1. Στο άρθρο 15 του ν. 4172/2013 προστίθεται νέα παράγραφος 6, ως εξής:
«6. α) Ως δαπάνες με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμής για τους σκοπούς του παρόντος άρθρου, θεωρούνται δαπάνες απόκτησης αγαθών και λήψης υπηρεσιών στην ημεδαπή ή σε κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή του Ε.Ο.Χ., οι οποίες καταβάλλονται με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμής, όπως, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, κάρτες και μέσα πληρωμής με κάρτες, πληρωμή μέσω λογαριασμού πληρωμών Παρόχων Υπηρεσιών Πληρωμών του ν. 4537/2018 και χρήση ηλεκτρονικού πορτοφολιού.
β) Το απαιτούμενο ποσό δαπανών με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμής ορίζεται σε ποσοστό 30% του πραγματικού εισοδήματος που προέρχεται από μισθωτή εργασία – συντάξεις και επιχειρηματική δραστηριότητα και μέχρι είκοσι χιλιάδες ευρώ (20.000 €) δαπανών. Στον υπολογισμό του πραγματικού εισοδήματος δεν περιλαμβάνεται το ποσό της εισφοράς αλληλεγγύης του άρθρου 43 Α.
Ο φόρος που προκύπτει κατά την εφαρμογή της κλίμακας της παραγράφου 1 προσαυξάνεται κατά το ποσό που προκύπτει από τη θετική διαφορά μεταξύ του απαιτούμενου και του δηλωθέντος ποσού δαπανών με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμής, πολλαπλασιαζόμενης με συντελεστή είκοσι δύο τοις εκατό (22%).
Στο φορολογούμενο του οποίου έχει κατασχεθεί ο λογαριασμός, το όριο δαπανών του πρώτου εδαφίου της παρούσας περιορίζεται στις πέντε χιλιάδες ευρώ (5.000 € ) δαπανών.
γ) Η προηγούμενη περίπτωση β΄ του άρθρου αυτού δεν εφαρμόζεται στις ακόλουθες περιπτώσεις:
(i) Φορολογούμενοι που έχουν συμπληρώσει το εβδομηκοστό (70ο) έτος της ηλικίας τους.
(ii) Άτομα με ποσοστό αναπηρίας ογδόντα τοις εκατό (80%) και άνω.
(iii) Όσοι βρίσκονται σε δικαστική συμπαράσταση.
(iv) Οι φορολογικοί κάτοικοι της Ε.Ε. ή του Ε.Ο.Χ., υπό τις προϋποθέσεις του άρθρου 20 του ν. 4172/2013, που υποχρεούνται σε υποβολή δήλωσης στην Ελλάδα.
(v) Δημόσιοι λειτουργοί και δημόσιοι υπάλληλοι που υπηρετούν στην αλλοδαπή, καθώς και φορολογικοί κάτοικοι Ελλάδας που διαβιούν ή εργάζονται στην αλλοδαπή.
(vi) Ανήλικοι που υποχρεούνται σε υποβολή δήλωσης φορολογίας εισοδήματος.
(vii) Oι υπηρετούντες την υποχρεωτική στρατιωτική τους θητεία.
(viii) Φορολογούμενοι που κατοικούν μόνιμα σε χωριά με πληθυσμό έως 500 κατοίκους και σε νησιά με πληθυσμό κάτω των 3.100 κατοίκων, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή, εκτός αν πρόκειται για τουριστικούς τόπους.
(ix) Οι φορολογούμενοι που είναι δικαιούχοι Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης (ΚΕΑ).
(x) Oι φορολογούμενοι που βρίσκονται σε κατάσταση μακροχρόνιας νοσηλείας (πέραν των 6 μηνών).
(xi) Όσοι διαμένουν σε οίκο ευγηρίας και σε ψυχιατρικό κατάστημα.
(xii) Οι φυλακισμένοι.
δ) Οι δαπάνες απόκτησης αγαθών και λήψης υπηρεσιών με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμής λαμβάνονται υπόψη για την εφαρμογή της περίπτωσης β’ του άρθρου αυτού, εφόσον περιλαμβάνονται στις ακόλουθες ομάδες του δείκτη τιμών καταναλωτή της ΕΛ.ΣΤΑΤ.:
Ομάδα 1 (Διατροφή και μη αλκοολούχα ποτά).
Ομάδα 2 (Αλκοολούχα ποτά και καπνός).
Ομάδα 3 (Ένδυση και υπόδηση).
Ομάδα 4 (Στέγαση), εξαιρουμένων των ενοικίων.
Ομάδα 5 (Διαρκή αγαθά, είδη νοικοκυριού και υπηρεσίες).
Ομάδα 6 (Υγεία).
Ομάδα 7 (Μεταφορές), εξαιρουμένης της δαπάνης για τέλη κυκλοφορίας και της αγοράς οχημάτων, πλην των ποδηλάτων.
Ομάδα 8 (Επικοινωνίες).
Ομάδα 9 (Αναψυχή, πολιτιστικές δραστηριότητες), εξαιρουμένης της αγοράς σκαφών, αεροπλάνων και αεροσκαφών.
Ομάδα 10 (Εκπαίδευση).
Ομάδα 11 (Ξενοδοχεία, καφέ, εστιατόρια).
Ομάδα 12 (Άλλα αγαθά και υπηρεσίες).
ε) Το ποσό των δαπανών με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμής δηλώνεται ατομικά από κάθε σύζυγο ή από κάθε μέρος συμφώνου συμβίωσης. Σε περίπτωση κοινής δήλωσης φορολογίας εισοδήματος, όπου καλύπτεται το απαιτούμενο ποσό δαπανών από οποιονδήποτε εκ των δυο συζύγων ή μερών συμφώνου συμβίωσης, το τυχόν πλεονάζον ποσό δύναται κατά την εκκαθάριση να μεταφερθεί στον άλλο σύζυγο ή στο άλλο μέρος συμφώνου συμβίωσης για τυχόν κάλυψη του απαιτούμενου ποσού δαπανών. Στις περιπτώσεις κοινών τραπεζικών λογαριασμών σε χρηματοπιστωτικά ιδρύματα (κάθε μορφής στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό) οι πραγματικοί δικαιούχοι, οι οποίοι καθορίζονται με βάση τις πραγματικές περιστάσεις, μπορούν να χρησιμοποιούν τους εν λόγω λογαριασμούς ανάλογα με τις πραγματοποιούμενες δαπάνες τους. Τα ίδια ισχύουν και για πιστωτικές κάρτες με δικαιούχους κύρια και πρόσθετα μέλη.
στ) Σε περίπτωση που οι δαπάνες που έχουν πραγματοποιηθεί και οι οποίες αφορούν καταβολές φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων και ΕΝΦΙΑ, δανειακές υποχρεώσεις προς χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και ενοίκια υπερβαίνουν το 60% του πραγματικού εισοδήματος, το απαιτούμενο ποσοστό δαπανών της παρ. 1 β) του παρόντος περιορίζεται στο είκοσι τοις εκατό (20%). Το προηγούμενο εδάφιο εφαρμόζεται υπό την προϋπόθεση ότι οι ανωτέρω δαπάνες έχουν καταβληθεί με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμής, όπως ορίζονται στην περ. α΄ της παρούσας.
ζ) Με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών καθορίζεται κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια για την εφαρμογή της παρούσας. Με απόφαση του Διοικητή της ΑΑΔΕ καθορίζεται η διαδικασία συγκέντρωσης των απαραίτητων δεδομένων από τους παρόχους υπηρεσιών πληρωμών.»
2. Στην παράγραφο 4 του άρθρου 40 του ν. 4172/2013 προστίθεται, μετά τηv κλίμακα, εδάφιο ως εξής:
«Για τα εισοδήματα από ακίνητη περιουσία που φορολογούνται σύμφωνα με την ανωτέρω κλίμακα, εφαρμόζεται αναλόγως η παράγραφος 6 του άρθρου 15 του παρόντος.»
3. Οι διατάξεις των παρ. 1 και 2 του παρόντος εφαρμόζονται για τα εισοδήματα που αποκτώνται και για τις δαπάνες που πραγματοποιούνται από 1.1.2020 και μετά.
-Το ποσοστό 30% επί του πραγματικού εισοδήματος πρέπει να υπολογίζεται επί του διαθέσιμου εισοδήματος, το οποίο να προκύπτει, αφού αφαιρεθούν από το δηλωθέν ότι έχει πληρωθεί εντός του έτους για: 1)φόρο εισοδήματος, ΕΝΦΙΑ κλπ φόρους, 2)ασφαλιστικές εισφορές , 3)ενοίκια, 4) στεγαστικά δάνεια α΄ κατοικίας 5)ανείσπρακτο εισόδημα ( μισθοί, έσοδα από ενοίκια, επιχειρηματική δραστηριότητα κα) Διότι τα ως άνω ποσά τα πληρώνει ο φορολογούμενος μέσα στο έτος και ότι περισσεύει από αυτά μόνο μπορεί να καταναλώσει σε διάφορες άλλες δαπάνες.
Πώς ένας φορολογούμενος θα προβεί σε δαπάνες αν δεν έχει χρήματα ;
Αν πάλι προχωρήσει σε δαπάνες πώς θα πληρώσει τις ως άνω υποχρεώσεις του;
-Υπάρχει πρόβλεψη στην παρ στ) του νόμου ότι όσοι πληρώνουν τις παραπάνω υποχρεώσεις τους (χωρίς μάλιστα το ΕΦΚΑ) και αυτές καλύπτουν το 60% του εισοδήματός του, το απαιτούμενο ποσοστό δαπανών της παρ. 1 β) του παρόντος περιορίζεται στο είκοσι τοις εκατό (20%), δηλαδή το μισό του εισοδήματός τους. Για τους υπόλοιπους που οι ως άνω υποχρεώσεις τους καλύπτουν μικρότερο ποσοστό πχ 50%, 58% τι θα γίνει ; με το εναπομείναν εισόδημα θα πρέπει να ξοδέψουν για κατανάλωση το 30% του εισοδήματος που απομένει και μάλιστα όταν αυτό περιέχει και το φόρο εισοδήματος και τις ασφαλιστικές εισφορές;.
-Επίσης οι ελεύθεροι επαγγελματίες και όσοι έχουν ατομική επιχείρηση πώς θα υπολογίζουν μέσα στο έτος το 30% ; επί ποιού εισοδήματος, αφού δεν γνωρίζουν σε ποιο πόσο θα διαμορφωθεί το εισόδημά το έτος;
Αν βασιστούν στα περυσινά δεδομένα και φέτος δεν έχει το εισόδημα που περιμένει, θα έχει ξοδέψει σε καταναλωτικά αγαθά τα χρήματά του και θα μείνουν απλήρωτοι φόροι και το ΕΦΚΑ.
-Άλλο θέμα είναι οι φιλοξενούμενοι (πχ τέκνα και ηλικιωμένοι γονείς) Τα έξοδα διαβίωσης των ατόμων αυτών καλύπτονται από τους φιλοξενούντες και το εισόδημά τους το αποταμιεύουν. Δεν θα έπρεπε το ποσοστό του 30% να είναι μικρότερο για αυτούς;
-Τέλος πολλά από τα έξοδα των ελευθέρων επαγγελματιών δεν μπορούν να διαχωριστούν εύκολα (πχ βενζίνες) σε αυτά που αφορούν την δραστηριότητά τους και σε αυτά που αφορούν δαπάνες ιδιωτών. Πως θα γίνει ο διαχωρισμός αυτός;
Θεωρώ τελείως αντιδημοκρατικό να μας υποχρεώνει η πολιτεία πόσα χρήματα πρέπει να καταναλώσουμε για τη διαβίωσή μας. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν βρήκαν περιουσία από τους γονείς τους και προσπαθούν με τίμιο τρόπο, αφού πληρώσουν όσα τους αναλογούν σε φόρους, να αποταμιεύσουν κάποια χρήματα,ώστε να κάνουν κάποια μικρο-επένδυση. Με την υποχρέωση κατανάλωσης του 30% του εισοδήματός μας, πώς μπορεί κανείς να αποταμιεύσει; Με τον τρόπο αυτό μάς στερείτε το δικαίωμα στη δημιουργία κάποιας μικρής περιουσίας μέσω μικρο-επενδύσεων (π.χ. αγορά κάποιου ακινήτου για ενοικίαση).
Ταυτόχρονα, με τον τρόπο αυτό καθηλώνετε τους ανθρώπους που θέλουν να ξεφύγουν από το μεροκάματο μέσω κάποιου μικρού εισοδήματος (από αποταμιεύσεις και μικρο-επενδύσεις) και να ασχοληθούν με δημιουργικά έργα που έχει ανάγκη η χώρα μας, όπως οι επιστημονικές μελέτες. Πώς ένας επιστήμονας μπορεί σήμερα να ασχοληθεί με την έρευνα όταν αναλώνεται στο εργασιακό οκτάωρο; Επομένως, όσοι θα θέλαμε να βασιστούμε σε ένα μικρο-εισόδημα (π.χ. από κάποιο ακίνητο) και να αφιερωθούμε στην επιστημονική έρευνα, μάς είναι δύσκολο να το κάνουμε όταν θα πρέπει να καταναλώνουμε σε τέτοιο μεγάλο ποσοστό.
Αυτού του τύπου η υποχρέωση πραγματικά είναι μια άμεση επέμβαση στα όνειρά μας να φύγουμε από τη μισθωτή εργασία του οκτάωρου και να γίνουμε δημιουργικοί επιστήμονες, τη στιγμή μάλιστα που η πολιτεία δεν παρέχει ικανές ευκαιρίες χρηματοδότησης της έρευνας και τόσοι συνέδελφοι φεύγουν στο εξωτερικό.
Καλημέρα σας,
θα ήθελα & εγώ να επισημάνω ότι για το εισόδημα από ακίνητη περιουσία δεν θα πρέπει να υπάρχει υποχρέωση για ηλεκρονικές αποδείξεις καθόσον ούτε αφορολόγητο υπάρχει για το εισόδημα αυτό & το ακίνητο επιβαρύνεται με ΕΝΦΙΑ(ο φόρος που έπεσαν τόσες κυβερνήσεις!!!)& με ένα σωρό άλλα τέλη & φόρους.Αυτά τα έχει αναλυτικά πει η ΠΟΜΙΔΑ στην επιστολή προς τον Υπουργό.Επίσης, το ενοίκιο σήμερα με την κρίση ο μισθωτής το πληρώνει (αν το πληρώσει κιόλας) με καθυστέρηση οπότε πως θα καταναλώνει ο εκμισθωτής αν δεν έχει εισπράξει ακόμα? Στην δική μου περίπτωση π.χ.δεν μου έχει βαλει ακόμα κανένα ενοίκιο για το 2019, θα μου βάλει ότι μπορεί στο τέλος του χρόνου & βέβαια δεν του κάνω έξωση από ανθρωπία καθόσον ξέρω ότι έχει δυσκολίες.
Ενα άλλο θέμα είναι ότι με την κρίση & την μελλοντική αβεβαιότητα που το κράτος δυστυχώς δεν μπορεί να εγγυηθέι τίποτα (είδαμε τι έγινε με συντάξεις-μισθούς) & που θα έπρεπε να φροντίσει τον πολίτη του, κάποιος αποταμιεύει για μία ώρα ανάγκης περίθαλψη, σπουδές παιδιών, κλπ.Δεν μπορεί το κράτος να σε υποχρεώνει να καταναλώσεις & να ρίχνει το μπαλάκι στον φορολογούμενο.Θα πρέπει το ίδιο, να έχει τα μέσα,τα συστήματα & τις τεχνικές ελέγχου για τη φοροδιαφυγή.Εδώ κυκλοφορούν λογισμικα που πληρώνεις με καρτα & νομίζεις όλα καλά & ο μαγαζάτορας στέλνει στην εφορία όσες αποδείξεις θέλει!!(η περιπτωση με τα παγωτα στο Ηράκλειο της Κρήτης το καλοκαίρι)& ένα σωρό άλλες βέβαια.Αυτά πρέπει να πιάσει το κράτος γιατι όσο & να πληρώνει ο πολίτης δεν θα γίνει τίποτα.
Επίσης όπως ήδη έχει προαναφερθεί θα πρέπει ο υπολογισμός του 30% να είναι στο καθαρό ποσό αφού αφαιρεθεί & ο φορος εισοδηματος επιπλέον της εισφοράς αλληλεγγύης γιατί αυτό έχεις πραγματικά στην τσέπη σου να καταναλώσεις. Τέλος το 30% flat είναι μεγάλο θα έπρεπε να ειναι κλιμακωτα όπως πριν
Έιναι περιορισμός της ελευθερίας του πολίτη και ποινικοποίηση της αποταμίευσης να μας υποχρεώνει να ξοδεύουμε το 30% του εισοδήματος μας με πλαστικό χρήμα, γιατί αν κάποιος θέλει και μπορεί να αποταμιεύει πρέπει να πληρώνει πρόστιμα. Εγώ με οικογενειακό εισόδημα πέρισυ 35.000€ έπρεπε να συγκεντρώσω 5.000€ με το νέο σύστημα υπολογισμού πρέπει να συγκεντρώσω 10.500€ δηλαδή 110% αύξηση!!! στις δαπάνες με πλαστικό χρήμα. Να καταργηθεί αυτό το πολύ υψηλό ποσοστό 30% και να περιληφθούν και άλλες δαπάνες στον υπολογισμό όπως ΕΝΦΙΑ, τέλη κυκλοφορίας και φόρος εισοδήματος. Ειναι απαρέδεκτα μεγάλο το ποσοστό 30% αποτελεί χαράτσι και ακυρώνει στην πράξη όλες τις φοροελαφρύνσεις. Παρακαλώ να αποσυρθεί άμεσα και να πάμε στο προηγούμενο καθεστώς δεν γίνεται από έτος σε έτος να ζητήται αύξηση 110% στις δαπάνες με πλαστικό χρήμα, που ζόυμε δεν γίνεται να κάνει προσαρμογή 110% ένα νυκοκυριό μέσα σε ένα έτος!!!.
Με την ψήφιση του άρθρου 7 φορολογείται ο Έλληνας πολίτης για εισόδημα που δεν έχει δαπανηθεί , αλλά έχει αποταμιευθεί. Είναι νόμιμη αυτή η διάταξη, όταν καταστρατηγεί το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής και υποχρεώνει τον πολίτη να προχωρήσει σε δαπάνες τις οποίες δεν χρειάζεται, μόνο και μόνο για να μην φορολογηθεί δεύτερη φορά το εισόδημά του αφού ήδη φορολογείται για την απόκτησή του; Γιατί
ποινικοποιείται η αποταμίευση; Γιατί το Κράτος καταπατά την κατοχυρωμένη ελευθερία του πολίτη και μάλιστα αυτό γίνεται από μια φιλελεύθερη Κυβέρνηση;
Σίγουρα το μέτρο αυτό θα καταστεί από το ΣΤΕ αντισυνταγματικό στο μέλλον.
Επίσης, πρέπει να γίνει σαφές τι σημαίνει «πραγματικό εισόδημα» (έσοδα-έξοδα), ειδικά για τους δανειολήπτες στεγαστικού δανείου, για τους έχοντες εισόδημα από κατοικία, κλπ.
Γιατί μπαίνει το πλαφόν του 60% επί του συνολικού εισοδήματος για πληρωμές δανείων, ΕΝΦΙΑ, κλπ.; Οι υπόλοιποι που δαπανούν το 30%,40% ή 50% του εισοδήματός τους για αυτές τις πληρωμές, δεν θα πρέπει να έχουν ίσα δικαιώματα μείωσης των ηλεκτρονικών αποδείξεων;
Τι θα γίνει με τους πολίτες που ταξιδεύουν στο εξωτερικό για πολλούς μήνες μέσα στο χρόνο και πρέπει να δαπανούν το εισόδημά τους εκτός Ελλάδος; θα υποχρεωθούν από το Κράτος να μην ταξιδεύουν στο εξωτερικό για αναψυχή ή για οποιοδήποτε άλλο λόγο;
Από πού προκύπτει ότι πρέπει να δαπανά ο πολίτης το 30% του εισοδήματός του υποχρεωτικά;
Οι αδικίες είναι πολλές και θα αποδειχτεί στο μέλλον ότι με τη ψήφιση του άρθρου 7 πλήττεται η ελευθερία του ατόμου να ζει όπως επιθυμεί και να επιλέγει ελεύθερα πως θα χρησιμοποιήσει το εισόδημα που αποκτά.
Αξιότιμοι Κύριοι,
ΚΑΤΑΡΧΗΝ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΩΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΨΕΩΝ ΜΑΣ ΣΤΟ ΥΠΟ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ.
ΩΣ ΜΙΣΘΩΤΟΣ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΣ:
1)ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΠΡΟΣ ΑΝΑΛΩΣΗ ΤΟ ΦΟΡΟΛΟΓΗΤΕΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ.Ο ΦΟΡΟΣ ΤΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ ΠΑΡΑΚΡΑΤΕΙΤΑΙ ΣΕ ΜΗΝΙΑΙΑ ΒΑΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΔΙΔΕΤΑΙ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ. ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΤΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΜΕΤΑ ΦΟΡΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΑΤΕΘΕΙ ΓΙΑ ΑΓΟΡΑ ΑΓΑΘΩΝ, ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ ΚΑΙ ΕΝ ΓΕΝΕΙ ΒΙΟΠΟΡΙΣΜΟΥ.
2)ΕΝΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΕ ΚΑΙ ΤΟ 2011 ΕΧΕΙ ΥΠΟΣΤΕΙ ΕΝΤΟΝΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΜΙΣΘΟΥ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΣΤΕΓΑΣΤΙΚΟ ΔΑΝΕΙΟ ΑΠΟ ΤΑΜΕΙΟ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΩΝ ΠΟΥ ΠΛΕΟΝ ΑΝΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΟ 60% ΤΟΥ ΜΙΣΘΟΥ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΕΙΤΑΙ, ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΑΠΑΝΑ ΤΟ 30% ΤΟΥ ΟΛΙΚΟΥ ΜΙΣΘΟΥ ΣΕ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΑΓΟΡΕΣ ΟΤΑΝ ΠΑΡΑΚΡΑΤΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΤΟ 60% ΓΙΑ ΣΤΕΓΑΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ ΜΕ ΤΟ 40% ΤΟΥ ΜΙΣΘΟΥ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΤΩΝ ΣΥΓΓΕΝΩΝ. Δεν μπορείς να καταναλώσεις το 30% ενός ποσού που δεν κατέχεις, και για το οποίο έχεις πληρώσει και φόρο…
Αν το ποσοστό δαπάνης εφαρμοσθεί επι του φορολογητεου εισοδηματος και όχι του πραγματικά διαθέσιμου, το μέτρο οδηγει σαφέστατα σε διπλή φορολογηση επι του ιδιου εισοδηματος.
Ειναι συνταγματικό να ορίζει το κράτος σε ποιές συγκεκριμενες δαπάνες θα πρέπει υποχρεωτικά να διαθέτει το εισόδημα του ο πολίτης και οχι οπως αυτός ελεύθερα επιθυμεί;
Σε μεσαία και υψηλα εισοδηματα όπου τοσο η φορολογια όσο και οι αφαλιστικές εισφορές είναι υψηλές, το πραγματικά διαθέσιμο εισόδημα απέχει κατά πολύ σε σχέση με το φορολογητέο.
Είναι πάρα πολλές οι περιπτώσεις (ειδικά επαγγελματιών), όπου μετά την αφαίρεση από το φορολογητέο εισοδημα των φόρων, ασφαλιστικών εισφορών, ΕΝΦΙΑ, σταγεστικών δανείων, ενοικίων κ.λ.π. δυσκολα απομένει του 30% του φορολογητέου για πραγματοποίηση καταναλωτικών δαπανών.
Αν πρέπει οπωσδήποτε να εφαρμοσθεί ένα τέτοιο μέτρο, τότε θα πρέπει να εφαρμοσθεί επί του πραγματικά διαθέσιμου εισοδήματος που προκύπτει μετά την αφαίρεση φορολογίας εισοδηματος, ασφαλιστικών εισφορών, ενοικίων και άλλων πάγιων εξόδων που δεν αναγνωρίζονται στις δαπάνες, όπως διατροφή, ενοίκια κ.λ.π..
Εναλλακτικά αντί του παραπάνω μέτρου θα μπορούσε το όριο για συναλλαγές με κάρτα να κατέβει και στα 50 ή 100€.
Με την ψήφιση του άρθρου 7 φορολογείται ο Έλληνας πολίτης για εισόδημα που δεν έχει δαπανηθεί , αλλά έχει αποταμιευθεί. Είναι νόμιμη αυτή η διάταξη, όταν καταστρατηγεί το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής και υποχρεώνει τον πολίτη να προχωρήσει σε δαπάνες τις οποίες δεν χρειάζεται, μόνο και μόνο για να μην φορολογηθεί δεύτερη φορά το εισόδημά του αφού ήδη φορολογείται για την απόκτησή του; Γιατί
ποινικοποιείται η αποταμίευση; Γιατί το Κράτος καταπατά την κατοχυρωμένη ελευθερία του πολίτη και μάλιστα αυτό γίνεται από μια φιλελεύθερη Κυβέρνηση;
Σίγουρα το μέτρο αυτό θα καταστεί από το ΣΤΕ αντισυνταγματικό στο μέλλον.
Επίσης, πρέπει να γίνει σαφές τι σημαίνει «πραγματικό εισόδημα» (έσοδα-έξοδα), ειδικά για τους δανειολήπτες στεγαστικού δανείου, για τους έχοντες εισόδημα από κατοικία, κλπ.
Γιατί μπαίνει το πλαφόν του 60% επί του συνολικού εισοδήματος για πληρωμές δανείων, ΕΝΦΙΑ, κλπ.; Οι υπόλοιποι που δαπανούν το 30%,40% ή 50% του εισοδήματός τους για αυτές τις πληρωμές, δεν θα πρέπει να έχουν ίσα δικαιώματα μείωσης των ηλεκτρονικών αποδείξεων;
Από πού προκύπτει ότι πρέπει να δαπανά ο πολίτης το 30% του εισοδήματός του υποχρεωτικά;
Οι αδικίες είναι πολλές και θα αποδειχτεί στο μέλλον ότι με τη ψήφιση του άρθρου 7 πλήττεται η ελευθερία του ατόμου να ζει όπως επιθυμεί και να επιλέγει ελεύθερα πως θα χρησιμοποιήσει το εισόδημα που αποκτά.
Με τις παρούσες διατάξεις το Υπ.Οικονομικών δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο την θέση των φορολογουμένων επιβάλλοντάς τους την πραγματοποίηση υψηλών δαπανών και μάλιστα συγκεκριμένων κατηγοριών με την απειλή προστίμων και φόρων.
Οι συγκεκριμένες διατάξεις περιορίζουν την οικονομική ελευθερία των πολιτών κατά τρόπο που είναι ενδεχομένως αντισυνταγματικός (άρθρο 5.1) αλλά και αντίθετος με το Ευρωπαϊκό κεκτημένο δεδομένου ότι οι περιορισμοί και οι υποχρεώσεις που επιβάλλονται είναι δυσανάλογοι/ες του επιδιωκόμενου σκοπού.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εγκατέλειψε την προσπάθειά της για υποχρεωτική χρήση ηλεκτρονικών μέσων πληρωμής πέρα από κάποιο όριο γιατί μετά από μελέτη και διαβούλευση διάρκειας ενός έτους κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «η επιβολή ορίων στις πληρωμές τοις μετρητοίς είναι ευαίσθητο θέμα για τους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πολλοί από τους οποίους θεωρούν τη δυνατότητα πληρωμής σε μετρητά θεμελιώδη ελευθερία, η οποία δεν πρέπει να περιοριστεί δυσανάλογα [σ.σ. σε σχέση με τον σκοπό για τον οποίο επιβάλλεται].
Δυστυχώς στην χώρα μας ο βάναυσος και εντεινόμενος περιορισμός της οικονομικής ελευθερίας θεωρείται λίγο ή πολύ κάτι δεδομένο στο οποίο ουδείς αντιδρά,αφού το Υπουργείο Οικονομικών ουδέποτε σεβάστηκε τον πολίτη.
Ποιός ο λόγος 30% ηλεκτρονικών συναλλαγών σε ελ.επαγγελματίες και εισοδηματίες από ακίνητα,εάν δεν έχουν αφορολόγητο;
Κάτι πρέπει να γίνει (όπως )έγραψε και ο κος Ηλίας με τους έχοντες υποχρέωση καταβολής διατροφής με δικαστικη απόφαση. Η μέση καταβολή διατροφής είναι μεταξύ του 1/3 και του 1/2 του μισθού ή του ισοδήματος του υπόχρεου.
ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΝΑ ΜΗ ΜΕΙΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ,ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ ΚΑΙ Η ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ(ΧΩΡΙΣ 60% ΤΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΕΤΟΙΑ ΠΟΝΗΡΑ).ΕΠΙΣΗΣ ΤΙ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ,ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΝΑ ΞΟΔΕΥΩ ΤΟ 30 ΤΟΙΣ ΕΚΑΤΟ ΤΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ ΜΟΥ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ.Η ΛΕΞΗ ΑΠΟΤΑΜΕΙΕΥΣΗ ΣΑΣ ΛΕΕΙ ΚΑΤΙ?ΕΠΙΣΗΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΠΑΣΧΕΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ,ΑΦΟΥ ΤΑ ΜΕΤΡΗΤΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ(ΧΑΡΤΙΝΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ).ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΤΑ ΤΕΚΜΗΡΙΑ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ,ΠΟΥ ΣΕ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΝ ΓΙΑ ΕΞΩΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΑ,ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΣ ΣΤΟ ΤΑΜΕΙΟ ΤΗΣ ΕΦΟΡΙΑΣ(ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ:ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΠΙΝΑΚΙΔΩΝ,ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ).ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ:ΤΟ 15 ΤΟΙΣ ΕΚΑΤΟ ΥΠΕΡΑΡΚΕΤΟ. Υ.Γ. ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΤΑ ΕΙΠΑΤΕ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΑ.ΚΑΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΘΑ ΞΑΝΑΡΘΟΥΝ….
Παρακαλω για το χτισιμο του αφορολογητου οριου εισοδηματος να μετραει και το συνολο των δοσεων για δανειο αποκτησης πρωτης κατοικιας
Μου είναι τελείως ακατανόητο το γιατί η συλλογή αποδείξεων είναι ποσοστιαία συνδεδεμένη με το εισόδημα. Για παράδειγμα: έχω ετήσια έξοδα 8.000 ευρώ. Αυτό το ποσό εξόδων δεν θα αλλάξει είτε το εισόδημά μου είναι 10.000, 20.000, 30.000, 40.000 κοκ, εισόδημα για το οποίο έχω ΗΔΗ φορολογηθεί. Έχω ακριβώς τα ίδια έξοδα, ανεξαρτήτως εισοδήματος, και τα υπόλοιπα επιθυμώ να τα αποταμιεύσω, το οποίο είναι ένα απολύτως νόμιμο δικαίωμα μου. Άρα ουσιαστικά, με το μέτρο αυτό, «τιμωρούμαι» γιατί δεν ξόδεψα παραπάνω χρήματα και τα αποταμίευσα. Είναι μια «ποινή» στην αποταμίευση.
Από το πραγματικό εισόδημα θα πρέπει οπωσδήποτε να αφαιρούνται ΟΛΑ τα ποσά τα οποία ο φορολογούμενος ΔΕΝ είναι δυνατόν να ξοδέψει !!!
1. Φορολογία Εισοδήματος
2. ΕΝΦΙΑ
3. Δαπάνες Ενοικίων
4. Πληρωμές Δανείων
5. Τέλη κυκλοφορίας
6. Φόροι Πολυτελούς Διαβίωσης
7. Παροχές σε Είδος
8. Διατροφές
9. Ρυθμίσεις Φόρων και Ασφαλιστικών Εισφορών
Επίπλέον θα πρέπει να προσμετρώνται ΟΛΕΣ οι αγορές, όπως κατοικίας και αυτοκινήτου, σκαφών κτλ. Δεν είναι δυνατόν από την μία να δίνονται κίνητρα για αντικατάσταση των παλιών οχημάτων και από την άλλη να υπάρχει τιμωρία με φόρο 22% για όσους το τολμήσουν!
Ευχαριστώ
Είναι απαράδεκτο να μην προσμετρούνται τα ενοίκια στα έξοδα. Πληρώνω το 40% του καθαρού εισοδήματός μου σε ενοίκια. Είναι ή δεν είναι έξοδα; Δεν μου τα χαρίζει κανείς. Ο ιδιοκτήτης τα δηλώνει και πληρώνει φόρο 15%. Πρέπει να πληρώσω και εγώ επιπλέον 22%; Για να φτάσουμε το 30% με τις αποδείξεις θα πρέπει να πληρώνουμε με πιστωτική και το κερί στην εκκλησία (και εκατοντάδες άλλες μικρές ή μεγάλες δαπάνες που η κυβέρνηση ίσως αγνοεί αλλά δεν γίνονται ηλεκτρονικά) Μήπως τελικά δεν πρόκειται παρά για μία ακόμη «πονηρή» έμμεση φορολογία;
ΚΑΤΑΡΧΗΝ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΩΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΨΕΩΝ ΜΑΣ ΣΤΟ ΥΠΟ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ.
ΩΣ ΜΙΣΘΩΤΟΣ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΣ:
1)ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΠΡΟΣ ΑΝΑΛΩΣΗ ΤΟ ΦΟΡΟΛΟΓΗΤΕΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ.Ο ΦΟΡΟΣ ΤΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ ΠΑΡΑΚΡΑΤΕΙΤΑΙ ΣΕ ΜΗΝΙΑΙΑ ΒΑΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΔΙΔΕΤΑΙ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ. ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΤΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΜΕΤΑ ΦΟΡΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΑΤΕΘΕΙ ΓΙΑ ΑΓΟΡΑ ΑΓΑΘΩΝ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ .
2)ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΕΝΟΙΚΙΑ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΔΑΠΑΝΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΙΣΘΩΤΟ ΔΕΝ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΒΑΝΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ? ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΦΑΙΡΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ Ο ΠΟΛΙΤΗΣ ΝΑ ΞΟΔΕΨΕΙ?
3) ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΟΡΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΠΟΣΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΝΑΛΩΘΕΙ ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΟ 30% ΟΤΑΝ ΤΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΦΟΡΟΛΟΓΗΘΕΙ ΜΕ ΤΗ ΚΛΙΜΑΚΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ?ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΝΑ ΦΟΡΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ?
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΓΙΑ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΑΛΛΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΛΥΨΟΥΝ ΤΟ ΕΣΟΔΟ ΑΥΤΟ ΟΠΩΣ ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΣΟΥ ΜΕ ΜΕΤΡΗΤΑ ΣΤΑ 100€ ΚΑΙ ΑΛΛΑ.
ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΕΞΑΓΓΕΛΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΓΙΑ ΦΟΡΟΕΛΑΦΡΥΝΣΗ ΤΗΣ ΜΕΣΑΙΑΣ ΤΑΞΗΣ ΔΕΝ ΑΠΟΤΥΠΩΝΕΤΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΣΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΑΥΤΟ.
Ο μισθωτός και ο συνταξιούχος γνωρίζουν το εισοδήμά τους μέσα στη χρονιά ώστε να κάνουν ηλεκτρονικές αγορές ίσες με το 30% αυτού μέσα στη χρονιά. Το εισόδημα απο επιχειρηματική δραστηριότητα όμως ένας επαγγελματίας θα το γνωρίζει στην καλύτερη περίπτωση στο τέλος της χρονιάς και μετά την αναμόρφωση των μη εκπιπτόμενων δαπανων καθώς επίσης και μετά τη διενέργεια όλων των τακτοποιητικών λογιστικών εγγραφών. Άρα θεωρώ αδυνατο να εφαρμοστεί το μετρο αυτό και στα έσοδα απο επιχειρηματική δραστηριότητα. Επίσης πώς θα μπορείτε να διαχωρίσετε αν οι δαπάνες που πραγματοποίησε ένας ελεύθερος επαγγελματίας μέσω ηλεκτρονικών μέσων αφορούν προσωπικές δαπάνες και όχι για την άσκηση της επιχειρηματικής δραστηριόητας; Σε περίπτωση φορολογικής ζημίας επι ποιού εισοδήματος θα υπολογίσει ο επαγγελματίας το 30%.
Όπως ανέφεραν και άλλοι, δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο είναι υποχρεωτικό να καταναλώσω. Κάποιος με μισθό 20000€, πρέπει να καταναλώσει 6000€. Κάποιος με μισθό 25000€, πρέπει να καταναλώσει 7500€.
Για ποιο λόγο δεν μπορώ να κάνω αποταμίευση;
Γιατί το κράτος μου υποδεικνύει πόσα χρήματα πρέπει να ξοδέψω;
Με τη διασύνδεση που υπάρχει, το κράτος μπορεί εύκολα να δει τι ποσό αποταμίευσα.
Ίσως θα ήταν πιο σωστό να υποχρεώνομαι να κάνω ηλεκτρονικές συναλλαγές για το ποσό που πραγματικά κατανάλωσα (δηλαδή το μισθό που κατατέθηκε στην τράπεζα, μείον το ποσό που αποταμίευσα).
Επίσης, με τις ηλεκτρονικές συναλλαγές, το κράτος μεταφέρει την ευθύνη του ελέγχου στον πολίτη. Δεν θα έπρεπε να είναι ευθύνη του κράτους να ελέγχει ότι οι συναλλαγές γίνονται νόμιμα και εκδίδονται όλα τα παραστατικά;
Να θεωρούνται ως δαπάνες με ηλεκτρονικά μέσα για τους σκοπούς του παρόντος άρθρου και οι μηνιαίες δόσεις που καταβάλλόνται για την εξόφληση πιστωτικών καρτών ανενεργών(καταργημένων) καθόλη τη διάρκεια του φορολογικού έτους.
Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνετε ότι το να επιβάλλετε ελάχιστη υποχρεωτική κατανάλωση (αλλιώς ποινή) σε 100% νόμιμους φορολογούμενους που κάνουν όλες τις συναλλαγές τους ηλεκτρονικά, αλλά δεν φτάνουν το όριο που ζητάτε, είναι 100% αντισυνταγματικό;
Και ποια σχέση τέλος πάντων έχει αυτό με την πάταξη της φοροδιαφυγής, όταν στις ελάχιστες φορές που κάποιος θα έχει συναλλαγή με επάγγελμα από αυτά που κατά κόρον φοροδιαφεύγουν, το τελευταίο πράγμα (λόγω πολύ μικρότερου οικονομικού κινήτρου) που θα υπολογίσει είναι αυτό που πάτε να θεσμοθετήσετε;
Πότε επιτέλους θα πάψετε να ταλαιπωρείτε τους συνεπείς φορολογούμενους με μέτρα που δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την πάταξη της φοροδιαφυγής;
1. Το συγκεκριμένο άρθρο του νομοσχεδίου ΤΙΜΩΡΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΣΗ. Οι Έλληνες πολίτες μετά την κρίση που περάσαμε, και περνάμε ακόμη, έχουμε καταλάβει την αξία της αποταμίευσης. Ο κόσμος που έχασε τις δουλειές του δεν έζησε τα χρόνια της κρίσης χάρη στο πολύ χαμηλό επίδομα ανεργίας του κράτους, αλλά χάρη στις δικές του αποταμιεύσεις. Δυστυχώς σαν Έλληνες πολίτες – και όχι Σουηδοί – για να ζήσουμε αξιοπρεπώς πρέπει να βασιζόμαστε αποκλειστικά στον δικό μας κουμπαρά, και τώρα με αυτό το μέτρο βρήκατε τρόπο να μας εμποδίσετε απο το να αποταμιεύουμε. Με ποιο δικαίωμα το κράτος θα μας πει ποσα χρήματα απο όσα βγάζουμε πρέπει να ξοδεύουμε; Μετά τα τεκμήρια αυτό το μέτρο ειναι το δεύτερο πιο παράλογο φοροεισπρακτκό που βλέπουμε.
2. Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ ΚΑΙ ΑΔΙΚΗ. Το 30% θα επρεπε να εφαρμοστεί στο πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα, δηλαδή μετά απο φόρους, ενφια, ενοίκια, δόσεις δανείων, κτλπ. Διότι με τον συγκεκριμένο τρόπο εφαρμογής το 30% του μικτου εισοδηματος μπορει για κάποιους να φτάσει εύκολα στο 60% του πραγματικου τους εισοδήματος. Ουσιαστικά αυτό το μέτρο αντανακλά την ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού να πιάσει τους φοροδιαφυγάδες, και μεταθέτει αυτή την αγγαρεία στον Έλληνα φορολογούμενο. Αφου δεν μπορουμε να πιάσουμε τον κλέφτη εμεις, να βάλουμε τον πολίτη να τον κυνηγήσει, και αν δεν το κάνει να του βάλουμε και πρόστιμο απο πάνω.
3. ΖΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ ΔΥΣΤΥΧΩΣ όπου πρέπει να παλεύουμε για τα αυτονόητα. Μου φαίνεται εκτός λογικής να πρέπει να σας εξηγούμε τα αυτονόητα. Και επειδή σίγουρα όλα αυτά τα ξέρετε ήδη – κανείς μας δεν έχει την ψευδαίσθηση ότι τα σκεφτηκε πρώτος και εσεις δεν τα ειχατε σκεφτεί πριν – συμπεραίνουμε απλά οτι πάντα το Ελληνικό κράτος θα προσπαθεί να παίρνει με κάθε τρόπο, και κάθε φορά όλο και πιο ευρηματικό, και ολο και περισσότερα, απο τον Έλληνα φορολογουμενο, χωρίς να του επιστρέφει τίποτα σε υπηρεσίες, υποδομές, ασφάλεια. Το μεγαλύτερο δράμα της σύγχρονης Ελλάδας ειναι να πρέπει να αποδεχτείς σαν κάτοικος ότι ζεις σε μια κοινωνία όπου το παράλογο είναι σε κάθε τομέα της καθημερινότητας, και πάντα με την σφραγίδα του κράτους, που σημαίνει ότι ο μόνος τρόπος να γλυτώσεις είναι να φύγεις.
Σχετικα με το θεμα των ενοικιων.Οταν καποιος παιρνει την συνταξη του και αποφασιζει να φυγει απο την Αθηνα να παει στην επαρχια και νοικιαζει το σπιτι τουκαι το αντιτιμο τοδινει σε σπιτι που νοικιαζει στον τοπο που πηγαινει δεν καταλαβαινω γιατι να πληρωνει φορο.Και επειδη θεωρηται εσοδο δεν δικαιουτε επιδομα θερμανσης.
Τα υψηλά εισοδήματα έχουν υποστεί μια απίστευτη φοροεπιδρομή τα χρόνια της κρίσης . Είναι φυσικό να έρθει η στιγμή που θα ξαλαφρώσουν κάπως φορολογικά. Ωστόσο δεν είναι δυνατό οι φοροελεφρύνσεις σε αυτ΄λη την κατηγορία εισοδημάτων να έιναι υψηλότερη από ‘τι στα χαμηλότερα των 20000 και 30000€. Αυτό είναι παράλογο τελείως. Και τέλος δεν μπορώ πραγματικά να κατανοήσω για ποιο λόγο μαζεύουμε αποδείξεις για να κτίσουμε αφορολόγητο αντί να μαζεύουμε αποδείξεις ( έστω και από συγκεκριμένες κατηγορίες δαπανών) ώστε στην συνέχεια να εξαιρούνται από την φορολογητέα ύλη ! Έτσι μόνο θα πολεμήσετε την φοροδιαφυγή που είναι μάστιγα στην πατρίδα μας. Να το πραγματικό κίνητρο !
Από το πραγματικό εισόδημα επί του οποίου υπολογίζεται το 30%, θα πρέπει να αφαιρείται το ποσό ετήσιας διατροφής που πληρώνει ο διαζευγμένος. Δεν μπορείς να καταναλώσεις το 30% ενός ποσού που δεν κατέχεις, και για το οποίο έχεις πληρώσει και φόρο….
Από το «πραγματικό» εισόδημα στο οποίο θα πρέπει να υπολογίζεται το 30% πρέπει να αφαιρείται όχι μόνο η εισφορά αλληλεγγύης αλλά και ο φόρος εισοδήματος ώστε το 30% να αφορά το διαθέσιμο εισόδημα προς ανάλωση.
Διαφορετικά το ποσοστό που καλούμαστε να συγκεντρώσουμε υπερβαίνει το 40% καθώς καλούμαστε να συγκεντρώσουμε ηλεκτρονικές πληρωμές για ποσά φόρων που αποδίδονται στο κράτος.
Ας δούμε επί του πρακτέου τα κάτωθι.
Μηχανικός έγγαμος με 1 παιδί που σπουδάζει στην επαρχία.
Εργάζεται σε μεγάλη εταιρεία, με 11ώρη και πλέον εργασία, αμείβεται με το ποσό των 70.000 ευρώ/έτος, έχοντας σύμβαση εργασίας σύμφωνα με την Παρ. 9, ‘Άρθρο 39 Ν.4387/2016 (Δ.Π.Υ.).
Πληρώνει 9.000 ευρώ ασφαλιστικές εισφορές, 20.000 ευρώ εφορία, 3.000 ευρώ εισφορά αλληλεγγύης, 17.000 ευρώ δάνειο για πρώτη κατοικία, ασφαλιστικά προγράμματα 2.000 ευρώ και ενοίκιο για το παιδί που σπουδάζει στην επαρχία 4.000. Σύνολο: 55.000 ευρώ.
Επομένως 70.000 ευρώ – 55.000 =15.000 ευρώ.
Απαίτηση ηλεκτρονικών αποδείξεων: 70.000-9.000=61.000*30%= 18.000 ευρώ.
Άρα είναι δίκαιο να χρεωθεί πλέον φόρος 18.000-15.000=3.000 ευρώ *30% =900,00 ευρώ, αφού και να θέλει δεν υπάρχει αυτό το εισόδημα που εσείς αποφασίσατε αυθαίρετα.
(1.Τα νούμερα έχουν στρογγυλοποιηθεί για ευκολία, 2. το δάνειο εμφανίζεται μεγάλο επειδή επέλεξε μικρή χρονική διάρκεια)
Βέβαια είναι αντιληπτό ότι ο συγκεκριμένος φορολογούμενος με 15.000 ευρώ μπορεί και ¨ζει¨ καλά ή και πολύ καλά, αλλά μάλλον εσείς διαφωνείτε και αναρωτιέμαι δεν φθάνει το ποσό των 32.000 ευρώ ήτοι 45% του εισοδήματος που πληρώνει φόρο και ασφαλιστικές εισφορές και ζητάτε πλέον περίπου 900,00 ευρώ? Ας το βελτιώσουμε όσο μπορούμε.
Για να υποστηρίξετε την απόφαση σας, μάλιστα, έρχεστε και λέτε, με στατιστικές, ότι φορολογούμενοι με εισόδημα 10.000 ευρώ δήλωσαν ηλεκτρονικές δαπάνες ύψους 4.400 ήτοι το 44% του εισοδήματος τους και αντίστοιχα άλλοι με εισόδημα 30.000 ευρώ εισόδημα δήλωσαν ηλεκτρονικές δαπάνες στην ζώνη του 36% ήτοι 10.800 ευρώ.
Άρα επιβεβαιώνετε πως ποσά της τάξεως των 4.4000 ευρώ, άντε 10.800 ευρώ που δηλώθηκαν ως ηλεκτρονικές δαπάνες ότι είναι εύλογα και αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα, ενώ ταυτόχρονα τον φορολογούμενο που αναφέρεται στο παράδειγμα τον τιμωρείτε με επί πλέον φόρο, μιας και απαιτείται να καταναλώσει το ποσό των 18.000 ευρώ, πολύ μεγαλύτερο από το ποσό των 10.800, ευρώ. Βέβαια αν λάβουμε και υπόψη ότι οι Τράπεζες, έχετε συμφωνήσει ως Κυβέρνηση, θεωρούν και υπολογίζουν τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης όχι ανάλογα με το εισόδημα αλλά μόνο σύμφωνα με τις ανάγκες της οικογένειας τότε η αδικία μεγαλώνει για τον συγκεκριμένο φορολογούμενο, αν εφαρμόσετε, ως έχει το συγκεκριμένο σχέδιο, με σκοπό να μειώσετε την φοροδιαφυγή. Και αυτό καταλαβαίνετε ότι συμβαίνει επειδή κάθε φορά ερμηνεύετε τα θέματα με ψεγάδια ιδεοληψίας όπως αυτός έχει άρα πάντα πρέπει να πληρώνει, έστω και άδικα.
Γιατί αφαιρείται το δικαίωμα επένδυσης στον συγκεκριμένο φορολογούμενο που αναφέρθηκε στο παράδειγμα, αφού είναι δυνατόν να ¨ζήσει¨ και με 15.000 ευρώ , στην χώρα του? (σύμφωνα με υπολογισμό για εύλογες δαπάνες διαβίωσης από τις Τράπεζες – οικογένεια με ένα παιδί).
Είναι κατανοητό ότι το συγκεκριμένο τμήμα του νομοσχεδίου χρήζει αλλαγών επειδή δεν είναι δίκαιο.
• Προτάσεις, σε συνέχεια των παραπάνω.
1. Γιατί δεν εφαρμόζετε έσοδα μείον έξοδα, σε όλες τις δαπάνες, και στο εναπομείναν ποσό να εφαρμόζεται φορολόγηση με συντελεστή 60%. Έτσι φορολογούμενοι με χαμηλά εισοδήματα π.χ τάξεως των 12.000 ευρώ λογικά δαπανούν όλο το ποσό, δεν δύναται να αποταμιεύουν – αποφεύγεται ο ¨βραχνάς¨ του αφορολόγητου, και δίκαια δεν πληρώνουν φόρο ενώ αντίστοιχα φορολογούμενοι με υψηλά εισοδήματα, αφού αφαιρεθεί το ποσό που κατανάλωσαν με ηλεκτρονικό μέσα, δίκαια το υπόλοιπο ποσό φορολογείται αφήνοντας τους όμως για επένδυση το 40% .
Δεν είναι δικαιότερο και ρηξικέλευθο αυτό ή πρέπει πάντα να κάνουμε χατίρια.
2. Αν το παραπάνω είναι δύσκολο τότε γιατί μέχρι τα 30.000 ευρώ εισόδημα δεν εφαρμόζεται συντελεστής έστω 30% και για τα μεγαλύτερα ποσά συντελεστής 20%, βάζοντας όριο απαιτούμενης ηλεκτρονικής δαπάνης τα 18.000 ευρώ. Εδώ δεν μιλάμε για φόρο να αυξάνουμε τον συντελεστή ή να τον κρατάμε σταθερό αφού με π.χ 12.000 ευρώ κατανάλωση δύναται να ¨ζει¨ αυτός που έχει εισόδημα 12.000 ευρώ αλλά και αυτός που έχει 50.000 ευρώ .
3. Γιατί δεν θεσπίζεται το 30%, όπως λέτε, αλλά στο εισόδημα μετά φόρων και ασφαλιστικών εισφορών με όριο απαιτούμενης ηλεκτρονικής δαπάνης τα 18.000 ευρώ, είναι μεγαλύτερο από το ποσό που θέτουν και οι Τράπεζες ως εύλογο όριο διαβίωση για οικογένεια με ένα παιδί. Θέστε εμείς το άνω όριο ηλεκτρονικών δαπανών ανάλογα με την οικογένεια όπως άλλωστε κάνουν και οι Τράπεζες στους διακανονισμούς των δανείων.
4. Βέβαια μιλάτε για το 60% αν κάποιος έχει δαπάνες σε φόρο και ενοίκιο, δάνειο τότε το μειώνεται στο 20%. Δηλαδή αυτός με 59,5% δεν την παίρνει την έκπτωση και ο άλλος με 60% την παίρνει. Ας σκεφτούμε και ένα ενδιάμεσο συντελεστή για αυτούς που έχουν δαπάνες από 50% έως 60%.
Άρα το πράγμα δυσκολεύει, μήπως είναι απλούστερο κάτι από το 1 έως το 3
στ) Σε περίπτωση που οι δαπάνες που έχουν πραγματοποιηθεί και οι οποίες αφορούν καταβολές φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων και ΕΝΦΙΑ, δανειακές υποχρεώσεις προς χρηματοπιστωτικά ιδρύματα ……να προστεθεί,καθώς και από λοιπούς οργανιοσμούς και Εταιρίες,ώστε να συμπεριλαμβάνει , εκτός από τα πιστωτικά ιδρύματα και εταιρίες που παρέχουν δάνεις στο προδωπικό τους καθώς και να προσδιοριστεί εδώ ο τρόπος ενημέρωσης. Οι δόσεις δανείου συνήθως παρακρατούνται από τη μισθοδοσία η οποία καταβάλλεται ούτως ή άλλως στην τράπεζα.
Με εκτίμηση,
Κ.Ν.
Για το 2018 δήλωσα εισόδημα 48000 ευρώ από μισθούς και ενοίκια για τα οποία πλήρωσα σε φόρους περίπου 12500 ευρώ (26%).
Είμαι εργένης, ζω σε δικό μου σπίτι, υγιής (πέρισυ πλήρωσα σε γιατρούς 80 ευρώ), δεν χρωστάω πουθενά και τα προσωπικά μου έξοδα είναι 400-500 ευρώ το μήνα.
Με το 30% θα πρέπει να εμφανίσω ηλεκτρονικά έξοδα 14400 ευρώ (για κάθε χρόνο από εδώ και πέρα)ή θα πληρώνω επιπλέον φόρο περίπου 2000 ευρώ. Πως μπορεί να γίνει αυτό; θα κάνω ανακαίνιση κάθε χρόνο; θα τρώω κάθε μέρα σε ταβέρνα;
Με την λογική αυτή όσο εύκολο είναι για κάποιον που δηλώνει 10000 ευρώ ετησίως να χαλάει 3000 ευρώ τόσο εύκολο είναι για κάποιον που δηλώνει 67000 ευρώ να χαλάει 20000 ευρώ και μια οικογένεια 4,5 ή 6 ατόμων έχει τα ίδια έξοδα (30%) με έναν άγαμο.
Πρόκειται πολύ απλά για έναν ακόμη τρόπο φορολόγησης για την μεσαία τάξη.
Ο στόχος είναι να περιοριστεί η φοροδιαφυγή, αλλά είναι λάθος το 30% στο πραγματικό εισόδημα.
Ας ανέβει κι άλλο το ποσοστό, αλλά να υπολογίζεται στο διαθέσιμο για κατανάλωση , όχι στο πραγματικό.
Πολύ σωστές είναι οι προτάσεις που διάβασα στα σχόλια άλλων, ειδικά της Σταυρούλας.
Ένα εισόδημα 66.000 ευρώ ετησίως αφήνει γύρω στα 60.000 ευρώ μετά τις ασφαλιστικές κρατήσεις, και μένουν 39.000 ευρώ μετά το φόρο. Του ζητάτε 30% επί των 60.000 (ήτοι 20.000 ευρώ) με κάρτα, δηλαδή να καταναλώνει το μισό μισθό του με χρήση κάρτας, απίθανα πράγματα δηλαδή.
Προτείνω να αφαιρούνται από το πραγματικό εισόδημα όλα τα ποσά για τα οποία υπάρχει ηλεκτρονική χρέωση (φόρος εισοδήματος, ΕΝΦΙΑ, διατροφές συζύγων, πληρωμές με εργόσημο, δόσεις δανείων, αποταμίευση σε τράπεζες, επενδύσεις σε ασφαλιστικά προγράμματα κλπ.) και μετά ναι, ας μπει ελάχιστο ποσοστό ηλεκτρονικών πληρωμώ ναγαθών και υπηρεσιών, με πρόσθετο πριμ σε όσους το υπερβαίνουν.
Το να είμαστε υποχρεωμένοι να δαπανούμε ένα ποσοστό των εισοδημάτων μας είναι αυθαίρετο και ειδικά το 30% που θα κληθούμε να καλύψουμε είναι υπερβολικό κι όχι μάλιστα επί του πραγματικού εισοδήματος. Επίσης, σε όλη σχεδόν την φορολογία λαμβάνεται υπόψη η οικογενειακή κατάσταση του φορολογούμενου εκτός από το ποσοστό αυτό. Δεν είναι δυνατόν να έχει το ίδιο ποσοστό ένας εργένης και ένας παντρεμένος με παιδιά. Αναθεωρήστε το ποσοστό αυτό με βάση την οικογενειακή κατάσταση. Μην βάζετε τον πολίτη να κυνηγήσει την φοροδιαφυγή.
Αξιότιμοι Κύριοι,
Ισχυρίζεσθε ότι ο περισσότερος κόσμος θα καταφέρει να φτάσει το 30% (για το αφορολόγητο) με τη χρήση κάρτας ή ηλεκτρονικής συναλλαγής, όμως πραγματικά σας λέω ότι αυτό δεν ισχύει για άτομα που δεν έχουν οικογένεια και παιδιά και είναι μόνοι τους. Ισχυρίζεσθε ότι θα πληρώσω λιγότερο φόρο εφόσον έως 10000 ευρώ θα ισχύει το 9% φορολογία, όμως προσωπικά θα μου τα πάρετε πίσω διπλά και τριπλά (από το 22% πέναλτι) διότι είμαι μόνη μου.
Θα πρέπει να υπάρχει διαχωρισμός για τους ανθρώπους που είναι χωρίς οικογένεια και να ισχύσει αξιότιμοι Κύριοι άλλο ποσοστό και όχι το 30%. Θα περιμένω να δω αν θα δείξετε κατανόηση ή αν θα μας βάλετε όλους σε ένα τσουβάλι ή αν απλώς ο σκοπός είναι να εισπράξετε το μεγαλύτερο δυνατό ποσό από το πεναλτι χωρίς να σας ενδιαφέρει αν θα υπάρξει στοιχειώδης δικαιοσύνη και σε αυτό το θέμα.
Ευχαριστώ.
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ.
ΤΑ ΕΝΟΙΚΙΑ ΗΔΗ ΥΠΕΡΦΟΡΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ (ΦΟΡΟΣ ΕΝΟΙΚΙΩΝ, ΕΝΦΙΑ, ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΟΣ ΦΟΡΟΣ, ΕΙΔΙΚΗ ΕΙΣΦΟΡΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ). Η ΕΚΧΩΡΗΣΗ ΜΗ ΠΛΗΡΩΜΕΝΩΝ ΕΝΟΙΚΙΩΝ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΤΑΡΓΗΘΗΚΕ. ΠΑΛΕΥΩ ΔΙΚΑΣΤΙΚΑ (ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΕΓΑΛΑ ΕΞΟΔΑ) ΝΑ ΒΓΑΛΩ ΤΟΝ ΜΙΣΘΩΤΗ ΜΟΥ ΑΠΟ 12-10-2015 ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ. ΒΑΖΕΙ Ο ΜΙΣΘΩΤΗΣ ΤΟ ΕΝΟΙΚΙΟ ΟΠΟΤΕ ΘΕΛΕΙ, ΑΝ ΘΕΛΕΙ, ΟΤΑΝ ΘΕΛΕΙ. ΠΩΣ ΘΑ ΥΠΟΛΟΓΙΣΩ ΝΑ ΞΟΔΕΨΩ ΤΟ 30% ΤΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΕΝΟΙΚΙΑ ΜΕ ΠΛΑΣΤΙΚΟ ΧΡΗΜΑ ΟΤΑΝ Ο ΜΙΣΘΩΤΗΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΒΑΖΕΙ ΤΟ ΕΤΗΣΙΟ ΕΝΟΙΚΙΟ ΤΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟ Ή ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ; ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ ΠΟΥ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΑΠΟ ΕΝΟΙΚΙΑ ΔΕΝ ΣΥΝΥΠΟΛΟΓΙΖΟΝΤΑΝ ΣΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΩΝ ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΝ ΜΕ ΠΛΑΣΤΙΚΟ ΧΡΗΜΑ. ΤΕΛΙΚΑ Ο ΣΥΝΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΕΝΟΙΚΙΑ ΣΤΟ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΟ ΠΟΣΟ ΔΑΠΑΝΩΝ ΜΕ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΜΕΣΑ ΘΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΟΤΙ ΕΥΕΛΠΙΣΤΕΙ ΝΑ ΛΥΣΕΙ.
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΛΟΓΙΖΟΝΤΑΙ ΣΑΝ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ: Α) ΤΟ ΕΝΟΙΚΙΟ ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΝΩ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΠΟΥ ΣΠΟΥΔΑΖΕΙ ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ ΜΟΥ, Β) Η ΠΛΗΡΩΜΗ ΕΝΟΙΚΙΟΥ ΓΕΝΙΚΑ, Γ) Η ΠΛΗΡΩΜΗ ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΡΩΝ ΓΙΑ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΟ ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ, Δ) Η ΠΛΗΡΩΜΗ ΤΟΥ ΦΟΡΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ, Ε) Η ΠΛΗΡΩΜΗ ΤΟΥ ΕΝΦΙΑ ΚΑΙ ΣΤ) Η ΠΛΗΡΩΜΗ ΤΩΝ ΤΕΛΩΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ;
ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ Η ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΝΑ ΞΟΔΕΥΟΥΜΕ ΤΟ 30% ΤΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ;
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Ας υποθέσουμε πως έχουμε ένα εταίρο κάποιας ΕΕ, ΟΕ κλπ, που έχει ποσοστό κοντά το 100%, ή ένα ελεύθερο επαγγελματία. Και ότι η εταιρεία / επαγγελματίας έχουν συνήθη κέρδη της τάξεως των 30 χιλ €. Αλλά μία χρονιά «κάθεται η καλή» και κλείνουν τον χρόνο με κέρδη 70 χιλ €.
Βάσει του συνήθους εισοδήματος πρέπει να παρουσιάσουν αγορές με κάρτες ύψους 9 χιλ €. Αλλά την «καλή» χρονιά πρέπει να παρουσιάσουν έξοδα 20 χιλ €.
Και εδώ ξεκινάνε τα αδιανόητα. Από που και ως που ο εταίρος / επαγγελματίας πρέπει να αλλάξει τις καταναλωτικές του συνήθειες επειδή μια χρονιά έτυχε να κερδίσει παραπάνω; Γιατί να μην έχει το δικαίωμα να διαθέσει ένα μεγάλο μέρος από τα κέρδη του για αγορά ενός ακριβού αυτοκινήτου (το οποίο δεν εμπίπτει στο ποσό των 20 χιλ); Ή γιατί δεν έχει το δικαίωμα να κρατήσει ένα σημαντικό ποσό στην τράπεζα;
Αλλά ακόμα και αν κάθε μία χρονιά κερδίζει 70 χιλ, από που προκύπτει πως ΠΡΕΠΕΙ να ξοδέψει 20 χιλ σε αγαθά όπως αυτά περιγράφονται στην σχετική λίστα; Απαγορεύεται να ζει λιτά, ή / και να μαζεύει λεφτά για να αγοράσει κάτι πολύ ακριβό (πχ σπίτι, σκάφος αναψυχής, ακριβό αυτοκίνητο);
Το σωστό θα ήταν να ορίσετε ένα -μεγαλύτερο- ποσοστό υποχρεωτικό με κάρτες, αφού αφαιρεθούν οι πληρωμές των αγαθών που δεν υπολογίζονται, συν την διαφορά καταθέσεων σε τράπεζες. Δηλαδή ένα ποσοστό στα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ έξοδα και όχι στο ΕΙΣΟΔΗΜΑ, πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Γιατί μπορεί να έχω πολύ εισόδημα και να μην θέλω να ξοδέψω, ή να μην έχω καθόλου αλλά να ξοδεύω πολύ από καταθέσεις.
Οι επιτηδευματίες με επαγγελματικό λογαριασμό (ελεύθεροι επαγγελματίες) προφανώς θα πρέπει να έχουν και έναν προσωπικό λογαριασμό μη επαγγελματικό για να καλύπτουν το ποσό των δαπανών 60%.
Κατά την άποψή μου, η διάταξη αυτή είναι αντιαναπτυξιακή, αντισυνταγματική και βαθύτατα αντιδημοκρατική.
1) Αντιαναπτυξιακή, γιατί «ποινικοποιεί» με 22% την αποταμίευση. Όμως έτσι περιορίζονται και τα διαθέσιμα κεφάλαια (από το εσωτερικό) για την πραγματοποίηση επενδύσεων. Εξαρτάσαι ακόμη περισσότερο από την εισαγωγή κεφαλαίων από το εξωτερικό που δεν είναι βέβαιο ότι θα έρθουν.
2) Αντισυνταγματική, γιατί με ποιο δικαίωμα το κράτος εξαναγκάζει τον πολίτη να δαπανήσει το 30% του προ φόρου εισοδήματός του (φόρου εισοδήματος, ΕΝΦΙΑ, τέλη κυκλοφορίας κλπ), ποσοστό πολύ περισσότερο στο καθαρό εισόδημα, αλλιώς του επιβάλλει επιπλέον φόρο 22%; Επομένως, παρεμβαίνει με υποχρεωτικό τρόπο στη διαχείριση των οικονομικών του καταπατώντας τη συνταγματικά κατοχυρωμένη ελευθερία του. Και είναι επιπλέον φόρος γιατί αποσυνδέεται πλέον από το αφορολόγητο. Ταυτόχρονα δημιουργεί 2 ευρώ με διαφορετική αξία στη χρήση τους: το «ηλεκτρονικό» και το «μετρητό». Είναι σύννομο κάτι τέτοιο; Δεν αντίκειται στους κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που εκδίδει το νόμισμα και το θέτει σε υποχρεωτική αποδοχή; Παρόμοια, πως είναι δυνατό να τίθεται όριο χρήσης μετρητών τα €300 όταν εξακολουθεί να κυκλοφορεί νόμιμα (και χωρίς χρονικό περιορισμό) το χαρτονόμισμα των €500;
3) Αντιδημοκρατική, γιατί ανοίγει το δρόμο στο κράτος μελλοντικά να γνωρίζει τα πάντα για τις συνήθειες, τις προτιμήσεις αλλά και τα «πιστεύω» του καθενός (π.χ. μέσω της αγοράς βιβλίου, εφημερίδας κλπ). Γιατί μόνο ένα βήμα απομένει: αυτό του να γνωστοποιούν οι εταιρείες καρτών και οι τράπεζες στο κράτος όχι μόνο το σύνολο (όπως γίνεται σήμερα) αλλά και τα είδη που αγοράζονται. Έτσι, μελλοντικά δεν θα μπορεί να αποκλειστεί η πιθανότητα εάν κάποιος δεν είναι «δικός μας», απλά να μπλοκάρεται προσωρινά και προς συμμόρφωση η κάρτα του, κάτι που βεβαίως δεν θα μπορεί να συμβεί εάν υπάρχουν μετρητά. Γιατί, λοιπόν, ανοίγετε διάπλατα την πόρτα προς σε αυτήν την κατεύθυνση (του «μεγάλου αδερφού») θέτοντας σε κίνδυνο την προσωπική ελευθερία ιδίως των επόμενων γενεών;
Εν τέλει, μία τέτοια διάταξη, που δεν συναντάται από όσο γνωρίζω πουθενά αλλού στον κόσμο, πως είναι δυνατόν να προωθείται από μία φιλελεύθερη και σύγχρονων αντιλήψεων κυβέρνηση;
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΌ ΕΙΣΌΔΗΜΑ άρθρο 7:
Πρέπει να δοθεί ο ακριβή ορισμός , καθώς ως τώρα αυτός ταυτίζονταν με το φορολογητέο εισόδημα.Αν ισχύει αυτό τότε θα δημιουργήσει πολλά προβλήματα και αδικίες. Οι πολίτες έχουν εθιστεί στη χρήση ηλεκτρονικής κάρτας και θα ανταποκριθούν στο μέτρο, αλλά και προκειμένου να μην κριθεί και αντισυνταγματικό το μέτρο( κανείς δεν με υποχρεώνει να ξοδέψω).
ΠΡΟΤΕΙΝΩ αν θέλουμε το μέτρο να γίνει αποδεκτό από τούς φορολογούμενους και να φέρει έσοδα πρωτίστως από το ΦΠΑ :
Πραγματικό εισόδημα = Δηλωθέντα εισοδήματα και εισπράξεις πάσης φύσεως εντός του έτους, μείον πληρωμές φόρων, τελών, εισφορών κλπ πάσης φύσεως , μείον πληρωμές ασφαλιστικών εισφορών ΕΦΚΑ & ιδιωτικών , μείον πληρωμές τοκοχρεωλυτικών δόσεων, μείον πληρωμές για αγορά, ανέγερση ακινήτων, μείον πληρωμές για αγορά επιβατικών αυτοκινήτων , μείον πληρωμές για αγορές επενδυτικών τίτλων και τίτλων συμμετοχής σε επιχειρήσεις , μείον χορηγήσεις δανείων, μείον χορηγήσεις δωρεών και γονικών παροχών, μείον πληρωμές για διατροφές, μείον πληρωμές για ενοίκια κατοικιών κλπ ,μείον πληρωμές για ΔΕΗ,Τηλεφωνία, ΔΕΥΑ κλπ , μείον αποταμιεύσεις σε τράπεζες .
Επί του υπολοίπου ΝΑΙ 30% ή και παραπάνω.
Με τις διατάξεις αυτές δεν φαίνεται να εξαιρούνται από την υποχρέωση συλλογής αποδείξεων οι μη φορολογικοί κάτοικοι Ελλάδος, οι οποίοι αποκτούν εδώ κάποιο εισόδημα (π.χ. από ενοίκιο) και επομένως υποχρεούνται να υποβάλλουν φορολογική δήλωση στην Ελλάδα. Θα είναι παράλογο να μην εξαιρεθούν γενικά οι κάτοικοι εξωτερικού (υπαγόμενοι στη ΔΟΥ κατοίκων εξωτερικού), δεδομένου ότι αυτοί εν γένει διαμένουν εκτός Ελλάδος και οι δαπάνες διαβίωσής τους, ακόμα και αν έρχονται για μικρό διάστημα στην Ελλάδα (που δεν συμβαίνει πάντα), δεν γίνονται μεσω του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, αλλά μέσω καρτών, μετρητών ή λογαριασμών που τηρούν σε τράπεζες του εξωτερικού.
Ελπίζω η ώθηση που δίνεται στις ηλεκτρονικές συναλλαγές να δίνεται πράγματι για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και όχι για να περιοριστεί η χρήση μετρητών. Ακόμη, θα συμφωνήσω με κάποιους από τους συμπολίτες μου που συμμετέχουν στη διαβούλευση στο γεγονός ότι το απαιτούμενο ποσοστό 30% επι του πραγματικού εισοδήματος είναι υπερβολικό. Θα ήταν καλύτερα αν ήταν 20-25%
Τέλος, χαίρομαι πολύ που οι άνθρωποι άνω των 70 ετών εξαιρούνται από τη συλλογή ηλεκτρονικών αποδείξεων.Επιτέλους μία διάταξη που σέβεται τα άτομα τρίτης ηλικίας.
Είμαι υποχρεωμένος βάσει δικαστικής απόφασης να πληρώνω 300€ ποσό διατροφής.
Κάποιος με 10.000€ εισόδημα πρέπει να συγκεντρώσει 3.000€ αποδείξεις (30%).
Αν δίνει διατροφή ετησίως 3.600€ (300€ μηνιαία), απομένουν διαθέσιμα 6.400€. Το ποσό των 3.000€ σε αποδείξεις εκτοξεύεται στο δυσθεώρητο 48% του διαθέσιμου εισοδήματος! Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορεί να παραβιαστεί η δικαστική απόφαση.
Εφόσον αποτελεί δαπάνη ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ, όπως ορίζεται και στις δικαστικές αποφάσεις, και εφόσον καταβάλλεται μέσω τραπέζης, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη στο χτίσιμο του αφορολόγητου.
Διαφορετικά το ποσό της διατροφής ΚΑΙ φορολογείται σαν διαθέσιμο εισόδημα, ΚΑΙ υπάρχει «ποινή», γιατί δεν ξοδεύτηκε με συγκεκριμένο τρόπο.
Έχει σκεφτεί η Κυβέρνηση ότι αν όλοι αντί για μισθωτοί γίνουμε ελεύθεροι επαγγελματίες δεν θα έχει έσοδα;
Μου έχει επιδικασθεί μηνιαία διατροφή για τέκνο που σπουδάζει, και το ποσό της, με βάση δικαστικής απόφασης, διατροφής που καταβάλλω κάθε μήνα ανέρχεται στο 50% των μηνιαίων καθαρών αποδοχών.
Είναι προφανές ότι, με βάση τις προτεινόμενες ρυθμίσεις, θα πρέπει να πραγματοποιώ δαπάνες ίσες με το 30% του 50% του εισοδήματός μου, κάτι που είναι παντελώς αδύνατο.
Προτείνω, και είναι δίκαιο, σε περιπτώσεις καταβολής διατροφής σε τέκνο, βάση δικαστικής απόφασης, το ποσό της καταβαλλόμενης διατροφής να αφαιρείται από το πραγματικό εισόδημα ή το ποσοστό των δαπανών να περιοριστεί από το 30% στο 15%.
Αναφορικά με το ποσοστό του 30% επί του εισοδήματος που θα πρέπει κάθε εργαζόμενος να συγκεντρώσει για την απόκτηση του αφορολογήτου θέλω να επισημάνω τα κάτωθι σχετικά με οικογένειες που φιλοξενούν τα εργαζόμενα παιδιά τους:
α. Τα έξοδα των ΔΕΚΟ του σπιτιού(φως, νερό, τηλέφωνο σταθερό, πετρέλαιο θέρμανσης), τα οποία προσμετρώνται για το κτίσιμο του αφορολογήτου πληρώνονται μόνο από έναν (κυρίως από τον γονέα) με αποτέλεσμα να μην μπορούν να προσμετρηθούν στα παιδιά τους.
β. Τα έξοδα διατροφής συνήθως αναλαμβάνονται από τους γονείς, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να προσμετρηθούν στα παιδιά τους.
γ. Οι φιλοξενούμενοι (συνήθως παιδιά) δεν έχουν έξοδα ενοικίου
Αυτά τα έξοδα ένα είναι μεγάλο ποσό και πολλές φορές ξεπερνά το ποσοστό και ποσό που πρέπει να συλλέξει ο ένας εκ των συνοικούντων, ενώ δεν μπορούν να προσμετρηθούν στα παιδιά.
Επειδή το ποσοστό του 30% είναι μεγάλο και δεν περιλαμβάνονται αποδείξεις για όλα τα έξοδα που μπορεί να κάνει ένας πολίτης, πιστεύω ότι θα πρέπει να προβλεφθεί στο νέο νομοσχέδιο η δυνατότητα μεταφοράς ποσού αποδείξεων από κάποιον που έχει υπερβεί το αναγκαιούν για αυτόν ποσό στο φυσικό πρόσωπο που φιλοξενεί όπως γίνεται με τις συζύγους, και εισηγούμαι να περαστεί η πρότασή μου στο παρών νομοσχέδιο και στο νέο Ε1 να υπάρχει
α.σχετικά κουτάκια, στα οποία ο φιλοξενών (συνήθως γονέας) να καταχωρεί το ποσό που θα δίνει στους φιλοξενούμενους και
β. σχετικά κουτάκια, στα οποία οι φιλοξενούμενοι (συνήθως παιδιά) να καταχωρούν τα αντίστοιχα ποσά που τους εκχωρούνται για το χτίσιμο του αφορολογητού τους.
Σε περίπτωση που δεν κρίνετε ότι μπορεί η πρότασή μου να υλοποιηθεί, εισηγούμαι για τα παιδιά που φιλοξενούνται από τους γονείς τους, το ποσοστό να πέσει από το 30% στο 15% του εισοδήματός τους.
αντι να επιβραβεύετε την αποταμίευση, θέλετε να αρχίσουμε την σπατάλη…
ΑΠΛΑ τα πράγματα. ΟΛΟΙ μα ΟΛΟΙ να έχουν βιβλίο εσόδων και εξόδων και ότι απομένει να φορολογείται με 20%. Τότε δεν χρειάζεται να γίνονται ηλεκρτονικές οι συναλλαγές. όλοι θα τρέχουν να μαζέψουν αποδείξεις για να μειώσουν τον φόρο τους!
Διάβασα με προσοχή όλα τα σχόλια (30 συνολικά) που καταγράφηκαν πριν το δικό μου και αναφέρω κάποια ενδεικτικά σχόλια επί αυτών.
Προφανώς υπάρχουν σημεία στα οποία οι σχολιάζοντες έχουν δίκιο, όπως:
(α) το θέμα των ανείσπρακτων ενοικίων, που λογίζεται ως εισόδημα του ιδιοκτήτη, δεν φέρει ταμειακή εισροή για να υπάρξει η δυνατότητα κατανάλωσης.
(β) τυχόν δαπάνη διατροφής προτείνεται να θεωρείται αναγνωριζόμενη δαπάνη για τον δίδοντα – με ηλεκτρονική συναλλαγή – και να δημιουργεί υποχρέωση ανάλωσης με ηλεκτρονικά μέσα, αντίστοιχα για τον λαμβάνοντα.
Σε άλλα σημεία οι σχολιάζοντες έχουν άδικο, όπως:
(γ) ελεύθερος επαγγελματίας που κάνει – με ηλεκτρονικό τρόπο – δαπάνες τις οποίες καταχωρεί στα έξοδά του, δεν μπορεί να προσδοκά (κάποιος σχολιάζων θεωρεί αυτονόητο το αντίθετο!) οι δαπάνες αυτές να περιλαμβάνονται στις αναφερόμενες (30%) στο παρόν άρθρο, αφού το ποσοστό αυτό είναι επί του ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ του ελεύθερου επαγγελματία (που ως γνωστόν το εισόδημα προκύπτει από την αφαίρεση των εξόδων από τα έσοδα).
Άλλα σημεία περιέχουν αβεβαιότητα, όπως:
(δ) τι γίνεται αν κριθεί ο νόμος αντισυνταγματικός;
Τέλος κάποια δικά μου σχόλια (που εν μέρει βασίζονται και σε σχόλια άλλων αναγνωστών) :
1. όπως αναφέρθηκε ή υπονοήθηκε, η λήψη απόδειξης από επαγγελματίες συγκεκριμένων κλάδων είναι από δύσκολη (με προσαύξηση του ποσού με τον αναλογούντα ΦΠΑ) έως αδύνατη (δηλαδή επιλογή καταβολής μετρητών χωρίς απόδειξη). Αυτό είναι ένα θέμα που χρειάζεται ελεγκτική προσέγγιση από τις δημόσιες αρχές. Όμως σε κάποια άλλα επαγγέλματα (πχ ταξί) η δυνατότητα πληρωμής με κάρτα πρέπει να είναι υποχρεωτική (και μάλιστα δεν θα προσαυξήσει το κόμιστρο ο οδηγός για να εκδώσει απόδειξη).
2. δικαιολογημένα αναφέρονται κάποιοι σχολιάζοντες σε αντικίνητρο – με υπολογιστικές προϋποθέσεις βασιζόμενες στο όποιο 30% – δημιουργίας αποταμιεύσεων, εάν δεν έχουν ανάγκη αγοράς αγαθών ή υπηρεσιών που να καλύπτει όλο το ποσό, όπως αυτό προκύπτει από το υποχρεωτικό %. Συνεπώς θα πρέπει να δίνεται το δικαίωμα στον φορολογούμενο που αποταμιεύει να μπορεί να αμφισβητήσει (μαχητά) με προσκόμιση αποδεικτικών στοιχείων, περί επενδύσεων (καταθέσεων ή άλλων). Το θέμα γίνεται ακόμη πιο σύνθετο, αν κάποιος αγοράσει επενδυτικό προϊόν (πχ μετοχές) και να το πωλήσει μέσα στο ίδιο έτος με ζημιά..
Γιάννης Φίλος (Πάντειο Πανεπιστήμιο)
ΥΓ. κάποιες προεκτάσεις του θέματος μπορεί να είναι η μείωση χρήσης μετρητών (α) για δώρα γάμου, με στροφή προς δώρα ή λίστες γάμου – η κατάθεση σε τραπεζικό λογαριασμό των νεονύμφων ενδεχομένως δεν είναι η ενδεδειγμένη λύση (β) για ‘ετεροδοσοληψία’ (φακελάκι) (γ) για αγορά αγαθών ή υπηρεσιών που σπανίως παρέχονται με απόδειξη κλπ.
ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ (παράκληση για διαγραφή του αρχικού):
Με την παράγραφο 2 του παρόντος άρθρου λαμβάνεται υπόψη και το εισόδημα από εκμίσθωση ακινήτων για τον υπολογισμό του απαιτούμενου ποσού δαπανών με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμής, χωρίς ωστόσο να προβλέπεται η ύπαρξη αφορολόγητου, γεγονός που συνιστά κατάφορη διάκριση.
Συνεπώς, θα πρέπει είτε να εξαιρεθεί το εισόδημα από την εκμίσθωση ακινήτων από την παραπάνω υποχρέωση ή να θεσπιστεί αφορολόγητο και για αυτή την κατηγορία εισοδήματος.
Επιπλέον, το ποσοστό του 30% είναι τεράστιο, ειδικά στην περίπτωση των ιδιοκτητών ακινήτων, αν αναλογιστεί κανείς ότι σε πλείστες περιπτώσεις κατέχουν απρόσοδη περιουσία για την οποία φορολογούνται με βαρύτατο συμπληρωματικό ΕΝΦΙΑ που πολλαπλασιάζει την επιβάρυνση σε σχέση με τον κύριο φόρο.
Εφόσον κάποιος έχει πραγματικό ετήσιο εισόδημα 25.000 από εκμίσθωση ακινήτων στο οποίο αναλογεί Φόρος Εισοδήματος 6.275 ευρώ και ΕΝΦΙΑ 5.000 ευρώ, ήτοι συνολικά 11.275 ευρώ ή το 45,1% (από μόνο του τεράστιο) του πραγματικού του εισοδήματος, τότε: Το διαθέσιμο εισόδημά του είναι 13.725 ευρώ και οι δαπάνες που θα πρέπει να πραγματοποιήσει με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμής 25.000 ευρώ x 0,3 = 7.500 ευρώ ή το 54,65% του διαθέσιμου εισοδήματός του!
Αν μάλιστα στα παραπάνω ποσά φόρων προσθέσουμε τους φόρους που εξοφλούνται σε ρύθμιση (π.χ. 120 δόσεις), τα οποία όμως δεν συνυπολογίζονται στην περίπτωση στ’ του παρόντος άρθρου αλλά μειώνουν το διαθέσιμο εισόδημα, αντιλαμβάνεστε πως η επίτευξη του στόχου καθίσταται σχεδόν ανέφικτη!
Συνεπώς, παρακαλείστε κατ’ ελάχιστον να μειώσετε το ποσοστό του 30% σε 15% για το εισόδημα από εκμίσθωση ακινήτων ή αλλιώς να θεσπίσετε αφορολόγητο στο ίδιο ύψος με το αυτό του εισοδήματος από μισθωτή εργασία. Σε διαφορετική περίπτωση είναι απολύτως βέβαιο πως πολλοί ιδιοκτήτες ακινήτων θα καταλήξουν θύματα της φοροτιμωρίας του 22%, όχι από πρόθεση ή αμέλεια αλλά ξεκάθαρη αδυναμία.
Με την παράγραφο 2 του παρόντος άρθρου 40 λαμβάνεται υπόψη και το εισόδημα από εκμίσθωση ακινήτων για τον υπολογισμό του απαιτούμενου ποσού δαπανών με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμής, χωρίς ωστόσο να προβλέπεται η ύπαρξη αφορολόγητου, γεγονός που συνιστά κατάφορη διάκριση.
Συνεπώς, θα πρέπει είτε θα εξαιρεθεί ο εισόδημα από εκμίσθωση ακινήτων από την παραπάνω υποχρέωση ή να θεσπιστεί αφορολόγητο και για αυτή την κατηγορία εισοδήματος.
Επιπλέον, το ποσοστό του 30% είναι τεράστιο, ειδικά στην περίπτωση των ιδιοκτητών ακινήτων, αν αναλογιστεί κανείς ότι σε πλείστες περιπτώσεις κατέχουν απρόσοδη περιουσία για την οποία φορολογούνται με βαρύτατο συμπληρωματικό ΕΝΦΙΑ που πολλαπλασιάζει την επιβάρυνση σε σχέση με τον κύριο φόρο.
Εφόσον κάποιος έχει πραγματικό ετήσιο εισόδημα 25.000 από εκμίσθωση ακινήτων στο οποίο αναλογεί Φόρος Εισοδήματος 6.275 ευρώ και ΕΝΦΙΑ 5.000 ευρώ, ήτοι συνολικά 11.275 ευρώ ή το 45,1% (από μόνο του τεράστιο) του πραγματικού του εισοδήματος, τότε: Το διαθέσιμο εισόδημά του είναι 13.725 ευρώ και οι δαπάνες που θα πρέπει να πραγματοποιήσει με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμής 25.000 x 0,3 = 7.500 ευρώ ή το 54,65% του διαθέσιμου εισοδήματός του!
Αν μάλιστα στα παραπάνω ποσά φόρων προσθέσουμε τους φόρους που εξοφλούνται σε ρύθμιση (π.χ. 120 δόσεις), τα οποία όμως δεν συνυπολογίζονται στην περίπτωση στ’ του παρόντος άρθρου αλλά μειώνουν το διαθέσιμο εισόδημα, αντιλαμβάνεστε πως η επίτευξη του στόχου καθίσταται σχεδόν ανέφικτη!
Συνεπώς, παρακαλείστε κατ’ ελάχιστον να μειώσετε το ποσοστό του 30% σε 15% για το εισόδημα από εκμίσθωση ακινήτων ή αλλιώς να θεσπίσετε αφορολόγητο στο ίδιο ύψος με το αυτό του εισοδήματος από μισθωτή εργασία. Σε διαφορετική περίπτωση είναι απολύτως βέβαιο πως πολλοί ιδιοκτήτες ακινήτων θα καταλήξουν θύματα της φοροτιμωρίας του 22%.
Το διάτρητο (από πάρα πολλά παραθυράκια) φορολογικό σύστημα, η έλλειψη κατάλληλων ελεγκτικών και εισπρακτικών μηχανισμών καθώς και οι ύβρεις, οι
προπηλακισμοί και η χρήση ακόμη και βίας από μερίδα ελεύθερων επαγγελματιών
σε ελεγκτές της αρχής Δημοσίων εσόδων, είναι οι παράγοντες που υποθάλπουν και αυξάνουν τη φοροδιαφυγή.
Ο εκάστοτε υπουργός οικονομικών, στη προσπάθεια να μειώσει τη φοροδιαφυγή,
προτείνει και νομοθετούνται από τη Βουλή μέτρα που πολλές φορές είναι αντισυνταγματικά. Έτσι και ο νυν υπουργός θεωρεί ότι θα μειώσει τη φοροδιαφυγή
με την αύξηση του ποσοστού δαπανών στο 30% του πραγματικού εισοδήματος όλων
των φορολογουμένων με την απειλή επιβολής πρόσθετου φόρου, αν υπολείπονται
οι αποδείξεις του 30% των δαπανών. Κατά τη γνώμη μου, και στο 40 ή ακόμη και στο 50% να ανεβάσει το ποσοστό των δαπανών, δεν πρόκειται να πετύχει τη μείωση της φοροδιαφυγής αν δεν υπάρξει ριζική αλλαγή (χωρίς παραθυράκια) του φορολογικού συστήματος, αν δεν συσταθούν πραγματικοί ελεγκτικοί και εισπρακτικοί μηχανισμοί και αν δεν σταματήσουν οι τραμπουκισμοί από μερίδα
ελεύθερων επαγγελματιών και οι πολιτικοί εκβιασμοί από τους έχοντες και κατέχοντες που, δυστυχώς, έκαναν και κάνουν «κουμάντο» σ’αυτή τη δύσμοιρη χώρα. Ας μας πει ο κ. υπουργός ποία άρθρα του Συντάγματος δίνουν το δικαίωμα στην εκάστοτε κυβέρνηση και στον αρμόδιο υπουργό να καθορίζει το ύψος του ποσού, από το ετήσιο εισόδημά μου, που αναγκαστικά πρέπει να δαπανήσω με την απειλή μάλιστα του πρόσθετου φόρου.
κ. Υπουργέ. Έχω ένα ετήσιο εισόδημα από οποιαδήποτε πηγή. Πληρώνω τους φόρους και όποιες άλλες κρατήσεις μου αναλογούν. Το υπόλοιπο ποσό που μου
μένει, εγώ θα καθορίσω που και πως θα το ξοδέψω και όχι το κράτος και ορίζοντας μάλιστα και το ποσοστό (10,20,30,40%) των δαπανών που υποχρεούμαι να κάνω.
Ποσοστό δαπανών λοιπόν 0%. Δηλαδή καμία υποχρέωση να σας προσκομίζω κάθε χρόνο χάρτινες ή πλαστικές αποδείξεις. Τη πάταξη και τη μείωση της φοροδιαφυγής είναι υποχρεωμένο το κράτος να τις κάνει με τους μηχανισμούς
που έχει ή που θα έπρεπε να έχει. Οι πολίτες δεν είναι υποχρεωμένοι και δεν πρέπει να κάνουν τους «χωροφύλακες» και τους ελεγκτές του κράτους.
Ελπίζω το σχόλιό μου να εγκριθεί.-
Το καλύτερο που θα μπορούσε να εφαρμοσθεί και για μισθωτούς συνταξιούχους θα ήταν το σύστημα έσοδα – έξοδα ώστε να υπάρχει το κίνητρο συλλογής αποδείξεων.Αν δεν είστε έτοιμοι για αυτό, τότε θα πρέπει το 30% να εφαρμόζεται επί του καθαρού ποσού,δηλαδή μετά την αφαίρεση του φόρου και της εισφοράς αλληλεγγύης.Είναι πέραν πάσης λογικής να εφαρμόζεται επί ποσού που ο μισθωτός δεν έχει στην κατοχή του.Τον αναγκάζετε σε αναγκαστική κατανάλωση ,επί της ουσίας αυτό μεταφράζεται σε έμμεση φορολογία. Και στερείτε επιπλέον το σύστημα από την αποταμίευση που είναι κρίσιμο μέγεθος για την οικονομία.
Μια άλλη πρόταση θα ήταν να δίνατε κάποιο bonus(π.χ να μετράνε διπλά)οι αποδείξεις από κλάδους επιχερήσεων η ελεύθερους επαγγελματίες που συστηματικά φοραδιαφεύγουν.(Γιατροί,δικηγόροι,τεχνικά επαγγέλματα π.χ υδραυλικοί,ηλεκρολόγοι,τζαμάδες,Πλακάδες,αλουμινάδες.Πάντως σε καμία περίπτωση δεν είναι δυνατόν να υπολογίζεται το ποσοστό σε εισόδημα που δεν έχει κτηθεί.Επίσης για πολλές κατηγορίες μισθωτών το ενοίκιο είναι το μεγαλύτερο ποσοστό των εξόδων τους.Δεν είναι δυνατόν να μην περιλαμβάνεται στο ποσό των αποδείξεων.
Ευχαριστώ πολύ
Το μετρο εξηπηρετει την διατήριση και επάυξηση της απόκρυψης εισοδήματος ειδικά στα μεσαία και μεγάλα εισοδήματα και τιμωρεί την συντηριτική διαχείρηση των νοικοκυριών την οικονομική ευρωστία των νοικοκυριών μεσω της ώθησης στην σπατάλη και την αποταμίευση . Ειναι μέτρο που στην πορεία θα καταργηθεί διότι κανένας δεν μπορει να με υποχρεώσει να μήν ξοδευω ελάχιστα για την διαβίωσή μου, να αποταμιεύω το εισόδημα μου και να με τιμωρεί για αυτό ΄Εξυπηρετεί μονο την προσωρινή εξισορόπισει των φορολογικών ελαφρύνσεων κάποιων μεσω της υπερφορολόγισης κάποιων άλλων που ειναι συντηριτικοί στα έξοδα τους , πολεμαει την αποταμίευση και φερνει εσοδα στις ανυπαρκτες και ανίκανες να λειτουργίσουν ως τέτοιες τράπεζες .Το μέτρο αυτό σε ενδεχώμενες δικαστικες προσφυγές από θιγομενους πολίτες θα καταριφθεί για τον απλούστατο λόγο ότι δεν μπορει η πολιτεία με κανένα νόμο να με υποχρεώνει μεσω τιμωριτικής υπερφορολογισης να κάνω οποιαδήποτε έξοδα που δεν θελω να κάνω χάριν ελέγχου ενδεχόμενης φοροδιαφυγής άλλων συμπολιτών.