Άρθρο 08 – Επέκταση προγράμματος διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού για τις συσκευασίες για τα προϊόντα μίας χρήσης του τμήματος Ι του μέρους E’ του παραρτήματος I (άρθρο 8 της Οδηγίας 2019/904/ΕΕ)

1. Στο πεδίο εφαρμογής του προγράμματος διευρυμένης ευθύνης παραγωγού για τις συσκευασίες που προβλέπεται στο ν. 2939/2001 και συγκεκριμένα τα άρθρα 4, 4α, 4β, 4γ, 7, 8, 11 12 και 13 αυτού, εμπίπτει το σύνολο των πλαστικών προϊόντων μίας χρήσης που απαριθμούνται στο τμήμα Ι του μέρους E’ του παραρτήματος I, ανεξάρτητα από το αν τα προϊόντα αυτά αποτελούν συσκευασίες.
2. Έως τις 5 Ιανουαρίου 2023, οι παραγωγοί των προϊόντων της παρ. 1 που δεν αποτελούν συσκευασίες κατά την υπό στοιχεία 54461/1779/Ε.103/02.10.2013 κοινή απόφαση των Υπουργών Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας και Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (Β’ 2500), υποχρεούνται να συμμετέχουν σε Συλλογικό Σύστημα Εναλλακτικής Διαχείρισης (ΣΣΕΔ) ή να οργανώσουν Ατομικό Σύστημα Εναλλακτικής Διαχείρισης (ΑΣΕΔ) για τα απόβλητα συσκευασίας, κατά την έννοια της παρ. 9 του άρθρου 2 του ν. 2939/2001, για το σύνολο των προϊόντων της παρ. 1 που διαθέτουν στην αγορά.
3. Στις υποχρεώσεις των φορέων ΣΣΕΔ ή ΑΣΕΔ, όπως ορίζονται στις περ. 21 και 22 του άρθρου 2 του ν. 2939/2001, πέραν των υποχρεώσεων που προβλέπονται στις διατάξεις που ορίζονται στην παρ. 1, περιλαμβάνονται και οι εξής:
α) ο σχεδιασμός, η υλοποίηση και η ανάληψη του κόστους των μέτρων ευαισθητοποίησης σύμφωνα με το άρθρο 14, σχετικά με τα προϊόντα της παρ. 1,
β) το κόστος της συλλογής των αποβλήτων για τα προϊόντα της παρ. 1 που απορρίπτονται στα δημόσια συστήματα συλλογής, συμπεριλαμβανομένων των υποδομών και της λειτουργίας τους, καθώς και της επακόλουθης μεταφοράς και επεξεργασίας των αποβλήτων,
γ) το κόστος των δράσεων καθαρισμού ως αποτέλεσμα της απόρριψης στο περιβάλλον των προϊόντων της παρ. 1, καθώς και της επακόλουθης μεταφοράς και επεξεργασίας τους, σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 12,
δ) η συλλογή δεδομένων και η υποβολή εκθέσεων ετησίως στον Ε.Ο.ΑΝ. και η ανάληψη του κόστους αυτών, σχετικά με τα προϊόντα της παρ. 1 ανά είδος προϊόντος, που διατίθενται στην αγορά από τους παραγωγούς, καθώς και των στοιχείων σχετικά με την επίτευξη των στόχων των παρ. 1 και 2 του άρθρου 4 και της παρ. 1 του άρθρου 13 και για τους σκοπούς του άρθρου 16,
ε) η εφαρμογή επαρκούς μηχανισμού αυτοελέγχου των ΣΕΔ που υποστηρίζεται από τακτικούς ανεξάρτητους ελέγχους για την αξιολόγηση: εα) της οικονομικής τους διαχείρισης, συμπεριλαμβανομένης της συμμόρφωσης με τις απαιτήσεις που ορίζονται στις περ. α’ και β’ της παρ. 4 και εβ) της ποιότητας των στοιχείων που συλλέγονται και υποβάλλονται σύμφωνα με την περ. δ’. Οι ανεξάρτητοι έλεγχοι που υποστηρίζουν τους αυτοελέγχους διενεργούνται σύμφωνα με τον ν. 4449/2017 (Α’ 7) από ορκωτό ελεγκτή λογιστή ή ελεγκτική εταιρεία που είναι εγγεγραμμένος/η στο Δημόσιο Μητρώο του άρθρου 14 του ν. 4449/2017,
στ) η διάθεση στο κοινό πληροφοριών αναφορικά με τα ΣΣΕΔ σχετικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς και τα μέλη αυτού, τις χρηματικές εισφορές που καταβάλλουν οι παραγωγοί προϊόντων ανά πωλούμενη μονάδα ή ανά τόνο προϊόντος που διατίθεται στην αγορά, καθώς και τη διαδικασία επιλογής για τους φορείς διαχείρισης αποβλήτων.
4. Οι χρηματικές εισφορές που καταβάλλονται από τους παραγωγούς των προϊόντων για τη συμμόρφωσή τους με τις υποχρεώσεις του παρόντος, θα πρέπει:
α) να καλύπτουν τα κόστη για τα προϊόντα που ο παραγωγός διαθέτει στην αγορά, σύμφωνα με την παρ. 3,
β) να ενθαρρύνουν την ανάπτυξη, την παραγωγή και την εμπορία προϊόντων λαμβάνοντας υπόψη κριτήρια οικολογικού σχεδιασμού όπως η ανθεκτικότητα, η δυνατότητα επαναχρησιμοποίησης και η ανακυκλωσιμότητα, καθώς και η περιεκτικότητα σε ανακυκλωμένη πρώτη ύλη,
γ) Ειδικότερα, αναφορικά με τα προϊόντα της παρ. 1 οι φορείς ΣΣΕΔ να παρέχουν κίνητρα στους παραγωγούς που επιτυγχάνουν υψηλότερο στόχο από τον ελάχιστο απαιτούμενο της περ. α’ της παρ. 2 του άρθρου 6,
δ) να μην υπερβαίνουν το αναγκαίο κόστος για την παροχή υπηρεσιών διαχείρισης αποβλήτων με τρόπο οικονομικά αποδοτικό. Το κόστος αυτό θα πρέπει να επιμερίζεται με διαφάνεια μεταξύ των παραγωγών,
δ) να διασφαλίζουν την ίση μεταχείριση των παραγωγών προϊόντων, ανεξάρτητα από τη χώρα προέλευσης, το μέγεθός τους και το ύψος παραγωγής τους, χωρίς να προκαλούν δυσανάλογη επιβάρυνση στους παραγωγούς.
5. Τα υφιστάμενα Συστήματα Εναλλακτικής Διαχείρισης (ΣΕΔ) αποβλήτων συσκευασίας υποχρεούνται να συμμορφωθούν με τις διατάξεις του παρόντος έως τις 5 Ιανουαρίου 2023.

  • Άρθρο 8, 9, 10, 11 – Επέκταση προγράμματος διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού

    Γενικότερα μέτρα και προτάσεις προετοιμασίας

    • Κόστος καθαρισμών ακτών-περιβάλλοντος: Επειδή τα πλαστικά προϊόντα μιας χρήσης των άρθρων 8, 9, 10 και 11 καταλήγουν σε κάποιο βαθμό και στην παράκτια ζώνη ή γενικότερα στο περιβάλλον, προτείνεται το κόστος καθαρισμού ακτών και περιβάλλοντος να επιμερίζεται αναλογικά σε όλα τα πλαστικά προϊόντα των ακτών, όπως δηλαδή περιλαμβάνονται στα πλαστικά προϊόντα μιας χρήσης που περιέχονται αναλυτικά στο Παράρτημα Ι, μέρος Α, μέρος Β, μέρος Γ, μέρος Ε και μέρος ΣΤ του νομοσχεδίου. Αυτό για να υλοποιηθεί σημαίνει ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι (σχετικά ΣΕΔ ή άλλοι διαχειριστές) θα πρέπει να συνεργαστούν για να χρηματοδοτούν τους καθαρισμούς. Οι καθαρισμοί μπορούν να γίνονται με πολλούς τρόπους μεταξύ των οποίων και με συμμετοχή περιβαλλοντικών και κοινωνικών φορέων.

    Άρθρο 8, παράγραφος 4, εδάφιο β – Επέκταση προγράμματος διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού

    Προτείνεται στο τέλος του εδαφίου β να προστεθεί και το εξής: «Συγκεκριμένα τα ΣΣΕΔ θα πρέπει να προσαρμόσουν κατάλληλα τις εισφορές εναλλακτικής διαχείρισης των προϊόντων σε πλαστική φιάλη ή γενικότερα σε πλαστική συσκευασία, ώστε η εισφορά για την ανακύκλωσή των εν λόγω πλαστικών συσκευασιών να είναι αντιστρόφως ανάλογη του ποσοστού ανακυκλωμένου υλικού που περιέχουν.» Παράλληλα, θα πρέπει να ζητηθεί από τα ΣΕΔ να εκπονήσουν μία ολοκληρωμένη πολιτική κοστολόγησης των εισφορών, λαμβάνοντας υπόψη και άλλα τεχνικά και περιβαλλοντικά κριτήρια, εκτός του ποσοστού ανακυκλωμένου υλικού.

  • ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ / ΣΧΟΛΙΟ ΑΡΘΡΟ 8 ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 2

    Θεωρείται απαραίτητη η περαιτέρω διευκρίνιση αναφορικά με τη σύσταση, τη συμμετοχή των επιχειρήσεων σε ΣΣΕΔ ή στην οργάνωση ΑΣΕΔ (πώς ορίζεται το ιδιοκτησιακό καθεστώς, οι χρηματικές εισφορές των παραγωγών κ.ά). Με δεδομένο την οργάνωση και λειτουργία ενός αριθμού ΣΣΕΔ ανά την επικράτεια, πώς θα επιτευχθεί εναρμόνιση (π.χ. κανονισμοί, προδιαγραφές) όλων των ΣΣΕΔ, ώστε να ανταποκριθούν οι επιχειρήσεις;

  • 17 Σεπτεμβρίου 2020, 10:09 | Δ. Μαντής

    Εκ της επιτροπής για την βιώσιμη ανάπτυξη του ΣΥΒΙΠΥΣ (Συνδέσμου Βιομηχανιών Παραγωγής Υλικών και Συσκευασίας) καταθέτουμε τα νέα σχόλια για το άρθρο 8

    Η Ελληνική νομοθεσία εισάγει επιπλέον χρεώσεις (πέραν της Ευρωπαϊκής νομοθεσίας 2019/904) στους παραγωγούς πλαστικών προϊόντων μιας χρήσης.
    Αυτό δεν είναι αποδεκτό από τον ΣΥΒΙΠΥΣ και αναφερόμαστε στις ακόλουθες χρεώσεις:

    δ) η συλλογή δεδομένων και η υποβολή εκθέσεων ετησίως στον Ε.Ο.ΑΝ. και η ανάληψη του κόστους αυτών, σχετικά με τα προϊόντα της παρ. 1 ανά είδος προϊόντος, που διατίθενται στην αγορά από τους παραγωγούς, καθώς και των στοιχείων σχετικά με την επίτευξη των στόχων των παρ. 1 και 2 του άρθρου 4 και της παρ. 1 του άρθρου 13 και για τους σκοπούς του άρθρου 16,

    ε) η εφαρμογή επαρκούς μηχανισμού αυτοελέγχου των ΣΕΔ που υποστηρίζεται από τακτικούς ανεξάρτητους ελέγχους για την αξιολόγηση: εα) της οικονομικής τους διαχείρισης, συμπεριλαμβανομένης της συμμόρφωσης με τις απαιτήσεις που ορίζονται στις περ. α’ και β’ της παρ. 4 και εβ) της ποιότητας των στοιχείων που συλλέγονται και υποβάλλονται σύμφωνα με την περ. δ’. Οι ανεξάρτητοι έλεγχοι που υποστηρίζουν τους αυτοελέγχους διενεργούνται σύμφωνα με τον ν. 4449/2017 (Α’ 7) από ορκωτό ελεγκτή λογιστή ή ελεγκτική εταιρεία που είναι εγγεγραμμένος/η στο Δημόσιο Μητρώο του άρθρου 14 του ν. 4449/2017,

    στ) η διάθεση στο κοινό πληροφοριών αναφορικά με τα ΣΣΕΔ σχετικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς και τα μέλη αυτού, τις χρηματικές εισφορές που καταβάλλουν οι παραγωγοί προϊόντων ανά πωλούμενη μονάδα ή ανά τόνο προϊόντος που διατίθεται στην αγορά, καθώς και τη διαδικασία επιλογής για τους φορείς διαχείρισης αποβλήτων.

  • 16 Σεπτεμβρίου 2020, 11:33 | Δ. Μαντής

    Εκ της επιτροπής για την βιώσιμη ανάπτυξη του ΣΥΒΙΠΥΣ (Συνδέσμου Βιομηχανιών Παραγωγής Υλικών και Συσκευασίας) καταθέτουμε τα ακόλουθα σχόλια για το άρθρο 8

    Το άρθρο πρέπει να αναφέρει ότι η τοπική αυτοδιοίκηση πρέπει να
    -έχει διαθέσιμο σύστημα κάδων απορριμμάτων και σύστημα συλλογής, που λειτουργεί βάση των απαιτήσεων της εθνικής νομοθεσίας
    -λειτουργεί αποδοτικά ι όλες τις περιοχές ευθύνης, ώστε να καλύπτουν τις ανάγκες του συνόλου των ατόμων που δραστηριοποιούνται στην περιοχή.

    Πρέπει να διευκρινιστούν επίσης τα ακόλουθα σημεία:

    Θα υπάρξει συντονισμός και κοινή στρατηγική στην επικοινωνία των διάφορων Συλλογικών Συστημάτων Εναλλακτικής Διαχείρισης (ΣΣΕΔ) ή Ατομικών Συστημάτων Εναλλακτικής Διαχείρισης (ΑΣΕΔ)?

    Θα δοθεί η δυνατότητα να μην καταβάλλονται χρεώσεις σε όποιο Συλλογικό Σύστημα Εναλλακτικής Διαχείρισης (ΣΣΕΔ) ή Ατομικό Σύστημα Εναλλακτικής Διαχείρισης (ΑΣΕΔ) δεν χρησιμοποιεί δημόσια συστήματα συλλογής?

    Ποια θα είναι τα κριτήρια οικολογικού σχεδιασμού και αν αυτά θα προωθούν της ανακύκλωση του προϊόντος σύμφωνα με τις αρχές της κυκλικής οικονομίας (upcycling)?

  • 9 Σεπτεμβρίου 2020, 11:38 | Δ. Μαντής

    Δ. Μαντής
    Εκ της επιτροπής για την βιώσιμη ανάπτυξη του ΣΥΒΙΠΥΣ (Συνδέσμου Βιομηχανιών Παραγωγής Υλικών και Συσκευασίας) καταθέτουμε επιπλέον ακόλουθα σχόλια για το άρθρο 8

    Στο άρθρο 8.4 αλλά και στην παράγραφο (21) της Ευρωπαϊκής οδηγίας επίσης αναφέρεται: Το κόστος που πρέπει να καλύπτεται, βάσει των παραγράφων 8.2 και 8.3, δεν υπερβαίνει το κόστος που απαιτείται για την παροχή των εκεί αναφερομένων υπηρεσιών με οικονομικά αποδοτικό τρόπο και καθορίζεται με διαφάνεια μεταξύ των ενδιαφερόμενων μερών.

    Σύμφωνα με τα δημοσιευμένα στοιχεία (https://www.cleaneuropenetwork.eu/en/facts-and-costs/aup/) το ετήσιο κόστος καθαρισμών των απορριμμάτων στην Ευρώπη ανέρχεται σε 10-13 δις ευρώ για την ξηρά και 150-630 εκατομμύρια ευρώ για τις παραλίες.

    Φυσικά σύμφωνα με το άρθρο 8.4 η επιτροπή θα δημοσιεύσει κατευθυντήριες γραμμές για τα κριτήρια, κατόπιν διαβούλευσης με τα κράτη μέλη, σχετικά με το κόστος καθαρισμού των απορριμμάτων που αναφέρεται στις παραγράφους 8.2 και 8.3.

    Εν αναμονή των κατευθυντήριων οδηγιών και με σαφείς αναφορές:

    -παράγραφο (36) της οδηγίας 2019/904: αρχή της αναλογικότητας:

    ….η Ένωση δύναται να λάβει μέτρα, σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας του άρθρου 5 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας, που διατυπώνεται στο ίδιο άρθρο, η παρούσα οδηγία δεν υπερβαίνει τα αναγκαία όρια για την επίτευξη των στόχων αυτών,

    -παράγραφος (35) της οδηγία 2018/851 που τροποποιεί την οδηγία 2008/98/ΕΚ για τα απόβλητα και αναφέρει

    Τα θαλάσσια απορρίμματα, και ιδίως τα πλαστικά απόβλητα, προέρχονται σε μεγάλο βαθμό από χερσαίες δραστηριότητες και προκαλούνται κυρίως από την κακή διαχείριση των στερεών αποβλήτων και ανεπαρκή υποδομή, από τη ρίψη απορριμμάτων από τους πολίτες, και από την έλλειψη ευαισθητοποίησης του κοινού.

    Η πρόταση του ΣΥΒΙΠΥΣ είναι ότι οι εταιρίες που τοποθετούν SUP (τα οποία θα καθοριστούν επακριβώς από τις διευκρινιστικές εγκυκλίους της επιτροπής) θα πρέπει να αναλαμβάνουν το κόστος, που τους αναλογεί σύμφωνα με το άρθρο 8α της οδηγίας 2018/851 χρηματοδοτώντας τα σχήματα διευρυμένης ευθύνης παραγωγού, ώστε να ενισχυθεί η επαναχρησιμοποίηση, η πρόληψη, η ανακύκλωση, η ανάκτηση αποβλήτων, η ενθάρρυνση για την υπεύθυνη διάθεση κα.

    Οι παραγωγοί συσκευασιών δεν διαθέτουν όλα τα εργαλεία για να επιλύσουν μόνοι τους το πρόβλημα των απορριμμάτων. Επιχειρήσεις, ιδιωτικοί και δημόσιοι φορείς διαχείρισης αποβλήτων, δήμοι και οι τοπικές κοινότητες πρέπει να δράσουν συνεργιστικά για την βελτίωση των συστημάτων και των υποδομών διαχείρισης των αποβλήτων, την εκπόνηση επιμορφωτικών προγραμμάτων για τους καταναλωτές, να επιβάλλουν την καταπολέμηση των απορριμμάτων και την εφαρμογή των ευρωπαϊκών οδηγιών.

    Επίσης ο ΣΥΒΙΠΥΣ υποστηρίζει την θέσπιση μιας εναρμονισμένης μεθόδου υπολογισμού του κόστους καθαρισμού απορριμμάτων συσκευασίας, που θα εφαρμοστεί σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ για την αποφυγή διαφοροποιημένων εθνικών νομοθεσιών, οι όποιες ακούσια θα χρεώνουν διαφορετικά ποσά στους παραγωγούς, που διαθέτουν τα ίδια συσκευασμένα προϊόντα σε περισσότερε από μια χώρες της ΕΕ.

    Η ενιαία μέθοδος υπολογισμού πρέπει να εμπεριέχει παράγοντες αυξομείωσης του κόστους ανάλογους με τις επιδόσεις που επιτυγχάνονται. Η μείωση του κόστους που επιμερίζονται οι εμπλεκόμενοι φορείς και επιχειρήσεις, όταν οι δείκτες υπολογισμού των αποβλήτων που επιμολύνουν το περιβάλλον μειώνονται θα μεταδώσει και το μήνυμα ώστε να ενταθούν οι κοινές προσπάθειες για την επίτευξη των προσδοκώμενων στόχων.

    Ειδικότερα για το κόστος καθαρισμού ως αποτέλεσμα της απόρριψης στο περιβάλλον. ‘όποιες δράσεις αναλαμβάνουν ή και χρηματοδοτούν οι επιχειρήσεις, πρέπει να κοστολογούνται και να συνυπολογίζονται (να αφαιρείται το χρηματικό ποσό από την εισφορά που τους αναλογεί).

    Σε καμία περίπτωση το κόστος καθαρισμών των εθελοντικών οργανώσεων (οι οποίες επί της αρχής δεν παρέχουν επί πληρωμή τις υπηρεσίες τους) δεν μπορεί να επωμιστεί εταιρία που τοποθετεί προϊόντα SUP στην αγορά.

  • 9 Σεπτεμβρίου 2020, 11:17 | Δ. Μαντής

    Εκ της επιτροπής για την βιώσιμη ανάπτυξη του ΣΥΒΙΠΥΣ (Συνδέσμου Βιομηχανιών Παραγωγής Υλικών και Συσκευασίας) καταθέτουμε τα ακόλουθα σχόλια για το άρθρο 8

    Το άρθρο 8.2 της Ευρωπαϊκής οδηγίας 2019/904 αναφέρει ότι:

    Τα κράτη μέλη εξασφαλίζουν ότι οι παραγωγοί των πλαστικών προϊόντων μίας χρήσης που απαριθμούνται στο παράρτημα μέρος E τμήμα I της παρούσας οδηγίας καλύπτουν κάθε κόστος που παρατίθεται κατωτέρω

    α) το κόστος των μέτρων ευαισθητοποίησης που αναφέρονται στο άρθρο 10 της παρούσας οδηγίας σχετικά με τα εν λόγω προϊόντα·
    β) το κόστος για τη συλλογή των αποβλήτων για εκείνα τα προϊόντα που απορρίπτονται στα δημόσια συστήματα συλλογής, συμπεριλαμβανομένης της υποδομής και της λειτουργίας της, καθώς και την επακόλουθη μεταφορά και επεξεργασία των αποβλήτων· και
    γ) το κόστος καθαρισμού ως αποτέλεσμα της απόρριψης στο περιβάλλον των εν λόγω προϊόντων και της επακόλουθης μεταφοράς και επεξεργασίας τους.

    Το άρθρο 8.2 δεν πρέπει να αποσυνδέεται κατά την δημόσια διαβούλευση με το άρθρο 8.4 στο οποίο παραθέτεται η ορολογία: Το κόστος για τον καθαρισμό από τα απορρίμματα περιορίζεται στις δραστηριότητες που αναλαμβάνονται από τις δημόσιες αρχές ή για λογαριασμό αυτών.

    Η θέση του ΣΥΒΙΠΥΣ είναι:

    Πρέπει να οριοθετηθούν με σαφήνεια η γεωγραφική εμβέλεια και η κλίμακα των δημόσιων συστημάτων συλλογής αποβλήτων (όπως η συχνότητα καθαρισμών). Οι δραστηριότητες που αναλαμβάνονται από τις δημόσιες αρχές σε σχέση με τα απορρίμματα είναι: πρόληψη απορριμμάτων και συλλογή σε δρόμους, αγορές και σε δημοσίους χώρους συμπεριλαμβανομένων των δημόσιων εκδηλώσεων. Οι δημόσιες υπηρεσίες δεν είναι υπεύθυνες για τους καθαρισμούς ακτών και θαλασσών και κατά συνέπεια αυτοί οι καθαρισμοί είναι εκτός πεδίου της οδηγίας.
    Επίσης εκτός οδηγίας πρέπει να τεθεί το κόστος καθαρισμού ή και συλλογής συσκευασιών από ιδιωτικές εκδηλώσεις και δραστηριότητες.

    Εκτός αντικειμένου του άρθρου 8.2 της οδηγίας 2091/904 είναι η ανάληψη οποιαδήποτε κόστους καθαρισμού ή και συλλογής που δεν αφορά συσκευασίες που χαρακτηρίζονται ως SUP αλλά και η χρηματοδότηση οποιαδήποτε δραστηριότητας από τις δημόσιες αρχές που δεν εξυπηρετεί τη διαχείριση των χαρακτηριζόμενων ως SUP από την νομοθεσία 2019/904.. Στην περίπτωση που κριθεί σκόπιμος ο καθαρισμός ή και η συλλογή αντικειμένων αποτελούμενων και από συσκευασίες (χαρακτηριζόμενες ως SUP), πρέπει να οριστεί με σαφήνεια η αναλογική συμμετοχή των SUP.

    Η κατανομή του κόστους μεταξύ των διαφόρων κατηγοριών των συσκευασιών που θα αναγνωριστούν από την οδηγία ως SUP πρέπει να οριοθετηθεί (ποσοτικοποιηθεί) επίσης με σαφήνεια και σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας.

  • 28 Αυγούστου 2020, 17:23 | ΡΟΗΣ ΙΑΣΩΝ

    Το όποιο κόστος προβλεφθεί θα πρέπει να πληρώνεται από τους εισαγωγείς των εν λόγω προϊόντων κατά την εισαγωγή/είσοδο των προϊόντων αυτών στη χώρα. Θα πρέπει το τελωνείο (είτε τα προϊόντα έρχονται με container είτε με φορτηγό, είτε από την ΕΕ ή εκτός ΕΕ) να βεβαιώνει τις ποσότητες και να επιβάλει τη πληρωμή του κόστους πριν τη παράδοση των προϊοντων στον εισαγωγέα (στη λογική της καταβολής ΦΠΑ κατά τον εκτελωνισμό από τρίτες χώρες). Σε διαφορετική περίπτωση θα είναι πολύ εύκολο για τους εισαγωγείς να κάνουν ανακριβείς δηλώσεις πληρώνοντας μειωμένο κόστος σε αντίθεση με τους εγχώριους παραγωγούς, οι οποίοι είναι πολύ πιο εύκολο να ελεγχθούν. Θα πρέπει λοιπόν να υπάρξουν δικλείδες ασφαλείας ώστε να μην επιβαρυνθεί περαιτέρω η Ελληνική παραγωγή, η οποία ήδη επιβαρύνεται δυσανάλογα έναντι των φθηνών εισαγωγών λόγω των υψηλών άμεσων και έμμεσων φόρων και κυρίως λόγω των εισφορών στην εργασία.