ΑΡΘΡΟ ΠΡΩΤΟ – Άρθρο 03: ΟΡΙΣΜΟΙ

1. Μια περιοχή διαθέτει «αναγνωρίσιμη τουριστική ταυτότητα» όταν:

– Αποτελεί δημοφιλή τόπο (τουριστικό προορισμό) με ισχυρή φήμη.
– Χαρακτηρίζεται από διαμορφωμένη υψηλή και συνεχή ζήτηση ανεξαρτήτως χαρακτηριστικών ηλικίας και εισοδηματικής τάξης των επισκεπτών.
– Μπορεί να περιλαμβάνει ιδιαίτερα αναγνωρίσιμο ή γνωστό τουριστικό πόρο ή πόλο έλξης, φυσικό ή ανθρωπογενή.

2. Ως «μαζικός» ορίζεται ο τουρισμός, που πληροί σωρευτικά τα εξής:
απευθύνεται στο ευρύ τουριστικό κοινό, διαμορφώνεται και διεκπεραιώνεται με οργανωμένο τρόπο από τουριστικούς φορείς και επιχειρήσεις και συνδέεται με τις εκάστοτε δημοφιλείς δραστηριότητες των τουριστών.

3. Ως «ειδική – εναλλακτική μορφή τουρισμού» ορίζεται η τουριστική δραστηριότητα που στοχεύει ή εξειδικεύεται στην ικανοποίηση ή ανταπόκριση ιδιαίτερων αναγκών και επιθυμιών διακριτού κατά περίπτωση τμήματος της τουριστικής αγοράς, συμβάλλει στην άμβλυνση της εποχικότητας της τουριστικής ζήτησης και στη χωρική της διεύρυνση και τηρεί τις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης.

4. Ως «υψηλή συγκέντρωση τουρισμού» νοείται η συγκέντρωση στην ίδια χρονική περίοδο και χώρο μεγάλου αριθμού επισκεπτών τουρισμού σε σχέση με τις δυνατότητες εξυπηρέτησής τους από τις υφιστάμενες τουριστικές υποδομές και εγκαταστάσεις ως προς την επιβάρυνση του φυσικού και κοινωνικού περιβάλλοντος, των τουριστικών πόρων και ως προς το επίπεδο της αποτελεσματικής ποιοτικής ικανοποίησης των τουριστικών προσδοκιών τους.

5. Ως «ήπιος τουρισμός» νοούνται οι δραστηριότητες των ειδικών-εναλλακτικών μορφών τουρισμού που πραγματοποιούνται σε περιοχές με χαμηλή ή μηδενική ανθρωπογενή αλλοίωση και διακρίνονται από τον σεβασμό στο περιβάλλον και την προστασία της πανίδας και της χλωρίδας.

6. Ως «παράκτιος χώρος» νοείται η μεταβατική ζώνη μεταξύ του χερσαίου και του θαλασσίου χώρου και η οποία δέχεται διαρκείς αλληλεπιδράσεις, συνιστά, δε, μιαν ιδιαίτερη γεωγραφική ενότητα του ελληνικού χώρου που χαρακτηρίζεται από σημαντικό βιολογικό, γεωφυσικό, αισθητικό, πολιτισμικό και οικονομικό πλούτο, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί πολύτιμο φυσικό πόρο και κοινή κληρονομιά, η οποία πρέπει να διασφαλιστεί για τις παρούσες και τις μελλοντικές γενιές στο πλαίσιο των αρχών της βιώσιμης ανάπτυξης.

7. Ως “τουριστικοί πόροι” νοούνται φυσικά και ανθρωπογενή σημεία, τόποι, κτίσματα, αξιοθέατα, συνήθειες, παραδόσεις, ήθη και έθιμα, που μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο προσέλκυσης επισκεπτών – τουριστών ή και να προβληθούν ως χαρακτηριστικά για τη δημιουργία ανταγωνιστικών συγκριτικών πλεονεκτημάτων μιας περιοχής.

8. Ως «αποδεκτό επίπεδο υποδομών και εγκαταστάσεων» για την εξυπηρέτηση κατοίκων και επισκεπτών νοείται η επάρκεια τεχνικών, κοινωνικών, περιβαλλοντικών και τουριστικών υποδομών και εγκαταστάσεων.

9. Ως «οργανωμένος υποδοχέας τουριστικών δραστηριοτήτων’’ νοείται η περιοχή που καθορίζεται και οργανώνεται, προκειμένου να λειτουργήσει ως χώρος υποδοχής τουριστικών καταλυμάτων, εγκαταστάσεων ειδικής τουριστικής υποδομής, λοιπών τουριστικών επιχειρήσεων και συμπληρωματικών δραστηριοτήτων.

  • Άρθρο 3
    Οι ορισμοί που χρησιμοποιούνται είναι γενικά ορθότεροι και σαφέστεροι από αυτούς της ισχύουσας ΚΥΑ.

    Παρατηρήσεις
    Παράγραφος 9: Εκτιμούμε ότι είναι απαραίτητη η διευκρίνιση του τι ακριβώς είναι «οργανωμένος υποδοχέας τουριστικών δραστηριοτήτων». Είναι εν δυνάμει κάθε γήπεδο επίσημου σχεδιασμού άνω των 15 ή 20 στρ. ή κάθε χώρος που βρίσκεται σε περιοχή Τουρισμού Αναψυχής του ΠΔ ΦΕΚ 166/Δ/87 περί εκτός σχεδίου δόμησης; Πρέπει να καταγραφούν αναλυτικά οι ακριβείς προϋποθέσεις και τα κριτήρια σύμφωνα με τα οποία μπορεί να χαρακτηριστεί μια έκταση ως οργανωμένος υποδοχέας. Σε κάθε περίπτωση, εκτός του μεγέθους της έκτασης θα πρέπει να λαμβάνονται υπ΄ όψιν παράγοντες όπως το τοπίο, η φέρουσα ικανότητα, οι διαθέσιμοι φυσικοί και ανθρωπογενείς πόροι, οι υποδομές, το ανάγλυφο του εδάφους και η πυκνότητα του δομημένου χώρου. Οι παραπάνω παράγοντες, όμως, δεν μπορούν παρά να εξετάζονται κατά περίπτωση

  • 2. Το Άρθρο 3 – ΟΡΙΣΜΟΙ να διαμορφωθεί ως εξής:
    1. Μια περιοχή διαθέτει «αναγνωρίσιμη τουριστική ταυτότητα» όταν:
    ……………….
    10. ως «Τουρισμός για Όλους» νοείται ο τουρισμός που επιτρέπει σε κάθε ένα –ασχέτως αναπηρίας- να μπορεί να ταξιδέψει προς μία χώρα, στο εσωτερικό της και σε οποιαδήποτε τοποθεσία, αξιοθέατο ή εκδήλωση που θα ήθελε να επισκεφθεί. Δεν αποτελεί πρόσθετο είδος τουρισμού, δεν είναι εναλλακτικός, θεματικός, ειδικός τουρισμός αλλά η γενική πλατφόρμα πάνω στην οποία θα βασίζονται όλα τα είδη τουρισμού (συμβατικά και εναλλακτικά ή θεματικά) στο πλαίσιο μιας αειφόρου κοινωνίας βιώσιμης οικονομικής ανάπτυξης με επίκεντρο τον άνθρωπο. Όπου στη συνέχεια χρησιμοποιείται ο όρος «τουρισμός» και τα παράγωγα αυτού (τουριστικός, ειδικός τουρισμός, θεματικός τουρισμός, τουρισμός υπαίθρου, κ.λπ.) θα νοείται «τουρισμός για όλους» και αντίστοιχα (τουριστικός για όλους, ειδικός τουρισμός για όλους, θεματικός τουρισμός για όλους, τουρισμός υπαίθρου για όλου, κ.λπ.).