Οι ακόλουθες δαπάνες δεν εκπίπτουν:
α) τόκοι από δάνεια που λαμβάνονται από την επιχείρηση κατά το μέτρο που υπερβαίνουν τους τόκους που θα προέκυπταν εάν το επιτόκιο ήταν ίσο με το επιτόκιο που ισχύει για τα έντοκα γραμμάτια του Δημοσίου τρίμηνης διάρκειας κατά το χρόνο σύναψης του δανείου,
β) κάθε είδους δαπάνη που αφορά σε αγορά αγαθών ή λήψη υπηρεσιών αξίας άνω των πεντακοσίων (500) ευρώ, εφόσον η τμηματική ή ολική εξόφληση δεν έγινε μέσω τραπεζικού λογαριασμού ή με χρήση επιταγών,
γ) οι μη καταβληθείσες ασφαλιστικές εισφορές,
δ) προβλέψεις για διαγραφή επισφαλών απαιτήσεων εκτός αν ορίζεται διαφορετικά από τον Κ.Φ.Ε,
ε) πρόστιμα και ποινές,
στ) η παροχή ή λήψη αμοιβών σε χρήμα ή είδος που συνιστούν ποινικό αδίκημα ,
ζ) ο φόρος εισοδήματος, συμπεριλαμβανομένων του τέλους επιτηδεύματος και των έκτακτων εισφορών, που επιβάλλεται για τα κέρδη από επιχειρηματική δραστηριότητα σύμφωνα με τον Κ.Φ.Ε, καθώς και ο Φόρος Προστιθέμενης Αξίας που αναλογεί σε μη εκπιπτόμενες δαπάνες,
η) το τεκμαρτό μίσθωμα σε περίπτωση ιδιόχρησης κατά το μέτρο που υπερβαίνει το τρία τοις εκατό (3%) επί της αντικειμενικής αξίας του ακινήτου,
θ) οι δαπάνες για την οργάνωση και διεξαγωγή ενημερωτικών ημερίδων και συναντήσεων που αφορούν στη σίτιση και διαμονή πελατών ή εργαζομένων της κατά το μέτρο που υπερβαίνουν το ποσό των τριακοσίων (300) ευρώ ανά συμμετέχοντα και η συνολική ετήσια δαπάνη υπερβαίνει το μισό τοις εκατό (0,5%) επί του ετήσιου ακαθαρίστου εισοδήματος της επιχείρησης
ι) οι δαπάνες για τη διεξαγωγή εορταστικών εκδηλώσεων, σίτισης και διαμονής φιλοξενούμενων προσώπων κατά το μέτρο που υπερβαίνουν το ποσό των τριακοσίων (300) ευρώ ανά συμμετέχοντα και η συνολική ετήσια δαπάνη υπερβαίνει το μισό τοις εκατό (0,5%) επί του ετήσιου ακαθαρίστου εισοδήματος της επιχείρησης.
ια) οι δαπάνες ψυχαγωγίας. Η διάταξη του προηγούμενου εδαφίου δεν εφαρμόζεται στην περίπτωση που η επιχειρηματική δραστηριότητα του φορολογούμενου έχει ως κύριο αντικείμενο την παροχή υπηρεσιών ψυχαγωγίας και οι δαπάνες αυτές πραγματοποιούνται στο πλαίσιο της δραστηριότητας αυτής.
ιβ) προσωπικές καταναλωτικές δαπάνες, και
ιγ) το σύνολο των δαπανών που καταβάλλονται προς φυσικό ή νομικό πρόσωπο ή νομική οντότητα που είναι φορολογικός κάτοικος σε κράτος μη συνεργάσιμο ή σε κράτος που υπόκειται σε προνομιακό φορολογικό καθεστώς, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 65 του Κ.Φ.Ε, εκτός εάν ο φορολογούμενος αποδείξει ότι οι δαπάνες αυτές αφορούν πραγματικές και συνήθεις συναλλαγές και δεν έχουν ως αποτέλεσμα τη μεταφορά κερδών ή εισοδημάτων ή κεφαλαίων με σκοπό τη φοροαποφυγή.
Αναφορικά με το θέμα της έκπτωσης των τόκων των δανείων, θα πρέπει να ξεκαθαριστεί αν η περίπτωση (α)αφορά και τραπεζικά δάνεια ή αναφέρεται σε διεταιρικά ή άλλης μορφής δάνεια.
Οι τόκοι τραπεζικών δανείων σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να εκπίπτουν από το φορολογητέο εισόδημα σύμφωνα με την διεθνή πρακτική
Σχετικά με τις μεταβολές που επιφέρει στους τόκους των δανείων ο νέος Κώδικας Φορολογίας Εισοδήματος, η άποψη των μελών του Συνδέσμου Βιομηχανιών Αττικής και Πειραιώς είναι ότι, πρόκειται για πλήρη ανατροπή της οικονομικής θεωρίας ότι, η καταβολή τόκων εντάσσεται στις δαπάνες των επιχειρήσεων.
Διαφορετικά δεν μπορεί να εξηγηθεί η εισήγηση για μείωση της έκπτωσης δαπανών για τόκους από το σύνολον τους στο 4% που είναι το ύψος των τόκων των εντόκων γραμματίων του δημοσίου.
Ο Σύνδεσμός μας θεωρεί απαράδεκτη την συγκεκριμένη μεταβολή σε μία περίοδο έλλειψη ρευστότητας και ανάγκης της οικονομίας για επενδύσεις και ανάπτυξη.
Η επιβάρυνση των επιχειρήσεων με την φορολόγηση του 5-6% των δαπανών για τόκους, θα είναι οδυνηρή για την ρευστότητα τους και για τις επενδύσεις.
στ) «η παροχή ή λήψη αμοιβών» σε χρήμα ή είδος που συνιστούν ποινικό αδίκημα ,
Η διαταξη εννοιολογικά δεν είναι σωστή. Περισσότερο σε «έσοδο» αναφέρεται παρά σε δαπάνη. Σωστότερη διατύπωση είναι:
στ)»η καταβολή αμοιβών και η λήψη υπηρεσιών» σε χρήμα ή είδος που συνιστούν ποινικό αδίκημα ,
Σχετικά με την μη δυνατότητα έκπτωσης του συνόλου των τόκων από το εισόδημα των επιχειρήσεων, τα μέλη του ΣΒΒΕ θεωρούν ότι σε μια εποχή παντελούς έλλειψης ρευστότητας, η συμπερίληψη της συγκεκριμένης διάταξης στο νέο Κώδικα είναι εκτός πραγματικότητας και αποτελεί σαφέστατο αντιαναπτυξιακό μέτρο.
Για το λόγο αυτό ο ΣΒΒΕ ζητά τη μη συμπερίληψη της συγκεκριμένης διάταξης στο νέο Κώδικα, αφού σε αντίθετη περίπτωση οι επιχειρήσεις θα κληθούν να πληρώσουν επιπλέον ποσά, που, έτσι κι αλλιώς, δεν έχουν, εξαιτίας των φορολογικών διαφορών που με βεβαιότητα θα προκύψουν εάν συμπεριληφθεί η ανωτέρω διάταξη στον νέο Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος. Κι αυτό θα συμβεί με βεβαιότητα, αφού, όπως γνωρίζετε, το επιτόκιο που ισχύει σήμερα για τα έντοκα γραμμάτια του δημοσίου τρίμηνης διάρκειας είναι 4%, ενώ το επιτόκιο των μακροπρόθεσμων δανείων κυμαίνεται στο 5% και αυτό των κεφαλαίων κίνησης περίπου στο 10%.
Σε κάθε περίπτωση, οι τόκοι που πληρώνει μια επιχείρηση για την εξυπηρέτηση των δανείων της αποτελούν σαφώς δαπάνη, η οποία θα πρέπει να εκπίπτει στο σύνολό της από τη φορολογητέα ύλη των επιχειρήσεων. Μάλιστα, η θέση μας αυτή προτείνουμε να θεσμοθετηθεί με σαφήνεια στον νέο Κώδικα.
Η περίπτωση (α) πρέπει να αφαιρεθεί. Τα επιτόκια δανεισμού είναι στο σύνολο τους κατά πολύ μεγαλύτερα από τα επιτόκια τον ΕΓΕΔ, σε πολλές περιπτώσεις υπερ διπλάσια. Δεν μπορεί το κόστος δανεισμού της επιχείρησης να μην εκπίπτει και να αυξάνεται εντελώς πλασματικά η κερδοφορία της.
Οι επιχειρήσεις δεν επιλέγουν υψηλότοκο δανεισμό, αναγκάζονται να τον χρησιμοποιήσουν γιατί δεν υπάρχει εναλλακτική.