Αρχική Σχέδιο Νόμου για την Προστασία Δεδομένων Προσωπικού ΧαρακτήραΆρθρο 2 Ουσιαστικό πεδίο εφαρμογής

Άρθρο 2 Ουσιαστικό πεδίο εφαρμογής

1.Οι διατάξεις του παρόντος εφαρμόζονται στην, εν όλω ή εν μέρει, αυτοματοποιημένη επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, καθώς και στη μη αυτοματοποιημένη επεξεργασία τέτοιων δεδομένων, τα οποία περιλαμβάνονται ή πρόκειται να περιληφθούν σε σύστημα αρχειοθέτησης α) από δημόσιους φορείς ή β) ιδιωτικούς φορείς, εκτός και εάν η επεξεργασία πραγματοποιείται από φυσικό πρόσωπο στο πλαίσιο αποκλειστικά προσωπικής ή οικιακής δραστηριότητας.
2. Οι διατάξεις του παρόντος δεν εφαρμόζονται σε περίπτωση άμεσης εφαρμογής του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ιδίως του ΓΚΠΔ.

Σχόλια
  • 20 Αυγούστου 2019, 14:54 | ΕΛΕΝΑ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

    – Η διατύπωση του Κανονισμού είναι ακριβέστερη και δεν υπάρχει λόγος σημαντικών αποκλίσεων. Καταρχάς η έννοια του «ιδιωτικού φορέα» είναι ασαφής νομικά. Η σαφέστερη εξαίρεση του Κανονισμού για τα «φυσικά πρόσωπα στο πλαίσιο αποκλειστικά προσωπικής ή οικιακής δραστηριότητας» πρέπει να παραμείνει.
    – Η παράγραφος 2 δεν είναι μόνο περιττή αλλά δημιουργεί και ερμηνευτικά προβλήματα.
    – Τέλος λείπει η σημαντικότατη εξαίρεση του α.2παρ.2δ του Κανονισμού.

    Προτεινόμενη διατύπωση:
    1.Οι διατάξεις του παρόντος εφαρμόζονται στην, εν όλω ή εν μέρει, αυτοματοποιημένη επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, καθώς και στη μη αυτοματοποιημένη επεξεργασία τέτοιων δεδομένων, τα οποία περιλαμβάνονται ή πρόκειται να περιληφθούν σε σύστημα αρχειοθέτησης.
    2. Οι διατάξεις του παρόντος δεν εφαρμόζονται:
    α) στο πλαίσιο δραστηριότητας η οποία δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του δικαίου της Ένωσης (αυτούσια η διατύπωση του Κανονισμού)
    β) από τις αρμόδιες αρχές για τους σκοπούς της πρόληψης, της διερεύνησης, της ανίχνευσης ή της δίωξης ποινικών αδικημάτων ή της εκτέλεσης ποινικών κυρώσεων, συμπεριλαμβανομένης της προστασίας και πρόληψης έναντι κινδύνων που απειλούν τη δημόσια ασφάλεια.

  • 20 Αυγούστου 2019, 06:35 | Λ. Μήτρου

    Καταρχάς τίθενται ερμηνευτικά ερωτήματα αναφορικά με το ρυθμιστικό αντικείμενο του κεφαλαίου αυτού. Ενώ το κεφάλαιο Α’ τιτλοφορείται «Γενικές διατάξεις» και ευλόγως υποθέτει κανείς ότι αναφέρεται στο σύνολο του σχεδίου, συμπεριλαμβανομένου του Κεφαλαίου Δ’ που αναφέρεται στην ενσωμάτωση της Οδηγίας 2016/680, τα επιμέρους άρθρα δεν ανταποκρίνονται σε αυτόν τον σκοπό/τίτλο καθώς πρόκειται κατ’ ουσίαν για ρυθμίσεις που αναφέρονται στον ΓΚΠΔ με έμφαση μάλιστα στον δημόσιο τομέα. Δεν είναι κατανοητό γιατί γίνεται αυτή η αντικατάσταση του υπευθύνου επεξεργασίας/ εκτελούντα επεξεργασία ως «αποδέκτη» των ρυθμίσεων από τους «δημόσιους φορείς» και «ιδιωτικούς φορείς». Η αναφορά σε «φορείς» είναι ουσιαστικά και νομοτεχνικά άστοχη. Η ρύθμιση αυτή είναι αντιγραφή του γερμανικού ομοσπονδιακού νόμου, ο οποίος έχει διαφορετικό πεδίο εφαρμογής, ακολουθεί τις διακρίσεις που ίσχυαν στη Γερμανία από το 1977 (offentliche, nicht offentliche Stellen) και υπήρξε δικαιοπολιτική απόφαση να διατηρηθούν. Αφενός τί σημαίνει «φορείς», ιδίως όταν αναφερόμαστε σε μη δημόσιους φορείς; Ο Κανονισμός εφαρμόζεται στην επεξεργασία που γίνεται από κάθε υπεύθυνο επεξεργασίας, δηλ. «ο φυσικό ή νομικό πρόσωπο, η δημόσια αρχή, η υπηρεσία ή άλλος φορέας» (άρθρο 4 στοιχ 7) . Με την προσθήκη αυτή το πεδίο εφαρμογής του νόμου διαφοροποιείται από αυτό του ΓΚΠΔ και προκαλείται ερμηνευτική σύγχυση αλλά και δυσχέρεια στην εφαρμογή ενός κανονιστικού πλαισίου που είναι ήδη σύνθετο.

  • 19 Αυγούστου 2019, 20:52 | ΕΕΚΤ/ ΕΝΩΣΗ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΙΝΗΤΗΣ ΤΗΛΕΦΩΝΙΑΣ

    Εκ μέρους της ΕΕΚΤ τα σχόλια στο άρθρο 2 έχουν ως εξής:

    Α) παρ. 1: Με σκοπό την αποφυγή ερμηνευτικής σύγχυσης προτείνεται η ακόλουθη επαναδιατύπωση:

    1.Οι διατάξεις του παρόντος εφαρμόζονται στην, εν όλω ή εν μέρει, αυτοματοποιημένη επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, καθώς και στη μη αυτοματοποιημένη επεξεργασία τέτοιων δεδομένων, τα οποία περιλαμβάνονται ή πρόκειται να περιληφθούν σε σύστημα αρχειοθέτησης από α) δημόσιους φορείς και β) ιδιωτικούς φορείς, εκτός εάν η επεξεργασία πραγματοποιείται από φυσικό πρόσωπο στο πλαίσιο αποκλειστικά προσωπικής ή οικιακής δραστηριότητας.

    Β) παρ. 2: Θεωρούμε την διάταξη περιττή λόγω της άμεσης ισχύος του Κανονισμού. Τυχόν επαναλήψεις διατάξεων του Κανονισμού εντός του εθνικού νόμου δεν θίγουν την άμεση ισχύ του Κανονισμού (όπως αναφέρεται και στην αιτιολογική έκθεση). Θεωρούμε ότι η εν λόγω παράγραφος πρέπει να διαγραφεί.

    Εκ μέρους της ΕΕΚΤ τα σχόλια στο άρθρο 5 έχουν ως εξής:

    Α) Ο τίτλος του άρθρου είναι ατυχής. Όπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση του Σχεδίου Νόμου, το άρθρο 5 αφορά επικουρική, γενική νομική βάση για την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα. Συνεπώς ο τίτλος πρέπει να τροποποιηθεί κατάλληλα.

    Β) Όπως σωστά αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση του άρθρου: «Καθό μέρος η εν λόγω διάταξη χρησιμοποιείται για την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα σύμφωνα με το άρθρο 2 του ΓΚΠΔ, δημιουργείται με αυτή μια νομική βάση δυνάμει του άρθρου 6 παράγραφος 1 στοιχείο ε) σε συνδυασμό με το πρώτο εδάφιο της παραγράφου 3 του άρθρου 6 του ΓΚΠΔ. Αυτό είναι νομικά αναγκαίο, διότι με το στοιχείο ε) της παραγράφου 1 του άρθρου 6 του ΓΚΠΔ δεν δημιουργείται αυτοτελώς νομική βάση για την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, γεγονός που προκύπτει από την ίδια τη διατύπωση του πρώτου εδαφίου της παραγράφου 3 του άρθρου 6 του ΓΚΠΔ και ως εκ τούτου εναπόκειται στη βούληση του ενωσιακού ή εθνικού νομοθέτη η δημιουργία της νομικής αυτής βάσης…».
    Τα ίδια ως άνω ισχύουν και για την περίπτωση γ’ του άρθρου 6 παρ. 1, συνεπώς αντίστοιχο άρθρο θα πρέπει να ενταχθεί στο ελληνικό εφαρμοστικό νόμο, ούτως ώστε να θεσμοθετηθεί η αντίστοιχη νομική βάση και για τον ιδιωτικό τομέα.

    Εκ μέρους της ΕΕΚΤ τα σχόλια στο άρθρο 9 έχουν ως εξής:

    Λαμβάνοντας υπόψη ότι η φράση «και άλλων ρυθμίσεων που…» είναι αόριστη προτείνουμε την τροποποίησή της παραγράφου ως εξής: «Η εποπτεία της εφαρμογής των διατάξεων του ΓΚΠΔ, του παρόντος και άλλων ρυθμίσεων που αφορούν την προστασία του ατόμου έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα στην Ελληνική Επικράτεια και ανατίθενται σε αυτήν με ειδική διάταξη νόμου, ασκείται από την Αρχή που έχει συσταθεί με τον ν. 2472/1997 (Α΄ 50). Έδρα της Αρχής είναι η Αθήνα.

    Ομοίως πρέπει να συμπληρωθεί η διατύπωση και στο άρθρο 13 παρ.1 α’.

    Εκ μέρους της ΕΕΚΤ τα σχόλια στο άρθρο 27 παρ. 8 έχουν ως εξής:

    Η έννοια της ατομικής ενημέρωσης είναι γραφειοκρατική και δύσχρηστη. Ως προς την καταγραφή μέσω καμερών, αρκεί η ενημέρωση μέσω σχετικής πινακίδας σε εμφανές σημείο. Με τον τρόπο αυτό, καλύπτεται η ενημέρωση τόσο των εργαζομένων, όσο και των τρίτων επισκεπτών της επιχείρησης. Ως εκ τούτου προτείνουμε την διαγραφή των λέξεων «εγγράφως και ατομικώς».

    Εκ μέρους της ΕΕΚΤ τα σχόλια στο άρθρο 39 παρ. 1 έχουν ως εξής:

    Προτείνουμε την τροποποίηση της παραγράφου ως εξής: «1. Όποιος εκ προθέσεως και χωρίς δικαίωμα, α) επεμβαίνει με οποιοδήποτε τρόπο σε σύστημα αρχειοθέτησης και με την πράξη του αυτή λαμβάνει γνώση των δεδομένων αυτών β) τα αντιγράφει, αφαιρεί, αλλοιώνει, βλάπτει, συλλέγει, καταχωρεί, οργανώνει, διαρθρώνει, αποθηκεύει, προσαρμόζει, μεταβάλει, ανακτά, αναζητεί πληροφορίες, συσχετίζει, συνδυάζει, περιορίζει, διαγράφει, καταστρέφει, τιμωρείται με φυλάκιση ενός (1) έτους, εκτός εάν η πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα με άλλη διάταξη».

  • 19 Αυγούστου 2019, 19:01 | Χλωμούδης Γιώργος, ICAP

    Τόσο ο Κανονισμός (αιτιολογική σκέψη 18) όσο και ο εφαρμοστικός νόμος (άρθρο 2), ρυθμίζουν ρητά ότι δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής τους η επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα που πραγματοποιείται από φυσικό πρόσωπο στο πλαίσιο αποκλειστικά προσωπικής ή οικιακής δραστηριότητας . Περαιτέρω, στην αιτιολογική σκέψη 14 του Κανονισμού αναφέρεται ότι δεν καλύπτει από τον Κανονισμό η επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα που αφορούν νομικά πρόσωπα και ιδίως επιχειρήσεις συσταθείσες ως νομικά πρόσωπα, περιλαμβανομένων της επωνυμίας, του τύπου και των στοιχείων επικοινωνίας του νομικού προσώπου.
    Θεωρούμε, λοιπόν, ότι στα πλαίσια της εμπορικής πίστης, της πρόληψης της απάτης, της αξιοπιστίας και ασφάλειας των συναλλαγών, ο νόμος θα πρέπει αντίστοιχα, να εισαγάγει ένα διαχωρισμό ως προς τα δεδομένα των φυσικών προσώπων που άπτονται της ιδιωτικής τους σφαίρας και ως προς τα δεδομένα των ατομικών επιχειρήσεων που άπτονται της εμπορικής τους ιδιότητας. Συνεπώς, τα δεδομένα που άπτονται της εμπορικής τους ιδιότητας θα πρέπει να εξαιρούνται ρητά της εφαρμογής του Κανονισμού, όπως ισχύει και για τις προσωπικές εταιρείες ως νομικά πρόσωπα.

  • 19 Αυγούστου 2019, 19:59 | ΕΕΚΤ/ ΕΝΩΣΗ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΙΝΗΤΗΣ ΤΗΛΕΦΩΝΙΑΣ

    Εκ μέρους της ΕΕΚΤ τα σχόλια στο άρθρο 2 έχουν ως εξής:

    Α) παρ. 1: Με σκοπό την αποφυγή ερμηνευτικής σύγχυσης προτείνεται η ακόλουθη επαναδιατύπωση:

    1.Οι διατάξεις του παρόντος εφαρμόζονται στην, εν όλω ή εν μέρει, αυτοματοποιημένη επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, καθώς και στη μη αυτοματοποιημένη επεξεργασία τέτοιων δεδομένων, τα οποία περιλαμβάνονται ή πρόκειται να περιληφθούν σε σύστημα αρχειοθέτησης από α) δημόσιους φορείς και β) ιδιωτικούς φορείς, εκτός εάν η επεξεργασία πραγματοποιείται από φυσικό πρόσωπο στο πλαίσιο αποκλειστικά προσωπικής ή οικιακής δραστηριότητας.

    Β) παρ. 2: Θεωρούμε την διάταξη περιττή λόγω της άμεσης ισχύος του Κανονισμού. Τυχόν επαναλήψεις διατάξεων του Κανονισμού εντός του εθνικού νόμου δεν θίγουν την άμεση ισχύ του Κανονισμού (όπως αναφέρεται και στην αιτιολογική έκθεση). Θεωρούμε ότι η εν λόγω παράγραφος πρέπει να διαγραφεί.

  • 19 Αυγούστου 2019, 19:40 | ΕΕΚΤ/ ΕΝΩΣΗ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΙΝΗΤΗΣ ΤΗΛΕΦΩΝΙΑΣ

    Α) παρ. 1: Με σκοπό την αποφυγή ερμηνευτικής σύγχυσης προτείνεται η ακόλουθη επαναδιατύπωση:

    1.Οι διατάξεις του παρόντος εφαρμόζονται στην, εν όλω ή εν μέρει, αυτοματοποιημένη επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, καθώς και στη μη αυτοματοποιημένη επεξεργασία τέτοιων δεδομένων, τα οποία περιλαμβάνονται ή πρόκειται να περιληφθούν σε σύστημα αρχειοθέτησης από α) δημόσιους φορείς και β) ιδιωτικούς φορείς, εκτός εάν η επεξεργασία πραγματοποιείται από φυσικό πρόσωπο στο πλαίσιο αποκλειστικά προσωπικής ή οικιακής δραστηριότητας.

    Β) παρ. 2: Θεωρούμε την διάταξη περιττή λόγω της άμεσης ισχύος του Κανονισμού. Τυχόν επαναλήψεις διατάξεων του Κανονισμού εντός του εθνικού νόμου δεν θίγουν την άμεση ισχύ του Κανονισμού (όπως αναφέρεται και στην αιτιολογική έκθεση). Θεωρούμε ότι η εν λόγω παράγραφος πρέπει να διαγραφεί.

  • 19 Αυγούστου 2019, 16:01 | Homo Digitalis

    Σε σχέση με το ουσιαστικό πεδίο εφαρμογής σε συσχέτιση με το άρθρο 4 (ορισμοί) δεν είναι κατανοητό γιατί γίνεται αυτή η αντικατάσταση του υπευθύνου επεξεργασίας/ εκτελούντα επεξεργασία ως «αποδέκτη» των ρυθμίσεων από τους «δημόσιους φορείς» και «ιδιωτικούς φορείς». Η αναφορά σε «φορείς» είναι ουσιαστικά και νομοτεχνικά άστοχη. Η ρύθμιση αυτή είναι αντιγραφή του γερμανικού ομοσπονδιακού νόμου, ο οποίος έχει διαφορετικό πεδίο εφαρμογής, ακολουθεί τις διακρίσεις που ίσχυαν στη Γερμανία από το 1977 (offentliche, nicht offentliche Stellen) και υπήρξε δικαιοπολιτική απόφαση να διατηρηθούν. Αφενός τί σημαίνει «φορείς» ιδίως όταν αναφερόμαστε σε μη δημόσιους φορείς; Ο Κανονισμός εφαρμόζεται στην επεξεργασία που γίνεται από κάθε υπεύθυνο επεξεργασίας, δηλ. «φυσικό ή νομικό πρόσωπο, η δημόσια αρχή, η υπηρεσία ή άλλος φορέας» (άρθρο 4 στοιχ 7) . Με την προσθήκη αυτή το πεδίο εφαρμογής του νόμου διαφοροποιείται από αυτό του ΓΚΠΔ και προκαλείται ερμηνευτική σύγχυση, αλλά και δυσχέρεια στην εφαρμογή ενός κανονιστικού πλαισίου που είναι ήδη σύνθετο. Θα μπορούσε π.χ. να τεθεί και το ζήτημα εάν με την αναφορά σε δημόσιους φορείς όπως ορίζονται στο ΣχΝ περιλαμβάνονται τα δικαστήρια, τα οποία αναμφίβολα υπόκεινται στο πεδίο εφαρμογής του Κανονισμού. Υπάρχει επεξήγηση στους ορισμούς. αλλά και εκεί υπάρχει διαφοροποίηση σε σχέση με τα οριζόμενα στον Κανονισμό. Επίσης, υπάρχει από το 1997 νομοθεσία στην Ελλάδα που αναφέρεται σε υπεύθυνους επεξεργασίας κατά τους ορισμούς του νόμου. Η χρήση του όρου μόνο προβλήματα εφαρμογής μπορεί να προκαλέσει.
    Προτείνεται: να απαλειφθεί εντελώς η διάκριση. Όπου ο νομοθέτης θέλει (και του επιτρέπεται από τον Κανονισμό) να περιορίσει ή να εξειδικεύσει μία ρύθμιση για τον δημόσιο φορέα/τομέα θα πρέπει να το ορίζει κατά περίπτωση.
    Στην παράγραφο 2 του παρόντος άρθρου ορίζεται «Οι διατάξεις του παρόντος δεν εφαρμόζονται σε περίπτωση άμεσης εφαρμογής του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ιδίως του ΓΚΠΔ». Είναι αυτονόητο. Ορίζεται και στον Κανονισμό και είναι γνωστό λόγω της φύσης και ιεραρχίας των κανόνων ενωσιακού και εθνικού δικαίου. Τέτοιες διατυπώσεις προσιδιάζουν σε αιτιολογική έκθεση. Και στην περίπτωση αυτή πρόκειται για επακριβή αντιγραφή του γερμανικού νόμου και απηχεί συγκεκριμένες επιλογές της Γερμανίας, καθώς δεν επιθυμούσε την υιοθέτηση Κανονισμού και λόγω της ισχυρής παράδοσης στον τομέα υπεραμύνθηκε της παροχής ευχερειών στον εθνικό νομοθέτη. Αν δεν απαλειφθεί θα ήταν σκόπιμο να γίνει αναφορά στον Γενικό Κανονισμό Προστασίας Δεδομένων και σε άλλες ρυθμίσεις ενωσιακού και εθνικού δικαίου που υπερισχύουν λόγω της άμεσης εφαρμογής ή της ειδικότητας της ρύθμισης.

  • 19 Αυγούστου 2019, 14:29 | Χαράλαμπος Δρανδάκης

    To §2 είναι περιττό εφόσον οπως και να είχε, ο ΓΚΠΔ υπερέχει της Ελληνικής Νομοθεσίας. Επίσης είναι δυσνόητο ως αναγράφεται (Ήτοι ότι οι διατάξεις του παρόντος δεν εφαρμόζονται σε περίπτωση άμεσης εφαρμογής ουσιαστικά ιδίων διατάξεων)

  • 16 Αυγούστου 2019, 19:53 | Γιώργος Ρουσόπουλος

    Γενική παρατήρηση ως προς το ουσιαστικό πεδίο εφαρμογής:
    Το ΣχΝ έχει πρόθεση να συμπεριλάβει στο κεφάλαιο Α ρυθμίσεις που εφαρμόζονται ευρέως, δηλαδή με πεδίο εφαρμογής: α) το πεδίο εφαρμογής του ΓΚΠΔ, β) το πεδίο εφαρμογής της Οδηγίας 2016/680 και γ) δραστηριότητες που δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του δικαίου της ΕΕ αλλά ήδη ρύθμιζε ο ν. 2472/97 όπως τους τομείς της εθνικής άμυνας και της εθνικής ασφάλειας (και ορθά κατά τη γνώμη μου, πόσο μάλλον μετά και την τροποποίηση του Συντάγματος με το αρ. 9Α).
    Δυστυχώς, με τον τρόπο που είναι διατυπωμένες οι διατάξεις (ιδίως του κεφαλαίου Α) δημιουργείται μεγάλη ασάφεια στο ποια είναι η εφαρμοστέα διάταξη, ανάλογα με την εκάστοτε δραστηριότητα. Δεν είναι σαφές πότε εφαρμόζεται ο ΓΚΠΔ και πότε ο εθνικός νόμος. Μπορεί, ενδεχομένως, να φτάσει κάποιος «ερμηνευτικά» στο αποτέλεσμα αλλά να σκεφτούμε ότι ο νόμος κι ο ΓΚΠΔ θα πρέπει να εφαρμοστούν από ανθρώπους που δεν θα είναι πάντα σε θέση να διακρίνουν άμεσα πότε εφαρμόζεται το εθνικό δίκαιο (ο νόμος) και πότε ο ΓΚΠΔ.

    Πρόταση: Σαφής διάκριση των διατάξεων που εξειδικεύουν τον ΓΚΠΔ (όπου ο ΓΚΠΔ δίνει αυτή τη δυνατότητα ή υποχρέωση στα Κ-Μ) και των διατάξεων που αφορούν την οδηγία 2016/680 και εθνικές ρυθμίσεις.

  • 16 Αυγούστου 2019, 10:43 | George Kevekis

    Επαναλαμβάνονται διατάξεις του ΓΚΠΔ.

  • 15 Αυγούστου 2019, 00:37 | Νίκος Καλαμίτσης

    1. Η διάκριση σε ιδιωτικούς και δημόσιους φορείς ενδεχομένως να προκαλέσει ερμηνευτική σύγχυση.
    2. Η 2η παράγραφος δημιουργεί την εντύπωση ότι ο ΓΚΠΔ και ο εθνικός νόμος κινούνται παράλληλα και έχουν διαφορετικό πεδίο εφαρμογής.

  • 13 Αυγούστου 2019, 14:24 | ΒΑΡΒΑΡΑ ΠΕΤΡΟΥ

    Θεωρώ ότι δεν χρειάζεται ένα τέτοιο άρθρο στο νόμο. Το ουσιαστικό πεδίο εφαρμογής προκύπτει από τον Κανονισμό ενώ σε ό,τι έχει να κάνει με την Οδηγία, μπορεί στο κεφάλαιο για την Οδηγία να οριοθετηθεί αυτοτελώς το πεδίο εφαρμογής.Σε κάθε περίπτωση δεν αντιλαμβάνομαι σε τι εξυπηρετεί η διάκριση μεταξύ δημοσίων και ιδιωτικών φορέων. Επίσης, η παράγραφος 2 εκτιμώ ότι είναι ακατανόητη και άστοχη. Ο νόμος εφαρμόζεται συμπληρωματικά προς τον Κανονισμό, δεν μπορεί να αποκλείεται η εφαρμογή του νόμου επί εφαρμογής του Κανονισμού. Το ένα νομοθέτημα συμπληρώνει το άλλο.

Σχόλια