1. Δεν χορηγείται άδεια, ίδρυσης και λειτουργίας Ιδιωτικής Κλινικής: α) σε όσους έχουν καταδικαστεί τελεσίδικα για οποιοδήποτε πλημμέλημα, για το οποίο προβλέπεται ποινή φυλάκισης μεγαλύτερη του ενός (1) έτους, πλην του ποινικού αδικήματος της συκοφαντικής δυσφήμησης β) σε όσους έχουν καταδικαστεί πρωτοδίκως για οποιοδήποτε κακούργημα, καθώς και γ) σε όσους έχει ασκηθεί ποινική δίωξη για πλημμεληματική ή κακουργηματική παράβαση του Νόμου περί Ναρκωτικών, για παράβαση του άρθρου 1 του ν.1608/1950 (περί καταχραστών του δημοσίου), για κακουργηματική παράβαση των προβλεπόμενων στον ως άνω νόμο αδικημάτων, καθώς και για πλημμεληματική ή κακουργηματική παράβαση του νόμου περί νομιμοποίησης εσόδων από παράνομη δραστηριότητα. Το κώλυμα της παρούσας παραγράφου αίρεται μόνο σε περίπτωση αμετάκλητης αθωωτικής απόφασης.
2. Προκειμένου για νομικά πρόσωπα, οι παραπάνω προϋποθέσεις ισχύουν για τους νόμιμους εκπρόσωπους ή διαχειριστές τους καθώς και για τα φυσικά πρόσωπα που έχουν συνολικό ποσοστό συμμετοχής μεγαλύτερο από το 51% στην μετοχική ή εταιρική σύνθεση του κεφαλαίου είτε οι ίδιοι είτε δια μέσω άλλων εταιρειών.
3. Δεν χορηγείται επίσης άδεια ίδρυσης και λειτουργίας σε ιατρούς του Εθνικού Συστήματος Υγείας.
Η αφαίρεση αδείας με τη δίωξη μόνο για ποινικό αδίκημα καθιστά τους ιδιοκτήτες κλινικών εξαιρετικά ευάλωτους σε διεκδικήσεις ή εκβιασμούς.
Ιδιαίτερα σε μια εποχή όπου οι αγωγές για αμέλεια αυξάνονται συνεχώς, συχνά κακόβουλα.
Η πρόβλεψη για πρωτόδικη απόφαση για κακούργημα, που μπορεί να εντάσσεται και στα οικονομικά αδικήματα και η πρόβλεψη ισχύος τους και για τους μετόχους με 51%, μόνο με πρωτόδικη απόφαση και όχι τελεσίδικη, που υποχρεώνει σε αναγκαστική πώληση μετοχών ή μεριδίων αντίκειται στην Κοινοτική Νομοθεσία.
Προτείνω να ισχύει ΜΟΝΟ για τον νόμιμο εκπρόσωπο και ΜΟΝΟ για τελεσίδικες αποφάσεις. Αποδεχόμαστε μόνο την άσκηση ποινικής δίωξης για παράβαση του Νόμου περί Ναρκωτικών.
Στην πρόσφατη Υπουργική Απόφαση για την λειτουργία των ΜΗΝ (ΦΕΚ Β 2283 16-6-2018) προβλέπεται ότι μη δικαιούμενοι είναι «όσοι έχουν καταδικαστεί για ποινικό αδίκημα που συνεπάγεται ανικανότητα κτήσης της δημοσιοϋπαλληλικής ιδιότητας ή για παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών.»
Δυο μέτρα και δυο σταθμά;;;
παρ. 1: Προτείνεται η επαναδιατύπωση της παραγράφου ως εξής:
«Δεν χορηγείται άδεια, ίδρυσης και λειτουργίας Ιδιωτικού Νοσοκομείου σε όσους έχουν καταδικαστεί αμετάκλητα για κακούργημα, καθώς και σε όσους έχουν καταδικαστεί αμετάκλητα για παράβαση του Νόμου περί Ναρκωτικών».
ΣΧΟΛΙΟ
Καταρχάς επισημαίνουμε ότι η εν λόγω απαγόρευση πρέπει να περιοριστεί μόνο στα κακουργήματα και στην παράβαση του Νόμου περί ναρκωτικών και σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να αφορά μόνο τις περιπτώσεις αμετάκλητης καταδίκης και όχι απλής άσκησης ποινικής δίωξης. Οποιαδήποτε άλλη αυστηρότερη απαγόρευση αφενός θα προσέκρουε στη θεμελιώδη αρχή του Ποινικού Δικαίου περί του τεκμηρίου αθωότητος μέχρις ότου κάποιος καταδικασθεί και αφετέρου θα ήταν αντισυνταγματική και θα αντίκειτο σε διεθνείς συμβάσεις και δη στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) επί της οποίας δικαιοδοσία έχει το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου.
Με αυτό το άρθρο καταργείται το τεκμήριο της αθωότητας. Πως γίνεται να μην δίνεις άδεια λειτουργίας σε κάποιον που τελικά μπορεί να είναι αθώος?
Δεν είναι σωστό να καταργείται το τεκμήριο της αθωότητας. Ο δικαστικός αγώνας μπορεί να διαρκέσει χρόνια!
Η αναστολή και μη λειτουργία θα πρέπει να υπάρξει μόνο για πράξεις κακουργηματικού χαρακτήρα και αποφάσεις που έχει τελεσιδικήσει και χωρίς αναστολή
Όπως φαίνεται και από τις προηγούμενες τοποθετήσεις, είναι έντονη η εντύπωση ότι οι όροι που τίθενται προκειμένου να μην αποδοθεί η άδεια λειτουργίας κλινικής στους ενδιαφερόμενους, είναι εξαιρετικά περιοριστικοί. Το γεγονός καθεαυτό καταλήγει να εξαρτά την επιχειρηματική δραστηριότητα περισσότερο από το δικαστικό σύστημα της χώρας και λιγότερο από την πρωτοβουλία οικονομικά δρώντων υποκειμένων να αναλάβουν επιχειρηματικό ρίσκο.
Άνευ όρων δεν πρέπει να είναι σε καμία περίπτωση, αλλά η κάθε περίπτωση θα πρέπει να εξετάζεται ξεχωριστά προκειμένου αιτιωδώς να μπορεί να εξηγηθεί από τη δημόσια διοίκηση γιατί δεν πρέπει κάποιος που έχει υποπέσει σε κάποιο συγκεκριμένο παράπτωμα να μην αποκτήσει άδεια λειτουργίας κλινικής.
Χωρίς να απεραντολογώ, ισχυρίζομαι το ανωτέρω διότι πολύ απλά μπορεί κάποιος να έχει εμπλακεί σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα χωρίς να του λείπει ούτε η ικανότητα να ιδρύσει και να διοικήσει μια μονάδα υγείας ούτε και η υπακοή στους νόμους που ορίζουν τους όρους λειτουργίας της.
Η πρόβλεψη για πρωτόδικη απόφαση για κακούργημα, που μπορεί να εντάσσεται και στα οικονομικά αδικήματα και η πρόβλεψη ισχύος τους και για τους μετόχους με 51%, μόνο με πρωτόδικη απόφαση και όχι τελεσίδικη, που υποχρεώνει σε αναγκαστική πώληση μετοχών ή μεριδίων αντίκειται στην Κοινοτική Νομοθεσία.
Προτείνω να ισχύει ΜΟΝΟ για τον νόμιμο εκπρόσωπο και ΜΟΝΟ για τελεσίδικες αποφάσεις. Αποδεχόμαστε μόνο την άσκηση ποινικής δίωξης για παράβαση του Νόμου περί Ναρκωτικών.
Στην πρόσφατη Υπουργική Απόφαση για την λειτουργία των ΜΗΝ (ΦΕΚ Β 2283 16-6-2018) προβλέπεται ότι μη δικαιούμενοι είναι «όσοι έχουν καταδικαστεί για ποινικό αδίκημα που συνεπάγεται ανικανότητα κτήσης της δημοσιοϋπαλληλικής ιδιότητας ή για παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών.»
Δυο μέτρα και δυο σταθμά;;;
Δεν είναι δυνατόν επιστημονικά υπεύθυνοι, επιστημονικοί διευθυντές και διοικητικοί διευθυντές να κινδυνεύουν να απολέσουν την ιδιότητα τους επειδή είχαν ένα τροχαίο και καταδικάστηκαν πρωτόδικα ή δεν κατάφεραν να πληρώσουν τις ασφαλιστικές ή φορολογικές τους υποχρεώσεις και κατηγορούνται γι αυτό και τέλως πάντων ότι ισχύει για την δημοσιουπαλληλική ιδιότητα ας ισχύει και εδώ. Κάθε άλλη ρύθμιση θεωρώ ότι γίνεται εκ του πονηρού και έχει άλλους σκοπούς.
Γεώργιος Αλαφούζος Πρόεδρος ενώσεως Ψυχιατρικών κλινικών Ελλάδος
Δεν μπορώ να καταλάβω σε τι αποσκοπεί το συγκεκριμένο άρθρο για την εύρυθμη λειτουργία μιας κλινικής?
Λογικο και δικαιο θα ηταν η αναστολη και η μη αδεια λειτουργιας να συζητηθει για πραξεις κακουργηματικου χαρακτηρα που εχουν τελεσιδικησει και χωρις αναστολη.
Με το παρόν καταργείται το τεκμήριο της αθωότητας.Δεν είναι δυνατόν μόνο επειδή κατηγορείται κάποιος να αδυνατεί να είναι νόμιμος εκπρόσωπος ή διοικητικός διευθυντής ή επιστημονικός υπεύθυνος.Επίσης σε περίπτωση πλημμεληματικής καταδίκης π.χ. για τροχαίο γιατί να δημιουργείται κώλυμα. Προφανώς και θα πρέπει να υπάρχει διαχωρισμός.Συν τοις άλλοις αυτοί οι περιορισμοί για τους διευθυντές η υπεύθυνους δεν ισχύουν στον δημόσιο τομέα.
Στις σημερινές οικονομικές συνθήκες η δίωξη για απλό πλημμέλημα μπορεί να γίνει πολύ εύκολα. Είναι άδικο για τους νόμιμους εκπρόσωπους ή διαχειριστές το συγκεκριμένο άρθρο χωρίς να υπάρχει εμφανής λόγος ύπαρξής του.
Η μη χορήγηση άδειας σε όσους έχουν καταδικαστεί τελεσίδικα για οποιοδήποτε πλημμέλημα, για το οποίο προβλέπεται ποινή φυλάκισης μεγαλύτερη του ενός (1) έτους, πλην του ποινικού αδικήματος της συκοφαντικής δυσφήμησης (παρ.1,υποπ.α) μπορεί να παρασύρει σε αδιέξοδο τις κλινικές όλων των ειδικοτήτων (νέες και υφιστάμενες). Η δίωξη για απλό πλημμέλημα μπορεί να γίνει ακόμα και στις περιπτώσεις του τροχαίου ατυχήματος ή της μη καταβολής εισφορών ΙΚΑ ή δεδουλευμένων αποδοχών (αυτεπάγγελτες διώξεις από το ΙΚΑ και την Επιθεώρηση Εργασίας). Η οποιαδήποτε ανάκληση ή μη χορήγηση άδειας ίδρυσης μπορεί να συζητηθεί για τις περιπτώσεις που η ποινή θα αφορά κακουργηματικές πράξεις, τελεσίδικες, χωρίς ανασταλτικό χαρακτήρα.
Είναι μεγάλο λάθος να καταργείται το τεκμήριο της αθωότητας (πέραν της αντισυνταγματικότητας που ενέχει), καθότι εάν κάποιος κατηγορούμενος αθωωθεί μετά από μακρόχρονες δικαστικές περιπέτειες δεν πρόκειται να αποζημιωθεί από κανέναν τόσο σε ηθικό επίπεδο όσο και σε χρηματικό. Επιπλέον, εξισώνεται η βαρύτητα της τιμωρίας ενός πλημμελήματος με ποινή φυλάκισης άνω του ενός έτους (π.χ. βαριές σωματικές βλάβες από τροχαίο ατύχημα) με αυτής του κακουργήματος. Δίκαιο και σωστό θα ήταν και να εξαιρεθούν κάποιες πλημμεληματικού χαρακτήρα πράξεις, αλλά και να υπάρχει διαβάθμιση του ποινολογίου (να τίθεται π.χ. προσωρινώς σε παύση ο Νόμιμος Εκπρόσωπος), ανάλογα με την βαρύτητα του αδικήματος.
Δεν καταλαβαίνω γιατί μιλάτε για πλημμεληματική ή κακουργηματική παράβαση του νόμου περί νομιμοποίησησης εσόδων από παράνομη δραστηριότητα, αρκεί η δίωξη για να μην δικαιούται άδεια, ενώ θα έπρεπε μόνο όταν υπάρχει αμετάκλητη καταδικαστική απόφαση.Επίσης δεν είναι δυνατόν οι προυποθέσεις αυτές να ισχύουν και για μετόχους. Διότι για μεν τα φυσικά πρόσωπα θα είναι εύκολα να βρεθούν οι προυποθέσεις αυτές ενώ για ένα φαν θα είναι πολύ δύκολο εως ακατόρθωτο.