Άρθρο 3 (άρθρο 3 Οδηγίας 2008/99/ΕΚ) Αδικήματα

Κάθε παράνομη συμπεριφορά, κατά την έννοια της παραγράφου α του άρθρου 2, που ασκείται από πρόθεση  ή οφείλεται σε αμέλεια, τιμωρείται σύμφωνα με τα άρθρα 4,5 και 7 και ιδίως:

α) η απόρριψη, εκπομπή ή εισαγωγή ποσότητας υλικών ή ιοντίζουσας ακτινοβολίας στον αέρα, το έδαφος ή το νερό, που προκαλεί ή ενδέχεται να προκαλέσει το θάνατο ή σοβαρές σωματικές βλάβες, σε πρόσωπα, ή ουσιαστικές βλάβες, στην ποιότητα του αέρα, την ποιότητα του εδάφους, την ποιότητα του νερού ή στα ζώα ή τα φυτά·

β) η συλλογή, μεταφορά, ανάκτηση ή διάθεση αποβλήτων, συμπεριλαμβανομένης της επιχειρησιακής εποπτείας των πράξεων αυτών και της επακόλουθης συντήρησης των εγκαταστάσεων διάθεσης, και συμπεριλαμβανομένων δράσεων που εκτελούνται από εμπόρους ή μεσίτες (διαχείριση των αποβλήτων), που προκαλούν ή ενδέχεται να προκαλέσουν τον θάνατο ή σοβαρές σωματικές βλάβες, σε πρόσωπα, ή ουσιαστικές βλάβες, στην ποιότητα του αέρα, στην ποιότητα του εδάφους ή στην ποιότητα του νερού, ή στα ζώα ή τα φυτά·

γ) η αποστολή αποβλήτων, οσάκις η δραστηριότητα αυτή εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 2 παράγραφος 35 του Κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1013/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 2006, για τις μεταφορές αποβλήτων και διενεργείται σε μη αμελητέα ποσότητα, ανεξάρτητα από το εάν εκτελείται ως ενιαία μεταφορά ή ως πολλαπλές μεταφορές που φαίνονται αλληλένδετες·

δ) η λειτουργία μονάδας, η οποία εκτελεί επικίνδυνες δραστηριότητες ή στην οποία αποθηκεύονται ή χρησιμοποιούνται επικίνδυνες ουσίες ή παρασκευάσματα, και η οποία, προκαλεί ή ενδέχεται να προκαλέσει, εκτός της μονάδας, τον θάνατο ή σοβαρές σωματικές βλάβες, σε πρόσωπα, ή ουσιαστικές βλάβες, στην ποιότητα του αέρα, την ποιότητα του εδάφους ή την ποιότητα του νερού, ή στα ζώα ή τα φυτά·

ε) η παραγωγή, η επεξεργασία, η διαχείριση, η χρήση, η κατοχή, η αποθήκευση, η μεταφορά, η εισαγωγή, η εξαγωγή ή η διάθεση πυρηνικών υλικών ή άλλων επικινδύνων ραδιενεργών ουσιών που προκαλούν ή ενδέχεται να προκαλέσουν θάνατο ή σοβαρή σωματική βλάβη σε πρόσωπα ή ουσιαστική βλάβη στην ποιότητα του αέρα, την ποιότητα του εδάφους ή την ποιότητα του νερού, ή στα ζώα ή τα φυτά·

στ) η θανάτωση, ο αφανισμός, η κατοχή ή η σύλληψη προστατευόμενων ειδών της άγριας χλωρίδας ή πανίδας, εξαιρουμένων των περιπτώσεων που η συμπεριφορά αφορά αμελητέα ποσότητα αυτών των ειδών και έχει αμελητέο αντίκτυπο στο καθεστώς διατήρησης των ειδών·

ζ) η εμπορία με προστατευόμενα είδη άγριας πανίδας ή χλωρίδας ή μερών ή παραγώγων αυτών, εξαιρουμένων των περιπτώσεων που η συμπεριφορά αφορά αμελητέα ποσότητα των ειδών αυτών και έχει αμελητέο αντίκτυπο στο καθεστώς διατήρησης των ειδών·

η) κάθε συμπεριφορά που προκαλεί την ουσιαστική υποβάθμιση του οικότοπου/ ενδιαιτήματος μέσα σε προστατευόμενη περιοχή·

θ) η παραγωγή, εισαγωγή, εξαγωγή, διάθεση στην αγορά ή η χρήση ουσιών που καταστρέφουν τη στιβάδα του όζοντος.

  • 23 Σεπτεμβρίου 2011, 13:31 | WWF Ελλάς

    Θα πρέπει να επισημανθεί ότι τίποτα δεν εμποδίζει ένα κράτος-μέλος να προχωρήσει παραπέρα από τις ελάχιστες απαιτήσεις που ορίζει η Οδηγία 2008/99: άλλωστε, η βασική αυτή αρχή επαναλαμβάνεται στο προοίμιο της Οδηγίας [12η αιτιολογική σκέψη]. Από την άποψη αυτή, οι στόχοι του σχεδίου νόμου, όπως εκτίθενται στην αιτιολογική του έκθεση, αφορούν και τις «προστατευόμενες περιοχές» και τα «προστατευόμενα είδη πανίδας και χλωρίδας» σύμφωνα με το εθνικό και διεθνές δίκαιο. Όσον αφορά τα προστατευόμενα είδη, υπάρχουν δύο αδυναμίες: πρώτον, αφήνονται απροστάτευτα είδη που προστατεύονται αποκλειστικά από το διεθνές δίκαιο. Και δεύτερον, παραγνωρίζεται η σημασία της παλαιότερης εθνικής νομοθεσίας [κυρίως, π.δ. 67/81], η οποία, μολονότι έχει σοβαρές αδυναμίες, αποτελεί την μόνη μέχρι στιγμής προσπάθεια να αναγνωριστεί νομοθετικά η μεγάλη σημασία της ελληνικής βιοποικιλότητας. Όσον αφορά τις προστατευόμενες περιοχές, όχι μόνο παραγνωρίζεται η βούληση του νομοθέτη για την δημιουργία ενός ενιαίου «Εθνικού Συστήματος Προστατευόμενων Περιοχών» [πρβλ. 3 ν. 3937/2011] , αλλά και η ανάγκη διασύνδεσης των κοινοτικών προστατευόμενων περιοχών με τις εθνικές, έτσι ώστε να αποτελέσουν ένα συνεκτικό δίκτυο [πρβλ. 10 Οδηγίας 92/43]. Έτσι, χάνεται η ευκαιρία να θωρακιστεί το «Εθνικό Σύστημα», με ποινικές κυρώσεις, από τα πρώτα του βήματα.