1. Ο πελάτης, καταβάλλοντας καλόπιστα το ασφάλιστρο στον (αντ)ασφαλιστικό διαμεσολαβητή ή στον ασφαλιστικό διαμεσολαβητή δευτερεύουσας δραστηριότητας, απαλλάσσεται από την υποχρέωσή του προς την ασφαλιστική επιχείρηση και αν ακόμη ο ασφαλιστικός διαμεσολαβητής δεν αποδώσει το ασφάλιστρο στην ασφαλιστική επιχείρηση, εκτός αν ο πελάτης, ενεργώντας με δόλο, καταβάλει το ασφάλιστρο σε ασφαλιστικό διαμεσολαβητή ο οποίος δεν έχει εντολή από την ασφαλιστική επιχείρηση να εισπράττει ασφάλιστρα για λογαριασμό της. Σε κάθε περίπτωση, το βάρος της απόδειξης του δόλου του πελάτη φέρει η ασφαλιστική επιχείρηση.
2. Η ασφαλιστική επιχείρηση που καταβάλλει στον (αντ)ασφαλιστικό διαμεσολαβητή ή τον ασφαλιστικό διαμεσολαβητή δευτερεύουσας δραστηριότητας χρηματικά ποσά που προορίζονται για τον πελάτη, δεν απαλλάσσεται από την υποχρέωσή της έναντι του πελάτη, παρά μόνον αν ο πελάτης εισπράξει πράγματι τα χρηματικά ποσά.
Θεωρούμε ότι θα ήταν χρήσιμο να αποτυπωθεί η αναφορά της Οδηγίας σε ερμηνευτικό κανόνα και στις δύο περιπτώσεις ήτοι ότι λογίζονται τα ποσά ως καταβληθέντα και μη καταβληθέντα αντίστοιχα τα ποσά.
Επίσης θεωρούμε ότι η χρήση μόνο μιας εκ των τεσσάρων δυνατοτήτων που δίδει η Οδηγία αποτελεί μια επιλογή που μπορεί να οδηγήσει σε αλυσιτελή προστασία των πελατών/καταναλωτών.