ενδιαφέρον για να υιοθετηθεί, μπορούμε να τον απελευθερώνουμε στο φυσικό του περιβάλλον» , δηλαδή στο αστικό περιβάλλον.

Αυτή είναι η μεγαλύτερη αστοχία του νόμου, αυτή η πρακτική δημιουργεί την τάση για να εγκαταλείπουν οι Έλληνες με ευκολία τους σκύλους τους και να έχουμε σήμερα το πανευρωπαϊκό ρεκόρ στον αριθμό των αδέσποτων που είναι περισσότεροι από 2 εκατομμύρια.

Αυτή η πρακτική δημιουργεί τον τεράστιο αριθμό αδέσποτων, το τεράστιο αριθμό των κακοποιήσεων των ζώων και τον τεράστιο αριθμό των επιθέσεων σκύλων σε συμπολίτες μας. Είναι αναμενόμενο όταν υπάρχουν χιλιάδες αδέσποτοι σκύλοι ελεύθεροι μέσα στις πόλεις να έρθουν σε σύγκρουση με την ευζωία των ανθρώπων και τότε δυστυχώς τα ζώα είναι τα χαμένα πέφτοντας θύματα σε φόλες, σε αυτοκινητιστικά ατυχήματα, σε αρρώστιες, στην πείνα και σε επώδυνο θάνατο (φόλες, μαχαίρια, κλπ).

Στην έκθεση φαίνονται και όλες οι πρακτικές που εφαρμόζουν οι Ευρωπαϊκές χώρες. Οι πλέον πετυχημένες φιλοζωικά χώρες, συλλαμβάνουν όλα τα αδέσποτα και δεν επιτρέπουν την απελευθέρωσή τους για κανένα λόγο.
Αν θέλουμε να έχουμε έναν Ευρωπαϊκό, σύγχρονο νόμο για την διαχείριση των ζώων συντροφιάς θα πρέπει να υιοθετήσουμε αντίστοιχη νομοθετική ρύθμιση.
Εδώ κάτω το απόσπασμα από την έκθεση στο πρωτότυπο.
3.3.1.iii. Methods of stray dog control
Dogs were culled (shot) in five countries (17%) (Albania, Armenia, Azerbaijan Republic,
Moldova and Ukraine) by municipal hired contractors, as a method of choice for stray
control. However, this approach clearly did little to reduce stray numbers, indeed in all
countries where this practice was undertaken the numbers of stray dogs had increased.
One country exclusively practiced catch, neuter, release of dogs (Greece). This approach was
reported to be problematic because it appeared to result in owners “dumping” their dogs in
areas “where they knew they would be looked after”.
A further five countries (17%)
(Bulgaria, Malta, Italy, Serbia and Spain) operated catch, neuter, release in a limited number
of locations, although the reasons for this were unclear, as were the problems encountered
when adopting this approach.
· Ο δήμος ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ να συνεργάζεται ………. Και όχι Ο δήμος δύναται, με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, να συνεργάζεται…..!!!
Κάθε δήμος ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ ………….να λειτουργήσει τουλάχιστον ένα ΜΟΝΤΕΡΝΩΝ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΚΛΟΥΒΙΑ ΚΑΙ «NO – KILL» καταφύγιο με ιατρείο μικρών ζώων εντός του καταφύγιου αυτού.
Για δήμους μικρότερους των 3.000 κατοίκων πρέπει να υπάρχει διάταξη που να τους υποχρεώνει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ να έχουν ετήσια σύμβαση με κτηνίατρο για περίθαλψη κ στείρωση αδέσποτων. Διαφορετικά η κατάσταση στους δρόμους θα είναι πάντα μη διαχειρήσιμη εις βάρος της «πολιτιστικής εικόνας» της χώρας.
Το 2018, ζητήθηκαν από το ΥΠΑΑΤ, να αποστείλουν οι Δήμοι τα παραστατικά που αφορούσαν περισυλλογή, εμβολιασμούς και στειρώσεις που είχαν πραγματοποιήσει. ΟΥΔΕΙΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΗΚΕ. Οι «ημέτεροι»των περισσότερων δημάρχων ανελάμβαναν τα έργα χωρίς στοιχειώδη εκπαίδευση και έλεγχο. Οι 5-μελεις επιτροπές δεν είχαν δικαίωμα έλεγχου πάνω σε αυτά τα παραστατικά, και το «ξεκοκάλισμα» των πιστώσεων γινόταν ανεξέλεγκτα, παρολες τις επώνυμες καταγγελίες στις κατά τόπους ΔΑΟΚ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ!!!
· 1) Άρθρο 7, παρ. 5 βαγ: Θα πρέπει να αναδιατυπωθεί η παράγραφος ώστε να συσχετιστεί με την παράγραφο 8 καθώς η υποβολή σε ευθανασία ενός ζώου θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα μιας κλινικής εξέτασης – όπως λανθασμένα αναφέρεται στην συγκεκριμένη παράγραφο – αλλά συνέπεια της απόφασης της Πενταμελούς Επιτροπής και όσων διαδικαστικά ορίζονται στην παράγραφο 8.
2) Άρθρο 7, παρ.8: Σε ότι αφορά την σύνθεση της Πενταμελούς Επιτροπής θα πρέπει να αφαιρεθεί η δυνατότητα αντικατάστασης του πιστοποιημένου Εκπαιδευτή σκύλων από εκπαιδευμένο υπάλληλο του οικείου Δήμου. Σε καμία περίπτωση η όποια εκπαίδευση ενός δημοτικού υπαλλήλου- που είναι απορίας άξιο από πού θα την λάβει- δεν μπορεί να υποκαταστήσει έναν Εκπαιδευτή σκύλων και να τον καταστήσει ικανό να λάβει απόφαση για την επικινδυνότητα και εντέλει την τύχη ενός ζώου που κινδυνεύει να υποβληθεί σε ευθανασία. Εξάλλου η αναγκαιότητα συμμετοχής του Εκπαιδευτή στην Επιτροπή έγκειται στο ότι είναι ο μοναδικός βάσει των εξειδικευμένων γνώσεων του που μπορεί να αποφανθεί αν η όποια ανησυχητική και τυχόν αντικοινωνική συμπεριφορά ενός ζώου μπορεί να αντιστραφεί και να εξαλειφθεί.
· ΕΠΙΣΗΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ΚΑΙ ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΒΛΕΠΟΝΤΑΙ ποινικές και διοικητικές κυρώσεις στους Δημάρχους και στους Αρμοδίους Αντιδημάρχους (ως φυσικά πρόσωπα).
Σε έγγραφό του ο Συνήγορος του Πολίτη, με ημερομηνία 2/6/2017 , προτείνει νομοθετική πρόβλεψη για την επιβολή κυρώσεων στους Δήμους που δεν λαμβάνουν τα απαιτούμενα μέτρα για την εφαρμογή της νομοθεσίας περί αδέσποτων ζώων συντροφιάς.
Όσο για τις ποινές του άρθρου 39 παράγραφος 9, πρώτον δεν είναι προσωπικές ποινές, στην ουσία τιμωρούμε τους δημότες που περιμένουν τα συγκεκριμένα έργα και δεύτερον θα στοχοποιηθούν για ακόμη μία φορά τα ζώα.
Η παντελής έλλειψη και πάλι κυρώσεων στους Δήμους ,ποινικών και διοικητικών θα οδηγήσουν νομοτελειακά στην συνέχιση της ίδιας κατάστασης!!!!!!!
Οι δήθεν περικοπές χρηματοδότησης των Δήμων που ΔΥΝΑΤΑΙ (!) να αποφασίσει η Επιτροπή παρακολούθησης ,της οποίας η σύνθεση με δυο μάλιστα εκπροσώπους των Δήμων και μειοψηφία του ενός έναντι 6 του φιλοζωικου φορέα μαθηματικά και πάλι θα οδηγήσει στο να μην γίνεται καμία περικοπή χρηματοδότησης χάριν των ζώων και οι Δήμοι θα συνεχίσουν να αυθαιρετούν .
20 Μαΐου 2021, 13:23 | Καίτη Παπαδοπούλου

Μόνιμος Σύνδεσμος

Tάσσομαι υπέρ των θέσεων του φιλοζωικού σωματείου Αδέσποτοι Εθελοντές Λάρισας.
Παρ. 1: Να προστεθεί η “επανένταξη”
Παρ. 2: Στο Νομοσχέδιο αναφέρεται «Ο Δήμος δύναται να συνεργάζεται […] με φιλοζωικά σωματεία». Θα έπρεπε να είναι ο Δήμος «οφείλει» να συνεργάζεται. Επίσης, για ποιο λόγο απαγορεύεται η συνεργασία ενός φιλοζωικού με το Δήμο αν δεν υπάρχει καταφύγιο ζώων συντροφιάς; Για ένα σωματείο που αποτελείται από εθελοντές, τα έξοδα κατασκευής και συντήρησης ενός καταφυγίου, είναι ανυπέρβλητα και μάλιστα λύνουν μόνο ένα μέρος του προβλήματος, αφού γάτες, κουτάβια, μωρά γατάκια, φοβικά κλπ., πάλι θα πρέπει να φιλοξενούνται στα σπίτια εθελοντών. Καταλαβαίνουμε γιατί μπορεί να είναι χρήσιμος ένας τέτοιος χώρος και γιατί πρέπει να υπάρχουν οι συγκεκριμένες προδιαγραφές για το καλό των ζώων, εφόσον αυτόν ο χώρος υπάρχει, όμως αδυνατούμε να κατανοήσουμε γιατί πρέπει να είναι προϋπόθεση για να μπορεί ένα σωματείο να συνεργαστεί με το Δήμο και να έχει νόμιμη δράση.
Παρ. 3: Αναφέρεται στο Νομοσχέδιο ότι ο Δήμος δύναται, ανάλογα με τις ανάγκες του, να συμβάλλεται με νομίμως αδειοδοτημένα καταφύγια και ότι η υποχρέωση της παρούσας δεν υφίσταται για δήμους με πληθυσμό μικρότερο των τριών χιλιάδων (3.000) κατοίκων. Η λέξη «δύναται» όμως, αντιφάσκει με την «υποχρέωση». Τελικά τι από τα δύο είναι; Κι αν οι Δήμοι μπορούν να εξαιρεθούν από την υποχρέωση όταν ο πληθυσμός είναι μικρός, γιατί δεν μπορούν αντιστοίχως και οι φιλοζωικές;
Παρ. 5δ: Την ευθύνη για τη σίτιση των επανεντασσώμενων αδέσποτων ζώων έχουν οι δήμοι. Τα συνεργαζόμενα φιλοζωικά δύναται να βοηθάνε στη φροντίδα και σίτιση αλλά όπως διατυπώνεται θεωρείται υποχρέωση που πρέπει τα φιλοζωικά σωματεία να αναταποκριθούν είτε έχουν δωρεές είτε όχι.
Παρ.6: Η περισυλλογή και η μεταφορά αδέσποτου ζώου επιτρέπεται από φιλοζωικά που διαθέτουν καταφύγια και από μεμονωμένους πολίτες (εφόσον θέλουν να καλύψουν το κόστος του κτηνιάτρου) αλλά δεν επιτρέπεται σε φιλοζωικά που δεν διαθέτουν καταφύγια. Ζητάμε να προστεθεί η δυνατότητα περισυλλογής και μεταφοράς σε κτηνίατρο αδέσποτου ζώου (εφόσον θέλει να καλύψει το κόστος του κτηνιάτρου) και σε φιλοζωικά σωματεία που δεν διαθέτουν καταφύγιο. Αν ένας πολίτης μπορεί να βοηθήσει ένα αδέσποτο ζώο τότε πρέπει να επιτραπεί και σε ένα φιλοζωικό σωματείο χωρίς καταφύγιο.
Παρ. 8: Η Πενταμελής Επιτροπή του Δήμου θα πρέπει να συγκροτείται όπως ορίζει ο Νόμος κι όχι ανάλογα με τις επιθυμίες του κάθε Δημάρχου. Συμφωνούμε με την ΠΡΟΤΑΣΗ των ΠΦΠΟ – Ζωοφιλική Ομοσπονδία Σωματείων Αττικής και Σαρωνικού για τα παρακάτω: 1. τη χρηματοδότηση των Δήμων τουλάχιστον κατά 80% και με βάση τις πραγματικές ανάγκες 2. την απεμπλοκή των πενταμελών επιτροπών από τους Δήμους 3. τη δημιουργία νέας υπηρεσίας στους Δήμους με αντικείμενο την ανάπτυξη της φιλοζωικής κουλτούρας 4. τη δημιουργία Δομών-Δημοτικών Κλινών – έναντι των καταφυγίων που μπορεί να καταλήξουν να είναι «κολαστήρια», όπως έχουμε δει να γίνεται επανειλημμένα σε πολλά σημεία της Ελλάδας
20 Μαΐου 2021, 13:38 | ΜΙΜΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ

Μόνιμος Σύνδεσμος

Άρθρο 7, Αρμοδιότητες και υποχρεώσεις των δήμων

· Αυτή είναι η έκθεση για την διαχείριση των αδέσποτων σκύλων στην Ευρώπη, των WSPA και RSPCA μεγάλων διεθνών φιλοζωικών οργανώσεων.
https://www.rspca.org.uk/documents/1494939/0/Stray+dog+and+cat+control+practices+in+Europe+%28WSPA-RSPCA2007%29.pdf/ca537209-64e2-881a-b36d-6abd3795679d?t=1556901393627
Στην παράγραφο 3.3.3.iii παραθέτει τις μεθόδους διαχείρισης των αδέσποτων σκύλων στην Ευρώπη.

Περιγράφει ξεκάθαρα πως η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που χρησιμοποιεί το πρωτόκολλο «Σύλληψη-στείρωση – απελευθέρωση» και το οποίο καταγράφεται σαν προβληματικό καθότι έμμεσα παροτρύνει τους κηδεμόνες των σκύλων, να τους εγκαταλείπουν σε δημόσιες περιοχές καθώς γνωρίζουν πως αυτοί θα έχουν ιδιωτική ή δημοτική φροντίδα.

Οι φιλοζωικοί αυτοί κολοσσοί, οι RSPCA και WSPA, τεράστιοι σε μέγεθος και εμπειρία, κατέγραψαν σε δύο σειρές όλη την παθογένεια της Ελληνικής νομοθεσίας όσο αφορά στους αδέσποτους σκύλους που είναι το άρθρο 7 που προβλέπει ότι…» όταν ο σκύλος είναι υγιείς και στειρωμένος και δεν υπάρχει ενδιαφέρον για να υιοθετηθεί, μπορούμε να τον απελευθερώνουμε στο φυσικό του περιβάλλον» , δηλαδή στο αστικό περιβάλλον.

Αυτή είναι η μεγαλύτερη αστοχία του νόμου, αυτή η πρακτική δημιουργεί την τάση για να εγκαταλείπουν οι Έλληνες με ευκολία τους σκύλους τους και να έχουμε σήμερα το πανευρωπαϊκό ρεκόρ στον αριθμό των αδέσποτων που είναι περισσότεροι από 2 εκατομμύρια.

Αυτή η πρακτική δημιουργεί τον τεράστιο αριθμό αδέσποτων, το τεράστιο αριθμό των κακοποιήσεων των ζώων και τον τεράστιο αριθμό των επιθέσεων σκύλων σε συμπολίτες μας. Είναι αναμενόμενο όταν υπάρχουν χιλιάδες αδέσποτοι σκύλοι ελεύθεροι μέσα στις πόλεις να έρθουν σε σύγκρουση με την ευζωία των ανθρώπων και τότε δυστυχώς τα ζώα είναι τα χαμένα πέφτοντας θύματα σε φόλες, σε αυτοκινητιστικά ατυχήματα, σε αρρώστιες, στην πείνα και σε επώδυνο θάνατο (φόλες, μαχαίρια, κλπ).

Στην έκθεση φαίνονται και όλες οι πρακτικές που εφαρμόζουν οι Ευρωπαϊκές χώρες. Οι πλέον πετυχημένες φιλοζωικά χώρες, συλλαμβάνουν όλα τα αδέσποτα και δεν επιτρέπουν την απελευθέρωσή τους για κανένα λόγο.
Αν θέλουμε να έχουμε έναν Ευρωπαϊκό, σύγχρονο νόμο για την διαχείριση των ζώων συντροφιάς θα πρέπει να υιοθετήσουμε αντίστοιχη νομοθετική ρύθμιση.
Εδώ κάτω το απόσπασμα από την έκθεση στο πρωτότυπο.
3.3.1.iii. Methods of stray dog control
Dogs were culled (shot) in five countries (17%) (Albania, Armenia, Azerbaijan Republic,
Moldova and Ukraine) by municipal hired contractors, as a method of choice for stray
control. However, this approach clearly did little to reduce stray numbers, indeed in all
countries where this practice was undertaken the numbers of stray dogs had increased.
One country exclusively practiced catch, neuter, release of dogs (Greece). This approach was
reported to be problematic because it appeared to result in owners “dumping” their dogs in
areas “where they knew they would be looked after”.
A further five countries (17%)
(Bulgaria, Malta, Italy, Serbia and Spain) operated catch, neuter, release in a limited number
of locations, although the reasons for this were unclear, as were the problems encountered
when adopting this approach.
· Ο δήμος ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ να συνεργάζεται ………. Και όχι Ο δήμος δύναται, με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, να συνεργάζεται…..!!!
Κάθε δήμος ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ ………….να λειτουργήσει τουλάχιστον ένα ΜΟΝΤΕΡΝΩΝ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΚΛΟΥΒΙΑ ΚΑΙ «NO – KILL» καταφύγιο με ιατρείο μικρών ζώων εντός του καταφύγιου αυτού.
Για δήμους μικρότερους των 3.000 κατοίκων πρέπει να υπάρχει διάταξη που να τους υποχρεώνει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ να έχουν ετήσια σύμβαση με κτηνίατρο για περίθαλψη κ στείρωση αδέσποτων. Διαφορετικά η κατάσταση στους δρόμους θα είναι πάντα μη διαχειρήσιμη εις βάρος της «πολιτιστικής εικόνας» της χώρας.
Το 2018, ζητήθηκαν από το ΥΠΑΑΤ, να αποστείλουν οι Δήμοι τα παραστατικά που αφορούσαν περισυλλογή, εμβολιασμούς και στειρώσεις που είχαν πραγματοποιήσει. ΟΥΔΕΙΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΗΚΕ. Οι «ημέτεροι»των περισσότερων δημάρχων ανελάμβαναν τα έργα χωρίς στοιχειώδη εκπαίδευση και έλεγχο. Οι 5-μελεις επιτροπές δεν είχαν δικαίωμα έλεγχου πάνω σε αυτά τα παραστατικά, και το «ξεκοκάλισμα» των πιστώσεων γινόταν ανεξέλεγκτα, παρολες τις επώνυμες καταγγελίες στις κατά τόπους ΔΑΟΚ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ!!!
· 1) Άρθρο 7, παρ. 5 βαγ: Θα πρέπει να αναδιατυπωθεί η παράγραφος ώστε να συσχετιστεί με την παράγραφο 8 καθώς η υποβολή σε ευθανασία ενός ζώου θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα μιας κλινικής εξέτασης – όπως λανθασμένα αναφέρεται στην συγκεκριμένη παράγραφο – αλλά συνέπεια της απόφασης της Πενταμελούς Επιτροπής και όσων διαδικαστικά ορίζονται στην παράγραφο 8.
2) Άρθρο 7, παρ.8: Σε ότι αφορά την σύνθεση της Πενταμελούς Επιτροπής θα πρέπει να αφαιρεθεί η δυνατότητα αντικατάστασης του πιστοποιημένου Εκπαιδευτή σκύλων από εκπαιδευμένο υπάλληλο του οικείου Δήμου. Σε καμία περίπτωση η όποια εκπαίδευση ενός δημοτικού υπαλλήλου- που είναι απορίας άξιο από πού θα την λάβει- δεν μπορεί να υποκαταστήσει έναν Εκπαιδευτή σκύλων και να τον καταστήσει ικανό να λάβει απόφαση για την επικινδυνότητα και εντέλει την τύχη ενός ζώου που κινδυνεύει να υποβληθεί σε ευθανασία. Εξάλλου η αναγκαιότητα συμμετοχής του Εκπαιδευτή στην Επιτροπή έγκειται στο ότι είναι ο μοναδικός βάσει των εξειδικευμένων γνώσεων του που μπορεί να αποφανθεί αν η όποια ανησυχητική και τυχόν αντικοινωνική συμπεριφορά ενός ζώου μπορεί να αντιστραφεί και να εξαλειφθεί.
· ΕΠΙΣΗΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ΚΑΙ ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΒΛΕΠΟΝΤΑΙ ποινικές και διοικητικές κυρώσεις στους Δημάρχους και στους Αρμοδίους Αντιδημάρχους (ως φυσικά πρόσωπα).
Σε έγγραφό του ο Συνήγορος του Πολίτη, με ημερομηνία 2/6/2017 , προτείνει νομοθετική πρόβλεψη για την επιβολή κυρώσεων στους Δήμους που δεν λαμβάνουν τα απαιτούμενα μέτρα για την εφαρμογή της νομοθεσίας περί αδέσποτων ζώων συντροφιάς.
Όσο για τις ποινές του άρθρου 39 παράγραφος 9, πρώτον δεν είναι προσωπικές ποινές, στην ουσία τιμωρούμε τους δημότες που περιμένουν τα συγκεκριμένα έργα και δεύτερον θα στοχοποιηθούν για ακόμη μία φορά τα ζώα.
Η παντελής έλλειψη και πάλι κυρώσεων στους Δήμους ,ποινικών και διοικητικών θα οδηγήσουν νομοτελειακά στην συνέχιση της ίδιας κατάστασης!!!!!!!
Οι δήθεν περικοπές χρηματοδότησης των Δήμων που ΔΥΝΑΤΑΙ (!) να αποφασίσει η Επιτροπή παρακολούθησης ,της οποίας η σύνθεση με δυο μάλιστα εκπροσώπους των Δήμων και μειοψηφία του ενός έναντι 6 του φιλοζωικου φορέα μαθηματικά και πάλι θα οδηγήσει στο να μην γίνεται καμία περικοπή χρηματοδότησης χάριν των ζώων και οι Δήμοι θα συνεχίσουν να αυθαιρετούν .
20 Μαΐου 2021, 13:45 | Διεύθυνση Πρωτογενούς Τομέα Δήμου Ρόδου

Μόνιμος Σύνδεσμος

Όλα όσα περιγράφονται στο άρθρο αφορούν ξεκάθαρα τα σκυλιά και δεν μπορούν να εφαρμοστούν στο σύνολό τους για τις γάτες, για να μην αναφέρουμε τα υπόλοιπα είδη ζώων συντροφιάς. Θα πρέπει να προβλέπεται στον νόμο συγκεκριμένη και διαφορετική διαδικασία για κάθε είδος. Το ίδιο πρόβλημα υπήρχε και στον προηγούμενο νόμο 4039/12 και είναι ευκαιρία τώρα να καλυφθεί αυτό το κενό του νόμου ειδικά για την διαχείριση των γατιών που στον Δήμο μας είναι τελικά το μεγαλύτερο πρόβλημα. Για παράδειγμα οι γάτες δεν μπορούν να φιλοξενηθούν σε κλειστές δομές και δεν υιοθετούνται παρόλα αυτά οι πολίτες απαιτούν την περισυλλογή τους διότι τους ενοχλούν, ειδικά σε σημεία που σιτίζουν οι φιλόζωοι και συγκεντρώνεται μεγάλος αριθμός. Υπήρξε μεγάλος αριθμός παραπόνων ακόμα και στα σημεία που τοποθέτησε ο Δήμος σταθμούς σίτισης με ξηρά τροφή. Είναι απαραίτητο λοιπόν να γίνει ξεχωριστή μνεία τουλάχιστον για τις γάτες ώστε αφενός ο Δήμος να είναι περισσότερο καλυμμένος απέναντι στους δημότες και αφετέρου να προστατευτούν καλύτερα τα δικαιώματα των ζώων.
Παρ. 1 : Θα πρέπει να διασαφηνιστεί ποιες διοικητικές πράξεις σχετικές με το ΕΜΖΣ θα είναι υποχρεωμένος ο Δήμος να εξυπηρετεί τους ιδιοκτήτες δεσποζόμενων ζώων.

Παρ. 5(δ) : Πρέπει οπωσδήποτε να υπάρξει πρόβλεψη Διοικητικού Προστίμου στο άρθρο 22 όταν δεν τηρούνται οι κανόνες καθαριότητας και υγιεινής από τους φιλόζωους κατά την σίτιση των αδέσποτων. Θα πρέπει οι φιλόζωοι υποχρεωτικά να απομακρύνουν οποιαδήποτε υπολείμματα τροφών πριν την αποχώρησή τους από το σημείο σίτισης κάτι που δεν συμβαίνει ποτέ, δημιουργείται ανθυγιεινή εστία ρύπανσης και είναι ο κυριότερος λόγος προστριβών μεταξύ κατοίκων και φιλόζωων

Παρ. 11 : Είναι πολύ μεγάλη η ελάχιστη περίοδος αναμονής των 30 ημερών για την πραγματοποίηση της ευθανασίας διότι οι φροντιστές των ζώων θα διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο αυτό το διάστημα κατά την εκτέλεση της εργασίας τους.
20 Μαΐου 2021, 13:08 | ΜΑΝΙΑ ΧΩΡΑΙΤΟΥ

Μόνιμος Σύνδεσμος

Άρθρο 7, Αρμοδιότητες και υποχρεώσεις των δήμων

· Αυτή είναι η έκθεση για την διαχείριση των αδέσποτων σκύλων στην Ευρώπη, των WSPA και RSPCA μεγάλων διεθνών φιλοζωικών οργανώσεων.
https://www.rspca.org.uk/documents/1494939/0/Stray+dog+and+cat+control+practices+in+Europe+%28WSPA-RSPCA2007%29.pdf/ca537209-64e2-881a-b36d-6abd3795679d?t=1556901393627
Στην παράγραφο 3.3.3.iii παραθέτει τις μεθόδους διαχείρισης των αδέσποτων σκύλων στην Ευρώπη.

Περιγράφει ξεκάθαρα πως η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που χρησιμοποιεί το πρωτόκολλο «Σύλληψη-στείρωση – απελευθέρωση» και το οποίο καταγράφεται σαν προβληματικό καθότι έμμεσα παροτρύνει τους κηδεμόνες των σκύλων, να τους εγκαταλείπουν σε δημόσιες περιοχές καθώς γνωρίζουν πως αυτοί θα έχουν ιδιωτική ή δημοτική φροντίδα.

Οι φιλοζωικοί αυτοί κολοσσοί, οι RSPCA και WSPA, τεράστιοι σε μέγεθος και εμπειρία, κατέγραψαν σε δύο σειρές όλη την παθογένεια της Ελληνικής νομοθεσίας όσο αφορά στους αδέσποτους σκύλους που είναι το άρθρο 7 που προβλέπει ότι…» όταν ο σκύλος είναι υγιείς και στειρωμένος και δεν υπάρχει ενδιαφέρον για να υιοθετηθεί, μπορούμε να τον απελευθερώνουμε στο φυσικό του περιβάλλον» , δηλαδή στο αστικό περιβάλλον.

Αυτή είναι η μεγαλύτερη αστοχία του νόμου, αυτή η πρακτική δημιουργεί την τάση για να εγκαταλείπουν οι Έλληνες με ευκολία τους σκύλους τους και να έχουμε σήμερα το πανευρωπαϊκό ρεκόρ στον αριθμό των αδέσποτων που είναι περισσότεροι από 2 εκατομμύρια.

Αυτή η πρακτική δημιουργεί τον τεράστιο αριθμό αδέσποτων, το τεράστιο αριθμό των κακοποιήσεων των ζώων και τον τεράστιο αριθμό των επιθέσεων σκύλων σε συμπολίτες μας. Είναι αναμενόμενο όταν υπάρχουν χιλιάδες αδέσποτοι σκύλοι ελεύθεροι μέσα στις πόλεις να έρθουν σε σύγκρουση με την ευζωία των ανθρώπων και τότε δυστυχώς τα ζώα είναι τα χαμένα πέφτοντας θύματα σε φόλες, σε αυτοκινητιστικά ατυχήματα, σε αρρώστιες, στην πείνα και σε επώδυνο θάνατο (φόλες, μαχαίρια, κλπ).

Στην έκθεση φαίνονται και όλες οι πρακτικές που εφαρμόζουν οι Ευρωπαϊκές χώρες. Οι πλέον πετυχημένες φιλοζωικά χώρες, συλλαμβάνουν όλα τα αδέσποτα και δεν επιτρέπουν την απελευθέρωσή τους για κανένα λόγο.
Αν θέλουμε να έχουμε έναν Ευρωπαϊκό, σύγχρονο νόμο για την διαχείριση των ζώων συντροφιάς θα πρέπει να υιοθετήσουμε αντίστοιχη νομοθετική ρύθμιση.
Εδώ κάτω το απόσπασμα από την έκθεση στο πρωτότυπο.
3.3.1.iii. Methods of stray dog control
Dogs were culled (shot) in five countries (17%) (Albania, Armenia, Azerbaijan Republic,
Moldova and Ukraine) by municipal hired contractors, as a method of choice for stray
control. However, this approach clearly did little to reduce stray numbers, indeed in all
countries where this practice was undertaken the numbers of stray dogs had increased.
One country exclusively practiced catch, neuter, release of dogs (Greece). This approach was
reported to be problematic because it appeared to result in owners “dumping” their dogs in
areas “where they knew they would be looked after”.
A further five countries (17%)
(Bulgaria, Malta, Italy, Serbia and Spain) operated catch, neuter, release in a limited number
of locations, although the reasons for this were unclear, as were the problems encountered
when adopting this approach.
· Ο δήμος ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ να συνεργάζεται ………. Και όχι Ο δήμος δύναται, με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, να συνεργάζεται…..!!!
Κάθε δήμος ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ ………….να λειτουργήσει τουλάχιστον ένα ΜΟΝΤΕΡΝΩΝ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΚΛΟΥΒΙΑ ΚΑΙ «NO – KILL» καταφύγιο με ιατρείο μικρών ζώων εντός του καταφύγιου αυτού.
Για δήμους μικρότερους των 3.000 κατοίκων πρέπει να υπάρχει διάταξη που να τους υποχρεώνει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ να έχουν ετήσια σύμβαση με κτηνίατρο για περίθαλψη κ στείρωση αδέσποτων. Διαφορετικά η κατάσταση στους δρόμους θα είναι πάντα μη διαχειρήσιμη εις βάρος της «πολιτιστικής εικόνας» της χώρας.
Το 2018, ζητήθηκαν από το ΥΠΑΑΤ, να αποστείλουν οι Δήμοι τα παραστατικά που αφορούσαν περισυλλογή, εμβολιασμούς και στειρώσεις που είχαν πραγματοποιήσει. ΟΥΔΕΙΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΗΚΕ. Οι «ημέτεροι»των περισσότερων δημάρχων ανελάμβαναν τα έργα χωρίς στοιχειώδη εκπαίδευση και έλεγχο. Οι 5-μελεις επιτροπές δεν είχαν δικαίωμα έλεγχου πάνω σε αυτά τα παραστατικά, και το «ξεκοκάλισμα» των πιστώσεων γινόταν ανεξέλεγκτα, παρολες τις επώνυμες καταγγελίες στις κατά τόπους ΔΑΟΚ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ!!!
· 1) Άρθρο 7, παρ. 5 βαγ: Θα πρέπει να αναδιατυπωθεί η παράγραφος ώστε να συσχετιστεί με την παράγραφο 8 καθώς η υποβολή σε ευθανασία ενός ζώου θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα μιας κλινικής εξέτασης – όπως λανθασμένα αναφέρεται στην συγκεκριμένη παράγραφο – αλλά συνέπεια της απόφασης της Πενταμελούς Επιτροπής και όσων διαδικαστικά ορίζονται στην παράγραφο 8.
2) Άρθρο 7, παρ.8: Σε ότι αφορά την σύνθεση της Πενταμελούς Επιτροπής θα πρέπει να αφαιρεθεί η δυνατότητα αντικατάστασης του πιστοποιημένου Εκπαιδευτή σκύλων από εκπαιδευμένο υπάλληλο του οικείου Δήμου. Σε καμία περίπτωση η όποια εκπαίδευση ενός δημοτικού υπαλλήλου- που είναι απορίας άξιο από πού θα την λάβει- δεν μπορεί να υποκαταστήσει έναν Εκπαιδευτή σκύλων και να τον καταστήσει ικανό να λάβει απόφαση για την επικινδυνότητα και εντέλει την τύχη ενός ζώου που κινδυνεύει να υποβληθεί σε ευθανασία. Εξάλλου η αναγκαιότητα συμμετοχής του Εκπαιδευτή στην Επιτροπή έγκειται στο ότι είναι ο μοναδικός βάσει των εξειδικευμένων γνώσεων του που μπορεί να αποφανθεί αν η όποια ανησυχητική και τυχόν αντικοινωνική συμπεριφορά ενός ζώου μπορεί να αντιστραφεί και να εξαλειφθεί.
· ΕΠΙΣΗΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ΚΑΙ ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΒΛΕΠΟΝΤΑΙ ποινικές και διοικητικές κυρώσεις στους Δημάρχους και στους Αρμοδίους Αντιδημάρχους (ως φυσικά πρόσωπα).
Σε έγγραφό του ο Συνήγορος του Πολίτη, με ημερομηνία 2/6/2017 , προτείνει νομοθετική πρόβλεψη για την επιβολή κυρώσεων στους Δήμους που δεν λαμβάνουν τα απαιτούμενα μέτρα για την εφαρμογή της νομοθεσίας περί αδέσποτων ζώων συντροφιάς.
Όσο για τις ποινές του άρθρου 39 παράγραφος 9, πρώτον δεν είναι προσωπικές ποινές, στην ουσία τιμωρούμε τους δημότες που περιμένουν τα συγκεκριμένα έργα και δεύτερον θα στοχοποιηθούν για ακόμη μία φορά τα ζώα.
Η παντελής έλλειψη και πάλι κυρώσεων στους Δήμους ,ποινικών και διοικητικών θα οδηγήσουν νομοτελειακά στην συνέχιση της ίδιας κατάστασης!!!!!!!
Οι δήθεν περικοπές χρηματοδότησης των Δήμων που ΔΥΝΑΤΑΙ (!) να αποφασίσει η Επιτροπή παρακολούθησης ,της οποίας η σύνθεση με δυο μάλιστα εκπροσώπους των Δήμων και μειοψηφία του ενός έναντι 6 του φιλοζωικου φορέα μαθηματικά και πάλι θα οδηγήσει στο να μην γίνεται καμία περικοπή χρηματοδότησης χάριν των ζώων και οι Δήμοι θα συνεχίσουν να αυθαιρετούν .
20 Μαΐου 2021, 13:10 | Τζουλιάνα Μαγρίζου

Μόνιμος Σύνδεσμος

Tάσσομαι υπέρ των θέσεων του φιλοζωικού σωματείου Αδέσποτοι Εθελοντές Λάρισας.
Παρ. 1: Να προστεθεί η “επανένταξη”
Παρ. 2: Στο Νομοσχέδιο αναφέρεται «Ο Δήμος δύναται να συνεργάζεται […] με φιλοζωικά σωματεία». Θα έπρεπε να είναι ο Δήμος «οφείλει» να συνεργάζεται. Επίσης, για ποιο λόγο απαγορεύεται η συνεργασία ενός φιλοζωικού με το Δήμο αν δεν υπάρχει καταφύγιο ζώων συντροφιάς; Για ένα σωματείο που αποτελείται από εθελοντές, τα έξοδα κατασκευής και συντήρησης ενός καταφυγίου, είναι ανυπέρβλητα και μάλιστα λύνουν μόνο ένα μέρος του προβλήματος, αφού γάτες, κουτάβια, μωρά γατάκια, φοβικά κλπ., πάλι θα πρέπει να φιλοξενούνται στα σπίτια εθελοντών. Καταλαβαίνουμε γιατί μπορεί να είναι χρήσιμος ένας τέτοιος χώρος και γιατί πρέπει να υπάρχουν οι συγκεκριμένες προδιαγραφές για το καλό των ζώων, εφόσον αυτόν ο χώρος υπάρχει, όμως αδυνατούμε να κατανοήσουμε γιατί πρέπει να είναι προϋπόθεση για να μπορεί ένα σωματείο να συνεργαστεί με το Δήμο και να έχει νόμιμη δράση.
Παρ. 3: Αναφέρεται στο Νομοσχέδιο ότι ο Δήμος δύναται, ανάλογα με τις ανάγκες του, να συμβάλλεται με νομίμως αδειοδοτημένα καταφύγια και ότι η υποχρέωση της παρούσας δεν υφίσταται για δήμους με πληθυσμό μικρότερο των τριών χιλιάδων (3.000) κατοίκων. Η λέξη «δύναται» όμως, αντιφάσκει με την «υποχρέωση». Τελικά τι από τα δύο είναι; Κι αν οι Δήμοι μπορούν να εξαιρεθούν από την υποχρέωση όταν ο πληθυσμός είναι μικρός, γιατί δεν μπορούν αντιστοίχως και οι φιλοζωικές;
Παρ. 5δ: Την ευθύνη για τη σίτιση των επανεντασσώμενων αδέσποτων ζώων έχουν οι δήμοι. Τα συνεργαζόμενα φιλοζωικά δύναται να βοηθάνε στη φροντίδα και σίτιση αλλά όπως διατυπώνεται θεωρείται υποχρέωση που πρέπει τα φιλοζωικά σωματεία να αναταποκριθούν είτε έχουν δωρεές είτε όχι.
Παρ.6: Η περισυλλογή και η μεταφορά αδέσποτου ζώου επιτρέπεται από φιλοζωικά που διαθέτουν καταφύγια και από μεμονωμένους πολίτες (εφόσον θέλουν να καλύψουν το κόστος του κτηνιάτρου) αλλά δεν επιτρέπεται σε φιλοζωικά που δεν διαθέτουν καταφύγια. Ζητάμε να προστεθεί η δυνατότητα περισυλλογής και μεταφοράς σε κτηνίατρο αδέσποτου ζώου (εφόσον θέλει να καλύψει το κόστος του κτηνιάτρου) και σε φιλοζωικά σωματεία που δεν διαθέτουν καταφύγιο. Αν ένας πολίτης μπορεί να βοηθήσει ένα αδέσποτο ζώο τότε πρέπει να επιτραπεί και σε ένα φιλοζωικό σωματείο χωρίς καταφύγιο.
Παρ. 8: Η Πενταμελής Επιτροπή του Δήμου θα πρέπει να συγκροτείται όπως ορίζει ο Νόμος κι όχι ανάλογα με τις επιθυμίες του κάθε Δημάρχου. Συμφωνούμε με την ΠΡΟΤΑΣΗ των ΠΦΠΟ – Ζωοφιλική Ομοσπονδία Σωματείων Αττικής και Σαρωνικού για τα παρακάτω: 1. τη χρηματοδότηση των Δήμων τουλάχιστον κατά 80% και με βάση τις πραγματικές ανάγκες 2. την απεμπλοκή των πενταμελών επιτροπών από τους Δήμους 3. τη δημιουργία νέας υπηρεσίας στους Δήμους με αντικείμενο την ανάπτυξη της φιλοζωικής κουλτούρας 4. τη δημιουργία Δομών-Δημοτικών Κλινών – έναντι των καταφυγίων που μπορεί να καταλήξουν να είναι «κολαστήρια», όπως έχουμε δει να γίνεται επανειλημμένα σε πολλά σημεία της Ελλάδας
20 Μαΐου 2021, 13:55 | ΣΟΦΙΑ ΒΡΟΥΧΑΚΗ

Μόνιμος Σύνδεσμος

Άρθρο 7, Αρμοδιότητες και υποχρεώσεις των δήμων

· Αυτή είναι η έκθεση για την διαχείριση των αδέσποτων σκύλων στην Ευρώπη, των WSPA και RSPCA μεγάλων διεθνών φιλοζωικών οργανώσεων.
https://www.rspca.org.uk/documents/1494939/0/Stray+dog+and+cat+control+practices+in+Europe+%28WSPA-RSPCA2007%29.pdf/ca537209-64e2-881a-b36d-6abd3795679d?t=1556901393627
Στην παράγραφο 3.3.3.iii παραθέτει τις μεθόδους διαχείρισης των αδέσποτων σκύλων στην Ευρώπη.

Περιγράφει ξεκάθαρα πως η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που χρησιμοποιεί το πρωτόκολλο «Σύλληψη-στείρωση – απελευθέρωση» και το οποίο καταγράφεται σαν προβληματικό καθότι έμμεσα παροτρύνει τους κηδεμόνες των σκύλων, να τους εγκαταλείπουν σε δημόσιες περιοχές καθώς γνωρίζουν πως αυτοί θα έχουν ιδιωτική ή δημοτική φροντίδα.

Οι φιλοζωικοί αυτοί κολοσσοί, οι RSPCA και WSPA, τεράστιοι σε μέγεθος και εμπειρία, κατέγραψαν σε δύο σειρές όλη την παθογένεια της Ελληνικής νομοθεσίας όσο αφορά στους αδέσποτους σκύλους που είναι το άρθρο 7 που προβλέπει ότι…» όταν ο σκύλος είναι υγιείς και στειρωμένος και δεν υπάρχει ενδιαφέρον για να υιοθετηθεί, μπορούμε να τον απελευθερώνουμε στο φυσικό του περιβάλλον» , δηλαδή στο αστικό περιβάλλον.

Αυτή είναι η μεγαλύτερη αστοχία του νόμου, αυτή η πρακτική δημιουργεί την τάση για να εγκαταλείπουν οι Έλληνες με ευκολία τους σκύλους τους και να έχουμε σήμερα το πανευρωπαϊκό ρεκόρ στον αριθμό των αδέσποτων που είναι περισσότεροι από 2 εκατομμύρια.

Αυτή η πρακτική δημιουργεί τον τεράστιο αριθμό αδέσποτων, το τεράστιο αριθμό των κακοποιήσεων των ζώων και τον τεράστιο αριθμό των επιθέσεων σκύλων σε συμπολίτες μας. Είναι αναμενόμενο όταν υπάρχουν χιλιάδες αδέσποτοι σκύλοι ελεύθεροι μέσα στις πόλεις να έρθουν σε σύγκρουση με την ευζωία των ανθρώπων και τότε δυστυχώς τα ζώα είναι τα χαμένα πέφτοντας θύματα σε φόλες, σε αυτοκινητιστικά ατυχήματα, σε αρρώστιες, στην πείνα και σε επώδυνο θάνατο (φόλες, μαχαίρια, κλπ).

Στην έκθεση φαίνονται και όλες οι πρακτικές που εφαρμόζουν οι Ευρωπαϊκές χώρες. Οι πλέον πετυχημένες φιλοζωικά χώρες, συλλαμβάνουν όλα τα αδέσποτα και δεν επιτρέπουν την απελευθέρωσή τους για κανένα λόγο.
Αν θέλουμε να έχουμε έναν Ευρωπαϊκό, σύγχρονο νόμο για την διαχείριση των ζώων συντροφιάς θα πρέπει να υιοθετήσουμε αντίστοιχη νομοθετική ρύθμιση.
Εδώ κάτω το απόσπασμα από την έκθεση στο πρωτότυπο.
3.3.1.iii. Methods of stray dog control
Dogs were culled (shot) in five countries (17%) (Albania, Armenia, Azerbaijan Republic,
Moldova and Ukraine) by municipal hired contractors, as a method of choice for stray
control. However, this approach clearly did little to reduce stray numbers, indeed in all
countries where this practice was undertaken the numbers of stray dogs had increased.
One country exclusively practiced catch, neuter, release of dogs (Greece). This approach was
reported to be problematic because it appeared to result in owners “dumping” their dogs in
areas “where they knew they would be looked after”.
A further five countries (17%)
(Bulgaria, Malta, Italy, Serbia and Spain) operated catch, neuter, release in a limited number
of locations, although the reasons for this were unclear, as were the problems encountered
when adopting this approach.
· Ο δήμος ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ να συνεργάζεται ………. Και όχι Ο δήμος δύναται, με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, να συνεργάζεται…..!!!
Κάθε δήμος ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ ………….να λειτουργήσει τουλάχιστον ένα ΜΟΝΤΕΡΝΩΝ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΚΛΟΥΒΙΑ ΚΑΙ «NO – KILL» καταφύγιο με ιατρείο μικρών ζώων εντός του καταφύγιου αυτού.
Για δήμους μικρότερους των 3.000 κατοίκων πρέπει να υπάρχει διάταξη που να τους υποχρεώνει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ να έχουν ετήσια σύμβαση με κτηνίατρο για περίθαλψη κ στείρωση αδέσποτων. Διαφορετικά η κατάσταση στους δρόμους θα είναι πάντα μη διαχειρήσιμη εις βάρος της «πολιτιστικής εικόνας» της χώρας.
Το 2018, ζητήθηκαν από το ΥΠΑΑΤ, να αποστείλουν οι Δήμοι τα παραστατικά που αφορούσαν περισυλλογή, εμβολιασμούς και στειρώσεις που είχαν πραγματοποιήσει. ΟΥΔΕΙΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΗΚΕ. Οι «ημέτεροι»των περισσότερων δημάρχων ανελάμβαναν τα έργα χωρίς στοιχειώδη εκπαίδευση και έλεγχο. Οι 5-μελεις επιτροπές δεν είχαν δικαίωμα έλεγχου πάνω σε αυτά τα παραστατικά, και το «ξεκοκάλισμα» των πιστώσεων γινόταν ανεξέλεγκτα, παρολες τις επώνυμες καταγγελίες στις κατά τόπους ΔΑΟΚ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ!!!
· 1) Άρθρο 7, παρ. 5 βαγ: Θα πρέπει να αναδιατυπωθεί η παράγραφος ώστε να συσχετιστεί με την παράγραφο 8 καθώς η υποβολή σε ευθανασία ενός ζώου θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα μιας κλινικής εξέτασης – όπως λανθασμένα αναφέρεται στην συγκεκριμένη παράγραφο – αλλά συνέπεια της απόφασης της Πενταμελούς Επιτροπής και όσων διαδικαστικά ορίζονται στην παράγραφο 8.
2) Άρθρο 7, παρ.8: Σε ότι αφορά την σύνθεση της Πενταμελούς Επιτροπής θα πρέπει να αφαιρεθεί η δυνατότητα αντικατάστασης του πιστοποιημένου Εκπαιδευτή σκύλων από εκπαιδευμένο υπάλληλο του οικείου Δήμου. Σε καμία περίπτωση η όποια εκπαίδευση ενός δημοτικού υπαλλήλου- που είναι απορίας άξιο από πού θα την λάβει- δεν μπορεί να υποκαταστήσει έναν Εκπαιδευτή σκύλων και να τον καταστήσει ικανό να λάβει απόφαση για την επικινδυνότητα και εντέλει την τύχη ενός ζώου που κινδυνεύει να υποβληθεί σε ευθανασία. Εξάλλου η αναγκαιότητα συμμετοχής του Εκπαιδευτή στην Επιτροπή έγκειται στο ότι είναι ο μοναδικός βάσει των εξειδικευμένων γνώσεων του που μπορεί να αποφανθεί αν η όποια ανησυχητική και τυχόν αντικοινωνική συμπεριφορά ενός ζώου μπορεί να αντιστραφεί και να εξαλειφθεί.
· ΕΠΙΣΗΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ΚΑΙ ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΒΛΕΠΟΝΤΑΙ ποινικές και διοικητικές κυρώσεις στους Δημάρχους και στους Αρμοδίους Αντιδημάρχους (ως φυσικά πρόσωπα).
Σε έγγραφό του ο Συνήγορος του Πολίτη, με ημερομηνία 2/6/2017 , προτείνει νομοθετική πρόβλεψη για την επιβολή κυρώσεων στους Δήμους που δεν λαμβάνουν τα απαιτούμενα μέτρα για την εφαρμογή της νομοθεσίας περί αδέσποτων ζώων συντροφιάς.
Όσο για τις ποινές του άρθρου 39 παράγραφος 9, πρώτον δεν είναι προσωπικές ποινές, στην ουσία τιμωρούμε τους δημότες που περιμένουν τα συγκεκριμένα έργα και δεύτερον θα στοχοποιηθούν για ακόμη μία φορά τα ζώα.
Η παντελής έλλειψη και πάλι κυρώσεων στους Δήμους ,ποινικών και διοικητικών θα οδηγήσουν νομοτελειακά στην συνέχιση της ίδιας κατάστασης!!!!!!!
Οι δήθεν περικοπές χρηματοδότησης των Δήμων που ΔΥΝΑΤΑΙ (!) να αποφασίσει η Επιτροπή παρακολούθησης ,της οποίας η σύνθεση με δυο μάλιστα εκπροσώπους των Δήμων και μειοψηφία του ενός έναντι 6 του φιλοζωικου φορέα μαθηματικά και πάλι θα οδηγήσει στο να μην γίνεται καμία περικοπή χρηματοδότησης χάριν των ζώων και οι Δήμοι θα συνεχίσουν να αυθαιρετούν .
20 Μαΐου 2021, 13:01 | ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΟΥΤΣΗ

Μόνιμος Σύνδεσμος

Ουσιαστική και ανεξάρτητη λειτουργία των 5μελών επιτροπών για την παρακολούθηση όλων των θεμάτων διαχείρισης των ζώων και των συνθηκών των καταφυγίων.
20 Μαΐου 2021, 13:02 | ΝΙΚΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

Μόνιμος Σύνδεσμος

Άρθρο 7, Αρμοδιότητες και υποχρεώσεις των δήμων

· Αυτή είναι η έκθεση για την διαχείριση των αδέσποτων σκύλων στην Ευρώπη, των WSPA και RSPCA μεγάλων διεθνών φιλοζωικών οργανώσεων.
https://www.rspca.org.uk/documents/1494939/0/Stray+dog+and+cat+control+practices+in+Europe+%28WSPA-RSPCA2007%29.pdf/ca537209-64e2-881a-b36d-6abd3795679d?t=1556901393627
Στην παράγραφο 3.3.3.iii παραθέτει τις μεθόδους διαχείρισης των αδέσποτων σκύλων στην Ευρώπη.

Περιγράφει ξεκάθαρα πως η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που χρησιμοποιεί το πρωτόκολλο «Σύλληψη-στείρωση – απελευθέρωση» και το οποίο καταγράφεται σαν προβληματικό καθότι έμμεσα παροτρύνει τους κηδεμόνες των σκύλων, να τους εγκαταλείπουν σε δημόσιες περιοχές καθώς γνωρίζουν πως αυτοί θα έχουν ιδιωτική ή δημοτική φροντίδα.
Οι φιλοζωικοί αυτοί κολοσσοί, οι RSPCA και WSPA, τεράστιοι σε μέγεθος και εμπειρία, κατέγραψαν σε δύο σειρές όλη την παθογένεια της Ελληνικής νομοθεσίας όσο αφορά στους αδέσποτους σκύλους που είναι το άρθρο 7 που προβλέπει ότι…» όταν ο σκύλος είναι υγιείς και στειρωμένος και δεν υπάρχει ενδιαφέρον για να υιοθετηθεί, μπορούμε να τον απελευθερώνουμε στο φυσικό του περιβάλλον» , δηλαδή στο αστικό περιβάλλον.

Αυτή είναι η μεγαλύτερη αστοχία του νόμου, αυτή η πρακτική δημιουργεί την τάση για να εγκαταλείπουν οι Έλληνες με ευκολία τους σκύλους τους και να έχουμε σήμερα το πανευρωπαϊκό ρεκόρ στον αριθμό των αδέσποτων που είναι περισσότεροι από 2 εκατομμύρια.

Αυτή η πρακτική δημιουργεί τον τεράστιο αριθμό αδέσποτων, το τεράστιο αριθμό των κακοποιήσεων των ζώων και τον τεράστιο αριθμό των επιθέσεων σκύλων σε συμπολίτες μας. Είναι αναμενόμενο όταν υπάρχουν χιλιάδες αδέσποτοι σκύλοι ελεύθεροι μέσα στις πόλεις να έρθουν σε σύγκρουση με την ευζωία των ανθρώπων και τότε δυστυχώς τα ζώα είναι τα χαμένα πέφτοντας θύματα σε φόλες, σε αυτοκινητιστικά ατυχήματα, σε αρρώστιες, στην πείνα και σε επώδυνο θάνατο (φόλες, μαχαίρια, κλπ).

Στην έκθεση φαίνονται και όλες οι πρακτικές που εφαρμόζουν οι Ευρωπαϊκές χώρες. Οι πλέον πετυχημένες φιλοζωικά χώρες, συλλαμβάνουν όλα τα αδέσποτα και δεν επιτρέπουν την απελευθέρωσή τους για κανένα λόγο.
Αν θέλουμε να έχουμε έναν Ευρωπαϊκό, σύγχρονο νόμο για την διαχείριση των ζώων συντροφιάς θα πρέπει να υιοθετήσουμε αντίστοιχη νομοθετική ρύθμιση.
Εδώ κάτω το απόσπασμα από την έκθεση στο πρωτότυπο.
3.3.1.iii. Methods of stray dog control
Dogs were culled (shot) in five countries (17%) (Albania, Armenia, Azerbaijan Republic,
Moldova and Ukraine) by municipal hired contractors, as a method of choice for stray
control. However, this approach clearly did little to reduce stray numbers, indeed in all
countries where this practice was undertaken the numbers of stray dogs had increased.
One country exclusively practiced catch, neuter, release of dogs (Greece). This approach was
reported to be problematic because it appeared to result in owners “dumping” their dogs in
areas “where they knew they would be looked after”.
A further five countries (17%)
(Bulgaria, Malta, Italy, Serbia and Spain) operated catch, neuter, release in a limited number
of locations, although the reasons for this were unclear, as were the problems encountered
when adopting this approach.
· Ο δήμος ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ να συνεργάζεται ………. Και όχι Ο δήμος δύναται, με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, να συνεργάζεται…..!!!
Κάθε δήμος ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ ………….να λειτουργήσει τουλάχιστον ένα ΜΟΝΤΕΡΝΩΝ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΚΛΟΥΒΙΑ ΚΑΙ «NO – KILL» καταφύγιο με ιατρείο μικρών ζώων εντός του καταφύγιου αυτού.
Για δήμους μικρότερους των 3.000 κατοίκων πρέπει να υπάρχει διάταξη που να τους υποχρεώνει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ να έχουν ετήσια σύμβαση με κτηνίατρο για περίθαλψη κ στείρωση αδέσποτων. Διαφορετικά η κατάσταση στους δρόμους θα είναι πάντα μη διαχειρήσιμη εις βάρος της «πολιτιστικής εικόνας» της χώρας.
Το 2018, ζητήθηκαν από το ΥΠΑΑΤ, να αποστείλουν οι Δήμοι τα παραστατικά που αφορούσαν περισυλλογή, εμβολιασμούς και στειρώσεις που είχαν πραγματοποιήσει. ΟΥΔΕΙΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΗΚΕ. Οι «ημέτεροι»των περισσότερων δημάρχων ανελάμβαναν τα έργα χωρίς στοιχειώδη εκπαίδευση και έλεγχο. Οι 5-μελεις επιτροπές δεν είχαν δικαίωμα έλεγχου πάνω σε αυτά τα παραστατικά, και το «ξεκοκάλισμα» των πιστώσεων γινόταν ανεξέλεγκτα, παρολες τις επώνυμες καταγγελίες στις κατά τόπους ΔΑΟΚ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ!!!
· 1) Άρθρο 7, παρ. 5 βαγ: Θα πρέπει να αναδιατυπωθεί η παράγραφος ώστε να συσχετιστεί με την παράγραφο 8 καθώς η υποβολή σε ευθανασία ενός ζώου θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα μιας κλινικής εξέτασης – όπως λανθασμένα αναφέρεται στην συγκεκριμένη παράγραφο – αλλά συνέπεια της απόφασης της Πενταμελούς Επιτροπής και όσων διαδικαστικά ορίζονται στην παράγραφο 8.
2) Άρθρο 7, παρ.8: Σε ότι αφορά την σύνθεση της Πενταμελούς Επιτροπής θα πρέπει να αφαιρεθεί η δυνατότητα αντικατάστασης του πιστοποιημένου Εκπαιδευτή σκύλων από εκπαιδευμένο υπάλληλο του οικείου Δήμου. Σε καμία περίπτωση η όποια εκπαίδευση ενός δημοτικού υπαλλήλου- που είναι απορίας άξιο από πού θα την λάβει- δεν μπορεί να υποκαταστήσει έναν Εκπαιδευτή σκύλων και να τον καταστήσει ικανό να λάβει απόφαση για την επικινδυνότητα και εντέλει την τύχη ενός ζώου που κινδυνεύει να υποβληθεί σε ευθανασία. Εξάλλου η αναγκαιότητα συμμετοχής του Εκπαιδευτή στην Επιτροπή έγκειται στο ότι είναι ο μοναδικός βάσει των εξειδικευμένων γνώσεων του που μπορεί να αποφανθεί αν η όποια ανησυχητική και τυχόν αντικοινωνική συμπεριφορά ενός ζώου μπορεί να αντιστραφεί και να εξαλειφθεί.
· ΕΠΙΣΗΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ΚΑΙ ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΒΛΕΠΟΝΤΑΙ ποινικές και διοικητικές κυρώσεις στους Δημάρχους και στους Αρμοδίους Αντιδημάρχους (ως φυσικά πρόσωπα).
Σε έγγραφό του ο Συνήγορος του Πολίτη, με ημερομηνία 2/6/2017 , προτείνει νομοθετική πρόβλεψη για την επιβολή κυρώσεων στους Δήμους που δεν λαμβάνουν τα απαιτούμενα μέτρα για την εφαρμογή της νομοθεσίας περί αδέσποτων ζώων συντροφιάς.
Όσο για τις ποινές του άρθρου 39 παράγραφος 9, πρώτον δεν είναι προσωπικές ποινές, στην ουσία τιμωρούμε τους δημότες που περιμένουν τα συγκεκριμένα έργα και δεύτερον θα στοχοποιηθούν για ακόμη μία φορά τα ζώα.
Η παντελής έλλειψη και πάλι κυρώσεων στους Δήμους ,ποινικών και διοικητικών θα οδηγήσουν νομοτελειακά στην συνέχιση της ίδιας κατάστασης!!!!!!!
Οι δήθεν περικοπές χρηματοδότησης των Δήμων που ΔΥΝΑΤΑΙ (!) να αποφασίσει η Επιτροπή παρακολούθησης ,της οποίας η σύνθεση με δυο μάλιστα εκπροσώπους των Δήμων και μειοψηφία του ενός έναντι 6 του φιλοζωικου φορέα μαθηματικά και πάλι θα οδηγήσει στο να μην γίνεται καμία περικοπή χρηματοδότησης χάριν των ζώων και οι Δήμοι θα συνεχίσουν να αυθαιρετούν .
20 Μαΐου 2021, 13:08 | Νανά Λιάπη

Μόνιμος Σύνδεσμος

Tάσσομαι υπέρ των θέσεων του φιλοζωικού σωματείου Αδέσποτοι Εθελοντές Λάρισας.
Παρ. 1: Να προστεθεί η “επανένταξη”
Παρ. 2: Στο Νομοσχέδιο αναφέρεται «Ο Δήμος δύναται να συνεργάζεται […] με φιλοζωικά σωματεία». Θα έπρεπε να είναι ο Δήμος «οφείλει» να συνεργάζεται. Επίσης, για ποιο λόγο απαγορεύεται η συνεργασία ενός φιλοζωικού με το Δήμο αν δεν υπάρχει καταφύγιο ζώων συντροφιάς; Για ένα σωματείο που αποτελείται από εθελοντές, τα έξοδα κατασκευής και συντήρησης ενός καταφυγίου, είναι ανυπέρβλητα και μάλιστα λύνουν μόνο ένα μέρος του προβλήματος, αφού γάτες, κουτάβια, μωρά γατάκια, φοβικά κλπ., πάλι θα πρέπει να φιλοξενούνται στα σπίτια εθελοντών. Καταλαβαίνουμε γιατί μπορεί να είναι χρήσιμος ένας τέτοιος χώρος και γιατί πρέπει να υπάρχουν οι συγκεκριμένες προδιαγραφές για το καλό των ζώων, εφόσον αυτόν ο χώρος υπάρχει, όμως αδυνατούμε να κατανοήσουμε γιατί πρέπει να είναι προϋπόθεση για να μπορεί ένα σωματείο να συνεργαστεί με το Δήμο και να έχει νόμιμη δράση.
Παρ. 3: Αναφέρεται στο Νομοσχέδιο ότι ο Δήμος δύναται, ανάλογα με τις ανάγκες του, να συμβάλλεται με νομίμως αδειοδοτημένα καταφύγια και ότι η υποχρέωση της παρούσας δεν υφίσταται για δήμους με πληθυσμό μικρότερο των τριών χιλιάδων (3.000) κατοίκων. Η λέξη «δύναται» όμως, αντιφάσκει με την «υποχρέωση». Τελικά τι από τα δύο είναι; Κι αν οι Δήμοι μπορούν να εξαιρεθούν από την υποχρέωση όταν ο πληθυσμός είναι μικρός, γιατί δεν μπορούν αντιστοίχως και οι φιλοζωικές;
Παρ. 5δ: Την ευθύνη για τη σίτιση των επανεντασσώμενων αδέσποτων ζώων έχουν οι δήμοι. Τα συνεργαζόμενα φιλοζωικά δύναται να βοηθάνε στη φροντίδα και σίτιση αλλά όπως διατυπώνεται θεωρείται υποχρέωση που πρέπει τα φιλοζωικά σωματεία να αναταποκριθούν είτε έχουν δωρεές είτε όχι.
Παρ.6: Η περισυλλογή και η μεταφορά αδέσποτου ζώου επιτρέπεται από φιλοζωικά που διαθέτουν καταφύγια και από μεμονωμένους πολίτες (εφόσον θέλουν να καλύψουν το κόστος του κτηνιάτρου) αλλά δεν επιτρέπεται σε φιλοζωικά που δεν διαθέτουν καταφύγια. Ζητάμε να προστεθεί η δυνατότητα περισυλλογής και μεταφοράς σε κτηνίατρο αδέσποτου ζώου (εφόσον θέλει να καλύψει το κόστος του κτηνιάτρου) και σε φιλοζωικά σωματεία που δεν διαθέτουν καταφύγιο. Αν ένας πολίτης μπορεί να βοηθήσει ένα αδέσποτο ζώο τότε πρέπει να επιτραπεί και σε ένα φιλοζωικό σωματείο χωρίς καταφύγιο.
Παρ. 8: Η Πενταμελής Επιτροπή του Δήμου θα πρέπει να συγκροτείται όπως ορίζει ο Νόμος κι όχι ανάλογα με τις επιθυμίες του κάθε Δημάρχου. Συμφωνούμε με την ΠΡΟΤΑΣΗ των ΠΦΠΟ – Ζωοφιλική Ομοσπονδία Σωματείων Αττικής και Σαρωνικού για τα παρακάτω: 1. τη χρηματοδότηση των Δήμων τουλάχιστον κατά 80% και με βάση τις πραγματικές ανάγκες 2. την απεμπλοκή των πενταμελών επιτροπών από τους Δήμους 3. τη δημιουργία νέας υπηρεσίας στους Δήμους με αντικείμενο την ανάπτυξη της φιλοζωικής κουλτούρας 4. τη δημιουργία Δομών-Δημοτικών Κλινών – έναντι των καταφυγίων που μπορεί να καταλήξουν να είναι «κολαστήρια», όπως έχουμε δει να γίνεται επανειλημμένα σε πολλά σημεία της Ελλάδας
20 Μαΐου 2021, 13:02 | ΕΛΕΝΗ ΝΤΙΝΤΟΚΑ ntintokaeleni@gmail.com

Μόνιμος Σύνδεσμος

Άρθρο 7, Αρμοδιότητες και υποχρεώσεις των δήμων

· Αυτή είναι η έκθεση για την διαχείριση των αδέσποτων σκύλων στην Ευρώπη, των WSPA και RSPCA μεγάλων διεθνών φιλοζωικών οργανώσεων.
https://www.rspca.org.uk/documents/1494939/0/Stray+dog+and+cat+control+practices+in+Europe+%28WSPA-RSPCA2007%29.pdf/ca537209-64e2-881a-b36d-6abd3795679d?t=1556901393627
Στην παράγραφο 3.3.3.iii παραθέτει τις μεθόδους διαχείρισης των αδέσποτων σκύλων στην Ευρώπη.

Περιγράφει ξεκάθαρα πως η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που χρησιμοποιεί το πρωτόκολλο «Σύλληψη-στείρωση – απελευθέρωση» και το οποίο καταγράφεται σαν προβληματικό καθότι έμμεσα παροτρύνει τους κηδεμόνες των σκύλων, να τους εγκαταλείπουν σε δημόσιες περιοχές καθώς γνωρίζουν πως αυτοί θα έχουν ιδιωτική ή δημοτική φροντίδα.
Οι φιλοζωικοί αυτοί κολοσσοί, οι RSPCA και WSPA, τεράστιοι σε μέγεθος και εμπειρία, κατέγραψαν σε δύο σειρές όλη την παθογένεια της Ελληνικής νομοθεσίας όσο αφορά στους αδέσποτους σκύλους που είναι το άρθρο 7 που προβλέπει ότι…» όταν ο σκύλος είναι υγιείς και στειρωμένος και δεν υπάρχει ενδιαφέρον για να υιοθετηθεί, μπορούμε να τον απελευθερώνουμε στο φυσικό του περιβάλλον» , δηλαδή στο αστικό περιβάλλον.

Αυτή είναι η μεγαλύτερη αστοχία του νόμου, αυτή η πρακτική δημιουργεί την τάση για να εγκαταλείπουν οι Έλληνες με ευκολία τους σκύλους τους και να έχουμε σήμερα το πανευρωπαϊκό ρεκόρ στον αριθμό των αδέσποτων που είναι περισσότεροι από 2 εκατομμύρια.

Αυτή η πρακτική δημιουργεί τον τεράστιο αριθμό αδέσποτων, το τεράστιο αριθμό των κακοποιήσεων των ζώων και τον τεράστιο αριθμό των επιθέσεων σκύλων σε συμπολίτες μας. Είναι αναμενόμενο όταν υπάρχουν χιλιάδες αδέσποτοι σκύλοι ελεύθεροι μέσα στις πόλεις να έρθουν σε σύγκρουση με την ευζωία των ανθρώπων και τότε δυστυχώς τα ζώα είναι τα χαμένα πέφτοντας θύματα σε φόλες, σε αυτοκινητιστικά ατυχήματα, σε αρρώστιες, στην πείνα και σε επώδυνο θάνατο (φόλες, μαχαίρια, κλπ).

Στην έκθεση φαίνονται και όλες οι πρακτικές που εφαρμόζουν οι Ευρωπαϊκές χώρες. Οι πλέον πετυχημένες φιλοζωικά χώρες, συλλαμβάνουν όλα τα αδέσποτα και δεν επιτρέπουν την απελευθέρωσή τους για κανένα λόγο.
Αν θέλουμε να έχουμε έναν Ευρωπαϊκό, σύγχρονο νόμο για την διαχείριση των ζώων συντροφιάς θα πρέπει να υιοθετήσουμε αντίστοιχη νομοθετική ρύθμιση.
Εδώ κάτω το απόσπασμα από την έκθεση στο πρωτότυπο.
3.3.1.iii. Methods of stray dog control
Dogs were culled (shot) in five countries (17%) (Albania, Armenia, Azerbaijan Republic,
Moldova and Ukraine) by municipal hired contractors, as a method of choice for stray
control. However, this approach clearly did little to reduce stray numbers, indeed in all
countries where this practice was undertaken the numbers of stray dogs had increased.
One country exclusively practiced catch, neuter, release of dogs (Greece). This approach was
reported to be problematic because it appeared to result in owners “dumping” their dogs in
areas “where they knew they would be looked after”.
A further five countries (17%)
(Bulgaria, Malta, Italy, Serbia and Spain) operated catch, neuter, release in a limited number
of locations, although the reasons for this were unclear, as were the problems encountered
when adopting this approach.
· Ο δήμος ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ να συνεργάζεται ………. Και όχι Ο δήμος δύναται, με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, να συνεργάζεται…..!!!
Κάθε δήμος ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ ………….να λειτουργήσει τουλάχιστον ένα ΜΟΝΤΕΡΝΩΝ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΚΛΟΥΒΙΑ ΚΑΙ «NO – KILL» καταφύγιο με ιατρείο μικρών ζώων εντός του καταφύγιου αυτού.
Για δήμους μικρότερους των 3.000 κατοίκων πρέπει να υπάρχει διάταξη που να τους υποχρεώνει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ να έχουν ετήσια σύμβαση με κτηνίατρο για περίθαλψη κ στείρωση αδέσποτων. Διαφορετικά η κατάσταση στους δρόμους θα είναι πάντα μη διαχειρήσιμη εις βάρος της «πολιτιστικής εικόνας» της χώρας.
Το 2018, ζητήθηκαν από το ΥΠΑΑΤ, να αποστείλουν οι Δήμοι τα παραστατικά που αφορούσαν περισυλλογή, εμβολιασμούς και στειρώσεις που είχαν πραγματοποιήσει. ΟΥΔΕΙΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΗΚΕ. Οι «ημέτεροι»των περισσότερων δημάρχων ανελάμβαναν τα έργα χωρίς στοιχειώδη εκπαίδευση και έλεγχο. Οι 5-μελεις επιτροπές δεν είχαν δικαίωμα έλεγχου πάνω σε αυτά τα παραστατικά, και το «ξεκοκάλισμα» των πιστώσεων γινόταν ανεξέλεγκτα, παρολες τις επώνυμες καταγγελίες στις κατά τόπους ΔΑΟΚ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ!!!
· 1) Άρθρο 7, παρ. 5 βαγ: Θα πρέπει να αναδιατυπωθεί η παράγραφος ώστε να συσχετιστεί με την παράγραφο 8 καθώς η υποβολή σε ευθανασία ενός ζώου θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα μιας κλινικής εξέτασης – όπως λανθασμένα αναφέρεται στην συγκεκριμένη παράγραφο – αλλά συνέπεια της απόφασης της Πενταμελούς Επιτροπής και όσων διαδικαστικά ορίζονται στην παράγραφο 8.
2) Άρθρο 7, παρ.8: Σε ότι αφορά την σύνθεση της Πενταμελούς Επιτροπής θα πρέπει να αφαιρεθεί η δυνατότητα αντικατάστασης του πιστοποιημένου Εκπαιδευτή σκύλων από εκπαιδευμένο υπάλληλο του οικείου Δήμου. Σε καμία περίπτωση η όποια εκπαίδευση ενός δημοτικού υπαλλήλου- που είναι απορίας άξιο από πού θα την λάβει- δεν μπορεί να υποκαταστήσει έναν Εκπαιδευτή σκύλων και να τον καταστήσει ικανό να λάβει απόφαση για την επικινδυνότητα και εντέλει την τύχη ενός ζώου που κινδυνεύει να υποβληθεί σε ευθανασία. Εξάλλου η αναγκαιότητα συμμετοχής του Εκπαιδευτή στην Επιτροπή έγκειται στο ότι είναι ο μοναδικός βάσει των εξειδικευμένων γνώσεων του που μπορεί να αποφανθεί αν η όποια ανησυχητική και τυχόν αντικοινωνική συμπεριφορά ενός ζώου μπορεί να αντιστραφεί και να εξαλειφθεί.
· ΕΠΙΣΗΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ΚΑΙ ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΒΛΕΠΟΝΤΑΙ ποινικές και διοικητικές κυρώσεις στους Δημάρχους και στους Αρμοδίους Αντιδημάρχους (ως φυσικά πρόσωπα).
Σε έγγραφό του ο Συνήγορος του Πολίτη, με ημερομηνία 2/6/2017 , προτείνει νομοθετική πρόβλεψη για την επιβολή κυρώσεων στους Δήμους που δεν λαμβάνουν τα απαιτούμενα μέτρα για την εφαρμογή της νομοθεσίας περί αδέσποτων ζώων συντροφιάς.
Όσο για τις ποινές του άρθρου 39 παράγραφος 9, πρώτον δεν είναι προσωπικές ποινές, στην ουσία τιμωρούμε τους δημότες που περιμένουν τα συγκεκριμένα έργα και δεύτερον θα στοχοποιηθούν για ακόμη μία φορά τα ζώα.
Η παντελής έλλειψη και πάλι κυρώσεων στους Δήμους ,ποινικών και διοικητικών θα οδηγήσουν νομοτελειακά στην συνέχιση της ίδιας κατάστασης!!!!!!!
Οι δήθεν περικοπές χρηματοδότησης των Δήμων που ΔΥΝΑΤΑΙ (!) να αποφασίσει η Επιτροπή παρακολούθησης ,της οποίας η σύνθεση με δυο μάλιστα εκπροσώπους των Δήμων και μειοψηφία του ενός έναντι 6 του φιλοζωικου φορέα μαθηματικά και πάλι θα οδηγήσει στο να μην γίνεται καμία περικοπή χρηματοδότησης χάριν των ζώων και οι Δήμοι θα συνεχίσουν να αυθαιρετούν .
20 Μαΐου 2021, 13:18 | ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΟΥΤΣΗ

Μόνιμος Σύνδεσμος

Ιδρύστε παντού δημοτικά κτηνιατρεία, ειδικές υπηρεσίες στους Δήμους στελεχωμένες με ειδικευμένα άτομα και προβλέψτε τη λειτουργία μικρών δομών προσωρινής διαβίωσης για μικρό αριθμό ζώων, μέσα στον αστικό ιστό σε κατάλληλες θέσεις (π.χ. αστικά πάρκα και άλση) με τη συνεργασία φιλοζωικών. Μην εξορίζετε τα ζώα σε δυσπρόσιτα μέρη που θα στοιβάζονται εκατοντάδες ή και χιλιάδες ζώα σε διαδημοτικά καταφύγια.
20 Μαΐου 2021, 13:49 | ΝΙΚΗ ΒΑΡΔΑΚΗ

Μόνιμος Σύνδεσμος

Άρθρο 7, Αρμοδιότητες και υποχρεώσεις των δήμων
· Αυτή είναι η έκθεση για την διαχείριση των αδέσποτων σκύλων στην Ευρώπη, των WSPA και RSPCA μεγάλων διεθνών φιλοζωικών οργανώσεων.
https://www.rspca.org.uk/documents/1494939/0/Stray+dog+and+cat+control+practices+in+Europe+%28WSPA-RSPCA2007%29.pdf/ca537209-64e2-881a-b36d-6abd3795679d?t=1556901393627
Στην παράγραφο 3.3.3.iii παραθέτει τις μεθόδους διαχείρισης των αδέσποτων σκύλων στην Ευρώπη.
Περιγράφει ξεκάθαρα πως η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που χρησιμοποιεί το πρωτόκολλο «Σύλληψη-στείρωση – απελευθέρωση» και το οποίο καταγράφεται σαν προβληματικό καθότι έμμεσα παροτρύνει τους κηδεμόνες των σκύλων, να τους εγκαταλείπουν σε δημόσιες περιοχές καθώς γνωρίζουν πως αυτοί θα έχουν ιδιωτική ή δημοτική φροντίδα.
Οι φιλοζωικοί αυτοί κολοσσοί, οι RSPCA και WSPA, τεράστιοι σε μέγεθος και εμπειρία, κατέγραψαν σε δύο σειρές όλη την παθογένεια της Ελληνικής νομοθεσίας όσο αφορά στους αδέσποτους σκύλους που είναι το άρθρο 7 που προβλέπει ότι…» όταν ο σκύλος είναι υγιείς και στειρωμένος και δεν υπάρχει ενδιαφέρον για να υιοθετηθεί, μπορούμε να τον απελευθερώνουμε στο φυσικό του περιβάλλον» , δηλαδή στο αστικό περιβάλλον.
Αυτή είναι η μεγαλύτερη αστοχία του νόμου, αυτή η πρακτική δημιουργεί την τάση για να εγκαταλείπουν οι Έλληνες με ευκολία τους σκύλους τους και να έχουμε σήμερα το πανευρωπαϊκό ρεκόρ στον αριθμό των αδέσποτων που είναι περισσότεροι από 2 εκατομμύρια.

Αυτή η πρακτική δημιουργεί τον τεράστιο αριθμό αδέσποτων, το τεράστιο αριθμό των κακοποιήσεων των ζώων και τον τεράστιο αριθμό των επιθέσεων σκύλων σε συμπολίτες μας. Είναι αναμενόμενο όταν υπάρχουν χιλιάδες αδέσποτοι σκύλοι ελεύθεροι μέσα στις πόλεις να έρθουν σε σύγκρουση με την ευζωία των ανθρώπων και τότε δυστυχώς τα ζώα είναι τα χαμένα πέφτοντας θύματα σε φόλες, σε αυτοκινητιστικά ατυχήματα, σε αρρώστιες, στην πείνα και σε επώδυνο θάνατο (φόλες, μαχαίρια, κλπ).

Στην έκθεση φαίνονται και όλες οι πρακτικές που εφαρμόζουν οι Ευρωπαϊκές χώρες. Οι πλέον πετυχημένες φιλοζωικά χώρες, συλλαμβάνουν όλα τα αδέσποτα και δεν επιτρέπουν την απελευθέρωσή τους για κανένα λόγο.
Αν θέλουμε να έχουμε έναν Ευρωπαϊκό, σύγχρονο νόμο για την διαχείριση των ζώων συντροφιάς θα πρέπει να υιοθετήσουμε αντίστοιχη νομοθετική ρύθμιση.
Εδώ κάτω το απόσπασμα από την έκθεση στο πρωτότυπο.
3.3.1.iii. Methods of stray dog control
Dogs were culled (shot) in five countries (17%) (Albania, Armenia, Azerbaijan Republic,
Moldova and Ukraine) by municipal hired contractors, as a method of choice for stray
control. However, this approach clearly did little to reduce stray numbers, indeed in all
countries where this practice was undertaken the numbers of stray dogs had increased.
One country exclusively practiced catch, neuter, release of dogs (Greece). This approach was
reported to be problematic because it appeared to result in owners “dumping” their dogs in
areas “where they knew they would be looked after”.
A further five countries (17%)
(Bulgaria, Malta, Italy, Serbia and Spain) operated catch, neuter, release in a limited number
of locations, although the reasons for this were unclear, as were the problems encountered
when adopting this approach.
· Ο δήμος ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ να συνεργάζεται ………. Και όχι Ο δήμος δύναται, με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, να συνεργάζεται…..!!!
Κάθε δήμος ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ ………….να λειτουργήσει τουλάχιστον ένα ΜΟΝΤΕΡΝΩΝ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΚΛΟΥΒΙΑ ΚΑΙ «NO – KILL» καταφύγιο με ιατρείο μικρών ζώων εντός του καταφύγιου αυτού.
Για δήμους μικρότερους των 3.000 κατοίκων πρέπει να υπάρχει διάταξη που να τους υποχρεώνει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ να έχουν ετήσια σύμβαση με κτηνίατρο για περίθαλψη κ στείρωση αδέσποτων. Διαφορετικά η κατάσταση στους δρόμους θα είναι πάντα μη διαχειρήσιμη εις βάρος της «πολιτιστικής εικόνας» της χώρας.
Το 2018, ζητήθηκαν από το ΥΠΑΑΤ, να αποστείλουν οι Δήμοι τα παραστατικά που αφορούσαν περισυλλογή, εμβολιασμούς και στειρώσεις που είχαν πραγματοποιήσει. ΟΥΔΕΙΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΗΚΕ. Οι «ημέτεροι»των περισσότερων δημάρχων ανελάμβαναν τα έργα χωρίς στοιχειώδη εκπαίδευση και έλεγχο. Οι 5-μελεις επιτροπές δεν είχαν δικαίωμα έλεγχου πάνω σε αυτά τα παραστατικά, και το «ξεκοκάλισμα» των πιστώσεων γινόταν ανεξέλεγκτα, παρολες τις επώνυμες καταγγελίες στις κατά τόπους ΔΑΟΚ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ!!!
· 1) Άρθρο 7, παρ. 5 βαγ: Θα πρέπει να αναδιατυπωθεί η παράγραφος ώστε να συσχετιστεί με την παράγραφο 8 καθώς η υποβολή σε ευθανασία ενός ζώου θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα μιας κλινικής εξέτασης – όπως λανθασμένα αναφέρεται στην συγκεκριμένη παράγραφο – αλλά συνέπεια της απόφασης της Πενταμελούς Επιτροπής και όσων διαδικαστικά ορίζονται στην παράγραφο 8.
2) Άρθρο 7, παρ.8: Σε ότι αφορά την σύνθεση της Πενταμελούς Επιτροπής θα πρέπει να αφαιρεθεί η δυνατότητα αντικατάστασης του πιστοποιημένου Εκπαιδευτή σκύλων από εκπαιδευμένο υπάλληλο του οικείου Δήμου. Σε καμία περίπτωση η όποια εκπαίδευση ενός δημοτικού υπαλλήλου- που είναι απορίας άξιο από πού θα την λάβει- δεν μπορεί να υποκαταστήσει έναν Εκπαιδευτή σκύλων και να τον καταστήσει ικανό να λάβει απόφαση για την επικινδυνότητα και εντέλει την τύχη ενός ζώου που κινδυνεύει να υποβληθεί σε ευθανασία. Εξάλλου η αναγκαιότητα συμμετοχής του Εκπαιδευτή στην Επιτροπή έγκειται στο ότι είναι ο μοναδικός βάσει των εξειδικευμένων γνώσεων του που μπορεί να αποφανθεί αν η όποια ανησυχητική και τυχόν αντικοινωνική συμπεριφορά ενός ζώου μπορεί να αντιστραφεί και να εξαλειφθεί.
· ΕΠΙΣΗΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ΚΑΙ ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΒΛΕΠΟΝΤΑΙ ποινικές και διοικητικές κυρώσεις στους Δημάρχους και στους Αρμοδίους Αντιδημάρχους (ως φυσικά πρόσωπα).
Σε έγγραφό του ο Συνήγορος του Πολίτη, με ημερομηνία 2/6/2017 , προτείνει νομοθετική πρόβλεψη για την επιβολή κυρώσεων στους Δήμους που δεν λαμβάνουν τα απαιτούμενα μέτρα για την εφαρμογή της νομοθεσίας περί αδέσποτων ζώων συντροφιάς.
Όσο για τις ποινές του άρθρου 39 παράγραφος 9, πρώτον δεν είναι προσωπικές ποινές, στην ουσία τιμωρούμε τους δημότες που περιμένουν τα συγκεκριμένα έργα και δεύτερον θα στοχοποιηθούν για ακόμη μία φορά τα ζώα.
Η παντελής έλλειψη και πάλι κυρώσεων στους Δήμους ,ποινικών και διοικητικών θα οδηγήσουν νομοτελειακά στην συνέχιση της ίδιας κατάστασης!!!!!!!
Οι δήθεν περικοπές χρηματοδότησης των Δήμων που ΔΥΝΑΤΑΙ (!) να αποφασίσει η Επιτροπή παρακολούθησης ,της οποίας η σύνθεση με δυο μάλιστα εκπροσώπους των Δήμων και μειοψηφία του ενός έναντι 6 του φιλοζωικου φορέα μαθηματικά και πάλι θα οδηγήσει στο να μην γίνεται καμία περικοπή χρηματοδότησης χάριν των ζώων και οι Δήμοι θα συνεχίσουν να αυθαιρετούν .
20 Μαΐου 2021, 13:17 | ΓΙΩΤΑ ΚΑΡΑΒΙΖΑ

Μόνιμος Σύνδεσμος

Άρθρο 7, Αρμοδιότητες και υποχρεώσεις των δήμων

· Αυτή είναι η έκθεση για την διαχείριση των αδέσποτων σκύλων στην Ευρώπη, των WSPA και RSPCA μεγάλων διεθνών φιλοζωικών οργανώσεων.
https://www.rspca.org.uk/documents/1494939/0/Stray+dog+and+cat+control+practices+in+Europe+%28WSPA-RSPCA2007%29.pdf/ca537209-64e2-881a-b36d-6abd3795679d?t=1556901393627
Στην παράγραφο 3.3.3.iii παραθέτει τις μεθόδους διαχείρισης των αδέσποτων σκύλων στην Ευρώπη.

Περιγράφει ξεκάθαρα πως η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που χρησιμοποιεί το πρωτόκολλο «Σύλληψη-στείρωση – απελευθέρωση» και το οποίο καταγράφεται σαν προβληματικό καθότι έμμεσα παροτρύνει τους κηδεμόνες των σκύλων, να τους εγκαταλείπουν σε δημόσιες περιοχές καθώς γνωρίζουν πως αυτοί θα έχουν ιδιωτική ή δημοτική φροντίδα.
Οι φιλοζωικοί αυτοί κολοσσοί, οι RSPCA και WSPA, τεράστιοι σε μέγεθος και εμπειρία, κατέγραψαν σε δύο σειρές όλη την παθογένεια της Ελληνικής νομοθεσίας όσο αφορά στους αδέσποτους σκύλους που είναι το άρθρο 7 που προβλέπει ότι…» όταν ο σκύλος είναι υγιείς και στειρωμένος και δεν υπάρχει ενδιαφέρον για να υιοθετηθεί, μπορούμε να τον απελευθερώνουμε στο φυσικό του περιβάλλον» , δηλαδή στο αστικό περιβάλλον.
Αυτή είναι η μεγαλύτερη αστοχία του νόμου, αυτή η πρακτική δημιουργεί την τάση για να εγκαταλείπουν οι Έλληνες με ευκολία τους σκύλους τους και να έχουμε σήμερα το πανευρωπαϊκό ρεκόρ στον αριθμό των αδέσποτων που είναι περισσότεροι από 2 εκατομμύρια.

Αυτή η πρακτική δημιουργεί τον τεράστιο αριθμό αδέσποτων, το τεράστιο αριθμό των κακοποιήσεων των ζώων και τον τεράστιο αριθμό των επιθέσεων σκύλων σε συμπολίτες μας. Είναι αναμενόμενο όταν υπάρχουν χιλιάδες αδέσποτοι σκύλοι ελεύθεροι μέσα στις πόλεις να έρθουν σε σύγκρουση με την ευζωία των ανθρώπων και τότε δυστυχώς τα ζώα είναι τα χαμένα πέφτοντας θύματα σε φόλες, σε αυτοκινητιστικά ατυχήματα, σε αρρώστιες, στην πείνα και σε επώδυνο θάνατο (φόλες, μαχαίρια, κλπ).

Στην έκθεση φαίνονται και όλες οι πρακτικές που εφαρμόζουν οι Ευρωπαϊκές χώρες. Οι πλέον πετυχημένες φιλοζωικά χώρες, συλλαμβάνουν όλα τα αδέσποτα και δεν επιτρέπουν την απελευθέρωσή τους για κανένα λόγο.
Αν θέλουμε να έχουμε έναν Ευρωπαϊκό, σύγχρονο νόμο για την διαχείριση των ζώων συντροφιάς θα πρέπει να υιοθετήσουμε αντίστοιχη νομοθετική ρύθμιση.
Εδώ κάτω το απόσπασμα από την έκθεση στο πρωτότυπο.
3.3.1.iii. Methods of stray dog control
Dogs were culled (shot) in five countries (17%) (Albania, Armenia, Azerbaijan Republic,
Moldova and Ukraine) by municipal hired contractors, as a method of choice for stray
control. However, this approach clearly did little to reduce stray numbers, indeed in all
countries where this practice was undertaken the numbers of stray dogs had increased.
One country exclusively practiced catch, neuter, release of dogs (Greece). This approach was
reported to be problematic because it appeared to result in owners “dumping” their dogs in
areas “where they knew they would be looked after”.
A further five countries (17%)
(Bulgaria, Malta, Italy, Serbia and Spain) operated catch, neuter, release in a limited number
of locations, although the reasons for this were unclear, as were the problems encountered
when adopting this approach.
· Ο δήμος ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ να συνεργάζεται ………. Και όχι Ο δήμος δύναται, με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, να συνεργάζεται…..!!!
Κάθε δήμος ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ ………….να λειτουργήσει τουλάχιστον ένα ΜΟΝΤΕΡΝΩΝ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΚΛΟΥΒΙΑ ΚΑΙ «NO – KILL» καταφύγιο με ιατρείο μικρών ζώων εντός του καταφύγιου αυτού.
Για δήμους μικρότερους των 3.000 κατοίκων πρέπει να υπάρχει διάταξη που να τους υποχρεώνει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ να έχουν ετήσια σύμβαση με κτηνίατρο για περίθαλψη κ στείρωση αδέσποτων. Διαφορετικά η κατάσταση στους δρόμους θα είναι πάντα μη διαχειρήσιμη εις βάρος της «πολιτιστικής εικόνας» της χώρας.
Το 2018, ζητήθηκαν από το ΥΠΑΑΤ, να αποστείλουν οι Δήμοι τα παραστατικά που αφορούσαν περισυλλογή, εμβολιασμούς και στειρώσεις που είχαν πραγματοποιήσει. ΟΥΔΕΙΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΗΚΕ. Οι «ημέτεροι»των περισσότερων δημάρχων ανελάμβαναν τα έργα χωρίς στοιχειώδη εκπαίδευση και έλεγχο. Οι 5-μελεις επιτροπές δεν είχαν δικαίωμα έλεγχου πάνω σε αυτά τα παραστατικά, και το «ξεκοκάλισμα» των πιστώσεων γινόταν ανεξέλεγκτα, παρολες τις επώνυμες καταγγελίες στις κατά τόπους ΔΑΟΚ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ!!!
· 1) Άρθρο 7, παρ. 5 βαγ: Θα πρέπει να αναδιατυπωθεί η παράγραφος ώστε να συσχετιστεί με την παράγραφο 8 καθώς η υποβολή σε ευθανασία ενός ζώου θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα μιας κλινικής εξέτασης – όπως λανθασμένα αναφέρεται στην συγκεκριμένη παράγραφο – αλλά συνέπεια της απόφασης της Πενταμελούς Επιτροπής και όσων διαδικαστικά ορίζονται στην παράγραφο 8.
2) Άρθρο 7, παρ.8: Σε ότι αφορά την σύνθεση της Πενταμελούς Επιτροπής θα πρέπει να αφαιρεθεί η δυνατότητα αντικατάστασης του πιστοποιημένου Εκπαιδευτή σκύλων από εκπαιδευμένο υπάλληλο του οικείου Δήμου. Σε καμία περίπτωση η όποια εκπαίδευση ενός δημοτικού υπαλλήλου- που είναι απορίας άξιο από πού θα την λάβει- δεν μπορεί να υποκαταστήσει έναν Εκπαιδευτή σκύλων και να τον καταστήσει ικανό να λάβει απόφαση για την επικινδυνότητα και εντέλει την τύχη ενός ζώου που κινδυνεύει να υποβληθεί σε ευθανασία. Εξάλλου η αναγκαιότητα συμμετοχής του Εκπαιδευτή στην Επιτροπή έγκειται στο ότι είναι ο μοναδικός βάσει των εξειδικευμένων γνώσεων του που μπορεί να αποφανθεί αν η όποια ανησυχητική και τυχόν αντικοινωνική συμπεριφορά ενός ζώου μπορεί να αντιστραφεί και να εξαλειφθεί.
· ΕΠΙΣΗΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ΚΑΙ ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΒΛΕΠΟΝΤΑΙ ποινικές και διοικητικές κυρώσεις στους Δημάρχους και στους Αρμοδίους Αντιδημάρχους (ως φυσικά πρόσωπα).
Σε έγγραφό του ο Συνήγορος του Πολίτη, με ημερομηνία 2/6/2017 , προτείνει νομοθετική πρόβλεψη για την επιβολή κυρώσεων στους Δήμους που δεν λαμβάνουν τα απαιτούμενα μέτρα για την εφαρμογή της νομοθεσίας περί αδέσποτων ζώων συντροφιάς.
Όσο για τις ποινές του άρθρου 39 παράγραφος 9, πρώτον δεν είναι προσωπικές ποινές, στην ουσία τιμωρούμε τους δημότες που περιμένουν τα συγκεκριμένα έργα και δεύτερον θα στοχοποιηθούν για ακόμη μία φορά τα ζώα.
Η παντελής έλλειψη και πάλι κυρώσεων στους Δήμους ,ποινικών και διοικητικών θα οδηγήσουν νομοτελειακά στην συνέχιση της ίδιας κατάστασης!!!!!!!
Οι δήθεν περικοπές χρηματοδότησης των Δήμων που ΔΥΝΑΤΑΙ (!) να αποφασίσει η Επιτροπή παρακολούθησης ,της οποίας η σύνθεση με δυο μάλιστα εκπροσώπους των Δήμων και μειοψηφία του ενός έναντι 6 του φιλοζωικου φορέα μαθηματικά και πάλι θα οδηγήσει στο να μην γίνεται καμία περικοπή χρηματοδότησης χάριν των ζώων και οι Δήμοι θα συνεχίσουν να αυθαιρετούν .
20 Μαΐου 2021, 12:26 | ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΚΡΙΤΣΩΤΑΚΗ

Μόνιμος Σύνδεσμος

Άρθρο 7, Αρμοδιότητες και υποχρεώσεις των δήμων
· Αυτή είναι η έκθεση για την διαχείριση των αδέσποτων σκύλων στην Ευρώπη, των WSPA και RSPCA μεγάλων διεθνών φιλοζωικών οργανώσεων.
https://www.rspca.org.uk/documents/1494939/0/Stray+dog+and+cat+control+practices+in+Europe+%28WSPA-RSPCA2007%29.pdf/ca537209-64e2-881a-b36d-6abd3795679d?t=1556901393627
Στην παράγραφο 3.3.3.iii παραθέτει τις μεθόδους διαχείρισης των αδέσποτων σκύλων στην Ευρώπη.
Περιγράφει ξεκάθαρα πως η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που χρησιμοποιεί το πρωτόκολλο «Σύλληψη-στείρωση – απελευθέρωση» και το οποίο καταγράφεται σαν προβληματικό καθότι έμμεσα παροτρύνει τους κηδεμόνες των σκύλων, να τους εγκαταλείπουν σε δημόσιες περιοχές καθώς γνωρίζουν πως αυτοί θα έχουν ιδιωτική ή δημοτική φροντίδα.
Οι φιλοζωικοί αυτοί κολοσσοί, οι RSPCA και WSPA, τεράστιοι σε μέγεθος και εμπειρία, κατέγραψαν σε δύο σειρές όλη την παθογένεια της Ελληνικής νομοθεσίας όσο αφορά στους αδέσποτους σκύλους που είναι το άρθρο 7 που προβλέπει ότι…» όταν ο σκύλος είναι υγιείς και στειρωμένος και δεν υπάρχει ενδιαφέρον για να υιοθετηθεί, μπορούμε να τον απελευθερώνουμε στο φυσικό του περιβάλλον» , δηλαδή στο αστικό περιβάλλον.
Αυτή είναι η μεγαλύτερη αστοχία του νόμου, αυτή η πρακτική δημιουργεί την τάση για να εγκαταλείπουν οι Έλληνες με ευκολία τους σκύλους τους και να έχουμε σήμερα το πανευρωπαϊκό ρεκόρ στον αριθμό των αδέσποτων που είναι περισσότεροι από 2 εκατομμύρια.

Αυτή η πρακτική δημιουργεί τον τεράστιο αριθμό αδέσποτων, το τεράστιο αριθμό των κακοποιήσεων των ζώων και τον τεράστιο αριθμό των επιθέσεων σκύλων σε συμπολίτες μας. Είναι αναμενόμενο όταν υπάρχουν χιλιάδες αδέσποτοι σκύλοι ελεύθεροι μέσα στις πόλεις να έρθουν σε σύγκρουση με την ευζωία των ανθρώπων και τότε δυστυχώς τα ζώα είναι τα χαμένα πέφτοντας θύματα σε φόλες, σε αυτοκινητιστικά ατυχήματα, σε αρρώστιες, στην πείνα και σε επώδυνο θάνατο (φόλες, μαχαίρια, κλπ).

Στην έκθεση φαίνονται και όλες οι πρακτικές που εφαρμόζουν οι Ευρωπαϊκές χώρες. Οι πλέον πετυχημένες φιλοζωικά χώρες, συλλαμβάνουν όλα τα αδέσποτα και δεν επιτρέπουν την απελευθέρωσή τους για κανένα λόγο.
Αν θέλουμε να έχουμε έναν Ευρωπαϊκό, σύγχρονο νόμο για την διαχείριση των ζώων συντροφιάς θα πρέπει να υιοθετήσουμε αντίστοιχη νομοθετική ρύθμιση.
Εδώ κάτω το απόσπασμα από την έκθεση στο πρωτότυπο.
3.3.1.iii. Methods of stray dog control
Dogs were culled (shot) in five countries (17%) (Albania, Armenia, Azerbaijan Republic,
Moldova and Ukraine) by municipal hired contractors, as a method of choice for stray
control. However, this approach clearly did little to reduce stray numbers, indeed in all
countries where this practice was undertaken the numbers of stray dogs had increased.
One country exclusively practiced catch, neuter, release of dogs (Greece). This approach was
reported to be problematic because it appeared to result in owners “dumping” their dogs in
areas “where they knew they would be looked after”.
A further five countries (17%)
(Bulgaria, Malta, Italy, Serbia and Spain) operated catch, neuter, release in a limited number
of locations, although the reasons for this were unclear, as were the problems encountered
when adopting this approach.
· Ο δήμος ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ να συνεργάζεται ………. Και όχι Ο δήμος δύναται, με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, να συνεργάζεται…..!!!
Κάθε δήμος ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ ………….να λειτουργήσει τουλάχιστον ένα ΜΟΝΤΕΡΝΩΝ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΚΛΟΥΒΙΑ ΚΑΙ «NO – KILL» καταφύγιο με ιατρείο μικρών ζώων εντός του καταφύγιου αυτού.
Για δήμους μικρότερους των 3.000 κατοίκων πρέπει να υπάρχει διάταξη που να τους υποχρεώνει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ να έχουν ετήσια σύμβαση με κτηνίατρο για περίθαλψη κ στείρωση αδέσποτων. Διαφορετικά η κατάσταση στους δρόμους θα είναι πάντα μη διαχειρήσιμη εις βάρος της «πολιτιστικής εικόνας» της χώρας.
Το 2018, ζητήθηκαν από το ΥΠΑΑΤ, να αποστείλουν οι Δήμοι τα παραστατικά που αφορούσαν περισυλλογή, εμβολιασμούς και στειρώσεις που είχαν πραγματοποιήσει. ΟΥΔΕΙΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΗΚΕ. Οι «ημέτεροι»των περισσότερων δημάρχων ανελάμβαναν τα έργα χωρίς στοιχειώδη εκπαίδευση και έλεγχο. Οι 5-μελεις επιτροπές δεν είχαν δικαίωμα έλεγχου πάνω σε αυτά τα παραστατικά, και το «ξεκοκάλισμα» των πιστώσεων γινόταν ανεξέλεγκτα, παρολες τις επώνυμες καταγγελίες στις κατά τόπους ΔΑΟΚ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ!!!
· 1) Άρθρο 7, παρ. 5 βαγ: Θα πρέπει να αναδιατυπωθεί η παράγραφος ώστε να συσχετιστεί με την παράγραφο 8 καθώς η υποβολή σε ευθανασία ενός ζώου θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα μιας κλινικής εξέτασης – όπως λανθασμένα αναφέρεται στην συγκεκριμένη παράγραφο – αλλά συνέπεια της απόφασης της Πενταμελούς Επιτροπής και όσων διαδικαστικά ορίζονται στην παράγραφο 8.
2) Άρθρο 7, παρ.8: Σε ότι αφορά την σύνθεση της Πενταμελούς Επιτροπής θα πρέπει να αφαιρεθεί η δυνατότητα αντικατάστασης του πιστοποιημένου Εκπαιδευτή σκύλων από εκπαιδευμένο υπάλληλο του οικείου Δήμου. Σε καμία περίπτωση η όποια εκπαίδευση ενός δημοτικού υπαλλήλου- που είναι απορίας άξιο από πού θα την λάβει- δεν μπορεί να υποκαταστήσει έναν Εκπαιδευτή σκύλων και να τον καταστήσει ικανό να λάβει απόφαση για την επικινδυνότητα και εντέλει την τύχη ενός ζώου που κινδυνεύει να υποβληθεί σε ευθανασία. Εξάλλου η αναγκαιότητα συμμετοχής του Εκπαιδευτή στην Επιτροπή έγκειται στο ότι είναι ο μοναδικός βάσει των εξειδικευμένων γνώσεων του που μπορεί να αποφανθεί αν η όποια ανησυχητική και τυχόν αντικοινωνική συμπεριφορά ενός ζώου μπορεί να αντιστραφεί και να εξαλειφθεί.
· ΕΠΙΣΗΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ΚΑΙ ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΒΛΕΠΟΝΤΑΙ ποινικές και διοικητικές κυρώσεις στους Δημάρχους και στους Αρμοδίους Αντιδημάρχους (ως φυσικά πρόσωπα).
Σε έγγραφό του ο Συνήγορος του Πολίτη, με ημερομηνία 2/6/2017 , προτείνει νομοθετική πρόβλεψη για την επιβολή κυρώσεων στους Δήμους που δεν λαμβάνουν τα απαιτούμενα μέτρα για την εφαρμογή της νομοθεσίας περί αδέσποτων ζώων συντροφιάς.
Όσο για τις ποινές του άρθρου 39 παράγραφος 9, πρώτον δεν είναι προσωπικές ποινές, στην ουσία τιμωρούμε τους δημότες που περιμένουν τα συγκεκριμένα έργα και δεύτερον θα στοχοποιηθούν για ακόμη μία φορά τα ζώα.
Η παντελής έλλειψη και πάλι κυρώσεων στους Δήμους ,ποινικών και διοικητικών θα οδηγήσουν νομοτελειακά στην συνέχιση της ίδιας κατάστασης!!!!!!!
Οι δήθεν περικοπές χρηματοδότησης των Δήμων που ΔΥΝΑΤΑΙ (!) να αποφασίσει η Επιτροπή παρακολούθησης ,της οποίας η σύνθεση με δυο μάλιστα εκπροσώπους των Δήμων και μειοψηφία του ενός έναντι 6 του φιλοζωικου φορέα μαθηματικά και πάλι θα οδηγήσει στο να μην γίνεται καμία περικοπή χρηματοδότησης χάριν των ζώων και οι Δήμοι θα συνεχίσουν να αυθαιρετούν .
20 Μαΐου 2021, 12:10 | Νικόλαος Α

Μόνιμος Σύνδεσμος

Θα πρέπει η έκδοση των εγγράφων που απαιτούνται για την υλοποίηση υιοθεσίας να είναι αποκλειστική υποχρέωση των Δήμων καθώς αυτοί είναι μοναδικοί αρμόδιοι για την περισυλλογή και διαχείριση των αδέσποτων ζώων. Κάθε άλλη εκχώρηση από τους Δήμους της συγκεκριμένης αρμοδιότητα ελλοχεύει πιθανές παράνομες δοσοληψίες οικονομικού χαρακτήρα.

Κάθε δήμος ή συνεργαζόμενοι δήμοι θα πρέπει να διαθέτουν, αντί των οικονομικά ασύμφορων μικρών καταφυγίων λίγων θέσεων, μεγάλες περιφραγμένες εκτάσεις εντός των οποίων θα φιλοξενείται τα αδέσποτα που θα περισυλλέγονται. Οι χώροι αυτοί θα πληρούν όλες τις προβλεπόμενες από το νόμο συνθήκες για την ευζωία τους όπως, η προστασία τους από το κρύο και τη ζέστη, η απρόσκοπτη πρόσβαση σε φαγητό και νερό και η αποτροπή ανεπιθύμητων ζευγαρωμάτων. Με τον τρόπο αυτό δεν θα χρειάζεται να γίνονται επανεντάξεις αδέσποτων, οι οποίες δεν διαφέρουν από την εγκατάλειψη, παρά μόνο θα υιοθετούνται. Επίσης με τον τρόπο αυτό αποφεύγονται τα τροχαία ατυχήματα, οι κακοποιήσεις, οι φώλες αλλά και διασφαλίζεται η δημόσια υγεία και ασφάλεια.

Θα πρέπει η ιδιοκτησία ενός αδέσποτου να ανήκει μόνο στους Δήμους οι οποίοι θα είναι υπεύθυνοι για την υλοποίηση υιοθεσίας, περισυλλογής και διαχείρισης των αδέσποτων ζώων. Κάθε άλλη εκχώρηση από τους Δήμους της συγκεκριμένης αρμοδιότητα ελλοχεύει πιθανές παράνομες δοσοληψίες οικονομικού χαρακτήρα.

Τα σημεία ταΐσματος των αδέσποτων θα πρέπει να είναι συγκεκριμένα και να μην επιτρέπεται το τάισμα οπουδήποτε διότι έτσι αναιρούνται οι εξαιρούμενες περιοχές επανένταξης.

Τα αδέσποτα θα πρέπει να φιλοξενούνται σε δημοτικές δομές και να διαχειρίζονται αποκλειστικά από τους δήμους καθώς η προσωρινή ιδιοκτησία ενός αδέσποτου ανήκει μόνο στους Δήμους οι οποίοι θα είναι υπεύθυνοι για την υλοποίηση υιοθεσίας, περισυλλογής και διαχείρισης τους. Κάθε άλλη εκχώρηση από τους Δήμους της αρμοδιοτήτων ελλοχεύει πιθανές παράνομες δοσοληψίες οικονομικού χαρακτήρα. Με τον τρόπο αυτό αποφεύγεται να χρησιμοποιούνται χρήματα των δημοτών για στειρώσεις και περιθάλψεις δεσποζόντων ζώων που θα παρουσιάζονται ως αδέσποτα και είναι αντιδεοντολογικό για τους ιδιώτες κτηνίατρους.

Θα πρέπει στην πενταμελή επιτροπή να μετέχει ισότιμα εκπρόσωπος των κυνηγετικών οργανώσεων (όπως προβλεπόταν και παλιότερα), καθώς πρόκειται για αναγνωρισμένους φορείς από την Ελληνική πολιτεία που διαθέτουν αρμόδια ανακριτικά όργανα εξοπλισμένα με τα απαραίτητα μέσα για την πραγματοποίηση των απαραίτητων ελέγχων σύμφωνα με το άρθρο 22 του παρόντος και στα οποία έχει δοθεί η αρμοδιότητα αυτή από την πολιτεία.
20 Μαΐου 2021, 12:40 | ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΑΝΤΟΡΙΝΑΙΟΥ

Μόνιμος Σύνδεσμος

Άρθρο 7, Αρμοδιότητες και υποχρεώσεις των δήμων

· Αυτή είναι η έκθεση για την διαχείριση των αδέσποτων σκύλων στην Ευρώπη, των WSPA και RSPCA μεγάλων διεθνών φιλοζωικών οργανώσεων.
https://www.rspca.org.uk/documents/1494939/0/Stray+dog+and+cat+control+practices+in+Europe+%28WSPA-RSPCA2007%29.pdf/ca537209-64e2-881a-b36d-6abd3795679d?t=1556901393627
Στην παράγραφο 3.3.3.iii παραθέτει τις μεθόδους διαχείρισης των αδέσποτων σκύλων στην Ευρώπη.
Περιγράφει ξεκάθαρα πως η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που χρησιμοποιεί το πρωτόκολλο «Σύλληψη-στείρωση – απελευθέρωση» και το οποίο καταγράφεται σαν προβληματικό καθότι έμμεσα παροτρύνει τους κηδεμόνες των σκύλων, να τους εγκαταλείπουν σε δημόσιες περιοχές καθώς γνωρίζουν πως αυτοί θα έχουν ιδιωτική ή δημοτική φροντίδα.
Οι φιλοζωικοί αυτοί κολοσσοί, οι RSPCA και WSPA, τεράστιοι σε μέγεθος και εμπειρία, κατέγραψαν σε δύο σειρές όλη την παθογένεια της Ελληνικής νομοθεσίας όσο αφορά στους αδέσποτους σκύλους που είναι το άρθρο 7 που προβλέπει ότι…» όταν ο σκύλος είναι υγιείς και στειρωμένος και δεν υπάρχει ενδιαφέρον για να υιοθετηθεί, μπορούμε να τον απελευθερώνουμε στο φυσικό του περιβάλλον» , δηλαδή στο αστικό περιβάλλον.
Αυτή είναι η μεγαλύτερη αστοχία του νόμου, αυτή η πρακτική δημιουργεί την τάση για να εγκαταλείπουν οι Έλληνες με ευκολία τους σκύλους τους και να έχουμε σήμερα το πανευρωπαϊκό ρεκόρ στον αριθμό των αδέσποτων που είναι περισσότεροι από 2 εκατομμύρια.

Αυτή η πρακτική δημιουργεί τον τεράστιο αριθμό αδέσποτων, το τεράστιο αριθμό των κακοποιήσεων των ζώων και τον τεράστιο αριθμό των επιθέσεων σκύλων σε συμπολίτες μας. Είναι αναμενόμενο όταν υπάρχουν χιλιάδες αδέσποτοι σκύλοι ελεύθεροι μέσα στις πόλεις να έρθουν σε σύγκρουση με την ευζωία των ανθρώπων και τότε δυστυχώς τα ζώα είναι τα χαμένα πέφτοντας θύματα σε φόλες, σε αυτοκινητιστικά ατυχήματα, σε αρρώστιες, στην πείνα και σε επώδυνο θάνατο (φόλες, μαχαίρια, κλπ).

Στην έκθεση φαίνονται και όλες οι πρακτικές που εφαρμόζουν οι Ευρωπαϊκές χώρες. Οι πλέον πετυχημένες φιλοζωικά χώρες, συλλαμβάνουν όλα τα αδέσποτα και δεν επιτρέπουν την απελευθέρωσή τους για κανένα λόγο.
Αν θέλουμε να έχουμε έναν Ευρωπαϊκό, σύγχρονο νόμο για την διαχείριση των ζώων συντροφιάς θα πρέπει να υιοθετήσουμε αντίστοιχη νομοθετική ρύθμιση.
Εδώ κάτω το απόσπασμα από την έκθεση στο πρωτότυπο.
3.3.1.iii. Methods of stray dog control
Dogs were culled (shot) in five countries (17%) (Albania, Armenia, Azerbaijan Republic,
Moldova and Ukraine) by municipal hired contractors, as a method of choice for stray
control. However, this approach clearly did little to reduce stray numbers, indeed in all
countries where this practice was undertaken the numbers of stray dogs had increased.
One country exclusively practiced catch, neuter, release of dogs (Greece). This approach was
reported to be problematic because it appeared to result in owners “dumping” their dogs in
areas “where they knew they would be looked after”.
A further five countries (17%)
(Bulgaria, Malta, Italy, Serbia and Spain) operated catch, neuter, release in a limited number
of locations, although the reasons for this were unclear, as were the problems encountered
when adopting this approach.
· Ο δήμος ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ να συνεργάζεται ………. Και όχι Ο δήμος δύναται, με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, να συνεργάζεται…..!!!
Κάθε δήμος ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ ………….να λειτουργήσει τουλάχιστον ένα ΜΟΝΤΕΡΝΩΝ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΚΛΟΥΒΙΑ ΚΑΙ «NO – KILL» καταφύγιο με ιατρείο μικρών ζώων εντός του καταφύγιου αυτού.
Για δήμους μικρότερους των 3.000 κατοίκων πρέπει να υπάρχει διάταξη που να τους υποχρεώνει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ να έχουν ετήσια σύμβαση με κτηνίατρο για περίθαλψη κ στείρωση αδέσποτων. Διαφορετικά η κατάσταση στους δρόμους θα είναι πάντα μη διαχειρήσιμη εις βάρος της «πολιτιστικής εικόνας» της χώρας.
Το 2018, ζητήθηκαν από το ΥΠΑΑΤ, να αποστείλουν οι Δήμοι τα παραστατικά που αφορούσαν περισυλλογή, εμβολιασμούς και στειρώσεις που είχαν πραγματοποιήσει. ΟΥΔΕΙΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΗΚΕ. Οι «ημέτεροι»των περισσότερων δημάρχων ανελάμβαναν τα έργα χωρίς στοιχειώδη εκπαίδευση και έλεγχο. Οι 5-μελεις επιτροπές δεν είχαν δικαίωμα έλεγχου πάνω σε αυτά τα παραστατικά, και το «ξεκοκάλισμα» των πιστώσεων γινόταν ανεξέλεγκτα, παρολες τις επώνυμες καταγγελίες στις κατά τόπους ΔΑΟΚ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ!!!
· 1) Άρθρο 7, παρ. 5 βαγ: Θα πρέπει να αναδιατυπωθεί η παράγραφος ώστε να συσχετιστεί με την παράγραφο 8 καθώς η υποβολή σε ευθανασία ενός ζώου θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα μιας κλινικής εξέτασης – όπως λανθασμένα αναφέρεται στην συγκεκριμένη παράγραφο – αλλά συνέπεια της απόφασης της Πενταμελούς Επιτροπής και όσων διαδικαστικά ορίζονται στην παράγραφο 8.
2) Άρθρο 7, παρ.8: Σε ότι αφορά την σύνθεση της Πενταμελούς Επιτροπής θα πρέπει να αφαιρεθεί η δυνατότητα αντικατάστασης του πιστοποιημένου Εκπαιδευτή σκύλων από εκπαιδευμένο υπάλληλο του οικείου Δήμου. Σε καμία περίπτωση η όποια εκπαίδευση ενός δημοτικού υπαλλήλου- που είναι απορίας άξιο από πού θα την λάβει- δεν μπορεί να υποκαταστήσει έναν Εκπαιδευτή σκύλων και να τον καταστήσει ικανό να λάβει απόφαση για την επικινδυνότητα και εντέλει την τύχη ενός ζώου που κινδυνεύει να υποβληθεί σε ευθανασία. Εξάλλου η αναγκαιότητα συμμετοχής του Εκπαιδευτή στην Επιτροπή έγκειται στο ότι είναι ο μοναδικός βάσει των εξειδικευμένων γνώσεων του που μπορεί να αποφανθεί αν η όποια ανησυχητική και τυχόν αντικοινωνική συμπεριφορά ενός ζώου μπορεί να αντιστραφεί και να εξαλειφθεί.
· ΕΠΙΣΗΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ΚΑΙ ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΒΛΕΠΟΝΤΑΙ ποινικές και διοικητικές κυρώσεις στους Δημάρχους και στους Αρμοδίους Αντιδημάρχους (ως φυσικά πρόσωπα).
Σε έγγραφό του ο Συνήγορος του Πολίτη, με ημερομηνία 2/6/2017 , προτείνει νομοθετική πρόβλεψη για την επιβολή κυρώσεων στους Δήμους που δεν λαμβάνουν τα απαιτούμενα μέτρα για την εφαρμογή της νομοθεσίας περί αδέσποτων ζώων συντροφιάς.
Όσο για τις ποινές του άρθρου 39 παράγραφος 9, πρώτον δεν είναι προσωπικές ποινές, στην ουσία τιμωρούμε τους δημότες που περιμένουν τα συγκεκριμένα έργα και δεύτερον θα στοχοποιηθούν για ακόμη μία φορά τα ζώα.
Η παντελής έλλειψη και πάλι κυρώσεων στους Δήμους ,ποινικών και διοικητικών θα οδηγήσουν νομοτελειακά στην συνέχιση της ίδιας κατάστασης!!!!!!!
Οι δήθεν περικοπές χρηματοδότησης των Δήμων που ΔΥΝΑΤΑΙ (!) να αποφασίσει η Επιτροπή παρακολούθησης ,της οποίας η σύνθεση με δυο μάλιστα εκπροσώπους των Δήμων και μειοψηφία του ενός έναντι 6 του φιλοζωικου φορέα μαθηματικά και πάλι θα οδηγήσει στο να μην γίνεται καμία περικοπή χρηματοδότησης χάριν των ζώων και οι Δήμοι θα συνεχίσουν να αυθαιρετούν .
20 Μαΐου 2021, 12:02 | ΑΡΓΥΡΩ ΚΑΡΠΟΥΖΑ

Μόνιμος Σύνδεσμος

Tάσσομαι υπέρ των θέσεων του φιλοζωικού σωματείου Αδέσποτοι Εθελοντές Λάρισας.
Παρ. 1: Να προστεθεί η “επανένταξη”
Παρ. 2: Στο Νομοσχέδιο αναφέρεται «Ο Δήμος δύναται να συνεργάζεται […] με φιλοζωικά σωματεία». Θα έπρεπε να είναι ο Δήμος «οφείλει» να συνεργάζεται. Επίσης, για ποιο λόγο απαγορεύεται η συνεργασία ενός φιλοζωικού με το Δήμο αν δεν υπάρχει καταφύγιο ζώων συντροφιάς; Για ένα σωματείο που αποτελείται από εθελοντές, τα έξοδα κατασκευής και συντήρησης ενός καταφυγίου, είναι ανυπέρβλητα και μάλιστα λύνουν μόνο ένα μέρος του προβλήματος, αφού γάτες, κουτάβια, μωρά γατάκια, φοβικά κλπ., πάλι θα πρέπει να φιλοξενούνται στα σπίτια εθελοντών. Καταλαβαίνουμε γιατί μπορεί να είναι χρήσιμος ένας τέτοιος χώρος και γιατί πρέπει να υπάρχουν οι συγκεκριμένες προδιαγραφές για το καλό των ζώων, εφόσον αυτόν ο χώρος υπάρχει, όμως αδυνατούμε να κατανοήσουμε γιατί πρέπει να είναι προϋπόθεση για να μπορεί ένα σωματείο να συνεργαστεί με το Δήμο και να έχει νόμιμη δράση.
Παρ. 3: Αναφέρεται στο Νομοσχέδιο ότι ο Δήμος δύναται, ανάλογα με τις ανάγκες του, να συμβάλλεται με νομίμως αδειοδοτημένα καταφύγια και ότι η υποχρέωση της παρούσας δεν υφίσταται για δήμους με πληθυσμό μικρότερο των τριών χιλιάδων (3.000) κατοίκων. Η λέξη «δύναται» όμως, αντιφάσκει με την «υποχρέωση». Τελικά τι από τα δύο είναι; Κι αν οι Δήμοι μπορούν να εξαιρεθούν από την υποχρέωση όταν ο πληθυσμός είναι μικρός, γιατί δεν μπορούν αντιστοίχως και οι φιλοζωικές;
Παρ. 5δ: Την ευθύνη για τη σίτιση των επανεντασσώμενων αδέσποτων ζώων έχουν οι δήμοι. Τα συνεργαζόμενα φιλοζωικά δύναται να βοηθάνε στη φροντίδα και σίτιση αλλά όπως διατυπώνεται θεωρείται υποχρέωση που πρέπει τα φιλοζωικά σωματεία να αναταποκριθούν είτε έχουν δωρεές είτε όχι.
Παρ.6: Η περισυλλογή και η μεταφορά αδέσποτου ζώου επιτρέπεται από φιλοζωικά που διαθέτουν καταφύγια και από μεμονωμένους πολίτες (εφόσον θέλουν να καλύψουν το κόστος του κτηνιάτρου) αλλά δεν επιτρέπεται σε φιλοζωικά που δεν διαθέτουν καταφύγια. Ζητάμε να προστεθεί η δυνατότητα περισυλλογής και μεταφοράς σε κτηνίατρο αδέσποτου ζώου (εφόσον θέλει να καλύψει το κόστος του κτηνιάτρου) και σε φιλοζωικά σωματεία που δεν διαθέτουν καταφύγιο. Αν ένας πολίτης μπορεί να βοηθήσει ένα αδέσποτο ζώο τότε πρέπει να επιτραπεί και σε ένα φιλοζωικό σωματείο χωρίς καταφύγιο.
Παρ. 8: Η Πενταμελής Επιτροπή του Δήμου θα πρέπει να συγκροτείται όπως ορίζει ο Νόμος κι όχι ανάλογα με τις επιθυμίες του κάθε Δημάρχου. Συμφωνούμε με την ΠΡΟΤΑΣΗ των ΠΦΠΟ – Ζωοφιλική Ομοσπονδία Σωματείων Αττικής και Σαρωνικού για τα παρακάτω: 1. τη χρηματοδότηση των Δήμων τουλάχιστον κατά 80% και με βάση τις πραγματικές ανάγκες 2. την απεμπλοκή των πενταμελών επιτροπών από τους Δήμους 3. τη δημιουργία νέας υπηρεσίας στους Δήμους με αντικείμενο την ανάπτυξη της φιλοζωικής κουλτούρας 4. τη δημιουργία Δομών-Δημοτικών Κλινών – έναντι των καταφυγίων που μπορεί να καταλήξουν να είναι «κολαστήρια», όπως έχουμε δει να γίνεται επανειλημμένα σε πολλά σημεία της Ελλάδας
20 Μαΐου 2021, 12:53 | ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΝΑΣ

Μόνιμος Σύνδεσμος

Tάσσομαι υπέρ των θέσεων του φιλοζωικού σωματείου Αδέσποτοι Εθελοντές Λάρισας.
Παρ. 1: Να προστεθεί η “επανένταξη”
Παρ. 2: Στο Νομοσχέδιο αναφέρεται «Ο Δήμος δύναται να συνεργάζεται […] με φιλοζωικά σωματεία». Θα έπρεπε να είναι ο Δήμος «οφείλει» να συνεργάζεται. Επίσης, για ποιο λόγο απαγορεύεται η συνεργασία ενός φιλοζωικού με το Δήμο αν δεν υπάρχει καταφύγιο ζώων συντροφιάς; Για ένα σωματείο που αποτελείται από εθελοντές, τα έξοδα κατασκευής και συντήρησης ενός καταφυγίου, είναι ανυπέρβλητα και μάλιστα λύνουν μόνο ένα μέρος του προβλήματος, αφού γάτες, κουτάβια, μωρά γατάκια, φοβικά κλπ., πάλι θα πρέπει να φιλοξενούνται στα σπίτια εθελοντών. Καταλαβαίνουμε γιατί μπορεί να είναι χρήσιμος ένας τέτοιος χώρος και γιατί πρέπει να υπάρχουν οι συγκεκριμένες προδιαγραφές για το καλό των ζώων, εφόσον αυτόν ο χώρος υπάρχει, όμως αδυνατούμε να κατανοήσουμε γιατί πρέπει να είναι προϋπόθεση για να μπορεί ένα σωματείο να συνεργαστεί με το Δήμο και να έχει νόμιμη δράση.
Παρ. 3: Αναφέρεται στο Νομοσχέδιο ότι ο Δήμος δύναται, ανάλογα με τις ανάγκες του, να συμβάλλεται με νομίμως αδειοδοτημένα καταφύγια και ότι η υποχρέωση της παρούσας δεν υφίσταται για δήμους με πληθυσμό μικρότερο των τριών χιλιάδων (3.000) κατοίκων. Η λέξη «δύναται» όμως, αντιφάσκει με την «υποχρέωση». Τελικά τι από τα δύο είναι; Κι αν οι Δήμοι μπορούν να εξαιρεθούν από την υποχρέωση όταν ο πληθυσμός είναι μικρός, γιατί δεν μπορούν αντιστοίχως και οι φιλοζωικές;
Παρ. 5δ: Την ευθύνη για τη σίτιση των επανεντασσώμενων αδέσποτων ζώων έχουν οι δήμοι. Τα συνεργαζόμενα φιλοζωικά δύναται να βοηθάνε στη φροντίδα και σίτιση αλλά όπως διατυπώνεται θεωρείται υποχρέωση που πρέπει τα φιλοζωικά σωματεία να αναταποκριθούν είτε έχουν δωρεές είτε όχι.
Παρ.6: Η περισυλλογή και η μεταφορά αδέσποτου ζώου επιτρέπεται από φιλοζωικά που διαθέτουν καταφύγια και από μεμονωμένους πολίτες (εφόσον θέλουν να καλύψουν το κόστος του κτηνιάτρου) αλλά δεν επιτρέπεται σε φιλοζωικά που δεν διαθέτουν καταφύγια. Ζητάμε να προστεθεί η δυνατότητα περισυλλογής και μεταφοράς σε κτηνίατρο αδέσποτου ζώου (εφόσον θέλει να καλύψει το κόστος του κτηνιάτρου) και σε φιλοζωικά σωματεία που δεν διαθέτουν καταφύγιο. Αν ένας πολίτης μπορεί να βοηθήσει ένα αδέσποτο ζώο τότε πρέπει να επιτραπεί και σε ένα φιλοζωικό σωματείο χωρίς καταφύγιο.
Παρ. 8: Η Πενταμελής Επιτροπή του Δήμου θα πρέπει να συγκροτείται όπως ορίζει ο Νόμος κι όχι ανάλογα με τις επιθυμίες του κάθε Δημάρχου. Συμφωνούμε με την ΠΡΟΤΑΣΗ των ΠΦΠΟ – Ζωοφιλική Ομοσπονδία Σωματείων Αττικής και Σαρωνικού για τα παρακάτω: 1. τη χρηματοδότηση των Δήμων τουλάχιστον κατά 80% και με βάση τις πραγματικές ανάγκες 2. την απεμπλοκή των πενταμελών επιτροπών από τους Δήμους 3. τη δημιουργία νέας υπηρεσίας στους Δήμους με αντικείμενο την ανάπτυξη της φιλοζωικής κουλτούρας 4. τη δημιουργία Δομών-Δημοτικών Κλινών – έναντι των καταφυγίων που μπορεί να καταλήξουν να είναι «κολαστήρια», όπως έχουμε δει να γίνεται επανειλημμένα σε πολλά σημεία της Ελλάδας
20 Μαΐου 2021, 12:08 | Μαρία Καρπούζα

Μόνιμος Σύνδεσμος

Tάσσομαι υπέρ των θέσεων του φιλοζωικού σωματείου Αδέσποτοι Εθελοντές Λάρισας.
Παρ. 1: Να προστεθεί η “επανένταξη”
Παρ. 2: Στο Νομοσχέδιο αναφέρεται «Ο Δήμος δύναται να συνεργάζεται […] με φιλοζωικά σωματεία». Θα έπρεπε να είναι ο Δήμος «οφείλει» να συνεργάζεται. Επίσης, για ποιο λόγο απαγορεύεται η συνεργασία ενός φιλοζωικού με το Δήμο αν δεν υπάρχει καταφύγιο ζώων συντροφιάς; Για ένα σωματείο που αποτελείται από εθελοντές, τα έξοδα κατασκευής και συντήρησης ενός καταφυγίου, είναι ανυπέρβλητα και μάλιστα λύνουν μόνο ένα μέρος του προβλήματος, αφού γάτες, κουτάβια, μωρά γατάκια, φοβικά κλπ., πάλι θα πρέπει να φιλοξενούνται στα σπίτια εθελοντών. Καταλαβαίνουμε γιατί μπορεί να είναι χρήσιμος ένας τέτοιος χώρος και γιατί πρέπει να υπάρχουν οι συγκεκριμένες προδιαγραφές για το καλό των ζώων, εφόσον αυτόν ο χώρος υπάρχει, όμως αδυνατούμε να κατανοήσουμε γιατί πρέπει να είναι προϋπόθεση για να μπορεί ένα σωματείο να συνεργαστεί με το Δήμο και να έχει νόμιμη δράση.
Παρ. 3: Αναφέρεται στο Νομοσχέδιο ότι ο Δήμος δύναται, ανάλογα με τις ανάγκες του, να συμβάλλεται με νομίμως αδειοδοτημένα καταφύγια και ότι η υποχρέωση της παρούσας δεν υφίσταται για δήμους με πληθυσμό μικρότερο των τριών χιλιάδων (3.000) κατοίκων. Η λέξη «δύναται» όμως, αντιφάσκει με την «υποχρέωση». Τελικά τι από τα δύο είναι; Κι αν οι Δήμοι μπορούν να εξαιρεθούν από την υποχρέωση όταν ο πληθυσμός είναι μικρός, γιατί δεν μπορούν αντιστοίχως και οι φιλοζωικές;
Παρ. 5δ: Την ευθύνη για τη σίτιση των επανεντασσώμενων αδέσποτων ζώων έχουν οι δήμοι. Τα συνεργαζόμενα φιλοζωικά δύναται να βοηθάνε στη φροντίδα και σίτιση αλλά όπως διατυπώνεται θεωρείται υποχρέωση που πρέπει τα φιλοζωικά σωματεία να αναταποκριθούν είτε έχουν δωρεές είτε όχι.
Παρ.6: Η περισυλλογή και η μεταφορά αδέσποτου ζώου επιτρέπεται από φιλοζωικά που διαθέτουν καταφύγια και από μεμονωμένους πολίτες (εφόσον θέλουν να καλύψουν το κόστος του κτηνιάτρου) αλλά δεν επιτρέπεται σε φιλοζωικά που δεν διαθέτουν καταφύγια. Ζητάμε να προστεθεί η δυνατότητα περισυλλογής και μεταφοράς σε κτηνίατρο αδέσποτου ζώου (εφόσον θέλει να καλύψει το κόστος του κτηνιάτρου) και σε φιλοζωικά σωματεία που δεν διαθέτουν καταφύγιο. Αν ένας πολίτης μπορεί να βοηθήσει ένα αδέσποτο ζώο τότε πρέπει να επιτραπεί και σε ένα φιλοζωικό σωματείο χωρίς καταφύγιο.
Παρ. 8: Η Πενταμελής Επιτροπή του Δήμου θα πρέπει να συγκροτείται όπως ορίζει ο Νόμος κι όχι ανάλογα με τις επιθυμίες του κάθε Δημάρχου. Συμφωνούμε με την ΠΡΟΤΑΣΗ των ΠΦΠΟ – Ζωοφιλική Ομοσπονδία Σωματείων Αττικής και Σαρωνικού για τα παρακάτω: 1. τη χρηματοδότηση των Δήμων τουλάχιστον κατά 80% και με βάση τις πραγματικές ανάγκες 2. την απεμπλοκή των πενταμελών επιτροπών από τους Δήμους 3. τη δημιουργία νέας υπηρεσίας στους Δήμους με αντικείμενο την ανάπτυξη της φιλοζωικής κουλτούρας 4. τη δημιουργία Δομών-Δημοτικών Κλινών – έναντι των καταφυγίων που μπορεί να καταλήξουν να είναι «κολαστήρια», όπως έχουμε δει να γίνεται επανειλημμένα σε πολλά σημεία της Ελλάδας
20 Μαΐου 2021, 12:56 | Ελευθερία

Μόνιμος Σύνδεσμος

Διαφωνώ με την παραχώρηση αρμοδιοτήτων από τους Δήμους σε φιλοζωικά σωματεία. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι σωματεία σφραγίδες με πραγματικά ενεργά μέλη μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού. Και βέβαια τα περισσότερα αλληλοκατηγορούνται μέσω internet και όχι μόνο. Οπωσδήποτε πρέπει να γίνει ένας σοβαρός και ενδελεχής έλεγχος σχετικά με τη νομιμότητα λειτουργίας τους, τη χρηματοδότησή και τη δραστηριότητά τους. Ο ρόλος τους στη διαχείριση των αδέσποτων πρέπει να είναι επικουρικός και όχι αποφασιστικός και ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΧΟΡΗΓΟΥΝΤΑΙ. Ας μην ξεχνάμε τι συμβαίνει με τις ΜΗΚΥΟ για τους πρόσφυγες.
Είνα πάντως στη σωστή κατεύθυνση η προϋπόθεση ότι οι φιλοζωικές πρέπει να διαθέτουν νόμιμα και αδειοδοτημένα καταφύγια και όχι χωράφια ή εγκαταλειμμένα οικήματα στα οποία στοιβάζουν ζώα.
Η παρακολούθηση των προγραμμάτων διαχείρισης αδέσποτων πρέπει να γίνεται κυρίως από φορείς του Δημοσίου και από κτηνιάτρους. Για ποιο λόγο στην πενταμελή επιτροπή να συμμετέχουν δύο μέλη φιλοζωικών; Ένα δεν είναι αρκετό;
Σε ό,τι αφορά σε αποφάσεις σχετικά με θεραπείες, ευθανασίες κλπ., οι αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται από επιτροπές αποτελούμενες ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ από κτηνιάτρους.
20 Μαΐου 2021, 12:36 | Ελευθερία Αρμακά

Μόνιμος Σύνδεσμος

Να προβλέπεται σε κάθε διάταξη που σχετίζεται με τη σύνθεση της Ειδικής Επιτροπής Παρακολούθησης ή άλλες επιτροπές του Νόμου, η εκπροσώπηση τουλάχιστον ενός μέλους της Κυνηγετικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος και τουλάχιστον ενός μέλους του Κυνολογικού Ομίλου Ελλάδος (ΚΟΕ). Είναι απαράδεκτο οι κάτοχοι του μεγαλύτερου αριθμού ιδιοκτησίας σκύλων να απουσιάζουν από την Ειδική Επιτροπή Παρακολούθησης του Νόμου.
Μέχρι να οριστούν σαφή και συγκεκριμένα κριτήρια, όροι και προϋποθέσεις για τον ορισμό ενός σωματείου ως φιλοζωικό και να ενταχθούν στα σχετικά μητρώα τα σωματεία που ενδιαφέρονται, να μην εκπροσωπείται κανένα φιλοζωικό σωματείο στην Ειδική Επιτροπή παρακολούθησης, ή άλλες επιτροπές που ιδρύονται με το νέο νόμο.
Σε κάθε θέμα, συζήτηση και θεσμική διαδικασία που σχετίζεται άμεσα ή έμμεσα με τη συγκεκριμένη κατηγορία σκύλου εργασίας, να συμμετέχει τουλάχιστον ένας εκπρόσωπος που σχετίζεται άμεσα με συγκεκριμένες κατηγορίες ζώων εργασίας π.χ. η Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδος για τα κυνηγετικά σκυλιά, εκπρόσωποι των κτηνοτρόφων για τα ποιμενικά σκυλιά, εκπρόσωποι των σωμάτων ασφαλείας για σκύλους έρευνας και διάσωσης κ.ο.κ.
20 Μαΐου 2021, 12:04 | Φερτάκης Γιώργος

Μόνιμος Σύνδεσμος

Οχι στον εγκλεισμό υγιών ζώων σε δομές. Συμφωνώ με τις προτάσεις της ΠΦΠΟ
20 Μαΐου 2021, 11:38 | daf

Μόνιμος Σύνδεσμος

ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ της Πανελλαδικής Φιλοζωικής Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας και της Ζωοφιλικής Ομοσπονδίας Σωματείων Αττικής και Σαρωνικού
20 Μαΐου 2021, 11:28 | Alex

Μόνιμος Σύνδεσμος

Γιατί παιδεύεστε με βαγ και γαβ; Ρωτήστε τον αντιδήμαρχο Σαρωνικού να σας πει πώς λύνεται το πρόβλημα των αδέσποτων. Κανένα καταφύγιο. Όλα τα σκυλιά στον δρόμο. Ποτίστρες και ταΐστρες παντού ακόμα και σε σημεία όπου δεν υπάρχουν αδέσποτα. Τις καλοκαιρινές μας νύχτες απολαμβάνομε κονσέρτα γαυγίσματος με τα αδέσποτα ελεύθερα στην παραλιακή λεωφόρο. Αυτό κορυφώνεται στις 3.30 τα ξημερώματα όταν κλείνουν τα μπαράκια. Δεν είναι τυχαίο ότι βραβεύτηκε για την επιτυχία του. Η αθηναϊκή ριβιέρα τους μάρανε.
20 Μαΐου 2021, 11:53 | Φιλοζωικη Ένωση Μαλεσίνας Η φωνή των αδέσποτων

Μόνιμος Σύνδεσμος

🔵1. Όχι στον εγκλεισμό υγιών ενήλικων ζώων σε καταφύγια- όχι στις αυθαίρετες ευθανασίες
Είναι απαράδεκτο να εισάγεται ο εγκλεισμός υγιών ενήλικων ζώων σε καταφύγιο που είναι αντίθετος με την ευζωία των ζώων και ανώφελος στο βαθμό που ο αριθμός των αδέσποτων είναι τεράστιος και διαρκώς εγκαταλείπονται νέα. Για τους λόγους αυτούς απαγορεύεται με βάση την υφιστάμενη νομοθεσία. Τα ζώα, όπως προβλέπεται σήμερα, πρέπει να περισυλλέγονται, να στειρώνονται, να εμβολιάζονται ή να θεραπεύονται και να επανεντάσσονται άμεσα. Εξαίρεση αποτελούν τα μικρά ως 5 μηνών, τα πάσχοντα από ανίατη ασθένεια και όσα έχουν κριθεί επικίνδυνα.
Είναι απαράδεκτο να εισάγεται η ευθανασία με την παρακάτω διάταξη
Η περίοδος των τριάντα (30) ημερών δεν απαιτείται να τηρηθεί αν συντρέχουν κτηνιατρικοί λόγοι για άμεση ευθανασία.
ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣ το παραπανω
20 Μαΐου 2021, 11:32 | ANIMAL PLANET GR

Μόνιμος Σύνδεσμος

Η δημιουργία κρατικών δομών οφείλει να είναι μακροπρόθεσμη και δε
μπορείâ να στηρίζεται στα φιλοζωικάâσωματεία και οργανώσεις μη κερδοσκοπικούâ
χαρακτήρα που όταν πάψουν να υπάρχουν αδέσποτα δε θα έχουν πλέον λόγο
ύπαρξης. Το να βασιστεί το Κράτος σε αντίστοιχα σωματεία και οργανώσεις αναιρεί
τον ίδιο το ρόλο της Κρατικής Μέριμνας.
20 Μαΐου 2021, 11:45 | Θανάσης Δημητριάδης

Μόνιμος Σύνδεσμος

«1. Οι δήμοι υποχρεούνται να διαθέτουν ολοκληρωμένο επιχειρησιακό πρόγραμμα διαχείρισης των αδέσποτων ζώων, σύμφωνα με τα οριζόμενα στην παρ. 2 του άρθρου 3, το οποίο περιλαμβάνει κατ’ ελάχιστον (α) την περισυλλογή, (β) την παροχή κτηνιατρικής περίθαλψης, (γ) την ηλεκτρονική σήμανση και την καταγραφή στο ΕΜΖΣ, (δ) τη στείρωση και (ε) την υιοθεσία τους.»
Να προστεθεί στο τέλος της παρ.1: «ή ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΕΠΑΝΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΠΕΡΙΣΥΛΛΕΧΘΗΚΑΝ». Διαφορετικά τα ζώα θα μένουν ΜΟΝΙΜΑ, ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ έγκλειστα σε κυνοκομεία!

«2. Ο δήμος δύναται, με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, να συνεργάζεται για τους σκοπούς της παρ. 1, συνάπτοντας σχετική έγγραφη συμφωνία, με φιλοζωικά σωματεία και φιλοζωικές οργανώσεις μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα…»
Στην παρ.2, η φράση «δύναται, με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου» να αντικατασταθεί με «ΟΦΕΙΛΕΙ». Διαφορετικά συνεχίζεται η ομηρία των φιλοζωικών από τους Δήμους. Στις περισσότερες περιπτώσεις το “δύναται” μεταφράζεται ως “αν θέλω” με αποτέλεσμα οι περισσότεροι δήμοι να αρνούνται τη συνεργασία.

«3.Κάθε δήμος υποχρεούται να διαθέτει, είτε ο ίδιος είτε στο πλαίσιο συνεργασίας με άλλους δήμους είτε ως μέλος συνδέσμου δήμων, τουλάχιστον ένα (1) καταφύγιο. Ο δήμος δύναται, ανάλογα με τις ανάγκες του, να συμβάλλεται με νομίμως αδειοδοτημένα καταφύγια. Η υποχρέωση της παρούσας δεν υφίσταται για δήμους με πληθυσμό μικρότερο των τριών χιλιάδων (3.000) κατοίκων.»
Η λέξη «καταφύγιο» στην α’ πρόταση της παρ.3 να αντικατασταθεί με τη φράση «ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΤΗΝΙΑΤΡΕΙΟ ΜΕ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΒΡΑΧΕΙΑΣ ΝΟΣΗΛΕΙΑΣ». Τα είδαμε τα Δημοτικά καταφύγια τόσα χρόνια, κατασπαταλούν δημόσιο χρήμα και χρησιμεύουν στους Δήμους μόνο για να εξαφανίζουν ζώα. Να μην εξαιρούνται οι Δήμοι με λιγότερους από 3.000 κατοίκους.

«5. (βαγ) Αν διαπιστωθεί από την κτηνιατρική εξέταση ότι είναι επικίνδυνα ζώα συντροφιάς ή ότι πάσχουν από ανίατη ασθένεια ή ότι είναι πλήρως ανίκανα να αυτοσυντηρηθούν λόγω γήρατος ή αναπηρίας και η διατήρησή τους στη ζωή είναι πρόδηλα αντίθετη με τους κανόνες ευζωίας τους, υποβάλλονται σε ευθανασία.»
Να προστεθεί στο τέλος της παρ. 5: «ΜΟΝΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΣΥΜΦΩΝΗ ΓΝΩΜΗ Της 5ΜΕΛΟΥΣ».Ουδεμία ευθανασία δεν θα πρέπει να επιτρέπεται, χωρίς την έγκριση της 5μελούς και θα πρέπει να καταγραφούν ρητά οι κτηνιατρικοί λόγοι που απαιτούν διαφορετική αντιμετώπιση, διαφορετικά ανοίγει ο δρόμος για αυθαίρετες ευθανασίες.

«8. Σε κάθε δήμο συγκροτείται, με απόφαση του δημάρχου, πενταμελής Επιτροπή Παρακολούθησης του επιχειρησιακού προγράμματος διαχείρισης αδέσποτων ζώων συντροφιάς… Στην Επιτροπή μετέχουν: (α) Δύο (2) μέλη που ορίζονται από φιλοζωικά σωματεία και φιλοζωικές οργανώσεις μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που είναι εγγεγραμμένα στο Μητρώο Φιλοζωικών Σωματείων και Οργανώσεων και δραστηριοποιούνται στον δήμο.»
Παρ. 8: Οι 5μελείς θα πρέπει να απεμπλακούν από τους Δήμους. Η 5μελής θα πρέπει να συγκροτείται από το Υπουργείο ή την Περιφέρεια. Οι 2 εκπρόσωποι των φιλοζωικών σωματείων θα πρέπει να ορίζονται από το σύνολο των φιλοζωικών σωματείων της κάθε Περιφέρειας, που είναι εγγεγραμμένα στο Μητρώο του ΥΠΕΣ, με μεταξύ τους ψηφοφορία.
20 Μαΐου 2021, 11:00 | ΘΟΔΩΡΗΣ Σ.

Μόνιμος Σύνδεσμος

ΣΥΝΤΑΣΣΟΜΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΦΙΛΟΖΩΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

Ειδικότερα για την παρ. 2:
Αιτούμαστε οι Δήμοι να υποχρεούνται να συνεργάζονται με φιλοζωικά σωματεία και φιλοζωικές οργανώσεις μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Προτείνουμε να αντικατασταθεί η λέξη «δύναται» από τη λέξη «οφείλει».
Ειδικότερα για την παρ. 5 περ. βαγ:
Η κρίση περί την επικινδυνότητα ενός ζώου συντροφιάς και η απόφαση περί την αναγκαιότητα πραγματοποίησης ευθανασίας σύμφωνα με την παρ. 9 περ. α ανήκει στις αρμοδιότητες της πενταμελούς Επιτροπής της παρ. 8, και όχι σε έναν μόνο κτηνίατρο. Επισημαίνουμε την παράλειψη και προτείνουμε την συμπλήρωση του άρθρου ως εξής: «Αν διαπιστωθεί από την κτηνιατρική εξέταση και με την σύμφωνη γνώμη της πενταμελούς Επιτροπής της παρ. 8, ότι είναι επικίνδυνα ζώα συντροφιάς…»
Ειδικότερα για την παρ. 6:
η προϋπόθεση διατήρησης αδειοδοτημένου καταφυγίου για τους προσωρινούς ιδιοκτήτες προκειμένου για την περισυλλογή και τη φιλοξενία αδέσποτου ζώου είναι προβληματική και υπέρμετρα επιβαρυντική για φυσικά και νομικά πρόσωπα, τα οποία, στηριζόμενα σε ίδιους πόρους και δωρεές δε θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν. Ιδίως είναι υπέρμετρη επιβάρυνση για ιδιώτες, σωματεία και οργανώσεις που διασώζουν γάτες, ζώα που μπορούν να φιλοξενηθούν κάλλιστα σε μικρότερους χώρους (κατοικίες) όπου γίνεται ταυτόχρονα προσαρμογή τους ώστε να είναι έτοιμα για μελλοντική υιοθεσία. Προτείνουμε να επιτρέπεται η περισυλλογή και η φιλοξενία αδέσποτου ζώου από εγγεγραμμένα στο μητρώο της παρ. 23 του άρθρου 2 φιλοζωικά σωματεία και φιλοζωικές οργανώσεις μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, καθώς και από ιδιώτες, ανεξαρτήτως της διατήρησης αδειοδοτημένων καταφυγίων
20 Μαΐου 2021, 11:56 | Δημήτρης Γιάννακας

Μόνιμος Σύνδεσμος

Η δημιουργία κρατικών δομών οφείλει να είναι μακροπρόθεσμη και δε
μπορεί να στηρίζεται στα φιλοζωικά σωματεία και οργανώσεις μη κερδοσκοπικού
χαρακτήρα που όταν πάψουν να υπάρχουν αδέσποτα δε θα έχουν πλέον λόγο
ύπαρξης. Το να βασιστεί το Κράτος σε αντίστοιχα σωματεία και οργανώσεις αναιρεί
τον ίδιο το ρόλο της Κρατικής Μέριμνας.
20 Μαΐου 2021, 11:26 | Γεωργία Χατζημήτρου

Μόνιμος Σύνδεσμος

Να προστεθεί στο τέλος της παρ.1: «ή ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΕΠΑΝΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΠΕΡΙΣΥΛΛΕΧΘΗΚΑΝ». Διαφορετικά τα ζώα θα μένουν ΜΟΝΙΜΑ, ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ έγκλειστα σε κυνοκομεία!

Στην παρ.2, η φράση «δύναται, με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου» να αντικατασταθεί με «ΟΦΕΙΛΕΙ». Διαφορετικά συνεχίζεται η ομηρία των φιλοζωικών από τους Δήμους. Στις περισσότερες περιπτώσεις το “δύναται” μεταφράζεται ως “αν θέλω” με αποτέλεσμα οι περισσότεροι δήμοι να αρνούνται τη συνεργασία.

Η λέξη «καταφύγιο» στην α’ πρόταση της παρ.3 να αντικατασταθεί με τη φράση «ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΤΗΝΙΑΤΡΕΙΟ ΜΕ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΒΡΑΧΕΙΑΣ ΝΟΣΗΛΕΙΑΣ». Τα είδαμε τα Δημοτικά καταφύγια τόσα χρόνια, κατασπαταλούν δημόσιο χρήμα και χρησιμεύουν στους Δήμους μόνο για να εξαφανίζουν ζώα. Να μην εξαιρούνται οι Δήμοι με λιγότερους από 3.000 κατοίκους.

Να προστεθεί στο τέλος της παρ. 5: «ΜΟΝΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΣΥΜΦΩΝΗ ΓΝΩΜΗ Της 5ΜΕΛΟΥΣ».Ουδεμία ευθανασία δεν θα πρέπει να επιτρέπεται, χωρίς την έγκριση της 5μελούς και θα πρέπει να καταγραφούν ρητά οι κτηνιατρικοί λόγοι που απαιτούν διαφορετική αντιμετώπιση, διαφορετικά ανοίγει ο δρόμος για αυθαίρετες ευθανασίες.

Παρ. 8: Οι 5μελείς θα πρέπει να απεμπλακούν από τους Δήμους. Η 5μελής θα πρέπει να συγκροτείται από το Υπουργείο ή την Περιφέρεια. Οι 2 εκπρόσωποι των φιλοζωικών σωματείων θα πρέπει να ορίζονται από το σύνολο των φιλοζωικών σωματείων της κάθε Περιφέρειας, που είναι εγγεγραμμένα στο Μητρώο του ΥΠΕΣ, με μεταξύ τους ψηφοφορία.
20 Μαΐου 2021, 11:45 | Ακριβή

Μόνιμος Σύνδεσμος

Ιδρύστε παντού δημοτικά κτηνιατρεία, ειδικές υπηρεσίες στους Δήμους στελεχωμένες με ειδικευμένα άτομα και προβλέψτε τη λειτουργία μικρών δομών προσωρινής διαβίωσης για μικρό αριθμό ζώων, μέσα στον αστικό ιστό σε κατάλληλες θέσεις (π.χ. αστικά πάρκα και άλση) με τη συνεργασία φιλοζωικών. Μην εξορίζετε τα ζώα σε δυσπρόσιτα μέρη που θα στοιβάζονται εκατοντάδες ή και χιλιάδες ζώα σε διαδημοτικά καταφύγια.
20 Μαΐου 2021, 10:36 | Ακριβή

Μόνιμος Σύνδεσμος

ΟΧΙ στην επαναφορά για 4η φορά κυνοκομείων σε βραχώδεις!!! περιοχές ,μακρυά απο το Θεό ΑΡΘΡΟ 23 παρ 3.ΝΑΙ σε μικρές και πολλές δομές , ναι σε ανώτατο πλαφον αριθμού ζώων μέσα στη δομή , ναι στην προσωρινή παραμονη των ζώων με ανώτατο πλαφόν τις 30 μερες-πλην εξαιρέσεων-, ΝΑΙ στην υιοθεσία τους αλλιώς άμεση επανένταξη εκεί που ζουσαν κ μόνο .
20 Μαΐου 2021, 10:16 | ΤΖΟΥΜΑΚΑΣ ΠΕΤΡΟΣ

Μόνιμος Σύνδεσμος

Παράγραφος 2. Ο δήμος δύναται, με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, να συνεργάζεται για τους σκοπούς της παρ. 1, συνάπτοντας σχετική έγγραφη συμφωνία, με φιλοζωικά σωματεία και φιλοζωικές οργανώσεις μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που έχουν έδρα στην Ελλάδα ή σε κράτος-μέλος της Ε.Ε. και είναι καταχωρημένες στο Μητρώο Φιλοζωικών Σωματείων και Οργανώσεων του Εθνικού Μητρώου Ζώων Συντροφιάς ή σε αντίστοιχα μητρώα των χωρών όπου εδρεύουν. Μεταξύ των δράσεων που αναλαμβάνουν τα φιλοζωικά σωματεία και οι φιλοζωικές οργανώσεις μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα δυνάμει σχετικών συμβάσεων με τους δήμους μπορεί να συγκαταλέγεται η έκδοση των εγγράφων που απαιτούνται για την υλοποίηση υιοθεσίας σύμφωνα με το άρθρο 9. Οι βασικοί όροι συνεργασίας του δήμου με φιλοζωικά σωματεία και φιλοζωικές οργανώσεις μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα περιλαμβάνονται στο επιχειρησιακό πρόγραμμα κάθε δήμου.
Παρατήρηση
Θα πρέπει η έκδοση των εγγράφων που απαιτούνται για την υλοποίηση υιοθεσίας να είναι αποκλειστική υποχρέωση των Δήμων καθώς αυτοί είναι μοναδικοί αρμόδιοι για την περισυλλογή και διαχείριση των αδέσποτων ζώων. Κάθε άλλη εκχώρηση από τους Δήμους της συγκεκριμένης αρμοδιότητα ελλοχεύει πιθανές παράνομες δοσοληψίες οικονομικού χαρακτήρα.

Παράγραφος 3. Κάθε δήμος ή συνεργαζόμενοι δήμοι ή σύνδεσμοι δήμων ιδρύουν και λειτουργούν δημοτικά ή διαδημοτικά κτηνιατρεία, καταφύγια και αποτεφρωτήρια αδέσποτων ζώων συντροφιάς σε ιδιόκτητους ή μισθωμένους ή παραχωρούμενους από το Δημόσιο, την περιφέρεια ή από ιδιώτες χώρους. Κάθε δήμος υποχρεούται να διαθέτει, είτε ο ίδιος είτε στο πλαίσιο συνεργασίας με άλλους δήμους είτε ως μέλος συνδέσμου δήμων, τουλάχιστον ένα (1) καταφύγιο. Ο δήμος δύναται, ανάλογα με τις ανάγκες του, να συμβάλλεται με νομίμως αδειοδοτημένα καταφύγια. Η υποχρέωση της παρούσας δεν υφίσταται για δήμους με πληθυσμό μικρότερο των τριών χιλιάδων (3.000) κατοίκων.
Παρατήρηση
Κάθε δήμος ή συνεργαζόμενοι δήμοι θα πρέπει να διαθέτουν, αντί των οικονομικά ασύμφορων μικρών καταφυγίων λίγων θέσεων, μεγάλες περιφραγμένες εκτάσεις εντός των οποίων θα φιλοξενείται τα αδέσποτα που θα περισυλλέγονται. Οι χώροι αυτοί θα πληρούν όλες τις προβλεπόμενες από το νόμο συνθήκες για την ευζωία τους όπως, η προστασία τους από το κρύο και τη ζέστη, η απρόσκοπτη πρόσβαση σε φαγητό και νερό και η αποτροπή ανεπιθύμητων ζευγαρωμάτων. Με τον τρόπο αυτό δεν θα χρειάζεται να γίνονται επανεντάξεις αδέσποτων, οι οποίες δεν διαφέρουν από την εγκατάλειψη, παρά μόνο θα υιοθετούνται. Επίσης με τον τρόπο αυτό αποφεύγονται τα τροχαία ατυχήματα, οι κακοποιήσεις, οι φώλες αλλά και διασφαλίζεται η δημόσια υγεία και ασφάλεια. Η παραπάνω πρόταση έχει κατατεθεί τον Απρίλιο του 2018 στο αρμόδιο Υπουργείο από την ΠΕΔ Ηπείρου (απόψεις δήμου Ιωαννιτών για νομοσχέδιο που αφορούσε τα δεσποζόμενα και αδέσποτα ζώα, άρθρο 18).
Στον δήμο Ιωαννιτών έχουμε ετησίως περίπου 150 περιπτώσεις δαγκώματος ανθρώπων από σκύλους. Δεν είναι εύκολο να προβλεφθεί η συμπεριφορά ενός ζώου, που θα επανενταχθεί όπως προβλέπεται, αν στην πορεία της ζωής του κακοποιηθεί.

Παράγραφος 5. Εδάφιο (βαδ) Μετά την παροχή της αναγκαίας κτηνιατρικής φροντίδας και περίθαλψης, τα περισυλλεγέντα ζώα συντροφιάς οδηγούνται στα διαθέσιμα καταφύγια, δημοτικά, διαδημοτικά ή μη δημοτικά ή στα συνεργαζόμενα με έγγραφη συμφωνία φιλοζωικά σωματεία και οργανώσεις μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα με σκοπό να υιοθετηθούν κατά τα προβλεπόμενα στο άρθρο 9. Εάν φιλοζωικό σωματείο ή οργάνωση μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα ή φυσικό πρόσωπο που διαθέτει αδειοδοτημένο καταφύγιο το επιθυμεί, είναι δυνατή η μεταβίβαση της προσωρινής ιδιοκτησίας ενός αδέσποτου σε αυτά, με αντίστοιχη ενημέρωση του ΕΜΖΣ. Εδάφιο (δ) Την ευθύνη για τη φροντίδα των επανεντασσόμενων αδέσποτων ζώων έχουν οι δήμοι, οι οποίοι οφείλουν να δημιουργήσουν σημεία παροχής τροφής και νερού για τα ζώα αυτά, καθώς και τα συνεργαζόμενα με τους δήμους φιλοζωικά σωματεία και φιλοζωικές οργανώσεις μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Η παροχή τροφής, νερού και ιατροφαρμακευτικής φροντίδας σε αδέσποτα ζώα συντροφιάς από φιλόζωους πολίτες επιτρέπεται, υπό την προϋπόθεση ότι τηρούνται οι κανόνες καθαριότητας και υγιεινής για όλους, καθώς και οι κανόνες ευζωίας των ζώων.
Παρατήρηση
Θα πρέπει η ιδιοκτησία ενός αδέσποτου να ανήκει μόνο στους Δήμους οι οποίοι θα είναι υπεύθυνοι για την υλοποίηση υιοθεσίας, περισυλλογής και διαχείρισης των αδέσποτων ζώων. Κάθε άλλη εκχώρηση από τους Δήμους της συγκεκριμένης αρμοδιότητα ελλοχεύει πιθανές παράνομες δοσοληψίες οικονομικού χαρακτήρα.
Τα σημεία ταΐσματος των αδέσποτων θα πρέπει να είναι συγκεκριμένα και να μην επιτρέπεται το τάισμα οπουδήποτε διότι έτσι αναιρούνται οι εξαιρούμενες περιοχές επανένταξης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στο δήμο Ιωαννιτών, η απομάκρυνση, περισσότερων από 150 αδέσποτων ζώων, από το χώρο του πανεπιστημίου και του νοσοκομείου και επανένταξη τους μετά από διαχείριση σε απομακρυσμένες από τους χώρους αυτούς περιοχές, τα οποία ξαναγύρισαν πίσω καθώς εκεί έβρισκαν τροφή.

Παράγραφος 6. Επιτρέπεται η περισυλλογή και η φιλοξενία αδέσποτου ζώου και από εγγεγραμμένα στο οικείο μητρώο της παρ. 23 του άρθρου 2 φιλοζωικά σωματεία και φιλοζωικές οργανώσεις μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που διαθέτουν αδειοδοτημένα καταφύγια, καθώς και από ιδιώτες που διαθέτουν αδειοδοτημένα καταφύγια. Στην περίπτωση αυτή τα ζώα καταχωρούνται στο ΕΜΖΣ με προσωρινό ιδιοκτήτη το ως άνω σωματείο ή οργάνωση ή ιδιοκτήτη καταφυγίου, οι οποίοι μεριμνούν για την υιοθεσία τους κατά το άρθρο 9. Τα ζώα αυτά δεν εξαιρούνται από τα προγράμματα διαχείρισης αδέσποτων ζώων του οικείου δήμου για την παροχή κτηνιατρικής περίθαλψης, τη στείρωση και τη συνολική μέριμνα για την ευζωία τους. Επιτρέπεται, επίσης, η μεταφορά αδέσποτων ζώων από φιλόζωους ιδιώτες σε δημοτικό κτηνιατρείο ή κτηνιατρείο με το οποίο είναι συμβεβλημένος ο δήμος, προκειμένου να εφαρμοστεί η διαδικασία της περ. β της παρ. 5 ή σε μη συμβεβλημένο με τον δήμο κτηνιατρείο, εφόσον ο ιδιώτης επιθυμεί να καλύψει το αντίστοιχο κόστος.
Παρατήρηση
Τα αδέσποτα θα πρέπει να φιλοξενούνται σε δημοτικές δομές και να διαχειρίζονται αποκλειστικά από τους δήμους καθώς η προσωρινή ιδιοκτησία ενός αδέσποτου ανήκει μόνο στους Δήμους οι οποίοι θα είναι υπεύθυνοι για την υλοποίηση υιοθεσίας, περισυλλογής και διαχείρισης τους. Κάθε άλλη εκχώρηση από τους Δήμους της αρμοδιοτήτων ελλοχεύει πιθανές παράνομες δοσοληψίες οικονομικού χαρακτήρα. Με τον τρόπο αυτό αποφεύγεται να χρησιμοποιούνται χρήματα των δημοτών για στειρώσεις και περιθάλψεις δεσποζόντων ζώων που θα παρουσιάζονται ως αδέσποτα και είναι αντιδεοντολογικό για τους ιδιώτες κτηνίατρους

Παράγραφος 8. Σε κάθε δήμο συγκροτείται, με απόφαση του δημάρχου, πενταμελής Επιτροπή Παρακολούθησης του επιχειρησιακού προγράμματος διαχείρισης αδέσποτων ζώων συντροφιάς και πρόληψης δημιουργίας νέων αδέσποτων ζώων. Στην Επιτροπή μετέχουν:
(α) Δύο (2) μέλη που ορίζονται από φιλοζωικά σωματεία και φιλοζωικές οργανώσεις μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που είναι εγγεγραμμένα στο Μητρώο Φιλοζωικών Σωματείων και Οργανώσεων και δραστηριοποιούνται στον δήμο.
(β) Ένας (1) κτηνίατρος που ορίζεται από τον οικείο δήμο και ο οποίος είναι, κατά προτίμηση, ο υπεύθυνος του προγράμματος διαχείρισης των αδέσποτων ζώων συντροφιάς και, ελλείψει αυτού, άλλος ιδιώτης κτηνίατρος.
(γ) Ένας (1) επαγγελματίας εκπαιδευτής, μέλος νομίμως αναγνωρισμένου επαγγελματικού σωματείου εκπαιδευτών σκύλων και, ελλείψει αυτού, εκπαιδευμένος υπάλληλος του οικείου δήμου.
(δ) Ένας (1) εκπρόσωπος που ορίζεται από τον οικείο δήμο, με τον αναπληρωτή του.
Παρατήρηση
Θα πρέπει στην πενταμελή επιτροπή να μετέχει ισότιμα εκπρόσωπος των κυνηγετικών οργανώσεων (όπως προβλεπόταν και παλιότερα), καθώς πρόκειται για αναγνωρισμένους φορείς από την Ελληνική πολιτεία που διαθέτουν αρμόδια ανακριτικά όργανα εξοπλισμένα με τα απαραίτητα μέσα για την πραγματοποίηση των απαραίτητων ελέγχων σύμφωνα με το άρθρο 22 του παρόντος και στα οποία έχει δοθεί η αρμοδιότητα αυτή από την πολιτεία.
20 Μαΐου 2021, 10:27 | ΝΤΕΛΗ Γεωργία

Μόνιμος Σύνδεσμος

Όλοι γνωρίζουμε πως δεν υπάρχει επίσημος κρατικός φορέας που να θέτει κριτήρια και να πιστοποιεί τους εκπαιδευτές σκύλων. Ενώ λοιπόν στο νομοσχέδιο γίνετε αναφορά για νόμιμο αναγνωρισμένο επαγγελματικό σωματείο το επάγγελμα δεν υφίστατε διότι δεν υπάρχει σχολή(έστω και Ι.Ε.Κ.) , δεν υπάρχει πτυχίο, δεν υπάρχουν κριτήρια και ότι δηλώσει ο καθένας στο συγκεκριμένο χώρο ΤΟ ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΣΤΕ.Η πρόταση λοιπόν είναι να δημιουργηθεί δημόσιος φορέας που θα διδάσκει και θα πιστοποιεί τους νέους εκπαιδευτές και θα κρίνει και αναγνωρίζει τους ήδη εργαζόμενους στον χώρο που δηλώνουν εκπαιδευτές. Δεν νοείται, ο οποιοσδήποτε χωρίς πτυχίο και ευθύνη, να κάνει αξιολόγηση των ζώων στον δρόμο και να τα κρίνει επιθετικά η όχι (από τα μάτια και την τυχαία αντίδραση του ζώου ή ένα γαύγισμα). Και λέω συνήθως στον δρόμο διότι οι περισσότεροι Δήμοι δεν διαθέτουν χώρους για αξιολόγηση των ζώων αλλά ούτε και πιστοποιημένους εκπαιδευτές.
20 Μαΐου 2021, 10:07 | ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΣΤΡΙΝΟΣ

Μόνιμος Σύνδεσμος

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΣΤΡΙΝΟΣ Γ.Γραμματέας KOFFA NGO
Οι αρμοδιότητες και οι υποχρεώσεις των Δήμων είναι δυνητικού χαρακτήρα, εάν δε περιγράφονται αναλυτικά, οι κυρώσεις και οι ποινές που προβλέπονται να ασκηθούν στους Δήμους που δεν εφαρμόζουν ή καταστρατηγούν την εφαρμογή του νόμου.Μία τέτοια υποχρέωση που προβλεπόταν και από τον Ν.4039/12 είναι η πλήρης καταγραφή των δεσποζόμενων και των αδέσποτων σε πραγματικό χρόνο προκειμένου με βάση συγκεκριμένους αριθμούς να σχεδιάζονται και να υλοποιούνται προγράμματα διαχείρησης των αδέσποτων.
Οι Αρμοδιότητες και υποχρεώσεις Δήμων (ΝΠΔΔ), στην διαχείρηση των ζώων συντροφιάς που περιγράφονται στο νόμο, σε καμία περίπτωση δε πρέπει να μεταβιβάζονται/εκχωρούνται σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου ( Σωματεία και Οργανώσεις μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα). Όταν αυτό μάλιστα γίνεται και με νομοθετική ρύθμιση, μας βρίσκει ριζικά και από θέση αρχής, αντίθετους.Επιτέλους πρέπει να γίνει ένας ενδελεχής και σε βάθος έλεγχος της πολιτείας σε όλα τα φιλοζωικά σωματεία και ΜΚΟ για να διαπιστωθεί η νομιμότητα ύπαρξης και λειτουργίας τους καθότι πολλά από αυτά υπάρχουν μόνο σαν σφραγίδα χωρίς νόμιμη λειτουργία με ότι σημαίνει αυτό και βέβαια να ελεγχθεί και η φιλοζωική τους δράση με στοιχεία και όχι να τους δίνεται η δυνατότητα κι όλας να αναλαμβάνουν σημαντικές δράσεις όπως υιοθεσίες για λογαριασμό των Δήμων.
Εν τέλει η συμμετοχή των φιλοζωικών σωματείων να είναι βοηθητική και μόνο σε εθελοντική βάση συνεπυκουρώντας τους Δήμους και οι υποχρεώσεις και οι ευθύνες να βαρύνουν ΜΟΝΟ τους Δήμους για να υπόκεινται σε δημόσιο και συνεχή έλεγχο με επιβολή κυρώσεων όταν δεν συμμορφώνονται.
20 Μαΐου 2021, 10:27 | ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΣΤΡΙΝΟΣ

Μόνιμος Σύνδεσμος

Οι αρμοδιότητες και οι υποχρεώσεις των Δήμων είναι δυνητικού χαρακτήρα, εάν δε περιγράφονται αναλυτικά, οι κυρώσεις και οι ποινές που προβλέπονται να ασκηθούν στους Δήμους που δεν εφαρμόζουν ή καταστρατηγούν την εφαρμογή του νόμου.Μία τέτοια υποχρέωση που προβλεπόταν και από τον Ν.4039/12 είναι η πλήρης καταγραφή των δεσποζόμενων και των αδέσποτων σε πραγματικό χρόνο προκειμένου με βάση συγκεκριμένους αριθμούς να σχεδιάζονται και να υλοποιούνται προγράμματα διαχείρησης των αδέσποτων.
Οι Αρμοδιότητες και υποχρεώσεις Δήμων (ΝΠΔΔ), στην διαχείρηση των ζώων συντροφιάς που περιγράφονται στο νόμο, σε καμία περίπτωση δε πρέπει να μεταβιβάζονται/εκχωρούνται σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου ( Σωματεία και Οργανώσεις μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα). Όταν αυτό μάλιστα γίνεται και με νομοθετική ρύθμιση, μας βρίσκει ριζικά και από θέση αρχής, αντίθετους.Επιτέλους πρέπει να γίνει ένας ενδελεχής και σε βάθος έλεγχος της πολιτείας σε όλα τα φιλοζωικά σωματεία και ΜΚΟ για να διαπιστωθεί η νομιμότητα ύπαρξης και λειτουργίας τους καθότι πολλά από αυτά υπάρχουν μόνο σαν σφραγίδα χωρίς νόμιμη λειτουργία με ότι σημαίνει αυτό και βέβαια να ελεγχθεί και η φιλοζωική τους δράση με στοιχεία και όχι να τους δίνεται η δυνατότητα κι όλας να αναλαμβάνουν σημαντικές δράσεις όπως υιοθεσίες για λογαριασμό των Δήμων.
Εν τέλει η συμμετοχή των φιλοζωικών σωματείων να είναι βοηθητική και μόνο σε εθελοντική βάση συνεπυκουρώντας τους Δήμους και οι υποχρεώσεις και οι ευθύνες να βαρύνουν ΜΟΝΟ τους Δήμους για να υπόκεινται σε δημόσιο και συνεχή έλεγχο με επιβολή κυρώσεων όταν δεν συμμορφώνονται.
20 Μαΐου 2021, 09:19 | ΑΝΘΟΥΣΑ ΚΑΠΑΤΣΟΥ

Μόνιμος Σύνδεσμος

7. 5 (βαδ), 5 (βαε), 5 (βαγ) και 5 (γ) και 7.9.11
ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΗΝ ΠΦΠΟ
20 Μαΐου 2021, 08:24 | ΦΙΛΟΖΩΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΔΕΣΠΟΤΩΝ ΖΩΩΝ ΦΙΛΟΘΕΗΣ – ΨΥΧΙΚΟΥ

Μόνιμος Σύνδεσμος

Που θα επανεντάσσονται τα ζώα με την απαγόρευση των 200 μέτρων; Στον Δήμο μας, όπως κα αλλού, λειτουργούν σχολεία σε μικρότερη απόσταση από 400 μέτρα.
20 Μαΐου 2021, 08:35 | Σαρρής Δημήτριος

Μόνιμος Σύνδεσμος

Παράγραφος 8,
Παρατήρηση
Θα πρέπει στην πενταμελή επιτροπή να μετέχει ισότιμα εκπρόσωπος των κυνηγετικών οργανώσεων (όπως προβλεπόταν και παλιότερα), καθώς πρόκειται για αναγνωρισμένους φορείς από την Ελληνική πολιτεία που διαθέτουν αρμόδια ανακριτικά όργανα εξοπλισμένα με τα απαραίτητα μέσα για την πραγματοποίηση των απαραίτητων ελέγχων σύμφωνα με το άρθρο 22 του παρόντος και στα οποία έχει δοθεί η αρμοδιότητα αυτή από την πολιτεία.

Σχόλια « 1 … 10 11 12 13 14 »

Υπουργείο Εσωτερικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων