Αρχική Κώδικας ΜετανάστευσηςΆρθρο 96: Επιστροφή – προστασία από την επιστροφή

Άρθρο 96: Επιστροφή – προστασία από την επιστροφή

1. Η επιστροφή πολίτη τρίτης χώρας με καθεστώς επί μακρόν διαμένοντος επιτρέπεται κατ’ εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 16 έως 41 του ν. 3907/2011, όταν συνιστά ενεστώσα και ειδικά αιτιολογημένη απειλή κατά της δημόσιας τάξης ή της δημόσιας ασφάλειας.
2. Η απόφαση επιστροφής δεν μπορεί να βασίζεται στην επίκληση λόγων γενικότερης δημοσιονομικής πολιτικής.
3. Κατά την εξέταση των λόγων που δικαιολογούν την λήψη μέτρου επιστροφής στο πρόσωπο του επί μακρόν διαμένοντος συνεκτιμώνται:
α. Η διάρκεια διαμονής του στη Χώρα.
β. Οι επιπτώσεις στον ίδιο και τα μέλη της οικογένειάς του.
γ. Οι δεσμοί με τη χώρα διαμονής ή η απουσία δεσμών με τη χώρα καταγωγής του.
δ. Η ηλικία του ενδιαφερομένου προσώπου.
4. Στην περίπτωση που η επιστροφή αφορά δικαιούχο διεθνούς προστασίας με καθεστώς επί μακρόν διαμένοντος ζητείται από το κράτος μέλος που αναφέρεται στην παρατήρηση της παραγράφου 4 του άρθρου 5 να επιβεβαιώσει εάν το εν λόγω άτομο εξακολουθεί να δικαιούται διεθνούς προστασίας στο κράτος αυτό. Στην περίπτωση που κράτος μέλος υποβάλει σχετική αίτηση παροχής πληροφοριών η Υπηρεσία Ασύλου οφείλει να απαντήσει εντός μηνός από την παραλαβή της αίτησης.
5. Εάν ο επί μακρόν διαμένων εξακολουθεί να δικαιούται διεθνούς προστασίας στο κράτος μέλος που αναφέρεται στην παρατήρηση της παραγράφου 4 του άρθρου 5, επιστρέφεται στο κράτος αυτό. Κατά παρέκκλιση, ο επί μακρόν διαμένων μπορεί, σύμφωνα με τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας, να επιστραφεί σε χώρα διαφορετική από το κράτος μέλος που του χορήγησε διεθνή προστασία, εφόσον πληροί τους όρους του άρθρου 21 παρ. 2 της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ.
6. Στην περίπτωση που κράτος μέλος επιστρέφει πολίτη τρίτης χώρας επί μακρόν διαμένοντα που του έχει χορηγηθεί καθεστώς διεθνούς προστασίας στην Ελλάδα, το οποίο είναι σε ισχύ, η χώρα με την επιφύλαξη εφαρμογής της ευρωπαϊκής ή εθνικής νομοθεσίας και της αρχής της ενότητας της οικογένειας, επιτρέπει άμεσα την επανεισδοχή του και των μελών της οικογένειάς του χωρίς διατυπώσεις.
7. Το παρόν άρθρο ισχύει υπό την επιφύλαξη του σεβασμού της αρχής της μη επαναπροώθησης σύμφωνα με τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας.

Σχόλια
  • 29 Οκτωβρίου 2013, 15:25 | ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ ΑΜ.ΔΣΑ 11156

    Η παρ. 1 παραπέμπει στα άρθρα 16-41 του Ν. 3907/2011. Το άρθρο 30 παρ. 2 του Ν. 3907/2011 προβλέπει το δικαίωμα προβολής αντιρρήσεων κατά της κράτησης κατ’ εφαρμογή κατά ένα μεγάλο μέρος των παρ. 4 και 5 του άρθρου 76 του Ν. 3386/05.
    α) Οι διατάξεις του άρθρου 76 παρ. 4 και 5 του Ν.3386/05 είναι αναχρονιστικές γιατί κατά την ψήφισή των το ανώτατο όριο κράτησης ήταν 3 μήνες και όχι 18 όπως είναι σήμερα.
    β) Οι αποφάσεις επί των αντιρρήσεων πρέπει να υπόκεινται σε έφεση και σε ακύρωση και όχι σε αίτηση ανάκλησης που δεν έχεις τη δυνατότητα να εξαφανίσεις το λάθος του Δικαστή.
    γ) Η παρ. 4 του άρθρου 76 του Ν. 3386/05 πρέπει να εφαρμόζεται μόνο όταν η κράτηση έχει διαταχθεί μετά από απόφαση απέλασης σύμφωνα με την παρ. 3 του ιδίου άρθρου και επειδή ο αλλοδαπός έχει κριθεί ως ύποπτος φυγής ή επικίνδυνος για δημόσια τάξη.
    δ) Οι αντιρρήσεις όμως κατά της κράτησης που διατάχθηκε κατ’ άρθρο 30 του Ν. 3907/2011 πρέπει να εξετάζονται με την προσθήκη νέας παραγράφου 6 στο άρθρο 76 του Ν. 3386/05 ως εξής:»6.όταν ο αλλοδαπός που κρατείται δεν είναι ύποπτος διαφυγής κατ’ άρθρο 18 περ. ζ’ του Ν. 3907/2011 ή μπορούν να επιβληθούν λιγότερο επαχθή μέτρα κατ’ άρθρο 22 του Ν. 3907/11 η κράτηση αίρεται και χορηγείται χρονικό διάστημα για την οικειοθελή αναχώρηση».

Σχόλια