Αρχική Δίκαιη ΔίκηΆρθρο 07:Δικαστική μεσολάβηση

Άρθρο 07:Δικαστική μεσολάβηση

Μετά το άρθρο 214 Α΄ του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας προστίθεται άρθρο 214 Β΄ του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας ως εξής:
«1. Διαφορές ιδιωτικού δικαίου μπορούν να επιλυθούν και με προσφυγή σε δικαστική μεσολάβηση. Η προσφυγή στη δικαστική μεσολάβηση, η οποία είναι προαιρετική, μπορεί να γίνει πριν από την άσκηση της αγωγής ή και κατά τη διάρκεια της εκκρεμοδικίας.
2. Σε κάθε πρωτοδικείο ορίζονται, για ένα έτος με δυνατότητα ανανέωσης για δύο ακόμη έτη, ένας ή περισσότεροι από τους υπηρετούντες προέδρους πρωτοδικών ή τους αρχαιότερους πρωτοδίκες, ως μεσολαβητές μερικής ή πλήρους απασχόλησης.
3. Η δικαστική μεσολάβηση περιλαμβάνει ξεχωριστές και κοινές ακροάσεις και συζητήσεις των μερών και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους με το μεσολαβητή δικαστή, ο οποίος και μπορεί να απευθύνει στα μέρη μη δεσμευτικές προτάσεις επίλυσης της διαφοράς. Κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί, μετά ή δια πληρεξουσίου δικηγόρου, να προσφεύγει στον κατά τόπο αρμόδιο δικαστή μεσολαβητή υποβάλλοντας γραπτώς το αίτημά του.
4. Το δικαστήριο στο οποίο είναι εκκρεμής η υπόθεση μπορεί σε κάθε στάση της δίκης, ανάλογα με την περίπτωση και λαμβάνοντας υπόψη όλες τις περιστάσεις της υπόθεσης, να καλεί τα μέρη να προσφύγουν στη δικαστική μεσολάβηση για την επίλυση της διαφοράς τους και ταυτόχρονα να αναβάλλει την εκδίκαση της υπόθεσης σε σύντομη δικάσιμο και πάντως όχι πέραν του εξαμήνου.
5. Οι διατάξεις των άρθρων 9, 10 και 11 του ν. 3898/2010 για την εκτελεστότητα των συμφωνιών, το απόρρητο της μεσολάβησης σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις και αποτελέσματα στην παραγραφή και τις αποσβεστικές προθεσμίες εφαρμόζονται αναλόγως και στη δικαστική μεσολάβηση».

Σχόλια
  • 26 Δεκεμβρίου 2011, 19:17 | ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΣΕΑΠΑΔ

    ΣΥΝΟΛΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ

    Στο πλαίσιο του διαλόγου, ο οποίος ανοίχθηκε με την ανάρτηση του σχεδίου νόμου υπό τον τίτλο «για τη δίκαιη δίκη και την αντιμετώπιση φαινομένων αρνησιδικίας», οι Συμβολαιογράφοι, ως δημόσιοι λειτουργοί που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στα πλαίσια της προληπτικής δικαιοσύνης, καταθέτουμε τις προτάσεις μας, προκειμένου να συμβάλλουμε στην προσπάθεια της Πολιτείας να πετύχει τον στόχο της, που είναι η εύρυθμη λειτουργία των δικαστηρίων και η ταχύτερη απονομή της δικαιοσύνης.

    Ο στόχος αυτός θα επιτευχθεί, μεταξύ άλλων, με την μείωση του αριθμού των υποθέσεων που εκκρεμούν προς επίλυση στα Δικαστήρια και τη θεσμοθέτηση εξωδικαστικών μηχανισμών για την επίλυσή τους.

    Με το ως άνω Σχέδιο Νόμου, όπως έχει διατυπωθεί, δεν επιτυγχάνονται, κατά τη γνώμη μας, οι στόχοι που επιδιώκονται.
    Η μεταφορά μεγάλου όγκου υποθέσεων από τα Πρωτοδικεία στα Ειρηνοδικεία, «μεταφέρει» το πρόβλημα σε άλλη δικαστική βαθμίδα. Δεν το επιλύει.

    Υπό τις παρούσες συνθήκες, οι δαπάνες για πρόσληψη μεγάλου αριθμού ειρηνοδικών και δικαστικών υπαλλήλων, καθώς και πολύ μεγάλων ποσών για υλικοτεχνική υποδομή, είναι ένα επιπλέον βάρος για το κράτος και θα αποδειχθούν δυσβάστακτες για την κοινωνία.

    Οι προτάσεις και οι θέσεις μας εδράζονται στο νομοθετικό πλαίσιο, το οποίο ορίζει το Σύνταγμα και οι σχετικού νόμοι.
    Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 94 παρ.2 Συντ. 1975/1986/2001, «στα πολιτικά δικαστήρια υπάγονται οι ιδιωτικές διαφορές, καθώς και υποθέσεις εκούσιας δικαιοδοσίας, όπως ο νόμος ορίζει»
    Κατ’ ακολουθία της διάταξης αυτής, ο κοινός νομοθέτης με τον Οργανισμό των Δικαστηρίων, τον ΚΠολΔ, τον Α.Κ. και διάφορα άλλα βασικά και ειδικά νομοθετήματα, δύναται να θεσπίσει αρμοδιότητα και άλλων οργάνων της δικαστικής εξουσίας για ορισμένης κατηγορίας υποθέσεις.
    Επειδή ο Συμβολαιογράφος ασκεί αρμοδιότητες στο πλαίσιο της προληπτικής δικαιοσύνης, ιεραρχικά δε καλείται μετά τον ειρηνοδίκη, είναι εξοπλισμένος με τα ουσιαστικά και τυπικά προσόντα προκειμένου να αναλάβει τα ανωτέρω καθήκοντα.

    Προτεινόμενες αλλαγές/τροποποιήσεις :

    1. Η συναινετική εγγραφή προσημειώσεων υποθήκης με τα ίδια αποτελέσματα και τις προϋποθέσεις της δικαστικής απόφασης.
    Με την ανάθεση στο συμβολαιογράφο της διαδικαστικής αυτής πράξης της συναινετικής εγγραφής της προσημείωσης υποθήκης, έτσι ώστε ΤΙΤΛΟ για την συναινετική εγγραφή αυτής να αποτελεί το συμβολαιογραφικό έγγραφο, (που και κατά νόμο είναι τίτλος εκτελεστός), επιτυγχάνεται σοβαρότατη αποσυμφόρηση του φόρτου των ακροατηρίων και εξασφαλίζεται τόσο η ταχύτητα στη διεκπεραίωση της συγκεκριμένης συναλλαγής των πολιτών, όσο και η ποιότητα της παρεχόμενης υπηρεσίας, δεδομένης της φύσης του συμβολαιογραφικού λειτουργήματος.
    Ο πολίτης θα προσέρχεται στο συμβολαιογράφο, συμπαραστατούμενος από τον δικηγόρο του και με μικρό, συγκριτικά με το όφελος, κόστος, θα ολοκληρώνει τη συναλλαγή με ασφάλεια δικαίου, εξυπηρετούμενος άμεσα, ακόμα και ώρες απογευματινές, δηλαδή εκτός του συνήθους ωραρίου της εργασίας του.
    Για την προτεινόμενη αλλαγή απαιτείται τροποποίηση του άρθρου 1274 Α.Κ., ως εξής:
    1. Εγγραφή προσημείωσης υποθήκης γίνεται μόνο ύστερα από δικαστική απόφαση.
    2. Η διάταξη της παραγράφου 1 δεν εφαρμόζεται αν πρόκειται για εγγραφή προσημείωσης υποθήκης που ζητείται με κοινή συναίνεση του οφειλέτη ή τρίτου υπέρ του οφειλέτη και του δανειστή, η οποία γίνεται ενώπιον συμβολαιογράφου, συντασσομένης σχετικά πράξεως.

    2. Η λύση του γάμου με κοινή συμφωνία των συζύγων (συναινετικό διαζύγιο, κατά το άρθρο 1441 του Α.Κ.).
    Η συμφωνία των συζύγων για λύση του γάμου τους μπορεί να πιστοποιείται με συμβολαιογραφικό έγγραφο, επιλογή, η οποία διαθέτει επιπλέον το πλεονέκτημα ότι με την ίδια συμβολαιογραφική πράξη είναι δυνατόν να ρυθμίζονται και οι προσωπικές και περιουσιακές σχέσεις των συζύγων και των τέκνων τους. Το συμβολαιογραφικό έγγραφο που θα ρυθμίζει τις σχέσεις αυτές είναι τίτλος άμεσα εκτελεστός.
    Πρακτικά, αντί οι σύζυγοι να προσέρχονται στο συμβολαιογράφο για τη σύνταξη συμβολαιογραφικών πληρεξουσίων προς τους δικηγόρους τους, θα προσέρχονται μαζί με αυτούς (οι οποίοι θα παρίστανται κατά τρόπο ανάλογο με αυτόν που γίνεται ενώπιον του δικαστηρίου) και θα δηλώνουν τόσο την συμφωνία τους για λύση του γάμου με συναινετικό διαζύγιο, όσο και τις λοιπές συμφωνίες τους. Την καταχώρηση της δήλωσης θα ακολουθεί η αυθημερόν έκδοση από το συμβολαιογράφο αντιγράφου της πράξης λύσης του γάμου.
    Για την προτεινόμενη αλλαγή απαιτείται τροποποίηση του άρθρου 1441 Α.Κ., ως εξής:
    «Η συμφωνία των δύο συζύγων για λύση του γάμου τους (συναινετικό διαζύγιο) γίνεται με κοινή δήλωσή τους ενώπιον συμβολαιογράφου, ο οποίος συντάσσει τη σχετική πράξη.
    Συμφωνία για λύση του γάμου με συναινετικό διαζύγιο δεν μπορεί να γίνει πριν την παρέλευση έτους από την ημερομηνία τέλεσης του γάμου. Σε περίπτωση που η δήλωση ενός εκ των συζύγων δεν γίνει αυτοπροσώπως, απαιτείται όπως στον ορισθέντα εντολοδόχο έχει χορηγηθεί ειδική πληρεξουσιότητα, εντός μηνός από την ημερομηνία σύνταξης της δήλωσης της ως άνω συμφωνίας.
    Εφόσον υπάρχουν ανήλικα τέκνα, στην πράξη δήλωσης της συμφωνίας των συζύγων για λύση του γάμου με συναινετικό διαζύγιο καταχωρείται υποχρεωτικά και η συμφωνία τους για τον τρόπο ρύθμισης της επιμέλειας των τέκνων τους και της επικοινωνίας τους με αυτά».
    Η αναγκαιότητα διασφάλισης της ελευθερίας τής βουλήσεως των συζύγων στη διατύπωση των δηλώσεων τους για τη λύση του γάμου τους και η σοβαρότητα των συμφωνιών τους για ρύθμιση των οικογενειακών και περιουσιακών σχέσεων, μετά τη λύση του γάμου, απαιτεί για την καταχώρισή τους την τήρηση του τύπου και των διατυπώσεων, που εγγυάται μόνο το δημόσιο έγγραφο, το οποίο συντάσσεται από το συμβολαιογράφο και αποτελεί, κατά το νόμο πλήρη απόδειξη για όλους ως προς όσα αναγράφονται σ΄αυτό.
    Επειδή το ιδιωτικό έγγραφο δεν παρέχει καμία από τις παραπάνω εγγυήσεις, έχει αποκλειστεί από το ισχύον μέχρι σήμερα νομοθετικό πλαίσιο ως μέσον για τη ρύθμιση όλων των οικογενειακών σχέσεων.
    Η ενδεχόμενη επιλογή του θα οδηγήσει με βεβαιότητα σε μελλοντικές δίκες τα μέρη και μάλλον θα αποτελέσει την αιτία για περαιτέρω επιβάρυνση πολιτών και δικαστηρίων.

    3. Η έκδοση διαταγών πληρωμής, διατηρούμενης πάντοτε της δυνατότητας του οφειλέτη να προσφύγει στο δικαστήριο.
    Για την έκδοση διαταγής πληρωμής από τον συμβολαιογράφο απαιτείται ανάλογη τροποποίηση των άρθρων 625, 626, 627, 628, 629 και 630 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας.

    4. Αναθεώρηση της διάταξης του άρθρου 214Α του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, ώστε η συμβιβαστική επίλυση διαφορών σε υποθέσεις, που οδηγούν σε σύσταση, μετάθεση, αλλοίωση ή κατάργηση εμπραγμάτων δικαιωμάτων επί ακινήτων να γίνεται υποχρεωτικά ενώπιον συμβολαιογράφου. Ενώ η καθιέρωση της διάταξης αυτής αποσκοπούσε στην αποσυμφόρηση των δικαστηρίων, κατέληξε να χρησιμοποιείται σχεδόν αποκλειστικά για την καταστρατήγηση διατάξεων, που απαγορεύουν τη μεταβίβαση ακινήτων (κατατμήσεις γης, μεταβίβαση κληροτεμαχίων, δασικών εκτάσεων κ.λπ).

    5. Σύνταξη των δηλώσεων αποποίησης κληρονομίας.
    Για την προτεινόμενη αλλαγή απαιτείται τροποποίηση του άρθρου 1848 Α.Κ., ως εξής :
    «Η αποποίηση γίνεται με δήλωση ενώπιον συμβολαιογράφου, ο οποίος συντάσσει τη σχετική πράξη. Αντίγραφο αυτής διαβιβάζεται από το συμβολαιογράφο στη Γραμματεία του Δικαστηρίου της κληρονομίας ηλεκτρονικά ή με τηλεμοιοτυπία αυθημερόν. Ακολουθεί η αποστολή του αντιγράφου της πράξης εντός του πρώτου δεκαημέρου του επόμενου μήνα από τη σύνταξη της.»
    6. Η έκδοση πιστοποιητικού κληρονομητηρίου, στις περιπτώσεις που δεν υπάρχει αμφισβήτηση (Εξ αδιαθέτου διαδοχή).
    Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 819 του ΚΠΟΛΔ, «το δικαστήριο της κληρονομίας, με αίτηση του κληρονόμου ή του καταπιστευματοδόχου ή του κληροδόχου ή του εκτελεστή διαθήκης, διατάζει να χορηγηθεί στον αιτούντα πιστοποιητικό για το δικαίωμα του. Το πιστοποιητικό (κληρονομητήριο) εκδίδεται από τον γραμματέα του δικαστηρίου και παραδίδεται με απόδειξη παραλαβής, η οποία φυλάσσεται στο αρχείο του δικαστηρίου…..»

    Για την έκδοση της απόφασης αυτής απαιτείται η προσκόμιση στο δικαστήριο ληξιαρχικής πράξης θανάτου του κληρονομουμένου, πιστοποιητικό πλησιεστέρων συγγενών αυτού, πιστοποιητικού δημοσίευσης ή μη δημοσίευσης διαθήκης, μη αποποίησης κληρονομίας και μη προσβολής του κληρονομικού δικαιώματος.

    ΣΗΜΕΡΑ, χρησιμοποιώντας τα ίδια ως άνω έγγραφα, ως εργαλεία, οι συμβολαιογράφοι, κατ’ εξοχήν γνώστες του κληρονομικού δικαίου, προβαίνουν με ασφάλεια, μέσα στα πλαίσια άσκησης των καθηκόντων τους, στη σύνταξη των πράξεων των δηλωτικών της αποδοχής κληρονομίας, που αποτελούν και τον μεταγραπτέο τίτλο της κυριότητας ακινήτων αποκτουμένων λόγω κληρονομικής διαδοχής.
    Με την ίδια ασφάλεια, δύνανται, αφού ελέγξουν τα ίδια (επαναλαμβάνουμε) έγγραφα, να συντάξουν το πιστοποιητικό κληρονομητηρίου.

    Για την ανάληψη από το συμβολαιογράφο της σύνταξης κληρονομητηρίου απαιτείται ανάλογη τροποποίηση α. των άρθρων 819 έως και 824 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας και β. των άρθρων 1956 έως και 1966 του Αστικού Κώδικα.

    ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ Δ.Σ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
    ΕΦΕΤΕΙΩΝ ΑΘΗΝΩΝ – ΠΕΙΡΑΙΩΣ
    ΑΙΓΑΙΟΥ ΚΑΙ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ

  • 26 Δεκεμβρίου 2011, 15:41 | ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ

    Προς επίρρωση προηγούμενου σχολίου προερχόμενου από δικηγόρο-διαμεσολαβητή, καταθέτω τον ακόλουθο προβληματισμό:
    Η ουσιαστική αλληλοεπικάλυψη των αρμοδιοτήτων δικαστή και δικηγόρου- διαμεσολαβητή, ποιά ωφελιμότητα πρόκειται να έχει; Τα προσδοκώμενα οφέλη(;) υπερβαίνουν τα (χρονικά ιδίως) κόστη απασχόλησης των ήδη ολιγαρίθμων δικαστών σε καθήκοντα πέραν των παραδοσιακών τους; Έχει πραγματοποιηθεί σχετική έρευνα στάθμισης κόστους-ωφέλους με ποσοτικούς και ποιοτικούς δείκτες; Όσον αφορά τέλος, διατυπωθείσες επιφυλάξεις περί ελλείψεως εμπιστοσύνης προς τους δικηγόρους-διαμεσολαβητές, δικαιολογούσας ως εκ τούτου την απασχόληση δικαστών στο έργο της διαμεσολάβησης, αρκεί πιστεύω η κοινότοπη παρατήρηση πως το μέτρο της έλλειψης ή μη εμπιστοσύνης μπορεί να προσδιοριστεί επακριβώς μόνο μέσα από το φυσικό μηχανισμό μέτρησης, ήτοι την αγορά των σχετικών υπηρεσιών δικαιοσύνης. Κατόπιν τούτων, η πρόταση του συναδέλφου περί απλής επανάληψης του άρθρου 3 παρ. 2 του ν. 3898/2010 για λόγους συστηματικούς, μπορεί να οδηγήσει στην επίτευξη των σκοπών του νομοσχεδίου (αντιμετώπιση αρνησιδικίας) σε αντίθεση με τη διακηρυγμένη πρόθεση του νομοθέτη όπως συστήσει ένα ακόμη γραφειοκρατικό στάδιο σε μία ήδη επιβαρυμένη διαδικασία.
    Αθανάσιος Ν. Χαραλαμπίδης
    Δικηγόρος, Υπ. Διδάκτωρ Οικονομικής Ανάλυσης του Δικαίου

  • 26 Δεκεμβρίου 2011, 10:09 | ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΗΪΩΑΝΝΙΔΗΣ – ΠΡΩΤΟΔΙΚΗΣ

    Χωρίς να είμαι απολύτως αρνητικός αναφορικά με την εν λόγω διάταξη, έχω σοβαρές αμφιβολίες ως προς το αν θα λειτουργήσει και δη αν θα συμβάλλει στην μείωση των υποθέσεων που θα φτάνουν στο ακροατήριο. Με την επικρατούσα οικονομική κατάσταση και την έλλειψη χρημάτων, προβλέπω ότι η εν λόγω διαδικασία θα γίνεται για να γίνεται και θα οδηγούμαστε και πάλι σε δίκες. Εξάλλου, οι δικαστές δεν είμαστε ειδικά εκπαιδευμένοι για τέτοια ζητήματα, όπως παρατήρησαν και άλλοι σχολιαστές. Και, προσωπικά, δεν έχω αντιληφθεί τι ακριβώς θα κάνει ο διαμεσολαβητής-Δικαστής, πέρα από τις συναντήσεις-ακροάσεις και τις προτάσεις που θα (μπορεί να) υποβάλλει και πού θα οδηγεί εν τέλει η όλη διαδικασία (σε ένα πρακτικό συμβιβασμού?). Οι προτάσεις του διαμεσολαβητή θα είναι έγγραφες? Πρακτικά θα τηρούνται? Να υποθέσω ότι θα εκδοθεί σχετική διευκρινιστική εγκύκλιος για τις λεπτομέρειες εφαρμογής? Σε κάθε περίπτωση, αν τελικά ψηφισθεί η διάταξη, ελπίζω να συνταχθούν και σχετικά πρότυπα εντύπων για ο,τιδήποτε θα γίνεται εγγράφως σε αυτή την διαδικασία, ώστε να μην αντιμετωπίζουμε φαινόμενα του τύπου να μας ρωτά ο Γραμματέας «Τι να γράψω, κύριε Πρόεδρε?» (και να μην ξέρουμε να του απαντήσουμε…)

    Βέβαια, και στην περίπτωση αυτή τίθεται το (μόνιμο και μονίμως αναπάντητο) ερώτημα με ποια λογική ανατίθενται επιπλέον καθήκοντα στους δικαστές χωρίς να διαφαίνεται (για πολλά μάλλον χρόνια) ανάλογη αύξηση του αριθμού τους…

  • 26 Δεκεμβρίου 2011, 10:26 | Δημήτρης Γ Κ

    Είναι άραγε περίεργο που ρυθμίσεις όπως η συγκεκριμένη ή αυτή της κοινής επιμέλειας – φροντίδας των παιδιών από χωρισμένους γονείς κλπ μας φαίνονται «παράξενες» ?
    Καθόλου περίεργο καθώς όταν τα άλλα Ευρωπαϊκά κράτη έφτιαχναν Συντάγματα (πχ Γαλλία) βασισμένα στα ανθρώπινα δικαιώματα εμείς είχαμε τουρκοκρατία. Έτσι από το Σύνταγμα μας απουσιάζουν βασικές αρχές διεθνούς δικαίου καθώς δόθηκε αλλού η έμφαση και είχε άλλη κατεύθυνση. Αντισυνταγματική στην ουσία είναι οποιαδήποτε ρύθμιση-νόμος-νομολογία κλπ που έρχεται σε αντίθεση με τα ανθρώπινα δικαιώματα.Καθώς σε αυτά βασίζεται κάθε σύνταγμα Πολιτισμένου Κράτους.
    Χαρακτηριστικό σχετικό παράδειγμα η συνεχή παραβίαση μεταξύ άλλων και του άρθρου 18 της Διεθνούς Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Παιδιού(ΔΣΔΠ) του ΟΗΕ που παρότι είναι νόμος και του Ελληνικού Κράτους (ν.2101/92) δεν υπάρχει εφαρμογή -διάταξη – ΠΔ και σχετική Νομολογία.
    Οποιαδήποτε προσπάθεια ρύθμισης και εκσυχρονισμού, του Ελληνικού Νομικού Οικοδομήματος, «πνίγεται» από συντεχνιακά ή άλλα συμφέροντα.
    Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόταση της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής που είχε συσταθεί παλαιότερα από το Υπουργείο με πρόεδρο την κα Παπαδοπούλου – Κλαμαρή, για την συν-επιμέλεια των παιδιών.
    Πάντως και η ρύθμιση για δικαστική διαμεσολάβηση σε αστικές διαφορές όπως είναι και η διαδικασία διαζυγίων είναι στην σωστή κατεύθυνση αλλά πιστεύω ότι θα έχει την ίδια τύχη με αυτή της κοινής επιμέλειας.
    Επιτέλους ας αλλάξουμε νοοτροπία ,ας δείξουμε εμπιστοσύνη στην κρίση των ανθρώπων. Δεν είναι απαραίτητο να υπάρχει σε όλα ο ΚΑΤΗΣ.Δίκες τύπου αποφασίζω και διατάσσω βάση του Σουλτάνου δεν προστατεύουν τα ανθρώπινα δικαιώματα.
    Χρειάζεται ο Θεματοφύλακας δικαστής με ανθρώπινο πρόσωπο που έχοντας συμβούλους δικαστικές κοινωνικές υπηρεσίες ή ιδιώτες κοινωνικούς λειτουργούς θα συμβάλει στη προστασία των παιδιών και στην αλλαγή της νοοτροπίας των παροικούντων.
    Ελπίζω μόνο να μην γίνει απλά μια ακόμα διαδικασία…

  • 25 Δεκεμβρίου 2011, 19:06 | Γεώργιος Σάμπαλος, Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω

    Κατά την παγίως διαμορφωμένη αντίληψη, αυτό που ο πολίτης επιζητεί και αναμένει από τους δικαστές και τη δικαστική λειτουργία είναι «να βρει το δίκιο του» και όχι να διαμεσολαβήσουν στην επίτευξη συμφωνίας επίλυσης των διαφορών του. Κατά τη γνώμη μου, η συμμετοχή δικαστών στη διαμεσολάβηση είναι δυνατόν να δώσει λάθος μηνύματα στους πολίτες και να θέσει σε αμφισβήτηση το κύρος των δικαστών και της δικαιοσύνης το οποίο στηρίζεται, σε μεγάλο βαθμό, στη θεσμική απόσταση που οι δικαστές τηρούν και οφείλουν να τηρούν από τους διαδίκους και τις διαφορές τους, απόσταση που όμως δεν συμβιβάζεται με τη φύση και τη διαδικασία της διαμεσολάβησης.
    Επιπλέον, η εμπλοκή δικαστικών λειτουργών στη διαμεσολάβηση και οι ανάγκες εκπαίδευσης και συνεχιζόμενης σχετικής κατάρτισης τους, θα αποσπούν πολύτιμο δυναμικό δικαστών από το κυρίως έργο τους, ήτοι την ταχεία έκδοση ορθών αποφάσεων και διατάξεων / διαταγών, σε αντίθεση με τα επιδιωκόμενα από το σχέδιο νόμου, αποτελέσματα.
    Τέλος, φοβούμαι ότι η νεοπροταθείσα δικαστική μεσολάβηση είτε θα ανταγωνίζεται τη διαμεσολάβηση και τους διαμεσολαβητές του ν.3898/2010 είτε θα συμπαρασύρει τη διαμεσολάβηση του ν.3898/2010 σε αποτυχία είτε θα την ακυρώσει ή και περιθωριοποιήσει θεσμικά (και μάλιστα, χωρίς η διαμεσολάβηση του ν. 3898/2010 να είχε καν την ευκαιρία να συμβάλλει ή να αποδείξει την αξία της).

  • 25 Δεκεμβρίου 2011, 18:10 | ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΛΤΣΑΣ

    Η προτεινόμενη ρύθμιση είναι ενδιαφέρουσα. Ειδικά για τα ζητήματα οικογενειακού δικαίου οι δικαστές θα έπρεπε να υποβοηθούνται από δικαστικές κοινωνικές υπηρεσίες στελεχωμένες από κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους.
    Μια χρήσιμη λύση θα ήταν η ίδρυση σώματος ιδιωτών κοινωνικών λειτουργών με θεσμικό ρόλο και θεσπισμένο κανονισμό λειτουργίας που θα βοηθούν στην εφαρμογή αποφάσεων οικογενειακού δικαίου και εν γένει στα προβλήματα των διαζευγμένων γονέων στην ανατροφή των παιδιών τους. Τον σώμα αυτό θα βοηθούσε αποτελεσματικά στην αποφόρτιση της ύλης των δικαστηρίων.

  • 25 Δεκεμβρίου 2011, 00:55 | ΚΔ

    Μέτρο προ την σωστή κατεύθυνση. Μόνο του όμως θα αποτελέσει άλλο ένα «έχουμε αλλά δεν …. »
    Ειδικά στα διαζύγια θα είναι πολύ χρήσιμο .Oι λόγοι που διαλύονται οι οικογένειες είναι βαθύτεροι και συνήθως βρίσκονται απλά στους λάθος λόγους που γίνονται οι γάμοι. Όταν αρχίσουν και τα δικόγραφα αποκλείεται συνήθως κάθε πιθανότητα μελλοντικής συνεργασίας.Η πρόληψη είναι παιδεία και γάμοι συνειδητοποιημένοι από τα συμβαλλόμενα μέρη και κυρίως πολύ αγάπη.
    Όταν υπάρχουν παιδιά όμως αυτό καθιστά τα πράγματα σχετικά περίπλοκα καθώς τα συμβαλλόμενα μέρη δεν ζουν πια μαζί ούτε στο ίδιο σπίτι ούτε έχουν κοινές συνήθειες. Παραμένουν όμως γονείς. Σίγουρα μια αντικειμενική Δικαστική διαμεσολάβηση θα βοηθούσε τα παιδιά να έχουν μια ευκαιρία να μη χάσουν τους γονείς τους. Χρειάζεται να συνδυαστεί και με κοινωνικές υπηρεσίες ,παιδοψυχολόγους κλπ με ευθύνη των γονέων ώστε να υπάρχουν στοιχεία- δεδομένα.Πάνω από όλα όμως χρειάζεται ωριμότητα και ευθύνη από όλα τα εμπλεκόμενα μέρη.
    Συχνά χρησιμοποιείται το παιδί ως μοχλός πίεσης και εκβιασμού. Η δικαιοσύνη αδυνατεί όπως είναι φυσικό να ρυθμίσει τα συναισθήματα μεταξύ των πρώην συζύγων. Θύματα είναι τα παιδιά που στερούνται την παρουσία των γονέων τους στο ίδιο σπίτι αλλά και την φυσική παρουσία και ενασχόληση του ενός από τους δύο.
    Συμπερασματικά λοιπόν καλό θα ήταν η Δικαστική διαμεσολάβηση να συνδυαστεί με την διατήρηση της κοινής επιμέλειας των παιδιών και μετά το διαζύγιο, με κοινή συμφωνία των γονέων και προτροπή της πολιτείας σε αυτή την κατεύθυνση. Έτσι προστατεύονται τα παιδιά και οι ενήλικες από λανθασμένες εκατέρωθεν συμπεριφορές.

  • 24 Δεκεμβρίου 2011, 18:53 | ιωαννης δημου

    Η προτεινόμενη ρύθμιση είναι ενδιαφέρουσα. Ειδικά για τα ζητήματα οικογενειακού δικαίου οι δικαστές θα έπρεπε να υποβοηθούνται από δικαστικές κοινωνικές υπηρεσίες στελεχωμένες από κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους.
    Μια χρήσιμη λύση θα ήταν η ίδρυση σώματος ιδιωτών κοινωνικών λειτουργών με θεσμικό ρόλο και θεσπισμένο κανονισμό λειτουργίας που θα βοηθούν στην εφαρμογή αποφάσεων οικογενειακού δικαίου και εν γένει στα προβλήματα των διαζευγμένων γονέων στην ανατροφή των παιδιών τους. Τον σώμα αυτό θα βοηθούσε αποτελεσματικά στην αποφόρτιση της ύλης των δικαστηρίων. Ταυτόχρονα θα συνέβαλε στην προστασία των παιδιών.

  • 23 Δεκεμβρίου 2011, 13:18 | Λεωνίδας Χατζησταύρου Εφέτης

    Η δικαστική διαμεσολάβηση με την παρουσία ενός έμπειρου και ικανού δικαστή θα μπορούσε να περιορίσει δραστικά τον αριθμό των εκδικαζόμενων υποθέσεων,όπως συμβαίνει σε πολλές ευρωπαικές χώρες.Προς τούτο θεωρώ ότι-πέραν των υποθέσεων για τις οποίες δεν έχει ασκηθεί αγωγή- θα έπρεπε να αποτελεί υποχρεωτικό προστάδιο της δίκης, με τον καθορισμό συγκεκριμένης ημερομηνίας εμφανίσεως των διαδίκων στον αρμόδιο δικαστή.Οπωσδήποτε πρέπει να συμπεριληφθούν οι οικογενειακές υποθέσεις.Χρήσιμο θα ήταν να ορισθεί ότι μέχρι την προηγούμενη ημέρα της κοινής ακρόασης,οι διάδικοι θα μπορούν να προσκομίζουν τα αποδεικτικά τους έγγραφα και σύντομο σημείωμα με τις θέσεις τους.Επίσης,πολύ χρήσιμη και σε μεγάλο βαθμό αποτρεπτική για την περαιτέρω εμμονή στην εκδίκαση της υποθέσεως θα ήταν η καταγραφή σε πρακτικό μη εμφάνισης κάποιου διαδίκου καιτης τυχόν υποβληθείσας τελικής πρότασης του δικαστή-μεσολαβητή καθώς επίσης καιτων θέσεων των διαδίκων επ΄αυτής.Τέλος,νομίζω ότι σε αυτό το στάδιο δεν θα έπρεπε να είναι υποχρεωτική η παράσταση των διαδίκων με δικηγόρους.

  • 23 Δεκεμβρίου 2011, 12:41 | ΜΙΧΑΛΗΣ

    Μακάρι να λειτουργήσει αυτή η νέα διάταξη. Δυστυχώς η νοοτροπία που κυριαρχεί στους πολιτές δεν ευνοεί τέτοιες ρυθμίσεις. Κατ’ εμέ τέτοιες ορθές διατάξεις πρέπει να στηριχθούν με μια γενικότερη προσπάθεια εμπέδωσης της σημασίας της επίλυσης της διαφορά σε ένα κλίμα συμβιβαστικό και αξιοπρεπή. Αλλά πέρα από τη νοοτροπία, θεωρώ ότι η δομή της ελληνικής δικαιοσύνης με το τρόπο, με τον οποίο έχει διαμορφωρθεί, δεν επιτρέπει και πρακτικά τέτοιες μονομερείς διατάξεις, γι’ αυτό άλλωστε και τις αποβάλει.

  • 23 Δεκεμβρίου 2011, 11:30 | ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ

    Ενστάσεις:
    – 94§2 Συντάγματος: Οι ιδιωτικές διαφορές υπάγονται στα πολιτικά δικαστήρια (και άρα δεν είναι προϊόν συναλλαγής όπως μετατρέπονται με την παρούσα διάταξη)
    – Σε πολλά επαρχιακά πρωτοδικεία οι το σύνολο των Πρωτοδικών έρχονται από πάρεδροι ή έχουν μικρή εμπειρία, κατά συνέπεια το βάρος πέφτει αποκλειστικά στον Πρόεδρο Πρωτοδικών ή σε πρωτοδικές που δεν μπορούν να το «σηκώσουν».
    – Απαιτούνται τουλάχιστον 3 ακροάσεις (δύο ξεχωριστές και μία κοινή), γεγονός που σημαίνει ότι ο Πρόεδρος Πρωτοδικών δεν θα κάνει άλλη δουλεία από να κλείνει ραντεβού για ακροάσεις.
    – Δεν αποτρέπονται οξύτητες αφού η κάθε πλευρά θα υποστηρίξει την άποψή της με την ίδια ένταση που θα το έκανε και στα πλαίσια της δίκης.
    – Η οξύτητα δεν οφείλεται στη δίκη αλλά στο κοινωνικό και μορφωτικό επίπεδο των διαδίκων και των δικηγόρων.
    – Μειονέκτημα του μη έχοντος τη δυνατότητα να παρευρίσκεται στις διαπραγματεύσεις διαδίκου (πχ. κάτοικοι εξωτερικού) και αμφισβήτηση αν ο δικηγόρος έκανε καλά τη δουλειά του.
    – Διευκολύνονται οι συναλλαγές και ο επηρεασμός του δικαστή. Ο αδύναμος (οικονομικά – κοινωνικά) διάδικος θα είναι απροστάτευτος. Σε μια κοινωνία που αρέσκεται σε καταγγελίες, θεσμοθείται κατ’ ιδίαν συναλλαγή πίσω από κλειστές πόρτες.
    Πρόβλεψη:
    Παταγώδης αποτυχία του θεσμού, όπως ακριβώς συνέβη με αυτόν της συμβιβαστικής επίλυσης.
    Πρόταση:
    Πλήρης κατάργηση του θεσμού ως ασύμβατου με την ελληνική πραγματικότητα και αναποτελεσματικού.

  • 22 Δεκεμβρίου 2011, 23:28 | Καλαποθαράκος Δημητρης

    Η προτεινόμενη ρύθμιση είναι ενδιαφέρουσα. Ειδικά για τα ζητήματα οικογενειακού δικαίου οι δικαστές θα έπρεπε να υποβοηθούνται από δικαστικές κοινωνικές υπηρεσίες στελεχωμένες από κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους.
    Μια χρήσιμη λύση θα ήταν η ίδρυση σώματος ιδιωτών κοινωνικών λειτουργών με θεσμικό ρόλο και θεσπισμένο κανονισμό λειτουργίας που θα βοηθούν στην εφαρμογή αποφάσεων οικογενειακού δικαίου και εν γένει στα προβλήματα των διαζευγμένων γονέων στην ανατροφή των παιδιών τους. Τον σώμα αυτό θα βοηθούσε αποτελεσματικά στην αποφόρτιση της ύλης των δικαστηρίων. Ταυτόχρονα θα συνέβαλε στην προστασία των παιδιών.

  • 22 Δεκεμβρίου 2011, 22:57 | χριστος αγγελου

    Η προτεινόμενη ρύθμιση είναι ενδιαφέρουσα. Ειδικά για τα ζητήματα οικογενειακού δικαίου οι δικαστές θα έπρεπε να υποβοηθούνται από δικαστικές κοινωνικές υπηρεσίες στελεχωμένες από κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους.
    Μια χρήσιμη λύση θα ήταν η ίδρυση σώματος ιδιωτών κοινωνικών λειτουργών με θεσμικό ρόλο και θεσπισμένο κανονισμό λειτουργίας που θα βοηθούν στην εφαρμογή αποφάσεων οικογενειακού δικαίου και εν γένει στα προβλήματα των διαζευγμένων γονέων στην ανατροφή των παιδιών τους. Τον σώμα αυτό θα βοηθούσε αποτελεσματικά στην αποφόρτιση της ύλης των δικαστηρίων.

  • 22 Δεκεμβρίου 2011, 21:23 | ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΒΥΤΙΝΙΔΗΣ

    Η προτεινόμενη ρύθμιση είναι ενδιαφέρουσα. Ειδικά για τα ζητήματα οικογενειακού δικαίου οι δικαστές θα έπρεπε να υποβοηθούνται από δικαστικές κοινωνικές υπηρεσίες στελεχωμένες από κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους.
    Μια χρήσιμη λύση θα ήταν η ίδρυση σώματος ιδιωτών κοινωνικών λειτουργών με θεσμικό ρόλο και θεσπισμένο κανονισμό λειτουργίας που θα βοηθούν στην εφαρμογή αποφάσεων οικογενειακού δικαίου και εν γένει στα προβλήματα των διαζευγμένων γονέων στην ανατροφή των παιδιών τους. Τον σώμα αυτό θα βοηθούσε αποτελεσματικά στην αποφόρτιση της ύλης των δικαστηρίων.

  • 22 Δεκεμβρίου 2011, 12:29 | Amanatides Elias

    Η διαδικασία που προτείνεται ως δικαστική μεσολάβηση σύμφωνα με το άρθρο 7 του σχεδίου νόμου εισάγει την έννοια του μεσολαβητή δικαστή και κινείται πέρα από τις ρυθμίσεις του Ν. 3898/2010 που εισάγει τη Διαμεσολάβηση σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις. Σύμφωνα με το άρθρο 3 παρ. 2 του Ν. 3898/2010 το δικαστήριο στο οποίο είναι εκκρεμής η υπόθεση μπορεί σε κάθε στάση της δίκης να καλεί τους διαδίκους να προσφύγουν στη διαμεσολάβηση για να επιλύσουν τη διαφορά τους αναβάλλοντας σε σύντομη δικάσιμο την εκδίκαση της υπόθεσης και τη ρύθμιση αυτή επαναλαμβάνει η παρ. 4 του άρθρου 7 του σχεδίου Νόμου. Το άρθρο 7 παρ. 3 του σχεδίου νόμου κινείται σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση. Κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να προσφεύγει στον αρμόδιο δικαστή μεσολαβητή υποβάλλοντας γραπτώς το αίτημά του και ο τελευταίος μετά από κοινές και ξεχωριστές συναντήσεις με τους διαδίκους και τους πληρεξούσιους δικηγόρους τους μπορεί να απευθύνει στα μέρη μη δεσμευτικές προτάσεις επίλυσης της διαφοράς τους. Η διαδικασία αυτή προσεγγίζει την εκτιμητική διαμεσολάβηση, (evaluative mediation). Πρόκειται για ευθεία και άμεση επέμβαση στη διάταξη του άρθρου 4 παρ. γ του Ν. 3898/2010 που ορίζει ότι ο διαμεσολαβητής πρέπει να είναι δικηγόρος διαπιστευμένος ως διαμεσολαβητής και για υποκατάσταση του ρόλου του δικηγόρου ως διαμεσολαβητή από δικαστή χωρίς τα εχέγγυα της εκπαίδευσης και διαπίστευσης που είναι ατυχής, διότι η τήρηση της διαδικασίας στη διαμεσολάβηση είναι εντελώς διαφορετική από τη διαδικασία ενώπιον των δικαστηρίων με την οποία είναι εξοικειωμένοι οι δικαστές.
    Ο όρος μεσολαβητής δικαστής προκαλεί σύγχυση διότι ο διαμεσολαβητής διευκολύνει απλά τους διαδίκους να καταλήξουν σε αμοιβαία αποδεκτή συμφωνία και δεν εκδίδει απόφαση. Είναι προεχόντως άκαιρη και αντιφατική η επέμβαση που επιχειρείται με το σχέδιο νόμου και η καθιέρωση παράλληλων διαδικασιών πριν αρχίσει να λειτουργεί στην πράξη η διαδικασία της διαμεσολάβησης σύμφωνα με το Ν. 3898/2010 και το ΠΔ 123/9-12-2011 που καθορίζει τους όρους και τις προϋποθέσεις αδειοδότησης και λειτουργίας των φορέων κατάρτισης διαμεσολαβητών σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, προκαλεί σύγχυση και υποσκάπτει τα θεμέλια του νεόδμητου οικοδομήματος της διαμεσολάβησης, αφού καθιερώνει παράλληλη διαδικασία χωρίς την τήρηση των προτύπων και των εγγυήσεων που θέσπισε ο Ν. 3898/2010. Συνεπώς η διατύπωση της προτεινομένης ρύθμισης θα πρέπει να περιοριστεί στην διάταξη της παρ.4 του άρθρου 7 που επαναλαμβάνει ουσιαστικά τη διάταξη της παρ. 2 του άρθρου 3 του Ν. 3898/2010 για την προσφυγή στη διαμεσολάβηση εντάσσοντας για συστηματικούς λόγους τη διαδικασία της διαμεσολάβησης στον ΚΠολΔ.
    ΗΛΙΑΣ ΑΜΑΝΑΤΙΔΗΣ
    ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ – ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΗΣ
    ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΣ

  • 22 Δεκεμβρίου 2011, 11:08 | Σ.Μ.

    Δεν προβλέπεται αν η αναγραφή των δικαστών στον κατάλογο των μεσολαβητών θα είναι υποχρεωτική λόγω αρχαιότητας ή προαιρετική, εφόσον, δηλαδή, επιθυμεί και ο δικαστής να ασκήσει καθήκοντα διαμεσολαβητή. Ούτε αναφέρεται αν προβλέπεται αμοιβή για αυτή τη δραστηριότητα, δεδομένου ότι αποτελεί επιπρόσθετη απασχόληση και εκτός του στενού δικαιοδοτικού έργου του δικαστή.

  • 22 Δεκεμβρίου 2011, 07:07 | ΛΕΝΑ ΠΟΛΙΤΑΚΗ

    η διαμεσολάβηση πρέπει να είναι υποχρεωτική, με μια μόνη από κοινού παράσταση – ακρόαση τών διαδίκων, οι χωριστές μόνο περισσότερα προβλήματα καθυστέρησης και υπονοιων μεροληψίας προοιωνίζουν, και επί ποινη απαραδεκτου.

  • 21 Δεκεμβρίου 2011, 14:01 | Σπύρος Γεωργουλέας, Πρόεδρος Πρωτοδικών Αθηνών

    Ορθή επί της αρχής η διάταξη, είναι όμως σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα λειτουργήσει, όπως δεν λειτούργησε η διάταξη του άρθρου 214Α΄ ΚΠολΔ. Δυστυχώς, ο Έλληνας διάδικος προτιμά την απ’ ευθείας προσφυγή στο δικαστήριο και δεν εμπιστεύεται οποιονδήποτε «διαμεσολαβητή». Θα ήταν προτιμότερο να εκσυγχρονισθεί και να αναθεωρηθεί το όλο πλαίσιο της διαιτησίας, ώστε να πεισθούν διάδικοι και δικηγόροι να προσφεύγουν σ’ αυτήν. Όσο για την προτεινομένη μερική ή πλήρη απασχόληση Προέδρων Πρωτοδικών ή παλαιοτέρων Πρωτοδικών, αυτή αποτελεί, υπό τις παρούσες συνθήκες απονομής της δικαιοσύνης, πολυτέλεια.

  • 21 Δεκεμβρίου 2011, 12:49 | Δρακούλης Δρακουλόγκωνας

    Δηλαδή, για να καταλάβω: Ο ένας-δύο δικαστές-διαμεσολαβητές στην Ευελπίδων θα «διαμεσολαβούν» για τα πάντα, δηλαδή ακόμη και για τις μικροδιαφορές ?

    Δεν το ξανακοιτάτε λίγο ?

    Απ’ το συνολικό κείμενο του άρθρου είναι προφανές ότι επιχειρείται η εισαγωγή ενός θεσμού για άλλη μια φορά για το θεαθήναι κι όχι για την ουσία, κατ’ αναλογία προς την «απόπειρα συμβιβασμού».

    Το πράγμα θα μπορούσε, κατά τη γνώμη μου, να λειτουργήσει ως εξής:
    Η απόπειρα συμβιβασμού, η διαμεσολάβηση, ή όπως αλλιώς το πεί κανείς να είναι υποχρεωτική. Να υπάρχει κατάλογος διαμεσολαβητών σε κάθε δικηγορικό σύλλογο, από δικηγόρους άνω της 10ετίας, πιστοποιημένους στο αντικείμενο. Να ορισθεί ελευθερία των διαδίκων να επιλέξουν διαμεσολαβητή είτε με ορισμό είτε με κλήρωση μεταξύ όλων ή και μερικών από αυτούς που υπάρχουν στον κατάλογο. Να μπορούν, επιπλέον, οι διάδικοι σε οποιοδήποτε σημείο να διακόψουν την διαμεσολάβηση και να προσφύγουν στο Δικαστήριο.

  • 19 Δεκεμβρίου 2011, 13:35 | Δημήτρης Ευγενίδης

    Σωστός θεσμός αλλα δύσκολα θα λειτουργήσει.Αν παραμείνει να διευκρινιστεί ότι ισχύει και για τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων

  • 17 Δεκεμβρίου 2011, 12:39 | Νικόλαος Παπαδόπουλος

    Εδώ κοιτάμε να εξοικονομήσουμε Δικαστές για τις υπηρεσίες στα δικαστήρια όλης της χώρας και το Υπουργείο ¨ονειρεύεται¨ δέσμευση Δικαστών ως αποκλειστικής απασχόλησης , για να επιλύουν υποθέσεις ως δικαστικοί μεσολαβητές, τις οποίες υποθέσεις απλώς θα μεταφέρουν από τα πινάκια των διακστηρίων στο χώρο της διαμεσολάβησης. Τότε, ποιος ο λόγος ύπαρξης των πρόσφατα θεσπισμένων πιστοποιημένων (ιδιωτικών) μεσολαβητών (δικηγόρων); Πώς θα τα βγάζουν πέρα στις υπηρεσίες οι εναπομείναντες Δικαστές-μη διαμεσολαβητές με την ολολοένα αυξανόμενη ύλη;

  • 16 Δεκεμβρίου 2011, 17:22 | lamargos

    Πολύ σωστή σαν ιδέα. Καλώς ή κακώς ο Έλληνας πολίτης αλλά κυρίως ο Έλληνας δικηγόρος δεν είναι ακόμα εξοικειωμένος με το ρόλο του διαμεσολαβητή, ο οποίος τυγχάνει δικηγόρος. Δεν τον εμπιστεύεται. Αντίθετα η ανάμιξη δικαστή αναβαθμίζει την όλη διαδικασία. Σίγουρα πρέπει να ελεγχθούν διάφορες παράμετροι. Ίσως να γίνει και προαπαιτούμενο της συζήτησης προτού οδηγηθεί η υπόθεση στο ακροατήριο.Είναι μια πολύ σωστή κίνηση που στο μέλλον θα βοηθήσει και το θεσμό της διαμεσολάβησης γενικότερα. Το αν απαιτείται να έχει ο δικαστής εξειδίκευση και να κατέχει την τεχνική της διαμεσολάβησης δε νομίζω ότι είναι απαραίτητο. Το κύρος του, η αμερόληπτη κρίση του και η θεσμική του ιδιότητα είναι αρκετές στο στάδιο της δικαστικής διαμεσολάβησης. Σε αντίθετη περίπτωση θα καθιστούσε περιττή την ύπαρξη των επαγγελματιών διαμεσολαβητών. Η δικαστική διαμεσολάβηση πρέπει κάπως να έπεται της απλής διαμεσολάβησης και σίγουρα παίζει ρόλο και το είδος της κάθε υπόθεσης. πχ σε μία διαφορά μεταξύ εταιριών με ιδιαίτερα σύνθετο αντικείμενο είναι προτιμότερο να ασχοληθεί επαγγελματίας διαμεσολαβητής, που θα αφιερώσει αρκετό χρόνο στις λεπτομέρειες της υπόθεσης και θα έχει τις απαραίτητες ικανότητες να φέρει σε επαφή τα μέρη και να τα συμβιβάσει. Κάτι που ο Έλληνας δικαστής είναι δύσκολο να κάνει λόγω του φόρτου εργασίας του, των πολλών υποθέσεων και των πολλών υπηρεσιών του.

  • 15 Δεκεμβρίου 2011, 18:15 | ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΙΝΤΟΡΗΣ

    Εχετε σκεφτεί το Δικαστή να ορίζει ημέρες και ώρες διαμεσολάβησης με τους Ελληνες διαδίκους που δεν έχουν καν παιδεία διαμεσολάβησης ή συμβιβαστικό πνεύμα; Μέσα στον λοιπό καθημερινό φόρτο της δουλειάς του, την ανάκριση, τα αυτόφωρα, τις δίκες κάθε λογής και ένας επί πλέον χρόνος για τνη διαμεσολάβηση; Νομίζω δεν πρόκειται στην πράξη να λειτουργήσει παρόλο που στην σύλληψή του είναι σωστή σαν ιδέα. Καλύτερο θα ήταν να θεσπιστεί σώμα Ελλήνων Δικαστικών διαμεσολαβητών, ένας για κάθε Πρωτοδικείο της Περιφέρειας και περισσότεροι για την Αθήνα – Πειραιά και Θεσσαλονίκη, με αποκλιεστικό έργο την διαμεσολάβηση, αφού βέβαια εκπαιδευτούν στον τομέα αυτόν που είναι ειδικός και απαιτεί σύνθετες και όχι μόνο νομικές γνώσεις. Αλλά αν επιμείνετε στην πρόταση, απαιτείται ο ασχολούμενος δικαστής να έχει την εξιδίκευση και να κατέχει την τενχική της διαμεσολάβησης από πιστοποιημένο Οργανισμό στην Ελλάδα ή τυο εξωτερικό! Διαφορετικά η διαμεσολάβηση θα μείνει γρτάμμα κενό.

Σχόλια