Κατά την έννοια του κεφαλαίου αυτού νοούνται ως:
1. Υδατορεύματα ή υδατορέματα (μη πλεύσιμοι ποταμοί, χείμαρροι, ρέματα και ρυάκια): οι φυσικές ή διευθετημένες διαμορφώσεις της επιφάνειας του εδάφους που είναι κύριοι αποδέκτες των υδάτων της επιφανειακής απορροής και διασφαλίζουν την διόδευσή τους προς άλλους αποδέκτες σε χαμηλότερες στάθμες. Στην έννοια του υδατορεύματος δεν περιλαμβάνονται τα εγγειοβελτιωτικά έργα όπως αρδευτικές και αποστραγγιστικές τάφροι καθώς και οι πλεύσιμοι ποταμοί.
2. Μικρά υδατορεύματα (μισγάγγειες): οι αποδέκτες των υδάτων της επιφανειακής απορροής, με έκταση λεκάνης απορροής υδατορεύματος μικρότερης ή ίσης του 1,0τ.x., όταν βρίσκονται εκτός ορίων κατοικημένης περιοχής, ή μικρότερης ή ίσης των 0,50 τ.χ. για τις εντός ορίων κατοικημένης περιοχής. Ως σημείο έναρξης της μέτρησης της λεκάνης απορροής υδατορεύματος, ορίζεται κάθε σημείο της βαθιάς γραμμής του μικρού υδατορεύματος.
3. Κοίτη: η φυσική ή διευθετημένη διαμόρφωση του εδάφους στην οποία ρέει μόνιμα ή περιοδικά νερό του υδατορεύματος. Δεν περιλαμβάνονται στην έννοια αυτή οι περιοχές μόνιμης ή περιοδικής κατάκλυσης των υγροτόπων.
4. Όχθη: η γραμμή που ενώνει τα άνω άκρα κάθε πρανούς της κοίτης (φρύδι), όπου αυτή αποτελεί διακριτό μορφολογικό στοιχείο του περιβάλλοντος χώρου του υδατορεύματος.
5. Βαθιά γραμμή ή άξονας: η γραμμή που ενώνει, τα βαθύτερα σημεία της κοίτης του υδατορεύματος. Αν η φυσική κοίτη έχει αντικατασταθεί με τεχνικό έργο, βαθιά γραμμή νοείται ο άξονας του τεχνικού έργου.
6. Παροχή σχεδιασμού: η παροχή πλημμύρας, όπως υπολογίζεται για συγκεκριμένη περίοδο επαναφοράς (Τ), με την οποία θα μελετηθεί η δίαιτα του υδατορεύματος, τα πιθανά αντιπλημμυρικά έργα και με την οποία θα καθοριστούν οι γραμμές πλημμύρας.
7. Γραμμές πλημμύρας: οι γραμμές εκατέρωθεν της βαθιάς γραμμής του υδατορεύματος, που προκύπτουν ύστερα από την υδραυλική μελέτη και περικλείουν τη ζώνη πλημμύρας.
8. Ζώνη πλημμύρας: η εδαφική περιοχή η οποία κατακλύζεται από τα πλημμυρικά νερά για συγκεκριμένη κάθε φορά περίοδο επαναφοράς και περικλείεται από τις γραμμές πλημμύρας.
9. Οριογραμμές υδατορεύματος: οι πολυγωνικές γραμμές εκατέρωθεν της βαθιάς γραμμής του υδατορεύματος που περιβάλλουν αθροιστικά: α) τις όχθες του υδατορεύματος, β) τις γραμμές πλημμύρας και γ) οποιοδήποτε φυσικό ή τεχνητό στοιχείο, το οποίο αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του υδατορεύματος, έχει περιβαλλοντική αξία και χρήζει προστασίας.
10. Καθορισμός των οριογραμμών: η αποτύπωση των οριογραμμών στο οριζοντιογραφικό και υψομετρικό διάγραμμα που προβλέπεται στην παράγραφο 1 (εδάφιο α) του άρθρου 2.
11. Οριοθέτηση: η επικύρωση μέσω κανονιστικής πράξης, του καθορισμού των οριογραμμών του υδατορεύματος σύμφωνα με τη διαδικασία του άρθρου 3, με στόχο την εξασφάλιση της απρόσκοπτης απορροής των επιφανειακών νερών και την περιβαλλοντική προστασία του υδατορεύματος.
12. Ζώνη υδατορεύματος: η εδαφική περιοχή που περικλείεται από τις οριογραμμές του υδατορεύματος.
13. Διευθέτηση υδατορεύματος: η επέμβαση στο υδατόρευμα με την εκτέλεση των αναγκαίων έργων με σκοπό την βελτίωση των συνθηκών ροής, τη μείωση των κινδύνων από πλημμύρες και τον έλεγχο των διαβρώσεων και των αποθέσεων φερτών υλικών. Στα έργα αυτά περιλαμβάνεται και η εκτροπή του υδατορεύματος καθώς και η υποκατάστασή του με κλειστό ή ανοιχτό τεχνικό έργο στην ίδια ή διαφορετική θέση.
§7 Η πρόταση για τον ορισμό των γραμμών πλημμύρας θα πρέπει να συμπληρωθεί ως ακολούθως:
‘’οι γραμμές εκατέρωθεν της βαθιάς γραμμής του υδατορεύματος, που προκύπτουν ύστερα από την υδραυλική μελέτη, για συγκεκριμένη Περίοδο Επαναφοράς (Τ) και περικλείουν τη ζώνη πλημμύρας’’
Κατά την άποψή μας, θα πρέπει στο παρόν άρθρο να συμπεριληφθούν και οι εξής ορισμοί:
Γραμμή παραλίας : Θα πρέπει να περιληφθεί και ο ορισμός της , εφόσον αυτή έχει άμεση σχέση με τον καθορισμό της παραλιακής περιοχής. Ενδεικτικά μπορεί να περιληφθεί το εξής: οι οριογραμμές παραλίας, όπως αυτές καθορίζονται στο Ν. 2971/2001 (ΦΕΚ 285 Α΄/19-12-2001) «Αιγιαλός, Παραλία και άλλες διατάξεις»
Πλευσιμότητα Να ορισθεί η έννοια της πλευσιμότητας ποταμών, εφόσον και η μη πλευσιμότητα ανήκει στα κριτήρια για τον χαρακτηρισμό των υδατορευμάτων
Άρθρο 1 παρ.1 : Πρέπει να καθοριστεί σαφής ορισμός του πλεύσιμου και μη πλεύσιμου ποταμού γιατί και γραμματικά ο όρος είναι δυνητικός
Αρθρο 1 παρ 13: Τις διευθετήσεις σε καμία περίπτωση δεν τις κάνουμε για τη «βελτίωση των συνθηκών ροής» αλλά για τη μεταβολή των συνθηκών αυτών. Το κριτήριο δεν είναι ποιοτικό.
•Παρ. 6: Θα έπρεπε να αναφέρεται η ελάχιστη αυτή περίοδος επαναφοράς (Τ) και να υπάρχει η παροχή σχεδιασμού, επίσης να προσδιορίζεται αυτή με συγκεκριμένο συντελεστή μεγαλύτερη για να καλύψει ένα μέρος των έντονων – ακραίων καταστάσεων.
•Παρ. 9 σημείο γ: Ίσως εδώ θα μπορούσαν να οριοθετηθούν υγροτοπικά συστήματα στις εκβολές των υδατορεμάτων, ως φυσικό στοιχείο αυτών που έχει περιβαλλοντική αξία και χρήζει προστασίας.
•Παρ. 13: Αυτό είναι επικίνδυνο εκτός και αν αφορά υδατορέματα σε αστικές περιοχές. Δεν αναφέρει καθόλου την περιβαλλοντική παράμετρο.
Στην παράγραφο 1, προτείνεται να προστεθούν και οι αποχετευτικές τάφροι ως εξής:
«….Στην έννοια του υδατορεύματος δεν περιλαμβάνονται τα εγγειοβελτιωτικά έργα όπως αρδευτικές, αποστραγγιστικές και αποχετευτικές τάφροι καθώς και οι πλεύσιμοι ποταμοί».
Παραγρ. 1:
Προκειμένου να μην υπάρχουν παρανοήσεις ως προς τον ορισμό των υδατορεμάτων σε σχέση με άλλου είδους αποδέκτες, θεωρώ ότι πρέπει να συμπληρωθεί ο όρος «γραμμικές» διαμορφώσεις της επιφάνειας του εδάφους.
Επίσης, πρέπει να διευκρινιστεί αναλυτικά και ο γενικός όρος «αποδέκτες». Οι αποδέκτες μπορεί να είναι υδάτινες περιοχές (λίμνες, θάλασσα, ποταμοί) ή και όχι (πεδιάδες), μπορεί να είναι επιφανειακές διαμορφώσεις (λίμνες, θάλασσα, πεδιάδες κ.λπ.) ή γραμμικές διαμορφώσεις (άλλα υδατορέματα, ποταμοί κ.λπ.). Κι αυτό για να μην υπάρχει παρανόηση π.χ. σε συνήθεις περιπτώσεις όπου υδατορέματα δεν καταλήγουν κατ’ ανάγκη σε κάποιο υδάτινο αποδέκτη, αλλά σε περιοχές ξηράς με διάχυτη ροή.
Παραγρ. 2:
Σωστή η χρήση του όρου «μισγάγγεια» (ορθογραφικά νομίζω το πιο σωστό είναι «μισγάγκεια» με «γκ»), προκειμένου να αποκατασταθεί η πραγματική του σημασία, που είναι γενικώς συγκεχυμένη μεταξύ διάφορων τεχνικών ειδικοτήτων. Η μισγάγκεια είναι η γραμμή με το μικρότερο υψόμετρο μιας ευρύτερης επιφανειακής περιοχής, στην οποία θα καταλήξουν (λόγω του νόμου της βαρύτητας) και θα απορρέουν μέσω αυτής τα επιφανειακά ύδατα που δεν κατεισδύουν στο έδαφος. Επομένως, από υδραυλική σκοπιά ουσιαστικά είναι και τυπικά πρέπει να θεωρείται (σύμφωνα με την παρ. 1) υδατόρεμα.
Άλλωστε και ετυμολογικά, το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας του Γ. Μπαμπινιώτη, δεν αφήνει καμιά αμφιβολία ως προς τη σημασία του όρου (νοητή γραμμή κατά μήκος ποτάμιας κοίτης, η οποία συνδέει όλα τα σημεία με το μέγιστο βάθος).
Η ένστασή μου είναι ότι ο όρος αυτός χρησιμοποιείται μόνο για τα μικρά υδατορέματα, ενώ είναι ένα γενικό γεωμετρικό χαρακτηριστικό όλων των γραμμικών αποδεκτών και διόδων νερού. Το πιο σωστό, κατά τη γνώμη μου, είναι να χρησιμοποιηθεί στην παράγραφο «5. Βαθιά γραμμή ή άξονας» σε παρένθεση.
Επίσης, θα ήταν προτιμότερο και ασφαλέστερο ένα άλλο κριτήριο διάκρισης των μικρών υδατορεμάτων που να έχει σχέση με την πραγματική δυναμικότητά τους (π.χ. παροχή 50ετίας) προκειμένου να μην υπάρχουν και παρανοήσεις σε περιπτώσεις π.χ. που η λεκάνη απορροής είναι εν μέρει εντός και εν μέρει εκτός ορίων κατοικημένη ζώνης (που και αυτή χρειάζεται εν προκειμένω διευκρίνιση μετά την έντονη αστικοποίηση της υπαίθρου λόγω της δόμησης εκτός σχεδίου – νοούνται όρια οικισμών και εγκεκριμένα σχέδια πόλεων;).
Θεωρώ πως πρέπει να εισαχθεί ως ορισμός η ιστορική βαθιά γραμμή υδατορεύματος και να προσδιοριστεί σε ποια έγγραφα, διαγράμματα, ορθοφωτοχάρτες κ.λπ. θα αναζητείται, διότι σε πολλές περιπτώσεις, η βαθιά γραμμή, όπως αυτή αποτυπώνεται π.χ. στα τοπογραφικά διαγράμματα, κλ. 1:5,000, της Γ.Υ.Σ. έχει εκφυλιστεί, εξαιτίας ανθρώπινων επεμβάσεων (π.χ. επιχώσεις, δρόμοι κ.λπ.) με αποτέλεσμα τα νερά να ρέουν πλανόμενα σε απόσταση από την ιστορική βαθιά γραμμή. Οπότε, σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να οριστεί σε ποια βαθιά γραμμή οριοθετούμε, στην ιστορική βαθιά γραμμή του υδατορεύματος, όπου θα απαιτείται η αποκατάσταση της διατομής, η εκεί όπου ρέουν πλανόμενα τα νερά, όπου, πιθανότατα, θα απαιτείται η πρόταση κατασκευής αντιπλημμυρικών έργων.
Άρθρο 01: Ορισμοί
§ 2 Η πρόταση:
“Ως σημείο έναρξης της μέτρησης της λεκάνης απορροής υδατορεύματος, ορίζεται κάθε σημείο της βαθιάς γραμμής του μικρού υδατορεύματος”
είναι περιττή. Να διαγραφεί.
Τι προβλεπει ο νομος για τις μισγαγγειες που εχουν καταργηθει η ξεραθει;;;
Στην περιοχη του Μαραθωνα λογω των εργων της Μαραθωνιας διαδρομης, πληθος υδατορεματων καθε ειδους και περιγραφης καταργηθηκαν και ξεραθηκαν…Τι προβλεπεται για τις περιπτωσεις αυτες;;;;
Αρθρο 1 παραγ. 2 Αντί για έκταση λιμενολεκάνης 0,50τχ, να γραφεί «0,70 τ.χ. και η μέση κλίση της λεκάνης απορροής να μην ξεπερνά το 40%»
Άρθρο 1.
1.1. Η Ε.Γ.Υ. ορίζει και τάφρους αρδευτικές ως ποτάμια υδάτινα σώματα (ιδιαιτέρως τροποποιημένα). Κατά συνέπεια θα πρέπει να μην εξαιρούνται από τον όρο υδατορρεύματα
1.2. Ο όρος μισγάγγεια δεν θα πρέπει να συγχέεται με τον όρο υδατόρρευμα. Η λεκάνη απορροής λαθεμένα δίνεται στο συγκεκριμένο εδάφιο και λαθεμένα προσδιορίζεται. Λεκάνη απορροής ενός τμήματος υδατορρεύματος είναι η έκταση εκείνη στην οποία τα επιφανειακώς ρέοντα ύδατα θα καταλήξουν στο εν λόγω τμήμα. Θα πρέπει δε να λάβει ξεχωριστό ορισμό.
1.3. Κακώς εξαιρούνται οι υγρότοποι με αυτόν τον τρόπο. Εάν ένας υγρότοπος βρίσκεται στις παρυφές της κοίτης ποταμού, τότε μπορεί να κατακλύζεται κατά τη διάρκεια πλημμυρών και να αποτελεί τμήμα της κοίτης.
1.4. Η όχθη δεν αποτελεί γραμμικό στοιχείο αλλά επιφάνεια. Κατά συνέπεια θα πρέπει να οριστεί ως η επιφάνεια που δύναται να καλυφθεί από την Μέγιστη Πιθανή Πλημμύρα (ΜΠΠ)
1.5. Αν το τεχνικό έργο λειτουργεί σαν εγγειοβελτιωτικό έργο θα υπάρχει σύγχυση με το εδάφιο 1.1
1.6. Η δίαιτα υδατορρεύματος δεν σχετίζεται με παροχές πλημμύρας αλλά με υδατικά ισοζύγια: θα πρέπει να αλλαχθεί η έκφραση
1.7/1.8. Δεν μπορεί να γίνεται κυκλικός ορισμός των γραμμών και της ζώνης πλημμύρας. Το ότι κάποιο υδραυλικό μοντέλο εκτιμά την ζώνη πλημμύρας δεν σημαίνει ότι την καθορίζει κιόλας. Προτείνεται η ζώνη πλημμύρας να οριστεί ως η περιοχή που εκτιμάται ότι κατακλύζεται κατά την διόδευση της παροχής σχεδιασμού. Η δε γραμμή πλημμύρας εκτιμάται ότι θα πρέπει να οριστεί ως το ίχνος της ζώνης πλημμύρας επί του φυσικού αναγλύφου.
1.9. Όλα τα φυσικά και τεχνητά στοιχεία, απανταχού της γης, έχουν περιβαλλοντική αξία. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να περιλαμβάνονται στις οριογραμμές. Προτείνεται το κριτήριο (γ) να τροποποιηθεί ως εξής:
«οποιοδήποτε στοιχείο του περιβάλλοντος χρήζει προστασίας, η οποία επιβάλλεται στο πλαίσιο διεθνών Συμβάσεων και για λόγους: (i) αντιπλημμυρικής προστασίας (ii) διατήρησης του παρόχθιου οικοσυστήματος (iii) διατήρησης της πολιτιστικής κληρονομιάς και (iv) προστασίας του τοπίου»
1.11. Η οριοθέτηση δεν θα πρέπει να έχει στόχο την εξασφάλιση της απρόσκοπτης απορροής των επιφανειακών νερών, καθώς αυτό οδηγεί σε σημαντικές παρεμβάσεις στα υδατορρεύματα, οι οποίες έρχονται σε αντίθεση με τον δεύτερο στόχο της περιβαλλοντικής προστασίας. Προτείνεται οι στόχοι να είναι πρωτίστως η περιβαλλοντική προστασία και ακολούθως η αντιπλημμυρική προστασία
1.13. Η βελτίωση των συνθηκών ροής και ο έλεγχος των διαβρώσεων και αποθέσεων αποτελούν σκοπούς που υπό δεδομένες συνθήκες αντικρούουν την έννοια της περιβαλλοντικής προστασίας. Προτείνεται η διευθέτηση να έχει σκοπό μόνο την αντιπλημμυρική προστασία, και μόνο σε περιοχές όπου υπάρχουν προβλήματα απειλής της ζωής και της υγείας από πλημμυρικά φαινόμενα.
ΝΟΜΟΣ 3585/2007 << ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ,ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ. ( ΦΕΚ 148 Α΄ )
ΙΔΡΥΣΗ-ΑΠΟΣΤΟΛΗ-ΟΡΙΣΜΟΙ.
ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ-ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ-ΔΙΑΡΘΡΩΣΗ.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΓΡΟΦΥΛΑΚΗ ΑΣΚΕΙ ΣΤΙΣ ΑΓΡΟΤΙΚΕΣ ΕΚΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΑΣΤΥΝΟΜΕΥΣΗΣ,ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ:
ΑΡΘΡΟ 3 ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 2 ( δ ):ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ ΑΓΩΓΩΝ ΥΔΑΤΩΝ ΑΠΟ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ.ΕΠΙΚΑΛΥΨΕΙΣ ΚΑΙ ΕΝΑΠΟΘΕΣΕΙΣ ΑΠΟΡΡΙΜΑΤΩΝ……………..ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΓΡΟΦΥΛΑΚΗΣ ΣΤΗΝ ΔΑΣΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ ΑΦΟΥ ΔΙΑΤΥΠΩΘΕΙ ΚΑΤΑΛΗΛΑ, ΝΑ ΟΡΙΣΕΙ ΤΗΝ ΔΑΣΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΗΣ ΑΡΜΟΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΕΥΣΗ ΤΩΝ ΥΔΑΤΟΡΕΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΚΑΙ ΔΑΣΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ!
ΠΑΤΣΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΑΣΙΚΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ-ΔΑΣΟΦΥΛΑΚΑΣ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
Άρθρο 1.2: Ο ορισμός του υδατορρεύματος δεν είναι επαρκής. Π.χ., απουσιάζει η έννοια της ροής και η έννοια του σχήματος (αύλακας). Θεωρητικά, με τον ορισμό αυτόν, μια λίμνη που παρεμβάλλεται στην πορεία ενός ποταμού, θα θεωρείτο υδατόρρευμα.
Άρθρο 1.2: Είναι λάθος η σύγχυση του όρου «μισγάγγεια» από την γεωμορφολογία, με τα μικρά, βάσει της λεκάνης απορροής τους, υδατορρεύματα.
Άρθρο 1.2: Η τελευταία φράση δεν γίνεται αντιληπτή. Ως γνωστόν, σε κάθε σημείο της βαθειάς κοίτης του υδατορρεύματος, ορίζεται και η αντίστοιχη λεκάνη απορροής, διαφορετική κάθε φορά όμως. Για «το σημείο έναρξης της μέτρησης μιας λεκάνης απορροής» δεν χρειάζεται ορισμός, μπορεί να είναι το οποιοδήποτε σημείο του υδροκρίτη.
Άρθρο 1.4: Η κατανόηση της όχθης ως γραμμής είναι μια νεωτερική άποψη. Θα πρότεινα, προς αποφυγή παρανοήσεων, να διατηρήσουν οι όχθες το νόημά τους (π.χ. οι εκατέρωθεν της κοίτης παρειές αυτής), και να χρησιμοποιηθεί (επινοηθεί;) ένας άλλος όρος για τη «γραμμή που ενώνει τα άνω άκρα» του πρανούς (δηλαδή της όχθης). Π.χ. όριο της όχθης, ή ακρώχθιο (κατά το ακρώρεια).
Άρθρο 1.6: Η παροχή σχεδιασμού δεν είναι απαραίτητο να συνδέεται με συγκεκριμένη περίοδο επαναφοράς. Θα μπορούσε να ορίζεται π.χ. ως ποσοστό της Πιθανής Μέγιστης Πλημμύρας, για την οποία δεν ορίζεται περίοδος επαναφοράς. Επίσης, με τη σχεδιαστική παροχή πλημμύρας, δεν μελετάται η «δίαιτα» του υδατορρεύματος, αλλά οι συνθήκες υπό τις οποίες το υδατόρρευμα την παροχετεύει.
Άρθρο 1.7: Δεν είναι σωστό οι γραμμές πλημμύρας να ορίζονται ως γραμμές που προκύπτουν από την υδραυλική μελέτη. Η υδραυλική μελέτη απλώς εκτιμά τις πιθανές γραμμές πλημμύρας. Αλλά οι γραμμές πλημμύρας είναι οι γραμμές επί του εδάφους που οριοθετούν την επιφάνεια του νερού όταν η πλημμύρα ευρίσκεται στην ανωτάτη στάθμη της.
Άρθρο 1.9: Η περίπτωση (γ) έχει νόημα να αναφέρεται για φυσικά ή τεχνητά στοιχεία που ευρίσκονται έξω από τη ζώνη πλημμύρας. Η πρόβλεψη για ένα τέτοιο τεχνητό στοιχείο, και μάλιστα που να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του υδατορρεύματος, σε τι μπορεί να αναφέρεται;
Άρθρο 1.12: Όταν γίνεται διευθέτηση υδατορρεύματος, η επέμβαση αποσκοπεί στη «μεταβολή» καλλίτερα, παρά στη «βελτίωση» των συνθηκών ροής.
Εφ’ όσον εξακολουθούμε να τηρούμε τον κανόνα διπλασιασμού του ρ σε λέξεις όπως απορροή, καταρροή, υδρορρόη κ.τ.λ., νομίζω ότι δεν χρειάζεται να κάνουμε εξαίρεση για τα υδατορρεύματα.
Από εμπειρία, επειδή πέντε (5) χρόνια ταλαιπωρούμαστε με το θέμα «πλεύσιμος» ή «μη πλεύσιμος» ο ποταμός Στρυμόνας, νομίζω ότι οποιαδήποτε συζήτηση περί οριοθέτησης υδατορεμάτων, θα πρέπει πρώτα να ξεκινήσει από το σαφή σαφέστατο ορισμό, ώστε να μην επιδέχεται διαφορετικές ερμηνείες ο ορισμός, της πλευσιμότητας των ποταμών.