- Το έργο σύνδεσης σχεδιάζεται και κατασκευάζεται από τον αρμόδιο Διαχειριστή, ο οποίος έχει την κυριότητα και την ευθύνη λειτουργίας του. Το έργο αυτό περιλαμβάνει τη Μ.Ε.Μ., και, στην περίπτωση μονάδων βιομεθανίου συνδεδεμένων με το Ε.Σ.Φ.Α. ή δίκτυο διανομής, και τον αγωγό σύνδεσης με τα σχετικά εξαρτήματα και συστήματα ελέγχου, καθώς και τον συμπιεστή βιομεθανίου που ενδεχομένως χρειασθεί. Στην περίπτωση Μη Συνδεδεμένων Μονάδων βιομεθανίου, η Μ.Ε.Μ. εγκαθίσταται ανάντι του εξοπλισμού συμπίεσης ή υγροποίησης του βιομεθανίου, ο οποίος ανήκει στην κυριότητα του παραγωγού βιομεθανίου.
- Το κόστος κατασκευής της Μ.Ε.Μ. και, στην περίπτωση μονάδων βιομεθανίου συνδεδεμένων με το Ε.Σ.Φ.Α. ή δίκτυο διανομής, και της ενδεχόμενης εγκατάστασης συμπίεσης του βιομεθανίου, βαρύνει αποκλειστικά τον αντίστοιχο Διαχειριστή και εντάσσεται στη Ρυθμιζόμενη Περιουσιακή Βάση αυτού. Με την επιφύλαξη του τρίτου εδαφίου, το κόστος κατασκευής του υπόλοιπου έργου, ήτοι του αγωγού σύνδεσης μονάδων βιομεθανίου συνδεδεμένων με το Ε.Σ.Φ.Α. ή το δίκτυο διανομής, βαρύνει αποκλειστικά τον παραγωγό βιομεθανίου. Κατ’ εξαίρεση, στην έκταση που ο εν λόγω αγωγός σύνδεσης εκτείνεται σε μήκος έως δέκα (10) χιλιομέτρων από το σημείο σύνδεσης με το Ε.Σ.Φ.Α. ή με το δίκτυο διανομής, στο οποίο πρόκειται να συνδεθεί η μονάδα, έως τη Μ.Ε.Μ. της μονάδας βιομεθανίου, το κόστος κατασκευής του επιμερίζεται μεταξύ του παραγωγού βιομεθανίου και του αρμόδιου Διαχειριστή, καθένας από τους οποίους βαρύνεται με το πενήντα τοις εκατό (50%) αυτού. Οι δαπάνες λειτουργίας του έργου σύνδεσης εντάσσονται στις ρυθμιζόμενες λειτουργικές δαπάνες του αρμόδιου Διαχειριστή.
- Ο παραγωγός βιομεθανίου παραχωρεί χωρίς αποζημίωση στον αρμόδιο Διαχειριστή τον απαιτούμενο χώρο εντός του γηπέδου της μονάδας βιομεθανίου για την εγκατάσταση της Μ.Ε.Μ. και την τυχόν εγκατάσταση συμπίεσης βιομεθανίου, σύμφωνα με την παρ. 4. Επιτρέπει την ελεύθερη είσοδο του εντεταλμένου προσωπικού του αρμόδιου Διαχειριστή, οποιαδήποτε ημέρα και ώρα, για λόγους ασφαλείας, λειτουργίας και συντήρησης του εξοπλισμού της Μ.Ε.Μ. και του συμπιεστή βιομεθανίου.
- Οι Διαχειριστές Δικτύων Διανομής αξιολογούν την ανάγκη αντιστροφής της ροής προς το Σύστημα Μεταφοράς, προκειμένου να υποδέχονται βιομεθάνιο που δεν μπορεί να παραληφθεί προς κατανάλωση από το δίκτυο διανομής και προγραμματίζουν την εγκατάσταση των αναγκαίων σταθμών συμπίεσης και της μονάδας απόσμησης, εφόσον απαιτείται. Η υλοποίηση των αναγκαίων σταθμών συμπίεσης και της μονάδας απόσμησης λαμβάνει χώρα κατόπιν έγκρισης της Ρυθμιστικής Αρχής Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων, μετά από κοινή εισήγηση του αντίστοιχου Διαχειριστή Δικτύου Διανομής και του Διαχειριστή του Ε.Σ.Φ.Α., με την οποία επιβεβαιώνεται η τεχνική και οικονομική σκοπιμότητα της λύσης αυτής. Τα σχετικά έργα υλοποιούνται ως εξής:
α) Το έργο, από το επιλεγμένο σημείο του Δικτύου Διανομής μέχρι τη βαλβίδα εισόδου του συμπιεστή, υλοποιείται από τον Διαχειριστή του Δικτύου Διανομής.
β) Ο Διαχειριστής του Ε.Σ.Φ.Α. αναλαμβάνει την εγκατάσταση και λειτουργία της μονάδας συμπίεσης και της μονάδας απόσμησης, εφόσον απαιτείται, καθώς και τη σύνδεσή τους με το επιλεγμένο σημείο του Ε.Σ.Φ.Α..
Οι ανωτέρω δαπάνες των αρμόδιων Διαχειριστών περιλαμβάνονται στη Ρυθμιζόμενη Περιουσιακή Βάση και στις ρυθμιζόμενες λειτουργικές δαπάνες αυτών.
Αναφορικά με το κόστος δικτύου:
1.Αδικαιολόγητη επιβάρυνση στον παραγωγό για τα πρώτα δύο χιλιόμετρα:
Το γεγονός ότι τα πρώτα δύο χιλιόμετρα αγωγού σύνδεσης δεν αναλαμβάνονται εξ ολοκλήρου από τον Διαχειριστή, αλλά επιμερίζονται ή βαρύνουν τον παραγωγό, είναι προβληματικό. Αυτή η ρύθμιση αυξάνει το κόστος εισόδου για νέες μονάδες βιομεθανίου, περιορίζοντας έτσι την ανάπτυξη και διείσδυση της ανανεώσιμης αυτής πηγής ενέργειας στην αγορά. Σε άλλες χώρες και βέλτιστες πρακτικές, τα πρώτα χιλιόμετρα σύνδεσης θεωρούνται μέρος της ευθύνης του Διαχειριστή για να ενισχυθεί η σύνδεση και διευκόλυνση των παραγωγών.
2.Ασάφεια και δυσχέρεια στον προγραμματισμό επενδύσεων:
Η επιβάρυνση κόστους που επιμερίζεται μεταξύ παραγωγού και Διαχειριστή για το τμήμα έως 10 χιλιομέτρων δημιουργεί αβεβαιότητα για τους παραγωγούς. Δεν είναι ξεκάθαρο ποιο ακριβώς κομμάτι ανήκει στον καθένα και πώς θα υπολογίζεται το ακριβές κόστος ανά περίπτωση, γεγονός που καθιστά δύσκολο τον χρηματοοικονομικό προγραμματισμό και την αξιολόγηση βιωσιμότητας επενδύσεων.
3.Μείωση κινήτρων για επενδύσεις σε βιομεθάνιο:
Η διάταξη αυτή, με την οικονομική συμμετοχή του παραγωγού για σημαντικό μήκος αγωγού, μειώνει την ελκυστικότητα επένδυσης σε μονάδες βιομεθανίου, ειδικά για μικρότερους ή νέους παραγωγούς που μπορεί να μην διαθέτουν τα απαραίτητα κεφάλαια. Αντίθετα, η πλήρης ανάληψη του κόστους από τον Διαχειριστή θα αποτελούσε σαφή στήριξη και κίνητρο για την ανάπτυξη.
4.Αδυναμία δικαιότερης κατανομής κόστους:
Εφόσον ο Διαχειριστής έχει το πλεονέκτημα να εντάξει το κόστος στη Ρυθμιζόμενη Περιουσιακή Βάση (ΡΠΒ) και να το ανακτήσει μέσω των χρεώσεων δικτύου, η επιβολή επιπλέον κόστους στους παραγωγούς φαντάζει αδικαιολόγητη. Θα ήταν πιο δίκαιο και αποδοτικό να καλύπτεται όλο το κόστος των πρώτων κρίσιμων χιλιομέτρων από τον Διαχειριστή, ώστε να ενισχυθεί η καθολική ανάπτυξη.