Άρθρο 22 – Διάρκεια παραµονής – Αποχώρηση

1. Ο χρόνος παραμονής στις Στέγες Φιλοξενίας είναι κάθε φορά ο ελάχιστος που απαιτείται για την αντιμετώπιση των αναγκών του νέου, ενώ καταβάλλεται κάθε δυνατή προσπάθεια για την άμεση και σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρ. 2 του παρόντος και το συμφέρον του νέου επιστροφή του στην οικογένεια ή, αν αυτό δεν είναι εφικτό ή σύμφωνο με το συμφέρον του, για εξεύρεση της κατάλληλης λύσης για την πορεία του μετά την αποχώρηση από τη Στέγη.
2. Κάθε τέσσερις (4) μήνες ο Διευθυντής της Μονάδας, κατόπιν αιτιολογημένης εισήγησης του ΕπΣυΜ, αποφασίζει για τη συνέχιση – παράταση της παραμονής ή μη του νέου στη Μονάδα. Η απόφαση κοινοποιείται στο νέο και στον αρμόδιο εισαγγελέα εντός προθεσμίας πέντε (5) ημερών από την έκδοσή της. Κατά της απόφασης του Διευθυντή επιτρέπεται στο νέο να προσφύγει ενώπιον του αρμόδιου εισαγγελέα πλημμελειοδικών εντός προθεσμίας δέκα (10) ημερών από την κοινοποίηση της απόφασης. Ο εισαγγελέας αποφασίζει επί της προσφυγής εντός προθεσμίας δέκα (10) ημερών. Για την προσφυγή συντάσσεται έκθεση από τον γραμματέα της οικείας εισαγγελίας.
3. Ανώτατο όριο παραμονής των νέων σε Στέγη Φιλοξενίας ορίζονται τα δύο (2) χρόνια.
4. Για την αποχώρηση των νέων από τη Μονάδα αποφαίνεται το αρμόδιο ανά στάδιο της ποινικής διαδικασίας όργανο, μετά από σχετική πρόταση του Διευθυντή, η οποία συνοδεύεται από αιτιολογημένη εισήγηση του ΕπΣυΜ, στην οποία περιλαμβάνεται συγκεκριμένο πλάνο για την πορεία του νέου μετά την αποχώρησή του. Η πρόταση εισηγείται τη μεταβολή ή άρση του μέτρου καθώς και τα μέτρα για την πορεία του νέου μετά την αποχώρησή του από τη Μονάδα.
5. Οι διατάξεις του παρόντος και του προηγούμενου άρθρου έχουν ανάλογη εφαρμογή για τις Μονάδες και υπο-Μονάδες ημερήσιας φροντίδας.