Αρχική Αυθαίρετη δόμηση 2Άρθρο 02:Απαγόρευση υπαγωγής.

Άρθρο 02:Απαγόρευση υπαγωγής.

Δεν υπάγεται στις εξαιρέσεις της περίπτωσης στ’ της παρ. 2 του άρθρου 1 η μεταβίβαση αυτοτελούς διηρημένης ιδιοκτησίας ή η σύσταση εμπράγματου δικαιώματος σε ακίνητο στο οποίο έχει εκτελεστεί αυθαίρετη κατασκευή ή έχει εγκατασταθεί αυθαίρετη αλλαγή χρήσης άλλη από τις αναφερόμενες στην παράγραφο 2 του άρθρου 1 και εφόσον :
1. Η αυθαίρετη κατασκευή ή αυθαίρετη αλλαγή χρήσης βρίσκεται:
α) σε εγκεκριμένο κοινόχρηστο χώρο της πόλης. Εξαιρούνται οι περιπτώσεις όπου δεν έχει συντελεστεί η αναγκαστική απαλλοτρίωση. Σε περίπτωση υπαγωγής στον παρόντα νόμο δεν επηρεάζονται το κύρος και η διαδικασία απαλλοτρίωσης.
β) σε παραχωρημένους σε δημόσια κοινή χρήση χώρους του οικοπέδου της παρ. 58 του άρθρου 2 του ν. 4067/12 (Α’ 79),
γ) εντός παρόδιας στοάς, η οποία υφίστατο κατά το χρόνο εκτέλεσης ή εγκατάστασής τους,
δ) παρά το όριο των διεθνών, εθνικών, επαρχιακών ή δημοτικών ή κοινοτικών οδών εντός ζώνης διάστασης ποσοστού 50% των οριζομένων από τη νομοθεσία περί μέτρων για την ασφάλεια της υπεραστικής συγκοινωνίας, οι οποίοι ίσχυαν κατά την εκτέλεση ή εγκατάστασή τους. Εξαιρούνται αυθαίρετες κατασκευές και αυθαίρετες αλλαγές χρήσεις σε κτίρια για τα οποία έχει χορηγηθεί νομίμως οικοδομική άδεια, σε μικρότερη απόσταση από τα οριζόμενα με το παρόν, καθώς και αυτοτελείς κατασκευές που συμπεριλαμβάνονται στην παρ.7 του άρθρου 17 του ν.4067/2012 (Α’ 79).
ε) σε δημόσιο κτήμα,
στ) σε δάσος, σε δασική ή αναδασωτέα έκταση
ζ) στον αιγιαλό. Εξαιρούνται οι περιπτώσεις αυθαιρέτων κατασκευών ή χρήσεων εντός του παλαιού αιγιαλού εφόσον προϋφίστανται της σχετικής οριοθέτησης του παλαιού αιγιαλού. Σε περίπτωση υπαγωγής στον παρόντα νόμο δεν επηρεάζονται το κύρος και η διαδικασία απαλλοτρίωσης.
η) στη ζώνη παραλίας. Εξαιρούνται οι περιπτώσεις που =δεν έχει συντελεστεί η απαλλοτρίωση και οι αυθαίρετες κατασκευές ή χρήσεις προϋφίστανται της σχετικής οριοθέτησης της ζώνης. Σε περίπτωση υπαγωγής στον παρόντα νόμο δεν επηρεάζονται το κύρος και η διαδικασία απαλλοτρίωσης.
θ) σε αρχαιολογικό χώρο Ζώνης Α.
ι) σε αρχαιολογικό χώρο εκτός Ζώνης Α εκτός αν δεν απαγορευόταν η εκτέλεση οικοδομικών εργασιών κατά το χρόνο εκτέλεσης της αυθαίρετης κατασκευής ή εγκατάστασης της αυθαίρετης χρήσης
ια) σε ιστορικό τόπο, ιστορικό διατηρητέο οικισμό και περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους εκτός αν δεν απαγορευόταν η εκτέλεση οικοδομικών εργασιών κατά το χρόνο εκτέλεσης της αυθαίρετης κατασκευής ή εγκατάστασης της αυθαίρετης χρήσης
ιβ) σε παραδοσιακό οικισμό, με την επιφύλαξη των οριζομένων στο άρθρο 12 του παρόντος
ιγ) σε ρέμα, κρίσιμη παράκτια ζώνη, κατά την έννοια των άρθρων 2 περίπτωση 10 και 20 παρ. 8α του ν. 3937/2011 (Α’ 60), ή προστατευόμενη περιοχή του άρθρου 19 του ν. 1650/1986 (Α’ 160), όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο 5 του ν. 3937/2011 (Α’ 60), αν απαγορευόταν η εκτέλεση κάθε οικοδομικής εργασίας κατά το χρόνο εκτέλεσης της αυθαίρετης κατασκευής ή η χρήση κατά την εγκατάσταση της αυθαίρετης χρήσης,
ιδ) σε κηρυγμένο διατηρητέο κτίριο, με την επιφύλαξη των οριζομένων στο άρθρο 13 του παρόντος ή σε κτίριο που είναι αρχαίο μνημείο ή κηρυγμένο νεότερο μνημείο κατά τις διατάξεις του ν.3028/2000 (Α’ 153),
ιε) σε επικινδύνως ετοιμόρροπο κτίριο.
ιστ) εκτός σχεδίου πόλεως ή εκτός ορίων οικισμού και υπό την προϋπόθεση ότι το ανώτατο ύψος της αυθαίρετης κατασκευής ή του χώρου, που έχει εγκατασταθεί η αυθαίρετη αλλαγή χρήσης, υπερβαίνουν το ύψος της κορυφογραμμής.
ιζ εκτός σχεδίου πόλεως ή εκτός ορίων οικισμού,, εντός απόστασης 20 μέτρων από τον άξονα διέλευσης αγωγών μεταφοράς υψηλής τάσης ρεύματος άνω των 150 kw
2. Για την αυθαίρετη κατασκευή ή την αυθαίρετη αλλαγή χρήσης έχει εκδοθεί αμετάκλητη δικαστική απόφαση κατεδάφισης ή απομάκρυνσης.

Σχόλια 1 2
  • 28 Απριλίου 2013, 22:33 | A. Z.

    Άρθρο 02:Απαγόρευση υπαγωγής.
    «2. Για την αυθαίρετη κατασκευή ή την αυθαίρετη αλλαγή χρήσης έχει εκδοθεί αμετάκλητη δικαστική απόφαση κατεδάφισης ή απομάκρυνσης.»
    Σχετικά με την παρ. 2 του Άρθρου 2 έχουμε να παρατηρήσουμε τα κάτωθι:
    Δεν συμπεριλαμβάνει ρητά και κατηγορηματικά τις περιπτώσεις των Αυθαιρέτων κατασκευών που έχουν Δικαστικές Τελεσίδικες Αμετάκλητες Ακυρωτικές Αποφάσεις της Οικοδομικής Άδειας και της Εξαίρεσης από Κατεδάφιση, έχει διενεργηθεί Αυτοψία και χαρακτηρισθεί Αυθαίρετο και έχει ληφθεί Οριστική Απόφαση Κατεδάφισης κατόπιν Απορρίψεως της Ενστάσεως Κατά της Εκθέσεως Αυτοψίας.
    Οι Αυθαίρετες κατασκευές που εμπίπτουν στην κατηγορία αυτή ΔΕΝ Εξαιρούνται της Κατεδάφισης καθότι στερούνται Νομίμων Ερεισμάτων αφού αντιβαίνουν στο Αρθ. 2 παρ. 1, 4 παρ. 1, 5 παρ. 1 20, 24, 25, και 95 του Συντάγματος, το Αρθ. 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ, στην πάγια Νομολογία των τελευταίων 30 ετών του ΣτΕ (50 και πλέον σχετικές Αποφάσεις, ΣτΕ 247/1980…3337/2011), στο ΓΟΚ, στον ΚΒΠΝ, στους συναφείς Νόμους και σχετικά Διατάγματα (από το Ν.Δ. 17-7-1923 έως και σήμερα).
    Επίσης, όπως έχει επισημανθεί σε άλλα σχόλια, οι περιπτώσεις αυθαιρέτων σε Μη Άρτια και Μη Οικοδομήσιμα Οικόπεδα για τα οποία Δεν υπάρχει ούτε η δυνατότητα τακτοποίησης, αναγκαστικά καθιστά τα οικόπεδα αυτά προσκυρωταία στα όμορα και επομένως η προσπάθεια νομιμοποίησης η τακτοποίησης των αυθαιρέτων κτισμάτων, με οποιοδήποτε νόμο, είναι παράνομη και Αντισυνταγματική.
    Οι Αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας τόσο σε περιπτώσεις γενικού ενδιαφέροντος (ad block) όσο και σε συγκεκριμένες περιπτώσεις (ad hock) αποτελούν συμπλήρωμα της νομοθεσίας και η εφαρμογή τους κατοχυρώνεται και επιβάλλεται από το Σύνταγμα και το Π.Δ. ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ. 18 ΦΕΚ 8 Α 9-1-1989 Άρθρο 50.
    Επισημαίνεται ότι η υποχρέωση της Διοίκησης για συμμόρφωση προς τις Ακυρωτικές Αποφάσεις Διοικητικών Δικαστηρίων αφενός αποτελεί Συνταγματική επιταγή (άρθρο 95 παρ. 5 του Συντάγματος) και αφετέρου ορίζεται από τις διατάξεις του άρθρου 1 του νόμου 3068/2002.
    Βάσει των ανωτέρω, αλλά και πολλών άλλων επιχειρημάτων των οποίων η ανάπτυξη τους στο σχολιασμό της διαβούλευσης δεν είναι εφικτή, συνάγεται ότι η τακτοποίηση ή νομιμοποίηση τέτοιων κραυγαλέων περιπτώσεων θα καθιστούσε Αντισυνταγματικές τις διατάξεις του εν διαβούλευση νέου νόμου περί αυθαιρέτων όπως και αυτών του Ν. 4014/2011 που έχουν προσβληθεί στην Ολομέλεια του ΣτΕ.
    Δεν είναι σε καμία περίπτωση Συνταγματικά ανεκτή η τακτοποίηση η νομιμοποίηση των ανωτέρω περιπτώσεων.
    Με την μη διευκρίνηση και ξεκάθαρη αναφορά, στο εν λόγο Άρθρο 2 παρ. 2, των Αυθαιρέτων των ανωτέρω περιπτώσεων, προς διευκόλυνση των αρμοδίων υπηρεσιών αλλά με την γενική αναφορά σε «αμετάκλητη δικαστική απόφαση κατεδάφισης ή απομάκρυνσης» δημιουργείται σύγχυση και αυτή αποβαίνει εις βάρος των νομοταγών πολιτών και του κράτους.
    Ο σκοπός κάθε Νόμου είναι να συνάδει με το Σύνταγμα, τους Νόμους (ΓΟΚ, ΚΒΠΝ …), τη Δικαιοσύνη, και σε καμία περίπτωση να θεσπίζει διατάξεις «καθ’ υπέρβαση» των ανωτέρω ( βλπ Αρθ. 8 του υπό διαβούλευση νόμου) και τελικά να παραβλέπει τα Δικαστικώς κατοχυρωμένα Δικαιώματα των Νομοταγών πολιτών.
    Πρέπει επιτέλους να σταματήσει η ανακύκλωση των ήδη γνωστών και κριθέντων περιπτώσεων και η παράνομη προσπάθεια «θεραπείας» κραυγαλέων περιπτώσεων αυθαιρέτων. Δυστυχώς εάν δεν συμπεριληφθούν και διευκρινιστούν τα ανωτέρω στο Άρθρο 2 παρ 2 θα αναγκαστούν οι νομοταγείς πολίτες να καταφύγουν εκ νέου στα Δικαστήρια ζητώντας την προσβολή των Αντισυνταγματικών διατάξεων και την έγερση αγωγών αποζημιώσεως.

  • 28 Απριλίου 2013, 22:01 | Πάνος Ερμείδης

    Αναφέρομαι στο Άρθρο 2, παρ.1, περίπτωση στ΄, εάν το κτίσμα βρίσκεται σε δάσος, δασική ή αναδασωτέα έκταση:

    Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις κτισμάτων που κατασκευάσθηκαν με νόμιμες οικοδομικές άδειες και που εκ των υστέρων, μετά την ανέγερση των κτισμάτων, η περιοχή χαρακτηρίσθηκε ως δασική. Έχουμε δηλ. μιά μεταγενέστερη της έκδοσης οικοδομικής άδειας πράξη της πολιτείας. Είναι πραγματικά άδικο οι περιπτώσεις αυτές νόμιμα υφιστάμενων κτισμάτων να εξαιρούνται από τις ρυθμίσεις του παρόντος νόμου.

    Πιστεύω πως πρέπει να γίνει η ακόλουθη διόρθωση:

    «Πολεοδομικές παραβάσεις επί ακινήτων, επί των οποίων έχουν ανεγερθεί κτίσματα με οικοδομικές άδειες, υπάγονται στις ρυθμίσεις του παρόντος νόμου, ακόμη και αν τα ακίνητα αυτά υπάγονται στην περίπτωση στ’ της παραγράφου 1 του άρθρου 2 του παρόντος νόμου, υπό την προϋπόθεση ότι, κατά το χρόνο έκδοσης της οικοδομικής άδειας δεν υπάγονταν, σύμφωνα με την κατά νόμον αρμόδια υπηρεσία στην περίπτωση αυτή.»

  • 28 Απριλίου 2013, 19:44 | Μ. Μαύρος

    Με την παράγραφο 2 του άρθρου 2 του νόμου ορίζεται ότι: «Δεν υπάγεται στις εξαιρέσεις της περίπτωσης στ’ της παρ. 2 του άρθρου 1 η μεταβίβαση αυτοτελούς διηρημένης ιδιοκτησίας ή η σύσταση εμπράγματου δικαιώματος σε ακίνητο στο οποίο έχει εκτελεστεί αυθαίρετη κατασκευή ή έχει εγκατασταθεί αυθαίρετη αλλαγή χρήσης άλλη από τις αναφερόμενες στην παράγραφο 2 του άρθρου 1 και εφόσον : …………………2. Για την αυθαίρετη κατασκευή ή την αυθαίρετη αλλαγή χρήσης έχει εκδοθεί αμετάκλητη δικαστική απόφαση κατεδάφισης ή απομάκρυνσης». Δημιουργείται όμως εν προκειμένω αφενός μία ουσιαστική δυσχέρεια στην εφαρμογή του νόμου και αφετέρου μία ανισότητα του.
    Η δυσχέρεια στην εφαρμογή συνίσταται στην αδυναμία του εκάστοτε μηχανικού ή δικηγόρου ή συμβολαιογράφου (ή ακόμα του ΥΠΕΚΑ ή άλλης αρμόδιας δημόσιας αρχής εποπτευόμενης από το ΥΠΕΚΑ ή του ΤΕΕ) να διαπιστώσει την ύπαρξη ή όχι μίας τέτοιας αποφάσεως και το περιεχόμενο αυτής για κάθε ακίνητο, προκειμένου να εξακριβωθεί τυχόν εξαίρεση υπαγωγής. Η δε έρευνα για τέτοια απόφαση θα καταστήσει ανέφικτη την όποια πράξη καθώς η αναμονή απάντησης από τυχόν δικαστήρια περί υπάρξεως η μη αποφάσεως θα ήταν εξαιρετικά χρονοβόρος.
    Η ανισότητα έγκειται στο ότι πρέπει να διευκρινιστεί ποιες περιπτώσεις για τις οποίες έχει εκδοθεί σχετική απόφαση δε θα υπάγονται (ενδεχομένως για μη άρτια και μη οικοδομήσιμα οικόπεδα κλπ.) ειδάλλως θα οδηγούμαστε σε μία άνιση εφαρμογή του νόμου, όπου π.χ. ένας ιδιοκτήτης με αυθαίρετη κατασκευή σε άρτιο και οικοδομήσιμο οικόπεδο δε θα μπορεί να υπαχθεί λόγω ύπαρξης τέτοιας απόφασης, ενώ ένας άλλος ιδιοκτήτης με αντίστοιχη αυθαιρεσία σε όμοιο οικόπεδο αλλά χωρίς απόφαση θα μπορεί να υπαχθεί!!
    Σε κάθε περίπτωση οι υφιστάμενες εξαιρέσεις της παρ. 1 του ιδίου άρθρου καλύπτουν τις περιπτώσεις που επιθυμεί ο νομοθέτης.
    Ως εκ τούτου θα πρότεινα την διαγραφή της εν λόγω παραγράφου.

  • 28 Απριλίου 2013, 19:07 | Μ. Μαύρος

    Με την παράγραφο 2 του άρθρου 2 του νόμου ορίζεται ότι: «Δεν υπάγεται στις εξαιρέσεις της περίπτωσης στ’ της παρ. 2 του άρθρου 1 η μεταβίβαση αυτοτελούς διηρημένης ιδιοκτησίας ή η σύσταση εμπράγματου δικαιώματος σε ακίνητο στο οποίο έχει εκτελεστεί αυθαίρετη κατασκευή ή έχει εγκατασταθεί αυθαίρετη αλλαγή χρήσης άλλη από τις αναφερόμενες στην παράγραφο 2 του άρθρου 1 και εφόσον : …………………2. Για την αυθαίρετη κατασκευή ή την αυθαίρετη αλλαγή χρήσης έχει εκδοθεί αμετάκλητη δικαστική απόφαση κατεδάφισης ή απομάκρυνσης».
    Δημιουργείται όμως εν προκειμένω αφενός μία ουσιαστική δυσχέρεια στην εφαρμογή του νόμου και αφετέρου μία ανισότητα του.
    Η δυσχέρεια στην εφαρμογή συνίσταται στην αδυναμία του εκάστοτε μηχανικού ή δικηγόρου ή συμβολαιογράφου (ή ακόμα του ΥΠΕΚΑ ή άλλης αρμόδιας δημόσιας αρχής εποπτευόμενης από το ΥΠΕΚΑ ή του ΤΕΕ) να διαπιστώσει την ύπαρξη ή όχι μίας τέτοιας αποφάσεως και το περιεχόμενο αυτής για κάθε ακίνητο, προκειμένου να εξακριβωθεί τυχόν εξαίρεση υπαγωγής. Η δε έρευνα για τέτοια απόφαση θα καταστήσει ανέφικτη την όποια πράξη καθώς η αναμονή απάντησης από τυχόν δικαστήρια περί υπάρξεως η μη αποφάσεως θα ήταν εξαιρετικά χρονοβόρος.
    Η ανισότητα έγκειται στο ότι πρέπει να διευκρινιστεί ποιες περιπτώσεις για τις οποίες έχει εκδοθεί σχετική απόφαση δε θα υπάγονται (ενδεχομένως για μη άρτια και μη οικοδομήσιμα οικόπεδα κλπ.) ειδάλλως θα οδηγούμαστε σε μία άνιση εφαρμογή του νόμου, όπου π.χ. ένας ιδιοκτήτης με αυθαίρετη κατασκευή σε άρτιο και οικοδομήσιμο οικόπεδο δε θα μπορεί να υπαχθεί λόγω ύπαρξης τέτοιας απόφασης, ενώ ένας άλλος ιδιοκτήτης με αντίστοιχη αυθαιρεσία σε όμοιο οικόπεδο αλλά χωρίς απόφαση θα μπορεί να υπαχθεί!!
    Σε κάθε περίπτωση οι υφιστάμενες εξαιρέσεις της παρ. 1 του ιδίου άρθρου καλύπτουν τις περιπτώσεις που επιθυμεί ο νομοθέτης.
    Ως εκ τούτου θα πρότεινα την διαγραφή της εν λόγω παραγράφου.

  • 28 Απριλίου 2013, 18:21 | Γιώργος πολ. μηχανικός

    Τα μεγάλα δυστυχήματα στην Ιστορία δείχνουν ανάγλυφα πώς οι μικρές παραλείψεις γίνονταν μεγάλες δυσλειτουργίες και σε κάποια συγκεκριμένη συγκυρία φυσιολογικών καταστάσεων μετατρέπονται σε τραγωδία. Να προστατευτούν ΆΜΕΣΑ οι τουριστικές περιοχές με υποχρεωτική έγκριση όλων των αυθαιρεσιών από Επιτροπή αυστηρού Αρχιτεκτονικού Έλεγχου.

  • 28 Απριλίου 2013, 18:28 | Γιάννης Σοφ.

    Άρθρο 2 παρ.2. ΟΙ πολιτικοί ζητούν από τους πολίτες να είναι νομοταγείς.
    Καιρός λοιπόν και οι ίδιοι να εφαρμόζουν την νομιμότητα. Καλώς μπήκε αυτή η παράγραφος.

  • 28 Απριλίου 2013, 18:35 | Σοφία Λ.

    Άρθρο 2 παραγρ. 2

    Ορθός ο σεβασμός στη Δικαιοσύνηέστω κι αν αποδίδεται καθυστερημένα σε αυτή τη Χώρα. Το μόνο που μας έμεινε!!

  • 28 Απριλίου 2013, 17:00 | ΜΙΧΑΛΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΩΝ

    Αναμφίβολα η μόνη βιομηχανία, που ευτυχώς λειτουργεί στην Ελλάδα, είναι ο Τουρισμός.
    Δεν διακρίνω όμως καμιά προστασία από τον νέο νόμο, επιτρέποντας όλες τις παράγκες και τα παραπήγματα με τα ελενίτ και τα “κοτετσοσύρματα”.Η πρόταση μου λοιπόν είναι:
    Απαγόρευση υπαγωγής σε τουριστικές περιοχές, με την επιφύλαξη των οριζομένων στο άρθρο 12 του παρόντος.

  • 28 Απριλίου 2013, 16:24 | Δημήτριος Φώτης

    §1α
    Θα πρέπει να διευκρινιστεί εάν επιτρέπεται η υπαγωγή στις διατάξεις της παρούσας, κατασκευών που βρίσκονται στο εντός του εύρους του εξώστη τμήμα πάνω από κοινόχρηστο χώρο της πόλης.
    Άποψη του γράφοντος είναι ότι μπορούν να ρυθμίζονται τουλάχιστον οι κατασκευές για τις οποίες είναι δυνατή η υπαγωγή στις διατάξεις της §1 του άρθρου 23 της παρούσας, όπως εξώστες πάνω από κ/χ, προστεγάσματα, αρχιτεκτονικές προεξοχές κλπ.
    Επίσης θα πρέπει να προβλεφθεί η δυνατότητα υπαγωγής στις διατάξεις της παρούσας κτίσματος που τμήμα του είναι εντός κ/χ, στην περίπτωση που αυτό μπορεί να ανεξαρτητοποιηθεί στατικά ή είναι στατικά ανεξάρτητο.

    §1α, 1ζ & 1η
    Κακά τα ψέματα το εδάφιο «Σε περίπτωση υπαγωγής στον παρόντα νόμο δεν επηρεάζονται το κύρος και η διαδικασία απαλλοτρίωσης» θα αποτελέσει ανασταλτικό παράγοντα για τους ιδιοκτήτες τέτοιων ακινήτων. Ειδικότερα για τους κ/χ θα πρέπει να προβλεφθεί κάποιο ανώτατο χρονικό όριο στον Ο.Τ.Α. εντός του οποίου μπορεί να προβεί στην απαλλοτρίωση. Δεν είναι δυνατό να έχει το δικαίωμα ο Ο.Τ.Α. να προβεί σήμερα στην απαλλοτρίωση σε οικισμούς με διανομή από το 1980 ή και παλαιότερα, όπου οι κ/χ δε διαμορφώθηκαν σύμφωνα με τη διανομή.

    Για τον αιγιαλό και τη ζώνη παραλίας, όπου δεν υπάρχει καθορισμός να είναι δυνατή η υπαγωγή στις διατάξεις της παρούσας αυθαίρετων κατασκευών που απέχουν από την ακτογραμμή >100m. Μάλιστα θα πρέπει να προβλεφθεί η αναστολή της κατεδάφισής των ρυθμισμένων κατασκευών για τα επόμενα 30 χρόνια σε περίπτωση που κατά την οριοθέτηση εντοπιστούν εντός παλαιού αιγιαλού ή ζώνης παραλίας.

    Κακά τα ψέματα οι οριοθετήσεις αιγιαλών, ζωνών παραλίας καθώς και η κύρωση των δασικών χαρτών θα έπρεπε να προηγηθούν της παρούσας…

  • 28 Απριλίου 2013, 15:06 | ΣΤΑΥΡΟΣ ΡΟΖΗΣ

    ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΚΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΔΑΣΑΡΧΕΙΟ, ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΠΟΛΥΠΛΟΚΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΔΑΣΙΚΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ.ΟΙ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΑΥΘΑΙΡΕΤΩΝ ΕΚΤΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΥΠΑΓΩΓΗΣ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΚΑΙ ΕΑΝ Η ΕΚΤΑΣΗ ΤΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΕΙ ΩΣ ΔΑΣΙΚΗ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΕΝΤΑΣΟΝΤΑΙ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ.
    ΕΠΙΣΗΣ ΠΑΡΑΤΗΡΕΙΤΑΙ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΟΤΑΝ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΧΗ ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΑΝΑΔΑΣΩΤΕΑ Η ΕΥΡΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΧΗ , ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΓΡΟΤΙΚΕΣ ΕΚΤΑΣΕΙΣ η ΚΑΙ ΕΚΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΗΣΕΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ
    998 (πραξεις χαρακτηρισμου κλπ).
    ΟΙ ΙΔΙΩΤΕΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ ΕΠΟΜΙΖΟΝΤΑΙ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΣΕ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΟΧΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ κ ΧΩΡΙΣ ΠΛΗΡΗ ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ.
    ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΝΕΤΑΙ ΕΝΑ ΑΥΣΤΗΡΟ ΠΟΙΝΟΛΟΓΙΟ (ΔΙΚΑΙΟ ΜΕΝ) ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΤΑ ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΧΤΗΚΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΟΝΤΑΙ ΤΑ ΛΑΘΗ.

  • 28 Απριλίου 2013, 13:14 | Άλκης Χριστάκης

    Για να αντιμετωπισθεί το κοινωνικό πρόβλημα με χιλιάδες ιδιοκτησίες κατοικιών που βρίσκονται εντός της Β’ Ζώνης που δεν είναι σε δασική έκταση, αρχαιολογικός χώρος, ρέμα κλπ., θα πρέπει να προβλεφθεί στο νόμο διάταξη τακτοποίησής τους. Η διάταξη προκειμένου να λύσει το υφιστάμενο πρόβλημα θα μπορούσε να είναι της εξής μορφής:

    «Σε διαομορφούμενους οικισμούς η συστάδα κατοικιών που απέχουν μεταξύ τους 80-100 μέτρα με εμβαδόν μεγαλύτερο των 30 τ.μ. που βρίσκονται εντός Β’ ζώνης και δεν είναι σε αρχαιολογικό χώρο, ρέματα, δασική έκταση ή καταπατητέα έκταση του Δημοσίου, μπορούν οι κατοικίες αυτές να υπαχθούν στη ρύθμιση τακτοποίησης του παρόντος νόμου.»

  • 28 Απριλίου 2013, 13:07 | Γ.Π.

    Συμφωνώντας απόλυτα με όσους μίλησαν ήδη, η παρ. 2 δημιουργεί δύο μέτρα και δύο σταθμά. Πέραν των λοιπών ζητημάτων αντισυνταγματικότητας και του παρόντος Νόμου, το ΣτΕ θα χει να αντιμετωπίσει και να κρίνει την αντισυνταγματικότητα και της ειδικής διάταξης της παρ.2. Συμφωνώ με τους μηχανικούς ότι η συγκεκριμένη περίπτωση πρέπει να κρίνεται βάσει της τεχνικής δυνατότητας ένταξης της κατασκευής στις διατάξεις του Νόμου, σύμφωνα με τις πολεοδομικές διατάξεις. Επίσης, συμφωνώ με τα σχόλια 23-04-2013 19:39 Μαρίας Σεβαστού και 18-04-2013 11:45 Yolanda και με άλλες παρατηρήσεις για τα μη οικοδομήσιμα και προσκυρωτέα ακίνητα, με αυθαίρετες κατασκευές. Σωστή η προσθήκη που επιτρέπει ρητά την ΄΄τακτοποίηση΄΄ στις περιπτώσεις ακινήτων σε κοινόχρηστο χώρο πόλης, σε περίπτωση που δεν έχει συντελεστεί η απαλλοτρίωση (μέχρι το χρόνο ΄΄τακτοποίησης΄΄). Στην αποζημίωση, όμως, λόγω της απαλλοτρίωσης, πρέπει να συμπεριλαμβάνονται και οι αυθαίρετοι χώροι που τακτοποιήθηκαν, άλλως η διάταξη νομίζω ότι προσκρούει στο αρ.17 του Συντάγματος. Κατά τ’ άλλα ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ στις περιπτώσεις ε’, στ’, ζ’, η’ (στα ζ’ και η’ να μην ισχύει η εξαίρεση όμως), θ’, ι’, ια’ και ιε’. Στις περιπτώσεις αμφισβήτησης της κυριότητας του Δημοσίου για τα ε’, στ’, ζ’ και η’ ίσως θα μπορούσε να προβλεφθεί και παράλληλη διαδικασία, ώστε να λυθεί και το ιδιοκτησιακό (με άσκηση αγωγής από τον ενδιαφερόμενο για τακτοποίηση ή με θεσμοθέτηση άλλης διαδικασίας, ως προαπαιτούμενης, υποτίθεται έρχονται και οι δασικοί χάρτες). Πάντως, κατά τα λοιπά, θα πρέπει να ληφθούν μέτρα για να προστατευθούν όλοι οι ιστορικοί τόποι, μνημεία και κηρυγμένες περιοχές ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους κλπ.

  • 28 Απριλίου 2013, 12:43 | ΣΤΡΑΤΗΣ ΧΑΤΖΗΜΑΝΩΛΑΚΗΣ

    Άρθρο 2
    Δασικά
    ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΟΙ ΔΑΣΙΚΟΙ ΧΑΡΤΕΣ. Είναι ο μονός τρόπος να σωθούν τα εναπομείναντα δάση, να προχωρήσουν τα σχέδια πόλης, που είναι η μόνη πραγματική προστασία του περιβάλλοντος δομημένου και αδόμητου. Αλλά και η εφαρμογή του παρόντος νόμου εξαρτάτε από την κατάσταση με τα δασικά. Οι άνθρωποι και το δάσος πρέπει να συμβιώσουν μαζί, όπως συμβίωναν τόσους αιώνες. Μαθαίνουμε ότι είναι έτοιμοι οι δασικοί χάρτες, και ότι έχει αναδειχτεί και ανάδοχος. Γιατί δεν βλέπουμε αναρτήσεις;
    Ο νομός 3889 (Μπιρμπίλη) είναι η τελευταία ευκαιρία για τα δάση. Ας την αξιοποιήσουμε. Οι αλλαγές χρήσεων που επήλθαν κατόπιν πράξεων της διοικήσεως ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΙ. Κανένας Έλληνας δικαστής δεν θα ζήτηση να ξαναγίνουν δάσος οι Αμπελόκηποι στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Βλέποντας τα γεγονότα από «την ορατή πλευρά της Σελήνης» στα 200 χρόνια του ελληνικού κράτους μια γυναίκα υπουργός είχε «τον ανδρισμό ;» να δημοσιεύσει δασικούς χάρτες και μάλιστα στην Πεντέλη. Ας της κλέψουμε την δόξα.
    Παρακολουθώντας ανελλιπώς τις συνεδριάσεις της Ολομέλειας της Βουλής από το1999 μέχρι σήμερα από την έναρξη μέχρι την λήξη προσεκτικά λόγω των απαιτήσεων της δουλείας μου, έχω βγάλει το συμπέρασμα ότι δεν θα υπάρξει ποτέ Ελληνική Βουλή που θα τροποποιήσει ο άρθρο 24 του Συντάγματος για τα δάση επί το δυσμενέστερο. Αν δημοσιεύονταν το 1974 δασικοί χάρτες σήμερα δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Η φύση αλλάζει μέρα με τη μέρα. Πέρασαν 40 χρόνια. Ας μην καθυστερούμε. Και στην υποθετική περίπτωση να άλλαζε σήμερα το άρθρο 24 αν καθυστερούσαμε την ανάρτηση των δασικών χαρτών 40 χρόνια θα είμαστε πάλι σε τέλμα. Στη δική μας γενιά δυστυχώς δημιουργήθηκε το πρόβλημα. Πρέπει πριν φύγουμε να το λύσουμε και αυτό. Το πολίτικο προσωπικό της χώρας απέδειξε τα τρία τελευταία χρόνια ότι έχει τα κότσια να βγάλει καστανά από τη φωτιά. ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙ ΑΜΕΣΑ ΤΟΥΣ ΔΑΣΙΚΟΥΣ ΧΑΡΤΕΣ

  • 28 Απριλίου 2013, 12:31 | Γιάννης

    Να οριστεί τι θα γίνει αν κάποιος αποκτήσει τακτοποιημένο κτίριο με το παρόν σχέδιο νόμου σε Κ.Χ. όπου δεν έχει συντελεσθεί απαλλοτρίωση και εν συνεχεία αυτό απαλλοτριωθεί, με ποιά διαδικασία, με ποιά τιμή και ως τι θα αποζημιωθεί (ώς αυθαίρετη ή ως νόμιμη κατασκευή;)

  • 28 Απριλίου 2013, 10:00 | Σταυρούλα Ε. Σουρτζή

    Στο άρθρο 2, παρ.1(α)να συμπληρωθεί: Εξαιρούνται περιπτώσεις που οι φερόμενες αυθαιρεσίες επιτρέπονταν από τις εκάστωτε πολεοδομικές διατάξεις, στο χρόνο κατασκευής του κτίσματος, π.χ. έρκελ, αρχιτεκτονικές προεξοχές κ.τ.λ..

  • 28 Απριλίου 2013, 08:33 | ΣΤΑΥΡΟΣ ΡΟΖΗΣ

    Yπαρχουν ακινητα για τα οποια δεν εχει εκδωθει πραξη χαρακτηρισμου.
    Πιο συγκεκριμενα ο οικειος Δασαρχης τα εχει αφησει αχαρακτηριστα.
    Ο ιδιοκτητης που προχωρησε στην κατασκευη αυθαιρετης κατασκευης ειναι υποχρεωμενος να το δηλωσει για να μην υποστει τις κυρωσεις περι αυθαιρετης δομησης.
    Αποψη μου ειναι να εντασεται το αυθαιρετο στο συστημα και να μην απεντασεται μεχρι την ολοκληρωση των δικαστικων διαδιασιων -προσφυγων που εχει δικαιωμα βασει του συνταγματος ο πολιτης να ενεργησει.
    Σε περιπτωση πυρκαγιων ο Δασαρχης κυρησει αναδασωτεες και αγροτκες εκτασεις , ακομα και εκτασεις στις οποιες εχουν εκδωθει πρωτου τελεσιδικες πραξεις χαρακτηρισμου.Δεν προστατευται ο Πολιτης.
    Η αναθεωρηση του συνταγματος που δεν εγινε που αφορουσε την δασικη νομοθεσια θα δημιουργησει μεγαλα προβληματα.

  • 28 Απριλίου 2013, 07:09 | Παναγιώτης Ζ.

    Σύμφωνα με το ΠΔ-209/98:
    1. Η ελάχιστη απόσταση των κτιρίων, από τους άξονες των οδών ή τα όριά τους σε όσες περιπτώσεις προβλέπεται, τα οποία κτίρια βρίσκονται σε εκτός εγκεκριμένου σχεδίου περιοχές και εκτός ορίων οικισμών, ορίζεται ως εξής:
    α) Στο Βασικό Εθνικό Οδικό Δίκτυο, 60 μέτρα από τον άξονα της οδού και όχι λιγότερο των 40 μέτρων από το όριο αυτής.
    Πρόταση: Για την ανωτέρω π.χ.(α) περίπτωση: Εφόσον η συνολική απόσταση των κτιρίων από τον άξονα της οδού είναι (60+40)*50%= 50 τουλάχιστον μέτρα, τότε να μην υπολογίζεται η απόσταση από το όριο της οδού (όριο απαλλοτρίωσης).
    Αν παραμείνει ως έχει η διατύπωση στο Νομοσχέδιο, τότε ωφελούνται ιδιοκτήτες κτιρίων που (σύμφωνα με το ανωτέρω παράδειγμα) η συνολική τους απόσταση είναι 30 μέτρα από τον άξονα της οδού και 20 μέτρα από το όριό της (συνολικά 50 μέτρα), ενώ αποκλείονται τα κτίρια που η απόστασή τους από τον άξονα της οδού είναι μεγαλύτερη από 50 μέτρα, μόνο και μόνο επειδή δεν πληρούν την ελάχιστη απόσταση από το όριο της οδού.

  • 27 Απριλίου 2013, 21:46 | Παναγιώτης Ζ.

    Σύμφωνα με το ΠΔ-209/98:
    1. Η ελάχιστη απόσταση των κτιρίων, από τους άξονες των οδών ή τα όριά τους σε όσες περιπτώσεις προβλέπεται, τα οποία κτίρια βρίσκονται σε εκτός εγκεκριμένου σχεδίου περιοχές και εκτός ορίων οικισμών, ορίζεται ως εξής:
    α) Στο Βασικό Εθνικό Οδικό Δίκτυο, 60 μέτρα από τον άξονα της οδού και όχι λιγότερο των 40 μέτρων από το όριο αυτής.

    Πρόταση: Για την ανωτέρω π.χ.(α) περίπτωση: Εφόσον η συνολική απόσταση των κτιρίων από τον άξονα της οδού είναι (60+40)*50%= 50 τουλάχιστον μέτρα, τότε να μην υπολογίζεται η απόσταση από το όριο της οδού (όριο απαλλοτρίωσης).
    Αν παραμείνει ως έχει η διατύπωση στο Νομοσχέδιο, τότε ωφελούνται ιδιοκτήτες κτιρίων που (σύμφωνα με το ανωτέρω παράδειγμα) η συνολική τους απόσταση είναι 30 μέτρα από τον άξονα της οδού και 20 μέτρα από το όριό της (συνολικά 50 μέτρα), ενώ αποκλείονται τα κτίρια που η απόστασή τους από τον άξονα της οδού είναι μεγαλύτερη από 50 μέτρα.

  • 27 Απριλίου 2013, 21:44 | Γιώργος Παπαδάκης

    Αρθρο 2 παραγραφος 1 α) σε εγκεκριμένο κοινόχρηστο χώρο της πόλης. Εξαιρούνται οι περιπτώσεις που δεν έχει συντελεστεί η αναγκαστική απαλλοτρίωση ΝΑ ΠΡΟΣΤΕΘΕΙ:και όσες αυθαίρετες κατασκευές προϋφίσταντο της ένταξης της περιοχής στο σχέδιο πόλης και αποτελούν κύρια και μοναδική κατοικία.
    ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

  • 27 Απριλίου 2013, 19:13 | Μιχάλης Σεϊτανίδης Αρχιτέκτων

    1. Πρέπει να δoθεί δυνατότητα υπαγωγής σε ήδη διαμορφωμένους οικισμούς με κάποια κριτήρια πυκνότητας, ανεξάρτητα αν αυτοί βρίσκονται σε ειδικές περιοχές (πχ αμφισβητούμενα δασικά, Β ζώνη Υμηττού, γραμμικά όρια δασους και σχεδίου πόλεως κλπ).
    Πολλοί θα γκρινιάξουν αλλά ας σκεφτούμε, είναι δυνατόν να γκρεμίσεις ολόκληρες διαμορφωμένες πόλεις και να πετάξεις στο δρόμο οικογένειες που ζουν εκεί 10,20,30 χρόνια;

    2. Επίσης σε συνιδιόκτητα οικόπεδα εντός ή εκτός σχεδίου, οποιοσδήποτε φερόμενος ώς ιδιοκτήτης να μπορεί να υποβάλλει φάκελο για τακτοποίηση αυθαιρέτου. Ούτως ή άλλως το κτίσμα θα παραμείνει συνιδιόκτητο και η κυριότητά του θα ξεκαθαριστεί στο μέλλον με την σύσταση οριζόντιας ή κάθετης ιδιοκτησίας.

  • 27 Απριλίου 2013, 19:24 | Σύνδεσμος Ελλήνων Θαλασσοκαλλιεργητών

    Κρίνεται σκόπιμο να προβλεφθεί η δυνατότητα υπαγωγής στην ρύθμιση και των αυθαίρετων εγκαταστάσεων επί του αιγιαλού και της παραλίας των μονάδων υδατοκαλλιέργειας. Από την ρύθμιση αυτή δεν θα πρέπει να εξαιρεθούν οι λιμενικές εγκαταστάσεις μια μονάδας, όπως π.χ. οι εγκαταστάσεις ελλιμενισμού των σκαφών (προβλήτες) διότι αποτελούν ζωτικό και αναπόσπαστο τμήμα για την λειτουργία της. Επιπλέον, αξίζει να σημειωθεί ότι η ρύθμιση των θεμάτων σχετικά με τις λιμενικές εγκαταστάσεις των μονάδων δεν αφορά μονάχα την παραγωγική διαδικασία, αλλά πρωτίστως ικανοποιεί ζητήματα ασφαλείας των εργαζομένων.

  • 27 Απριλίου 2013, 11:33 | g.fantakis

    παργ.1 εδάφ. Ι.β να υπαχθούν κατασκευές που έγιναν αποκλιστικώς για λόγους υγειηνής πληρώνωντας μόνο το παράβολο

  • 26 Απριλίου 2013, 20:35 | ΧΡΗΣΤΟΣ

    Θα πρέπει να υπάρχει πρόβλεψη τακτοποίησης και για χιλιάδες ακίνητα, τα οποία δεν ευρίσκονται μεν σε δασική έκταση ή αρχαιολογικό χώρο, όμως βρίσκονται εντός ζώνης προστασίας(π.χ. Β ζώνη), ώστε να προστατευθούν ώστε να προστατευθούν οι ιδιοκτήτες, ολόκληρων οικισμών που έχουν διαμορφωθεί σε τέτοιες περιοχές.

  • 26 Απριλίου 2013, 14:24 | ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΟΥ & ΚΑΠΙΡΗ

    Επίσης στο νόμο δεν πρέπει να υπαχθούν και κτίσματα για τα οποία υπάρχει αμετάκλητη δικαστική απόφαση ιδιοκτησιακού καθεστώτος και έχουν καταθέσει δήλωση υπαγωγής με το νόμο Ν.4014/2011 .

  • 26 Απριλίου 2013, 13:16 | ΑΔΜΗΕ Α.Ε.

    Προκειμένου να μην νομιμοποιούνται αυθαίρετα ακίνητα-κτίσματα τα οποία παραβιάζουν τις αποστάσεις ασφαλείας από Γραμμές Μεταφοράς Υψηλής τάσης (και τη σχετική νομοθεσία, εγκυκλίους και απαλλοτριωτικές αποφάσεις) με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η ζωή, η περιουσία των πολιτών αλλά και η ασφάλεια του Ελληνικού Συστήματος μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας προτείνουμε την κατωτέρω τροποποίηση της περίπτωσης ιΖ της παρ. 1 του αρθ. 2:

    ιζ) εντός απόστασης μικρότερης ή ίσης των 25 μέτρων εφόσον πρόκειται για γραμμή μεταφοράς υψηλής τάσης 400 KV ή απόστασης μικρότερης ή ίσης των 20 μέτρων για γραμμή μεταφοράς υψηλής τάσης 66 ή 150 KV, εκατέρωθεν του άξονα διέλευσης και καθ’ όλο το μήκος της, αν δεν συνοδεύεται η προβλεπόμενη στο άρθρο 11 του παρόντος αίτηση από έγκριση του Διαχειριστή Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας.

  • 26 Απριλίου 2013, 13:41 | ΧΡΙΣΤΙΝΑ

    Επιμένω και εφιστώ την προσοχή του υπουργείου σας στις υποθέσεις που έχει χορηγηθεί οικοδομική άδεια και αυτές έχουν ακυρωθεί ή ανακληθεί, χωρίς υπαιτιότητα του διοικουμένου. Δυστυχώς αυτοί οι άνθρωποι μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι με όλους τους άλλους. Πρέπει επειγόντως να υπάρξει ειδική διάταξη για αυτές τις περιπτώσεις.

  • 26 Απριλίου 2013, 11:14 | ΣΗΦΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

    Δ.Σ. ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΕΠΑΓΓΕΜΑΤΙΩΝ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
    ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
    Κατόπιν καταγγελιών από συναδέλφους της νησιωτικής Ελλάδος έχουν προκύψει αμφιβολίες μετά την οριοθέτηση με ΦΕΚ των αιγιαλών και φρονούμε ότι η παράγραφος ζ της παρούσης νομοθεσίας πρέπει να τροποποιηθεί ως ακολούθως.

    Ζ) στον αιγιαλό. Εξαιρούνται οι περιπτώσεις αυθαιρέτων κατασκευών ή χρήσεων εντός του παλαιού αιγιαλού εφόσον (προϋφίστανται της σχετικής οριοθέτησης του παλαιού αιγιαλού) ( να διαγραφεί και να αντικατασταθεί) δεν έχει τελεσιδικήσει η μεταξύ ιδιωτών και Δημοσίου δίκη. Σε περίπτωση υπαγωγής στον παρόντα νόμο δεν επηρεάζονται το κύρος και η διαδικασία απαλλοτρίωσης.

    Όπως αυτό αναφέρεται «προϋφίστανται της σχετικής οριοθέτησης του παλαιού αιγιαλού» αφήνει να εννοηθεί ότι υπάρχει η παραπάνω διένεξη μεταξύ ιδιωτών και δημοσίου. Εξάλλου θα είναι πολύ δύσκολο να αποδειχθεί εάν το κτίσμα ευρίσκεται στη θέση αυτή πριν η μετά την οριοθέτηση του παλαιού αιγιαλού.
    Θεωρούμε ότι η διατύπωση αυτή διευκολύνει την όλη διαδικασία. Το Δημόσιο δεν απεμπολεί κανένα δικαίωμά του ενώ σέβεται και αναμένει τις αποφάσεις των Δικαστηρίων.
    Παράλληλα οι όποιες δραστηριότητες λαμβάνουν χώρα σε τέτοιες κατασκευές, καθίστανται νόμιμες, οι Υπηρεσίες μπορούν να ελέγχουν την λειτουργία τους και αυτές να λαμβάνουν όλα τα απαραίτητα μέτρα ασφάλειας και απόδοσης οικονομικών ή άλλων υποχρεώσεων προς το κράτος.

  • 26 Απριλίου 2013, 09:09 | Κωνσταντίνος Λαγγουρέτος

    Να εξαιρούνται οριστικά της κατεδάφισης και να νομιμοποιούνται Ιεροί Ναοί, Παιδικοί σταθμοί, Σχολεία και άλλα δημόσια, δημοτικά κτίρια ή κτίρια κοινωφελούς σκοπού εφόσον είναι κτισμένα μέσα σε δάση, κοινόχρηστους δημόσιους ή δημοτικούς χώρους ή χώρους που έχουν αφεθεί σε κοινή χρήση χωρίς καμία επιβάρυνση αν γίνεται.

  • 26 Απριλίου 2013, 08:04 | Σ. ΜΑΚΡΗΣ

    Για την παρ. α) σε εγκεκριμένο κοινόχρηστο χώρο της πόλης. Εξαιρούνται οι περιπτώσεις όπου δεν έχει συντελεστεί η αναγκαστική απαλλοτρίωση. Σε περίπτωση υπαγωγής στον παρόντα νόμο δεν επηρεάζονται το κύρος και η διαδικασία απαλλοτρίωσης.
    ΠΡΑΓΜΑΤΙ αυτή παρ. είναι ορθή. ΕΧΩ υπόθεση στην οποία, χορηγήθηκαν 4- τέσσερις οικοδ. άδειες (1945-1952-1993-2002) διότι ο Δήμος δεν ανέλαβε την αποζημίωση του τμήματος 53,00m2 που ρυμοτομείται (οικόπεδο και κτίσμα μαζί) , ΕΧΩ 4-τέσσερις αποφάσεις Δημοτικού Συμβουλίου που συμφωνούν με αυτό και δέχονται την τροποποίηση του σχεδίου πόλης, ΕΧΩ απόφαση του Διοικητικού πρωτοδικείου που διατάσσει την άρση της απαλλοτρίωσης για 53,00μ2 (μόλις εκδόθηκε), Η ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ του σχεδίου πόλης δεν θίγει δρόμους η πλατείες διότι βρίσκεται στο όριο του σχεδίου, ΕΙΝΑΙ σε σχέδιο πόλης το 1932, ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ οι υπερβάσεις που υπάρχουν βρίσκονται εντός του νομίμου περιγράμματος με τις ως άνω 4-τέσσερις οικοδ. άδειες, και δεν υπερβαίνουν τους όρους δόμησης της περιοχής. Στην ουσία μικροπαραβάσεις που θα έπρεπε να έχει διευθετήσει το παλιό ΣΧΟΠ , αλλά λόγω κακοδιοίκησης δεν έκανε. -Η ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ του ΕΛΛΗΝΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΡΙΟ.
    Αυτά για τους συμμετέχοντες που κατακρίνουν την εν θέματι διάταξη στην παρούσα διαβούλευση.-ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ γαι την φιλοξενία.

  • 26 Απριλίου 2013, 07:44 | ΠΑΥΛΟΣ ΒΟΤΖΑΚΗΣ

    ζ)στον αιγιαλο.Εξαιρουνται οιπεριπτωσεις αυθαιρετων κατασκευων η χρησεων εντος του παλαιου αιγιαλου εφοσον προυφιστανται της σχετικης οριοθετησης
    του παλαιου αιγιαλου. (να προστεθει)Η ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΗΣΕΙ Η ΜΕΤΑΞΥ ΙΔΙΩΤΩΝ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΔΙΚΗ.Σε περιπτωση υπαγωγης στον παροντα νομο δεν επηρεαζονται το κυρος και η διαδικασια απαλλοτριωσης.

    Με αυτη την ρυθμιση το δημοσιο δεν απεμπολει κανανα δικαιωμα του ενω σεβεται και αναμενει τις αποφασεις των δικαστηριων.
    Παραλληλα οι οποιες δραστηριοτητες λαμβανουν χωρα σε τετοιες κατασκευες καθιστανται νομιμες,οι υπηρεσιες μπορουν να ελεγχουν την λειτουργια τους και αυτες να λαμβανουν ολα τα απαραιτητα μετρα ασφαλειας και αποδοσης οικονομικων η αλλων υποχρεωσεων προς το κρατος.

  • 26 Απριλίου 2013, 07:14 | ΣΤΡΟΓΓΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΕΕ/ΤΜ.ΔΥΤΙΚΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

    Παρατηρήσεις:
    Παράγραφος 1α
    Να γίνει σαφής αναφορά τι γίνεται με τα ρυμοτομούμενα τμήματα κτιρίων, στα οποία δεν έχει γίνει η εφαρμογή της ρυμοτομίας

    Παράγραφος 1δ
    Να διευκρινισθεί αν μπορεί να τακτοποιηθεί αυθαίρετη κατασκευή που έχει γίνει σε απόσταση μικρότερη του 50% της προβλεπόμενης ζώνης ασφαλείας, αλλά μεγαλύτερης ή ίσης απόστασης από υφιστάμενη οικοδομή με νόμιμη οικοδομική άδεια εντός του ιδίου οικοπέδου.
    Επειδή αρκετές Πολεοδομίες θεωρούν ότι οι δρόμοι υπεραστικής συγκοινωνίας είναι όπου κυκλοφορεί το ΚΤΕΛ, να διευκρινισθεί αν αυτό αφορά μόνο δρόμους στους οποίους κινούνται τα υπεραστικά λεωφορεία (ΚΤΕΛ)

    Παράγραφος 1ζ
    Να διευκρινισθεί αν μπορούν να υπαχθούν στο νέο νόμο, κτίσματα που προϋπήρχαν του καθορισμού του παλαιού αιγιαλού και βρίσκονται εκτός της ζώνης αυτού, αλλά με τον καθορισμό νέου αιγιαλού βρέθηκαν εντός του νέου αιγιαλού (παλιός αιγιαλός πιο κοντά στη θάλασσα και το κτίσμα είναι ανάμεσα στις δύο ζώνες)

  • 26 Απριλίου 2013, 06:37 | Χάρης

    Παρακαλώ μελετήστε την υπόθεση «Σταυρονικήτα» στη Σάνη Χαλκιδικής.
    Για την απαγόρευση υπαγωγής αυθαιρέτων σε δασικές εκτάσεις, δεν υπάρχει εξαίρεση παρόμοια με αυτήν που υπάρχει για αιγιαλό και αρχαιολογικό χώρο, αναλόγως του τι ίσχυε τον χρόνο κατασκευής του αυθαιρέτου.
    Συνεπώς, ακόμα και αν είχε εκδοθεί νόμιμη οικοδομική άδεια, σε –τότε– μη δασική έκταση, αν σήμερα είναι χαρακτηρισμένη ως δασική, δεν μπορεί να υπαχθεί στον νόμο τυχούσα αυθαίρετη κατασκευή ή αλλαγή χρήσης.

  • 25 Απριλίου 2013, 22:25 | Σ.Μ.Μ.ΙΔ.Ε Ν. ΞΑΝΘΗΣ

    Άρθρο 2 παρ. 1α . (σε εγκεκριμένο κοινόχρηστο χώρο της πόλης)
    Θεωρούμε ότι εδώ πρέπει να αποσαφηνιστεί ότι, κατασκευές στις όψεις κτιρίων που βρίσκονται έξω από τη ρυμοτομική γραμμή , πληρούν τις εκάστοτε πολεοδομικές διατάξεις και για τις οποίες θα μπορούσε να εκδοθεί οικοδομική άδεια , μπορούν να ενταχθούν στον παρόντα νόμο για τακτοποίηση ή νομιμοποίηση ( εξώστες , προστεγάσματα κ.λ.π.)

  • 25 Απριλίου 2013, 14:13 | Πατσουμάς Στέλιος

    Για να πάρεις βεβαίωση δασαρχείου σήμερα, τα πράγματα είναι κάπως πιο ξεκάθαρα από το παρελθόν καθώς υπάρχουν κάποιες αεροφωτογραφίες. Παρόλα αυτά το δασαρχείο ζητάει ακόμα αυτοψία (για να ειναι κατοχυρωμένος ο υπάλληλος 200%).
    Υπάρχουν όμως χιλιάδες κόσμου που έχει βεβαιώσεις δασαρχείου παλαιότερες. Άλλες Πολεοδομίες τις δέχονται άλλες όχι, άλλες ζητούν επικαιροποίηση. Δεν είναι σαφές σε πολλές περιπτώσεις τι είναι δασικό και τι όχι. η νομοθεσία είναι πολυδαίδαλη, η πρακτική εφαρμογή της πρέπει να τύχει αντικείμενο «ειδικής μελέτης».
    Σε κάποιον που έχει αυθαίρετο καί έχει παλιά βεβαίωση (κανονική με πρωτόκολλα, σφραγίδες κλπ) τι του λες ; Να πάει ξανά να ρωτήσει στο δασαρχείο ή στην Πολεοδομία αν ισχύει ακόμα; Τότε γιατί το κράτος απαντώντας στην τότε αίτηση του, καλώς ή κακώς, του την χορήγησε ;
    Στον ισχύοντα νόμο εντάσσεται κάποιος «με δική του ευθύνη» αν δεν έχει βεβαίωση (έτσι λένε οι ερωταπαντήσεις του ΥΠΕΚΑ), σε περίπτωση που τυχαίνει να γνωρίζω η ορθότητα βεβαίωσης αμφισβητήθηκε από άλλη αναρμόδια Υπηρεσία (Υποθηκοφυλάκειο) και το δασαρχείο αρνήθηκε να την επικυρώσει εκ νέου (για να μην «μπλέξει»).

    Για τα εντός σχεδίου ή εντός οριοθετημένων οικισμών «δασικά» τί γίνεται ; Υπάρχει έντονη διαμάχη για πρόσφατο ν/σ (δεν είμαι σε θέση αυτή τη στιγμή να γνωρίζω αν έγινε τελικά νόμος, νομίζω ότι έγινε) για το Κτηματολόγιο που τα αποχαρακτηρίζει, αυτά θα εντάσσονται;
    Υπάρχουν αστικές περιοχές που το κράτος τις ενέταξε στο σχέδιο πόλεως χαράσσοντας κανονικά οικοδομικά τετράγωνα με ρυμοτομία, δρόμους, πλατείες και γραμμές δόμησης(οικοδομικές γραμμές) και μετά «ξέχασε» να τις αποχαρακτηρίσει ως μη δασικές. Υπάρχουν (και κρατικοί) οικοδομικοί συνεταιρισμοί που παραπαίουν μεταξύ δασικού-μή δασικού, μπλεγμένοι σε ατέρμονες δικαστικές διαδικασίες. Τα ήδη κτισμένα (με άδεια) σε αυτούς εντάσσονται για τις μικροπαραβάσεις τους ; Για οικισμούς ολόκληρους που ανακλήθηκε η ένταξή τους λόγω λαθών (περιπτώσεις οικισμών στην Εύβοια) και παραπέμθηκε στις καλένδες, γίνονται εντάξεις στο νόμο των αυθαιρέτων ? Πάλι υπάρχουν άδειες που έχουν εκδοθεί από τα αρμόδια Πολεοδομικά Γραφεία.

    Επίσης, στον οικισμό Ασκέλι του Πόρου, ανάμεσα στς πολυκατοικίες και λοιπά κτήρια με νόμιμη άδεια, υπάρχουν κενά οικόπεδα ΕΝΤΟΣ του οριοθετημένου τμήματος προ 1923 του Οικισμού και δεν βγαίνει άδεια γιατί η αρμόδια Υπηρεσία Δόμησης Δήμου Πόρου ζητά επιπρόσθετα την έγκριση του Δασαρχείου που σύμφωνα με τις Γνωμοδοτήσεις του Ν.Σ.Κ. και άλλες Αποφάσεις είναι αναρμόδιο !. Στα ήδη κτισμένα με νόμιμη οικοδομική άδεια , μπορεί γίνει ένταξη στη ρύθμιση ? ‘Η θα πρέπει να ανακληθούν όλες οι οικοδομικές άδειες (Παλιές και Νέες) ; Οι νέες αιτήσεις για άδεια, όλες προσκρούουν στην έγκριση Δασαρχείου που ΠΛΕΟΝ κρίνεται απαραίτητη.

    Αν δεν υπάρχουν διαθέσιμοι κυρωμένοι δασικοί χάρτες, με τί κριτήριο θα γίνεται η ένταξη στις διατάξεις του Νομου ; Τώρα πια με την «αυστηροποίηση» που είναι διάχυτη στην δημόσια διοίκηση, σε κάθε περίπτωση αμφιβολίας από την πλευρά του υπαλλήλου – δημοσίου λειτουργού , ή ανυπαρξία στοιχείων , το πρόβλημα του πολίτη – αιτούντα είναι δεδομένο. Με συνέπεια να διαιωνίζονται αδιέξοδες καταστάσεις με δυσάρεστα αποτελέσματα. Σε αυτές τις περιπτώσεις , ένταξη στο νόμο των αυθαιρέτων είναι θέμα καθαρού ρίσκου.

  • 25 Απριλίου 2013, 11:26 | ΓΙΩΡΓΟΣ

    Πρέπει να διευκρινιστεί τι γίνεται στην περίπτωση όπου έχουμε αυθαίρετη κατασκευή εντός του όγκου ή στο δώμα ακινήτου που βρίσκεται σε δασική έκταση και έχει νόμιμη, »κανονική» οικοδομική άδεια. Υπάρχουν πολλές τέτοιες οικοδομικές άδειες κυρίως τις περιόδου 1970-1975. Θα πρέπει να μπορούν να νομιμοοπιηθούν και αυτές οι κατασκευές εφόσον δεν αυξάνουν τον όγκο του κτιρίου ή δεν αυξάνουν το ύψος που έχει υλοποιηθεί με την άδεια (π.χ προσθήκη δωματίου σε διαμέρισμα δώματος).

  • 25 Απριλίου 2013, 10:36 | Αργ. Τσακ.

    Δίνουμε συγχαρητήρια στο Υπουργείο για την παράγραφο 2 του άρθρου 2 με τις δικαστικές αποφάσεις κ.λ.π. Επιτέλους θα απονεμηθεί δικαιοσύνη σε αυτή τη χώρα και θα αποκτήσει αξιοπιστία και το υπουργείο. Δεν μπορεί πια να νομιμοποιηθούν όλα και να καταλυθούν ακόμη και δικαστικές αποφάσεις! Ευχαριστούμε εκ μέρους παρά πολλών Συμπολιτών.

  • 25 Απριλίου 2013, 10:02 | Ορέστης Λ.

    Άρθρο 2. Απαγόρευση υπαγωγής.

    ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΤΕ αν οι διατάξεις που αφορούν αυθαίρετες κατασκευές ή αυθαίρετη αλλαγή χρήσης των παργρ. 1 και 2 του άρθρου 2, αφορούν απαγόρευση υπαγωγής στο παρόν Νομοσχέδιο και το Νόμο 4014/11, ή
    μόνο τη μη υπαγωγή στις εξαιρέσεις της περίπτωσης στ’ της παραγρ. 2 του άρθρου 1, καθότι δημιουργείται η εντύπωση ότι μπορούν ναι μεν να τακτοποιηθούν αλλά χωρίς δικαίωμα μεταβίβασης ή σύστασης εμπράγματου δικαιώματος. ΕΞΗΓΗΣΤΕ ακόμη αν ισχύουν και τα δύο.

  • 25 Απριλίου 2013, 08:13 | dpxs-km

    Άρθρο 2, παρ.1ε:
    Να προστεθεί : «..εκτός και αν προηγηθεί πρωτόκολλο κατάληψης υπέρ του Δημοσίου».

    Άρθρο 2, παρ.1ζ:
    Να προστεθεί : «Εξαιρούνται και οι περιπτώσεις όπου έχει προηγηθεί πρωτόκολλο κατάληψης υπέρ του Δημοσίου».

    Άρθρο 2, παρ.1η:
    Όσον αφορά τις εξαιρέσεις, η φράση «Σε περίπτωση υπαγωγής στο παρόντα νόμο δεν επηρεάζονται το κύρος και η διαδικασία απαλλοτρίωσης» είναι ασαφής και θα πρέπει να διευκρινισθεί καθώς υπάρχει κίνδυνος να επιβαρυνθεί υπέρμετρα το Δημόσιο. Εξάλλου η ρύθμιση αυτή έρχεται σε αντίθεση με το (ιγ) παρακάτω, διότι η παραλία περιλαμβάνεται στην κρίσιμη παράκτια ζώνη, χωρίς να χρειάζεται να έχει εκδοθεί το ΠΔ της παρ.8β του Ν.3937/11.

    Άρθρο 2, παρ.1ζ, 1η, και 1ιγ:
    Οι ρυθμίσεις των παραγράφων 1ζ, 1η καθώς και της παρ. 1ιγ για την κρίσιμη παράκτια ζώνη θα πρέπει να εναρμονιστούν με τις διατάξεις του Ν.2971/01. Μπορεί αντί των κατεδαφίσεων παράνομων ιδιωτικών λιμανιών, τουριστικών εγκαταστάσεων κλπ, σε αυτούς τους χώρους να δημιουργηθεί τεράστια περιουσία για το Δημόσιο, αφού προηγηθούν πρωτόκολλα κατάληψης & υπαγωγής σε διατάξεις τύπου παρ.10 αρθρ. 28 του Ν. 2971/01.

    Άρθρο 2, παρ. 2:
    Προτείνεται η κατάργηση, καθώς η προτεινόμενη ρύθμιση όπως διατυπώνεται, δεν συντρέχει λόγος να υφίσταται διότι θα δημιουργεί σύγχυση στις Υ.ΔΟΜ. Αρκεί το άρθρο 95 του Συντάγματος για τη συμμόρφωση της Διοίκησης και ο Ν.3068/02. Υπάρχουν εξάλλου πολλές δικαστικές αποφάσεις που είναι ανεφάρμοστες και που στον χρόνο τυχόν υπαγωγής, να έχουν αλλάξει οι πολεοδομικές συνθήκες έκδοσής τους. Διατηρείται επιπλέον η διακριτική ευχέρεια της Διοίκησης για εφαρμογή Πολεοδομικών Διατάξεων.

  • 25 Απριλίου 2013, 07:31 | ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

    Πως είναι δυνατόν να μην υπάγονται σε ρύθμιση αυθαίρετες κατασκευές που θεωριτικά βρίσκονται σε δάσος, σε δασική ή αναδασωτέα έκταση από τη στιγμή που δεν έχουν κυρωθεί ακόμα οι δασικοί χάρτες και τα κατά τόπους δασαρχεία λειτουργούν με τους χάρτες προ το 1940, οι οποίοι με τα σημερινά δεδομένα δεν έχουν καμία σχέση.

  • 24 Απριλίου 2013, 21:12 | WWF Ελλας

    Ένα τελευταίο σχόλιο για την ρύθμιση για την ζώνη ασφάλειας της υπεραστικής συγκοινωνίας:και τα αυθαίρετα αυτά συνήθως εξαιρούνταν, μέχρι σήμερα από ρυθμίσεις (1 παρ. 1 Ν. 720/1977, 15 παρ. 2 β) Ν. 1337/1983 [δεν αναστέλλεται η κατεδάφιση, ακόμα και για αυθαίρετα προ 1983], 23 παρ. 3α) ββ) Ν. 4014/2011 [το οποίο επιτρέπει την υπαγωγή αν το αυθαίρετο δεν απαγορευόταν «κατά τη νομοθεσία που ίσχυε» όταν κατασκευάστηκε, λες και οι απαιτήσεις ασφαλείας περασμένων δεκαετιών είναι ακόμα επαρκείς για τους σημερινούς δρόμους/αυτοκίνητα]). Με το νομοσχέδιο, η ζώνη ασφαλείας συρρικνώνεται σε 50%, και είναι δυνατή η υπαγωγή ακινήτων που βρίσκονται στο εξωτερικό μισό. Είναι δυνατή, ακόμα και χωρίς τον περιορισμό αυτό, η υπαγωγή των αυτοτελών κατασκευών του 17 παρ. 7 Ν. 4067/2012 [=κατασκευές σε ακάλυπτους χώρους, π.χ., ηλιακά συστήματα, παιδότοποι, κοκ.]. Για εισπρακτικούς λόγους, φαίνεται ότι ακόμα και η ασφάλεια των, ούτως ή άλλως επικίνδυνων, ελληνικών δρόμων πρέπει να υποχωρήσει.

  • 24 Απριλίου 2013, 21:59 | WWF Ελλας

    Ένα σχόλιο ακόμα για τον αιγιαλό: μέχρι σήμερα, τα αυθαίρετα στον αιγιαλό και την παραλία εξαιρούνται από ρυθμίσεις (1 παρ. 1 Ν. 720/1977, 3 παρ. 15 ν. 2242/1994 [δήλωση δικαιοπρακτούντα ότι ακίνητο δεν περιλαμβάνεται σε αιγιαλό ή ζώνη παραλίας], 9 παρ. 6 Ν. 3212/2003 [δεν είναι δυνατή η σύνδεση με δίκτυα για αυθαίρετα σε αιγιαλό-παραλία], 23 παρ. 3α) δδ) Ν. 4014/2011 [απαγόρευσης σύστασης εμπράγματων δικαιωμάτων σε αυθαίρετα στον αιγιαλό]). Μάλιστα, μέχρι σήμερα, υπήρχε ειδική και ταχύτατη διαδικασία κατεδάφισης των αυθαίρετων στον αιγιαλό και την παραλία (27 ν. 2917/2001). Ακόμα και οι πλέον προκλητικές νομιμοποιήσεις, αναγνώριζαν την ιδιαίτερη σημασία του αιγιαλού και της παραλίας. Όχι πιά: στο νομοσχέδιο υπάγονται και αυθαίρετες χρήσεις και κατασκευές εντός του παλαιού αιγιαλού, εφόσον προϋφίστανται της σχετικής οριοθέτησης του παλαιού αιγιαλού. Φυσικά, υπό το κράτος του Ν. 2971/2001, ΠΡΙΝ την έκδοση άδειας για οικοδομικές εργασίες, εφόσον οι πράξεις αυτές αναφέρονται σε ακίνητα, που απέχουν μέχρι εκατό (100) μέτρα από την ακτογραμμή, απαιτείται να γίνει, με ποινή ακυρότητας των πράξεων αυτών, ο καθορισμός του αιγιαλού και της παραλίας στην περιοχή. Με την προτεινόμενη διάταξη, δεν υποβαθμίζεται μόνο ένας απόλυτα απαραίτητος κοινόχρηστος χώρος, αλλά επιβραβεύονται και όσοι δεν κίνησαν την διαδικασία οριοθέτησης, η οποία κατεξοχήν τον προστατεύει (και, αντιστοίχως, γελοιοποιούνται όσοι την κίνησαν ή συμμετείχαν σε αυτή). Μέχρι σήμερα, ο παλαιός αιγιαλός είναι ένα (ιδιαίτερα μεγάλης αξίας) δημόσιο κτήμα – αλλά με την ρύθμιση, τίθεται σε χειρότερη μεταχείριση από τα υπόλοιπα δημόσια κτήματα, και οδηγείται, όπου υπάρχουν αυθαίρετα, σε πλήρη απαξίωση. Τα ίδια ακριβώς προτείνονται και για την ζώνη παραλίας (στην οποία, μέχρι σήμερα, εμπράγματα δικαιώματα ιδιωτών, απαλλοτριώνονται λόγω δημόσιας ωφέλειας από τη δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της απόφασης που επικυρώνει την έκθεση και το διάγραμμα του αιγιαλού και παραλίας). Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο νομοθέτης πρόσφατα έδωσε την δυνατότητα νομιμοποίησης σωρείας αυθαίρετων κατασκευών του δημοσίου, Ν.Π.Δ.Δ. και Ο.Τ.Α. στον αιγιαλό και την παραλία [226 ν. 4072/2012], χωρίς φυσικά να έχει προηγηθεί καμία εκτίμηση των επιπτώσεων ή χωροταξικός σχεδιασμός [για την συνταγματική επιταγή ένταξης των λιμένων σε χωροταξικό σχεδιασμό, πρβλ. ΣτΕ 1340/2007] . Προξενεί επίσης εντύπωση η απουσία των προστατευόμενων περιοχών από την ρύθμιση.

  • 24 Απριλίου 2013, 21:25 | WWF Ελλας

    (α)Παγίως, τα αυθαίρετα σε κοινόχρηστους χώρους εξαιρούνταν από τις τυχόν ευνοϊκές ρυθμίσεις νομιμοποίησης (1 παρ. 1 Ν. 720/1977, 15 παρ. 2α) Ν. 1337/1983 [δεν αναστέλλεται η κατεδάφιση, ακόμα και για αυθαίρετα προ 1983], 9 παρ. 6 Ν. 3212/2003 [δεν είναι δυνατή η σύνδεση με δίκτυα για αυθαίρετα σε κοινόχρηστους], 23 παρ. 3α) αα) Ν. 4014/2011) . Ακόμα και οι πιο κυνικές «νομιμοποιήσεις», αναγνώριζαν ότι έπρεπε να διασωθούν οι κοινόχρηστοι χώροι, ως ελάχιστος εξοπλισμός ενός βιώσιμου οικισμού. Με το νομοσχέδιο, αυτό συμβαίνει μόνο εφόσον έχει συντελεστεί η απαλλοτρίωση. Είναι αλήθεια ότι οι απαλλοτριώσεις καθυστερούν σημαντικά λόγω έλλειψης κονδυλίων, ενώ μέχρι σήμερα η κήρυξη (όχι η συντέλεση) της απαλλοτρίωσης δεν επιτρέπει την διάθεση του ακινήτου για άλλο σκοπό. Η προτεινόμενη ρύθμιση προσπαθεί να «επιβραβεύσει» τον ιδιοκτήτη ενός αυθαίρετου στον δεσμευμένο κοινόχρηστο χώρο. Ταυτόχρονα, «τιμωρεί» το κοινωνικό σύνολο, καθώς ο κηρυγμένος κοινόχρηστος χώρος καταστρέφεται οριστικά (και χάνεται η δυνατότητα ολοκλήρωσης του σχεδιασμού), η ευρύτερη περιοχή επιβαρύνεται με ένα αυθαίρετο, η συντέλεση της ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης πλέον χάνει το νόημά της, ενώ η κήρυξή της (και η δέσμευση του ιδιοκτήτη) δεν θίγεται. Το ίδιο ισχύει και για τις παρόδιες στοές, τους παραχωρημένους σε κοινή χρήση χώρους του οικοπέδου – και οι δύο, απαραίτητες δομές για ένα λειτουργικό, βιώσιμο οικισμό. Φυσικά, αγνοείται η πλούσια νομολογία των δικαστηρίων μας, η οποία δεν συγχωρεί καταρχήν μείωση των κοινόχρηστων χώρων. Δείγμα της στρέβλωσης είναι ότι η τυχόν μεταγενέστερη αναθεώρηση του σχεδίου θα πρέπει να σέβεται τις προστατευτικές διατάξεις για το περιβάλλον (32 παρ. 2 Ν. 4067/2012), χωρίς όμως να μπορεί να θίξει τα «τακτοποιημένα» αυθαίρετα. Μάλιστα, με την τωρινή διατύπωση, φαίνεται ότι καλύπτονται ακόμα και κατασκευές που απαγορεύονταν κατά τον χρόνο δημιουργίας τους.

  • 24 Απριλίου 2013, 20:54 | Παναγιώτης Ζ.

    Σύμφωνα με το ΦΕΚ απαλλοτρίωσης για την κατασκευή της Εγνατίας οδού «η απαλλοτρίωση κηρύσσεται υπέρ του Δημοσίου και με δαπάνη 1) του Δημοσίου…. και 2)των παρόδιων ιδιοκτητών που ωφελούνται..»
    Οι παρόδιοι ιδιοκτήτες στους οποίους καταλογίστηκε δαπάνη από την απαλλοτρίωση, πως ωφελούνται τη στιγμή που το όριο απαλλοτρίωσης εφάπτεται του κτίσματος; Σημειωτέον ότι υπάρχει υψομετρική διαφορά (7 μέτρα) κτίσματος-οδού και το κτίσμα πληροί τις αποστάσεις από τον άξονα της οδού και της παρόδου. Προτείνω λοιπόν να μην ισχύσει η απόσταση από το όριο της οδού (δηλ.το όριο απαλλοτρίωσης) γιατί διαφορετικά οι παρόδιοι ιδιοκτήτες αδικούνται κατάφωρα και φυσικά δεν «ωφελούνται» σε καμμιά περίπτωση.

  • 24 Απριλίου 2013, 19:48 | παπαδοπουλος δημητριος

    5Στο υπο διαβουλευση σνχεδιο νομου δεν λαμβανεται oποιαδηποτε μεριμνα για την περιπτωση κτισματων τα οποια ανεγερθηκαν μεσα σε ιδιωτικα δαση μετα από εκδοση νομιμης αδειας, η οποια στη συνεχεια ομως ανακληθηκε ή ακυρωθηκε και παρολον ότι η ανακληση ή ακυρωση της αδειας δεν οφειλεται σε υποβολη αναληθων στοιχειων ή ανακριβεις αποτυπωσεις της υπαρχουσας καταστασης κατά την εκδοση τους, αλλα π.χ. στην μη υπαρξη ρυμοτομικου σχεδιου. Πρόκειται δηλαδή, για περιπτώσεις που το σφάλμα στην έκδοση οικοδομικής αδείας οφείλεται στην Διοίκηση και μόνο και όχι στους πολίτες.
    Η έκδοση οικοδομικών αδειών που χορήγησε η Διοίκηση μέσα σε ιδιωτικά δάση δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως «ταμπού» και με τρόπο ευθυνόφοβο από το Κράτος διότι υπάρχουν ολόκληροι οικισμοί που έχουν κτιστεί νόμιμα με οικοδομικές άδειες, ορισμένες από τις οποίες έχουν ανακληθεί η ακυρωθεί, με αποτέλεσμα στον ίδιο οικισμό να συμβαίνει το τραγελαφικό, για τα μισά κτίσμστα (κατοικίες) του οικισμού να έχουν ανακληθεί ή ακυρωθεί οι οικοδομικές άδειες και για τα άλλα μισά να μην έχουν !!!
    Θεωρω ότι είναι δικαιο και από ηθικη αποψη τα κτισματα αυτά να υπαχθουν στο υπο διαβουλευση νομοσχεδιο, αφου καμια υπαιτιοτητα δεν βαρυνει τους ιδιοκτητες τους, οι οποιοι ενώ καλοπιστα και συννομα ζητησαν και ελαβαν οικοδομικη αδεια χωρις δηλ. οποιαδηποτε υπαιτιοτητα τους (πληρώνοντας τα αναλογούντα τέλη στο Δημόσιο για την έκδοση της οικοδομικής τους αδείας), σημερα οι ιδιοκτήτες βρίσκονται σε καθεστώς ιδιότυπης ομηρίας, αφού τα κτισματα τους είναι εκτός συναλλαγής (μόνο την κληρονομική διαδοχή μπορούν να περιμένουν) και δεν εχουν οποιαδηποτε συναλλακτικη αξια, ενώ αλλωστε ολοι μας γνωριζουμε ότι παρα πολύ δυσκολα θα κατεδαφισθουν. Επίσης, ενώ το Δημόσιο τους στερεί την δυνατότητα να τα νομιμοποιήσουν, με την υπαγωγή τους στο υπό διαβούλευση νομοσχέδιο (ομοίως ουδεμία δυνατότητα υπήρξε και με το Ν. 4014/2011), δεν τους επιστρέφει τα τέλη που πλήρωσαν για την έκδοση των οικοδομικών αδειών.
    Όπως επισημαίνεται και ανωτέρω τα περισσοτερα από τα κτισματα αυτα βρισκονται σε οικισμους που αποτελουνται από κτισματα για τα οποια δεν εχει λαβει χωρα ανακληση ή ακυρωση της αδειας. Ετσι δημιουργειται κατάφορη αδικια σε βαρος των «ατυχων» των ακυρωθηκε ή ανακληθηκε η αδεια τους.
    Τελος, προσθετω ότι εξ οσων γνωριζω πολλοι ιδιοκτητες τετοιων κτισματων, ενεργωντας και παλι καλοπιστα εχουν ηδη υποβαλει δηλωσεις υπαγωγης με βαση το Ν. 4014/11 και εχουν καταβαλει τα σχετικα ποσα προστιμων , τελη υπαγωγης κλπ. Παρολα αυτά όμως σημερα δεν μπορουν να μεταβιβασουν τις ιδιοκτησιες τους παροτι εχουν βρει αγοραστες και ετσι το κρατος θα εισπραξει φορο μεταβιβασης

  • 24 Απριλίου 2013, 18:15 | Νίκος Τοκαλής

    Προτεινω για το αρθρο 1,$ θ’ να τροποποιηθει ως εξης:
    Σε αρχαιολογικο χωρο ζωνης Α’ που υφιστατο προ το 2000.
    Ολοι οι αρχαιολογικοι χωροι που ανακηρυχτηκαν ως ζωνη Α’ την τελευταια τουλαχιστον δεκαετια θεσμοθετηθηκαν με αμφισβητησιμα επιστημονικα κριτηρια,με προχειρο τροπο και για ικανοποιηση της ματαιοδοξιας και της φιλοδοξιας τοπικων εφορων αρχαιολογικων υπηρεσιων.Με αποτελεσμα να ακυρωνονται επενδυσεις, να εκβιαζονται επιχειρηματιες απο το ιδιο το δημοσιο,να συρονται στα δικαστηρια επιχειρηματιες που ειχαν την ατυχια το οικοπεδο που υφιστατο η επιχειρηση τους να ανακηρυσεται ξαφνικα αρχαιολογικος χωρος ζωνης Α’,να μην μπορουν να πραγματοποιηθουν επενδυτικα προγραμματα με συνεπεια να χανονται και θεσεις εργασιας,επιχειρησεις να μη μπορουν να προβουν σε ζωτικες βελτιωσεις των εγκαταστασεων τους,απαραιτητες για τη συνεχιση της λειτουργιας των επιχειρησεων.
    Εκφραζω την αγωνια ολων των επιχειρηματιων-που ειναι παρα πολλοι σε ολη την Ελλαδα- και που ειχαν την ατυχια η επιχειρηση τους ξαφνικα να βρεθει σε ζωνη Α’,παρ’ολο που στο οικοπεδο της επιχειρησης τους δεν υπηρξε η παραμικρη ενδειξη αρχαιολογικων ευρηματων.

  • 24 Απριλίου 2013, 17:41 | Δημήτριος Καρυδάκης

    Αρθρο 2,παράγραφος 2.»Για την αυθαίρετη κατασκευή ή την αυθαίρετη αλλαγή χρήσης έχει εκδοθεί αμετάκλητη δικαστική απόφαση κατεδάφισης ή απομάκρυνσης».
    Στο σημείο αυτό θα έπρεπε να διευκρινίζεται, ότι αυτό λογικά αφορά παραβάσεις, που έχουν σχέση με δόμηση σε αιγιαλό,αρχαιολογικό χώρο,δάσος κλπ.,και όχι σε παραβάσεις αυθαίρετης δόμησης που θεραπεύονται με τον προηγούμενο νόμο 4014/2011.Αλλως εισάγονται δύο μέτρα και δύο σταθμά.Εστω για παράδειγμα ότι έχουμε δύο γειτονικές αυθαίρετες κατασκευές, που υπάρχει η δυνατότητα τακτοποιήσεως,και για την μια εξ αυτών έχει γίνει καταγγελία προ της ισχύος του νόμου, έχει τελεσιδικήσει η υπόθεση έχει ανακληθεί η άδεια και έχει κριθεί κατεδαφιστέα,ενώ για την άλλη όχι.Η μια τακτοποιείται ενώ η άλλη κατεδαφίζεται.Αυτό προδήλως συνιστά διακριτική μεταχείριση,και είναι αντισυνταγματικό, λόγω του ότι προσκρούει στην αρχή της ισονομίας των πολιτών.Η άποψή μου είναι ότι πρέπει να αναδιατυπωθεί η σχετική παράγραφος και να αφορά περιπτώσεις που η απόφαση κατεδάφισης σχετίζεται με αυθαίρετη δόμηση που σε καμμιά περίπτωση δεν τακτοποιείται,είτε με τις διατάξεις του προηγούμενου νόμου,είτε με τις διατάξεις του παρόντος.Οι αυθαίρετες κατασκευές που είναι δυνατόν να τακτοποιηθούν,πρέπει να τακτοποιούνται ανεξαρτήτως της ύπαρξης ή όχι αμετάκλητης απόφασης κατεδάφισης.

Σχόλια 1 2