1. Το ποσό του φόρου μειώνεται σε ποσοστό δέκα τοις εκατό (10%) για τα έξοδα ιατρικής και νοσοκομειακής περίθαλψης, εφόσον αυτά υπερβαίνουν το πέντε τοις εκατό (5%) του φορολογητέου εισοδήματος του φορολογούμενου. Το ποσό της μείωσης ανεξαρτήτως του ποσού των εξόδων, δεν μπορεί να υπερβεί τις τρεις χιλιάδες (3.000) ευρώ.
2. Ως έξοδα ιατρικής και νοσοκομειακής περίθαλψης θεωρούνται οι παρακάτω δαπάνες, κατά το μέρος που δεν καλύπτονται από ασφαλιστικά ταμεία ή/και ασφαλιστικές εταιρείες:
α) οι αμοιβές που καταβάλλονται σε ιατρούς και ιατρικά κέντρα, όλων των ειδικοτήτων για ιατρικές επισκέψεις, εξετάσεις και θεραπείες,
β) τα έξοδα νοσηλείας που καταβάλλονται σε νοσηλευτικά ιδρύματα ή ιδιωτικές κλινικές, καθώς και οι δαπάνες που καταβάλλονται για διαρκή κάλυψη ιατρικών αναγκών,
γ) τα έξοδα για ιατρική περίθαλψη γενικά,
δ) οι αμοιβές που καταβάλλονται σε νοσηλευτές για την παροχή υπηρεσιών σε ασθενή κατά τη νοσηλεία του σε νοσοκομείο ή κλινική ή κατ’ οίκον,
ε) η δαπάνη για την αντικατάσταση μελών του σώματος με τεχνητά μέλη, καθώς και η δαπάνη για την αγορά ή τοποθέτηση στο σώμα του ασθενούς οργάνων, τα οποία είναι αναγκαία για τη φυσιολογική λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού,
στ) τα έξοδα νοσοκομειακής περίθαλψης των τέκνων με ποσοστό αναπηρίας τουλάχιστον σαράντα τοις εκατό (40%) βάσει γνωμάτευσης του ΚΕ.Π.Α.ή της Α.Σ.Υ.Ε., εφόσον το ετήσιο φορολογούμενο και απαλλασσόμενο εισόδημα των τέκνων δεν υπερβαίνει το ποσό των έξι χιλιάδων (6.000) ευρώ, και
ζ) η δαπάνη για δίδακτρα ή τροφεία σε ειδικές για την πάθησή τους σχολές ή σε ειδικά ιδρύματα ή οργανισμούς που καταβάλλονται για τέκνα με ποσοστό αναπηρίας τουλάχιστον σαράντα τοις εκατό (40%) βάσει γνωμάτευσης του ΚΕ.Π.Α. ή της Α.Σ.Υ.Ε., εφόσον το ετήσιο φορολογούμενο και απαλλασσόμενο εισόδημα των τέκνων δεν υπερβαίνει το ποσό των έξι χιλιάδων (6.000) ευρώ.
η) ποσό ίσο με το πενήντα τοις εκατό (50%) της δαπάνης που καταβάλλεται σε επιχειρήσεις περίθαλψης ηλικιωμένων.
3. Οι ιατρικές δαπάνες που πραγματοποιούνται για τα εξαρτώμενα μέλη του φορολογούμενου μπορούν να συνυπολογίζονται για τον προσδιορισμό του ποσού της μείωσης φόρου σύμφωνα με τα οριζόμενα στην παράγραφο 1.
Οι δαπάνες για ιατρικούς λόγους είναι χρήματα που μειώνουν ισοπόσως το αποκτηθέν εισόδημα, διότι δαπανήθηκαν προς τον σκοπό της επιβίωσης του φορολογουμένου (ή των μελών της οικογενείας του). πώς λοιπόν είναι δυνατόν να μην αφαιρούνται στο ακέραιο από το ακαθάριστο εισόδημα αλλά να φορολογούνται ως διαθέσιμη πρόσοδος;
Επιπλέον βέβαια πρέπει να παραμείνει η προβλεπόμενη επιστροφή του 10% αυτών και μάλιστα να ανέλθει στο 20%, γιατί είναι επιστροφή του ΦΠΑ, που κατεβλήθη ήδη στο κράτος ένεκα αυτών των δαπανών και δεν είναι τίμιο η Πολιτεία να προσπορίζεται όφελος εκμεταλλευόμενη τις περιπέτειες υγείας του λαού ακόμη και αν αυτές καταλήξουν στον θάνατο του ασθενούς.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΤΟ ΟΡΙΟ ΤΟΥ 5%.ΑΝ ΣΚΕΦΤΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΑΠΟ ΤΑ 50ΕΥΡΩ ΠΟΥ ΠΙΘΑΝΟΝ ΘΑ ΠΑΡΕΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΚΟΨΕΙ ΑΠΟΦΕΙΞΗ ΠΕΡΙΠΟΥ 25ΕΥΡΩ ΟΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΓΙΑ ΦΟΡΟ ΚΑΙ ΠΡΟΚΑΤΑΒΟΛΗ. ΑΝ ΟΜΩΣ Ο ΠΟΛΙΤΗΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΕΙ ΟΤΙ ΤΑ ΙΑΤΡΙΚΑ ΤΟΥ ΕΣΟΔΑ ΘΑ ΦΤΑΣΟΥΝ 5% ΘΑ ΜΠΕΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΑΛΛΑΓΗΣ. ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΧΑΣΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ 10ΕΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗ ΦΟΡΟΑΠΑΛΛΑΓΗ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΗ ΠΑΡΑ ΤΑ 15 ΕΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑ ΓΕΝΙΚΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ ΣΤΗ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ.ΚΑΠΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΡΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥ
Δυστυχώς εδώ η πολιτική έπρεπε να είναι εντελώς η αντίθετη. Ακούμε για πολλούς που δεν πηγαίνουν στους γιατρούς γιατί δεν έχουν να τους πληρώσουν. Επίσης για άλλους που παρακαλάνε τους γιατρούς να τους κάνουν έκπτωση και δηλώνουν πως δεν θέλουν απόδειξη. Αν το κράτος παρείχε την δυνατότητα για πλήρη φορολογική απαλλαγή των ιατρικών από το εισόδημα (όχι απλώς έκπτωση φόρου 10% και δη περιορισμένη όπως τώρα, που στη πραγματικότητα είναι λίγο περισσότερο από το τίποτε) των φορολογουμένων τότε οι ωφέλειες θα ήταν πολύπλευρες: α) θα γινόντουσαν περισσότερες επισκέψεις στους γιατρούς και θα πλήρωναν αυτοί περισσότερους φόρους, β) θα εκδιδόντουσαν περισσότερες αποδείξεις, αφού ο καθένας θα είχε σημαντικό κίνητρο να ζητήσει απόδειξη. Και σε αυτή την περίπτωση οι γιατροί θα πλήρωναν περισσότερους φόρους γ) θα αρρώσταιναν λιγότεροι και λιγότερο σοβαρά οι άνθρωποι, αφού θα εξετάζονταν τακτικότερα. Κατ αυτόν τον τρόπο θα αποφεύγονταν επιβαρύνσεις στα ασφαλιστικά ταμεία δ) θα αισθάνονταν οι πολίτες πως το κράτος νοιάζεται γι αυτούς ενώ τώρα τους δημιουργείται η εντύπωση πως το κράτος όχι μόνο αδιαφορεί γι αυτούς αλλά ότι θέλει να τους πεθάνει.
4.Εξοδα ιατρικής και νοσοκομειακής περίθαλψης για τα οποία δεν εξεδόθη έγκαιρη βεβαίωση του ασφαλιστικού ταμείου για το μέρος που καλύπτει μέχρι την λήξη της ημερομηνίας υποβολής της φορολογικής δήλωσης του επομένου έτους, επιτρέπεται να υποβάλονται στη φορολογική δήλωση, μεθεπόμενων ετών.
Για ποιο λόγο το ποσό της μείωσης ανεξαρτήτως του ποσού των εξόδων, να μην μπορεί να υπερβεί τις τρεις χιλιάδες (3.000) ευρώ? Θέτοντας ανώτατο πλαφόν ουσιαστικά δίνεται το δικαίωμα στον ασθενή να συναλλαγεί για δαπάνες που ξεπερνούν το ποσό αυτό!
ΠΡΟΤΑΣΗ: Αν η Πολιτεία επιθυμεί να πατάξει την φοροδιαφυγή στον κλάδο των γιατρών θα πρέπει να καταργήσει αυτή τη διατύπωση ή έστω να αυξήσει το πλαφόν στο διπλάσιο, δηλδή τις 6000 ευρώ.
Παράγραφος 1 «Το ποσό του φόρου μειώνεται σε ποσοστό δέκα τοις εκατό (10%) για τα έξοδα ιατρικής και νοσοκομειακής περίθαλψης, εφόσον αυτά υπερβαίνουν το πέντε τοις εκατό (5%) του φορολογητέου εισοδήματος του φορολογούμενου…»
Προς τι η διάκριση; Η ιατρική δαπάνη δεν αφορά πολυτέλεια ούτε μπορεί να τίθεται όριο στην υγεία.
Ορθή επανάλληψη Θεωρώ ότι η μείωση φόρου κατά 10% για ιατρικές δαπάνες δεν πρέπει να έχει σαν προϋπόθεση ότι αυτές θα υπερβαίνουν το 5% του εισοδήματος, καθόσον κατά τη γνώμη μου αυτό είναι άδικο και αδικαιολόγητο.
Παράδειγμα:Συνταξιούχος με ετήσιο εισόδημα 20.000 € εάν πραγματοποιήσει ιατρικές δαπάνες 950€, δεν τυγχάνει του ευεργετήματος της μείωσης του φόρου, καθόσον τα 950 € είναι ολιγότερα του 5% του δηλωθέντος εισοδήματος, ενώ εαν οι δαπάνες είναι 1050€ τυγχάνει του ευεργετήματος.
Εαν έχω αντιληφθεί σωστά και τα πράγματα έχουν έτσι, νομίζω ότι πολύ δύσκολα μπορεί να αιτιολογηθή απο τον νομοθέτη ο περιορισμός αυτός.
Θεωρώ ότι η μείωση φόρου κατά 10% για ιατρικές δαπάνες δεν πρέπει να έχει σαν προϋπόθεση ότι αυτές θα υπερβαίνουν το 5% του εισοδήματος, καθόσον κατά τη γνώμη μου αυτό είναι άδικο και αδικαιολόγητο.
Παράδειγμα:Συνταξιούχος με ετήσιο εισόδημα 20.000 € εάν πραγματοποιήσει ιατρικές δαπάνες 950€, δεν τυγχάνει του ευεργετήματος της μείωσης του φόρου, καθόσον τα 950 € είναι 5% του δηλωθέντος εισοδήματος.
Εαν έχω αντιληφθεί σωστά και τα πράγματα έχουν έτσι, νομίζω ότι πολύ δύσκολα μπορεί να αιτιολογηθή απο τον νομοθέτη ο περιορισμός αυτός.
Ενας αλλοδαπος λετε οτι θα φορολογιθει για το εισοδημα που ειχε στην αλλοδαπη. Αθτος ο ανθρωπος εχει ιατρικα εξοδα στην χωρα του. Αυτα θα εκπεσουν απο την φορολογια?