Αρχική Καταγραφή Μικρών Νησιωτικών ΥγροτόπωνΆρθρο 6 Έλεγχος και κυρώσεις

Άρθρο 6 Έλεγχος και κυρώσεις

  1. Η φύλαξη των υγροτόπων του Καταλόγου αποτελεί ευθύνη των χωρικά αρμόδιων τοπικών αρχών (λιμενικό σώμα, αστυνομία, δασαρχεία) και των Φορέων Διαχείρισης ή των άλλων σχημάτων διαχείρισης που προβλέπονται στο Ν. 2742/1999 (Α΄207), εφόσον εμπίπτουν σε περιοχές ευθύνης τους και σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 2742/1999 (Α΄207).
  2. Ο έλεγχος τήρησης των πολεοδομικών διατάξεων αποτελεί ευθύνη  της αρμόδιας Πολεοδομικής Υπηρεσίας του οικείου Οργανισμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
  3. Οι παραβάτες των διατάξεων του παρόντος διατάγματος υπόκεινται στις κυρώσεις που προβλέπονται από τα άρθρα 28, 29 και 30 του ν. 1650/1986 (Α΄160), όπως ισχύουν, καθώς και από τις κατά περίπτωση ειδικές διατάξεις της ισχύουσας δασικής νομοθεσίας.
Σχόλια
  • 1 Ιουνίου 2011, 16:51 | Ελληνικό Κέντρο Βιοτόπων – Υγροτόπων (ΕΚΒΥ)

    Άρθρο 6 Έλεγχος και κυρώσεις

    Παράγραφος 1. Ίσως δημιουργήσει παρερμηνείες το γεγονός ότι εδώ μνημονεύεται το πρώτο μέρος του εδαφίου γ της παρ. 3 του άρθρου 13 του ν. 3937/2011, δεν περιλαμβάνεται ωστόσο το δεύτερο μέρος του εδαφίου (περί κατεδάφισης αυθαιρέτων).

  • 31 Μαΐου 2011, 21:34 | Μερόπη Κωνσταντινίδου

    Ο έλεγχος της διατήρησης των μικρών υγροβιότοπων θα πρέπει να είναι αρμοδιότητα των Δασαρχείων τα οποια θα πρέπει επιτελους να δείξουν ιδιαίτερη προσοχή στην διατήρηση του φυσικού κάλους της χώρας μας (διατηρηση δασικων εκτασεων, υγροβιοτοπων κλπ)και να εμποδίζουν τις παράνομες οικοπεδοποιήσεις και τις καθε είδους παράνομες παρεμβασεις που τοσα χρονια γινονται αλογιστα.

  • 31 Μαΐου 2011, 21:04 | Ιωάννα

    Πολύ θετικό τελικά, που έστω κατά τη διάρκεια της διαδικασίας της Ηλεκτρονικής Διαβούλευσης δόθηκε παραπομπή στο Παράρτημα Β με τα γεωχωρικά δεδομένα της κάθε περιοχής που το ΥΠΕΚΑ με το παρόν Σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος επιθυμεί να καθορίσει ένα συνολικό κατάλογο της ενότητας προστατευόμενων περιοχών υπό τον γενικό τίτλο «μικροί υγρότοποι». (Την πρώτη ίσως και τη δεύτερη ημέρα δεν ήταν αναρτημένα).
    Και αυτό γιατί έτσι όπως είχε προγραμματιστεί αρχικά (αναφέρεται και στο Σχέδιο Π.Δ. ότι οι πολίτες θα ενημερώνονταν από χάρτες της Κτηματολόγιο Α.Ε.) θα ήταν από δύσκολο, έως αδύνατον.
    Ενδεχομένως κάποιοι ειδικοί (πολεοδόμοι, μηχανικοί κλπ) να τα κατάφερναν όμως για τους πολίτες κάτι τέτοιο θα ήταν από δύσκολο έως αδύνατον.
    Παράδειγμα: Μια πρόχειρη ματιά στη σελίδα της Κτηματολόγιο Α.Ε. μας δίνει αυτό:

    http://gis.ktimanet.gr/wms/ktbasemap/default.aspx
    http://www.ktimatologio.gr/ktima/index.php?ID=8mq2vr46DsayvjAw

    Επειδή δεν εντόπισα την σχετική μελέτη με λεπτομέρειες για τον έκαστο υγρότοπο, υποθέτω ότι οι πληροφορίες έχουν αντληθεί από την εργασία/ μελέτη:
    http://filotis.itia.ntua.gr/biotopes/c/A00060079/
    Αν δεν ισχύει αυτό ή αν υπάρχει κάτι νεότερο, παρακαλώ να αναγραφούν οι σχετικές λεπτομέρειες κατά την επεξεργασία των σχολίων στη Σχετική Έκθεση «Περίληψη» των Σχολίων επί της Διαβούλευσης.

  • 27 Μαΐου 2011, 12:07 | Κώστας Περδικάρης

    Ο έλεγχος των υδάτινων και λοιπών οικοσυστημάτων απο την αστυνομία είναι ανέκδοτο. Απαιτείται πλήρης αναμόρφωση της νομοθεσίας ώστε να υπάρχει πια ένα ειδικό σώμα προστασίας περιβάλλοντος με αστυνομικές αρμοδιότητες, στελέχη, υποδομές εξοπλισμό και γνώση, σε συνεργασία με αντίστοιχο προσωπικό των φορέων διαχείρισης. Και προς θεού όχι τύπου αγροφυλακής…

  • 27 Μαΐου 2011, 12:22 | Κώστας Περδικάρης

    Σύμφωνα με την παρ. 1, άρθρο 30 του Ν. 1650/86 όπως αντικαταστάθηκε απο την παρ. 1, άρθρο 4 του Ν. 3010/02 πρόστιμο ως διοικητική κύρωση επιβάλλεται μετά από εισήγηση των Υπηρεσιών της Περιφέρειας, του ΥΠΕΧΩΔΕ (νυν ΥΠΕΚΑ) και των κλιμακίων Ελέγχου Ποιότητας Περιβάλλοντος: από τον Νομάρχη (νυν αιρετό Περιφερειάρχη;), τον Γ.Γ. της Περιφέρειας και την Υπουργό για ποσά έως 60.000 ευρώ, απο 60.000-150.000 ευρώ και >150.000 ευρώ, αντίστοιχα.

    Αυτό το ΄΄έως΄΄ είναι και το κλειδί είτε για να μην επιβάλλονται πρόστιμα είτε να είναι εξοργιστικά μικρά. Θα πρέπει να αναμορφωθεί το πλαίσιο προς την κατεύθυνση της αυστηροποίησης και της ενίσχυσης της αποτελεσματικότητας, πιθανόν δίνοντας την ευχέρεια στις αρμόδιες υπηρεσίες να έχουν αποφασιστική δυνατότητα επιβολής και είσπραξης των προστίμων και χωρίς δυνατότητα πολιτικών παρεμβάσεων. Επίσης μια τιμολόγηση των προστίμων ανά παράβαση-βαρύτητα θα ήταν μια καλή αρχή.

    Σε περίπτωση που διαφωνείτε θα σας παρακαλέσω να ανακοινώσετε το ύψος των προστίμων που επιβλήθηκαν αλλά και εισπράχθηκαν και αφορούν καταστρατήγηση περιβαλλοντικής νομοθεσίας, ανά διοικητικό επίπεδο (παλαιές Νομαρχίες, αιρετές και αποκεντρωμένες Περιφέρειες και ΥΠΕΚΑ) και αναλυτικά για κάθε παράβαση.

  • 27 Μαΐου 2011, 00:06 | Κώστας

    Χάρηκα που είδα στον κατάλογο τον υδροβιότοπο της Χρυσής Ακτης Πάρου που κινδυνεύει και έχει περιοριστεί από την οικοδομική δραστηριότητα.
    Δυστυχώς όμως η προστασία του, όπως και όλων των άλλων, από τις τοπικές αρχές δεν εξασφαλίζει την εφαρμογή του. Το αντίθετο θα έλεγα.

  • 26 Μαΐου 2011, 16:01 | Δημήτρης Κουλούκης

    Σταματείστε επιτέλους τις παραπομπές και τις αναφορές σε άλλους νόμους και γράψτε σε απλά ελληνικά ότι πχ αρμόδια αρχή για τον έλεγχο και την επιβολή κυρώσεων θα είναι πχ τα κατά τόπους Δασαρχεία και κάθε άλλη προηγούμενη και αντίθετη διάταξη καταργείται. Ολοι ξέρουμε ότι όταν δεν υπάρχει σαφής αναφορά, οι συναρμόδιες υπηρεσίες ρίχνουν το μπαλάκι η μία στην άλλη. Επίσης, πιστεύω ότι θα πρέπει να υπάρχει σαφής πρόβλεψη η οποία να καθιστά αποκλειστικά αρμόδια για την εκτέλεση των κατασταλτικών μέτρων που λαμβάνονται (πχ πρωτόκολλα κατεδάφισης) την ίδια την υπηρεσία που τα εκδίδει και όχι άλλη υπηρεσία, πχ την Περιφέρεια. Από προσωπική μου εμπειρία γνωρίζω την ύπαρξη αρκετών πρωτόκολλων κατεδάφισης, αλλά δεν έχω δει να εκτελείται κανένα. Σε μια εποχή που η δημόσια διοίκηση καταναλώνει το μισό της χρόνο προσπαθώντας να ξεμπλέξει το γραφειοκρατικό κουβάρι των αρμοδιοτήτων που δημιούργησε ο Καλλικράτης, το κράτος οφείλει να σταματήσει να παράγει νομοθετικό χάος, αλλά να δίνει σαφείς κατευθύνσεις και εντολές.

  • 26 Μαΐου 2011, 15:03 | Απ. Ψαρρός

    Δεν γνωρίζω τις προβλεπόμενες από τους αναφερόμενους Νόμους ποινές, αλλά επειδή η γενικότερη αντίληψη και εντύπωση που υπάρχει στους ανθρώπους είναι , ότι , με αυστηρότερες ποινές το πρόβλημα θα λυθεί , προτείνω να αλλάξει η «λογική» της επιβολής ποινών ως εξής:
    Αν π.χ. κάποιος κυνηγός σκοτώσει έναν ερωδιό , η ποινή του να είναι τόση όσο το κόστος αντικατάστασης του πτηνού* από κάποιο πτηνοτροφείο (* ή περισσοτέρων του ενός πτηνού).
    Έτσι πετυχαίνει κανείς τρία πράγματα.
    α) Αποκαθιστά με τα ζωντανά πτηνά την ισορροπία στο περιβάλλον.
    β) Επιτρέπει σε κάποιον περίοικο να καταγγείλει τον παράνομο κυνηγό χωρίς αυτός (ο περίοικος) να αισθάνεται τύψεις ότι λόγω των αυστηρών ποινών που τώρα υπάρχουν , μπορεί να καταστρέψει την οικογένεια και την ζωή του παράνομου κυνηγού. (Οπότε αποφεύγει να κάνει καταγγελία λόγω των σκληρών συνεπειών.)
    γ)Θα λειτουργήσουν ενδεχομένως επαγγέλματα αποκατάστασης του περιβάλοντος (π.χ. πτηνοτρόφου) και όχι δεσμοφυλάκων.
    Η ίδια λογική μπορεί να εφαρμοσθεί και για άλλες ζημιές στους υδροβιότοπους.

    Ευχαριστώ

  • 26 Μαΐου 2011, 14:11 | ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΠΑΠΑΓΓΕΛΟΥ Πολιτικός Επιστήμονας – Δικηγόρος

    Θεωρώ με την ασημαντότητά μου, ότι μετά τις διεθνείς καταδίκες της Ελλάδας λόγω αδυναμίας προστασίας των υγρο-βιο-τόπων, θα έπρεπε να είχαμε εκμεταλλευθεί καλύτερα την παροχή υπηρεσιών, ατόμων που βάσει διαγωνισμού προσλήφθηκαν και εκπαιδεύθηκαν για να παρέχουν υπηρεσίας προστασίας του περιβάλλοντος, και είχαν ενταχθεί στην πρώην αγροφυλακή. Η υπηρεσία αυτή ποτέ δεν βοηθήθηκε, ποτέ δεν ενισχύθηκε αρκετά. Αυτοί οι υπάλληλοι, με δικά τους έξοδα πλήρωναν καύσιμα, συντήρηση και ελαστικά των δικών τους οχημάτων, για να προστατεύουν την ύπαιθρο και το περιβάλλον. Τώρα, οι άνθρωποι αυτοί καλούνται να επεκτείνουν περισσότερο τα αντικείμενα που μετά βίας και χωρίς υποδομή καλύπτουν. Και μάλιστα, χωρίς επιπλέον μέσα, χωρίς επιπλέον εκπαίδευση, με καταρρακωμένο ηθικό από την διαπόμπευση και μετρώντας ήδη νεκρούς μεταξύ τους.
    Όσο και εάν τους αδικήσαμε όμως, ή δεν τους αδικήσαμε, αυτό που πρόδηλα δεν καλύψαμε, ήταν το πρότερο Δημόσιο Συμφέρον για ασφαλείς υγροτόπους. Στην κατεύθυνση αυτή, πιστεύω ότι θα έπρεπε να γίνει ειδική μνεία των ανθρώπων αυτών, με ειδική ανάθεση των καθηκόντων που ήδη ασκούσαν πριν την κατάργηση της αγροφυλακής. Άλλωστε, ούτε οι θηροφύλακες, ούτε οι δασικοί υπάλληλοι, είτε επαρκούν, είτε είναι αρμόδιοι για να προστατεύσουν τις εξωδασικές περιοχές που υπάγονται στην έννοια του Υγροτόπου.
    Ευχαριστώ

  • 26 Μαΐου 2011, 10:32 | Γιάννης Στούκας

    Πολύ σωστά κ. Αγγελόπουλε. Πρέπει να υπάρξει παραδειγματισμός από άλλους αποτυχημένους τομείς ελέγχου( π.χ. καταπατήσεις δασικών περιοχών ή οικοπεδοποιήσεις καμμένων δασικών εκτάσεων κλπ) και να φροντίσουν να εξασφαλιστεί το αδιάβλητο των ελέγχων.

  • 25 Μαΐου 2011, 18:27 | Μιχαήλ Αγγελόπουλος

    Οι προβλέψεις «ελέγχου» μόνο γέλια φέρνουν αφού οι αρμοδιότητες θεσπίζονται να είναι τοπικού επιπέδου με το αντίστοιχο λαδάκι.

    Δεν είναι δυνατόν σε μια Δημοκρατία αυτός που εκδίδει την άδεια να ελέγχει. Πόσες φορές πρέπει να το γράψουμε;

    [Παρεμπιπτόντως ακόμη και στην Αλβανία υπάρχει Συνταγματικό Δικαστήριο και εδώ δεν ξέρουμε τι είναι].

Σχόλια