1 Ο δικηγόρος είναι δημόσιος λειτουργός και συλλειτουργός στην απονομή της δικαιοσύνης. Το λειτούργημά του αποτελεί θεμέλιο του κράτους δικαίου.
2. Περιεχόμενο του λειτουργήματος είναι η εκπροσώπηση και υπεράσπιση του εντολέα του σε κάθε δικαστήριο ή αρχή, η συμμετοχή του σε θεσμοθετημένα όργανα ελληνικά ή διεθνή, καθώς και η παροχή νομικών συμβουλών καιγνωμοδοτήσεων
|
Υπουργείο Δικαιοσύνης Μεσογείων 96, Τ.Κ. 11527 Τηλ: 213-1307000 email Υπευθύνου Προστασίας Δεδομένων (DPO): dpo@justice.gov.gr Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
1. Τα άρθρα 1,2 και 3 πραγματεύονται το ίδιο θέμα, δηλαδή, το επάγγελμα του δικηγόρου και τη θέση αυτού στη δικαιοσύνη. Αποτελεί υπερβολή να αφιερώνονται τρία άρθρα ενώ κάλλιστα θα μπορούσαν οι διατάξεις αυτές να περιοριστούν σε ένα άρθρο, ήτοι:
Άρθρο 1 Το επάγγελμα του δικηγόρου. Φύση
1 Ο δικηγόρος είναι ανεξάρτητος δημόσιος λειτουργός, ισότιμος, σε σχέση με τους λοιπούς, συλλειτουργός στην απονομή της δικαιοσύνης, οφείλει δε να προάγει το κράτος δικαίου.
2. Κατά την άσκηση του λειτουργήματος ο δικηγόρος δύναται: (α) να εκπροσωπεί και υπερασπίζεται τον εντολέα του ενώπιον οποιουδήποτε δικαστηρίου και οποιασδήποτε δημόσιας ή ανεξάρτητης αρχής, (β) να συμμετέχει σε θεσμοθετημένα όργανα ημεδαπα και αλλοδαπά και (γ) να παρέχει νομικές συμβουλές και γνωμοδοτήσεις.
3. Η αμοιβή του δικηγόρου συμφωνείται είτε κατ’ αποκοπή ανά υπόθεση είτε με πάγια αμοιβή ή με μισθό.
4. Η άσκηση του δικηγορικού λειτουργήματος δεν συνιστά εμπορική δραστηριότητα.
Το παρόν άρθρο έχει πολύ καλώς ως έχει και πραγματικά λυπάμαι να αντιμετωπίζεται
το επάγγελμα του Δικηγόρου ως κάτι τελείως ευτελές, πώληση, εμπορία υπηρεσιών, κτλ, από τους ίδιους τους ασκούντες το επάγγελμα – λειτούργημα ή ότι παίζει ρόλο ότι ο νυν Υπουργός είναι Δικηγόρος κτλ.
Διότι εγώ έτσι έμαθα να σέβομαι το ρόλο που ανέλαβα σε αυτήν την κοινωνία, να μην υποτιμώ τις σπουδές και τις αξίες μου και να τον θεωρώ όχι μόνο θέμα επιβίωσης μου αλλά και λειτούργημα.
Όλα τα όργανα Δικαίου πρέπει να τυγχάνουν ισάξιου σεβασμού και να είναι ίσα, χωρίς καμία διάκριση, ούτε ο Δικαστής, ούτε ο Δικηγόρος κτλ είναι εξ ορισμού αυθεντίες ή κατώτεροι ή ανώτεροι, παρά μόνο άνθρωποι.
επειδή δυστυχώς αυτό το «πράγμα» θα ψηφιστεί και μάλιστα με τη διαδικασία κωδίκων (δηλαδή σε σώμα και χωρίς επιμέρους τοποθετήσεις επί των άρθρων) καλό είναι, άσχετα από το τι γνώμη έχουμε , να σημειώσουμε τα εξής:
Το προτεινόμενο άρθρο αναφέρει :
Άρθρο 1:Η φύση της δικηγορίας.
1 Ο δικηγόρος είναι δημόσιος λειτουργός και συλλειτουργός στην απονομή της δικαιοσύνης. Το λειτούργημά του αποτελεί θεμέλιο του κράτους δικαίου.
-> πρόταση είναι πολύ γενική αναφορά το «…αποτελεί θεμέλιο του κράτους δικαίου», καλύτερα να αναφέρεται ότι «…συμβάλει στην εμπέδωση και διεύρυνση του δημοκρατικού πολιτεύματος». -> πολύ γενική αναφορά, αλλά πρέπει να γίνει , γιατί το κράτος δικαίου είναι και γενική και αόριστη .
2. Περιεχόμενο του λειτουργήματος είναι η εκπροσώπηση και υπεράσπιση του εντολέα του σε κάθε δικαστήριο ή αρχή, η συμμετοχή του σε θεσμοθετημένα όργανα ελληνικά ή διεθνή, καθώς και η παροχή νομικών συμβουλών καιγνωμοδοτήσεων
Επιπλέον «και η συμμετοχή του σε δικαιοδοτικά όργανα (ελληνικά ή διεθνή) όπως ορίζει το σύνταγμα, οι εκτελεστικοί νόμοι του συντάγματος και οι διεθνείς συμβάσεις. -> Δι’ αυτού του τρόπου θα νομιμοποιηθεί η συμμετοχή δικηγόρων σε διάφορα δικαιοδοτικά όργανα .
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ
Τίθεται πρώτα και κύρια το ζήτημμα της σκοπιμότητας του παρόντος ΠρσχΝ. Εφόσον κατ’ άρθ. 73 § 3α ΣχΝ «Νόμος περί ναρκωτικών και άλλες διατάξεις» πρόκειται να συσταθεί νομοπαρασκευαστική επιτροπή για σύνταξη Κώδικα περί Δικηγόρων (http://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/c8827c35-4399-4fbb-8ea6-aebdc768f4f7/%CE%88%CE%B3%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%BF%20%287937533%29.pdf) αναρωτιέται κανείς γιατί θα πρέπει να κληθεί προς σχολιασμό το παρόν ΠρσχΝ, αφού αυτό δεν πρόκειται να ψηφισθεί. Επειδή, όμως, σε κάθε περίπτωση ο σχολιασμός προάγει την νομοθετική παραγωγή είναι χρήσιμη η κριτική επισκόπηση του παρόντος ΠρσχΝ, αν και γίνεται υπό ασφυκτικά χρονικά περιθώρια (μόλις έξι ημερών για ένα ΠρσχΝ που όταν ψηφιστεί τελικά θα ισχύσει, κρίνονται από το νυν, πάνω από μισό αιώνα).
ΓΕΝΙΚΕΣ ΝΟΜΟΤΕΧΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ
Η διαίρεση του ΠρσχΝ αποκλειστικώς σε κεφάλαια είναι αδόκιμη, καθώς ο μεγάλος όγκος των ρυθμιζόμενων θεμάτων οδηγεί αναγκαστικά σε διεύρυνση του μεγέθους των άρθρων, κάποια από τα οποία ξεπερνούν τη σελίδα (άρθ. 14, 45, 48, 61, 100, 130, 155) ή την πλησιάζουν (άρθ. 22, 30, 32, 50, 54, 55, 60, 62, 74, 95, 101), με αποτέλεσμα να αναιρείται ο χαρακτήρας τους ως θεμελιωδών ενοτήτων του νομοθετήματος, η δε προσπέλαση και ερμηνεία τους να καθίσταται δυσχερής. Το ίδιο γεγονός οδηγεί και στην εισαγωγή διαίρεσης τμημάτων (Κεφ. Β΄, Ε΄, Ζ΄, Η΄), η οποία επιτείνει και δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα, αφού τα ογκώδη άρθρα που υπάγονται σ’ αυτά καθιστούν αναγκαία τη διαίρεση σε περαιτέρω τμήματα, που με τη σειρά της με την παρούσα διάρθρωση είναι ανέφικτη για το λόγο ότι ήδη υπάρχει ικανός αριθμός τμημάτων.
Επιπλέον, η συντομογραφική αρίθμηση των κεφαλαίων και τμημάτων (Α΄, Β΄ κλπ.) ενώ ενδείκνυται προς χρήση για την παραπομπή τους σε συγγράμματα και μελέτες, δεν ενδείκνυται προς χρήση στο κείμενο του νόμου, όπου θα μπορούσε να γίνεται αναφορά ολογράφως (πρώτο, δεύτερο κλπ.), αφού εδώ δεν τίθεται ζήτημα στενότητας χώρου.
Ενόψει των παραπάνω προτιμότερη θα ήταν η διαίρεση του κώδικα σε μέρη κι αυτά με τη σειρά τους σε κεφάλαια κατά το πρότυπο του Υπαλληλικού Κώδικα (Ν. 3528/2007), που νομοτεχνικά για ανάλογο αριθμό άρθρων, ανταποκρίνεται αρτιότερα στην κατάταξη της ύλης. Έτσι, στο πρώτο μέρος θα μπορούσαν να περιληφθούν τα κεφάλαια Α΄-Γ΄, που αφορούν γενικά ζητήματα και την επαγγελματική εξέλιξη του δικηγόρου, από το προστάδιό της (άσκηση) μέχρι την ολοκλήρωσή της (απώλεια της ιδιότητας), ενώ το δεύτερο μέρος θα μπορούσε να περιλάβει τα σχετικά με την άσκηση της δικηγορίας και το συναφές ζήτημα της ευθύνης από αυτήν και ειδικότερα τα κεφάλαια Δ΄, Ε΄ ολόκληρα και από το ΣΤ΄ τα άρθ. 58-60 & 83-86 εξοβελιστέων των λοιπών ως αναχρονιστικών, αντικείμενων σε ισχύουσες διατάξεις (περί αμοιβών) και αντισυνταγματικών (άρθ. 87 & 88), όπως επίσης του κεφ. Θ΄ για την αγωγή κακοδικίας ως περιττού, καθώς ρυθμίζει ζητήματα του ΕισΝΚΠολΔ 73 και του Ν. 693/1977· αντίθετα, απουσιάζει και θα έπρεπε να προστεθεί στο δεύτερο αυτό μέρος κεφάλαιο με κανόνες δεοντολογίας, που τώρα απουσιάζουν παντελώς και γίνεται αναγνώριση με παραπομπή στο άρθ. 43 και μάλιστα ανεπιτυχής, αφού προσδίδεται ισχύς σε κείμενα αδημοσίευτα σε επίσημη εφημερίδα. Το τρίτο μέρος θα μπορούσε να περιλάβει τα σχετικά με τους δικηγορικούς συλλόγους (Κεφ. Ζ΄, που έτσι θα μπορούσε να διαιρεθεί σε περισσότερα κεφάλαια), το τέταρτο μέρος θα μπορούσε να περιλάβει τα σχετικά με την πειθαρχική διαδικασία (Κεφ. Ζ΄, που έτσι θα μπορούσε να διαιρεθεί σε περισσότερα κεφάλαια) και το τέταρτο τις τελικές και μεταβατικές διατάξεις, καθώς σ’ αυτές δεν ρυθμίζονται τα ζητήματα των διάσπαρτων σε άλλα νομοθετήματα διατάξεων περί δικηγόρων, όπως γινόταν με τα άρθ. 248 & 249 ισχύοντος ΚΔικ, με εξοβελισμό της ρύθμισης του άρθ. 167 § 1 ΠρσχΝ, η οποία παραβιάζει τα άρθ. 4 § 1 & 77 § 1 Συντ., καθώς εισάγει ερμηνευτική διάταξη πιο αφηρημένη από τις ερμηνευόμενες, τις οποίες δεν λαμβάνει υπόψη.
ΝΟΜΟΤΕΧΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ Α΄ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Το Α΄ κεφάλαιο του ΠρσχΝ εμφανίζει σημαντικές νομοτεχνικές ατέλειες, πέρα απ’ όσες αναφέρθηκαν ήδη και αφορούν εν γένει το ΠρσχΝ. Πρώτα απ’ όλα, ο τίτλος είναι αδόκιμος, καθώς το κεφάλαιο δεν μπορεί να τιτλοφορείται μέρος, δηλ. να μνημονεύεται ως διαίρεση άλλου επιπέδου. Έπειτα στο κεφάλαιο αυτό συνωθούνται διατάξεις που δεν σχετίζονται με γενικά ζητήματα. Έτσι, το άρθ. 3 §§ 2 & 3 και το άρθ. 8 αφορούν την καθ’ αυτήν άσκηση της δικηγορίας στις ειδικότερες μορφές της, και μάλιστα το άρθ. 8 εξειδικεύει το άρθ. 3, και θα έπρεπε να βρίσκονται στο νυν Δ΄ κεφάλαιο ΠρσχΝ, τα άρθ. 4 & 6 αφορούν τις προϋποθέσεις διορισμού και θα έπρεπε να βρίσκονται στο νυν Β΄ κεφάλαιο ΠρσχΝ, το άρθ. 7 αφορά τη λήξη της ιδιότητας του δικηγόρου και θα έπρεπε να βρίσκεται στο νυν Γ΄ κεφάλαιο ΠρσχΝ, το δε άρθ. 5 συνιστά γενίκευση περαιτέρω παρατιθεμένων (πρβλ. άρθ. 36-40ΠρσχΝ) και δεν έχει λόγο ύπαρξης ή αν αυτός γίνει δεκτός, τότε συνιστά γενικό δεοντολογικό κανόνα και θα έπρεπε να βρίσκεται μαζί με αυτούς, που τώρα δεν υπάρχουν, πάντως μετά το νυν Δ΄ κεφάλαιο ΠρσχΝ. Θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς ότι, επειδή ακριβώς θίγουν ζητήματα που αφορούν όλη τη δικηγορική δραστηριότητα, οι διατάξεις αυτές δικαιολογείται να στεγάζονται σε ένα γενικό μέρος. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν ισχύει, λόγω της ειδικότητας τους (άρθ. 3 §§ 2 & 3, άρθ. 4, 6, 7, 8).
Από τις υπόλοιπες διατάξεις, εκείνες των άρθ. 2 & 3 § 1 αποτελούν συνέχεια της ρύθμισης του άρθ. 1, στο οποίο θα έπρεπε να βρίσκονται
ΕΙΔΙΚΑ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 1
Με το άρθ. 1 (αντίστοιχο άρθ. 1 & 38 ισχύοντος ΚΔικ) επιχειρείται να δοθεί ένας συνοπτικός ορισμός του δικηγόρου. Ο ορισμός αυτός είναι σαφώς πιο ατελής από εκείνον των άρθ. 1 & 38 ισχυόντος ΚΔικ, διότι, ναι μεν συμπτύσσει τους προϋπάρχοντες, αλλά τους διαιρεί ταυτόχρονα σε περισσότερα (άρθ. 2 & 3 § 1) και απουσιάζουν βασικά στοιχεία. Ειδικότερα, στο άρθ. 1 δεν υπάρχει λόγος να γίνεται αναφορά στα είδη της δραστηριότητας, αφού αυτά καθορίζονται παρακάτω (άρθ. 8) και στις κατ’ ιδίαν διατάξεις. Επιπλέον, το άρθ. 3 § 1 θα μπορούσε να είχε συμπτυχθεί στο άρθ. 1 § 1, αφού οι δυο αυτές διατάξεις αποδίδουν από κοινού τη φύση της δικηγορίας: λειτούργημα ως προς το είδος της υπηρεσίας και ελεύθερο επάγγελμα ως προς τον τρόπο άσκησής της. Η αναφορά σε θεμέλιο του κράτους δικαίου (άρθ. 1 § 1 εδ. β΄) είναι πλεοναστική και θα έπρεπε να απαλειφθεί, ενώ από τη στιγμή που γίνεται λόγος για συλλειτουργό στην απονομή της δικαιοσύνης – πολύ σωστά με βάση τη νομολογία του ΔΕΕ, πρώην ΔΕΚ, και του ΕΔΔΑ –, η μνεία του άρθ. 2 είναι επίσης περιττή ως πλεοναστική.
ΣΙΜΟΣ Ι. ΣΑΜΑΡΑΣ – Δικηγόρος
Υπ. Διδάκτορας Νομικής Πανεπιστημίου Αθηνών
http://www.nomologio.wordpress.com
Άρθρο 1: Πρέπει να ορισθεί και ότι ο Δικηγόρος σε ότι αφορά τον διορισμό, την έδρα, και την σχέση του με τον Δικηγορικό Σύλλογο, λογίζεται ως άμισθος δημόσιος υπάλληλος (βλ αρθ 1 και 60 του νδ 3026/1954).
Ο ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΙΟΝ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΝΤΟΛΟΔΟΧΟΙ ΣΑΣ (ΑΓΟΡΕΣ) ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΕ
ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΚΑΙ ΔΙΚΗΓΟΡΙΑ ΜΟΝΟ ΑΓΙΑΝΝΗΔΕΣ
ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΕ ΝΑ ΟΡΙΣΘΕΙ Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΑΣ ΕΦΟΣΟΝ ΕΧΕΤΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΠΟΥ ΨΕΥΔΩΣ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΑΡΧΕΣ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΙ
ΙΣΩΣ ΕΠΙΘΥΜΕΙΤΕ ΕΚ ΝΕΟΥ ΤΟΝ ΟΡΙΣΜΟ ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΕΤΕ ΗΔΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗΓΟΡΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΒΛΕΠΟΤΑΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ. ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΥΤΗ Ο ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΕΜΠΟΡΟΣ ΝΟΜΙΚΩΝ ΓΝΩΣΕΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΙΔΑΝΙΚΟ Η ΑΞΙΑ ΗΘΙΚΗ ΑΦΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΩΛΗΣΗ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΤΟΥ
ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΟ ΟΤΙ ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ ΤΑ ΖΩΝΤΑΝΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΕ ΑΞΙΕΣ ΠΟΥ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΗ ΔΙΑΒΙΩΣΗ ΑΛΛΑ ΤΟΤΕ ΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΕΝΑΤΙΩΝΟΜΑΣΤΕ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΘΑΝΕΙ
Όσον αφορά στη φύση του δικηγορικού επαγγέλματος, θεωρώ ότι ο δικηγόρος πέραν της απονομής του δικαίου θα μπορούσε να είναι και ενεργός παράγων τόσο στην παραγωγή του δικαίου, όσο και στην ορθή εφαρμογή του δικαίου. ‘Έτσι προτείνω τα εξής: Ο Δικηγόρος να συμμετέχει δια κληρώσεως και αφού έχει συμπληρώσει 10ετή δικηγορία σε κλάδο εξειδίκευσης π.χ. εργατολόγος σε νομοπαρασκευαστικές επιτροπές. Ο Δικηγόρος και ως εφαρμοστής του νόμου , μπορεί να συμμετέχει εθελοντικά σε υπηρεσίες του δημόσιου τομέα όπου διαπιστωμένα υπάρχουν ελλείψεις προσωπικού και βλάπτονται τα συμφέροντα της Διοίκησης και των Διοικούμενων,έλεγχος καταγγελιών στο ΙΚΑ ,έλεγχος καταγγελιών σε Επιθεωρήσεις Εργασίας κατόπιν σχετικής ανακοίνωσης της Υπηρεσίας προς τον οικείο Δικηγορικό Σύλλογο και ανάλογης προς τούτο εκδήλωσης ενδιαφέροντος Δικηγόρων-μελών του.
γιατί μας δουλεύετε με όλες αυτές τις ανοησίες;
γιατί δεν μας λέτε ότι …έργο και τούτης της κυβέρνησης …είναι να απαξιώσει τον δικηγόρο, ιδίως τον ελεύθερο, μαχόμενο, αδέσμευτο, πάντα φτωχό, χωρίς εξαρτήσεις, μη έμμισθο δικηγόρο ;
Ερώτημα στον Υπουργό: To παρόν νομοσχέδιο, που μας ζητάτε να σχολιάσουμε, είναι το ίδιο κείμενο που δόθηκε στην Ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων για παρατηρήσεις και αν ναι, οι παρατηρήσεις της Ολομέλειας δεν αξιοποιήθηκαν?
Πριν από την κατάθεση του νομοσχεδίου στη Βουλή για ψήφιση, πρέπει αυτό να ελεγχθεί από καθηγητή, κατά προτίμηση πανεπιστημιακό επί της γλωσσολογίας, για να διορθωθούν τα πλείστα όσα λάθη, ορθογραφικά, συντακτικά, γραμματικά και άλλα, από τα οποία γέμει αυτό. Επίσης για να τεθούν ή για να αφαιρεθούν σημεία στίξης, όπως κόμματα, άνω τελείες, εισαγωγικά κλπ., όπου αυτό ενδείκνυται γραμματικώς, αλλά και για να αντικατασταθούν επιρρήματα, όπως το αμετάκλητα σε αμετακλήτως, το αυτοδίκαια σε αυτοδικαίως, το αυτεπάγγελτα σε αυτεπαγγέλτως, το άμεσα σε αμέσως, όταν έχει την έννοια του γρήγορα, χωρίς καθυστέρηση, το ατομικά σε ατομικώς, το αυτοπρόσωπα σε αυτοπροσώπως και πλήθος άλλα, γιατί επιρρήματα σε -ως έχει και η καθομιλούμενη γλώσσα και της προσδίδουν αυτά περισσή καλλιέπεια.
Είναι δύσκολο να διατυπωθούν χρήσιμες παρατηρήσεις χωρίς να παρέχεται υλικό τεκμηρίωσης και αιτιολόγησης της νομοθετικής πρωτοβουλίας.
πχ – ενημερωτικό σημείωμα στο οποίο να διευκρινίζεται ποιες από τις διατάξεις είναι νέες και ποιες επαναλαμβάνουν ισχύον δίκαιο ή πάγια νομολογία
– αιτιολογική έκθεση, τουλάχιστον ανά κεφάλαιο, προκειμένου να εκτίθεται η συνολική φιλοσοφία των νέων ρυθμίσεων, να γίνεται αποτίμηση της μέχρι τώρα εφαρμογής των αντίστοιχων ρυθμίσεων της ισχύουσας νομοθεσίας και να παρατίθενται συγκριτικά στοιχεία από τη νομοθεσία άλλων κρατών
Νομίζω ότι ο κ. Εμμανουήλ Γκαβαϊσές με την παρ. 1 του άρθρου, όρισε ακριβώς και αεπαρκώς την ιδιότητα του δικηγόρου, και την ακριβή του θέση στη Δικαιοσύνη. Αν και, για να είμαστε δίκαιοι, το τελευταίο εδάφιο αδικεί λίγους καλούς εξ αυτών.
Ειδικά σε συνδυασμό με το άρθρο 2, που ορίζει τη θέση του Δικηγόρου ως θεμελιώδη της Δικαιοσύνης, υποννοώντας ότι χωρίς δικηγόρους δεν υπάρχει δικαιοσύνη……………
και ισότιμη με τους άλλους συλλειτουργούς και ανεξάρτητη, δηλαδή ισότιμος ο δικηγόρος με τον Δικαστή, και ανεξάρτητος όπως ο Δικαστής, η εξήγηση του ιστορικού του μέλλοντος θα είναι απλά ότι τω καιρώ εκείνω, Υπουργός Δικαιοσύνης ήταν ένας δικηγόρος.
Δεν υφίσταται ¨λειτούργημα» αλλά επάγγελμα εφόσον παρέχει υπηρεσίες επ΄αμοιβή.
Η παράσταση δικηγόρου -ειδικά σε εξωδικατικές περιπτώσεις όπως αγοραπωλησίες ακινήτων- δεν πρέπει να είναι υποχρεωτική.
Η ενίσχυση του ταμείου τους πρέπει να γίνεται αποκλειστικά από τους ίδιου όπως σε όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες.
Προτείνω στην θέση του άρθρου 1 να μπεί ο παρακάτω προβληματισμός
Η χρήση γενικά των εγκυκλίων που προκύπτουν μετά την ψήφιση των νόμων.
Ο Νόμος εφαρμόζετε για τους λίγους και για τους υπόλοιπους ισχύουν οι εγκύκλιοι που δίνουν τροφή για καθυστέριση και γραφειοκρατία.
Άκουγα στην Γεωγραφία η Α χώρα παράγει κτηνοτροφικά δημητριακά, ορυκτά.
Η χώρα μας έχει δύο προϊόντα σε παγκόσμια πρωτιά.
Δικανικά και πολεοδομικά προϊόντα.
Όποιος αποφασίσει να κάνει κάτι θα έχει να αντιμετωπίσει την σκύλλα και την χάρυδβη. Καταγγελίες, προσφυγές, μηνύσεις, ασφ. μέτρα, ρυθμίσεις, τροποποιήσεις, σχέδια νόμου, κλπ, κλπ, κλπ.
Μήπως πρέπει να αλλάξουμε κατεύθυνση; Μήπως να στρέψουμε αλλού τίς λεγεώνες των αποφοίτων των Νομικών σχολών; Μήπως να βάλουμε μια οργάνωση και να πάψουμε τους χιλιάδες γραφειοκράτες που ρουφάνε το αίμα της οικονομίας σαν την Σκύλλα και την Χάρυβδη;
Η χρήση των όρων «λειτουργός», «συλειτουργός» και «λειτούργημα» αποτελεί κατάλοιπο του παρελθόντος και είναι περισσότερο φιλολογικής προέλευσης. Με βάση την νομική έννοια των λειτουργιών του Κράτους κατά το άρθρο 26 του Συντάγματος είναι σκόπιμο να μην χρησιμοποιείται. Προτιμότερο να εναρμονισθεί με την ορολογία του άρθρου 3.
Η πρότασή μου για το άρθρο 1 και προκειμένου να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα που έχει επιβάλει η υπόλοιπη σχετιζόμενη νομοθεσία είναι:
1.Ο δικηγόρος έχει εμπορική ιδιότητα, πουλάει νομικές υπηρεσίες οι οποίες παράγουν υπεραξία. Αποτελεί τον τελευταίο τροχό στην απονομή της δικαιοσύνης. Το επάγγελμά του είναι μέρος του σαθρού θεμελίου του κράτους δικαίου των πολυεθνικών και των τραπεζών.
2. Περιεχόμενο του επαγγέλματος είναι η εκπροσώπηση και υπεράσπιση του εντολέα του σε κάθε δικαστήριο ή αρχή, η συμμετοχή του σε θεσμοθετημένα όργανα ελληνικά ή διεθνή, καθώς και η παροχή νομικών συμβουλών καιγνωμοδοτήσεων