Άρθρο 53 (Άρθρο 15 Οδηγίας 2013/33/ΕΕ) Απασχόληση

1. Οι αιτούντες διεθνή προστασία, μετά την πάροδο έξι μηνών από την ολοκλήρωση της διαδικασίας κατάθεσης της αίτησης διεθνούς προστασίας, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις, αν δεν έχει ληφθεί πρωτοδίκως απόφαση από την αρμόδια αρχή και η καθυστέρηση δεν μπορεί να αποδοθεί σε αυτούς, έχουν δικαίωμα πρόσβασης στην αγορά εργασίας υπό τους όρους και προϋποθέσεις του άρθρου 71 του ν. 4375/2016, εφόσον κατέχουν «δελτίο αιτούντος διεθνή προστασία» ή «δελτίο αιτήσαντος άσυλο αλλοδαπού», σύμφωνα με το άρθρο 70, και καθ’ όλη τη διάρκεια ισχύος του.
2. Το δικαίωμα πρόσβασης στην αγορά εργασίας ανακαλείται αυτοδικαίως σε περίπτωση απορριπτικής απόφασης, η οποία δεν έχει ανασταλτικό χαρακτήρα, και οι αιτούντες δεν έχουν δικαίωμα παραμονής στη χώρα.
3. Οι αιτούντες υποχρεούνται να ενημερώνουν τις αρμόδιες αρχές για κάθε έναρξη επαγγέλματος ή για κάθε σύμβαση εξαρτημένης εργασίας που συνάπτουν, με την προσκόμιση βεβαίωσης έναρξης εργασιών ή αντιγράφου της σύμβασης ή της αναγγελίας πρόσληψης στον ΟΑΕΔ. Σε περίπτωση παραβίασης της υποχρέωσης αυτής εφαρμόζεται το άρθρο 57.

  • 21 Οκτωβρίου 2019, 16:01 | Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες

    Άρθρο 53: Περιορισμός της πρόσβασης στην αγορά εργασίας

    Η διάταξη περιορίζει την πρόσβαση στην αγορά εργασίας των αιτούντων άσυλο, επιτρέποντας της πρόσβασή τους σε αυτήν μόνο μετά την πάροδο 6 μηνών από την κατάθεση της αίτησης διεθνούς προστασίας, με αποτέλεσμα κατά το διάστημα αυτό ο αιτών να παραμένει απολύτως εξαρτημένος από τις προνοιακές παροχές και την παροχή συνθηκών υποδοχής (άρθρο 53) και μην επιτρέποντας τη δυνατότητα ένταξης στη χώρα, ενόψει και του μεγάλου ποσοστού αναγνωρισιμότητας των αιτούντων άσυλο.

  • 21 Οκτωβρίου 2019, 15:11 | Generation 2.0 RED

    1. Είναι γνωστό πως η ολοκλήρωση της διαδικασίας κατάθεσης αίτησης διεθνούς προστασίας όπως ισχύει, μπορεί να διαρκέσει αρκετούς μήνες. Προσθέτοντας μια επιπλέον αναμονή 6 μηνών μετά την ολοκλήρωση της κατάθεσης, χωρίς πρόσβαση στην αγορά εργασίας, ο αποκλεισμός των αιτούντων άσυλο είναι πολύ πιθανόν να είναι περίπου ένας χρόνος, αν όχι παραπάνω. Έχοντας υπόψη τις συνθήκες που επικρατούν σχετικά με τη διαβίωση των αιτούντων διεθνή προστασία, θα είναι η Πολιτεία έτοιμη, από την ημερομηνία ισχύος του νομοσχεδίου, να καλύψει επαρκώς τις βασικές ανάγκες των αιτούντων διεθνή προστασία, παρέχοντας στέγαση, διατροφή και χρηματικό βοήθημα στο διάστημα αυτό στο οποίο τους αποστερεί την πρόσβαση στην αγορά εργασίας;
    Επιπροσθέτως, το επιπλέον αυτό διάστημα αποτελεί μια ακόμα τροχοπέδη στην ήδη δύσκολη πρόσβαση στην αγορά εργασίας καθώς και στην κοινωνική ένταξη εν γένει των ατόμων προσφυγικού υποβάθρου. (Στις δυσκολίες μπορούν να συμπεριληφθούν η ανεπαρκής γνώση Ελληνικών, η μη γνώση του τοπίου της αγοράς εργασίας όπως και οι διακρίσεις που είναι πιθανόν να υφίστανται στη διαδικασία πρόσληψης). Ως εκ τούτου, είναι σαφές ότι η συμμετοχή στην αγορά εργασίας, αποτελεί αποδεδειγμένα ζωτικής σημασίας παράγοντα ένταξης στην κοινωνία υποδοχής των πληθυσμών αυτών.

    2. Δεν διευκρινίζεται αν κατά τη διάρκεια της προσφυγής, ύστερα από απορριπτική απόφαση σχετικά με το αίτημά τους, οι αιτούντες διεθνή προστασία θα εξακολουθούν να έχουν πρόσβαση στην αγορά εργασίας μέχρι την τελική απόφαση.

    3. a) Δεν είναι κατανοητός ο λόγος που θα πρέπει ο ίδιος ο αιτών διεθνή προστασία να αναφέρει την πρόσληψή του στον ΟΑΕΔ, αφού ο εργοδότης ούτως ή άλλως γνωστοποιεί την πρόσληψη μέσω του συστήματος ΕΡΓΑΝΗ.

    b) Δε γίνεται σαφές αν η “προσκόμιση βεβαίωσης έναρξης εργασιών” όπως αναφέρεται στην παρ.3 συνδέεται με το δικαίωμα άσκησης ανεξάρτητης επαγγελματικής δραστηριότητας καθώς μέχρι σήμερα δεν υπήρχε αντίστοιχη δυνατότητα.

  • 21 Οκτωβρίου 2019, 15:35 | HIAS ΕΛΛΑΔΟΣ

    Πρόκειται για ατυχή ρύθμιση, η οποία παραγνωρίζει την πραγματικότητα στην ελληνική αγορά εργασίας, την ίδια μάλιστα στιγμή που ένα άλλο υπουργείο προωθεί στη Βουλή τροποποιήσεις του πλαισίου για το πρόστιμο της αδήλωτης εργασίας (άρθρα 65-68 ΣχΝ Επενδύω στην Ελλάδα). Εξάλλου ο έλεγχος και η αποτροπή της αδήλωτης εργασίας γίνεται ευχερέστερος με τη δυνατότητα νόμιμης πρόσβασης στην αγορά εργασίας,η οποία δηλώνεται στο σύστημα ΕΡΓΑΝΗ, με δεδομένο ότι οι συνθήκες υποδοχής των αιτούντων άσυλο δεν είναι, κατά γενική ομολογία, καλές. Επιπλέον η μη νόμιμη απασχόληση υπηκόων τρίτων χωρών εν γένει συνδέεται, δυστυχώς, αιτιωδώς και με την πιθανότητα απασχόλησής τους σε συνθήκες που προσιδιάζουν σε καταναγκαστική εργασία, όπως απέδειξε η απόφαση του ΕΔΔΑ Chowdury και λοιποί κατά Ελλάδος, η οποία εκκρεμεί σε στάδιο ενισχυμένης εποπτείας στην Επιτροπή Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης (http://hudoc.exec.coe.int/ENG?i=004-47491). Tέλος η ύπαρξη στην ελληνική έννομη τάξη πλαισίου ακόμα και για κατ’ εξαίρεση νόμιμη απασχόληση παράτυπων μεταναστών στην αγροτική οικονομία ( άρ. 13α ν. 4251/2014) καταδεικνύει την πλήρη αντίφαση με την παραπάνω ρύθμιση.

  • 21 Οκτωβρίου 2019, 14:41 | SolidarityNow

    Η κατάργηση της δυνατότητας πρόσβασης στην απασχόληση για τους αιτούντες ασύλου κατά το πρώτο 6μηνο από την ολοκλήρωση της διαδικασίας κατάθεσης της αίτησης διεθνούς προστασίας, μπορεί να λειτουργήσει επιβαρυντικά τόσο για τους ίδιους αλλά και το σύστημα υποδοχής το οποίο και παραμένει ανεπαρκές όσον αφορά στη διασφάλιση αξιοπρεπών συνθηκών διαβίωσης. Ενώ επιπλέον διαμορφώνονται συνθήκες που ευνοούν την αδήλωτη εργασία.

  • Η καθυστέρηση για άδεια εργασίας στους αιτούντες διεθνή προστασία μετά το εξάμηνο από την καταγραφή της δεν δικαιολογείται και πρεπει να καταργηθεί.

    Τα οφέλη της συμμετοχής των αιτούντων άσυλο στην αγοράς εργασίας είναι σημαντικά και έχουν αλυσιδωτές συνέπειες. Μπορεί π.χ. να μειώσουν τις δημόσιες δαπάνες για τη φροντίδα της ψυχικής υγείας, μια και σύμφωνα με έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, η ανεργία προσδιορίζεται ως «ένας από τους κύριους παράγοντες που συνδέονται με προβλήματα ψυχικής υγείας για τους πρόσφυγες» και μπορεί αναμφισβήτητα να οδηγήσει σε κατάθλιψη και αποδυνάμωση.

    Η γρήγορη πρόσβαση στην αγορά εργασίας, με δεδομένες τις ελλιπείς συνθήκες υποδοχής μπορεί να προσφέρει στους αιτούντες άσυλο τα οικονομικά μέσα για να συντηρηθούν χωρίς την υποστήριξη του κράτους και χωρίς να καταλήγουν στη ‘μαύρη’ εργασία. Επίσης, δεν θα πρέπει να παραβλεφθούν και οι αρνητικές επιπτώσεις της προνοιακής εξάρτησης και της περιθωριοποίησης στην κοινή γνώμη.

  • 20 Οκτωβρίου 2019, 21:06 | Σπύρος Απέργης

    Η καθυστέρηση για άδεια εργασίας στους αιτούντες διεθνή προστασία μετά το εξάμηνο από την καταγρααφή της βρίκσει νομικό έρεισμα στη σχετική οδηγία η οποία προβλέπει τέτοια δυνατότητα για διάστημα έως και 9 μήνες από την καταγραφή του αιτούντος διεθνή προστασία.

    Ωστόσο, η διάταξη στερεί ένα κοινωνικό δικαίωμα από τους αιτούντες με το σκεπτικό ότι είτε θα είναι κρατούμενοι είτε θα παραμένουν σε κάποιο κέντρο υποδοχής ή φιλοξενίας και θα έχουν τις υλικές συνθήκες υποδοχής της οδηγίας.

    Όμως, στην πράξη οι υλικές συνθήκες δεν είναι καλές, σε αρκετές περιπτώσεις στα κέντρα φιλοξενίας,ούτε βέβαια, επαρκούν τα χρήματα που δίνονται μέσω των προπληρωμένων καρτών, οπότε η εργασία συμβάλλει στην προσπάθεια για αξιοπρεπή διαβίωση των αιτούντων διεθνή προστασία, όσο διάστημα αναμένουν την απόφαση του κράτους για την αποδοχή ή μη της αίτησης διεθνούς προστασίας τους. Ευνοείται έτσι de facto η αδήλωτη εργασία σε βάρος τόσο των αιτούντων όσο και του κράτους που δεν εισπράττει ασφαλιστικές εισφορές.Το ισχύον νομικό καθεστώς επιτρέπει την ταυτόχρονη με την καταγραφή δυνατότητα νόμιμης εργασίας και καλό είναι να παραμείνει ως έχει.

  • Ο στόχος της διάταξης, «προκειμένου να μην καθίσταται το σύστημα ασύλου ελκυστικό σε πολίτες τρίτων χωρών», στερείται τεκμηρίωσης. Ουδόλως προκύπτει ότι η ταχύτητα χορήγησης του δικαιώματος πρόσβασης των αιτούντων άσυλο στην απασχόληση σχετίζεται με τους λόγους για τους οποίους οι υπήκοοι τρίτων χωρών αιτούνται διεθνή προστασία. Επί παραδείγματι, κατά τη διάρκεια του πρώτου εξαμήνου του 2019, το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου η πρόσβαση στην εργασία χορηγείται μετά την πάροδο ενός έτους, έλαβε περισσότερες αιτήσεις (20.900) από το Βέλγιο (12.820), όπου οι αιτούντες έχουν πρόσβαση στην απασχόληση με την πάροδο τετραμήνου από την κατάθεση της αίτησης.

    Τουναντίον, η ταχεία πρόσβαση στην αγορά εργασίας, με δεδομένες τις ελλιπείς συνθήκες υποδοχής και παρά την πληθώρα διοικητικών και πρακτικών εμποδίων στην αποτελεσματική απασχόληση, καθιστά σημαντικό βήμα για τους αιτούντες όπως αποκτήσουν, όσο το νωρίτερο δυνατόν, τα οικονομικά μέσα για να συντηρηθούν χωρίς την υποστήριξη του κράτους, και όπως επισπεύσουν τη διαδικασία ένταξής τους στην τοπική κοινωνία. Προς τούτο, πρόσφατες μεταρρυθμίσεις σε χώρες όπως η Γαλλία και η Κύπρος στόχευσαν στη μείωση του χρονικού ορίου που απαιτείται για την πρόσβαση των αιτούντων στην απασχόληση, από εννέα σε έξι μήνες και από έξι σε ένα μήνα αντίστοιχα.

    Καθυστερώντας την απασχολησιμότητα, το προτεινόμενο μέτρο θα επιφέρει αρνητικά αποτελέσματα για τους αιτούντες αλλά και για τη διοίκηση, συντελώντας σε μεγαλύτερες περιόδους εξάρτησης των νεοαφιχθέντων προσφύγων από το ήδη βεβαρυμένο και ανεπαρκές σύστημα υποδοχής στη χώρα και διαμορφώνοντας συνθήκες που ευνοούν την αδήλωτη εργασία.

    Παράλληλα, παραλείπεται από το Σχέδιο Νόμου η υποχρέωση περί διασφάλισης της «ουσιαστικής» πρόσβασης των αιτούντων άσυλο στην απασχόληση, δυνάμει του αρ. 15, παρ. 2 της Οδηγίας για την υποδοχή. Προς συμμόρφωση της ελληνικής νομοθεσίας με το ενωσιακό δίκαιο, καθίσταται αναγκαία η εσωτερίκευση της εν λόγω διάταξης.

  • 18 Οκτωβρίου 2019, 11:48 | Terre des hommes Hellas

    Η πρόβλεψη για τους 6 μήνες εισάγει ένα χρονικό περιορισμό ο οποίος περιορίζει αναιτιολόγητα την πρόσβαση στην αγορά εργασίας, με υπονοούμενο στόχο η δυνατότητα πρόσβασης στην αγορά εργασίας να προσεγγίσει το χρόνο της έκδοσης απόφασης. Το άρθρο 57 εισάγει ευλογοφανείς περιορισμούς, οι οποίοι ωστόσο χωρίς συγκεκριμενοποίηση και εισαγωγή του κριτηρίου της μη καλής πίστης από πλευράς του αιτούντος θα οδηγήσει σε καταχρηστικές συμπεριφορές πιθανώς και περιορισμούς από πλευράς της διοίκησης. Πρόκειται περί δρακόντειας διάταξης.