Αρχική Δίκαιη ΔίκηΆρθρο 09: Διαδικασία στα Πολυμελή Πρωτοδικεία

Άρθρο 09: Διαδικασία στα Πολυμελή Πρωτοδικεία

2. Η παράγραφος 5 του άρθρου 270 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας αντικαθίσταται ως εξής:
«5. Οι υποθέσεις εκφωνούνται με τη σειρά τους από το πινάκιο και συζητούνται αμέσως αυτές για τις οποίες δεν θα διεξαχθεί εμμάρτυρη απόδειξη. Αν πρόκειται να εξεταστούν μάρτυρες η συζήτηση μπορεί να διακόπτεται για την αμέσως επόμενη δικάσιμο της ίδιας σύνθεσης, κατά την οποία και ολοκληρώνεται η συζήτηση, αφού προηγηθεί η εξέταση των μαρτύρων. Οι μάρτυρες εξετάζονται ξεχωριστά για κάθε υπόθεση ενώπιον του ορισμένου από τον πρόεδρο εισηγητή δικαστή, ο οποίος και κηρύσσει το τέλος της συζήτησης αμέσως μετά την ολοκλήρωση της εξέτασης των μαρτύρων. Ο ακριβής τόπος και χρόνος διεξαγωγής των εμμάρτυρων αποδείξεων καθορίζεται κατά την αρχική δικάσιμο αμέσως μετά την εκφώνηση και τη διακοπή της συζήτησης με ανακοίνωση του προέδρου, η οποία καταχωρίζεται στα πρακτικά και επέχει θέση κλήτευσης όλων των διαδίκων και εκείνων που δεν παρίστανται. Ο εισηγητής αποφασίζει για όλα τα σχετικά με την απόδειξη διαδικαστικά ζητήματα.»

Σχόλια
  • 26 Δεκεμβρίου 2011, 22:15 | Σ.Μ.

    Στο Πρωτοδικείο Αθηνών δικάζουν κάθε Πέμπτη στο Ενοχικό τμήμα οκτώ (8) συνθέσεις Πολυμελούς Πρωτοδικείου. Αν η κάθε σύνθεση αποτελείται από τρεις (3) δικαστές – εισηγητές (εκτός του Προέδρου) και ο εισηγητής της καθεμίας υπόθεσης πρέπει πλέον να δικάζει σε ξεχωριστή αίθουσα με διαφορετικό γραμματέα, απαιτούνται κάθε Πέμπτη είκοσι τέσσερις (24) διαθέσιμες αίθουσες και είκοσι τέσσερις (24) γραμματείς! Έχουν υπόψη τους οι συντάκτες του νομοσχεδίου αν είναι εφικτό κάτι τέτοιο από άποψη υλικοτεχνικής υποδομής και ανθρώπινου δυναμικού;

  • 26 Δεκεμβρίου 2011, 22:09 | Αντώνης Μπιλίσης

    ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

    ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗ
    Μόνο στο ακροατήριο η απόφαση για τη διενέργεια πραγματογνωμοσύνης ή επίδειξης εγγράφων. Κατάργηση της μετ’ απόδειξη συζήτησης.

    Το αν χρειάζεται ή όχι να γίνει πραγματογνωμοσύνη είναι διακριτό κατά το χρόνο της συζήτησης, ιδιαίτερα στο Πολυμελές Πρωτοδικείο, διότι εκεί ο εισηγητής έχει δει προηγουμένως τις προτάσεις και τα αποδεικτικά μέσα των διαδίκων. Άρα δεν υπάρχει κανένας λόγος χρονοτριβής και η σχετική απόφαση πρέπει να εκδίδεται μόνο στο ακροατήριο με απλή δήλωση του προέδρου του που καταγράφεται στα πρακτικά. [Στο μονομελές πρωτοδικείο η σχετική απόφαση μπορεί να εκδίδεται μέχρι την 30η ημέρα μετά τη συζήτηση]. Επίσης μετά την παράδοσή της από τον πραγματογνώμονα, δεν υπάρχει λόγος να ορίζεται μετ’ απόδειξη συζήτηση. Κλείνει ο φάκελος της υπόθεσης και θα πρέπει να εκδίδει απόφαση ο δικαστής ή η σύνθεση που δίκασε την υπόθεση. Αρκεί να θεσμοθετηθεί ότι εντός 20-30 ημερών από την γνωστοποίηση της παράδοσή της οι διάδικοι δικαιούνται να καταθέσουν προσθήκη στις προτάσεις τους που να περιλαμβάνει σχολιασμό της πραγματογνωμοσύνης. Είναι παράλογο και ιδιαίτερα χρονοβόρο να επιλαμβάνεται άλλη σύνθεση. Η μετάθεση του δικαστή που δίκασε ή συμμετείχε στη σύνθεση δεν αποτελεί επιχείρημα υπέρ της μετ’ απόδειξη συζήτησης, διότι εκτός από τις άλλες μορφές επικοινωνίας υπάρχει και η δυνατότητα της τηλεδιάσκεψης μέσω των Η/Υ. Το ίδιο συμβαίνει και με την προαγωγή του δικαστή οποίος είναι υποχρεωμένος να περαιώσει της υποθέσεις που ανέλαβε προ της προαγωγής του. [Εξαίρεση ίσως αποτελεί η συνταξιοδότηση του δικαστή ]. Στο ακροατήριο πρέπει να εκκαθαρίζεται με πρωτοβουλία του δικαστή και η παραδοχή ή όχι του αιτήματος για επίδειξη εγγράφων, διότι σήμερα ο πράγματι πολύ χρήσιμος για την απόδειξη θεσμός έχει καταστεί ανενεργός, ιδίως λόγω των υπερβολικών απαιτήσεων της νομολογίας γαι το ορισμένο του αιτήματος.

  • 26 Δεκεμβρίου 2011, 18:29 | L.M.

    Εφόσον η βούληση του νομοθέτη είναι η επιτάχυνση και συγχρόνως η ουσιαστική ενασχόληση με την υπόθεση μόνον από τον Εισηγητή (όπως διαφαίνεται από την προτεινόμενη τροποποίηση) γιατί δεν προχωρεί ακόμη περισσότερο στην κατάργηση του Πολυμελούς και την εκδίκαση των υποθέσεων σε πρώτο βαθμό μόνον από μονομελή; Με αυτόν τον τρόπο και θα εξοικονομήσει δικαστές και θα επιταχύνει τη διαδικασία έκδοσης των αποφάσεων, δεδομένου ότι δεν θα απαιτείται προχρέωση, χρέωση και διάσκεψη. Πως κρίνεται ικανός από το νομοθέτη ο ένας δικαστής να κρίνει α) υποθέσεις ειδικών διαδικασιών ανεξαρτήτως ποσού και πολυπλοκότητας και β) ήδη σε δεύτερο βαθμό υποθέσεις παντός αντικειμένου υλικής αρμοδιότητας ειρηνοδικείου (ως μονομελές εφετείο);

  • 26 Δεκεμβρίου 2011, 13:53 | ΜΑΡΙΝΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ

    Το θέμα που θέτω δεν αφορά άρθρα της πολιτικής δικονομίας που πρόκειται να τροποποιηθούν αλλά πιστεύω ότι είναι καθοριστικό για την ταχεια και ουσιαστική απονομή της δικαιοσύνης και κακώς δεν λαμβανεται καμία πρόνοια γιαυτό. Η πολιτική δικονομία υποτίθεται ότι έχει σαν σκοπό να διευκολύνει την απονομή της δικαιοσύνης και να επιταχύνει την διαδικασία απόδοσης αυτής. Αντί αυτού όμως έχει καταστεί βραχνάς, για την ουσιαστική απονομή της δικαιοσύνης και μια από τις βασικές αιτίες, οι οποίες συντελούν στην καθυστέρηση της δικαστικής εκκαθάρισης των υποθέσεων και στην αποτροπή της ενασχόλησης με την ουσία αυτών .
    Ώρες, μέρες, χρόνια, χάνονται από την ζωή των ανθρώπων με την ενασχόληση με τον τύπο και όχι με την ουσία, με το άγχος της μη άσκησης εγκύρου δικογράφου, γιατί στο Ελληνικό δίκαιο, στην θεωρία αλλά και στη Νομολογία κυριαρχεί ένας στείρος νομικισμός. Έννοιες όπως απαράδεκτη αγωγή, αόριστη αγωγή, αποτελούν για τον ασχολούμενο με την άσκηση της Δικηγορίας πηγή άγχους, για πράγματα άνευ ουδεμίας σημασίας. Μετά από μερικά χρόνια άσκησης του επαγγέλματος του Δικηγόρου κατανοεί κανείς ότι η πολιτική Δικονομία μοιάζει περισσότερο με στρατιωτικό καψόνι παρά με τομέα επιστήμης.
    Έτσι συχνά παρατηρείται το φαινόμενο, μια υπόθεση να έχει περατωθεί σε πρώτο βαθμό μετά από πάροδο 3- 4 ετών, να έχει περατωθεί και από τον δεύτερο βαθμό μετά από πάροδο άλλων 3-4 ετών και να έχει φτάσει στον Άρειο Πάγο, ο οποίος, ύστερα από δικαστικό αγώνα 6-8 κρίνει ότι το δικόγραφο είναι αόριστο και απορρίπτει την αγωγή.
    Βέβαια συνηθέστερο είναι το φαινόμενο, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο αφού μάλιστα έχει αναλώσει κάμποσο χρόνο για την εξέταση των μαρτύρων ή την διεξαγωγή πραγματογνωμοσύνης, να διαπιστώνει ότι η αγωγή είναι αόριστη ή απαράδεκτη και να την απορρίπτει. Ο πολίτης που ζήτησε το δίκιο του πληροφορείται ύστερα από δαπάνες, χρόνο και ταλαιπωρία, δική του και των μαρτύρων του, ότι ή υπόθεσή του έμεινε στον προθάλαμο της δικαιοσύνης, ότι το αίτημά του και τα επιχειρήματά του δεν εξετάσθηκαν γιατί το Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι δεν ήταν σωστά γραμμένο το δικόγραφο ή έλειπε κάποια από τις προϋποθέσεις που έχει θεσπίσει ο νόμος με ποινή απαραδέκτου.
    Δεν σχολιάζω ότι συχνά είναι η άνω απόρριψη είναι η εύκολη λύση αφού ο Δικαστής πιστώνεται με μια εκδοθείσα απόφαση δίχως να πολυζαλιστεί να αποδώσει πραγματικά το Δίκαιο.
    Η υπόθεση αν ο καημένος ο διάδικος δεν έχει απελπιστεί ή εξουθενωθεί οικονομικά, θα επανέλθει για συζήτηση στο δικαστήριο και θα προστεθεί στον αριθμό των εκκρεμών υποθέσεων, επιβάλλοντας στους παράγοντες της δίκης να ασχοληθούν δεύτερη φορά (μερικές φορές και τρίτη και τέταρτη κ.λ.π) με την ίδια υπόθεση.
    Με εντυπωσιάζει που ενώ τροποποιείται για πολλοστή φορά η Πολιτική Δικονομία δεν τίθεται και πάλι το ζήτημα αυτό.
    Ύστερα από τις άνω γενικές σκέψεις θα ήθελα να προτείνω για συζήτηση και διάλογο ορισμένες τροποποιήσεις του Κ.ΠολΔ. που πιστεύω ότι θα συμβάλουν στο στόχο τα σύντομης και απλής απονομής της δικαιοσύνης .
    Πιστεύω λοιπόν ότι σε κάθε Δίκη, θα πρέπει να υπάρχει ένα στάδιο προδικασίας κατά το οποίο το δικόγραφο θα εξετάζεται από τον δικαστή και από τον εναγόμενο και θα ελέγχεται για το παραδεκτό αυτού και για το ορισμένο του περιεχομένου του.
    Η παραδοχή ότι ένα δικόγραφο έχει στοιχεία απαραδέκτου δεν θα καθιστά εξ αρχής αυτό απορριπτέο ως απαράδεκτο αλλά θα παρέχεται σύντομη προθεσμία διόρθωσης των σφαλμάτων και συμπλήρωσης των ελλείψεων έτσι ώστε να καθίσταται παραδεκτό.
    Επίσης το ίδιο θα συμβαίνει και με την αοριστία. Το ορισμένο ή μη του δικογράφου θα εξετάζεται σε στάδιο προδικασίας ήτοι εντός κάποιας προθεσμίας πριν την συζήτηση της υποθέσεως.
    Ο εναγόμενος και στις δύο περιπτώσεις θα έχει την ευχέρεια εντός τασσομένης προθεσμίας πριν την Δίκη να τοποθετείται με σημείωμα επί του ζητήματος της αοριστίας και του παραδεκτού. Αν δεν προβάλει κανένα ισχυρισμό περί αοριστίας και απαραδέκτου στο στάδιο αυτό δεν δύναται να τον προβάλει ούτε στο μέλλον.
    Ο Δικαστής εν συνεχεία αφού θα έχει και την γνώμη του εναγόμενου θα αποφαίνεται για το ορισμένο και παραδεκτό του δικογράφου με απόφασή του την οποία θα επικολλά στο τέλος του δικογράφου και έτσι πλέον η υπόθεση θα είναι ώριμη για να κριθεί στην ουσία της.
    Στην περίπτωση που ο εναγόμενος δεν έχει υποβάλει ένσταση αοριστίας ή απαραδέκτου και ο Δικαστής διαπιστώνει ότι το δικόγραφο είναι επαρκώς ορισμένο και παραδεκτό η απόφαση αυτή είναι αμετάκλητη.
    Αν ο Δικαστής αποφανθεί ότι το δικόγραφο έχει αοριστία ή είναι απαράδεκτο θα πρέπει να ζητά εντός σύντομης προθεσμίας την συμπλήρωση αυτού με τις αναγκαίες διευκρινίσεις ή την εκτέλεση ελλειπουσών διαδικαστικών πράξεων. Αν ο εναγόμενος συμμορφωθεί με τα ζητούμενα, γεγονός το οποίο θα κρίνει ο Δικαστής, τότε και πάλι δεν υπάρχει περιθώριο για προσβολή της αποφάσεως αυτής με ένδικο μέσον.
    Σε περίπτωση που ο ενάγων διαφωνεί με την απόφαση του Δικαστή και δεν αποδέχεται ότι η αγωγή του πάσχει από αοριστία τότε μόνο θα απορρίπτεται η αγωγή αλλά και ο ενάγων θα έχει το δικαίωμα των ενδίκων μέσων .
    Η κατάθεση των προτάσεων πριν την δίκη ακόμα και στις ειδικές διαδικασίες είναι κάτι θετικό, για την σωστή προετοιμασία της δίκης και για τον μη αιφνιδιασμό του εναγόμενου. Η τάση που πρέπει να επικρατήσει είναι ακριβώς στην κατεύθυνση αυτή, ότι δηλ η υπόθεση θα πρέπει κατά την συζήτηση να είναι κατά το δυνατόν ώριμη, για έκδοση αποφάσεως. Επομένως θα πρέπει να δίνεται βάρος στην προδικασία και στην προετοιμασία των υποθέσεων, από όλους τους παράγοντες της δίκης, έτσι ώστε αυτές, να φτάνουν για συζήτηση με επαρκή μελέτη από όλους, με ξεκαθάρισμα των τυπικών από τα ουσιαστικά ζητήματα και με αποκλεισμό του αιφνιδιασμού του εναγομένου.
    ΓΑΡΓΑΛΙΑΝΟΙ 21-12-2011
    ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΜΑΡΙΝΗ
    ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑΣ

  • 26 Δεκεμβρίου 2011, 12:49 | Λεωνίδας Χατζησταύρου Εφέτης

    Η πρόταση για διεξαγωγή των μαρτυρικών αποδείξεων μόνο ενώπιον του εισηγητή είναι ατυχής.Πράγματι,χωρίς να γίνεται κάποια ουσιαστική εξοικονόμηση δυνάμεων(απλώς οι δύο άλλοι δικαστές δεν παρευρίσκονται κατά τη διεξαγωγή),χάνεται το πολύ σημαντικό πλεονέκτημα της άμεσης εξέτασης και εκτίμησης της αξιοπιστίας των μαρτύρων ή και των διαδίκων από ολόκληρη τη σύνθεση.Συχνά μάλιστα, μετά τη συζήτηση,όλα τα μέλη της σύνθεσης εκφράζουμε κοινή άποψη για την ειλικρίνεια ή ανειλικρίνεια των καταθέσεων ορισμένων μαρτύρων ή διαδίκων.Άλλωστε,δεν πρέπει να λησμονείται ότι, εφόσον υιοθετηθεί το προτεινόμενο σύστημα,τουλάχιστον ο πρόεδρος πρέπει να μελετά πλήρως τις μαρτυρικές καταθέσεις,που συχνά είναι πολυσέλιδες,πράγμα που βέβαια απαιτεί σημαντικό χρόνο.Νομίζω ότι απλώς θα έπρεπε,εφόσον δεν επαρκεί ο χρόνος για τη διεξαγωγή των μαρτυρικών καταθέσεων ενώπιον ολόκληρης της συνθέσεως,να καταστεί υποχρεωτική η διακοπή της συνεδριάσεως του δικαστηρίου σε άλλη ημέρα και σε εμβόλιμη δικάσιμο.

  • 24 Δεκεμβρίου 2011, 14:02 | ΝΑΤΑΛΙΑ ΧΡ. ΓΡΕΒΙΑ, ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΑΡΤΑΣ

    Η ισχύουσα διαδικασία ενώπιον του Πολυμελών Πρωτοδικείων δε προκάλεσε προβλήματα. Άλλωστε με τη μεταφορά των γαμικών διαφορών στα Μονομελή Πρωτοδικεία, επιτυγχάνεται η αποσυμφόρηση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου και παραμένουν για εκδίκαση σοβαρότερες υποθέσεις.
    Η χωριστή εξέταση των μαρτύρων ενώπιον εισηγητή και μάλιστα σε διακοπείσα συνεδρίαση, θα αναγκάσει δικαστές, δικηγόρους και μάρτυρες να παρίστανται και δεύτερη μέρα στο ακροατήριο, την ίδια στιγμή που μπορεί να έχουν κώλυμα διότι θα δικάζουν σε άλλα δικαστήρια.
    Κατά δεύτερο λόγο, η εξέταση μαρτύρων, ενώπιον όλων των μελών του Δικαστηρίου, δίνει τη δυνατότητα για πληρέστερη και ουσιαστικότερη διακρίβωση των πραγματικών περιστατικών.

  • 23 Δεκεμβρίου 2011, 22:24 | Γιαννακός Ιωάννης

    Για άλλη μια φορά ένα νομοσχέδιο χωρίς τεχνοκρατική θεώρηση των πραγμάτων. Αν δεν υποστηριχθεί η όποια προσπάθεια με νέα οπτική και νέα εργαλεία είναι καταδικασμένη σε αποτυχία.
    π.χ.
    – ηλεκτρονική καταγραφή και ομαδοποίση υποθέσεων, απαιτήσεων κάθε ομάδας ανα διαδικασία, ομαδική αντιμετώπιση υποθέσεων
    – γραμματειακή υποστήριξη , προεργασία φακέλου από νομικούς , διευκόλυνση του έργου του δικαστή , με κύρια απασχόληση του την έκδοση απόφασης και όχι με διαδικασίες πριν και μετά την απόφαση. Προσλήφθηκαν χιλιάδες ασκούμενοι δικηγόροι που απλά ‘κτυπούν σφραγίδες’
    – το Υπ.Οικ/κων διαθέτει ΚΕΠΥΟ, κονδύλια κ.λπ. , το Υπ.Δικ/νης τι διαθέτει ?
    – ….

    Γιαννακός Ιωάννης
    Γραμματέας στο Τμήμα Πιστ/κών Πρωτοδικείου θεσσαλονίκης
    π.Προιστάμενος Τμήματος Μηχαοργάνωσης Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης

  • 23 Δεκεμβρίου 2011, 21:52 | ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ

    Ενστάσεις:
    – Άσκοπη ταλαιπωρία των διαδίκων και κυρίως των μαρτύρων.
    – Δίκες συναλλαγής πίσω από κλειστές πόρτες. Στοχοποίηση του εισηγητή δικαστή.
    – Δίκες παρωδία προς όφελος των ισχυρών και εις βάρος του μέσου πολίτη.
    Φωτογραφική διάταξη υπέρ Τραπεζών,Εταιρειών,Βιομηχάνων.
    – Οι δίκες θα πρέπει να γίνονται υποχρεωτικά εκεί που υπάρχει το μηχάνημα μαγνητοφώνησης, το οποίο είναι 1 σε κάθε επαρχιακό πρωτοδικείο. Συνωστισμός εισηγητών, διαμαρτυρίες δικηγόρων, παράπονα διαδίκων για το ποιος θα δικάσει πρώτος τις υποθέσεις του.
    –
    Πρόβλεψη:
    – Ανεδαφική και ανεφάρμοστη πρόταση. Άσκοπη ταλαιπωρία όλων των εμπλεκομένων στη δίκη.
    Πρόταση:
    – Διατήρηση του ισχύοντος καθεστώτος

  • 22 Δεκεμβρίου 2011, 21:36 | ΑΡΙΣΤΕΊΔΗΣ ΜΩΡΑΪΤΗΣ

    Άν ψηφιστεί η διάταξη αυτή δεν υπάρχει λόγος να διατηρηθεί το Πόλυμελές. Ας καταργηθεί γενικώς.

  • 22 Δεκεμβρίου 2011, 20:33 | Ιωάννης Πίκουλας

    Η διάταξη προϋποθέτει υλικοτεχνική υποδομή που δεν υπάρχει. Απηχεί και αυτή την νοοτροπία όλων των κυβερνήσεων και Υπουργών Δικαιοσύνης των τελευταίων 44 τουλάχιστον ετών (από της θεσπίσεως της λεγομένης «μεσαίας δικονομίας» ή «Ραμόνας» με τον Α.Ν. 44/1967) ότι με κάποιες οιονεί ταχυδακτειλουργικές αλλαγές της δικονομίας θα λυθούν ως δια μαγείας όλα τα προβλήματα! (Αλήθεια, δεν λύθηκαν όλα τα προβλήματα με τον πρόσφατο Ν. 3994/2011;) Θεωρώ βέβαιο ότι η διάταξη, αν ψηφισθεί, θα δημιουργήσει περισσότερο χάος και πολύ σύντομα θα τροποποιηθεί ριζικά στην επόμενη τροποποίηση διατάξεων του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, η οποία λογικώς, κατά τα ειωθότα, δεν θα βραδύνει.

  • 22 Δεκεμβρίου 2011, 09:39 | Αντώνης Μπιλίσης

    ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΤΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
    Ορθή η προεκφώνηση η οποία άλλωστε γίνεται και σήμερα. Εντελώς εσφαλμένη η εξέταση των μαρτύρων από τον εισηγητή. Το ισχύον σύστημα εξέτασης των μαρτύρων από την τριμελή σύνθεση είναι το ορθό, διότι εξετάζονται στο Πολυμελές πολύ σοβαρές υποθέσεις και είναι απαραίτητη η ευθεία ενημέρωση όλων των μελών του δικαστηρίου και κυρίως του προέδρου ο οποίος διαθέτει το εχέγγυο της εμπειρίας. Αρκεί για τη βελτίωση του συστήματος. — α) Να δεσμεύονται δύο ημέρες ανά δικάσιμο, ώστε να τελειώνουν τα πινάκια, αφού η Αθήνα έχει σοβαρό πρόβλημα (το οποίο πάντως δεν υπάρχει στην Θεσσαλονίκη ούτε στην επαρχία),
    — β) Ν’ αναγράφει η γραμματεία στην έκθεση κατάθεσης την ημερομηνία προκατάθεσης των προτάσεων ώστε να μην γίνονται λάθη στην επιμέτρηση της προθεσμίας, πράγμα που επιτυγχάνεται εύκολα με τη χρήση απλού προγράμματος Η/Υ και
    — γ) Να επιμηκυνθεί η προθεσμία της 1ης προσθήκης με αύξηση της προκατάθεσης των προτάσεων στις 30 ημέρες, διότι σήμερα, λόγω της ελάχιστης προθεσμίας, είναι ιδιαίτερα δυσχερής η αντίκρουση που αποτελεί κρίσιμο στοιχείο της δίκης. Η επιμήκυνση της προθεσμίας προσθήκης – αντίκρουσης πρέπει να γίνει και στο μονομελές.

  • 19 Δεκεμβρίου 2011, 12:40 | ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΟΡΚΟΒΕΛΟΣ

    ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΤΡΟΠΟΣ, ΩΣΤΕ ΤΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΟΜΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΗΔΗ ΕΡΕΥΝΗΘΕΙ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΘΕΙ ΠΡΙΝ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ, ΩΣΤΕ ΚΑΤ’ ΑΥΤΗΝ ΝΑ ΕΡΕΥΝΑΤΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΔΙΚΗΣ ΔΙΑΦΟΡΑΣ.

  • 19 Δεκεμβρίου 2011, 12:38 | Σπύρος Γεωργουλέας, Πρόεδρος Πρωτοδικών

    Μια διόρθωση στο προηγούμενο σχόλιό μου. Προδήλως αναφέρομαι σε γενναία αύξηση της καθ’ ύλην αρμοδιότητος του ΜΟΝΟΜΕΛΟΥΣ Πρωτοδικείου.

  • 19 Δεκεμβρίου 2011, 05:43 | Φαίδων

    Είναι αδύνατον με τις υπάρχουσες δομες της δικαιοσύνης σε αίθουσες και ανθρώπινο δυναμικό (δικαστές και υπάλληλοι) να μπορούν να λειτουργήσουν οι προθεσμίες των 30 ημερών, 24 ωρών, 3 μηνών οι δικαστές θα εμπλακούν σε ένα φαύλο κύκλο ημερών και προθεσμιών, θα πρέπει να κοιμούνται με το ημερολόγιο οι δε αναβολές πλέον σε ημέρες που δεν θα έχουν κωλύματα ο ένας ή ο άλλος δικαστής και πιθανόν και ο δικηγόρος ή ο διάδικος που οπωσδήποτε πρέπει να λαμβάνονται και αυτοί ως παράγοντες της δίκης υπόψη θα είναι πλέον το πιο χρονοβόρο και επίπονο κομμάτι της διαδικασίας ένα σταυρόλεξο μονο για δυνατούς λύτες

  • 18 Δεκεμβρίου 2011, 20:09 | Σπύρος Γεωργουλέας, Πρόεδρος Πρωτοδικών Αθηνών

    Δυσκολεύομαι να αντιληφθώ τη σκοπιμότητα της συγκεκριμένης διατάξεως. Κατ’ αρχάς, η ορθή δικανική κρίση διασφαλίζεται από την εξέταση των μαρτύρων ενώπιον του συνόλου των μελών του Δικαστηρίου και όχι μόνο του Εισηγητή Δικαστή, διότι κατ’ αυτόν τον τρόπο όλα τα μέλη της συνθέσεως αξιολογούν ένα σημαντικό αποδεικτικό μέσο, δηλαδή τον εξεταζόμενο μάρτυρα, και δύνανται να σχηματίσουν άποψη για την ουσία της υποθέσεως και όλες τις πτυχές της. Άλλωστε, υπό το ισχύον καθεστώς συζητήσεως, τουλάχιστον δύο από τα μέλη της συνθέσεως ( Πρόεδρος και Εισηγητής ) έχουν μελετήσει την υπόθεση, έχουν εντοπίσει τα κρίσιμα νομικά και ουσιαστικά ζητήματα αυτής και είναι για το λόγο αυτό σε θέση να κατευθύνουν την αποδεικτική διαδικασία στα πράγματι σημαντικά θέματα, «εξοικονομώντας» χρόνο της συζητήσεως στο ακροατήριο. Περαιτέρω, παρά το πράγματι υπάρχον πρόβλημα του μικρού αριθμού εκδικαζομένων υποθέσεων ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου υπό το ισχύον καθεστώς ( εντοπιζόμενο, πάντως, σε ορισμένες μόνο κατηγορίες διαφορών, αρμοδιότητος κυρίως του Τμήματος Ενοχικού Δικαίου στο Πρωτοδικείο Αθηνών και οφειλόμενο κατά βάσιν στη φύση των υποθέσεων αυτών ), δεν πρέπει να παραγνωρίζεται ότι τώρα εκδίδονται αποφάσεις πολύ ταχύτερα από τότε που ίσχυε το καθεστώς των διεξαγωγών ( έκδοση οριστικής απόφάσεως ακόμη και μετά από δεκαετία ), η δε επαναφορά του συστήματος αυτού με την προτεινομένη ρύθμιση ( και μάλιστα υπό ασφυκτικά, αν όχι εξωπραγματικά, χρονικά πλαίσια ) προσκρούει σε πλήθος πρακτικής φύσεως εμποδίων ( μικρός αριθμός δικαστών και δικαστικών γραμματέων, έλλειψη αιθουσών, περιορισμένος χρόνος του Εισηγητή Δικαστή να προβεί σε εξέταση των μαρτύρων επί πολυπλόκων ζητημάτων ). Εξάλλου, πρέπει να διευκρινισθεί τι θα ισχύσει σχετικώς με την απομαγνητοφώνηση των πρακτικών της συζητήσεως, όπως αυτή ισχύει σήμερα, διότι η διαδικασία αυτή «μεταφέρεται» πλέον ενώπιον του Εισηγητή Δικαστή. Θεωρώ ότι ένα επαρκές πλαίσιο διαδικασίας ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου πρέπει να περιλαμβάνει, ύστερα από την ορθή τροποποίηση των άρθρων 271 και 272 ΚΠολΔ από τα άρθρα 29 και 30 Ν. 3994/2011, αντιστοίχως : α ) επέκταση της δυνατότητος λήψεως και προσκομιδής ενόρκων βεβαιώσεων χωρίς ασφυκτικούς «ποσοτικούς» περιορισμούς, ώστε να είναι δυνατή η αξιοποιήση συγκεκριμένης μαρτυρίας χωρίς να είναι αναγκαία η εξέταση του μάρτυρος στο ακροατήριο, β ) αυστηρώς τηρούμενες προβλέψεις στους Κανονισμούς των Δικαστηρίων, ώστε να μην προσδιορίζονται εξωπραγματικοί αριθμοί προς εκδίκαση υποθέσεων ανά δικάσιμο και γ ) γενναία αύξηση της καθ’ ύλην αρμοδιότητος του Πολυμελούς Πρωτοδικείου, ώστε αυτό να δικάζει πράγματι σοβαρές υποθέσεις, οι οποίες απαιτούν κρίση από πλείονες του ενός δικαστές.

  • 17 Δεκεμβρίου 2011, 23:07 | Κολιντζίκης Δημήτριος

    Η ρύθμιση όχι μόνo δεν συμβάλει στην ταχύτητα απονομής της δικαιοσύνης, αλλά, απεναντίας, είναι απολύτως βέβαιο ότι θα επιφέρει το αντίθετο αποτέλεσμα, αφού είναι δεδομένη, από την πρόβλεψη της, η καθυστέρηση, με ορισμό τουλάχιστον άλλης μιας ημέρας, για εξέταση μαρτύρων ενώπιον του εισηγητή! Επιπλέον, προκαλεί σοβαρά προβλήματα σε δικαστές, υπαλλήλους και δικηγόρους, οι οποίοι θα απασχολούνται τουλάχιστον άλλη μια μέρα, χωρίς κανένα σοβαρό λόγο, σε βάρος άλλων εργασιών τους, ενώ και οι πολίτες θα επιβαρύνονται με μεγαλύτερες δικαστικές δαπάνες( έξοδα και αμοιβές δικηγόρων). Τέλος, στην πράξη, θα υπάρξουν προβλήματα και στην αναζήτηση αιθουσών για εξέταση μαρτύρων, δεδομένης της έλλειψης αιθουσών στην μεγάλη πλειοψηφία των πρωτοδικείων, με συνέπεια το άγχος, την ένταση και τις έριδες μεταξύ δικαστών, υπαλλήλων, δικηγόρων και πολιτών.
    Συνοπτικά, θεωρώ την ρύθμιση εξαιρετικά άστοχη, εισηγούμενη, προφανώς, από ανθρώπους που δεν πρέπει να έχουν σχέση με την δικαστηριακή πρακτική, ξκδ΄λιως από την πελυρά τν δικηγίορων, που βιώνουν στο μεγαλύτερο βαθμό κάθε κακή κατάσταση ή ρύθμιση.
    Η λύση, για μένα, είναι να υπαχθούν στην υλική αρμοδιότητα του μονομελούς πρωτοδικείου, όσες υποθέσεις δεν υπάγονται στην υλική αρμοδιότητα του Ειρηνοδικείου. Ενας πρωτοδίκης είναι αρκετός, αρκεί να έχει επαρκή επιστημονική κατάρτιση και τούτο είναι θέμα της Πολιτείας να το πετύχει, με συνεχή, κάθε χρόνο, υποχρεωτική παρακολούθηση ειδικών προγραμμάτων μετεκπαίδευσης( δια βίου μάθηση)..
    Θα πρέπει, πάντως, αφενός να προβλεφθεί ειδική μετεκπαίδευση των ήδη υπηρετούντων Ειρηνοδικών, αφετέρου η ένταξη των ειρηνοδικών στους διαγωνισμούς για δικαστές και εισαγγελείς, ώστε να φοιτούν και αυτοί στην σχολή δικαστών, για να βελτιώσουν το γνωστικό-επιστημονικό τους επίπεδο, το οποίο, τώρα, ιδίως για την πλειοψηφία των νεότερων, είναι πολύ χαμηλό.

  • 17 Δεκεμβρίου 2011, 11:28 | Κατερίνα

    Δεν υπάρχει καμία λογική στη διάταξη αυτή. Αν οι υποθέσεις θέλουμε να υπάγονται στην αρμοδιότητα του Πολυμελούς Πρωτοδικείου, τότε πρέπει να συμμετέχουν όλοι οι δικαστές στην εκδίκασή τους, αφού αυτό είναι το νόημα του πολυμελούς δικαστηρίου. Αν πάλι θέλουμε μονομελή σύνθεση (για λόγους ταχύτητας άραγε;), ας υπαχθούν οι υποθέσεις κατευθείαν στο Μονομελές ή στο Ειρηνοδικείο. Γιατί πρέπει να ταλαιπωρούνται όλοι (δικαστές, δικηγόροι, διάδικοι, μάρτυρες) και να προσέρχονται κι άλλη φορά στα δικαστήρια; Επιπλέον είναι γνωστό το πρόβλημα της έλλειψης αιθουσών σε όλα σχεδόν τα δικαστήρια της χώρας. Πού θα βρίσκεται χώρος για να επανέρχονται όλοι οι παράγοντες της δίκης για να γίνει η προφορική διαδικασία ενώπιον των εισηγητών Δικαστών μία άλλη ή ακόμα και την ίδια ημέρα; Και, τέλος, για πόσες ημέρες ο γραμματέας της έδρας θα πρέπει να παρίσταται στη διαδικασία μίας και μόνης δικασίμου;

  • 16 Δεκεμβρίου 2011, 20:35 | Σ.Μ.

    Πρακτικά είναι δυσχερής η εφαρμογή της διάταξης αυτής, λόγω έλλειψης προσωπικού και διαθέσιμων αιθουσών, ενώ συνεπάγεται μεγάλη αύξηση του φόρτου εργασίας του δικαστή, αφού πολλαπλασιάζονται οι ημέρες, κατά τις οποίες θα πρέπει να έρχεται στο Πρωτοδικείο προς εκδίκαση, το οποίο θα αποβαίνει σε βάρος της επεξεργασίας των εκδικασθεισών υποθέσεων κατ΄οικον. Εξάλλου, ποιο το νόημα τότε της ύπαρξης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου, αφού η διαδικασία θα γίνεται μόνο ενώπιον του εισηγητή και εκείνος θα υποβάλλει τις ερωτήσεις, ενώ τα λοιπά μέλεη της σύνθεσης θα είναι αμέτοχα…Ας καταργηθεί τότε το Πολυμελές Πρωτοδικείο και ας γίνουν όλες οι συνθέσεις μονομελείς….

  • 16 Δεκεμβρίου 2011, 20:27 | ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΛΛΗΣ

    Η επαναφορά του εισηγητή δικαστή, μόνο καθυστερήσεις μπορεί να προσφέρει (και μετατρέπει το Πολυμελές σε Μονομελές). Η επαναφορά της ομολογίας από ερημοδικία δίνει ήδη αρκετή επιτάχυνση και δυνατότητα να δικάζονται περισσότερες δίκες καθημερινά. Και, προσοχή, με το ισχύον σύστημα δυο από τους τρεις της έδρας (Πρόεδρος – εισηγητής), δικάζουν καλά διαβασμένοι. Γιατί να χάσουμε αυτό το ποιοτικό στοιχείο;

  • 15 Δεκεμβρίου 2011, 18:48 | ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΙΝΤΟΡΗΣ

    Η σκοπιμότητα της διάταξης αυτής δεν μου είναι κατανοητή ενέχει δε τον κίνδυνο της καταστρατήγησής της. Σκεφτείτε τους διαδίκους να πηγαίνουν την πρώτη φορά να δικάσουν και να φεύγουν αφού αποφασίσει τούτο ο Πρόεδρος και η σύνθεση για να ξαναπάνε μία άλλη μέρα, που ίσως τότε έχει απεργία ή στάση κλπ Διελκυνστίνδα αναβολών και καθυστερήσεων, παρόλο που η πρωτοβουλία επιγράφεται για την επιτάχυνση. Στα επαρχιακά πρωτοδικεία δεν υπάρχει τέτοια ανάγκη. Αν υπάρχει για τα μεγάλα παρόμοια ανάγκη, καλύτερα θα είναι να διακόπτεται η διαδικασία για την επόμενη ή μεθεπόμενη ημέρα για να τελειώνει κάποτε και όχι να μεταφέρεται στο μέλλον.

Σχόλια