Αρχική Κώδικας περί Δικηγόρων‘Αρθρο 7:Αυτοδίκαιη απώλεια και αποβολή της ιδιότητας του δικηγόρου.

‘Αρθρο 7:Αυτοδίκαιη απώλεια και αποβολή της ιδιότητας του δικηγόρου.

1. Αποβάλλει αυτοδίκαια την ιδιότητα του δικηγόρου και διαγράφεται από το μητρώο του συλλόγου του οποίου ήταν μέλος:
α) εκείνος που στο πρόσωπό του συντρέχει περίπτωση από αυτές που αποκλείουν τη δυνατότητα διορισμού του ως δικηγόρου κατά τις διατάξεις των άρθρων του παρόντος ή αν διαπράξει απιστία και τιμωρηθεί όπως παραπάνω κατά την άσκηση του επαγγέλματός του
β) εκείνος που μετά το διορισμό του στερείται για οποιονδήποτε λόγο της ελληνικής υπηκοότητας ή της υπηκοότητας κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
γ) εκείνος που διορίζεται ή κατέχει οποιαδήποτε έμμισθη θέση με σύμβαση εργασιακής ή υπαλληλικής σχέσης σε οποιοδήποτε φυσικό ή νομικό πρόσωπο ή υπηρεσία δημόσια (πολιτική ή στρατιωτική), δικαστική, δημοτική, κοινοτική ή νομικού προσώπου δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου ή σε Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
δ) εκείνος που αποκτά την εμπορική ιδιότητα σύμφωνα με τις διατάξεις του Εμπορικού νόμου.
ε) εκείνος που ασκεί άλλη επιστήμη, τέχνη, εμπόριο και ιδιαίτερα μεσιτεία καθώς και κάθε άλλη εργασία, υπηρεσία ή απασχόληση που δεν συνάδει με το δικηγορικό λειτούργημα.
2. Δικηγόρος που στο πρόσωπό του συντρέχει μία από τις περιπτώσεις της προηγούμενης παραγράφου υποχρεούται να προβεί σε σχετική δήλωση χωρίς υπαίτια καθυστέρηση στο σύλλογο που ανήκει, να υποβάλλει την παραίτησή του.
3. Η απώλεια της ιδιότητας του δικηγόρου επέρχεται αυτοδίκαια μόλις συντρέξει μία από τις περιπτώσεις της παραγράφου 1. Ο Υπουργός Δικαιοσύνης αυτεπάγγελτα ή ύστερα από αίτηση του οικείου δικηγορικού συλλόγου βεβαιώνει την αποστέρηση του δικηγόρου από την ιδιότητά του και αφ΄ότου επήλθε το γεγονός που την προκάλεσε. Η απόφαση αυτή, που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης, ανακοινώνεται προς τον οικείο δικηγορικό σύλλογο. Το κύρος των διαδικαστικών πράξεων που διενήργησε ο δικηγόρος μέχρι την έκδοση της πιο πάνω απόφασης δεν θίγεται.

Σχόλια
  • 18 Φεβρουαρίου 2013, 12:58 | ΜΑΡΙΝΑ

    Κάποια αυτονόητα ερωτήματα σε σχέση με τα άρθρα 7 και 8 που είναι στενά συνδεδεμένα μεταξύ τους:
    1. Δικηγόρος ο οποίος βάσει των γνώσεων της εμπειρίας του εργάζεται σε εταιρεία κάνοντας γνωμοδοτήσεις επί συμμόρφωσης της εταιρείας με κανονιστικές διατάξεις θα πρέπει να χάνει την ιδιότητά του απλά και μόνο επειδή έχει υπαλληλική σχέση;
    2. Έαν κάποιος δικηγόρος παράλληλα ασκεί το επάγγελμα του ηθοποιού, του ζωγράφου, του μεταφραστή, του εμποροϋπαλλήλου θα πρέπει να επιλέξει ανάμεσά στα 2; Ακόμα και η αναστολή θα ήταν απαράδεκτη σε αυτές τις περιπτώσεις όταν θα πρέπει συνάδελφοι να ανευρίσκουν τρόπους βιωπορισμού.
    3. Όταν κάτι απαγορεύεται μοιραία δεν ανευρίσκονται τρόποι καταστρατήγησης των διατάξεων; Ειδικά στις μέρες μας (δυστυχώς, όπως όλοι τις γωνρίζουμε), θα πρέπει να ανοίγονται περισσότεροι δρόμοι, να παρέχονται περισσότερες εναλλακτικές και όχι να διατηρούνται αναχρονιστικές διατάξεις που περιχαρακώνουν το λειτούργημά μας.
    4. Εάν ένας δικηγόρος απασχολείται part time σε μία εργασία ιδιωτικού δικαίου πώς θα γνωστοποιείται και πολύ περισσότερο θα γίνεται μερική διαγραφή;
    Για να μην παρεξηγηθώ από συναδέλφους θα ήθελα να παρατηρήσω ότι δκηγόρος δεν είναι μόνο ο μαχόμενος αλλά και ο νομικός ο οποίος βάσει των γνώσεών του και της εξειδίκευσης που τυχόν έχει, γνωμοδοτεί επί πολλών ζητημάτων χωρίς κατ ανάγκη να παρίσταται σε δικαστήρια.
    Και δυστυχώς η δεύτερη αυτή κατηγορία νομικών είναι πλέον και η πλειονότητα προσπαθώντας να βρούν εναλλακτικές προσβάσεις σε εργασία.

  • 17 Φεβρουαρίου 2013, 23:51 | ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ

    Πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη διευκρίνηση ως προς το Αδίκημα της απιστίας εάν αφορά την γενική διάταξη του Ποινικού Κώδικα ή περιλαμβάνει και το ιδιαίτερο έγκλημα της «Απιστίας Δικηγόρου» στο οποίο θα πρέπει να ληφθεί ειδική μέριμνα δεδομένου ότι έστω και ατυχώς έχει κριθεί ότι απιστία δικηγόρου μπορεί να καταγνωσθεί ακόμη και εάν απολεσθεί κάποια προθεσμία η να «ξεφύγει» κάποια Δικάσιμος έστω και άθελα του Δικηγόρου.

    Μάλιστα αδήριτη είναι η ανάγκη να εξαιρεθεί η πλημμεληματική «απιστία» ή η «απιστία δικηγόρου» η έστω μέχρι της ποινής φυλάκισης μέχρις 24 ή 12 μήνες εάν σκεφθεί κανείς την καχυποψία που τις μέρες μας διακατέχει τους πολίτες και τους ίδιους τους πελάτες των δικηγόρων οι οποίοι μετέρχονται πάντα τα μέσα για την επίτευξη του σκοπού τους και τεκμηριώνουν το γνωστό προς ημάς γνωμικό ότι « ο χειρότερος εχθρός του Δικηγόρου είναι …..ο πελάτης του». Έτσι λοιπόν εν προκειμένω ο Δικηγόρος και δη ο μαχόμενος βρίσκεται διαρκώς ως (βορρά) του εκάστοτε δυσαρεστημένου πελάτη του ο οποίος με μία απλή αντεκδικητική αναφορά η έγκληση μπορεί να στερήσει σε έναν δικηγόρο το Υπέρτερο Αγαθό του την εργασία του την τιμή και την υπόληψη του αγαθά για τα οποία παλεύει μία ολόκληρη ζωή.

    Όλως ενδεικτικά : Αρκεί το απλούστερο μία ανύπαρκτη εντολή η μια δυσερμήνευτη εντολή η ακόμη και αδιαφορία και έλλειψη ενδιαφέροντος του πελάτη να μετατρέψει τον Δικηγόρο σε «άπιστο», όταν κατόπιν ο ίδιος ο πελάτης κακόπιστα ορεχθεί να αποσπάσει χρήματα ή εξυπηρετήσεις από τον εντολοδόχο Δικηγόρο η ακόμη ορεχθεί να τον εκδικηθεί για το μη αίσιο αποτέλεσμα που επεδίωκε. Μάλιστα ένεκα της φύσης του επαγγέλματος μας τούτο διέπεται από σχέσεις εμπιστοσύνης και διακριτικότητας, με αποτέλεσμα τα όσα συμφωνούνται ή συμφωνήθηκαν να μην είναι παγκοίνως γνωστά σε τρίτα πρόσωπα τα οποία θα μπορούσαν να επιβεβαιώσουν τι πραγματικά συμφωνήθηκε και τι ακριβώς έλαβε χώρα. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΟΜΩΣ (ΣΥΝΕΠΙΚΟΥΡΟΥΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΡΚΕΣ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΚΑΧΥΠΟΨΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΩΞΗΣ ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ) ΕΙΝΑΙ Ο ΔΙΑΣΥΡΜΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ ΓΙΑ ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ ΑΔΙΚΗΜΑΤΑ Η ΓΙΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΕΛΑΣΣΟΝΟΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ Η ΟΠΟΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ ΙΔΙΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ (ο οποίος Δικηγόρος τις περισσότερες είναι ανήμπορος να αποδείξει το τι πραγματικά είχε συμφωνηθεί και γιατί ενήργησε έτσι και όχι αλλιώς και ούτω καθεξής …..αφού ως αναφέρθηκε για κάθε υπόθεση δεν μπορεί ούτε να έχει μάρτυρες τρίτους ούτε να ανακοινώνει σε άλλους τις συμφωνίες τις ιδιοτροπίες του κάθε πελάτη αλλά και την πορεία κάθε υπόθεσης αφού αυτό είναι αντίθετο στην αρχή της εμπιστοσύνης) .

    Και ενώ ένας Ιατρός η ένας μηχανικός ακόμη και εάν λειτουργήσει αμελώς η παράνομα ακόμη, δεν απολύει (αυτόματα και οριστικά) την ιδιότητα του έστω και εάν η ενέργεια του τις περισσότερες φορές επιφέρει πολύ σημαντικότερες συνέπειες (πχ θάνατος ή βαριές σωματικές βλάβες) από ότι οι ενέργειες του Δικηγόρου, εν τούτοις, ο Δικηγόρος για την μη τήρηση μίας διαδικασίας η ακόμη από την απώλεια μίας προθεσμίας ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ !

    Εάν μάλιστα σε όλα αυτά αναλογισθούμε ΤΑ ΑΞΙΩΜΑΤΑ « ΟΥΔΕΙΣ ΑΛΑΝΘΑΣΤΟΣ» και ότι « ΛΑΘΗ ΚΑΜΕΙ ΜΟΝΟΝ ΟΠΟΙΟΣ ΕΝΕΡΓΕΙ» ΚΑΙ «ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΤΩΝ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΩΝ ΠΑΝΤΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΣΤΟΧΙΕΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΜΗΧΑΝΕΣ» είναι σίγουρο ότι ο κίνδυνος είναι ΤΟΣΟ ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΟΣΟ ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΟΣ!

    Ενώ δεν πρέπει να μας διαφεύγει η αξιολόγηση του εκάστοτε Δικηγόρου:

    ΗΤΟΙ: Κάποιος που όλη του την ζωή την ανάλωσε την τεράστια επαγγελματική ενασχόληση του στην τυπικότητα και την συνέπεια (Χωρίς παραπτώματα – χωρίς αναφορές) να ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ για ένα τυχαίο γεγονός η έστω και για ένα ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ η μια κακή εκτίμηση με τα ίδια μέτρα και σταθμά με κάποιον ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΕ ΠΟΤΕ ΣΟΒΑΡΑ ΜΕ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΣΚΟΠΙΜΩΣ ΕΠΕΔΙΩΞΕ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ και ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΕ ΤΟ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟ Η ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΥΠΗΡΧΕ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΝΑΦΟΡΩΝ.

    Σκεφθείτε έναν Δικηγόρο σε ηλικία 50-60 ετών να απολέσει την ιδιότητα του επειδή ένας παραβατικός η ιδιότροπος εντολέας του αποφάσισε να τον εκδικηθεί η ακόμη και να τον εκβιάσει και καταδικασθεί για μία ποινή τάξης 6-7 μήνες που για κανέναν άλλον πολίτη η επιστήμονα δεν έχει καμία επίπτωση ………………….τι θα απογίνει αυτός ο άνθρωπος !!!

    Ενώ βέβαια έχει κριθεί ότι δεν μπορεί να εξομοιωθεί το αδίκημα της απόπειρας ως τετελεσμένο έγκλημα παρά ταύτα με την προτεινόμενη διατύπωση ακόμη και ένας Δικηγόρος που καταδικασθεί έστω και για ένα έτος για την απόπειρα κάποιου από τα αδικήματα που εμποδίζουν τον διορισμό του …………..θα χάσει όλη του την ζωή.

    Τέλος ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ 231/2011, 204/2007 ΚΑΙ 54/2008 ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΟΜΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΟΤΑΝ ΕΧΕΙ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ Η ΠΟΙΝΗ ΜΕ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΕΥΔΟΚΙΜΟ ΠΕΡΑΣ ΑΥΤΗΣ.

    ΔΗΛΑΔΗ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΜΕΤΡΟ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΕΙ ΤΗΝ ΠΟΙΝΗ ΜΕ ΑΝΑΣΤΟΛΗ (ΚΡΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΡΟΤΕΡΟ ΕΝΤΙΜΟ ΒΙΟ Η ΤΗΝ ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΙΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ) ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ ΕΝΕΚΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΤΟΥ ΚΩΔΙΚΑ Ο ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΝΑ ΑΠΟΛΥΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΕΥΧΕΡΕΙΑ ΤΗΣ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣ ΤΗΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ ΤΟΥ.

    ΕΝΩ ΤΕΛΟΣ ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΑΤΕΣΤΡΑΜΜΕΝΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ ΑΛΛΑ Η ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΕΝΤΙΜΟΤΗΤΑΣ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ. (ΔΗΛΑΔΗ ΔΕ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΝΕΝΤΙΜΟΣ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΑΠΩΛΕΣΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΙΚΗΣ Η ΚΑΜΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΣΦΑΛΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΘΗΚΟΝΤΩΝ ΤΟΥ Η ΕΣΤΩ ΠΑΡΑΚΡΑΤΗΣΕΙ 100 ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΘΕΙ ΣΕ ΒΑΘΜΟ ΠΛΗΜΜΕΛΗΜΑΤΟΣ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΥΠΕΞΑΙΡΕΙ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΣΟ) ΠΑΡΑ ΤΑΥΤΑ ΣΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ ΕΞΙΣΟΥ!

    ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ:

    Α – Να εξαιρεθεί από τους λόγους απώλειας το πλημμέλημα της «απιστίας του Δικηγόρου» η της «πλημμεληματικής απιστίας» η άλλως εφόσον η επιβληθείσα αμετάκλητη ποινή είναι πέραν των 24 μηνών η άλλως 12 μηνών.
    Β-: Η κατάργηση της αυτοδίκαιης οριστικής απώλειας συλλήβδην και η αντικατάσταση της ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΘΕΙ ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ ΣΕ ΒΑΘΜΟ ΠΛΗΜΜΕΛΗΜΑΤΟΣ ΠΕΡΑΝ ΤΩΝ 12 ΜΗΝΩΝ ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΔΙΚΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΣΤΕΡΟΥΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ ΤΩΝ ΔΙΟΡΙΣΜΟ ΜΕ ΤΟ ΕΥΕΡΓΕΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ ΜΕ ΜΕΡΙΚΗ ΑΠΩΛΕΙΑ Η ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΙΔΙΟΤΗΤΟΣ ΚΑΘΟΣΟΝ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ Η ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ και σε περίπτωση ΕΠΙΤΥΧΟΥΣ ΠΕΡΑΙΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΠΑΝΑΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΜΕ ΣΥΜΦΩΝΗ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΤΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ ΕΙΝΑΙ ΕΓΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΣ. (ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΡΟΒΛΕΠΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΕΙΣ).
    Β- ΠΡΟΤΑΣΗ:
    ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ Ο ΜΗ ΓΕΝΟΙΤΟ ΠΟΥ ΕΛΑΒΕ Η ΛΑΒΕΙ ΧΩΡΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΤΟΥ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗΣ ΙΔΙΟΤΗΤΟΣ ΤΙΝΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ ΠΟΥ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΘΗΚΕ ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ ΣΕ ΒΑΘΜΟ ΠΛΗΜΜΕΛΗΜΑΤΟΣ ΝΑ ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΔΙΟΡΙΣΘΕΙ Ο ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΕΦΟΣΟΝ Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥ ΕΧΕΙ ΛΑΒΕΙ ΧΩΡΑ ΜΕ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΕΩΣ ΤΗΣ ΠΟΙΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΔΙΚΗΜΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΠΕΣΥΡΕ ΤΗΝ ΑΠΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗΣ ΤΟΥ ΙΔΙΟΤΗΤΟΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΛΕΥΣΗ ΕΠΙΤΥΧΩΣ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΙΚΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ.

    Γ- ΠΡΟΤΑΣΗ:
    ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ Ο ΜΗ ΓΕΝΟΙΤΟ ΠΟΥ ΕΛΑΒΕ Η ΛΑΒΕΙ ΧΩΡΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΤΟΥ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗΣ ΙΔΙΟΤΗΤΟΣ ΤΙΝΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ ΕΙΤΕ ΔΙΑ ΤΗΣ ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΗΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ ΣΕ ΒΑΘΜΟ ΠΛΗΜΜΕΛΗΜΑΤΟΣ ΕΙΤΕ ΔΙΑ ΤΗΣ ΕΝΤΑΞΕΩΣ ΤΟΥ ΣΕ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΔΟ (3 Η 5) ΕΤΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΜΦΩΝΗ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΟΥ Ο ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΥΠΗΡΕΤΟΥΣΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΠΑΥΣΗΣ ΤΟΥ. (Αξιολογώντας και πάλι την βασική αρχή ότι μόνον τα όργανα του Δικηγορικού Συλλόγου μπορούν να κρίνουν εάν ο συγκεκριμένος Δικηγόρος παρέχει η όχι της προϋποθέσεις να επανενταχθεί σε αυτόν αλλά και να αξιολογούν ιδιαίτερες συνθήκες που σε κάθε περίπτωση είναι ξένες προς τρίτους όπως και προς τον Υπουργό).

    Οι παραπάνω μάλιστα προτάσεις τυγχάνουν απολύτως σύμφωνες και με την σχετική αντιμετώπιση και του Νομικού Συμβουλίου του κράτους (ιδείτε ακολουθούσα γνωμοδότηση με αριθμό 54/2008 & 231/2011 της ολομελείας του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους μετά από συγκεκριμένο ερώτημα του Υπουργού Δικαιοσύνης).

  • 17 Φεβρουαρίου 2013, 22:03 | NOMIKOS

    Παράθεση απόψεων – προτάσεις : Είναι προφανές ότι η διάταξη της οριστικής απώλειας της ιδιότητος του Δικηγόρου είναι ΥΠΕΡΜΕΤΡΑ ΕΞΟΝΤΩΤΙΚΗ και υπερβαίνουσα τις περισσότερες φορές κάθε ποινή σε σύγκριση με ότι προβλέπει ο νόμος τόσο για την έννομη τάξη και την ίδια την Κοινωνία. Είναι εντελώς αναχρονιστική η παρούσα διάταξη στους κινδύνους που υπάρχουν στην εποχή μας.

    Μάλιστα αδήριτη είναι η ανάγκη της τροποποιήσεως της συγκεκριμένης «ανάλγητης» διάταξης εάν σκεφθεί κανείς την καχυποψία που τις μέρες μας διακατέχει τους πολίτες και τους ίδιους τους πελάτες των δικηγόρων οι οποίοι μετέρχονται πάντα τα μέσα για την επίτευξη του σκοπού τους και τεκμηριώνουν το γνωστό προς ημάς γνωμικό ότι « ο χειρότερος εχθρός του Δικηγόρου είναι …..ο πελάτης του». Έτσι λοιπόν εν προκειμένω ο Δικηγόρος και δη ο μαχόμενος βρίσκεται διαρκώς ως (βορρά) του εκάστοτε δυσαρεστημένου πελάτη του ο οποίος με μία απλή αντεκδικητική αναφορά η έγκληση μπορεί να στερήσει σε έναν δικηγόρο το Υπέρτερο Αγαθό του την εργασία του την τιμή και την υπόληψη του αγαθά για τα οποία παλεύει μία ολόκληρη ζωή.

    Όλως ενδεικτικά : Μια παράδοση – απόδοση χρηματικού ποσού από τον Δικηγόρο στον πελάτη του χωρίς πανηγυρικά στοιχεία ένεκα της εμπιστοσύνης και της φιλίας που αρχικά υπάρχει μπορεί εξαιρετικά εύκολα στην συνέχεια να μετατραπεί σε μία δίοδο εκδίκησης και εκβιασμού του πελάτη προς τον Δικηγόρο για δήθεν υπεξαίρεση. Η ακόμη το απλούστερο μία ανύπαρκτη εντολή η μια δυσερμήνευτη εντολή η ακόμη και αδιαφορία και έλλειψη ενδιαφέροντος του πελάτη να μετατρέψει τον Δικηγόρο σε «άπιστο», όταν κατόπιν ο ίδιος ο πελάτης κακόπιστα ορεχθεί να αποσπάσει χρήματα ή εξυπηρετήσεις από τον εντολοδόχο Δικηγόρο η ακόμη ορεχθεί να τον εκδικηθεί για το μη αίσιο αποτέλεσμα που επεδίωκε. Μάλιστα ένεκα της φύσης του επαγγέλματος τούτο διέπεται από σχέσεις εμπιστοσύνης και διακριτικότητας, με αποτέλεσμα τα όσα συμφωνούνται ή συμφωνήθηκαν να μην είναι παγκοίνως γνωστά σε τρίτα πρόσωπα τα οποία θα μπορούσαν να επιβεβαιώσουν τι πραγματικά συμφωνήθηκε και τι ακριβώς έλαβε χώρα. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΟΜΩΣ (ΣΥΝΕΠΙΚΟΥΡΟΥΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΡΚΕΣ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΚΑΧΥΠΟΨΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΩΞΗΣ ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ) ΕΙΝΑΙ Ο ΔΙΑΣΥΡΜΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ ΓΙΑ ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ ΑΔΙΚΗΜΑΤΑ Η ΓΙΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΕΛΑΣΣΟΝΟΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ Η ΟΠΟΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ ΙΔΙΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ (ο οποίος Δικηγόρος τις περισσότερες είναι ανήμπορος να αποδείξει το τι πραγματικά είχε συμφωνηθεί και γιατί ενήργησε έτσι και όχι αλλιώς και ούτω καθεξής …..αφού ως αναφέρθηκε για κάθε υπόθεση δεν μπορεί ούτε να έχει μάρτυρες τρίτους (απόρρητο πελάτη Δικηγόρου) ούτε να ανακοινώνει σε άλλους τις συμφωνίες τις ιδιοτροπίες του κάθε πελάτη αλλά και την πορεία κάθε υπόθεσης αφού αυτό είναι αντίθετο στην αρχή της εμπιστοσύνης) .

    Και ενώ ένας Ιατρός η ένας μηχανικός ακόμη και εάν λειτουργήσει αμελώς η παράνομα ακόμη, δεν απολύει (αυτόματα και οριστικά) την ιδιότητα του έστω και εάν η ενέργεια του τις περισσότερες φορές επιφέρει πολύ σημαντικότερες συνέπειες (πχ θάνατος ή βαριές σωματικές βλάβες) από ότι οι ενέργειες του Δικηγόρου, εν τούτοις, ο Δικηγόρος για την μη τήρηση μίας διαδικασίας η την χρήση ενός πλαστού εγγράφου που μπορεί ακόμη και να μην γνωρίζει την προέλευση του η ακόμη από την απώλεια μίας προθεσμίας ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ !

    Εάν μάλιστα σε όλα αυτά αναλογισθούμε ΤΑ ΑΞΙΩΜΑΤΑ « ΟΥΔΕΙΣ ΑΛΑΝΘΑΣΤΟΣ» και ότι « ΛΑΘΗ ΚΑΜΕΙ ΜΟΝΟΝ ΟΠΟΙΟΣ ΕΝΕΡΓΕΙ» ΚΑΙ «ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΤΩΝ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΩΝ ΠΑΝΤΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΣΤΟΧΙΕΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΜΗΧΑΝΕΣ» είναι σίγουρο ότι ο κίνδυνος είναι ΤΟΣΟ ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΟΣΟ ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΟΣ!

    Ενώ δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι η εν λόγω ανάλγητη σχετική διάταξη δεν αφήνει περιθώριο κανένα για την αξιολόγηση του εκάστοτε δικηγόρου:

    ΗΤΟΙ: Κάποιος που όλη του την ζωή την ανάλωσε σε σοβαρή επαγγελματική ενασχόληση στην τυπικότητα και την συνέπεια (Χωρίς παραπτώματα – χωρίς αναφορές) να ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ για ένα τυχαίο γεγονός η έστω και για ένα ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ η μια κακή εκτίμηση με τα ίδια μέτρα και σταθμά με κάποιον ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΕ ΠΟΤΕ ΣΟΒΑΡΑ ΜΕ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΣΚΟΠΙΜΩΣ ΕΠΕΔΙΩΞΕ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ και ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΕ ΤΟ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟ Η ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΥΠΗΡΧΕ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΝΑΦΟΡΩΝ.

    Κ.Κ. Μην λησμονείτε για παράδειγμα …..ότι υπάρχουν και αθώοι στην Φυλακή και μην λησμονείτε ΟΤΙ ΜΙΑ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ……… Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ !!!

    Μην λησμονείτε ότι ακόμη και το Δικαστήριο δίνει μία δεύτερη ευκαιρία ΑΚΟΜΗ και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δίνει «χάρη» σε ισοβίτες.

    Σκεφθείτε έναν Δικηγόρο σε ηλικία 50-60 ετών να απολέσει την ιδιότητα του επειδή ένας παραβατικός η ιδιότροπος εντολέας του αποφάσισε να τον εκδικηθεί η ακόμη και να τον εκβιάσει και καταδικασθεί για μία ποινή τάξης 6-7 μήνες που για κανέναν άλλον πολίτη η επιστήμονα δεν έχει καμία επίπτωση ………………….Τι θα απογίνει αυτός ο άνθρωπος που στην πλειοψηφία δεν έχει κανένα άλλο εφόδιο στην ζωή του !!!

    Ενώ βέβαια έχει κριθεί ότι δεν μπορεί να εξομοιωθεί το αδίκημα της απόπειρας ως τετελεσμένο έγκλημα παρά ταύτα με την προτεινόμενη διατύπωση ακόμη και ένας Δικηγόρος που καταδικασθεί έστω και για έναν μήνα ένοχος για την απόπειρα κάποιου από τα αδικήματα που εμποδίζουν τον διορισμό του …………..θα χάσει όλη του την ζωή.

    Τέλος ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ 231/2011, 204/2007 ΚΑΙ 54/2008 ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΟΜΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ΟΡΘΑ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΟΤΑΝ ΕΧΕΙ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ Η ΠΟΙΝΗ ΜΕ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΕΥΔΟΚΙΜΟ ΠΕΡΑΣ ΑΥΤΗΣ.

    ΔΗΛΑΔΗ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΜΕΤΡΟ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΕΙ ΤΗΝ ΠΟΙΝΗ ΜΕ ΑΝΑΣΤΟΛΗ (ΚΡΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΡΟΤΕΡΟ ΕΝΤΙΜΟ ΒΙΟ Η ΤΗΝ ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΙΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ) ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ ΕΝΕΚΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΤΟΥ ΚΩΔΙΚΑ Ο ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΝΑ ΑΠΟΛΥΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΕΥΧΕΡΕΙΑ ΤΗΣ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣ ΤΗΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ ΤΟΥ.

    ΕΝΩ ΤΕΛΟΣ ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΑΤΕΣΤΡΑΜΜΕΝΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ ΑΛΛΑ Η ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΕΝΤΙΜΟΤΗΤΑΣ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ. (ΔΗΛΑΔΗ ΔΕ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΝΕΝΤΙΜΟΣ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΑΠΩΛΕΣΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΙΚΗΣ Η ΚΑΜΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΣΦΑΛΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΘΗΚΟΝΤΩΝ ΤΟΥ Η ΕΣΤΩ ΠΑΡΑΚΡΑΤΗΣΕΙ 100 ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΘΕΙ ΣΕ ΒΑΘΜΟ ΠΛΗΜΜΕΛΗΜΑΤΟΣ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΥΠΕΞΑΙΡΕΙ ΣΚΟΠΙΜΑ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΣΟ) ΠΑΡΑ ΤΑΥΤΑ ΣΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ ΕΞΙΣΟΥ!

    ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΕΤΑΙ:
    Α) Η κατάργηση της αυτοδίκαιης οριστικής απώλειας συλλήβδην και η αντικατάσταση της ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΘΕΙ ΣΕ ΒΑΘΜΟ ΠΛΗΜΜΕΛΗΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΔΙΚΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΣΤΕΡΟΥΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ ΤΩΝ ΔΙΟΡΙΣΜΟ ΜΕ ΤΟ ΕΥΕΡΓΕΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ ΜΕ ΜΕΡΙΚΗ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ ΙΔΙΟΤΗΤΟΣ ΚΑΘΟΣΟΝ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ Η ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ και σε περίπτωση ΕΠΙΤΥΧΟΥΣ ΠΕΡΑΙΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΠΑΝΑΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΜΕ ΣΥΜΦΩΝΗ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ Η ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΤΑ ΜΗΤΡΩΑ ΕΙΝΑΙ ΕΓΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΣ. (ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΡΟΒΛΕΠΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΕΙΣ).

    Β) Σε περίπτωση καταδίκης για πλημμέλημα η επιβολή ΑΡΧΙΚΑ περιορισμένης απώλειας της ιδιότητος του Δικηγόρου για χρονικό διάστημα 3 ετών και η εν συνεχεία διαπιστωτική πράξη του αρμοδίου Υπουργού να γίνεται όχι ΑΥΤΟΔΙΚΑΙΑ αλλά ΜΟΝΟΝ ΚΑΙ ΕΦΟΣΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ μετά από αιτιολογημένη και υποχρεωτική πρόταση του οικείου ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ή τινός άλλου οργάνου. Αφού μόνον ο Δικηγορικός Σύλλογος μπορεί να γνωρίζει να εμβαθύνει και να περιθωριοποιεί όταν συντρέχει πραγματικός λόγος !

    ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ:
    Α- ΠΡΟΤΑΣΗ:
    Η κατάργηση της αυτοδίκαιης οριστικής απώλειας συλλήβδην και η αντικατάσταση της ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΘΕΙ ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ ΣΕ ΒΑΘΜΟ ΠΛΗΜΜΕΛΗΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΔΙΚΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΣΤΕΡΟΥΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ ΤΩΝ ΔΙΟΡΙΣΜΟ ΜΕ ΤΟ ΕΥΕΡΓΕΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ ΜΕ ΜΕΡΙΚΗ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ ΙΔΙΟΤΗΤΟΣ ΚΑΘΟΣΟΝ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ Η ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ και σε περίπτωση ΕΠΙΤΥΧΟΥΣ ΠΕΡΑΙΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΠΑΝΑΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΜΕ ΣΥΜΦΩΝΗ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΔΣ Η ΤΟΥ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ ΕΙΝΑΙ ΕΓΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΣ. (ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΡΟΒΛΕΠΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΕΙΣ).
    Β- ΠΡΟΤΑΣΗ:
    ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ Ο ΜΗ ΓΕΝΟΙΤΟ ΠΟΥ ΕΛΑΒΕ Η ΛΑΒΕΙ ΧΩΡΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΤΟΥ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗΣ ΙΔΙΟΤΗΤΟΣ ΤΙΝΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ ΠΟΥ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΘΗΚΕ ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ ΣΕ ΒΑΘΜΟ ΠΛΗΜΜΕΛΗΜΑΤΟΣ ΝΑ ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΔΙΟΡΙΣΘΕΙ Ο ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΕΦΟΣΟΝ Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥ ΕΧΕΙ ΛΑΒΕΙ ΧΩΡΑ ΜΕ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΕΩΣ ΤΗΣ ΠΟΙΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΔΙΚΗΜΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΠΕΣΥΡΕ ΤΗΝ ΑΠΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗΣ ΤΟΥ ΙΔΙΟΤΗΤΟΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΛΕΥΣΗ ΕΠΙΤΥΧΩΣ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΙΚΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ.

    Γ- ΠΡΟΤΑΣΗ:
    ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ Ο ΜΗ ΓΕΝΟΙΤΟ ΠΟΥ ΕΛΑΒΕ Η ΛΑΒΕΙ ΧΩΡΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΤΟΥ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗΣ ΙΔΙΟΤΗΤΟΣ ΤΙΝΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ ΕΙΤΕ ΔΙΑ ΤΗΣ ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΗΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ ΣΕ ΒΑΘΜΟ ΠΛΗΜΜΕΛΗΜΑΤΟΣ ΕΙΤΕ ΔΙΑ ΤΗΣ ΕΝΤΑΞΕΩΣ ΤΟΥ ΣΕ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΔΟ (2-3) ΕΤΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΜΦΩΝΗ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΟΥ Ο ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΥΠΗΡΕΤΟΥΣΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΠΑΥΣΗΣ ΤΟΥ. (Αξιολογώντας και πάλι την βασική αρχή ότι μόνον τα όργανα του Δικηγορικού Συλλόγου μπορούν να κρίνουν εάν ο συγκεκριμένος Δικηγόρος παρέχει η όχι της προϋποθέσεις να επανενταχθεί σε αυτόν αλλά και να αξιολογούν ιδιαίτερες συνθήκες που σε κάθε περίπτωση είναι ξένες προς τρίτους όπως και προς τον ίδιο το Υπουργό).

    Οι παραπάνω μάλιστα προτάσεις τυγχάνουν απολύτως σύμφωνες και με την σχετική αντιμετώπιση και του Νομικού Συμβουλίου του κράτους (ιδείτε γνωμοδότησεις με αριθμό 54/2008 & 231/2011 της ολομέλειας του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους μετά από συγκεκριμένο ερώτημα του Υπουργού Δικαιοσύνης).

  • 16 Φεβρουαρίου 2013, 15:10 | Άντα Μαργαρίτη

    Πραγματικά δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει «δεν συνάδει», και με βάση ποια κριτήρια και αρχές προσδιορίζεται αυτό πρακτικά. Σε αυτό το πλαίσιο, η διατύπωση «τέχνη που δεν συνάδει με το επάγγελμα του δικηγόρου» θα μπορούσε να πει κανείς ότι αποτελεί παράδοξο, μιας και δεν υπάρχει τέτοια έννοια σε κανένα χωροχρόνο λογικής σκέψης.

  • 15 Φεβρουαρίου 2013, 13:10 | Ιωάννα Δραγώνα

    Συμφωνώ με όσα αναφέρουν οι παραπάνω περί κωλυμάτων και επαγγελματικών ασυμβίβαστων τη σημερινή εποχή.

    Δεδομένου ότι όλα αυτά είχαν θεσπιστεί ως αντίβαρο των προνομίων και της προστασίας του επαγγέλματός που απολάμβαναν οι δικηγόροι παλαιότερα, σήμερα πλέον που τα προνόμια γίνονται όλο και λιγότερα και το επάγγελμα ανοίγει συνεχώς μέχρι του σημείου που οι υπηρεσίες του δικηγόρου θα χρειάζονται όλο και λιγότερο γιατί να υπάρχουν κωλύματα και επαγγελματικά ασυμβίβαστα για τους δικηγόρους;

  • 13 Φεβρουαρίου 2013, 17:21 | Κώστας Δημητρίου

    Παραητηρήσεις-προτάσεις :

    ‘Αρθρο 7:Αυτοδίκαιη απώλεια και αποβολή της ιδιότητας του δικηγόρου.

    1. Αποβάλλει αυτοδίκαια την ιδιότητα του δικηγόρου και διαγράφεται από το μητρώο του συλλόγου του οποίου ήταν μέλος:
    α) εκείνος που στο πρόσωπό του συντρέχει περίπτωση από αυτές που αποκλείουν τη δυνατότητα διορισμού του ως δικηγόρου κατά τις διατάξεις των άρθρων του παρόντος ή αν διαπράξει απιστία και τιμωρηθεί όπως παραπάνω κατά την άσκηση του επαγγέλματός του

    β) εκείνος που μετά το διορισμό του στερείται για οποιονδήποτε λόγο της ελληνικής υπηκοότητας ή της υπηκοότητας κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

    γ) εκείνος που διορίζεται ή κατέχει οποιαδήποτε έμμισθη θέση με σύμβαση εργασιακής ή υπαλληλικής σχέσης σε οποιοδήποτε φυσικό ή νομικό πρόσωπο ή υπηρεσία δημόσια (πολιτική ή στρατιωτική), δικαστική, δημοτική, κοινοτική ή νομικού προσώπου δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου ή σε Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

    δ) εκείνος που αποκτά την εμπορική ιδιότητα σύμφωνα με τις διατάξεις του Εμπορικού νόμου.

    -> Το κώλυμα αυτό πρέπει να επανεξεταστεί !
    Η πρότασή μας είναι:
    Εκείνος που κατά παράβαση των όρων του παρόντος ασκεί παράλληλη επαγγελματική δραστηριότητα (εμπορική ή άλλης μορφής).

    ε) εκείνος που ασκεί άλλη επιστήμη, τέχνη, εμπόριο και ιδιαίτερα μεσιτεία καθώς και κάθε άλλη εργασία, υπηρεσία ή απασχόληση που δεν συνάδει με το δικηγορικό λειτούργημα.

    2. Δικηγόρος που στο πρόσωπό του συντρέχει μία από τις περιπτώσεις της προηγούμενης παραγράφου υποχρεούται να προβεί σε σχετική δήλωση χωρίς υπαίτια καθυστέρηση στο σύλλογο που ανήκει, να υποβάλλει την παραίτησή του.

    3. Η απώλεια της ιδιότητας του δικηγόρου επέρχεται αυτοδίκαια μόλις συντρέξει μία από τις περιπτώσεις της παραγράφου 1. Ο Υπουργός Δικαιοσύνης αυτεπάγγελτα ή ύστερα από αίτηση του οικείου δικηγορικού συλλόγου βεβαιώνει την αποστέρηση του δικηγόρου από την ιδιότητά του και αφ΄ότου επήλθε το γεγονός που την προκάλεσε. Η απόφαση αυτή, που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης, ανακοινώνεται προς τον οικείο δικηγορικό σύλλογο. Το κύρος των διαδικαστικών πράξεων που διενήργησε ο δικηγόρος μέχρι την έκδοση της πιο πάνω απόφασης δεν θίγεται.

  • 13 Φεβρουαρίου 2013, 14:19 | Ουρανία

    Δε θα έπρεπε να αποβάλλει αυτοδίκαια την ιδιότητα του δικηγόρου και να διαγράφεται από το μητρώο του συλλόγου εκείνος που διορίζεται ή κατέχει οποιαδήποτε έμμισθη θέση σε δημόσια υπηρεσία, καθώς αποτελεί ένα ασυμβίβαστο που αντικατοπτρίζει αναχρονιστικά πρόστυπα. Αντί αυτού θα έπρεπε να προβλέπεται αναστολή του δικηγορικού επαγγέλματος.

  • 13 Φεβρουαρίου 2013, 14:19 | Ολυμπία

    Περιμέναμε τόσα χρόνια να αλλάξει ο Κώδικας Δικηγόρων για να διατηρηθεί ένα ασυμβίβαστο χωρίς καμία απολύτως αιτιολογική βάση? Για ποιο λόγο να μπορεί ο δικηγόρος να διδάσκει στα σχολεία ή να είναι σύμβουλος Υπουργού και να μην χάνει την ιδιότητα του ενώ ο δημόσιος υπάλληλος που έχει διοριστεί βάσει του πτυχίου νομικής σε καθαρά νομική θέση να μην μπορεί να διατηρεί την ιδιότητα του?Δημιουργούνται έτσι νομικοί δύο ταχυτήτων, με προφανή εύνοια στην πρώτη κατηγορία!

  • 13 Φεβρουαρίου 2013, 14:06 | Ανθή

    Η περιπτ. γ΄ της παρ. 1 είναι τελείως αναχρονιστική μέσα στα δεδομένα που έχει διαμορφώσει η παρούσα οικονομική συγκυρία. Μέσα στο πλαίσιο της απελευθέρωσης και του ανοίγματος των επαγγελμάτων είναι αυτονόητο να μπορείς να αξιοποιήσεις το πτυχίο της Νομικής από οποιαδήποτε θέση. Είναι τουλάχιστον υποτιμητικό να διαγράφεται ένα μέλος επειδή καταλαμβάνει θέση στο Δημόσιο, από τη στιγμή μάλιστα που σε αντίστοιχους συλλόγους άλλων ειδικοτήτων επιτρέπεται και επιβραβεύεται η ελεύθερη άσκηση του επαγγέλματος (βλ ιατρούς και μηχανικούς).

  • 13 Φεβρουαρίου 2013, 12:46 | Γεράσιμος Σ. Γκασούκας

    Δεν υπάρχει κανένας δικαιπολιτικός λόγος να συνεχιστεί η ισχύς των αναχρονιστικών ασυμβίβαστων της εμπορικής ιδιότητας, αλλης τέχνης και επιστήμης. Ιδίως η μεσιτεία εξασφαλίζει στο προσυμβατικό στάδιο τα νόμιμα συμφέροντα των μερών. Πλέον η δικηγορία αντιμετωπίζεται από το κράτος ως επάγγελμα και όχι ως λειτούργημα (βλ. ΦΠΑ κλπ). Επομένως γιατί ο δικηγόρος να παλεύει πια για το μεροκάματο με το ένα χέρι δεμένο στην πλάτη; Γιατί να μην έχει τα ίδια όπλα στον επαγγελματικό στίβο με τους άλλους επαγγελματίες – επιστήμονες; Ούτε το μορφωτικό επίπεδο της κοινωνίας είναι το ίδιο με τη δεκαετία του ’50, ώστε ο δικηγόρος να υπερτερεί –δήθεν- στο επιχειρείν.

  • 12 Φεβρουαρίου 2013, 22:09 | giorgos

    θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψιν οι παρούσες συνθήκες της άσκησης του δικηγορικού επαγγέλματος και να εξαληφθούν από τον κώδικα των δικηγόρων τόσο η συγκεκριμένη όσο και η επόμενη διάταξη(άρθρο 8).Δεν είναι δυνατόν να καταργούνται οι ελάχιστες αμοιβές και η αμοιβή του δικηγόρου να είναι ελευθερα διαπραγματεύσιμη με το πελάτη, να καταργούνται οι παραστάσεις των δικηγόρων στα συμβόλαια και όλες τις συναφείς πράξεις, να μην νοείται νεος δικηγόρος να μπει στο ταμείο ανεργίας, έστω και αν δεν έχει πραγματοποιησει ούτε μία παράσταση το χρόνο και παράλληλα να διατηρουνται τέτοιου τυπου διατάξεις.ο κώδικας θα πρέπει να προσανατολιστεί ακόμη πιο πολύ στη προστασία των νέων δικηγόρων.

  • 12 Φεβρουαρίου 2013, 20:04 | ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΡΑΔΙΜΑΣ

    Απαράδεκτα και εξωφρενικά και στην λογική του κλειστού επαγγέλματος υπέρ των ισχυρών τα ασυμβίβαστα, που έχουν, να κάνουν με εμπορική ιδιότητα η την έμμισθη σχέση με οποιοδήποτε φυσικό ή νομικό πρόσωπο με μόνιμα η προσωρινά χαρακτηριστικά. Να μειώσετε τα αναχρονιστικά αυτά ασυμβίβαστα και να τα ελαχιστοποιήσετε. Άλλως για μία ακόμη φορά εξυπηρετείτε τα συμφέροντα των μεγαλοδικηγόρων και αρνείστε, να δείτε την οικτρή πραγματικότητα, όπως έχει διαμορφωθεί για τους νέους συναδέλφους που δουλεύουν αναξιοπρεπώς για τριακόσια ευρω και πέφτουν αντικείμενο άγριας εκμετάλλευσης η αναγκάζονται, να καταφύγουν στην μαύρη εργασία.. Εκεί, να σας δώ να εφαρμόσετε κάνα σοβαρό κώλυμα και πραγματική μεταρρύθμιση και όχι σε τέτοια θέματα. Άλλως να μην μιλάτε για άνοιγμα πραγματικό του επαγγέλματος αλλά για υποκριτικές ενέργειες, που εξωθούν τους νέους εκτός αγοράς, για να ευνοήσετε και πάλι τα μεγάλα αφεντικά. Η τρόικα τι θέση θα πάρει επ αυτού;.

  • 12 Φεβρουαρίου 2013, 19:19 | Σταυρούλα Γαλάνη

    Τα προβλεπόμενα κωλύματα και ασυμβίβαστα στερούν κατ’ άρθρο 12 τις δυνατότητες βιοπορισμού και των ασκούμενων δικηγόρων των οποίων ο διορισμός θα προκύψει κατόπιν εξέτασης. Αυτό θα πρέπει να αλλάξει. Τουλάχιστον ο ασκούμενος δικηγόρος θα πρέπει να μπορεί να κατέχει οποαδήποτε έμμισθη θέση με σύμβαση εργασιακής ή υπαλληλικής σχέσης.

  • 12 Φεβρουαρίου 2013, 11:42 | Ε.Σ.

    Το 1 γ) πρέπει να σχετίζεται με αναστολή και όχι απώλεια δικηγορικής ιδιότητας. Διότι η υπαλληλική ή εργασιακή σχέση μπορεί να είναι για μερικούς μόνον μήνες και όχι μόνιμη. Απώλεια πρέπει να επέρχεται μόνον εάν η θέση είναι μόνιμη. Επίσης η διάταξη αυτή δεν πρέπει να σχετίζεται σε καμία περίπτωση με θέσεις οι οποίες έχουν θητεία (διαρκούν δηλαδή από 2 έως 5 χρόνια) και δεν είναι μόνιμες.

  • 12 Φεβρουαρίου 2013, 09:19 | Ζαφ. Τσολακίδης

    Απαιτείται να εναρμονισθεί νομοτεχνικά το άρθρο 7 και το άρθρο 8. Επί παραδείγματι, η διδασκαλία νομικών μαθημάτων σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης είναι προφανές ότι θα τελείται στο πλαίσιο έμμισθης σχέσης με δημόσια αρχή (το Δημόσιο ή Πανεπιστήμιο). Θα πρέπει, στην αρχή του άρθρου 7 παρ. 1 να τεθεί η φράση «με την επιφύλαξη των οριζόμενων στο επόμενο άρθρο»

  • 11 Φεβρουαρίου 2013, 20:25 | ΔΤ

    Συμφωνώ με τους προηγουμένους. Τα προβλεπόμενα κωλύματα και ασυμβίβαστα είναι εξαιρετικά αναχρονιστικά, απηχούν άλλη αντίληψη όχι μόνο για τη θέση, αλλά και για τις δυνατότητες βιοπορισμού των δικηγόρων. Δεν υπήρχε λόγος κατάρτισης νέου κώδικα, εάν επρόκειτο να επαναληφθούν οι διατάξεις του κώδικα του 1954.

  • 11 Φεβρουαρίου 2013, 19:19 | Βίκυ

    Ποια είναι η δικαιολογιτική βάση πάνω στην οποία ο διοριζόμενος ή κατέχων έμμισθη θέση στο δημόσιο τομέα που ασχολείται με νομικό αντικείμενο ή που αποτελεί ειδικό επιστημονικό προσωπικό να αποβάλει αυτοδικαίως την ιδιότητα του δικηγόρου ενώ δεν ισχύει το ίδιο στις ανεξάρτητες αρχές ή στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, όπου αρκεί η αναστολή της δικηγορικής ιδιότητας? Γιατί να μην έχουν δικαίωμα αναστολής αλλά να υποχρεούνται σε παραίτηση και οι προσληφθέντες με την ιδιότητα του νομικού στο δημόσιο, εφόσον μάλιστα μπορούν σύμφωνα με τις προτεινόμενες διατάξεις να επανακτήσουν την ιδιότητα τους αν αποδείξουν την ενασχόληση τους με νομικό αντικείμενο. Πέρα του ότι αποτελεί αναιτιολόγητη διάκριση σε βάρος των νομικών του δημοσίου, μια τέτοια επιλογή μόνο γραφειοκρατικές δυσχέρειες προσθέτει.

  • 11 Φεβρουαρίου 2013, 14:30 | Αθανασιάδης Ν. Κωνσταντίνος

    1. Αποβάλλει αυτοδίκαια την ιδιότητα του δικηγόρου και διαγράφεται από το μητρώο του συλλόγου του οποίου ήταν μέλος:
    α) εκείνος που στο πρόσωπό του συντρέχει περίπτωση
    1) έχοντας ιδία περιουσιακά συμφέροντα (λ.χ. βοσκοτόπια) έχει αναλαμβάνει να υπερασπίσει ιδιοκτησιακά συμφέροντα Ο.Τ.Α., που είναι αντίθετα (με οτι αυτό συνεπάγεται) με τα ιδία ιδωτελή ιδιωτικά του συμφέροντα. (λ.χ. Σκύρος)

  • 11 Φεβρουαρίου 2013, 12:43 | Νικολαϊδου Ευθυμία

    Δηλαδή χάνει την ιδιότητά του ο μηχανικός, ο χημικός, ο Γεωπόνος ή οποιοσδήποτε άλλος εάν διοριστεί στο δημόσιο; Άλλο αναστολή επάγγελματος και άλλο να χάνεται η ιδιότητα

  • 11 Φεβρουαρίου 2013, 10:40 | Κ.ΑΓΓΕΛΙΔΗ

    ΘΑ ΗΤΑΝ ΧΡΗΣΙΜΟ ΜΕ ΔΕΔΟΜΕΝΗ ΤΗΝ ΜΕΓΙΣΤΗ ΤΩΝ ΠΟΙΝΩΝ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗΣ ΙΔΙΟΤΗΤΑΣ ΝΑ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΤΕΙ ΜΕ ΣΑΦΗΝΕΙΑ ΕΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΤΡΕΠΤΗ Η ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΜΕΤΟΧΩΝ ΑΝΩΝΥΜΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ Η’ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ , Η ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΜΕΡΙΔΙΩΝ ΣΕ ΕΠΕ , ΝΑ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΕΙ Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΜΕΣΙΤΕΙΑΣ ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ ΑΣΚΟΥΝ ΕΝΑ ΕΙΔΟΣ ΜΕΣΙΤΕΙΑΣ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΑΓΟΡΑΠΩΛΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΦΘΑΙΡΕΤΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΝΕΝΟΣ.

  • 11 Φεβρουαρίου 2013, 09:07 | Κώστας Δημητρίου

    γιατί το κώλυμα περί εμπορικής ιδιότητας ;

  • 10 Φεβρουαρίου 2013, 22:19 | ΑΛΕΞΙΑ ΚΑΡΑΝΙΚΟΛΑ

    Η απαγορευση ασκησης αλλης επιστημης η τεχνης απο το δικηγορο με την αοριστη και ευρεια ερμηνεια που τιθεται πρεπει να αλλαξει.Στη συγχρονη Ελλαδα η πλειονοτητα των ενηλικων δικηγορων εχουν λαβει και καλλιτεχνικη μορφωση σε ανωτατο επιπεδο εχουν σπουδασει μουσικη χορο κινηματογραφο φωτογραφια θεατρο και αλλες επιστημες.Σε ευρωπαικο επιπεδο δεν υπαρχουν τετοιες απαγορευσεις.Ποια και ποσα ειναι τα κριτηρια για το τι συναδει η οχι με το δικηγορικο λειτουργημα?ποτε θεωρειται η ασκηση αυτων απαγορευμενη και γιατι να κρινεται ως τετοια η περιστασιακη διδασκαλια αλλης επιστημης η τεχνης?η επιστημη και η τεχνη που δεν εχει τα στοιχεια της εμπορικοτητας πρεπει επιτελους να επιτραπουν και να αποσυνδεθουν απο την «ηθικη»δικηγορικη ταυτοτητα.

  • 10 Φεβρουαρίου 2013, 17:02 | Χαρλαύτης Ευθ. Χρίστος

    Άρθρο 7 παρ 1β
    Ο όρος υπηκοότητα είναι νομικώς άγνωστη έννοια.
    Να διαγραφεί και να τεθεί ο ορθός νομικός όρος «ιθαγένεια».

    Άρθρο 7 παρ. 2
    Πριν από το ρήμα … υποβάλει πρέπει να τεθεί ο σύνδεσμος και.

  • 10 Φεβρουαρίου 2013, 17:16 | Χαρλαύτης Ευθ. Χρίστος

    Άρθρο 7 παρ 1β
    Ο όρος υπηκοότητα είναι νομικώς άγνωστη έννοια.
    Να διαγραφεί και να τεθεί ο νομικώς όρος ιθαγένεια.

    Άρθρο 7 παρ. 2
    Πριν από το ρήμα … υποβάλει πρέπει να τεθεί ο σύνδεσμος και.

  • 10 Φεβρουαρίου 2013, 16:17 | Βαϊα Κατσαρού

    «Αποβάλλει αυτοδίκαια την ιδιότητα του δικηγόρου και διαγράφεται από το μητρώο του συλλόγου γ) εκείνος που διορίζεται ή κατέχει οποιαδήποτε έμμισθη θέση με σύμβαση εργασιακής ή υπαλληλικής σχέσης σε οποιοδήποτε φυσικό ή νομικό πρόσωπο ή υπηρεσία […]».

    Αποτελεί, ασφαλώς, μια εκτός εποχής ρύθμιση, η οποία κάποτε ίσως να αποτελούσε μια θωράκιση του δικηγορικού επαγγέλματος σήμερα όμως αποτελεί σκληρό και άνευ νοήματος αυτοπεριορισμό. Η εποχή έχει αλλάξει εκ βάθρων και η απαγόρευση σύναψης εργασιακής ή υπαλληλικής σχέσης και μάλιστα η εξ αυτής προερχόμενη αυτοδίκαιη απώλεια της δικηγορικής ιδιότητας, αποτελεί σοβαρότατη παρεμπόδιση στην άσκηση του δικηγορικού επαγγέλματος και την εξασφάλιση εισοδήματος, -όχι μόνο με την ιδιότητα του δικηγόρου- αλλά και με τις ιδιότητες που δεν αποτελούν ασυμβίβαστα. Θα πρέπει να καταργηθεί.

  • 10 Φεβρουαρίου 2013, 12:45 | Κ.Ν.ΚΑΡΛΗΣ

    Η απιστία κατά την περίπτωση (α) είναι προφανώς το αδίκημα της ΠΚ 233 , αν και δεν ορίζεται ειδικά ότι πρόκειται για το συγκεκριμένο αδίκημα, δεδομένου ότι άλλες πράξεις απιστίας κατά τον ΠΚ προϋποθέτουν ιδιότητα που συνιστά ασυμβίβαστο. Η άσκηση εμπορίου κατά την περ. ε’ ουσιαστικά ταυτίζεται με την απόκτηση της εμπορικής ιδιότητας που προβλέπεται στην περ. δ’ και αποτελεί άσκοπη επανάληψη . Η προσθήκη της μεσιτείας ως ιδιαίτερης δραστηριότητας δεν είναι κατανοητή, δεδομένου ότι αποτελεί άσκηση εμπορικής δραστηριότητας που προσδίδει την εμπορική ιδιότητα. Η αναφορά σε « κάθε άλλη εργασία, υπηρεσία ή απασχόληση που δεν συνάδει με το δικηγορικό λειτούργημα» εμπεριέχει μεγάλο ποσοστό υποκειμενικής και αξιολογικής κρίσεως, που ίσως δεν είναι δυνατό να αποφευχθεί στο σύνολο της αλλά πάντως δεν οδηγεί σε ασφάλεια δικαίου. Η διαπιστωτική πράξη για την απώλεια της δικηγορικής ιδιότητας κατά την παρ. 3 μπορεί να είναι απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Δικηγορικού Συλλόγου και δεν είναι αναγκαία η έκδοση υπουργικής αποφάσεως.

  • 10 Φεβρουαρίου 2013, 00:07 | dara

    Δεν είναι δυνατόν να χάνει αυτοδίκαια και να αποβάλει την ιδιότητά του ως δικηγόρος εκείνος που διορίζεται ή κατέχει οποιαδήποτε έμμισθη θέση με σύμβαση εργασιακής ή υπαλληλικής σχέσης σε δημόσια υπηρεσία ή ή ΟΤΑ, ενώ για εκείνους που διορίζονται σε θέσεις περιφερειαρχών ή δημαρχών ή στους κατέχοντες έμμισθες θέσεις σε διεθνείς οργανισμούς ή υπηρεσίς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στους διευθυντές νομικών προσώπων του ευρύτερου δημόσιου τομέα να προβλέπεται κατά το άρθρο 33 του παρόντος σχεδίου νόμου αναστολή της δικηγορικής ιδιότητας. Ποια η διαφορά στους κατέχοντες έμμισθες θέσεις σε υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τους κατέχοντες έμμισθες θέσεις σε υπηρεσία του Ελληνικού Δημοσίου;Ποια η διαφορά ενός διευθυντή νομικού προσώπου του ευρύτερου δημόσιου τομέα με το διευθυντή μιας δημόσιας υπηρεσίας του στενού δημόσιου τομέα ή ΟΤΑ? Όταν ένας δήμαρχος ή περιφερειάρχης που εκλέγεται για 5ετή θητεία (και ίσως επανεκλεγεί για ακόμα μια 5ετία) μπορεί να ασκεί ξανά το δικηγορικό λειτούργημα μετά την παρέλευση 5ετίας ή και 10ετίας χωρίς να χρειάζεται να αποδείξει καθήκοντα συναφή με τη νομική επιστήμη και πρακτική (όπως αξιώνει η ρύθμιση της παρ.2 του άρθρου 29 του παρόντος σχεδίου νόμου για το δημόσιο διοικητικό υπάλληλο) και χωρίς να προβλέπεται 5ετή απαγόρευση άσκησης δικηγορίας εντός της εφετειακής περιφέρειας όπου ασκούσαν τα καθήκοντά τους κατά το χρόνο λήξης της θητείας τους (όπως προβλέπει το άρθρο 29 παρ. 3 εδ. γ του παρόντος σχεδίου νόμου για το δημόσιο διοικητικό υπάλληλο).Θα έπρεπε να προστεθεί στο άρθρο 33 του παρόντος σχεδίου νόμου ότι αναστέλλεται η δικηγορική ιδιότητα και όσων διορίζονται ή κατέχουν οποιαδήποτε έμμισθη θέση με σύμβαση εργασιακής ή υπαλληλικής σχέσης σε δημόσια υπηρεσία, δικαστική και ΟΤΑ. Είναι δε σχήμα οξύμωρο ένας εκπαιδευτικός ΠΕ13Νομικών να δύναται να ασκεί το δικηγορικό λειτούργημα και να μην έχει αυτή τη δυνατότητα ένας πτυχιούχος νομικής υπάλληλος σε μια άλλη δημόσια υπηρεσία. Σε άλλους κλάδους επιστημών, όπως Ιατρική και Κτηνιατρική, παρέχεται η δυνατότητα παράλληλα με την ιδιότητα του δημοσίου υπαλλήλου και εκτός ωραρίου εργασίας να λειτουργούν ιατρείο. Οι ρυθμίσεις του άρθρου 7 περ (γ), του άρθρου 29 παρ. 2 και παρ. 3 εδαφ.γ του παρόντος σχεδίου νόμου θα έπρεπε να διαγραφούν ως ενάντιες στα άρθρα 4, 5 και 22 του Συντάγματος. Με τις προβλεπόμενες αυτές ρυθμίσεις καθίσταται «αχρηστο» το πτυχίο Νομικής για έναν δημόσιο διοικητικό υπάλληλο,ο οποίος αποστερείται έτσι κατ’ ουσίαν τις δυνατότητες αξιοποίησης του πτυχίου του. Ιδίως δε με τις μεταρρυθμίσεις στο δημόσιο τομέα, τις καταργήσεις θέσεων και τις απολύσεις, ένα σχέδιο νόμου θα έπρεπε να προβλέπει τη δυνατότητα επανόδου ενός δημοσίου διοικητικού υπαλλήλου στην ενεργό δικηγορία χωρίς χρονικούς περιορισμούς και χωρίς προϋποθέσεις απόδειξης συνάφειας των καθηκόντων του με τη νομική επιστήμη, αλλά με μόνη προϋπόθεση την προηγούμενη λύση της υπαλληλικής του σχέσης.

  • 9 Φεβρουαρίου 2013, 22:41 | Γεώργιος Νικολαϊδης

    Τα ασυμβίβαστα πρέπει να καταργηθούν εν όψει και της κατάστασης που επικρατεί στην αγορά εργασίας. Το πολύ να πρέπει να μπει σε αναστολή. Όχι όμως να χάνει την ιδιότητα του δικηγόρου.

  • 9 Φεβρουαρίου 2013, 17:53 | Αντώνης Αγνός

    Η διάταξη 7 παρρ γ αποκλείει τους καθηγητές πανεπιστημίου από τη δυνατότητα να είναι και δικηγόροι

  • 9 Φεβρουαρίου 2013, 13:38 | charles

    γ, δ, ε ξεπερασμένες ρυθμίσεις που δεν λαμβάνουν καθόλου υπόψη την τρέχουσα κοινωνικο-οικονομική πραγματικότητα και κυρίως την διαμορφωθείσα εργασιακή πραγματικότητα. Απλή μεταφορά από την ισχύουσα ρύθμιση. Ποιος ο σκοπός όλων αυτών των περιορισμών σε μια ελεύθερη αγορά;
    Τι σημαίνει «άλλη εππιστήμη, τέχνη», και που είναι το κακό να ασκεί κάποιος δικηγόρος παράλληλα και άλλη επιστήμη ή τέχνη; τελείως αόριστη διατύπωση που δεν εξυπηρετεί σε τίποτα

  • 9 Φεβρουαρίου 2013, 01:09 | Homatianos

    Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί δεν μπορεί ο δικηγόρος να ασκήσει άλλη επιστήμη ή τέχνη όπως γνωρίζω ότι επιτρέπεται σε χώρες του εξωτερικού. Δηλαδή αν κάποιος είναι και πολιτικός επιστήμονας δεν γίνεται να κάνει και πολιτικές αναλύσεις επί αμοιβή; Αν κάποιος είναι οικονομολόγος δεν μπορεί να κάνει μια οικονομοτεχνική μελέτη; Αν κάποιος είναι παράλληλα ζωγράφος δεν μπορεί να κάνει και μια έκθεση ζωγραφικής; Γιατί πρέπει να είναι αυστηρώς ασυμβίβαστα όλα αυτά μεταξύ τους; Δεν μπορώ να το καταλάβω. Σε χώρες του εξωτερικού υπάρχει πλήθος δικηγόρων που είναι παράλληλα και οικονομολόγοι και πλήθος δικηγόρων που ασχολούνται με το διεθνές δίκαιο που είναι παράλληλα και διεθνολόγοι. Στην Ελλάδα γιατί αυτό να απαγορεύεται;

  • 8 Φεβρουαρίου 2013, 20:35 | ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ

    Η διατύπωση αυτή είναι πλέον αναχρονιστική και μάλλον υποκριτική όταν το κράτος δικαίου πλέον αντιμετωπίζει τον δικηγόρο ως μια επιχειρηματική οντότητα και μόνον, τόσο φορολογικά όσο και θεσμικά. Συνεπώς τουλάχιστον οι περιπτώσεις παρ. 1 γ και δ, θα πρέπει να απαλειφθούν, αλλιώς τουλάχιστον γι αυτές να προβλεφθεί η αναστολή και όχι η αποβολή της δικηγορικής ιδιότητας.

  • 8 Φεβρουαρίου 2013, 16:09 | Αλεξάνδρα Πούλου

    Γιατί είναι ασυμβίβαστη η επιχειρηματική δραστηριότητα με τη δικηγορία; Ποια η σύγκρουση μεταξύ της τέχνης και του δικηγορικού λειτουργήματος; Πρόκειται για κωλύματα που δεν προάγουν τη δημιουργικότητα και την καινοτομία. Ιδιαίτερα υπό τις παρούσες οικονομικές συνθήκες, δεν μπορείς να εξαναγκάζεις σε παραίτηση συναδέλφους που προσπαθούν να επιβιώσουν και μέσω άλλων οδών.

  • 8 Φεβρουαρίου 2013, 11:43 | Chris

    γ) , δ) , ε) Δεν χρειάζονται, γιατί να μην μπορεί κάποιος να ασχολείται σε δύο ιδιότητες 50% στη μια 50% στην άλλη;

  • 8 Φεβρουαρίου 2013, 00:10 | αναστάσιος μπρακατσούλας

    Ερωτώ ορισμένα αυτονόητα, κατά τη γνώμη μου, πράγματα:
    1) Γιατί μπορεί ένας δικηγόρος να είναι διαχειριστής σε αστική μη κερδοσκοπική εταιρία, αλλά όχι σε εμπορική εταιρία; Ποία είναι στις μέρες μας η ουσιαστική διαφορά μεταξύ των δύο παραπάνω εταιριών, όταν όλοι γνωρίζουν ότι οι αστικές μη κερδοσκοπικές εταιρίες λειτουργούν ως όχημα για την απόκρυψη εμπορικών δραστηριοτήτων ατόμων που έχουν ασυμβίβαστα, οπως οι δικηγόροι και όταν οι αστικές μη κερδοσκοπικές εταιρίες λογίζονται φορολογικά ως εμπορικές εταιρίες (ΟΕ ή ΕΕ);
    2) Γιατί ένας δικηγόρος δεν μπορεί να ασκεί κάποια εμπορική δραστηριότητα στο εξωτερικό, παράλληλα με δικηγορική δραστηριότητα στην Ελλάδα; Για ποίο λόγο να εμποδίζεται κάποιο τέτοιο ασυμβίβαστο;
    3) Ποίες είναι οι τέχνες και μεσιτείες που δεν συνάδουν με το δικηγορικό λειτούργημα; Πόσο σαφής είναι αυτή η υπο-παράγραφος;

Σχόλια