‘Αρθρο 55: Δικαιώματα – Διανομή Εσόδων – Ευθύνη των Εταίρων – Διαφορές μεταξύ των Εταίρων – Σχέσεις με Εντολείς.

. Κάθε εταίρος έχει δικαίωμα να πληροφορείται αυτοπροσώπως για την πορεία των εταιρικών υποθέσεων, να εξετάζει τα βιβλία και τα έγγραφα σχετικά με τη διαχείριση. Αντίθετη συμφωνία είναι άκυρη.
2. Η ετήσια διανομή καθαρών εσόδων γίνεται μέσα σε τρεις (3) μήνες από το κλείσιμο της διαχειριστικής περιόδου όπως ορίζεται στο Καταστατικό.
3. Οι εταίροι μετέχουν στα κέρδη και τις ζημίες της εταιρείας με βάση τα ποσοστά των μεριδίων τους. Το Καταστατικό δύναται να προβλέπει διαφορετική μέθοδο διανομής των κερδών, καθώς και η καταβολή εκτάκτων αμοιβών για τους εταίρους, που θα επιδεικνύουν ιδιαίτερη δραστηριότητα, ζήλο, απόδοση και συνεργασία. Κατά τα ποσά αυτά μειώνονται ανάλογα τα έσοδα των λοιπών εταίρων.
4. Ο εταίρος που δεν είναι διαχειριστής, ευθύνεται έναντι στους λοιπούς εταίρους και στην εταιρεία μόνο για την επιμέλεια που επιδεικνύει στις δικές του υποθέσεις, όπως αυτή οριοθετείται, ερμηνεύεται και εφαρμόζεται σύμφωνα με το άρθρο 746 του Αστικού Κώδικα.
5. Η Εταιρεία ευθύνεται έναντι τρίτων, κατά τις διατάξεις για την ευθύνη των δικηγόρων, για πράξεις ή παραλείψεις των εταίρων ή συνεργατών δικηγόρων, εφόσον αυτές έγιναν κατά τη διαχείριση ή την αντιπροσώπευση της Εταιρείας.. Ο υπαίτιος για την πράξη ή παράλειψη εταίρος ευθύνεται σε ολόκληρο.
6. Η Εταιρία έχει δικαίωμα αναγωγής κατά του υπαιτίου εταίρου κατά το ποσό που η Εταιρία θα ικανοποιήσει τον τρίτο. Στην περίπτωση που η Εταιρία έχει ασφαλιστεί για την αστική ευθύνη έναντι τρίτων, δικαίωμα αναγωγής κατά του υπαιτίου εταίρου έχει η Εταιρεία μόνο για το ποσό που δεν καλύφθηκε από την ασφαλιστική εταιρία και την ασφαλιστική αποζημίωση.
7. Κάθε διαφορά που προκύπτει από την ερμηνεία και εφαρμογή των διατάξεων του νόμου ή του Καταστατικού της Εταιρείας, είτε μεταξύ των Εταίρων, είτε μεταξύ αυτών και της Εταιρείας, επιλύεται από τη Διαιτησία του οικείου Δικηγορικού Συλλόγου μετά από προσφυγή εκείνου ή εκείνων που έχουν έννομο συμφέρον, μέσα σε αποσβεστική προθεσμία τριών (3) μηνών από τη γέννηση της διαφοράς. Οι διαιτητές ορίζονται για τρία (3) χρόνια από το Διοικητικό Συμβούλιο του οικείου Δικηγορικού Συλλόγου. Συνεχίζουν πάντως την άσκηση των καθηκόντων τους για όσες υποθέσεις έχουν αναλάβει κατά τη διάρκεια της θητείας τους.

  • 11 Φεβρουαρίου 2013, 13:31 | Κ.Ν.ΚΑΡΛΗΣ

    Η ευθύνη της εταιρείας έναντι τρίτων για πράξεις κατά την διαχείριση ή την εκπροσώπησή της, είναι η ευθύνη που μπορεί να προκύψει από πράξεις του διαχειριστή για θέματα που δεν αφορούν χειρισμό υποθέσεων των πελατών της, και ο διαχειριστής έχει ευθύνη έναντι της εταιρείας και των εταίρων κατά το άρθρο 54 παρ. 8. Αυτή η ευθύνη δεν μπορεί να προσδιορίζεται κατά τις διατάξεις για την ευθύνη των δικηγόρων, αλλά κατά τις γενικές διατάξεις. Αντίθετα ευθύνη κατά τις διατάξεις για την ευθύνη των δικηγόρων είναι νοητή μόνον για ευθύνη που απορρέει από τον χειρισμό υποθέσεων πελατών. Η διάταξη έστω και αν προέρχεται από το ΠΔ 81/2005 είναι κακοδιατυπωμένη. Η παρ 7 ορίζει ως υποχρεωτική την διαιτησία. Η διαιτησία έχει έρεισμα το άρθρο 8 του Συντάγματος με ειδικότερη έκφραση την παρ 2 του άρθρου 22, αλλά η εξαίρεση κατηγορίας υποθέσεων από την δικαιοδοσία των δικαστηρίων και η υποχρεωτική υποβολή τους σε διαιτησία δεν είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα. Το άρθρο 8 του Συντάγματος επιτρέπει την διαιτησία ως επιλογή των συναλλασσομένων αλλά ταυτόχρονα επιτρέπει και την δυνατότητά τους να επιδιώξουν την επίλυση της διαφοράς στα δικαστήρια. Πρέπει να είναι επιλογή των εταίρων να ορίσουν στο καταστατικό αν οι διαφορές μεταξύ τους υπάγονται στα δικαστήρια ή σε διαιτησία. Εξάλλου η αναφορά στον οικείο δικηγορικό σύλλογο είναι αόριστη. Ποιος είναι αυτός; Της έδρας της εταιρείας; Ο σύλλογος του οποίου είναι μέλος ένας των εταίρων, οπότε υπαρχουν συντρέχουσες κατά τόπο αρμοδιότητες; Άλλος ;.