1. Ως «οργανωμένοι χωρικοί υποδοχείς τουριστικών δραστηριοτήτων»νοούνται οι περιοχές που οριοθετούνται και πολεοδομούνται για την εγκατάσταση τουριστικών δραστηριοτήτων και μπορούν να περιλαμβάνουν τις χρήσεις του άρθρου 8 του ΠΔ 23/2/1987 (ΦΕΚ 166Δ). Οι οργανωμένοι χωρικοί υποδοχείς τουριστικών δραστηριοτήτων μπορούν να αναπτύσσονται ως Περιοχές Οργανωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης (Π.Ο.Τ.Α.), Περιοχές Οργανωμένης Ανάπτυξης Παραγωγικών Δραστηριοτήτων τουρισμού (Π.Ο.Α.Π.Δ.) αποκλειστικής ή μικτής χρήσης, Περιοχές Ειδικά Ρυθμιζόμενης Πολεοδόμησης (Π.Ε.Ρ.Π.Ο.) αποκλειστικής ή μικτής χρήσης, Σύνθετα Τουριστικά Καταλύματα (Σ.Τ.Κ.), εφόσον πολεοδομούνται, Δημόσια Ακίνητα τουριστικού προορισμού (κατηγορίες 1, 2, 3 και 5 της παρ. Β του αρ. 11 του Ν. 3986/2011 που αναπτύσσονται με το μηχανισμό των Ε.Σ.Χ.Α.Δ.Α., εφόσον πολεοδομούνται, καθώς και Επιχειρηματικά Πάρκα των κατηγοριών Β, Γ και Δ –ειδικού τύπου, όπως αυτά καθορίζονται στο Ν. 3982/2011 (άρθρο 41).
2. Οι οργανωμένοι χωρικοί υποδοχείς τουριστικών δραστηριοτήτων ιεραρχούνται από άποψη μεγέθους (μεγάλοι, μεσαίοι, μικροί), βαθμού έντασης της ανάπτυξης (υψηλός, μέσος, χαμηλός) και τύπου («ειδικού περιεχομένου» και «κλασικού τύπου» υποδοχείς).
Όσον αφορά στο μέγεθος:
– Ως μεγάλοι οργανωμένοι χωρικοί υποδοχείς νοούνται όσοι έχουν έκταση ίση ή μεγαλύτερη των 800.000 τ.μ.
– Ως μεσαίοι οργανωμένοι χωρικοί υποδοχείς νοούνται όσοι έχουν έκταση μεταξύ 150.000 και 800.000 τ.μ.
– Ως μικροί οργανωμένοι χωρικοί υποδοχείς νοούνται όσοι έχουν έκταση μεταξύ 20.000 και 150.000 τ.μ.
Όσον αφορά στο βαθμό έντασης της ανάπτυξης:
– Ως υψηλού βαθμού έντασης ανάπτυξης οργανωμένοι χωρικοί υποδοχείς νοούνται όσοι έχουν υλοποιημένο ΣΔ μεγαλύτερο του 0.4 και ποσοστό κάλυψης μεγαλύτερο του 50%.
– Ως μέσου βαθμού έντασης ανάπτυξης οργανωμένοι χωρικοί υποδοχείς νοούνται όσοι έχουν υλοποιημένο ΣΔ μεταξύ 0,2 και 0,4 και κάλυψη μεταξύ 20% – 50%.
– Ως χαμηλού βαθμού έντασης ανάπτυξης οργανωμένοι χωρικοί υποδοχείς νοούνται όσοι έχουν υλοποιημένο ΣΔ μέχρι 0,2 και κάλυψη μέχρι 20%.
Όσον αφορά στον τύπο:
– Ως «ειδικού περιεχομένου» οργανωμένοι χωρικοί υποδοχείς νοούνται οι υποδοχείς των οποίων η λειτουργία συνδέεται με την αξιοποίηση φυσικών και ανθρωπογενών πόρων με έντονη χωρική ή θεματική εξάρτηση, (π.χ. ιαματικές πηγές). Στην περίπτωση αυτή εντάσσεται και η ανάπλαση τμήματος ή συνόλου οικισμού, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο Άρθρο 9, παρ. 1δ του Ν. 4002/2011, όπως εκάστοτε ισχύει και εφαρμόζεται.
– Ως «κλασσικού τύπου» υποδοχείς νοούνται όλοι οι υπόλοιποι.
Κατά τον καθορισμό οργανωμένων χωρικών υποδοχέων στο πλαίσιο του υποκείμενου σχεδιασμού χρήσεων γης, οι παραπάνω όροι και περιορισμοί δόμησης δύνανται να τροποποιούνται επί το δυσμενέστερο.
3. Η ανάπτυξη οργανωμένων χωρικών υποδοχέων τουριστικών δραστηριοτήτων οποιουδήποτε μεγέθους, τύπου και βαθμού οργάνωσης δεν επιτρέπεται στον ορεινό χώρο (υψόμετρο > 600 μ.), με εξαίρεση τους οργανωμένους χωρικούς υποδοχείς ειδικού τύπου, στα δάση και τις δασικές εκτάσεις, στη γεωργική γη υψηλής παραγωγικότητας με εξαίρεση τα προβλεπόμενα στην παρ. Β του άρθρου 8.
4. Η ανάπτυξη οργανωμένων χωρικών υποδοχέων τουριστικών δραστηριοτήτων είναι δυνατή εφόσον:
– Συμβάλλουν στον εμπλουτισμό και την αναβάθμιση του εθνικού ή περιφερειακού/ τοπικού τουριστικού προϊόντος και ενισχύουν την κοινωνική, οικονομική και παραγωγική βάση της ευρύτερής των περιοχής.
– Συνεκτιμούν την ικανότητα των περιφερειακών/ τοπικών τεχνικών και κοινωνικών υποδομών να υποστηρίξουν υψηλής ποιότητας τουριστικές υπηρεσίες και δεν επιβαρύνουν τα εν λόγω δίκτυα και υποδομές.
– Συνεκτιμούν την κατάσταση / δυνατότητες των περιβαλλοντικών πόρων που τίθενται προς εκμετάλλευση, συμπεριλαμβανομένου του σεβασμού στο περιβάλλον και στο τοπίο.
– Εξασφαλίζουν ικανοποιητική ζήτηση για τη βιωσιμότητά τους.
– Υιοθετούν σύγχρονα πρότυπα περιβαλλοντικής διαχείρισης και εξοικονόμησης ενέργειας (βιοκλιματικός σχεδιασμός) και υδάτινων πόρων. Ειδικότερα, σε περιοχές όπου παρατηρείται έλλειμμα υδατικών πόρων η χωροθέτησή τους είναι δυνατή υπό την προϋπόθεση κάλυψης των αναγκών σε νερό με κατάλληλο κατά περίπτωση και λιγότερο ενεργοβόρο τρόπο, όπως (με σειρά προτίμησης) δημιουργία ταμιευτήρων, χρήση ανακυκλωμένου νερού, αφαλάτωση.
– Εξασφαλίζουν ενεργειακή αυτάρκεια με χρήση Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας.
– Εφαρμόζουν βέλτιστες τεχνικές λύσεις στους τομείς της πρόληψης και αντιμετώπισης των περιβαλλοντικών επιπτώσεων.
5. Σε κάθε περίπτωση κατά την αξιολόγηση των εν λόγω επενδυτικών σχεδίων εκτιμάται θετικά η τυχόν:
– Παράλληλη προώθηση δράσεων ανάδειξης / προβολής στοιχείων της φυσικής ή και πολιτιστικής κληρονομιάς της περιοχής (κέντρα πληροφόρησης, λαογραφικά, κ.ά. μουσεία, αποκατάσταση και προβολή τόσο πολιτιστικών μνημείων όσο και νεώτερων χαρακτηριστικών κτισμάτων της υπαίθρου, όπως παλιοί νερόμυλοι ή ανεμόμυλοι, βρύσες) ή και αναβίωσης παραδοσιακών δραστηριοτήτων.
– Ενσωμάτωση αξιόλογων στοιχείων της τοπικής αρχιτεκτονικής.
– Ανάπλαση τμήματος ή συνόλου οικισμού, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο Άρθρο 9, παρ. 1δ του Ν. 4002/2011, όπως εκάστοτε ισχύει και εφαρμόζεται και γενικότερα αποκατάσταση και αξιοποίηση παλαιών κελυφών, καθώς και αλλοιωμένων φυσικών / τουριστικών πόρων (π.χ. παλιά λατομεία).
– Ανάδειξη του φυσικού, ιστορικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος της ευρύτερης περιοχής.
– Ενίσχυση των κοινωνικών και τεχνικών υποδομών της ευρύτερης περιοχής και παροχή αντισταθμιστικών ωφελειών στον οικείο ΟΤΑ α’ βαθμού.
Δ. Ειδικά για τις περιοχές του Εθνικού Συστήματος Προστατευόμενων Περιοχών:
1. Αποκλείεται η χωροθέτηση οργανωμένων χωρικών υποδοχέων τουριστικών δραστηριοτήτων εντός περιοχών απολύτου προστασίας της φύσης ,προστασίας της φύσης και εθνικών πάρκων που καθορίζονται κατά τις διατάξεις του άρθρου 5 του Ν. 3937/2011
Η χωροθέτηση οργανωμένων υποδοχέων είναι δυνατή, υπό τις προϋποθέσεις του άρθρου 5, ενότητα Η, του παρόντος.
2. Επιβάλλεται η συγκέντρωση της δόμησης με ταυτόχρονο περιορισμό της, όσο και της χρήσης των εγκαταστάσεων.
3. Η κάλυψη των εγκαταστάσεων ρυθμίζεται από την ισχύουσα κατά περίπτωση νομοθεσία και πρέπει να τεκμηριώνεται με την κατάλληλη επιστημονική μελέτη ότι η επένδυση δεν θίγει την ακεραιότητα και συνεκτικότητα του τόπου και τους σκοπούς διατήρησής του.
Οι περιορισμοί αυτοί δεν ισχύουν για τους εγκεκριμένους, κατά την ημερομηνία δημοσίευσης του παρόντος, οργανωμένους χωρικούς υποδοχείς τουρισμού που μπορούν να τροποποιούνται χωρίς υπέρβαση των προβλεπόμενων, από την εγκριτική τους πράξη, όρων και μεγεθών δόμησης.
Ε. Ειδικά για τα νησιά με έκταση μεγαλύτερη των 90 τ.χλμ. (90.000 στρέμματα) τίθενται οι παρακάτω περιορισμοί:
α. Για νησιά με επιφάνεια 90-100 τ.χλμ. η διατιθέμενη, για την ανάπτυξη των οργανωμένων χωρικών υποδοχέων τουρισμού του παρόντος άρθρου, έκταση δεν μπορεί να υπερβαίνει το 0,2% της επιφάνειας τους.
β. Για νησιά με επιφάνεια 100 -150 τ.χλμ. η διατιθέμενη, για την ανάπτυξη των οργανωμένων χωρικών υποδοχέων τουρισμού του παρόντος άρθρου, έκταση δεν μπορεί να υπερβαίνει το 0,15% της επιφάνειας τους.
γ. Για νησιά επιφάνειας μεγαλύτερης από 1501 τ.χλμ. η διατιθέμενη, για την ανάπτυξη των οργανωμένων χωρικών υποδοχέων τουρισμού του παρόντος άρθρου, έκταση δεν μπορεί να υπερβαίνει το 0,1% της επιφάνειας τους.
Οι κατευθύνσεις της παρ. Ε δεν εφαρμόζονται στα νησιά με επιφάνεια μικρότερη των 90 τ.χλμ., για τα οποία δίνονται εξειδικευμένες κατευθύνσεις, με ΚΥΑ των Υπουργών ΠΕΚΑ και Πολιτισμού Τουρισμού. Της κατεύθυνσης αυτής εξαιρούνται τα νησιά της πρώτης υποκατηγορίας της Ομάδας ΙΙΙ, στα οποία δεν επιτρέπεται η ανάπτυξη οργανωμένων χωρικών υποδοχέων τουρισμού.
ΣΤ. Πρόσθετοι όροι και περιορισμοί που τίθενται από το θεσμικό πλαίσιο των επιμέρους οργανωμένων χωρικών υποδοχέων τουρισμού εξακολουθούν να ισχύουν.
Ζ. Για να έχουν εφαρμογή τα κίνητρα του Επενδυτικού Νόμου (όπως εκάστοτε ισχύει) για την ανάπτυξη οργανωμένων χωρικών υποδοχέων τουριστικών δραστηριοτήτων, απαιτείται να πληρούνται όλες οι προϋποθέσεις του παρόντος άρθρου.
Άρθρο 9
Παρατηρήσεις:
Σε κάθε οργανωμένο χωρικό υποδοχέα, ανεξαρτήτως του μεγέθους και του βαθμού έντασης των χρήσεων σ΄ αυτόν, θα πρέπει να προβλέπεται συντελεστής κάλυψης που δεν θα ξεπερνά το 20% και μέγιστος Συντελεστής Δόμησης 0,2, με τάση ο Συντελεστής αυτός να είναι 0,1 σε περιοχές μικρότερης έκτασης. Στον υπολογισμό του Συντελεστή Δόμησης θα πρέπει να εξαιρούνται από τη συνολική δομημένη επιφάνεια, οι επιφάνειες δασικών εκτάσεων και αιγιαλού, που δεν έχουν ΣΔ μιας και δεν αποτελούν δυνάμει δομημένες επιφάνειες.
Πρέπει να αυξηθούν δραστικά οι ελάχιστες επιτρεπόμενες εκτάσεις των οργανωμένων χωρικών υποδοχέων, ιδίως των υποδοχέων που χαρακτηρίζονται ως ¨μικροί¨. Είναι επιθυμητός ο καθορισμός μέγιστου ορίου όσον αφορά τους ¨μεγάλους¨ χωρικούς υποδοχείς. Επιπλέον, πρέπει να προστεθεί διάταξη που θα προβλέπει την εισφορά σε γη και σε χρήμα των όποιων νέων οργανωμένων χωρικών υποδοχέων.
Πρέπει να διευκρινιστεί αν ισχύει πως το ποσοστό των δυνάμενων να πωληθούν ή να εκμισθωθούν μακροχρονίως τουριστικών επιπλωμένων κατοικιών που περιλαμβάνονται στα ΣΤΚ, στις Π.Ο.Α.Π.Δ., στις Π.Ε.Ρ.Π.Ο., στα Δημόσια Ακίνητα τουριστικού προορισμού και στις Π.Ο.Τ.Α. δεν μπορεί να υπερβαίνει το 30% της συνολικώς δομούμενης επιφάνειας τους, όπως ορίζει το Πολυνομοσχέδιο της 4ης Αυγούστου 2011 καθώς και το καθεστώς πολεοδόμησης τους, προκειμένου να εξασφαλιστεί ο τουριστικός χαρακτήρας των υποδοχέων.
Είναι σαφές πως το ποσοστό αυτό δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αυξηθεί.
Πρέπει να προσδιοριστεί πώς ακριβώς ορίζεται η θεματική εξάρτηση των χωρικών υποδοχέων ειδικού τύπου και να καταγραφεί λεπτομερώς ποιοι φυσικοί και ανθρωπογενείς πόροι μπορούν να συνδεθούν με τον χαρακτηρισμό κάποιων οργανωμένων τουριστικών υποδοχέων ως ειδικών. Επίσης είναι σκόπιμο, για να μην αποτελέσει η διάταξη αυτή «παράθυρο» για την παράκαμψη περιορισμών, να οριστεί η αμεσότητα ή μη της θεματικής εξάρτησης.
Παράγραφος Ε. : Χρειάζεται η κατά περίπτωση μελέτη των προβλεπόμενων όρων και περιορισμών για τα νησιά. Είναι ανεύθυνο να ορίζονται περιορισμοί που στηρίζονται μόνο σε ποσοτικά κριτήρια επί της έκτασης των νησιών. Επιπλέον, πρέπει να ληφθούν υπ’ όψιν και άλλοι σημαντικοί παράγοντες κάθε νησιού που παραβλέπονται, όπως οι περιοχές προστασίας, ο αιγιαλός, το φυσικό ανάγλυφο και η πυκνότητα των οικιστικών δικτύων. Σε κάθε περίπτωση τα προτεινόμενα ποσοστά κάλυψης επί της επιφάνειας των νησιών, δηλαδή τα ποσοστά έκτασης για τους οργανωμένους υποδοχείς, είναι ιδιαιτέρως υψηλά και είναι αναγκαίος ο δραστικός περιορισμός κατά τουλάχιστον 50% , εφ΄ όσον τα νησιά εμφανίζουν ως επί το πλείστον ένα ιδιαίτερα υψηλό και επικίνδυνο ποσοστό υπερδόμησης και μάλιστα αυθαίρετης.
Κρίνεται εντελώς απαραίτητη η κατάργηση της διάταξης που προβλέπει πως στα νησιά με επιφάνεια μικρότερη των 90 τ.χλμ., θα δίνονται εξειδικευμένες κατευθύνσεις, με ΚΥΑ των Υπουργών ΠΕΚΑ και Πολιτισμού Τουρισμού. Τα νησιά αυτού του μεγέθους μπορούν να σταθούν στον διεθνή ανταγωνισμό μόνο με αναλλοίωτα τοπία και καλοδιατηρημένους οικισμούς και επομένως δεν υπάρχει περιθώριο μεγαλύτερου βαθμού εντατικής εκμετάλλευσης.
Ο περιορισμός αυτός και η σκέψη του συντάκτη προφανώς προφανώς διέπεται από την λογική του ενοικιαζομένου δωματίου αφού δεν έχει σκοπό να προστατεύσει τα νησιά από την υπερβολική δόμηση, αλλά να θέσει όριο στο φυσικό μέγεθος –στην εδαφική επιφάνεια- ενός εκάστου Συνθέτου Τουριστικού Καταλύματος Π.Ο.Τ.Α. κλπ.
Η λογική του συντάκτη καταλήγει στον παρακάτω τραγέλαφο:
Η μέγιστη διατιθέμενη επιφάνεια για την ανάπτυξη ΟΛΩΝ των οργανωμένων χωρικών υποδοχέων τουρισμού του παρόντος άρθρου πχ για το Ιόνιο είναι:
– Κέρκυρα με έκταση 592 τ.χλμ, το 0.1% ίσούται με έκταση 592 στρέμματα
– Λευκάδα με έκταση 325 τ.χλμ, το 0.1% ίσούται με έκταση 325 στρέμματα
– Κεφαληνία με έκταση 781 τ.χλμ, το 0.1% ίσούται με έκταση 781 στρέμματα
– Ιθάκη με έκταση 96 τ.χλμ, το 0,2% της ίσούται με 192 στρέμματα
– Ζάκυνθος με έκταση 406 τ.χλμ, το 0.1% ίσούται με έκταση 406 στρέμματα
και ΤΕΛΕΙΩΣΕ η δυνατότητα άλλων χωρικών υποδοχέων.
Ποιά Resort,
Ποιά Σύνθετα Τουριστικά Καταλύματα,
Ποιά γήπεδα γκόλφ στην περιφέρεια Κεφαλληνίας, Ζακύνθου, Κερκύρας,
Ποιές μεγάλες επενδύσεις.
Πού συμβαδίζει με την πρόσφατη νομοθεσία (4002/2011 κλπ)για τις τουριστικές επενδύσεις;
ΠΡΟΤΑΣΗ 1η:
Να υιοθετηθεί αυτό που η ίδια η Κ.Υ.Α., στην σελίδα 26, δέχεται στο για τις Βραχονησίδες και ακατοίκητα νησιά:
Άρθρο 05: ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΧΩΡΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ
(Ε) Νησιά και παράκτιες περιοχές
«Ομάδα III: Βραχονησίδες και ακατοίκητα νησιά
• Στα νησιά της δεύτερης υποκατηγορίας:
– Επιτρέπεται η ανάπτυξη τουριστικών εγκαταστάσεων με τον όρο ότι η κάλυψη τους δεν θα υπερβαίνει το 3% της έκτασης του νησιού, τηρούμενης της λοιπής νομοθεσίας.
Δηλ, κατ΄αναλογία να τροποποιηθεί το εδάφιο που αφορά τα 46 νησιά της ομάδος ΙΙ ήτοι:
Ε) Νησιά και παράκτιες περιοχές
Ομάδα ΙΙ:
Πρόταση 1η:
– Επιτρέπεται η ανάπτυξη τουριστικών εγκαταστάσεων με τον όρο ότι η κάλυψη τους δεν θα υπερβαίνει το 3% (ή κάποιο άλλο που θα λαμβάνει υπ΄όψιν του την ήδη υπάρχουσα δόμηση) της έκτασης του νησιού, τηρούμενης της λοιπής νομοθεσίας.
ή Πρόταση 2η :
Ρύθμιση οργανωμένων υποδοχέων για τα νησιά των Ομάδων Ι και ΙΙ:
Η μέγιστη επιφάνεια για τη χωροθέτηση οργανωμένων υποδοχέων (ΟΥ) του άρθρου 9 του παρόντος στα νησιά των Ομάδων Ι και ΙΙ, καθορίζεται ως εξής:
– Σε ποσοστό 10% της έκτασης του νησιού για νησιά με έκταση μεταξύ 90 και 100 τ.χλμ.
– Σε ποσοστό 7% της έκτασης του νησιού για νησιά με έκταση μεταξύ 101 και 150 τ.χλμ.
– Σε ποσοστό 5% της έκτασης του νησιού για νησιά με έκταση μεταξύ 151 και 800 τ.χλμ.
Μήν σας τρομάζει το, πχ 10% για τα μικρά νησιά, διότι άς υποθέσουμε οτι ένα νησί έχει έκταση 100 τετ. χιλ. αυτό σημαίνει 10.000 στρ.για Οργανωμένους Υποδοχείς.
Για τα Σύνθετα Τουριστικά Καταλύματα (Ν.4002/2011) ο συντελεστής δόμησης είναι ενιαίος για το σύνολο του σύνθετου τουριστικού καταλύματος και δεν μπορεί να υπερβαίνει το ειδικώς για τα κατοικημένα νησιά,πλην Κρήτης, Κέρκυρας, Εύβοιας και Ρόδου, το 0,10.
Εάν μάλιστα ο developer θέλει να πωλήσει το 60% του δομουμένου, πρέπει να κατεβάσει το ποσοστό δόμησης στο 0,05.
Αυτό σημαίνει άμεσα και πρακτικά το 90% ή το 95% της έκτασης παραμένη αδόμιτη δια παντός, ούτε 4άρια οικόπεδα ούτε άλλα παρόμοια.
Με τον τρόπο αυτό τίθεται όριο στο πόσα συνολικά τετραγωνικά χτίζονται και όχι άν η επένδυση πραγματοποιείται σε πολλά στρέμματα, πράγμα μάλιστα που είναι πάντοτε ζητούμενο, διότι μεγάλες εκτάσεις με χαμηλούς συντελεστές δόμησης, με χωροταξία και υποδομές, δίδουν μιά ελάχιστη διασφάλιση υψηλού ποιοτικά τουρισμού.
[…]
Η προσωπική μου εκτίμηση σε ότι αφορά στα ποσοστά για την μέγιστη έκταση είναι ότι αναγράφονται ως έχουν όχι «…από παράδρομή…» ή από λάθος αλλά συνειδητά.
Επίσης στο ισχύον ΕΧΠΣΑΑΤ αναφέρονται ακριβώς τα ίδια μέγιστα ποσοστά (1, 1.5 και 2 τις χιλίοις επί της επιφάνειας των νησιών) ως διαθέσιμη έκταση για την ανάπτυξη ΣΤΚ. Άρα η βασική διαφορά είναι ότι στο μεν ισχύον Πλαίσιο ο περιορισμός αυτός αναφερόταν μόνο στα ΣΤΚ ενώ στην προτείνομενη ΚΥΑ αναφέρεται στο σύνολο της τουριστικής ανάπτυξης (!).
Το βασικό ερώτημα είναι αν ο νομοθέτης όντως επιθυμεί την προσέλκυση – πραγματοποίηση νέων τουριστικών επενδύσεων κυρίως με την μορφή ΣΤΚ – ΠΟΤΑ (αλλά και απλών ξενοδοχειακών μονάδων) στις νησιωτικές περιοχές.
Η σκέψη του συντάκτη προφανώς προφανώς διέπεται από την λογική του ενοικιαζομένου δωματίου.
Για την Λευκάδα με έκταση 325.000 στρ. η διατιθέμενη, για την ανάπτυξη των οργανωμένων χωρικών υποδοχέων τουρισμού του παρόντος άρθρου έκταση, δεν μπορεί να υπερβαίνει το 0,1% της επιφάνειας της, δηλ. 325 στρ. και ΤΕΛΕΙΩΣΕ η δυνατότητα άλλων χωρικών υποδοχέων. Ποιά Resort, ποιά Σύνθετα Τουριστικά Καταλύματα, Ποιές μεγάλες επενδύσεις. Πάτε Καλά;
Όσον αφορά τη μέγιστη έκταση ανάπτυξης οργανωμένων χωρικών υποδοχέων τουρισμού, προφανώς από παραδρομή αναγράφεται 0,2%, 0,15% και 0,1% αντί του ορθού 0,2, 0,15 και 0,1 αντίστοιχα, άλλως οι δυνατότητες ανάπτυξης σχετικής υποδομής σε μικρά νησία της τάξεως των 95 τ.χλμ είναι εξαιρετικά περιορισμένες, εάν όχι ήδη εξαντλημένες. Τούτο μεταξύ άλλων θα αντιστρατευόταν τις διατάξεις προηγούμενων νομοθετημάτων που προάγουν τέτοιου είδους επενδύσεις (βλ. ν. 4002/2011 κλπ)
Πρόκειται καταφανώς περί λάθους, άλλως ο συντάκτης δεν επιθυμεί την δημιουργία συνθέτων τουριστικών καταλυμάτων, Π.Ο.Τ.Α. κλπ.
Το 0,1% της εκτάσεως της Κέρκυρας είναι 592 στρ. και της Ζακύνθου είναι 406 στρ.
Το όρθό όπως προκύπτει και από το προηγούμενο χωροταξικό τουρισμού είναι:
Η μέγιστη επιφάνεια κάλυψης των όλων των οργανωμένων υποδοχέων (ΟΥ) του άρθρου 9 του παρόντος στα νησιά των Ομάδων Ι και ΙΙ, καθορίζεται ως εξής:
– Σε ποσοστό 0.2 της έκτασης του νησιού για νησιά με έκταση μεταξύ 90 και 100 τ.χλμ.
– Σε ποσοστό 0.15 της έκτασης του νησιού για νησιά με έκταση μεταξύ 101 και 150 τ.χλμ.
– Σε ποσοστό 0.1 της έκτασης του νησιού για νησιά με έκταση μεταξύ 151 και 800 τ.χλμ.