Αρχική Περιβαλλοντική αναβάθμιση και ιδιωτική πολεοδόμησηΆρθρο 10 – Εκτάσεις Ζωνών Συγκέντρωσης Δικαιωμάτων Δόμησης – Υποδοχέων Συντελεστή Δόμησης Οικοδομικών Συνεταιρισμών

Άρθρο 10 – Εκτάσεις Ζωνών Συγκέντρωσης Δικαιωμάτων Δόμησης – Υποδοχέων Συντελεστή Δόμησης Οικοδομικών Συνεταιρισμών

1.Με την έγκριση Γ.Π.Σ., Σ.Χ.Ο.Ο.Α.Π. ή άλλου παρομοίου επιπέδου σχεδιασμού καθορίζονται Ζώνες Συγκέντρωσης Δικαιωμάτων Δόμησης κατά τις διατάξεις του κεφαλαίου Β’ του Ν.4178/2013 καθώς και ζώνες υποδοχής – ανταλλαγής εκτάσεων ή τμημάτων οικοδομικών συνεταιρισμών σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος νόμου.
2. Σε κάθε περίπτωση δεν επιτρέπεται ο καθορισμός ζωνών συγκέντρωσης δικαιωμάτων δόμησης στις περιοχές Αττικής, Θεσ/νίκης, Ιωαννίνων, Πάτρας, Βόλου, Λάρισας και Ηράκλειου Κρήτης, που καταλαμβάνονται από τα αντίστοιχα όρια αρμοδιότητας των προβλεπόμενων ρυθμιστικών σχεδίων καθώς και στα νησιά πλην Κρήτης, Εύβοιας, Ρόδου.
3.Κατ΄εξαίρεση, με την επιφύλαξη της ως άνω παρ.2 χωρίς την προηγούμενη έγκριση Γ.Π.Σ., Σ.Χ.Ο.Ο.Α.Π. ή άλλου παρομοίου επιπέδου σχεδιασμού εκπονούνται από τους ενδιαφερόμενους και εγκρίνονται με Υπουργική Απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Ειδικά Σχέδια Περιβαλλοντικής Αναβάθμισης και Ανάπτυξης () σύμφωνα με τα οποία καθορίζονται ζώνες – υποδοχείς οικοδομικών συνεταιρισμών πλησίον εγκαταλελειμμένων οικισμών, ως αυτοί ορίζονται παρακάτω.
4.Οι ζώνες – υποδοχείς οικοδομικών συνεταιρισμών κατά την παρ.3 καθορίζονται με κύριο σκοπό την ελεγχόμενη οικιστική ανάπτυξη στα όρια των εγκαταλελειμμένων οικισμών, την αναζωογόνησή τους και την ποιοτική αναβάθμισή τους και καθορίζονται υπό τις εξής προϋποθέσεις:
α) Ως ζώνες – υποδοχείς δύναται να καθορίζονται δημόσιες εκτάσεις ή δημοτικές εκτάσεις ή ιδιωτικές εκτάσεις που βρίσκονται σε κοντινή απόσταση από εγκαταλειμμένους οικισμούς της χώρας. Ως εγκαταλειμμένοι οικισμοί ορίζονται οι οικισμοί που κατά την τελευταία απογραφή (2011) της Ε.Σ.Υ.Ε.Α. εμφανίζουν ως μόνιμο πληθυσμό μικρότερο των 150 κατοίκων και είτε προϋφίστανται του έτους 1923 είτε έχουν οριοθετηθεί κατά τις διατάξεις του Π.Δτος της 24.4−3.5.1985.
β) Η απόστασή τους από τους παραπάνω εγκαταλελλειμένους οικισμούς πρέπει να είναι κατ’ ελάχιστο 500 μέτρα και δεν πρέπει υπερβαίνει τα έξι (6) χλμ .Λαμβάνονται ως αρχή τα εγκεκριμένα όρια των οικισμών ή τα όρια που υποδεικνύονται από την αρμόδια ΥΔΟΜ εφόσον δεν υφίστανται εγκεκριμένα όρια για τους οικισμούς προ του 1923. Ειδικά στην περίπτωση όπου οι εγκαταλελειμμένοι οικισμοί έχουν χαρακτηριστεί ως Παραδοσιακοί, η απόσταση των ζωνών θα πρέπει να μην υπερβαίνει τα 6 χλμ και να απέχει τουλάχιστον 3 χλμ από αυτούς.
γ) Εξασφαλίζεται η φυσική και λειτουργική τους συνέχεια με τους υπό υπάρχοντες οικισμούς.
δ) Ειδικότερα οι ζώνες – υποδοχείς πρέπει να απέχουν κατ’ ελάχιστο απόσταση δέκα (10) χλμ από οικισμούς, οι οποίοι κατά την τελευταία απογραφή (2011) της Ε.Σ.Υ.Ε.Α. εμφανίζουν ως μόνιμο πληθυσμό μεγαλύτερο των 500 κατοίκων.
ε) Σε κάθε περίπτωση δεν δύναται να χωροθετηθούν ανά περιφερειακή ενότητα πλήθος οικισμών που υπερβαίνει το 10% του συνολικού αριθμού των υφιστάμενων οικισμών στη συγκεκριμένη γεωγραφική ενότητα σύμφωνα με τα στοιχεία της Ε.Σ.Υ.Ε.Α.
στ) Υπάρχει ή προβλέπεται κατά τις κείμενες διατάξεις πρόσβαση από εγκεκριμένη οδό.
ζ) Απέχουν πέραν των350 μέτρων από την ακτογραμμή και πέραν των 100 μέτρων από κορυφογραμμές.
η) Ο εγκαταλελειμμένος οικισμός πλησίον του οποίου οριοθετείται η ζώνη – υποδοχέας θα πρέπει να μην έχει οριστεί ως κατολισθένων.
θ) Προβλέπεται εκ των μελετών η δυνατότητα εξυπηρέτησης από βασικά δίκτυα υποδομών ( Δ.Ε.Η., ύδρευση, κ.λ.π.)
ι) Το μέγεθος του νέου οικισμού δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 300 στρέμματα και σε κάθε περίπτωση:
i) Για εγκαταλελειμμένους οικισμούς έως 50 κατοίκους το μέγεθος του νέου οικισμού δεν υπερβαίνει τα 100 στρέμματα.
ii) Για εγκαταλελειμμένους οικισμούς έως 100 κατοίκους το μέγεθος του νέου οικισμού δεν υπερβαίνει τα 200 στρέμματα.
5. Οι ζώνες – υποδοχείς οικοδομικών συνεταιρισμών κατά την παρ.3, ως περιοχή περιβαλλοντικής αναβάθμισης και ιδιωτικής πολεοδόμησης οργανώνεται και πολεοδομούνται τμήματα αυτής υπό τις προϋποθέσεις του παρόντος νόμου και του παρόντος άρθρου περιοριστικά και σε νησιωτικές περιοχές εφόσον:
α) Ως ζώνες – υποδοχείς δύναται να καθορίζονται δημόσιες εκτάσεις ή δημοτικές εκτάσεις ή ιδιωτικές εκτάσεις που βρίσκονται σε κοντινή απόσταση από εγκαταλειμμένους οικισμούς της χώρας. Ως εγκαταλειμμένοι οικισμοί ορίζονται οι οικισμοί που κατά την τελευταία απογραφή (2011) της Ε.Σ.Υ.Ε.Α. εμφανίζουν ως μόνιμο πληθυσμό μικρότερο των 100 κατοίκων και είτε προϋφίστανται του έτους 1923 είτε έχουν οριοθετηθεί κατά τις διατάξεις του Π.Δτος της 24.4−3.5.1985.
β) Η έκταση των νησιών όπου χωροθετούνται περιοχές περιβαλλοντικής αναβάθμισης και ιδιωτικής πολεοδόμησης είναι άνω των τριάντα τετραγωνικών χιλιομέτρων (30τ.χλμ) και ο μέσος αριθμός κατοίκων ανά τ.χλμ. είναι μικρότερος του 25.
γ) Η απόστασή τους από τους παραπάνω οικισμούς δεν πρέπει να υπερβαίνει τα δύο (2)χλμ λαμβάνοντας ως αρχή τα εγκεκριμένα όρια των οικισμών ή τα όρια που υποδεικνύονται από την αρμόδια ΥΔΟΜ εφόσον δεν υφίστανται εγκεκριμένα όρια για τους οικισμούς προ του 1923. Ειδικά στην περίπτωση όπου οι εγκαταλελειμμένοι οικισμοί έχουν χαρακτηριστεί ως Παραδοσιακοί, η απόσταση των νέων οικισμών θα πρέπει να μην υπερβαίνει τα 2χλμ και να απέχει τουλάχιστον 1χλμ από αυτούς.
δ) Εξασφαλίζεται η φυσική και λειτουργική τους συνέχεια με τους υπάρχοντες οικισμούς.
ε) Οι ζώνες – υποδοχείς πρέπει να απέχουν κατ’ ελάχιστο απόσταση τριάμισι (3,5) χλμ από οικισμούς, οι οποίοι κατά την τελευταία απογραφή (2011) της Ε.Σ.Υ.Ε.Α. εμφανίζουν ως μόνιμο πληθυσμό μεγαλύτερο των 300 κατοίκων ή αποτελούν την έδρα του νησιού.
ε) Σε κάθε περίπτωση δεν δύναται να χωροθετηθούν άνω των δύο περιοχών ανά νησί και υπό την προϋπόθεση ότι δεν είναι μεγαλύτερες των διακοσίων (200) στρεμμάτων η καθεμία εξ’ αυτών και η μεταξύ τους απόσταση υπερβαίνει τα τρία (3) χιλιόμετρα.
στ) Υπάρχει ή προβλέπεται κατά τις κείμενες διατάξεις πρόσβαση από εγκεκριμένη οδό.
ζ) Απέχουν πέραν των 350 μέτρων από την ακτογραμμή και πέραν των 100 μέτρων από κορυφογραμμές.
η) Ο εγκαταλελειμμένος οικισμός πλησίον του οποίου οριοθετείται η ζώνη – υποδοχέας θα πρέπει να μην έχει οριστεί ως κατολισθένων.
θ) Προβλέπεται εκ των μελετών η δυνατότητα εξυπηρέτησης από βασικά δίκτυα υποδομών ( Δ.Ε.Η., ύδρευση, κ.λ.π.)
ι) Ως έργο υποδομής πέραν των προβλεπομένων ορίζεται η δημιουργία μονάδας αφαλάτωσης η οποία εξυπηρετεί το διπλάσιο του προβλεπόμενου συνολικού πληθυσμού του υπό ίδρυση οικισμού και του εγκαταλελειμμένου οικισμού.

Σχόλια
  • 20 Φεβρουαρίου 2014, 15:04 | ΕΛΛΗΝΙΚH ΕΤΑIΡΕΙΑ Περιβάλλοντος και Πολιτισμού

    Παράγραφος 1,2,3
    Με τον συνδυασμό των παραγράφων 1,2 και 3 προβλέπονται «Νέα Ειδικά Σχέδια Περιβαλλοντικής Αναβάθμισης και Ανάπτυξης» που διαφαίνεται να ανεξαρτητοποιούνται από τον καθ’ αυτό σχεδιασμό μέσω ΓΠΣ ΣΧΟΟΑΠ (βλ. Ν. 2508/97) παραπέμποντας σε παράλληλο σχεδιασμό ασαφούς θεσμικού πλαισίου, αφήνοντας εντελώς ανοχύρωτο τον προς ρύθμιση εξωαστικό χώρο με κύριο γνώμονα το πλέγμα συμφερόντων περί τους οικοδομικούς συνεταιρισμούς και τις συναφείς οικονομικού ενδιαφέροντος κινήσεις ιδιοκτητών των αντίστοιχων εκτάσεων.
    Παράγραφος 4. εδαφιο α, γ, δ, ε, ζ, i
    Εισάγεται ένα γεωμετρικό σύστημα πρόσληψης του χώρου ως οδηγός των επιχειρούμενων ρυθμίσεων με αντίληψη γενικής εφαρμογής με βάση το δίκτυο σημείων εγκαταλελειμμένων οικισμών μόνιμου πληθυσμού κάτω των 150 κατοίκων, ενώ για τα νησιά 100.
    Ορίζονται αποστάσεις:
    •Απόσταση 500 μ από Εγκαταλειμμένους Οικισμούς.
    •Μέγιστη απόσταση 10χλμ από οικισμούς άνω των 500 κατοίκων
    •Απόσταση 350 μ από ακτογραμμή
    •Απόσταση 100 μ από κορυφογραμμή
    Ορίζονται μεγέθη:
    •Μέγιστο μέγεθος 300 στρ
    •Κλιμακούμενο ανάλογα με τον πληθυσμό του Εγκαταλειμμένου Οικισμού (50 κατ./100 στρ και 100 κατ./200 στρ)
    •Αριθμός νέων οικισμών μέχρι 10% στη «γεωγραφική ενότητα»
    Απουσιάζει η αιτιολογική έκθεση ή άλλο εξειδικευμένο κείμενο είτε μελέτη που να τεκμηριώνει τα μεγέθη αυτά και κυρίως τα αποτελέσματα της εφαρμογής του συνδυασμού των προϋποθέσεων. Ενδεικτικά τίθενται ορισμένα πρώτα ερωτήματα όπως:
    •Με ποια λογική ένας οικισμός κάτω των 150 κατοίκων θεωρείται εγκαταλελειμμένος» και προς τί η εισαγόμενη νέα ορολογία; Το ισχύον ΠΔ για τους μικρούς οικισμούς δεν μας αρκούσε ;
    •Πώς εξασφαλίζεται η φυσική και λειτουργική συνέχεια του νέου και του υπάρχοντος οικισμού, με ποια κριτήρια;
    •Γιατί απαιτείται απόσταση από τον «μητρικό οικισμό» και πως εκτιμάται πως πρέπει να είναι 500μ;
    •Γιατί επιλέγεται οριζόντια απόσταση 100 μέτρων από την κορυφογραμμή και όχι υψομετρικό κριτήριο και πως ορίζεται η κορυφογραμμή ως θεσμικό στοιχειό του χώρου;
    •Οι αποστάσεις μετρώνται πάντα από τα όρια του υπάρχοντος οικισμού. Γνωρίζουν οι συντάκτες της πρότασης ότι μικροί οικισμοί έχουν καθορισμένα ευρύτατα όρια ικανά να εντάξουν στην έκταση πληθυσμό τουλάχιστον οικισμού μεσαίου ; Πώς συνεκτιμάται το στοιχείο αυτό ;
    •Παρόμοια απορία μπορεί να διατυπωθεί για τα επιλεχθέντα μεγέθη
    •Πως κρίνεται η επιλογή του ανώτατου ορίου 10% του αριθμού;
    •Πώς αξιολογείται το κτιριακό απόθεμα του εγκαταλειμμένου οικισμού;

    Παράγραφος 4, εδάφιο β)
    Ως προς τους παραδοσιακούς οικισμούς τίθεται υπό αμφισβήτηση η τοποθέτηση του νέου οικισμού σε απόσταση μεταξύ 3 χλμ και 6 χλμ δηλαδή ούτε σε λειτουργική γειτνίαση ούτε σκόπιμος σε μια απόσταση μεγαλύτερη από πλειάδα άλλων οικισμών.
    Συμπερασματικά διαφαίνεται από την συνοπτική εξέταση του προτεινόμενου συστήματος ότι κατά σύμπτωση και μόνον μπορεί να έχει αποτελέσματα χωροταξικής θεώρησης του χώρου και ιδιαίτερα όσον αφορά ευαίσθητες περιοχές και τοπία ιδιαίτερου ενδιαφέροντος.
    Ως προς τον χειρισμό του παράκτιου χώρου έχει τεκμηριωθεί ότι η απόσταση των 350 μ από την ακτή βρίσκεται εντός κρίσιμης ζώνης, ανεξαρτήτως της μορφής του ανάγλυφου, μια περιοχή όπου απαιτούνται ιδιαίτερα μέτρα προστασίας.
    Παράγραφος 5, εδάφιο Β
    Οι ρυθμίσεις επεκτείνονται και στα νησιά με έκταση άνω των 30χλμ και πληθυσμιακή πυκνότητα κάτω των 25 κατ/τ.χλμ
    Αναπτύσσεται και εδώ ένα παρόμοιο σύστημα αποστάσεων, με αυτό που αναφέρθηκε στην παράγραφο 4 μετά από μια επιχειρούμενη προσαρμογή στη νησιωτική κλίμακα. Διατυπώνονται οι ίδιες αν και εντονότερες επιφυλάξεις όσον αφορά την εύστοχη εφαρμογή του συστήματος στον ευαίσθητο χώρο της ιδιαίτερης αυτής ομάδας νησιών και το εύθραυστο περιβάλλον που τα χαρακτηρίζει. Πρόκειται για τα νησιά του Πίνακα που ακολουθεί.

    ΕΚΤΑΣΗ ΑΝΩ ΤΩΝ 30 τ.χλμ. ΚΑΙ ΠΥΚΝΟΤΗΤΑ < 25 τ.χλμ.

    Νησί Έκταση Πληθυσμός κατ/
    (Km2) (2011) τ.χλμ.
    Άγ.Ευστ.43,33 249 5,7
    Σίκινος 41,68 270 6,5
    Ανάφη 38,64 294 7,6
    Ψαρά 40,47 412 10,2
    Αστυπάλαια96,42 1.270 13,2
    Τήλος 61,49 829 13,5
    Σκύρος 206,93 2.888 14,0
    Κύθηρα 279,59 3.956 14,1
    Κύθνος 99,43 1.436 14,4
    Σαμοθράκη 178 2.773 15,6
    Αμοργός 121,46 1.950 16,1
    Κάσος 66,42 1.070 16,1
    Σέριφος 75,21 1.378 18,3
    Κέα 131,69 2.480 18,8
    Ίος 108,71 2.084 19,2
    Κάρπαθος300,15 6.748 22,5
    Άνδρος 379,21 9.128 24,1
    Κίμωλος 37,43 901 24,1
    Φολέγανδρ.32,38 787 24,3
    Νίσυρος 41,26 1.003 24,3

  • 20 Φεβρουαρίου 2014, 10:16 | Τ.Τ. Πολιτ. Μηχαν. «Προάστειο Αθηνών»

    Η εξεύρεση εκτάσεων για μεταφορά ή ανταλλαγή με εκτάσεις συνεταιρισμών είναι ένα σοβαρό πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπίσει η πολιτεία. Χωρίς αυτές, δεν έχει νόημα το παρόν νομοσχέδιο. Οι προτεινόμενες μέθοδοι εξεύρεσης εκτάσεων καταδεικνύουν ακριβώς την ένδεια υπαρκτών χώρων. Οι γνωστές εκτάσεις του δημοσίου είναι ελάχιστες και με πολλές καταπατήσεις ή διεκδικήσεις από ιδιώτες (αγρότες, κτηνοτρόφους, οικιστές κλπ).
    Έτσι εφευρίσκονται οι εγκαταλειμμένοι οικισμοί και οι προς πολεοδόμηση ιδιωτικές εκτάσεις (αλήθεια, πόσοι ιδιώτες έχουν τόσο μεγάλες εκτάσεις σύμφωνες με τις προϋποθέσεις του παρόντος και ενδιαφέρονται για την πολεοδόμηση τους;), λύσεις χρονοβόρες, αναποτελεσματικές και τις συντριπτικά περισσότερες φορές μη ρεαλιστικές.
    Θεωρώ πως η πρόταση του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας (Τ.Ε.Ε.) για εντολή ολοκλήρωσης της κτηματογράφησης εντός των 2 επόμενων ετών όλου του Ελλαδικού χώρου (μέχρι σήμερα έχει κτηματογραφηθεί μόνο το 10%) θα έδειχνε με μεγάλη ακρίβεια τους προς διάθεση ‘καθαρούς’ χώρους, χωρίς να προτείνεται στους Οικ.Συν. ‘να πάρουν τα βουνά’. Να μάθει επιτέλους και το Ελληνικό κράτος ποιες εκτάσεις του ανήκουν.
    Μόνο τότε θα υπάρξει η βάση για σχεδιασμένη μεταφορά όποιων Οικ.Συν. επιθυμούν ή υποχρεούνται σε ανταλλαγή της έκτασης τους ή την μεταφορά τους.

  • 19 Φεβρουαρίου 2014, 07:00 | Μελετιάδου Ευθαλία

    Οι ρυθμίσεις που προβλέπει στο παρόν σχέδιο Νόμου για την επίλυση των προβλημάτων των οικοδομικών Συνεταιρισμών, έρχονται σε αντίθεση μεταξύ τους ως προς τα χρονικά όρια που πρέπει να τηρηθούν για την λήψη των σχετικών εγκρίσεων. Χρειάζονται διευκρινήσεις αλλά και πρακτικές λύσεις από το σ/ν διαφορετικά τα προβλήματα θα διαιωνίζεται για 50 ακόμα χρόνια.
    Άλλωστε γιατί να εγκαταλείψουν οι Ο.Σ. τις εκτάσεις δασικού χαρακτήρα που κατέχουν προκειμένου αυτές να ανταλλαγούν με όμοιες δασικές εκτάσεις που βρίσκονται πλησίον εγκαταλελειμμένων οικισμών.
    Μήπως παίρνοντας τις εκτάσεις των Ο.Σ. εκ των υστέρων τις χαρίσουν σε κάποιες πολυεθνικές, από αυτές που μας έρχονται από Γερμανία-Ρωσία-Κίνα, γιατί δήθεν θα κάνουν αναπτυξιακά έργα για το καλό μας ; Τότε α δούμε ποια δάση θα απομείνουν από αυτά που ισχυρίζονται ότι θέλουν να προστατέψουν και γι’ αυτόν τον λόγο δεν μπορούν να τα έχουν οι Ο.Σ.
    Αν δεν το ξέρετε, τώρα πλέον όταν πρόκειται για αναπτυξιακά έργα μπορείς να χρησιμοποιήσεις και τις δασικές εκτάσεις ,νόμος 4030/25-11-2011 .
    Φυσικά το συνηθέστερο είναι, κάτι τέτοιο να μπορούν να το κάνουν αυτοί που κατέχουν τα μεγάλα κεφάλαια, και <>.

  • 13 Φεβρουαρίου 2014, 22:29 | Μελετιάδου Ευθαλία

    Οι ρυθμίσεις που προβλέπει στο παρόν σχέδιο Νόμου για την επίλυση των προβλημάτων των οικοδομικών Συνεταιρισμών, έρχονται σε αντίθεση μεταξύ τους ως προς τα χρονικά όρια που πρέπει να τηρηθούν για την λήψη των σχετικών εγκρίσεων. Χρειάζονται διευκρινήσεις αλλά και πρακτικές λύσεις από το σ/ν διαφορετικά τα προβλήματα θα διαιωνίζεται για 50 ακόμα χρόνια.
    Άλλωστε γιατί να εγκαταλείψουν οι Ο.Σ. τις εκτάσεις δασικού χαρακτήρα που κατέχουν προκειμένου αυτές να ανταλλαγούν με όμοιες δασικές εκτάσεις που βρίσκονται πλησίον εγκαταλελειμμένων οικισμών.
    Μήπως παίρνοντας τις εκτάσεις των Ο.Σ. εκ των υστέρων τις χαρίσουν σε κάποιες πολυεθνικές,από αυτές που μας έρχονται από Γερμανία-Ρωσία-Κίνα, γιατί δήθεν θα κάνουν αναπτυξιακά έργα για το καλό μας ; Τότε να δούμε ποια δάση θα απομείνουν από αυτά που ισχυρίζονται ότι θέλουν να προστατέψουν και γι’ αυτόν τον λόγο δεν μπορούν να τα έχουν οι Ο.Σ.
    Αν δεν το ξέρετε,τώρα πλέον όταν πρόκειται για αναπτυξιακά έργα μπορείς να χρησιμοποιήσεις και τις δασικές εκτάσεις,νόμος 4030/25-11-2011 .

    Φυσικά το συνηθέστερο είναι,κάτι τέτοιο να μπορούν να το κάνουν αυτοί που κατέχουν τα μεγάλα κεφάλαια, και <>.

  • 13 Φεβρουαρίου 2014, 18:01 | Βασιλική Ι. Σαλιβέρου

    Στο άρθρο 10 παρ.4 α)Οι ζώνες-υποδοχείς οικοδομικών συν/σμών που αφορούν εγκαταλελειμμένους οικισμούς γνωστούς ήδη από την απογραφή του 2011, θα έπρεπε, ένας αρχικός κατάλογος αυτών, να επισυνάπτεται σαν παράρτημα στο παρόν νομοσχέδιο. Β.Σαλιβέρου

  • 13 Φεβρουαρίου 2014, 15:20 | ΣΩΤΗΡΙΟΣ Α. ΜΙΧΑΣ

    Ο χρόνος των 15 ημερών από 29 Ιανουαρίου 2014 μέχρι 14 Φεβρουαρίου 2014 που εδόθη για διαβούλευση του Σ.Ν.: ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΠΟΛΕΟΔΟΜΗΣΗ – ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ, ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΜΕΝΟΙ ΟΙΚΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΟΙ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΙ – ΧΡΗΣΕΙΣ ΓΗΣ, είναι τελείως ανεπαρκής. Για ένα Σ.Ν. με 43 σύνθετα άρθρα που θα καθορίζει στον οικιστικό τομέα το μέλλον των επόμενων γενεών. Έπρεπε να υπάρχει περισσότερη σοβαρότητα και χρόνος για τη διαβούλευση και την όσο το δυνατόν σωστότερη και αρτιότερη διατύπωση των άρθρων του.
    Για τους λόγους αυτούς θα περιοριστώ μόνο στο άρθρο 10 που αφορά στους ΟΙΚ. ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥΣ. Με τα άρθρα 31 έως και 37 του Ν.4178/2013, δημιουργείται η Τράπεζα Γης και για όσους Οικ. Συνεταιρισμούς τα καταστατικά αφορούν Συνεταιρισμούς αορίστου χρόνου και κατέχουν δασικές εκτάσεις, τις οποίες νομίμως απέκτησαν, επιχειρείται η υφαρπαγή των ιδιοκτησιών των, με το αιτιολογικό ότι το Κράτος πρέπει να κάνει ανάκτηση των δασικών εκτάσεων.
    Αν και δεν είμαι νομικός, έχω την αίσθηση ότι τα άρθρα 31 ως και 37 είναι αντισυνταγματικά και θα καταρριφθούν, αν όχι όλα, τα περισσότερα, βάζοντας έτσι σε δικαστικές περιπέτειες χιλιάδες συνιδιοκτήτες δασικών εκτάσεων, διότι από πληροφορίες που έχω, πάρα πολλοί από αυτούς θα καταφύγουν στο ΣτΕ. Όλα αυτά θα μπορούσαν να αποφευχθούν με προσθήκη δύο άρθρων στο υπό διαβούλευση Σ.Ν., που δεν θίγουν κανένα, ενώ επιλύουν βασικά προβλήματα, που οπωσδήποτε θα προκύψουν από τα άρθρα 31 έως και 37 του Ν. 4178/2013:
    «ΑΡΘΡΟ 1ο: Οι Οικ. Συνεταιρισμοί αορίστου χρόνου που κατέχουν νομίμως δασικές εκτάσεις, θα μπορούν εφόσον το επιθυμούν να μην υπαχθούν στις διατάξεις του Ν. 4178/2013, άρθρα 31 έως και 37, αλλά να παραμείνουν στις ιδιοκτησίες τους. Προκειμένου να οικοδομήσουν, αυτό να γίνεται με τη δημιουργία ΠΕΡΠΟ, όπως επιτάσσει το ΣτΕ, σε εκτάσεις μη δασικές, εντός της ιδιοκτησίας τους, κατά ποσοστό μέχρι 8% ή και σε όμορες ιδιοκτησίες και υπό την προϋπόθεση ότι το υπόλοιπο 92% της δασικής εκτάσεώς τους, με ευθύνη του Συνεταιρισμού θα διατηρείται στη φυσική του κατάσταση, σαν ακάλυπτος χώρος της ζώνης ΠΕΡΠΟ, επιτρεπόμενης μόνο της δημιουργίας πεζόδρομων και περιπτέρων αναψυχής. Εφόσον η μη δασική έκταση είναι μεγαλύτερη του 8%, να μπορούν να δημιουργούνται χρήσεις βοηθητικές των ζωνών ΠΕΡΠΟ, όπως Αθλητικές εγκαταστάσεις, γεωργικές καλλιέργειες, εγκαταστάσεις για άντληση ενέργειας από Α.Π.Ε., εγκαταστάσεις αφαλάτωσης εφόσον οι εκτάσεις ευρίσκονται πλησίον της θάλασσας, καθώς και άλλες χρήσεις, που θα ενισχύουν την πανίδα και τη χλωρίδα των περιοχών αυτών.
    ΑΡΘΡΟ 2ο: Ειδικώς σε Οικ. Συνεταιρισμούς που οι εκτάσεις τους είναι παραθαλάσσιες, το Δημόσιο θα μπορεί να τους παραχωρεί θαλάσσιο χώρο, ανάλογο του 8% της εκτάσεώς τους, στον οποίο ο Οικ. Συνεταιρισμός θα μπορεί με οργανωμένη δόμηση να κατασκευάζει κατοικίες σε φορείς θεμελιωμένους στον βυθό ή σαν επιπλέουσες αγκυρωμένες κατασκευές από beton armé ή από άλλα υλικά τεχνολογιών αιχμής, υπό τις προϋποθέσεις ότι:
    (α) Δε θα μολύνουν το θαλάσσιο χώρο, όπου θα είναι τοποθετημένες, με απόβλητα κάθε είδους (οι τεχνολογίες αυτές ήδη υπάρχουν).
    (β) Εφόσον δεν υπάρχει άλλος τρόπος υδροδότησης, θα υδροδοτούνται από εγκαταστάσεις αφαλάτωσης.
    (γ) Η απαιτούμενη ενέργεια για τη λειτουργία τους θα προέρχεται κατά ποσοστό τουλάχιστον 60% από Α.Π.Ε.
    (δ) Η δασική ή παραθαλάσσια έκταση, με ευθύνη του συνεταιρισμού, θα θεωρείται ακάλυπτος χώρος των θαλασσίων εγκαταστάσεων, και με υποχρέωση του συνεταιρισμού να τον διατηρεί στο φυσικό του περιβάλλον, όσον αφορά στην πανίδα και χλωρίδα, επιτρεπόμενης της δημιουργίας μόνον πεζόδρομων και περιπτέρων αναψυχής. Τυχόν ακάλυπτοι (μη δασικοί) χώροι μέσα στην όλη έκταση του Οικ. Συνεταιρισμού θα μπορούν να χρησιμοποιούνται για άλλες χρήσεις, όπως αθλητικές εγκαταστάσεις, εγκαταστάσεις για παραγωγή ενέργειας από Α.Π.Ε. και άλλες χρήσεις που θα καθορίζει η πολεοδομική μελέτη και πάντοτε μέσα στα πλαίσια του θεμιτού».
    Νομίζω ότι με τα δύο αυτά άρθρα θα επιλυθούν πολλά προβλήματα των Οικ. Συνεταιρισμών, θα διατηρηθούν τα δάση και οι δασικές εκτάσεις κατά τρόπο ανέξοδο για το Ελληνικό Δημόσιο, χιλιάδες συνιδιοκτήτες θα δουν τα όνειρά τους να υλοποιούνται και αυτά όλα θα είναι σύμφωνα με τις αποφάσεις και τον τρόπο σκέψης του ΣτΕ.

  • 13 Φεβρουαρίου 2014, 00:15 | ΑΜΑΛΙΑ ΚΟΥΔΟΥΝΗ

    Πως θεωρείται εγκαταλειμένος ένας οικισμός που έχει κατοίκους? Γιατί δεν συσχετίζεται η ορολογία με το Π.Δ των μικρών οικισμών? Γιατί ένα ακόμα σχέδιο (νέο αρκτικόλεξο ΕΣΠΕΡΑΑ)? Δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί , με συμπληρώσεις, το υφιστάμενο Σχέδιο Γενικών Κατευθύνσεων του άρθρου 24 του Ν.2508/1997, (που έχει ήδη εφαρμοστεί, διατηρείται στο άρθρο 20 του ν/σχ, έχει ήδη εγκεκριμένες προδιαγραφές κλπ)? Πως είναι δυνατό να καθορίζεται το μέγεθος του νέου οικισμού σε αντιστοίχηση με τον πληθυσμό του μικρού (και όχι εγκαταλειμένου) οικισμού και όχι με την επιφάνεια που καταλαμβάνουν τα όριά του? Ποιά η επιστημονική πολεοδομική τεκμηρίωση αυτής της αντιστοίχησης , όπως και των κριτηρίων των αποστάσεων , που όμως θα «εξασφαλίζουν τη φυσική και λειτουργική συνέχεια με τους υπάρχοντες οικισμούς» Κατά την άποψή μου τα τιθέμενα κριτήρια των συγκεκριμένων χλμ αποστάσεων, εξ ορισμού δεν εξασφαλίζουν αυτή τη λειτουργική (πολύ περισσότερο τη φυσική) συνέχεια. Βέβαια δεν είναι πάντα επιθυμητό για λόγους χωροταξικού/ πολεοδομικού σχεδιασμού να υπάρχει αυτή η άμεση συνέχεια. Δυστυχώς όμως τόσο στο άρθρο 10 όσο και στο επόμενο επιχείται να υποκατασταθούν η επιστημονική μεθοδολογία και οι διαδικασίες του σχεδιασμού , που ανάλογα με τις ποικίλες πραγματικές συνθήκες κάθε περιοχής καταλήγει(ο σχεδιασμός) αιτιολογημένα σε διαφορετικές προτάσεις, με ενιαίες γενικές διατάξεις που μάλιστα δεν έχουν τύχει ιδιαίτερης επεξεργασίας και δεν πρόκειται να είναι εφαρμόσιμες.
    Έχουν υπόψη τους οι συντάκτες του ν/σχ ότι πολλοί μικροί οικισμοί έχουν οριοθετηθεί σε επιφάνειες ιδιαίτερα μεγάλες σε σχέση με τον πληθυσμό τους? και ότι «εν δυνάμει» μπορούν να «χωρέσουν» πληθυσμό που αντιστοιχεί σε μεσαίο ή ακόμα και μεγάλο οικισμό? Μπορεί η «ιδέα» για συγκέντρωση με ανταλλαγές εκτάσεων Ο.Σ, πλησίον μικρών ή φθινόντων οικισμών να είναι καλή, αλλά οι διατάξεις δεν είναι «ώριμες» και ολοκληρωμένες, καθώς για να λυθεί ένα μεγάλο όντως πρόβλημα των παληών κυρίως Ο.Σ, ανοίγονται και συσχετίζονται δύο άλλα μεγάλα προβλήματα (το ένα των διευρυμένων οριων των οικισμών και το άλλο της «ανάλωσης» δημόσιων χορτολιβαδικών/ δασικών εκτάσεων).
    Πως θα αιτιολογηθεί ως «περιβαλλοντική αναβάθμιση» η περίπτωση που π.χ εντός των διευρυμένων ορίων ενός «εγκαταλειμένου» οικισμού χωρούν όχι οι πραγματικοί 50κατ. αλλά 500 κατ. και στο πλαίσιο των προτεινόμενων διατάξεων θα προταθεί η δημιουργία και ενός νέου οικισμού 100 στρ. με πληθυσμό περίπου 650 κατ. και μάλιστα με τη διάθεση χορτολιβαδικής δημόσιας έκτασης.
    Έχω την εντύπωση ότι με τις προτεινόμενες διατάξεις ανοίγονται μεγαλύτερα προβλήματα από αυτά που σήμερα χρειάζονται αντιμετώπιση.

  • 11 Φεβρουαρίου 2014, 12:18 | ΟΙΚΟΠΕΔΟΦΑΓΟΣ

    Οικοπεδοφάγοι όλου του κόσμου ενωθείτε.

  • 9 Φεβρουαρίου 2014, 00:40 | Μαρία Φραντζή

    Αν υποτεθεί ότι το άρθρο 10 στοχεύει στην «αναζωογόνηση και ποιοτική αναβάθμιση» των εγκαταλελειμένων οικισμών, οι προδιαγραφές των μελετών των κατά περίπτωση αιτούμενων ζωνών – υποδοχέων οικοδομικών συνεταιρισμών δεν μπορούν να είναι οι ίδιες με τις λοιπές περιπτώσεις του Α’ κεφαλαίου του παρόντος σχεδίου νόμου.
    Ο σχεδιασμός τους οφείλει:
    1)να συνάδει με το εκάστοτε υπερκείμενο επίπεδο σχεδιασμού και προγραμματισμού (ελλείψει ΓΠΣ, ΣΧΟΟΑΠ),
    2)να εμπεριέχει τον εκάστοτε εγκαταλελειμμένο οικισμό αναφοράς
    3)να τεκμηριώνει τη φυσική και λειτουργική συνέχεια ή αυτοτέλεια των δύο οικισμών
    Προτείνεται συνολική επαναδιατύπωση των αναφερομένων στις παρ. 3,4 και 5 του άρθρου 10 απαιτήσεων για τον καθορισμό των εκτάσεων των ζωνών – υποδοχέων οικοδομικών συνεταιρισμών με βάση τα παραπάνω και σε συνδυασμό με τα αναφερόμενα στο άρθρο 13, η εξασφάλιση όλων των προϋποθέσεων δημοσιοποίησης, που έχουν αναφερθεί σε αντίστοιχο σχόλιο στο άρθρο 9 και των βαθμών ελευθερίας στο σχεδιασμό, που αναφέρονται σε σχόλιό μου στο άρθρο 4 παρ. 6.

  • 2 Φεβρουαρίου 2014, 17:43 | Γιάννης Γκούμας

    Ορθά θα δημιουργηθεί πρόβλημα στους υφιστάμενους οικισμούς από τους ανταγωνιστές τους, και για αυτό θα πρέπει να επιταχυνθεί η συζήτηση – μελέτη, πώς οι παλιοί οικισμοί θα διατηρήσουν την αρχιτεκτονική τους, συνδιάζοντάς την με σύγχρονες ανέσεις. Αυτοί οι οικισμοί θα χρειαστούν κίνητρα οικονομικά για να το επιτύχουν αυτό όμως καθώς το κόστος θα είναι αυξημένο, γιατί συνδιάζουν ποιότητα διαβίωσης με μορφολογική ποιότητα.

  • 1 Φεβρουαρίου 2014, 12:05 | ΜΠΕΖΑΝΤΕ Χριστίνα

    Αρθ.10 Η συνολική αιτιολόγηση θέσπισης των προβλέψεων αυτού του άρθρου είναι, κατά τη γνώση και την εμπειρία μου, πλήρως προσχηματική και εν επιγνώσει ψευδεπίγραφη. Ο υποτιθέμενος στόχος αναβίωσης και τόνωσης των εγκαταλελειμένων οικισμών ΔΕΝ υπηρετείται από τη δημιουργία ενός σύγχρονου «Ανταγωνιστή» σε ελάχιστη απόσταση.
    Επειδή προφανώς πρόκειται για πολιτική επιλογή, με στόχο τη διευκόλυνση δημιουργίας ιδιωτικών οικισμών «Επενδυτών» κάθε είδους, δεν θα το σχολιάσω περαιτέρω επί της αρχής, διότι έχω (δυστυχώς) την πεποίθηση ότι δεν θα αλλάξει.
    Θα περιοριστώ μόνο να υπογραμμίσω ότι οι παράγραφοι 4γ & 5δ: «Εξασφαλίζεται η φυσική και λειτουργική τους συνέχεια με τους υπό υπάρχοντες οικισμούς» είναι απολύτως ασαφείς ως διατύπωση και απαράδεκτες επί της ουσίας, ιδιαίτερα όσον αφορά υπάρχοντες Παραδοσιακούς Οικισμούς, όπου ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ επιβάλλεται η διατήρηση της φυσικής και λειτουργικής αυτοτέλειας.
    ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ των παρ. 4γ & 5δ ως εξής:
    «Εξασφαλίζεται η άμεση πρόσβαση, οδική ή άλλη αναλόγως του φυσικού αναγλύφου, προς τους υπάρχοντες οικισμούς, των οποίων πάντως διαφυλάσσεται η φυσική και λειτουργική αυτοτέλεια.»

Σχόλια