Χαρακτηρίζεται ως Περιφερειακό Πάρκο ο ορεινός όγκος Μαινάλου όπως φαίνεται στο σχετικό χάρτη κλίμακας 1 : 50.000
Το όριο του πάρκου αρχίζει από την κορυφή του πρώτου ελιγμού της οδού Τρίπολης Σιλίμνας σε απόσταση περίπου ενός χιλιομέτρου από το Νοσοκομείο της Τρίπολης. Από το σημείο αυτό ακολουθεί βορειανατολική πορεία ταυτιζόμενο με την οδό Γορτυνίας εκ της οποίας εισέρχεται εντός του πολεοδομικού συγκροτήματος της Τρίπολης και στη συνέχεια ακολουθεί την οδό Ταλούμη στη συνέχεια την οδό Αγίας Κυριακής και Δαβάκη έως το τέρμα της και στο σημείο συμβολής με την οδό Παπανικολή. Στη συνέχεια κατευθύνεται σχεδόν σε ευθυγραμμεία περνώντας μεταξύ Αγίας Τριάδας και Αγίου Γεωργίου μέχρι του οικισμού του Μερκοβουνίου. Στη συνέχεια ακολουθεί την οδό από το Μερκοβούνι προς τον οικισμό Σκοπή τον οποίο παρακάμπτει νοτίως ακολουθώντας τη συνέχεια της εν λόγω οδού και συνεχίζει έως το Σταθμό Καϊκά και συγκεκριμένα στο σημείο συμβολής της με την οδό Τρίπολης – Πύργου. Ακολουθώντας στη συνέχεια την τελευταία οδό στα επτακόσια περίπου μέτρα στρέφεται λοξώς αριστερά και ακολουθεί την οδό προς τον οικισμό Μηλιά και μετά από μήκος χιλίων εκατόν πενήντα μέτρων στρέφεται λοξώς δεξιά ακολουθώντας ενδιάμεση παράλληλη σχετικά οδό προς την οδό Τριπόλεως-Πύργου έως την οριστική συμβολή της με τη δεύτερη στη θέση Σταθμός Καλόγηρου. Από το σημείο αυτό στέφεται βορειοδυτικά ακολουθώντας την εν λόγω οδό προς Κάψια. Στη συνέχεια ακολουθεί την οδό προς Λεβίδι, Βλαχέρνα και Νυμφασία. Από τη Νυμφασία κατευθύνεται προς την Ιερά Μονή Παναγίας Κρεμνίτσας και μετέπειτα συνεχίζει ακολουθώντας το ρέμα του Μυλάοντα σε απόσταση περίπου 500 μέτρων έως τη συμβολή του Μυλάοντα με το Κακόρρεμα. Στρέφεται στη συνέχεια δυτικά ακολουθώντας την κοίτη του Κακορρέματος έως την κορυφή Μύτικας. Από την κορυφή αυτή συνεχίζει δυτικά έως τον οικισμό του Βαλτεσινίκου. Από το Βαλτεσινίκο ακολουθεί την οδό προς Καρκαλού, Δημητσάνα, Στεμνίτσα, Χρυσοβύτσι, Τσελεπάκο, Σιλίμνα και κλείνει στο αρχικό σημείο του ελιγμού πριν το Νοσοκομείο της Τρίπολης.
Σε όλη την έκταση του Περιφερειακού Πάρκου επιβάλλεται η εφαρμογή μέτρων και ρυθμίσεων που εξασφαλίζουν την αποτελεσματική προστασία της περιοχής.
1. Ζώνη Περιοχής Προστασίας της Φύσης
Χωρίζεται σε δύο υποζώνες
Α1 – Ζώνη Προστασίας της Φύσης
Περιλαμβάνει το Καταφύγιο Άγριας Ζωής όπως ορίζεται με την απόφαση του Υπουργείου Γεωργίας 170836/2258/27.6.85 (ΦΕΚ 435 τ. Β’/15.7.85)
Α2 – Ζώνη Προστασίας της Φύσης.
Περιλαμβάνει τη φυσική ζώνη βλάστησης που αναπτύσσεται παράλληλα με την κοίτη του ρέματος Πεσέ (Μυλάοντας) και Κακορέματος και τις ανωδασικές περιοχές του κεντρικού και ανατολικού Μαινάλου. Ορίζεται δε η περιοχή που περιλαμβάνεται μεταξύ των παρακάτω φυσικών και τεχνητών ορίων και γεωγραφικών συντεταγμένων του χάρτη οριοθέτησης και απεικόνισης ορίων, των ζωνών προστασίας, κλίμακας 1:50.000.
Συγκεκριμένα στην περίπτωση του Μυλάοντα, η ζώνη αυτή ξεκινά από τις θέσεις Μοτσαροβούνα, Μαζαράκη και ακολουθεί τη χωροσταθμική των 1220 μ. παράλληλα με το ρέμα Κανελάκι μέχρι τη θέση Μπουρμπουλίστρα Βρύση. Στη συνέχεια ακολουθεί την υψομετρική καμπύλη των 1200 μέτρων, έως τη θέση Τρανή Βρύση. Από το σημείο αυτό και βορειότερα ακολουθεί τις βαθμιαία μειούμενες χωροσταθμικές καμπύλες και την παράλληλη προς το ρέμα φυσική βλάστηση έως το υψόμετρο των 1000 μ. στο σημείο που συναντά την οδό από Βυτίνα προς Δημητσάνα. Από το σημείο αυτό και στο εξής ακολουθεί τη στέψη του φαραγγιού έως την έξοδο του ρέματος στην Καμενίτσα. Περιλαμβάνει επίσης τα όρια της φυσικής βλάστησης που αναπτύσσεται κατά μήκος του συμβάλλοντος στο Μυλάοντα Κακορρέματος, που ξεκινά από το υψόμετρο των 1200 μ., στη θέση Μύτικας, 4 χλμ., βορειότερα του οικισμού Μαγούλιανα και εκβάλλει 1,5 χλμ., περίπου βορειότερα από την Ιερά Μονή Κερνίτσης. Στην περίπτωση του κεντρικού Μαινάλου περιλαμβάνει τις περιοχές Μαδάρα και Χουλιαροθήκα που περικλείονται από την ισοϋψή των 1400 μ. και συγκεκριμένα από τη θέση Βούρτσα στα νότια το όριο μεταβαίνει διαδοχικά στη θέση των πηγών του Διρρέματος, στη συνέχεια στη θέση Βύθισμα (δυτικά της Αλωνίσταινας) και αμέσως μετά στη θέση Προφήτης Ηλίας (βορειότερο σημείο, 4 χλμ., ανατολικά νοτιοανατολικά του Μεθυδρίου). Από το σημείο αυτό, στρέφεται νότια στη θέση Καλογερινά, διέρχεται από τη Βρωμόβρυση και κλείνει στο νότιο σημείο στη θέση Βούρτσα.
Στην περίπτωση τέλος του ανατολικού Μαινάλου η Α2 – Ζώνη προστασίας περικλείεται από την υψομετρική καμπύλη των 1500 μέτρων, η οποία στην ουσία οριοθετεί όλες τις γυμνές περιοχές πάνω από τα δασοόρια. Συγκεκριμένα περιλαμβάνει από το νότο τις κορυφές Κουλουρδού και Αϊντινής (ανατολικά του Ροϊνού) και λίγο βορειότερα, όλες τις κορυφές και τους αυχένες της Μουρτζιάς. Στο κέντρο περιλαμβάνει τις κορυφές Ξερακιάς, Σφεντάμι, Προφ. Ηλίας (Οστρακίνα), Μαύρη Κορυφή, Μεσοβούνι, Βούρβουλα, Μεγάλο Διάσελο και δυτικότερα τις κορυφές Τζελάτη και Πατερίτσα. Τέλος, βόρεια περιλαμβάνει δύο κορυφές το Μεσοβούνι και τον Προφήτη Ηλία (ανατολικά της Βυτίνας).
2. Ζώνη Περιοχής Οικοανάπτυξης
Ορίζεται η περιοχή που περιλαμβάνεται μεταξύ των παρακάτω φυσικών και τεχνητών ορίων και γεωγραφικών συντεταγμένων του χάρτη οριοθέτησης και απεικόνισης ορίων των ζωνών προστασίας, κλίμακας 1:50.000.
Χωρίζεται σε δύο υποζώνες
Β1 – Ζώνη : Αειφορικής Δασικής Διαχείρισης
Η ζώνη αυτή καταλαμβάνει όλες τις περιοχές που καλύπτονται από δάση κεφαλληνιακής ελάτης και αειφύλλων πλατυφύλλων, γύρω από τις προηγούμενες ζώνες προστασίας.
Συγκεκριμένα περιλαμβάνει τα δασικά συμπλέγματα ανατολικού, δυτικού και βορείου Μαινάλου, που βρίσκονται εκτός των ορίων της Ζώνης Α καθώς και τις δασικές εκτάσεις και τους θαμνώνες των αειφύλλων πλατυφύλλων που περικλείονται στο όριο της προστατευόμενης περιοχής. Επίσης περιλαμβάνει και τα μικρά διάκενα που δεν απεικονίζονται στο χάρτη των ζωνών προστασίας λόγω της κλίμακας σχεδιασμού και αποτελούν αναπόσπαστα τμήματα ευρύτερων δασών ελάτης και των υπολοίπων δασικών εκτάσεων. Το όριο της Β1 υποζώνης καθίσταται αδύνατο να περιγραφεί με φυσικά όρια και απεικονίζεται στο χάρτη των ζωνών προστασίας βάσει του χάρτη βλάστησης, ο οποίος προέκυψε από τις αεροφωτογραφίες της περιοχής και τους ορθοφωτοχάρτες που είχαν διαθέσιμους οι μελετητές. Ως εκ τούτου το πολύπλοκο μωσαϊκό που εμφανίζουν τα δάση της ελάτης και των δασικών εκτάσεων κυρίως στα όρια εξάπλωσής τους δεν επιτρέπει την περιγραφή των ορίων με σταθερά μη αμφισβητήσιμα όρια (οδούς- ρέματα- αυχένες-κορυφές). Το όριο εντέλει ακολουθεί τα φυσιογνωμικά κριτήρια της επικρατούσας βλάστησης και γίνεται περισσότερο σαφές στα όρια των γεωργικών καλλιεργειών υφιστάμενων και εγκαταλειμμένων. Σε περίπτωση αμφισβητήσεων θα πρέπει να προσφεύγουν οι αντίδικοι σε φωτοερμηνεία και να αντιμετωπίζεται το θέμα κατά περίπτωση. Εκ των ανωτέρω προκύπτει ότι ο χάρτης σχεδιασμού των προτεινόμενων ορίων της υποζώνης Β1, κλίμακας 1:50.000 που παρατίθεται, δεν επιτρέπει μεγαλύτερη ακρίβεια, ενώ ο στόχος του καθορισμού της εν λόγω ζώνης περιγράφεται με σαφήνεια στις επιτρεπόμενες χρήσεις.
Β2 – Ζώνη : Διατήρησης του παραδοσιακού αγροτικού τοπίου
Η ζώνη αυτή καταλαμβάνει όλες τις αγροτικές καλλιέργειες τις περιοχής, εγκαταλειμμένες και μη που διατηρούν σε μεγάλο βαθμό τους φράχτες και τις αναβαθμίδες.
AEI MΑΙΝΑΛΟΝ:
Άρθρο 2
Γίνεται λόγος για «γεωγραφικές συντεταγμένες του χάρτη οριοθέτησης», όταν ο επισυναπτόμενος χάρτης δεν εμφανίζει κανένα στοιχείο συντεταγμένων, οι οποίες πιθανώς έχουν «χαθεί» κατά τη μετατροπή του αρχικού αρχείου σε .pdf.
Θα πρέπει να γίνει (επανα)προσδιορισμός των στοιχείων του χάρτη βάσει των διαθέσιμων στοιχείων της ΕΠΜ και των διαθέσιμων χαρτών του δασαρχείου Βυτίνας. Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να υπάρξει πρόβλεψη διαδικασίας βελτίωσης του χάρτη και πιθανός συσχετισμός με το έργο “Ανάπτυξη Υποδομής Χωρικών Δεδομένων Μεγάλης Κλίμακας (1:5.000) για τις Χερσαίες Προστατευόμενες Περιοχές του Δικτύου «NATURA 2000»” της ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΑΕ.
Παρουσιάζεται πληθώρα διατυπώσεων η οποία δεν αρμόζει σε Προεδρικό Διάταγμα και πολλαπλασιάζει την νομική ανασφάλεια όπως:
«το όριο της Β1 υποζώνης είναι αδύνατο να περιγραφεί»
«ορθοφωτοχαρτες που είχαν διαθέσιμους οι μελετητές»
Οι διατυπώσεις αυτές οφείλουν να βελτιωθούν και να συσχετιστούν με βελτιωμένο χάρτη, ως προς τις συνταγμένες, τα τοπωνύμια και πιθανώς την κλίμακα.
Η διατύπωση:
Σε περίπτωση αμφισβητήσεων θα πρέπει να προσφεύγουν οι αντίδικοι σε φωτοερμηνεία και να αντιμετωπίζεται το θέμα κατά περίπτωση.
πρέπει να απαλειφθεί.
Σχετικά με τη Ζώνη Β2, μπορεί να διατυπωθεί ως εξής:
Η ζώνη αυτή καταλαμβάνει το σύνολο της περιοχής που δεν περιλαμβανεται εντός των ορίων των ζωνών Α1, Α2, Β1.
Στο Άρθρο 2, θα πρέπει να προστεθεί και η κατηγορία/ ζώνη «Κοίτες χειμάρρων, ζώνες παρόχθιας βλάστησης» κατ’ αντιστοιχία με το Άρθρο 3.
Άρθρο 2
1. Στα όρια του προστατευόμενου πάρκου Μαινάλου, θα έπρεπε να περιλαμβάνονται : α) Το εκπληκτικό φαράγγι του ποταμού Λούσιου, από τη Δημητσάνα έως τον Αλφειό και β) το νότιο Μαίναλο 50,000 στρεμμάτων (καμμένο κατά 30%), από Λούσιο – Καρύταινα – Ελληνικό – Σύρνα – Λυκόχια – Βάγγου – Αραχαμίτα – Βαλτέτσι – Συλίμνα – Τρίπολη. Και αυτό επειδή για λόγους οικολογικούς, επικοινωνίας με τους λοιπούς οικοτόπους της Πελοποννήσου, κοινωνικούς, γεωγραφικούς, μορφολογικούς, αναπτυξιακούς, είναι αναπόσπαστα τμήματα του Μαινάλου και χρήζουν ειδικής προστασίας, όπως επισημαίνει και η Ε.Π.Μ..
2. Τα όρια του πάρκου όπως περιγράφεται στο άρθρο 2 δεν αντιστοιχούν ακριβώς με το σχετικό χάρτη, ούτε με την Ε.Π.Μ., ούτε όμως περιλαμβάνουν όλα τα τμήματα Natura του ανατολικού Μαινάλου.
3. Να διευκρινισθεί ότι, στο βόρειο Μαίναλο, η όδευση από Βαλτεσινίκο έως Καρκαλού έχει ως εξής : Βαλτεσινίκο, Αγία Μαρίνα, Κρυόβρυση, Αγία Παρασκευή, Καλονέρι, Καρκαλού.
4. Στην παράγραφο 1Α2, στη σειρά 8 να γραφεί «δασική» αντί φυσική βλάστηση, χάριν της συμφωνίας προς το εύρος που απεικονίζεται στο χάρτη των ζωνών προστασίας, αλλά και για λόγους ουσίας.
5. Στο τέλος της παραγράφου 1Α2 να προστεθεί η φράση «όπως άλλωστε απεικονίζεται στο σχετικό χάρτη οριοθέτησης», για τους ίδιους λόγους.
6. Αναφορικά με το εδάφιο 2Β1 η ένστασή μας είναι θεμελιώδης.
Η σπουδαιότερη προστατευτέα αξία – οικότοπος, εκ των 11 οικοτόπων του Μαινάλου όσον αφορά :
α) Τη βιοποικιλότητα
β) Την ενότητα και όχι τον κατακερματισμό των οικοσυστημάτων
γ) Τη διατήρηση των φυσικών τοπίων
δ) Τη διάσωση των ενδιαιτημάτων της άγριας ζωής
ε) Την αειφορική άσκηση των παραδοσιακών εκτατικών αγροτικών δραστηριοτήτων είναι τα :
δασικά διάκενα και τα λιβάδια της ορεινής και ημιορεινής ζώνης (+1000 μ).
Σε άπειρα σημεία της, η Ε.Π.Μ. συστηματικά επισημαίνει και τεκμηριώνει τη θεμελιώδη σημασία της διατήρησης αυτών των οικοτόπων, όπως αποκαλύπτουν και τα πιο κάτω στοιχεία :
ΣΚΟΠΟΙ – ΑΝΑΛΥΣΗ – ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ Ε.Π.Μ. ΜΑΙΝΑΛΟΥ
Σελίδα 4 εδ 1.3 & 1.4 – Σελ. 56 εδ.6 – Σελ. 75 παρ. 3, 4, 5, 6, 7, – Σελ. 96 παρ.5 – Σελ. 99 παρ. 5 – Πίνακες σελίδων 100, 101, 102 – Σελ. 103 εδ. 3 – Σελ. 141 παρ. 2, 3 – Σελ. 144 εδ. 4 – Σελ 146 παρ.1 & 4 – Σελ. 147 παρ.3 – Σελ. 149 παρ.2 & 5 – Σελ. 151 παρ.1 , 3, 4 – Σελ. 153 παρ. 2 – Σελ. 159 παρ.6 – Σελ. 160, 161 – Σελ. 162 παρ. 4 – Σελ. 163 παρ. 1, 2, 3 – Σελ. 165 παρ. 1 – Σελ. 166, 167 – Σελ. 169, 170 εδ. 4.4
Η ένταξη των δεκάδων αυτών οικοτόπων πρώτης προτεραιότητας (αναφερόμενων ως εγκαταλελειμμένων αγρών) στη ζώνη Β2, δεν ζωνοποιεί, αλλά κατακερματίζει το οικοσύστημα, και αντίθετα προς την Ε.Π.Μ., μετατρέπει το Μαίναλο σε τεράστια οικιστική Βαβέλ. Επιφέρει ανεπανόρθωτες αλλοιώσεις στο φυσικό τοπίο, το οικοπεδοποιεί έξω απ’ τις τοπικές αγροπαραγωγικές ανάγκες των κατοίκων και καθιστά το προεδρικό διάταγμα (δήθεν προστασίας του) άνευ αξίας. Δεδομένου μάλιστα ότι τα δάση και οι δασικές εκτάσεις ήδη προστατεύονται αυτοτελώς από το δασικό νόμο, οι δε γυμνές κορυφές οι άνωθεν των 1.500 μ., καθώς είναι εκτεθειμένες σε ακραίες καιρικές συνθήκες δεν δέχονται ούτως ή άλλως οικιστικές πιέσεις, κάθε λογικός άνθρωπος αναρωτιέται.
Τι προστατεύει και εξυπηρετεί επιτέλους το Π.Δ.;
Επιβάλλεται λοιπόν να ενταχθούν στη ζώνη Β1 όλα τα δασικά διάκενα και τα ημιορεινά και ορεινά λιβάδια ανεξαρτήτως μεγέθους, τα ευρισκόμενα άνωθεν της ισοϋψούς των 1.000μ. ή έστω των 1.100μ και να εξαιρεθούν έτσι από τον Αρμαγεδδώνα της οικοδόμησης.
Με τον τρόπο αυτό η κατακερματισμένη, χαώδης και αδύνατον να περιγραφεί ζώνη αειφορικής διαχείρισης Β1, αποκτά ουσιαστικό περιεχόμενο.
Γίνεται ταυτόχρονα συνεπής προς την Ε.Π.Μ., απλή ως προς την περιγραφή και σαφής ως προς τα όρια, αφήνοντας ελάχιστα περιθώρια νομικών παρερμηνειών.
Άρθρο 2. Χαρακτηριστικά και όρια περιοχών
Καθορισμός ζωνών και υπο-ζωνών Προστασίας
Η ειδική περιβαλλοντική μελέτη συντάχθηκε, όπως είναι φανερό, με τα δεδομένα της εποχής πραγματοποίησης των αυτοψιών προς λήψη των αναγκαίων στοιχείων υπαίθρου, δηλαδή της προ δεκαετίας εποχής, ενώ η οριοθέτηση των ζωνών έγινε σύμφωνα και με τις οριοθετήσεις ένταξης της περιοχής στο Δίκτυο Φύση 2000, και με τα δημογραφικά και λοιπά δεδομένα της απογραφής του 1991. Αποτέλεσμα των ανωτέρω φαντάζομαι πως είναι η μη ορθή καταγραφή της υφιστάμενης κατάστασης της περιοχής και ως εκ τούτου την δημιουργία αφενός μεν σοβαρών προστριβών με τους πολίτες που διαβιούν ή επισκέπτονται την υπόψη περιοχή και αφετέρου την δυσκολία αντιμετώπισης των προβλημάτων από το αρμόδιο Δασαρχείο που αναλαμβάνει να ασκεί και τα καθήκοντα του Φορέα Διαχείρισης. Πίστη μου είναι πως ακρογωνιαίος λίθος της επιτυχούς εφαρμογής του Π.Δ που προβλέπει τη δημιουργία της υπόψη προστατευόμενης περιοχής είναι η ορθή απεικόνιση της σήμερα υφιστάμενης περιοχής, (με συντεταγμένες για να μην υπάρχει αμφισβήτηση από κανένα) πολύ περισσότερο όταν στην περιοχή αυτή το Δασαρχείο έχει προβεί, είμαι σίγουρος, σε εφαρμογή του άρθρου 14 του νόμου 998/79, σε πράξεις χαρακτηρισμού, χαρακτηρίζοντας, ακόμη και τελεσίδικα, εκτάσεις ως μη δασικές και με βάση αυτών των χαρακτηρισμών έχουν προχωρήσει οι πολίτες σε κατασκευή (νόμιμα) κατοικιών και άλλων υποδομών, ενώ με το Π.Δ. εντάσσονται πιθανόν και στην ζώνη Α. Αν σκεφτούμε ότι η ένταξη στη ζώνη Α έγινε μόνο με την ύπαρξη της απόφασης ένταξης της περιοχής σε καταφύγιο άγριας ζωής του 1976, όπως τροποποιήθηκε το 1985 τότε καταλαβαίνει κανείς πόσα προβλήματα θα δημιουργήσει αυτή η αυθαίρετη εν πωλείς οριοθέτηση. Μετά τα ανωτέρω και προκειμένου να αμβλυνθούν οι όποιες έριδες των πολιτών νομίζω πως πρέπει να επανεξεταστεί το ζήτημα των οικοδομών και εφόσον πρόκειται για σύμπλεγμα νόμιμων οικοδομών κλπ εντός μη δασικών εκτάσεων να ενταχθούν στη ζώνη Β2 ή να εξαιρεθούν της προστατευόμενης περιοχής εφόσον δεν δημιουργούν άλλα προβλήματα στο ενιαίο της έκτασης. Έτσι πέραν των άλλων θα διευκολυνθεί και η φύλαξη της προστατευόμενης περιοχής που πρέπει να αποτελεί, βασικό συστατικό του υπό ίδρυση Φορέα Διαχείρισης.
Απόστολος Άνδρου
τ. Γενικός Δ/ντης Δασών και Αγροτικών Υποθέσεων της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής
τ. Πρόεδρος του Φορέα Διαχείρισης Και ανάπλασης του Κηφισού Ποταμού και τακτικό μέλος του Μητροπολιτικού Φορέα Διαχείρισης Και ανάπλασης των Προστατευόμενων Περιοχών της Αττικής
ΘΕΣΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΡΙΠΟΛΗΣ
Άρθρο 2
1. Στα όρια του προστατευόμενου πάρκου Μαινάλου, θα έπρεπε να περιλαμβάνονται : α) Το εκπληκτικό φαράγγι του ποταμού Λούσιου, από τη Δημητσάνα έως τον Αλφειό και β) το νότιο Μαίναλο 50,000 στρεμμάτων (καμμένο κατά 30%), από Λούσιο – Καρύταινα – Ελληνικό – Σύρνα – Λυκόχια – Βάγγου – Αραχαμίτα – Βαλτέτσι – Συλίμνα – Τρίπολη. Και αυτό επειδή για λόγους οικολογικούς, επικοινωνίας με τους λοιπούς οικοτόπους της Πελοποννήσου, κοινωνικούς, γεωγραφικούς, μορφολογικούς, αναπτυξιακούς, είναι αναπόσπαστα τμήματα του Μαινάλου και χρήζουν ειδικής προστασίας, όπως επισημαίνει και η Ε.Π.Μ..
2. Τα όρια του πάρκου όπως περιγράφεται στο άρθρο 2 δεν αντιστοιχούν ακριβώς με το σχετικό χάρτη, ούτε με την Ε.Π.Μ., ούτε όμως περιλαμβάνουν όλα τα τμήματα Natura του ανατολικού Μαινάλου.
3. Να διευκρινισθεί ότι, στο βόρειο Μαίναλο, η όδευση από Βαλτεσινίκο έως Καρκαλού έχει ως εξής : Βαλτεσινίκο, Αγία Μαρίνα, Κρυόβρυση, Αγία Παρασκευή, Καλονέρι, Καρκαλού.
4. Στην παράγραφο 1Α2, στη σειρά 8 να γραφεί «δασική» αντί φυσική βλάστηση, χάριν της συμφωνίας προς το εύρος που απεικονίζεται στο χάρτη των ζωνών προστασίας, αλλά και για λόγους ουσίας.
5. Στο τέλος της παραγράφου 1Α2 να προστεθεί η φράση «όπως άλλωστε απεικονίζεται στο σχετικό χάρτη οριοθέτησης», για τους ίδιους λόγους.
6. Αναφορικά με το εδάφιο 2Β1 η ένστασή μας είναι θεμελιώδης.
Η σπουδαιότερη προστατευτέα αξία – οικότοπος, εκ των 11 οικοτόπων του Μαινάλου όσον αφορά :
α) Τη βιοποικιλότητα
β) Την ενότητα και όχι τον κατακερματισμό των οικοσυστημάτων
γ) Τη διατήρηση των φυσικών τοπίων
δ) Τη διάσωση των ενδιαιτημάτων της άγριας ζωής
ε) Την αειφορική άσκηση των παραδοσιακών εκτατικών αγροτικών δραστηριοτήτων είναι τα :
δασικά διάκενα και τα λιβάδια της ορεινής και ημιορεινής ζώνης (+1000 μ).
Σε άπειρα σημεία της, η Ε.Π.Μ. συστηματικά επισημαίνει και τεκμηριώνει τη θεμελιώδη σημασία της διατήρησης αυτών των οικοτόπων, όπως αποκαλύπτουν και τα πιο κάτω στοιχεία :
ΣΚΟΠΟΙ – ΑΝΑΛΥΣΗ – ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ Ε.Π.Μ. ΜΑΙΝΑΛΟΥ
Σελίδα 4 εδ 1.3 & 1.4 – Σελ. 56 εδ.6 – Σελ. 75 παρ. 3, 4, 5, 6, 7, – Σελ. 96 παρ.5 – Σελ. 99 παρ. 5 – Πίνακες σελίδων 100, 101, 102 – Σελ. 103 εδ. 3 – Σελ. 141 παρ. 2, 3 – Σελ. 144 εδ. 4 – Σελ 146 παρ.1 & 4 – Σελ. 147 παρ.3 – Σελ. 149 παρ.2 & 5 – Σελ. 151 παρ.1 , 3, 4 – Σελ. 153 παρ. 2 – Σελ. 159 παρ.6 – Σελ. 160, 161 – Σελ. 162 παρ. 4 – Σελ. 163 παρ. 1, 2, 3 – Σελ. 165 παρ. 1 – Σελ. 166, 167 – Σελ. 169, 170 εδ. 4.4
Η ένταξη των δεκάδων αυτών οικοτόπων πρώτης προτεραιότητας (αναφερόμενων ως εγκαταλελειμμένων αγρών) στη ζώνη Β2, δεν ζωνοποιεί, αλλά κατακερματίζει το οικοσύστημα, και αντίθετα προς την Ε.Π.Μ., μετατρέπει το Μαίναλο σε τεράστια οικιστική Βαβέλ. Επιφέρει ανεπανόρθωτες αλλοιώσεις στο φυσικό τοπίο, το οικοπεδοποιεί έξω απ’ τις τοπικές αγροπαραγωγικές ανάγκες των κατοίκων και καθιστά το προεδρικό διάταγμα (δήθεν προστασίας του) άνευ αξίας. Δεδομένου μάλιστα ότι τα δάση και οι δασικές εκτάσεις ήδη προστατεύονται αυτοτελώς από το δασικό νόμο, οι δε γυμνές κορυφές οι άνωθεν των 1.500 μ., καθώς είναι εκτεθειμένες σε ακραίες καιρικές συνθήκες δεν δέχονται ούτως ή άλλως οικιστικές πιέσεις, κάθε λογικός άνθρωπος αναρωτιέται.
Τι προστατεύει και εξυπηρετεί επιτέλους το Π.Δ.;
Επιβάλλεται λοιπόν να ενταχθούν στη ζώνη Β1 όλα τα δασικά διάκενα και τα ημιορεινά και ορεινά λιβάδια ανεξαρτήτως μεγέθους, τα ευρισκόμενα άνωθεν της ισοϋψούς των 1.000μ. ή έστω των 1.100μ και να εξαιρεθούν έτσι από τον Αρμαγεδδώνα της οικοδόμησης.
Με τον τρόπο αυτό η κατακερματισμένη, χαώδης και αδύνατον να περιγραφεί ζώνη αειφορικής διαχείρισης Β1, αποκτά ουσιαστικό περιεχόμενο.
Γίνεται ταυτόχρονα συνεπής προς την Ε.Π.Μ., απλή ως προς την περιγραφή και σαφής ως προς τα όρια, αφήνοντας ελάχιστα περιθώρια νομικών παρερμηνειών.
1. Στα όρια του προστατευόμενου πάρκου Μαινάλου, θα έπρεπε να περιλαμβάνονται : α) Το εκπληκτικό φαράγγι του ποταμού Λούσιου, από τη Δημητσάνα έως τον Αλφειό και β) το νότιο Μαίναλο 50,000 στρεμμάτων (καμμένο κατά 30%), από Λούσιο – Καρύταινα – Ελληνικό – Σύρνα – Λυκόχια – Βάγγου – Αραχαμίτα – Βαλτέτσι – Συλίμνα – Τρίπολη. Και αυτό επειδή για λόγους οικολογικούς, επικοινωνίας με τους λοιπούς οικοτόπους της Πελοποννήσου, κοινωνικούς, γεωγραφικούς, μορφολογικούς, αναπτυξιακούς, είναι αναπόσπαστα τμήματα του Μαινάλου και χρήζουν ειδικής προστασίας, όπως επισημαίνει και η Ε.Π.Μ..
2. Τα όρια του πάρκου όπως περιγράφεται στο άρθρο 2 δεν αντιστοιχούν ακριβώς με το σχετικό χάρτη, ούτε με την Ε.Π.Μ., ούτε όμως περιλαμβάνουν όλα τα τμήματα Natura του ανατολικού Μαινάλου.
3. Να διευκρινισθεί ότι, στο βόρειο Μαίναλο, η όδευση από Βαλτεσινίκο έως Καρκαλού έχει ως εξής : Βαλτεσινίκο, Αγία Μαρίνα, Κρυόβρυση, Αγία Παρασκευή, Καλονέρι, Καρκαλού.
4. Στην παράγραφο 1Α2, στη σειρά 8 να γραφεί «δασική» αντί φυσική βλάστηση, χάριν της συμφωνίας προς το εύρος που απεικονίζεται στο χάρτη των ζωνών προστασίας, αλλά και για λόγους ουσίας.
5. Στο τέλος της παραγράφου 1Α2 να προστεθεί η φράση «όπως άλλωστε απεικονίζεται στο σχετικό χάρτη οριοθέτησης», για τους ίδιους λόγους.
6. Αναφορικά με το εδάφιο 2Β1 η ένστασή μας είναι θεμελιώδης.
Η σπουδαιότερη προστατευτέα αξία – οικότοπος, εκ των 11 οικοτόπων του Μαινάλου όσον αφορά :
α) Τη βιοποικιλότητα
β) Την ενότητα και όχι τον κατακερματισμό των οικοσυστημάτων
γ) Τη διατήρηση των φυσικών τοπίων
δ) Τη διάσωση των ενδιαιτημάτων της άγριας ζωής
ε) Την αειφορική άσκηση των παραδοσιακών εκτατικών αγροτικών δραστηριοτήτων είναι τα :
δασικά διάκενα και τα λιβάδια της ορεινής και ημιορεινής ζώνης (+1000 μ).
Σε άπειρα σημεία της, η Ε.Π.Μ. συστηματικά επισημαίνει και τεκμηριώνει τη θεμελιώδη σημασία της διατήρησης αυτών των οικοτόπων, όπως αποκαλύπτουν και τα πιο κάτω στοιχεία :
ΣΚΟΠΟΙ – ΑΝΑΛΥΣΗ – ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ Ε.Π.Μ. ΜΑΙΝΑΛΟΥ
Σελίδα 4 εδ 1.3 & 1.4 – Σελ. 56 εδ.6 – Σελ. 75 παρ. 3, 4, 5, 6, 7, – Σελ. 96 παρ.5 – Σελ. 99 παρ. 5 – Πίνακες σελίδων 100, 101, 102 – Σελ. 103 εδ. 3 – Σελ. 141 παρ. 2, 3 – Σελ. 144 εδ. 4 – Σελ 146 παρ.1 & 4 – Σελ. 147 παρ.3 – Σελ. 149 παρ.2 & 5 – Σελ. 151 παρ.1 , 3, 4 – Σελ. 153 παρ. 2 – Σελ. 159 παρ.6 – Σελ. 160, 161 – Σελ. 162 παρ. 4 – Σελ. 163 παρ. 1, 2, 3 – Σελ. 165 παρ. 1 – Σελ. 166, 167 – Σελ. 169, 170 εδ. 4.4
Η ένταξη των δεκάδων αυτών οικοτόπων πρώτης προτεραιότητας (αναφερόμενων ως εγκαταλελειμμένων αγρών) στη ζώνη Β2, δεν ζωνοποιεί, αλλά κατακερματίζει το οικοσύστημα, και αντίθετα προς την Ε.Π.Μ., μετατρέπει το Μαίναλο σε τεράστια οικιστική Βαβέλ. Επιφέρει ανεπανόρθωτες αλλοιώσεις στο φυσικό τοπίο, το οικοπεδοποιεί έξω απ’ τις τοπικές αγροπαραγωγικές ανάγκες των κατοίκων και καθιστά το προεδρικό διάταγμα (δήθεν προστασίας του) άνευ αξίας. Δεδομένου μάλιστα ότι τα δάση και οι δασικές εκτάσεις ήδη προστατεύονται αυτοτελώς από το δασικό νόμο, οι δε γυμνές κορυφές οι άνωθεν των 1.500 μ., καθώς είναι εκτεθειμένες σε ακραίες καιρικές συνθήκες δεν δέχονται ούτως ή άλλως οικιστικές πιέσεις, κάθε λογικός άνθρωπος αναρωτιέται.
Τι προστατεύει και εξυπηρετεί επιτέλους το Π.Δ.;
Επιβάλλεται λοιπόν να ενταχθούν στη ζώνη Β1 όλα τα δασικά διάκενα και τα ημιορεινά και ορεινά λιβάδια ανεξαρτήτως μεγέθους, τα ευρισκόμενα άνωθεν της ισοϋψούς των 1.000μ. ή έστω των 1.100μ και να εξαιρεθούν έτσι από τον Αρμαγεδδώνα της οικοδόμησης.
Με τον τρόπο αυτό η κατακερματισμένη, χαώδης και αδύνατον να περιγραφεί ζώνη αειφορικής διαχείρισης Β1, αποκτά ουσιαστικό περιεχόμενο.
Γίνεται ταυτόχρονα συνεπής προς την Ε.Π.Μ., απλή ως προς την περιγραφή και σαφής ως προς τα όρια, αφήνοντας ελάχιστα περιθώρια νομικών παρερμηνειών.
dokimi
Άρθρο 2 – Χαρακτηριστικά και όρια περιοχών
Θέμα σχολίου: Καθορισμός Ζωνών και Υποζωνών Προστασίας
Στη σελίδα 184 της Ειδικής Περιβαλλοντικής Μελέτης αναφέρεται ότι ο διαχωρισμός της περιοχής μελέτης στις κατηγορίες του άρθρου 19 του Ν. 1650/1986, ως τροποποιηθείς ισχύει, έγινε σύμφωνα με τις οριοθετήσεις ένταξης της περιοχής στο Δίκτυο Φύση 2000. Πλην όμως, το προτεινόμενο ΠΔ, λόγω και της παρόδου 10ετίας από τη σύνταξη της Ε.Π.Μελέτης, δεν έχει λάβει υπόψη του τη – μεταγενέστερη της Ε.Π.Μελέτης – ένταξη μέρους μόνο της περιοχής στο Δίκτυο Φύση 2000. Μάλιστα, η οριοθέτηση της «Υποζώνης Α1» οριζόμενης ως «Ζώνης Προστασίας της Φύσης» στο σχέδιο του Π.Δ. – «προστασίας της άγριας ζωής» στην ΕΠΜ, της «Ζώνης Α» οριζόμενης ως «Ζώνης Περιοχής Προστασίας της Φύσης» στο σχέδιο του Π.Δ. – «σημαντικής για την βιοποικιλότητα» στην ΕΠΜ , όπως αναγράφεται στη σελ. 185 § 5.3 της Ε.Π.Μελέτης και στο συνημμένο χάρτη 1:50000, (και στο άρθ. 2 του σχεδίου Π.Δ.) ευρίσκεται εκτός της GR2520001 Περιοχής NATURA 2000. Αντιθέτως, είναι χαρακτηριστικό της Ε.Π.Μελέτης ότι άλλες γειτονικές εκτάσεις με ίδια χαρακτηριστικά στην κοντινή ή ευρύτερη περιοχή, ακόμη και πολύ μικρότερου εμβαδού, που είναι ακαλλιέργητοι αγροί ή διάκενα του δάσους και χωρίς να υπάρχουν κατοικίες, έχουν χαρακτηρισθεί σε «Υποζώνη Β2».
– Άρθρο 2 – καθορισμός Ζώνης Α και Υποζώνης Α1
Στην οριοθέτηση αυτής της «Ζώνης Α» δεν ελήφθη υπόψη η διαμορφωμένη σήμερα κατάσταση στην περιοχή «Μουρτζιά» Χρισοβιτσίου, που ευρίσκεται σε απόσταση περίπου 3,5 χλμ από το χωριό Χρυσοβίτσι και στη διασταύρωση της Επαρχιακής Οδού Τρίπολης – Στεμνίτσας, (πρωτεύον οδικό δίκτυο Νομού Αρκαδίας), με την ασφαλτοστρωμένη Δασική Οδό Α’ Κατηγορίας «Μουρτζιά – Πυργάκι – Ελάτη – Βυτίνα». Στην περιοχή αυτή υπάρχουν 11 κατοικίες και 2 ακόμη σε ακτίνα 1χλμ. Όλες οι κατοικίες έχουν ανεγερθεί με νόμιμη άδεια οικοδομής σε αγρούς χαρακτηρισμένους ήδη προ δεκαπενταετίας από το Δασαρχείο Βυτίνας σύμφωνα με το αρθ. 14 του Ν. 998/79 «Περί Προστασίας των Δασών και Δασικών εν γένει Εκτάσεων της Χώρας» όπου χαρακτηρίζονται τελεσίδικα ως μη δασικές εκτάσεις και μη υπαγόμενες στις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας. Η περιοχή «Μουρτζιά», γνωστή από παλαιότερα ως η αγροτική έκταση του Χρυσοβιτσίου, παρ’ ότι έχει πλέον διαμορφωθεί σ’ ένα μικρό παραθεριστικό οικισμό, συμπεριλήφθηκε στη Ζώνη Α1, προφανώς από λάθος. Πιθανολογούμε ότι επειδή η οριοθέτηση βασίζεται σε φυσικά ή τεχνητά όρια, επιλέχθηκαν σαν όρια ο Επαρχιακός δρόμος Τρίπολης – Στεμνίτσας και η Δασική ασφάλτινη οδός (Α ΚΑΤ.) Μουτζιάς – Ελάτης, χωρίς να παρακαμφτεί η μικρή αυτή αγροτική περιοχή της Μουρζιάς που βρίσκονται οι κατοικίες. Άλλωστε οι μελετητές σε κανένα σημείο της περιγραφής των επιμέρους περιοχών ή δραστηριοτήτων δεν αναφέρουν τη «Μουτζιά», ένδειξη ότι δεν υπήρξε κάποια πρόθεση να αγνοήσουν την ύπαρξη κατοικιών στη περιοχή αυτή, αλλά ατυχώς βασίστηκαν σε μη ενημερωμένο υπόβαθρο χάρτη.
Εάν αυτή η μικρή περιοχή, ενταχθεί τελικά στην «Υποζώνη Α1», τότε θα δημιουργηθούν πολλά προβλήματα στους ιδιοκτήτες των κατοικιών αυτών και στη διαβίωσή των κατοίκων τους στη περιοχή :
1. Ουσιαστικές, τυπικές και πρακτικές συνέπειες : για παράδειγμα, η Ε.Π.Μελέτη αναφέρει ότι πρέπει να τοποθετηθούν «μπάρες ελέγχου πρόσβασης τροχοφόρων» (σελ. 186), όπως ακριβώς και στο σχέδιο Π.Δ. στο άρθρο 3. Δηλαδή, οι κάτοικοι θα στερηθούν της ελεύθερης χρήσης της ιδιοκτησίας τους και θα εισέρχονται σε αυτή μετά από «σύμφωνη γνώμη» του φορέα διαχείρισης όπως ρητά αναφέρει η Ε.Π.Μελέτη και το υπό διαβούλευση Π.Δ.. Επίσης κάθε άλλη δράση, σχετική με ενέργειες που αφορούν κτίσματα, απαγορεύονται, παραβιάζοντας ευθέως το συνταγματικό δικαίωμα της ιδιοκτησίας αλλά και την αρχή της προστατευόμενης εμπιστοσύνης των πολιτών προς τη Διοίκηση.
2. Συνέπειες νομικής τάξης : Παραβιάζεται η αρχή της προστατευομένης εμπιστοσύνης των πολιτών προς τη Διοίκηση, διότι χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η διαμορφωθείσα σήμερα πραγματική κατάσταση, επιχειρείται η μεταβολή της κατά τρόπο που δεν δικαιολογείται από τις λοιπές συνθήκες ή από λόγο ύψιστου δημοσίου συμφέροντος. Φορολογούμενοι πολίτες με νόμιμους τίτλους σε τελεσίδικα χαρακτηρισμένα από τη Διοίκηση ως αγροτικά, άρτια και οικοδομήσιμα οικόπεδα, κινδυνεύουν να απωλέσουν το δικαίωμα εκμετάλλευσης και απόλαυσης της ιδιοκτησίας τους από την ίδια τη Διοίκηση που δημιούργησε την κατάσταση αυτή.
3. Συνέπειες ηθικής τάξης : Πέραν όμως τούτου, ο νόμιμα υφιστάμενος αυτός μικρός παραθεριστικός οικισμός θα βρεθεί ξαφνικά και αδικαιολόγητα ενταγμένος στα όρια αυτής της Ζώνης Προστασίας της Φύσης, που πέραν όλων των περιορισμών που τίθενται από το παρόν σχέδιο Π.Δ., αυτόματα δημιουργείται η εντύπωση ότι «κάποιοι χτίζουν μέσα σε προστατευόμενες περιοχές», άρα «παρανομούν και φυσικά δεν σέβονται το περιβάλλον», δηλ. θα προσβάλλεται βάναυσα και ανυπαίτια κάθε πολίτης που με γνώμονα την αγάπη του για τη φύση και τον συγκεκριμένο τόπο, αποφάσισε να βρεθεί εκεί με μία εξοχική κατοικία, σύμφωνα πάντα με τους όρους και τους κανόνες της κείμενης Νομοθεσίας. Κανείς δεν θα γνωρίζει ότι προϋπήρχαν οι κατοικίες αυτές, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται τα γνωστά κοινωνικά προβλήματα και μάλιστα σε βάρος πολιτών που απλά επέλεξαν να χτίσουν την εξοχική τους κατοικία σε άρτια και οικοδομήσιμα αγροκτήματα που απέκτησαν μετά από νόμιμες διαδικασίες, με βεβαιώσεις Δασαρχείου ότι πρόκειται για αγρούς, μη υπαγόμενους στις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας και βέβαια έχτισαν κατοικίες με νόμιμες οικοδομικές άδειες.
Προτεινόμενη Τροποποίηση ορίων Υποζώνης Α1 άρθρου 2: Επομένως, σύμφωνα με την υφιστάμενη κατάσταση, τις τελεσίδικες πράξεις χαρακτηρισμού του αρμόδιου Δασαρχείου και για λόγους ισονομίας, χρηστής διοίκησης και προστασίας της ιδιοκτησίας, προτείνουμε την διόρθωση των ορίων της «Ζώνης Α – Υποζώνης Α1» όπως εμφανίζεται στο συνημμένο χάρτη 1:50.000, χαρακτηρίζοντας την περιοχή Μουρτζιά Χρισοβιτσίου σε «Ζώνη Β – Υποζώνη Β2», σύμφωνα με τις γενικές αρχές οριοθέτησης που έχουν εφαρμοστεί για όλη την υπόλοιπη περιοχή μελέτης.
ΧΑΡΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ 1:50000, ΜΕ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ: Επειδή διαπιστώθηκε ότι δεν είναι επιτρεπτή από το σύστημα η ανάρτηση χαρτών, θα αποσταλεί στην αρμόδια υπηρεσία του ΥΠΕΚΑ
α) Πρέπει να τροποποιηθούν τα όρια της Α1- Ζώνης Προστασίας της Φύσης, στην περιοχή Μουρτζιά – Πηλάλα Χρυσοβιτσίου, ώστε ο υφιστάμενος στην περιοχή οικισμός να τεθεί εκτός της Ζώνης Α1 και να χαρακτηρισθεί ως Ζώνη Β2.
Ο οικισμός αυτός αποτελείται από 12 κατοικίες οι οποίες έχουν ανεγερθεί νομίμως, σε εκτάσεις χαρακτηρισμένες ως μη δασικές με τελεσίδικες πράξεις του Δασαρχείου, την περίοδο 1985 έως 1999 και η οικοδομική άδεια για ορισμένες εξ αυτών έχει εκδοθεί πριν από τον χαρακτηρισμό της περιοχής ως «Καταφύγιο Άγριας Ζωής».
Σημειώνεται ότι αν και ο οικισμός υπήρχε την χρονική περίοδο που εκπονήθηκε η «Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη περιοχής Μαινάλου» (σχετικό 15 του Π.Δ.), οι μελετητές τον αγνόησαν, όπως έκαναν και με άλλους υφισταμένους οικισμούς εντός της προστατευόμενης περιοχής (π.χ. στην περιοχή Καμπέα Βυτίνας και νοτίως της Αλωνίσταινας).
β) Παρά το ότι η ζώνη Β2 (Διατήρησης του παραδοσιακού αγροτικού τοπίου) «καταλαμβάνει όλες τις αγροτικές καλλιέργειες τις περιοχής, εγκαταλειμμένες και μη που διατηρούν σε μεγάλο βαθμό τους φράχτες και τις αναβαθμίδες», στον σχετικό χάρτη χαρακτηρίζονται ως ζώνη Β1 και όχι ως ζώνη Β2 πολλές εκτάσεις οι οποίες καλλιεργούνταν έως πρόσφατα και έχουν χαρακτηρισθεί ως αγροτικές, με τελεσίδικες πράξεις του Δασαρχείου (π.χ. έκταση 15 στρεμμάτων στην περιοχή Μουρτζιά Χρυσοβιτσίου και έκταση 30 στρεμμάτων στην περιοχή Κορακοφωλιά Χρυσοβιτσίου).
Γιατί δεν συμπεριλαμβάνεται στο Π.Δ. η περιοχή νοτίως της επαρχιακής οδού Στεμνίτσας-Χρυσοβιτσίου-Δαβιάς; Πρόκειται για μία έκταση άνω των 50000 στρεμμάτων με όμοιες συνθήκες από χλωριδικής, κλιματικής, εδαφολογικής και γεωμορφολογικής απόψεως με το υπόλοιπο δυτικό Μαίναλο. Ο κατακερματισμός του άλλοτε ενιαίου ελατοδάσους της μετά την καταστροφική πυρκαγιά του έτους 2000 όχι μόνο δεν υποβαθμίζει την οικολογική της αξία, αλλά αντιθέτως κάνει επιτακτική την ανάγκη ακόμα μεγαλύτερης προστασίας των εναπομεινάντων συστάδων και των αναδασώσεων. Πρόκειται για μεγάλη παράλειψη της εν λόγω μελέτης. Το ίδιο λάθος είναι να αγνοούνται τα ελατοδάση δυτικά του δρόμου Βαλτεσινίκου-Καρκαλούς, καθώς και εκείνα βορείως του Βαλτεσινίκου.
Θεσμοθέτηση διαδρόμων συνδετικότητας
Στον προτεινόμενο χαρακτηρισμό των περιοχών και προκειμένου να υπάρξει συνέχεια και σύνδεση του Ορεινού Όγκου του Μαινάλου με τα ορεινά συμπλέγματα που βρίσκονται βορειοανατολικά αυτού (Όρυξις-Χελμός, Κτενιάς, Τραχύ) θα πρέπει να θεσμοθετηθούν, να δημιουργηθούν και να προστατευθούν διάδρομοι βλάστησης που να παρέχουν ενδιαίτημα και καταφύγιο στα είδη που μετακινούνται μεταξύ των ορεινών συμπλεγμάτων.
Ένας τέτοιος σημαντικός φυσικός διάδρομος είναι αυτός που ορίζεται από τον ρου του ποταμού Μυλάοντα, στη συνέχεια με τον ποταμό Τράγο και από εκεί με τον Λάδωνα στα όρια με το Νομό Αχαϊας. Πρόκειται για έναν διάδρομο που περιβάλλεται από βλάστηση χωρίς σημαντικά διάκενα που ενώνει την περιοχή του Μαινάλου με το σύμπλεγμα του Χελμού. Η ροή του Τράγου ποταμού είναι συνεχής και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα ενδιαιτήματα για είδη όπως η βίδρα (lutra lutra).
Όπως αναφέρεται στην Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη η συνδετικότητα (connectivity) είναι ιδιαίτερα σημαντικός παράγοντας στην αποτελεσματικότητα των διαδρόμων βλάστησης. Ένα συνεχές, καλό δίκτυο διαδρόμων βλάστησης προσφέρει σημαντικά πλεονεκτήματα για τη διατήρηση των ειδών χλωρίδας και πανίδας, αφού δίνει τη δυνατότητα μετακίνησης μεταξύ περισσότερων ενδιαιτημάτων και μειώνει μ’ αυτόν τον τρόπο την απομόνωση και τον κατακερματισμό.
Ευχαριστώ την υπηρεσία για την άμεση απάντηση στο αίτημα μου να είναι ορατός και ο χάρτης ζώνωσης. Με την απάντηση αυτή η υπηρεσία με παραπέμει στο γραφείο της Δ/νσης Περιβαλλοντικού Σχεδιασμού όπου μπορώ να προμηθευτώ το χάρτη.
Επειδή η διαχείριση της φύσης είναι κυρίως διαχείριση του χώρου,
θα επιμείνω ότι ο χάρτης ζώνωσης πρέπει να συνοδεύσει τη ηλεκτρονική διαβούλευση. Αν δεν γνωρίζουμε ΠΟΥ θα εφαρμοστουν τα παραπάνω, τα σχόλια μας θα είναι «εκτός τόπου».
Ενά ελαφρύ pdf με υπόβαθρο ΓΥΣ 1:50000 και σημειωμένα τα όρια του Πάρκου, τις προτεινόμενες ζώνες και τα όρια της ΕΖΔ αρκεί
ευχαριστώ
Στην περιόχη που οριοθετείται θα πρέπει να περιλαμβάνεται και η περιοχή Πιάνα, Ροϊνό, Μαίναλο (Ζαράκοβα), Μονή Επάνω Χρέπας έως Σιλίμνα. Ο λόγος είναι ότι οι περιοχές αυτές επίσης βρίσκονται στους πρόποδες του όρους Μαινάλου, χρήζουν προστασίας διότι είναι τόποι μεγάλης βιοποικιλότητας και φυσικού κάλλους. Θα πρέπει λοιπόν και αυτές οι περιοχές να προστατευτούν από τον συγκεκριμένο Νόμο.
Σημαντικό είναι να ληφθεί υπόψη η υπερβόσκηση των περιοχών αυτών με αποτέλεσμα να καταστέφεται το φυσικό περιβάλλον. Επίσης θα πρέπει να απαγορευθεί και η μη ελεγχόμενη υλοτομεία, που έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις τα τελευταία χρόνια.
Ευχαριστώ