Το δεύτερο εδάφιο της παρ. 6 του ν. 1848/1989 αντικαθίσταται ως εξής:
«Κατά παρέκκλιση των προβλεπομένων στο πρώτο εδάφιο της παραγράφου 4 ως προς τον καταληκτικό βαθμό, με όμοιο προεδρικό διάταγμα καθορίζονται οι όροι και προϋποθέσεις για την απονομή αποστρατευτικού βαθμού Υπολοχαγού και αντιστοίχων των άλλων κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων σε εθελοντές και εθελόντριες μακράς θητείας βαθμού Ανθυπασπιστή που τίθενται σε αποστρατεία.»
Άρθρο 04 – Τροποποίηση του άρθρου 13 του ν. 1848/1989 (Α΄ 112)
Αναρτήθηκε
8 Μαρτίου 2019, 15:00
Ανοικτή σε Σχόλια έως
18 Μαρτίου 2019, 15:00
Εργαλεία
Εκτύπωση Εξαγωγή Σχολίων σε
Στατιστικά
113 Σχόλια 1077 Σχόλια επι της Διαβούλευσης 16071 - Όλα τα ΣχόλιαΌλες οι Διαβουλεύσεις
- Ίδρυση Ελληνικού Κέντρου Αμυντικής Καινοτομίας, εκσυγχρονισμός θεσμικού πλαισίου των Ανωτάτων Στρατιωτικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων...
- Μέριμνα υπέρ του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων, εξορθολογισμός της νομοθεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων, οργάνωση της Εθνοφυλακής και άλλες διατάξεις
- ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ 47 ΝΗΟΛΟΓΙΟ ΑΕΡΟΣΚΑΦΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ
- Δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση για το Τομεακό Πρόγραμμα Ανάπτυξης του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας
- Ρυθμίσεις θεμάτων του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας
- Ρυθμίσεις Μέριμνας Προσωπικού Ενόπλων Δυνάμεων, Στρατολογίας, Στρατιωτικής Δικαιοσύνης και άλλες διατάξεις
- Δημόσιες συμβάσεις προμηθειών, υπηρεσιών και έργων στους τομείς της άμυνας και της ασφάλειας
- Ρυθμίσεις περί σταδιοδρομίας και εξέλιξης στελεχών και οικονομικής μέριμνας και λογιστικού των Ενόπλων Δυνάμεων
- Ρύθμιση θεμάτων Υπουργείου Εθνικής Άμυνας
- Μεταθέσεις οπλιτών
- Φάροι - Στρατολογία
Η απόδοση διοικητικού βαθμού υπολοχαγού εν αποστρατεία από τον βαθμό του Ανθυπασπιστή εν ενεργεία, δεν επιφέρει καμία βελτίωση στην σύνταξη των ΕΜΘ, μιας και η αναλογική σύνταξη σύμφωνα με το ισχύον ασφαλιστικό σύστημα υπολογίζεται επί των ακαθάριστων αποδοχών από το 2002 μέχρι και την αποστρατεία του, επί του ποσοστού αναπλήρωσης ανάλογα με τα χρόνια ασφάλισης. Η απόδοση λοιπόν του βαθμού του υπολοχαγού με την αποστρατεία δεν πρόκειται να βελτιώσει καθόλου την χορήγηση της αναλογικής σύνταξης. Υπάρχει η βούληση για νομοθετική ρύθμιση του θέματος;Ευχαριστώ πολύ.
Συνταγματικά δίκαιο η εξομοίωση με τις γυναίκες εθελόντριες του Ν.705 1977 και τους άνδρες εθελοντές του Ν.445 1972.Μία κίνηση που έπρεπε να είχε γίνει εδώ και χρόνια με ψεύτικες υποσχέσεις, συγχαρητήρια στον Κύριο Παναγιώτη Ρήγα , είμαστε σίγουροι θα πράξει το ορθόν.
Οι ΕΜΘ αποφοιτοι Γυμνασιου εάν υπάρχουν, Υπολοχαγοι. Οι αποφοιτοι Λυκείου Λοχαγοι και οι ΠΕ ΕΜΘ Ταγματαρχες. Τίποτα λιγότερο τίποτα περισσότερο
Παρεμπιπτόντως εντυπωσιαστηκα με τις μεταταξεις των ΕΜΘ στο βαθμό του Αρχισμηνια που λαμβάνουν χώρα κάθε Σεπτέμβριο. Τι και εάν κάποιος ΕΜΘ εχει τελειώσει Πανεπιστήμιο ,τι και εάν εχει αποφοιτήσει απο το Μετσόβιο ,ας ειναι κάτοχος μεταπτυχιακού , ας εχει τελειώσει το ΜΙΤ ή το COLUMBIA θα ξεκινήσει
απο Αρχιμηνιας παραγωγικής σχολής έχοντας μπροστα του Πεδιον Δόξης Λαμπρο!!! Με μια μικρή λεπτομέρεια : Αρχισμηνιας ΕΜΘ σημαίνει 18 εώς 24 χρονια υπηρεσίας και οδεύοντας στη δύση της σταδιοδρομίας του θα βλεπει το βαθμο του Λοχαγου άπιαστο όνειρο
Υπάρχει ομως και κάτι ευχάριστο : μετα απο ατελείωτα βραδια ξενυχτωντας για να φτάσει στην πολυπόθητη αποφοίτηση του ΑΕΙ ή του μεταπτυχιακού του θα εχει κερδίσει με το σπαθί του να μεταταχτει στο ΣΩΜΑ των ΜΟΝΙΜΩΝ ΥΠΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ !!!
Διερωτώμαι όλα αυτα τα χρονια δεν ηταν μόνιμος υπαξιωματικός;
Εκτός απο την ελευθερία που θελει αρετή και τόλμη θελει και η ισονομία και η αποφασιστικότητα .
Εξομοίωση με τις γυναίκες εθελόντριες του Ν.705 1977 και τους άνδρες εθελοντές του Ν.445 1972.
1. Εάν θέλουμε μιλάμε για «αποκατάσταση της ίσης μεταχείρισης στελεχών όμοιας προέλευσης.», όπως αναφέρει η Αιτιολογική Έκθεση, θα πρέπει η βαθμολογική εξέλιξη των Εθελοντών Μακράς Θητείας, να είναι ακριβώς η ίδια με αυτή των Μονιμοποιθέντων Εθελοντών και Εθελοντριών του Ν.705/1977.
ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗ ΑΔΙΚΙΏΝ ΘΑ ΗΤΑΝ ΣΚΟΠΙΜΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΑΓΩΓΕΣ ΝΑ ΛΟΓΙΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΕΤΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΔΙΟΤΙ ΕΝΑΣ ΜΙΚΡΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΥΠΗΡΕΤΗΣΑΝ ΤΗΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΘΗΤΕΙΑ ΆΜΙΣΘΟΙ
Μπράβο πολύ καλή κίνηση ο αποστρατευτικός βαθμός του Υπλγού, αλλά θα πρέπει να αναφερθεί επιπλέον στα ποσά χρόνια υπηρεσίας θα απονέμεται ο βαθμός του Ανθλγού (λογικά στα 30 φαντάζομαι) ώστε να μένεις 5 χρόνια στο βαθμό και να φεύγεις Υπλγος.
Επίσης θα πρέπει στο μισθολόγιο να προστεθούν στην κατηγορία Γ οι αντίστοιχοι βαθμοί Ανθλγού – Υπλγού.
Πρέπει το υπουργείο να νομοθετήσει και για τους πτυχιούχους ΑΕΙ ΕΜΘ.
Εχουν γνώσεις και προσόντα εθνικου πλαισιου 6 (ή και ανώτερου) τα οποια απόκτησαν με προσωπικό κόστος και τα προσφέρουν στην υπηρεσία με την εργασία τους.
Πρεπει να υπαρχουν κινητρα ώστε να ενισχύεται και να επιδιώκεται η δια βιου μαθηση και η ακαδημαική παιδεία δεδομενου ότι οφελεί την υπηρεσία και την κοινωνία σε πολαπλό επιπεδο.
Τίποτα λιγότερο από την πλήρη εξομοίωση με τις γυναίκες εθελόντριες του Ν 705 1977 και τους άνδρες εθελοντές του Ν 445 1972 για λόγους αποκατάστασης της ίσης μεταχείρισης στελεχών ομοιας προέλευσης. Έχω στείλει το ίδιο σχόλιο αρκετές φορές χωρίς να έχει αναρτηθεί. Παρακαλώ ενημερώστε με τον λόγο που δεν έχει αναρτηθεί το σχόλιο μου. Ευχαριστώ
Το νομοσχέδιο για τους ΕΜΘ είναι σχετικά κάλο αλλά το υπουργείο θα πρέπει να νομοθετήσει και για τους ΕΜΘ που είναι κάτοχοι πτυχίου ΑΕΙ,ΤΕΙ
Αγαπητέ Κύριε Ψαρρή, φαντάζομαι ότι η απονομή του αποστρατευτικού βαθμού του Υπολοχαγού των ΕΜΘ σημαίνει και αντίστοιχη χορήγηση της σύνταξης, των μερισμάτων και του εφάπαξ στον βαθμό αυτό, σωστά;για αυτό θα απαιτηθεί και άλλη νομοθετική ρύθμιση;η άμεση αυτή προαγωγή κατά δυο βαθμούς θα επιφέρει και την καταβολή από μέρους μας αναδρομικών εισφορών προκειμένου να καταστούμε δικαιούχοι μεγαλύτερης σύνταξης, μερισμάτων και εφάπαξ;Το νομοσχέδιο αυτό δεν ξεκαθαρίζει καθόλου το τι θα γίνει με αυτό το θέμα. Για την σύνταξη του Υπολοχαγού πλέον θα απαιτηθεί κάποια ρύθμιση από το υπουργείο εργασίας και τον ΕΦΚΑ;μπορεί ο ΕΦΚΑ μας χορηγήσει μεγαλύτερη σύνταξη χωρίς την καταβολή των αντίστοιχων εισφορών;.Ευχαριστώ πολύ.
Καθώς όλοι μας γνωρίζουμε τον τρόπο εισαγωγής μας στις ΕΔ, τους νόμους και τις διατάξεις, ποια είναι η άνιση μεταχείριση? Η εξέλιξη του καθενός ήταν γνωστή όταν έκανε την αίτηση του ή κατέθετε το μηχανογραφικό δέλτιο και παρ΄αυτα οι μόνες εκπτώσεις έρχονται για όσους είναι από παραγωγικές σχολές λες και είναι ντροπή η αποφοίτηση μίας εξ αυτών. Για μεν τους Αξκους γιατί απλα δεν γίνονται όλοι υποστράτηγοι (?) ή για τους εξ Υπξκων γιατί όχι όλοι Ταξχοι (?) καθώς ιδίως απο το 92 και μετά έχουν όλοι εισαχθεί μέσω Πανελληνίων. Αγαπητοί συνάδελφοι όλοι μας έχουμε προσφέρει τα πάντα για την Πατρίδα (ή αυτό έχουμε ορκιστεί να κάνουμε), έτσι δεν καταλαβαίνω γιατί μία μερίδα στελεχών να πρέπει συνέχεια να έχουν ειδική μεταχείριση έτσι ώστε να έχουν κίνητρο να αποδώσουν. Από την αρχή υπήρχε μια δικαιολογία για τα πάντα και αυτό είναι η ηλικία…είμαι Λχιας 30 χρόνων, όποτε στείλε εναν 20χρόνο από την Σχολή που είναι πιτσιρικάς…και αυτό συνεχίζετε σε όλους τους βαθμούς. Στο βαθμό δε του Ανθστή συμπεριφέρεστε ως Λχγοί ή Σγοί και όσοι σας ¨πιέζουν¨ να απόδώσετε απλά σας απαξιώνουν. Από το να κοροϊδευόμαστε πέρι άνισης μεταχείρισης ας έρθει μία ρύθμιση που να σας όνομάζει Τχες μπας και δικαιώθεί το αίσθημα αδικίας που έχετε (τουλάχιστον αυτό δείχνουν τα εώς τώρα σχόλια) και στο ίδιο νομοσχέδιο ας είναι και η κατάργηση των Παραγωγικών Σχολών για να πάψει η διαφορετική προέλευση.
Νομίζω ότι όπως σε όλους κρίνεται απαραίτητη προυπόθεση για να πάρουν έναν βαθμό παραπάνω το πτυχίο ΑΕΙ, αυτό θα έπρεπε να περιλαμβάνει και το συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Όπως ο εξ Υπξκων θέλει ΑΕΙ για τον Βαθμό του Σχη έτσι και όποιος ΕΜΘ κατέχει πτυχίο ΑΕΙ να ονομάζετε Ανθλγός. Η οριζόντια εφαρμογή του νομοσχεδίου αποτελεί άνιση μεταχείριση προσωπικού.
Σε ότι αφορά τους ΕΜΘ το νομοσχέδιο είναι αρκετά καλό. Επίσης θα πρέπει το υπουργείο να νομοθετήσει ευεργετικά και για τους πτυχιούχους ΑΕΙ ΕΜΘ.
Επί 30 σχεδόν έτη οι Εθελοντές και οι εθελόντριες Μακράς Θητείας υπηρετούν στο στράτευμα. Μετά από πολλά έτη εντάχθηκαν στα Μετοχικά Ταμεία ως μέτοχοι με δικαίωμα μερίσματος και εφάπαξ. Μετά πολλά έτη απεγκλωβίστηκαν από το ΙΚΑ και πρόσφατα επιτέλους μονιμοποιήθηκαν.
Επιτακτική τυγχάνει η αναβάθμιση του θεσμού των Εθελοντών – Εθελοντριών Μακράς Θητείας μέσα στα πλαίσια της Συνταγματικής επιταγής για ίση μεταχείριση με ιεραρχική εξέλιξη αντίστοιχη των Εθελοντριών και των ανακαταταγμένων και Εθελοντών υπαξκών.
Πρόσφατα με το νέο μισθολόγιο οι ΕΜΘ έχουν κατέβει σε χαμηλότερο μισθολογικό κλιμάκιο συγκριτικά με άλλους συνάδελφους. Η παρούσα τροποποίηση αποκαθιστά σε μεγάλο βαθμό την αδικία προς τους καλούς συναδέλφους ΕΜΘ.
Η τροποποίηση αυτή κινέιται σε πολύ θετική κατεύθυνση αποδίδοντας τον βαθμό του υπολοχαγού ε.α.. Κλείνοντας θέλω να αναφέρω ότι δε μιλάμε για νέους συναδέλφους αλλά για έμπειρους καθώς οι νεότεροι ΕΜΘ έχουν πια 20 έτη υπηρεσίας.
Καλησπέρα σας. Φυσικά και θα εξεταστεί η πρότασή σας περί ενσωμάτωσης πρόβλεψης συγκεκριμένης διάταξης για τον καθορισμό τω χρονικών πλαισίων απονομής του βαθμού του ΑνΘλγου.
Ευχαριστώ τον κ. Ψαρρή για την άμεση ανταπόκριση του. Προτείνεται όπως συμπεριληφθεί στο Άρθρο 4 και να αποσαφηνισθεί το χρονικό πλαίσιο της απονομής του βαθμού του ανθυπολοχαγού αναλόγως των ετών υπηρεσίας που θα απαιτούνται καθόσον με το προηγούμενο νομοσχέδιο το οποίο είχε κατατεθεί το 2017 για τον αποστρατευτικό βαθμό του ανθυπολοχαγού, απαιτήθηκαν 2 έτη για να εκδοθεί το προεδρικό διάταγμα που καθορίζει τους όρους και τις προϋποθέσεις. Αν απαιτηθεί ανάλογο χρονικό διάστημα για την έκδοση του προεδρικού διατάγματος που θα καθορίζει τους όρους και τις προϋποθέσεις για την απονομή του βαθμού του ανθυπολοχαγού στους Ανθυπασπιστές προέλευσης ΕΜΘ, αρκετοί εξ αυτόν θα έχουν αποστρατευτεί είδη!!!! Θα ήταν χρήσιμο αν ο διαχειριστής των σχολείων θα μπορούσε να δώσει μία απάντηση επί της προτάσεως αυτής!!!!
Με την καταργηση της αδικιας και την εξελιξη των ΕΜΘ συμφωνα με τις Εθελοντριες ν.705/1977 οι οποιες μονο και μονο για να γινουν Ανθστες μπηκαν μπροστα απο τους ΕΜΘ διοτι αλλιως δεν θα μπορουσαν να προαχθουν, και παλι σε μια νυχτα αποχωριστηκαν απο τους ΕΜΘ για να προαχθουν παραπερα, και η προαγωγη των ΕΠΟΠ στο βαθμο του Ανθστη λυνει σχετικα ευκολα τα προβληματα με τα ορια ηλικιας που ειναι παραβλεψη του Νομοθετη και οχι των ΕΜΘ και ΕΠΟΠ. Ειναι η μονη αποδεκτη λυση, ολα τα υπολοιπα ειναι αλλα λογια να αγαπιομαστε.
Καλησπέρα σας. Είμαι υπεύθυνος διαχειριστής σχολίων, εκ μέρους του επισπέυδοντος το παρόν σχέδιο νόμου Υπουργείου.
Ο συντάκτης των σχολίων με το όνομα Θωμάς Ψαρρής είναι εκ των διαχειριστών της ιστοσελίδας? Καθόσον έχει προβεί σε διευκρινιστικά σχόλια που αφορούν την διόρθωση του άρθρου 4 ώστε να καθίσταται σαφές ότι θα προηγηθεί η απονομή βαθμού ανθυπολοχαγού και στη συνέχεια ο αποστρατευτικός βαθμός του υπολοχαγού!!!!! Ισχύουν οι διευκρινήσεις ή όχι???
Ο κάθε εργαζόμενος έχει ανάγκη για μια καλύτερη κοινωνική θέση (ανάγκη
εκτίμησης και προβολής), να αισθάνεται ασφάλεια, να ελπίζει για μια μεγαλύτερη αμοιβή, η εργασία του να είναι ενδιαφέρουσα και να υπάρχει δυνατότητα για προαγωγή, προσωπική εξουσία και συμμετοχή στις αποφάσεις. Επιτέλους αναγνωρίσθηκε ο κόπος των ΕΜΘ, ο νόμος πρέπει να ορίσει σαφέστατα και την βαθμολογική εξέλιξη μας, στα 36 χρόνια Τχης, στα 32 Λγός, στα 27 Υπλγός, στα 24 Ανθλγός, στα 20 Ανθστής.
Μπράβο στον Αναπληρωτή Υπουργό Εθνικής Άμυνας Κ. Παναγιώτη Ρήγα για το ενδιαφέρον του προς τους συναδέλφους κατηγορίας ΕΜΘ οι οποίοι μόνο υποσχέσεις άκουγαν επί 30 χρόνια.
Καλύτερη πρόταση θα ήταν η πλήρης εξομοίωση τους με τις γυναίκες εθελόντριες του Ν.705 1977 και τους άνδρες εθελοντές του Ν.445 1972.
Επίσης θα ήταν πολύ θετικό να μην δίνονται οι παραπάνω βαθμοί μόνο κατά την αποστρατεία αλλά όταν θα είναι εν ενεργεία οι εν λόγω συνάδελφοι και να αποστρατεύονται και πάλι ως υπολοχαγοί.
Η μόνη εξαίρεση θα πρέπει να είναι για πτυχιούχους ΑΕΙ οι οποίο όπως ανάλογα συμβαίνει με τους αποφοίτους ΑΣΣΥ, θα πρέπει να λαμβάνουν τιμητικά ένα παραπάνω βαθμό κατά την αποστρατεία τους.
Τέλος προτείνουμε ανθ/λγος στα 27 έτη υπηρεσίας υπ/λγος στα 31 και λοχαγός στα 34 για πτυχιούχους ΑΕΙ ή εναλλακτικά κατά την αποστρατεία των συναδέλφων.
ευχαριστούμε πολύ
Μια τελευταία ελπίδα φάνηκε από την τελευταία ηγεσία του ΥΕΘΑ στο χρόνιο αίτημα άρσης της αδικίας. Ας γίνει τουλάχιστον με το σωστό τρόπο που όλοι θέλουν ως μια επιβράβευση στον κόπο και την αφοσίωση που τόσα χρόνια έχουν δείξει.
26 έτη Ανθλγοι-30 έτη Υπλγοι 35 έτη Λγοι Αποστρατευτικός Τχης.
Θα πρέπει να γίνει πλήρης εξομοίωση των ΕΜΘ με τις γυναίκες εθελόντριες. Η πρόταση έχει γίνει από την ΠΟΕΣ με το 86/29-02-2016 έγγραφο της. Επιτέλους λύστε μια αδικία τόσων ετών. Οι ΕΜΘ έχουν ταλαιπωρηθεί και απαξιωθεί όσο κανένας άλλος.
Εργάζομαι από το 1992, (σήμερα ως μονιμοποιημενος ΕΜΘ Ανθστης), σε νοσοκομείο των ενόπλων δυνάμεων με ειδικότητα που δεν βγάζουν οι στρατιωτικές σχολές υπαξιωματικών. Στην ειδικότητα μου υπάρχουν συνάδελφοι εθελόντριες που είναι εδώ και χρόνια αξιωματικοί. Έχουμε τα ίδια προσόντα από την καταταξη και έχουμε τις ίδιες υποχρεώσεις στην φύση της εργασίας μας. Πως μπορώ να μην νιώθω αδικημένος; Επι ποσά έτη μπορώ να σηκώνω αυτή την άδικη διάκριση;Το μόνο προσόν που έχουν περισσότερο από εμένα και τους αντιστοιχουσ συναδελφους μου της ιδιας κατηγορίας με εμένα είναι ότι ευεργετήθηκαν από τους νόμους. Παρακαλώ δείτε και αυτή την παράμετρο. Μην μας συμπεριφέρεστε ως πολίτες τρίτης κατηγορίας. Είμαστε Έλληνες πολίτες που ενταχθήκαμε έτοιμοι προς εργασία στις ένοπλες δυνάμεις με πτυχία και ενδεικτικά επαγγελματικών προσόντων ακριβώς ίδια με αυτά των εθελοντριών. Εξομοιωστε μας παρακαλώ. Η αδικία που επικαλείστε μόνο έτσι αίρεται.
Παρακαλώ όπως για λόγους ισότητας εξετασθεί η δυνατότητα ικανοποίησης του αιτήματος περί παράλληλης βαθμολογικής εξελίξεως των Ε.Μ.Θ., με τους Υπαξιωματικούς των υπολοίπων προελεύσεων (Παραγωγικών Σχολών, Εθελοντών – Εθελοντριών Οπλιτών από Ανακατάταξη, Εθελοντριών γυναικών του Ν.705/1977). -(Άλλωστε έτσι αρχικά προβλεπόταν στις εγκυκλίους κατάταξης ΟΠΥ/ ΕΠΥ, πριν την έκδοση του ΠΔ 21/1991).
Εκτιμώ ότι κανένας άλλος θεσμός προσωπικού των Ε.Δ., δεν έχει «ταλαιπωρηθεί» και απαξιωθεί τόσο.
Θέλω πρώτα από όλα να σας ευχαριστήσω για την τόλμη σας που προσπαθείτε να επιλύσετε ένα τόσο σημαντικό θέμα που άφορα 12 χιλιάδες εμθ,
Στην αιτιολογική έκθεση αναφέρεται ότι προβλέπεται η απονομή
αποστρατευτικού βαθμού Υπολοχαγού στους Εθελοντές Μακράς Θητείας (Ε.Μ.Θ.),
αντί του Ανθυπολοχαγού, που είχε καθιερωθεί με το ν. 4494/2017 (Α΄ 165), για
λόγους αποκατάστασης της ίσης μεταχείρισης στελεχών όμοιας προέλευσης.
Συγκεκριμένα, με την εν λόγω διάταξη σκοπείται η απονομή του κατώτερου βαθμού
Αξιωματικών στους ΕΜΘ, με δυνατότητα απονομής αποστρατευτικού βαθμού
Υπολοχαγού, για λόγους άμβλυνσης της διαφορετικής μεταχείρισης με τις
εθελόντριες που κατετάγησαν βάσει του ν. 705/1977 (Α΄ 279) και διέπονται από το
άρθρο 13 του ν. 3257/2004 (Α΄ 143).
Το σωστότερο για την άμβλυνση της διαφορετικής μεταχείρισης με τις
εθελόντριες που κατετάγησαν βάσει του ν. 705/1977 (Α΄ 279) είναι τουλάχιστον να απονέμεται ο βαθμός του λογαγου ε.ε και αυτός του ταγματάρχη ως αποστρατευτικού βαθμού. Είμαι σίγουρος πως θα εξετάσετε σοβαρά την πρόταση μου και θα πετύχετε εκεί που άλλοι απέτυχαν ευχαριστώ πολύ.
θεωρώ ότι μαζί με το άρθρο αυτό πρέπει να περάσουν ταυτόχρονα και τα νέα κλιμάκια κατηγορίας Γ ως το βαθμό του υπλγου για να μπορεί κάποιος να γνωρίζει την πιθανή σύνταξη του κατά την αποστρατεία του όπως επίσης και τα νέα μερίδια από τα αντίστοιχα ταμεία και το νέο ΕΦΑΠΑΞ. Επίσης να γίνει ακριβής ορισμός μετά από πόσα έτη που θα παίρνει το βαθμό του Ανθλου.
Τροποποίηση του νόμου κατά τρόπο που να αξιοποιεί το ανθρώπινο δυναμικό και να απονέμει δικαιοσύνη κατ’αναλογία με τα όσα ισχύουν για την κατηγορία των Υπαξιωματικών προερχόμενων από ΑΣΣΥ. Ανάλογα συστήματα αξιολόγησης, εξέλιξης και προαγωγών υφίστανται σε διάφορες χώρες όπως ενδεικτικά στις ΗΠΑ.
Ειδικότερα προτείνεται : παροχή δικαιώματος ένταξης στο σώμα των Αξιωματικών, μετά από ουσιαστική αξιολόγηση του συνόλου των τυπικών και ουσιαστικών προσόντων, σε όλους τους κατόχους τίτλων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης αναδρομικά από την ημερομηνία κτήσης του τίτλου, χωρίς την δημιουργία δικαιώματος λήψης αναδρομικών αποδοχών.
Στην διαδικασία αξιολόγησης ως τυπικά προσόντα να εκτιμώνται όσα και σήμερα προβλέπει ο νόμος και επιπλέον ως ουσιαστικά προσόντα να αξιολογούνται τίτλοι σπουδών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη βάση των επιπέδων του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων όπως ακριβώς ισχύει και στις κρίσεις των Αξιωματικών, όπου προσμετρώνται ως ενισχυτικά προσόντα.
Εξειδικεύοντας περαιτέρω:
α) οι ΕΜΘ κάτοχοι τίτλου Επιπέδου 6 του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων (Πτυχίο ΑΕΙ) να αξιολογούνται και να κρίνονται για απονομή του βαθμού του Ανθλγου εν ενεργεία με καταληκτικό τον βαθμό του Υπολοχαγού.
β) οι ΕΜΘ κάτοχοι τίτλου Επιπέδου 7 του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων (Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης) να αξιολογούνται και να κρίνονται για απονομή του βαθμού του Υπολοχαγού εν ενεργεία με καταληκτικό τον βαθμό του Λοχαγού.
γ) οι ΕΜΘ κάτοχοι τίτλου Επιπέδου 8 του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων (Διδακτορικό Δίπλωμα) να αξιολογούνται και να κρίνονται για απονομή του βαθμού του Λοχαγού εν ενεργεία με καταληκτικό τον βαθμό του Ταγματάρχη.
Κατά αυτό τον τρόπο αποτρέπεται η άνευ όρων και κριτηρίων απονομή βαθμών στο σύνολο του προσωπικού και δεν επαναλαμβάνεται η στρέβλωση που προέκυψε από την δικαστική ερμηνεία του ν.705/1977 (Α΄ 279) με την οποία καταργήθηκε στην πράξη κάθε έννοια αξιοκρατικής αξιολόγησης και εξαιτίας της δημιουργήθηκε μια γενιά γυναικών Αξιωματικών, μη προερχόμενων από ΑΣΣΥ ή ΑΣΕΙ, στις οποίες απονεμήθηκαν βαθμοί χωρίς ουσιαστική αξιολόγηση.
Στην αιτιολογική έκθεση αναφέρεται… «Με τις παραγράφους 1 έως 3, 9 έως 13 έως 15 και 20 προβλέπεται η απονομή αποστρατευτικού βαθμού Υπολοχαγού στους Εθελοντές Μακράς Θητείας (Ε.Μ.Θ.), αντί του Ανθυπολοχαγού, που είχε καθιερωθεί με το ν. 4494/2017 (Α΄165), για λόγους αποκατάστασης της ίσης μεταχείρισης στελεχών όμοιας προέλευσης. Σε ένα ευρωπαϊκό κράτος δικαίου δεν επιτρέπεται η αλά καρτ εφαρμογή των νόμων, αλλά η πλήρη συμμόρφωση απέναντί τους, τόσο της πολιτείας, όσο και των πολιτών αυτής, συμπεριλαμβανομένων και των ανώτατων κρατικών λειτουργών της. Οι όποιες αντιρρήσεις, (όπως αναφέρουν σχετικά δημοσιεύματα), θα πρέπει να εκφράζονται σε αυστηρά υπηρεσιακά πλαίσια, με γνώμονα την εφαρμογή των Νόμων και όχι με γνώμονα το φύλλο ή την ειδικότητα (π.χ εθελόντριες, μουσικοί, ολυμπιονίκες κτλ). Συναφώς απαιτείται η πλήρη συμμόρφωση της Πολιτείας, έτσι ώστε οι μόνιμοι ΕΜΘ να έχουν ως καταληκτικό βαθμό αυτόν του Ταγματάρχη.
Η ρύθμιση του βαθμολογίου των ΕΜΘ αποτελεί πλέον επιτακτική ανάγκη, αφού λόγω της ιδιαίτερης φύσης του λειτουργήματος του Στρατιωτικού, όλοι οι βαθμοφόροι στις Ε.Δ. καλούνται να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους κατά τη διάρκεια της Υπηρεσίας τους, ο χρόνος εξέλιξης των στελεχών αυτών σε κάθε βαθμό, είναι ιδιαίτερα αργός σε σχέση με το συνολικό διάστημα της σταδιοδρομίας τους, με επακόλουθο να δημιουργεί έλλειψη ενδιαφέροντος και κινήτρου για Υπηρεσιακή απόδοση.
Όντως με το παρόν άρθρο βελτιώνεται η βαθμολογική εξέλιξη των εν λόγω στελεχών. Πρέπει όμως να εξορθολογιστεί επιπλέον, διότι η πολυετής Στρατιωτική τους πορεία εάν δεν χαρακτηρίζεται έστω από μία υποτυπώδη ανταποδοτικότητα, τελικώς καταλήγει να είναι απάνθρωπα δυσανάλογη, δεδομένου ότι πολλά στελέχη της κατηγορίας αυτής διαθέτουν και τίτλους σπουδών από Πανεπιστημιακά Ιδρύματα. Σε κάθε περίπτωση οι ΕΜΘ αποτελούν μεγάλο κεφάλαιο και όποιος φορέας της Πολιτείας προβεί στην δίκαιη και αντικειμενική αντιμετώπιση του θέματος, ακόμη και πέραν των όσων αναφέρονται στο παρόν άρθρο, θα μείνει στην ιστορία.
Όπως έχουμε ήδη απαντήσει σε σχόλιο παρόμοιου περιεχομένου, θα γίνει διόρθωση στη διατύπωση της εν λόγω διάταξης, ώστε να καταστεί σαφές ότι σκοπός της είναι η απονομή ως καταληκτικού βαθμού αυτού του Ανθυπολοχαγού και ως αποστρατευτικού αυτού του Υπολοχαγού. Ευχαριστούμε για τη συμμετοχή σας.
Η τροποποίηση του συγκεκριμένου άρθρου όπως προτείνεται από τον νομοθέτη θεωρώ ότι τυγχάνει περαιτέρω διευκρίνησης.
“απονομή αποστρατευτικού βαθμού Υπολοχαγού …σε εθελοντές και εθελόντριες μακράς θητείας βαθμού Ανθυπασπιστή που τίθενται σε αποστρατεία.”
Η στείρα γραμματική ερμηνεία του παραπάνω άρθρου παραπέμπει σε Ανθυπασπιστές στους οποίους θα απονέμεται καθ’ υπέρβαση ο βαθμός του Υπολοχαγού έναντι του Ανθυπολοχαγού που έπεται.
Συμφωνώ όμως με την αιτιολογική έκθεση του συγκεκριμένου άρθρου ότι τίθενται λόγοι “αποκατάστασης της ίσης μεταχείρισης στελεχών ομοίας προέλευσης” και είναι απορίας άξιο αυτή η δημόσια παραδοχή
Στην αιτιολογική έκθεση αναφέρεται… «Με τις παραγράφους 1 έως 3, 9 έως 13 έως 15 και 20 προβλέπεται η απονομή αποστρατευτικού βαθμού Υπολοχαγού στους Εθελοντές Μακράς Θητείας (Ε.Μ.Θ.), αντί του Ανθυπολοχαγού, που είχε καθιερωθεί με το ν. 4494/2017 (Α΄165), για λόγους αποκατάστασης της ίσης μεταχείρισης στελεχών όμοιας προέλευσης. Σε ένα ευρωπαϊκό κράτος δικαίου δεν επιτρέπεται η αλά καρτ εφαρμογή των νόμων, αλλά η πλήρη συμμόρφωση απέναντί τους, τόσο της πολιτείας, όσο και των πολιτών αυτής, συμπεριλαμβανομένων και των ανώτατων κρατικών λειτουργών της. Οι όποιες αντιρρήσεις, (όπως αναφέρουν σχετικά δημοσιεύματα), θα πρέπει να εκφράζονται σε αυστηρά υπηρεσιακά πλαίσια, με γνώμονα την εφαρμογή των Νόμων και όχι με γνώμονα το φύλλο ή την ειδικότητα (π.χ εθελόντριες, μουσικοί, ολυμπιονίκες κτλ). Συναφώς απαιτείται η πλήρη συμμόρφωση της Πολιτείας, έτσι ώστε οι μόνιμοι ΕΜΘ να έχουν ως καταληκτικό βαθμό αυτόν του Ταγματάρχη.
Επιτέλους, ίσως ήρθε η ώρα να αποκατασταθεί η αδικία που ταλανίζει τόσα
χρόνια αυτήν την κατηγορία του Στρατιωτικού Προσωπικού
Επιτέλους δώστε οριστική και δίκαιη λύση στο θέμα των ΕΜΘ. Αποστρατευτικός βαθμός αυτός του Ταγματάρχη. Φτάνει πια η κοροϊδία.
Η κυβέρνηση της αριστεράς πρέπει να λειτουργήσει με γνώμονα την ίση μεταχείριση μεταξύ ίδιας προέλευσης προσωπικού. Κε Ρήγα κάντε την διαφορά και προσπεράστε τις σειρήνες που μόνο συντεχνιακά σας συμβουλεύουν, όπως έκαναν τόσα χρόνια και με τους προκατόχους σας. Επιτέλους πραγματική ισότητα.
Το σχέδιο νόμου ενώ αγγίζει θαρραλέα ένα θέμα ταμπού (βαθμολογική εξέλιξη ΕΜΘ), έχει προκαλέσει πλήρη σύγχυση στους Εθελοντές Μακράς Θητείας.
Στο άρθρο 4 αναγράφεται ότι ο καταληκτικός βαθμός των ΕΜΘ που τίθενται σε αποστρατεία, θα είναι αυτός του Υπολοχαγού και των αντιστοίχων.
Στην αιτιολογική έκθεση του άρθρου 4 αναγράφεται ότι «σκοπείται η απονομή του κατώτερου βαθμού Αξιωματικών στους ΕΜΘ, με δυνατότητα απονομής αποστρατευτικού βαθμού Υπολοχαγού».
Από τον βαθμό του Ανθυπασπιστή εν ενεργεία μέχρι τον βαθμό του Υπολοχαγού εν αποστρατεία, μεσολαβεί ο βαθμός του Ανθυπολοχαγού.
Οι ΕΜΘ θα μένουν 15 χρόνια Ανθυπασπιστές και θα αποστρατεύονται Υπολοχαγοί; Είναι ανθρωπίνως δυνατόν να παραμένει κάποιος καθηλωμένος στον ίδιο βαθμό για 15 χρόνια;
Οι ΕΜΘ θα γίνονται εν ενεργεία Ανθυπολοχαγοί και αν ναι, στα πόσα χρόνια υπηρεσίας;
Μεταξύ των Εθελοντών Μακράς Θητείας υπάρχουν πολλές και πολλοί που έχουν πτυχίο ΑΕΙ. Καμία ρύθμιση για αυτούς;
Αυτά θα πρέπει να αποσαφηνιστούν ώστε μια ρύθμιση η οποία βρίσκεται σε σωστή κατεύθυνση να κατανοηθεί πλήρως από τους ενδιαφερόμενους
Το Ελληνικό Κράτος οφείλει να τηρεί την νομιμότητα και την ισότητα των πολιτών του, να εφαρμόζει τα διατάγματα και τους νόμους του Κράτους ανεξάρτητα αν αυτό έρχεται σε αντίθεση με τα θέλω ή την γνώμες κάποιων! Για λόγους αποκατάστασης της ίσης μεταχείρισης στελεχών όμοιας προέλευσης και για λόγους άμβλυνσης της διαφορετικής μεταχείρισης με τις εθελόντριες, o αποστρατευτικός βαθμός θα πρέπει να είναι του Ταγματάρχη.
Πρέπει για λόγους δικαιοσύνης, ισότητας και όλων των νόμων που διέπουν τους εθελοντές και τις εθελόντριες να έχουν ΟΛΟΙ το ίδιο νομικό καθεστώς διότι είναι η ίδια κατηγορία στελεχών. Συνεπώς πρέπει ο αποστρατευτικος βαθμός να είναι ΚΟΙΝΟΣ με τις εθελόντριες, αυτός του Αντισυνταγματαρχη.
Άρθρο 23
Καταληκτικοί βαθμοί
Στον νόμο 3883/10 και συγκεκριμένα στο άρθρο 23 «Καταληκτικοί βαθμοί»
αναγράφονται οι καταληκτικοί βαθμοί των Αξιωματικών. Για τον καταληκτικό βαθμό των Αξιωματικών προερχόμενων από ΑΣΣΥ, γίνεται μία σαφής διάκριση ανάμεσα σε αυτούς που έχουν πτυχίο ΑΕΙ και σε αυτούς που δεν έχουν πτυχίο ΑΕΙ.
Συγκεκριμένα, για τους Αξιωματικούς του Στρατού Ξηράς προερχόμενους από ΑΣΣΥ, ο καταληκτικός βαθμός είναι Συνταγματάρχης για τους πτυχιούχους ΑΕΙ και Αντισυνταγματάρχης για τους Αξιωματικούς ΑΣΣΥ που δεν είναι πτυχιούχοι ΑΕΙ.
Αντίστοιχα, για τους Αξιωματικούς του Πολεμικού Ναυτικού προερχόμενους από ΑΣΣΥ, ο καταληκτικός βαθμός είναι Πλοίαρχος για τους πτυχιούχους ΑΕΙ και Αντιπλοίαρχος για τους Αξιωματικούς ΑΣΣΥ που δεν είναι πτυχιούχοι ΑΕΙ.
Τέλος, για τους Αξιωματικούς προερχόμενους από ΑΣΣΥ της Πολεμικής Αεροπορίας, ο καταληκτικός βαθμός είναι Σμήναρχος για τους πτυχιούχους ΑΕΙ και Αντισμήναρχος για τους Αξιωματικούς ΑΣΣΥ που δεν είναι πτυχιούχοι ΑΕΙ.
Πρέπει και για τα στελέχη τα οποία προέρχονται από ΕΜΘ και ΕΠΟΠ και έχουν πτυχίο ΑΕΙ να νομοθετηθεί κάποια σχετική ρύθμιση.
Για δίκαιη και ίση μεταχείριση θα πρέπει να γίνει πλήρης εξομοίωση με τις γυναίκες εθελόντριες του Ν.705 1977 και τους άνδρες εθελοντές του Ν.445 1972.
Πως είναι δυνατό να ξεκινάει ένα άρθρο νόμου και μάλιστα του ΥΠΕΘΑ με τέτοιου είδους φρασεολογία; Έχει αλλάξει κάτι στη χώρα και δεν το έχουμε αντιληφθεί; Επιπλέον, το άρθρο αναφέρεται σε αυτούς που έχουν ήδη αποστρατευτεί ή σε αυτούς που πρόκειται να αποστρατευτούν; Με αυτή την πρόταση τροποποίησης του συγκεκριμένου άρθρου, αλλάζει και το μισθολογικό κλιμάκιο από Γ’ σε Β’; Στο χωριό μου έλεγαν, ότι και γάιδαρος να μπεις στο στρατό, λοχαγός θα γίνεις κι επειδή σε αυτό το νομοσχέδιο «φτιάχνονται» όλοι, ο καταληκτικός και αποστρατευτικός βαθμός πρέπει να τροποποιηθεί σε λοχαγός. Αν μη τι άλλο, μετά από 30 περίπου χρόνια υπηρεσίας και την τεχνογνωσία που έχει αποκτηθεί με ιδρώτα, αίμα και αρκετές μεταθέσεις, οφείλετε να αποκαταστήσετε την αδικία, μέχρι πέννας. Ευχαριστούμε κι ελπίζουμε να εισακουστούμε αναλόγως.
Το θήλυ προσωπικό (Εθελόντριες Υπαξκοί)), που κατατάχθηκε στις τάξεις των Ε.Δ σύμφωνα με τις διάταξεις του Ν. 705/1977 (ΦΕΚ Α’ 279), προάγεται στους δικαιούμενους βαθμούς Αξιωματικού, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 13 του Ν.3257/2004 (ΦΕΚ Α’ 143) και τις αντίστοιχες του Ν. 3883/2010 (ΦΕΚ Α’ 167).
Οι Οπλίτες με πενταετή υποχρέωση (ΟΠΥ – ΕΠΥ) αποτελούν διαφορετικό θεσμό, καθόσον κατετάγησαν στις τάξεις των Ε.Δ με άλλο νομοθετικό πλαίσιο και ειδικότερα με τις διατάξεις του Ν.1513/1985. Με τις διατάξεις της παραγράφου 4 του άρθρου 13 του Ν.1848/1989, μετά τη λήξη της πενταετούς υποχρεώσεώς τους, οι ΕΠΥ που επιθυμούν να παραμείνουν στις Ε.Δ, εντάσσονται οικιοθελώς στον θεσμό των Εθελοντών Μακράς Θητείας (ΕΜΘ), μέχρι τη συμπλήρωση 35 ετών υπηρεσίας και εξελίσσονται βαθμολογικά μέχρι τον βαθμό του Ανθυπασπιστή.
Από τα προαναφερόμενα, προκύπτει σαφώς ότι το θήλυ στρατιωτικό προσωπικό του Ν. 705/1977 και οι ΕΜΘ έχουν προσληφθεί με διαφορετικές διατάξεις νόμου και ως εκ τούτου ακολουθούν αντίστοιχα διαφορετική βαθμολογική εξέλιξη, σύμφωνα με τις επιμέρους ειδικότερες διατάξεις που τους αφορούν.
Επισημαίνεται ότι, για τα εν λόγω θέματα, εάν υφίσταται αδικία πρέπει να αποφανθεί η Ελληνική Δικαιοσύνη (προφανώς το έχει ήδη κάνει με σχετικές αποφάσεις Διοικητικών Εφετείων). Από πουθενά δεν προκύπτει ότι παραβιάζεται η αρχή της ισότητας της παραγράφου 1 του άρθρου 4 του Συντάγματος καθόσον, οι συγκεκριμένες κατηγορίες στρατιωτικού προσωπικού (όντας γνώστες εξαρχής κατά νομική έννοια αλλά και τύπο και ως εκ τούτου συναινούντες δια της αποδοχής της εγκυκλίου πρόσληψής τους) τελούν υπό διαφορετικές συνθήκες κατάταξης, προϋποθέσεων, δικαιωμάτων, υποχρεώσεων, δεσμευτικότητας και επιλογών παραμονής στις τάξεις των Ε.Δ.
Κύριε Παναγιώτη Ρήγα,
Με το παρόν νομοσχέδιο επιθυμώ να εκφράσω την λύπη μου της δυσμενούς διακρίσεως ως προς το σύστημα των προαγωγών, που υπάρχει μεταξύ των ΕΜΘ και των λοιπών Υπαξιωματικών, οποιασδήποτε προέλευσης και συγκεκριμένα να εφαρμοσθεί, η παράλληλη βαθμολογική εξέλιξη των Ε.Μ.Θ., με τις υπόλοιπες προελεύσεις Υπαξιωματικών (Παραγωγικών Σχολών, Εθελοντών – Εθελοντριών Οπλιτών από Ανακατάταξη, Εθελοντριών γυναικών του Ν.705/1977), με διατήρηση της υπάρχουσας επετηρίδας τους, χωρίς τη θεμελίωση δικαιώματος λήψεως αναδρομικών αποδοχών και χωρίς να δημιουργείται δικαίωμα αναδρομικών κρίσεων και προαγωγών σε καμία περίπτωση, όπως διευθετήθηκε η προαγωγή των Εθελοντριών γυναικών του Ν.705/1977 με το άρθρο 13 του Ν.3257/2004 και η προαγωγή των Ανθυπασπιστών με το άρθρο 14 του Ν.3648/2008, προσέτι δε για να αρθεί η αδικία που υφίσταται, όπως κατωτέρω εκτενώς αναλύεται.
Ότι σύμφωνα με την παρ.4 άρθρ.7 του Ν. 2913/2001, οι Ε.Μ.Θ. εξελίσσονται βαθμολογικά μέχρι το βαθμό του Ανθυπασπιστή. Ο χρόνος παραμονής σε κάθε βαθμό αναφέρεται στο άρθρο 3 του Π.Δ. 21/1991, σύμφωνα με το οποίο η προαγωγή στον επόμενο βαθμό πραγματοποιείται με τη συμπλήρωση συγκεκριμένης συνολικής στρατιωτικής υπηρεσίας, ανεξάρτητα από την ύπαρξη κενών οργανικών θέσεων. Κατά συνέπεια και με βάση τα παραπάνω, ο καταληκτικός και αποστρατευτικός βαθμός των Ε.Μ.Θ. είναι αυτός του Ανθυπασπιστή.
Ότι παρόμοιες περιπτώσεις θεσμών, πριν εφαρμοστεί ο θεσμός των Ε.Π.Υ. – Ε.Μ.Θ., υπήρξαν :
α. Ο θεσμός του «Εθελοντή Οπλίτη από ανακατάταξη». Στο συγκεκριμένο θεσμό, το προσωπικό που τον περιελάμβανε, είχε εθελούσια υποχρέωση παραμονής στο στράτευμα για πέντε (5) έτη (όπως και οι Ε.Π.Υ.), ενώ μετά την παρέλευση της πενταετίας μπορούσε να μονιμοποιηθεί οποτεδήποτε, με το βαθμό που έφερε, μπαίνοντας πίσω από σειρές Παραγωγικών Σχολών, αναλόγως το έτος κατάταξής του και να εξελιχθεί περαιτέρω, βάσει των διατάξεων των άρθρων 5, 8, 9, 12, και 46 του Ν.Δ. 445/1974. Χαρακτηριστικά, στο άρθρο 8 αναφέρεται ότι, οι Υπαξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων εξελίσσονται, βάσει του εν λόγω Νομοθετικού Διατάγματος μέχρι και το βαθμό του Ανθυπασπιστού, ενώ οι Ανθυπασπισταί και των τριών Κλάδων των ΕΔ δύνανται να προαχθούν εις Ανθυπολοχαγούς, Σημαιοφόρους ή Ανθυποσμηναγούς, αντιστοίχως, εξελισσόμενοι περαιτέρω βάσει των διατάξεων του Ν. 2439/1996. Παρόμοια, στο άρθρο 12 του ανωτέρω Νομοθετικού Διατάγματος, αναφέρονται ο ελάχιστος και ο μέγιστος χρόνος παραμονής στον κατεχόμενο βαθμό. Σε κάθε περίπτωση, οι Ανθυπασπιστές εάν κριθούν προακτέοι, προάγονται στον επόμενο βαθμό με τη συμπλήρωση είκοσι (20) χρόνων συνολικής στρατιωτικής υπηρεσίας από την κατάταξή τους, όπως συμπληρώθηκε πρόσφατα με την παρ. 1 του άρθρου 14 του Ν. 3648/2008.
β. Ο θεσμός του Ν. 705/1977 (περί στρατεύσεως των Ελληνίδων), όπου σύμφωνα με το άρθρο 6, προσλήφθηκαν στις Ένοπλες Δυνάμεις γυναίκες με «Εθελουσία Κατάταξη» για επαγγελματική σταδιοδρομία ως Υπαξιωματικοί, φέροντας το βαθμό του Υποσμηνία. Στο συγκεκριμένο θεσμό, το προσωπικό που τον περιελάμβανε, μετά από σχετικές αιτήσεις, μονιμοποιήθηκε με το βαθμό που έφερε (την παρούσα δεδομένη χρονική περίοδο), ενώ θέματα βαθμολογικής εξέλιξης ρυθμίστηκαν με τις διατάξεις του άρθρου 13 του Ν. 3257/2004, με αναδρομική ισχύ και χωρίς τη θεμελίωση δικαιώματος λήψεως αναδρομικών αποδοχών, σύμφωνα με τον οποίο τηρήθηκε ενιαία επετηρίδα επί το πλείστον, για κάθε Κλάδο των Ενόπλων Δυνάμεων, εξελισσόμενο περαιτέρω βάσει των διατάξεων του Ν.2439/1996. Τονίζεται ότι, το συγκεκριμένο προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων προσλήφθηκε με διαφορετική Εγκύκλιο και Νόμο, το οποίο στη συνέχεια ενσωματώθηκε στις διατάξεις του Ν.Δ. 445/1974, μετά από συμπληρωματικές ευνοϊκές ρυθμίσεις και τροπολογίες σχετικών Νόμων (άρθρο 22 του Ν. 2109/1992 και άρθρο 15 του Ν. 2936/2001).
Ότι με βάση το προαναφερθέν Νομοθετικό πλαίσιο, καθορίσθηκαν οι προϋποθέσεις για την εισχώρηση διαφόρων προελεύσεων Υπαξιωματικών (Μόνιμοι εκ Παραγωγικών Σχολών, Εθελοντές – Εθελόντριες Οπλίτες από ανακατάταξη, Εθελόντριες του Ν. 705/1977), σύμφωνα με το οποίο τα στελέχη που τις απαρτίζουν είναι παρόμοιων προσόντων και έχουν επιλεχθεί μέσα από συγκεκριμένα κριτήρια και διαδικασίες, που θεσπίστηκαν από την Πολιτεία. Έτσι, ικανοποιήθηκε το επιτακτικό αίτημα της Πολιτείας για τη στελέχωση των Ε.Δ. σε κατώτερο προσωπικό, σύμφωνα με το οποίο, τα κριτήρια και οι διαδικασίες που εφαρμόστηκαν σε κάθε περίπτωση υποψήφιων για την εισαγωγή τους στις Παραγωγικές Σχολές αλλά και στις υπόλοιπες προελεύσεις Υπαξιωματικών, απαιτούσαν υψηλό μορφωτικό επίπεδο (πτυχιούχους ΑΕΙ – ΤΕΙ, απόφοιτους ΙΕΚ και άλλων συναφών Εκπαιδευτηρίων, απόφοιτους διαφόρων προσανατολισμών Λυκείων), συγκεκριμένο ηλικιακό έτος, οικογενειακή κατάσταση, διεξαγωγή αθλητικών δοκιμασιών κλπ, ώστε να μπορούν ν’ ανταποκριθούν ανά πάσα στιγμή, στα νέα δεδομένα που επιβάλλει η σύγχρονη κοινωνία των Στρατών. Παρά ταύτα, όλες οι παραπάνω προελεύσεις απαρτίζονται από πληθώρα νόμων και εσωτερικών Κανονισμών της Υπηρεσίας, χωρίς ωστόσο να διαχωρίζεται εμπράκτως η φύση της εργασίας τους, αφού όλοι έχουν εκπαιδευτεί με τα ίδια στρατιωτικά πρότυπα από αξιόπιστα και διαπιστευμένα στελέχη, προσφέροντας στη συνέχεια παρόμοιο έργο, με υψηλό επαγγελματικό και διακρινόμενο επίπεδο.
Ότι μετέπειτα και προκειμένου να αντιμετωπιστούν ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων σε κατώτερα στελέχη, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο Ν.2936/2001, εισήχθη ο θεσμός των «Επαγγελματιών Οπλιτών» (ΕΠ.ΟΠ.). Στο συγκεκριμένο θεσμό, το προσωπικό που τον περιλαμβάνει, εξελίσσεται μέχρι το βαθμό του Αρχισμηνία. Ο χρόνος παραμονής τους σε κάθε βαθμό καθορίστηκε στον ανωτέρω Νόμο, κατόπιν συμπληρωματικών ευνοϊκών ρυθμίσεων και διατάξεων, μόλις ένα (1) χρόνο μετά, με το Ν.3036/2002.
Ότι το γεγονός αυτού του διαφορετικού τρόπου εξέλιξης στις διάφορες υπάρχουσες προελεύσεις Υπαξιωματικών, δίνει την εντύπωση, έστω και εσφαλμένα, ενός διαρκούς και συνεχόμενου «αγώνα» της Πολιτείας μέσω της Υπηρεσίας, να διαχωρίσει την εξέλιξη του προσωπικού των Υπαξιωματικών, χωρίς ωστόσο να υφίσταται ουσιαστικός λόγος γι’ αυτού του είδους τον διαχωρισμό, αφού όλα τα στελέχη χαρακτηρίζονται ως κατώτερα, καλύπτοντας παρόμοιες και πάγιες ανάγκες του Στρατεύματος. Σημειώνεται ότι, οι Παραγωγικές Σχολές Υπαξιωματικών, ανήκουν στην ανώτερη βαθμίδα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης από το 2001, ενώ ο θεσμός των Ε.Μ.Θ. υφίστατο μέχρι και το 2000. Παράλληλα, οι ειδικότητες των Ε.Μ.Θ. είναι παρόμοιες μ’ αυτές των Υπαξιωματικών εκ Παραγωγικών Σχολών.
Ότι συγκριτικά με τις προγενέστερες προελεύσεις Υπαξιωματικών (Εθελοντών – Εθελοντριών Οπλιτών από Ανακατάταξη, Εθελοντριών γυναικών του Ν.705/1977), το προσωπικό των οποίων τοποθετήθηκε πίσω από σειρές Παραγωγικών Σχολών, αναλόγως το έτος κατάταξής του και σε ενιαία επετηρίδα, οι Ε.Μ.Θ. διαθέτουν ξεχωριστή επετηρίδα και προάγονται ανεξαρτήτως κενών οργανικών θέσεων. Το καθεστώς των διαφορετικών επετηρίδων μεταξύ των Ε.Μ.Θ. και των Υπαξιωματικών διαφόρων προγενέστερων προελεύσεων, αλλά και αυτών εκ Παραγωγικών Σχολών, ανεξαρτητοποιεί τις προαγωγές, δεν δημιουργεί προστριβές μεταξύ αυτών και δίνει την αίσθηση μιας δίκαιης μεταχείρισης του Στρατεύματος απέναντί τους. Ακόμα κι έτσι όμως, δημιουργούνται τεράστια κενά στην ιεραρχία, λόγω πολλών αποστρατειών των στελεχών τα τελευταία έτη, καθώς και Υπαξιωματικοί πολλών «ταχυτήτων», με αποτέλεσμα οι Ε.Μ.Θ. να αναπληρώνουν επαρκώς και επάξια αυτά τα κενά και να τοποθετούνται σε θέσεις με καθήκοντα πέραν των προβλεπομένων του βαθμού τους. Το γεγονός αυτό από μόνο του ενισχύει τις παρ. 5, 7 και 8 της παρούσας και αποδεικνύει περίτρανα ότι οι Ε.Μ.Θ. αποτελούν βασικό στελεχιακό δυναμικό του Στρατεύματος.
Ότι κατά το άρθρο 4 παρ. 1 του Συντάγματος, όλοι οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου. Η διάταξη αυτή καθιερώνει όχι μόνο την ισότητα των Ελλήνων έναντι του νόμου αλλά και την ισότητα του νόμου έναντι αυτών, με την έννοια ότι δεσμεύει το νομοθέτη και τον υποχρεώνει, σε περίπτωση που πρόκειται να ρυθμίσει όμοιες σχέσεις ή καταστάσεις καθώς και διαφορετικές κατηγορίες προσώπων, κατ’ ουσία, να μην αντιμετωπίζει με τρόπο ανόμοιο τις περιπτώσεις αυτές, εισάγοντας διακρίσεις ή εξαιρέσεις. Κατά συνέπεια, αν η Πολιτεία δημιουργήσει ειδική ρύθμιση με νόμο για ορισμένη κατηγορία προσώπων και αποκλεισθεί από τη ρύθμιση αυτή, κατ’ αδικαιολόγητη δυσμενή διάκριση, άλλη κατηγορία προσώπων, για την οποία συντρέχει ο ίδιος λόγος που επιβάλλει την ειδική εκείνη μεταχείριση, η διάταξη που εισάγει τη δυσμενή αυτή μεταχείριση είναι ανίσχυρη ως αντισυνταγματική, χρίζοντας άμεση τροποποίηση, ώστε να αρθεί η εν λόγω αδικία. Στην περίπτωση αυτή, προς αποκατάσταση της συνταγματικής αρχής της ισότητας, πρέπει να εφαρμοσθεί και για εκείνους, σε βάρος των οποίων έγινε η δυσμενής διάκριση, η διάταξη που ισχύει για την κατηγορία υπέρ της οποίας θεσπίστηκε η ειδική ρύθμιση, διότι μόνο με τον τρόπο αυτό αίρεται η κατάσταση που δημιουργήθηκε από την παραβίαση της ανωτέρω αρχής.
Ότι κατόπιν των ανωτέρω, έχοντας επίγνωση ότι δεν θα διαταραχθεί η ομαλή λειτουργία του Στρατεύματος κι ότι δεν θα υπάρξει οικονομική επίπτωση στον Κρατικό προϋπολογισμό, διότι αφενός δεν υφίσταται δικαίωμα λήψεως αναδρομικών αποδοχών, κατά τα ανωτέρω λεχθέντα, όπως αρθεί η δυσμενής διάκριση ως προς το σύστημα των προαγωγών, που υπάρχει μεταξύ των ΕΜΘ και των λοιπών Υπαξιωματικών, οιασδήποτε προέλευσης και συγκεκριμένα να εφαρμοσθεί και στην περίπτωση των ΕΜΘ, η παράλληλη βαθμολογική εξέλιξη των Ε.Μ.Θ., με τις υπόλοιπες προελεύσεις Υπαξιωματικών (Παραγωγικών Σχολών, Εθελοντών – Εθελοντριών Οπλιτών από Ανακατάταξη, Εθελοντριών γυναικών του Ν.705/1977), με διατήρηση της υπάρχουσας επετηρίδας τους, χωρίς τη θεμελίωση δικαιώματος λήψεως αναδρομικών αποδοχών και χωρίς να δημιουργείται δικαίωμα αναδρομικών κρίσεων και προαγωγών σε καμία περίπτωση, όπως διευθετήθηκε η προαγωγή των Εθελοντριών γυναικών του Ν.705/1977 με το άρθρο 13 του Ν.3257/2004 και η προαγωγή των Ανθυπασπιστών με το άρθρο 14 του Ν.3648/2008, άλλως και όλως επικουρικώς, στην περίπτωση που δεν γινόταν αποδεκτός ο ανωτέρω τρόπος, τότε εναλλακτικά να επιλεγεί η παράλληλη εξέλιξη των Ε.Μ.Θ., με τις υπόλοιπες προελεύσεις Υπαξιωματικών (Παραγωγικών Σχολών, Εθελοντών – Εθελοντριών Οπλιτών από Ανακατάταξη, Εθελοντριών γυναικών του Ν.705/1977), χωρίς τη θεμελίωση δικαιώματος λήψεως αναδρομικών αποδοχών και χωρίς να δημιουργείται δικαίωμα αναδρομικών κρίσεων και προαγωγών σε καμία περίπτωση, μέχρι το βαθμό του Λοχαγού και αντιστοίχων.
Η τυχόν άρνηση του Υπουργείου να αναγνωρίσει την αναγκαιότητα, αλλά και επιληφθεί για την τροποποίηση της βαθμολογικής εξέλιξης των Εθελοντών Μακράς Θητείας, επί σκοπώ την εξέλιξη των Ε.Μ.Θ., με δια¬τήρηση της υπάρχουσας επετηρίδας τους, ώστε να αρθεί ο διαφορετικός τρόπος μεταχείρισης και διάκρισης που υφίσταται, μεταξύ αυτών και των υπολοίπων Υπαξιωματικών, οιασδήποτε προέλευσης και συγκεκριμένα παράλληλη εξέλιξη των Ε.Μ.Θ., με τις υπόλοιπες προελεύσεις Υπαξιωματικών (Παραγωγικών Σχολών, Εθελοντών – Εθελοντριών Οπλιτών από Ανακατάταξη, Εθελοντριών γυναικών του Ν.705/1977), όπως διευθετήθηκε η προαγωγή των Εθελοντριών γυναικών του Ν.705/1977 με το άρθρο 13 του Ν.3257/2004 και η προαγωγή των Ανθυπασπιστών με το άρθρο 14 του Ν.3648/2008, αλλά και η εντεύθεν υφιστάμενη αδικία, τυγχάνει ακυρωτέα για τους ακόλουθους λόγους:
i) Παραβίαση της αρχής της ισότητας (άρθρο Σ 4 παρ. 1) σε συνδυασμό με την αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου (άρθρο Σ 25 παρ. 1):
Η αρχή της ισότητας, η οποία αποτελεί πρωταρχικής σημασίας για όλη την έννομη τάξη, αποδεικνύεται ιδιαίτερα ωφέλιμη στην πραγματοποίηση του άρθρου 22 παρ. 5 του Συντάγματος. Πράγματι, ο υφιστάμενος την αδράνεια μπορεί να αμυνθεί προβάλλοντας ότι άλλοι φορείς του δικαιώματος απολαμβάνουν το σεβασμό του. Είναι αυτονόητο ότι για να δημιουργηθεί ζήτημα επέκτασης μιας ρύθμισης πρέπει να υπάρξει ρύθμιση. Η παράβαση της ισότητας νοείται σε αναφορά προς σχέσεις ή καταστάσεις για τις οποίες ο νομοθέτης θέσπισε (γενικούς ή εξαιρετικούς) κανόνες. Διαπιστώνοντας μια τέτοια παράβαση, καταλήγει κανείς έμμεσα στην ικανοποίηση της υποχρέωσης του άρθρου 22 παρ. 5 του Συντάγματος, όταν επιχειρήσει να επανορθώσει την αδικία, είτε με την επέκταση της γενικής ρύθμισης, είτε με την επεκτατική εφαρμογή εξαιρετικών διατάξεων.
Δεν θα μπορούσε βέβαια η νομοθετική διάπλαση της ασφαλιστικής σχέσης να τοποθετείται εκτός του συνταγματικού κανόνα της ισότητας. Η εν λόγω αρχή που διαχέεται σε ολόκληρο το νομοθετικό οικοδόμημα, προσδένει το νομοθέτη κατά τον καθορισμό του είδους και της έκτασης της κοινωνικοασφαλιστικής προστασίας. Έτσι, εφαρμόζεται και εδώ στο ακέραιο η γενικώς κρατούσα αντίληψη ότι η αρχή της ισότητας, απευθυνόμενη στο νομοθέτη, επιτάσσει την ίση μεταχείριση ίσων σχέσεων ή καταστάσεων και την άνιση μεταχείριση ανίσων.
Από την αρχή της ισότητας προκύπτει ότι αυτή δεν προσδιορίζεται κατά τρόπο θετικό. Δηλαδή, η αρχή δεν υποδεικνύει πότε δύο καταστάσεις είναι ίσες, ώστε να επιβάλλεται η ίση μεταχείρισή τους. Περισσότερο, το αίτημα της γενικής νομικής ισότητας προβάλλει ως φραγμός σε αυθαίρετες διακρίσεις του νομοθέτη. Με την επίκληση της αρχής της ισότητας, μια αυθαίρετη ειδική μεταχείριση αναδεικνύεται απαράδεκτη. Ασφαλώς, η αρχή της ισότητας δεν επιτάσσει την ισοπεδωτική αντιμετώπιση όλων των περιπτώσεων που εμφανίζουν κάποια ομοιότητα. Ο νομοθέτης, παραμελώντας τις επουσιώδεις ομοιότητες, μπορεί να ορίσει, χρησιμοποιώντας διάφορα κριτήρια, κατηγορίες προσώπων ή σχέσεων στις οποίες να επιφυλάσσει ειδική μεταχείριση. Με άλλα λόγια, ενόψει των εκάστοτε κοινωνικών, οικονομικών ή άλλων συνθηκών, ο νομοθέτης διαθέτει ευρεία διακριτική ευχέρεια κατά την εκτίμηση της ομοιότητας ή μη των καταστάσεων. Όμως για να είναι θεμιτή η κατασκευή όμοιων συνθηκών, και επομένως η νομοθετική διάκριση, πρέπει να αιτιολογείται επαρκώς. Θα πρέπει, δηλαδή, η ειδική μεταχείριση και, κατ’ επέκταση, η διάκριση να στηρίζεται σε κριτήρια σχετικά με το σκοπό και το περιεχόμενο της ρύθμισης.
Στο πεδίο της βαθμολογικής εξέλιξης, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι, κατά τη νομολογία, η τήρηση της αρχής της ισότητας ελέγχεται, κατ’ αρχήν, ως προς τον περιορισμό της εφαρμογής της ισότητας εντός του αυτού φορέα.
Πράγματι, η ισότητα νοείται μόνο σε αναφορά προς τις σχέσεις, οι οποίες δημιουργούνται στο εσωτερικό ενός φορέα, δηλαδή εντός του κύκλου μιας όμοιας κατηγορίας απασχολουμένων. Μια τέτοια οριοθέτηση της αρχής είναι αναγκαία στην βαθμολογικής εξέλιξη, όπου η ομοιογένεια των εργαζομένων διευκολύνει την πρόβλεψη: πρέπει να ενταχθούν στον ίδιο τρόπο αντιμετώπισης εκείνα τα πρόσωπα που χαρακτηρίζονται από κάποια ομοιογένεια. Ο καθορισμός του τρόπου της βαθμολογικής εξέλιξης του προσωπικού ανάγεται στην ευχέρεια του νομοθέτη, η οποία ελέγχεται μόνο όταν παρουσιάζεται ως αυθαίρετη. Από αυτή την άποψη, αντικειμενικό κριτήριο αποτελεί η επαγγελματική δραστηριότητα.
Ωστόσο, θα πρέπει να τονιστεί ότι η τήρηση της αρχής της ισότητας δεν παύει να ελέγχεται και ως προς τους απασχολούμενους Υπαξιωματικούς διαφορετικών προελεύσεων – κατηγοριών (Παραγωγικών Σχολών, Εθελοντών – Εθελοντριών και εθελοντριών γυναικών του Ν.705/74), όταν κάποια προέλευση εξαιρείται από γενική ρύθμιση. Εδώ, η απόκλιση από τον γενικό κανόνα – η ίδια η γενική ρύθμιση υποδηλώνει ότι η βαθμολογική εξέλιξη της κάθε κατηγορίας Υπαξιωματικών δεν είναι αποφασιστικό κριτήριο, εφόσον αυτή η διαφορετική ρύθμιση δεν είναι αυθαίρετη, ως επιβαλλόμενη εκ λόγων γενικότερου κοινωνικού ή δημοσίου συμφέροντος – αντίκειται στην ισότητα. Ειδικότερα, η υπαγωγή των απασχολούμενων Υπαξιωματικών σε διαφορετικές προελεύσεις και κατηγορίες δεν συνιστά από μόνη της ανόμοια κατάσταση. Δηλαδή, δεν είναι κρίσιμη η ιδιαίτερη νομική μορφή της σχέσης, η οποία συνδέει τους Υπαξιωματικούς, αλλά η ταυτότητα των συνθηκών απασχόλησης.
Από την άλλη πλευρά, αποκλείοντας την αντίθεση μεταξύ ισότητας και ελευθερίας, άρα τόσο έναν ατομοκεντρικό – φιλελεύθερο, όσο και έναν κρατικιστικό – εξισωτικό λόγο, η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου επιτάσσει ως αφετηρία του ερμηνευτή και εφαρμοστή του Συντάγματος το πρόταγμα της σύνθεσης και εξισορρόπησης ισότητας και ελευθερίας. Καθορίζεται, συνεπώς, ένα όριο στην ιδεολογική αντιπαλότητα των αντιλήψεων αυτών, αποκλείοντας στο πλαίσιο της σύγχρονης πλουραλιστικής δημοκρατίας την επιβολή ενός μοναδικού ιδεολογικού προτύπου ως κατευθυντήριου άξονα κατά την ερμηνευτική προσέγγιση του Συντάγματος.
Ειδικότερα, η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου επιτάσσει την εναρμόνιση των αξιών της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης και λειτουργεί ως κανόνας – μέτρο, κατά τη στάθμιση επιμέρους αξιών και επιχειρημάτων. Υπό αυτή την έννοια, αναπροσδιορίζεται ποιοτικά η σχέση ελευθερίας και ισότητας, η οποία τυποποιείται πρωτίστως με τις αξίες της ίσης αξιοπρέπειας και της ίσης ελευθερίας. Ως δίκαιο θεμέλιο για τη διαμόρφωση των κρατικών σκοπών, αλλά και ευρύτερα των κοινωνικών σχέσεων, η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου επιτάσσει τη σχετικοποίηση της αρχής in dubio pro libertate και τον εμπλουτισμό της με την αρχή της κοινωνικής δικαιοσύνης. Στις επίμαχες, λοιπόν, περιπτώσεις η αρχή αποτελεί πλέον την εκ του ιδίου του Συντάγματος επιβαλλόμενη ερμηνευτική προαντίληψη του εφαρμοστή του.
Σύμφωνα με τις προηγούμενες παρατηρήσεις, η αρχή μπορεί να αξιοποιηθεί από τη δικαστική εξουσία κατ’ αρχάς ερμηνευτικά, είτε ως ερμηνευτική προαντίληψη, είτε ως κριτήριο για τη σύμφωνη με το Σύνταγμα ερμηνεία των κοινών νόμων.
Περαιτέρω, σε συνδυασμό αφενός με την αρχή της ισότητας και αφετέρου με την αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, μπορεί να οδηγήσει στη μεν πρώτη περίπτωση σε επεκτατική εφαρμογή ευμενών ρυθμίσεων προς λιγότερο ευνοημένες πληθυσμιακές ομάδες, στη δε δεύτερη σε αξιώσεις αποχής έναντι του κράτους. Δεν μπορεί, επίσης, να αποκλειστεί, σε εξαιρετικά σπάνιες πάντως περιπτώσεις, η επίκληση της αρχής, είτε αυτοτελώς είτε κυρίως σε συνάρτηση με επιμέρους κοινωνικά δικαιώματα, για την αναγνώριση απευθείας εκ του Συντάγματος υποχρέωσης για τη λήψη θετικών μέτρων.
Νομικά, ωστόσο, δεσμευτικές συνέπειες επιφέρει η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου και ως προς τη νομοθετική και την εκτελεστική εξουσία. Πέρα από συνταγματικό έρεισμα και κατευθυντήριο άξονα κατά τη θέσπιση της κοινωνικής νομοθεσίας, η κοινωνική αρχή νομιμοποιεί το νομοθετικό περιορισμό των ατομικών δικαιωμάτων, ενώ επίσης δεσμεύει τη διοίκηση, κατά την άσκηση διακριτικής ευχέρειας, να επιλέγει εκείνη τη λύση που βρίσκεται εγγύτερα στους σκοπούς της.
Εξάλλου, ως θεμελιώδης συνταγματική αρχή, αποτελεί μη αναθεωρήσιμη ρύθμιση και εξαιρείται της αρμοδιότητας του αναθεωρητικού νομοθέτη, ενώ παράλληλα προσδιορίζει τα όρια αναθεώρησης των λοιπών κοινωνικών δικαιωμάτων. Εν πάση περιπτώσει, η ρητή κατοχύρωση της αρχής του κοινωνικού κράτους δικαίου αποκλείει πλέον για όλες τις κρατικές εξουσίες τη θεώρηση των κοινωνικών δικαιωμάτων ως διατάξεων με καθαρά υποσχετικό χαρακτήρα και αναδεικνύει το δεσμευτικό τους περιεχόμενο.
Εν τέλει η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου δεν άπτεται μόνο της έκτασης και των μορφών παρέμβασης του κράτους στα πεδία της εργασίας, της εκπαίδευσης, της υγείας, της ασφάλισης και εν γένει της κοινωνικής προστασίας, αλλά έχει ευρύτερη σημασία για την οργάνωση και τη λειτουργία της πολιτείας, ως «λειτουργικής συνένωσης κράτους και κοινωνίας».
Η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου αποτελεί αρχή θετικής σύνδεσης κράτους και κοινωνίας που ενσωματώνει στο ρυθμιστικό και προστατευτικό της πεδίο, πέρα από τους παραδοσιακούς σκοπούς της κοινωνικής ασφάλειας, ένα ευρύτατο φάσμα σχέσεων.
Στην προκείμενη περίπτωση, λαμβάνει χώρα αυθαίρετη και αδικαιολόγητη διαφορετικού τρόπου βαθμολογική εξέλιξη στις διάφορες υπάρχουσες προελεύσεις Υπαξιωματικών, κατά πρόδηλη παράβαση κάθε έννοιας της αρχής της ισότητας, καθόσον διαχωρίζει την εξέλιξη του προσωπικού των Υπαξιωματικών, χωρίς ωστόσο να υφίσταται ουσιαστικός λόγος γι’ αυτού του είδους τον διαχωρισμό, αφού αφενός μεν όλα τα στελέχη χαρακτηρίζονται ως κατώτερα, καλύπτοντας παρόμοιες και πάγιες ανάγκες του Στρατεύματος, προσέτι δε οι Παραγωγικές Σχολές Υπαξιωματικών, ανήκουν στην ανώτερη βαθμίδα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης από το 2001, σύμφωνα με την παρ. 5 του άρθρου 19 του Ν. 2913/2001, ενώ ο θεσμός των Ε.Μ.Θ. υφίστατο μέχρι και το 2000, αφετέρου δε οι ειδικότητες των Ε.Μ.Θ. είναι παρόμοιες μ’ αυτές των Υπαξιωματικών εκ Παραγωγικών Σχολών.
Θα πρέπει στο σημείο αυτό να ειπωθεί ότι γενικά η νομολογία κρίνει, με σχετική ευκολία, ως δικαιολογημένες τις διαφοροποιήσεις που προκαλούνται, όταν ο νομοθέτης, με διαφορετικούς νόμους προβλέπει διαφορετική βαθμολογική εξέλιξη για τις κατηγορίες των Υπαξιωματικών, διαφορετικών προελεύσεων.
Ωστόσο, όταν ο καθορισμός της βαθμολογικής εξέλιξης των Υπαξιωματικών, με αποκλειστικό γνώμονα μόνον την προέλευσή τους (Παραγωγικές Σχολές, Εθελοντές – Εθελόντριες Οπλίτες από Ανακατάταξη, Εθελόντριες γυναίκες του Ν.705/1977), κατ’ ελεύθερη εκτίμηση του νομοθέτη, οδηγεί σε αποκλειστικό κριτήριο διακρίσεων, καθόσον δεν συνάδει με την αρχή της ισότητας. Και αυτό, γιατί δεν αρκεί ένα κριτήριο να παρουσιάζεται ως αντικειμενικό, θα πρέπει συγχρόνως να μην αναδεικνύεται αυθαίρετο. Τέτοια αυθαίρετη άνιση μεταχείριση κατηγορίας Υπαξιωματικών, που τελούν ουσιωδώς κάτω από τις ίδιες συνθήκες απασχόλησης, συνιστά η διάκρισή τους με βάση το γεγονός της προέλευσής τους.
Συνεπώς, με βάση τα ανωτέρω, προκύπτει ότι η δυσμενής διάκριση των ΕΜΘ ως προς την βαθμολογική τους εξέλιξη, έναντι των άλλων κατηγοριών Υπαξιωματικών, με τους οποίους υπηρετούν στα ίδια ακριβώς Όπλα και ειδικότητες, εμφανίζεται εντελώς άστοχη και ανομοιογενής και αδικαιολόγητη, τυγχάνουν δε η μοναδική κατηγορία εργαζομένων όπου για την προαγωγή δεν υπολογίζονται τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα, αλλά αποκλειστικά και μόνο ο τρόπος εισαγωγής τους στο ελληνικό δημόσιο!!.
Επομένως, βάσει των ανωτέρω, η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου σε συνδυασμό αφενός με την αρχή της ισότητας και αφετέρου με την αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, θα πρέπει να οδηγήσει στην περίπτωση των ΕΜΘ σε επεκτατική εφαρμογή ευμενών ρυθμίσεων προς τη λιγότερο ευνοημένη πληθυσμιακή ομάδα τους και στην αναγνώριση, απευθείας εκ του Συντάγματος, υποχρέωσης για τη λήψη θετικών μέτρων.
Μια νομοθετική ρύθμιση με περιεχόμενο την τροποποίηση του συστήματος της βαθμολογικής εξέλιξης των Εθελοντών Μακράς Θητείας, επί σκοπώ την εξέλιξη των Ε.Μ.Θ., με διατήρηση της υπάρχουσας επετηρίδας τους, θα άρει τον διαφορετικό τρόπο μεταχείρισης και διάκρισης που υφίσταται, μεταξύ αυτών και των υπολοίπων Υπαξιωματικών, οιασδήποτε προέλευσης και θα αποτελέσει εφαλτήριο για την εκ νέου αφύπνιση του επαγγελματισμού τους, ώστε να επιδοθούν και πάλι απερίσπαστοι στα καθήκοντά τους έχοντας αποκτήσει αίσθημα ασφάλειας και αναγνώρισης της προσφοράς τους στον υπηρεσιακό τους χώρο. Θα πρέπει να τονιστεί ότι η αναλογία αυτή αποτελεί μέσο για την πραγμάτωση της συνταγματικής αρχής της ισότητας (άρθρο Σ 4 {1) μέσα στο σύστημα του ισχύοντος δικαίου, καθώς η αρχή της ισότητας επιτάσσει ο νόμος να μην μεταχειρίζεται διαφορετικά όμοιες περιπτώσεις.
Συμπερασματικά, ως προς το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο που αφορά τους ΕΜΘ, είναι κάτι παραπάνω από ευκολοδιάκριτη η αντίθεση των διατάξεων που καθορίζουν το καθεστώς της βαθμολογικής τους εξέλιξης προς τη συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή της ισότητας, σε συνδυασμό με την αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου.
ii) Παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας (άρθρο Σ 25 παρ. 1):
Η αρχή της αναλογικότητας αποτελώντας την ασφαλιστική δικλείδα του απώτατου ορίου για τον περιορισμό των ατομικών δικαιωμάτων, μετά από μια μακρά και παγιωμένη νομολογιακή πρακτική του Συμβουλίου της Επικρατείας, ήδη με το εδάφιο δ΄ της παρ. 1 του άρθρου 25 του Συντάγματος, καθιερώνεται πλέον expressis verbis ως αυτοτελής γενική συνταγματική αρχή, η οποία αρύεται και θεμελιώνεται από την έννοια του Κράτους Δικαίου και κατ’ επέκταση από το Κοινωνικό Κράτος Δικαίου. Συμπυκνώνεται δε στην απαίτηση «οι εκ μέρους του νομοθέτου και της διοικήσεως επιβαλλόμενοι περιορισμοί εις την άσκησιν των ατομικών δικαιωμάτων να είναι μόνον οι αναγκαίοι και να συνάπτονται προς τον υπό του νόμου επιδιωκόμενον σκοπόν».
Προ πάντων η αναλογικότητα συνίσταται δηλαδή από το «τριαδικό σύστημα»: μέσο – σκοπό – πραγματική κατάσταση και εκλαμβάνεται ως η εύλογη σχέση (ή συνάφεια), που πρέπει να υπάρχει μεταξύ του λαμβανομένου μέτρου και του επιδιωκόμενου σκοπού, σε σχέση προς τη συγκεκριμένη πραγματική κατάσταση, στην οποία πρόκειται να εφαρμοσθεί το μέτρο και προς τις συνέπειες που θα προκύψουν από αυτό.
Για να είναι δε τούτο ανάλογο (και άρα η σχέση εύλογη) θα πρέπει να είναι:
1) το αναγκαίο και, επομένως, αφενός μεν «μη υπερβολικό», δηλαδή όχι «προδήλως δυσανάλογο», αφετέρου δε «το ολιγώτερο επαχθές» για τον διοικούμενο,
2) το κατάλληλο και άρα αποτελεσματικό και ενδεδειγμένο για την εξυπηρέτηση του συγκεκριμένου σκοπού (δημοσίου συμφέροντος) και
3) εν στενή εννοία ανάλογο (κατά τη γερμανική θεωρία) ή ορθολογικό και θετικά ή αυστηρά ανάλογο (κατά τη γαλλική θεωρία), όπου γίνεται αυστηρός έλεγχος του περιεχομένου των διατάξεων με συγκεκριμένους συντελεστές κρίσεως και στάθμιση αυστηρή των μειονεκτημάτων και πλεονεκτημάτων της ρυθμίσεως (του μέτρου). Αναζητείται δε η αυστηρή αντιστοιχία τούτων, υπό την έννοια τα πλεονεκτήματα – εάν όχι να υπερσκελίζουν – τουλάχιστον να ισούνται (να συμψηφίζονται) και να εξουδετερώνουν τα επερχόμενα (και μάλιστα σε όλους τους τομείς) μειονεκτήματα του μέτρου (αρχή της «σταθμίσεως κόστους και οφέλους», «bilan cout – avantages»).
Εν προκειμένω, το μέσο που χρησιμοποιείται από το νομοθέτη, σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας, θα έπρεπε να είναι κατάλληλο, αναγκαίο και πρόσφορο για την επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού. Η αναγκαιότητα δε του μέτρου, ως προϋπόθεση της τήρησης της αρχής της αναλογικότητας, κρίνεται όταν ο νομοθέτης δε θα μπορούσε να είχε επιλέξει ένα άλλο εξίσου αποτελεσματικό μέσο, το οποίο δε θα περιόριζε ή θα περιόριζε λιγότερο αισθητά το θεμελιώδες δικαίωμα στις προαγωγές της ομάδας των ΕΜΘ. Με το κριτήριο του «ολιγωτέρου επαχθούς μέτρου», καταγράφονται κυρίως τα μειονεκτήματα, που αφήνει το μέτρο κατά την εφαρμογή του και κατ’ αρχήν αναζητείται η επιεικής λύση για τον διοικούμενο και άρα η μικρότερη δυνατή ανάλωση για αυτόν.
Υπό την άποψη αυτή η αναλογικότητα ναι μεν συνδέεται με την «αρχή της επιεικείας» για τον διοικούμενο, ωστόσο συλλαμβάνεται ad hoc βάσει της αρχής της σχετικότητας. Εξαρτάται, δηλαδή, πάντοτε από συγκεκριμένους εκτιμητικούς παράγοντες της υπό κρίση περιπτώσεως και είναι το αναγκαίο διορθωτικό των αδικιών, που μπορούν να προκύψουν από την αυστηρή εφαρμογή του δικαίου. Όχι μόνο ως προς τον συγκεκριμένο διοικούμενο, αλλά, βάσει του ορθολογικού κριτηρίου, και ως προς όλους τους τομείς του Κρατικού Παρεμβατισμού, χάριν διαφόρων σκοπών αναγομένων στην έννοια του δημοσίου συμφέροντος.
Εν προκειμένω, ο νομοθέτης χωρίς να λάβει υπόψη του την ιδιαιτερότητα της κατηγορίας των ΕΜΘ, αλλά και τις εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες, κάτω από τις οποίες προσφέρουν καθημερινά τις υπηρεσίες τους και οι οποίες επιτάσσουν, κάτω από συγκεκριμένες νομικές προϋποθέσεις, τον ομοειδή τρόπο μεταχείρισης, που επιφύλαξε για τις υπόλοιπες κατηγορίες των Υπαξιωματικών, οιασδήποτε προέλευσης και συγκεκριμένα την παράλληλη βαθμολογική εξέλιξη των Ε.Μ.Θ., με τις υπόλοιπες προελεύσεις Υπαξιωματικών (Παραγωγικών Σχολών, Εθελοντών – Εθελοντριών Οπλιτών από Ανακατάταξη, Εθελοντριών γυναικών του Ν.705/1977), όπως διευθετήθηκε η προαγωγή των Εθελοντριών γυναικών του Ν.705/1977 με το άρθρο 13 του Ν.3257/2004 και η προαγωγή των Ανθυπασπιστών με το άρθρο 14 του Ν.3648/2008, επέλεξε το πλέον επαχθές, ήτοι τον καθορισμό της βαθμολογικής τους εξέλιξης κατά τρόπο που επιδρά μειωτικά στην συνύπαρξή τους με τους άλλους Υπαξιωματικούς.
Και όλα αυτά τη στιγμή που το εναλλακτικό νομοθετικό μέτρο της εξομοίωσης του συστήματος προαγωγής, μέσω θεσπίσεως διαφορετικής επετηρίδας ως προς τους ΕΜΘ, με παράλληλη εξέλιξή τους με τις υπόλοιπες προελεύσεις Υπαξιωματικών θα συνιστούσε όχι μόνο το λιγότερο επαχθές, αλλά και συνάμα το αποτελεσματικότερο ως προς τη διασφάλιση της υπηρεσιακής τους εξέλιξης, αλλά και επιβράβευσής τους.
Επιπροσθέτως, ο νομοθέτης όφειλε να στηρίξει την επέμβασή του στη θεσμική εγγύηση του άρθρου Σ 22 § 5, με ανταποκρινόμενες προς τα πράγματα και έλλογες παραμέτρους δημοσίου συμφέροντος, τις οποίες υποχρεούτο να επικαλεσθεί προκειμένου να μην καταχράται αυθαίρετα την νομοθετική του εξουσία για σκοπούς αλλότριους ή ανύπαρκτους από τη φύση των πραγμάτων.
Ωστόσο, ο νομοθέτης εντελώς αυθαίρετα και χωρίς καμία επίκληση δημοσίου συμφέροντος, με τις τεθείσες ρυθμίσεις που επέβαλε, παρεμπόδισε την παράλληλη βαθμολογική εξέλιξη των ΕΜΘ με τις υπόλοιπες προελεύσεις Υπαξιωματικών, περιστέλλοντας και επιδεινώνοντας δραστικά με τον τρόπο αυτό τα απορρέοντα από το άρθρο 22§5 Σ υπηρεσιακά τους δικαιώματα.
Κατά συνέπεια, στην προκείμενη περίπτωση, γίνεται αντιληπτό ότι το παρόν νομοθετικό πλαίσιο με τις ευκαιριακές κατά καιρούς ρυθμίσεις που θέσπισε ο νομοθέτης, διαστρεβλώνει την ορθή σχέση μεταξύ του κανόνα δικαίου και του υπό κρίση δικαιώματος της ομάδας των ΕΜΘ περί παραλλήλου βαθμολογικής τους εξελίξεως με τις υπόλοιπες προελεύσεις Υπαξιωματικών και έρχεται σε ευθεία παραβίαση με τη συνταγματική αρχή της αναλογικότητας.
Επομένως, για τους προεκτεθέντες λόγους το αίτημά μου περί άρσεως της δυσμενούς διακρίσεως ως προς το σύστημα των προαγωγών, που υπάρχει μεταξύ των ΕΜΘ και των λοιπών Υπαξιωματικών, οιασδήποτε προέλευσης και συγκεκριμένα να εφαρμοσθεί και στην περίπτωση των ΕΜΘ και κατ’ επέκτασιν και σε μένα, η παράλληλη βαθμολογική εξέλιξη των Ε.Μ.Θ., με τις υπόλοιπες προελεύσεις Υπαξιωματικών (Παραγωγικών Σχολών, Εθελοντών – Εθελοντριών Οπλιτών από Ανακατάταξη, Εθελοντριών γυναικών του Ν.705/1977), με δια-τήρηση της υπάρχουσας επετηρίδας τους, χωρίς τη θεμελίωση δικαιώματος λήψεως αναδρομικών αποδοχών και χωρίς να δημιουργείται δικαίωμα αναδρομικών κρίσεων και προαγωγών σε καμία περίπτωση, όπως διευθετήθηκε η προαγωγή των Εθελοντριών γυναικών του Ν.705/1977 με το άρθρο 13 του Ν.3257/2004 και η προαγωγή των Ανθυπασπιστών με το άρθρο 14 του Ν.3648/2008.
Ε π ε ι δ ή το ανωτέρω αίτημά μου καίτοι δεν είναι οικονομικό, αλλά ηθικό, ούτε και πρόκειται να διαταράξει την ομαλή λειτουργία των Ενόπλων Δυνάμεων, καθόσον από την ικανοποίησή του δεν πρόκειται να επιβαρυνθεί οικονομικά το ελληνικό δημόσιο, ενώ, εξάλλου, έχουν ξεχωριστή επετηρίδα και οι οργανικές θέσεις των βαθμών που λαμβάνουν είναι κατοχυρωμένες, εντούτοις αποσκοπεί στο να καταδείξει ότι την ώρα που η πολιτεία έδωσε τη δυνατότητα σε άλλους εργαζόμενους (Ειδικοί Φρουροί – Συνοριοφύλακες) να εξελιχθούν υπηρεσιακά βάσει των τυπικών και ουσιαστικών τους προσόντων και μελετά σειρά νομοθετικών παρεμβάσεων για άλλες κατηγορίες εργαζομένων (υπάλληλοι αορίστου χρόνου), επιβάλλεται να αντιμετωπισθούν και τα δίκαια προβλήματα που απασχολούν τους ΕΜΘ.
Για τους παραπάνω βάσιμους λόγους, παρακαλώ όπως γίνει δεκτό το αίτημά μου περί παράλληλης βαθμολογικής εξελίξεως των Ε.Μ.Θ., με τους Υπαξιωματικούς των υπολοίπων προελεύσεων (Παραγωγικών Σχολών, Εθελοντών – Εθελοντριών Οπλιτών από Ανακατάταξη, Εθελοντριών γυναικών του Ν.705/1977).-
Πλήρη εξομοίωση των ΕΜΘ με τις γυναίκες εθελόντριες. Η πρόταση έχει γίνει από την ΠΟΕΣ με το 86/29-02-2016 έγγραφο της και μάλιστα έχοντας την πλήρη αποδοχή από τους ΕΜΘ. Συνεπώς: Τίποτα λιγότερο-Τίποτα περισσότερο.
Στην αιτιολογική έκθεση αναφέρεται… «Με τις παραγράφους 1 έως 3, 9 έως 13 έως 15 και 20 προβλέπεται η απονομή αποστρατευτικού βαθμού Υπολοχαγού στους Εθελοντές Μακράς Θητείας (Ε.Μ.Θ.), αντί του Ανθυπολοχαγού, που είχε καθιερωθεί με το ν. 4494/2017 (Α΄165), για λόγους αποκατάστασης της ίσης μεταχείρισης στελεχών όμοιας προέλευσης. Συγκεκριμένα, με την εν λόγω διάταξη σκοπείται η απονομή του κατώτερου βαθμού Αξιωματικών στους ΕΜΘ ως καταληκτικού, με δυνατότητα απονομής αποστρατευτικού βαθμού Υπολοχαγού, για λόγους άμβλυνσης της διαφορετικής μεταχείρισης με τις εθελόντριες που κατετάγησαν βάσει του ν.705/1977 (Α΄ 279) και διέπονται από το άρθρο 13 του ν. 3257/2004 (Α΄ 143) και γίνονται οι απαραίτητες προσαρμογές της ισχύουσας νομοθεσίας.»Εφόσον η πολιτεία αναγνωρίζει ότι υπάρχει άνιση μεταχείριση μεταξύ όμοιας προέλευσης προσωπικού, (αναίτια και επί πολλά έτη), θα πρέπει η αδικία να αρθεί στο έπακρο, δηλαδή πλήρη ένταξη των Μόνιμων ΕΜΘ στις διατάξεις του ν.705/1977 (Α΄ 279) και τις διατάξεις του άρθρο 13 του ν. 3257/2004 (Α΄ 143). Οτιδήποτε άλλο έρχεται σε αντίθεση με τους κανόνες ενός Κράτους δικαίου, τις διατάξεις του αντιρατσιστικού Νόμου, καθώς και των ευρωπαϊκών κανονισμών. Σε ένα ευρωπαϊκό κράτος διακαίου δεν επιτρέπεται η αλά καρτ εφαρμογή των νόμων, αλλά η πλήρη συμμόρφωση απέναντί τους, τόσο της πολιτείας, όσο και των πολιτών αυτής, συμπεριλαμβανομένων και των ανώτατων κρατικών λειτουργών της. Οι όποιες αντιρρήσεις, (όπως αναφέρουν σχετικά δημοσιεύματα), θα πρέπει να εκφράζονται σε αυστηρά υπηρεσιακά πλαίσια, με γνώμονα την εφαρμογή των Νόμων και όχι με γνώμονα το φύλλο ή την ειδικότητα (π.χ εθελόντριες, μουσικοί, ολυμπιονίκες κτλ). Συναφώς απαιτείται η πλήρη συμμόρφωση της Πολιτείας, έτσι ώστε οι μόνιμοι ΕΜΘ να έχουν ως καταληκτικό βαθμό αυτόν του Ταγματάρχη.
Επιτελους πρέπει να δικαιωθουν οι ΕΜΘ και να προαχθουν εως τον βαθμο του Τχη. 12000 ΕΜΘ εμειναν στο στρατευμα και πρεπει να δικαιωθουν επιτελους.
Συγνώμη αν ακουστεί κάπως σκληρό και ωμό στους φιλους ΕΜΘ και λοιπους εθελοντές, ανακαταταγης κλπ αλλά για ποια διόρθωση αδικιών μιλάμε εδώ τώρα?Οταν εισήλθαν στο στράτευμα ηξεραν όλοι με ποιους όρους εισέρχονται και ολες τις λεπτομέρειες περί εξέλιξής τους κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας τους.Τα οποία έχουν αποδεχτεί και υπογράψει ηδη απο την ημέρα που αποφάσισαν να καταταγουν.Οπως και οι εκ παραγωγικών σχολών ήξεραν ποια θα ειναι η θέση τους στο στρατευμα, η εξέλιξή τους και οι διακριτές γραμμές της ιεραρχίας και της σταδιοδρομιας τους μεταξύ διαφορετικής προέλευσης και κατάταξης στελεχών.Λοιπόν, για ποια αδικία μιλάμε? Η μόνη αδικία που πρέπει να διορθωθεί ειναι αυτή της επαναφοράς των μονιμοποιηθεντων εθελοντριων στο αρχικό τους καθεστώς, δηλαδή αυτό σύμφωνα με το οποίο κατεταγησαν και οχι αυτο που έγινε και παει να ξαναγίνει,δηλαδή να ανέβουν δύο δύο τα σκαλιά της ιεραρχίας και της επετηριδας μέσα σε μια νύχτα.Πως να γίνει τελικά?Δεν είμαστε όλοι ισοι και ίδιοι. Αν είναι έτσι,τότε να ζητήσουν και Αξκοι εξ υπαξκων την ιδια βαθμολογική εξέλιξη με τους εξ ΑΣΕΙ.Μονο εδώ γίνονται αυτά τα πράγματα.
Αποκατάσταση αδικίας σημαίνει θαρραλέες αποφάσεις, δικαιοσύνη και ισονομία μακρυά από κλαδικές-συντηρητικές αγκυλώσεις. Η πρότασή μου είναι:
α. Στο β εδάφιο του άρθρου 2 του Ν.3883/2010 (Α’ 167) προστίθεται
περίπτωση (6) ως εξής:(6) οι προερχόμενοι από μονιμοποιηθέντες
εθελοντές μακράς θητείας των νόμων 1848/1989 (ΦΕΚ 112 Α’ /8.5.1989) και 1513/1985 (ΦΕΚ 12 Α’ /8.2.1985).
β. Στο τέλος της παραγράφου 3 του άρθρου 69 του Ν.3883/2010 (Α’ 167) απαλείφεται η τελεία και συμπληρώνεται ως εξής: για τη βαθμολογική τους δε εξέλιξη ισχύουν τα οριζόμενα στις διατάξεις του άρθρου 13 του Ν.3257/2004 (Α’ 143).
Απαξίωση και τίποτα άλλο…Οι βαθμοί αναφέρονται ΜΟΝΟ για αποστρατευτικο βαθμό…Κοροϊδία…Κανένα κίνητρο σε αυτά τα στελέχη μετά από τόσα χρόνια υπηρεσίας και εμπειρίας..όσον αφορά τις προαγωγές και τον αποστρατευτικό βαθμό των Ε.Μ.Θ.. πλήρη εξομοίωση με τις γυναίκες εθελόντριες του Ν.705 1977 και τους άνδρες εθελοντές του Ν.445 1972. Ιση μεταχειρηση προσωπικου.
Στην αιτιολογική έκθεση αναφέρετε ότι:
«Με τη ρύθμιση του παρόντος άρθρου, προβλέπεται η απονομή
αποστρατευτικού βαθμού Υπολοχαγού στους Εθελοντές Μακράς Θητείας (Ε.Μ.Θ.),
αντί του Ανθυπολοχαγού, που είχε καθιερωθεί με το ν. 4494/2017 (Α΄ 165), για
λόγους αποκατάστασης της ίσης μεταχείρισης στελεχών όμοιας προέλευσης.
Συγκεκριμένα, με την εν λόγω διάταξη σκοπείται η απονομή του κατώτερου βαθμού
Αξιωματικών στους ΕΜΘ, με δυνατότητα απονομής αποστρατευτικού βαθμού
Υπολοχαγού, για λόγους άμβλυνσης της διαφορετικής μεταχείρισης με τις
εθελόντριες που κατετάγησαν βάσει του ν. 705/1977 (Α΄ 279) και διέπονται από το άρθρο 13 του ν. 3257/2004 (Α΄ 143). Το ερώτημα ειναι: Προαγωγή σε ανθυπολοχαγο ( και αντίστοιχα σημαιοφόρο και ανθυποσμηναγο) και αποστρατεία με βαθμό υπολοχαγού ; Αυτο θα αποτελεί παράδοξο!
Επίσης δεν υπαρχει καποια περαιτέρω εξέλιξη για όσους ΕΜΘ ειναι κάτοχοι πτυχίων ΑΕΙ.
Σίγουρα ειναι απο τις λίγες φορες που οι προθέσεις του υπουργείου ειναι θετικές για την σταδιοδρομικη εξέλιξη των ΕΜΘ, αλλα η πραγματική δικαίωση θα ειναι η εξομοίωση των ΕΜΘ με τις εθελόντριες του Ν.705/77
Στην αιτιολογική έκθεση αναφέρεται… «Με τις παραγράφους 1 έως 3, 9 έως 13 έως 15 και 20 προβλέπεται η απονομή αποστρατευτικού βαθμού Υπολοχαγού στους Εθελοντές Μακράς Θητείας (Ε.Μ.Θ.), αντί του Ανθυπολοχαγού, που είχε καθιερωθεί με το ν. 4494/2017 (Α΄165), για λόγους αποκατάστασης της ίσης μεταχείρισης στελεχών όμοιας προέλευσης. Συγκεκριμένα, με την εν λόγω διάταξη σκοπείται η απονομή του κατώτερου βαθμού Αξιωματικών στους ΕΜΘ ως καταληκτικού, με δυνατότητα απονομής αποστρατευτικού βαθμού Υπολοχαγού, για λόγους άμβλυνσης της διαφορετικής μεταχείρισης με τις εθελόντριες που κατετάγησαν βάσει του ν.705/1977 (Α΄ 279) και διέπονται από το άρθρο 13 του ν. 3257/2004 (Α΄ 143) και γίνονται οι απαραίτητες προσαρμογές της ισχύουσας νομοθεσίας.»
Εφόσον η πολιτεία αναγνωρίζει ότι υπάρχει άνιση μεταχείριση μεταξύ όμοιας προέλευσης προσωπικού, (αναίτια και επί πολλά έτη), θα πρέπει η αδικία να αρθεί στο έπακρο, δηλαδή πλήρη ένταξη των Μόνιμων ΕΜΘ στις διατάξεις του ν.705/1977 (Α΄ 279) και τις διατάξεις του άρθρο 13 του ν. 3257/2004 (Α΄ 143). Οτιδήποτε άλλο έρχεται σε αντίθεση με τους κανόνες ενός Κράτους δικαίου, τις διατάξεις του αντιρατσιστικού Νόμου, καθώς και των ευρωπαϊκών κανονισμών.
Σε ένα ευρωπαϊκό κράτος διακαίου δεν επιτρέπεται η αλά καρτ εφαρμογή των νόμων, αλλά η πλήρη συμμόρφωση απέναντί τους, τόσο της πολιτείας, όσο και των πολιτών αυτής, συμπεριλαμβανομένων και των ανώτατων κρατικών λειτουργών της. Οι όποιες αντιρρήσεις, (όπως αναφέρουν σχετικά δημοσιεύματα), θα πρέπει να εκφράζονται σε αυστηρά υπηρεσιακά πλαίσια, με γνώμονα την εφαρμογή των Νόμων και όχι με γνώμονα το φύλλο ή την ειδικότητα (π.χ εθελόντριες, μουσικοί, ολυμπιονίκες κτλ).
Συναφώς απαιτείται η πλήρη συμμόρφωση της Πολιτείας, έτσι ώστε οι μόνιμοι ΕΜΘ να έχουν ως καταληκτικό βαθμό αυτόν του Ταγματάρχη.