- Στο άρθρο 1 του ν. 2690/1999 (ΦΕΚ 45/τ. Α΄) «Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας» προστίθεται δεύτερο εδάφιο, ως εξής:
«Ειδικά οι διατάξεις των άρθρων 4 έως 7 και του άρθρου 12 του παρόντος εφαρμόζονται και στα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου (ν.π.ι.δ.) που ανήκουν στο κράτος ή επιχορηγούνται τακτικώς, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις από κρατικούς πόρους κατά 50% τουλάχιστον του ετήσιου προϋπολογισμού τους, στα ν.π.ι.δ. και τις Δημόσιες Επιχειρήσεις και Οργανισμούς (ΔΕΚΟ) του Κεφαλαίου Α΄ του Ν. 3429/2005, καθώς και στα νομικά πρόσωπα και τις επιχειρήσεις των Ο.Τ.Α, εντός ή εκτός της Γενικής Κυβέρνησης.
- Στο τέλος του άρθρου 4 του ν.2690/1999 προστίθεται παράγραφος 3 ως εξής:
« Οι Διευθύνσεις Διοικητικού των υπηρεσιών της παραγράφου 1 έχουν υποχρέωση έγγραφης ενημέρωσης των αιτούντων υπαλλήλων για την πρόοδο υποθέσεων σχετικών με θέματα υπηρεσιακής τους κατάστασής που εκκρεμούν ενώπιον τους εντός της ίδιας προθεσμίας της παραγράφου 1, εφόσον δεν έχει διεκπεραιωθεί η υπόθεσή τους εντός της ως άνω προθεσμίας.»
- Στην παράγραφο 3 του άρθρου 9 του ν. 2690/1999, προστίθεται εδάφιο β΄ ως εξής:
«Η διάταξη της παραγράφου 1 του άρθρου 7 του ν. 1943/1991 «Εκσυγχρονισμός της οργάνωσης και λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης, αναβάθμιση του προσωπικού της και άλλες συναφείς διατάξεις» (Α΄ 50) καταργείται».
Στο άρθρο αυτό θα έπρεπε να προστεθεί και η παράγραφος που αναστέλλει την απαγόρευση των ΑΔΕΙΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ για συμμετοχή των δημοσίων υπαλλήλων σε μεταπτυχιακούς ή διδακτορικούς τίτλους καθώς η εξειδίκευση του ανθρώπινου δυναμικού του δημοσίου, αποτελεί κοινωνική επένδυση για την εύρυθμη λειτουργία και αποτελεσματικότητα του μακροπρόθεσμα. Με τον τρόπο αυτό θα αποκατασταθούν και οι αδικίες (όπως αναφέρεται στον τίτλο του άρθρου) καθώς τα προηγούμενα χρόνια πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι προέβαιναν σε χρήση του συγκεκριμένου δικαιώματος αποκλείοντας τους δημοσίους υπαλλήλους που στα δύσκολα χρόνια της κρίσης και παρά τις τεράστιες περικοπές των εισοδημάτων τους επένδυσαν κόπο, χρόνο και χρήμα στην προσωπική τους βελτίωση που αναπόφευκτα μόνο θετικά συμβάλλει στο ρόλο του δημοσίου.
Δεν μπορώ να χωνέψω το γεγονός ότι υπάρχει διαφορετικό εργασιακό καθεστώς από κάθε άποψη μεταξύ ιδιωτικού τομέα και δημόσιου τομέα.
Γιατι;
και γιατί πάντα σε βάρος κάποιων;
Σε βάρος των ιδιωτικών υπαλλήλων συνήθως και προς όφελος των δημόσιων υπαλλήλων.
Πιστεύω πως πρέπει να μαζέψουμε τα θετικά χαρακτηριστικά του ενός και του άλλου τομέα και να τους αθροίσουμε κρατώντας κοινό υπόβαθρο δικαιωμάτων και υποχρεώσεων για δημόσιο και ιδιωτικό υπάλληλο.
Σχετικά με το «Στο τέλος του άρθρου 4 του ν.2690/1999 προστίθεται παράγραφος 3 ως εξής:« Οι Διευθύνσεις Διοικητικού των υπηρεσιών της παραγράφου 1 έχουν υποχρέωση έγγραφης ενημέρωσης των αιτούντων υπαλλήλων για την πρόοδο υποθέσεων σχετικών με θέματα υπηρεσιακής τους κατάστασής που εκκρεμούν ενώπιον τους εντός της ίδιας προθεσμίας της παραγράφου 1, εφόσον δεν έχει διεκπεραιωθεί η υπόθεσή τους εντός της ως άνω προθεσμίας.»»
Επιτέλους, θα έπρεπε να έχει εφαρμοστεί εδώ και χρόνια έτσι ώστε να δοθεί ένα τέλος στις πελατειακές σχέσεις και στο λεγόμενο αρχείο κατά το δοκούν των διοικητικών υπηρεσιών και στην άνιση μεταχείριση των υπάλληλων σε υπηρεσιακά θέματα.
Επίσης, συμφωνώ με το σχόλιο τις 19/3/15 του σχολιαστή Γ.Γ.
«σχετικά με την προσθήκη που προτείνεται για το τέλος του άρθρου 4 του ν.2690/1999, θα έπρεπε επιπλέον όσων αναφέρονται και προβλέπεται ότι ο υπάλληλος έχει το δικαίωμα να απευθύνει αιτήματα/ερωτήματα προς την σχετική υπηρεσία του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης, σχετικά με υπηρεσιακές υποθέσεις που τον αφορούν όταν θεωρεί ότι η υπηρεσία του αδιαφορεί σε αίτημά του ή ερμηνεύει το Νόμο λανθασμένα, με αποτέλεσμα να μην υλοποιεί αίτημά του.
Μέχρι τώρα τέτοιο δικαίωμα έχει μόνο η υπηρεσία, με αποτέλεσμα ο υπάλληλος να είναι απολύτως απροστάτευτος από την αυθαιρεσία της υπηρεσίας του.Ακόμα ορθότερο είναι όταν υπάρχει διαφωνία ως προς την ερμηνεία του νόμου σε υπηρεσιακές υποθέσεις, μεταξύ του υπαλλήλου και της γνώμης της υπηρεσίας ή του Υπουργείου, η υπόθεση να παραπέμπεται για γνωμοδότηση στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους (έστω μετά από κάποιο φιλτράρισμα).
Μέχρι τώρα, ως γνωστόν, μπορεί να απευθυνθεί στο ΝΣΚ για γνωμοδότηση μόνο η υπηρεσία ή το Υπουργείο, με αποτέλεσμα να υπάρχουν περιπτώσεις κατάφορης παραβίασης των Νόμων από τη διοίκηση, εις βάρος των υπαλλήλων, υπό την πρόφαση της ερμηνείας του Νόμου. Μόλις πρόσφατα, διαφορετική πολιτική ηγεσία σε Υπουργείο ερμήνευε διαφορετικά σαφείς διατάξεις Νόμου, ανάλογα με τις πολιτικές τους στοχεύσεις, αρνούμενη να ζητήσει γνωμοδότηση από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, με αποτέλεσμα οι υπάλληλοι να είναι έρμαια της ηγεσίας και να περιμένουν αυτή να αλλάξει προκειμένου να αλλάξει και η ερμηνεία του Νόμου από τις υπηρεσίες! Η μόνη οδός που έχει ο υπάλληλος σε τέτοιες περιπτώσεις είναι η προσφυγή στα διοικητικά δικαστήρια, πράγμα που είναι χρονοβόρο και έχει μεγάλο χρηματικό κόστος για τον υπάλληλο.»
Να συμπληρωθεί το συγκεκριμένο άρθρο για λόγους αποκατάστασης των συνταγματικών αρχών και ισονομίας, ως εξής:
«Ειδικά οι διατάξεις των άρθρων 9,10,11 «Αποκατάσταση του τεκμηρίου αθωότητας στην πειθαρχική διαδικασία», «Οριστική παύση», «σύνθεση πειθαρχικών συμβουλίων» του παρόντος να εφαρμόζονται και στα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου (ν.π.ι.δ.) που ανήκουν στο κράτος ή επιχορηγούνται τακτικώς, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις από κρατικούς πόρους κατά 50% τουλάχιστον του ετήσιου προϋπολογισμού τους, στα ν.π.ι.δ. και τις Δημόσιες Επιχειρήσεις και Οργανισμούς (ΔΕΚΟ) του Κεφαλαίου Α΄ του Ν. 3429/2005, καθώς και στα νομικά πρόσωπα και τις επιχειρήσεις των Ο.Τ.Α, εντός ή εκτός της Γενικής Κυβέρνησης».
Υπάρχουν δικαιώματα και υποχρεώσεις που προκύπτουν ανάμεσα στους ανώτερους και τα κατώτερα στελέχη καθώς και δικαιώματα και υποχρεώσεις που προκύπτουν όταν οι πολίτες συναλλάσσονται με το Δημόσιο!Μήπως θα έπρεπε να γίνει μνεία και για αυτό;
Σχετικά με την προσθήκη που προτείνεται για το τέλος του άρθρου 4 του ν.2690/1999, θα έπρεπε επιπλέον όσων αναφέρονται και προβλέπεται ότι ο υπάλληλος έχει το δικαίωμα να απευθύνει αιτήματα/ερωτήματα προς την σχετική υπηρεσία του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης, σχετικά με υπηρεσιακές υποθέσεις που τον αφορούν όταν θεωρεί ότι η υπηρεσία του αδιαφορεί σε αίτημά του ή ερμηνεύει το Νόμο λανθασμένα, με αποτέλεσμα να μην υλοποιεί αίτημά του.
Μέχρι τώρα τέτοιο δικαίωμα έχει μόνο η υπηρεσία, με αποτέλεσμα ο υπάλληλος να είναι απολύτως απροστάτευτος από την αυθαιρεσία της υπηρεσίας του.
Ακόμα ορθότερο είναι όταν υπάρχει διαφωνία ως προς την ερμηνεία του νόμου σε υπηρεσιακές υποθέσεις, μεταξύ του υπαλλήλου και της γνώμης της υπηρεσίας ή του Υπουργείου, η υπόθεση να παραπέμπεται για γνωμοδότηση στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους (έστω μετά από κάποιο φιλτράρισμα).
Μέχρι τώρα, ως γνωστόν, μπορεί να απευθυνθεί στο ΝΣΚ για γνωμοδότηση μόνο η υπηρεσία ή το Υπουργείο, με αποτέλεσμα να υπάρχουν περιπτώσεις κατάφορης παραβίασης των Νόμων από τη διοίκηση, εις βάρος των υπαλλήλων, υπό την πρόφαση της ερμηνείας του Νόμου. Μόλις πρόσφατα, διαφορετική πολιτική ηγεσία σε Υπουργείο ερμήνευε διαφορετικά σαφείς διατάξεις Νόμου, ανάλογα με τις πολιτικές τους στοχεύσεις, αρνούμενη να ζητήσει γνωμοδότηση από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, με αποτέλεσμα οι υπάλληλοι να είναι έρμαια της ηγεσίας και να περιμένουν αυτή να αλλάξει προκειμένου να αλλάξει και η ερμηνεία του Νόμου από τις υπηρεσίες! Η μόνη οδός που έχει ο υπάλληλος σε τέτοιες περιπτώσεις είναι η προσφυγή στα διοικητικά δικαστήρια, πράγμα που είναι χρονοβόρο και έχει μεγάλο χρηματικό κόστος για τον υπάλληλο.
Αφού επιχειρούνται (σωστές κατά τα άλλα) αλλαγές στο πεδίο εφαρμογής του Ν. 2690/1999 (άρθρο 1), θα πρέπει να προβλεφθεί και ρητή αναφορά, ότι στο πεδίο εφαρμογής του Νόμου είναι και οι Ανεξάρτητες Αρχές, οι οποίες ερμηνευοντας κατά το δοκούν το άρθρο 1, θεωρούν ότι δεν εμπίπτουν σε αυτόν.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να θεωρούν οι Ανεξάρτητες Αρχές ότι δεν τις αφορά π.χ. η πρόβλεψη του αρ. 4 περί συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος για τη διεκπεραίωση των υποθέσεων των πολιτών. Το αυτό ισχύει και για άλλες προβλέψεις του Νόμου.
Αυτό δεν είναι φυσικά σωστό, οπότε καλό θα ήταν να λυθεί με ρητή πρόβλεψη.
Υπάλληλοι που κατέθεσαν αναφορές για Προισταμένους τους και προσκόμισαν αποδεικτικά στοιχεία δικαιούνται Προστασία Μάρτυρα Δημοσίου Συμφέροντος και οι αντιμηνύσεις που έχουν σκοπό την εκδίκηση του υπαλλήλου αρχειοθετούνται. Η προστασία Μάρτυρα δύναται να δίνεται από τα Πειθαρχικά Συμβούλια, Από τον Επιθεωρητή δημόσιαας Διοίκησης από τους Υπουργούς στους οποίους υπάγεται ο υπάλληλος και από τον Υπουργό Δικαιοσύνης.